dacx/L> do& 'Uv heCvixyi'
O-
Rita Oudijk van zorgboerderij de Bovenstee
HART VAN HOLLAND I KERSTINTERVIEW I 19 DECEMBER 2012 35
Moordrecht - Brokken aan de koe
geven, dat is populair. Maar waar
bijna om wordt gevochten, is het
meerijden op de tractor met Paul
Oudijk. En daarom houdt zijn vrouw,
de 46-jarige Rita, een lijstje bij en zet
keurig een vinkje bij degene die aan
de beurt is geweest. Zorgboerderij
De Bovenstee is immers 'haar ding'.
Vandaag is Koen de gelukkige.
Door Nicole Lamers.
Koen heeft het Syndroom van Down.
Hij zal niet snel een betaalde baan
kunnen vinden en daarom is voor
hem gezocht naar een nuttige dag
besteding. "Het gros van mijn cliën
ten is verstandelijk gehandicapt.
Veel van deze mensen zien het werk
op de boerderij als 'hun werk'. Het
geeft ze het gevoel dat ze nuttig
bezig zijn en daar is het ook voor
bedoeld."
Rita komt uit de verpleging en weet
hoe om te gaan met mensen die ex
tra begeleiding nodig hebben. "Toen
ik kinderen kreeg, ben ik een poos
gestopt met werken. We hebben ook
nog een melkveehouderij. Om dit
samen met nachtdiensten en vier
kinderen thuis te combineren, was
niet te doen.
Zodra de jongste telg naar school
ging, begon bij Rita het idee te
groeien om een zorgboerderij te be
ginnen. Dat was in 2004. "Zorgboer
derijen waren in opkomst, maar ab
soluut nog niet bekend bij het grote
publiek. Ik wist al wel dat een boer
derij een bepaalde aantrekkings
kracht heeft, althans bij vriendjes en
vriendinnetjes van mijn kinderen."
De eerste cliënt van de zorgboerderij
at letterlijk mee aan de keukentafel
van de familie Oudijk. Rita sloot zich
aan bij de landelijke zorgboerde
rijvereniging en bracht een bezoek
aan onder andere GGZ. Binnen niet
al te lange tijd had Rita drie cliënten
waarover ze zich kon ontfermen.
Inmiddels is ze acht jaar verder en
heeft ze vier dagen in de week zo'n
acht tot elf cliënten rondlopen in
de leeftijd van achttien tot veertig
jaar. Ze worden rond 9.00 uur
op de boerderij ontvangen.
Rita heeft er dan al een paar uur
opzitten. "Ik sta iedere dag om 5.30
uur op om te helpen bij het melken
van de koeien. Vervolgens verzorg ik
het ontbijt en daarna ontvang ik de
cliënten."
Ze spreekt bewust over cliënten. "Ik
houd bewust een beetje afstand, le
dereen noemt ons hier gewoon bij
de voornaam en sommigen zien ons
ook als hun tweede familie, maar we
gaan bijvoorbeeld niet naar hun ver
jaardagsfeest thuis."
De keukentafel van Oudijk wordt
inmiddels alleen nog maar door
de familieleden zelf gebruikt. "Ons
woonhuis is echt privé. Al jaren ge
leden hebben we voor de zorgboer
derij een aparte kantine ingericht
die overigens binnenkort wordt uit
gebreid. We gaan de stal hiernaast
erbij betrekken", vertelt Rita.
In de kantine is het lekker warm. Een
van de cliënten loopt in alle kasten
te kijken. Met een glimlach zegt
Rita: "Hij is zijn speelgoedauto aan
het zoeken. Maar daar mag hij van
mij maar af en toe mee spelen, hij is
hier ook om te werken."
Ze tuurt even op het planbord. Ze
vraagt aan haar cliënt of hij de stal
wil gaan aanvegen. "Sommige men
sen die hier zitten, kunnen redelijk
zelfstandig een klusje doen. Maar
de meesten moet ik wel begelei
den of hun werk controleren. Som
mige 'mensen van buiten' denken
wel eens: lekker zo'n hulpje erbij.
Maar zo werkt dat niet. Ik ben bij
voorbeeld heel bewust bezig met
het vormen van groepjes die samen
door één deur kunnen en zich nuttig
kunnen maken. Op zich is dit laatste
op een boerderij over het algemeen
--ï;
Rita helpt Harro in de stal.
Of Rita zich daar zorgen over
maakt? "Soms wel, ja. Mocht er in
de toekomst verder bezuinigd gaan
worden op Pgb, is het de vraag of
je alles nog wel in stand kan blijven
houden. Het moet allemaal wel zijn
op te hoesten, ook door ons."
Wat ze verwacht van het jaar 2013?
"Het zal opnieuw weer druk zijn",
zegt ze met een grijns. "We gaan
een nieuwe kantine maken en we
zijn bezig met melkrobots. Dat kan
mogelijk wat verlichting geven,
maar zonder mijn gezin, vaste me
dewerkers en vrijwilligers had ik dit
allemaal nooit kunnen bereiken. Dat
is een ding wat zeker is."
Rita en Koen in werkoverleg.
geen probleem, er is genoeg te doen.
Maar niet iedereen wil bijvoorbeeld
iedere dag hetzelfde doen. Sommi
gen juist weer wel. De een vindt kip
pen voeren fantastisch, de ander is
er bang voor."
Ze laat de boerderij zien. In de stal
len zijn wel drie of vier mensen in
de weer met hooivorken en bezems.
Kristy schrikt. Iemand met een foto
toestel om de nek en een blocnote
in de hand is anders dan anders. Re
den voor haar om even van slag te
zijn. Rita kijkt er niet van op. Ze
kent haar pappenheimers.
"Als iemand agressief is of abso
luut niet kan samenwerken, kan
dat voor mij reden zijn om ie
mand niet toe te laten op onze
zorgboerderij. Ik kan me dat niet
veroorloven met het oog op
de andere cliënten", vertelt
Rita. "Veiligheid voor alles.
Maar hier zitten natuurlijk
wel allemaal mensen die ge-
indiceerd zijn en dus niet
overal maar zo zijn
te plaatsen. Het zijn
zogenaamde mensen
met een rugzakje,
Pgb-ers (persoonsge
bonden budget)." Een
term waar veel
over te doen
is in de me
dia aangezien
er bezuinigd
moet worden
door de overheid.
