ROSTl-RONDJES EN
BETONMORTEL
Leren Hiphoppen
^/toe/t en gus wvtiMkampiom $e/ts dansen
42
HART VAN HOLLAND PEPTALK 4 MEI 2011
Dooi Pepijn <lr Groot
Wereldkampioenen; in het midden Bart de Leeuw en derde van rechts zus Pam.
Berlijn/Waddinxveen De veertienjarige Pam de Leeuw en haar dertienjarige
broer Bart zijn tijdens de jaarlijkse Europese én Wereldkampioenschappen van
de W.I.D.A., the World Irish Dance Association, wereldkampioen geworden.
In Berlijn kwamen in het weekend van
22 tot en met 24 april driehonderd
dansers van dansscholen uit zestien
landen bijeen, onder hen broer en zus
De Leeuw, die afwisselend in Wad-
dinxveen en het Limburgse Tegelen
wonen. Beiden zijn lid van Scoil Rince
Celtus te Venlo.
Tijdens het Europees Kampioen
schap, op vrijdag, veroverden Pam
en Bart het brons tijdens het Ceili
dansen; een voorgeschreven origi
nele Ierse volksdans. Op zaterdag
wist het showteam van Scoil Rince
Celtus, waarin Pam meedoet, de titel
Wereldkampioen Showteam 2011 te
veroveren.
Op zondag ging het wereldkampi
oenschap Ceili aan hun neus voorbij,
maar bij het onderdeel 'Figure', origi
nele Ierse danspassen met een vrije
choreografie, wisten broer en zus
met hun team alsnog de titel binnen
te slepen.
Door Pepijn de Groot
De magen moeten gevuld worden. Dat kan uiteraard op verschillende ma
nieren. De één let meer op zijn voedsel dan de ander, sommigen vinden
groenten niet te pruimen en anderen gaan al kokhalzen bij de geur van een
frituurpan. Er kan gesteld worden dat er tegenwoordig sprake is van een
groot bewustzijn als het om voedsel gaat. Leeft dat bewustzijn ook onder de
panelledenEten zij als een chocoladereep of liever een wortel?
Dilian Ritmeester (12 jaar)
uit Moerkapelle
V
Ik let niet speciaal op wat ik eet,
al mag ik door de week geen chips
eten. Bovendien moeten we elke
dag iets van fruit eten. Als tus
sendoortje pak ik dus meestal een
sultana of een appel. Soms neem
ik een snoepje.
niet gepiekerd over strikt gezond
eten. Mijn zusjes mogen vanwege
een allergie geen melkproducten
dus in die zin wordt er wel op het
eten gelet. Wij eten zelden pizza
thuis, hoewel dat mijn favoriete
eten is. Tomaten vind ik minder
prettig; die verdwijnen dan ook
van de pizza als ze erop zitten, le
dereen mag letten op wat hij of zij
eet maar ik hou me vooral bezig
met of het smaakt.
Max van Mullem (16 jaar)
uit Zevenhuizen
Bastian Stolk (13 jaar)
uit Waddinxveen
Qua voedsel heb je lekkere dingen
en vieze dingen, gezonde dingen
en ongezonde dingen. Voor mij
maakt het niet uit hoeveel ca
lorieën erin zitten, als het maar
smaakt. Ik lust bijna alles dus dat
zit wel goed. Bij mij thuis wordt er
Ik let niet zozeer op wat ik eet,
doe mij als tussendoortje maar
een chocoladereep. Zelf eet ik het
liefst iets uit de frituurpan, daar
kan ik geen genoeg van krijgen.
Ik eet dan altijd wel iets gezonds
erbij, meestal gewoon sla. Thuis
eten we niet zo vaak frituur want
mijn ouders zijn daar tegen, dus ik
eet minstens vijf keer in de week
gezond. In het weekend eten wij
meestal wel patat, of we halen iets
bij de snackbar. Vaak als ik met
volleybal een uitwedstrijd heb op
zaterdag gaan we toch even met
z'n allen naar de McDonalds.
Vijf happen witte rijst. Meer ging er niet in. En dat terwijl ik zetelde in de beste Chinees van
de stad Utrecht. De colaatjes smaakten ook anders dan anders. Om nog maar niet te spreken
over het pilsje dat ik met verbitterd smoelwerk dronk na afloop van het diner met mijn me
destudenten.
Nieuwerkerk aan den IJssel - De 30-jarige Rogier Bouwman start vrijdag 13
mei een vierdelige les hiphop.
De cursus wordt gehouden op locatie Con Musica op vrijdag van 20.00 tot 21.00
uur en eenmaal op zaterdag van 16.00 tot 17.00 uur. De kosten voor deelname
bedragen 12,50 euro. De eerste proefles is gratis.
Rogier heeft velejaren dans
ervaring en is bekend met
Explosion Streetdance van
VEDJ, waar hij eerder een
workshop gegeven heeft.
De lessen zullen verschil
lende stijlen bevatten zoals
breakdance, locking, pop-
pin, house dance en meer.
Voor meer informatie en in
schrijven: bij de eerste les of
via info.vedj@gmail.com
Rogier Bouwman.
Het moment zoemde door mijn hoofd tij
dens de week van sleghte spijziging. Wat
de oorzaak was; ik zou het je niet kunnen
zeggen. Mijn maag leek volgestort met be-
tonmortel en er kon alleen in een voeg nog
iets bij. De dag na de excellente Chinees had
ik verwacht met een maag op onweer op te
staan. Geen gedonder te horen. Het brood
smaakte niet, de honger was gestild zon
der hem te voeden; ik stond voor een raad
sel. Waanbeelden teisterden mijn brein: ik
dacht al aan een autobiografie die de eerste
kruisbestuiving tussen Montignac en W.F.
Hermans zou worden. "Nooit Meer Eten." De
kroepoek, de garnalen, de babi pangang waar
ik normaal zo verzot op ben: het riep geen
weerzin op, het was onachtzaamheid jegens
het voedsel. Alles wat met voedsel te maken
had schoot voorbij, alsof mijn verteringsstel
sel oog in oog stond met Magere Hein. De
tijd waarin we dachten dat aardbeienlollies
gezond waren omdat ze naar fruit smaakten,
de krentenbol die mij al eerder bijna de kop
kostte toen ik het broodje in z'n geheel in
mijn mond propte op mijn eerste verjaardag
en uiteraard het plakje gebraden gehakt dat
ik als frisbee deed fungeren als vierdeklas
ser en die mij een bezoek aan de conrector
bovenbouw opleverde.
Alle onheilspellende gedachten waren voor
niets. Ondanks dat ik de afgelopen twee da
gen mensen heb horen zeggen dat ik een
smal gezicht heb gekregen bunker ik weer
als voorheen. Het ging zelfs zo ver dat ik op
Koninginnedag en op de avond ervoor vier
met glazuur vol geplamuurde donuts heb
gesmikkeld. Desondanks bedankte ik gisteren
voor de rijst. Zilvervliesrijst is de gezondste
rijst die er is klonk er geïrriteerd. Bah, toen
was mijn appetijt helemaal vervlogen.
Leven volgens patronen bevalt mij redelijk
goed. Het ritmegevoel dat ik altijd heb ge
mist wat ten koste ging van mijn ambitieu
ze muziekcarrière, heb ik bij de hoorns gevat
voor het dagelijkse leven. Het ritme van sla
pen en opstaan is een ander verhaal. Voe
ding kent wel patronen, s Ochtends brood,
s middags brood (niet te laat uiteraard) en
s avonds warm. Maar vorige week was het
anders. De gedachte aan rösti-rondjes deed
mij haast gal spuwen. En dan is het ernstig
gesteld, neem dat van mij aan.
Want de rösti-rondjes kunnen het nog
wel eens gedaan hebben. Een krakkemik
kige zondag, zoals wij jongeren die alle
maal kennen afhangende van de leeftijd,
schotelde mij een diner voor van biefstuk
en de notoire rösti-rondjes. Over biefstuk
gesproken, het enige televisiemoment dat
mij is bijgebleven in de afgelopen twee jaar
heeft met het delicate stuk vlees te maken.
In een rubriek van De Wereld Draait Door
zijn er zogenaamde experts die zich tiental
len televisiemomenten voor de geest kun
nen halen. Mijn televisiegeheugen reikt niet
verder dan het nieuws van Pims dood (met
muziek van Enya op de radio, donders goed
weet ik dat nog) en het stukje Biefstuk-tv.
Een vrouw vertelde over haar bezoekjes
aan de keurslager, waar ze flink biefstukken
insloeg. Vervolgens stapte ze op de fiets,
graaide in de tas met biefstuk en scheurde
stukjes vlees af van de hompen. De plukjes
biefstuk verorberde ze tijdens de weg naar
huis. Als zij, laten we zeggen, een pond bief
stuk insloeg, was er bij thuiskomst nog twee
ons over. Zij vertelde dit in de documentaire
met een brok in haar keel. Misschien wel
een hompje vlees in haar keel.
