ZONDAG 1 JUNI
1873.
N°. 205.
WEEKBLAD VOOR DE KRIMPENER-, ALBLASSER- EN LOPIKERWAARD EN OMSTREKEN.
De Verkiezingen.
nv.
BUITENLAND^
OVERZICHT.
StlMIinnSCII COURANT
»J
aan
toten, SchoonhuVM,
1038
112
187.
807.
rondwf
niet
96
38*/4
88>/4
92
125
58‘/g
831/,
33*/,
- 1 -
Deze Courant wordt geregeld iederen Zaterdag-middag
verzonden. Prijs: yoor Schoonhoven per driemaanden ƒ0,70.
Franco per post door het geheele ryk 0,80.
wanneer
toestand
door en
Pr\js der AdvertentieVan 1 tot 5 regels /0,50. Iedere
regel meer 0,10. Groote letters naar plaatsruimte. Inzen
ding franco, en uiterlyk tot Zaterdags-voormiddags ten 10 ure.
S. W. 1ST. VAN NOOTEN,
5
5
5
6
7
6
6
6
5
41
3
3
5
5
5
00. 5
5
3
60«/„
60«/4
®*7/i*
«f71.
556
1561/,
«l7/i.
151
8»y4
98»/,
98*/,
99>/a
95>/g
en Brauw
23 Mei.
56%
87‘/.
887/.,
86
197.
W'/J
«7,.
«»7.
»87.
98
”7i.
78
667/,
S50
®1,/u
228*/,
223
94*/,
94^/4
93
v. .5
ug. 5
li. 5
et. 5
I860.
4.
weg te verklaren, zoodanige regeering zou
denkbaar wezen, zonder dat daarin de
hoofdzetels werden bezet door een Heemskerk,
een Van Zuylen, een Schimmelpenninck, een
Wintgens, de mannen dus van het ontbindings-
ministerie uit de dagen van 1866. Wie kin na
in ernst aan zulk een kabinet denken? Die
mannen hebben te weinig gehandeld in overeen
stemming met de constitutioneele beginselenzij
hebben te veel agitatie in den lande verwekt,
zij hebben zich te impopulair gemaaktdan dat
hun bewind lang zoude worden vertrouwd. Met
sympathie zoude het nooit worden begroet. Het
zoude misschien slechts een korten tijd worden
geduld. Maar deze antecedenten van de hoof
den der conservatieve partij, antecedenten met
welke verzoening on mogelijk is, zijn het niet
alleen, welke eene regeering dier partij onmo
gelijk makende partij zelve is in (Jen laatsten
tijd zoodanig verzwakt, dat zij zelfs alle aan
spraken, om ooit regeeringspartij te kunnen
worden, verloren heeft. Zij beteekendeiets, zoo
lang zij door de kerkelijke partijen werd gesteund.
Nu echter bladen als de Standdaard het onge
oorloofde van zoodanigen steun hebben betoogd
en bewezen, nu dan ook die steun overal weg
valt, na staan de conservatieven in hun hemd,
gelijk Uilenspiegel het zoo geestig vertoonde,
toen het na de Leidsche verkiezing den graaf
Schimmelpenninck bespotte, die slechts enkele
stemmen had kunnen halenomdat hij alleen
door de eigenlijk conservatieven candidaat was
gesteld en antirevolutionairen zoowel als katho
lieken, aan hunne beginselen getrouw, zich eigen
candidaten hadden gekozen.
Deze beide laatstgenoemde kerkelijke partijen
nu beweren geen van beide, dat aan haar de
regeering zoude kunnen worden opgedragen. Zij
zouden blind moeten wezen, om met in te zien,
dat zij zelve daartoe in de Kamer te zwak zijn
vertegenwoordigd. En blind zijn zij niet.
Een andere uitweg dan eene liberale regee
ring blijft alzoö niet mogelijk. Men heeft het
er dan ook al die vijf jaren mede trachten te
doen, doch men is er met verder mede geko
men. Eene hervorming van bet belastingstelsel
door eene algemeene inkomstenbelasting is tegen
gehouden. Eene hervorming van het rechtswezen
door eene nieuwe rechterlijke organisatie is on
mogelijk gemaakt. Tegen door den Minister van
J ustitie ingediende ontwerpen tot partiëele wijziging
van verscheidene bepalingen omtrent het rechts
wezen zijn niets dan streng afkeurende verslagen
uitgebracht. Eene hervorming van het kiesstelsel
door verlaging van den census en eene hervor
ming van het defensiewezen door de invoering
van den persoonlijken dienst missen, blijkens de
rapporten der Kamer, alle kans op slagen. Toch
was sinds jareu van liberale zijde op hervorming
van al deze onderwerpen aangedrongen.
Hoe komt dat?
Ach, wie kan de diepte onzer politieke wonden
peilen, wie kan zeggen, hoeveel ziektestoffen
daarin woelen en voortwoekeren?
Partijzucht, persoonlijke ambitie, egoïsme,
dienstbaarheid aan allerlei kleine belangen van
gewest, district, stad, familie- of vriendenkring,
al die parasieten en woekerplanten zuigen de ge
zonde sappen van den levensboom van Neder
land uit.
Doch dit laten wij nog eens daar.
Daar komt eene andere kwaal bijwelke den
doodsteek geeft.
Die kwaal is deze: daar wordt geroepen om
hervorming, geschreeuwd, gedrongen en zoodra
wordt niet een bepaald plan van 1
voorgedragen, of met een verwoeden geest
critiek valt men op het plan aan.
geen gebrek. A. oordeelt dit plan
dat, C. een ander, D. nog een ander,
gaat het voort in bijna oneindige reeks.
Jen stemmen het voorgedragen plan af.
wanneer men vraagt, wat de I
willen, dan blijkt het, dat velen dit volstrekt
niet weten, en dat zij die-bet wel weten in het
lectie. 7 I
69. 7
..31
..51
..71
..61
..61
8
8
8 I
imentoL
ot 24 Mei: 120zal-
r half kiloea ook
per stak.
Kï.
schil, prijs f 21 4
cilo- goeboter 64k
zlf kilokaas f27
ette kalveren 60 a
8, f 12 4 14; vette
810 4 12aar-
0 4 1,80, per heet.
igevoerd873 run-
77 nuchtere dito,
:ens en 160 biggen.
O, 2dequal. 80ot.;
al. 80 ct.schapen
or Londen 50 4 54
|ual. f 66 en 3de
wsche, Flakkeesche
mindere f 11,00 4
seuwsebe en Over
we f 7,20 4 7.70,
Noord-Brabantsche
akkeesche en Over-
ndere f6,6046,90,
04 6,80.
ssene zware f6,20
265 4 270 per 2100 k.
Bimaassche f7,204
50 stuks vee.
220 4 300, mindere
125 4 180, enkele
f 140 4 180, guste
80, nuchtere kui
per kilo, overloo
ks weken f10415.
1,02 41,08 het kilo.
eenden dito f 3,75
I.
Het zal u waarschijnlijk geene moeite kosten,
mijne lezers, om u in gedachten te verplaatsen
in een huis, dat u herinnert aan de bijbelsche
vergelijking der graven, die van buiten wit zijn
gepleisterd, maar van binnen vol van vuiligheid
en doodsbeenderen. Het gezindat dit huis
bewoont, ïs met rijkdommen, met de middelen
waardoor het zich allerlei levensgenot verschaf
fen kan, ruim bedeeld. Maar het levensgenot
zelf vindt gij er niet. Wel dat, hetwelk zich
naar buiten vertoont, maar niet dat hetwelk
binnen de muren der woning blijft. Sommige
leden van het ge^in immers worden door las
tige, diep ingewortelde lichaamskwalen dagelijks
gekweld. Anderen, en dit is veel erger nog,
worden door allerlei hartstochten of kleine ka-
raktergebreken zoodanig beheerscht, dat alle
eensgezindheid, alle harmonie, ontbreekt. Ieder
leeft er zoowat op zich zelf en voor zich zelf.
Niet aan het belang van anderenslechts aan
eigenbelang wordt gedacht. Groote maatregelen
waardoor het dagenjksch leven van allen zoude
worden veraangenaamd, kunnen niet worden
tot stand gebracht. Door jaloezie verteerddoor
ijdelheid verlokt, door een slecht humeur gere
geerd, geheel onder de macht vau allerlei klei
nere en grootere gebreken', brengen de ver
schillende leden van het gezin elkaar naar om
standigheden dolksteken of speldeprikken toe,
waardoor zij elkaar bf zedelijk vermoorden, bf
althans kwellen en martelen. En onder dat
huiselijk gekrakeel en getwist klinkt steeds het
eentonig getik der groote huisklok. Dat getik
herinnert, zoo weemoedig, hoe het eene uur
volgt op het andere, zonder dat ooit aan dien
slechten toestand een einde wordt gemaakt,
zouder dat ooit de oude verhoudingen door
betere worden vervangen.
Aan zoodanig gezin denken wij tegenwoordig
------ wij het oog vestigen qp den politieken
van Nederland. Die toestand is o. i.
door bedorveneen toestand van zwak
heid en demoralisatiewellicht alleen overtroffen
door den toestand van die landen, waar de in
wendig verdeelde partijen naar de wapens heb
ben gegrepen en den burgeroorlog hebben doen
ontbranden.
En wat nq in het straks beschreven gezin
het eentonig getik is der huisklok, dat zijn
in het huisgezin van den Staat de eentonige
verkiezingen. Iedere twee jaar slaat haar klok
het halfuur, iedere vier jaar het heelë. Die
tweejarige en die vierjarige tijdperken volgen
elkaar met onverstoorbare regelmatigheid op,
maar het eene gelijkt op het andere volkomen.
Géene nieuwe toestanden worden geboren, de
oude sleur schijnt te zijn permanent verklaard
en ieder Nederlander, die nog niet aan het
bestendigen van dien toestand zelf heeft mede
gewerkt, ziqt met droeve blikken op eene zoo
ellendige omgeving neer. Hij luistert iederen
keer op nieuw in zekere spanning naar het
getik der verkiezingsklok en wanneer het slag
werk weer afgeloopen is, staat hij ook iederen
keer op nieuw voor de onde teleurstellingen.
Behoeft men, om de waarheid dezer opmerking
te bewijzenaan iets anders te herinnerendan
hot merkwaardig en bedroevend verschijnsel, dat
sinds 1868 drie liberale ministeriën aan het be
wind zijn geweest, dat al dien tijd de meerder
heid in de beide Kamers ook was hetgeen men
liberaal noemde, en dat toch, binnen een tijd
perk van vijf jaren, alzoo twee dier ministeriën
zijn gevallen, terwijl het derde, reeds nu zwaar
gekwetst, nog slechts voortleeft met den dood in
het gezicht?
In Nederland is het regeeren, het tot stand
brengen van groote dingen onmogelijk.
Vaneene //conservatieve" regeering kan natuur
lijk geen sprake zijn. Dit aarzelen wij niet
oneindige zijn verdeeld. Den toren van Babel
opbouwen kunnen zij niet tengevolge van de
verwarring hunner spraak.
Afbreken wat een ander bouwde kunnen zij
des te beter.
De Tweede Kamer is ziek en door hare ziekte
ligt natuurlijk het gehpele vaderland verslapt en
verzwakt daar neer.
Gij hebt het in uwe macht, kiezers van Ne
derland, om die ziekte te genezen. Maar gij
moet niet schuwen harde medicijnmeesters te zijn.
Vooreerst moet gij kiezen naar uwe eigen be
ginselen, opdat gij zuivere toestanden erlangt. Geen
lid der antirevolutionaire of der katholieke partij
mag een conservatief candidaat steunen. Hoe
zuiverder de toestanden worden, hoe meer kans
er bestaat op herstel.
In de tweede plaats moet gij zeer ernstig
letten op de personen. Vooral de liberalen in
den lande zijn op dat punt veel te weinig consciën
tieus. Als iemand maar liberaal heet, schijnt
het voldoende. En die ellendige schijnliberalen,
die op stuk van zaken door hunne betweterij
en vitzucht, misschien ook door egoïsme en
persoonlijke ambitie, allen vooruitgang tegen
houden, moeten uit de Kamer worden geweerd.
Dat te doen is der kiezers plicht.
Daar is nog meer. Ook de sleur heeft haar
aandeel in de schuld. Het altijd maar weder-
kieien-der aftredende leden kan somtijds, indien
er op die leden geene groote aanmerkingen te
maken zijn, zijn nut hebben als waarborg tegen
eene gevaarlijke wispelturigheid van het kiezers
personeel. Maar daar zijn tijden, waarin het
gehoorzamen aan die sleur, het wederinkiezen
der aftredende leden verderfelijk is. Is de toe
stand eenmaal zoo ellendig geworden, als hij
thans gerust mag worden genoemd, dan is het
inbrengen van nieuwefrissche elementen het
eenige middel, dat tot zuivering leiden kan. Kiezers,
breekt met die sleur. In ’s Hemels naam, door
dringt u ernstig van hetgeen gij doen gaat,
wanneer de stembus in Juni weder zal geopend
zijn.
Wat wilt gij Het is toch zeker uw wenach
dat ons vaderland zijn bescheiden rol in de Euro-
peesche statenrij met kracht en energie vervulle.
Het is toch zeker uwe heilige begeerte, om er tegen
te waken, dat dat dierbare vaderland wegkwijne,
door partijgewoel verteerd, door de kleingeestige
vitzucht van allerlei middelmatigheden verbrok
keld, door egoïsme en baatzucht bedorven, en,
machteloos om in eigen boezem iets groots tot
stand te brengen, eindelijk rijp worde voor
den schrikkelijken genadeslag, dien eindelijk een
buitenlandsche nabuur bet toebrengen zal. Want
vergeet niet, dat een zwakke staat voor de veilig
heid van krachtige naburen op den duur ge
vaarlijk is en dat alzoo Ne Ierland? verzwakking,
haren ondergang voorbereidt.
Welnu kiezers, verfrischt dan het bloed in
de aderen van uw land.
Tot u, die tot de kerkelijke partijen behoort,
bf tot de antirevolutionaire, bf tot de ultra-
montaansche, hebben wij in dit liberale blad
natuurlijk mets te zeggen. Gij hebt uwe eigen
candidaten. Slechts één raad. Weest getrouw
uwe beginselen. Transigeert niet. Steunt
geen conservatief. Werkt door uwe beginsel
vastheid tot de zuivenng van den toestand
mede.
Maar een ernstig woord tot u, die buiten
deze beide partijen staat.
De plaats der uitgifte van dit blad brengt
mede, dat wij ons meer bepaald wenden tot
de kiezers in de districten Gonnchem en Gouda.
Voor u zal het de vraag wezen, of gij de
aftredende conservatieve heeren Heemskerk en
De Brauw zulc herkiezen, dun wel of gij uwe
stem zult geven aan de candidaten, welke in
uwe districten van liberale zijde zullen worden
genoemd.
Of wij u de verkiezing dezer laatsten zullen
aan raden, zal er geheel van afhangen, wie de
personen zijn. Terwijl wij deze regelen schrij-
4ÏD.
[OVEN.
123. Mei 1873.
van Oostrom.
■n Bergh en P. O.
iet en A. Klomp.
rggraatf. Pieter,
ian.
i met P. Spanjaard,
Bt A. Rous.
SN.
pC
3
4
3
3
8
3
1816. 5
5
5
5
5
1000. 5
1000. 5
leen. 4’
4
3
9.
ven is ons nog alleen de candidatuur van Mr.
G. van Tienhoven voor Gorinchem bekend.
Dezen jeugdigenbekwamen, eerlijken candi
daat zullen wij van ganscher harte onzen steun
schenken. Daarover nader in een volgend ar
tikel, evenals over den eventueelen candidaat
voor Gouda.
Maar kiest de heeren Heemskerk
niet weer.
De conservatieve partij van tegenwoordige moet
sterven. Zij is niets anders en zij kan tegen
woordig ook niets anders wezendan eene partij
van kleingeestige oppositie. De antirevolutio
nairen zijn haar gelukkig reeds afgevallen. Alle
andere kiezers, die het met de toekomst van
hun land ernstig meenen, moeten het ook doen.
De conservatieve partij in Nederland is niet de
edele vertegenwoordigster van een conservatisme,
dat in een bloeienden staat zijn aangewezen
plaats met eere inneemt. Neen, te zwak om
zelve te regeeren, door vijandschap tegen de
liberalen verblind, door hare antecedenten be
dorven, vermag zij niets dan anderen het re
geeren ónmogelijk te makendan te leven van
partij intrigues, dan te jagen naar ministerieele
portefeuilles. Zij moet dood, voor goed dood.
Eenmaal zal wellicht de tijd komen voor de vor
ming eener gezonde conservatieve partij. Maar
dat zal eene gansch andere wezen, dan de te
genwoordige. De tegenwoordige is gedemorali
seerd en demoraliseert hare omgeving.
Kiezers, gij moogt mannen als Heemkerk en
de Brauw niet steunen. Hoe bekwaam zij ook
zijn mogen en zij zijn het zeker hun po
litiek karakter verbiedt het u. Houdt gij die
mannen in de Kamer, dan bestendigt en ver
ergert gij slechts den bedorven toestand. De
verantwoordelijkheid van die ellende zoude op u
neerkomen. Weest voorzichtig, weest ernstig,
weest gewaarschuwd.
Doch hoe staat het met de liberalen?
Daarover de volgende week.
Het groote nieuws van de afgeloopen week
is de aftreding van Thiers als president der
Fraasohe republiek. Het monsterverbond van
Legitimisten, Orleanisten en Bonapartisten is
eindelijk na herhaalde vergeefsche proefnemin
gen gelukt en bijgestaan door eenige ultrabe-
houdende leden van de republikeinsche partij,
is de grijze staatsmanaan wien Frankrijk zijne
wedergeboorte uit een toestand van namelooze
ellenden te danken heeft, als slachtoffer van die
coalitie, doch met eere.
Gaf de verkiezing van de Martel tot Vice-
President eenigen grond tot de verwachting dat
er nog eene, zij het ook kleine, meerderheid,
zou gevonden worden om het land te redden
uit de handen der partijen, wier geheel strijdige
belangen alleen voor een oogenbhk konden ver-
eenigd worden, waar het gold Thiers te doen
vallen, de uitkomst heeft die verwachting
beschaamd.
De bekende interpellatie der rechterzijde, in.
geleid door den hertog de Brogliestelde Thiers
voor het ultimatum: óf afstand te doen van
zijne staatkunde, die der conservatieve repu
bliek, meer onbewimpeld dan ooit uitgedrukt
in de jongste kabinetswijziging, óf wel te breken
met hen die, in strijd, met den volkswensch,
mogelijk eene meerderheid in de vergadering
zouden kunnen uitmaken. Het voorwendsel
was, dat men de regeering beschuldigde van
heulen met de radicale partijmaar inderdaad,
gold het de oude vraag en den ouden strijd:
Republiek of Monarchie. En ditmaal achtte
Thiers de tijd gekomen om zich beslist voor
eerstgenoemdeu regeeringsvorm te verklaren,
ais den alleen mogelijken en ook door de
groote meerderheid der natie gewenschten. Kwam
hij daarvoor vroeger niet zoo beslist uit, het
was om geen hinderpalen in den weg te leggen
aan het werk der bevrijding, om mogelijk te
geroepen om
i hervorming
w t van
Aan vitten
beter, B.
en zoo
Al-
En
hee.en dan wel
ju ucu, velen dit voisirekt
dat zij die- bet wel weten in het