t
"In de wereld is genoeg rotzooi,
ik hou van mooie dingen"
J
facebook
t bezoeken
aarom Deventer
Dierencentrale
HART VAN HOLLAND ZUID PLAS 13 AUGUSTUS 2014
9
Like ons op
fl
www.hvhonline.nl
"Als je hoog bent, zie je meer", is het devies van de Nieuwerkerkse
fotograaf Paul Martens. Vanaf 1200 voet maakt hij unieke beel
den van Zuidpias. Hart van Holland start in september een nieuwe
serie, met daarin een hoofdrol voor Martens' luchtfoto's. Ter intro
ductie een gesprek met de 59-jarige fotograaf.
Op zijn beeldscherm laat hij
een luchtfoto verschijnen
waarop zijn geboortehuis in
het Rotterdamse Delfshaven
te zien is. Daar begon hij met
een klik-klakcamera foto's
te maken; een hobby die hij
overnam van zijn moeder.
dan een saai en somber Rotterdam.
uitvoer en tot een succes wil brengen. Voor
mij betekent succes mensen blij maken."
Saai en somber
Na een portfolio te hebben opgebouwd van
dierenfoto's, trouwreportages en pasfoto's
die hij van bemanningen maakte aan boord
van schepen - en met de opbrengsten waar
van hij zich steeds betere camera's wist te
permitteren - was hij naar eigen zeggen
een van de eersten die zich eind jaren ze
ventig in Rotterdam aan panoramafotogra
fie waagde. Voorbeelden waren foto's van
de skylines van New York, San Francisco en
Berlijn. "Rotterdam had nog maar twee of
drie wolkenkrabbers, van een skyline was
geen sprake. Het was een typische haven
en werkstad, die niet mooi, maar vooral saai
en somber werd gevonden. Ik ben op gebou
wen gaan klimmen en zag andere dingen.
Als je hoog bent, zie je meer."
Ruim twintig jaar geleden verscheen de eer
ste kalender met glamourfoto's van Rotter
dam, een item waarmee Martens inmiddels
naam heeft gemaakt. Ook wordt zijn werk
gereproduceerd in fotoboeken, op posters
en ansichtkaarten. In entreehallen van flat
gebouwen in Rotterdam, bijvoorbeeld aan
de Corsicalaan in Nesselande, hangen ver
grotingen. "In de wereld is genoeg rotzooi,
ik hou van mooie dingen. Als ik binnen mijn
mogelijkheden de stad werkelijk mooi kan
laten zien, of zelfs mooier kan maken, dan
doe ik dat. Op die manier wil ik mensen blij
maken."
Nieuwerkerk aan den IJssel - De Nieuwerkerkse fotograaf Paul Martens is
net terug van vakantie. Tot de hoogtepunten van zijn eerste vakantievlucht
met gezin behoorde in ieder geval de terugkeer in Nederland, toen hij door
de raampjes van het vliegtuig vertrouwd land (en water) in zicht kreeg. "En
ja, dan kan ik het niet laten. Aon de ene kant was ik aan het filmen, aan de
andere kant aan het fotograferen."
Door Judith Rikken
Hij woont bijna net zo lang in Nieuwerkerk
als dat hij in Rotterdam heeft gewoond,
maar voor velen blijft hij toch vooral een
Rotterdamse fotograaf. Niet heel erg ver
wonderlijk, gezien het onderwerp dat hij
al decennialang kiest voor zijn foto's; de
stad met zijn Erasmusbrug, World Trade
Center en de Hef. Allemaal gefotografeerd
vanuit de lucht, of in ieder geval van grote
hoogte. De gestileerde beelden vallen in
goede aarde; menig Rotterdammer (maar
ook buitenlands toerist) heeft een 'Paul
Martens' aan de muur.
Regelmatig - "bij krachtig, mooi helder
weer" - vliegt de Nieuwerkerker in een
gehuurd vliegtuigje ook over Zuidpias, om
foto's te maken van de gemeente waarin
hij inmiddels stevig is geworteld. De Ze-
venhuizerplas, de Willem-Alexander Baan,
het oude dorp van Nieuwerkerk; Martens
biedt de kijker vanuit de lucht een unieke
blik op Zuidpias.
Klik-klakcamera
Thuis in Esse laat Martens zijn werk -
waarvoor volgens hem ook zijn vrouw
Marga credits verdient - zien: timelapse
films, opgebouwd uit duizenden foto's, en
webcams die bouwprojecten en de skyline
registreren. Nieuwste project
is het vastleggen van sport
wedstrijden voor verslagge
ving en analyse, onder an
dere bij hockeyclub De IJssel.
Toch was een carrière in de fotografie niet
vanzelfsprekend: "Het is eigenlijk toeval
dat ik in het vak terecht ben gekomen.
Op een schoolkeuzedag op de mavo pre
senteerden verschillende opleidingen zich
in verschillende lokalen. Op een gegeven
moment moest ik kiezen tussen een lokaal
aan de linkerkant waar veel mensen ston
den en een lokaal rechts waar het rustiger
was. Ik koos voor het laatste en kwam zo
op de MTS fotografie terecht In het andere
lokaal stond de zeevaartschool. Een keuze
voor die richting had meer voor de hand
gelegen; mijn ouders hadden een winkel in
scheepsbenodigdheden. Wat ik wel van ze
over heb genomen is hun energie. Net als
zij barst ik altijd van de ideeën, die ik ten
Toen dacht ik aan Özcan Akyol, die
trots zal zijn dat er weer twee rand
stedelijke onwetenden bekeerd zijn
tot de liefde voor Deventer. Over
Amsterdam wil ik het niet eens
meer hebben - ga vooral een keer
naar Deventer. Waarom? Als je dat
nog niet weet, moetje dit stuk nog
maar eens lezen. Of refreshen, dat
levert extra clicks op.
Artikelen met 'waarom' in
de kop schijnen lekker veel
clicks te genereren. Waarom
Oboma vandaag dineert met 50
Afrikaanse leiders (de Volkskrant),
Waarom de moderne mens een
Mn nodig heeft (De Correspon
dent), Waarom Jessica Alba niet aan
naaktscènes doet (Grazia). Zo'n kop
üeeft het gevoel dat het artikel er-
°nder antwoord geeft op prangende
vragen. Dat zorgt ervoor dat zulke
artikelen veel losmaken bij lezers.
Dat had Özcan Akyol kunnen weten,
toen hij zijn column in de Nieuwe
evu Waarom Amsterdam een kut-
sfad is betitelde. Hij kreeg door die
co|umn dit voorjaar een bak ellende
over zich heen - volgens mij hechtte
hij daar meer aan dan aan de clicks.
De Turks-Overijsselse schrijver, die
voor zijn werk een appartement in
'nultwintig' bewoont, uit op Deel-
deriaanse wijze zijn ongenoegen.
Akyol heeft 'een pesthekel aan Am
sterdam en aan alle uitwassen van
die verdomde kutstad'. De binnen de
ring van de stad tot eenheidsworst
samengeklonterde import-hoofd
stedelingen die denken dat 'hun
stad het centrum van ons univer
sum vormt' mogen van Akyol het
zuur krijgen.
Omdat zij niets weten over en neer
kijken op de provincie. Dat wekt irri
tatie bij Akyol, die elk weekend naar
zijn thuisstad Deventer vlucht. Net
als bij de hartstochtelijke hoofd
stadhater Jules Deelder komt dat
chagrijn voort uit een gevoel van
miskenning. Door alle aandacht
voor Amsterdam krijgen Deventer
en Rotterdam te weinig krediet.
De zon scheen, maar er blies ook een
windje toen ik vorige week station
Deventer uitliep. Mooi station. Met
een vriendin bezocht ik de Deventer
Boekenmarkt. Honderden stands vol
stripboeken, romans, zelfhulpboe
ken, steendrukken, schoolplaten,
stencils, pamfletten - bezoekers
trippelden als zilvervisjes van kraam
naar kraam en verder.
Op zoek naar een pinautomaat
trokken wij verder de stad in, waar
boven straten slingers van kleurige
paraplu's hingen. Uit bistro's kwa
men geursporen die leidden naar
ovens en fornuizen. Het winke
laanbod strekte zich uit van anti-
quariaatjes en een stempelwinkel
tot hebbedingetjesfirma's en een
barbier met kapperspaal.
Met de zintuigen wagenwijd open
van verbazing en verrukking over
wat Deventer te bieden heeft, trok
ken wij geld uit de muur en togen
naar de zonovergoten kade van
de IJssel. Met een beugelfles in de
hand prezen wij het karakter van de
boulevard - hadden ze in Zandvoort,
Noordwijk en Scheveningen maar
de moeite genomen om hier inspi
ratie op te doen! Wij concludeerden
dat het zonde is dat toeristen vaak
stranden in Amsterdam en zich de
kans tot kennismaking met een stad
als Deventer ontnemen.
Vermist
Teef, greyhound x, zwart, ge-
chipt, roze halsband, Zevenhui-
zerplas Zevenhuizen.
Poes, zwart, witte bef, Zaaipad
Zevenhuizen.
Gevonden
Kater, rood, licht van kleur,
witte tenen en kin, Oosteinde
Moordrecht.
Poes, schildpad, Molenviergang
Zevenhuizen.
Kat, rood, licht van kleur, kitten,
Bredeweg Moerkapelle,
Konijn-vlaamse reus, grijs-wit,
tam, Julianastraat Moerkapelle.
Konijn, zwart, Hennipdreef Ze
venhuizen.
Haan, Groene Hartpark Nieu
werkerk aan den IJssel.
Voor meer informatie
0186-601199 of www.dieren-
centrale.nl