Roos-dynastie: rood-zwart bloed stroomt
door de aderen
HART VAN HOLLAND ZEVENHUIZEN-MOERKAPELLE 10 AUGUSTUS 2011
17
Zoon Ed volgt vader Aad op als voorzitter van Groeneweg
Zevenhuizen - Het Guinness Book of Records is er niet bij betrokken. Toch
kan er aan de uitzonderlijkheid niet getwijfeld worden: Aad Roos (73) was
tweeënveertig jaar lang voorzitter van voetbalvereniging Groeneweg. Zijn
zoon Ed (4S) volgde hem op en daarmee is de Roos-dynastie een feit.
De fundering van het voorzitterschap is al gelegd volgens Ed. Zijn vader Aad heeft het daar de
afgelopen jaren erg druk mee gehad.
Door Pepijn de Groot
In september 2010 deed Aad Roos
afstand van het voorzitterschap en
mei jongstleden werd er een feest
ter ere van hem georganiseerd. Op
het feest kreeg senior de op één
na hoogste onderscheiding van de
KNVB: lid van Bijzondere Verdien
sten. "Zelden wordt dat uitgereikt
aan een bestuurder op clubniveau",
zegt Ed. Het feest was een eer voor
Aad. "Ik kan niet anders zeggen dan
dat het top was," zegt een glunde
rende senior, "ik ben er trots op dat
hier zo'n feest is gegeven." Beide
Rozen benadrukken dat afscheids
feest een onjuiste term is: Aad is
immers nog actief voor Groeneweg.
"Ik ben nog steeds wedstrijdsecre
taris bij de lagere elftallen en ik
regel de scheidsrechters voor het
eerste en tweede elftal", somt se
niorzijn activiteiten op. Niet alleen
de voorzitter is afgetreden: van het
driekoppige bestuur van weleer
maakt alleen secretaris Hans Roos
(jawel, wederom een Roos) deel uit
van het nieuwe bestuur dat bestaat
uit negen man. "Het besturen is an
ders dan voorheen, toen het bestuur
vier keer per week in de bestuurs
ruimte zat om met de vereniging
bezig te zijn. Tegenwoordig kan dat
niet meer; iedereen zit in de spits
var zijn leven. Besturen kan alleen
als je kleine, taken hebt", legt Ed uit.
Aad kan dat beamen: "De telefoon
was het "Communicatiemiddel vroe
ger. Met de middelen van nu zou
het bestuur een vergadering kun
nen houden terwijl alle leden thuis
zijn."
De metamorfose van het voorzitter
schap
Het voorzitterschap is veranderd,
niet alleen van degene die 'de ambt'
bekleedt maar ook qua takenpakket.
Roos senior leidde de bestuurs- en
ledenvergaderingen en vertegen
woordigde Groeneweg bij de ge
meente én bij de verenigingen die
bet eerste elftal bezocht. "De verte
genwoordigersvan de bezoekers zijn
vaak geen bestuursleden meer." Ed
verklaart het als volgt: "Rond zo'n
-Iftal loopt zeven man, waaronder
een leider, technisch verantwoorde
lijke, verzorging en een grensrech
ter. Het is dan niet nodig om een
afgevaardigde van het bestuur mee
te laten gaan."
De koers zal niet gigantisch veran-
'1"ren nu Roos junior aan het roer
staat. Ed, metaforisch: "De heipalen
zitten stevig in de grond en de mu-
rfm zijn opgetrokken." Als voorzit-
tPr wil hij voortbouwen. Prestatie
is voor een sportclub natuurlijk van
betekenis maar volgens Ed is de
'unctie van voetbalvereniging als
warm nest belangrijker. Desondanks
men investeren in kwaliteit,
hellicht gaan we geld steken in
het jeugdvoetbal, bijvoorbeeld voor
trainers. Als je investeert in kwa
liteit komt de prestatie vanzelf."
Zaken rondom het voetbalspelletje,
daar ligt de focus van het nieuwe
bestuur.
Druk van de ketel
Voor Aad was de intensieve voorbe
reiding voor vergaderingen de reden
om te stoppen. "Ik was er altijd een
tijd mee bezig om alles in kannen
en kruiken te krijgen." Naast voor
zitter was Aad eerder bestuurslid,
jeugdleider en speelde hij voor het
eerste elftal. Vanwege een slechte
knie was hij genoodzaakt te stop
pen met voetballen. De doorslag
gevende factor was nu vooral de
drukte. Aad: "Het is een drukke
periode geweest. Neem het eerste
kunstgrasveld, tegelijkertijd kwam
de roep om nieuwe kleedkamers en
vervolgens het derde veld. Met veel
partijen moest gepraat en onder
handeld worden en dat hakt er wel
in." Met een zoon aan het roer blijft
Aad nauw betrokken. "Je voelt nog
verantwoordelijkheid voor bepaalde
dingen, maar niet als voorheen. De
druk is van de ketel."
Inmiddels wordt het tweede kunst
grasveld aangelegd. Zo moeizaam
als de onderhandelingen gingen
over het eerste kunstgrasveld, zo
soepel ging het met kunstgrasveld
twee. "De Zevenster breidt uit: wij
zijn ons trainingsveld kwijt, maar
we krijgen er een kunstgrasveld
voor terug waar alles op gebeuren
kan", aldus Aad. Woningcorporatie
Vestia, die het nieuwe complex van
De Zevenster zal realiseren, betaal
de mee aan het nieuwe veld. "Voor
ons is het een garantie," vervolgt Ed,
"we kunnen nog tien jaar hier blij
ven. De locatie, tegen de bebouwde
kom aan, waar iedereen op de fiets
naartoe kan, is ideaal."
Het kunstgras kent vele voordelen:
het is minder seizoensgebonden,
vermindert enkelblessures en de
jeugd kan er overdag een balletje
trappen. "Hoewel het kunstgras
hierdoor sneller slijt, is men zo wel
met voetbal bezig en ontwikkelen
die jongens zich", vertelt Ed over de
afweging. Kunstgras valt zelfs bij
de moeders van de jonge voetbal
lers in de smaak volgens Aad: "Toen
er beslist werd in de raadszaal over
het kunstgrasveld, stonden er ac
tievoerende moeders die raadsleden
foto's gaven. Die toonden kinderen
die met bagger besmeurd waren
omdat ze op een nat veld hadden
getraind."
Rood-zwart bloed
De keuze voor Ed als opvolger was er
niet direct. Sterker nog, Ed heeft te
zamen met bestuurslid Peter Hordijk
gezocht naar een waardig opvolger
van zijn vader. Uiteindelijk is de
voorzittershamer in de familie Roos
gebleven. "Als klein ventje kwam ik
aan de hand van mijn vader op de
vereniging. Het rood-zwarte bloed
stroomt door de aderen van heel
onze familie. Zelf heb ik dertien jaar
in het eerste gespeeld en toen ik
stopte begonnen enkele leden mij al
gekscherend 'de nieuwe voorzitter'
te noemen." Met een drukke baan,
een studie bedrijfskunde en een ge
zin was er qua tijd weinig ruimte
voor een bestuursfunctie.
Hoewel de voorzitter in Groene-
wegkringen soms 'president' wordt
genoemd, wil Ed graag de bliksem
afleiden: niet hij houdt de boel
draaiende. "Wat de vrijwilligers hier
doen op de vereniging is met geen
pen te beschrijven. Zonder hen is
het vrijwel onmogelijk de vereni
ging in stand te houden." Wederom
zijn vader en zoon twee handen op
een buik. Aad: "Die vrijwilligers zijn
onmisbaar. Die zijn zeker - ik bena
druk, zeker - zo belangrijk als een
bestuur."
Tweeënveertig jaar voorzitterschap:
een boek van de hand - an Roos se
nior kan bijna niet uitblijven. De be
kerfinale in 1979, de promotie naar
de tweede klasse, de finale van deAD
Cup in Gouda zijn maar een aantal
hoogtepunten. Ed viel met zijn neus
in de boter gedurende zijn ontgroe
ning als voorzitter: het tweede, het
derde en het vierde elftal werden
kampioen, het dameselftal won de
beker en een aantal jeugdelftallen
werd kampioen. "Dat zal ik de ko
mende jaren niet weer meemaken",
stelt de nieuwe voorzitter. Zijn va
ders voorzitterschap evenaren is
geen doel voor Ed. "Ik denk niet dat
het goed is dat er nog een voorzitter
veertig jaar zit. We zitten nu met
een goede groep met ambities en ik
zie wel hoe lang het duurt."
