WINKELWEEK
SCHOONHOVEN
55 GROOTE ESTAFETTELOOP t-
ar va
ie Henomen en
NIEUWSBLAD YOOR ZÜIMÖLLAi I UTRECHT
n KinderO
Kapitaal
Speenenzalf
,xpositie
Landhuisje,
Anton Coops
Onze College
D ^mes-en, Kmder Weeduw
wov 4
v? Kton^n^enó-
Loopt niet abuis
S S Pa. MUIJS
Uw Brandstoffen
Inschrijvingen kwamen binnen, van leden van Sportvereenigingen uit Schoonhoven en OoHdersk en verschillende Alhlollek-
Vereeniginjen uit Oondo. Een bijzondere attractie KOMT DAT ALLEN ZIEN 11 Nooit in Schoonhoven vertoond.
heeft de practijk hervat
ZAAK
Te huur aangeboden:
Broodwinning.
Te koop:
Merriepaard,
Drogist - Gouda
Fa. W. J. J. MUIJS,
ATTRACTIE WINKELWEEK
Firma M J. STEKELENBURG
Melksaion „De Ree"
Wie het nog niet wistdat behalve een
Uurwerken - Goud - Zilver
en Optiek
L. HEPPENER, noRi.or.ru
LANOE T1ENDBWEG 70 OOUDA
IV Rcparatls-Inrlcliting spoedig en billtylti
2 VSrótand iqs huiSVUOUW wset, dat vele kleintjes een. groote maken en dat eiken dag een draadje,
een hemdsmouw in het jaar vormt. Tot zulke huisvrouwen spreken wij nu in het'bijzonder, tot de huisvrouwen,
die weten, wat een kleine besparing per dag op den duur beteekent.
•IrCZS huiSVrOUWCD zullen zeker met blijdschap en vertrouwen zien, dat de Blue Band fabrieken hun nu
een merk margarine, IfeDS brengen, dat een NIEUWE BESPARING mogelijk maakt.
wordt gekamd inde Blue-Band fabrieken....
Ze zijn er dus van verzekerd een margarine te ontvangen, die, al is ze goedkoop, van uitmuntende kwaliteit
is en van zuivere samenstelling. Voedzaam en licht verteerbaar door de natuurlijke en zuivere bestanddeelen1
Wees ook U verstandig en neem^ vandaag eens een proef met een pakje van een half pond.
HET KOST EEN
MADGAQIF1E voorALLEM
SCHOOHHOVENSCHE COLJRAKT
van Vrijdag 21 September 1028 Ho. 5482
TWEEDE BLAD.
Binnenland.
De Minister tegen de
Tolbestormers.
Mengelwerk.
De wraak van no. 36.
FEUILLETON.
Het geheim der
Visschershut.
I
Plaatselijk Nieuws.
TANDARTS BICKNESE
GOUDA
Ter «vernam© aangeboden
te CJonda:
in Kruidenierswaren en aanverwante
artikelen Zeer goede broodwinning.
Lage huur. Huis eventueel ook te
koop. Overnamesom inventaris in
termijnen betaalbaar. Brieven onder
No. 2710, bureau van dit blad.
Een mooi
in de omgeving van O O U D A.
Te bevragen bij L. HULLEMAN,
Kleiweg, Oouda.
In Prov. stad Z.H.,
te koop mooi Huis,
prima stand, met goeds zaak In Par-
flimerlén, Speelgoed enz Het Huis
is ook uitstekend geschikt voor
Melksaion, Drogist, Fruithandel of
Slager. Brieven, onder No. 2570,
aan bet bureau van dit blad.
Esn 7-jarige Voeblee
Belg zeer mak en goed kunnende
werken, te bevragen bij
A. C. P. DE LANOEN,
OranenBergambacht
beschikbaar voor 1 e en 2e hypotheek,
tegen zeer billijke conditiën. Op
landerijen vanaf 4{ pCt.
Inlichtingen verstrekt J. C. JUE,
Makelaar, Westhaven 17, Oouda,
Tel. no. 583.
b«
Vojj
SOTTCftOAM KORTIMOOOSTH f-J
op LANDtRIJEN bij behoor
lijke overwaarde, 4 j
Tevens gelden beschikbaar op
SCHEPEN.
Q. BOUWMEESTER
Schoonhoven.
Onze prijzen zijn:
Belgische Anthraoietp. H.L. f 2.30
N "/lO 2.10
Stukkolen m - 1.65
Elerkolea -1.40
Geklopte Cokee H -0.90
Parel -0 80
B. Briketten per 50 K.G. - 130
Alles franco Uwe bergplaats.
Afgehaald 10 et per H.L. reductie
Aanbevelend,
Oude Haven 18, Schoonhoven
p^Zoakt da FOUT In de Etalages bij da
Loplkerstraat 10 Schoonhoven
Het van ouds bekende adre» In Courante Manufacturen
Dames- en Heerenkleeding
GEOPENDi
CAFE BILLARD
Beleefd aanbevelend
A. VAN HERK,
Opweg Bergambacht.
I
prachtcollectie Sigaren, Sigaretten en Pijpen, ook in andere
Rookartikelen keuze is in „CUBA" moet tijdens de
Winkelweek deze gelegenheid niet verzuimen te gaan naar
Loplkerstraat 3, Schoonhoven
Beleefd aanbevelend, A.J. PONSIOEN—VAN ERTRI/K
I
GROOTSTE SORTEERINO
vindt U bl|
I
Verstandige menschen
En juist zij alleen,
Z ij knopen een „VELO"
En Wringer metsen.
e OOATAAT en IK IIUIB
Verkoopdepót i
Schoonhoven,
Loplkerstraat 92
e
ft WMtmwrA
raeuweB^anng!
Scherpe veroordeeling van
hun daden.
Op een vraag van het Tweede Kamer
lid den beer Staalman af de minster
van waterstaat is bereid krachtig mede
te werken, opdat de onhoudbare toestand
aan den zoo sterk het verkeer belemme-
rendën tol te Muiden zoo spoedig moge
lijk geregeld worden,
heeft de Minister van Waterstaat het
volgende geantwoord:
De tol te Muiden wordt geheven op
©on wegvak, dat na Mei 1930 voor bpt
doorgaande verkeer geen be teekenis mder
ral hebben aangezien dan een thans in
aanleg zijnd weggedgeelte gereed ral ko
men. waarover het verkeer op den Rijks
weg AmsterdamAmersfoort aan de
zuidzijde van Muiden zal warden geleid.
Toch moet afkoop van den tol wetn&che
ISjk worden geoordeeld. Daarover zijn
in het voorjaar van 1928, met medewer
king van de verkeershonden, onderhan
delingen geopend, welke onderhandeling-
gen nog niet zijn geëindigd.
De minister voegt hieraan toe, dat de
regeering bij het bepalen van haar stand
punt inzake afkoop geen invloed kan
toekennen aan wanordelijkheden en da
den van eigenrichting, als waarmede in
den laats ten tijd een deel der belang
hebbenden meent doel te kunnen treffen
•n die in een beschaafd land zegt mi
nister Van der Vegte niet thuis be-
hooren.
Intusschen worden pogingen gedaan tot
afkoop van den tol. De voorzitter en
«secretaris van het Hoogheemraadschap
te Muiden, de (hoeren A. Bredius te Baarn
en C. de Raadt te Muiden hebben te
Haarlem een conferentie gehad met de
leden van Ged. Staten de heeren Hen
driks en jhr. .van Leranep.
Aan de orde was het voorstel van den
minister van waterstaat, dat f 60.000
biedt als afkoopsom voor den tol. Het
hoogheemraadschap verlang f 125.000.
Ged. Staten rullen spoedig een advies
uitbrengen.
Voorzitter der Tweede Kamer. Bij
Kon. besluit ia benoemd tot voorzitter
van de Tweede Kamer der Staten-Gene-
r&al voor het tijdvak der tegenwoordige
ritting Jhr. Mr. Ch. J. M. Ruya de Bee-
ronibrJoaick, Minister van Staat.
„Brr", rei m'n metgezel met een hui
vering, terwijl hij mijn arm gfleep, „dat
is iets waar ik een ontzettendén angst
voor heb".
We standen hij een spoor-overweg en
«vilden juist de baan oversteken, toen
•en gerommel en gefluit en het schijnsel
van de koplichten van een locomotief de
komst van een trein aankondigden. We
wachtten tot hij voorbij was.
„Wel", merkte ik lachend op, toen we
weer voortgingen, „en oud-soldaat en
gevangenbewaarder met pensioen is toch
niet bang voor een voorbij gaanden trein?
„Ach meneer, ieder men&ch heeft z'n
rwakke zijde en ik schaam me niet te
bekennen, dat ook ik de mijne heb. En
misfschien zou u, als u hadt meegemaakt
wat mij een jaar of tien geleden over
komen is, ook wel een weinig achteruit
eau deinzen als een trein u ln volle vaart
voorhüj dondert Als u soms even bij mij
binnen wilt komen om een beetje uit te
JaNin, zal ik u 't verhaal vertellen.
was maar wat nieuwsgierig, wat de
D^nk van die zonderlinge vrees kon
w«R en ik nam de uitmoodiging met
beide handen aan. Voor ik verder ga,
moet ik nog zeggen, dat een paar uur
te voren mijn metgezel me nog geheel
onbekend was. Ik wias een paar dagen
in het stadje A. gelogeerd geweest en
was op m'n eentje uit visschen gegaan.
Terwijl ik zou oenigen tijd m'n dobber
rat te beturen had een beschaafd uit
ziende heer naast mij plaats genomen
om ook z'n angel uit te werpen. Maar
daar de vangst gering was we kregen
haast geen enkele maal beet raakten
we in gesprek en toen de duisternis in
viel, pakten we onze zaken bij elkaar
en wandelden over een landweggetje naar
de stad terug. Terwijl we voortliepen
vertelde hij me een en ander uit zijn
leven, waaruit ak opmaakte, dat hij zijn
loopbaan in 't leger begonnen was en dat
hy naderhand gevangenbewaarder was
geweest in de de gevangenis van Dart-
port, uit welke betrekking hij een paar
jaar geleden ontslag genomen had om
z,n laatste jaren te A., z'n geboorteplaats
te slijten.
Een paar honderd meters voorbij den
overweg hielden we stil voor de deur
van een klein huisje in een van de
•stille straten aan den buitenkant jd«r
stad.
„Kom binnen", noodigde hij mij uit
\Ik ben heelemaal alleen ja, een ouwe
vrijgezel, meneer en ik doe alles zelf.
Wilt u misschien een kop thee?
't [Was een koude herfstavond en Ik had
den hoelen dag reeds in de open. lucht
doorgebracht, zoodat ik dus het aanbod
gaarne aannam.
„En nu meneer'', zei hij, toen. we op
ons gemak plaats genomen hadden, „nu
zal ik u eens vertellen, waarom Ik er
niet van houd, dat een trein me zoo
rakelings voorbij vliegt
„Natuurlijk kunt u zich indenken, dat
we gewoonlijk nogal ruwe klagten In de
gevangenis te Dartport hadden. De direc
tie» van deze gratis hotels zijn niet erg
kieskeurig aangaande de karakters van
haar klanten. Een van de gladste vpgels,
die ik me herinneren kan, was een. ze
kere veroordeelde, die ik maari bij zijn 1
oude nuirwner 36 zal noemen.
Vanaf 't moment dat ik hem zag ln
Dartport, wist ik, dat we met No. 36
wel eens last konden krijgen. Het was
niet alleen de grootte en de kracht van
dien man, die me dat zeide, maar meer
nog de gemcene blik, die in zijn oogen
lag. Ik had me niet vergist, want reeds
spoedig bleek hij een van de meest on
handelbare kerels te wezen, diem we
ooit geh8d hadden. Al spoedig had hij
een bizonderen hekel aan mij, want ik
had nu eenmaal de pech gehad, dat ik
de eerste was, die hem moest rappor
teeren wegens wangedrag en door mij
kreeg hij zijn eerste extra sUjaf en wel
in den vorm van veertien dagen water en
brood. Toen ik dien avond bij hem in
de cel kwam, verbrak hij 't zwijgen en
siste me toe:
„Vervloekte kerel, met jou zal Ik nog
wel afrekenen, voor ik vrij ben.
Het was een bedreiging, die ik reeds
meer dan eens te hooren had gekregen
en op dat oogenblik raakte 't me weinig.
Twee jaren verliepen en Na. 36 toon
de geen teeken van verbetering. Zoo tege|n
het eind van den zomer vtan het jaar,
waarover ik nu spreek, begon hij op
eens te veranderen en werd zoo kalm
en handelbaar als ik nog nooit een ge- I
vangene gekend had. Niettemin voelde
ik me minder dan ooit zeker van hem,
want ik had zijn karakter zoo langzamer
hand leeren kennen en ik begreep, dat
deze ommekeer niet veel goeds te be-
teekenen kon hebben.
En Ik had me niet vergist, want op
©en middag in November, toen geheel
onverwachts een dikke mist kwam op
zetten, zeide een scherpe knal van. een
geweer me dat een der gevangenen ont
snapt was, nummer 36 bleek de voort
vluchtige te rijn. Zich den mist ten nutte
makend, had hij den gevangenbewaarder
die 't dichtst bij hem stond, tegen den
grond geslagen, een grooten Steen naar
©en schildwacht geworpen, hem overhoop
geloopen en weg was hij.
Een patrouille van bewakers werd bij j
8, te H. KLMSSBN.
En in de bitterheid van haar gemoed
vergat zij geheel hoe veel schuld zij 'daar
self aan had en laadde al het gewicht
van haai; tbom op Lien en den jonker,
die haar bedorven had, naar zij meende.
In zulk een stemming wad zij dien
morgen, -toen de jonkheer en de jonker
van Amsterdam teruggekeerd waren, be-
ag het eten klaar te maken. Schipper
Kraan en Willem waren reed» vroeg de
derUT gegaan om de „Wendeiina" ge-
roed te maken voor een nieuwe rei» en
«mden terstond thuiskomen.
Zij roerde juist in dien grooten pot
met eten, die op het vuur stond, toen
plotseling oen schaduw in de deur viel
en de jonker van „Grafhorst" binnen
trad. Karma bemerkte hem met een half
oog, doch bloeL roeren, alsof teij niet*»
«*g. f
Wat hebt gij met Lion gedaan, juf
frouw Luca?" begon de jonker zondert»
groeten, warft hij was in een ontoereken
bare stemming. Doch Hanna gaf hem
gwn antwoord, haar gelaat stand strak
en «tijf haar dunne lippen waren vaséga-
aloten, alsof xjj vaat (besloten warep geen
antwoord t» geven,.
Kunt gij geen antwoord geven,
vrouwP schreeuwde de jonker heftig, zich
vergetende.
Giftig wendde Hanna zich nu om.
l* antwoorden- Ji^lll© van het kaa-
teel bent fhet. die haar bedorven hebt.
en waarom zij weggeloopen is. Ik heb
met u niets te maken, mijnheer. Wij heb-
ben voor het meisje gedaan, wat wij kon-
I den en (daarvoor iheèft ze schande over
j ons eerbaar huis "-«bracht. Wou u nog
j vragen, wat ik met haar gedaan heb? Bo
ter dom u en uws gelijken
1 Scharde, schande I Durft gij nog te
spreken van schande? Zij is duizend--
maal boter dan u en duizendmaal meer
waard. Zij stond ver boven u en dal kon
u niet verdragen, dat heeft u jaloersch
gemaakt en uw haat gewekt. Gij hebt
haar slecht behandeld, vrouw Luca, en
dat aal ik n nooit vergeven.
Ik ben in mijn eigen huis. mijnheer,
en u kunt niet zeggen, wat u wilt, alsu
daar maar om denkt, mijnbeer. Ik praat
d'r niet meer over. Zij heeft zelf geko
zen en ons den rug toegedraaid Iaat
haar gaan, zeg ik Zij zal nu wel on
dervinden. dat hot in den vreemde heel
wat andere is dan thuis bij moeder de
groote uit te hangen en *k hop, vooi
haar, dat zij daaruit leeren zaL
Als u meer wilt weten, mijn man is op
het schip, en hij zal u schoon gelijk ge
ven. De mannen zijn allemaal eender,
zeide Hanna met een grimmigen blik.
die oen spotlach moest verbeelden, ik
heb verder geen Jijd meer."
Met deze woorden slofte Hanna naar
achteren en liet de jonker half verbluft
s'aan Hen kookte van toorn doch liegroep
dat het te>m niets zou helpen verder 'e-
gen deze vrouw te spreken Hij kon bo
ter met den schipper gaan praten, die
was kalm en verstandig.
Hij trad naar buiten en zag de nieuws-
Sdmige gezichten van de buurvrouwen,
die die hoof dun bij elkaar gei token had-
elkaar geroepen om den omtrapte op
te sporen, maar hoe dan ook, hij slaagde
erin zich verborgen te houden.
Het was ongeveer half tien ln dien
avond, dat ik ir.et verschillende leden van
de patrouille stil hield om te overleggen
wat ons te doen stond. We liepen Juist
op den spoordijk van de lijn, die door
©en troosteloos landschap naar Londen
voert
„Ik vraag me af of 't ©enig nut heeft
op Weetmoor Station te zoeken", zei on
ze chef. Westmoor Station lag ongeveer
twee mijl verder in d© richting van Lon
don.
•„'t Is toch niet uitgesloten antwoord
de ik, _,,dat hij daar rondzwerft om
naar een trein uit' te zien, ofschoon ik
eerder geloof, dat hij naar 't Nooqden
is in ieder geval Is dat meer waarschijn
lijk". I
„Nu, Davis", rei de leider van onzen
troep, na enkele ©ogenblikken nagedacht
te hebben, „ga jij dan naar Westmoor.
Het Is In ieder geval wel de moei tg
waard. En dan gaan wij naar Hartwell,
wat dunkt je daarvan 7
„Ik hen bereid te doen zootnls aan
geeft 't Zal vooral z'n nut hebben den.
ftatianschef ermee in kennis te stellen.
Dan kin die wat op ztjn passagiers let
ten
„In orde. sluip jij dan weg. Davis.
Ts 't beste de spoorlijn maar te houden
't is de kortste weg".
Ik liep dus langs de lijn.'Het was een
donkere nacht, de maan was nog niet op
maar de mist was opgetrokken en ik nam
het spoor, waarlangs ik de treinen op
mij af zag komen, zoodat ik intijds op zij
zou kunnen gaan.
Ik had ongeveer ©en halve mijl afge
legd, toen ik grooten trek in een pijp
kreeg. Onder 't voortgaan nam mijn.
tabakszak uit mijn lasch en zocht naar
lucifers. Ik vond een doosje in m'n
zak met één enkele lucifer en daar er
nog al een vrij sterk» wind stond en
ik vreesde m'n kostbare lucifer te zullen
verknoeien, wachtte ik, tot ik hier of
daar eenige beschutting kon vinden om
m'n püp aan te steken.
Die verlangde beschutting verscheen
even later en wel in den vorm van een
wegwerkerslhut aan denzelfden kant van
de lijn gelegen als waar ik liep en met
de deur aan de zijde der sporen. Ik
ging er heen, leunde even tegen de deur
en "/treek de lucifer af. Maar op dat mo
ment werd deze van binnen plotseling
geopend en werd ik op den grond ge-
Smeten. Alles had zich in misschien 2
seconden afgespeeld, maar 't was toch
lang genoeg geweest om hij t flauwe
schijnsel van de brandende lucifer even
het gelaat te zien van den man, dien we
zochten.
Met een snauw was hij bovenop me
en greep me met z'n sterke, beenige
handen bij de keel. Ik had nauwelijks
tijd om te beseffen wat er gebeurde èn
ik begreep m'n toestand eerst, toen ik
mij in alle bochten wrong om aan den
knellenden greep van m'n aanvaller te
ontkomen.
„Zoo", gromde hij, terwijl ik me op
den grond gedrukt hield, „daar heb ik
je dan".
„Schurk'", hijgde lk, terwijl ik m« aan
z'n greep trachtte te ontwringen.
„Niet zoo opgewonden, Davis", zei
m'n belager, „de bordjes zijn verhangen,
nu ben jij de gevangene".
Op dit oogenblik viel er iets uit m'n
zak, dat in het zwakke licht van de
opkomende maan flauw schitterde.
„Mooi", zei No. 36, terwijl hij er naar
greep, „die armbandjes waren voo» mij
bedoeld, denk ik. Misschien blijken ze
jou zelf ook wel te paspen".
En al z'n krachten inspannend, sleep
te h((j me ondan,ks m'n wanhopige spar
telingen naar de rails vlak bij ons. Dan,
terwijl hij z'n knie op m'n bonst zette,
wrong hij m'n rechterhand ondeg de bui
tenrail en mjjn linker erovefl heen, een
scherpe klik van 't slot en een satanisch
gelach van m'n kwelgeest en ik voelde
dat lk aan den rail geboeid lag
't Was een afschuwelijke positie, waar
in lk mij bevond. De schurk sprong op,
gaf me een trap, keek nog eens of de
boeien goed gesloten waren en slinger
de de sleutel weg.
„Ik zou Je met één slag kunnen dooden
als ik dat wilde. Maar ik zal geen moord
aan je begaan. Ik zal dat aan den ex-
prestrein overlaten. Begrepen? Als de
trein op tijd is, zal hij hier om een uur
den, toen zij den jonker bij Luca hadden
zien binnengaan. Zijn kamen daar werd
in onmiddellijk verband gestold met het
verdwijnen van Lien. Dirk Verkalk had
ze immers bij elkaar gezien een paar dia
gen geleden. De jonker zou wel weten,
waar Lien was. fluisterden de vrouwen.
De jonker sloeg geen aoht op hen, be
antwoordde de groeten der voorbijgaan
de vissehere ternauwernood en spoedde
zich regelrecht naar het schip. Hij had
het bijna bereikt, toen Willem Luca over
de smalle loopplank aan wal trad en het
darn inging. Toen (hij den naderend«n
jonker bemerkte, bleef hij een oogenblik
stokstijf staan, wendde zich dan om en
sloeg een anderen weg 'langs de haven
in.
Een paar oude visschors hadden dit
gezien en schuddon hun hoofden. Zijbo-
grepen het en zeiden het tegen elkaar
De jonker en Willem waren vijanden ge
worden terwille van d» vissoherwkwhter
Het zou niet de eerste maal zijn op het
d' dat twee mannen elkander
vrouw betwistten.
De jonker scheen niet gemerkt te heb
ben. dat Willem Luca hom ontweek. Hij
lion met het hoofd vooravorgobogen in
dien» gedachten verzonken, jwinzend,
hoe hij Lien terug zon vindon. Kapitein
Bram «wildé juist de ..Wendeiina" ver
laten toen zij elkander ontmoet ton Zij
drukten elkander do hand als vrienden
en toon de jonker den schipper in het
verweerd» gelaat blikte, kwam het hem
voor, da' hij do laatste dagen ouder was
geworden.
'Booar weer gehad, kapitein, begon
de jonge man, doch als altijd behouden
teruggekeerd. Maar het zijn ook niet al
lemaal sulks flinke kasten alt dt „Wen-
af «lf voorbijkomen en ik denk dat er
langs de lijn wel weinig oponthoud zal
zfln. .Ah, ik moet je een beetje steviger
binden, om zeker - van m'n zaak te zijn.
H{j ging de hut binnen en verscheen
©en paar minuten later met eon stuk
touw.
„Je zult je wat meer op Je gemak voe
len als ik je voeten ook vastbind",
grijnsde hij en tot m'n ontsteltenis, be
vestigde hij een lus van het touw om
m'n rechtervoet, trok hem over de bin
nenste rail en maakte het touw boven
de rail aan m'n linkervoet vast
Ik was zoodoende dwars over de l[jn
vastgebonden eu ontsnapping aas een af
schuwelijken dood scheen uitgesloten.
Maar de schurk scheen nog niet klaar
te zijn.
„De kans bestaat nog, dat Je zult
schreeuwen, ik zal daarom Je mond maar
Stoppen l"
Hij stopte mijn zakdoek ln m'n mond
en bond er een stuk touw omheen, „Ik
had niet gedacht, dat ik die oude re
kening zoo vereffenen zou", hernam hij
toen. „Donk er aan, je zult de koplich-
,ten van de machine op je af zien komen
en je zult te voren t lawaai van den
trein, die je zal vermorzelen, hoopen.
't Is een prachtige wraak, niet? Hij gaf
me nog een trkp tegen m'n beenen en
verdween in de duisternis.
Mijn toestand was werkelijk wanhopig
Hy had gelijk gehad, wat de exprestrein
betrof. Otn precies 11 uur zou die langs
Wertmoor rijden. Het was over tinnen nu
zoodat ik nog een uur op d«n dood
kon liggen wachten.
Kon ik iets doen? Jal Met groote moei
te zou ik er misschien ln kunnen sla
gen de prop uit mijn mond te krijgen.
Ik bewoog m'n hoofd zoo ver als lk kon
over de rail en tot m'n groote Vqeugdo
Slaagde lk erin met m'n geboeide handen
den zakdoek uit m'n mond te krijgen.
Dit was, zoor zeker eon hoela opluch
ting, maar toch ook maar eon vrij ge
ringe, want ik bedacht, dat al schreeuw
de ik uit alle macht er memand op de
eenzame vlakte kon zajn, dia me sou
hooren.
Mijn handen vrij krijgen, was onmoge
lijk, maar er bestond een geringe kans
voor m'n voeten. Ik begon te trappen
©n bemerkte, dat da ellendeling hat touw
Slechts eenmaal om de rail geslagen had,
zoodat ik door beurtelings met m'n lin
ker en rechtervoet te rukken, iic 't touw
langs het yzer kon trekken. Met de ener
gie van een wanhopige begon ik het
touw langs de rail te schuren.
Meer dan een half uur trapte *en rukte
ik, ik werd er stijf van, ik kreeg kram
pen in m'n beenen en een doodahjke
angst maakte zich van mfj meester; nog
steeds bleef het touw onwrikbaar. Maar
ik voelde wel, dat 't toch dunner werd.
Krampachtig rukte ik, maar nog was 't
touw te sterk.
Een gefluitI Nauwelijks hoorbaar in
de verte, maar ik wist wat 't beteeken-
de. De trein was in Westmoor Station.
Een hernieuwde worsteling, het touw
bleef houden. Een onheilspellend gerom
mel werd hoorbaar, 'n halve mijl voor
my uit kon ik de glans van de kop
lichten van de locomotief zien.
Er was geen minuut te verliezen, de
trein was nog slechts enkele honderden
meters weg en binnen 80 seconden zou
ik er onder liggen.
Maar in den wanhopigen toestand,
waarin ik m© bevond, was ik tot meer in
staat dan onder gewone omstandigheden.
Met een snelle beweging rolde ik mezelf
INGEZONDEN MEDEDEELING.
ROTTERDAM
Hoogstraat hoes «pul
DEN MAAR
Alléén ..ModeHnis,
Hofweg 6
(tol ina" en zulke kranige schippers als
kapitein Bram en zijn zoon.
Al» God ons niet bewaard had, wa
ren we toch vergaan jonker Maar we
z:~ weer thuisgekomen en zoo geloof ik
ook dat Iüen weer thuis zal komen
Het was den ouden man niet langer
mogelijk te zwijgen over wat hem zoo
dicht bij het hart lae. Bij het kind. dat
hem verlaten had, waren al zijn gedach
ten en haar golden zijn gebeden
Do jonker knikte met het hoofd, ten
bewijze van instemming. Het geloovig
vertrouwen van den vromen man deed
hem goed en kalmeerde hem. Hij «ts
de hand van den schipper en zeide: „Wat
denkt gii kapitein, waar Lien Is? Zou
zij terugkeeren? Ik ben om haar bij u ge-
kamen. Gij weet zoker. hoe ik tegenorer
haar sta. Zij zour mijn vrouw word m Ik
ilijd evenzeer om haar als u."
De schipper wendde zijn hoofd naar
do zee en zweeg Zij stonden vlak i aast
elkaar op het dek en ofsohoon geen van
beiden «prak. voelden zij, dat eenzelfde
land hen bond. de band der gemeenschap,
oei ijk» liefde voor hetzelfde wezen
Gij moet mij vertrouwen, kapitein,
begon do jonker weer. terwijl hij den
vissoher trouwhartig in de oogen staarde.
Ik meende het eerlijk met Lien Ik had
haar tot mijn vrouw willen maken, al
was ook de heele wereld er tegen. Want
|ik h'b haar zeer l:ef
Tk reloof hel jonker 'V> hoeren van
"rafhnre' rite' een ridderlijk gmlar.hi
Maar het hloed kruipt, waar het niet
fgaan kan Tk had mijn jongen, Willem,
graag gelukkig met haar goden. Wij
haddien ze in onze gedachten foor elkaar
bestand, «n 't leek ons «oo mooi toe. En
Wllkm wt« dol op haar Ik ftloof, dat
buiten de spoorbaan, m'n linkerhand on
der de rail.
Ik wendde m'n hoofd af en bracht met
een ruk m'n handen san weerszijden
van de rail, zoodat de ijzeren vedbin-
dineeketting mn m'n boeien boven op 4#
rail lag.
Juist op tijd, want mèt dat ik er in ge
slaagd was m'n handen ln dien stand
t© krijgen, ratelde de trein m« vooijby.
De glooiend heet» stoom van do locomo
tief ring me over 't lichaam, maar ik
aloeg er geen acht op
Roods toen het eerste wiel van d^ria-
chine over do kettimr reed, voelde ik. dat
ik vrij was. Ik durfde me niet bewegen,
voor de gehoele trein in.de verte verdwe
nen was. Wat een vroeselijk oogenblik,
wied voor wiel ratelde me voorbij, hooren
en zien verding me, moor ik was vrij!
Een minuut lang lag ik onbeweeglijk,
ik was als verlamd van schrik. Ik be
tastte m'n polsen, m'n boeien waren weg.
De dood, die op me geloerd had, was me
voorbijgegaan en ik was valkomen onge
deerd.
Om kart te gaan. ik strompelde op en
•ik dankte de Voorzienigheid voor deze
bisoudere redding.
Er kwam, hoe zwak ik ook was en
hoe zeer m'n zenuwen ook geschokt war
ren een verlangen in mij op, om het
schoelje, dat zulk een rreeselijken dood
voor mij bestemd had. te vatten
Myn geweer lag nog op ©enigen afstand
»n zoo ik zoo goed ©n zoo kwaad als
't mogelijk was, in de richtng van Weet-
moof Station. Een paar maal nog werd
ik opgeschrikt door goederentrei nan, die
me voorbijreden. Toen ik op Westmoor
Station kwam, was alles stil, de perrons
waren verlaten, en do bureaux gesloten,
maar de laatste trein, die me 'voorbij
gereden was, word. juist gerangeerd am
geladen te worden. Een drietal open wa
gens worden afgehaakt en op één ervan
meende ik een meengehurkte, donkere
figuur t» zien zitten.
Ik glimlacht», toen ik zag, dat ik me
niet vergiet had, en dat ik no. 86 onder
een dér dekzeilen zag wegkruipen. Ik ging
naar den remmer, en zette dia zaak uit
een.
Hij, de machinist, een paar rangeer
ders en ik omsingelden den wagon en
binnen enkele minuten zag n» 36 zich in
't nauw gebracht, terwijl de man, die hij
dood waande, hem een geweer voor
hield.
Hij zag, dat 't spel uit was «a gaf zich
over.
Dit is het eind van het verhaal.
Hij werd streng gestraft, maar dat
maakte den ontzettenden angst, dien ik
doorgestaan had, niet ongedaan, en nu
zult u zioh misschien niet meer er over
verwonderen, dat ik een beetje huiverig
ben. als een trein me in den avond voorhij
raast, zoo dicht lang» mij heen!"
Lskksrkerk, 21 Sept. In de 66e jyir-
vergadering van d© Hederij kees kamer Jan
Nieuwenhuijzen" legde d© penningmees
ter rekening en verantwoording af over
het af geloopen boekjaar, waaruit bleek
dat een flink batig saldo aanwezig was.
Rekening en erantwoording werden na
onderzoek goedgekeurd. Als secretaris
werd herkozen de heer J. G. den Oud-
Stern, als penningmeester de hoer J. v.
Umborgh Pz. en, als bibliothecaris de
heer A. E. de Vos. Voorts werd besloten
met do eerst volgen de uitvoering op te
voeren: ,,Een, die niet geteld wordt",
drama ln drie bedrijven, gevolgd dooi):
„Voetbalmamakken", blijspel ln één
bedryf.
Dinsdagavond vierde d© Gym. vereen
„Kracht door Oefening", precies op den
datum haar 20-jarig bestaan m®t op.
richters, Oud-bestuursleden »n gmoodig-
den in de bovenzaal van „De Groot©
Boeri'. De voorzitter, de hec* D v. d.
Wouden opende den feestavond en hield
©en hcrdenldngsTede over de bijzondere
gebeurtenissen in de af ge Loo pen 20 Ja
ren. Daarna sprak de EdelAchtb. heer C*
G. Roos, burgemeester, die de vereeni-
ging feliciteerde, inzonderheid de oprich
tera en zegde zijn steun ton. Zooels hij
uit het verslag had gehoord, was het
'n glorievol tijdperk geweest en hij drukt»
don wens(ch uit, dat het over vijf Jaar
met hot zilveren feeat nog zoo mocht-
rijn.
hij allee voor haar zou doen. Nu kunt u
begriipen, ho» zeer het ons allen doet,
nu het zoo geloopen ia
Wat mijzelf betreft, daar zou ik nog
wel over heen komen. Ik geef alles in
Gods handen en zooala Hij het doet, zoo
moet het goed zijn. En al© Lien ar was,
en ze wou u hebben, dan zou Ih mijn
zegen geven. Maar met Willem en mijn
vrouw is het ander© Al© ik u raden en
bidden mag. jonker, blijf dan mijn zoon
een bootje uit den weg Hij isboelemaaJ
veranderd.
Ge kunt het wel een beetje begrijpen,
hè? Hij is niet moer baas over zioh zelf
en ofsohoon hij goed van inborst is, zou
hij in een oogenblik van drift misschien
vroesolijke dingen kunnen doen. t Is niet
omdat ik denk, dat ge bang rijt. maar
alleen om ongelukken te voorkomen.
Maar het ergst» is het met Hanna. Zij
i© glad van ©tuur. Wat rij rich eens in
het hoofd heeft gezet, ia er mot meer uil
te Erijgon. Zij kan het niet verkrappen,
flat Lwn niet wilde zooals zij wou. Zij
is ander© dan ik. 't Is een goede vrouw,
maar zij vergeet wol eens. dat Gods we
gen dikwijls anders zijn dan d» onze.
Zij hoeft Lien niet behandeld, zooals bet
mooet
Het valt mij zoo zwaar om wat van
haar te zeggen, maar het is zoo Zij i«
zoo hard als ijzer, maar toeh zal zij moe
ten bukken, want zij heeft ongelijk, zoo
vaar aU 't mijn vrouw is O jon kar het
doe» m j zoo'n verdriet Mijn hu s is hoe
tem aal- in do war
Dat zal allemaal wel in orde ko
men, kApitwn, troostte de jonker, al»
Litn terug is «n uw vrouw hsar aagsiijk
beseft. Ik kom juist van xrr huis, maar
rij is ongenaakbaar, rij werpt aUaaohuld
