SCHOONHOVENSCHE COURANT
WEEKBLAD
ZÖNBAGr 12 DECEMBER.
F. 24.
1869.
4
VOOR DE KRIMPENER-, ALBLASSER- ÉN LOPIKERWAARD.
-
-- -
BUITENLAND.
Mm emmt
V
ia
c
opgaren vu
Men boude
la te,zeer rap
hooDbovan.
joy,
»»7.
70,
74
half optafel,
3 wa-
te doen uit
280
222
6*7.
Ui
pulijen.
f/fê*
1836 Run-
ere Kalre-
m en 914
Ml
late qaal.
ten, bene-
è/8»;
d. Nieuwe
kamaoheeu
en Noord-
Zeeuwache
01/6,90,
uw korte
k f 11,60;
van 6,75
-HAVER
n
f 10,50.
aard-
L
n/JJO i
ƒ6,50 per
arige witte
11,30 k
-ROGGE,
ipohe/ 6,80
- GERST.
Wi/6,80.-
.01/6,60.
Deoembar.
»sv,
«2’Vi.
86
86
86*/.
«71.
8ï>/„
8iy,
314
tvj,
O*»/.
'907,
116'
803
83
8«y,
seys
78»/,.
say.
690
106
Nrf. a
ten. Of misschien,wie weet,—zij er ingezetenen
genoeg, die, prijs stellende op die geschiedkundige
i merkwaardigheid hunner stad, gezamenlijk de
kosten van een hek om den grafsteen tan den
beroemden man zouden willen dragen!
Bij mijne wandeling door Schoonhdren vond ik
hier en daar de namen van levenden, in ftanie
steenen gebeiteldbewaard voor het nageslacht1;
zou men niet zorg willen dragen voor dien óéhen
steengewijd aan de nagedachtenis van een merk
waardig man uit vroeger dagen?
Q. Nov. ’69. Aug. Sftumon.
Het congres te Washington is .door dbn
president der Vereenigde Staten van Noord-Ame-
i rika geopend met eene ^boodschap”, waarin deze
o. a. voorstelt: dat de schatkist het pameren,gtdd
tegen een vastgestelden prijs inkoope. Het Ame-
rikaansche krediet moest het beste der wereld zijn,
i De geheel e schuld zou in 10 iaar afgelost kun-
r nnu zijn,'nia!ar het is mot verkieslijk, de daartoe
vereischte belastingen op te leggen.
I De middelen tot aflossing vermeerderen snel
en de president houdt het er voor, dat alle bons
nu ingewisseld kunnen worden tegen rentegevende
schatkistbiljetten van niet meer dan 41/, pCl^
De verschillende vertegenwoordigers van
1 Nederlandsche dagbladen bij de feestelijke ope
ning van het Suez-kanaalleveren iedar op hunne
k wijze leeenswaardige verslagen van hunnen tocht
door Egypte. i
Aan den brief van den hoofd-redacteur van
het Dagbl. v. Zr H. uit Kaïro, ontleenen
wij het volgende, omtrent de aankomst met den
spoortrein aldaar*: //De eindelooze verwarring,
die te Isinaïlia bij de inlading plaats had, her-
haalde zich nu bij de uitlading met de be-
zwarende omstandigheid, dat 'het na pikdonker
was en de administratie het onnoodig vond,
om het terrein van het station door een enkel
pitje te verlichtenI Het is bijna ongeloofelijk!
Verbeeld u een station, plotseling gévuld met
een lOOOtal personen, die allen zochten en voch
ten om hun goed, want iedereen moest maar
zien, dat hij uit de opgetaste' goederen-wagens
zijne goederen kreeg, omdat er niemand' was,
die een handje hielp 1 waarbij misschien nog
kwamen een 500 Arabieren, ArmeniërsNubiërs,
negers en allerlei slag van lui, die, quasi om
te helpen en u te geleiden naar rijtuig o/hAtel,
meestal op een kans loerdenu het eén of an»
der te ontstelen. Is het onder deze omstan
digheden wonder, dat ik bijv, mevrouw de gravin
de Fouguainville (eene onzer reisgenooten op de
Guyenne) met een koffer op (jen rug bijna be
wusteloos heb zien nederzijgen; dat mevr. Storm/ v
die ik ’t genoegen had, reeds te Ismaïlia te
ontmoeten, een koffer kwijt raakte, terwijl mij
zelf mijn reiszak, op,’t oogenblitf, dat ik bezig
was, een koffer uit tóen waggon te trekken,
werd ontstolen! Voor mij een gevoelig verlies,
niet alleen van wege de geldswaarde, die ër
zich in bevond, jnaar ook'omdat er voorwer
pen in waren van dagelijksch gebruikmij door
een geachten vriend geleenden omdat er zich
in bevonden mijne nota’s en al mijne reisboe-
S. W. N. Wn NOOTEN te Schoonhov»,.
J -■
ff’t Is jammer, vriend! dat die letters er
bijnrf allemaal uit zijn; alsj dat zóó doorgaat,
is binnen eenige jaren del steen zoo glad ah
een spiegel.’’
ff Dat komt, mijnheer! omdat iedereen er
over loopt.” j
ff Dat begrijp ik; maar zou er geen hek
om te maken ïijnom tea minste het overige
te bewarenzpuden de kerkvoogden of het kerk
bestuur dat niet' wil jen latei in orde brengen?"
ff’t Kan wel gebeuren, ials u het beleefd aan
deheeren vraagt; n stelt er tech zoo’n beiangm.”
T- //En Albrecht Beilingjigt die hier ook?”
vrodg. Kereltjedie ongeduldig werd.
»Neen, jongeheer 1 Albrecht Belling is
nergens te vihdenze peggen dat hij op ’t Hof
land moet liggendoch dat weet geen inenech.”
Karei repeteerde nog eeiis in zich zei ven zijn
leq over de aardrijkskunde, eir kwam met de
xalmvisscherij en Jacobq vair Beieren voorden dag,
//De zalmvisscherij is hier al jaren weg,
beste jongen en is nu teKlei^-Ainmers; maar van
WW'f/'G.us! Jacoba van Beieren móet on Bet stadhuis irog een
zilveren ringkraag wezen.’’
vDie is toch niet weg?’* informeerde Karei
angstig.
rNeen, niet heelemaal, jongeheer!
We namen van onzen cicerone afscheid en wan
delden verder.
wPapa! de man, die mijn boekje over de
aardrijkskunde maakte, heeft het toch een klein
beetje mis gehad.”
ff Dat gebeurt wel meer, beste jongen! met
menschen die boeken schrijven." o
Vier maanden zijn sedert ons uitstapje naar
Sehoonhoven verloopen. De schaduwdie we toen
aan de oevers der rivier zochten, is thans overal
tegen wil en dank in overvloed te genieten. Ik
zit rustig in miin leunstoel bij ’t vuurmet een
nieuw boek vóór me: 4
HET GESLACHT VAN WAESBERGHE,
door Dr. A. M. LfepBBOKB.
Toen ik bladz. 63 opensloeg, vond ik daar het
volgende: *-
»Bij het vermelden dezer zeldzame uitgave der rei
zen van Olivier van Noort (Beschryvinghe van de
Voyagie om den geheelen Wereltoloot, ghedaen door
Olivier van Noort, Rotterdam, 1602) kan ik niet na
laten te wijzen op de veronachtzaamde begraafatede
van dezen man in de. Groote Kerk te Schoonhoven,
waar de zerk, die zijn graf dekt, door het véél be
treden naauwelijks meer kenbaar is. Door deze zerk
een duim 8 A 4 ie laten zakken en dan met een houten
dekstuk te dekken, zoude men kunnen bewaren, wat
nog niet geheel uitgewisebt iè. Op deze-wijze worden
de,zerken van Luther en, indien ik wel heb, van
Melanchton, in de nog aanwezige slotkerk te Witten
berg, voor vernietiging behoed.’’
Natuurlijk kwam mij bij het lezen dezer re
gelen ons bezoek aan den grafsteen weder te bin
nen en de opmerkingdie ik daarbij gemaakt had.
Toén nu de redactie der Schoonhovensche
courant mij herinnerde aan mijne belofte om
eens een stukje voor die courant te leveren, wist
ik niet beter te doendan haar deze regelen te
zenden. Ik hoop daardoor de aandacht te vestigen
op ?ene zaak', die haar waarlijk wel verdient.
Mochten de Kerkvoogden of het Kerkbestuur
- kunnen besluitengehoor te geven aan deze Op
merking zij zouden zeker velen aan zich verplich-
X 1
MUI DER ADVERTENTIEN
Van 4- tot 5 regels
Iedere' regel meer 0,10.
^Groote letters naar plaatsruimte. Intending franco.
Voor Schoonhoven per drie maanden 0,60.
Franco per post - 0,75.
’■'■■'Ill I
VERELKODT, OOK VERGETEN?
*t Was een Zondagmorgen in Juli en snik-
héét, ’t Ontbyt stond nog half en 1
terwijl de heer en vrouw des huizft bezig
ren voedsel voor hun verstand op’ to dooo
een paar kranten. Mevrbaw, verdiept in de pas
aangekomen Schoonhovensche (die toen jn om
vang nog veel op een gr<|ot kerkebriefje geleek),
verbrak het stilzwijgen met den uitroep:
irWat een heerlijke advertentie, Gus!"
rZdo, zeker iets over den zalm.”
- rNëen, waarlijk, luister eens:
eer onder de aandacht
dat bii hem uitmun-
om, 'tvooral ia de warme
jdeling Of een uitstapje, op
aan den oever van de Lek,
dijks te gebruiken.
ZESSEN.”
zeggen,—
tocn.waar-
De ondergeteekende heeft de es
zijner begunstigers te brengen, du
tende gelegenheid bestaat, Am
zomerdagen, |a eene wanc__
eene schaduwrijke plaats, aan den oever vj
een kop thee of iets dergelijk ste gebruikf
Schoonhoven. L. VAN T
//Hoe poëtisch! Enje zou^t
zoo uit Schoonhoven; de wereld gaat
lijk vooruit!”
en ’t zal er misschien wel prettig zitten zijn
aan de rivier, zö’uden we niet eens gaan.
aToeren, bedoel je? Och lik heb er niet
tegen, en dan maar hoe eer Ihoe beter in
spannen l’’e
Binnen een half uur was ik met vrouw en
zoon op reis naar Schoonhoven', om aan de
oevers van de Lek eene portie schaduw te "ge
nieten,- die zoo aanlokkelijk wérd aangeboden.
//Ben je wel eens te Schoonhoven ge
weest?" vroeg ik aan mijn eenigè, een krullebol
die pas zijn eerste kruide achter den rug had.
j. //Nooit pa, maar ik weet toch wel wat
ct te -zien is. Verleden week hebben we het
nog gphad op school, in de les over de aard
rijkskunde Schoonhoven aan de Lek, met zalm
visscherij. Olivier van Noort en* /Albrecht Beiling
liggen hier begraven. Jacoba/van Beieren.”
^Prompt onthouden, joegen, je bent éen
kerd, hoor?’ o
Na een zonnigen rid waren we eindelijk bij
de plaats onzer bestemming, en stapten aan
een buiten-herberg af, omdat wij de stad gaarne
eens wilden doorwandelen.
Al drentelend^ kwamen we voorbij de kerk,
die open stond. De godsdienstoefening scheen
juist geëindigd, en enkele nablijvere nkuierden”
nog door hét' ruime koor.
//Waar is de graftombe van Olivier van
Noort?" vroeg ik aan een man met een uit
zinnig lange jas en een hoogen hoed.
- ,«/Wie bedoelt u?"
wOlivier van Noort, die de aarde om-
«eiMe.”
Hier mijnheer, asjeblieft; ze zeggen: hij
moet onder dezen stee» liggen.”
De man wees ons een blauwe zerk als andere
blauwe zerken, alleen met dit onderscheid, dat
W een schip- en een aardkloot op afgebeeld wa
ren. Eenige sporen van letters schenen aan te
duiden, dat eene vrij uitvoerige iüscriptie in
dien steen was gebeiteld geweest; doch ondanks
onze ijverige en nauwkeurige nasporingen (waar
lijk, een lid vaü de koninklijke academie had
ze niet beter kunnen doen) mocht het ons niet
•gelukken er veel van te ontcijferen..
