N
aiioii
Officieels Kennis»
ihebben
>ch
rijzen
»p
HEUL,
ooger
ooger
ooge(
A.V.R.
A.V.R.
No. 4566.
Tel.111
EERSTE BLAD.
)S
FEUILLETON.
Beproefde Trouw.
Dit nummer bestaat uit
TWEE BLADEN.
UITWIEDEN
Vrijdag 29 September 1922. 54e Jaargang.
Nieuws- en Advertentieblad voor Zuid-Holland en Utrecht.
Buitenlandsch Overzicht.
meer*p!aat8ingen, groot aantal regels
richting
Gemeente Schoonhoven.
!0
aan de
'l
I
daarbij
Klza
tw 00-
bept’
(Wordt vervolgd.)
Zg
g»-
nog
een
S. A W. N. VAN NOOTEN te SCHOONHOVEN,
Uitgevers
Intercomm. Telefoon-No. 20.
Postcheque en Girodienst No. 13763.
meerdere ar-
eenige verlenging van
hü
weg.
3 UUK,
Doch
be-
Lijnzaad).
B Meenk
Ier en f 1,10
S mede van
nvallen bent
portret van
ete anders in
uit te roepen, dan wel om hem
schadeljjk te maken voor de verdere re-
volutionnaire plannen, wordt niet go-
in te liggen, die zoo langzamerhand de
n.l.,
be -
hg
'‘■zaaki hebben.
./egtekort i> niet alleen een
aangelegenheid vóór de maat-
zelfs niet alleen bedenke -
le reizigers, die niet zonder
den-
- w voor
den staat (en dus voor de bclastingbe-
voor nieuw bloedvergieten. De
sche regeering ia van meening,
kern der
sluitend
van het
dat trekt het
zeide Grommel met een hately-
In GRIEKENLAND is de langver
wachte ommekeer ingetreden. Wy heb
ben den troonsafstand van KONING
KON8TANTIJN, tón behoeve van den
Kroonprins George, reeds gemeld en in
middels is het bericht bevestigd.
Vermoedeljjk beteekent dit aftreden
dan tevens den val dèr dynastie, want
de Grieken, die Konstantin niet als
hun Koning willen erkennen, sullen
evenmin iets willen weten van Kroon
prins George, die de opvattingen van
zyn vader deelt en den Koning ook in
191T in ballingschap heeft gevolgd.
Prins Paul, de derde zoon van Ko
ning Konstantjjn, moet door de revolu-
tionnairen gevangen gehouden worden
aan boord van een der oorlogsschepen.
Of dit geschiedt om hem tot Koning
uit te roepen, dan wel om hem on-
Dwe Courant wordt des Maandags-, des Woensdags- en de# Vrijdagmiddag* uit
gegeven. Prijs voor Schoonhoven per 8 maanden f 1,25; franco per post in
Nederland f 1,50. 1
Over het abonnement wordt in de eerste maand beschiet.
Men kan «ich abonneeren bij alle Boekhandelaren, Kantoorhouders en bestaande
tusschenpersonen.
Burgemeester en Wethouders van
Schoonhoven brengen ter kennis van de
Ingezetenen, dat zij, overeenkomstig het
daaromtrent bepaalde in het Algemeen
Politie-Reglement, verplicht lijn binnen
8 dagen na heden de straten enz. voor
en langs hunne woningen of eigendom
men 4e doen
en vpel de straten ter halver breedte, de
havens of grachten ter geheele breedte
en de pleinen en bruggen ter breedte
van '4 M.
Nalatigheid kan worden gestraft.
Burgemeester en Wethouders voorn.,
VAN KEMPEN.
De Secretaris,
BOOOAART.
SGHOOÏBOVKH8CHE (MIRANT
Prijs der Ad verten tienMaandags- en Woensdags van 1 tot 6 regels f 1,15
iedere regel meer f 0,17Vs» Vrijdags van 1 tot 6 regels 1,80, iedere regel meer
f 0,20. By advertentiën, opgegeven voor 8 maal plaatsing, wordt de 8e plaatsing
berekend tegen 0,10 per regel op Maandag en Woensdag en tegen 0,121/1 per
^Voor mee^plaatsingen, groot aantal regels en condities vrage men tarief.
volutionnaire plannen, wordt niet
meld.
Intusschen is GRIEKENLAND met of
zonder Konstantijn toch het kind van
de rekening. Een ommekeer van zaken
te Athene kan aan de feiten niets ver
anderen. De Grieksohe poging om Thra-
cië gewapenderhand tegen de Turken
te verdedigen, moet noodzakelykerwys op
niets uitloopen, daar de Geallieerden dit
gebied al aan de Turken hebben te-
rugheloofd.
Voor de derde maal zyn de KEMA
LISTEN in de neutrale zóne van de
Dardanellen doorgedrongen en van En-
gelsche zjjde wordt niet alleen geen
poging gedaan hen daaruit te verdre
ven, maar men tracht op alle wijzen
den Kemalistischen opmarsoh te excu -
soeren. Heel lang zal die uitstel-taktiek
niet kunnen voortduren, want de bot
sing tussohen Engelsehen en Kemalis -
ten lykt nu onvermjjdeljjk.
Om dit te voorkomen, zoeken de Ge
allieerden persoonlijke aanraking, mot
Moeetafa Kemal. De Britache en Fran-
soho admiraals sir John de Robeck en
Dumeauil, kregen opdracht, met Kemal
te gaan praten over het stopzetten van
de Turksche invallen, om zoodoende
nieuwe moeilijkheden tengevolge van
misverstand te voorkomen. Te» Londen
houdt men hot er voor, dat Kemal
die té Smyrna is, deze invallen niet
heeft gesanctionneerd. De Anatoliërs
Koerden en andere fanatieke Islam-beljj-
ders, waaruit Kemal’s troepen zijn ge
vormd, zouden de vreedzame atmosfeer
die de Geallieerden met alle macht in
het Oosten willen scheppen, nog te elf
der ure wreedaardig kunnen verstoren.
De toebereidselen, die de Geallieerden
maakten om tot een vreedzame regeling
met de Kemalisten te komen, wor
den ook deor AMERIKA goedgekeurd.
Hughes, de Amerikaansche minister van
buitenlandsche zaken, hoeft in ant-
Het Spoorwegconflict. w
Evenals vrijwel alles de laatste jaren
duurder geworden is, zoo zjjn ook de
spoorwegtariven, zoowel voor reizigers
als voor goederenvervoer, beduidend
(men zou kunnen zeggen bodenkelyk)
hooger geworden. Circa 150 pOt. zyn de
pryzen gestegen en toch werken de
spoorwegen nog met een belangryk te
kort.
Dat tekort bedroeg over het laatste
boekjaar niet mindor dan 81 millioen
op het bedrjjf en rekent men daarbij
nog, dat er een bepaald bedrag aan di
vidend gewaarborgd is en dus betaald
moei worden, ook al is er verlies, dan
nadert dat tekort de 33 millioen.
Dat tekort te dekken mei een
hooger opvoeren der pryzen zou
middel zyn, dat de kwaal slechts verer
geren zou. Immers, hei reizigersverkeer
zou daardoor af nemen en die verhooging
niet dekten, omdat de exploitatie-kos -
ten (stations, bewaking, veiligheid, con
trole, treinen) vrjjwel dezelfde zouden
blyven. Die exploitatie-kosten te ver
minderen is eveneens een onproductief
middel, want door mindér treinen zou
op den duur hei verkeer ook vermindo-
ren. De ciifers wjjzen nu reeds in die
richtingDe ontvangsten stegen (dank
zjj hoogere pryzen) mei 156 pQt., de
onkosten daarentegen met388
pCt.
Die geweldige stjjging der kosten is
vooral ontstaan door de meerdere uitga
ven voor het personeel. Het aantal nam
geweldig toe, n.l. van 36.830 in 1913
tot 51000 in 1922, vooral een gevolg
van den 8-uren dag. Koet dit reeds veel
meer aan tractement, loon, daggeld enz.,
19
„Zjj hebben inderdaad geen voorliefde
voor eenvoudige zaakwaarnemers, hoe
veel voordeel zy ook van beu trekken”,
zeide Grommel bits en zoo luid, dat Ma
rie het nog hooren kon.
„O, ik weet die wel te waardeeren”,
riep mevrouw van uit haar leunstoel
waarin zjj zoo gemakkelyk mogelyk had
plaats genomen. „Kynston, gjj onttrekt
ons immer signor Grommel den gehee -
len avond niet?”
„Kom,” riep de directeur ongeduldig
en nam hem mede naar zyn kabinet.
Nadat hjj de deur gesloten bad, vroeg
bij: „Wat bericht brengt gjj mede?”
Nu Grommel met den directeur alleen
was, nam zyn gezicht eene andere uit
drukking aan. Alle onderdanigheid was
verdwenen hjj wist dat men hem noo-
dig had. Onverschillig nam hjj een si
gaar aan en zette zich op een stoel
neder, terwjjl de directeur op en neder
ging.
?,Hier zyn brieven”, zeide Grommel en
wierp een pakje op de tafel.
„En de bankier P” vroeg Kynston go
kpannen.
„In alle geval groot verlies
derden zyn weg, zoo niet meer”.
„Dit is een onverdragelyke slag,” riep
Kynston, „een onherstelbaar verlies. On
der de bestaande omstandigheden zal ik
dit uiet te boven kunnen komen. Met
bet circus ziet het er alles behalve
teur g-ewend zich met zjjne sigaar bo
zig hield. „Juffrouw Elza kan in hare
schaduw niet staan. Zjj is bovendien een
schoonheid, die de halve wereld tot u
zal voeren. Laat juffrouw Marie optre
den en de overwinning behoort u.”
Kynston deinsde terug. „Myne doch
ter rydt niet in het cirous”, sprak hjj
met hoeeche stem.
Grommel zwoeg.
„Hare moeder wilde het niet”, ging
de directeur als tot zich zelven spre
kend voort.
„Nood breekt wet,” zeide Grommel
kortaf.
„Zy zal het nooit doen”, riep de di
recteur.
„Juffrouw Marie, zegt men, is zeer
godsdienstig. Zy zal haar plicht kennen
en als kind haar vader voor een zeke
ren ondergang behoeden.”
De directeur voelde het koude «weet
op zyn voorhoofd komen. „Zij heeft an
dere plichtenzy is verloofd en de
graaf heeft mün woord,” zeide hQ.
Grommel lachte hoorbaar. „O ver -
loofd 1 Met den jongen Oostenryksohen
graaf misschien Tot dusverre was dit
niet officieel.”
„Het moet twee jaar geheim blyven,”
luidde het eenigszins verlogen antwoord
van den directeur.
„Zulk eene verloving”, zeide Grom
mel de schouders ophalend. „Verloving
entre nous, opdat men de handen vrjj
houde. Men kent dit. Daarom heeft de
jonge heer zich zoo snel uit de voeten
gemaakt en zich naar Turkjjo begeven.
Mevrouw de gravin schijnt de zaak te
begunstigen.”
goed uit. Den geheelen winter reusach-
tige onkosten en slechte inkomsten..
Grommel zwoeg en blies wolkjes in
de lucht.
„Twee-derden verlies is een ruïne
mompelde de directeur, steeds op en ne
der gaande.
„Een enkel goed seizoen kon u er
weder bovenop helpen,” zeide Grommel
bedaard.
„Doch kan ik een goed seizoen uit
den grond stampen P” vroeg Kynston
ongeduldig. „Die concurrent wil mjj in
den grond boren met zyne dolle mid
delen. Een enkel man staan zulke mid-
een
te
uit i
meo gepaard ging eenige
boidsprestatie door eenige i
den arbeidstijd.
Hoe gaarne men ieder gunt, wat be
reikt is, onze tjjd is er een van die
pen terugslag van de wereld-ellende van
den oorlog. En «in tijden van nood,
neemt men noodmaatregelen.
- Wanneer nu de leiders der spoorweg -
arbeiders het tot een staking lieten aan
komen, zy zouden in ons land onnoeme
lijk veel ellende brengen. En zjj zou -
den onrecht doen, maatoshappelyk on
recht.
„Wat scheelt die vrouwen toch?. Daar
zegt juffrouw Elza, myn beste rydster,
my haar dienst op. Heb ik hare dol
zinnigste eischen niet ingewilligd P”
„Wat schryft zy P” vroeg Grommel
onverschillig.
„Daar lees zelfdomme volzinnen ik
versta er niets van.”
Grommel las den brief on hem rustig
nederloggende, sprak hy „ik dacht het
wel.”
„Wat dacht gij, wat wil zy P” vroeg
de directeur driftig.
Beledigde kunstenares I Juffrouw Na-
rie heeft haar bezoek niet beantwoord.
„Onzin”, bromtjè de directeur. „Het
meisje wordt ;gek van waanzinnigen
hoogmoed”. Driftig liep hjj op en ne
der. „Wat zullen wjj beginnen Grom
mel.”
„Neem een anderejuffrouw
was niets nieuws meer.”
„Eene andere nemen,” riep Kynston,
„en waar vind ik er eene P Zjj komen
met schreeuwende eischen. En dan die
wissels, die my de haren td berge doen
reizen zjj «uilen mjj rulneeren, «eg ik
u ik houd het niet langer uit.”
„Ik ken niemand, die dit beter kan
ftfweren, dan gy,” Jiervatte Grommel op
staande en de asch van zyn sigaar klop
pende.
„Ik”, vroeg de directeur verbaasd en
zocht te vergeefs oen blik in het van
hem afgewende gelaat te slaan. „Hoe
meent gjj dit P Gjj zjj t vindingryk
Grommelhebt gjj een plan, spreek dan.”
Juffrouw Marie rydt beter dan iemand
die ik ken”, zeide Grommel, terwyl hy
nog altjjd met den rug naar den direo-
iniger dau
ien Torm
woord op een vraag zyn ondubbelzinni
ge goedkeuring uitgesproken over het
voorstel der Geallieerden tot het ver -
zekeren van de vryheid der Dardanel
len en het beschermen van de rassen
en godsdienstige minderheden in de
Turksche gebieden.
RUSLAND, dat door de Geallieerden
wordt buitengesloten van het Oostereche
vredesbanket, komt in een nota aan mi-
nister Curzon op voor zjjn medezeggen
schap inzake de zeestraten.
De sovjet-nota betoogt, dat de toe
stand in het Oosten zoo dreigend is
dat alleen een onmiddellgke vrede het
Zuid-Oosten van Europa kan vrywaren
Russi-
w uuiu(j, dat de
Oostersche kwestie uit-
ligj in de .erkenning
recht van het Turk
sche volk om in werkeFykheid de in
tegrale souvereiniteit te herstellen over
de Turksche gebieden, en in het by -
zonder over Konstantinopel, de hoofd -
stad van Turkye, en over de zee-eng
ten. De West-Europeesohe mogenheden en
in het byzonder de meest onverzoenljj-
ke harer, GROOT-BRITTANNIH, weige
ren aan Turkye de gebieden en de zee-
engten, die het onbetwistbaar toebehoo-
ren, terug te geven, «.g. op grond van
de vrijheid der zee-engten, doch in wer
kelijkheid om haar eigen overheenching
te handhaven. De vryheid der zee-eng
ten is voor alles noodzakolyk voor de
mogendheden, die aan deze zee-engten
grenzen.”
De nota herinnert nog aan de ver
vlogen dagen, dat Rusland ook mee-
zeggenschap had in Oostersche kwesties en
dat by een vroeger verdrag z§lfs aan
Rusland de zeo-engten en Konstantino-
pel werden beloofd.
De Weet-Europeeeohe mogendheden
kunnen RUSLAND niet het groote be
lang ontzeggen, dat het heeft by het
bepalen van het lot der zee-engten. De
Sovjet-regeering hernieuwt haar vroege
re verklaringen, dat Rusland geen en
kele beslissing zal erkennen, die «on
der zyn medewerking genomen wordt en
in stryd is met zjjn belangen. Rusland
en Turkye zyn het eens over de wy-
ze, waarop de vryheid der zee-engten
moet worden bewerkstelligd en Rusland
waarschuwt de West-Europeesohe mogend
heden tegen het opnieuw nemen van
beslissingen, die gpen rekening houden
met de levensbelangen van de betrok
ken staten. Geen enkele beslissing, «on
der Rusland genomen ten aanzien van
de zee-engten, zal definitief of duur -
zaam zyn. Een zoodanige beslissing zal
slechts nieuwe conflicten ja het leven
roepen.
Ten slotte stelt de nota voor onmid-
lyk een conferentie bjjeen te roepen van
alle belanghebbende mogendheden on u>
het byzonder van de aan de Zwarte
Zee grenzende mogendheden.
De Sovjet heeft Engeland herinnerd
aan het bestaan van Rusland. Afgo-
sproken werk met de Kemal-regeering P
De samenwerking tussohen bolsjewiki en
Kemalisten is in de latere jaren her
haald elyk aan den dag gekomen. Zy
zijn het ook roerend eens in hun haat
tegen Engeland.
De zeestraten-kwestie zal ongetwyfeld
moeilijkheden opleveren met do Russen.
Deze zien geen heil in de vrjjo door
vaart der Engelsohe oorlogsschepen en
eischen dus de sluiting der seoengten
voor oorlogs-bodems.
kykt, dan blykt er de gedachtengang
geheele maatschappij ondermynt
dat de arbeider zich geheêl 1 o s
schouwt van een bedryf. waartoe
zich vrijwillig aangemeld heeft*.
Zeer juist is, wat Mr. E. O. v. Dorp
dnzer dagen betoogde. Waarom zoo zegt
hy, gaat een arbeider (in het alge -
meen) werken in een bepaald bedryf
zich aldus stellende onder de leiding
van dat bedrjjf P De arbeider doet dit,
omdat hy voor zich in dat bedrijf kans
meent te zien tot een hooger opbrengst
te komen dan ergens anders of dan in
een onafhankelijk bestaan, in een eigen
zaakje of wat ook. Wanneer nu door de
tijdsomstandigheden of andere faotoren
niet in hei bereik der directie, hei be
drijf gedrukt wordt, gaat het dan aan
om de stelling te verkondigen gy di
rectie hebt een zoodanige kunde te ont
wikkelen, dat wjj onder uw leiding een
zoodanig loon kunnen verdienen, als wy
nu eenmaal gaarne zouden verdienen?
En wanneer gjj dat niet kunt, hebben
wjj toch recht op dat loon.
Slechts dan, wanneer het een wanbe -
heer zou «jjn, zou men den arbeiden als
■lachtoffen daarvan, het moreele recht
toekennen om zich daarin te mengen.
Doch al kleven wellicht aan het spoor-
wogbeheer enkele fouten (voor leeken is
dit moeilyk te beoofdeelen, al 1 y k i
het soms eenvoudig), bjj een zpo groot
publiek bedrjjf onder toezicht van den
staat, kan men deze omstandigheid niet
in het geding brengen Neen, veeleer
is ook by de spoorweg-arbeiden het ver
schijnsel waarneembaar, dat de grond -
waarheid van elk bedrjjf. van de go-
heele maatschappij op zjj gezet wordt,
n.l., dat het loon samen moet hangen
met de resultaten vAn den arbeid. Een
andere loontheorie hoeft men nog niet
daartegenover weten te stellen, hier niet
en ergens anders ter wereld evenmin.
En die resultaten van den arbeid slaan
natuurljjk niet alleen op die van de
arbeiders”, doch oo allen arbeid in het
bedryf. Die grondwaarheid raakt in het
grootbedrijf zoek, omdat daar de di
recte resultaten niet te zien «jjn.
Een boer, die tien aardappelen uit den
grond haalt, waar er meer hadden kun
nen zyn, kan zich niet wys maken, dat
dit resultaat van zjjn arbeid twintig in
plaats van tien is doch in groot-be-
drjjven ziet men niet zoo direct wat
werkelyk het resultaat is. Eerder is er
de ideedat loon dienen we te hebben
en we kunnen het bereiken of bekou-
den,^ wanneer we er maar voor „vech-
Daarnevens rjjst dan de directe vraag:
zjjn de loonen inderdaad zoo, dat ze
verlaagd kunnen en moeten worden P
En nu leert een vergelijking wel, dat
de loonen bjj de spoorwegmaatschappij
en in het algemeen hooger «jjn dan
daar buiten. Terwijl b.v. de wegwerkers
na 4 jaar dienst op het platto land f 80
A f 33 verdienen, heeft een veldarbeider
in die streek f 20 A f 22. En de weg
werker heeft, als de veldarbeider, ook
een stukje grond enz. Terwyl het loon
in do spoorweg-werkplaatsen loopt van
f 34 tot f 42, is het nu in metaalbe
drijven van f 30 tot f 39.
Die voorbeelden, al zjjn het maar en
kele, zjjn er een bewjjs voor, dat toch
do grens bjj de spoorwegen, nu er zulk
een tekort is, zou zjjn bereikt. Vooral
niet, wanneer die vermindering niet zoo
ver zou behoeven te gaan, wanneer daar
„Waarheen P” vroeg Kynston, aan wien
Marie niets van Jacobs verplaatsing ge
zegd had, uit vrees voor haar vader te
ontstemmen.
„Als attaché bjj het gezantschap te
Pera om den jongen heer veran
dering van lucht te geven”, zeido
Grommel, en zyne hand op den Behou
der des directeurs^ leggende, voegde hy
er bjj „die Oostersche verloofde zal
uwe plannen weinig dwarsboomen, mjjn
waarde. Laten Wjj er geen doekjes om
winden men kent dergeljjke geschiede
nissen men bemint, doch van huwen
is geen sprake.”
„Ik houd den graaf voor een man
van eer,” zeide Kynston en een
donker rood kleurde zjjne wangen. Hjj
bleef in fiere houding staan.
„Ik ook”, antwoordde Grommel met
onbeschaamde koelbloedigheid, „doch hij
is jong, zeer jong. Wees oprecht, di
recteur, van zjjn standpunt gezien is
het eene groote dwaasheid, houdt geen
stand. De grootste gek houdt het geen
drie volle dagen uitzoo gaat het in
het leven, en al is de dwaasheid nog
zoo zoet, toch Ijjdt zjj schipbreuk. Het
jonge paar had nu reeds oneenigheid.”
„Wat weet gjj daarvan P” viel de di
recteur b&rsoh uit.
„Een gélukkig of ongelukkig toeval,
juist zooals gjj het gelieft te noemen
maakto mjj tot getuige van een klei
nen twist.
Juffrouw Marie weende, wjjl de heer
graaf haar verweet met den troep over
gekomen te zjjn.
deze poet is natuurljjk nog veel hooger
door do hoogere loonen, die de oorlogs
tijden veroérz
Dat spoorwi
belangrjjke
schappij em
1 jjk voor d<
schrik aan nieuwe verhoogingen
ken, het is een punt van belang
talers) omdat de staat een overeenkomst
heeft met de spoorwegen, waardoor het
tekort geheel of gréo tend eels wordt ge
denkt.
Het ligt dus heel en al voor de hand,
dat gezocht wordt naarden uitweg om
dat tekort te dekken. Tarief-verhooging,
we zeiden het reeds, heeft de grens
bereikt. Exploitatie-vermindering bena
deelt hot verkeer. Bluft dus over be
zuiniging op personeel in den vorm van
méér werktjjd, minder personeel, lager
loon.
Het is hard, «eer hard voor hen, die
het treffen, doch het is een over-
g a n g naar een algemeen maatschappe-
lyken toestand met meer normale, min
der bezwarende verhoudingen. Want de
duurte der spoorwegen drukt niet alleen
op den reiziger, die zoo nu en dan
eens op reis gaat. Die duurte drukt op
de werkmanskaarton, drukt op de vrach
ten en maakt ook de eerste levensmid
delen niet weinig duurder. Voor vele
groenten b.v. is de vracht reeds hoo
ger, dan de eigenljjke kostprjjo 1
Tegen de voorgenomen maatregelen der
directies om de loonen te verminderen
en de werktyden te verlengen, als zyn-
de de middelen om het tekort te dek
ken en de tarieven op den duur te ver
lagen, kant zich het personeel. Het
kant zich er zoo stofk tegen, dat sinds
eenige weken het uitaicht geopend is
op een staking.
Zoo’n staking is, wegens de groote ge-
volgen, te beschouwen als een nationa
le ramp. Zoo’n staking sleeat andere
bedrijven mee, maakt andere arbeiders
bjj duizenden werkloos, kost daardoor
aan maatschappelijk kapitaal millioenen.
En die ramp, die druk, die last zou het
zwaarst drukken op de economisch
zwakkeren, op de arbeiders.
Is reeds hierom een staking oen mid
del, dat voor een bedrjjf als dat van de
spoorwegen een hoogst gevaarlyke proef
neming zou zjjn, ook voor hen, die dat
middel toepassen afgezien van dat
gevaarljjke, reist de vraag of de leiders
der spoorwegmenschen hierin juist zien.
Wjj zullen ons niet vermeten in dit
groote conflict met een oordeeling of
veroordeeling aan te komen. Doch wy,
die als pers weergeven, welke stroomin-
gen er bestaan, wy kunnen constateer en
dat zulk een staking, niet alleen om
het gevaarljjke, doch ook om het ge
brek aan recht, algemeen by bekende
groote figuren in de staatkundige en
staathuishoudkundige wereld veroordeeld
wordt.
Uit de breede en diepe economische
beschouwingen, welke hieromtrent in de
groote bladen en in tjjdschriten verschjj-
nen blykt, dat de arbeiders zich niet al
leen kanten tegen loonsverlaging, om
dat zy dan niet toe zouden komen, doch
zy stellen zich op het standpunt, dat zjj
„omdat zjj de leiding niet nebben, niet
aansprakelyk gestald kunnen worden
voor het tekort”.
In die stelling lykt, op het eerste oog,
een groote waarheid te zitten.
wanneer men de zaak even nader
1 seizoen i
vroeg Kynsti
met zjjne dolle mid
delen niet ter beschikking. Het is
list om my myn veeljarigen roem
ontrooven. Doch ik laat mjj niet
het veld slaan.
„Welke berichten hebt gjj aangaande
het circus P” vroeg Grommel kalm.
De directeur haalde de schouders op.
„De nieuwe clowns houden zich goed,
(Joch bjj het volgend kwartaal vragen
zjj hooger salaris. Het is niet meer te
betalen. De kassier vraagt geld en het
bezoek is gering. Het nieuwe rjj-gezel-
schap heeft natuurljjk dadeljjk een tocht
door al de groote steden ondernomen
nog voor wjj er aankwamen. En is dit
nu nog de edele paardendressuur P Zy
voeren nu wilde beesten voor de
pende menigte.”
„Neem eene leeuwin,
bept”, ze”:
ken lach.
De directeur scheen zulks niet ge -
hoord te hebben. Hjj was met zjjn brie
ven bezig. „Ook dat nog”, riep
toornig uit en wierp den brief
