Zware TreMioiifeo Een Heerennois. Biirgerraiffluls Boouimansuionlno VAN HOUTENS CACA O WOONHUIS Koehooi. De Verpachting Paardenhooi Schouw. Aanbesteding Aanbesteding. Aanbesteding. 60 Palingfuiken CURAL De bekende GROOTE OPRUIMING bij Ook toen reeds dmi cmde/ia," STER-TABAK Het geheim eener Moeder. Radiotoesiei fccu en duimde Te koop: met Schuur koop S. SWAAP G. ENGELMAN Zn. Nieuw-Lekkerland Zang- en Muziekconcours Xe koop: STOLWIJK Misdruk fl.00 p. 10 kilo China Matten D. BOON - Schoonhoven Tl huur oliekoop gevraagd Te koop gevraagd: BAVO- Parijs in een Charlestonroes" (So this is Paris) In de hoofdrollen: Monte Bleu en Patsy Ruth Miller. Regie: Ernst Lubitsch. Te koop: Te koop: i Brand- en Sniluionden A.N.van Zessen A Baaren Schoonhoven van pracniiit:ii:iiHnneid alle Hulshoudeiljhe Artikelen aan le schallen ol Uil ie nullen mm S0H00NH0VEK8CHE COURANT van Vrijdag 24 Februari 1928 Ko. 5394. TWEEDE BLAD. Van Rondom Mengelwerk. De vermiste Millionnair FEUILLETON. Een mal geval! O* Fa. JMI BROUWER HAVEN «S - SCHOONHOVEN, bekend door haar teer lagen prijzen en goede kwaliteiten van Behangselpapier Verfwaren, Glas enz VERKOOPT THANS OOK Bezemt. Borstels I uiwagens bponzen, Zeemlappen. Dweilen. Stoffen enz enz. en natuurlijk ook alweer een zeer goede kwaliteit TEGEN OEN ALLERLAA6STEN PRIJS Dit ia nog zoo mal niet! Maar nu komt het '«0> leder, die voor 60 ot. besteedt heeft kans in het bezit te komen van hiernaast genoemd compleet RADIO-TOESTEL, dkt is toch wel een mal geval!!!! Vraag of schrijf eens om Prijscourant en voorwaarden. JAN BROUWER - SCHOONHOVEN TE KOOP wegens verandering v. gerij Twee groote Te bevragen bij W. KOOIJMAN, Le» kerkerk, Sluis. tJKoerderii le koop, 13 H.A. WEI- en HOOILAND. Mei te aanvaarden, Gelegen Zuidplaspolder. Adrea: D. ZUID AM, 5e Tocht, Moordrecht. Een flink goed onderhouden en pl.m 300 Meter beste TUINGROND, na koop dadelijk te aanvaarden. Te bevr. bij de Wed O. Harlaar, Wijk B 165, Ouderkerk a.d. IJssel. Ongeveer 20.000 halve Kilo's best gewonnen Adres: P. J. DE VRIES te Bteskensgraaf. HYPOTHEKEN. Diverse kapitalen beschikbaar. Op Landerijen met goede overwaarde 4K Op Huizen vanaf 6%. Billijke condities-Inlichtingen bij G.v. D. T, Kortedijk 6 en P. SCHxKfcL, School straat 11, Schoonhoven Tandheelkundig. Lopiker.tr.et BB Schoonhoven SPREEKUUR alle werkCgen 10—S uur, 's avonds van half 7 tot 8 uur. Dinsdag en Donderdag, alleen 's av. van half 7 tot 8 uur. Sprsskuur te Lekkerksrk: lederen Donderdag van 12 tot 4 uur in het Café „DE GROOTE BOER". Spreekuur te' Krimpen a.d. Lek: lederen Dinsdag van 1 tot half 4 Sociëteitsgebouw P VAN NAMEN BESLIST PUNLOOZE behandeling. Tandheelkundige Prakfl|k (Gevestigd 1872) Boezemsingel 212 Rotterdam SPREEKUREN te Zaterdag* 12 - 3'A aar Middelweg C 194. op Hemelvaartsdag 1928 te Berkenwoude. van publieke Vermakelijkheden Ververschingstent. enz. vindt plaats op Zaterdag 17 Maart a s 's avonds 7 uur, in het Csfé .DE VRIENDSCHAP", inschrijvingsbiljetlen uiterlijk vóór genoemd tijdstip in te zenden aan den Secretaris W. C. MOLEN AAR, Berkenwoude, die op verzoek nadere inlichiingen verstrekt. Zang- en Muziekverenigingen die nog geen inschrijvingsbiljet ontvingen voor dit concours, kunnen 'top aanvrage bij genoemden Se cretaris bekomen. 10.000 peed bij JOH. VAN MIDDELKOOP, Tienhoven bij Ameide. Ta» koop: Een Am-grenen en een eiken Bij L* VAN LOON, Schoon- i hovensche veer. Ondergeteekende, zal den len Maart 1928, trachten aan te besteden: Hel bouwen van een WOONHUIS san den Oudelandsche Weg le Ouderkerk a.d. IJssel. Bestek en teekeningif 150. Tevens Inlichtingen verkrijgbaar bij den Architect D. BURGER te Ouderkerk a.d. IJssel. De \rchitect J. KAPTEIjN zal op 8 iflaart e.k.v in het Café „'t KRUGHUIS", t.o.v. de Wilhelminasluis te Vreeswijk, in het openbaar trachten aan te besteden Hel boawen' ven een dubbel Woonhuis op een terrein a.d. Jullanaweg le Vreeswijk. Bestek en één teekening ver krijgbaar bij de ondergeteekende en bij den- Heer P KAPTtlJN, Handelskade, Vreeswijk k f 4.— per stel (postwissel f 4.30 Amersfoort, Februari 1928. J. KAPTEIJN, St. Radboudstr. 37. BUROEMEESTER en WEI HOUDERS van zullen *p Maandag 19 Maart 1928. desvoorm. te 10 uur ia hel apenhaar aaabestadaa: Hel banwea van een ■Q09SPANNIN9SSTATI0N aan den Heudschen weg. Bestek en Teekening k I 3.— (restitutie f 2.-) bij P. D. STUURMAN Architect, Waddinxveen, Haven 25. Schoonhoven. Indien U werkelijk zeer goede Radio ontvangst wenecbl voorziet U dia van eea N.S.F. Apparaat Sab Agent voor Scheonh ven en Omstreken A. O. H. v. Barkal Eleclr. Techn. Install lie-Bureou Sc*. inhoven Enorme aorteeriiiK In V II I ïf A Hl ATT KI A l'g«'jiami en (p«r El Kxira laire prysrn voor direet of tater Ie Krimpen a/d Lek: Brieven aan den BUROEMEESTER van Krimpen a/d Lek. tfegens vertrek le koop, tc GOUDA?een met Tuin. Billijken prijs T e bevragen Crabethstraa t20, Oouda EEN met 7 tot 15 H.A Land. liefst in den Krimpenerwaard en ook genegen de Inventaris over te nemen. Br fr. no. 625, bureau van dit blad. Kon. Hnarlensche Brood- en Meelfabriek. SCHOUWBURG BIOSCOOP - GOUDA Vanaf VRIJDAG de groote succes operette film: is toch voordeeliger. Vraagt heden nog Uw Winkelier. Depöthouder voor Oouda en Omstreken: C. S. LINDEBOOM, Nieuwsteer) 10 - Gouda. 4-pers. Wij hebben speciaal met dit fiimwerk gewacht tot na de groote Bal-Masqué's, want deze geestige operette film ontsluiert U eenige Bal-Masqué gevaren, welke wij liever niet vóór de Ooudsche gemaskerde feesten bekend maakteit PARIJS IN EEN CHARLESTONROES was DE grootste succes film van dit seizoen in het City Theater te 's-Qravenhage, Tuschinsky te Amsterdam en Grand Theater te Rotterdam. Verwacht i „DE RUSSISCHE BANNELING" voor elk aann. bod, ook ruilen met motor. Oouwe 230a, Oouda. L HONKOOP, Tentweg, Stolwijk. Té koop: Te bevragen bij J. Terlouw Kzn., Goudriaan. ttgen in doosjes van 25, 45 en 75 ets., bij Schoonhoven Adres: ZIET li. ETALAGES ZATERDAGAVOND11 TN de eerste helft der 19e eeuw waren in XAmsterdam de toesleedjes nog in zwang, om ter kerke te gaan, of dames naar een priltje of avondje te brengen, voor een enkele maal ook naar een bal, concert of schouwburg. Een comfortabel en snel vervoermiddel was het zeer zeker niet; in het gure jaargetijde kwam men dikwijls door en door verkleumd naar huis. Doch ook toen reeds verwarmde en verkwikte men zich bij de thuiskomst met een geurigen kop Van Houten'» Cacao. In deze urie verschijnen 10 advertenties. Zij die de volledige »eri« uitknippen en zenden aan C.van Houten, fif Zoon te Weesp, Krijgen de volledige serie der illustraties dezer advertety ties, gedm* op mooi ouder wetsch papier, omgaand toegezonden. ^«11 A\«m door JAN KUKUIT. i In Nieuwpoort is een epoedeiechen- de Raadsvergadering gehouden over „corruptie door een wethou der". Het geval joeg veel stof op en werd op heftige wijze in deze raadsvergadering besproken. Toen we bij tante Betje kwamen, door geurde de heerlijke koffiehicht reeds het vertrek. Tante was bezig om een bakje te zetten en dribbelde bedrijvig heen en weer. Maar onder haar werk door kon ze toch niet nalaten om te zeggen: Wat ben ik me van de week ge schrokken. Waarom tante? Wel, om die corruptie, dde er in Nieuwpoort is. Heb je het niet gelezen, dat ze daar achterover gestaan hebben vanwen-" de oorruptie. En dat in zoo'n kleine nlaatsl Je zou er van den schrik met "je naraplu op zolder gaan zitten, schertste Jodocus.» Ja, maak jij maar lolletjes. Ik zeg maar zoo, alsdat het tegenwoordig toch maar wat is met die oorruptie. In dan tijd van mijn man zaliger hoorde je nooit van zooiets. Je wiet compleet niet wat 'et beteekende. Net als die wethouder in Nieuw poort, die wist o&k. niet wat het woord beteekende, zei ik. Gelukkig voor hem, zijn zieltje zal dan zoo blank zijn als graslinnen, grin- j nikte Jodocus. Hoe is bet met de koffie, tante. Ze is direct klaar. Maar daar in Nieuwpoort liep het toch ook over koffie. Hoe hebben die menschen nou koffie ge dronken? Heel eenvoudig tante. Ze zaten op een stoel, grepen het bakkie beet en slurpten welbehaaglijk. Nee, dat bedoel ik niet, maar in wie zijn tijd eigenlijk. Ze zaagden hout voor den wethouder en dronken koffie. Moet die wethouder dat koffiedrinken nou be talen of de gemeente? Of geen van beien? vroeg ik. Ja, dat kan ook nog. Maar wat hebben ze er toch over uitgehaald. Reus- achtig wat een drukte. Het gaat zeker wel ovèr duizenden guldens, dat er een gpoedeischende raadsvergadering voor werd uitgeschreven. Welnee, tante, over een paar dub beltjes. Want het kwam neer op een paar uur verschil hoogstens. Wat, over een paar dubbeltjes hoog- f stens. En moeten daarvoor die menschen bij mekaar komme. En moet er daarvoor presentiegeld worden uitgekeerd. En moet daarvoor de heele bpel op stelten gezet warden. Ja maar tante, koffiedrinken is een moeilijk werk, vooral als je niet» krijgt. Ik begrijp je al, Jodocus slok op, hier is je bakje troost al. Maar toch, het ie een typisch geval, Het waren lui In dienst van de gemeente. Mogen die bij iemand koffie drinken in gemeentetijd oi niet. Natuurlijk, zei ik, dat komt in elke plaats voor. Er ziin plaatsen, waar werk lieden in gemeentedienst haast niet an ders doen dan koffie drinken. Ongezond ie dat, zei Jodocus, je kan ook teveel van het goeie krijgen. Maar ts die koffiedrinkende wethouder nu ge- Bchorst of niet? Bijna, jong, dat had er nog maar aan ontbroken. Maar. het ging maar om één stemmetje, anders was-ie geschorst geweest. Dan was de klucht volkomen veweest. J£n dat om een onnoozel bakje kof- de generaal liever koffie dronk dan krijgsroem oogstte. Had-ie gelijk in ook, gnuifde Jodo- jus -- Maar daar in Nieuwpoort zetten ze tegenwoordig sterke koffie in den Raad- Fut zeg ik maar, besloot tante. Wijs gesproken, prees Jodoou». De ouwe Teunis neuriede op de wijs van Piet Hein: Heb ie al gehoord, Dat daar in Nieuwpoort De koffie wordt sterk geschonken. Ze drinken re bruin en vinden het fortuyn Dat er wordt zeer flink gedronken. Nieuwpoort, Nieuwpoort, daar wordt nu wat [gehoord Zyn huizen z\jn maar klein, z\jn straten z\jn [wel rein, Maar koffiedik zit er in het brein (bit.) fie. Tante, zog dat niet. Om oen bakkie koffie zou iemand een moord begaan Heele legers zijn in de pan gehakt omdat Mevrouw Collins—^Cox is in de wachtkamer en wenecht u een oogenblik te spreken, mijnheer, zeide een der po li tie-agenten, terwijl hij de kamer binnen kwam, waar ik met den commissaris van politie zat te spreken. CollinaCox, CollinsCox, her haalde de commissaris, dat is de be roemde Amerikaansché millionnair, die onlangs in Londen is komen wonen. Een oogenblik later kwam mevrouw CollinsCox vlug het kantoor binnen en werd de deur achter haar gesloten. Zij was een mooie vrouw, met een prettig gezicht en blijkbaar erg opgewonden. Mijnheer, riep zij, naar den com missaris toekomend, ik heb mijn man verloren; hij is spoorloos verdwenen! Sedert wanneer? vroeg de oom- I missaris, haar een igtoel gevende. Sinds gieter-avond. En hier heb' ik iets Uit haar tasohje haalde zij een kar tonnen doosje, dat zij op de schrijftafel neerlegde. Mijn chef nam het in de hand maakte het open en baalde den inhoud er uit, namelijk: een brief een een klein pakje. Over zijn schouder heen glurende las ik wat er in den brief stond: „Geachte Mevrouw! U kupt gerust zijn, dat uw man veilig is, zoolang u geen pogingen aanwendt om hom te vinden. Als u dat wel doet, zal het u berouwen. Hij verzocht mij u de hierbij ingesloten chéque van 120.000 gelden te zenden, die u moet inwisselen en waarvan u ons dan het bedrag vol gens onderstaande aanwijzingen moet doen toekomen. U moet naar de bank gaan, de chéque inwisselen, het geld in een tasch doen en vanavond om acht uur precdee, wanneer hot donker ie, daarmee naar Cross Street, gaan en de tasch tegen het hek van nom- mer (7 zetten, daar, waar u een wit kruis op een van de eteenen zult zien U moet alleen komen en er aan niemand een woord van zeggen, 't Is de wensch van uw man, dat het plan zal slagen, daar dit de eenige redding van zijn le ven zijn kan. Als het geld in verkeerde handen valt, zal uw man een nieuwe chéque voor ons teekenen, die u dan weer zult inwisselen en ons brengen. Het zal u dus veel moeite sparen, wanneer u er voor zorgt, dat het goed terecht komt, en onze bevelen strikt nakomt. Als wij het geld hebben, komt uw man terug. Zet de tasch op het witte kruis en ga dan oogenblikkelijk heen. Men zal u vol den en wanneer u niet terstond weggaat, of als u omkijkt of ons laat bespieden, zoo zult u binnen twee uur weduwe zijn. Wees dus voorzichtig. Wanneer u ons verraadt, verraadt u uzelve en mijnheer Collins—Cox. Intusscben sluiten wij hier bij den zegelring van uw man In, om n te bewijzen, dat het ernst is. De Zwarte Hand." Toen nam de chef bet kleine pakje op en vouwde het papier open. Het was een gladde gouden ring. uit en drong een gouden bril. Natuurlijk, mompelde lk, toen hij binnenkwam, tegen mevrouw Cox, h/trrl genoeg dat hij het hooren kon, ala zij echt is, moet u haar inwteselen en doen zooals u gezegd is. H Zal u wel 120.000 kosten, maar er is niets aan te doen. Mijnheer Stainer, vervolgde ik, mij toen terwtond naar hem keerende, kunt u mij ook zeggen, of dit mijnheer Cox'a handtekening is? Ja, dat is ze Overtuig u als 't u blieft eerst go<d. want het geldt hier een hoogst gewichtige zaak. Bekijk haar nauwkeurig. Hij boog zich er over heen en keek er een oogenblik op als iemand, die bij ziende is Ik hield hom goed in het oog en zag, dat zijn handen beefden en zijn lippen zenuwachtig trokken. Ja, zeide hij kalm, ik durf er een eed op te doen. Maar het schijnt, dat hij ziek was, toen hij dit schreef, want hot is met een zeer onvaste hand gedaan Na hem kwamen de bedienden een voor een binnen, maar geen van hen durfde de eohtheid der handteekening te er kennen. Ik moet een rijtuig hebben, zedde ik glimlachend Men haalde er een en ik ging naar buiten, gaf den koetsier een briefje en i beval bom naar het politiebureau te rijden I en op antwoord te wachten. Toen ging ik weer naar binnegk en nam movrouw j Cox ter zijde. Spreek er met niemand over. zoide ik, maar vindit u het niet vreemd, dat, juist de man, die mijnheer Cox schrift het beet kent, de eenige is, die de valsche handteekening voor echt heeft aangezien? Ja, fluisterde zij. Tien minuten later kwam hot rijtuig terug en stapte er een politieagent uit. Men liet hem binnen en nu werden op mijn verzoek alle bedienden nog eens ge roepen. Toen zij er allen waren, zeide ik tegen den agent: Chambers, jij blijft hier ln huis tot vanavond negen uur. Je zorgt dat nie mand dan mevrouw Cox het huis in of uitgaat, dat er door niemand iets uit bui» gegeven en dat er geen gemeenschap gehouden wordt mot menschen van bui ten af, zelfs niet met leveranciers. Als iemand zioh hiertegen wil verzetten, dan arresteer je dien persoon onmiddellijk. Begrepen? Jawel, mijnheer. Stainer werd het toonbeeld van ver legenheid, toen hij dit hoorde en werd doodsbleek. Ik ben om zeven uur weer hier, fluisterde ik "mevrouw in. Houd een oude japon, mantel en hoed van u voor mij gereed en stel een kamer tot mijn be schikking als 't u blieft. Toen vervolgde ik even zacht tegen den agent: I Let vooral flMLop mijnheer Stainer Hij interesseert my in het bijzonder. Daarop verliet ik het huis. Denzelfden avond, ongeveer half acht, stapte een lange, lenige, eenvoudige, maar not gek leed e dame, mot een dikke sluier voor bet gelaat, uit het huis van mijn heer Cox en stapte op het plein in een vigolante. Zij gaf den koetsier een adres, waar hij langs een omweg heen moest rij den en zette de zwarte tasch naast zich op de bank van hpt rijtuig Na eenige qogenhlikken stopte dit in Oxfordstreot De dame stapte uit, betaalde den koet sier en liep haastig in oostelijke richting voort, tot zij'^p een plaats kwam, waar vier of vijf rijtuigen op een vrachtje «ton den te wachten. Zij wierp pen vluchtigen blik om zich heen, sprong in een der vi- gelanten, riep den koeteier het adres toe en in galop rolde het rijtuig weg. Men reed Oostwaarts en hield einde lijk vlak voor een kroegje in Whits Cha nel op. De dame stapte weer uit, betaalde den koetsier en liep naar den overkant, van de straat, waaj* vier arbeiders ston den. Zij ging naar hen toe en stond een paar minuten lang druk met hen te pra ten. Toen gingen de werklieden ieder huns weeg», terwijl de daine alleen in die schaduw van een poort bleef staan.. Hier wachtte zij, totdat een klok acht uur sloeg toen kwam zij uit haar schuilhoek te voor schijn en sloeg een zijstraatje in. Dit was nauw, donken en eenzaam. Het was ternauwernood licht genoeg om het witte kruis op den steen van nomjner 17 INQCZONDEN MEDCDEKLINfl. to» Etkenct de beste te onderscheiden. Hier zette de dame de taschwelke zij in do hand had, bo venop en liep, zoodra izij dit gedaan had, hard weg. Maar zij ging niet ver, in de schaduw van een vooruitspringenden muur. keerde zij zich eensklaps cm. Van hier kon zij de gehoele «traat overzien., het gehoimzinnige huis en het valies.. Het huis scheen leeg te zijn,.in geen der ra men zag men eenig licht. Zij staarde onafgebroken op de ramen van No. 17 om te zien of er ook eenig feeken van loven inkwam, toen zij eens klaps een krakend geluid hoorde, waar van zij ops'hrikto. Er was niemand te zien, maar de tasch was weg, spoorföös verdwenen. Dwaas, die ik ben! riep sij. Dat had ik toch wol kunnen begrijpen! Zij sprong uit haar schuilhoek te voorschijn, bhos driemaal op een politte- fluitje en onderzocht den steen. Ja zeker, het pleister er om heen was los poedr Iemand had den steen op zijde gescho ven. ietmand beneden in den kelder; de tasch waa weg en de steen lag weer op zijn plaats. Er was geen acliterdeur, dus kon men het buis slechts door de voor deur binnenkomen. Zij duwde met alle kracht togen de paneelen en daarna nog eens en nog eens. Maar 't waB vergeef se he moeite. Toen hield zij even op ara na te denken, en juist op dat oogenblik kwam or een werkman aanloopen. 't Is in orde, wij hebben hem en de tasch is er bij. Hij had alle» slim overlegd en netjes klaargemaakt om langs den achterkant te ontsnappen, maar liep mij precies in de armen. Het huis is heelomaal leeg. Zoo, weet je dat zekér? vroeg ik, want natuurlijk was dit vlugge dametje niemand anders dan ik zelf. Ah zool Dan begrijp ik, geloof ik, hoe de vork ln den steel zit. Jlaal een vigelante voor mij en rijd in een andere met dien kerel naar het bure&a Arresteer ban voor voor maar wacht eens, voor wat? Arresteer hem, omdat je hem op particulieren grond ge vonden hebt met irtbrekersplannen. Dag is voorloopig genoeg. Hal hal Er kwamen twee rijtuigen aan. In het eene zetten wij den gevangene tueechen, twee van de als workliedén vermomde po li tienagenten en lieten hem naar het po litiebureau brengen. In het tweede nam ik plaats en reed naar het huis van den miUionair. Toen ik daar aankwam, betaalde de knocht juist den koetsier van een rijtuig, dat voor de deur,«tond. Zoo, mijnheer Cox is dus terug gekomen, vroeg ik. Ja mijnheer, zoo juist aangekomen. Waar is mijnheer Stainer? Uw vriend heeft hem in de provisie kamer opgesloten. Volgens uw bevel hooft hij hem een half uur geleden gearres teerd. Ik liep naar binnen en zag daax mijn heer en movrouw Cox in een teedere om helzing. Hij zag er verwonderd uit en z». was uitgelaten van vreugde. Wat be toekent dit allee? vroeg mijn heer Cox, mij aankijkende, 't Is allee even geheimzinnig. Wie is die dame? Die dame, antwoordde ik, is deteo- tive Wiaoman, die daar juist een aller aardigst plannetje ontdekt heeft. Uw se cretaris is een genie. Ik begrijp er niets van, zei hij en keek mij aan, alsof hij dacht, dak ik hem voor den gek WekL 51 De ongelukkige begreep, dat zijn moe der hem geheel in haar macht had, dat het geen ijdele bedreiging was, die zij uitte, zeggende, dat haar hart geen me delijden meer kende. Hij was vol angst en ontsteltenis en wilde spreken. „Wel," zei hij, „ja, ik Jieb iemand geld verstrekt, om De vrees belette hem den zin te vol tooien. „Opdat hij "den burggraaf de Luoerolle zou vermoorden," voltooide Louise. Hoe beet.die sohurk?" „R&mone&u." „Waar heb je hem leeren kennen?" „Ik heb hem maar eena gezien, in een herberg te Belleville,, waar een werkman mjj bij hem heeft gebracht." „Een werkman? En hoe heet.cüe werk man?" 4 „Robin." .*,01 (RobinI Robinl" riep Louise uit. „Boyer en Thibaut hebben het dus niet «mis. Deze Robin," ging zij dan 'wet* voort, „is een slotenmaker van het huis Corbon en een vriend van Ramoöeau?" „Ik weet niet of zij vrienden zijn, maar zij mosten elkander toch reeds lang kennen." Ju welks straat is de herifcrg gelegen, waar js Ramoneau ontmoet hebt?" J ,Jn de Rigolesstraat, No. 15." „Je denkt dus dat Ramoneau en Robin beproefd hebben den burggraaf de Luce- rolle te verdrinken?" „Robin houdt niet'van hem; maar ik geloof dat hij te voorzichtig is om zicb dan een moordpoging te wagen." „Komt Ramoneau geregeld in die her berg?" „Wellicht alle avonden." „Als ik zelf heden of morgen naar die heiberg ging, waar zou ik den ellende ling aan kennen?" „Hij is een gezet man en is ongeveer 60 jaar. Gewoonlijk zit hij alleen in een hoek met een kort pijpje in den mond Hij heeft dikke lippen. Zijn hoofd is ge deeltelijk kaal en de haren, die ham nog overblijven, zijn grijs. Hij i» gemakkelijk te herkennen aan een zenuwachtige trek king, die vaak zijn breede schouders m beweging brengt." Louise sidderde, 't Was alsof een wolk haar voor de oogen zweefde. Zij herin nerde izoh goede dat Pierre Ricard, die zenuwachtige rilling mot Ramoneau ge meen had en de ellendeling had ook breede schouders en in 't oog vallend» dikke lippen. V Zij hield zich reeds overtuigd, dat de persoon, die zich Ramoneau liet noemen, piemand anders was dan Pierre Ricard Een nieuw licht ging in haar geest op Het werd. zonneklaar voor haar oogen.* Zij begreep dat Pierre Riqard, die wel licht schurken ala hij tot handlangers kon hebben, niet alleen schul lig was aan d« misdaden in de Rijeeelscheetraat ge pleegd, maar ook aaa de moordpoging o;> Weet u zeker dat deze ring aan uw man toebehoort? vroeg ik. ZekerI Uw man word* du« waarschijnlijk gevangen gehouden.. Wilt u hebben dat ik deze zaak in handen neem! vroeg ik aan den chef. Hij knikte en ik wendde mij weer tot mevrouw Cox: U moet naar de bank gaan, de chéque inwisselen en dan naar huis to- rugkeeren. waar u mij zult vinden. Ik laat u dit doen, omdat zij u waarschijn lijk bespieden. Maar, wacht even, me vrouw, hebt u de ohéque bij u? Ja, Mier in mijn portemonnaie. Ik nam ze van haar aan en liep er mn naar het venster oni ze nauwkeuriger te bekijken. Ze was op een gewoon vel postpapier geschreven en betaalbaar ge steld aan mevrouw Cox. Men kon dui delijk zien, dat de handteekening door een andere hand geschreven was dan de resi Weet u zeker, dat de handteekening echr isV vroeg ik aan mevrouw Cox. A oor zoover ik weet wel, antwoord de zij, maar ik durf het niet met zeker heid te zeggen. Men kan de aiwijking van de gewone handteekening wel toe schrijven aan groote zenuwachtigheid. Is er dan afwijking? Ja, mijn man schrijft een vaete hand en dit is zoo beverig geschreven. Nu, mevrouw, doet n nu, als het u belieft, wat ik u verzocht heb. Ga eerst naar de bank en dan naar huis. Ik zal u deze tasch leenen, die is er zeer ge schikt voor. Toen greep ik mijn hoed en ging weg naar het huis van mevrouw Cox en vroeg aan den portier, die mij open deed. mijnheer Cox's huisknecht even te mo gen spreken. Deze waardige heer kwam terstond met een gemengde vriendschap pelijkheid en nederbuigendheid in zijn houding naar mij toe. Kort daarop kwam mevrouw Cox terug. Ik zal nog krankzinnig worden voof de dag om is, zeide zij, toen zij de kamer binnenkwam, gevolgd door een man, die mijn tasch droeg. 0 noen, zeide ik vroolijk. Ik moet u even alleen spreken. Zij xond den man weg en viel op een stoel neer. Ja, ik heb het geld met de grootste moeite gekregen, zeide zij, toen ik haar vragend aankeek, maar hebt u iets ont dekt? Ja, twee dingen, antwoordde ik. Ik heb noodig twee dingen: een vel crème postpapier -— vraag dat aan uw keuken meid èen stalen pen, inkt en een staal tje van do eohte handteekening van uw nan, Ik lachte, toen ik bet postpapier zag, want al was het niet precies hetzelfde, hei had toch zeer veel van dat, waarop de ohéque van 120.CW0 gulden geschre ven was. Wat gaat u doen? vroeg mevrouw Cox Ik kan voor acht uur niet veel doen. da*Tcm wil ik eens een proef nemen. Ik nam het papier met de echte hand teekening van mijnheer Cox van haar aan en bekeek die goed. Toen haalde ik uit mijn opschrijfboekje een stukje cal queerlinnen. legde dit op de handteeko- ning en ging er voorzichtig wel dertig- of veertigmaal overheen. Daarna nam ik bet vel postpapier en maakte kalm de hand teekening na, met hetzelfde vreemde -krulletje aan de x, dat ik wel op de chéque van 120.000 gulden, maar niet op hot oigcr schrift van mijnheer Cox gezien had Mevrouw Cox keek naar al wat ik deed met een gezicht, slsof zij er niets van begreep. Ik legde hot papier, waar nieis op stond dan de naam CollinsCox, op tafel en bedekte bet aan alle zijden, zoo dat slechts de naam te zien kwam. Ziezoo, zeide ik, wilt u zoo beleefd zijn, iedereen, die hi«»r in huis is, in de abdere kamer te laten komen, totdat ik hen hier roep? Zij ging heen en kwam toen vertellen, dat iedereen in de kamer was naast die, waarin ik zat. Uitmuntend, ik wil zo een voor een -hier hebben; begin maar met den secru- faris Vraag of mijnheer Stainer even hier wil komen, zei mevrouw Óox. Mijnheer-Stainer kwam. Hij was opa knap man, dertig jaar, zag ar fatsoenlijk de Seinebrug. 't Is niet mogelijk de ge waarwordingen te beschrijven, die zioh achtereenvolgens bij Louise Verdier op drongen. Zij verkeerde in een verschrik- kel ijken toestand. Was 't weer geen on begrijpelijk, geen Afschuwelijk lot, dat den vader tegenover den zoon stelde, zonder dat zij elkander kenden, den een om de misdaad te betalen, den ander om haar te begaan? De verstandelijke vermogens van sommige vrouwen, van sommige moe ders vooral zouden spoedig onder zulke zware slagen bezwijken. Maar Louise be zat oen krachtige ziel, een sterk hoofd. Bovendien steunde zij op haar geweten, dat haar dringend de taak voor oogen hield, die 2$ zich had opgelegd. Zoodra de vrouw eenigszina hersteld was, hernam zij: „Een zonderlinge gedachte schiet mij opeena door het hoofd. Ik geloof, dat Ramoneau ook een der dader* ia van de misdaden in de Rijsaelscbestraat ge pleegd." ,/)at ia wel mogelijk," antwoordde Lcmis Ricard, alsof hij tot zichzelf aprak. „Ongelukkige!" riep Iyouise met geven de stem uit. „Je hebt hem wellicht ook aangespoord bij den heer Blanohard in te breken om hem te bestelen?" „Ngen, dat hib ik niet gedaan!" ant- woordde hij levendig. „Ik wist zelfs van morgen nog niet, dat de heer Blom-hard geld had." Toulse schudde bet hoofd. „Als je niet van den heer Blanchand gesproken hadit, hoe zou Ramoneau dan geweten hebben, dat im blinde oude man bestond, die nog pas sinds twee maanden te Parijs ia?" „Ja, nu herinnor ik *t mij," antwoord de Louis Ricard. „Ja, ik heben den naam van den heer Bktnchard genoemd, toen ik mef Ramoneau in de Rigolesstraat sprak. En toen0, nu herinner ik "t mij zoor goed Toen^ helderde zijn gezicht op en zijn oogen fo'nkelden. Daar ik verwonderd was over deze zonderlinge houding, vroeg ik hem of hij den heer Blanohard kende Noen, antwoordde hij, doch ik [10b meer van hem hooren spre ken, even als van zijn zoon, die door a*» Pruisen is doodgeschoten. HU is blind, en moet met zijn kleindochter^eamonwo- nen." louise was voldoende ingelicht ,,'t Is goed," zeide zjj tot haar zoon, „ik heb je thans niets meer te vragen Doch ziohier mijn bevelen: Morgen vroeg, eer de graaf en de gravin zijn opgestaan moot je het huis de Luoerolle bobben verlaten, om er nooit meer een voet ie zetten." Ontsteld sprong Louis Ricard van zijn stoel op. ..Wat!" riep hij uit. „Je wilt!...*." Louise stond ook op en ging hem een. paar steppen tegemoet. „Ik wil," zeide hij langzaam, maar op vrii ruwen toon, „ik wil, dat je hier voor goed van het tooneel verdwijnt en dat men in deze kringen nooit mier van j« hoort spreken! Ik wil, dat Je binnen drie dagen Frankrijk verlaten hebt. Je kunt gaan. waarheen je wilt, maar boe verder des ts beter voor Js. Traoht Js te bete ren. Zied aa J; de vaat# en onherroepelijke wil van de ongelukkige vrouw, die je heeft ter wereld gebracht." De ellendeling stond daar als door den bliksem getroffen. Eensklaps echter richt te hij zic| weder op en scheen zijn moe der uk te dagen, terwijl hij met holle stem kneiot: „Neen, neen, ik zal niet gaan! Ik ga niet!" Zijn blikken vestigden zich op-eon col lectie wapenen, die aan den wand hingen en zijn oogen lichtten in «omberen glans. Waaraan dacht hij op dit oogenblik? Aan zelfmoord? Neen, wat er toen in zijn gpoat omging, waa nog veel misdadiger. Hij zou zijn moedor vermoorden! Geluk kig echter kwam hij niet tot uitvoering van dit monsterachtige plan. Het was geen afschuw voor de misdaad, die bon tegenhield, 'maar het nuttclooze van do zen moord. Hoe hij den toestand ook be schouwde, hij achtte zich onherroepelijk verloren. Hij was de grootste wanhoop ten prooi. „Kies!" epraJk .Louise koel. „Verlaat Frankrijk of je gaat voor je leven lang naar do galeien?" De ongelukkige huichelde wanhoop en berouw. Hij, zoo fier, zoo trotseh, hij ver nederde zich. Hij bad en smeekte, hopen de op deze wijze do liufde zijner moeder nog to doen opflikkeren. Doch vruchte loos „Ik hob 11 reeds gezegd, dat lk geen medelijden meer kin," antwoordde zij. Niets is nog in staal mijn besluit te doen wankelen. J» zult vertrekken; de ruft der familif de Luoerolle «tocht het drin gend/

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1928 | | pagina 3