ensL
N°. 2154.
1900.
Nieuws- en Advertentieblad voor Zuid-Holland en Utrecht
:bode.
DEKEN,
srkjes
ELKING,
tsfeest,
Zaterdag 8 December.
TLAND,
meid,
•eters, H
•1 -
er.
te Gouda:
IRTS
dartsE.Cassuto,
IKT 18S.
ANTHE,
'enmeid,
Gan nooten
inhoven.
jbaar.
ÏNKNECHT,
iwerk kunnende ver-
poodig, liefst in per-
tM. Bermweg, nabjj
tegersberg.
Schefflsgerecht.
GAREN,
1/2en 1/4 kistjes.
Luxe-ktatjos g,-.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
een
naar
OVEN.
alle voorname H.H.
op
*ak<
te 1
SGHOOIfflOVEME COURANT.
8. W. N. VAN NOOTEN ti Schoonhoven,
Uitgevers.
i
Nu
iet, dan
■vaaruit
nne de
trant.
rslraat.
O tot 4 uur (behalve
8CHAIK
sn a/d Lek.
a/d IJhcI.
»n.
Mn a/d IJnei.
i of in persoon bjj
IhlaMMcrdaiu.
van
Jozef
;n Presi
Zaanstreek, Anz-
PHwtlk, Vinnen,
Amcide, Nieuvr-
s, Bergambacht,
impeu a d Lek,
Alblaeserdam
In
van Dinsdi
staging
dueling
1 tegen het a. s.
irne collecties ter
a. s. eene flinke
cenmeid, hy den
Haastrecht bjj
-« - -
Prys der AdverijentiënVan 1 tot 5 repels f 0,50. Iedere regel
meer f 0,10. Groote letters naar plaatsruimte. Inzending franco
uiterlijk tot Dinsdags- en tot Vrydags-namiddags 4 uren.
Alle binpenlandsche Advertentiëu, voor S-maal plaatsing opgegeven,
worden slechts t-maal in rekening gebracht.
ren»
id». nog
je nd
laatste toe en zoolang hij in ons werelddeel
vertoeft zjjn krachten inspant om haar dpor
te zetten, is begrjjpelyk: liet is het eenigen
wat hij doèfa kan, en et is n'ièls, zelfs niet
het hopelooze, dat hjj weigerén zou te be
proeven zoolang er nog geen absolute zeker
heid van mislukking bestaat. Deze man,
met zyn ontzagwekkend geloofsvertrouwen,
is toch van meening dat de God, op Wien
hjj bouwt, zich bedient van menschelyke
werktuigen, en een dier werktuigen te zyn,
tot het einde, tot zyn buitelen ademtocht
toe, dat is voor hem een heilige roeping.
Er is nog een tijd geweest, dat een een
voudig man, als woordvoerder van een voor
zyn onafhankelijkheid strydend volk, ook
tegen Engeland, in Frankrjjk verscheen en
daar het voorwerp was van algemeene be
wondering en hulde. Maar Benjamin Franklin
was gelukkiger dan Paul Kruger, want Ko-
ning Lodewjjk XVI zond een leger tot steun
en schroomde niet zich Albion tot vjjand te
maken; de man uit Philadelphia heeft dan
ook de voldoening mogen smaken, te Parys
met de Britsclie commissarissen de vredes-
prcliminuiren te teekenen, waarbjj de vol
komen zelfstandigheid van zyn vaderland
werd gewaarborgd. De omstandigheden
waren toen heel anders; in Europa was
eigenlyk maar één mogendheid, die tegen
Engeland was opgewassen, en nu zyn er
drie, die elkander met diplomatieke angst
valligheid op de handen kyken en ondanks
allerlei verzekeringen van vriendschappelijke
gezindheid geen minuut vertrouwen. Er is
niemand, die thans met juistheid zou weten
te zeggen, welke de gevolgen zyn zouden
van een stap, die even verder zou gaan dan
de bescheiden aanbieding van een scheids
rechterlijke schikking, het uitspreken van
een wenscb, die wellicht r^ven koel wordt
afgewezen als de schuchtere vraag van de
Regeering der Vereenigde Staten in den aan
vang van den oorlog gedaan, of een aanbod
van tuêschenkomst zou worden aangemerkt
als een vriendschappelijke daad.
Nu zegt men wel, als de volken gebiedend
eischten, dan moesten de Regeeringen wel
volgen. Misschien, indien nameiyk die eiseh
overal gelyktydig, gezamenljjk en op dezelfde
wyze gesteld werd, niet terzijdestelling van
olie andere politieke overwegingen. De Duit-
schors moesten er niet aan denken, dat hun
regeering nog kort geleden met Engeland
in overleg was getreden omtrent China, eil
daartoe een overeenkomst had gesloten
waarvan volstrekt nog niet zeker is dat alle
bepalingen wereldkundig zyn gemaakt,
terwyl nu het vermoeden, als zou de Keizer
van Duitschland juist thans op de jacht
moeten gaan en daardoor „tolzyn leedwezen
verhinderd was” President Kruger te ont
vangen, ten einde met die overeenkomst
niet in botsing te komen, wel eenigen grond
van waarschijnlijkheid heeft. Anders, zou men
zeggen, konden die bokken en andere dieren,
voor wie de hoogo eer was weggelegd door
Keizerlijke hand te worden geschoten, nog
wel een dag of wat geduld oefenen. De
Franschen moesten vergelen, dat ooit Elzas
en Lotharingen grondgebied van hun Staat
Z(jn geweest, en een eerlijke, openhartige
samenwerking met den oostelyken nabuur
stellen boven elke gedachte aan een moge-
Ijjke herwinning van hetgeen zy toch nooit
zullen terugkrygen. Hoe weinig op zoodanige
gezindheid te rekenen valt, is gebleken toen
het veelbesproken telegram van Keizer Wil
helm aan Paul Kruger na den Jamesou-
inval de mogelijkheid opende van een vrede
breuk tussehen Duitschland en Engeland,
en het Frausche gouvernement te Londen
liet „polsen" of een gemeenschappelijk op
treden tegen Duitschland wenschelyk ^verd
geacht. En in Rusland, kan men wel zeggen,
bestaat geen openbare meening, heeft het,
volk ook in naam niets te zeggen; de allt
besturende macht is daar de president van
de Heilige Synode, Pobodonessell’, naar wiens
leiding ook de Czaar, ziek of niet ziek, zich
voegen moet.
Onder die omstandigheden ryst een andere
vraag.
Het is deze: Zou de eerste stap ook
gedaan kunnen worden door een mogend
heid van minderen rang, die niet daarbij
dadeljjk de ijverzucht en het verzet van de
machthebbenden zou ontmoeten op haar
weg? Zo< een initiatief, vandaar uitgaande,
wellicht zelfs iq Engeland een niet al te
ongunstig onthaal vinden, wanneer het ge
schiedt met omzichtigheid en dan gesteund
kunnen worden door den President der
Fransche Republiek en ook door anderen
En wanneer wy de gedachten laten gaan
in die richting, dan verheft zich voor de
verbeelding de figuur van onze geliefde
Koningin, de gekroonde Engel des Vredes,
zooete de FraMCh» dichters in hun geest
drift Haar voorstellen, de (Jlyftak in dchand
toen hjj zich opmaakte tot den reis naar
Europa, do illusie gekoesterd dat het hem
zou gelukken de Regeeringen der toonge
vende mogendheden, onderteekenaars van
de besluiten der zoogenaamde Haagsche
Vredesconferentie, te bewegen tot een Lus-
schenkomst ter beëindiging van den strjjd?
Het is mogelyk. en dan zouden wy zulks
hieraan moeten toeschrjjven dat hjj. door
zyn langdurige afzondering in de laatste
maanden vóór hjj de waarneming zjjner
hooge betrekking in andere handen legde, en
ook na dien tjjd, niet op de hoogte is ge
weest yan de stemming, die in de Kabi-
netten en aan de Hoven de heerschende
was. Maar dan zal daarna zyn raadsman.
Dr. Leyda, hem wel hebben ingelicht. Dat
hy niettemin de poging niet opgeeft, tot het
tien (geannonceerd
KOSTF.il, COHEN
evord tegen de door
voor Schoonhoven
tering enz.
nemers
go»
it ai
u nooi
door
Hebt
Stormachtige toejui
lijk op dit eenvoi
dankbaarheid. Nog
groet en de trein vertrok naar België.
De doorreis door dit tand Is ook een
ware triomftocht geweest. De President
begon, met zoodra hy zich op Belgisch
grondgebied bevond, een telegram te sturen
aan Koning Leopold. Overal, waar onder
weg werd stilgehouden, was het aan de
stations zwart van menschen. Te Er-
quelines, waar, het Brusselsche Comité op
het perron met de< Transvaalsche vlag
te Charleroi eene deputatie van Hollandsche
inwoners: te Namen sloof alles naar voren,
toen de President zich aan hei portier ver
toonde en er kwam geen einde aan hot gejuich.
Te Hoei werd aan den President een yzerstr' g.-i
palmtak aangeboden en te Luik was het zoo me
vol op het perron, dat de gendarmes er aan
te pas moesten komen. Bloemstukken en
adressen werden daar aangeboden en aan het
gejuich kwam geen einde. Ook hier zoo
nu en dan nog eens de kreet: „Weg met de
Engelschen)" en „Weg met de Engelscbenl
weg met Chamberlain I” werd bij nel naar
huis gaan door een 300-tal Luikenaars ge
schreeuwd voor het huis van den Eiigetaclwii
Consul. Gelukkig kwamen hieruit geen onge
regeldheden voort. Hel laatste station op Bel
gisch gebied was Vervier», waar het, evenals
in de vorige plaatsen, ook luidruchtig toeging.
tegenwoordige, wordt
evraagd een flinke
G. Brieven franco,
r Courant.
rvindt, die daaruit
ighoest, slymhoest,
zetting on de lucht
et wereldberoemde,
Toen was België verlaten en kwam meq
op Duit ach grondgebied bji liet plaatsje
HerberUkU.vau wimu' uit dp, Pfcesideut weer
dadelijk een telegram zond aan den Dttit-
schen Keizer. Wat was ook hier do ont
vangst buitengewoon hartelijk, evenals in
de volgende plaatsen Aken en Dueren. Maar
te Keutein de stad van de courant, welke
zulk een ijskoud arlikel ten beste gaf zie
vorig overzicht was de ontvangst haast
onbeschrijfelijk van, geestdrift. Te half twaalf
's avonds kwam de trein daar aan en een
opgepakte menigte stond den President op
te wachten. Zoo groot waren de geestdrift
en de huldiging, dat de Heer K,ruger de
eerste oogeublikkeu niet kon uitstappen.
Eindelijk, toen hem tulks gelukt Was, bracht
hjj een half uur door in de kameb van den
stationschef, tftn evgm te bekomen en reed
daarna naar het Dom-hótel, waar hy den
volgenden morgen allesbehalve aangenaam
verrast werd. De buitengewooneKeizerlijke
gezant en gevolmachtigde Minister Von
Tschirsky—Bögcndorff kwam toen nameiyk
met de mondelinge boodschap van den
Keizer, dat Z. M. tot zyn leedwezen, na zyne
reeds gemaakte schikkingen, thans niet in
staat was den heer President te ontvangen
en alzoo den heer president zyn wensch
te kennen geeft, de reis naar Berlyn niet
voort te zetten.’’ En juist, ^elyk reeds ge-
mehl'word, werd van Duitschland*» houding
afhankelijk gesteld de quaestie van de „arbi
trage". Of zulks een teleurstelling was voor
den ouden President Hjj moet tot schreien»
toe bewogen zyn geweest, toen hjj die bood
schap ontving en toch heeft hy den moed niet
verloren, Hoort slechts, wat hy den bood
schapper lot antwoord gaf: „Ik hoop van gan-
scher harte, dat de omstandigheden, die den
Keizer beletten my op 't oogenblik te ontvan
gen, mjj naderhand gunstiger zullen zjjn.”
Wanneer ik eenigen tjid in Den Haag zal
hebben vertoefd, zal ik mjjn verzoek om
audiëntie herhalen en dan zal de Keizer
wel niet weigeren. Vol hoop en vertrouwen
gaat de President du» maar weer voort
en in zyn kring blyft men er ook vast op
rekenen, dat Keizer Wilhelm,—als hy ten
minste weer geen jachtpartijen moet mee
maken, want daarin moet het „niet kunnen
ontvangen" bestaan, den President nog wel
zal ontvangen, 's Middags van denzelfden dag
kwam de keizerlijke gezant weer. Ditmaal om
den President dank te zeggen voor het tele
gram aap zjjn Keizer. Behalve de Keizerlijke
boodschappen werden nog lal van andere
petsonen en deputaties door den President
dien dag ontvangen, o. a. eene deputatie van
Bonner-studenlen, die zeker het voorbeeld
wilden volgen van hunne collega's te Parys.
Deze, toen zy vernamen, dal de Kefrer den
President niet wenschte te ontvangen, zonden
dadelyk aan den heer Kruger een telegram van
bemoediging en van hoop, waarvoor deze
zéér erkentelijk was, Nu 't niet anders kon,
moest dus de President wel van zjjn voorne
men, om naar Berlyn te gaan, afzien. Don
derdag jl. om 10 uur is hy uit Keulen ver
trokken, uil de stad, waaraan hy niet an
ders dan met de grootste sympathie kan
terug denken, waut hartel(jk is men er voor
hem geweest. Alles is daar in 't werk ge
steld geworden, om den ouden President
op waardige wyze te huldigen door stoffe
lijke en andere bewyzen van vriendschap
en sympathie. De heer Kruger kan dan
ook niet anders dan tevreden zyn, al ver
langde hy misschien wel, dat men hem wat
meer met rust had gelaten. Dikwyls was
bel den ouden man aan te zien, dat hy ver
moeid was. Nu, in Den Haag kan hy uit
rusten, zooals dan ook zijn plan is. Te
Keulen nog heeft hjj van onze Koningin een
bericht ontvangen, dut H. M. hem dadeljjk
na zjjn aankomst te 's-Gravenhage hoopt te
Ontvangen. Een heeriyke zalf op de wonde!
En aldus redeneert de heer Kruger
in dien tusschentyd is misschien de Gzar
hersteld en Keizer Wilhelm op zyn besluit
teruggekomen. De dappere President heeft
dus den moed hljjkbaar nog niet verloren,
evenmin als zyne dappere Boeren op het
oorlogsveld, wat de Engelschen ook daar
tegen mogen beweren. Alvorens eens te
zien, hoe 't hen gaal daarginds, nog even
melding gemaakt van het volgend feit:
Ook Keizer Frans Jozef van Oostenrijk is
niet van zins, den President te ontvangen,
daar Z. M. andere schikkingen heeft ge
troffen? Dit üi antwoord op eene door
Kruger gedane vertrouweljjke informatie,
of hy te Weenen welkom zou zjjn. Hel
schjjnt dus wel, dat van den Driebond niet
veel te wachten is. Nu nog de Czar. En
lukt ook dat niet, dan zullen de Boeren
met hunnen dapperen, onvennoeiden Presi
dent nog den moed niet verliezen, maar
hunne oude leuze blyven huldigen: „Helpt
u zelf, dan helpt u God’”
Eene grootmoedige daad! Door den
legatie-secretaris Jhr. Van der Hoeven heeft
President Kruger in het Mausoleum te
Charlottenburg op de kist van Keizer
Wilhelm I, een krans doen nederleggeu
met de Transvaalsche kleuren en het op
schrift; „Deu onvergeleljjken Keizer, m
dankbare herinnering van President Kruger."
Hoe het de Boeren in Z»id»Afriki&
^aat? Hoeveel wordt daaromtrent niet
\*»eind door Lord Kitchenesj die, zmiata
men weet, daar nu de rollen verdeelt,
in plaats van zyn voorganger Lord Roberta,
Hjj maakte melding van eenige schermut
selingen tussehen Boeren en Engeltwlivn
en laat daarhy dan vooral telkens goed
qitkomen, dat de Boeren moesten aftrekken,
dat de Boeren werden afgetdagen en aan
Engelsche zyde geen verliezen waren. .Nu.
in het verzenden van telegrammen i» hy
dus evenals Lord Roberts met hetzelfde sop'
O vergoten. Want ook hy houdt wel eens
wat achter. Zoo maken tav. de Loudensche
bladen melding van een groot gevecht tus-
when Generaal De Wet en Generaal Knox
ordt door een Heer
igd:
LEERDE
laplamor,
Ion, op goeden'stand.
iön aan het Bureau
letters W S.
lAGD:
nd of met 1 Januari:
□arbeider
Deze Courant wordt de» Woensdags- en des Zaterdags
morgens Uitgegeven. Prjjs: voor Schoonhoven per drie maanden ƒ0,75.
Franco per post door het geheele ryk 0,90. Men kan zich abon-
neeren by aHp Boekhandelaren, Agenten en Brievengaarders.
„Tot welk een diepte van gemeenheid zjjn
wjj gezonken!”—Mcht, in een der Engelsche
bladen, een Engélrohman.
Dat is een mooie uiting. Die man, zyn
naam i» J. Page Hopps, bepaalt er zich niet
toe, een beschuldiging te slingeren naar het
hoofd van den een of anderen zijner land-
genooten. Neen, hij voelt, levendig en diep,
de solidariteit van zyn volk en de gemeen
schappelijke aansprakelijkheid voor de han
delingen zjjner Regeering. Hel, is boetedoe
ning, die jijj zichzelven oplegt, een erkenning
van medeplichtigheid, zjjns ondanks, door
het feit alleen, dat hjj behoort tot de natie,
die in den taatsten tjjd zoo zwaar heeft
gezondigd.
Er zyn meer zulke rechtvaardigen aan de
overzyde van deNoordzee. Zy geven een waar
borg, dat hel volk van oud-Engeland niet
zedelyk zal ten gronde gaan. In de hand
van dezen ligt de toekomst, hun karakter
vormt de hechte zuilen, de stevige grond
slagen, op welke het gebouw van Engelands
grootheid zal herrjjzen uit de puinhoopen
der hedendaagsche verdorvenheid.
Het was inderdaad iets zeer ergerlijks,
wat aanleiding gaf tot deze klacht.
Een van de niet zeer achtenswaardige
lieden, die Engeland tegenwoordig tot zyn
ongeluk aan het hoofd van het landsbestuur
moet zien, de Minister Hanbury, had in een
redevoering te Preston zyn opinie uitge
sproken oter President Kruger en o.a. dit
gezegd: Laten wjj zien, watzjjn denkbeelden
van beschaving waren! De Uitlanders in
zyn land onderdrukken, zjjn eigen laud be-
rooven, ons een onbeschaamd ultimatum
zenden, plotseling een inval doen op zjjn
nabunrs-grondgebied en dan, als hjj versla
gen wordt, builen om arbitrage dat is
het, wat de heer Kruger heeft gedaan.
Zooveel woorden zooveel leugens, en ons
dunkt, een van de ernstigste degeneralie-
verschynselen die men bjj de massa van
het Engelsche volk kan waarnemen, is wel
het feit, dat de toehoorders te Preston die
onzinnige taal hebben kunnen aanhooren
zonder woedend te worden op den spreker,
dat hjj het gehalte van hun verstand en den
aard van hun gefiioed zoo hoögtft onbedui
dend achtte om hun dit te komen vertellen.
De wraakzuchtigste en baatzuchtigste jingo’s
moeten, als zy nog een greintje nadenken
hebben overgehouden uit de opwinding,
waarin zjj tengevolge van de inblazingen
hunner leiders nu langer dan anderhalf jaar
hebben verkeerd, wel walgen van zulke taal.
Aangaande dat „huilen om arbitrage"
schreef de heer Hopps„De President heeft
van den beginne af aan dringend om scheids-
rechterlyke beslissing verzocht; maar dat
verzoek werd door ons geweigerd, voorna
melijk op grond van die op onrechtmatige
wjjze weder opgerakelde aanspraak op Suze-
reiuiteit." Het is, men weel het, geen nieuws;
iedereen buiten Engeland heeft het reeds
honderd malen gezégdmaar daarom is het
zoo goed, dat het den Engelschen telkens
weer onder de aandacht wórdt gebracht.
Of 't iets helpen zal? Vermoedelyk niet.
De eerljjke minderheid is nog bedenkeljjk
klein, en eer zy is aangegroeid tot een
meerderheid, die haar slem luid verheft
en de macht bezit, haar wil door te dry ven,
kunnen er nog vele jardn verloopen. Eu dan
is bat voor arbitrage zeer stellig te laat als
het dat niet nu reeds i».
Want nu afzien van den eisch eener ge
heele en onvoorwaardelyko onderwerping,
staat voor de Engelsche Regeering gelyk
met een nederlaag. Zjj beeft de republieken
„geannexeerd" verklaard, en op die verkla
ring terug te komen zou de ergste politieke
vernedering zyn, die ooit een gouvernement
heeft moeten ondergaan. Men heeft het ge-
schikte oogenblik ongébruikt gelaten, of
liever, men heeft het niet gewild toen de
omstandigheden gunstiger waren dan zy
later zyn geworden.
Is werkelyk door den zoo sympathieken
President der Zuid-Afrikaansche Republiek,
1.11 n H Ir,
bij Rouvillc, maar melden geen uitslag. In
den omtrek van Ladysmith hebben de Boeren,
vijftig in getal, weer eens een stout stukje
ungenffhld. Ze kwnmen bjT de Cundéy-
slot-igh-storo aan, nabjj Ladysmith, plun
derden het magazyn en mishandelde de
eigenares, die dadeljjk naar de stad vluchtte
en vertelde, dat er nog zulk een com
mando in de buurt was. Zoo treden dus
de Boeren nog op op Engelsch gebied, vanwaar
ze weggevaagd heetten.
In aezelfde stad hield Lord Roberts
Zondag zyn feestelykeu intocht. De burge
meester sprak hem toe, en de scheidende
opperbevelhebber antwoordde en bracht
hulde aafi het wakker gedrag der inwoners
gedurende het beleg. Lord Roberts merkte
vervolgens op dat de oorlog nu over was,
hoewel guerilla-benden nog tast veroor
zaakten (sic). Lord Roberts zeide te ver
trouwen, dat de dag nabjj was, waarop
allerwegen vrede zou heerschen. Een door
hem uitgevaardigde nfscbeidslegerorder
maakt gewag van den moed, de vaderlands
liefde, de volharding en de menschlievend-
heid der troepen en besluit, dat de opper
bevelhebber gedurende den oorlog dingen
geleerd heeft, die hem helpen zullen in de
taak, die nu voor hem ligt, om het leger
zoo volmaakt te maken, als een leger
mogelykerwyze kan zyn.
liet nieuwe •'-**—*-
meenten komt di
dag wordt
Van uit Londen wordei
daden bericht, misse
ider den invloed
i de Londensche wjjk
tegenwoordige, wordt
;<1 eene flinke
bode,
aanbeveling.
TEN, Lekkcrkerk.
fCataql
jeteekende maakt g
:c bekend, dat hjj f?
ontvangen een 2
collectie 5 O
lanbevolen merk
LHELMUS A”, S j
kistje. M
V eistraat
leliooiihoven.
houdende, en door JltUU* Jiéfeljjke verschjj-
njng zplfs den démop va.» tan oprlog ontzeg
■inboezemen
Het is tnisschivn niets meer dan een
visioen. De diplomatie van de negentiende
eeuw is arm aan poezie, en houdt zich weinig
bezig met quaesties van gevoel. Maar nu,
terwyl wy dit schryven, de Groote Grijsaard
te ’s-Gravenhage wordt verwacht, waar alle
harten der bevolking en van die van geheel
Nederland zoo vriendschappelijk voor hem
kloppen, zoo geheel vervuld zyn van het
rechtvaardige van de zaak, voor welke die
man leeft, nu fcan het niet anders of wy,
die niet hebben te rekenen met overwe
gingen van politiek of van staatsbeleid,
kunnen de gedachte niet onderdrukken. Hoe
heerlyk zou het toch zjjn als van uit den
zetel van het arbitragehof het woord werd
gesproken, dat de beroering doet ophouden
onder welke de negentiende eeuw haar loop
besluit 1
Men begrype evenwel, hoe ‘ontzettend
moeielyk de toestand geworden is. De Boeren
vechten voor de onafhankelijkheid van hun
tand. Dat is hun recht. Daarvoor hebben
zjj reeds zooveel opgeofferd, dat het offer
van hun leven, in vergelijking daarmede,
uiterst gering is. Zjj zullen strjjdeu tot het
eind, en zjj zullen niet berusten in een
toestand, al werd die langs den weg van
arbitrage verkregen, die huu staatkundige
zelfstandigheid aan banden legt. Onder
werping aan het gezag der Britsche Kroon,
met een schaduw van. zelfbestuur ia binnen-
landsche aangelegenheden kunnen zjj niet
aanvaarden zonder ontrouw te worden aan
het heilig beginsel, waarvoor zjj de wljienen
hebben opgevat, waarvoor zy huis en have,
vrouw en kinderen, hebben prjjs gegeven
aan de woede des o ver machtigen -ijelagers.
Zoo is er een verhouding gekomen die,
menschelykerwys gesproken, een worsteling
op leven en dood onvermjjdeijjk maakt, en
waarvan alleen het einde kan verwacht
worden, als een dei- parljjen totaal is uit
geput. Dal zulks hel geval zal zjju met de
op dit oogenblik machtigste der twee, be
hoort niet tot de onmogelijkheden: de ge
schiedenis heeft meer, zulke verrassingen
opgdeverd.
De uitkomst ligt in de hand van Hem,
op Wien de edele balling zjjn hoop heeft
gevestigd. Er is nog een hooger scheids
gerecht, dan door menschen kan worden
ingesteld.
OverxicliL
President Kruger door België
BuitecliianU.
Na Zaterdag 11. een harteljjk afscheid te
hebben genomen van Parys en zjjne inwo
ners, die zich nog tot het laatste toe bejjverd
hebben, om deu President hunne sympathie
te loonen door juichkreten en uitroepen, als:
„Arbitrage!" „Arbitrage!” „Couftance!" ver
trok de heer Kruger 's middags met den
trein van 1.10 uit Frankrjjk's hoofdslad en
nam plaats in den salon-wagen van den
Keuler expres-trein. Tot aan het grens
station Jeumont reisde het „comité voor
de oiiafhaiikeljjkheid der Boeren" met
Kruger mede en daar sprak de voorzitter
nog een laatst hartelyk woord. Diep ge
troffen hoorde de President de toespraak
aan en antwoordde er op met een woord
vun dank voor de hem gebrachte hulde en
sympathie en voor de gastvrijheid te Parjjs
ondervonden. „Myn afscheid van Parjjs zoo
klinkt hel uit zyn mond - kan niet anders Zjjn
dan een groote kreet van dankbaarheid,
die tot allen gaat. Het schjjnt mjj meer
en meer toe, bjj hel verlaten van hel grond
gebied van de Republiek, dat het een groote
en goede zuster is, die ik achterlaat. Ik
taal aan Frankrjjk mjjn hart. Dat hart zal
Ht vergeten, u, die het hebt verwarmd
woorden en door daden. Gegroet
dank voor alles! Leve Frankrjjk!”
toejuichingen volgden natuur-
judig woord van warme
ig een handdruk, nog een
vertrok naar België,
jr dit 1-..V
jweest.
jjj zich
■bied bevond, een telegri
>pold. Overal,
ühouden. was het
van
STATKIN-GEMERAAL.
de vergadering der Tweede Kamer
ging aan de verdere beraad-
w .J over de Staatsbegropting een medé*
dueling vooraf van den Minister van
Builenlandsche Zaken over de quaestie der
gevangenneming van leden eener Nederland-
ache ambulance in Transvaal en hun gevan
genhouding op Geylon. Met toestemming
der EngelSélie Regeering legt de Min., be
nevens het rapport van Dr. Koster, ook de
Engelsche stukken over omtrent deze zaak
discussie zou thans niet in 's lands belang
zjjn, daarom worden de stukken onder ge
heimhouding ter griffie nedergelegd.
Daarna zette de beer Troetatra zyn rede
van Vrjjdag voort. Hjj beschuldigde de Re
geering van slapheid, laakte haar houding
tegenover de Eerste Kamer in zake de on
gevallenwet. en haar gebrek aan doortasten
in de sociale wetgeving. Spr.'s verdere
critiek liep over al wat geschiedt op mili
tair. rechleriyk en koloniaal gebied, terwijl
ten slotte sterk werd afgekeurd de wyze
vun optreden bjj werkstakingen, wr-
bljjkt dat in alles het kapitalism
heerschende macht is,
De heer Kuyper prees de werkzaamheid
van hel Ministerie en zjjn hoffeljjkheid jegens
de Kamer, maar deze hulde behoefde geen
critiek uit te sluiten. Spr. kan zich niet
vereenigen met de wjjze ïan samenstelling
van dit Kabinet, en zette de redenen uit
een die hem nopen het drjjven naar alge*
meen kiesrecht le bestrijden. Hj| keurde
de houding der Regeering in de Chineescbe
aangelegenheden af, en wat Transvaal
betreft laakte hy ook den raad van
den Min. van Bmlenl. Zaken#- om maar
toe te geven. Daarentegen bracht hjj lof
en dank aan de Koningin wegens het zen
den van de -Gelderland" en vooral voor
Haar telegram aan President Kruger, waar-
rUit het oud-Holtandsch hart spreekt De
opslorpings-politiek der groote Hyken dwingt
ons het oog geopend te houden voor het
gevaar dut ons koloniaal bezit bedingt,
waardoor een afdoende defensie en goede
diplomatie noodig zjjn. Bovenal is echter
onmisbaar het besef van nationale eenheid,
die bevorderd word! door opheffing van den
suhootairyd. Verbetering van arbeiderstoe-
slanden is eveneens noodig, en daartoe kan
verhooging van invoertarieven medewerken.
Spr. plaatst zich vierkant tegenover de m
Brilsche Huis der Ge-
lezer dagen byeen. Donder
de troonrede voorgelezen.
m verscheiden gruwel-
misschien wel gepleegd
onder dón invloed van den oorlog.
In de Londensche wjjk Whitechapel hebben
straatroovers. zoogenaamde Hooligans, deel
uil makend van een georganiseerde bende,
's nachts een politie-agent aangevallen en
hem een messteek in den hals toegebracht,
waaraan hjj weldra stierf. In diezelfde
wjjk is een houtsnijder door drie van zulke
Hooligans aangevallen en zoo deerljjk mis
handeld, dat hjj in bedenkeiyken toestand
naar het gasthui# moest worden gebracht.
Ook daar werd een der aanvallers gevat.
En in Ëlsa-street is eene vrouw door een
troep Hooligans met een revolverschot aan
de hand gewond. Zjj zag uit haar venster
een troep woestelingen aan 't rumoer maken
en riep hun waarschjjnljjk een vermanend
woord toe. Daar riep een der knapen:
„We zullen haar neerschieten!" en hjj
voegde de daad hjj het woord. Neerschieten
maar! Precies hetzelfde wat geen straat
roovers. maar beschaafde Engelschen doen
in Transvaal.
Al de vreemde Gezanten in China heeten
het nu eens geworden over den aard der
voorwaarden, welke men zal stellen. Er
heet geen enkele afwjjking te zjjn. Rusland
heeft zich, ondanks de geruchten van het
tegendeel, nooit onttrokken aan het Euro-
peesch concert. De voorwaarden zullen
onverwijld aan de Chineesche gevolmachtig
den worden voorgelegd. Het rooven en ruiten
der Europeanen te Peking gaat echter voort.
Volgens een berichtgever van „The Times"
hebben nu weer de Fransche en de Duiteche
Generaals te Peking de kostbare sterren
kundige toestellen laten wegnemen, welke
200 juren geleden door Jezuïeten op de mu
ren van Peking werden geplaatst. De helft
dier toestellen zal naar Parys en de andere
helft zal naar Berlyn worden gezonden.