I!!
g
ris,
jers, Keuken
rovisiekamer,
re gemakken,
gden TUIN,
en en Hees*
7 Centiaren.
N°. 407.
ZONDAG 1 APRIL.
1877.
erstraat
genres,
LEV.
i Dam,
woond
WEEKBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT.
binnenland.
De Fransche republiek en
haar bestrijders.
BUITENLAND.
OVERZICHT.
I
SCHOWEM CJMT
fraai
sti
i, terwijl bij
door geheel
iect.
der
binnen landsche rust
verkrop
te,
like
NVUTJtN.
Deze Courant wordt geregeld iederen Zaterdag-middag
vêrzonden. Prijs: voor Schoonhoven per drie maanden f 0,70.
Franco per post door het geheele ryk 0,80
haar
Veel
LOOp
Ier Havens:
gemakkelijk
Prijs der AdvertentiënVan 1 tot 5 regels fQfiO. Iedere
regel meer 0,10. Groote letters naar plaatsruimte. Inzen
ding franco, en uiterlyk tot Zaterdags-voormiddags tan 10 ure.
Alle binnenlandsche Advertentien, waarvan de
plaatsing 3 maal wordt opgegeven, worden slechts
2 maal in rekening gebracht.
Bij het iXominer dezer Courant
behoort een Bijvoegsel
LBW- en
n gemaakt
iden worden
.1 in
j a. s.
eeu aanvang
100*18 Üi
van
vrij
a 270, mindere
40 180, vare
i fd,M)4 7,50.
Is., dito voor
men» van 6 4.8
6 per «tak.
lemd, 1 rood
2 el Oxford,
«kt Katoen,
in 12 pakk.
°iso i .,00,
Boekhaode-
ichoo ft hoven.
K.
schil, f 23,00,
sÉi late qual
lo kaas f 28
verloopers f 8
0, vette kal-
ucütere idem
is*'®;
aan voer
del weder
lanvoer. Goe-
1,45 per kilo,
roor Engeland
<geu f 1,25 tot
iot 6.
cv: 2 paarden,
kalveren, 117
»f lammeren,
en 1 esel.
qual. 74 ot.,
1. fl,20, Sde
kilo.
Voor Londen
3de qual. f 62.
rsclw f 10,4'J 4
"lakkeesche en
f»a 10,00.
attfsche f 7,30
lantscüe f7,00
che en Over-
indere f5,40 a
ef 5,00 >5,50.
1.70*4,sO, ge-
quaestiedoei
ging, zouder
zijden over i
gebleven,
de gedragslijn,
Over het v
stuk».
ige Zeeuwstee,
11,00, puike
F 10,20 a 10^0,
ieitarwe tf,50
kamsche f7,50
imsche Winter
o a 7,00, Over-
Vieuwe Zeeuw-
45 50 a 5,80,
mJe'lakkee-
zioht meenden te kannen versekerende brug sou
sijn waardoor de verschillende meeoingen der Ho-
gendheden in sake de Uostersehe quaeatie tot elkander
zouden gebracht wordenRusland uit eene lastige
positie redden en Turkijö in de gelegenheid «teilen
zou uit eigen beweging te doen, wat de omstandig
heden en het eigenbelang dringend eischenia alweer
voor goed ter zijde gesteld. Orer de eigenlijke oor
zaak dier plotselinge omkeering loopen de berichte*
nog al uiteengelijk trouwens over alles wat die
quaestie raakt, lloogstwaarscbijnlyk is het vraagstal
(ter ontwapening wel le voornaamste reden. Enge
land en gelijk thans blijkt, ook Oostenrijkhad
den tot voor waarde voor de onderleekemog van bet
protocol gesteld dat Rusland zon beginnen met zich
te ontwapenen. Rusland eischte echter, dat Turkije
daarmede zou beginnenna alvorens vrede gesloten
te hebben met Montenegroen maakte overigens
syne demobilisatie van zoovele voorwaarden afhan
kelijk, dat de Bntsche regeenng weigerde de onder-
handelingen over bet protocol verder voort to setten.
Generaal Ignatieff is dan ook huiswaarts gekeerd,
na eerst nog weer Weenen bezocht te hebben, waar
hy van de Oostenrjjksohe regeering al evenmin
veel troost ontving.
Alsof de zaken nu nog niet genoeg van alle kanten
bekeken siju wordt aan Rusland het voornemen toe
geschreven om alweer nieuwe onderhaudelmgen te
openen. Het eenige wat omtrent den vorm of den inhoud
dier nieuwe besprekingen wordt verzekerdis, dat
beproefd zal worden ze te doen uitgaan van de .drie
Keizers.”
Dat zou althans eene kleine afwisseling zijn van
het vrij eentonige en vervelende programma van den
laatsten tijd.
Intusschen is het in Turkije ook nog geen coniear
de rose. Montenegro houdt het Turkscbe gebied,
bij het begin van den wapenstilstand ingenomen
voortdurend bezet en blijkt niet genegen iets van
zijne eischen te laten vallen. In Bosnië en de Her-
zegowine steekt de opstand met verdubbelde woede
dea kop opsoodat de regeering in den eersten tyd
de handen nog vol genoeg zul nebben. De algemeene
geest der bevolking jegens de regeering is alles be
halve gunstig. Hoewel met verbanning bedreigd
blijft meu steeds aandringen op de terugroeping van
Midhat-Paeliuvan wiens regeringsbeleid men de
beste verwachtingen koesterde, in het parlement is
dan ook door een der iedeu eene interpellatie aan-
gekondigd over het ontslag aan dien staatsman ge
geven. Dat zij veel licht zal verspreidt n over die
duistere zaak is niet te verwachtenveeleer is bet
waarschijnlijkdat de interpellaut nog tijdig wordt
verwijderd.
De Engelsche, Fransche en Duitsche parlementen
zijn met paaschvacantie uiteengegaan. Geen van die
allen kan er zich op beroemen groote dingen tot stand
gebracht te hebben.
In Engeland was de hoofdschotel de Oostersche
- jb niettegenstaande bijna geen zitting voorbij
r dat er breedvoerig en van verscbilleude
die zaak werd gehandeld, is zy onbeslist
voor zooveel betreft de goed- of afkeuring
jsliju, door de regeenug daarby gevolgd.
Over het weinig vruchtbare van de zitting
Fransche kamers, (die, zooals men zich herinneren
zal, den Ven Januari een aanvang nam) is men het ook
vry wei eens. AL een, zooals net ge woon lijk gaat,
gooit de eene party daarvan de schuld op de andere,
ofschoon het vry duidelijk is dat in de eerste plaats
wel bet groote verschil van gevoelen tusschen Kamer
van Algevaardigdeu en Senaat daarvan de oorzaak
zal zijn
De Duitsche Rijksdag besliste nog voor zijn uit*
eengaan dat Leipzig de zetel van bet Ryksgerechta-
hof zal zijn en gaf den Keizer de gewenschte bevoegd
heid om, behoudens enkele bjperkingeu, voor het Ryka-
land Elzas-Lotharingen bijzondere wetten te bekrach
tigen zonder voorafgaande goedkeuring van den
Rijksdag.
De begrooting en dus ook de quaestie van de dek
king van het tekort, bleef in behandeling. Het ver
schil tusschen den kanselier (by gelegenheid van 's
Keizers verjaardag tot Erb-Uberlandiagormeis
ter benoemd) en deu Pruis is oh en Slis nier vaa
Marine schijnt ten laatste toch nog bygelegd tesyu.
Althans laatstgenoemde heeft op herhaalden aandrang
van den Keizer zijne aanvrage om ontslag ingetrok
ken 's Keizers tachtig sten verjaard ig is met onge-
meeneu luister allerwege gevierd. Van de geaamon-
lijke Duitsche vonten, die voor het meerendeel zelf
tegenwoordig waren, ontving de jubilaris een schilderij,
voorstellepde de proolameenng van Z. M tot Keizer
van Duitschland te Versailles. Dit geschenk werd
door den Kouing vau Baksen overhandigd.
Het reeds zoo dik*nis verspreide gerucht van de
verloving van Spanje’* Kdmng Alfonso met zyn nicht,
een doenter van den hertog v»u Moutpensier, schijnt
toch eindelijk bewaarheid te zullen worden. Naar men
verzekert beeft de ex koningin Isabella van het aan
staand huwehjk reels kennis gegeven aan den Paus.
Bij Kon. besluit is benoemd, met
ingang 1 April, tl Advocaat Generaal bij den
Hoogen -Raad, Mr. C F. Th. Van Maancn,
adv.-gen. bij het hof te Oraveub ige.
L. M. heeft beuoomd tot Burge
meester der gemeente Wadeuoytm Jhr. J. W. A.
Barchman Wuyti^s van Vliet.
Bij Kon. besluit t« benoemd tot
de leiders. Hoort men hen redeneeren, dan
zou men haast gaan droomen van de Gouden
Eeuw der vrijheid, waarin alle nationale krach
ten tot ontwikkeling gebracht, aan alle behoef
ten des volks voldoening geschonkenhet laatste
overblijfsel van willekeur voor goed opgeruimd
zou zijn. Doch diezelfde mannen komen aan
het bewinden nu hebben zij zooveel te doen
om zich staande te houden, om hun positie te
handhaven vooral tegenover hen die voorheen
aan hun zijde streden en nu misschien ver-
bitterd zijn dat hun zoo weinig werd toegedeeld
van de vruchten van de gemeenschappelijke
overwinning, dat er geen tijd overschiet om
iets tot stand te brengep. Voegen zich daarbij
de met te ontloopen aanvallen van de tegen
standers, dan wordt de toestand nog moeie-
lijker. Van een gewoon mensch is het te
begrijpen dat hij onder zoodanige omstandig
heden de gelegenheid om zijn felsten vijand
eens onder banden te nemen, niet ongebruikt
zal laten; maar een staatsman is nu eenmaal
geen gewoon mensch.
Vindt de Regeering der Fransche republiek
haar ergste vijanden binnen de Kamer van
Afgevaardigden in de aanvallen der op effect
jacht makende Bonapartisten en het wantrou
wen het gebrek aan samenwerking van de
zijde der republikeinen zelven, daar buiten
wordt zij nog meer belaagd. t
In de eerste plaats hebben wij den senaat
in aanmerking te nemen. Is ooit de naam
zibet vijfde wiel aan den wagen” met eenige
billijkhiid op een Hoogerhuis toegepast, in dit
geval bestaat er geen twijfel omtrent de juist
heid. Schrikkelijk veel moeite heeft het ge
kost om dit lichaam bijeen te krijgen: zijn
samenstelling is zóó ingewikkeld, met zijn
onafzetbare en zijn periodiek aftredende leden,
dat men niet eens Franschman behoeft te zijn
om er zich vroolijk over te maken. Erger is
het, dat de anti-republikeinsche partijen er
zachtjes aan in geslaagd zijn het meesterschap
te knjgen: eerst door de talrijke twijfelachtige
leden, de- zich noemende i/constitutioneelen”
in te pakken, later door een handig gebruik
te maken van de vacatures, die zij wisten aan
te vullen met een vijand van de tegenwoor
dige inrichting. Dat eerbiedwaardig corps, de
senaat van de //beschaafdste” natie ter wereld,
biedt ons zelfs het treurig schouwspel aan,
dat reeds vooruit wordt beschikt over de toe
wijzing van zetels die nog vacant moeten wor
den thans een Bonapartist, de volgende maal
een legitimist, daarna eén Orleanist, zoo wordt
er reeds bij voorbaat besloten, en men denkt
er niet aan dat zulk geschacher een modder
poel van staatkundige onzedelijkheid kan hee-
ten. Met dat al slaagt men er uitstekend
in, de meeste besluiten van de republi kernactie
meerderheid van de Kamer van Afgevaardigden
te vernietigen, en daaronder zelfs die, welke in
hoegenaamd geen verband staan met de poli
tiek. Zóó verregaand roekeloos gaat de Senaat
daarbij te werk, dat er vrees bestaat voor de
verwerping van de pas in de Kamer aangeno
men wet tot afschaffing van den zetsp-accijns I
Dat die toestand gevaarlijk is, behoeit geen
betoog. De Regeering wordt alzoo stelselmatig tot
machteloosheid gedoemd, omdat zij toch vooruit
weet monmkeuarbeid te verrichten. De Kamer
kan slechts met moeite haar misnoegen verkrop
pen, en van samenwerking tusschen de twee tak
ken der Volksvertegenwoordiging is lang geen
sprake meer. Verandering in die sclieeve ver
houding kan er niet komen, vóór het tijdstip
van de eerste periodieke aftreding van eeu ge
deelte der niet-levenslange Senatoren is aange
broken, en dat zal eerst in het volgend jaar
zijn. Kan men het lot dun tyd volhouden,
dan is er kans op verbetering. Dewijl de ver
kiezingen moeten geschieden door gedelegeerden
uit de gemeenteraden, en bij deze, wat ten
minste, hit grootst aantal betreft, de voorstan
ders vau de republiek stellig de overhand heb
ben, hetgeen tijdens de samenstelling van
den vertegenwoordigen Senaat het geval met j
was, bestaat er gegronde hoop op eeltige
veroveringen, door republikeinen, van eenige ze
tels die thans door legitimisten of partijgangers
van Bonaparte zijn bazet, en daarmee zou de
S. W. N. VAN NOOTEN,
Uitgevers.
-H»--—
positie zuiverder geworden zijn. Althans wan
neer men zijn keus dan niet bij voorkeur Ves
tigt op mannen die, even als Victor Hugo, op
een beslissend oogenblik in een verkeerden trein
tappen.
De groote vraag is echter of het sstatus
au o” tot in 1878 zal gehandhaafd blijven.
Bij de toenemende spanning is zulks lang niet
zeker.
Andere vijanden van de Republiek moeten we
zoekep in de onmiddellijke nabijheid van haar
President, den Maarschalk Mac-Mahon.
is er geschreven en geroepen over zijn #loyauteit,”
een zeer nevelachtige hoedanigheid, en die men
den voormaligen wapenbroeder van Keizer Napo
leon toekent zonder dat iemand precies weet te
vertellen waarom. Want ondanks die hoogge
roemde pplitieke deugd schijnt het toch maar
waar te zijn, dat er nevens de vufficiëele” Regee
ring nog een «officieuse” bestaat, zeer vijandig aau
de eerste, en bestaande uit de meest bekende
partijgangers van de rechterzijde, mannen als
Buffet, De Broglie en dergelijken, die, onder
steund door eenige invloedrijke leden van de
hooge geestelijkheid, «1 hun best doen om het
schip van Staat uit het republikeinsch vaarwa
ter verwijderd te houden. *t Is waar, voor het
oog der wereld neemt Mac-Mahon den schijn aan,
alsof hij en de republikeinsche instellingen het
best met elkander kunnen vinden; hij geeftiir
*t publiek den ex-dictator Gambetta eeuige vrien
delijke woordjes, heeft bij officiëele gelegen
heden den beslist repubhkeinschen Minister van
JjMriUe Martel aan zijn zyde, doch
of ny niet vrij wat liever te doen had met
minder vrijzinnige lieden, dat zullen we, bij
gebrek aan rechtstreeksch bewijs, maar in ’t
midden laten. Tot 1881) moet liet nog duren,
eer de zich noemende ^schildwacht” wordt af
gelost: wie weet hoe de korpoiaal heet, die
alsdan hem van zijn schilderhuis komt af
halen.
Nog van
vaar voor
Het zou zeker voor het Ministerie-Jules Simon
niet aangenaam geweest zijn, wanneer het op zijn
aanvraag om verlof, ten einde een vervolging
in te stellen tegen het rumoerig kamerlid Paul
de Cassagnac, een weigerend antwoord had be
komen misschien zou dat wel een crisis heb
ben veroorzaakt; ten minste het ia niet te ver
wachten dat eemg Kabinet ter wereld voor zulk
een nederlaag niet eerbiedig de vlag gestreken
zou hebben.
Toch beeft diezelfde geschiedenis den mannen
aan wier handen het roer van staat in het
Fransch gemeenebest is toevertrouwd, een ge
voelig verlies aan zedelijk overwicht berokkend.
Immers, het Bonapartisme leeft van drukte en
beweging. Doodgezwegen te worden, is voor die
staatkundige richting het ergste, het begin van
een langzaam maar onvermijdelijk verval van
krachten. Dat begrijpen de aanhangers van het
^Keizerrijk” zeer gutd. Zy willen van zich doen
spreken, het koste wat bet wil; elk middel is
daartoe goed 'genoeg. Een beetje schandaal ma
ken, wal lasteren, een hand vol scheldwoorden
uitstrooien, dat komt uitstekend in hun kraam
te pas; de Fransche natie houdt daar wel van,
mits het op eer. geestige wijze geschiede. Nu,
daar zorgen mauuen als De Cassagnac wel voor.
Zelf wagen zij daar niets bij; vau de republiek
hebben zij niets te wachten, noch winstgevende
betiekkingen, noch eeretitels; alleen het herstel
van de orde van zaken gelijk die vóór den Frausch-
Duitscben oorlog bestond zou hun kunnen be
zorgen wat zij zoo vurig begeeren. In het ergste
geval kan men hen een poos gevangen zetten;
maar daar steekt mets in, en is volstrekt niet
verschrikkelijk in een land, waar de reputatie
van een dagbladschrijver stijgt met het getal
tweegevechten waarin bij betrokken en hel aan
tal di ukpersprocessen waarin hy gewikkeld is
geweest.
Hadde de Regeering De Cassagnac en con
sorten maar stil laten voortrazen,'dan zou wel
licht te eeniger tijd het nieuwtje er ai gaan,
en in elk geval zou zij een voorbeeld van koel
bloedigheidnebben gegeven, dat haar in de oogen
der natie verhoogd zou hebben. Daarbij zou
ook den beer Dè Cassagnac de gelegenheid niet
zyn geschonken om met de houding van een
prins, geen comediant zou het hem verbe
terd hebben, het hoold van het Kabinet te
verwijteo dat hij zijn beginselen verloochende;
dat bij, voorheen de ijverigste voorstanuer van
drukpersvrijheid, thans als vervolger wegens een
persvergrijp optrad, ’t Is wel waar, uit den
mond van een Bonapartist is zulk een verwijt
het toppunt van onbeschaamdheid, aangezien hij
een dergelijke vrijheid onder geenerlei omstan
digheid zou gedoogen, maar volgens de op
vatting des volks kon het niet anaers, of de
Minister Simou wierp met één slag al de vrij
zinnige opiniën van het voormalig oppositie-lid
Simon overhoop. Daar komt nog by, dat eeu
vervolging van een lid van de Volks vertegen
woordigmg altijd een bedenkelyke zaak blijft.
Reeds in de dagen van de eerste republiek* werd
dit luide verkondigd«Tast de Conventie met
aan 1” sprak destyds Danton, toen eeu voorstel
was gedaan om Maiat wegens het schrijven van
al te krasse artikelen iu staat vau beschuldi
ging te stellen. Men heeft dien raad in deu
wind geslagen; de verschillende partijen brach
ten, ais zy voor een poos de overhand hadden,
hun tegenstanders voor de balie en onder de
guillotine, en het eind van de historie was,
dat de republiek zoo diep zonk als ooit eenigen
zegeenugsvorm is overkómen.
Wij hebben bij bet incident De Cassagnac
een weinig langer stil gestaan dan het feit
eigenlijk verdieut, omdat we hier gelegenheid
hebben één van de vijanden van hel gemeene-
best te bespieden, namelyk de zwakheid van
i een geheel andere zijde dreigt ge-
de republiek. Haar ijverigste ver
dedigers brengen haar in discrediet. Cf is het
met zeer bedenkelijk, dat men bij de benoe
ming van leden voor de Kamer van Afge
vaardigden bij voorkeur zich bepaalt tot ultra-
radicalen, hartstochtelijke redenaars in alle
mogelijke bijeenkomstenmannen die storm
willen loopeu op al het bestaande en toch,
als zij eenmaal met de werkelijkheid in aan
raking komen, bewijzen geven van volslagen
gemis aan practisch staatsbeleid? Daar komt
bij dat zulke keuzen de meer gematigde voor
standers van hel gemeenebest, lieden die vóór
alles behoefte hebben aan binnen landsche rust
als een hoofdvoorwaarde voor welvaart, ver
schrikken en hen als het war« noodzaken hun
biikkeu rechts te wenden, ten einde steun te
vinden bij de mannen die zich het monopolie
der fzedelijke orde” toeëigenen. En als dan
nog, gelijk een paar malen bet geval is ge
weest, op de antecedenten van de repubii-
keinscbe kandidaten wel het een en ander valt
af' te dingen, en men hen juist mot kau aan
balen als voorbeelden van strenge deugd,
dan is zulks koren op den molen van de aan
hangers van vKomug Hendrik V” of r Kei
zer Napoleon IV.”
De Fransche Kamer is thans, gelijk de
meeste wetgevende vergaderingen, het strijdge
woel ontvloden om een tijd van rust te gaan
gemeten. Naar het schijnt zal zij wel tot
half Mei vacantie nemen. Verdiend is die
rust nietwant zij heeft weinig uitgerichten
dat zij zoo lang thuis blijft, pleit met voor
haar voornemen om het verzuimde in te halen.
Wij meenden dal de lijdelijke werkstaking
te Versailles een geschikte gelegenheid aanbood
om eens een algemeen overzicht van de poli
tieke toestanden ui Frankrijk te geven. Be
moedigend is bet uitzicht meten er is reden
om dat te betreuren. W aut een krachtige echt
vryziumgge Fransche republiek zou voor ge
heel Europa eeu hoog te waardeereu schuts
muur zyn tegen deu stroom der reactie, die
zich sterker dau ooit doet gelden.
Het protocol dat, zooal> wij in het laatste ovsr-
lujnlyk
irnaame
lijkt,
de
