rvu&rxd&ïx, e*ez>\/L<?t<?vrvv izi/I'Td
Riet Koole, Zonnebloemvrijwilliger van het eerste uur
HART VAN HOLLAND KERSTINTERVIEW] 19 DECEMBER 2012 45
Zevenhuizen - Eenzaamheid wordt
gezien als een groot hedendaags
maatschappelijk problemen. Vrij
willigersorganisatie De Zonnebloem
is al jaren een wapen tegen een
zaamheid, vooral voor ouderen en
langdurig zieken. In Zevenhuizen is
Riet Koole (76] vanaf de oprichting
van de lokale afdeling actief voor De
Zonnebloem.
Door Pepijn de Groot
"Pak jij die map even", vraagt Koole
aan Cobie Vogelaar (66), eveneens
vrijwilliger bij De Zonnebloem. De
dames zitten bij elkaar om het laat
ste uitje te bespreken. Maar voor
de evaluatie duiken de dames voor
dit interview in de geschiedenis van
De Zonnebloem. Dan ben je bij Riet
Koole aan het juiste adres. Ze heeft
minstens tien mappen liggen met
daarin de complete geschiedenis
van De Zonnebloem in Zevenhuizen
en Moerkapelle. Alles, maar dan ook
werkelijk alles, is in de map opge
nomen. Niet alleen krantenknipsels
en enveloppen; ook het lipje van
een koffiemelkcupje dat gebruikt
is bij een uitstapje naar diergaarde
Blijdorp. Koole: "Deze plakboeken
zijn een hobby van me. Alles staat
erin, het is een overzicht van de
geschiedenis. Kan altijd van pas ko
men."
Importproduct
Dein 1994 opgerichte Zevenhuizen-
se Zonnebloemafdeling is eigenlijk
een importproduct. "Vanuit de Bol
lenstreek verhuisde Reinier Nagte-
gaal naar Zevenhuizen", vertelt Koo
le. "Hij zat daar bij De Zonnebloem
en is benaderd om hier een afdeling
op te zetten. De Zonnebloem is van
oorsprong een katholieke organisa
tie. In Zevenhuizen waren er amper
katholieken en dus ook geen Zon
nebloem." De religieuze signatuur
was niet de reden dat Koole zich
aanmeldde als vrijwilliger. "Ik las
een artikel in de Dorpskrant over de
oprichting en uit nieuwsgierigheid
ben ik gaan kijken. Wij waren
gestopt met ons patatje
voor nodig." Hoe dan ook, aan stop
pen denkt Koole nog niet. "Zo lang
ik lichamelijk en geestelijk in orde
ben, blijf ik het doen", zegt ze glim
lachend. "En anders word je gewoon
mijn gast", grapt Vogelaar.
Degene die in 1994 tegen Koole zei
dat De Zonnebloem 'echt iets voor
haar is', heeft gelijk gekregen. Het
werken voor andere mensen vindt
Koole een dankbare taak. "Uiteinde
lijk doe ik dit werk ook een beetje
voor mezelf, want ik voel me er goed
bij. Door middel van een praatje
mensen op laten fleuren, dat schept
toch tevredenheid?"
Vogelaar en Koole (rechts) aan een tafel vol Zonnebloemgeschiedenis.
(Koole runde met haar man een ca
fetaria genaamd De Telstar, red.) en
dan heb je opeens minder te doen.
'Dat is echt iets voor jou', werd te
gen me gezegd. Nou en of, ik doe
het werk met plezier en liefde."
Het geloof speelt een marginale rol
in de Zevenhuizense afdeling maar
het heeft voor een bijzondere anek
dote gezorgd. Koole: "In de beginja
ren was er een aantal gasten aan
gemeld. Ik kreeg een gast uit een
familie die in het dorp werd gezien
als bijzonder omdat ze bij de pink
stergemeente waren aangesloten.
Niemand had verwacht dat ik die
mevrouw zo ver kon krijgen dat ze in
een rolstoel meeging naar Blijdorp.
Maar ze ging mee, en omdat ze zo
enthousiast was kwam haar man la
ter ook bij De Zonnebloem. Ik heb er
nooit moeite mee gehad, de ene of
andere geloofsstroming. Als je een
cafetaria hebt, kom je in aanraking
met alle mensen. Ook bij De Zon
nebloem wordt geen onder
scheid gemaakt."
Strijd tegen eenzaamheid
Veel mensen die gebruik maken van
De Zonnebloem - gasten genaamd -
zijn eenzaam. "Men heeft geen idee
hoeveel mensen eenzaam zijn. Som
mige gasten hebben wel familie die
op bezoek komt, maar dat is anders
dan wanneer wij langskomen", zegt
Koole. "Als ik langsga maak ik een
kletspraatje met mijn gast. Over het
weer, over het nieuws. Het gaat niet
om verzorging maar om aandacht."
Dat ervaart ook mede-Zonnebloe-
mer Vogelaar. "Anderhalf uur ga je
bij iemand op de koffie en je ziet je
gast al opfleuren."
Ondanks de langdurige contacten
die Koole en Vogelaar als vrijwil
liger hebben met hun gasten, ont
staat er geen vriendschap. Koole: "Je
moet afstand bewaren. Als je je gaat
hechten aan iemand, dan ga je met
gasten om alsof het familie is. Dat is
juist wat we niet willen."
Van Reigerhof tot vlindertuin
De Zonnebloem is meer dan onder
een kop thee of koffie een praatje
maken. Elke maand vindt er een uitje
plaats. Vogelaar: "Sommige gasten
gaan alleen mee met de uitjes, die
hebben geen behoefte aan contact.
We maken verschillende uitjes maar
bepaalde dingen zijn vaste prik,
zoals winkelen in winkelcentrum
Reigerhof in Nieuwerkerk aan den
IJssel in het voorjaar." "Pas zijn we
bij de vlindertuin in Luttelgeest ge
weest", vervolgt Koole. Soms is er
onder mensen schroom om mee
te gaan met De Zonnebloem.
"Veel mensen voelen zich nog
te goed voor De Zonnebloem. Als
die twijfelende nieuwko
mers mee zijn gegaan op
een uitje, zijn ze altijd vol
lof. Zo van 'goh, dat had ik
nu nooit verwacht'."
Opfleuren
Ook voor de bege
leiders komt er een
dag dat zij hun werk
niet meer kunnen doen.
Koole: "Als begeleider
moetje lichame
lijk wel in orde
zijn. Duw maar
eens een rol
stoel door het
grind van Ar-
cheon, daar heb je kracht
