"Ik ben Bouwreiziger Van Pernis terug uit Zambia
Onder invloed
Allergisch! Wat
te water
Klikken mag
nu?
Kleine heksjes en Magere Heintjes nemen
Moordrecht over
HART VAN HOLLAND MOORDRECHT 2 NOVEMBER 2011 31
Ruilbeurs superhelden
stickers
In het gele shirt Martin van Pernis die in Zambia de helpende hand biedt.
Door Marianne Fortuin
Moordrecht - Martin van Pernis uit
Moordrecht vertrok op 8 oktober
voor een week naar Zambia om sa
men met elf andere vrijwilligers, lo
kale Inwoners en no/i-profitorgani-
satie Habitat for Humanity een huis
te bouwen.
In zijn tuinhuis - met uitzicht op de
Hollandsche IJssel - vertelt hij hoe
de reis is verlopen en wat hem heeft
bewogen om aan het project mee
te werken. Van Pernis: "We vlogen
van Amsterdam via Nairobi en Ma
lawi naar Lusaka, de hoofdstad van
Zambia. Dat is op zich al een onder
neming. In totaal waren we met 12
mensen, mannen en vrouwen die
elkaar niet kenden."
Habitat for Humanity, een van oor
sprong Amerikaans initiatief, heeft
op heel veel plaatsen in de wereld
lokale mensen, die projecten bege
leiden. In één van de townships van
Lusaka moest een huisje van een in
woonster worden uitgebreid.
"Op zondag namen we alvast een
kijkje en voor het huis dat 2 bij 2
meter was en enkel een deur had,
zat een 51-jarige vrouw. Haar naam
was Petronella. Ze heeft de zorg voor
9 kinderen, variërend in de leeftijd
van heel jong tot een jaar of 16. Een
paar kinderen zijn van haarzelf en
de rest zijn weeskinderen. Er lagen
binnen wat kleren en een kleed, ver
der was er niets. Men eet buiten en
iedereen loopt op blote voeten. De
beelden die je ziet, zijn zoals we die
hier op televisie zien. De wegen zijn
grotendeels onverhard en de bodem
bestaat uit een soort donkerbruin
zand', keihard als het droog is, maar
in het regenseizoen verandert het in
een modderpoel."
Van Pernis: "Ik ging hierheen met het
idee dat de mensen diepongelukkig
zijn, maat dat is niet zo. In Zambia is
geen honger. Maar armoede, aids en
malaria vormen een groot probleem.
Sommige mensen wonen in karton
nen dozen of hutjes, maar we zagen
verderop in de wijk ook wel wat gro
tere huizen met zelfs muren erom
heen. Wat opviel was datje hier he
lemaal geen brommers, scooters of
motorfietsen ziet. Waarschijnlijk zit
daar een importverbod op. Wel zie je
fietsen, vaak hele oude exemplaren
en auto's. Men is heel veel te voet
onderweg, met van alles en nog wat
op het hoofd."
Maandagochtend ging de groep van
Van Pernis aan de slag met de aan
bouw. "We hadden geen stroom en
geen betonmolen, er zijn geen ma
chines. Alles gebeurt gewoon met
de hand. Je werkt met grove blokken
steen, die per stuk zo'n 7 kilo wegen.
Je komt bij zo'n bouw ook van alles
tegen. De ruiten pasten bijvoorbeeld
niet in de stalen kozijnen. Men heeft
wel een waterpas, maar gebruikt die
beperkt waardoor alles toch schots
en scheefstaat."
Van Pernis vervolgt zijn verhaal: "Je
bent niet gewend onder deze om
standigheden te werken en daar
komt het klimaat nog bij. Toen we
aankwamen was het 23 graden.
Later liep de temperatuur op tot
35 graden. Je werkt in de felle zon,
want schaduw is nauwelijks te vin
den. De eerste dag ga je enthousiast
aan de slag, op de derde dag krijg je
te maken met spierpijnen en bles
sures."
De vrijwilligers woonden zelf uiter
aard niet in luxe. Van Pernis: "We
hadden wel een douche, maar die
was vlak direct boven de WC ge
monteerd. In het begin kwam er
alleen koud water uit. Er is geen
riolering en bij het huisje van Petro
nella was achter in de tuin een soort
put gemetseld, met daarboven een
plank met een gat. De waterkwali
teit is niet als bij ons in Nederland,
daarom wordt het water voor ge
bruik ook altijd gekookt. De men
sen leven van handel die op straat
plaatsvindt: men verzamelt alles
wat bruikbaar is van de vuilnisbelt
of verkoopt zelf verbouwd voedsel
als fruit of groente. Ook zag ik een
'car wash': iemand met twee grote
plastic zakken water die auto's met
de hand stond te wassen."
Omdat er geen koelkasten zijn, heeft
men alleen kip als vlees. Van Pernis:
"Die beesten lopen overal los rond
en samen met rijst vormen ze het
dagelijks eten. Opvallend was ook
dat kinderen geen speelgoed heb
ben, maar dit zelf maken. Een klein
meisje had van een verfroller iets
gemaakt dat ze achter zich aan trok.
Op woensdag hebben we met en
kele jongeren een voetbalwedstrijd
gespeeld. We hadden een leren bal
meegebracht. In het begin hadden
we 5 tegenstanders, maar dat wer
den er al snel 25."
Habitat for Humanity maakt bij
haar projecten gebruik van bouw
materialen die van nature in het
land aanwezig zijn. "Zo'n huisje kost
4000 dollar en het principe is,dat
de mensen dit geld over een lange
periode terugbetalen", vertelt van
Pernis. "Hiermee wil men stimuleren
dat mensen iets gaan ondernemen
en tevens biedt het de mogelijkheid
in nieuwe projecten te investeren.
De community bepaalt wie in aan
merking komt voor een huisje. Als
vrijwilliger betaal je zelf je reis, plus
eenzelfde bedrag voor bouwmateri
alen."
Om geen bedelaars te kweken, werd
de vrijwilligers afgeraden om geld te
geven aan de lokale bevolking. "Voor
vertrek was ons wel gevraagd zoveel
mogelijk kleding mee te nemen. Ha
bitat for Humanity neemt dit in en
zorgt voor de verdeling ter plaatse.
Ook mijn werkschoenen zijn daar
gebleven, net als de leren voetbal."
Van Pernis is na zijn pensionering
niet opgehouden met werken. Hij
houdt zich bezig met commissa
riaten en zit in diverse raden van
toezicht o.a. van GGZ Delfland. Van
Pernis: "Ik probeer de vrijdag vrij te
houden, maar dat lukt nog niet zo
goed. Zaterdag is mijn klusdag. Ik
ben wel handig en dat was ook één
van de redenen om aan dit project
mee te doen. Geld geven is gemak
kelijk. Een volgende keer ga ik mis
schien naar Nepal, daar bouwen
ze huizen van bamboe. Of wellicht
wordt het Midden-Amerika. Eén
keer per jaar is voldoende, want elke
dag - en soms ook de avond - zit
helemaal vol."
Moordrecht - Op de Provinciale
weg N456 raakte zondag 30 okto
ber rond 5.15 uur een voertuig te
water. Toen de politie arriveerde
waren de twee inzittenden van de
auto al uit het water. Bij de bestuur
der werd een blaastest afgenomen
en hij bleek onder invloed van al-
Moordrecht - In de bibliotheek
wordt woensdag 9 november van
14.00 tot 15.00 uur een ruilbeurs
gehouden voor de heldenstickers
van het Superheldenstickeralbum.
Moordrecht - In de bibliotheek
wordt woensdag 16 november van
9.30 tot 12.00 uur een lezing gege
ven door kinesiologe Wietske Ver-
groesen. Geïnteresseerden maken
kennis met kinesiologie en wat dit
kan doen met betrekking tot allergie
cohol te hebben gereden. Beide
inzittenden zijn door het ambulan
cepersoneel onderzocht en werden
ter controle meegenomen naar het
ziekenhuis. Van de bestuurder is in
het ziekenhuis bloed afgenomen
om het alcoholpercentage te kun
nen bepalen.
dus klik snel naar:
www.hartvanholland-online.nl
en intoleranties.
De toegang bedraagt 3,50 voor le
den van de bibliotheek, niet-leden
betalen 5,- euro.
Aanmelden wordt op prijs gesteld.
Voor meer informatie:
www.bibliotheekdegroenevenen.nl.
Door Bart Jansen
Moordrecht - Het is vrijdagavond
28 oktober. De zon in ondergegaan
en heeft plaats gemaakt voor een
heldere maan. Om voor nog een
beetje extra sfeer te zorgen is ook
de mist opgetrommeld en dus zijn
alle ingrediënten voor een span
nende griezel nacht aanwezig. Aan
het Oosteinde hebben alle kleine en
grote monsters zich verzameld om
bestraten van het dorp onveilig te
maken.
De tuin van kinderdagverblijf Kids
en Zoo is de verzamelplaats voor
de kleine griezelaars. De griezels
feer wordt al bij binnenkomst goed
overgebracht. Er hangen slingers
met daarop de tekst 'happy hallo-
ween' en verder hingen er posters
met spoken en andere bangmakers
erop. De echte aandachtstrekker is
een dief in een kooitje. Alle kinde
ren lopen er langs en kijken ernaar.
Echt schrikken doen ze niet. Zelf
Z|en ze er ook een stuk angstaanja
gender uit dan de pop in de kooi.
Dm klokslag zeven uur is het don
ker. Alleen het licht van de lampi
onnetjes verlicht de straat terwijl
er uitleg wordt gegeven over de
halloween-optocht. De jonge kin
deren krijgen een verhaal terwijl te
horen waarin wordt uitgelegd dat
zij op zoek gaan naar onder andere
magische spinnen. De allerklein
sten hebben er zin in en willen zo
snel mogelijk beginnen aan hun
tocht.
De allerkleinsten zijn oververte-
Bijna klaar voor de grote griezeltocht.
genwoordigd. De oudere kinderen
lijken niet zoveel zin te hebben
om zich te verkleden en op zoek
te gaan naar magische spinnen en
ondertussen wat snoepgoed te sco
ren. Het groepje dat op de fiets op
pad gaat en dus de route voor de
ouderen volgt is aanzienlijk kleiner
dan die van de allerkleinsten. Dat
maakt echter niet uit. Halloween
wordt gezellig gevierd in Moor
drecht en daar draait het om!
