Rust vinden in de Warwinckel
tijd wel iets moois
Op wandelsafari in
Moerkapelle
HART VAN HOLLAND DE PARELS VAN ZUIDPLAS\ 25 JUNI 2014
Zevenhuizen - De plantendichtheid is,
dankzij de tuinders, groot op de Knibbelweg.
Waar hun planten de consumptie dienen,
dienen de planten in de tuin van Ronald
Talsma en Martin de Ruiter de rust en de
schoonheid. Warwinckel is het passieproject
van het stel waarvan ze bezoekers graag
laten mee genieten.
Zo groot als een voetbalveld is de tuin, die
door een rode beukenhaag is opgedeeld in
tuinkamers. Achterin hebben Talsma en de
Ruiter ooit een kuil gegraven die is verwor
den tot een vijver vol waterflora en -fauna,
omringd door een tribune van planten. Een
heerlijk rustige plek", zegt Talsma. "Een tijdje
terug was er een stel op bezoek dat hier om
één uur kwam, een kopje thee en gebak
bestelde en tot vijf uur met een boekje bij
de vijver heeft gezeten."
De Warwinckel is een genot voor rustzoekers
en plantenliefhebbers, maar ook voor dieren.
De bloemen trekken bijen en vlinders en in
de schaduwrijke oude beuk middenin de
tuin kun je met goed speuren een koppel
ransuilen zien zitten. Dat is het mooie aan
de locatie: hoewel het er barst van het leven
barst het er ook van de rust. Zondag 6 juli
is de laatste open tuin van dit seizoen, een
bezoek brengen kan ook op afspraak.
www.warwinckel.nl
Als twintiger begon Tas in 1960 met zijn
bedrijf. De tuinbouw van toen kun je
vergelijken met de volkstuinen van nu: de
nadruk lag bij Tas op tomaten en kom
kommers, maar ook prei en kroten werden
er gekweekt. "Het was veel handwerk en
veel sjouwen. Tegenwoordig gaat alles
met knopjes. Dat is makkelijker en het is
mooi om te zien hoe dat zich ontwikkeld
heeft."
Tas heeft alles bewaard. Om dat nu op zol
der te laten liggen... In een schuur aan de
Knibbelweg begon hij een museum, waar
werktuig als de tomatenhobbel - waar
mee tomaten op grootte werden gesor
teerd, zie foto - en de peteroliekachels die
C02 opwekten voor de plantengroei van
De geschiedenis ligt uitgestald: handbo
ren, rieken, eenruiters en meer. "Regelma
tig komen er schoolklassen; het is goed
om kinderen te laten zien dat voedsel
niet zomaar op tafel komt. De spullen hier
vertellen de agrarische geschiedenis, maar
zeker ook die van de streek waarin we
Nieuwerkerker Jaap Reijm heeft een
uiteenlopend cv wat vrijwilligerswerk
betreft. Hoewel hij geen wandelaar is,
sloot hij zich aan bij de wandelwerkgroep
van Platform Mooi Zuidpias om routes in
kaart te brengen. Het wandelvirus krijgt
inmiddels grip op hem."De ontdekkingen
liggen naast de deur."
Een van de routes is de rondwandeling
Moerkapelle, Reijm heeft'm op zijn smart-
phone. Verdere uitrusting: fatsoenlijk
schoeisel, een flesje water en een liga. "Ik
lees me van tevoren in. Van de molen-
stompen op de Rottedijk weet ik hoe het
gewerkt heeft en dat maakt het extra leuk
wandelen."
Eenmaal voorbij de Rottedijk verandert
de wandeling in een poldersafari; het
wandelpad loopt door het habitat van
runderen en paarden. Over de weilanden
in de polder zie je omliggende dorpen,
het polderknooppunt met de geheimzin
nige naam 'het verborgen dorpje van
Sivoli'en het Bentwoud.Terug bij de
Dorpskerk concludeer je dat Moerkapelle
meer in huis heeft dan je denkt.
"Het is de eerste keer dat ik deze route
loop, het heeft me verrast", zegt Reijm,
die geniet van de weidsheid van polders
en de sporen van waterbeheer die je
onderweg tegenkomt. "Wandelen is een
goede manier om je leefomgeving beter
te leren kennen. Als we op vakantie gaan
naar Zuid-Frankrijk spitten we allerlei
boekjes door om het gebied te doorgron
den, waarom doen we dat thuis niet? Het
vakantiegevoel ligt om de hoek.'
