O
NATIONALE
OOCMEET
WEKEN
kV
KIJK op OGEN
90 nummers After The Battle
in kleur WW2
vanaf nr. 42 '40-'45 Toen Nu
ook in kleur
Prijs €2,-per stuk Tel. 06-20 42 09 92
KUNST CADEAU* BIJ UW BRIL
november)
*-
J
HART VAN HOLLAND NIEUWERKERK AAN DEN IJSSEL 2 OKTOBER 2013 49
De herinneringen van Henk Merbis (1925)
BRILLEN'CONTACTLENZEN
OPTOMETRIE'HOORTOESTELLEN
I pLm* u
i ll KOOP
U hebt keuze uit maar liefst negen unieke
kunstwerken van 20 x 30 cm. Ze zijn stuk voor
stuk van de hand van gerenommeerde kunstenaars
en speciaal voor deze gelegenheid gemaakt.
Reden te meer dus om juist tijdens de Nationale
Oogmeetweken te kiezen voor een nieuwe bril
van een echte opticien.
Vraag naar de voorwaarden.
Indien mogelijk graag op afspraak.
Kerkplein 15
Moordrecht
T 0182-37 08 25
www.kijkopogen.nl
Door Elly van Gelderen
De Moord rechtse Elly van Gelderen gaat voor het Hart van Holland op pad
om oude tijden te doen herleven. Elly is als vrijwilliger en interviewer actief
bij de Moord rechtse Historische Vereniging.
Zij is auteur van de boeken "Herinneringen rondom de Hollandse IJssel"
en "Leven en werken rond IJssel en Lek", waarin zij onder andere verhaalt
over de slechte arbeidsomstandigheden van de steenplaatsen en touw-
banen langs de IJssel, over verdwenen beroepen (rietsnijders en zalmvis
sers), verdwenen scheepswerven en andere bedrijven, oorlog, watersnood
enzovoort.
Zevenhuizen/Nieuwerkerk - "In
Nesselande zijn twee straatna
men met een verhaal dat alles met
mijn familie te maken heeft: de
Janna Merbishof en Van Elswijk-
hof. Namen van families die mo
lens bewoonden in een blok van
vier molens in de Zevenhuizense
Eendrachtpolder schuin achter de
twee nu nog bestaande afgeknot
te woonmolens uit 1700 aan het
Zuideinde.
De vier stonden achter in het land,
vrij dicht bij elkaar, langs een boe
zem met modderige grasdijkjes.
Trapsgewijs maalden zij het over
tollige water uit de polder de ring
vaart in.
Janna Merbis was mijn overgroot
moeder. Zij (ze was weduwe) hield
de molen draaiend. En Van Elswijk
was de molenaarsfamilie van mijn
moeders kant.
Door het vroegere turfsteken liepen
de polders onder water. Grootva
der Hendrik Merbis was molenaar
en trouwde met molenaarsdochter
Cornelia van Elswijk. Veel verdriet
kreeg mijn grootvader te verwerken
in 1914 tijdens de Eerste Wereld
oorlog. Eerst verloor hij zijn 14-ja-
rige dochter Janna, die een klap
van de wieken kreeg. Kort daarna
overleed zijn vrouw Jean Stam op
51-jarige leeftijd aan de Spaanse
griep en daarna zijn andere doch
ter Jaantje, die was getrouwd met
trein-seinwachter Petersma, ze
hadden een baby. Hij kwam dit ver
driet slecht te boven en liep met
grote levensvragen om het waarom.
Hij is nooit meer in de kerk geweest.
Mijn vader Leen nam het werk van
zijn vader over, maar het was voor
korte tijd want in 1928 werden de
molens overbodig, doordat men het
eerste watergemaal langs de Rotte
bouwde. Het blok van vier molens
werd helaas afgebroken. Het kost
bare onderhoud van molens speelde
een rol in de beslissing. De boezem
werd met Rotterdams huisvuil ge
dempt. Mijn ouders lieten na de mo
lenafbraak een nieuw huis bouwen
aan de Onderweg, die parallel loopt
met de ringvaart. Ik was toen drie, de
oudste van hun gezin met uiteinde
lijk zeven kinderen.
De dikke eiken planken van de water
loop zijn nog gebruikt voor varkens-
schuren.
Het Zuideinde noemden wij de Bo-
venweg. In de oorlog zijn de weilan
den daarachter geïnundeerd, tussen
de Eerste en de Tweede Tochtweg.
Met dynamiet werd een gat in de
Onderweg en dijk geblazen en drie
pijpen gelegd zodat het kanaalwater
de polders in kon lopen.
Ik trouwde met de Nieuwerkerkse
Nel Molenaar uit het buurtje achter
het huidige Chinese restaurant aan
de Dorpsstraat, vlak bij het water
Het Wije Gat. We woonden bij haar
ouders. Onze kinderen werden in de
bedstede geboren. Daarna kochten
we een huisje aan de Vrijheidslaan,
we wonen er nog. Ik werkte destijds
op de scheepswerf van Vuik in Ca-
pelle als elektrisch lasser, dertig jaar
was ik er werkzaam. In het begin ver
diende ik maar 90 cent per uur. Altijd
ging ik er fietsend naartoe, ook met
sneeuw. Er werden mooie grote zee
f/enk Merbis (inzetje) en de molen waar hij als kind woonde.
schepen gebouwd; de tewaterlating
was altijd een happening. Dan kwa
men de dorpelingen kijken en kregen
de schoolkinderen vrij. De hoge heren
stonden op het dek terwijl het schip
gedoopt werd met een champagne
fles die tegen de wand werd gegooid.
De harde scheepsfluit werd aange
zet en het schip gleed majestueus
het water in, wat gepaard ging met
heftige waterverplaatsing, zodat de
toeschouwers op de kant nat werden.
Jammer dat de scheepsbouw teloor
ging na 1980, er was zoveel werk
gelegenheid voor de omgeving. Ook
werkte ik nog bij scheepswerf van der
Giessen de Noord in Krimpen. En zo
ging mijn tijd voorbij..."
