r. 276.
1874.
Z0NDA6 27 SEPTEMBER.
WEEKBLAD VOOR DE KRIMPENER-, ALBLASSER- EN LOPIKERWAARD EN OMSTREKEN.
Het ouderlijk huis.
S. w. n. vaR NOOTEN,
Uitgevers.
w menwhenvriend in onze eeuw wenscht, den der wereldlijke macht over te gaan. Men
dat ieder ijverig werkman een vaste woning I’ is thans voornemens aan dan Paus toeatwnming
xraeui, aie oen, jeugdigen mensen neingv, aie moohte hebben’t zij in eigendom,’t zij in huur, vroren nm rwr mw rwd/blufr#» annoplp.
BUITENLAND.
OVERZICHT.
82’/4
slecht* TWEE MAAL in rekening gebracht.
adeel
99>/#
10.
99*/2
69.
i
Deze Courant wordt geregeld iederen Zaterdag-middag
verzonden. Prijs: voor Schoonhoven per driemaanden f 0,70.
Franco per post door het geheele rijk 0,80.
Prys der AdvertentiënVan 1 tot 5 regels ƒ0,50. Iedere
regel meer 0,10. Groote letters naar plaatsruimte. Inzen
ding franco, en uiterlyk tot Zaterdags-voormiddags ten 10 ure.
88%
99
101
101
5®7«
Jul
—Oct
1060 f
1091/4
92>/s
69.
lbo
17
1&7>.
6b'/.
80'7..
i, en
soodra
lucht
60
72
94%
92%
17%
127,
46
101%
le Sectie. 7
1869. 7
3
5
7
6
6
8
3
8
C a T E If
ber.
per
ct. pi
5 ct.
rkil<
nei
0 i
'O
286 7,
63’/,
63%<
667,
667,
600
147
6117s
43’/,
139 7,
79’/,
97’/,
997,
loo v,
98’/,
157,
67,
242
5
5
5
6
7
6
6
6
5
41
3
3
5
5
5
5
t. 100. 5
SCHOINHOÏENSCHE C0I11VT
Het arbeidsveld, waarop bet thans werkend
geslacht zich beweegt, is oneindig uitgebreider,
dan dat, hetwelk onzen vaders en grootvaders
tot het schouwtooneel hunner verrichtingen ver
strekte. De wereld is niet grooter geworden
maar de afsluitingen en schuttingendie haar
vroeger in kleine perken verdeelden, verdwijnen
meer en meer; onze gezichtskring is wijder ge
worden, een grooter gebied ontsluit zich voor
ons streven.
Wat liggen ze reeds ver achter ons, die aarts
vaderlijke tijden, toen de zonen en dochteren
zich rustig nederzetten onder de koesterende
vleugels hunner ouders, en daar het brood huns
bescheiden deels vonden I Toen bleef het oudere
geslacht het jongere als bij de hand voortleiden
al gevoelde de jongere zich sterk genoeg om
zonder staf den levensweg te bewandelen: in
zeer vele gevallen werd de zoon eerst mondig,
wanneer de dood zijns vaders zorgende hand
had doen verstijven.
De leden eener zelfde familie groepeerden zich
als het ware om één middelpunt, gelijk de Ara
bische woestijn bewoners hun tenten opslaan rond
om die van den oudste. Aanverwante familiën
trachtten door huwelijken de aanrakingspunten
nog talrijker, den band die haar vereenigde nog
hechter te maken. En het behoorde wel onder
de zeldzaamheden, wanneer niet minstens één
r het bedrijf zijns
om eenmaal zijn
het ambt dat deze be-
menwhenvriend in onze eeuw wenscht, den der wereldlijke macht over te gaan.
.1.-A aulu. ■■«AW.rM 1. «.n., AAM aaoÏa ...a.iÏaA. i' jq. A..AA»f—... MM A i 1 W m ^AAA^d
te vragen, om over zuiver geldelijke aangele
genheden met de regeering in correspondentie
te mogen treden.
Sinds de Legitimisten en Orleanisten in Frank
rijk niet langer samengaan, is ook de taktiek
der regeering geheel veranderd. Gelijk zij vroeger
hare medewerking verleende voor eene herstel
ling van bet legitieme koningschap onder den
graaf van Chambord, en met dezen zelfs daar
over in overleg trad, schijnt zij nu niet on
genegen tot herstel der monarchie onder een
Orleans mede te werken. Volgens eene corres
pondentie aan de Kölniache Zeitung zou de hertog
van Aumale de aangewezen persoon zijn. Men
zon zich voorloopig tevreden stellen met eene
zoodanige regelingdat de hertog benoemd werd
tot vice-president der Republiek of wel tot pre
sident der ontworpen Tweede Kamer en als
zoodanig de aangewezen opvolger van Mac-Ma-
hon werd. De overgang zou aldus geleidelijk
zijn. Dit was mogelijk de organisatie van het
Septenniumwelke door Mac-Mahon bedoeld
werd, toen hij op zijne reis door het noorden
eindelijk instemde met den wensch van het volk
om de regeering door vaste instellingen te be
vestigen.
Niets natuurlijker dan dat de legitimisten
onder deze omstandigheden er op bedacht zijn
bij onverwacht overlijden van den kinderloozen
graaf van Chambordden tak der Orleans van
de erfopvolging uit te sluiten. Herhaalde con
ferenties hadden te dien einde in de laatste
dagen plaats. Terwijl er eerst sprake van was
om Don Carlos als hoofd van het huis der
Bourbons te erkennenschijnt in de laatste da
gen de aanneming van graaf Bardu2en zoon
van den hertog van Panna, weder meer kans
van slagen te hebben. De verwijdering tusschen
de ex-keizerin en Prins Napoleon is in den laatstee
tijd tot openbare vijandschap overgegaan. De
ex-keizerin verzet zich nadrukkelijk tegen zijne
herkiezing tot lid van den algemeenen raad van
Corsica. Prins Napoleon zal zich daarover wre
ken door het uitgeven van een geschrift, dat
zeer compromilteerend moet wezen voor de ex-
keizerin.
Nog steeds heeft het republikeinsche noorder-
leger in Spanje zijne operaties tegen de Car-
listen niet hervat. Wel laat het zich aanzien
dat ditmaal het plan van aanval degelijk wordt
overwogen, en niet als vroeger lichtvaardig de
krachten des lands zullen worden op het spel gezet.
Het is gelukt, Pampelona, de versterkte hoofd
stad van Navarra, door de Carlisten bedreigd,
van een voldoenden voorraad leeftocht en amumtie
te voorzien, niettegenstaande Don Carlos alles
had in ’t werk gesteld om dit te verhindeftn. De
werkeloosheid van het Republikeinsche leger brengt
den pretendent ditmaal geen voordeel aan. Van
verschillende zijden toch wordt bericht, dat de
geest der bevolking in de provinciën, door Don
Carlos bezet, dagelijks vredelievender gezind wordt,
omdat men den langdurigen oorlog moede is.
Waar men vroeger zijne zaak van harte onder
steunde, wordt thans zijn gezag opeulijk afgewe
zen. Dat de keizer van Rusland sympathie
voor zijne zaak getoond had, zooals beweerd werd
in het beruchte brie ven telegram, is gebleken be
zijden de waarheid te zijn. In antwoord op een
brief van den pretendent, waarschijnlijk geschre
ven naar aanleiding van Ruslands weigering, om
de Spaansche regeering te erkennen, betuigde de
keizer zijn leedwezen over de verdeeldheid, die
Spanje machteloos maakt, zonder evenwel partij
te kiezen voor Don Carlos. In een telegram
uit Kopenhagen wil men verband zien tusschen
dezen brief en de minder vriendschappelijke ge
zindheid tegenover Duitschland, welke, naar men
verzekert, een gevolg is van eene poging, door
de Duitsche regeering aangewend om Denemarken
op te nemen in den Duitschen bond. Natuurlijk
zou Rusland ongaarne ziendat Duitschland de
sleutels van de Oostzee in banden kreeg.
In Oostenrijk maakt men groote aanstalten
om de noordpoolreizigers recht luisterrijk te ont
vangen. Verschillende sommen zijn daartoe be
schikbaar gesteld, alsmede ter belooning van de
manschappen, die den tocht mede maak ten.
I De beraadslagingen van het poetcongres, thans
den bejaarde in geestdrift doet ontgloeien. Al en niet genoodzaakt blijve, van jaar tot jaar
rond te zwerven, naar de grillige luimen eens
huisjesmelkers.
De quaestie /rarbeiderswoningen" is een der
voornaamste onderdeden van het maatschappe
lijk vraagstuk. Wie haar tot oplossing weet te
brengenzal zijn tijdgenooten een kostbaar ge
schenk hebben aangeboden.
Wij verheugen ons derhalve over elke schrede,
in die richting gedaan. Dat Amsterdam besloten
heeft, weldra ten minste een gedeelte zijner kel-
derbewoners in de gelegenheid te stellenzich
beter te huisvesten, noemen wij een verblijdend
verschijnsel. En al mogen dan hier en daar
stemmen gehoord wordendie Amsterdam’s ge
meentebestuur verwijten, rphilanthropische on
dernemingen op touw te zetten," of gestalten
gezien met een geleerd gezicht, en met een
handboek over staathuishoudkunde gewapend, die
beweren dat //zulke dingen” niet tot de bemoeiin
gen van een gemeentebestuur behoorenwij
voor ons, wij laten die lut links liggen, eu wij’
danken //Amstels vaderendat zij de koe bij
de horens hebben gepakt, en daden geven in
stede van praatjes. IIe.
De officieuse pers in Duitschland heeft
iich4gehaast te trachten den ongunstigen indruk,
door de berichten uit KopenhagenSlees wijk
betreffende, 'veroorzaakt, weg te nemen. vDe
Duitsche regeeringzoo wordt verzekerdvdoet
al het mogelijke om de vriendschappelijke be
trekkingen met Denemarken te onderhou
den en de Deensche regeering verklaart geheel
vreemd te zijn aan de sensatie-berichten, die uit
de hoofdstad aan vreemde landen worden ver
zonden. De verwijdering van sommige Deensche
onderdanen uit Sleeswijk, die zich aan oproer
hadden schuldig gemaakt, geschiedde op grond
eener wet, die aan Duitschland het recht geeft
vreemdelingen zonder opgaaf van redenen uit
het land te zettenzoodat er geene aanleiding
kan zijn tot het aanknoopen van diplomatieke
onderhandeliiigeii.
De Engelsche bladen blijven echter volhouden
dat wel degelijk aan den Deenschen gezant bij
het Duitsche hof iustructiën gezonden zijn, en
zijn bijna eenstemmig in het afkeuren der ge
dragslijn, door Duitschland ten opzichte van
Sleeswijk gevolgd. Zij achten, en terecht, de
verkiezingsagitatie in Noord-Sleeswijk, door de
Duitséhe autoriteiten als oproer beschouwd en
vervolgdeene zeer verklaarbare en hoogst wet
tige beweging, waarbij de Denen, die verreweg
de meerderheid hebben in de Noordelijke dis
tricten aandringen op iets, waartoe Duitschland
zich plechtig bij tractaat verbonden heeft. De
Duitsche regeering schijnt echter vooreerst nog
geen lust te gevoelen om uitvoering te geven
aan de bepalingen van dat tractaat. De ophef,
waarmede melding gemaakt wordt van de ont
vangst, den Keiaer te beurt gevallen bij zijne
reis door Hannover en gedurende zijn verblijf
te hiel en te Altona, doet genoeg zien hoezeer
men te Berlijn teleurgesteld is door het lijdelijk
verzet der Noord-Sleeswijksche bevolking. De
tocht des Keizers was een ware zegetocht.
Overal wachtten hem de ondubbelzinnigste blij
ken van gehechtheid en liefde van eene bevol
king, die voor weinige jaren zich nog op een onaf
hankelijk volksbestaan mocht beroemen of deel
uitmaakte van een ander rijk.
Het vermoeden van de Germania als zou
de Pruisische regeering minder gestreng
willen te werk gaan m de uitvoering der ker
kelijk staatkundige wetten, is niet verwezenlijkt.
In de laatste dagen toch werden weder 2 bis
schoppen veroordeeld. Bisschep Martin van Pa
derborn werd tot 4 maanden vestingstraf verwezen,
terwijl het vonnis, waarbij aan bisschop Krementz
van Ermeland eene geldboete werd opgelegd, in
hooger beroep bevestigd is. Daarentegen open
baart zich op een punt bij de geestelijkheid de
begeerte om zich aan de Meiwetten te onder
werpen. Het bestuur van het kerkdijk ver-
I mogen dreigt bij voortdurende oppositie in han
der zonen werd gevormd voor
vaders, of geschikt gemaakt c
vader op te volgen in het
kleedde.
Er is in deze voorstelling iets zeer aantrek
kelijks. Zij lacht ons toe als een liefelijk land
schep, zij fluistert ons een lied in van vrede
en welbehagen. Haast zouden wij weemoedig
worden gestemd bij de gedachte dat het niet
meer zoo is: dat de geest van onzen tijd ge
biedt, de jongelieden reeds vroegtijdig te ster
ken tot den strijd des materiëelen levens,
hen bet warme ouderlijk nest uitdrijft, z<
hun wieken krachtig genoeg zijn om de
te doorklieven.
Inderdaadvelen bedroeven zich over die ver
anderde richting. Zij zien er het bewijs in,
dat de menschheid breekt met het ideale, om
aan de realiteit zich gansch en al over te ge
ven 1 dat reeds, vóór lichaam en geest tot volle
ontwikkeling zijn gekomende zorgen des stof
fel jj ken bestaans den jeugdigen mensch ketenen I
Dat voorts die vroegtijdige zelfstandigheid, dat
spoedig op eigen krachten steunen, den band
tusschen ouders en kinderen losser maakt, en
oorzaak is, dat reeds op de schoolbanken wordt
uitgerekend, hoe weinig tijd er nog zal moeten
verloopen, eer het ouderlijk huis voor goed zal
worden verlaten.
Wat ons betreft, wij zijn van een gansch
andere meening.
Gemis doet de begeerte sterker worden. De
jongeling, die genoodzaakt is in een verwijderd
gedeelte van het vaderland, vaak ook buitens
lands, soms wel iu een ander werelddeel zijn
levenstaak te aanvaarden, zal met meer innig
heid denken aan de betrekkingen die hij achter
moest laten, dan hij, die den rook der ouder
lijke schouw nimmer uit het oog heeft gehad.
Op Sumatra’s noordelijk gebied wordt door Neer-
lands zonen met meer warmte gesproken van
het genoegelijk leven onder het vaderlijk dak
dan in eenige vaderlandsche garnizoensplaats,
en er is meer warmte in de brieven, aan fa
miliebetrekkingen gericht uit dat verre gewest,
dan wanneer slechts een spoor wegrit van wei
nige uren voldoende is, om elkander te aan
schouwen.
Enwanneer na een beduidende afwezigheid
de zoon zijn ouders te gemoet snelt, als zijn
gebruind gelaat zich spiegelt in het vochtig oog
zijner dierbaren, dan wordt een oogenblik van
zaligheid doorleefd, dat ruimschoots opweegt te
gen de smarten der scheiding. Zulk een stond
is onvergetelijk, en wordt nog met vreugd en
IHTtlL
pC. 18 Sept.
2|
3
4
3
3
3
3
en 1816. 5
20 5
5
5
12. .5
f 1000. 5
k f 1000. 5
2e leen. 4|
4
3
f
-Nov. 5
—Aug. 5
i-i: 5
5
0, 1860.
1864. r
Hennepschil
50 kilo; goeboter
- per half kilokaas
?t.overloopers f 8
*.lo, nuchtere kalveren
sren f 18 a 20; aardap-
h 1,60 per hectoliter;
'0 a 4,00 per hectoliter,
Langevoerd 75 partijen;
f 1,55 i 1,65, weiboter
Aangevoerd: 1 paard,
m^&lreren, 12 nuchtere
leren, 256 varkens, 197
82 ct., 2de qual. 62 ct.;
b qual. 70 ct.; schapen
i., voor Londen 48 tot
le qual. f 65 en 3de
vermaassche f 4,50 per
en Vlaamsche f 9,75
75, nieuwe Klakkeesche
dito mindere f8,50è
amsche f 10,75 h 11,50,
sche f 9,75 10,50.
leuwsche f 8,00 a 8,50,
en Noord Brabantscbe
sohe, Flakkeesche en
,60, dito mindere f 6,30
)0, dito mindere f 6,00
lange en lichtere f 3,75
Irabantsche f 225 h 230
en Zeeuwsche f 8,50 a
r. Bij een aanvoer van
b de handel evenals de
s zich hoofdzakelijk tot
1200 a 270, mindere qual.
a 200, hokkeling-stiereu
65, enkele nuchtere dito
per kilo, die voor En-
varkens van 8 weken
W ct. per week duurder.
>ter f 1,26 i 1,32 p. k.
5 stuks.
Puike jarige Zeeuwsche,
11,10 A 11,60, mindere
f 9,60 a 10,20, goede
e f 8,30 a 8,50Zomer
en Vlaamsche f 7,80 tk
i en Vlaamsche zakmaat
7,50, Overmaasaohe en
mer nieuwe Zoeuwsqhe
6,70, Overmaassche en
Voeder 11^014,40,
AliebiaMnl.nd.oU A4MrtentiSn, waarvan da. hejrdacht, /ftls het reed» lang tot
plaatatng DRIE MAAI, wordt opgegevea, worden het verleden behoort. Zulk een indruk is een
kracht, die den,1 jeugdigen mensch heiligt, die
hebben dan de wederwaardigheden des levens
denzoon niet gespaardwanneer hij slechts uit
den vreemde zijn hart weer meebrengt,-dan
is alles behouden.
Het ouderlijk huis welk een wereld van ge
dachten ligt er in dat eenvoudig woord 1 Het
denken er aan is de talisman, die het booze
oog der verleiding krachteloos maakt, de on-
üitputtelijke schat, die den jongen mensch on
ophoudelijk voorziet van middelenwaardoor hij
zegeviert over alle moeielijkheden.
Immers, geen enkel plekje in die woning,
of het heeft zijn geschiedenis. Hier is de ge
zellige kamer, Waarin de winteravonden voorbij
vlogen als een schoone droom, daar het ven
ster, waaruit men de zomerzonnestralen zoo
heerlijk zag wegtrekken. In deze kamer klonk
eenmaal de juichtoon bij der ouderen gedenk
feesten; in die andere weenden zij aan elkan
ders borst, als de dood een dierbaar offer was
komen eischen. JZelfs het turfhok, dat als boet-
vertrek werd gebezigd bij overtredingen tan de
zijde eens jeugdigen zondaars, vormt een scha
kel in dien liefelijken keten.
Gelukkig hijdie bij de stormen op ’s levens
zee op zulk een lichttoren den koers mag rich
ten 1 Zij die woning ook nederigbedekke haar
slechts een rieten dakjabeperkte zij zich
slechts tot één vertrekje, zij blijft toch boven
alles dierbaar aan het gevoelig kinderhart. De
gedachte aan de ouders-zelve is zoozeer saam-
gegroeid met die aan hun omgeving, dat het
niet mogelijk is, zich woning en bewoners af
zonderlijk, als gescheiden, voor te steHen. Eik
meubelstuk, van hoe weinig gewicht ook, heeft
in verband tot het geheel, zijn diepe beteekenis.
Er is een historie aan verbondente belang-
rijker, naarmate het hart vatbaarder is voor
zachte gewaarwordingen.
Daarom ook beklagen wij den man en de
vrouwdie in zijn levensboek die sclioone blad
zijde mist. Wij denken hierbij niet alleen aan
hendie reeds op jeugdigen leeftijd hun ouders
van zich zagen weggerukt, doch ook aan
dezulken, voor wie liet begrip //ouderlijk buis"
niet bestaat.
Wat zien wijbij voorbeeldmeestentijds ge
beuren bij onzen weiklieden-stand
De mindere man, wanneer hij in ’t huwelijk
zal treden, huurt een woning, voldoende voor
zijn behoeften, en zijn aanstaande levensgezellin
siert die naar vermogen op, verheugd in het
bewustzijn, dat zij daar, aan de zijde eensbe
minden echtvriends, haar thuis zal vinden.
Dat blijft zoo één, twee jaren. Doch nu komt
de eigenaar, de huisbaas?met den eisch,
dat hem meer huur zal betaald wordenhij
beseft, de wreedaard, dat de lieden, die hier
hun eerste huwelijksjaren hebben doorgebracht,
hun eerste kind hebben zien geboren worden,
ongaarne van woning zullen veranderen, dus
dat hij daaromde ongevoelige égoïst 1 kans
heeft op vermeerdering van inkomsten. In de
meeste gevallen kan dat niet: de huurders moe
ten omzien naar een andere woning, waarvan
de huurprijs hun financiëele krachten niet te
boven gaat; ’t gelukt hun, en zij versjouwen,
met een traan in ’t oog wellicht, hun schamele
maar toch dierbare bezittingen naar een ander
verblijf. Een paar jaren later herhaalt zich die
geschiedenis, en zoo blijven zij, hun leven lang,
zwerven van het eene hoekje van de stad naar
het andere, hebbende in den vollen zin des
woords soms geen plaats waar het hoofd neder
te leggen.
Ziet u, de kinderen van dien man en van
die vrouw zullen nimmer een rechte voorstelling
krijgen van e^n vouderlijk huis." Zij missen
iets in hun Meneen welbekende haven waar
zij het anker kunnen uitwerperf na eiken zwerf
tocht. 't Kah gebeuren dat zijthuis komende,
eerst onderzoek moeten doen waar hun ouders
te vinden.
Gij gevoelt, lezer»! waar wij heen willen.
De //goede Koning Hendrik de Vierde" wenschte,
dat elk zijner oriderdanen iederen Zondag een hoen
in den pot kon 'hebben.
