ensL N°. 2154. 1900. Nieuws- en Advertentieblad voor Zuid-Holland en Utrecht :bode. DEKEN, srkjes ELKING, tsfeest, Zaterdag 8 December. TLAND, meid, •eters, H •1 - er. te Gouda: IRTS dartsE.Cassuto, IKT 18S. ANTHE, 'enmeid, Gan nooten inhoven. jbaar. ÏNKNECHT, iwerk kunnende ver- poodig, liefst in per- tM. Bermweg, nabjj tegersberg. Schefflsgerecht. GAREN, 1/2en 1/4 kistjes. Luxe-ktatjos g,-. BUITENLAND. BINNENLAND. een naar OVEN. alle voorname H.H. op *ak< te 1 SGHOOIfflOVEME COURANT. 8. W. N. VAN NOOTEN ti Schoonhoven, Uitgevers. i Nu iet, dan ■vaaruit nne de trant. rslraat. O tot 4 uur (behalve 8CHAIK sn a/d Lek. a/d IJhcI. »n. Mn a/d IJnei. i of in persoon bjj IhlaMMcrdaiu. van Jozef ;n Presi Zaanstreek, Anz- PHwtlk, Vinnen, Amcide, Nieuvr- s, Bergambacht, impeu a d Lek, Alblaeserdam In van Dinsdi staging dueling 1 tegen het a. s. irne collecties ter a. s. eene flinke cenmeid, hy den Haastrecht bjj -« - - Prys der AdverijentiënVan 1 tot 5 repels f 0,50. Iedere regel meer f 0,10. Groote letters naar plaatsruimte. Inzending franco uiterlijk tot Dinsdags- en tot Vrydags-namiddags 4 uren. Alle binpenlandsche Advertentiëu, voor S-maal plaatsing opgegeven, worden slechts t-maal in rekening gebracht. ren» id». nog je nd laatste toe en zoolang hij in ons werelddeel vertoeft zjjn krachten inspant om haar dpor te zetten, is begrjjpelyk: liet is het eenigen wat hij doèfa kan, en et is n'ièls, zelfs niet het hopelooze, dat hjj weigerén zou te be proeven zoolang er nog geen absolute zeker heid van mislukking bestaat. Deze man, met zyn ontzagwekkend geloofsvertrouwen, is toch van meening dat de God, op Wien hjj bouwt, zich bedient van menschelyke werktuigen, en een dier werktuigen te zyn, tot het einde, tot zyn buitelen ademtocht toe, dat is voor hem een heilige roeping. Er is nog een tijd geweest, dat een een voudig man, als woordvoerder van een voor zyn onafhankelijkheid strydend volk, ook tegen Engeland, in Frankrjjk verscheen en daar het voorwerp was van algemeene be wondering en hulde. Maar Benjamin Franklin was gelukkiger dan Paul Kruger, want Ko- ning Lodewjjk XVI zond een leger tot steun en schroomde niet zich Albion tot vjjand te maken; de man uit Philadelphia heeft dan ook de voldoening mogen smaken, te Parys met de Britsclie commissarissen de vredes- prcliminuiren te teekenen, waarbjj de vol komen zelfstandigheid van zyn vaderland werd gewaarborgd. De omstandigheden waren toen heel anders; in Europa was eigenlyk maar één mogendheid, die tegen Engeland was opgewassen, en nu zyn er drie, die elkander met diplomatieke angst valligheid op de handen kyken en ondanks allerlei verzekeringen van vriendschappelijke gezindheid geen minuut vertrouwen. Er is niemand, die thans met juistheid zou weten te zeggen, welke de gevolgen zyn zouden van een stap, die even verder zou gaan dan de bescheiden aanbieding van een scheids rechterlijke schikking, het uitspreken van een wenscb, die wellicht r^ven koel wordt afgewezen als de schuchtere vraag van de Regeering der Vereenigde Staten in den aan vang van den oorlog gedaan, of een aanbod van tuêschenkomst zou worden aangemerkt als een vriendschappelijke daad. Nu zegt men wel, als de volken gebiedend eischten, dan moesten de Regeeringen wel volgen. Misschien, indien nameiyk die eiseh overal gelyktydig, gezamenljjk en op dezelfde wyze gesteld werd, niet terzijdestelling van olie andere politieke overwegingen. De Duit- schors moesten er niet aan denken, dat hun regeering nog kort geleden met Engeland in overleg was getreden omtrent China, eil daartoe een overeenkomst had gesloten waarvan volstrekt nog niet zeker is dat alle bepalingen wereldkundig zyn gemaakt, terwyl nu het vermoeden, als zou de Keizer van Duitschland juist thans op de jacht moeten gaan en daardoor „tolzyn leedwezen verhinderd was” President Kruger te ont vangen, ten einde met die overeenkomst niet in botsing te komen, wel eenigen grond van waarschijnlijkheid heeft. Anders, zou men zeggen, konden die bokken en andere dieren, voor wie de hoogo eer was weggelegd door Keizerlijke hand te worden geschoten, nog wel een dag of wat geduld oefenen. De Franschen moesten vergelen, dat ooit Elzas en Lotharingen grondgebied van hun Staat Z(jn geweest, en een eerlijke, openhartige samenwerking met den oostelyken nabuur stellen boven elke gedachte aan een moge- Ijjke herwinning van hetgeen zy toch nooit zullen terugkrygen. Hoe weinig op zoodanige gezindheid te rekenen valt, is gebleken toen het veelbesproken telegram van Keizer Wil helm aan Paul Kruger na den Jamesou- inval de mogelijkheid opende van een vrede breuk tussehen Duitschland en Engeland, en het Frausche gouvernement te Londen liet „polsen" of een gemeenschappelijk op treden tegen Duitschland wenschelyk ^verd geacht. En in Rusland, kan men wel zeggen, bestaat geen openbare meening, heeft het, volk ook in naam niets te zeggen; de allt besturende macht is daar de president van de Heilige Synode, Pobodonessell’, naar wiens leiding ook de Czaar, ziek of niet ziek, zich voegen moet. Onder die omstandigheden ryst een andere vraag. Het is deze: Zou de eerste stap ook gedaan kunnen worden door een mogend heid van minderen rang, die niet daarbij dadeljjk de ijverzucht en het verzet van de machthebbenden zou ontmoeten op haar weg? Zo< een initiatief, vandaar uitgaande, wellicht zelfs iq Engeland een niet al te ongunstig onthaal vinden, wanneer het ge schiedt met omzichtigheid en dan gesteund kunnen worden door den President der Fransche Republiek en ook door anderen En wanneer wy de gedachten laten gaan in die richting, dan verheft zich voor de verbeelding de figuur van onze geliefde Koningin, de gekroonde Engel des Vredes, zooete de FraMCh» dichters in hun geest drift Haar voorstellen, de (Jlyftak in dchand toen hjj zich opmaakte tot den reis naar Europa, do illusie gekoesterd dat het hem zou gelukken de Regeeringen der toonge vende mogendheden, onderteekenaars van de besluiten der zoogenaamde Haagsche Vredesconferentie, te bewegen tot een Lus- schenkomst ter beëindiging van den strjjd? Het is mogelyk. en dan zouden wy zulks hieraan moeten toeschrjjven dat hjj. door zyn langdurige afzondering in de laatste maanden vóór hjj de waarneming zjjner hooge betrekking in andere handen legde, en ook na dien tjjd, niet op de hoogte is ge weest yan de stemming, die in de Kabi- netten en aan de Hoven de heerschende was. Maar dan zal daarna zyn raadsman. Dr. Leyda, hem wel hebben ingelicht. Dat hy niettemin de poging niet opgeeft, tot het tien (geannonceerd KOSTF.il, COHEN evord tegen de door voor Schoonhoven tering enz. nemers go» it ai u nooi door Hebt Stormachtige toejui lijk op dit eenvoi dankbaarheid. Nog groet en de trein vertrok naar België. De doorreis door dit tand Is ook een ware triomftocht geweest. De President begon, met zoodra hy zich op Belgisch grondgebied bevond, een telegram te sturen aan Koning Leopold. Overal, waar onder weg werd stilgehouden, was het aan de stations zwart van menschen. Te Er- quelines, waar, het Brusselsche Comité op het perron met de< Transvaalsche vlag te Charleroi eene deputatie van Hollandsche inwoners: te Namen sloof alles naar voren, toen de President zich aan hei portier ver toonde en er kwam geen einde aan hot gejuich. Te Hoei werd aan den President een yzerstr' g.-i palmtak aangeboden en te Luik was het zoo me vol op het perron, dat de gendarmes er aan te pas moesten komen. Bloemstukken en adressen werden daar aangeboden en aan het gejuich kwam geen einde. Ook hier zoo nu en dan nog eens de kreet: „Weg met de Engelschen)" en „Weg met de Engelscbenl weg met Chamberlain I” werd bij nel naar huis gaan door een 300-tal Luikenaars ge schreeuwd voor het huis van den Eiigetaclwii Consul. Gelukkig kwamen hieruit geen onge regeldheden voort. Hel laatste station op Bel gisch gebied was Vervier», waar het, evenals in de vorige plaatsen, ook luidruchtig toeging. tegenwoordige, wordt evraagd een flinke G. Brieven franco, r Courant. rvindt, die daaruit ighoest, slymhoest, zetting on de lucht et wereldberoemde, Toen was België verlaten en kwam meq op Duit ach grondgebied bji liet plaatsje HerberUkU.vau wimu' uit dp, Pfcesideut weer dadelijk een telegram zond aan den Dttit- schen Keizer. Wat was ook hier do ont vangst buitengewoon hartelijk, evenals in de volgende plaatsen Aken en Dueren. Maar te Keutein de stad van de courant, welke zulk een ijskoud arlikel ten beste gaf zie vorig overzicht was de ontvangst haast onbeschrijfelijk van, geestdrift. Te half twaalf 's avonds kwam de trein daar aan en een opgepakte menigte stond den President op te wachten. Zoo groot waren de geestdrift en de huldiging, dat de Heer K,ruger de eerste oogeublikkeu niet kon uitstappen. Eindelijk, toen hem tulks gelukt Was, bracht hjj een half uur door in de kameb van den stationschef, tftn evgm te bekomen en reed daarna naar het Dom-hótel, waar hy den volgenden morgen allesbehalve aangenaam verrast werd. De buitengewooneKeizerlijke gezant en gevolmachtigde Minister Von Tschirsky—Bögcndorff kwam toen nameiyk met de mondelinge boodschap van den Keizer, dat Z. M. tot zyn leedwezen, na zyne reeds gemaakte schikkingen, thans niet in staat was den heer President te ontvangen en alzoo den heer president zyn wensch te kennen geeft, de reis naar Berlyn niet voort te zetten.’’ En juist, ^elyk reeds ge- mehl'word, werd van Duitschland*» houding afhankelijk gesteld de quaestie van de „arbi trage". Of zulks een teleurstelling was voor den ouden President Hjj moet tot schreien» toe bewogen zyn geweest, toen hjj die bood schap ontving en toch heeft hy den moed niet verloren, Hoort slechts, wat hy den bood schapper lot antwoord gaf: „Ik hoop van gan- scher harte, dat de omstandigheden, die den Keizer beletten my op 't oogenblik te ontvan gen, mjj naderhand gunstiger zullen zjjn.” Wanneer ik eenigen tjid in Den Haag zal hebben vertoefd, zal ik mjjn verzoek om audiëntie herhalen en dan zal de Keizer wel niet weigeren. Vol hoop en vertrouwen gaat de President du» maar weer voort en in zyn kring blyft men er ook vast op rekenen, dat Keizer Wilhelm,—als hy ten minste weer geen jachtpartijen moet mee maken, want daarin moet het „niet kunnen ontvangen" bestaan, den President nog wel zal ontvangen, 's Middags van denzelfden dag kwam de keizerlijke gezant weer. Ditmaal om den President dank te zeggen voor het tele gram aap zjjn Keizer. Behalve de Keizerlijke boodschappen werden nog lal van andere petsonen en deputaties door den President dien dag ontvangen, o. a. eene deputatie van Bonner-studenlen, die zeker het voorbeeld wilden volgen van hunne collega's te Parys. Deze, toen zy vernamen, dal de Kefrer den President niet wenschte te ontvangen, zonden dadelyk aan den heer Kruger een telegram van bemoediging en van hoop, waarvoor deze zéér erkentelijk was, Nu 't niet anders kon, moest dus de President wel van zjjn voorne men, om naar Berlyn te gaan, afzien. Don derdag jl. om 10 uur is hy uit Keulen ver trokken, uil de stad, waaraan hy niet an ders dan met de grootste sympathie kan terug denken, waut hartel(jk is men er voor hem geweest. Alles is daar in 't werk ge steld geworden, om den ouden President op waardige wyze te huldigen door stoffe lijke en andere bewyzen van vriendschap en sympathie. De heer Kruger kan dan ook niet anders dan tevreden zyn, al ver langde hy misschien wel, dat men hem wat meer met rust had gelaten. Dikwyls was bel den ouden man aan te zien, dat hy ver moeid was. Nu, in Den Haag kan hy uit rusten, zooals dan ook zijn plan is. Te Keulen nog heeft hjj van onze Koningin een bericht ontvangen, dut H. M. hem dadeljjk na zjjn aankomst te 's-Gravenhage hoopt te Ontvangen. Een heeriyke zalf op de wonde! En aldus redeneert de heer Kruger in dien tusschentyd is misschien de Gzar hersteld en Keizer Wilhelm op zyn besluit teruggekomen. De dappere President heeft dus den moed hljjkbaar nog niet verloren, evenmin als zyne dappere Boeren op het oorlogsveld, wat de Engelschen ook daar tegen mogen beweren. Alvorens eens te zien, hoe 't hen gaal daarginds, nog even melding gemaakt van het volgend feit: Ook Keizer Frans Jozef van Oostenrijk is niet van zins, den President te ontvangen, daar Z. M. andere schikkingen heeft ge troffen? Dit üi antwoord op eene door Kruger gedane vertrouweljjke informatie, of hy te Weenen welkom zou zjjn. Hel schjjnt dus wel, dat van den Driebond niet veel te wachten is. Nu nog de Czar. En lukt ook dat niet, dan zullen de Boeren met hunnen dapperen, onvennoeiden Presi dent nog den moed niet verliezen, maar hunne oude leuze blyven huldigen: „Helpt u zelf, dan helpt u God’” Eene grootmoedige daad! Door den legatie-secretaris Jhr. Van der Hoeven heeft President Kruger in het Mausoleum te Charlottenburg op de kist van Keizer Wilhelm I, een krans doen nederleggeu met de Transvaalsche kleuren en het op schrift; „Deu onvergeleljjken Keizer, m dankbare herinnering van President Kruger." Hoe het de Boeren in Z»id»Afriki& ^aat? Hoeveel wordt daaromtrent niet \*»eind door Lord Kitchenesj die, zmiata men weet, daar nu de rollen verdeelt, in plaats van zyn voorganger Lord Roberta, Hjj maakte melding van eenige schermut selingen tussehen Boeren en Engeltwlivn en laat daarhy dan vooral telkens goed qitkomen, dat de Boeren moesten aftrekken, dat de Boeren werden afgetdagen en aan Engelsche zyde geen verliezen waren. .Nu. in het verzenden van telegrammen i» hy dus evenals Lord Roberts met hetzelfde sop' O vergoten. Want ook hy houdt wel eens wat achter. Zoo maken tav. de Loudensche bladen melding van een groot gevecht tus- when Generaal De Wet en Generaal Knox ordt door een Heer igd: LEERDE laplamor, Ion, op goeden'stand. iön aan het Bureau letters W S. lAGD: nd of met 1 Januari: □arbeider Deze Courant wordt de» Woensdags- en des Zaterdags morgens Uitgegeven. Prjjs: voor Schoonhoven per drie maanden ƒ0,75. Franco per post door het geheele ryk 0,90. Men kan zich abon- neeren by aHp Boekhandelaren, Agenten en Brievengaarders. „Tot welk een diepte van gemeenheid zjjn wjj gezonken!”—Mcht, in een der Engelsche bladen, een Engélrohman. Dat is een mooie uiting. Die man, zyn naam i» J. Page Hopps, bepaalt er zich niet toe, een beschuldiging te slingeren naar het hoofd van den een of anderen zijner land- genooten. Neen, hij voelt, levendig en diep, de solidariteit van zyn volk en de gemeen schappelijke aansprakelijkheid voor de han delingen zjjner Regeering. Hel, is boetedoe ning, die jijj zichzelven oplegt, een erkenning van medeplichtigheid, zjjns ondanks, door het feit alleen, dat hjj behoort tot de natie, die in den taatsten tjjd zoo zwaar heeft gezondigd. Er zyn meer zulke rechtvaardigen aan de overzyde van deNoordzee. Zy geven een waar borg, dat hel volk van oud-Engeland niet zedelyk zal ten gronde gaan. In de hand van dezen ligt de toekomst, hun karakter vormt de hechte zuilen, de stevige grond slagen, op welke het gebouw van Engelands grootheid zal herrjjzen uit de puinhoopen der hedendaagsche verdorvenheid. Het was inderdaad iets zeer ergerlijks, wat aanleiding gaf tot deze klacht. Een van de niet zeer achtenswaardige lieden, die Engeland tegenwoordig tot zyn ongeluk aan het hoofd van het landsbestuur moet zien, de Minister Hanbury, had in een redevoering te Preston zyn opinie uitge sproken oter President Kruger en o.a. dit gezegd: Laten wjj zien, watzjjn denkbeelden van beschaving waren! De Uitlanders in zyn land onderdrukken, zjjn eigen laud be- rooven, ons een onbeschaamd ultimatum zenden, plotseling een inval doen op zjjn nabunrs-grondgebied en dan, als hjj versla gen wordt, builen om arbitrage dat is het, wat de heer Kruger heeft gedaan. Zooveel woorden zooveel leugens, en ons dunkt, een van de ernstigste degeneralie- verschynselen die men bjj de massa van het Engelsche volk kan waarnemen, is wel het feit, dat de toehoorders te Preston die onzinnige taal hebben kunnen aanhooren zonder woedend te worden op den spreker, dat hjj het gehalte van hun verstand en den aard van hun gefiioed zoo hoögtft onbedui dend achtte om hun dit te komen vertellen. De wraakzuchtigste en baatzuchtigste jingo’s moeten, als zy nog een greintje nadenken hebben overgehouden uit de opwinding, waarin zjj tengevolge van de inblazingen hunner leiders nu langer dan anderhalf jaar hebben verkeerd, wel walgen van zulke taal. Aangaande dat „huilen om arbitrage" schreef de heer Hopps„De President heeft van den beginne af aan dringend om scheids- rechterlyke beslissing verzocht; maar dat verzoek werd door ons geweigerd, voorna melijk op grond van die op onrechtmatige wjjze weder opgerakelde aanspraak op Suze- reiuiteit." Het is, men weel het, geen nieuws; iedereen buiten Engeland heeft het reeds honderd malen gezégdmaar daarom is het zoo goed, dat het den Engelschen telkens weer onder de aandacht wórdt gebracht. Of 't iets helpen zal? Vermoedelyk niet. De eerljjke minderheid is nog bedenkeljjk klein, en eer zy is aangegroeid tot een meerderheid, die haar slem luid verheft en de macht bezit, haar wil door te dry ven, kunnen er nog vele jardn verloopen. Eu dan is bat voor arbitrage zeer stellig te laat als het dat niet nu reeds i». Want nu afzien van den eisch eener ge heele en onvoorwaardelyko onderwerping, staat voor de Engelsche Regeering gelyk met een nederlaag. Zjj beeft de republieken „geannexeerd" verklaard, en op die verkla ring terug te komen zou de ergste politieke vernedering zyn, die ooit een gouvernement heeft moeten ondergaan. Men heeft het ge- schikte oogenblik ongébruikt gelaten, of liever, men heeft het niet gewild toen de omstandigheden gunstiger waren dan zy later zyn geworden. Is werkelyk door den zoo sympathieken President der Zuid-Afrikaansche Republiek, 1.11 n H Ir, bij Rouvillc, maar melden geen uitslag. In den omtrek van Ladysmith hebben de Boeren, vijftig in getal, weer eens een stout stukje ungenffhld. Ze kwnmen bjT de Cundéy- slot-igh-storo aan, nabjj Ladysmith, plun derden het magazyn en mishandelde de eigenares, die dadeljjk naar de stad vluchtte en vertelde, dat er nog zulk een com mando in de buurt was. Zoo treden dus de Boeren nog op op Engelsch gebied, vanwaar ze weggevaagd heetten. In aezelfde stad hield Lord Roberts Zondag zyn feestelykeu intocht. De burge meester sprak hem toe, en de scheidende opperbevelhebber antwoordde en bracht hulde aafi het wakker gedrag der inwoners gedurende het beleg. Lord Roberts merkte vervolgens op dat de oorlog nu over was, hoewel guerilla-benden nog tast veroor zaakten (sic). Lord Roberts zeide te ver trouwen, dat de dag nabjj was, waarop allerwegen vrede zou heerschen. Een door hem uitgevaardigde nfscbeidslegerorder maakt gewag van den moed, de vaderlands liefde, de volharding en de menschlievend- heid der troepen en besluit, dat de opper bevelhebber gedurende den oorlog dingen geleerd heeft, die hem helpen zullen in de taak, die nu voor hem ligt, om het leger zoo volmaakt te maken, als een leger mogelykerwyze kan zyn. liet nieuwe •'-**—*- meenten komt di dag wordt Van uit Londen wordei daden bericht, misse ider den invloed i de Londensche wjjk tegenwoordige, wordt ;<1 eene flinke bode, aanbeveling. TEN, Lekkcrkerk. fCataql jeteekende maakt g :c bekend, dat hjj f? ontvangen een 2 collectie 5 O lanbevolen merk LHELMUS A”, S j kistje. M V eistraat leliooiihoven. houdende, en door JltUU* Jiéfeljjke verschjj- njng zplfs den démop va.» tan oprlog ontzeg ■inboezemen Het is tnisschivn niets meer dan een visioen. De diplomatie van de negentiende eeuw is arm aan poezie, en houdt zich weinig bezig met quaesties van gevoel. Maar nu, terwyl wy dit schryven, de Groote Grijsaard te ’s-Gravenhage wordt verwacht, waar alle harten der bevolking en van die van geheel Nederland zoo vriendschappelijk voor hem kloppen, zoo geheel vervuld zyn van het rechtvaardige van de zaak, voor welke die man leeft, nu fcan het niet anders of wy, die niet hebben te rekenen met overwe gingen van politiek of van staatsbeleid, kunnen de gedachte niet onderdrukken. Hoe heerlyk zou het toch zjjn als van uit den zetel van het arbitragehof het woord werd gesproken, dat de beroering doet ophouden onder welke de negentiende eeuw haar loop besluit 1 Men begrype evenwel, hoe ‘ontzettend moeielyk de toestand geworden is. De Boeren vechten voor de onafhankelijkheid van hun tand. Dat is hun recht. Daarvoor hebben zjj reeds zooveel opgeofferd, dat het offer van hun leven, in vergelijking daarmede, uiterst gering is. Zjj zullen strjjdeu tot het eind, en zjj zullen niet berusten in een toestand, al werd die langs den weg van arbitrage verkregen, die huu staatkundige zelfstandigheid aan banden legt. Onder werping aan het gezag der Britsche Kroon, met een schaduw van. zelfbestuur ia binnen- landsche aangelegenheden kunnen zjj niet aanvaarden zonder ontrouw te worden aan het heilig beginsel, waarvoor zjj de wljienen hebben opgevat, waarvoor zy huis en have, vrouw en kinderen, hebben prjjs gegeven aan de woede des o ver machtigen -ijelagers. Zoo is er een verhouding gekomen die, menschelykerwys gesproken, een worsteling op leven en dood onvermjjdeijjk maakt, en waarvan alleen het einde kan verwacht worden, als een dei- parljjen totaal is uit geput. Dal zulks hel geval zal zjju met de op dit oogenblik machtigste der twee, be hoort niet tot de onmogelijkheden: de ge schiedenis heeft meer, zulke verrassingen opgdeverd. De uitkomst ligt in de hand van Hem, op Wien de edele balling zjjn hoop heeft gevestigd. Er is nog een hooger scheids gerecht, dan door menschen kan worden ingesteld. OverxicliL President Kruger door België BuitecliianU. Na Zaterdag 11. een harteljjk afscheid te hebben genomen van Parys en zjjne inwo ners, die zich nog tot het laatste toe bejjverd hebben, om deu President hunne sympathie te loonen door juichkreten en uitroepen, als: „Arbitrage!" „Arbitrage!” „Couftance!" ver trok de heer Kruger 's middags met den trein van 1.10 uit Frankrjjk's hoofdslad en nam plaats in den salon-wagen van den Keuler expres-trein. Tot aan het grens station Jeumont reisde het „comité voor de oiiafhaiikeljjkheid der Boeren" met Kruger mede en daar sprak de voorzitter nog een laatst hartelyk woord. Diep ge troffen hoorde de President de toespraak aan en antwoordde er op met een woord vun dank voor de hem gebrachte hulde en sympathie en voor de gastvrijheid te Parjjs ondervonden. „Myn afscheid van Parjjs zoo klinkt hel uit zyn mond - kan niet anders Zjjn dan een groote kreet van dankbaarheid, die tot allen gaat. Het schjjnt mjj meer en meer toe, bjj hel verlaten van hel grond gebied van de Republiek, dat het een groote en goede zuster is, die ik achterlaat. Ik taal aan Frankrjjk mjjn hart. Dat hart zal Ht vergeten, u, die het hebt verwarmd woorden en door daden. Gegroet dank voor alles! Leve Frankrjjk!” toejuichingen volgden natuur- judig woord van warme ig een handdruk, nog een vertrok naar België, jr dit 1-..V jweest. jjj zich ■bied bevond, een telegri >pold. Overal, ühouden. was het van STATKIN-GEMERAAL. de vergadering der Tweede Kamer ging aan de verdere beraad- w .J over de Staatsbegropting een medé* dueling vooraf van den Minister van Builenlandsche Zaken over de quaestie der gevangenneming van leden eener Nederland- ache ambulance in Transvaal en hun gevan genhouding op Geylon. Met toestemming der EngelSélie Regeering legt de Min., be nevens het rapport van Dr. Koster, ook de Engelsche stukken over omtrent deze zaak discussie zou thans niet in 's lands belang zjjn, daarom worden de stukken onder ge heimhouding ter griffie nedergelegd. Daarna zette de beer Troetatra zyn rede van Vrjjdag voort. Hjj beschuldigde de Re geering van slapheid, laakte haar houding tegenover de Eerste Kamer in zake de on gevallenwet. en haar gebrek aan doortasten in de sociale wetgeving. Spr.'s verdere critiek liep over al wat geschiedt op mili tair. rechleriyk en koloniaal gebied, terwijl ten slotte sterk werd afgekeurd de wyze vun optreden bjj werkstakingen, wr- bljjkt dat in alles het kapitalism heerschende macht is, De heer Kuyper prees de werkzaamheid van hel Ministerie en zjjn hoffeljjkheid jegens de Kamer, maar deze hulde behoefde geen critiek uit te sluiten. Spr. kan zich niet vereenigen met de wjjze ïan samenstelling van dit Kabinet, en zette de redenen uit een die hem nopen het drjjven naar alge* meen kiesrecht le bestrijden. Hj| keurde de houding der Regeering in de Chineescbe aangelegenheden af, en wat Transvaal betreft laakte hy ook den raad van den Min. van Bmlenl. Zaken#- om maar toe te geven. Daarentegen bracht hjj lof en dank aan de Koningin wegens het zen den van de -Gelderland" en vooral voor Haar telegram aan President Kruger, waar- rUit het oud-Holtandsch hart spreekt De opslorpings-politiek der groote Hyken dwingt ons het oog geopend te houden voor het gevaar dut ons koloniaal bezit bedingt, waardoor een afdoende defensie en goede diplomatie noodig zjjn. Bovenal is echter onmisbaar het besef van nationale eenheid, die bevorderd word! door opheffing van den suhootairyd. Verbetering van arbeiderstoe- slanden is eveneens noodig, en daartoe kan verhooging van invoertarieven medewerken. Spr. plaatst zich vierkant tegenover de m Brilsche Huis der Ge- lezer dagen byeen. Donder de troonrede voorgelezen. m verscheiden gruwel- misschien wel gepleegd onder dón invloed van den oorlog. In de Londensche wjjk Whitechapel hebben straatroovers. zoogenaamde Hooligans, deel uil makend van een georganiseerde bende, 's nachts een politie-agent aangevallen en hem een messteek in den hals toegebracht, waaraan hjj weldra stierf. In diezelfde wjjk is een houtsnijder door drie van zulke Hooligans aangevallen en zoo deerljjk mis handeld, dat hjj in bedenkeiyken toestand naar het gasthui# moest worden gebracht. Ook daar werd een der aanvallers gevat. En in Ëlsa-street is eene vrouw door een troep Hooligans met een revolverschot aan de hand gewond. Zjj zag uit haar venster een troep woestelingen aan 't rumoer maken en riep hun waarschjjnljjk een vermanend woord toe. Daar riep een der knapen: „We zullen haar neerschieten!" en hjj voegde de daad hjj het woord. Neerschieten maar! Precies hetzelfde wat geen straat roovers. maar beschaafde Engelschen doen in Transvaal. Al de vreemde Gezanten in China heeten het nu eens geworden over den aard der voorwaarden, welke men zal stellen. Er heet geen enkele afwjjking te zjjn. Rusland heeft zich, ondanks de geruchten van het tegendeel, nooit onttrokken aan het Euro- peesch concert. De voorwaarden zullen onverwijld aan de Chineesche gevolmachtig den worden voorgelegd. Het rooven en ruiten der Europeanen te Peking gaat echter voort. Volgens een berichtgever van „The Times" hebben nu weer de Fransche en de Duiteche Generaals te Peking de kostbare sterren kundige toestellen laten wegnemen, welke 200 juren geleden door Jezuïeten op de mu ren van Peking werden geplaatst. De helft dier toestellen zal naar Parys en de andere helft zal naar Berlyn worden gezonden.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1900 | | pagina 1