*1
Ji;1?
'1.
I 3# f y
"£ck kind ftebbeK ebt acktertoopt,
is Am Kiet (teel erg cool"
"SaweK kuKKCK we wööie
rtmgeK wükeK"
Missie#w#ers Jük Jicob eK ^owvvmc vpk EcAcn Vetermm
li. f*K
HART VAN HOLLAND ZUIDPLAS 24 DECEMBER 2014
Moerkapelle - Ze zijn jong, nog niet zo heel lang geleden
getrouwd en pas afgestudeerd als industrieel productont
werper en ergotherapeut. Geen haar op hun hoofd echter
die eraan denkt om een goede baan te zoeken en in Zuid-
plas een gesetteld leven te gaan leiden. Jan Jacob (25) en
Bouwine van Eeden Petersman (23) hebben een heel an
dere missie.
Door Judith Rikken
"Het liet öks Kiet meer los"
Twee jaar nadat de Moerkapel-
lenaren in het huwelijksbootje
stapten en een eigen huisje be
trokken in Zevenhuizen, hebben
ze de huur afgelopen zomer al
weer opgezegd en hun blik ver
legd naar het oosten. In een van
de voormalige Sovjetrepublieken
in Centraal-Azië gaan ze zich
vanaf september volgend jaar
als vrijwilligers inzetten voor
gehandicapte kinderen. "Op deze
manier willen we de liefde van
God laten zien aan de mensen in
Centraal-Azië."
Voordat het zover is, volgen ze
een interne opleiding bij een
instituut in Gelderland, waar ze
vanuit een bijbelse visie de fijne
kneepjes van het ontwikkelings
werk leren. Als ze in het week
end terugkomen naar Moerka
pelle, dan fungeert een speciaal
ingerichte logeerkamer in het
ouderlijk huis van Jan Jacob als
hun tijdelijke stulpje. De twee
zijn er blij mee, al hadden ze er
ook geen moeite mee gehad om
dan hier, dan daar te logeren.
Het opgeven van hun zekerheden
en onafhankelijkheid, dient een
streven dat bij Bouwine al heel
lang en bij Jan Jacob inmiddels
ook, diep vanbinnen zit.
Bouwine: "Wij zien het als een
zegen dat we in Nederland zijn
opgegroeid, een veilig thuis heb
ben gehad en mogelijkheden om
te studeren en ons te ontwikke
len. We hebben het gevoel dat
we die mogelijkheden van God
hebben gekregen om ze te delen
met mensen die het minder goed
hebben dan wij." "Dat kunnen
we natuurlijk ook in Nederland
doen," vult Jan Jacob aan, "maar
nooit iets kunnen bereiken in het
leven."
Als ergotherapeut is Bouwine
opgeleid om praktische oplos
singen te bedenken voor mensen
die door ziekte of een handicap
niet alles zelf kunnen. Op zoek
naar een geschikte plek om zich
verdienstelijk te maken, merkte
ze dat zij als paramedicus op veel
plekken aan de slag zou kunnen.
Projecten die ook aansloten bij
Jan Jacobs professie lagen echter
niet voor het oprapen. "En toen
kwamen we in contact met een
stel dat in Centraal-Azië een er-
gotherapeutisch centrum runt en
dat graag medische hulpmidde
len wil gaan laten maken in het
land zelf. Nu komen alle pro
ducten uit Europa. Die zijn heel
duur."
Jan Jacobs vingers jeuken bij
het vooruitzicht dat hij zijn be
roep - het ontwerpen van aan
trekkelijke, gebruiksvriendelijke,
betaalbare en technisch goede
producten - kan gaan uitoefe-
Bij -25 graden op kennismakingsbezoek.
waarmee kinderen met een han
dicap uit hun isolement kunnen
worden gehaald.
"In minder ontwikkelde landen
is het vaak niet heel erg cool om
een kind te hebben dat achter
loopt", zegt hij. "Het gebeurt dat
kinderen al hun dagen doorbren
gen in een en hetzelfde kamer
tje, omdat hun ouders zich voor
ze schamen." Daardoor wordt de
kinderen veel ontnomen, weet
Bouwine. "Als je alleen maar ligt,
we willen toch ergens heen waar
we nog meer het verschil kunnen
maken voor mensen die anders
nen op een manier, waar niet
in de eerste plaats de westerse
consument bij gebaat is, maar
en op geen enkele manier gesti
muleerd wordt, dan krijg je ook
niet de mogelijkheid om zelf te
leren eten, je aan te kleden of te
spelen."
Aan die nood, die Jan Jacob en
Bouwine tijdens een kennisma
kingsbezoek al hebben kunnen
aanschouwen, willen de twee
wat doen. "Van de huisbezoe
ken die ik toen heb gedaan, ging
mijn hart sneller kloppen", zegt
Bouwine. "En als je eenmaal hebt
gezien hoe het is achter een deur
die niet zo wijd open staat, dan
kun en wil je niet meer terug",
maken voor medische hulpmid
delen, die hij bij de lokale tim
mer- of las- en slijpwerkplaats
kan laten produceren.
Alleen hun professionele vaardig
heden en goede bedoelingen zijn
volgens Jan Jacob geen garantie
voor succes. "Het moeilijkste is
dat we onze westerse denkwijze
niet als leidraad kunnen nemen.
We moeten op z'n minst leren
begrijpen hoe de mensen daar
denken en hoe ze gewend zijn
over dingen te praten. Doen we
dat niet, dan kan het fout lopen."
Naar welk land in Centraal-Azië
ze volgend jaar afreizen, hebben
de Van Eedens Petersman liever
niet zwart-op-wit. "Hoewel veel
mensen in het land er anders
over denken, zegt de regering
daar dat ze geen buitenlandse
hulpverleners nodig hebben. Ze
wachten ons dus niet met open
armen op." De kennismakings-
reis naar het land waar bij min
dertig graden hun neus er naar
eigen zeggen zowat afvroor, was
volgens Jan Jacob echter "een
enorme bevestiging dat het wel
kan. En dat het een grote kans is
voor ons samen."
Dat ze een project hebben ge
vonden dat zo goed aansluit op
hun wensen en vaardigheden, is
volgens de twee geen toeval. Dat
Jan Jacob en Bouwine: "Het streven om op missie te gaan zit diep vanbinnen"
stelt Jan Jacob. "Het liet ons in
ieder geval niet meer los."
Bouwine zal veel op huisbezoek
gaan voor de behandeling van
cliëntjes die via sociaal werkers
bij het ergotherapeutisch cen
trum zijn aangemeld. Jan Jacob
gaat de technische tekeningen
ze succes zullen hebben, daar zijn
ze van overtuigd. "In de opleiding
werken we ook met z'n tweeën
aan opdrachten. Ik vind dat we
dat altijd heel goed doen", zegt
Jan Jacob, met een bevestiging
zoekende blik op Bouwine. "Sa
men kunnen we mooie dingen
maken."
