NIEUWSBLAD VOOR ZU1
PUROL 30e
Plaatselijk Nieuws,
lm 4912
Vrijdag 2 Januari 1925
57' Jaargang
njt nummer bestaat uit
XWEE BLADEN.
Uï*> 1 hl 1>EA1).
"stoi en Geest.
Om
FEUILLETON.
Eer en Leven.
Specialiteit Dames- en Kinderconfectie,
S{offen, enz.
It !p« M'mmiac/ih dos Woensdags- en dee Vnidagsimddggs uit-
-v-hponhGijpn per mnamien 125, frnnco per poet in
er hVt nb'i'iri' reent wordt tn d« eerste maand beschikt.
nneerep hij alle Boekhandelaren, Kantoorhouders en bestaande
Telefoon 20. PiJStcMBffiirodionst 137(
>ven ge*
(venwel
jedood
n gehoord
wilde nu
van waai
T„,st bu den overgang van
Ja" i" toderA, üfu«l
.omvattende vraag aan
w de verhouding tuas
«««luke tn liol j
Al» «8 «UUW de?
htjt uil tit jaar wordt Algvw
miU« wAdt «P-W
Ier*®'.
1daar
tulen en
:kt, om-
teder ilWin S0™""1 bL.. v,6t
TVtodaar, dot we widen bfunjt#
timta probleem, dat en ju de jerelf is,
T wfotedng, die, «®s wnfttog™,
ïd. roM wordt, aTSt-wII*
tuizchen stof en geeat.
Htata» bet maar met, J»
twintigste eeuw, dat ge ten opüêto van
dit vraagstuk mot verder staat, dè vroe
gere gedachten Loochen *aar fet o
aenzclfevan den tyd van *Iectn»oit en
radio ir dat ge met ai uw vurttfen -n
fobheo, misschien maar een milw»"»*- «»-
vordgrd *«t pet het oplossen
Traa^tui
Ji,T ut niet op te lossen, om-I
ons stvrvJHgen zoovele rwds<
blijven. Daar is het raadfeel vaïi
aan wie heeft het kunnen do,
dent Daar ia het raadsel van de
wie vermocht het na te vorschsi WA-
ren wy het, die het levep wekten, joomt
en msnsch eo bloem en blad. g donjon
en tot ontwikkeling kwanten? Waan wij
het, die den #dem inhielden va» wat
leefde, zoodat de wairnia hind vAyftte
en het tee re oog brak, of de hiot n baar
src-iuei »dap liet hangen?
Laai .ons at» •Bens eerlek zijn
We óka no t all* békenntn. dat
«MP»? !^-r «bn .4 t r
dootgrondelyke dingen, waarvooj we
staan» waarmee we geen raad wetei We
ge vosjea by bei overpeinzen va» deze
dingen, bij het door-denken van As le-
'yenpnogelijk heden, een huivering van
die ons als omstraalt met
hei i ben glans.
En ire buigen in aanbidding ne» en
eckenbea, dat er Iels is, dat al deze Lo
gen regelt en bestuurt We erkénnet de
Vooraenigheid, Die de oplossing de| le-
1 TOBffdrtselen heeft. We loven de Gelde
lijke Hacht, 'die de som van al «ze
f vraagstukken heeft uitgewerkt en zeftns
eens zal |oen zien En dan zullen wajas
I "iMltógl'wen, waarom alles op de Ie-
reld was, *eals het was on niet andjés.
Maar d»n volgt uit het bovenstaage
oOk een onlosmakelijk verband tfs-
sbaka het een eu het ander. Want is
de dood komt, verdwijnt niet alleen ie
kracht en Wordt het lichaam mat en lkt
•og dof, maar ook de geest is weg. 4$
we de teere bloemstengel knakkem dan
verwelkt de bloem met alleen, maar ook
haar geur gaat weg, de zoete geur, die
een bode was van het heerlyke leven, de
ziel der bloem, zouden we haast zeggen
Dit verband noopt den menith om
zijn leven tweeledig te beschouwen: stof
'lelijk en geestelijk.
Zy, die het alleen maar stoffelijk zien,
zich dus alleen maar bekommeren om
AFagen van kleeding en voedsel, zullen
eens ervaren, dat ze hun leven verspild
hebben. Het Roineinzche Hyk is ten on
der gegaan, omdat het verwende volk
riep om „Panem et circexufia*' om brood
en spelen en niet dacht aan geestelyke
vraagstukken. Het heeft zich zat gege
ten en krora-gelachen en verdween in de
zee des tyds, omdat het voos was gewor
den en tot niets meer in staat
Doch ook degenen, die alleen maar
geestelijke waarden erkennen, ach dus
met om hun werk en stoffelijke nooüen
bekommeren, zullen eens ervargn, dat zy
hun leven verkeerd gebruikt hebben.
Want door hun peinzen over .geestelijke
vraagstukken, slaan zij geên acht op hun
^verwaarioozen zij hun huis en ge
hot'gevolg, dat het een met het
erloopt, en zy tot «den bodelBtaf
geraken. Een sprekend voorbeeld vor
men daarvan de verschillende sectender
asceten, die de eên na den ander zich op
losten in hel verleden, omdat ten slotte
toch een broodvraag zich deed gevoelen.
Rn hnifllrmjftr.rlr broodvraag wordt op
zy^e gesteld, des te klemmender laat ze
zich eens hoeren.
Slof en gpest. Beiden heoren bij elkan
der, kunnen met straffeloos gescheiden
worden. Beide moeien tot gelding ko
men. Zm ZÖn.saam ts vatten in deze
vraag hoe sis ik ten'opzichte van hot
len n Bn deze vraag juist is het, die ohs
zoo luide wordt toegeroepen, nu we het
nieuwe jaar hebban aangevangen.'
ifhti sta ik ten opzichte van het le
ven?
Dat Is de vraag, the ieder van ons
Vs he^nipfoordtn too* JsJchpalf.
mand on omt er aan, oipdat wij allen
leven en v*n ons le\en h^"t beBte moeten
zien te mazen. I
Wij Jiijn er maar niet /vanaf, door er
maar op los te leven, aHof de dagen er
alleen maar waren voor ons genoegen,
alsof de Schepper de aarde liet wentelen
om haar as, alleen voor ons plezier. Zij,
die het zoo opnemen, zijn gelukkig te
noemen, denkt men misschien.
Neen, dat zijn zij niet. Want aan het
einde van hun leren staan ze met leege
handen en zullen ze moeten stamelen: ik
heb met mijn leven niets uitgevoerd, het
is weggegleden als een droom.
De juiste verhouding is deze, dat we
on» lichaam jyen als de drager van on
zen geest. Zoo wordt niet het lichaam
hoofdzaak maar de geest. Dan wordt
niet het matorieele het voornaamste ge
acht, maar het geestelijke. Doch dan
volgt daaruit ook dat we het stoffelijke in
waarde houden, omdat het meewerkt, dat
onze geest zich kan ontwikkelen.
»,Wel ja kerel, spreek van fceluk, dq
ik j« ontdekt heb. Hoe komj gy daiy
toch daar
•Dat vertol ik u straks", sprak Mullet
I met moeite ópstaand, „laten wy thary)
«er Vandaan gaan, want ze zullen spoe*
Pt terugkomen om my mee te voeren."
„Wie?"
Kp »>Kom nu, we zyn hier niet veilig
"MILDe baron volgde zyn bediende, did-
|f fcch snel van de bouwvallen verwijderde,,
Wo snel tenminste als zyn verstyfde le>~
feuematm het toelieten. Toen men half
|fhet kasteel genaderd jvas, rustte hy een
pOgeybLik uit en zeide:
p, »^e toestand wordt gevaarlijk, myn-
I baron, zeer gevaarlijk. Maar la-
ton wij eerat veilig op uw kamer zyn,
zal ik vertellen wat ik weet."
jïoan zij daar gekomen waren, schonk
[pjjBSffich eerst een groot glas vol wa-
i«' en dronk dit in een teug leeg.
^Ena nam hij uit het buffet een glas
en dit scheen beid geheel te her-'
Bj-cO^aar vertel nu wat er gebeurd is",
1 wak de baron.
dat is gauw verteld. Gister-
4oen ik terugkwam, bemerkte ik
de ruine", loog Muller. „Ik had
lijk* Br J,r°'l00r^ vjin spoken en derge-
Tvilde nu onderzoeken wat er
zichtt Van waar wafl- er heen, voor-
hlijkteB raet v0°rzorgen, maar
jD voorzichtig genoeg. Ik werd
en ymtgegrepen, gebonden
wn.'t .ln kelder gedeponeerd,
ia verlost hebt. Ziedaar, dat
«ï/es."
j ^-Wonderbaarlijk," antwoordde
aron, ,^n?iar hoor eens Muller, ik
h»*iDlet °QnüOZ0l genoeg om da« ver-
van u te gelooven."
„Gij gelooft het niet", riep Muller ver
baasd en verwonderd.
„Ik geloof er geep woord van",ant
woordde de baron koel.
„Maar gy. hebt me zelf toch verlost.'
Ge meent toch niet, dat ik voor myn ge
noegen mij in dat hol heb laten opsluiten
of mij misschien zelf een prop in den
mond geduwd en mij gebonden hebt."
„INeen, zoo onnoozel ben ik ook niet.
Men heeft u overvallen, gebonden en op
gesloten, dat is zeker De kwestie is al
leen maar, wat gij midden in den nacht
bij de mine te doen hadt. Het spookte
er, heeft men verteld. Gij zult zeker kuü-
oen zeggen, wat dat spoken te beduiden
'had."
Muller zag den baron aan. Deze was
geslepen als hy zelf. Hij kon hem
niet vertellen, dat hij Maner niet
had.
Wel", mijnheer de baron", antwoord-
hij, „nu zijt ge toch al te wantrouwig,
ik bij de ruine te doen had, kan ik
el zeggen: de onrust dreef mij er
|„De onrust."
|„Ja, ja, dat is duidelijk. Gij weet toch,
it ik Mener daar begraven heb. Welnu,
$t zijn vrienden hem, die een on-
Qrzoek instellen naar zijn plotseling ver-
(fijnen. Zij geloovca niet, dat hij voor
d| politie gevlucht is en schijnen' hem
i 0§ het spoor gekomen te zijn. Is het
I w^der, dat ik naar de mine ging."
Het is mogelijk, maar wie zijn die
vAnden?"
JWat zal ik u zeggen. Dij de twee,
dif mij opgesloten hebben wn er een,
difi ik ondanks zyn vermomming thans
hefende."
Ên wie was hij?"
lozêf, de bediende van de Gannal."
A baron verbleekt®
I ifl'at", riep hij uit, „is die kerel te-
I ruif En zyn meester?"
,|ie is wellicht eveneens terugge-
Als we het leve& jjo» tweeledig zien}
alles in de juiste vwhbuding stellemW
dan trachtten we het i.'p jhooger plan w
brengen Dan loven w»'ra»r niet zoo-zoo,
maar beoefenen we da IpvensdeufAen
omdat we het leven zién als'een opgang
naar hooger iedaal, alvnei^erhoffing tot
hooger peil Iedere da» jran het jaar zal
vreugde bieden aan pern, die stof en
geest zien in het juiste* verband, die hun
leven naar alle kanten* billen uitbouwen
en opheffen, -p
der idvertentienMaandag» en Woensdag» van 1 tot 6 legelB ƒ1,15
meer»0,17lfa: Vrijdags van 1 tot 6 regels 1,80, iedere regel meer
maal plaatsing, wordt de 3e plaatsing berekend tegen f 0,10 per regel
Maandag en WoensfLag en tegen 0,l'21/2 per regel op Vrijdag.
'Voor meer plaatsingen, groot ^antai regels en condities vrage men tarief.
In-gezonden Mededeel! ngen.
welke begeleid
pel van mej. M.
tikte Ds. Hoekse-
fa ledegewerkt, de*
In middag te heb
een woord van
WUIIoe-Lanoerak, 2 "3to. Da tadi
van de Zondagsschool eer Ned. Hery.-
meent© alhier vierde .^eratfei
Kerk.
Ds. Hoekzema had ais hoofd d(
dagaschool de leiding eh ging voor
bed .3.f4
Hierna verhaalde bi^de aloude Kerst-
geaAiedenis van de «boorte van Jezus,
in de kribbe te Bptblehem, wat door
jong en oud met oaiülu'dit gevolgd word
Door mej. A. Verpieuieii werd ook nog
een mooi verhaal vort ld, wat ook zeer
m den smaak viel. Q<jk werden de kin
doren, dank zij de fUltae bijdragen dor
gemeentenaren, onthand op chocolaoo-
molk en krentenbroodjes
Ter afwisseling werden er Psalmen
Kerstliederen gezonge
werden door het orge
Kooiman. Daarop be<
ma allop die hadded
kinderen zoo'n Mac fit
ben bezorgd err vqoi
dalik gebracht aan dó^ tmes A. Vermeu
len en A. Kooiman, die hem zoo torzijde
stonden, maar vooral'1 de vacature, al
hun best voor de Zoi$ igsschool gedaan
hadden. 4
Ook werd de organic nog oen woord
van dank toogesprokeft:
Eindelijk kwam de wheeling der boek
jes," waar de kinderen zo naar uitzagen.
Ijo ouderen, die de ZL.dagaschool gin
gen vérlaten, kregen, b ilvo een boekje,
mee,
Hioma werd de byeeniomst met dank
gebed gesloten en gingen de kinderen
hoogst voldaan huiswaarts.
Dat het Kerstfeest nog al wat belang-1
stelling trok, bleek, dat het Kerkgebouw
goed bezet was.
Noordeloos, 2 Jan. Eersten Kerstdag,
des avonds, brandde in de kerk der Ned.
Herv. Gemeente voor het eerat het elec-
trisch licht. De predikant richtte zijn
predikatie geheel op hel nieuwe licht
Eensklaps echter werd de kerk in duis
ternis gehuld. Er bleek een stoornis in
de schakelaar te zyn. Na dit verholpen te
hebben, kwam al spoedig een tweede
stoornis, mot gevolg, dat de predikatie
werd bekort.
Vrydagavond, Sen Kerstdag, werd
door de Muziekvereeniging Volharding al
hier een uitvoering gegeven in de O. L.
bchool. Het trio Bonné verleende zijn
medewerking. Daar wij daarbij niet te
gen woordig konden zijn, is een juist ver-
„Was hij gisteren ook da&r?"
„Neen, hem heb ik niet glkien."
„Maar dan wordt onze toestand zeer
gevaarlyk."
„Ja, zeer gevaarlijk, inderdaad. En
daarom, mynheer de fewn, was het goed
dat ge mij niet wantrwPlrt. "Wij mogen
wel drommels goed oppasftap,/het gevaar
dreigt van alle kanten.".
„Gij hebt gelijk. Maar lafqawij het
gevaar kalm onder de oogen zre»."
^Na, ik geloof, dat gij goed zult (Joen
Sv#el mogelijk uw kapitaal los te )na-
Ajsl gij kunt, verkoop dan stil
onrqpad&u goederen, beleen ze of wat
ook, AfWylk^heb zoo'n voorgevoel, dat
we gcnKma*P meer veilig zyn."
„Ah, n aipdt mij raden tfe vluchten,
nadat zooveel ik kon, ten gelde ge
maakt hèb?"
„Ja juist, beter kuöt ge 'niet doen."
„Ho, gij overdrijft, zoo erg is heit nog
niet, wie. zal ons iets makéiflp!
„Dat is, dunkt mij duidelijk genoeg. Do
Gannal is terug met Jozef en die weten
genoeg om u aan de galg te brengen.
Daarenboven, er broeit iets, ik weet niet
wat het is, maar ik voel het. Gij zegt im
mers zelf te weten, dat die jongen van vJv
zuster niet verdronken is. De apotheker,
myn handlanger, moet hem gered hebben
maar hij zwijgt. Ik vertrouw, hem niet
meer, in het geheel niet."
„Maar wat zou hij ons maken?"
„Ik weet het niet. Dat is echter zeker,
hij heult, hoezeer het tegen zijn eigen be
lang zijn mag, met onze vijanden. En ik
vertel u, op een kwaden dag, komt op
eens uw noèf te voorschijn, eischt zijn
erfdeel op e nwie weet, of die schurk van
een apotheker niet spreken gaat."
„Ja, ja," antwoordde de baron van
Gelselaer, „ons geheim is geen geheim
meer. Te velen dragen er kennis Van."
„En wij kunnen mêt allen vermoor
den."
„Stil toch. De Gannal weet alles, maar
hij zal zwygen. Estelle weet niets, maar
MARKT 9 BAHtMANN Co. 2S»
Aan mijn geachte Clientèle, een Gelnkkig Nieuwjaar.
slag niet te geven. Volgens inlichtingen
van bevoegde zijde zijn,'de muzieknum-
iers uitstekend geepee* en gaven zij
ik van ernstige atum Over het alge-
tgjhter hebben d«voordrachten van
loemd trio niet voldaan. Sommigen
waqen niet hoog van gehalte. Anderen
bewogen zich op politiek terrein, wat niet
verkieselijk is.
Voor kaash besteedt men in deze ge
meente voor le soort f 55f 60 en voor
2e soort f 50—f 54 per 50 K.G. Vette
varkens gelden alhier f 0,37f 0,39 per
hall K.G.
Ouderkerk a.d. IJssel, 2 Jan. De keur-
loonen voor vee en vleeech hebben 't
vorig jaar opgebracht f 1406,35, zoodat
deze dienst een voordeelig saldo oplevert
van f 261,16.
Reeuwfjk, 2 Jan. Ze kwamen van Bo
degraven en waren vermoeid van het te
gen den wind in duwen van een kar. Ze
aouiden even rusten in het hotel van den
heer G. Hoogland, aan de Reeuwijksché
brug.
De handkar werd voor het hotel ge
plaatst on de vermoeide mannen gingen
binnen zitten en deden zich tegoed aan
een ververaching. Opeens de kreet: „Daar
gaat je kar!" Een ruk wind nam de kar
een meter of 15 mee langs den straat
weg, doch stuurloos kwam zij nog voor
de eigenaar het verhinderen kon, in de
vaartwelering terecht. De kar werd met
VeRfendÖ ZTacöien*"'opgeViScin, toWF
zeilen, die zich er in bevonden ter waar
de van f 6, verdwenen in de diepte en
bleven na langdurige opsporingen ver
mist.
Bit ongeval overkwam 30 Dec. j.l. den
heer Verbiest te Gouda, koopman in oude
boeken, en zijn helper.
Zevenhulzen, 2 Jan. De Ned. Herv.
Zondagsschool alhier vierde Kerstfeest
in de Ned. Herv. Kerk. Om vijf uur wa
ren ale kinderen present. Tegen half zee
werd de toegang voor oudere verleend.
Ds. Tak opende met gebed het samen
zijn, en zette vervolgens het kerstverbaal
uiteen.' Vele liederen werden door de kin-
detren, onder begeleiding van 't schoone
orgelspel van den Heer Heemskerk heel
goed gezongen. Een koortje uit de Zon
dagsschool zongen heel mooi een paar
meerstemmige Lederen.
De directrice, mej. M. Pols, wist de
kinderen te boeien door een eenvoudige
Kerst vartelling. De kinderen werden her-
Gesprongen Winterhanden
deukende Wintervoeten
Ruwe, Schrale Huid
Springende Lippen
By Apotlu an
vermoedt veel, zij is echter onschadelijk.
Mener is doöd. Dio apotheker zou dan
toch het gevaarlijkst zijn."
„Misschien. Gij zijt mij echter al te ge
rust omtrent jonkheer de Gannal. Tot
heden heeft hij gezwegen, het is waar
doch wie belooft it, dat hij het zal blij
ven doen."
„De reden, waarom hij toen ter tijd
zweeg, bestaat nog."
„En welke is die reden?"
„Ik aal ze u mededeelen. George de
Gannal bemint Estelle, meer dan zijn le-
•Tien. Hij weet veel van mij, maar wil het
niet openharen, omdat ik de vader ben
war,
die hij liefheeft
Tm, eea zwakke grond om op te ver
trouwen. Zè*dtij blijven zwijgen?"
„Waartm ^Kp«Ey niet?"
„Waarom ntótP' er zijn tien redenen
voor één." 4fcfc
„Welke dan?" |r
„Ten eerste zou het zwgeni hem
zwaar kunnen vallen en hij beqfliten,
danks alles zich zelf van zijn sJnijld
le pleiten. Ten tweede zou hij zijn Ui
fegeng uw dochter kunnen verliezen. Ten
.•derde zou hij in de meening kunnen ko
men, dat freule Estelle,, die in een ge-
atf^hlfc,krankzinnig was. Zij zou voor
zijn omjlwl&ngen dan toch geen verdriet
hebben.zijn ar verschillende mo-
gelykheden. zegr^felf, dat freu^ Es
telle veel bemNlMÈwelnuijals de Gan
nal gaat meenen/wM^j? toon Élerf Éjfih
zal hij misschien nief langer Zwjjge'ij
Ook is het niet denkbaar, dat ae
zelf niet wil, dat de Gannal zich vnor
haar langer nog opoffert. En nog andere
veronderstellingen kan men maken. Weet
de Gannal ook, dat er nog een zoon leeft,
van uw zuster, die recht heeft op de erfe
nis, die gij aanvaard hebt? Als die
zoon, hij moet thans een man zijn, op
duikt, zal George de Gannal dan ook blij
ven zwijgen?"
^Hm, gij zijt sterk in hot maken van
y gronderstellingen, maar ik reken, ge-
haaldelijk getrakteerd. Ds. Tak sloot
met een woord van warmen dank, omdat
dit Kerstfeeat weer uitstekend geslaagd
was. Nadat door de talrijke menigte nog
een gezangvers gezongen was, gingen
kinderen met rijke geschenken en ver
gezichten naar huis.. De Direc
trice en eenige andere Dames (helpsters)
die zich zooveel moeite en opoffering ge
troost hebben om het Kerstfeest zoo
schoon mogelijk te doen zijn, in hunne
verwachtingen niet teleurgesteld.
Nadat de Gemeenter. onlangs heeft
besloten tot opheffing der aschkar, is
aan den aschophaalder, den Heer Hart
man door B. en W tegen 1 Januari e.k.
aan hem ontslag aangezegd uit zijn be
trekking.
Aiblasserdam, 2 Jan. De muziekver
eeniging Soli Deo Gloria Hield een uit
voering in de zaal Harmonie. De zaal
was tot in alle hoeken gevuld en het pu
bliek scheen te genieten van de muziek,
zoowel als van de voordrachten van den
heer D. v. d. Hoek. Het stuk„Eerloos",
waaraan verschillende personen deelna-
ift ov zoifa wr jno4 je Al'an va
ren het er over eens, dat hier geen tijd
en moeite waren ontzien. Niet een keer
waren de personen in de war. De rijks
ontvanger ging gebukt onder de tekorten
en de oorzaak daarvan was zijn zoon,
die als officier in het leger groote verte
ringen maakte en boven zijn stand leefde,
welke zoon door de moeder zoo bedor-
dat ze zich niet schaamt een
uit de brandkast te doen
gesnap werd en oorzaak
zelfmoord van haar man.
van de muziek willen we
voorstellende een werkstaking
muziek en geleidelijk namen de
^^fscheid tot tenslotte de groote
Itrom en kleine trom nog dienst deden en
ten| allerlaatste ook deze gingen en de
ba/is zelf alleen overbleef. Het was wer
kelijk mooi. Alleen we willen Soli's le-
ilen aanraden zoodets nooit in werkelijk
heid te doen op een concours zijnde, want
clan komt men met geen eersten prijs
thuis, zooals de laatste keer.
[heel ongelijk hebt gij toch niet. Ja ja,
de Gannal kan gaan spreken."
„Ik geloof zelfs,' dat hij voornemens ia
dit te doen."
„Waarom gelooft gij dat?"
„Wel, wat doet hij hier terug, als hij
niet spreken zou, Hij is toch met zeker
doel hier heen gekomen."
„Wat zou het zijn?" v
„Ik kan de gedachte niet van mij al-
zetten, dat hij zal gaan spreken en daar
om raad ik u op uw hoede te zijn en te
zorgen, ieder oogenblik gereed te zijn
tot vertrek."
„Ja, ja," antwoordde de baron, „het
gevaar dreigt van dichtbij, doch ga thans
heen én herstel u, ik wil nog nadenken.
Het komt er thans op aan. Als we dit
maal overwinnen, zijn we meester van
het terrein, en als gij mij trouw helpt, cai
het u niet berouwen."
Muller ging en baron van Gelselaer
bleef alleen op zijn kamer. Lang even
wel bleef hii niet alleen, spoedig toch
werd er op het raam getikt, dat op cUt
*raranda uitkwam.
1 k Van .Gelselaer echrikla. Wie mocht
daar zijn en wat wilde men van hem
Hij hield zich stil, doch het kloppen her
haalde zich. Hij greep zijn revolver,
bolide den haan over en ging naar het
raam.
„Wie daar," vroeg hij.
„Laat mij binnen," antwoordde een
bekende stem,
Een doodelijk bleek oveertoog hot gelaat
van den adellijken schelm, hij had de
stem herkend van George de Gannal
„Zijt gij alleen," vroeg hij.
„Ik ben alleen, doe open, ik moet n
spraken."
Nog aarzelde hij een oogenblik, toen
echter nam hij een besluit en opende de
deur.
Zonder iets te zeggen, schoof de Gan
nal naar binnen en wachtte bedaard tot
de baron weder gesloten had.
(Wordt vervolgd.)
