Afzien rond de Zevenhuizerplas
Schilderen tussen Shoeby en schoenenwinkel
HART VAN HOLLAND ZUID PLAS 17 SEPTEMBER 2014 25
Opening BuurtATELIER Maltaplein
momenten rommelen en binnens
monds vloeken hou ik het maar voor
gezien en laat ik me in het water
vallen. Later hoor ik van een mede
werker van de run dat nog bijna nie
mand succesvol de overkant heeft
gehaald. Vlak voor de finish staat
een man van de organisatie: "Veer
tien kilometer? Dan moet je lekker
nog een rondje!" Ik ben pas op de
helft, en mijn rechterknie begint nu
toch wel een beetje te protesteren.
Het tweede rondje gaat me een stuk
minder goed af. Wetend wat er ko
men gaat doe ik nogmaals de elek
trische dans door de stroomdraden
heen. De honger begint flink toe te
slaan. Sprong ik in de eerste ronde
nog redelijk aardig over de hinder
nissen, de tweede ronde stort ik
regelmatig als een zak aardappels
naar beneden. Een andere eenzame
deelnemer die vlak achter mij in de
modder hapt na een niet goed ge
timede sprong over een paar boom
stronken lacht: "Al moet ik het krui
pend doen, ik ga de finish halen."
Aan het eind van de tweede ronde
begin ik niet eens meer aan het
touw over het water. Ik zwem rustig
naar de overkant. Onderweg naar de
finish, hoor ik twee deelnemers die
naast me lopen besluiten om nog
een derde rondje te doen. "We zijn
nog niet moe, dus waarom niet?"
Nesselande - Glibberen, klimmen, vallen en weer opstaan. Op 13 september
vond voorde eerste keerde Men of Steel Run plaats rondom de Zevenhuizer
plas. Honderden mannen én vrouwen van staal trotseerden zeven of veertien
kilometer lang een groot aantal hindernissen. Verslaggever Erwin van 't Hof
sloeg er in eerste instantie geen een over.
Door Erwin van 't Hof
Zodra het startschot is gelost, word
ik bijna direct het water in geleid.
Niets aan de hand, het is prachtig
weer en de watertemperatuur is zo
gek nog niet. Na een paar kleine
hindernissen, zoals het overwinnen
van een opblaasbaar hindernispar-
cours en wat klimrekken, sta ik oog
en oog met mijn minst favoriete
obstakel. De Sizzler is een construc
tie gevuld met stroomdraden waar
kracht of techniek niet uitmaken.
Een jong meisje dat staat te kijken
geeft me goedbedoeld advies: "Ge
woon zo hard mogelijk rennen, het
maakt niet uit als je er een beetje
gek uit ziet." Gesteund door haar
woorden stort ik me in de hindernis.
Met de tinteling nog in mijn billen
worstel ik me het daaropvolgen
de uur door het parcours heen. Ik
spring, duik, kruip, ren, klim en loop
door het grote aantal hindernis
sen. Mijn lichaam houdt het prima
en hoewel het er misschien niet zo
sierlijk uitziet als de wat meer ge
oefende types die me soms links en
rechts inhalen, kan ik aardig mee
komen. Goed, ik maak geen salto's
over hangende netten en blijf hier
en daar wat langer tobben, maar ik
sla geen hindernis over.
Ook de laatste hindernis van het
parcours schuw ik niet. Een meter
slang touw gespannen over water.
De finish is in zicht. Ondersteboven
klimmend probeer ik de overkant te
bereiken. Op de helft is het touw zo
ver doorgezakt dat ik als een thee
zakje in het water hang. Na enkele
Erwin van 't Hof. Nog zo'n 13 kilo
meter te gaan.
Alvast inspiratie opdoen voor een volgend klusprojeet met hout.
officiële opening van het atelier en
is lovend over het initiatief omdat
het buurtbewoners samenbrengt.
Dat kan Tineke van den Berg van
stichting Buurtwerk, een van de
aanjagers, beamen. 'Het is net als
met hardlopen: afspreken met een
groep stimuleert. Daar dient dit ate
lier ook voor. Kom van die zolder
kamer af en ga samen aan de slag.'
Afvalhout
Over wat er zoal plaats gaat vinden
in het atelier kan Van den Berg nog
weinig zeggen. 'Het moet zich vanaf
nu gaan ontwikkelen en we hopen
dat buurtbewoners ideeën zullen
aandragen.' Nieuwsgierige omwo
nenden nemen op zondag een kijkje
bij de clubs die al intrek hebben
genomen in het atelier, waaron
der werkplaats Wijlande van Albert
Jan Dekking, een gepensioneerd
architect die werkt met resthout.
'Ik heb een kleinzoon die in Am
sterdam op de basisschool zit', ver
telt Dekking. 'Twee keer per maand
hebben zijn klasgenoten en hij een
uur handvaardigheid. Dan komen ze
thuis met een stuk piepschuim met
satéprikkers. Ik wil kinderen laten
zien wat ze kunnen maken met hun
fantasie.' Dekking wijst op een stel
lage waar futuristische vliegtuigen
uit Star Wars staan, en dinosaurus
sen. 'Hier leren kinderen werken met
hun handen en met materialen als
hout en lijm. Ook leren ze dat werk
jes soms niet in één dag klaar zijn
en datje met 'afval' mooie dingen
kunt maken.'
Meerdere kanten
De gepensioneerde architect heeft
in zijn achtertuin in de Waterwijk
een werkplaats, maar is blij met de
mogelijkheden van het BuurtATE
LIER. "Op de boulevard is aanloop en
dat zorgt voor nieuwe aanwas van
leerlingen." Zo snijdt het creatieve
mes aan meerdere kanten, denkt
ook Van den Berg. "Wij vinden het
leuk om bij de winkeliers te zitten
en het winkelgebied wordt aantrek
kelijker met dit atelier. Die leegstand
is ook maar niks."
Nesselande - Na het deeoupeerzagen boodschappen doen. Sinds dit week
end kan dat op het Maltaplein, nu er een atelier op steenworp afstand van
de supermarkt ligt. Naast galerie KunstWerk aan de Winkel opende zondag
14 september het BuurtATELIER en daarmee groeit het creatieve cluster op
de winkelboulevard.
Door Pepijn de Groot
Om de leegstand tegen te gaan is
BuurtATELIER, een creatief buurti-
nitiatief, gehuisvest in een winkel
pand op het Maltaplein, tussen een
schoenenwinkel en een kledingzaak.
Als je goed kijkt herken je er nog
reclameposters van de vorige 'be
woner', een opticien. Verder is de
transformatie tot creatieve werk
plek volledig; werkbanken zitten al
onder de verfspatten, in de houtbe-
werkinghoek zijn ouderwetse hand
boren te vinden.
Houtbewerking, dat deed Corsti-
aan Breedveld als jongen graag. De
vicevoorzitter van de gebiedscom-
missie Prins Alexander verricht de
Een gipsen handdruk van Breedveld bij de officiële opening.
