De man met de
hamer ligt tijdens de
Roparun constant od
de loer
man op aarde
"Bij de start voel ik mij de gelukkigste
Roparun I team ZEPARO I Zevenhuizen-Moerkapelle I 2012
is de ultieme manier om het
goede doel waar Ze-Pa-Ro het
hele jaar voor werkt gestalte
te geven. Zeker als je zelf ziek
bent geweest brengt dat veel
emoties met zich mee."
Marius Boer loopt dit jaar voor
de vijfde keer mee met team Ze-
Pa-Ro. Vorig jaar maakte hij zijn
rentree in de estafetteloop na
dat hij hersteld was van kanker.
Dit jaar is hij nog vastberadener
om een geweldige prestatie neer
te zetten. De Moerkapellenaar
vertelt over zijn ervaringen tij
dens de Roparun en blikt vooruit
naar de tocht vanuit Hamburg.
Het is alweer bijna een jaar ge
leden dat Boer 's nachts door
een Frans dorpje rende. "Voor
mij zag ik in de verte alleen
de reflectie van de vesten van
andere hardloopgroepen. Het
enige geluid dat ik hoorde wa
ren mijn eigen voetstappen
en de krekels in de berm. Elk
stap bracht mij verder over een
Het lopen is de Moerkapel
lenaar niet vreemd. Al meer
dan dertig jaar beoefent hij de
sport. "Het is een groot onder
deel van mijn leven. Het is dan
ook geweldig dat ik deze hob
by kan combineren met een
geweldig doel als de Roparun."
Het hele jaar staat zijn training
in het teken van de Roparun.
"Alle teamgenoten trainen sa
men. Ik denk
dat dat heel
belangrijk is.
Tijdens de
loop heb je
geen tijd om
elkaar goed te
leren kennen.
Dan is de con
centratie het
belangrijkst."
glooiend landschap waar geen
einde aan leek te komen." De
Moerkapellenaar is tijdens het
lopen van de Roparun bijna in
trance. "Het is net alsof je door
een tunnel loopt, maar alles is
nog heel helder. Ik zuig de hele
omgeving in mij op. In mijn
hoofd kan ik zo de hele route
van Parijs naar de Coolsingel
weer voor de geest halen."
Vorig jaar was de start een
emotioneel moment voor Boer.
Het was de eerste keer dat hij
meedeed nadat hij was getrof
fen door kanker. "Ik mocht als
eerste van het team starten.
Toen voelde ik mij de gelukkig
ste man op aarde. Dat je weer
fysiek in staat bent om zo'n
prestatie te leveren, is echt een
magisch moment." De hardlo
per weet nu al dat dit gevoel
van euforie ook dit jaar bij de
start in Hamburg weer naar
boven zal komen. "De Roparun
Boer voorspelt dat dit zijn
zwaarste Roparun wordt tot
nu toe. "Het is de eerste keer
dat we vanuit Hamburg star
ten. De weg is nog onbekend
en er zullen zeker zowel let
terlijk als figuurlijk hobbels in
de weg zitten die we nog niet
kennen." De loper vertrouwt
dan ook volledig op zijn team.
"Niemand loopt alleen, het
hele team is verantwoordelijk
voor wat wij elk jaar weer voor
elkaar krijgen. Ik verwacht dan
ook dat het dit jaar weer een
geweldige reis wordt."
Man met de hamer
Natuurlijk is de estafettetocht
niet alleen geestelijk zwaar.
Ook fysiek wordt er veel ge
vraagd van een loper."Eigenlijk
weet je nooit hoe lang je moet
lopen. Vorig jaar dacht ik dat
ik bijna weer kon gaan rusten,
totdat er iemand geblesseerd
uitviel. Ik kreeg toen te ho
ren dat ik nog tien kilometer
moest doorlopen." De man met
de hamer ligt tijdens de Ropa
run dan ook constant op de
loer. "Op dat soort momenten
moetje mentaal berekend zijn,
anders red je het gewoon niet.
Tijdens de loop ben ik dan ook
niet met een vast doel bezig. Ik
loop gewoon door zolang als
het moet."
U*KCARAGt
t
