Z0NDA6 9 NOVEÏBEB.
r 228.
WEEKBLAD VOOR DE KRIMPENER-, ALBLA88ER- EN LOPIKERWAARD EN OMSTREKEN.
1
De Erfgenaam der Bourbons.
DANTZIG.
ut ni unn u
Een bus van 80 Cts.
s in mouniMi
;e dagen voor het kal*
et kan laaaw water
uit men driemaal daags
Bij verstopping, ver
eis ook hij, blaauwe en
et zeer gunstig gevolg
jor een beter uitzien en
ir. In kilopakken h
NECHT.
JEN,
BU HEIN LAIN D.
OVERZICHT.
de eer te berigten,
sciomoimcn coiinT
(«M)
de ooi
ILLH lM‘r doos met 50
Ier wormen bij kinderen
NQoten, .bcbuuubuveu.
Deze Courant wordt geregeld ledören Zaterdag-middag
verzonden. Prys: voor Schoonhoven per driemaanden ƒ0,70.
Franco per post door het geheele ryk f 0,80.
Hen-
i te ver-
mten op te treden.
- dit vooistel der
dijk na het voor*
Ischap in de verga-
is
raat,
Assortiment
iFFEN,
alsmede eene fraaie
sn Gekleurde
EN,
STAND.
JNHOVEN.
en 31 October 1873.
l.vanGeelen en H. J.
rthuiten, oud ruim 3
17 maanden. J. van
Lgenoot van J. van der
ia het eenvoudigste en
maagpijn, maagkramp,
oofopijnduizeligheid,
daar bet ook
reek! 1
Met zekere
houdt elk, die
een ZH.VBBEN
tREIPEW. De
komen, tegen ver
in, bij A. STÜUR
Schoonhoven. (4739)
idt-lijke bestauddeelen,
hevigste Kiespijn. Het
ais of schip een geheel
akkerlakken, schwaben
i kosten 50 Ck; te
1. Wolff Zn.
Ipben: L. VarossieauA
,un. Cwia—linrg C.
t: Wed. Kobn Co.;
isobop GsriUshf
-Gouda L, Welter;
onker-ldenburg, Ap.
Ap T. E. v. Santen-
:r,jr., vis Avis 't Stad-
4418. J. G. Walff,
bebied. Dijk 288.
lijzen, Twijest.; Wed.
Derksen, Witte Vron-
Vredeb. 745; K. W.
P. v. d. Bergb Zn.
rt.~W.erdm*: N.C.
(4613)
de bekende depots,
aksaan wijzing.
GIMBORN,
-technische Preparate
Van het karnen van
de boter vaster, beter
verhindert het spoedig
i voldoende voor 1500
attenlande, om da-
len bekwaam BAK-
bek waamheid. Te
en, bij (4740)
te Lopik.
Berken woude
mogelijk eeu
IKNECHT,
liefst in persoon.
(4748)
aiakzout, mout, aaija,
apbolleu samengesteld
den door alle doctoren
jen hoestschorheid
f en J dozen h 90 en
ibben tot het VOT-
U*8H op een geheel
jhikt werltgelieven
aan het Bureau v<n
dt verleend. (473s)
belangstellende nieuwsgierigheid
gewoon is-notitie te nemeii van
de gebeurtenis.-*!! van den dag, de oogen gericht
naar Parya en Versailles. De gewichtige aan
gelegenheden die bij de aanstaande opening van
de Nationale Vergadering aan de orde zullen
gesteld worden hebben wei is waar niet meer
de beteekenis van voorheen, toén Frankrijk als
het ware de richting bakendewaarin de overige
volken van Europa zich te bewegen hadden
maar toch kunnen wij niet ontveinzen dat de
vraag, of een zoo beschaafde natie als de Fran-
sche wederom het heillooze pad der reactie in
zal slaan om straks daarop geteisterd te worden
do ir herhaalde revolutionwaarvan de terugslag
zich altijd bij andere volken doet gevoelen,
dat die vraag ook voor ons, oqk voor allen ge
wichtig is.
De partij-leiders, wier streven het is de restau
ratie der Bourbons voor het volk smakelijk te
makenmogen zeggen wat zij willen zij mogen
pralen van»rechten die niet gekrenkt, van vrij
heden die niet geschondenvan beginselendie
niet opgeotferdvan toestandendie niet gewij
zigd zullen worden ieder gevoelt hetal die
beloften zijn vogels in de lucht. De Bourlmn-
sche Monarchie m niet» ander» dan het koning
schap bij de gratie Gods, het droit divin m zijn
volle beteekeniseen theocratiemet dit onder
scheid dat de macht door den koning gedeeld
wordt met de geestelijke opperhoofdendat dus
het gezag is gesplitst, zonder daarom van aard
veranderd te zijn. Zoo zal het nu zijnzoo was
het na den val van het eerste keizerrijk; waht
het Cbarte van Lodewijk XVIII kan niet anders
beschouwd worden dan als een onwillige conces
sie, aan den tydgeest gedaan, omdat het niet
anders konals een soort van overgangsmaat
regel, om trapsgewijze, en niet met al te grwoten
sprong, het ideaal, het absoluhtme te bereiken.
Inderdaad bewijst ons de gesebiededis van Lo-
dewyk XVIII, nog meer die van Karel X, met
genoegzame zekerheid, dat het denkbeeld consti
tutie voor vorsten uit het huis van Bourbon iets
onmogelijks m zich bevat.
Ofschoon de kansen voor de monarchie niet
slecht staan, wil schr. er zijn reputatie als profeet
met aan wagen, met te voorspellen hoe de crjsis
zal afloopen. Dat is ook ondoenlijkin aanmen
king genomenhoe weinig er vaak te rekenen
valt op Fransche gedeputeerden, vooral van de
centiums-partijen. Voor heden slechts een korte
aanteekeumg over den persoonwaarop het voor
namelijk aankomt, over den Graaf van Cham
bord, zooals zijn tegemftandersover Hendrik V,
zooals zijn vrienden hem nu reeds noemen.
Na de vreeaelijke slagendoor de eerste Fran-
eche omwenteling aan den Franschen lak der
Bourbons toegebrachtscheen deze wel in eeu
kwijnenden toestand te verkeeren. Koning Lo
dewijk XVIII was kinderloos; zijn broeder, de
Graai van Artoisdie hem moest opvolgenhad
wèl twee zoonsde Hertogen van Angoulême en
van Berrydoch de eerste was eveneens kinder
loos, de tweede had slechts een dochter. De
laatste, de Hertog van Berry, werd in 't begin
van 1820 door een sluipmoordenaar om het leven
gebracht, zoodat toen de hoop der Royalisten
slechts rustte op de hoofden van den Hertog van
Artoisdie reeds bejaard wasen van zijn toen
eenigeu zoon (Angoulême), die ook reeds 45 jaar
telde.
Gelukkig eenige maanden na den noodlotti-
gen dood van den Hertog van Berry beviel zijn
weduwe Maria Carolinavan een zoon. Groot
was de blijdschap van de koningsgezinde!!. Hun
verrukking uitte zich in de benamingen aan bet
vorstentelgje toegekend rVan God gegeven,’’
en shet Wonderkind Nu was de toekomst der
Bourbonsche dynastie voor immer gewaarborgd
De Graaf van Artois volgde zijn broeder op
onder den naam van Karel X in 1824. An
goulême'werd nu dauphin, en de vierjarige Henri,
ligbeid,
bij het
t weekkoken van groeü-
ïrwteu, boouen, linzen
ijst, in ieder huisgezin
i a 60, in a 33 en
Prijs der AdvertentiënVan 1 tot 5 regels /0,50. Iedere
regel meer 0,10. Groote letters naar plaatsruimte. Inzen
ding franco, en uiterlyk tot Zaterdags-voormiddags ten 10 ure.
igLiJLN-UL-lHtLimi "I! ILI-Bgah
welk blad tot op het laatste oogenblik de
nederlaag der monarchalen voorspelde met zijn
schrijven zich eene eervollen terugtocht heeft wil
len verzekeren, is mogelijk doch niet waarschijn
lijk. Zijn-schrijven toch, dat, waar liet op be
ginselen aankomt, geene ruimte tot twijfel meer
overlaat, is eene bevestiging van hetgeen de
Union en de Univers steeds hebben beweerd.
Geen voorwaardenhoegenaamd kon hij aanne-
men, zoo mm* als de prinsen van Orleans die
steldentoen ze hem den handdruk en de ver
zekering hunner verzoening en gehechtheid kwa
men brengen. Zijn persoon is nietszijne dag
heldere beginselen alles. Van afstand doen der
witte vlag kou zelfs in de toekomst geen sprake
zijn. Frankrijk moet hem nemen zooals hij i»,
in zijn geheel, als de loods die men behoeft,
de eenige die het schip behouden kan, omdat
hij daartoe met eene roeping en met het gezag
bekleed is.
Nu de rechterzijde zoo op eenmaal al hare
plannen in duigen zag vallen, moet in allerijl
worden omgezien naar eeu middel om nog te
redden wat te redden viel, of, juister uitgedrukt,
omnu het koningschap voor het oog van het
geheele land onmogelijk was geworden, de re
publiek ten minste te keeren.
In overleg met den president Mac-Mahon is
besloten eeu voorstel in te dienen tot verlenging
van diens gezag voor geruimen tijd en voor dat
voorstel de urgentie te vragen. Tot dit middel
heeft men eerst de toevlucht genomen, nadat
eene poging om langs een anderen weg naar een
koning om te zien was afgestuit op de eerlijk
heid der prinsen van Orleans, die, nu ze een
maal hadden geabdiceerd ten behoeve van
drik, ook zelfs den schijn wenschten
mijden van als medeprèVgnler1'*-
Wat het lot zal weMnpap
rechterzijde, dat zekert al/<laHel
lezen van Mac- Mahoni' Wdscl
(lering aan de orde za>- komen, is moeieiijk te
raden. De Linkerzijde wil daarop een amende
ment voorstellen tot onverwijlde proclameenng
der republiek. Het Lüikercentrum wilalvorens
over het voorstel te beslissen, de constitutioneel©
onderwerpen van de beruchte commissie van 30
behandeld hebben, terwijl de Bonapartisten op
nieuw aandringen op eene beslissing omtrent den
regeeringsvorm door een plebescit.
Gelijktijdig met de Fransche Nationale Ver
gadering, vangt ook de parlementaire veldtocht
in Oostenrijk aan. De zitting van den rijks*
raad is door den keizer met eene troonrede ge
opend. De veldtocht is van meer dan gewoon
belang met het oog op de samenstelling van het
Huis van afgevaardigden, dat, zooals men weet,
voor 't eerst door rechtstreeksche verkiezingen is
bijeengebracht, en voor het meerendeel leden telt,
behoorende tot de zoogenaamde grondwetspartij.
Al dadelijk zal aan de orde komeu eene serie
V(in kerkelijk-politieke wetten, als: tot afkoo-
ping der patronaats-rechtentot belasting der
geestelijke praebenda en een ontwerp betredende
het houden der registers van deu burgerlijken
stand. Tot het verplichtend stellen van het bur
gerlijk huwelijk, eene regeling door een aantal
afgevaardigden nu reeds gewenscht, schijnt het
althans in deze zitting niet te sullen komen.
Mogelijk wil de regeenng afwachten wat in
Pruisen met betrekking tot deze aangelegen
heid zal geschieden. Zonder twijfel zal de nieuwe
Landdag, die, nu de kiescolleges op hun beurt
de afgevaardigen gekozen hebben, zooals zich
verwachten liet, voor de overgroote meerderheid
uit nationaal-, oud- en nieuw-hberalen is samen
gesteld, opnieuw aandringen op de geheele los
making van het huwelijk van de Kerk.
Bij de opening der zittingen op 12 dezer zal
dan wellicht tevens eenig licht verspreid wordeu
over Bismarck's wederoptreding als Alinister-pre-
sident, door de Time» reeds als een feit mede
gedeeld, en over de geruchten van onderhande-
11 ngen met Denemarken, die uitzicht zouden
geven op eene beëindiging der reeds zoo oude
Noord-bleeswijksc.te quaestie.
De nationale- en stendenraden van Zwitser-
■hi* rEBrt islfti MriWi
den overleden pretendent met LodewijkjKXVII
ondersteunen. De graaf van Chambordr wilde
natuurlijk van deze aanspraken niets ’/weten,
en eenigeu tijd geledentoen hij zich gedu
rende een paar dagen te Breda bevond, wei
gerde hij den nieuwen pretendent te ontvangen.
Inmiddels is, door de ijverige bemoeiingen .van
Gruau de la Barre, de zaak bij de Parijsche
rechtbank aanhangig gemaakt, en reeds ver
wachtten wij een merkwaardig pleidooi min*
steils even belangrijk als het proces-Bazaine of
de quaestie-Tichborne, dewijl niemand minder
dan Jules Favre de verdediging van de rechten
der Nederlandsche Bourbons op zich genomen
heefttoen men op eens van de beele his
torie niets meer vernamwaarschijnlijk ten ge
volge van de gewichtige gebeurtenissen in de
familie. Naar zij beweren is het den eischers
niet te doen om de Franséhe kroonmaar alleen
om de erkenning hunner rechtendie zij daarna
ad'n de Fransche natie willen opdragen.
Om op den graaf van Cbambonl terug te
komenruim twintig jaar geleden kocht hij het
kasteel Frohsdorifniet ver van VA eenen gele
gen, en vestigde er zich bijna onafgebroken.
Hij leidde daar een zeer rustig levenen ver
deelde zijn tijd tusschen godsdienstoefeningen,
lectuur en de jacht. Inmiddels deden zijn aan
hangers wat zij konden om zijn belangen te
bevorderen, maar de republiek van 1848 en het
Tweede Keizerrijk waren geduchte hinderpalen
hijgde volvoering hunner'plannen. Toch werd
er, reeds gedurei|ie den bloeitijd van Napoleons
regeenng, gesproken en onderhandeld over plan
nen tot vereemging van de Legitimisten en Or-
leanistenopdat «alle voorstanders van de mo
narchie terstond krachtig zouden kunhen op
treden, zoodra een of andere gebeurtenis dit
mogelijk maakte. Doch men kwam tot geen
resultaatde graaf van Ohambord kon in geen
opzicht afstand doen van zijn begrippen van on
beperkt gezag. Of hij het nu gedaan heeft?
Men zegt het: de tijd zal leeren of ’t waar is.
De fusie zelf, de pogingen van de leiders der
rechterzijde van de Nationale Vergadering om
zich in contact te stellen met den graaf, dien
zij eindelijk als bij verrassing te Salzburg snap
ten, de rooskleurige berichten die zij mede
brachten al die feiten liggen nog te versch
in het geheugen onzer lezers, dan dat wij ze
hier zouden releveeren. Wij kunnen dus niets
beters doendan ons onderwerp vaarwel zeg
gen en stilletjes wachten op de dingen
die komen zullen. He.
De Koning” heeft gesprokengesproken zóó,
dat er geen de minste twijfel meer kon bestaan
omtrent zijne bedoelingen. Hendrik V heeft
door zijn beslist schrijven afstand gedaan van zijn
titel als zoodanig, heeft zich voor goed onmo-
fcehjk gemaakt om de plaats op den troon van
Frankrijk in te nemen.
Dat bewijst de indruk, neen de omkeering
door dien brief teweeggebracht. Van het groote
getal zijner aanbidders, die zich reeds eene meer
derheid waanden in de Nationale Vergadering,
zijn nog slechts zeer enkelen overgebleven, maar
die enkelen, ze hadden zich een poos tevreden
gesteld om het meerdere te verloochenen ten einde
het mindere te verkrijgen.
De groote meerderheid gevoelt zich teleurge
steld, gegriefd door die ontijdige verklaring,
zoolang mogehjk tegengehouden, maar die ein
delijk haar geheele Kaartenhuis omverwierp, en,
op den koop toe, haar voor het oog van het ge
heele land m een zeer dubbelzinnig daglicht stelt.
De heer Chesuelong, de held van Salzburg, aan
wien de brief meer bijzonder gericht was, ver
klaart ruit eerbied voor den Koning” te zullen
zwijgen en doet dus, hoewel ouder eeu anderen
vormhetzelfde wat de commissie van negen uit
de Rechterzijde doet, u.l. bezweren, dat de Ko-
ning hun bedrogen heeft.
Of dit laatste nu ook werkelijk ’t geval is,
en de graaf, in de^e eenstemmig met Le Temp»,
S. W. N. VAN NOOTEN,
v DttgTT...
Heitog van Bordeaux, was de tweede achter den
koning. De geschiedenis deed onder Kareis regee-
riugeen schrede achterwaarts: priesterheerschappij
en onderdrukking van alle vrijheid gingen hand
aan hand.
De revolutie barstte los. Karel X en Angoulême
zagen zich beiden genoodzaakt, de eerste van zijn
troortde tweede van zijn rechtenafstand te
doen. De koning abdiceerde ten gunste van zijn
kleinzoon Hendrixen van dien datum (2 Aug.
830) rekenen dan ook de volbloed legitimisten
de regeering van Hendrik V.
Twee jaar vroeger was dit kind in het bézit
geraakt van het prachtig kasteel Chambordnaar
hetwelk hij zijn meest gebruikelijken titel voert.
Dit heerlijk gebouw, welks aanleg door Frans I
is begonnen in 1523, werd door de volgende
kouingen immer verfraaiden is een van de
schoou'te vorstelijke lustverblijven van de wereld.
Het oezit 440 vertrekken; in destallen kunnen
1200 paarden geplaatst worden. Het ligt niet
ver van de stad Blois (dep. Loir-et-C.ier) te mid
den van een uitge^trekt park waar natuur en
kunst om strijd al haar klachten hebben getoond
om iets schoons voort te brengen. Tot op Lo
dewijk XV die het den Maarschalk van Saksen
ten geschenke gafhielden de Koningen van
Frankrijk er zich tijdelijk op. In 1792 werd
het door de republikeinen geplunderd en vervol
gens als nationaal eigendom verkocht. Napoleon I
gaf het als een cadeautje aan Generaal Berthier
in 1809, tot opluistering van den titel Prins van
Wagranr, dien hij hem geschonken had. Berthier*?
weduwe wilde er zich m 1828 van ontdoen, en
nu kochten eenige aanzienlijke legitimisten het,
en gaven het ten geschenke aan den Hertog
van Bordeaux.
De troonsafstand van Karel X baatte den
graaf van Chffïnbord yiet, en een Vorst uit het
huis van Orlqans werd aan het hoofd der Fran
sche natie gekaatst. De hertogin van Berry
had hoop gehad Regentes te worden gedurende
de minderjarigheid van haar zoon; die verwach
ting was nu in rook vervlogen. Toch gaf zij
den moed niet op: zij stelde zich in betrekking
met de Vendeeërs, die, gelijk men weet, altijd
veel over hadden voor bet onbeperkt gezag;
zij verliet Italië, en bereikte onder allerlei ver
mommingen Nantes. Doch de Fransche politie
waakte: de Hertogin werd op aanwijzing van
een verrader (Deutz) gevangen genomen, nadat
zij zich zestien uren lang verborgen had gehou
den achter een schoorsteen, waarin gestookt werd.
De moedige poging was niet alleen mislukt,
maar de gansche historie eindigde als een klucht
spel zij verklaarde namelijk dat zij wilde gaan
trouwen met een Napoiitaansch edelman, waar
door zij natuurlijk ai haar rechten op het Re
gentschap opgaf. Zij werd dan ook spoedig
ontslagen.
Dat de graaf van Chambord de erfgenaam
zou zijn van Lodewijk XVI, wordt door som
migen ontkend. Onze lezers weten dat er zijn,
die gelooven dat de dauphin, zoon van den ou-
gelukkigen Koning, niet in den Teihple, waar
de nationale conventie hem had gevangen gezet
overleden is, doch dat mén er in is geslaagd
hem te doen ontvluchten en een ander kind,
dat ziekelijk was en ook vervolgens stierf, in
zijn plaats te stellen. De alduè geredde pre
tendent zou na een reeks van merkwaardige
lotgevallenna *t herhaald mislukken van po
gingen om zijn rechten erkend te zien, na
onderscheiden veroordeel!ngen tot geldboete, ge
vangenisstraf of verbanning, na $ich met ver
schillende aanzienlijke personen in betrekking
gesteld te hebben, eindelijk in ons vader
land te recht zijn gekomen, en in 1845 te
Delft zijn gestorven. Zijn overlijden wordt in
de registers dier stad geconstateerd met de namen
en titels waarop hij aanspraak maakte. Na zijn
dood gingen zijn aanspraken over op zijn zoon,
officier in Nederlaudsclien dienst. Deze vond
een ijvengen verdediger m graaf Gruau de la
Barrö, dié in een paar geschriften, te Haarlem
bij den heer van Brederode uitgegeven, al de
bewijsstukkfen verzamelde, welke de identiteit van
f'
