MOVEN. Zaterdag 29 Juli. 1899. ScMom. o Brauöflö, Bto m iln StralBD. Nieuws- en Advertentieblad voor Zuid-Holland en Utrecht WUM. Oficiëele Kennisgevingen. an BON ge- deze geeft BINNENLAND. ■T ZOON, A DRINKWATER. BUITENLAND. Overzicht. |f-olie, p. flesch Prjjs-Courant van ct. Hennepzaad, goede 6 stuks f »,M; uterhuii. 3. W. N. VAN NOOTEN ti Schoomhovih, Uitgeven. Gemeente Schoonhoven. t stuks r o,u. Schoonhoven. ThonMariné. 5 ons. (Winke- 2 bussen 32 J ct A85 *80 et. ntjes j is om als door st Pont eni. k op de OTerijjde der Uit de beste Fa brieken. 80 en 35 ct. 0 ct voorhanden. oor f 1,-. (Zeer t 30 en 85 ct. voor 20 ct. 1,25. 15 en 20 ct Comestibles schüomoïïhsch courant. - De Staatscour. (no. 174) bevat de statuten van de vereeniging land- bouwvereeniging .Stolwijk” te Stolwijk. roer 8rog, Advocaat, voor Boerenjongen,, Innaak, Hirlgw en zalvardw, LM le flacons. ►EN. i A». 1760. lontiöle van Dr. VAN 3 ARMENS. 40 ct. ct. p. pot (nieuwe). 85, 40 en 42 ct je m geven dit af. uti. maar qualiteit, an water houdendJ n,25. •1,45. op sap en op If pond A 21 ct Ö”ct en 250 ct p. 5 ons 80 ct., en Telegraafkantoor. im, vanaf de Renonstr. tit, vanaf den SingeLj 'V' en, van de overijjde ven, met het Veer, r rivier gezien. lervormde Kerk, mde Kerk. oote Walnoten, p. 5 pond 50 ct. p. 5 pond f 1,10. 1 h 25 ct 30 voor 25 ct.; De weer eene vergddéi besloten werd den i door eene nóg groots daad bij het woord ook te Kopenhagen de kleedermakers en wevers van de patroons gedaan, waardoor het getal der uitgesloten werklieden tot 50.000 is gestegen. Timmerlieden en metse laars hebben nu een eigen zaak opgericht Van alle kanten stroomen geld en uit- noodigingen voor de vrouwen en kinderen der uitgesloten arbeiders. Een dame, die buiten woont, zond een uitnoodiging voor l KEUZE floflertok REUDERS, 61E8SENDAM. >gsve. Over rni- vert quali teit wordt ■2,26. XL o, roemd. O, 70, 80, 90 en 4 maal 18 kinderen, die (elke groep onder leiding van een onderwijzeres) een week op haar landgoed zullen doorbrengen. En zoo beijvert ieder weldenkend mensch zich ditór om op de beste wjjze het -er schoons gebod van: „Hebt uwe naasten lief als u zelf!” in toepassing te brengen. Niet alzoo vader Milan in Berrie, die, nog in de hoogste mate verontwaardigd over den aanslag op zjjn leven, zijne naasten niet in *t minst ontziet, maar zelfs personen in hechtenis doet nemen, die part noch deel hebben aan de geschiede nis. Zyn jongste stoutigheid is geweest open lijk Vorst Nicolaas van Montenegro en het Hof van Cettinje van medeplichtigheid aan den aanslag te beschuldigen, eene aantijging, die te hatelijker Is, wijl van die z(jde een der eerste gelukwensch- telegrammen aan Koning Alexander werd gezonden. Een voornaam Montenegrin, neef van den Vorst van Montenegro en reeds jaren in Serviö woonachtig, werd ook dezer dagen in hechtenis genomen, doch gelukkig door tusschenkomst van Koning Alexander losgelaten. 7 Augustus is nu weer ,de datum van de krygsraad-zitting te Rennes (Frankrgk). Dat verandert nog al eens. Men is er op ’t oogenblik bezig met het maken van een plankengang van de ge vangenis naar de gerechtszaal, opdat de beschuldigde of liever gezegd de „be schuldiger” zonder opzien kunne komen en gaan. Zaterdag 11. heeft Dreyfus zijn nieuwe uniform ontvangen en vast aan gedaan tegen dat hij daarin voor den krijgsraad zal hebben te verschijnen. Als getuigen zullen daar verder gehoord worden: de oud President der Republiek Casimir Périer, de vijf oud Ministers van Oorlog, de gewezen Minister van Buiten- landsche Zaken Hanotaux, de oud-Minister van Koloni&n en de in-de-boeien slaander Lebon, de gezantschaps attaché te Berlijn met z(jn twee schildersnamen. Delaroche- Vernet, de weduwe Hemy en de schrift- experten van 1894. De Fransche Ministerraad heeft nu eenige besluiten genomen aangaande zekere mili tairen. Zoo wordt Generaal De Pellieux als commandant van de stelling Parijs door een ander vervangen en overgeplaatst naar Normandie. Kapitein Guyot de Villeneuve, die een wegens politiseeren gestraft lyceum-leeraar openlijk heeft gelukgewenscnt, onder aan bieding eener geldsom, ter vergoeding van ingehouden traktement, wordt gestraft met zestig dagen arrest. En Generaal Négrier, die tydens eene inspectie verklaarde, dat het leger niet voldoende door de Regeering beschermd werd, is nu ontheven van zjjne function als lid van den Hoogen Krijgs raad. Het begint dus al goed! Een der militaire veroordeelden, aan wie President Loubet ter gelegenheid van den grooten nationalen feestdag kwijtschelding van straf en nog wel van de doodstraf verleende, de soldaat Pierron, heeft, toen hij voor den krijgsraad werd gebracht, om het desbetreffend besluit te hooren voor lezen, den gesp van zijn gordel afgerukt en dien den voorzitter van den krijgsraad naar het hoofd geworpen. Hjj werd nu deswege opnieuw ter dood veroordeeld. Het Hoofd van ’t Fransch Gemeenebest, President Loubet, zond een zilveren lauwerkrans voor het graf van den Rus- sischen Kroonprins, welk huldeblijk daar door een specialen afgezant zal worden nedergelegd. Op wensch van den RumI- sehen Czar werd het stoffelijk overschot van den overleden Kroonprins met grooten eenvoud bijgezet. Niet minder dan zes mannen tegelijk z(jn nu weder te Tallulak, een kleine stad in Louisiana (Amerika) door eene onbe voegde menigte zonder vorm van proces ter dood gebracht of zoogenaamd „ge lyncht.” Een algemeen bemind geneesheer, Dr. Hodges aldaar, is door een Italiaan, met wien by twist had, met een revolver aangevallen en bedenkelyk gewond. Daarop heeft een verontwaardigde volksmenigte zich meester gemaakt van dien Italiaan en v(jf zijner vrienden en die allen aan boomen opgehangen, waarna hunne licha men met kogels werden door boord. De Tarksehe Regeering heeft nu den losprys van f 180.000 betaald, welke ge- eischt werd voor den Franschen ingenieur Chevalier, die in Chalcidis door Turksche roovers weid gevangen. Het hoofd der bende, Yorgaki een roover van de oude romantische soort zond van dat geld f 6000 aan de weduwe en kinderen van een soldaat, die sneuvelde by het verde digen van den heer Chevalier, en aan mevrouw Chevalier, die flauw gevallen was bij de gevangenneming van haren man, zond hy f 200, „om champagne te drinken, ten einde wat van den schrik te bekomen..” Prys der Ad verten tien.’ Van 1 tot 5 regels f (X50. Ieder® regel meer f 0,10. Groote letters naar plaatsruimte. Inzending franco uiterljjk tot Dinsdags- en tot Vrjjdags-namiddags 4 uren. Alle binnenlandsohe Advertentien, voor t-maal plaatsing opgegeven, worden slechts 2-maal in rekening gebracht. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Schoonhoven herinneren de ingeze tenen aan de verplichting tot het Schoonhoven, den 27. Juli 1892. De Secretaris, De Burgemeester, GEELHOED. LA ZONDER, L-B. II. (Slot.) Het is niet te verwonderen, dat het Hygiënisch Congres niet tot eenstemmig heid is kunnen komen over de vraag, of de verstrekking van zuiver water, als onderdeel van Staatsplicht, kosteloos be hoort te geschieden; men zou kunnen zeggen Jat deze quaestie veeleer de Staat huishoudkunde dan de gezondheidsleer raakt. Even aannemende, dat watervoorziening overal mogelyk is, dan zouden wy haar toch veeleer tot de bemoeiingen van de gemeenten dan tot die van den Staat moeten rekenen. Eerstgenoemden kunnen te rade gaan met plaatselyke behoefte in verband met de gesteldheid van den bodem en van de omgeving. Aanvankelijk zjjn alle waterleidingen particuliere ondernemingen geweest, en op enkele uitzonderingen na zyn zy het nog. Een maatschappij kreeg concessie, geheel op haar eigen risico, onder zoodanig® voor waarden, dat de gemeente niet aansprakelyk kon worden gesteld voor eventuëele verliezen, maar v»el eenig aandeel verwierf in de winst zoodra deze zeker percentage te boven ging. Daar is niets tegen te zeggenhet komt overeen met een voorzichtig financiëel beleid. Ais de onderneming werd op touw gezet bestond er nog niet de minste zekerheid van welslagen; men moest niet de macht gering schatten van het vooroordeel, de ge hechtheid aan oude dingen, ook al waren zy verkeerd. In de Zaanstreek by voorbeeld, waar men tegenwoordig met de meeste ingenomenheid de werking van de duin- watergeleiding gadeslaat, ontmoette het plan aanvankelyk niet weinig tegenstander werd door velen gezegd, dat men met de bestaande regenbakken best tevreden was, en de ge meenteraden hadden slechts nauwkeurig de hand te houden aan de bepaling dat by ieder particulier woonhuis, by elk openbaar gebouw, een regenbak aanwezig moest zyn van een inhoud, overeenkomende met de grootte van het gebouw of met het aantal personen die het gemiddeld bevatte, dan zou men daar nooit over schaarschte be hoeven te klagen. Die ondernemer zou er niet veel zyde bij spinnen. Eerst toen eenige groote fabrikanten er de schouders onder zetten, en hun mede-ingezetenen voorgingen, werd de deelneming algemeener. Toen later bleek, dat er aan de zaak niet alleen hygiënische maar ook geldelyke voordeelen verbonden waren, werd er den gemeentebesturen een verwyt van gemaakt, dat zy het heit uit handen gegeven hadden. Dat was niet billyk; de concessionarissen hadden gewaagd en gewonnen, een open baar lichaam moet zoo min mogelyk wagen. By den tegenwoordigen stand van het watervraagstuk wordt het anders; men heeft ondervindingen opgedaan die tot leiddraad kunnen strekken en is in staat juiste berekeningen te maken. Nu zou het geen aanbeveling verdienen, daar waar met den aanleg een begin moet gemaakt worden, particuliere tusschenkomst aan te nemen. De kosten zyn zeer verschillend; deze zullen hoog zyn als de prise d’eau op grooten afstand moet gezocht worden. Gemeenten, die aan een rivier gelegen zyn, kunnen gewoonlyk volstaan met een inrichting die het water oppompt, filtreert en daarna door buizen naar de woningen geleidt. Geschiedde de aanleg van Staats wege, dan zou voor de eene gemeente in evenredigheid tot het getal inwoners veel meer dan voor de andere uitgekeerd moeten worden, terwyl sommige, waar het gebruik van te geringen omvang is om kostbare werken 5e rechtvaardigen, misschien niets ontvingen. Dit is nu wel het geval met meer openbare werken door den Staat aangelegd of gesubsidiëerd, maar dat is geen reden om het Ryk te betrekken by zaken, die minstens evengoed door lagere besturen zyn tot stand te brengen. Wel zouden wjj het wenschelyk achten dat arme gemeenten, die ook van haar inge zetenen geen kostbare offers kunnen eischen, voor die watervoorziening eenige hulp uit de schatkist konden ontvangen, maar dat zou een voor ieder geval ge motiveerde uizondering moeten blyven. Wat nu betreft de quaestie der kosteloos heid, men zou kunnen zeggen: water is een gewoon verbruik«artikel, waarvoor be taald moet worden naar gelang van de consumtie. Die meening is echter niet houdbaar. Het gebruik van zuiver drink en reinigingswater is een zaak van alge meen belang; waar het ontbreekt kunnen epidemieën zich gemakkelyk verspreiden, en dat behoort te worden tegengegaan met middelen, die de gemeenschap be kostigt. Wordt evenwel het water kosteloos verstrekt, dan is er ook geen enkele waar borg tegen waterverspilling, hetgeen, met het oog op den toestand van de gronden, aan welke het water wordt onttrokken, geenszins zonder gevaar is. Oppervlakkig bezien doet het er weinig toe of de kosten gevonden worden uit af- zonderlyke bijdragen van de gebruikers, of uit de belastingen, die toch door dezelfde personen worden opgebracht. Doch waar de gemeenten een bepaalden dienst be wijzen, die ook bewezen zou kunnen worden door private inrichtingen, daar is het toch een eisch van de billykheid, dat men daarvoor ni|t alleen volgens den maatstaf van de linanciëele draagkracht, maar ook volgens dien van het gebruik betaalt. Het kan zoo worden ingericht, dat de gemeente niet of slechts een weinig meer heft dan den koetenden prys, het laatste omdat er altyd nog eenige indirecte uitgaven zyn te dekken, als salaris van ambtenaren die tegelyk in andere diensttakken werkzaam zyn, kosten van stratenonderhoud, slytage van materieel. Met zekerheid ieders gebruik constateeren, schynt niet gemakkelyk; men beweert dat geen enkelen watermeter lang vertouwbaar blyft, dat alle na eenigen tyd onjuist gaan aanwyzen. Dat is dan in het belang van de gebruikers; oorzaak is de aangroeiing, die by het zuiverste water niet te ontgaan is en de bewegingen van het raderwerk be lemmert. Toch zouden wy meenen, dat elk gebruiker een meter moest hebben, hem kosteloos door de gemeente verstrekt, terwyl er een voldoend aantal vborhanden moest zyn om ze af en toe na te zien en te controleeren. Voorts zou het billyk zyn, het tarief zoo in te richten, dat voor on en minvermogenden een maximum gebruik kosteloos kon zyn, dan hadden wy tegelyk ook voor deze betaling een soort van pro gressie. Geheele vrystelling voor groote gezinnen met geringe inkomsten zou ook in ernstige overweging zyn te nemen. Onze conclusie neigt alzoo naar een gemengd stelsel: watervoorziening door en op kosten van de gemeente met, zoo noodig, subsidiering door den Staat; als regel betaling van het water volgens gebruik, met dien verstande, dat voor mingegoeden een groote mate van vrij gevigheid wordt toegepast. Wordt het een en ander by plaatselyke verordening geregeld, dan kan eenige speel ruimte worden gelaten in verband met het verschil in omstandigheden. Wat in de eene gemeente tot kostelooze verstrekking aanleiding zou geven, is in eene andere niet aanwezig, maar daar heeft men mis schien weer andere factoren, die op het tarief van invloed zyn, en waarmede een Rykswetgever moeielyk rekening kan houden. Wanneer wy verder de stellingen nog eens overlezen, die het Congres heeft aange nomen, dan zal tegen de eerste wel geen bezwaar bestaan; elke woning moet een voldoende hoeveelheid zuiver water hebben. Doch als we het uit de rivier moeten halen, en onze buurman bederft het terwyl wy er bystaan door er vuil en fabrieksalval in te laten loopen en ook onreinheden van een soort, die we hier niet noemen willen er in kwistige hoeveelheid in uit te storten, wat dan? Eigenlyk staan wy toch nog op een laag standpunt van sociale ontwikkeling, dat zooiets geduld moet worden. Een Ryks- commissie is bezig om een middel te vinden dat de verontreiniging kan doen ophouden; men zal ons niet van overdreven pessimisme beschuldigen als wy beweren dat onze verwachtingen in deze niet heel hoog gespannen zyn. ’tls ook eigenlyk een monsterachtigheid. Gesteld, gy wilt gaan eten en men werpt op uw bord een handvol vuil, waarop aanstonds weer de voedingsmiddelen zullen worden gelegd. Zoudt gy daarmede tevreden zyn? Welnu, zooiets geschiedt thans ook met de onontbeerlykste aller voedings stoffen. Gemeenten langs de rivieren hebben gewoonlyk geen andere bron dan deze, en zoo de verontreiniging kon worden tegen gegaan, zoo men er de riool- en fabneks- stoffen uit kon houden, dan zou eenige filtratie voldoende zyn om in de behoefte te voorzien. Thans is daar geen denken aan. Bevredigend is in het algemeen de toestand niet. In tal van kleine plaatsen laat het drinkwater veel te wenschen over. Daarom zou het niet kwaad zyn, als men eerst goed wist hoe het overal is, dat ware de aan vang van pogingen tot verbetering. Laat in elke gemeente zonder onderscheid, waar men nog geen leidingwater heeft, de Raad een Commissie benoemen, met een geneesheer natuurlyk er in, om vast te stellen wat er Deze Courant wordt des Woensdags- en des Zaterdags morgens uitgegeven. Prjjs: voor Schoonhoven per drie maanden f 0,75. Franco per post door het geheele ryk f 0,90. Men kan rioh abon- neeranbjj alle Boekhandelaren, Agenten en Brievengaarders. kan de kans van teleurstelling niet wagen. Daarom, medeburgers, laat het niet aan U liggen als deze goede zaak niet zoo spoedig tot stand komt als wenschelyk is. Komt voor den dag, steunt, ih uw per soonlijk belang, een publieke onderneming, die voor de volksgezondheid van zoo onberekenbaar nut is! Engelaad en Transvaal. Eindelijk dan tocluoens een meer'waardeerend woordje vanjfchamberlain, in zake de Transvaalsche stemrecht-quaestie en toch onzes inziens nog lang niet waardeerend genoeg. Méér geest drift, méér blijde toon had hier op z|jn plaats geweest, waar President Kiüger met zulke verzoenende voorstellen voor den idag is gekomen. Immers door den Volks raad z(jn nu zulke veranderingen in de kieswet aangebrachtdat het geheel nu op eenige kleinigheden navrij woi overeenkomt met Sir Milner’s voor stellen op de Conferentie te Bloem fontein. Wat wil men dus nu nog meer? Eukel in plaats dat, na vijf jaar verblijf in de Transvaal het stemrecht verleend wordt, zooals Sir Milner oorspronkelijk wenschte, is die termijn van vijf jaar op zeven jaar gesteld, terwyl de onkosten der naturalisatie van twee pond sterling tot vijf shillings zijn verminderd. Boven bidden en denken ii aldus op vredelievende wijze een crisis opgelost, die hevige gevol gen na zich had kunnen sloepen en had kunnen uitloopen op een oorlog, die wederom schatten had verslonden en wie weet hoeveel menschenlevens had gekost. Daarom ware een blij en dankbaar woord hier zoo recht op zijn plaats geweest. Chamberlain echter vergenoegde zich, met in het Britsche Huis der Gemeenten een voudig het feit te constateeren, dat de belangrijke wijziging in President Kiüger’s voorstellengevoegd bij de reeds vroeger aangebrachte verbeteringen, de Britsche Regeering hoop gaf op eene schikking in der minne. De bekende radicale Afgevaardigde La- bouchère zegt van deze verandering ten goede. „Het verkregen result x te wijten aan den heer Chamberk wiens staatkunde van afsnauv dent Kiüger vuurproef is gebit is de Transvaalsche Volksraad tegemoet kwam, en niet aan CL. of aan Milner, maar aan de Hollanders in Zuid-Afrika!” Zulk een woord pakt! Maar nu verder! Heeft President Kiü?er het in den Volksraad met zijne stemrecht- voorstellen schitterend gewonnen, over de veel minder belangrijke dynariiet-quae&tie heeft hü het echt te kwaad gekregen met de Vertegenwoordiging, zóó te kwaad, dat zelfs een oogenblik sprake schijnt geweest te zjjn van zjjn aftreden. Hjj dreigde daarmede, namelijk, als de Volksraad bleef weigeren hem de vrije hand te laten tot oplossing der dynamiet quaestie. Drie uur duurde de bespreking, waarvan de uitslag met angst en spanning verwacht werd door een buiten de gouvernements gebouwen saamgestroomde groote menigte. Dadeiyk echter bedaarde de opgewonden heid, toen het bekend werd, dat de Volksraad den President de verzekering had gegeven van zijn onverzwakt ver trouwen. En nu is alles weer goed tusschen President en Volksraad. Het verschil van gevoelen liep er over, dat Joubert en de meerderheid van den Raad het dynamiet-monopolie willen zien opge heven, terwijl de President met eene minderheid er de voorkeur aan geeft, de maatschappij uit te koopen. Die crisis is dus ook weer voorbij I En zoo lost zich het een na het andere op. Maar eene oplossing van de lang durige werkstaking of liever gezegd het gedaan geven van de patroons aan de werklieden in Denemarken, schijnt nog lang niet De „Kamer van Eenheid” heeft na eenige dagen van ernstigen arbeid de pogingen tot verzoening moeten opgeven. Zoolang mogelijk nog werden de werkzaamheden door haar voortgezet, doch de leden konden het niet eens worden. Toen kwam men tot de over tuiging van het „doellooze” van de zaak en de Kamer ontbond zich daarom. De hoop op een spoedig einde van den stryd is alzoo vervlogen en nu geraken de ge- moedeien hoe langer hoe meer aan het gisten. Zoowel patroons als arbeiders hebben nu eene circulaire het licht doen zien, betreffende hunne opvatting van de zaak. De patroons hebben nu 1 gehouden, waar Bd voort te zetten, 'uitsluiting. En de tegend, kregen dan gedronken wordt en welk water gebezigd wordt voor reiniging van groenten en vaatwerk; daarna. sB|m^'vet worden aan- bevolen'wna een goetSiTtdhtand te krygen, welke kosten daaraan zyn verbondeh» of het mogelyk is de noodige werken aan te leggen en de renten en aflossing van het daartoe benoodigde kapitaal te bestrjjden uit de vergoeding der ingezetenen voor water gebruik, zonder dat zy daardoor op te zware lasten gebracht worden. Eerst weten, dan verder overleggen. Wy zouden wel een Staatscommissie daarvoor aan het werk willen zien, maar bekend is hoe langzaam deze werkt, ook omdat zy haar onderzoek van de eene plaats naar de andere zou moeten overbrengen. Gemeentelijke com missies hebben maar met één gemeente te doen en kunnen ook den raad van des kundigen inwinnen. In korten tyd zou elke van haar den arbeid verrichten. Het Congres wil een wettelyke regeling, aan de gemeentebesturen de verplichting opleggende te zorgen, dat alle woningen voorzien zyn van zuiver water, zoowel voor inwendig als voor huiselyk gebruik. Uit muntend, maar eerst dienen wy te weten of het overal kan. Anders zouden wy gesteld dat aan het verlangen werd vol daan, een wetsvoorschrift krygen met de woorden vzooveel mogelyk”, en van die uitdrukking in een wet hebben wy een onge veinsden af keer. Als ge dat ergens ziet staan, geloof dan maar dat de moge- lykheid ver te zoeken zal blyven. En dan, natuurlyk, moeten alle eigenaars van woningen genoodzaakt worden, te maken dat de watervoorziening in orde is. Het ontbreken daarvan is een geldige reden tot onbewoonbaarverklaring, een dwangmiddel dat uitstekend werkt, als men het maar flink en on party dig toepast. Over de woningstoestanden in de steden wordt veel gesproken en geschreven, terecht, want deze ei<*?hen dringend ver betering, maar over het platteland, waartoe we verscheiden groote en kleine dorpen kunnen rekenen, praat byna niemand, ofschoon daar ook veel leelyks te zien is,— vooral wanneer men zekere eischen van zmdelykheid gaat stelleq. Goede afvoer van schadelyke stoffen en ruime aanvoer van zuiver water, ziet daar twee zeer voorname dingen, die, als men ze toepast, onze gemeenten nog niet zullen maken tot modelplaatsen, maar toch de eerste en noodzakelykste vereischten zyn voor de gezondheid en de welvaart der bewoners. Er zyn besturen, die in deze zaken belang stellen met alleen, maar flinke maatregelen nemen of voorbereiden, om ze op bevredigende wyze te regelen. Maar andere ook, die volstrekt niet begrypen dat elke gulden, voor dat doel besteed, ruime rente blyft geven, een onafzienbare reeks van jaren lang. Zulke besturen moeten eens aangespoord worden om het onderwerp met aandacht te overwegen en met yyer aan te pakken. Ten slotte nog een woord tot onze stadgenooten. By den tegenwoordigen stand van het vraagstuk der watervoorziening achten wy het boven allen twyfei verheven, dat aanleg en exploitatie in handen der gemeente behooren te zyn; concessie aan particulieren is niet meer in het algemeen belang. Welke voordeelen het stelsel van eigen beheer oplevert, dat zyn wy hier gewaar ge worden aan onze gasfabriek, en naar wy verwachten zullen de gasverbruikers het in toenemende mate bespeuren aan ver laging van den prys. Ten opzichte van het water heeft onze ijverige gemeenteraad, hiermede voldoende aan een verlangen ifi adressen uitgedrukt, ook in beginsel besloten tot aanleg van een waterleiding; de plannen zyn gereed, de voorwaarden zjjn vastgesteld, niet druk kender dan in eenige andere gemeente, zells wil men ze buitengewoon billyk maken voor arbeiderswoningen, die 10 cents per week zullen worden aangesloten. Men zou nu meenen, dat op de te dier zake toegezonden circulaires, door welke het gemeentebestuur heeft willen vernemen of de belangstelling groot genoeg de zaak te ondernemen, zoo goed s ieder zou worden geteekend, opdat, hoe eer hoe liever, de weldaden van goede water verstrek king door onze mede-inge- zetenen zouden worden genoten. Dat valt echter niet mee. Het gaat niet zoo snel als verondersteld mocht worden. De toetredingen geschieden met zekere aarzeling, zelfs van den kant der vroegere adressanten. Diezelfde aarzeling is ook indertjjd waar genomen in gemeenten waar concessie werd verleend, te Leiden, in de Zaan streek, en vele andere. De particuliere maatschappij stoorde zich daar met aan en ging aan het werk, zeggende: De aanvragen zullen wel komen. En zy zyn ook gekomen, want het was ondenkbaar dat men de noodzakelijkheid niet zou inzien. Maar een gemeentebestuur, dat verant woordelijk is voor het gebruik der open bare middelen, mag niet op zien komen spelen. Dat moet zekerheid hebben en

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1899 | | pagina 1