Schouw
FOKVEEPAG
Djlguiten-Kozakken
DAMES!!
GOUDA
Pelterijen
Bontmantels
Randen en Vellen
H. C. WERNING
.ll
FORCE
Voor één kwartje!
hebrsbud nu rn-mm es utrecht
-E.Hl.Jana'
H1m BAMEII
Donderdag 4 October a.s.
s MTMHARDT5
WINTERDIENSTREGELING 1928
ui-
li
li
WINTER 1928
HOORNAAR
Doe thans Uw keuze?
Winterseizoen
Stoomen
Verven
Enorme keuze
moderne Vossen
IVANDERLAND
METALIUM GLOEILAMPEN
I!
lil
JAN
Krimpenerwaard
Roedorll op do Lok
Slikkerveer
felefoon 201
steeds aan den
spits!
Schoonhoven
vuikacneis - Haardkachels.
HuisMkacheis
FornuizenliTais soorten
ROTTERDAM
Bezoekt de groote Fokveedag op
Woensdag 10 October a.s. te
Overtreft alle vorige 450 inzendingen,
waaronder 163 Stieren
„Veib Zij Ons Doel Hoornaar
W. SL08 SzSecretaris
te Gorlnchem
op het Unltas-torroln
Heeft U last van
Muizen?
Muizenliavermout
Dames-, Heeren- en
Kinderkleeding
in de laatste Nouveauté's
DE RIDDER VAN HOE WIJK
M.J. STEKELENBURG (Fa. Gebr. Moet)
Lopikerstraat 10 - Schoonhoven
Vergeel niet bij Uw bezoek aan
de Expositie van
te gaan zien bij
Markt 46-47 Telefoon 559
Carbid
Levertraan
F. STBOEilE, warki 17. eouaa
natuurlijk
Hoofdprijzen: Salon-Ameublement,
Dressoir, 2 Rijwielen, Naaimachine
Gouden Horloge, enz. enz. enz.
N. CATS WARENHUIS
Kleiweg (hoek Kleiwegstraat) - Gouda
SOHOONHOVENSCHE OOUUAST
van Vrijdag 28 September 1928 - So. 5485
TWEEDE BLAD.
Van Rondom
FEUILLETON
Mengelwerk.
Een Amerikaansch
verhaal.
Het geheim der
visschershut.
S$iiPg^sJöta&lêHen
verstopping
DIJKORAAfr «a HOOOHEEM-
RADEN van de
maken bekend, dit zij op
Zaterdag den Ben October 1928
rullen drijven over het opsnoelen
der boomen, staande op de bermen
der vanwege het Hoogheemraad
schap verharde wegen.
Volgen» de bepalingen van de
Keur moeten alle boomen, waarvan
de takken over den weg hangen,
tot op een hoogte van minstens
5 Meters boven den weg zijn op-
gesnoeid, terwijl boomen, die op
eene hoogte van 2 Meters meer
dan 20 c M. over den weghangen,
moeten worden opgeruimd.
Ouderkerk a. d. IJssel, den 26en
September 1928.
A. J. BOOOAERDT,
Dijkgraaf.
A. T. VAN DER LEEDEN,
Secretaria.
Ingaando Maandag I October <828 tot on mot 30 April 1928
Vtn
Culsmborg
VrmwUk
Amelde
Schoonhoven (Veerp.)
Bergambaoht-Bsrgstoep
Streefkerk
Ukkerkerk
V»n Mblimrd»» (pw Mtoba»)
Ktnd«rdt)h
Krimpen a.d. Lek
Te Rotterdam (Qosterk
WEHKD4GKN
5 45 6.45
I 15
6.10
6.30
7.-
7—
7.30
7.25b 25
7.10
7 30
8.
9.15
9.-
9.-
9.30
9.25
10.15
6.15
7,
8-
9.—
9.25
9 40
10.-
ia-
10.20
10.25
U 16
9.-
10.
11.-
11.25
11.40
12.-
a-
12.90
12.26
1.15
12.30
12.55
1.10
1.30
uo
1.60
1.55
245
*2.45
"8 40
r4.30
"4.55
85.10
5.30
980
650
5 55
6 45
6.30
6.30
060
6.55
7.45
ZONDAG
7.-3.
7 253.25
7 403.40
8.-4—
i-
820
8.25
9.15
515
5.40
6—
6 30
630
6.50
6.55
7.45
Van
flottsrdi» (Ooaterk.)
Krimpen a.d. Lak
Kinderdijk
Tc AlbUttcrdbra (p. cutob.)
Lakkarkark
Streefkark
Bergambaoht-Bargst.
Schoonhoven (Kat)
Amelde
Vreeswijk
Te Culemborg
WEHKDAGEN
915
10.
11.-
12-
8.30
9.20
9.25
9.46
9.40
10.05
8 5010 20
10.45
10—
10 501
1066
I) IS
11.10
11 35
11 50
12.15
12—
2.50
J2.55
1.16
1.15
3.30
4.20
4.29
4 46
4 40
5.05
5 20
5 45
6.30
7 30
4 30
5.20
6.16
5.45
5-
5.50
6.66
616
6.10
6.35
■2®f '6.50
7.15
8.50
ZONDAG
cm.
8.30
9 20
9.96
946
9 40
10.05
10 20
10.45
10—
10.50
10.66
11.16
11.10
U 35
11.50
12 15
8s~
8.50
8.66
918
409.15
8 05
8.20
8.45
I
in zeer ruime ktuze voorradig
Vo«;al DAMESHOEDEN
in groote maten
Vervormen In alle modellen
Aanbevelend,
L. J. KOUTER
GROOT-AMMERS
Brengt dit jaar 'n geheel
nieuw type Haard, met
zichtbaar vuur aan alle drie
kanten.
Enorme aorteering
Meer dan 150 modellen
zeep lage prijzen
Onze Etalage Is gereed
Alles wordt franco bezorgd
en vakkundig geplaatst
Prijzen beneden
elke oononrrentie
De uren vin vertrek op de tusscbenstatiom zijn bij benadering opgegeven.
Dienntrngeling op aanvraag gratia
Op alle tusschenstations wordt aangelegd
issm
optmdan dar
(Nabij bat Station)
Aanvang namiddag B.SO uur (Zomurt|jd)
Vddrverkoop der Kaarled bij: OOULMY 5 BAAR, Westwagen,
DE ORAAFF, Langendtjk, Firma HORNEER, Oaathutwtraat.
Haal dan bij ANTON COOPS,
DROGIST, GOUDA, VOOf
10 cents een pakje i
BS <Uu aanvang van hat
biedan wij aaa ovantalpanda kauza
Ruime sorUering in
ScHoenen-Hoeden-Modeartikelen
v.ta. CHEFS ROELOFF
plaatsten een Agentschap bij den Heer
Vraagt prijscourant. Beneden alle concurrentie1
H.H. Veehouder», Landbouwer» o.a.ll
Wasr i» het adre» voor het b.jhouden van Uwe Administratie en be-
i handelen van Uwe belastingzaken?? IMMER8 BIJ 0N0ERGETEEKENDE:
i omdat, ie, goedkoop; 2e. gemakkelijk; 3e. eerlijk4e geen onderscheid
wordt gemaakt en 5e. geen Keizeravriendschap, hetwelk nadeel voor
I de belastingbetaler tengevolge kan hebben, en*.
i. VAN HOVEN
Centr. Boekhouding, Dlv, Bedrijven, Papendrecht E 7, Tel. 941 Dordrecht.
TE KOOP: Prima Duitsche
PIANO (zwait),
van f 800 voor f 350, wegens plaata-
gebrek Br. no. 2760, Bur v d. Blad.
Celluloid Deurplaien
iet* nieuw* vanaf SO Cta
Magazijn van
Galentsriën, Spaalgoad.
Uitgebreide keuze in
GJaa - Porcelain - Staalwaran
Parfumerieën - Nlkkalwaren
Lederwerk, enz.
Voor Udere gelegenheid
BLOcMVERIf
ra. J. DOESBURG
Lopikerstraat 39-41
Schoonhoven Tel. 65
H»t onmisbare, nieuw bloed vormend
Kpaohtmlddel voor hot V»»s
J. EWIJK te Molenaaragraaf schrijft ons:
„Ondergeteekende J. EWIJK, Landbouwer te Molenaar»-
„graaf verklaart dat hij stijve varkens had, die bijna niet
„konden loopen, en slecht groeiden. Na gebruik van I PAK
„FORCE waren ze veel beter, en na TWEE PAKKEN FORCE
„gebruikt te hebben VOLKOMEN GEZOND, zoodat ze thans
„flink groeien. Hij kan daarom lederen varkenshouder
„FORCE ten zeerste aanbevelen."
(w.g.) J. EWIJK, Molenaarsgraaf,
j FORCE Is varkrjjqbaar In pakkan van 86 ot. bij A. N. VAN ZE88EN,
I Sohoonbovtn tn by da bekaad* wadar var koopara.
kunl ge eigenaar werden van een der scbitlerende
prijzen, aangekocht voor de Verloting ten behoeve
von V.VV. te Schoonhoven
Ooedgekeurd bij Kon. Besluit van 26 Mei 1928, No. 52
Loten overal verkrijgbaar
Ook bij de bezorger» van de Schoonhovensche Courant
gègaMMteêt7Töö^zMtTTrc>amvOTbMjft^^
vetmogen, KOOPT MEN 20 PROCENT OOEDKOOPER In
door
JAN KIJKUIT.
De nieuwe pont vftü Bchoonhoven.
Tg u ai op do Kanarie geweest, tan-
te, rroeg Jodocu» met het onnooielste
creadoht van do wereld.
Hou ie BtudenteogljntiM maar toot
ie aei tante met een btstraifenden fchk
in haar oogen- Je moet
bij mij de kachel aan te maken. Wat De-
doel je nou eigenlijk? „„..ie
Maar tante, ft meen het ernstig,
kwwn Jodocus verschrikt. De K®®1"®'
zoo noemen ae tooh de nieuwe pont mn
Schoonhoven.
O, is het dat, set tante Nee Jongen,
daar hen ik hil» niOTwaperig na«^
Want ik heb al geboord, dat bet niets
k'Wat. aohreeuwde ik, want ik voelde
me op mijn Bohoonbovensohe teanen ge
trapt. "Wie durft dat te zeggen?
Stil, suste Jodocue, geen verdere
praatjes. "We gaan met ons drieenn aar
Schoonhoven om de pont te bekijken.
Dan kunnen we zelf oordeelen.
het een aardig stukje speelgoed was,'
maar te duur voor de centen.
En al die mensehen straalde het ge
noegen van het gelaat, ze genoten z-ic-ht
baar, dat ze die pont, dat nieuwe d og
zoo heerlijk konden afkammen. 'L&nte
zei dat ze spilt had dat ze gegaan wan,
want dat ze het vooruit wel gezegd had,
dat het niks was.
En warempel, ook Jodocus en ik
begonnen te gelooven, dat zo in Sohoon-
i boven een kat in 'den zak gekooht had
den. Bij 't weggaan vroegen we nog
wanneer men dacht dal de pont zou
gaan varen.
Nou, riepen ze, dan ken Je nog
lang wachten, meneer. Want dat gaat
hier niet zoo vlug.
Een beetje bedrukt 'gingen we weg, het
speet ons voor Schoonhoven, want in
ons hart voelen we toch wel wat voor
dit aardige stadje.
Twee dagen later waren we weer in
Schoonhoven. Want tante Betje had m
de Schoonhovensche Courant gelezen,
dat de pont zoo prachtig voldeed en dat
wou ze nu met alle geweid met eigen
oogen zien.
En ze sloeg zich van plezier op de
knieèn toen ze zag hoe de geel-rood-
Top, riep tante, ik ben van de p^t onder de koesterende stra-
En even later stond ze al in haar Jen van de herfstzon bevallig en zwierig
als een zwaan over het water gleed en
zijn last van wagens en auto's en men-
schon overzette.
Waar zijn nou die kankeraar» en
mopperaars, vroeg tante'spottend. Maar
«r was er geen een, zowaren met be
schaamde kaken afgedropen.
partij. En erven
Zondageibest uitgedost en gingen we ge
drieën op stap.
De eerste, dien we op weg naar nei
rear in Schoonhoven tegenkwamen wa*
een heerachtig persoon. 4
Waar ligt de nieuwe pont, baas?
vroegij^ {rindOT( de oolijkerd, maar
ik izou je aanraden hard te loopen, als
je 'm nog zien wilt voordat ie »nkt.
AIs je me nou, bracht Jod eruit.
Wat is er dan gebeurd?
D'r is niks gebeurd. Maar dat dmg
ligt zoo gek op het water. Ik vertrouw
het niet.
Zie je wel, zei tante triomfantelijk.
We gingen verder en kwamen bij de
pont aan. Er stonden veet menschen
naar te kijken en Jodocus kon het met
laten een gesprek te beginnen. Hu
klampte een man aan, die er wat sohlp-
perachtig uitzag en zei:
Toch een aardige pónt, hé meneer!
Nou, wat je aardig noemt, kwam
het spottend terug. Ik heb veel gezien,
maar zoo'n raar ding zag ik nog nooit
in mijn leven.
En dan moet je die kleur zien, zei
een spichtig vrouwtje, het ia om je te
bedoen. Ze lijken wel gek.
En nu kwam de cntiek van alle kan
ten Iob, net als een riool, dat lang ver
stopt heeft gezeten en ©mdeluk lucht
krijgt. Als de pont een papieren Jan
Klaassenkast waa geweest, die ze Schoon
hoven voor een stalen schip Ta de maag
wilden .stoppen, had het niet erger kun
nen zijn.
We zijn er aan bekocht, eed een
groote roerig» vent Het lijkt naar nik*,
die stangen. Het lijkt wel em
leeuwenkooi. En wat een rare veriioh-
Hoe kunt u nu de verlichting be-
oordoelen, zei ik. Het licht brandt toch
^Maar de man antwoordde mij niet
en wijdde varder uit over de gebreken
van de pont. Niemand spr&k hem tegen.
Een meneer met 'n heele groote snor, zei
dat het niets wan om zoo'n ding in me
kaar te timmeren, maar nu het er op
aan kwam te'varen, nu zou je eens wat
beleven.
Varen, grinnikte een ander. Ha, ha,
as die gaat varen, vaar ik ook. Daar
maken we ons belachelijk mee, zal je
zien.
Ik zou wel eens willen weten boe
Ja met loo'n pont met We kabela hl»
varen moet, zei nog iemand. Je krijgt
last met de scheepvaart.
Zoo ging het maar door. Ef was let
terlijk volgens de menschen, die daar
stonden, niets goeds aan de nieuwe pont
van Schoonhoven. De zachtste cntiek
kwam nog van den pereoon, die tel, dat
Natuurlijk kwam ook de oude Teunis
er aan te pas en hij maakte de volgende
opmerking: Sommige menschen zijn net
als vogels, die "raag hun eigen nest be
vuilen en niet weten, dat ze daarmee zich
zelf stinkende maken.
De Wolf van Sinks.
„Schiet op", riep Jim. „Schiet toch op.
Het ia heJsoh koud vannacht." Hij liet
zijn lange zweep over de paarden knal
len. Deaa spanden zich extra in en de
slede vloog vooruit. Toen ze de helling
opklommen, die naar den oeevr van den
rivier leidde, verminderde de snelheid
even. Halverwege hoorde men plotseling
het gekraak van takken in het kreupel
hout, dat naast den weg stond; een gToote
zwarte gestalte maakte zioh los uit de
duisternis en sprong voor de paarden.
„Handen omhoog en gauw een beetje
alstjeiblief Mr. Slinner", siste een heesche
stem.
Voor Jim feitelijk besefte wat er aan
do hand was voelde hij dat de koude,
harde loop van een revolver op zijn voor
hoofd gezet werd.
„Schiet op. Ik moet je postzakken
hebben," beval de aanrander. „Kom uit
die slee."
De postbode zag, dat tegenstand bie
den onmiddéllijken dood tengevolge sou
hebben; daarom klom hij onder heftige
protesten van zijn zitplaat» af.
Tegenstribbelend liet hij zich nu naar
den achterkant van de slede duwen,
waar zijn aanvaller, die nu zijn revol
ver tussohen rijn ribben geduwd hield,
in de postzakken ging rommelen. Ten
laatste vond hij wat hij zocht; de kleine
zakken waarin de geldswaardige papie
ren zaten.
„Een twee drie?" 'bromde de
man. „Is dat oïlea?"
„Ja, is dat soms niet genoeg? zei
Jim woedend.
,Jn orde draai nu je span om
denk er om, dat ik nog fteeds mijn re-
dra, H. KUUSSBN.
*7
Een en twintig jaar lang was het ver
borgen geweest op dien zolder, maai
nu waande Banna het er niet) langer
veilig. Zij zou het begraven in de zee en
niemand zou er ooit naar vragen. De zee"
en zij zouden het geheim nooit openbaren.
Toen zü buiten was bleef zij eenoogen-
hiik staan om den omtrek te verkennen.
Er was niemand, tenminste zij zag nie-
nymd, want het was buitengewoon don-
kir, de lucht zag zwart en er scheen een
storm in de lucht te hangen.
Haastig spoedde zij zich voort lang*
het strand, vreezend iemand te ontmoe
ten. Zij hield zich zooveel mogelijk in den
schaduw van de -duinen om niet bemerkt
te worden door een of anderen dwalenden
dorpeling. En toen zij meende ver genoeg
van het dorp weg te zijn en door nae-
ra&nd bespied te worden, naderde zij het
water en haalde het kistje te voorschijn.
Zij bemerkte dat zij vergeten had het
te «luiten en vond den sleutel niet in haar
®ak- Zij moest hom hebben laten liggen
op den zolder. ,ALs zij het kistje open in
zee wierp, was er gevaar dat de wind
dsn inhoud verstrooien zou naar het
strand en iemand in handen zou vallen.
Daarom moest het beslist gesloten wor-
dtn.
Huu* um «ui kort Muit. Zij
•wiw, 00 «Wiow li* Vooruit, rt)
Tim Hot ideh dit gem tweemaal tet-
gm. Mtt cjn iweep lette hij de paarden
tot de meeat mogelijke auelheid aan en
Sn razende vaart ging liet den weg terug
waarlangs Mi gekomen vu. Met een
lumd Meld hij de teugels vaot en met de
ander© sloeg hij telkens over zijn borst
om te probeeren zoo wat warmer te wor
den. Mopperend joeg hij de paarden
voort, tot hij eindelijk eeu licht in de
luisternis zag branden.
Een paar minuten later hield hy de
paarden in voor een groote vierkante
blokhut, het postkantoor van Sinka. Toen
de slede «til hield, werd de deur open
geworpen en de stevige gestalte van
Jasper Thodd, de postmeester, verscheen
op den drempel. ,R„
„Hallo, wat is er aan de hand?" nep
hij.'
„Ik ben het, Jim.w
„Wat? Nu al terug? Ia er iets met in
orde, Jim?"
Ik ben onderweg overvallen!
„Overvallen]" ri<n J^pm uit.
Ja, versta je me niet?" Taaade Jim
terug, overvallen, alle papieren van
waarde -^etolen."
Het scheen dat de bekeken» van de
ze mededeeling slechts langzaam tot den
postmeester doordrong.
„Met zijn hoevelen waren ze vroeg
hij aan Jim. ,t
Het scheen alsof er maar één was,
bromde Jim. „Maar dat wat al meer
dan genoeg.
,Jk denk, dat het maar beter is, ala
je de rest van de zakken hier binnen
bmngt. Ik zal mijn geweer halen, dan
zullen we dien roover opsporen.
„Schiet op dan", zei Jim. „Het gaat
net sneeuwen en we when er vlug bij
moeten zijn ate we *ijn spoor nv«g wil
len vinden."
Jaapar waa spoedig klaar, de paarden
werden ve erscht en voort ging het,
langs denzelfden we*-
Toen ze bij plaats kwamen, waar de
overvaf geschied was, hield Jim de paar
den in en bond ze aan een boom vast.
„Hier waa .het precies," zei hij, nauw
keurig de grond bekijkend. „Kijk, hier
kan je zien dat de paarden omkeerden.
En daar heb je zijn voetstappen. K^k,
nu loopen ze naar dat boecbje.die
verwenschte sneeuw."
„Het lijkt wei of ze naar de rivier
toe loopen," mompelde Jim, het epoor
volgend. „En nn.nu zie ik heelemaal
niets meer. Hij onderzocht nauwkeurig
den grond. „Hè, wat is dit?"
Jaapar kwam naar hem toe en beiden
bogen ze zioh over de nauwelijkfl zicht
bare ronde sporen in de sneeuw.
„Dat is het spoor van een wolf, en een
flinke ook," zei Jaapar. Haaet zoo groot
als die ik mn den winter geschoten heb.
De steeds dichter vallende sneeuw had
nu alle sporen uitgewischt en de beide
mannen waren gedwongen hun onderzoek
op te geven.
Toen ze naar de slede terugliepen,
hoorden ze van verre, uit de met sneeuw
bed oh to beuvete, oen laas, aanhoudend
gehuil.
Het gehuil van een wolf. En er ging
een rilling door het sterke lichaam van
Jaapar, dan postmeestar, toen hij in de
slede klom.
Eenigen tijd later op een houden na- i
middag hield de slee van de postbode
stil voor het postkantoor te Sinka
„Ga even naar pinnen om je wat bij
den kachel te warmen," zei Jim tegen
den reiziger die er in zat.
De man voldeed hieraan maar al te
graag en hij volcde Jim in de aange
naam verwarmde hut.
„Je hebt daar een mooie huid han
gen", zei hij tegen den postmeester.
„Dat ia geen klein beestje geweest.'
Jaapar T-holl knikte toestemmend.
„Zijn 61 Mer «el wollen in d« buurt?
vroog de reiziger.
„Den eenen winter zijn er meer dan
den anderen,antwoordde Jaapar.
„Dit jaar heb ik er niet veel gezien,
maar verleden jaar waren er meer dan
8ej«f'siet er zeker wel veel als je roo
op weg bent?" Deze vraag werd tot Jim
gericht,
„En of, dikwiüa rie ft Be in het hout
langs den weg sluipen."
„Zijn ze je wel eens aangevallen?
„Nee, dat hebben zp tot nog toe niet,
Beheerde een der banden van haar echort
en hond daarmee het kistje Tast. Aan het
einde hond rij een steen, die M opge
raapt had, wierp nog eens een «cherpen
bKk in het rond, naderde boo dioht mo
gelijk 6» bw, die in het laatste stadium
van oh yerkeexde en slingerde dan het
last je met een farschea Bwaai boo tot
mogelijk Tan rich.
Een doffe plons bewees dat de see het
I geheim ontvangen had. Hann» luisterde
een oogenblik en fluisterde dam, zacht:
„Dat is gedaan. Nooit zal iemand er van
weten."
Zij haalde zwaar adem. Deze daad
had inspanning gekost. Haar anders
bleeko wangen gloeiden en haar oogen
staarden rond, als vreesde zij bespied
te worden. Een hevige angst greep haar
aan, de donkere duinen eoheenen, haar
reusachtige monsters, die op haar aan
kwamen om haar te verpletteren. Zü
uitte een zwakken gil en vluchtte weg,
ate had oen panische schrik haar aan
gegrepen.
Niemand had gezien wat te gedaan
had, meende Hanna. Doch zij vergiste
Ais Hanna scherper rondgekeken had,
dan zou zij misschien gemerkt hebben,
dat er een menschelijke gedaante was,
d'ie al haar handelingen nauwlettend
gadesloeg en die haar gevolgd was op
haar weg langs het strand. Dat was
Wdllern Peters.
Men noemde "Willam Peters e«n zon
derling, omdat hij zich weinig met de
dorpelingen bemoeide en zich steeds op
oen afstand van hen hield. In tegenstel
ling met de visschers, die hun broodwin-
I Mag hadden van it Kt, baaida hij
maar al» m hon«w Iwbbm buBjo Mrt
«uu-icèijMlJk wel doen en het ft nu I
een «trenie winter. Maar voor d-t ao«t
wolven ben ft boo hang niM, Bei Jim.
Ze komen niet zoo dikwijls bij den
hoofdweg. Ze blijven meer tusschsn d»
heuvels. Er is een ander soort, dat in
eens uit de duisternis te voorschijn
springt en je voor je weet wat er go-
beurt een revolver tegen je hoofd houdt.
„Bedoel je, dat je wel eens overval .en
tenPrecies een maand geleden tóen
tkeen massa waardevolle papieren by
mij had.rt
Je hebt er zeker nog geen'idee van
wi'é het is geweest, hé Jim?" Het was
de vrouw van den postmeester die iprak.
.Absoluut niet, juffrouw," Bet Jun-
Zooals ik ai zei, kwam hij wen toot de
Labstickbrut! te TOoïachijn Het waa eeu
groote sterke kerel, en een die riug ter
been was."
„Ongereer net too groot als ik, hé!
teide de postmeester
Do postbode keek nadenkend naar
Jaapar's bos voet.
„Nu, ik bou boo Boggen, dat hu heel
wat grooter waa dan jij on in elk geval
vlugger."
Jim verBametde de poataakken en
maakte aioh gereed om te vertrekken.
„Veel post, Jim, je neemt Mtijd
het moeate mee naar de Zuidelijke kan-
t0^Ja, vandaag heb ik een aardig vraohtje
voor Buscomt."
„Veel geldswaardig» papieren ook, de
chociue's om de salarissen van de arbei
ders te betalen."
„Wees ma^r voorzichtig, Jun
juffrouw Tholl.
„Komt in orde hoor", zei Jim en even
later hoorde men de belletjes van de
paarden in de verte verdwijnen.
Op den weg van Sink» naar
Buaoomt, vlak bij de Labstiokbrug, liep
een man ongeduldig heen en weer. Zijn
oogen dwaalden langs den met sneeuw
bedekten weg die in de verte verloren
ging in de vage omtrekken van het kreu
pelhout, dat scherp afstak tegen de hel
dere lucht, bedekt met duizenden sterren.
Toen hij scherp luisterde, om het ge
ringste geluid op te vangen, verbrak het
lang aangehouden gehuil vah een wolf
in de zwarte diepten van het kreupelhout
de noordelijke stilte. De man bewoog och
onrustig. Op d'« geluid stond hu met
te wachten. Het waa hem alsof dat ge
huil een uitdaging was, een uitdaging
van de wildertua.
Plotaeline hoorde hij in de vorte het
peril')» 1 van slede belletjes Vlug deed
iJj een makker vwr het onderste ge
deelte 7an rijn gericht en trok zijn
muta over zijn voorhoofd Toen ging hij
in 4° sohaduw van een hosehje s'aan,
terw-j! hi' een zware revober ta voor-
vohiin haalde
Een minuut later kwam de alee in
richt.
To-n ze vlak bij was spreng de man
r.aar voren, greep de teugel van bet
dichtstbijzijnde paard en richtte zijn re
volver droit,eml op de twee inzittenden.
Op het bevél om te stoppen, beang
stigd door de zware revolver, hield de
postbode Biju paarden in en hield min j
I handen omhoog. Maar de xeftigei, die 1
1 naast hem zat, greep naar BÜn revolver.
Hij deed het vtag, maaT de andere wan
vlugger. Yoor de reiniger rijn amn kon
opheffen, doortroordo een atraal de duta-
temis, een luide "ïnal verbrak de stilte,
een kogel trof hem in het voorhoofd en
hij vtel als een Kratrak neer.
De sidderende postbode overhandigde
gehoorzaam de nokken met do papieren
van waarde er in en op bevel van den
man met de revolver liet hij de paarden
omkeeren en enolde hij terug lang» het
pad, waarover hij noo juist gekomen waa.
De bandiet keek hem na tot hij uit het
gericht verdwenen wan. Toen liep hit
naar de rivier toe, bond een poor schaat
sen onder nijn voeten en gleed snol weg.
Nauwelijks had hij eenige honderden
meters over het gladde ijs van de rivier
afgelegd, toen een verschrikkelijk gehuil
door den nacht weerklonk, Een plotse
linge vrees greep den man aan.
I Met steeds grootwe elagen sneld» hij
voort. FdotseUng Iranerkte hij een sian-
1 ken Bwarten vorm, die rich geluidlooe in
j de eneeuw aan den oever voortbewoog.
Met duivelsdhe vasthoudendheid Ueef
deze vorm op dezelfde hoogte aft hij.
IH5EZ0MP1N WIDlDitm*.
tegen
Oboi 60ct. Bij APoth.en DroguUik
Een waanzinnige angst deed de schaat
senrijder zich tot het uiterste inspannen.
Met een half verstikt gevloek snelde hij
voort, maar het zwarte ding ging har
der als hij harder ging en vormmdorde
vaart als hij even inhield. Eindelijk
sprong het op hot ijs on bewoog zioh
met groote sprongen naar ham toa
Even zijn doll» snelheid ondorixrekonn
trok de man zün revolver en vuurde vlug
achter elkaar ala 'n waanzinnig». Maar
hij kon de groote grijze wolf, dat ondier
met zijn vurig» oogen en de ver mtden
bok hangend» tong, niet tegenhoud».
Met oen hriden gil gooide hij heen de
divers» postzakken tegen zijn kop toen
hij vlak bij gekomen was. Het ondier
nam nog ©en sprong en hy voelde zijn
hoeten adem toen d« wolf naiar zijn keel
Er was geen licht meer aan toen Jim
weer hij het postkantoor in Sinka terug
keerde. Hij spreng van de stede en klopte
luid op de deur.
„Hallo, Hallo rieip hij „Hei daar,
Jaapar, wor es waiketr ik ben het,
Jirjtedurend» langen tijd rammelde hij
aan do deur, hij echioipte er tegen, sloeg
er op en schreeuwde zijn knal schor,
maar hij kreeg "een antwoord.
„Alls je niet openmaakt sla ik de
deur in," schreeuwde hij.
Toen riep een vrouwenstem:
„Wie is daar? Wat wil.je?"
„Ik ben het, Jim, de poetbode. Ik ben
weer overvallen. De man die bij me waa
heeft een schotwond. Too schiet op en
laat mij er in."
Er werd een lucifer aangestoken en
woldra viel d» gele schijn van een lamp
op de sneeuw. Het leek den zenuwaoh-
tigen postbode een eeuw te duren eer de
sleutel in het slot draaide en de deur
door de vrouw van den postmeester ge
opend werd.
Wat is er", vroeg zy, achterdochtig
in de duisternis starend.
„Hoorde je mij dan niet, ik zei nog
dat ik weer overvallen wasl De man die
bij me was hébben ze geraakt. Hij pro
beerde zijn revolver te trekken, maar hy
waa niet vlug genoeg."
„Geraaktl Waar is hij?"
„Hij is in de slee, ik zal hem binnen
brengen."
,J» hij stervende?Wat gebeulde
er met den bandiet?"
„Ine ging er gauw vandoor, set Jlm,
terwijl hij de reiziger uit de slede Uohtte
en met hem in rijn armen naar binnen
strompelde. Hij legde hem voorzichtig
In de groote stoel van Jaspar.
Arme kerel. Ik geloof dat hg aardig
ver weg ia Ik heb geprobeerd (te wond
t© verbinden, maar ik kon in het don
ker niet goed zien. Waar is Jaspar?
„Jaspar? Hij ia.... hij zal wel gauw
hier zijn. Hij slaapt nogal vaat."
„Vast slapen! Wel nog aan tooi....
INGEZONDEN MEDEDEELING
van het land, hij voorzag het heele
dorp en da omgeving van petroleum.
Lnplaats van 's avonds aan de deur
een praatje te maken of in de „De Dik
ke Waard" kaart te spelen, had Peters
de gewoonte, als hij niet bij vrouw en
kind bleef, alleen de duinen in te gaan.
Daar kon hij uren dolen of in de dui
nen ritten te denken, want bij was een,
die veel gelezen had en een heeleboel
wist, waarvan de andere dorpelingen
niet het flauwste bosef hadden.
Hij had den bijnaam van „de advo
caat", en als de dorpelingen met iets
geen mad wieten, dan kwamen 2» dik
wijls bij Peters, hoe zonderling hij ook
mocht wezen, en 't moest al raar zijn,
als Peters het niet wiet.
Dezen avond lag hij in de duinen en
kook naar do sterren, en dacht aan den
Almachtigen God, die dit allee gescha
pen. had. Plotseling zag hij Hanna, ze
ging vlak langs 'hem heen. Hij kon haar
gezicht niet zien door het donker, maar
hij zag toch, dat zij het was, want nie
mand in het dorp liep zoo kaarsrecht
en sitapte zoo zelfbewust
Wat kwam de vrouw van kapitein Lu-
ca hier doen, alleen en bij avond? Dat
beteekende iets. Daar moest hij meer van
weten, en hij besloot! haar te volgen.
Dicht lange de duinen' slpipend was hij
haar gevolgd, en toen zij stilstond, had
hij zich op den grond geworpen, wa»
kruipend, zoo dicht mogelijk genaderd en
had alles gade geologen. Hij had het go-
luid gehooid van iets, dat gescheurd
werd, en gezien, hoe Hanna iet» in zoo
smeet Wat het was, kan hij Met zien,
maar'hij had ook een ïIom in het water
Peters was een slimme kerel, maar j
daar begreep hij toch niet» van. Hó
dacht aan niet» elechts, want Mamand i
kon iets zeggen van de schippersvrouw.
Maar toen hij Hanna dien gil hoorde
uiten en haar nlotBeling zag wegvluchten,
als werd zjj achtervolgd, begreep hij,
dat «r iet» ernstig» aanl de hand moest
zijn.
Hij keek rond. maar zag niets wat die
vlucht vorklaren kon. Toen zette hij rich
aan het denken, maar hij vond geen
oplossing. Wat, zoo vroeg hij rich
zelf af, kon Hanna bewegen om aJleen
bij avond het strand op te zoeken, daar
iets in zee te werpen en dan als een be
zetene weg te loopen.
Daar moest een geheim achter ritten.
Als dat waar was, dan moeet hij het uit
vinden, dat was juist iets voor rijn geest.
Hii nam nauwkeurig de plaats op en be
sloot -den volgenden dag terug te kee-
ren.
Intusschen was Hanna thuisgekomen
en bevond, dat de schipper noch Willem
thuis waren. Het feit, dat geen van bed
den dus haar afwezigheid had bemerkt,
schonk haar ©enigszins haar zelfbeheer-
scbing terug. Zij stookte het vuur op,
nam haar breikous en ging aan 't brei
en, als of er niets gebeurd was.
Als Hauna niets andere te doen had,
dan was zij aan 't breien. Het was als
't ware haar hartstocht te breien. Zij
breide bij morgen, middag, avond, en
haar kasten waren gevuld met zoo veel
eigen gebreide kousen, sokken, borstrok
ken, enz., dat zij en del schipper ze
nooit, zoo lang als ze leefden, af zouden
kunnen dragen.
Doch nu breide Hanna niet uit gmon»
ROTTERDAM DER MAAG
Hoojztraat h««* Spul A"*4h ófweg* b"
16, doch om haar kalmte torog k» vin
don Ofschoon zdi uxterlpk kalm teek,
woedde innerlijk een storm m hear.
Nauwelijks had zo het kistje m mf ge
worpen, of zij wenschte vmug, dat mj de-
ze daad herroepen kon. Haar verblind
heid en jaloezie maakten plaata voor het
pijnigende besef, dat het een mtedmd
was. een diefstal.
Als kind waren haar do Den goboüen
voorgehouden door haar streng gods
dienstige ouders, en steeds had zy zich
beijverd er nauwgezet naar te leven, als
of haar zaligheid er van afhing. Dezen
avond dacht zij, aan het achtste gebod
en werktuigelijk kwamen do woorden over
haar lippen: ,/>ij zult niet sleten"
Stelen. Wat had zij dan gestolen?
Haar geweten sprak duidelijk. Zij had
Lien haar naam, haar rechtmatige aan
spraak op rijkdom en een plaat» van
eer, ja, haar levensgeluk ontstolen. Voor
zulk een groote zonde zou God haai
zeker niet straffeloos houden.
Hanna doorstond oogenblikken van
wroeging en bittere rieleetrijd, terwijl zij
daar alleen bij het knappend vuur xot en
de breipennen rich traag bewogen. Zy
verlangd» vurig naar do thuiskomst van
de mammen, opdat haar gedachten aflei
ding zouden vinden. Zij verlangd» men
schen om zich heen te rien, want zijwaa
bang alleen in hui®, banflC voor «oh
zelf.
De schipner en zyn zoon waren met
ver vandaar.
Terwijl Hanma daar alleen zat met de
knagende pijn van een schuldig geweten
stonden kapitein Luca en Willem in
ernstig gesprek gewikkeld achter het
huls, Een hal! nut geleden ir*» de oude