t "In de wereld is genoeg rotzooi, ik hou van mooie dingen" J facebook t bezoeken aarom Deventer Dierencentrale HART VAN HOLLAND ZUID PLAS 13 AUGUSTUS 2014 9 Like ons op fl www.hvhonline.nl "Als je hoog bent, zie je meer", is het devies van de Nieuwerkerkse fotograaf Paul Martens. Vanaf 1200 voet maakt hij unieke beel den van Zuidpias. Hart van Holland start in september een nieuwe serie, met daarin een hoofdrol voor Martens' luchtfoto's. Ter intro ductie een gesprek met de 59-jarige fotograaf. Op zijn beeldscherm laat hij een luchtfoto verschijnen waarop zijn geboortehuis in het Rotterdamse Delfshaven te zien is. Daar begon hij met een klik-klakcamera foto's te maken; een hobby die hij overnam van zijn moeder. dan een saai en somber Rotterdam. uitvoer en tot een succes wil brengen. Voor mij betekent succes mensen blij maken." Saai en somber Na een portfolio te hebben opgebouwd van dierenfoto's, trouwreportages en pasfoto's die hij van bemanningen maakte aan boord van schepen - en met de opbrengsten waar van hij zich steeds betere camera's wist te permitteren - was hij naar eigen zeggen een van de eersten die zich eind jaren ze ventig in Rotterdam aan panoramafotogra fie waagde. Voorbeelden waren foto's van de skylines van New York, San Francisco en Berlijn. "Rotterdam had nog maar twee of drie wolkenkrabbers, van een skyline was geen sprake. Het was een typische haven en werkstad, die niet mooi, maar vooral saai en somber werd gevonden. Ik ben op gebou wen gaan klimmen en zag andere dingen. Als je hoog bent, zie je meer." Ruim twintig jaar geleden verscheen de eer ste kalender met glamourfoto's van Rotter dam, een item waarmee Martens inmiddels naam heeft gemaakt. Ook wordt zijn werk gereproduceerd in fotoboeken, op posters en ansichtkaarten. In entreehallen van flat gebouwen in Rotterdam, bijvoorbeeld aan de Corsicalaan in Nesselande, hangen ver grotingen. "In de wereld is genoeg rotzooi, ik hou van mooie dingen. Als ik binnen mijn mogelijkheden de stad werkelijk mooi kan laten zien, of zelfs mooier kan maken, dan doe ik dat. Op die manier wil ik mensen blij maken." Nieuwerkerk aan den IJssel - De Nieuwerkerkse fotograaf Paul Martens is net terug van vakantie. Tot de hoogtepunten van zijn eerste vakantievlucht met gezin behoorde in ieder geval de terugkeer in Nederland, toen hij door de raampjes van het vliegtuig vertrouwd land (en water) in zicht kreeg. "En ja, dan kan ik het niet laten. Aon de ene kant was ik aan het filmen, aan de andere kant aan het fotograferen." Door Judith Rikken Hij woont bijna net zo lang in Nieuwerkerk als dat hij in Rotterdam heeft gewoond, maar voor velen blijft hij toch vooral een Rotterdamse fotograaf. Niet heel erg ver wonderlijk, gezien het onderwerp dat hij al decennialang kiest voor zijn foto's; de stad met zijn Erasmusbrug, World Trade Center en de Hef. Allemaal gefotografeerd vanuit de lucht, of in ieder geval van grote hoogte. De gestileerde beelden vallen in goede aarde; menig Rotterdammer (maar ook buitenlands toerist) heeft een 'Paul Martens' aan de muur. Regelmatig - "bij krachtig, mooi helder weer" - vliegt de Nieuwerkerker in een gehuurd vliegtuigje ook over Zuidpias, om foto's te maken van de gemeente waarin hij inmiddels stevig is geworteld. De Ze- venhuizerplas, de Willem-Alexander Baan, het oude dorp van Nieuwerkerk; Martens biedt de kijker vanuit de lucht een unieke blik op Zuidpias. Klik-klakcamera Thuis in Esse laat Martens zijn werk - waarvoor volgens hem ook zijn vrouw Marga credits verdient - zien: timelapse films, opgebouwd uit duizenden foto's, en webcams die bouwprojecten en de skyline registreren. Nieuwste project is het vastleggen van sport wedstrijden voor verslagge ving en analyse, onder an dere bij hockeyclub De IJssel. Toch was een carrière in de fotografie niet vanzelfsprekend: "Het is eigenlijk toeval dat ik in het vak terecht ben gekomen. Op een schoolkeuzedag op de mavo pre senteerden verschillende opleidingen zich in verschillende lokalen. Op een gegeven moment moest ik kiezen tussen een lokaal aan de linkerkant waar veel mensen ston den en een lokaal rechts waar het rustiger was. Ik koos voor het laatste en kwam zo op de MTS fotografie terecht In het andere lokaal stond de zeevaartschool. Een keuze voor die richting had meer voor de hand gelegen; mijn ouders hadden een winkel in scheepsbenodigdheden. Wat ik wel van ze over heb genomen is hun energie. Net als zij barst ik altijd van de ideeën, die ik ten Toen dacht ik aan Özcan Akyol, die trots zal zijn dat er weer twee rand stedelijke onwetenden bekeerd zijn tot de liefde voor Deventer. Over Amsterdam wil ik het niet eens meer hebben - ga vooral een keer naar Deventer. Waarom? Als je dat nog niet weet, moetje dit stuk nog maar eens lezen. Of refreshen, dat levert extra clicks op. Artikelen met 'waarom' in de kop schijnen lekker veel clicks te genereren. Waarom Oboma vandaag dineert met 50 Afrikaanse leiders (de Volkskrant), Waarom de moderne mens een Mn nodig heeft (De Correspon dent), Waarom Jessica Alba niet aan naaktscènes doet (Grazia). Zo'n kop üeeft het gevoel dat het artikel er- °nder antwoord geeft op prangende vragen. Dat zorgt ervoor dat zulke artikelen veel losmaken bij lezers. Dat had Özcan Akyol kunnen weten, toen hij zijn column in de Nieuwe evu Waarom Amsterdam een kut- sfad is betitelde. Hij kreeg door die co|umn dit voorjaar een bak ellende over zich heen - volgens mij hechtte hij daar meer aan dan aan de clicks. De Turks-Overijsselse schrijver, die voor zijn werk een appartement in 'nultwintig' bewoont, uit op Deel- deriaanse wijze zijn ongenoegen. Akyol heeft 'een pesthekel aan Am sterdam en aan alle uitwassen van die verdomde kutstad'. De binnen de ring van de stad tot eenheidsworst samengeklonterde import-hoofd stedelingen die denken dat 'hun stad het centrum van ons univer sum vormt' mogen van Akyol het zuur krijgen. Omdat zij niets weten over en neer kijken op de provincie. Dat wekt irri tatie bij Akyol, die elk weekend naar zijn thuisstad Deventer vlucht. Net als bij de hartstochtelijke hoofd stadhater Jules Deelder komt dat chagrijn voort uit een gevoel van miskenning. Door alle aandacht voor Amsterdam krijgen Deventer en Rotterdam te weinig krediet. De zon scheen, maar er blies ook een windje toen ik vorige week station Deventer uitliep. Mooi station. Met een vriendin bezocht ik de Deventer Boekenmarkt. Honderden stands vol stripboeken, romans, zelfhulpboe ken, steendrukken, schoolplaten, stencils, pamfletten - bezoekers trippelden als zilvervisjes van kraam naar kraam en verder. Op zoek naar een pinautomaat trokken wij verder de stad in, waar boven straten slingers van kleurige paraplu's hingen. Uit bistro's kwa men geursporen die leidden naar ovens en fornuizen. Het winke laanbod strekte zich uit van anti- quariaatjes en een stempelwinkel tot hebbedingetjesfirma's en een barbier met kapperspaal. Met de zintuigen wagenwijd open van verbazing en verrukking over wat Deventer te bieden heeft, trok ken wij geld uit de muur en togen naar de zonovergoten kade van de IJssel. Met een beugelfles in de hand prezen wij het karakter van de boulevard - hadden ze in Zandvoort, Noordwijk en Scheveningen maar de moeite genomen om hier inspi ratie op te doen! Wij concludeerden dat het zonde is dat toeristen vaak stranden in Amsterdam en zich de kans tot kennismaking met een stad als Deventer ontnemen. Vermist Teef, greyhound x, zwart, ge- chipt, roze halsband, Zevenhui- zerplas Zevenhuizen. Poes, zwart, witte bef, Zaaipad Zevenhuizen. Gevonden Kater, rood, licht van kleur, witte tenen en kin, Oosteinde Moordrecht. Poes, schildpad, Molenviergang Zevenhuizen. Kat, rood, licht van kleur, kitten, Bredeweg Moerkapelle, Konijn-vlaamse reus, grijs-wit, tam, Julianastraat Moerkapelle. Konijn, zwart, Hennipdreef Ze venhuizen. Haan, Groene Hartpark Nieu werkerk aan den IJssel. Voor meer informatie 0186-601199 of www.dieren- centrale.nl

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Hart van Holland - Editie Zuidplas | 2014 | | pagina 9