klikken
Muzikale lichtjesoptocht door Moordrecht
Januari competitiemaand voor Tumo
Pim te Lintelo doet goede zaken
HART VAN HOLLAND MOORDRECHT 1 FEBRUARI 2012
27
Turnen
Schaken
Koffie-uurtje met
Ouderenadviseur
Joop Segers (1940) over de Watersnoodramp in 1953
Moordrecht - Het was afgelopen zaterdag druk rondom de Nederlands
Hervormde Kerk. Ouders met kleine kinderen kwamen richting kerk voor de
lampionnenoptocht van Oranjevereniging Moordrecht die daar om 79.00
uur van start ging. De meesten waren er al voor die tijd, om een lampion te
kopen en stonden in de kou te wachten. Vooral de ouders leken het koud te
hebben; de kinderen waren te druk bezig met hun lampionnen om ook maar
aan de kou te denken. Toen drumband Kunst Na De Arbeid ook arriveerde kon
iedereen zich lekker warm lopen in de optocht.
Door Bart Jansen
"We zijn erg blij met de opkomst",
vertelt Peter van der Bas terwijl hij
gehuld in een oranje verkeersrege-
laarshesje voor de stoet uit loopt.
"Ik schat dat er tussen de zeventig
en tachtig kinderen meelopen. Dat
is meer dan het jaar hiervoor." Eén
van de redenen waarom het volgens
Van der Bas drukker is, is de keuze
voor de zaterdagavond. Eerder lie
pen ze de optocht ook wel eens op
de verjaardag van Koningin Beatrix
zelf, maar als dat midden in de week
valt dan haken er veel eerder kin
deren af. Daarbij draagt het weer
ook zijn steentje bij. Het is droog en
bijna windstil. Alleen de kou hoeft
getrotseerd te worden en met een
lampion met een kaarsje erin is dat
geen probleem. Ondertussen gaat de
optocht vrolijk verder door het dorp,
onder begeleiding van de drumband.
In iedere straat die wordt aangedaan
gaan de gordijnen opzij en zie je be
woners nieuwsgierig uit het raam
kijken. Er loopt immers niet dagelijks
een drumband door de straat. Over
last lijkt niemand er van te hebben.
Je ziet alleen maar mensen lachen,
maar voornamelijk de kinderen heb
ben lol. Die genieten van de wande
ling met hun gekleurde lampionne
tjes. Daarbij lopen ze niet voor niets.
Aan het einde van de tocht staat ze
een kop warme chocomel en een
stroopwafel te wachten. Dat gaat er
na zo'n koude tocht wel in.
Moordrecht - De eerste drie
zaterdagen van januari ston
den voor Tumo in het teken van
competitiewedstrijden. Tumo 2,
bestaande uit Laura Hamminga,
Eva van der Wolf, Maud Jongsma,
Sacha McPherson, Julia Kuijper,
Celeste de Blieck en Anouk van
Noort, streed op 7 en 14 januari
voor een plaats in de finale. Tumo
4, met Verona van Mourik, Sofie
Blokland, Nine de Wit, Djaly van
Jeveren, Tara Graafland en Nina
Jongsma, liet met een aantal de
butantes in de ploeg op zaterdag
21 januari zien dat Tumo ook bij
de jongsten erg goed presteert. De
ploeg behaalde een eerste plaats
met twee hele punten voorsprong
op nummer twee. Van Mourik, de
Moordrecht - Pim te Lintelo en Arie
Macdaniël zijn, buiten de nauwelijks
deelnemende Frank van de Pavoordt
en Ronald Mandersloot, de enige
deelnemers zonder nederlaag in de
clubcompetitie. Ook na de zestiende
speelronde is dit het geval. Te Lin
telo moest daarvoor afrekenen met
Gerard van der Wouden, eerder zijn
slachtoffer bij het treffen om de
k.o. beker. Vanaf de opening zette
hij hem stevig onder druk met op
rukkende centrumpionnen. Het was
verdedigen geblazen voor Van der
Wouden en tegenkansen kreeg hij
niet. Moedig verweer, maar uitein
delijk tevergeefs. Arie Macdaniël
bezorgde Frank Visser een lastig
avondje. Hij kreeg mooie aanvals-
kansen, maar koos daarbij wellicht
niet voor de beste voortzetting. Nu
ontsnapte Visser met twee lichte
stukken voor een toren in het eind
spel met remise.
Remise ook in de partijen van Hans
Lodeweges en Ad Multem, Aad en
Mick van den Berg, Leen Boonstra
en Rien Duine en Judie van Eek en
Teus Boere.
Winst was er voor Pane Vink tegen
Frank Penders, Marten Evengroen
tegen Jan van den Dorpel, Willem
Schouten tegen Bastiaan Rietveld,
Marian Schoonderwoerd tegen Pe
ter Koolmees en Arie Macdaniël ju
nior tegen Marianne Reijm.
Pim te Lintelo heeft inmiddels een
ruime puntenvoorsprong op zijn
naaste achtervolgers Frank Visser
en Léon Jacobse.
jongste van de ploeg, behaalde
een eerste plaats in het algemeen
klassement met een 13.80 op
brug (van de 14.80). Voor Tumo
4 volgt er nog een competitie
wedstrijd voordat alle ploegen op
12 mei de thuiswedstrijd hebben.
Daarna is bekend welke ploegen
naar de finale op zaterdag 9 juni
gaan.
Moordrecht - Tijdens het koffie-
uurtje op dinsdag 7 februari in het
Zespunt aan de Molenlaan 1a kun
nen senioren elkaar ontmoeten en
kunnen zij vragen stellen aan oude
renadviseur Tessa Roos. Belangstel
lenden zijn welkom van 13.30 tot
14.30 uur.
mag
dus klik snel naar:
www.hartvanholland-online.nl
Door Elly van Gelderen
De Moord rechtse Elly van Gelderen gaat voor het Hart van Holland op pad
om oude tijden te doen herleven. Elly is als vrijwilliger en interviewer actief
bij de Moordrechtse Historische Vereniging.
Zij is auteur van de boeken "Herinneringen rondom de Hollandse IJssel"
en "Leven en werken rond IJssel en Lek", waarin zij onder andere verhaalt
over de slechte arbeidsomstandigheden van de steenplaatsen en touw-
banen langs de IJssel, over verdwenen beroepen (rietsnijders en zalmvis
sers), verdwenen scheepswerven en andere bedrijven, oorlog, watersnood
enzovoort.
Zandzakken sjouwen in het binnendijkse dijkgat in Moordrecht.
"De boerderij waar mijn ouders
met elf kinderen woonden is in
1967 gesloopt. Het stond in de
weg tijdens de nieuwbouw van
wijk Oost. Ik bezit de eerste steen
van de boerderij met de inscrip
tie: 15 mei 1878 Theodorus Adri-
anus Kool (mijn overgrootvader).
Achter onze boerderij werd 's
winters bij vorst het land tot de
Ringvaart onder water gezet, dat
werd een grote ijsbaan, 's Zomers
stond het houten ijsbaankeetje
een beetje verloren midden in de
wei. De plaats waar de boerderij
stond werd uitgediept en hoort
nu bij de Ijsbaan. Zelf ben ik een
verwoed schaatser. Ik was 25
jaar lang penningmeester van de
Moordrechtse IJsclub.
Mijn vrouw en ik schaatsen iedere
winter op de Weissensee en drie
keer reed ik de Elfstedentocht.
Met de racefiets reed ik 25 keer
de Elfstedentocht over land. Ook
fietste ik vele malen voor het
'Klassiekerbrevet' door Europa.
Met wandeltochten hield ik me
ook bezig, dit alles heeft me kas
ten vol medailles opgeleverd. Ik
sport nu wat rustiger aan.
Watersnood
Tijdens de watersnood op 1 fe
bruari 1953 luidde 's nachts de
kerkklok.
Het stormde vreselijk en het was
springvloed. Veel mannen werden
opgeroepen om te helpen aan de
dijken. Moeder maakte angstig de
kinderen wakker, legde alles klaar
voor eventuele evacuatie. Het IJs
sel water stond op gelijke hoogte
met de dijk. Het wegdek was voor
de_helft water. Je kon bijna niet
staande blijven, je adem werd af
gesneden door de storm. Opeens
liep het water bij café Harmonie
over de Schielands Hoge Zeedijk
en stroomde de Koeiensteeg af,
langs ons huis de Wetering in. De
mooie lepenbomen langs de dijk
bogen omlaag en namen bijna
het wegdek mee, daarom zijn ze
helaas gerooid. Overal waar geen
vloedplank aanwezig was (som
migen hadden hem opgestookt)
werd een vrachtwagen klei ge
dumpt. Er werd ook zand gestort,
wat vrouwen en jongeren met
hun blote handen in jute zakken
deden. Het was bestemd voor de
Moordrechtse Snelledijk die bijna
doorbrak, nabij het huidige Abra
ham Kroesgemaal. Er was veel
saamhorigheid.
Bij het pontveer werd de water
stand gemeten, 3.64 boven NAP.
Opa en oma Segers, oom Piet en
tante Leentje die in de Snelle Hoe
ve woonden moesten hun boerde
rij verlaten, want recht tegenover
hen begon de dijk te scheuren. De
familie wilde niet weg, een boer
laat niet gauw zijn vee achter.
Men liet veewagens komen die
door de ondergelopen toegangs
weg naar de boerderij moesten.
Het KVT-terrein en de IJsselkade
stonden ook onder water.
Café Het Posthuis was het crisis
centrum, waar de dijkwacht be
velen uitdeelde. Er werd met man
en macht gewerkt in de ijskoude
nacht, later hielpen ook soldaten.
Brandweerman Bernard Vermeer
was in die beruchte nacht zo ver
woed bezig om een zeil over het
buitendijkse gat te leggen met
daarop de zandzakken, dat hij
bijna werd meegesleurd. Door een
touw om zijn middel te binden
kon men hem terugtrekken. Na
de ontbering kreeg hij longont
steking.
Alle mannen werkten onder ge
vaarlijke omstandigheden; met
natte kleding en gevoelloze han
den gleden zij in de modder. Het
waren de helden van de Zuidpias.
Eigenlijk zouden ze ter nagedach
tenis een watersnoodmonumentje
in de Snelle moeten plaatsen, net
als in het Nieuwerkerkse Hitland,
waar ook bijna de dijk brak en een
scheepje in het gat werd gevaren.
Door hun heldhaftige optreden
in die barre nacht bleef half Zuid
Holland bewaard voor een ramp.
De dagen na de watersnood voe
ren veel vissersscheepjes door de
IJssel, uit Urk en Katwijk op weg
naar Zeeland om hulp te bieden
waar 1835 mensen en duizenden
dieren verdronken waren."
