)ops,
Ug: l
ll
der
eder,
D.
Nb< 3822
Nieuwst en Advertentieblad voor Zuid-Holland en Utrecht.
del,
otheek
id
ihoonhoven.
•01. J
I
11,-.
euwJaarsgroet
Vrijdag 22 December.
1916.
bij A. Natzijl.
j
er Paarden.
iddel tegen
ut Varkens-
I, (OHM.
NTJES,
es, oovdaI
waard”,
VAN
rieven,
500 en f 100
an 09
27 ii 30 December 1916
ii 3 Januari 1917.
r f
s. w. p.
BINNENLAND.
Vrede op Aarde.
Intercomm. Telefoon-nr. 20.
7
I
f
wori
inde
i;;'
pooi
het
i var-
ir 100
STAJTD.
nd, oud 67 j.
Dam, ond 6 m.
geen gi
srst
ien
VAN NOOT EN te Schoonhoven;
Uitgevers.
cha^i
en
:htii
▼an H. Meyers
ana, d. van K.
»P:
p.tk
;elui[ der klok-
luisterde
een
tong
koop i
o lamenli.
Idinxveen, m
i ledenbaar
En zyzelf ziek,
ter,” stond hi
te loo|
Een
^hebbenden in
lel en de pro-
4 rente.
rK<
zal d<
>n bewust
idscl
I van
jedachte
id wen-
AN ERK te
lukkig
Doch
met een
Immers
Dai
hier!
maatrt
naar l
De
was,
bonder
by Gv
F-j en on
gescheiden wat bij
jk ver
der kaas,
i brief
hunne
it de
lafaveernatdh
Ida, Melksalon
NIGING
)REOHT.
eindelooze
op elkaar
i fronsen:
an W. van Dam
Ibertus, z. van
wyzen op
>g, aan onze
net die door
ingeland.
Industrie*
eten,
iljjke zekerheid.
Gouda:
rul SS. Tel 308.
Zaterdag 9tl.
itfer zal verschijnen, dus in
jdag 29 December, nu op
December. Het daarop
volgend nummer verschijnt op Weena*
dagavond S Januari 1917*
De dagen, waarop dus de volfende num
mers van ons blad worden gedrukt, zijn:
DE DITttEVEBS.
weg van
hy zich
'b ver-
gewerkt. f
een onwaai
De
gezao
den
Hoen
achten,
dit
groi
zal
de
nu niets.”
I niets en niemand sparende
gekomen, plotseling
bad het gescheiden
n, haar getrouwd zien
hij dat kunnen dragen'?
vrede was
na vele ji
in de st
i prU. S»»r..!kr
t-B rei
irtentjt t
I vroegtijdig i
Kersdagen op Maandag <$p Qinsdag
iefl Schoonhovensche1 Courant
16 December eet| dag liter
al zoo op Woen|odag 97
ui» ki.4
dag I
dat op Zondag 31
buiten Schoonhoi
voor zoover i_„
ontvangt, op Maar
nen'; advertentiênlj
Deze Couraht i wqrdt des Dintdags-1
aroxdt uitgegeven. Prijs: voor Schoonhoven pi
ƒ0,75. Franco per post door het geheele rijk f0;
abonneeren by alle Boekhandelaren, Agenten fn
eek, oud 83 j.t
C. V. d. Berg,
Prijs der AdvertentiënVan 1 tot 5 regels fö,50. Iedere
regel meer ƒ0,10 Groote letters naar plaatsruimte. Inzending
franco uiterlijk tot Dinsdags- en tot Vrijdags-namiddags 2Vs uur.
Alle binnenlandsche Advertentiën, voor 3-maal plaatsing opge
geven, worden slechts 2-maal in rekening gebracht.
hét Statenbesluit
■j het aanleggen
i in de
igen, dat:
g Nieuw-
jrug over
J oprit
_md(jk
onderhoud
1, op den
Gedepu-
i geschetste
op f 35 000
dat het rijk
i maximum
>1, oud 82 j.,
aden. F. den
ui ven berg, oud
loos aangegeven
-18 Dec.
P. M. Kooy en
voelde hj
de man,
Doch hy
ter zich i
Even
aan
igsma, oud 22 j.
j*
ordt ter leen
in 400 giu.,
egelda aflossing,
eau van dit Blad.
SCHOONHOVENSCHE COHRANT
deren, oudSm.
de Veen, oud
e Goey, eerder
om.
ec.
outer, d. en z.
:hep. Maria
en W. de Haan.
sluis, oud 7 m,
lan herinnerd aan
srg^dering en ver-
I zal worden ont-
opinie in deze uit-
sn. dat tot dezen stap
tan, vérVolgt de brief,
liging steeds heeft ge-
tare
vrede in den mai
vernietigen voor
En hier, in dil
nu met baar man.
;eld hem te machtig:
Waarom mot
id hy zwygend op, om naar de zieke
•pen. „Hier is de dokter,” sprak hjj.-
flauw hoofdknikje was het teeken,
dat de zieke hem verstaan had. Verhoef,
trad eveneens naderbij, en, hoewel bij geen
dokter was, merkte hy toch spoedig,dat
sdsel bier de halve genezing zou
gezegden van de Graaf merkte bij
dat honger bier de grootste
hy haar laten
Hij, Verhoef, bad
maken, doch het
P:
tamiii,
slaase i-
pond 19,—.
ver, Paarde-
Kippeuvaer,
eene „zjj”, die zyn geheele
ebt had, sedert den tyd, dat
eine kleuters voor ’t eer
'okken. Reeds toen haddt...
kinderen eene groote vriendschap
lag het Kerstmis heeten,
het Kerstfeest vieren.”
gingen terug naar een
;ele, vele jaren geleden,
ong, nauwelijks 17 jaar, en zij,
joed verhinderde hem, verder
DU Muur beaUUU .11 bladen.
Eerste Blad?
Voor ^etfjnom,fiber vgn Zater-
39 December 1916,
L ©ecembèr bij de abonnés
ïVsn wordt bezorgd, of,
men op Zondag geen bestelling
ig 1 Januari 1917,kun-
sgeln f O.a5, elke regel'
lat* bU ▼••réllbelalinf
jen Iroor dat dommer worden
(liefst oiteriyk Den*
ember) ingewacht.
te
Ad
5.’r!
Nu d*
vallen^ z
van Dinsdag
verschynen, dl zoo op 1
December,,'>waarna hét volgend blad
óók eed dag
plaats vad V
Zaterdag 9
hij nu teruggekeerd in
ist dat zy woonde. Weer
het Kerstmis worden, weer luidden de
:h nóg was het geen
getrouwd was?
En Anny?
De heer
immers eigei
huwelijk? Zij
beter konden bes
dochter dan
onervaren ms
Anny zelvs
ouders; nu, in
haar, sterker dan
wat zoolang onbewust in^bet
hart gesluimei - - - -
geen ander dl
Dit deelde zj
voor zich wees
Stormachtige tooneelei
'zj der van der V’
ing. Miji
ithartighe
regsnelde, deed hij de
en trad binnen. Hy liep een
ip op en kwam eindelijk in bet
m N. Slagboom
d. van W. van
i. Jan, z. van
Prwtinciale Ntateu vaa
Zald-Halland.
In de Dinsdag gehouden tweede openbare
vergadering der Staten van Zuid-Holland
is aangenomen bet voorstel van Gedeputeerde
Staten, om aan de aannemers van de ver
betering van bet kanaalgedeelte tusscben
Aardam en Papenv eer, J. Versteeg te Gou-
bekend is en waarvan wy de samenstelling
niet kennen. Tweemaal is vergaderd,
waarby de pers niet werd toegelaten. Beide
malen is de directeur van het L. E. B.
uitgenoodigd, een auto is tevergeefs gezonden
om hem te balen. Daarom is au de ver
gadering bijeengeroepen in tegenwoordigheid
van de pers, om op waardige wyze te
protesteeren. (Applaus.) Een gematigd
gestelde motie is daartoe opgesteid. Wij
willen alleen, dat men nakomt, wat ons
beloofd is. Wy hebben er niets tegen, dat
levensmiddelen, waaraan dringend behoefte
bestaat, beschikbaar worden gesteld in ruil
voor zaken, die noodig zyn voor scheepvaart
en industrie. Daar is een algemeen belang
mee gemoeid. Wy willen de regeering
steunen. Maar als in het algemeen belang
maatregelen moeten genomen worden, die
schade berokkenen, dan moet die schade
ook door bet algemeen gedragen worden.
(Applaus.)
Üe heer Heil, vertegenwoordiger van de
Vereeniging van Kaashandelaren, deelde
mede, dat Vrydagavond een regeling is
getroffen tusschen een Duitschen gedelegeerde
en Holiandscbe heeren, waarby de kaas zal
moeten worden afgestaan tegen f 90 voor
de vrye en f 83 voor de geblokkeerde kaas,
inclusief consent, op de basis van volvette
Goudsche. Er is door de Kaasvereeniging
gevochten om de belangen van de be
trokkenen tegenover den Duit-schen gede
legeerde te behartigen, maar tevergeefs.
De Kaasvereeniging heeft een brief aan den
Minister verzonden. Sindsdien zyn door den
directeur van het L. E. B mededeelingen
gedaan aan de Kaasvereeniging.
Na dien zyn de meeuingen van enkele
leden der Kaasvereeniging wel wat veran
derd en zij achten deze vergadering wel wat
ontydig. Zy hebben de overtuiging, dat het
moest, ai verkeeren zij over de oorzaken
van dat moeten in bet duister. Door de
Kaasvereeniging is toen overwogen of aan
de kaashandelaren niet eenige garantie moest
worden gegeven, dat zij hun vrye voorraden
met eenige winst konden afgeven.
Al werd geen besluit genomen, men was
het er unaniem over eens. (Applaus.) De
voorraden zijn vastgesteld, maar over de
wijze, waarop de vrye kaas zal moeten wor
den afgegeven, staat nog niets vast. Spr.
is overtuigd, dat, al wordt aan gegronde
verwachtingen de bodem ingeslagen, bet nogal
mee zal vallen.
Hij wekt ten slotte tot medewerking op;
de aanwezigen zullen dan de overtuiging
hebben tot een goede zaak te hebben mede-
jaar of vijf ro nd, teri
ledikant stond. Op d
was dat zyn Ann
/eek en vermage
rekken, hoe wasbli
die lan(
kus op
die lieve hand in de zijne nemei
zieke toefluisteren: „Word beter, L
ik ben het, je Fr-^e,
is teruggekeerd.”
Duidelijk sprak zóó het hart van Verhoef.
Doch neen, het mocht niet, Anny was de
vrouw van den man, die daar, bykans on
verschillig, met de hand onder het hoofd
zat en met een vragenden blik den vreem
deling aanzag. Eerst toen Verhoef, in ant
woord op dien blik, zeide: „Ik ben de dok-
nan, die zyn geluk bad zien
>r altyd, voor eeuwig.
it huis op*den hoek, woonde
zy nu met haar man. Nog was het denk
beeld hem te machtig: „Anny woont hier,
met de Graaf.” Waarom moest zy verkocht
aan dien ander, waar ze toch hèm slechts
liefhad?
Een plotseling opkomende toorn dreigde
zich van hem meester te maken, hem naar
binnen te doen snellen, het buis in, en
terug te eischen, wat hèm rechtens toekwam.
Doch ook slechts een oogenblik. Hy bedwong
zich en maakte zich gereed, zyn weg te
vervolgen. Haar weer te zien, zóó, zou de
oude wond opnieuw doen opengaan.
Maar juist werd de deur van bet huis
geopend, en een klein meisje trad naar
buiten, met roodgekreten.oogen en een mager,
uitgeteerd gezichtje.
„Haór dochtertje!” was de eerste ge<
van Frans Verhoef, en zich tot het kim
dend, zeide hij vriendelyk: „Kleine zus,
waarom huil je?”
Het kind zag hem aan en met het instinct,
dat kinderen is aangeboren, in hem een
vriend voelend, zeide het snikkend: „O
mijnheer, moeder is zoo ziek, en vader heeft
geen werk, en er is geen geld meer, en nu
moet ik een dokter voor moeder halen.”
„Zoo zoo, kleine, dat is al heel erg. Hoe
heet je?”
„Anny de Graaf, mynheer.”
Een schok voer door zyn
kind, werkelyk hóór kind!" 1
misschien wel stervend, terwijl hy ryk
was, schatryk!
Zijn besluit stond spoedig vast.
„Wat is je vader, Anny?"
„Vader was vroeger advocaat, maar nu
is vader achteruitgegaan, en zoekt hy schrijf
werk pp kantoren. Maar de heeren op 't
a-a kan
mynheer,
ilen, en moe-
0, myn lief
en des Vrij dags
ter drie [maanden
^,90. Mefl kan zich
i Brievengaarders.
derak e|i H. ^anep Czn. te Ammerstpl,
wegend >by de uitvoering dier werken
tengevolge van den oorlog door prys- en
loonstijging geléden schade, een derde ge-
daalte dier achadW vergoeden.
Besloten werd |p1 aankoop voor f 2500
▼an twee perceejen ter gezamenlijke grootte
van 180 c.A.Te l>W|ddinxveen, noodig voor
eenè verbreediog lln het vaarwater in de
Gouwe aldaar en/i'verdere verbeterings-
werken. II
Het subsidie voéfi^ de Ambachtsteeken-1
school van bet depuftément Oudewater der
Maatschappij „Tot Nut van 't Algemeen”
werd van f 150 tot f 200 verhoogd, indien
het rykssubsidie lot ,ten minste f500 'sjaars
wordt verhoogd, i
Grootb verkeerswegen
A I blasser waard.
Aangenomen werd, bok het voorstel van
Gedeputeerde Staten pin hél
van 20 Ju|i 1915 bdjréffende
van twee groote verkeerswegen
Alblas’serwaard zoodanig te wyzig
l. de 'aan dem verkeersweg
>rtSchelluinen 'aansluitende br o
Steenenhoeksché kanaal met den
van die brug naar <(éo Woipherenschei
bij de provincie inj beheer en ond-..
worde over'genomep en verbeterd,
voet van bet in de voordracht vanG»
teerde Staten van 113 Nov. 1916
klein plan, waarvaln de kosten i
zyn geraamd, onder voorwaarde,
de helft in die kosten tot een
van 1 17.500 bedraagt.
B. tar zake van de overneming van de
onder A. bedoelde brug en oprit aan het
waterschap van de Linge-uitwatering, dat
van den onderboudslast wordt bevrijd, de
verplichting worde opgelegd tot een jaar-
lykscbe uitkeering aan de provinciale kas
van f 194-, welke verplichting ten allen tyde
zal kunnen worden afgekocht tegen betaling
in eens van het twintigvoud van bet jaarlijks
verschuldigde.
Uitvoer vn kaas naar
Duitse hland.
In den Haag is Maandag op initiatief van
de Nederlandscbe Vereeniging van Kaas
handelaren een protest vergadering gehou
den naar aanleiding van de te ▼erwachten
regelen inzake den uitvoer van kaas
Duitschland.
vergadering, welke vry druk bezocht
o.a. door vertegenwoordigers van
den en vereenigingen van betrokkenen
de productie van of den handel in
kaas, werd bygewoond door de Tweede
Kabierleden voor Hoorn, den beer de
Jong, en voor Zuidhorn, den heer Teenstra.
De voorzitter, de heer J. W. F. S. Mid
delbeek, uit Goud Kweelde mede, dat deze
vergadering het gevolg was van een be
sluit van twee huishoudelijke vergaderin
gen van de Ned. Ver. van Kaashandelaren.
De vereeniging heeft een fcrief gericht tot
het Ned. Exportbureau, waarin betreurd
werd, dat de directeur de vergaderingen
niet had bygewoond. De vereeniging bad
daar /(bezwaren tegen den maatregel om
houders van kaas (z.g. „vriije” en „geblok
keerde” voorraden) te wijlen noodzaken
deze af te staan tot prijzen, welke een
belangrijk verlies 'beduiden op de basis
van hup inkoopsprijzen.
In dén brief wordt di
de heden te houden Vei
klaard, dat geen middel
zien om de publieke C
spraak te doen geven.
Het is met leedwezen,
moet worden overgegaan, vérVolgt de b
waar Onze vereeniging [steeds heeft o_
toond, ook door hare vertegenwoordigers
in de Kaasvereeniging pn in uw bestuur,
in alle opzichten te willen medewerken.
Wij hebben daarvoor sléchts te
de nakoming der verplichting
leden opgelegd in verband mei
de gemaakte Agreement met En(
Voor het L. E. B. had geen overeen
komst mogen worden aangegaan met de
wetenschap, dat deze een belangryk
lies veroorzaakt aan de bezitters der
Onze leden aldus besluit de u:
namen zich dus voor, geen kaas uit hui
vrye of geblokkeerde voorraden tot
door het L. E. B. gestelde pryzen af te
leveren en zuHen de gevolgen daarvan
moeten afwachten.
De voorzitter gaf nu voorlezing van den
brief, een overzicht van de geschiedenis van
de Kaasvereeniging en over het Landbouw
Export-Bureau, waarvan men niet weet, hoe
het aan zyn bevoegdheid komt. Het motief
van herstel der gewone handelsbetrekkingen
bleek slechts een vlag om onder te zeilen
en gebleken is, dat door Engeland dwang
maatregelen werden genomen. Naast het
contract met de regeering moest ook een
contract met het L. E. B. worden geteekend.
Thans begint ook Duitschland zich te roeren
en te onderhandelen met wie is niet
bekend eerst met de Kaasvereeniging,
toen met het L. E. B., daarna met een
commissie II, die ons alleen bij geruchte
De Kerstklokken luidden het Kerstfeest
in. Statig galmden van hooge kerktorens
de metalen boden als zoovele jaren her,
brengend de nog steeds onvervulde belofte:
Vrede op aarde, in de menschen een wel-
behage n. Nog steeds onvervuld, want geen
vrede was nog in der menschen harten, nóch
tusscben de volkeren.
Het was de avond vóór Kerstmis;
avond zooals we ons dien zoo onwillekei
voorstellen: de aarde in diepe rust verzon
ken onder bet eentonig witte kleed, een
symbool van dien vrede, die nu overal moest
heerschen.
De daken der huizen, de koppen der lich
tende lantarens, eveneens wit. Als donkere
silhouetten staken hierop af de gebouwen:
het helder-reine van boven, lichtend op de
zwarte duisternis van het aardryk.
De straten der groote stad waren mor
sig; tóch was het nog druk. Want hoewel
het Kerstfeest ten onzent niet gevierd wordt
als in Duitschland, zoo waren er toch velen,
die die dagen niet ongevierd lieten voorbij
gaan. Vandaar dat menigeen ni^ nog een
tocht door de vuile straten waagde om
nog laatste of vergeten inkoopen te doen.
Op dien avond en onder die menigte dan
bevond zich ook een man van middelbaren
leeftyd, eenvoudig maar net gekleed. Dat hy
niet tot de kooplustigen behoorde,, bewees
zjjn langzame, bykans slenterende gang;
dat hy niet onder degenen gerangschikt
kon worden, die in de mooi versijerde win
kels een kijkje waagden, zeide zyn onver
schillige blik, waarmede hy ben enkel
oogenblik om zich heen zag. Dpch meest
staarde hij voor zich uit.
Ook tot hem drong het gek
ken döor, en zichtbaar aangedaai
hij naar de wegstervende en weder aan
groeiende tonen.
„Kerstmis, weder Kerstmis," mompelde
hij, „hoevele jaren geleden was het voor
my Kerstmis!” En weder zwijgend, liep
hy verder tót voor een huis, op den hoek
eener straat.
„Hier, ja hier mi
hier mag geluk met
En zyn gedachten o
ander Kerstfeest, vele,
Hij was nog jong, naui
o zü zyn gemt
te denken.
Ja, er was e
jeugd beheerscl
beiden als klei
naar school tre
de twee tl_ïor
voor elkaar. Waar hij was, kon men baar
vinden, en had men haar noodig, dan be
hoefde men zich slechts tot hem te wenden.
Zoo bleef de verhouding, en toen zij in de
hoogste klasse zaten, plaagden de andere
leerlingen ben reeds met elkaar. En ook
de grooteren zeiden het: „Frans en Anny,
zy worden nog eens een paar.”
Toen de schooltijd voorby was, ging hy
naar een kantoor; zy bleef bij Moeder thuis
om in de huishouding te helpen. Doch hun
vriendschap bleef, werd eer sterker dan
kantoor hebben zelf klerken, daarom
vader niets verdienen. En o, 1
vader kan den dokter niet betalei
dertje kan nu wei doodgaan. O, myo nei
moedertje....” En bet meisje barstte in
schreien uit.
Snel drukte Verhoef haar een ryksmal-
der in de hand: „Ga dan den dokter
halen, gauw!”
Terwijl het meisje w<
deur open
hooge trap
vertrek.
Aan de tafel zat een man de Graaf.
Onder de wrakke tafel kroop een kind van
een jaar of vijf rond, terwyl in den hoek
een ledikant stond. Op dat ledikant
o God, was dat zyn Anny, zyn lieve Anny?
Hoe bleek en vermagerd waren hare ge
laatstrekken, hoe wasbleek en slap was de
hand, die langs het ledikant hing! Zou hij
een kus op die bleeke lippen drukken,
ind in de zijne nemen en de
v lieveling,
Frans, die na zooveel jaren
en mevrouw v. d. Wal hadden
maardige begrippen over een
meenden, dat zy als ouders
^slissen over het geluk hunner
i deze zelf: een achttienjarig
leieye.
re was tegen de plannen harer
deze oogenblikken, bleek het
ooit, nu ontwaakte
!St in het diepst van haar
ierd had: Frans had ze lief;
dan hem kon ze toebebooren.
:y baren ouders mede; zy
de Graaf af.
tz“;jlen volgden in de
woning der van der Wai’s na deze ver
klaring. Mynheer verweet mevrouw bare
luchthartigheid. Doch bet slot was, dat
beiden zich vereenigdnn tot het besluit;
liefde of geen liefde, tusschen Anny en Frans
mocht nooit eenigé^'betrekking bestaan;
An bad te kiezen tusscben het huis verlaten
ofde Graaf huwen;
Het was op dien avond voor Kerstmis,
nu vele jarfcn geleden, dat Anny aan Frans
het besluit harer ouders mededeelde. Avon
tuurlijke plannen over ontvluchting en
schaking werden beraamd, doch het eind
was, dat Anny het hoofd boog. Hoe zwaar
viel dat laatste afscheid, d>en avond; ook
toen luidden de Kerstklokken
Doch geen vrede was in het hart van
den man, die na vele jaren, stond voor
bet hoekhuis, in de stiller wordende
straat
Neen, geen vrede Stormachtig bonsde
bet in zyn binnenste, met geweld wilde
hij zich keeren tegen het noodlot, dat
hem ongelukkig zou maken. Wanhopig
over het onrecht hem en zyne liefde aan
gedaan, waanzinnig van smart over de ver
woesting van zyn geluk, was het zyne
eerste gedachte zelfmoord te plegen. Doch
hoe zou bet Anny te moede zijn, als zy
hoorde, hoe hij met doorschoten hoofd was
gevonden, of hoe men hem had opgehaald
uit bet donkere koude water, met slyk
bedekt en met verwrongen gelaatstrekken.
Mocht hy haar dat verdriet nog aandoen,
by het vele, dat zij reeds had? Want hy
wist bet, vele malen bad ze bet hem
dien avond verzekerd: Slechts hem, Frans,
bad zy lief, slechts met hèm kon ze ge-
lobbl» zyn.
hier blyven, haar
ander, zou.
ook niet?
Daarom voort, steeds voort, ver wep
hier! Met de eerste boot begaf Lw
naar Amerika, om daar de smart te
geten, die hy bier niet kon dragen.
Doch tevergeefs! Ook daar, in dat verre
land, aan de overzijde van den oceaan kon
hij niet vergeten. Hij leerde zich wei be-
heerschen, doch knagend als de houtworm
in het nieuwe hout pijnigde hem steeds de
gedachte: „Myn Anny, de vrouw van een
ander"! Doch ondanks dat, werkte hy, en
met succes!
Als ryk man was
de stad, waar hij wil
klokken als toen. Doel
zwakker. Was hy vry van het kantoor,
dan wist hy haar weldra te vinden, en te
zamen trokken ze er op uit om te wandelen in
de seboone omstreken van bet stadje.
Zoo was hy negentien en zy achttien jaar
oud geworden. Over liefde was nooit ge
sproken: ze hadden elkaar lief met die
liefdé, die onbewust ontstaat en begint
met een oude vriendschap. Het sprak als
van zelf: hij hield van haar, zou zonder
haar zich ongelukkig gevoelen, en zy, jong
meisje, bad hem lief, ziende in hem haar
ideaal van forsebe mannelyke kracht en
onbeacbryflyke teederbeid voor haar. En
ook dit sprak vanzelf: als ze ouder werden,
zou zy zyn vrouw, hij haar man worden.
Doch ze spraken er nooit, althans hoogst
zelden over, verbergend in bun zielen dat
intens-teere, nu nog sluimerend, doch dat
ééns zou ontwaken en hen beiden omvatten
als met een band, sterk als yzer, doch zacht
als fluweel
De man daar op straat voor bet boek
huis zuchtte: „Ja, zjj, eens myn ideaal'
doch nu voor goed verloren, eens myn
alles, nu niets. En een -
weemoed deed hem de tanden
klemmen en de wenkbrauwen
„Eens alles, i
Want het
noodlot was
weerstaanbaar
elkander behoorde.
De ouders van Anny waren zeer welge
stelde menschen. De vader van Frans had
geen slechte betrekking, doch geld bezat
bq niet. Reeds meer dan eens bad de
heer v. d. Wal, Anny's vader, zyn vrouw
gewezen op de verbonding van hun dochter
tot Frans Verhoef, doch deze had lucht
hartig ten antwoord gegeven: Maak je
daarover niet ongerust: ze zyn zoo jong,
’t is nog niets dan kinderspel.” De heer
v. d. Wal had zwygend berust in de meening
zjjner vrouw, doch inwendig had hy met deze
opvatting geen vrede en gevoelde hy zich
eenigszins ongerust. Want v. d. Wal en
zyn vrouw hadden te dien opzichte nog
verouderde wanbegrippen; nimmer zouden
ze er in berusten, dat Anny een huwelyk
zou doen beneden haar stand, met iemand
die ongefortuneerd was. Maar daar mevrouw
v. d. Wal geen gevaar zag in het „kinder
spel”, bleven Anny en Frans zich verheugen
in bet genot van eikaars voortdurende
nabybeid.
Tot....! Tot zich in het stadje een
jong advocaat vestigde, iemand, die behalve
over zyn inkomen, kon beschikken over een
vry aanzienlijk kapitaal. Hy legde vele
bezoeken af bij de familie v. d. Wal, en
weldra vroeg hy aan Anny's vader de hand
van diens dochter en verkreeg deze.
Want de Graaf was advocaat en bezat geld,
was er beter party voor Anny te vinden?
Neen, vonden v. d. Wal en zyn echtgenoote.
Doch de sociëteitvrienden van den jongen
advocaat dachten anders over hem, zij
kenden hem als een doordraaier en een
losbol, die als rechtsgeleerde niets be-
teekende. Maar zelfs al had ook de heer
v. d. Wal dit geweten, zou hij er een
beletsel in hebben gezien? De Graaf was
immers van goeden huize, was ryk de
rest zou immers wel veranderen als hij
an F. deGrqpt
lelia, d. van C.
Jannigje, <L
tigter. Lena
m D. Oudhof.
ii A. R. Schep,
f, oud 3f j. en
- C. Zaal, oud
van der Neut,
wi
goed voet
zyn. Uit
ook weldra,
vyand was.
Honger! Dus honger had
lyden, de ellendeling.
haar gelukkig kunnen
mocht niet; de man met de rinkelende
geldbeurs ging vóór.
Een namelooze woede voelde hy in zich
opstygen tegen de Graaf, de man, die haar
had ongelukkig gemaakt. Doch hy bedwong
zich en voelde, als dokter zich voordoend,
de zieke den pols. Even opende zy de
oogen, zag hem strak aan als zag ze een
visioen, en lispelde: „Frans." Daarna ve
viel zy weder in dien staat van gevoelloo
afmatting, waarin zij reeds den geheeli
dag verkeerd bad.
Verhoef ontroerde. Ze had hem herkend!
Als hemelsche muziek klonk het hem in de
ooren, dat eene woordje, gefluisterd op dien
toon, zoo innig, zoo teer, als waarop ze tot
hem gesproken had dien Kerstavond, nu
lang geleden. Ze bad hem nóg lief, nog
steeds, na zoovele jaren. Zyn hart zeide het
hem, die stem zeide het hem: „Ik heb je nog
lief, ondanks alles”. En het jubelde in hem
op, en deed hem vergeten waar hij was.
Doch de koude stem van de Graaf, den
bewerker van alles, den verwoester van
twee levens, riep hem terug tot de werke
lijkheid: „Wat dunkt u, dokter?"
Als ontwakend uit den slaap, na een
schoonen droom, richtte Verhoef zich op.
„Veel versterkendvoedsel is het eenige
geneesmiddel," zeide hij, „eieren, melk,
vleesch
„Maar dokter, hoe gaarne ik zou willen,
ik ben zonder werk
„Ik zal er voor zorgen," viel Verhoef hem
in de rede. „De heer Bosman beeft een
eerste-klerk noodig op zyn kantoor. Ga
daarheen en ik zal zorgen, dat ge daar
geplaatst wordt.”
Zonder een woord van dank af te wachten
stond Verhoef op en vertrok.
Op straat gekomen, haalde hy diep adem.
„Ze heeft me nog lief," ruischte het als in
lieflyke accoorden in hem, „nog altyd lief.
Doch de smart van het weerzien zal haar
bespaard blyven, ik zal haar man gelegenheid
geven, bet noodige voor haar en de kinderen
te verdienen, maar ik moet ver hier van
daan, ik mag haar levenspad niet weder
kruisen.”
Weder liep hy door de straten; hy had
een levensdoel: haar geluk te bevorderen,
al konden zy samen nooit gelukkig worden.
Nog galmden de klokken het vredelied
over de stad, doch nu was er vrede in de
ziel van den zwaar beproefden man, vrede
met het lot, dat hem geen geluk had
beschoren op deze wereld.
Zacht voerde de wind de klokketonen
voort, verder en verder, langzaam uit
stervend als een klaagzang:
Vrede, vrede op aarde!
J. W. K.
Spr. waarschuwt ten slotte voor
irdige actie.
voorzitter heeft het verlies voor de
camenlijke exporteurs ten gevolge van
u genomen maatregel op ruim f U/s mil-
geschat. Hy blijft het onjuist
dat een kleine groep van burgers
offer moet brengen voor een andere
iep. Spr. hoopt, dat de Kaasvereeniging
zorgen, dat het intrekken van de be
lofte, dat de kaashandelaren vry zouden
kunnen beschikken over dat deel van hun
voorraad, hetwelk overbleef na de beschik
baarstelling voor de binnenlandsche con
sumptie en voor den uit voer naar Engeland,
hun geen schade berokkent.
De voorzitter leest daarop de volgende
motie voor:
„De vergadering van belang!
den lande bij den exportbandt.
ductie van kaas, byeen te 's-Gravenhage op
Maandag 18 Dec. 1916,
is van oordeel, dat het niet aangaat de
lasten, die het gevolg zyn van de regeling,
door het L. E. B. getroffen in bet belang
van het algemeen, eenzydig te doen druk
ken op de exporteurs en producenten van
kaas, die aan alle hun opgelegde verplich
tingen tegenover de regeering hebben vol
daan
protesteert daartegen ten ernstigste.
De vergadering wil echter gaarne mede
werken tot zoodanige maatregelen als in
het algemeen belang noodig zyn, doch
meent er op te moeten aandringen, dat de
pryzen, waarvoor de voorraden agn het
L. E. B. moeten worden afgegeven, zoodanig
worden vastgesteld, dat aan hun rechtmatige
eischen wordt tegemoet gekomen, en ver
zoekt de Kaasvereeniging met de hierboven
uitgesproken gevoelens rekening te willen
houden.”
Deze motie werd met algemeene stemmen
aangenomen.
De heer Schilt constateert, dat geen enkel
college schuld heeft aan het gebeurde, maar
zegt dat men door de motie met algemeen
stemmen aan te nemen, kan redden wat t
redden valt.
De voorzitter stelt voor, een in een vorige
vergadering genomen besluit, om een adres
aan de Kamerleden te zenden, te scho
totdat biykt, wat het resultaat is van
vergadering.
De beer Kent, uit Gouda, opponeert
daartegen en deovergroote meerderheid
het mei hem eens te zyn, zoodat bet
zal worden verzonden.
De voorzitter 'wees er nog op, dat door
