Zware TreMioiifeo
Een Heerennois.
Biirgerraiffluls
Boouimansuionlno
VAN HOUTENS
CACA O
WOONHUIS
Koehooi.
De Verpachting
Paardenhooi
Schouw.
Aanbesteding
Aanbesteding.
Aanbesteding.
60 Palingfuiken
CURAL
De bekende GROOTE OPRUIMING bij
Ook toen reeds
dmi cmde/ia,"
STER-TABAK
Het geheim eener
Moeder.
Radiotoesiei
fccu en duimde
Te koop:
met Schuur
koop
S. SWAAP
G. ENGELMAN Zn.
Nieuw-Lekkerland
Zang- en
Muziekconcours
Xe koop:
STOLWIJK
Misdruk fl.00 p. 10 kilo
China Matten
D. BOON - Schoonhoven
Tl huur oliekoop gevraagd
Te koop gevraagd:
BAVO-
Parijs in een Charlestonroes"
(So this is Paris)
In de hoofdrollen: Monte Bleu en Patsy Ruth Miller.
Regie: Ernst Lubitsch.
Te koop:
Te koop: i
Brand- en Sniluionden
A.N.van Zessen
A
Baaren
Schoonhoven
van
pracniiit:ii:iiHnneid
alle Hulshoudeiljhe Artikelen aan le schallen ol Uil ie nullen
mm
S0H00NH0VEK8CHE COURANT
van Vrijdag 24 Februari 1928 Ko. 5394.
TWEEDE BLAD.
Van Rondom
Mengelwerk.
De vermiste Millionnair
FEUILLETON.
Een mal geval!
O* Fa. JMI BROUWER HAVEN «S - SCHOONHOVEN, bekend door haar teer lagen prijzen en
goede kwaliteiten van Behangselpapier Verfwaren, Glas enz VERKOOPT THANS OOK Bezemt. Borstels I uiwagens
bponzen, Zeemlappen. Dweilen. Stoffen enz enz. en natuurlijk ook alweer een zeer goede kwaliteit TEGEN OEN
ALLERLAA6STEN PRIJS Dit ia nog zoo mal niet! Maar nu komt het '«0> leder, die voor 60 ot. besteedt heeft
kans in het bezit te komen van hiernaast genoemd compleet RADIO-TOESTEL, dkt is toch wel een mal geval!!!!
Vraag of schrijf eens om Prijscourant en voorwaarden. JAN BROUWER - SCHOONHOVEN
TE KOOP wegens verandering v. gerij
Twee groote
Te bevragen bij W. KOOIJMAN,
Le» kerkerk, Sluis.
tJKoerderii le koop,
13 H.A. WEI- en HOOILAND.
Mei te aanvaarden,
Gelegen Zuidplaspolder.
Adrea: D. ZUID AM, 5e Tocht,
Moordrecht.
Een flink goed onderhouden
en pl.m 300 Meter beste
TUINGROND,
na koop dadelijk te aanvaarden.
Te bevr. bij de Wed O. Harlaar,
Wijk B 165, Ouderkerk a.d. IJssel.
Ongeveer 20.000 halve Kilo's
best gewonnen
Adres: P. J. DE VRIES te
Bteskensgraaf.
HYPOTHEKEN.
Diverse kapitalen
beschikbaar.
Op Landerijen met goede
overwaarde 4K Op
Huizen vanaf 6%. Billijke
condities-Inlichtingen bij
G.v. D. T, Kortedijk 6
en P. SCHxKfcL, School
straat 11, Schoonhoven
Tandheelkundig.
Lopiker.tr.et BB
Schoonhoven
SPREEKUUR alle werkCgen 10—S
uur, 's avonds van half 7 tot 8 uur.
Dinsdag en Donderdag, alleen 's av.
van half 7 tot 8 uur.
Sprsskuur te Lekkerksrk:
lederen Donderdag van 12 tot 4 uur
in het Café „DE GROOTE BOER".
Spreekuur te' Krimpen a.d. Lek:
lederen Dinsdag van 1 tot half 4
Sociëteitsgebouw P VAN NAMEN
BESLIST PUNLOOZE behandeling.
Tandheelkundige Prakfl|k
(Gevestigd 1872)
Boezemsingel 212 Rotterdam
SPREEKUREN te
Zaterdag* 12 - 3'A aar
Middelweg C 194.
op Hemelvaartsdag 1928
te Berkenwoude.
van publieke Vermakelijkheden
Ververschingstent. enz.
vindt plaats
op Zaterdag 17 Maart a s
's avonds 7 uur, in het Csfé
.DE VRIENDSCHAP",
inschrijvingsbiljetlen uiterlijk vóór
genoemd tijdstip in te zenden aan
den Secretaris W. C. MOLEN AAR,
Berkenwoude, die op verzoek nadere
inlichiingen verstrekt.
Zang- en Muziekverenigingen
die nog geen inschrijvingsbiljet
ontvingen voor dit concours, kunnen
'top aanvrage bij genoemden Se
cretaris bekomen.
10.000 peed
bij JOH. VAN MIDDELKOOP,
Tienhoven bij Ameide.
Ta» koop:
Een Am-grenen en een eiken
Bij L* VAN LOON, Schoon- i
hovensche veer.
Ondergeteekende, zal den
len Maart 1928,
trachten aan te besteden:
Hel bouwen van een
WOONHUIS
san den Oudelandsche Weg
le Ouderkerk a.d. IJssel.
Bestek en teekeningif 150. Tevens
Inlichtingen verkrijgbaar bij den
Architect D. BURGER
te Ouderkerk a.d. IJssel.
De \rchitect J. KAPTEIjN zal op
8 iflaart e.k.v
in het Café „'t KRUGHUIS", t.o.v.
de Wilhelminasluis te Vreeswijk,
in het openbaar trachten aan te
besteden
Hel boawen' ven een dubbel
Woonhuis op een terrein a.d.
Jullanaweg le Vreeswijk.
Bestek en één teekening ver
krijgbaar bij de ondergeteekende
en bij den- Heer P KAPTtlJN,
Handelskade, Vreeswijk k f 4.—
per stel (postwissel f 4.30
Amersfoort, Februari 1928.
J. KAPTEIJN,
St. Radboudstr. 37.
BUROEMEESTER en
WEI HOUDERS van
zullen
*p Maandag 19 Maart 1928.
desvoorm. te 10 uur
ia hel apenhaar aaabestadaa:
Hel banwea van een
■Q09SPANNIN9SSTATI0N
aan den Heudschen weg.
Bestek en Teekening k I 3.—
(restitutie f 2.-) bij
P. D. STUURMAN
Architect, Waddinxveen,
Haven 25. Schoonhoven.
Indien U werkelijk zeer goede
Radio ontvangst
wenecbl voorziet U dia van eea
N.S.F. Apparaat
Sab Agent voor Scheonh ven en Omstreken
A. O. H. v. Barkal
Eleclr. Techn. Install lie-Bureou Sc*. inhoven
Enorme aorteeriiiK In
V II I ïf A Hl ATT KI
A l'g«'jiami en (p«r El
Kxira laire prysrn
voor direet of tater
Ie Krimpen a/d Lek:
Brieven aan den BUROEMEESTER
van Krimpen a/d Lek.
tfegens vertrek le koop,
tc GOUDA?een
met Tuin. Billijken prijs
T e bevragen Crabethstraa t20, Oouda
EEN
met 7 tot 15 H.A Land.
liefst in den Krimpenerwaard en
ook genegen de Inventaris over
te nemen. Br fr. no. 625, bureau
van dit blad.
Kon. Hnarlensche Brood- en
Meelfabriek.
SCHOUWBURG BIOSCOOP - GOUDA
Vanaf VRIJDAG de groote succes operette film:
is toch voordeeliger.
Vraagt heden nog Uw Winkelier.
Depöthouder voor Oouda
en Omstreken:
C. S. LINDEBOOM,
Nieuwsteer) 10 - Gouda.
4-pers.
Wij hebben speciaal met dit fiimwerk gewacht tot na de
groote Bal-Masqué's, want deze geestige operette
film ontsluiert U eenige Bal-Masqué gevaren, welke wij
liever niet vóór de Ooudsche gemaskerde feesten bekend
maakteit
PARIJS IN EEN CHARLESTONROES was DE grootste succes
film van dit seizoen in het City Theater te 's-Qravenhage,
Tuschinsky te Amsterdam en Grand Theater te Rotterdam.
Verwacht i „DE RUSSISCHE BANNELING"
voor elk aann. bod, ook ruilen
met motor.
Oouwe 230a, Oouda.
L HONKOOP, Tentweg,
Stolwijk.
Té koop:
Te bevragen bij J. Terlouw Kzn.,
Goudriaan.
ttgen
in doosjes van 25, 45 en
75 ets., bij
Schoonhoven
Adres:
ZIET
li.
ETALAGES
ZATERDAGAVOND11
TN de eerste helft der 19e eeuw waren in
XAmsterdam de toesleedjes nog in zwang,
om ter kerke te gaan, of dames naar een
priltje of avondje te brengen, voor een
enkele maal ook naar een bal, concert of
schouwburg. Een comfortabel en snel
vervoermiddel was het zeer zeker niet; in
het gure jaargetijde kwam men dikwijls
door en door verkleumd naar huis. Doch
ook toen reeds verwarmde en verkwikte
men zich bij de thuiskomst met een
geurigen kop Van Houten'» Cacao.
In deze urie verschijnen 10 advertenties. Zij die de volledige
»eri« uitknippen en zenden aan C.van Houten, fif Zoon te
Weesp, Krijgen de volledige serie der illustraties dezer advertety
ties, gedm* op mooi ouder wetsch papier, omgaand toegezonden.
^«11 A\«m
door
JAN KUKUIT. i
In Nieuwpoort is een epoedeiechen-
de Raadsvergadering gehouden
over „corruptie door een wethou
der". Het geval joeg veel stof op
en werd op heftige wijze in deze
raadsvergadering besproken.
Toen we bij tante Betje kwamen, door
geurde de heerlijke koffiehicht reeds het
vertrek. Tante was bezig om een bakje
te zetten en dribbelde bedrijvig heen
en weer.
Maar onder haar werk door kon ze
toch niet nalaten om te zeggen:
Wat ben ik me van de week ge
schrokken.
Waarom tante?
Wel, om die corruptie, dde er in
Nieuwpoort is. Heb je het niet gelezen,
dat ze daar achterover gestaan hebben
vanwen-" de oorruptie. En dat in zoo'n
kleine nlaatsl
Je zou er van den schrik met "je
naraplu op zolder gaan zitten, schertste
Jodocus.»
Ja, maak jij maar lolletjes. Ik zeg
maar zoo, alsdat het tegenwoordig toch
maar wat is met die oorruptie. In dan
tijd van mijn man zaliger hoorde je
nooit van zooiets. Je wiet compleet niet
wat 'et beteekende.
Net als die wethouder in Nieuw
poort, die wist o&k. niet wat het woord
beteekende, zei ik.
Gelukkig voor hem, zijn zieltje zal
dan zoo blank zijn als graslinnen, grin-
j nikte Jodocus. Hoe is bet met de koffie,
tante.
Ze is direct klaar. Maar daar in
Nieuwpoort liep het toch ook over koffie.
Hoe hebben die menschen nou koffie ge
dronken?
Heel eenvoudig tante. Ze zaten op
een stoel, grepen het bakkie beet en
slurpten welbehaaglijk.
Nee, dat bedoel ik niet, maar in wie
zijn tijd eigenlijk. Ze zaagden hout voor
den wethouder en dronken koffie. Moet
die wethouder dat koffiedrinken nou be
talen of de gemeente?
Of geen van beien? vroeg ik.
Ja, dat kan ook nog. Maar wat
hebben ze er toch over uitgehaald. Reus-
achtig wat een drukte. Het gaat zeker
wel ovèr duizenden guldens, dat er een
gpoedeischende raadsvergadering voor
werd uitgeschreven.
Welnee, tante, over een paar dub
beltjes. Want het kwam neer op een paar
uur verschil hoogstens.
Wat, over een paar dubbeltjes hoog-
f stens. En moeten daarvoor die menschen
bij mekaar komme. En moet er daarvoor
presentiegeld worden uitgekeerd. En moet
daarvoor de heele bpel op stelten gezet
warden.
Ja maar tante, koffiedrinken is een
moeilijk werk, vooral als je niet» krijgt.
Ik begrijp je al, Jodocus slok
op, hier is je bakje troost al. Maar toch,
het ie een typisch geval, Het waren lui In
dienst van de gemeente. Mogen die bij
iemand koffie drinken in gemeentetijd oi
niet.
Natuurlijk, zei ik, dat komt in elke
plaats voor. Er ziin plaatsen, waar werk
lieden in gemeentedienst haast niet an
ders doen dan koffie drinken.
Ongezond ie dat, zei Jodocus, je kan
ook teveel van het goeie krijgen. Maar ts
die koffiedrinkende wethouder nu ge-
Bchorst of niet?
Bijna, jong, dat had er nog maar
aan ontbroken. Maar. het ging maar om
één stemmetje, anders was-ie geschorst
geweest. Dan was de klucht volkomen
veweest.
J£n dat om een onnoozel bakje kof-
de generaal liever koffie dronk dan
krijgsroem oogstte.
Had-ie gelijk in ook, gnuifde Jodo-
jus
-- Maar daar in Nieuwpoort zetten ze
tegenwoordig sterke koffie in den Raad-
Fut zeg ik maar, besloot tante.
Wijs gesproken, prees Jodoou».
De ouwe Teunis neuriede op de wijs van
Piet Hein:
Heb ie al gehoord,
Dat daar in Nieuwpoort
De koffie wordt sterk geschonken.
Ze drinken re bruin en vinden het fortuyn
Dat er wordt zeer flink gedronken.
Nieuwpoort, Nieuwpoort, daar wordt nu wat
[gehoord
Zyn huizen z\jn maar klein, z\jn straten z\jn
[wel rein,
Maar koffiedik zit er in het brein (bit.)
fie.
Tante, zog dat niet. Om oen bakkie
koffie zou iemand een moord begaan
Heele legers zijn in de pan gehakt omdat
Mevrouw Collins—^Cox is in de
wachtkamer en wenecht u een oogenblik
te spreken, mijnheer, zeide een der po
li tie-agenten, terwijl hij de kamer binnen
kwam, waar ik met den commissaris van
politie zat te spreken.
CollinaCox, CollinsCox, her
haalde de commissaris, dat is de be
roemde Amerikaansché millionnair, die
onlangs in Londen is komen wonen.
Een oogenblik later kwam mevrouw
CollinsCox vlug het kantoor binnen en
werd de deur achter haar gesloten. Zij
was een mooie vrouw, met een prettig
gezicht en blijkbaar erg opgewonden.
Mijnheer, riep zij, naar den com
missaris toekomend, ik heb mijn man
verloren; hij is spoorloos verdwenen!
Sedert wanneer? vroeg de oom-
I missaris, haar een igtoel gevende.
Sinds gieter-avond. En hier heb'
ik iets
Uit haar tasohje haalde zij een kar
tonnen doosje, dat zij op de schrijftafel
neerlegde. Mijn chef nam het in de hand
maakte het open en baalde den inhoud
er uit, namelijk: een brief een een klein
pakje. Over zijn schouder heen glurende
las ik wat er in den brief stond:
„Geachte Mevrouw!
U kupt gerust zijn, dat uw man veilig
is, zoolang u geen pogingen aanwendt
om hom te vinden. Als u dat wel doet,
zal het u berouwen. Hij verzocht mij u
de hierbij ingesloten chéque van 120.000
gelden te zenden, die u moet inwisselen
en waarvan u ons dan het bedrag vol
gens onderstaande aanwijzingen moet
doen toekomen.
U moet naar de bank gaan, de chéque
inwisselen, het geld in een tasch doen en
vanavond om acht uur precdee, wanneer
hot donker ie, daarmee naar Cross Street,
gaan en de tasch tegen het hek van nom-
mer (7 zetten, daar, waar u een wit
kruis op een van de eteenen zult zien
U moet alleen komen en er aan niemand
een woord van zeggen, 't Is de wensch
van uw man, dat het plan zal slagen,
daar dit de eenige redding van zijn le
ven zijn kan. Als het geld in verkeerde
handen valt, zal uw man een nieuwe
chéque voor ons teekenen, die u dan weer
zult inwisselen en ons brengen. Het zal
u dus veel moeite sparen, wanneer u er
voor zorgt, dat het goed terecht komt,
en onze bevelen strikt nakomt. Als wij
het geld hebben, komt uw man terug.
Zet de tasch op het witte kruis en ga
dan oogenblikkelijk heen. Men zal u vol
den en wanneer u niet terstond weggaat,
of als u omkijkt of ons laat bespieden,
zoo zult u binnen twee uur weduwe zijn.
Wees dus voorzichtig. Wanneer u ons
verraadt, verraadt u uzelve en mijnheer
Collins—Cox. Intusscben sluiten wij hier
bij den zegelring van uw man In, om n
te bewijzen, dat het ernst is.
De Zwarte Hand."
Toen nam de chef bet kleine pakje op
en vouwde het papier open. Het was een
gladde gouden ring.
uit en drong een gouden bril.
Natuurlijk, mompelde lk, toen hij
binnenkwam, tegen mevrouw Cox, h/trrl
genoeg dat hij het hooren kon, ala zij echt
is, moet u haar inwteselen en doen zooals
u gezegd is. H Zal u wel 120.000 kosten,
maar er is niets aan te doen.
Mijnheer Stainer, vervolgde ik, mij
toen terwtond naar hem keerende, kunt
u mij ook zeggen, of dit mijnheer Cox'a
handtekening is?
Ja, dat is ze
Overtuig u als 't u blieft eerst go<d.
want het geldt hier een hoogst gewichtige
zaak. Bekijk haar nauwkeurig.
Hij boog zich er over heen en keek er
een oogenblik op als iemand, die bij
ziende is Ik hield hom goed in het oog
en zag, dat zijn handen beefden en zijn
lippen zenuwachtig trokken.
Ja, zeide hij kalm, ik durf er een
eed op te doen. Maar het schijnt, dat hij
ziek was, toen hij dit schreef, want hot
is met een zeer onvaste hand gedaan
Na hem kwamen de bedienden een voor
een binnen, maar geen van hen durfde
de eohtheid der handteekening te er
kennen.
Ik moet een rijtuig hebben, zedde ik
glimlachend
Men haalde er een en ik ging naar
buiten, gaf den koetsier een briefje en i
beval bom naar het politiebureau te rijden I
en op antwoord te wachten. Toen ging
ik weer naar binnegk en nam movrouw j
Cox ter zijde.
Spreek er met niemand over. zoide
ik, maar vindit u het niet vreemd, dat,
juist de man, die mijnheer Cox schrift
het beet kent, de eenige is, die de valsche
handteekening voor echt heeft aangezien?
Ja, fluisterde zij.
Tien minuten later kwam hot rijtuig
terug en stapte er een politieagent uit.
Men liet hem binnen en nu werden op
mijn verzoek alle bedienden nog eens ge
roepen. Toen zij er allen waren, zeide
ik tegen den agent:
Chambers, jij blijft hier ln huis tot
vanavond negen uur. Je zorgt dat nie
mand dan mevrouw Cox het huis in of
uitgaat, dat er door niemand iets uit
bui» gegeven en dat er geen gemeenschap
gehouden wordt mot menschen van bui
ten af, zelfs niet met leveranciers. Als
iemand zioh hiertegen wil verzetten, dan
arresteer je dien persoon onmiddellijk.
Begrepen?
Jawel, mijnheer.
Stainer werd het toonbeeld van ver
legenheid, toen hij dit hoorde en werd
doodsbleek.
Ik ben om zeven uur weer hier,
fluisterde ik "mevrouw in. Houd een oude
japon, mantel en hoed van u voor mij
gereed en stel een kamer tot mijn be
schikking als 't u blieft.
Toen vervolgde ik even zacht tegen den
agent: I
Let vooral flMLop mijnheer Stainer
Hij interesseert my in het bijzonder.
Daarop verliet ik het huis.
Denzelfden avond, ongeveer half acht,
stapte een lange, lenige, eenvoudige, maar
not gek leed e dame, mot een dikke sluier
voor bet gelaat, uit het huis van mijn
heer Cox en stapte op het plein in een
vigolante. Zij gaf den koetsier een adres,
waar hij langs een omweg heen moest rij
den en zette de zwarte tasch naast zich
op de bank van hpt rijtuig Na eenige
qogenhlikken stopte dit in Oxfordstreot
De dame stapte uit, betaalde den koet
sier en liep haastig in oostelijke richting
voort, tot zij'^p een plaats kwam, waar
vier of vijf rijtuigen op een vrachtje «ton
den te wachten. Zij wierp pen vluchtigen
blik om zich heen, sprong in een der vi-
gelanten, riep den koeteier het adres toe
en in galop rolde het rijtuig weg.
Men reed Oostwaarts en hield einde
lijk vlak voor een kroegje in Whits Cha
nel op. De dame stapte weer uit, betaalde
den koetsier en liep naar den overkant,
van de straat, waaj* vier arbeiders ston
den. Zij ging naar hen toe en stond een
paar minuten lang druk met hen te pra
ten. Toen gingen de werklieden ieder
huns weeg», terwijl de daine alleen in die
schaduw van een poort bleef staan.. Hier
wachtte zij, totdat een klok acht uur sloeg
toen kwam zij uit haar schuilhoek te voor
schijn en sloeg een zijstraatje in.
Dit was nauw, donken en eenzaam. Het
was ternauwernood licht genoeg om het
witte kruis op den steen van nomjner 17
INQCZONDEN MEDCDEKLINfl.
to»
Etkenct de beste
te onderscheiden. Hier zette de dame
de taschwelke zij in do hand had, bo
venop en liep, zoodra izij dit gedaan had,
hard weg. Maar zij ging niet ver, in de
schaduw van een vooruitspringenden
muur. keerde zij zich eensklaps cm. Van
hier kon zij de gehoele «traat overzien.,
het gehoimzinnige huis en het valies.. Het
huis scheen leeg te zijn,.in geen der ra
men zag men eenig licht.
Zij staarde onafgebroken op de ramen
van No. 17 om te zien of er ook eenig
feeken van loven inkwam, toen zij eens
klaps een krakend geluid hoorde, waar
van zij ops'hrikto.
Er was niemand te zien, maar
de tasch was weg, spoorföös verdwenen.
Dwaas, die ik ben! riep sij. Dat had
ik toch wol kunnen begrijpen!
Zij sprong uit haar schuilhoek te
voorschijn, bhos driemaal op een politte-
fluitje en onderzocht den steen. Ja zeker,
het pleister er om heen was los poedr
Iemand had den steen op zijde gescho
ven. ietmand beneden in den kelder; de
tasch waa weg en de steen lag weer op
zijn plaats. Er was geen acliterdeur, dus
kon men het buis slechts door de voor
deur binnenkomen. Zij duwde met alle
kracht togen de paneelen en daarna nog
eens en nog eens. Maar 't waB vergeef
se he moeite. Toen hield zij even op ara
na te denken, en juist op dat oogenblik
kwam or een werkman aanloopen.
't Is in orde, wij hebben hem en
de tasch is er bij. Hij had alle» slim
overlegd en netjes klaargemaakt om
langs den achterkant te ontsnappen,
maar liep mij precies in de armen. Het
huis is heelomaal leeg.
Zoo, weet je dat zekér? vroeg ik,
want natuurlijk was dit vlugge dametje
niemand anders dan ik zelf.
Ah zool Dan begrijp ik, geloof ik,
hoe de vork ln den steel zit. Jlaal een
vigelante voor mij en rijd in een andere
met dien kerel naar het bure&a
Arresteer ban voor voor maar
wacht eens, voor wat? Arresteer hem,
omdat je hem op particulieren grond ge
vonden hebt met irtbrekersplannen. Dag
is voorloopig genoeg. Hal hal
Er kwamen twee rijtuigen aan. In het
eene zetten wij den gevangene tueechen,
twee van de als workliedén vermomde po
li tienagenten en lieten hem naar het po
litiebureau brengen. In het tweede nam
ik plaats en reed naar het huis van
den miUionair.
Toen ik daar aankwam, betaalde de
knocht juist den koetsier van een rijtuig,
dat voor de deur,«tond.
Zoo, mijnheer Cox is dus terug
gekomen, vroeg ik.
Ja mijnheer, zoo juist aangekomen.
Waar is mijnheer Stainer?
Uw vriend heeft hem in de provisie
kamer opgesloten. Volgens uw bevel hooft
hij hem een half uur geleden gearres
teerd.
Ik liep naar binnen en zag daax mijn
heer en movrouw Cox in een teedere om
helzing. Hij zag er verwonderd uit en z».
was uitgelaten van vreugde.
Wat be toekent dit allee? vroeg mijn
heer Cox, mij aankijkende, 't Is allee
even geheimzinnig. Wie is die dame?
Die dame, antwoordde ik, is deteo-
tive Wiaoman, die daar juist een aller
aardigst plannetje ontdekt heeft. Uw se
cretaris is een genie.
Ik begrijp er niets van, zei hij en
keek mij aan, alsof hij dacht, dak ik hem
voor den gek WekL
51
De ongelukkige begreep, dat zijn moe
der hem geheel in haar macht had, dat
het geen ijdele bedreiging was, die zij
uitte, zeggende, dat haar hart geen me
delijden meer kende. Hij was vol angst
en ontsteltenis en wilde spreken.
„Wel," zei hij, „ja, ik Jieb iemand
geld verstrekt, om
De vrees belette hem den zin te vol
tooien.
„Opdat hij "den burggraaf de Luoerolle
zou vermoorden," voltooide Louise. Hoe
beet.die sohurk?"
„R&mone&u."
„Waar heb je hem leeren kennen?"
„Ik heb hem maar eena gezien, in een
herberg te Belleville,, waar een werkman
mjj bij hem heeft gebracht."
„Een werkman? En hoe heet.cüe werk
man?"
4 „Robin."
.*,01 (RobinI Robinl" riep Louise uit.
„Boyer en Thibaut hebben het dus niet
«mis. Deze Robin," ging zij dan 'wet*
voort, „is een slotenmaker van het huis
Corbon en een vriend van Ramoöeau?"
„Ik weet niet of zij vrienden zijn,
maar zij mosten elkander toch reeds lang
kennen."
Ju welks straat is de herifcrg gelegen,
waar js Ramoneau ontmoet hebt?" J
,Jn de Rigolesstraat, No. 15."
„Je denkt dus dat Ramoneau en Robin
beproefd hebben den burggraaf de Luce-
rolle te verdrinken?"
„Robin houdt niet'van hem; maar ik
geloof dat hij te voorzichtig is om zicb
dan een moordpoging te wagen."
„Komt Ramoneau geregeld in die her
berg?"
„Wellicht alle avonden."
„Als ik zelf heden of morgen naar die
heiberg ging, waar zou ik den ellende
ling aan kennen?"
„Hij is een gezet man en is ongeveer 60
jaar. Gewoonlijk zit hij alleen in een
hoek met een kort pijpje in den mond
Hij heeft dikke lippen. Zijn hoofd is ge
deeltelijk kaal en de haren, die ham nog
overblijven, zijn grijs. Hij i» gemakkelijk
te herkennen aan een zenuwachtige trek
king, die vaak zijn breede schouders m
beweging brengt."
Louise sidderde, 't Was alsof een wolk
haar voor de oogen zweefde. Zij herin
nerde izoh goede dat Pierre Ricard, die
zenuwachtige rilling mot Ramoneau ge
meen had en de ellendeling had ook
breede schouders en in 't oog vallend»
dikke lippen. V
Zij hield zich reeds overtuigd, dat de
persoon, die zich Ramoneau liet noemen,
piemand anders was dan Pierre Ricard
Een nieuw licht ging in haar geest op
Het werd. zonneklaar voor haar oogen.*
Zij begreep dat Pierre Riqard, die wel
licht schurken ala hij tot handlangers
kon hebben, niet alleen schul lig was aan
d« misdaden in de Rijeeelscheetraat ge
pleegd, maar ook aaa de moordpoging o;>
Weet u zeker dat deze ring aan
uw man toebehoort? vroeg ik.
ZekerI
Uw man word* du« waarschijnlijk
gevangen gehouden.. Wilt u hebben dat
ik deze zaak in handen neem! vroeg ik
aan den chef. Hij knikte en ik wendde
mij weer tot mevrouw Cox:
U moet naar de bank gaan, de
chéque inwisselen en dan naar huis to-
rugkeeren. waar u mij zult vinden. Ik
laat u dit doen, omdat zij u waarschijn
lijk bespieden. Maar, wacht even, me
vrouw, hebt u de ohéque bij u?
Ja, Mier in mijn portemonnaie.
Ik nam ze van haar aan en liep er mn
naar het venster oni ze nauwkeuriger
te bekijken. Ze was op een gewoon vel
postpapier geschreven en betaalbaar ge
steld aan mevrouw Cox. Men kon dui
delijk zien, dat de handteekening door
een andere hand geschreven was dan de
resi
Weet u zeker, dat de handteekening
echr isV vroeg ik aan mevrouw Cox.
A oor zoover ik weet wel, antwoord
de zij, maar ik durf het niet met zeker
heid te zeggen. Men kan de aiwijking
van de gewone handteekening wel toe
schrijven aan groote zenuwachtigheid.
Is er dan afwijking?
Ja, mijn man schrijft een vaete
hand en dit is zoo beverig geschreven.
Nu, mevrouw, doet n nu, als het u
belieft, wat ik u verzocht heb. Ga eerst
naar de bank en dan naar huis. Ik zal
u deze tasch leenen, die is er zeer ge
schikt voor.
Toen greep ik mijn hoed en ging weg
naar het huis van mevrouw Cox en
vroeg aan den portier, die mij open deed.
mijnheer Cox's huisknecht even te mo
gen spreken. Deze waardige heer kwam
terstond met een gemengde vriendschap
pelijkheid en nederbuigendheid in zijn
houding naar mij toe. Kort daarop kwam
mevrouw Cox terug.
Ik zal nog krankzinnig worden
voof de dag om is, zeide zij, toen zij de
kamer binnenkwam, gevolgd door een
man, die mijn tasch droeg.
0 noen, zeide ik vroolijk. Ik moet u
even alleen spreken.
Zij xond den man weg en viel op een
stoel neer.
Ja, ik heb het geld met de grootste
moeite gekregen, zeide zij, toen ik haar
vragend aankeek, maar hebt u iets ont
dekt?
Ja, twee dingen, antwoordde ik. Ik
heb noodig twee dingen: een vel crème
postpapier -— vraag dat aan uw keuken
meid èen stalen pen, inkt en een staal
tje van do eohte handteekening van uw
nan,
Ik lachte, toen ik bet postpapier zag,
want al was het niet precies hetzelfde,
hei had toch zeer veel van dat, waarop
de ohéque van 120.CW0 gulden geschre
ven was.
Wat gaat u doen? vroeg mevrouw
Cox
Ik kan voor acht uur niet veel doen.
da*Tcm wil ik eens een proef nemen.
Ik nam het papier met de echte hand
teekening van mijnheer Cox van haar
aan en bekeek die goed. Toen haalde ik
uit mijn opschrijfboekje een stukje cal
queerlinnen. legde dit op de handteeko-
ning en ging er voorzichtig wel dertig- of
veertigmaal overheen. Daarna nam ik bet
vel postpapier en maakte kalm de hand
teekening na, met hetzelfde vreemde
-krulletje aan de x, dat ik wel op de
chéque van 120.000 gulden, maar niet
op hot oigcr schrift van mijnheer Cox
gezien had
Mevrouw Cox keek naar al wat ik deed
met een gezicht, slsof zij er niets van
begreep. Ik legde hot papier, waar nieis
op stond dan de naam CollinsCox, op
tafel en bedekte bet aan alle zijden, zoo
dat slechts de naam te zien kwam.
Ziezoo, zeide ik, wilt u zoo beleefd
zijn, iedereen, die hi«»r in huis is, in de
abdere kamer te laten komen, totdat ik
hen hier roep?
Zij ging heen en kwam toen vertellen,
dat iedereen in de kamer was naast die,
waarin ik zat.
Uitmuntend, ik wil zo een voor een
-hier hebben; begin maar met den secru-
faris
Vraag of mijnheer Stainer even
hier wil komen, zei mevrouw Óox.
Mijnheer-Stainer kwam. Hij was opa
knap man, dertig jaar, zag ar fatsoenlijk
de Seinebrug. 't Is niet mogelijk de ge
waarwordingen te beschrijven, die zioh
achtereenvolgens bij Louise Verdier op
drongen. Zij verkeerde in een verschrik-
kel ijken toestand. Was 't weer geen on
begrijpelijk, geen Afschuwelijk lot, dat den
vader tegenover den zoon stelde, zonder
dat zij elkander kenden, den een om de
misdaad te betalen, den ander om haar
te begaan? De verstandelijke vermogens
van sommige vrouwen, van sommige moe
ders vooral zouden spoedig onder zulke
zware slagen bezwijken. Maar Louise be
zat oen krachtige ziel, een sterk hoofd.
Bovendien steunde zij op haar geweten,
dat haar dringend de taak voor oogen
hield, die 2$ zich had opgelegd.
Zoodra de vrouw eenigszina hersteld
was, hernam zij:
„Een zonderlinge gedachte schiet mij
opeena door het hoofd. Ik geloof, dat
Ramoneau ook een der dader* ia van de
misdaden in de Rijsaelscbestraat ge
pleegd."
,/)at ia wel mogelijk," antwoordde
Lcmis Ricard, alsof hij tot zichzelf aprak.
„Ongelukkige!" riep Iyouise met geven
de stem uit. „Je hebt hem wellicht ook
aangespoord bij den heer Blanohard in
te breken om hem te bestelen?"
„Ngen, dat hib ik niet gedaan!" ant-
woordde hij levendig. „Ik wist zelfs van
morgen nog niet, dat de heer Blom-hard
geld had."
Toulse schudde bet hoofd.
„Als je niet van den heer Blanchand
gesproken hadit, hoe zou Ramoneau dan
geweten hebben, dat im blinde oude
man bestond, die nog pas sinds twee
maanden te Parijs ia?"
„Ja, nu herinnor ik *t mij," antwoord
de Louis Ricard. „Ja, ik heben den naam
van den heer Bktnchard genoemd, toen
ik mef Ramoneau in de Rigolesstraat
sprak. En toen0, nu herinner ik "t
mij zoor goed Toen^ helderde zijn
gezicht op en zijn oogen fo'nkelden. Daar
ik verwonderd was over deze zonderlinge
houding, vroeg ik hem of hij den heer
Blanohard kende Noen, antwoordde hij,
doch ik [10b meer van hem hooren spre
ken, even als van zijn zoon, die door a*»
Pruisen is doodgeschoten. HU is blind,
en moet met zijn kleindochter^eamonwo-
nen."
louise was voldoende ingelicht
,,'t Is goed," zeide zjj tot haar zoon,
„ik heb je thans niets meer te vragen
Doch ziohier mijn bevelen: Morgen vroeg,
eer de graaf en de gravin zijn opgestaan
moot je het huis de Luoerolle bobben
verlaten, om er nooit meer een voet ie
zetten."
Ontsteld sprong Louis Ricard van zijn
stoel op.
..Wat!" riep hij uit. „Je wilt!...*."
Louise stond ook op en ging hem een.
paar steppen tegemoet.
„Ik wil," zeide hij langzaam, maar op
vrii ruwen toon, „ik wil, dat je hier voor
goed van het tooneel verdwijnt en dat
men in deze kringen nooit mier van j«
hoort spreken! Ik wil, dat Je binnen drie
dagen Frankrijk verlaten hebt. Je kunt
gaan. waarheen je wilt, maar boe verder
des ts beter voor Js. Traoht Js te bete
ren. Zied aa J; de vaat# en onherroepelijke
wil van de ongelukkige vrouw, die je heeft
ter wereld gebracht."
De ellendeling stond daar als door den
bliksem getroffen. Eensklaps echter richt
te hij zic| weder op en scheen zijn moe
der uk te dagen, terwijl hij met holle
stem kneiot:
„Neen, neen, ik zal niet gaan! Ik ga
niet!"
Zijn blikken vestigden zich op-eon col
lectie wapenen, die aan den wand hingen
en zijn oogen lichtten in «omberen glans.
Waaraan dacht hij op dit oogenblik?
Aan zelfmoord? Neen, wat er toen in zijn
gpoat omging, waa nog veel misdadiger.
Hij zou zijn moedor vermoorden! Geluk
kig echter kwam hij niet tot uitvoering
van dit monsterachtige plan. Het was
geen afschuw voor de misdaad, die bon
tegenhield, 'maar het nuttclooze van do
zen moord. Hoe hij den toestand ook be
schouwde, hij achtte zich onherroepelijk
verloren.
Hij was de grootste wanhoop ten prooi.
„Kies!" epraJk .Louise koel. „Verlaat
Frankrijk of je gaat voor je leven lang
naar do galeien?"
De ongelukkige huichelde wanhoop en
berouw. Hij, zoo fier, zoo trotseh, hij ver
nederde zich. Hij bad en smeekte, hopen
de op deze wijze do liufde zijner moeder
nog to doen opflikkeren. Doch vruchte
loos
„Ik hob 11 reeds gezegd, dat lk geen
medelijden meer kin," antwoordde zij.
Niets is nog in staal mijn besluit te doen
wankelen. J» zult vertrekken; de ruft der
familif de Luoerolle «tocht het drin
gend/