Schouw FOKVEEPAG Djlguiten-Kozakken DAMES!! GOUDA Pelterijen Bontmantels Randen en Vellen H. C. WERNING .ll FORCE Voor één kwartje! hebrsbud nu rn-mm es utrecht -E.Hl.Jana' H1m BAMEII Donderdag 4 October a.s. s MTMHARDT5 WINTERDIENSTREGELING 1928 ui- li li WINTER 1928 HOORNAAR Doe thans Uw keuze? Winterseizoen Stoomen Verven Enorme keuze moderne Vossen IVANDERLAND METALIUM GLOEILAMPEN I! lil JAN Krimpenerwaard Roedorll op do Lok Slikkerveer felefoon 201 steeds aan den spits! Schoonhoven vuikacneis - Haardkachels. HuisMkacheis FornuizenliTais soorten ROTTERDAM Bezoekt de groote Fokveedag op Woensdag 10 October a.s. te Overtreft alle vorige 450 inzendingen, waaronder 163 Stieren „Veib Zij Ons Doel Hoornaar W. SL08 SzSecretaris te Gorlnchem op het Unltas-torroln Heeft U last van Muizen? Muizenliavermout Dames-, Heeren- en Kinderkleeding in de laatste Nouveauté's DE RIDDER VAN HOE WIJK M.J. STEKELENBURG (Fa. Gebr. Moet) Lopikerstraat 10 - Schoonhoven Vergeel niet bij Uw bezoek aan de Expositie van te gaan zien bij Markt 46-47 Telefoon 559 Carbid Levertraan F. STBOEilE, warki 17. eouaa natuurlijk Hoofdprijzen: Salon-Ameublement, Dressoir, 2 Rijwielen, Naaimachine Gouden Horloge, enz. enz. enz. N. CATS WARENHUIS Kleiweg (hoek Kleiwegstraat) - Gouda SOHOONHOVENSCHE OOUUAST van Vrijdag 28 September 1928 - So. 5485 TWEEDE BLAD. Van Rondom FEUILLETON Mengelwerk. Een Amerikaansch verhaal. Het geheim der visschershut. S$iiPg^sJöta&lêHen verstopping DIJKORAAfr «a HOOOHEEM- RADEN van de maken bekend, dit zij op Zaterdag den Ben October 1928 rullen drijven over het opsnoelen der boomen, staande op de bermen der vanwege het Hoogheemraad schap verharde wegen. Volgen» de bepalingen van de Keur moeten alle boomen, waarvan de takken over den weg hangen, tot op een hoogte van minstens 5 Meters boven den weg zijn op- gesnoeid, terwijl boomen, die op eene hoogte van 2 Meters meer dan 20 c M. over den weghangen, moeten worden opgeruimd. Ouderkerk a. d. IJssel, den 26en September 1928. A. J. BOOOAERDT, Dijkgraaf. A. T. VAN DER LEEDEN, Secretaria. Ingaando Maandag I October <828 tot on mot 30 April 1928 Vtn Culsmborg VrmwUk Amelde Schoonhoven (Veerp.) Bergambaoht-Bsrgstoep Streefkerk Ukkerkerk V»n Mblimrd»» (pw Mtoba») Ktnd«rdt)h Krimpen a.d. Lek Te Rotterdam (Qosterk WEHKD4GKN 5 45 6.45 I 15 6.10 6.30 7.- 7— 7.30 7.25b 25 7.10 7 30 8. 9.15 9.- 9.- 9.30 9.25 10.15 6.15 7, 8- 9.— 9.25 9 40 10.- ia- 10.20 10.25 U 16 9.- 10. 11.- 11.25 11.40 12.- a- 12.90 12.26 1.15 12.30 12.55 1.10 1.30 uo 1.60 1.55 245 *2.45 "8 40 r4.30 "4.55 85.10 5.30 980 650 5 55 6 45 6.30 6.30 060 6.55 7.45 ZONDAG 7.-3. 7 253.25 7 403.40 8.-4— i- 820 8.25 9.15 515 5.40 6— 6 30 630 6.50 6.55 7.45 Van flottsrdi» (Ooaterk.) Krimpen a.d. Lak Kinderdijk Tc AlbUttcrdbra (p. cutob.) Lakkarkark Streefkark Bergambaoht-Bargst. Schoonhoven (Kat) Amelde Vreeswijk Te Culemborg WEHKDAGEN 915 10. 11.- 12- 8.30 9.20 9.25 9.46 9.40 10.05 8 5010 20 10.45 10— 10 501 1066 I) IS 11.10 11 35 11 50 12.15 12— 2.50 J2.55 1.16 1.15 3.30 4.20 4.29 4 46 4 40 5.05 5 20 5 45 6.30 7 30 4 30 5.20 6.16 5.45 5- 5.50 6.66 616 6.10 6.35 ■2®f '6.50 7.15 8.50 ZONDAG cm. 8.30 9 20 9.96 946 9 40 10.05 10 20 10.45 10— 10.50 10.66 11.16 11.10 U 35 11.50 12 15 8s~ 8.50 8.66 918 409.15 8 05 8.20 8.45 I in zeer ruime ktuze voorradig Vo«;al DAMESHOEDEN in groote maten Vervormen In alle modellen Aanbevelend, L. J. KOUTER GROOT-AMMERS Brengt dit jaar 'n geheel nieuw type Haard, met zichtbaar vuur aan alle drie kanten. Enorme aorteering Meer dan 150 modellen zeep lage prijzen Onze Etalage Is gereed Alles wordt franco bezorgd en vakkundig geplaatst Prijzen beneden elke oononrrentie De uren vin vertrek op de tusscbenstatiom zijn bij benadering opgegeven. Dienntrngeling op aanvraag gratia Op alle tusschenstations wordt aangelegd issm optmdan dar (Nabij bat Station) Aanvang namiddag B.SO uur (Zomurt|jd) Vddrverkoop der Kaarled bij: OOULMY 5 BAAR, Westwagen, DE ORAAFF, Langendtjk, Firma HORNEER, Oaathutwtraat. Haal dan bij ANTON COOPS, DROGIST, GOUDA, VOOf 10 cents een pakje i BS <Uu aanvang van hat biedan wij aaa ovantalpanda kauza Ruime sorUering in ScHoenen-Hoeden-Modeartikelen v.ta. CHEFS ROELOFF plaatsten een Agentschap bij den Heer Vraagt prijscourant. Beneden alle concurrentie1 H.H. Veehouder», Landbouwer» o.a.ll Wasr i» het adre» voor het b.jhouden van Uwe Administratie en be- i handelen van Uwe belastingzaken?? IMMER8 BIJ 0N0ERGETEEKENDE: i omdat, ie, goedkoop; 2e. gemakkelijk; 3e. eerlijk4e geen onderscheid wordt gemaakt en 5e. geen Keizeravriendschap, hetwelk nadeel voor I de belastingbetaler tengevolge kan hebben, en*. i. VAN HOVEN Centr. Boekhouding, Dlv, Bedrijven, Papendrecht E 7, Tel. 941 Dordrecht. TE KOOP: Prima Duitsche PIANO (zwait), van f 800 voor f 350, wegens plaata- gebrek Br. no. 2760, Bur v d. Blad. Celluloid Deurplaien iet* nieuw* vanaf SO Cta Magazijn van Galentsriën, Spaalgoad. Uitgebreide keuze in GJaa - Porcelain - Staalwaran Parfumerieën - Nlkkalwaren Lederwerk, enz. Voor Udere gelegenheid BLOcMVERIf ra. J. DOESBURG Lopikerstraat 39-41 Schoonhoven Tel. 65 H»t onmisbare, nieuw bloed vormend Kpaohtmlddel voor hot V»»s J. EWIJK te Molenaaragraaf schrijft ons: „Ondergeteekende J. EWIJK, Landbouwer te Molenaar»- „graaf verklaart dat hij stijve varkens had, die bijna niet „konden loopen, en slecht groeiden. Na gebruik van I PAK „FORCE waren ze veel beter, en na TWEE PAKKEN FORCE „gebruikt te hebben VOLKOMEN GEZOND, zoodat ze thans „flink groeien. Hij kan daarom lederen varkenshouder „FORCE ten zeerste aanbevelen." (w.g.) J. EWIJK, Molenaarsgraaf, j FORCE Is varkrjjqbaar In pakkan van 86 ot. bij A. N. VAN ZE88EN, I Sohoonbovtn tn by da bekaad* wadar var koopara. kunl ge eigenaar werden van een der scbitlerende prijzen, aangekocht voor de Verloting ten behoeve von V.VV. te Schoonhoven Ooedgekeurd bij Kon. Besluit van 26 Mei 1928, No. 52 Loten overal verkrijgbaar Ook bij de bezorger» van de Schoonhovensche Courant gègaMMteêt7Töö^zMtTTrc>amvOTbMjft^^ vetmogen, KOOPT MEN 20 PROCENT OOEDKOOPER In door JAN KIJKUIT. De nieuwe pont vftü Bchoonhoven. Tg u ai op do Kanarie geweest, tan- te, rroeg Jodocu» met het onnooielste creadoht van do wereld. Hou ie BtudenteogljntiM maar toot ie aei tante met een btstraifenden fchk in haar oogen- Je moet bij mij de kachel aan te maken. Wat De- doel je nou eigenlijk? „„..ie Maar tante, ft meen het ernstig, kwwn Jodocus verschrikt. De K®®1"®' zoo noemen ae tooh de nieuwe pont mn Schoonhoven. O, is het dat, set tante Nee Jongen, daar hen ik hil» niOTwaperig na«^ Want ik heb al geboord, dat bet niets k'Wat. aohreeuwde ik, want ik voelde me op mijn Bohoonbovensohe teanen ge trapt. "Wie durft dat te zeggen? Stil, suste Jodocue, geen verdere praatjes. "We gaan met ons drieenn aar Schoonhoven om de pont te bekijken. Dan kunnen we zelf oordeelen. het een aardig stukje speelgoed was,' maar te duur voor de centen. En al die mensehen straalde het ge noegen van het gelaat, ze genoten z-ic-ht baar, dat ze die pont, dat nieuwe d og zoo heerlijk konden afkammen. 'L&nte zei dat ze spilt had dat ze gegaan wan, want dat ze het vooruit wel gezegd had, dat het niks was. En warempel, ook Jodocus en ik begonnen te gelooven, dat zo in Sohoon- i boven een kat in 'den zak gekooht had den. Bij 't weggaan vroegen we nog wanneer men dacht dal de pont zou gaan varen. Nou, riepen ze, dan ken Je nog lang wachten, meneer. Want dat gaat hier niet zoo vlug. Een beetje bedrukt 'gingen we weg, het speet ons voor Schoonhoven, want in ons hart voelen we toch wel wat voor dit aardige stadje. Twee dagen later waren we weer in Schoonhoven. Want tante Betje had m de Schoonhovensche Courant gelezen, dat de pont zoo prachtig voldeed en dat wou ze nu met alle geweid met eigen oogen zien. En ze sloeg zich van plezier op de knieèn toen ze zag hoe de geel-rood- Top, riep tante, ik ben van de p^t onder de koesterende stra- En even later stond ze al in haar Jen van de herfstzon bevallig en zwierig als een zwaan over het water gleed en zijn last van wagens en auto's en men- schon overzette. Waar zijn nou die kankeraar» en mopperaars, vroeg tante'spottend. Maar «r was er geen een, zowaren met be schaamde kaken afgedropen. partij. En erven Zondageibest uitgedost en gingen we ge drieën op stap. De eerste, dien we op weg naar nei rear in Schoonhoven tegenkwamen wa* een heerachtig persoon. 4 Waar ligt de nieuwe pont, baas? vroegij^ {rindOT( de oolijkerd, maar ik izou je aanraden hard te loopen, als je 'm nog zien wilt voordat ie »nkt. AIs je me nou, bracht Jod eruit. Wat is er dan gebeurd? D'r is niks gebeurd. Maar dat dmg ligt zoo gek op het water. Ik vertrouw het niet. Zie je wel, zei tante triomfantelijk. We gingen verder en kwamen bij de pont aan. Er stonden veet menschen naar te kijken en Jodocus kon het met laten een gesprek te beginnen. Hu klampte een man aan, die er wat sohlp- perachtig uitzag en zei: Toch een aardige pónt, hé meneer! Nou, wat je aardig noemt, kwam het spottend terug. Ik heb veel gezien, maar zoo'n raar ding zag ik nog nooit in mijn leven. En dan moet je die kleur zien, zei een spichtig vrouwtje, het ia om je te bedoen. Ze lijken wel gek. En nu kwam de cntiek van alle kan ten Iob, net als een riool, dat lang ver stopt heeft gezeten en ©mdeluk lucht krijgt. Als de pont een papieren Jan Klaassenkast waa geweest, die ze Schoon hoven voor een stalen schip Ta de maag wilden .stoppen, had het niet erger kun nen zijn. We zijn er aan bekocht, eed een groote roerig» vent Het lijkt naar nik*, die stangen. Het lijkt wel em leeuwenkooi. En wat een rare veriioh- Hoe kunt u nu de verlichting be- oordoelen, zei ik. Het licht brandt toch ^Maar de man antwoordde mij niet en wijdde varder uit over de gebreken van de pont. Niemand spr&k hem tegen. Een meneer met 'n heele groote snor, zei dat het niets wan om zoo'n ding in me kaar te timmeren, maar nu het er op aan kwam te'varen, nu zou je eens wat beleven. Varen, grinnikte een ander. Ha, ha, as die gaat varen, vaar ik ook. Daar maken we ons belachelijk mee, zal je zien. Ik zou wel eens willen weten boe Ja met loo'n pont met We kabela hl» varen moet, zei nog iemand. Je krijgt last met de scheepvaart. Zoo ging het maar door. Ef was let terlijk volgens de menschen, die daar stonden, niets goeds aan de nieuwe pont van Schoonhoven. De zachtste cntiek kwam nog van den pereoon, die tel, dat Natuurlijk kwam ook de oude Teunis er aan te pas en hij maakte de volgende opmerking: Sommige menschen zijn net als vogels, die "raag hun eigen nest be vuilen en niet weten, dat ze daarmee zich zelf stinkende maken. De Wolf van Sinks. „Schiet op", riep Jim. „Schiet toch op. Het ia heJsoh koud vannacht." Hij liet zijn lange zweep over de paarden knal len. Deaa spanden zich extra in en de slede vloog vooruit. Toen ze de helling opklommen, die naar den oeevr van den rivier leidde, verminderde de snelheid even. Halverwege hoorde men plotseling het gekraak van takken in het kreupel hout, dat naast den weg stond; een gToote zwarte gestalte maakte zioh los uit de duisternis en sprong voor de paarden. „Handen omhoog en gauw een beetje alstjeiblief Mr. Slinner", siste een heesche stem. Voor Jim feitelijk besefte wat er aan do hand was voelde hij dat de koude, harde loop van een revolver op zijn voor hoofd gezet werd. „Schiet op. Ik moet je postzakken hebben," beval de aanrander. „Kom uit die slee." De postbode zag, dat tegenstand bie den onmiddéllijken dood tengevolge sou hebben; daarom klom hij onder heftige protesten van zijn zitplaat» af. Tegenstribbelend liet hij zich nu naar den achterkant van de slede duwen, waar zijn aanvaller, die nu zijn revol ver tussohen rijn ribben geduwd hield, in de postzakken ging rommelen. Ten laatste vond hij wat hij zocht; de kleine zakken waarin de geldswaardige papie ren zaten. „Een twee drie?" 'bromde de man. „Is dat oïlea?" „Ja, is dat soms niet genoeg? zei Jim woedend. ,Jn orde draai nu je span om denk er om, dat ik nog fteeds mijn re- dra, H. KUUSSBN. *7 Een en twintig jaar lang was het ver borgen geweest op dien zolder, maai nu waande Banna het er niet) langer veilig. Zij zou het begraven in de zee en niemand zou er ooit naar vragen. De zee" en zij zouden het geheim nooit openbaren. Toen zü buiten was bleef zij eenoogen- hiik staan om den omtrek te verkennen. Er was niemand, tenminste zij zag nie- nymd, want het was buitengewoon don- kir, de lucht zag zwart en er scheen een storm in de lucht te hangen. Haastig spoedde zij zich voort lang* het strand, vreezend iemand te ontmoe ten. Zij hield zich zooveel mogelijk in den schaduw van de -duinen om niet bemerkt te worden door een of anderen dwalenden dorpeling. En toen zij meende ver genoeg van het dorp weg te zijn en door nae- ra&nd bespied te worden, naderde zij het water en haalde het kistje te voorschijn. Zij bemerkte dat zij vergeten had het te «luiten en vond den sleutel niet in haar ®ak- Zij moest hom hebben laten liggen op den zolder. ,ALs zij het kistje open in zee wierp, was er gevaar dat de wind dsn inhoud verstrooien zou naar het strand en iemand in handen zou vallen. Daarom moest het beslist gesloten wor- dtn. Huu* um «ui kort Muit. Zij •wiw, 00 «Wiow li* Vooruit, rt) Tim Hot ideh dit gem tweemaal tet- gm. Mtt cjn iweep lette hij de paarden tot de meeat mogelijke auelheid aan en Sn razende vaart ging liet den weg terug waarlangs Mi gekomen vu. Met een lumd Meld hij de teugels vaot en met de ander© sloeg hij telkens over zijn borst om te probeeren zoo wat warmer te wor den. Mopperend joeg hij de paarden voort, tot hij eindelijk eeu licht in de luisternis zag branden. Een paar minuten later hield hy de paarden in voor een groote vierkante blokhut, het postkantoor van Sinka. Toen de slede «til hield, werd de deur open geworpen en de stevige gestalte van Jasper Thodd, de postmeester, verscheen op den drempel. ,R„ „Hallo, wat is er aan de hand?" nep hij.' „Ik ben het, Jim.w „Wat? Nu al terug? Ia er iets met in orde, Jim?" Ik ben onderweg overvallen! „Overvallen]" ri<n J^pm uit. Ja, versta je me niet?" Taaade Jim terug, overvallen, alle papieren van waarde -^etolen." Het scheen dat de bekeken» van de ze mededeeling slechts langzaam tot den postmeester doordrong. „Met zijn hoevelen waren ze vroeg hij aan Jim. ,t Het scheen alsof er maar één was, bromde Jim. „Maar dat wat al meer dan genoeg. ,Jk denk, dat het maar beter is, ala je de rest van de zakken hier binnen bmngt. Ik zal mijn geweer halen, dan zullen we dien roover opsporen. „Schiet op dan", zei Jim. „Het gaat net sneeuwen en we when er vlug bij moeten zijn ate we *ijn spoor nv«g wil len vinden." Jaapar waa spoedig klaar, de paarden werden ve erscht en voort ging het, langs denzelfden we*- Toen ze bij plaats kwamen, waar de overvaf geschied was, hield Jim de paar den in en bond ze aan een boom vast. „Hier waa .het precies," zei hij, nauw keurig de grond bekijkend. „Kijk, hier kan je zien dat de paarden omkeerden. En daar heb je zijn voetstappen. K^k, nu loopen ze naar dat boecbje.die verwenschte sneeuw." „Het lijkt wei of ze naar de rivier toe loopen," mompelde Jim, het epoor volgend. „En nn.nu zie ik heelemaal niets meer. Hij onderzocht nauwkeurig den grond. „Hè, wat is dit?" Jaapar kwam naar hem toe en beiden bogen ze zioh over de nauwelijkfl zicht bare ronde sporen in de sneeuw. „Dat is het spoor van een wolf, en een flinke ook," zei Jaapar. Haaet zoo groot als die ik mn den winter geschoten heb. De steeds dichter vallende sneeuw had nu alle sporen uitgewischt en de beide mannen waren gedwongen hun onderzoek op te geven. Toen ze naar de slede terugliepen, hoorden ze van verre, uit de met sneeuw bed oh to beuvete, oen laas, aanhoudend gehuil. Het gehuil van een wolf. En er ging een rilling door het sterke lichaam van Jaapar, dan postmeestar, toen hij in de slede klom. Eenigen tijd later op een houden na- i middag hield de slee van de postbode stil voor het postkantoor te Sinka „Ga even naar pinnen om je wat bij den kachel te warmen," zei Jim tegen den reiziger die er in zat. De man voldeed hieraan maar al te graag en hij volcde Jim in de aange naam verwarmde hut. „Je hebt daar een mooie huid han gen", zei hij tegen den postmeester. „Dat ia geen klein beestje geweest.' Jaapar T-holl knikte toestemmend. „Zijn 61 Mer «el wollen in d« buurt? vroog de reiziger. „Den eenen winter zijn er meer dan den anderen,antwoordde Jaapar. „Dit jaar heb ik er niet veel gezien, maar verleden jaar waren er meer dan 8ej«f'siet er zeker wel veel als je roo op weg bent?" Deze vraag werd tot Jim gericht, „En of, dikwiüa rie ft Be in het hout langs den weg sluipen." „Zijn ze je wel eens aangevallen? „Nee, dat hebben zp tot nog toe niet, Beheerde een der banden van haar echort en hond daarmee het kistje Tast. Aan het einde hond rij een steen, die M opge raapt had, wierp nog eens een «cherpen bKk in het rond, naderde boo dioht mo gelijk 6» bw, die in het laatste stadium van oh yerkeexde en slingerde dan het last je met een farschea Bwaai boo tot mogelijk Tan rich. Een doffe plons bewees dat de see het I geheim ontvangen had. Hann» luisterde een oogenblik en fluisterde dam, zacht: „Dat is gedaan. Nooit zal iemand er van weten." Zij haalde zwaar adem. Deze daad had inspanning gekost. Haar anders bleeko wangen gloeiden en haar oogen staarden rond, als vreesde zij bespied te worden. Een hevige angst greep haar aan, de donkere duinen eoheenen, haar reusachtige monsters, die op haar aan kwamen om haar te verpletteren. Zü uitte een zwakken gil en vluchtte weg, ate had oen panische schrik haar aan gegrepen. Niemand had gezien wat te gedaan had, meende Hanna. Doch zij vergiste Ais Hanna scherper rondgekeken had, dan zou zij misschien gemerkt hebben, dat er een menschelijke gedaante was, d'ie al haar handelingen nauwlettend gadesloeg en die haar gevolgd was op haar weg langs het strand. Dat was Wdllern Peters. Men noemde "Willam Peters e«n zon derling, omdat hij zich weinig met de dorpelingen bemoeide en zich steeds op oen afstand van hen hield. In tegenstel ling met de visschers, die hun broodwin- I Mag hadden van it Kt, baaida hij maar al» m hon«w Iwbbm buBjo Mrt «uu-icèijMlJk wel doen en het ft nu I een «trenie winter. Maar voor d-t ao«t wolven ben ft boo hang niM, Bei Jim. Ze komen niet zoo dikwijls bij den hoofdweg. Ze blijven meer tusschsn d» heuvels. Er is een ander soort, dat in eens uit de duisternis te voorschijn springt en je voor je weet wat er go- beurt een revolver tegen je hoofd houdt. „Bedoel je, dat je wel eens overval .en tenPrecies een maand geleden tóen tkeen massa waardevolle papieren by mij had.rt Je hebt er zeker nog geen'idee van wi'é het is geweest, hé Jim?" Het was de vrouw van den postmeester die iprak. .Absoluut niet, juffrouw," Bet Jun- Zooals ik ai zei, kwam hij wen toot de Labstickbrut! te TOoïachijn Het waa eeu groote sterke kerel, en een die riug ter been was." „Ongereer net too groot als ik, hé! teide de postmeester Do postbode keek nadenkend naar Jaapar's bos voet. „Nu, ik bou boo Boggen, dat hu heel wat grooter waa dan jij on in elk geval vlugger." Jim verBametde de poataakken en maakte aioh gereed om te vertrekken. „Veel post, Jim, je neemt Mtijd het moeate mee naar de Zuidelijke kan- t0^Ja, vandaag heb ik een aardig vraohtje voor Buscomt." „Veel geldswaardig» papieren ook, de chociue's om de salarissen van de arbei ders te betalen." „Wees ma^r voorzichtig, Jun juffrouw Tholl. „Komt in orde hoor", zei Jim en even later hoorde men de belletjes van de paarden in de verte verdwijnen. Op den weg van Sink» naar Buaoomt, vlak bij de Labstiokbrug, liep een man ongeduldig heen en weer. Zijn oogen dwaalden langs den met sneeuw bedekten weg die in de verte verloren ging in de vage omtrekken van het kreu pelhout, dat scherp afstak tegen de hel dere lucht, bedekt met duizenden sterren. Toen hij scherp luisterde, om het ge ringste geluid op te vangen, verbrak het lang aangehouden gehuil vah een wolf in de zwarte diepten van het kreupelhout de noordelijke stilte. De man bewoog och onrustig. Op d'« geluid stond hu met te wachten. Het waa hem alsof dat ge huil een uitdaging was, een uitdaging van de wildertua. Plotaeline hoorde hij in de vorte het peril')» 1 van slede belletjes Vlug deed iJj een makker vwr het onderste ge deelte 7an rijn gericht en trok zijn muta over zijn voorhoofd Toen ging hij in 4° sohaduw van een hosehje s'aan, terw-j! hi' een zware revober ta voor- vohiin haalde Een minuut later kwam de alee in richt. To-n ze vlak bij was spreng de man r.aar voren, greep de teugel van bet dichtstbijzijnde paard en richtte zijn re volver droit,eml op de twee inzittenden. Op het bevél om te stoppen, beang stigd door de zware revolver, hield de postbode Biju paarden in en hield min j I handen omhoog. Maar de xeftigei, die 1 1 naast hem zat, greep naar BÜn revolver. Hij deed het vtag, maaT de andere wan vlugger. Yoor de reiniger rijn amn kon opheffen, doortroordo een atraal de duta- temis, een luide "ïnal verbrak de stilte, een kogel trof hem in het voorhoofd en hij vtel als een Kratrak neer. De sidderende postbode overhandigde gehoorzaam de nokken met do papieren van waarde er in en op bevel van den man met de revolver liet hij de paarden omkeeren en enolde hij terug lang» het pad, waarover hij noo juist gekomen waa. De bandiet keek hem na tot hij uit het gericht verdwenen wan. Toen liep hit naar de rivier toe, bond een poor schaat sen onder nijn voeten en gleed snol weg. Nauwelijks had hij eenige honderden meters over het gladde ijs van de rivier afgelegd, toen een verschrikkelijk gehuil door den nacht weerklonk, Een plotse linge vrees greep den man aan. I Met steeds grootwe elagen sneld» hij voort. FdotseUng Iranerkte hij een sian- 1 ken Bwarten vorm, die rich geluidlooe in j de eneeuw aan den oever voortbewoog. Met duivelsdhe vasthoudendheid Ueef deze vorm op dezelfde hoogte aft hij. IH5EZ0MP1N WIDlDitm*. tegen Oboi 60ct. Bij APoth.en DroguUik Een waanzinnige angst deed de schaat senrijder zich tot het uiterste inspannen. Met een half verstikt gevloek snelde hij voort, maar het zwarte ding ging har der als hij harder ging en vormmdorde vaart als hij even inhield. Eindelijk sprong het op hot ijs on bewoog zioh met groote sprongen naar ham toa Even zijn doll» snelheid ondorixrekonn trok de man zün revolver en vuurde vlug achter elkaar ala 'n waanzinnig». Maar hij kon de groote grijze wolf, dat ondier met zijn vurig» oogen en de ver mtden bok hangend» tong, niet tegenhoud». Met oen hriden gil gooide hij heen de divers» postzakken tegen zijn kop toen hij vlak bij gekomen was. Het ondier nam nog ©en sprong en hy voelde zijn hoeten adem toen d« wolf naiar zijn keel Er was geen licht meer aan toen Jim weer hij het postkantoor in Sinka terug keerde. Hij spreng van de stede en klopte luid op de deur. „Hallo, Hallo rieip hij „Hei daar, Jaapar, wor es waiketr ik ben het, Jirjtedurend» langen tijd rammelde hij aan do deur, hij echioipte er tegen, sloeg er op en schreeuwde zijn knal schor, maar hij kreeg "een antwoord. „Alls je niet openmaakt sla ik de deur in," schreeuwde hij. Toen riep een vrouwenstem: „Wie is daar? Wat wil.je?" „Ik ben het, Jim, de poetbode. Ik ben weer overvallen. De man die bij me waa heeft een schotwond. Too schiet op en laat mij er in." Er werd een lucifer aangestoken en woldra viel d» gele schijn van een lamp op de sneeuw. Het leek den zenuwaoh- tigen postbode een eeuw te duren eer de sleutel in het slot draaide en de deur door de vrouw van den postmeester ge opend werd. Wat is er", vroeg zy, achterdochtig in de duisternis starend. „Hoorde je mij dan niet, ik zei nog dat ik weer overvallen wasl De man die bij me was hébben ze geraakt. Hij pro beerde zijn revolver te trekken, maar hy waa niet vlug genoeg." „Geraaktl Waar is hij?" „Hij is in de slee, ik zal hem binnen brengen." ,J» hij stervende?Wat gebeulde er met den bandiet?" „Ine ging er gauw vandoor, set Jlm, terwijl hij de reiziger uit de slede Uohtte en met hem in rijn armen naar binnen strompelde. Hij legde hem voorzichtig In de groote stoel van Jaspar. Arme kerel. Ik geloof dat hg aardig ver weg ia Ik heb geprobeerd (te wond t© verbinden, maar ik kon in het don ker niet goed zien. Waar is Jaspar? „Jaspar? Hij ia.... hij zal wel gauw hier zijn. Hij slaapt nogal vaat." „Vast slapen! Wel nog aan tooi.... INGEZONDEN MEDEDEELING van het land, hij voorzag het heele dorp en da omgeving van petroleum. Lnplaats van 's avonds aan de deur een praatje te maken of in de „De Dik ke Waard" kaart te spelen, had Peters de gewoonte, als hij niet bij vrouw en kind bleef, alleen de duinen in te gaan. Daar kon hij uren dolen of in de dui nen ritten te denken, want bij was een, die veel gelezen had en een heeleboel wist, waarvan de andere dorpelingen niet het flauwste bosef hadden. Hij had den bijnaam van „de advo caat", en als de dorpelingen met iets geen mad wieten, dan kwamen 2» dik wijls bij Peters, hoe zonderling hij ook mocht wezen, en 't moest al raar zijn, als Peters het niet wiet. Dezen avond lag hij in de duinen en kook naar do sterren, en dacht aan den Almachtigen God, die dit allee gescha pen. had. Plotseling zag hij Hanna, ze ging vlak langs 'hem heen. Hij kon haar gezicht niet zien door het donker, maar hij zag toch, dat zij het was, want nie mand in het dorp liep zoo kaarsrecht en sitapte zoo zelfbewust Wat kwam de vrouw van kapitein Lu- ca hier doen, alleen en bij avond? Dat beteekende iets. Daar moest hij meer van weten, en hij besloot! haar te volgen. Dicht lange de duinen' slpipend was hij haar gevolgd, en toen zij stilstond, had hij zich op den grond geworpen, wa» kruipend, zoo dicht mogelijk genaderd en had alles gade geologen. Hij had het go- luid gehooid van iets, dat gescheurd werd, en gezien, hoe Hanna iet» in zoo smeet Wat het was, kan hij Met zien, maar'hij had ook een ïIom in het water Peters was een slimme kerel, maar j daar begreep hij toch niet» van. Hó dacht aan niet» elechts, want Mamand i kon iets zeggen van de schippersvrouw. Maar toen hij Hanna dien gil hoorde uiten en haar nlotBeling zag wegvluchten, als werd zjj achtervolgd, begreep hij, dat «r iet» ernstig» aanl de hand moest zijn. Hij keek rond. maar zag niets wat die vlucht vorklaren kon. Toen zette hij rich aan het denken, maar hij vond geen oplossing. Wat, zoo vroeg hij rich zelf af, kon Hanna bewegen om aJleen bij avond het strand op te zoeken, daar iets in zee te werpen en dan als een be zetene weg te loopen. Daar moest een geheim achter ritten. Als dat waar was, dan moeet hij het uit vinden, dat was juist iets voor rijn geest. Hii nam nauwkeurig de plaats op en be sloot -den volgenden dag terug te kee- ren. Intusschen was Hanna thuisgekomen en bevond, dat de schipper noch Willem thuis waren. Het feit, dat geen van bed den dus haar afwezigheid had bemerkt, schonk haar ©enigszins haar zelfbeheer- scbing terug. Zij stookte het vuur op, nam haar breikous en ging aan 't brei en, als of er niets gebeurd was. Als Hauna niets andere te doen had, dan was zij aan 't breien. Het was als 't ware haar hartstocht te breien. Zij breide bij morgen, middag, avond, en haar kasten waren gevuld met zoo veel eigen gebreide kousen, sokken, borstrok ken, enz., dat zij en del schipper ze nooit, zoo lang als ze leefden, af zouden kunnen dragen. Doch nu breide Hanna niet uit gmon» ROTTERDAM DER MAAG Hoojztraat h««* Spul A"*4h ófweg* b" 16, doch om haar kalmte torog k» vin don Ofschoon zdi uxterlpk kalm teek, woedde innerlijk een storm m hear. Nauwelijks had zo het kistje m mf ge worpen, of zij wenschte vmug, dat mj de- ze daad herroepen kon. Haar verblind heid en jaloezie maakten plaata voor het pijnigende besef, dat het een mtedmd was. een diefstal. Als kind waren haar do Den goboüen voorgehouden door haar streng gods dienstige ouders, en steeds had zy zich beijverd er nauwgezet naar te leven, als of haar zaligheid er van afhing. Dezen avond dacht zij, aan het achtste gebod en werktuigelijk kwamen do woorden over haar lippen: ,/>ij zult niet sleten" Stelen. Wat had zij dan gestolen? Haar geweten sprak duidelijk. Zij had Lien haar naam, haar rechtmatige aan spraak op rijkdom en een plaat» van eer, ja, haar levensgeluk ontstolen. Voor zulk een groote zonde zou God haai zeker niet straffeloos houden. Hanna doorstond oogenblikken van wroeging en bittere rieleetrijd, terwijl zij daar alleen bij het knappend vuur xot en de breipennen rich traag bewogen. Zy verlangd» vurig naar do thuiskomst van de mammen, opdat haar gedachten aflei ding zouden vinden. Zij verlangd» men schen om zich heen te rien, want zijwaa bang alleen in hui®, banflC voor «oh zelf. De schipner en zyn zoon waren met ver vandaar. Terwijl Hanma daar alleen zat met de knagende pijn van een schuldig geweten stonden kapitein Luca en Willem in ernstig gesprek gewikkeld achter het huls, Een hal! nut geleden ir*» de oude

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1928 | | pagina 3