LIJNKAMP'S KLEEDINGMAGAZIJNEN SWIFT COMPANY PHD LIPS flulHeijtrsfto Ford Hoestdrank mm 700B roioLLAi i utrechti FRIESCHE HEERENBAAI Geen Grijs Haar. lalt. Ue M, Gouda Wies gevraagd voer ae lam Host nrtoopenü KAHSROERniACHinE.. ASTRA" NA-SEIZOEN PRIJZEN Aanbesteding. Indian Scout voor VARKENS en PLUIMVEE RIJWIELEN l A D I O Aangeboden uit voorraad: KAAS! KAAS! KAAS! VERAL VOLGENS HET PHILIPS SYSTEEM VA| IMAKKELYKE BETALING GELEVERD 1 Philips Radio-lnsfallaties MARKT GOUDA Oud-Alblas Te koop: Door het Oostersch preparaat I" WMn 21 - TIIUOH 1M Vereenigde Touw- en Garenfabrieken Goedkoope (rein van oen Haai l/m Uirecni Leiden naar Meidoorn l/m Locnem on zondag 14 juli. Bloem enmagazlin DOESBURG Schoonhoven Tel. 85 Artistiek Bloemwerk VEE-LEVERTRAA! vóór Varken. STANDAARD combinatie A.JANSE, TEL. 16, GROOT-AMMERS UK5TEENEK merk: Reeds meer dan 2000 Veehouders ziin enthousiaste afnemers! H.J.BONDA" ROTTERDAM A» Schakel, Schoonhoven Benzine Banden Olie Lijders aan hardnekkigen Hoest, Kink en Slijmhoest, Bronchitis en Asthma N.V. Handelmaatschappij „PAGEMI" FLIT - A.B.I.S. - ALIO - SPREE VLIEGENVANGERS Drogisterij „De Goudsche Gaper", gratis hulp JAN BROUWER - Haven 63 -Schoonhoven H.H. Kaasproducenten, LEVERING OP PROEF - PRIJS 295. L. Bek en A. Oskam te Gouderak SCÏÏOONÏÏOVENSCEE COURANT ran Yrijdag 5 Juli 1929. - Ito. 5602. TWEEDE BLAD Van Rondom. Mengelwerk. Teruggevonden. FEUILLETON Het Rieten Dak. pep half pep half ons 5 cis pep ha If VOOR FIJNPROEVERS Plaatselijk Nieuws o— Op Zaterdag 20 Jali 1929, n.m. 3 uur, zal het Bestuur der „Vereenlging tot Stichting en In standhouding van een School met den Bijbel" t« trachten aan te besteden: Het bouwen van een lokaal aan haar School gebouw mat aenlge be komende werken. Bestek en teekening h f3.—ver krijgbaar bij d«N Architect N. C. STAN te Alblasserdam, bij wien tevens nadsre inlichtingen zijn te bekomen. mst Duozitting. Zoo goed als nieuw. H. DE ROO, Kspper, Lekkerkerk CARNARINA - N.S. het bekende superieure krachtvoeder IV krijgen haren die grijs geworden zijn hun natuurlijke kleur terug. Succei verzekerd. Prlj» I S. Schoonhoven: A. HOEFNAGEL Fluweelen Singel SS, Gouda. Leeftijd 14 jaap loon 8.50. li '5 7.50. ■I 'U ii ii - 8. NED. KROON, E.A.K., EERE-KRUIS en andere merken, vanaf f 43.—. - Verkrijgbaar bij A. HOOGENDOORN Veerstraat I Schoonhoven is een vleeschprodnct uit onze groote Amerikaansche slachterijen en wordt gefabriceerd van uitsluitend gezonde dieren, die voor men- schelijke consumptie zijn goedgekeurd. Het wordt geleverd in zakken van 50 Kilo's netto, met een garantie van 65°/o EIWIT en 8«/„ VET. Het bevat de zuivere, hoogwaardige, dierlijke eiwitten, die zoo onontbeer lijk zijn voor varkens en pluimvee. Varkens, die CARNARINA N.S. door hun voedsel ontvangen, groeien sneller en worden prima vleeschvarkens, terwijl men van het pluimvee meer eieren raapt. Om deze resultaten te verkrijgen, is het voldoende, slechts 1 pond CARNARINA N.S. door 10 pond mais- en gerstemeel te mengen en heteekent dus het bijzoederen van CARNARINA N.S. een groot geldelijk voordeel. Vraagt Inlichtingen aan onderstaande adressen, waar CARNARINA N.S. verkrijgbaar Is en waar ook gratis monsters en brochures beschikbaar zijn: Alle filialen der Coöp. Producenten Handelsvereenlging: Firma KRUIT BOR, Amelde. A.v. HOUWELINOEN.OIessen-Nleuwkerk. R. JON OEN EEL, Bleskensgraaf. A. DE LANOE, Nieuw-Lekkerland. C. KOOIMAN, Ottoland. P. BOUTER, Oroot-Ammers. J. v. d. BERQ, Oiessendam. C. VUYK Co., Zangerak. NOORD-AMERIKA - ZUID-AMERIKA - AUSTRALIË Kantoor te Rotterdam: Cool sin gel 111 (met regenverzekering) Zie aanplak- an strooibiljetten Een uitmuntend middel In Dpogiaterij „HET GROENE KRUIS" Kleiweg 81 - Goud Nieuwe Chevrolet True 6 cylinder f 2350— Nieuwe Chevrolet, 4 deur, model 1928,4 wlelrem- men, met schijnwerper, richtingaanwijzers, compleet f 1BOO— Chevrolet vraohtwagen 1928, breede gesloten cabine, flinke laadbak, met veekraam, rondom ver zwaarde banden, alles In zijn geheel als nieuw f 1750— Chevrolet vraohtwagen 1928, breede gesloten cabine, flinke laadbak, met dubbele veekraam en brug, 32 X 6 banden alles prima f 1300— Chevrolet vraohtwagen 1928, rondom nieuwe verzwaarde banden, gesloten cabine, open laadbak, omklapbare wanden, zeer geschikt voor Irultvervoer prachtwagen ....f 1350— Ford beetelwegentjo, geschikt voor bakker of kruidenier, als nieuw, zeer luxe en prima f 1000.- Ford bastelwagentjo 1825, rondom nieuwe banden, geschikt voor slager of bakker f 875.- Ford vraohtwagen 1928, breede cabine open laadbak, met verzwaarde banden, prima wagen f 800— Ford Sedan 1825, prima 578.. Ta zion allo werkdagen Mr ZEGT U DIT IETS 7 *fM PRIJS I 6.40 PIR DOOS STSENEN, PRANC0-HU1» OLIVIER VAN NOORDSTRAAT 14—16, TEL. 50208. Voor de Alblasserwaard verkrijgbaar bij Oebr. Bout er te Groot-Ammers. Voor de Krlmpcncrwaard bjj J. Broere A Zn. te Lekkerkerk en voor Schoonhoven bjj R. van Kastoren, Zouthandelaar aldaar. TELEFOON 28 Vertegenwoordiger v. Schoonhoven en Omstreken van Fordproducten gebruikt U eens de volgens recept van Dr. TH. BRUMMER, Arts te Groningen Vraagt Uw Apoth. of Drogist Y.b. D. Sfeenbeek - Tsr-Apel MARKT 8 GOUD! 0 per week komt U in het bezit van één der nieuwste Cont an* kortingen pleet) Ombouwen van oude toestellen, opzoeken van storingen Bouwen voor U ieder schema, met blijvende garantie Vraagt eens foto's en lijst met de zeer vele dankbetuigingen. Voor zelfbouwers onderdeden en schema's. Wilt gij verzekerd zijn van een regelmatig product? Schaft U dan aan, een Fabrikant A. Lanfers te Groningen, succes verbluffend In 3maanden 200 geplaatst Vergelijk de kaasprijzen en U beslistll AOENTEN: door JAN KUKUIT. Tante Botje was gaan stemmen en ze keek nogal snibbig toen ze terugkwam, oandat ze had moeten wachten, voor ze een der camdd daten baar stem had mo gen geven. Nou? vroeg Jod. Noul antwoordde tante duidlelijk. Jod zei niets meer en wachtte. Ails hij niets zegde, dan kwam tante het eerst los Zoo gebeurde 't ook nu. 'k Heb gestemd I riep ze grimmig. De piano? vroeg Jod komiek. Tante deed, of ze 't grapje niet hoorde en ging voort: Ik heb gestemd op Ssest I 1 siste Jod angstig, mensoh, da's een geheim, een staatsgeheim, een kiesbusstemgehedm. Als je zegt, op wie je hebt gestemd, pleeg je landverraad of hoogverraad of laagverraad. Dal kan mij niet dAt schelen, hernam tante rustig en ze probeerde mei haar vingers te knippen, maar dat lukte niet. Ik heb gestemd en nou wil ik van jou wel eens vreten, hoeveel «oo'n Tweede Kamer oma kost. O, lachte Jod, dat ie ©en koopje. Je moet rekenen, dat 't alles prima kwali teit is, wat daar zat. Je heibt op ieder Kamerlid vier jaar schriftelijke garantie. Ndet goed, geld terug. Droog en goed ge- constitioneerd verzonden Dat is allemaal kletskoek, schreeuwde tante er tusschendoor. Ik wil weten, wat aoo'n Kamerlid van prima kwaliteit kost. Reken jij me dat nu eens voor. Jod zette een geleerd gezicht, trok zijn voorhoofd vol met rimpels en telde op zijn vingers op: Eén Kamerlid krijgt f 50ÖD per Jaar, dus 100 Kamerleden krijgen f 500.000. Goed gerekend. Ia dat alles? Neen, lieve tante, vervolgde Jod, «r komt mag wat bij. Elk Kamerlid heeft een vrij abonnement le klasse op de spoorwegen. Zoo'n abonnement kost f 800, dus f 800 maal 100, dat ia f 80.000. Is er nog meer? vroeg tante. Ja tante, zóó goedkoop krijgen we de honderd heeren met Er komt nog bij pensioen voor de heeren, en voor hun treurende of juichende weduwen en va- derlooze kinderen, de stenografische dienst, de salarissen voor de griffie, de Handelingen, ihot drukwerk, loon voor het personeel. Als we alles en alles stellen op twee miVHoen per jaar, reke nen we stellig niet te veell Tante zuchtte diep. Ze zuchtte nog eens en toen sprak ze met een zeer be sliste stem: Dat is me veel te duur. Dan stem ik voortaan niet meer. Zóó, riep Jod ontsteld en waaraan moeten we ons dan vasthouden? Aan de beerput, gierde tante Botje plotseling en ze bleef lachen Foei, hernam Jod, hoe komt u daar nu bij. Zoo iets ben ik van u niet gewoon. Hoor eens hier, als ze 't in den ge meenteraad zeggen, mag ik 't ook zeg gen. In den gemeenteraad? vroeg Jod en zijn mond viel open van verbazing. Ja, knikte tante, in den Read van Reeuwijk. Lees *t maar in 't Nieuwsblad voor Zuid-Holland en Utrecht van j.l. Woensdag. Meneer Van Rijn zei de toen woordelijk: „We moeten ons vasthouden aan de beerputten". Jod kneep rin neus dicht, trok een vies gezicht en mompelde: Waarom M-n zoo'n onsmakelijk ding? Dat moet je zelf maar lezen. Je kunt dan op derelfde bladzijde zien dat ze in IJsselateim niet iemand in de rats, maar in de ratten Laten zitten. Ja, dat heb ik gelezen Dat komt van wege de liefde. Ze willen daarom iemand .—„in vredesnaam" nog wel in de ratten laten zitten, om een jong paar gelegen heid te geven om te trouwen. Als H een long paar is met een groot gezin, hebben ze kans dat ze geen huis krijgen, zed tante droogweg. Hoe kan dat nou? U beflt den weg kwijt tante, Net stapte Tennis binnen, die de laat ste woorden hoorde. 0, riep hij, dam weet ik waar je ge weest bent. In Giessendam; daar laten ze een boom pal voor den wegwijzer van den A.N.W.B. groeien, zoodat je wel bla deren, maar geen plaatsnamen ziet. Een vroolijk zonnetje gaf licht en warmte op den vroegen voorjaars dag. In den tuin liepen enkele heesters reeds uit; crocussen braken door hun levendig wit, geel en paars het nog wintersch getinte groen van het grasveld en vogelgeluiden klon ken helder en ver in de tintelende atmospheer. Beeld van opwekkend, stralend hérleven. Van Hoogen stond met zijn vrouw voor het venster en beiden zagen en hoorden dat alles, doch het drong slechts ten halve tot hen door; het blijde en zonnige van dezen dag vond geen weerklank in hun gemoed. Zon der een woord te spreken, wisten zij voor elkaar, dat ieder aan het zelfde dacht. Telken jare kwam, vroeg in liet voorjaar, de dag terug, i waarop herinneringen hen terug voerden naar dien zelfden datum, nu al zeventien of ach tien jaren geleden wat ging de tijd snel toen een slag hen trof. Al hadden ook voor hen de jaren de scherpste kanten van ,hel leed afgeslepen, de feiten zelf stonden on veranderd in beider geheugen gegrift en wat zij doorgemaakt hadden, was te hevig' geweest, om ooit te ver geten. Onverzwakt hadden rij in de afgeloopen jaren in herinnering de oogenblikken doorleefd, waarop het schip, waarmede zij van Australië „naar huis", naar eigen land, terug gingen ,tijdens een hevigen storm on klaar was geraakt hoe zij met de an dere passagiers in paniekstemming in booten waren gezet, hoe zij een onbeschrijfelijk angstigen nacht op zee hadden doorgebracht en hoe zij tenslotte den volgenden dag door I een boot waren opgemerkt en veilig 1 aan boord gebracht. Maar óók: hoe in de woeste paniekstemming, in de I minuten van worstelen om lijfsbe houd en een plaats in de booten, sterke armen hen hadden beetgepakt en hoe zij één oogenblik hun kind, hun jongetje, hadden moeten losla ten, hun kind niet in dezelfde boot, waarin zij geduwd waren, hadden terug gevonden, noch haaden te weten kunnen komen waar hun lie veling was gebleven. Het schip, dat hen opgépikt had, was op weg naar Australië. Versuft, verdoofd door de doorgestane ellen- hadden verlaten. Eenmaal weer aan land, hadden zij alles in het werk gesteld om te weten te komen, of nog meer schipbreukelingen waren terug gekomen, het bleek, dat 'n tweede boot land had weten te be reiken, doch daarin was geen kindje 18 „Pm dit kleedje eens," izeide mevrouw. „Morgen gaan wij naar de Gomedie Francaise en je zult ons naitniurlijk ver gezellenKom, kom, «een tegenwer pingen! Ik heb aan je rouw gedadht en 't ia dan ook een wit toilet, dat ik voor je heb uitgekozen/ Wat zag Isabel er {keurig uit in haar hagelwit kleedje, met paarlen van aller lei aard getooid. In het haar droeg zij een prachtige bloem, die aan geheel haar uiterlijk ieta voornaams verleende, dat onmiddellijk in 't oog viel. In een. beweging, die vol Bewondering was, voegde Gdlberte de handen zaman. „Prachtig, wie zou tihana nog zeggen, dat dit de kleine bergbewoonster is, die gisteren te Parijs is aangekomen! Laat deze woorden je niet verstoren, lief- stel 0, je ziet er zoo keurig uit! Kom eens hier!" Zij trok baar mede naar een grooben spiegel, die tot den vloer reikte, dien zij in dit vertrek had doen plaatsen om zich eiken dag van het hoofd tot de voe ten te kunnen bewonderen. Aan Goilberte's zijde stond zij voor dezen kostbaren spie gel, maar half wetend wat haar thans overkwam. „Wat zullen wij een heerlijk resultaat bieden in om» logo. die zoo sierlijk met rood fluweel bekleed isl Jij in H wit en ik in een crèmekleurig kleedje van fijne tulle, met een guirlande van donkere viooltjes getooid. Mijn fijnste paarlen en diamanten zal ik morgen dragen én ook voor jou, Hefate, cal ruimschoots ge- Zij gevoelde zich nu reeds gelukkig, de wereldsche dame. Isabel herkende zich naiuwedijk in den spiegel Onwillekeurig kwam er een glimlachje om haar lippen spelen. „Wel, ben je nu tevreden?"vroeg me vrouw, wie dit lachje ndet ontgaan was. En met een stem, die van ontroering beefde, antwoordde zij: „Ja, ik ben zeer tevreden, met voor mij, maar voor hemwant nu zie ik dat mijn gelaat hem behagen kan." Gilberte hrak in een spottend lachen uit. „Hij!Hij!Maar moet hij dan altijd in je gedachten liggen. Ongelukkig zal hij je niet vaak zoo getooid ontmoe ten Wanneer men de vrouw van i arm luitenant is, dan heeft men de ge- legonheid niet zich dikwijls een nieuw kostuum aan te schaffen. En zeker gaat men dan niet naar de grootste kleer maakster van Parijs, de alom beroemd» Sylvine, die wonderen weet te wrochten." Isabel werd door een onaangenaam gevoel aangegrepen. Het meisje legde onverschillig de sieraden af, die haar zoo bevallig stonden en, trok (haastig weer haar eenvoudig kleedje aan. Dan hernam de bevallige bekoorster weer haar^de rol. ,,'t Is toelr maar zeer gelukkig," zeide zij, „dat je niet al te veel van die klei- noodieën houdt. Wanneer je eenmaal de lieve kleine mevrouw Salbris bent ge worden, zal je je met weinig genoeg te vreden stellen." De dame opende een lade, en liet dan een voor een, in prachtige fluweelen doosjes, de rijkste diamanten, de fijn ste edelgesteenten voor -de oogen van het meisje schitteren. Eindelijk had dit lang genoeg geduurd. Bet rijtuig wachtte op dt bdnnen- geweestEn verder nam men oa geruimen tiid aan, dat de overige reddingsbooten vergaAn moesten zijn. Tenslotte waren zij toch maar dj>- nieuw naar Holland vertrokken en hoe sedert de jaren „voor hen wa ren verloopen, laat zich indenken Dat alles doorleefden van Hoogen en zijn vrouw op dezen verjaardag in sterke mate en al was het lang zamerhand gewoonte geworden ver der te zwijgen over wat beiden aan greep. geen vroege voorjaarsstem ming kon hen opbeuren. Op zekeren dag, maanden later, thuiskomende, trof van Hoogen zijn vrouw in zenuwachtige stemming aan. Op zijn vragen gaf zij eerst ont wijkende antwoorden, doch tenslot te vertelde zij, hali' beschaamd, om »t i wat een waan-voorstelling moest zijn half met innerlijke overtuiging, hoe zij in de stad een jongen had ge zien van ongeveer twintig jaren „net jouw oogen" enen„met net zoo'n litteeken op de neus als onzeJohnnyVan Hoogen wist niet wat te antwoorden Hun Johnny, die schattige krullebol van toen biina drie jaren, ja, die had een litteekentje op liet grappige neusje, gevolg van een val. Maar kom zijn vrouw moest nu eindelijk die gedachten eens uit haar hoofd zet ten! Er waren meer menschen met een litteekentje of „oogen zooals hij had' Zijn vrouw zweeg en droom de terug in geluk van jaren her... E'enige dagen later liepen zij sa men door de stad. Het was de week voor St. Nicolaas en de gezellige drukte van dien tijd heerschte ook nu weer. Doch voor hen kon die dag noch lieve herinneringen, noch be koring hebben. Opeens greep zijn vrouw zijn arm en wees..Van Hoogen zag een ste- vigen jongeman en zijn vrouw aan ziende, las hij in haar oogen: „Dat ft; hij'Eén oogenblik was hij zelf getroffen door iets, moeilijk onder woorden te brengen, in den aange- duiden persoon, nalf jongen, half man ,dat ook op hem indruk maakte maar opnieuw meende hij de ge dachten van rijne vrouw te moeten afleiden. Maar hem smeekend aan ziende, drong zij: „Doe mij ten minste dat plezier: vraag wie hij isl" Van Hoogen's eerste opwelling was te weigeren, toen schoot het hem te binnen, dat dit misschien de beste manier was om zijn vrouw meteen van een waan-denkbeeld af te bren gen. Zij keerden dus om, haalden aen jongeman in en hem aanspre kende zeide Van Hoogen de vlug bedachte woorden: „He, Willem... jij hier?" 'De aangesprokene bleef staan en antwoordde: „Pardon, me neer, mijn naam is niet Willem, ik ben Jan Doolman... ik moet zeker heel erg op een kennis van U lij- len". En beleefd groetend wilde hij reeds doorloopen. Maar nu brak een INGEZONDEN MEDEDEEL1NG a uw meer klem vroeg zij: „Woont U in Holland?" „Ik mevrouw? Op 't oogenblik wel, ik ben met mijn vader voor een verloftijd in Holland uit Indië over". „Oh, uit Indië Reeds wilde Van Hoogen het hem doelloos schijnende onderhoud af breken en afscheid nemen, toen zijn vrouw dooming: „Altijd in In dië geweest?" „Ja, mevrouw! Van klein kind af". On! Altijd met Uw bekennen, ook hij voelde, meer dan hij zeggen kon, iets in dien man voor hem, dat oude, heel oude her inneringen wakker riep. „Mogen wij Uw vaaer eens bezoeken?" Hoewel eenigszins verwonderd, kon de jon geman wpinig anders doen dan zeg gen: „Oh zeker, wij zijn in het pen sion van Dalen„Dank U, 'juist, dat ken iknu, U neemt ons niet kwalijk, dat wij U zoo aangespro ken en ondervraagd hebben? Wj[j komen Uw vader graag eens opzoe ken 1 Bonjour, meneer. Zonder 'n woord te wisselen kwa men Van Hoogen en zijn vrouw thuis en zij spraken dien avond nau welijks met elkaar. De strijd tus- schen schijn en werkelijkheid, de martelende onzekerheid namen bei der gedachten geheel in beslag en deden de folterende uren van laren her, met hun wreed bedrogen hoop, weer herleven. Doodsche stilte heerschte in de ka mer, waar Van Hoogen met zijn vrouw en Doolman, de Indië-gast. te zaraen zaten. Uitvoerig hadden zij den hun onbekende uiteengezet, waarom zij hem hadden willen spre ken en liidens het onderhoud had hun' koortsachtig verlangen telkens nieuw voedsel gekregen. Er was te veel, dat er op wees, dat „Jan Dool man' hun Johnny" moest zijn. De stilte was angstig als voor een storm Doolman keek strak voor zich.. Ook hij had al pratende heel sterk de overtuiging gekregen, dat „zjjn Jan' niet anders kon zijn ,dan het ouders daar gewoond?" „Met mjjn vader, mevrouw! Mjin moeder heb ik nooit gekend". Acn, zeker heel Jong overleden?" „Dat weet ik niet, daar spreekt mijn va der nooit over. Mijn vader zeide al tijd, als ik er naar vroeg: je moe der? Jouw moeder was de zee... ik heb je uit zee opgevischt. Dat was zoo maar bij wijze van spreken, als aardigheid van mijn vaderbe sloot de jongeman lachend. Nu stond toch ook Van Hoogen getroffen. Al had hij 't niet willen En nu zou hij hem moeten prijs geven? Dan, plotseling, staat Doolman met een ruk op, zoekt even iets in een portefeuille en houdt het den be zoekers voor. Het is 'n portretje van „Jan'kort na zijn aankomst m In dië met hel kind, gemaakt. Met een kreet, half huilend, hall lachend, wordt het hem uit handen getrok ken„Mijn Johnny". Door tranen heen zien van Hoogen en zijn vrouw het beeld van hun kindje voor zich, een beeld, dat nog slechts in hunne herinnering bewaard had kunnen worden, want met de schipbreuk wa- |ren met hunne bezittingen de foto's van hun jyngen verloren gegaan. Doolman voelde: hier was geen twijfel meer mogelijk; hier hielden zijn rechten op Overweldigd door eigen herinneringen, door wat hij prijs moest geven, zeide hij, met moeite zich beheerschend, tot den inmiddels binnen geroepen jonge man: „Beste jongen, dit zijn... je oudersikben slechts je pleeg vader". de boot waarmede "hij naar In- ventje, dgt met slechts nog één man op a< dië reisde, in veiligheid was gebracht Het schip bleek vergaan, net nau welijks driejarige kereltje kon geen Inlichtingen geven en hij had zich het lot ervan aangetrokken, hij, de eenzame planter op ver-afgelegen Het litteekentje op de neus, t woordje „Onnle", dat het Degti „Jonnny' Wat was het Kind niet voor hem ventje in den "beginne gezegd had. alles wees qp „Jonnny", zijn „Jan plaats voor de dagelijksche wandeling 1 Was druk in 't boech. Het aangename weder had de schit terendste koeteen en de rijkste tooi et -n gebracht, met haar prachtige renbanen, die men nergens zoo sohootn vindt als in het weelderig Parijs. Gilherte had slechts een open oog voor deze pracht. „Je zou ook tot deze interessante klas se behooren," zedde zij tot Isabel, „in dien je maar rijk wilde worden, 't Is niet genoeg sohoon te zijn, er is ook een lijst nooddg om deze schoonheid in op te nemen. De schoonste dame gaat onopge merkt voorbij, wanneer deze te voet loopt of in eon eenvoudig wollen kleedje gehuld is. Hoe jammer is 't tiooh, dat je zoo onvoorzichtig je woord gegeven hebt! Doch voor dat ongelukkige woord kun je niet verantwoordelijk gesteld worden. Jij bad toen de wereld nog niet gezien, je wist niet wat je deed." Met een smeekend gtezioht hernam de arme Isabel. „Ik bid je, Gilberte, komen wij niet meer op dat thema terug. Ik wist zeer goed wat ik deed, toen ik mijn ring uit ide handen van luitenant Salbris aannam. Je moest toch begrijpen dait een arm jong meisje ndet op noodlot tige wijze naar rijkdommen haakt, om dat bet door den hemel met een min of meer bethagelijk gelaat begiftigd is." Zij vestigde haar heldere blikken op Gilberte, en deze antwoordde dan- „Omdat de 'hemel haar met een min of meer bekoorlijk gelaat begiftigd beetftl Je bent zeer bescheiden, kind, ia je be schouwingen. Maar bemerk je dan niet, dat iedereen het oog op je beeft, dat jij de schoonste rijt onder al de schoenen, die het boech bezoeken/ Isabel school in een gullen lach. „Heb je gezworen mijn sist met geweest in de eenzaamheid! Hij had thans zijn schaapjes op het aroge, dacht er over in Holland te blijven, om zijn „Jan" te laten studeeren. trots en ijdelen waan te vervullen? Ik ben er onverschillig voor of men mij mooi vindt of niet; mijn verloofde is toch niet hier." „Je bent een zonderling schepsel, liefste Isabel," antwoordde mevrouw, „werkelijk een zeer zonderling schep sel." Eensklaps maakte zij een beweging met de hand. „Kijk", zeide zij, „daar is mijn neef. baron Henry Gonrtell Een voortreffelijke jongen, die zich in den waren zin des woords in 't geld kan wentelen." En zachter voegde zij er dan bij: „Ik lees reeds in rijn oogen al de be wondering, welke hij voor je koestert Ik wed dat je nu al een zeer diepen in druk op hem hebt uitgeoefend." Baron Henry Gourtel groette uit rijn rijtiuig zeer hoffelijk bedde zusters. Gilberte was gelukkig. „Moed, neefje", scheen rij te willen zeggen. „Ik lever veldslag op veldslag voor je. Wij zullen die zonderlinge uit I de bergen wel weten te overwinnen, wij zuilen baar wel tot reden en verstand weten te brengen." Isabel bad beleefd, maar toch zeer koel den groet van den baron beant woord. Dit verweet haar onmiddellijk me vrouw de Miram. „Henry is een bloedverwant van ons," zeide zij. „Philip en ik houden bijzon der veel van hem. Je moet wat meer be langstelling voor zijn persoon aan den dag leggen. Vaak zal je hem bij ons ontmoeten." Isabel was in allerlei vreemde ge dachten verzonken. „Je moet weten, liefste," zeide zij, „dat mijn neef, baron Gourtel, vijf maal mil- Uonalx i« en dat het miasohien niet Met het hoofd In de modder. Alblasserdam. Toen de werkman S al hier met zijn 4-jarig zoontje ging naar het stukje land, wat hij zou gaan be werken, geraakte de peuter in een onbe waakt oogenblik in de moddersloot dlaar- aaugrenzend. Het ventje stond met rijn hoofd in de modder. De vader, dit be merkend, aarzelde geen oogenblik om er bij te springen, wat ook gelukkig was, daar anders zeer zeker dU loven ver loren was geweest. De slagers G. J. de H. en De Vr., slachtten deze week een koe van pl.m. 1244 pond. Het beest had niet minder dan 120 pond vet. Zeer zeker een prach tig stukje vleesch. Benschim. Maandagavond trad de heer A Braat. aftredend Kamerlid op in het café van A. van Eist te Polsbroekerdam. Zijn onderwerp»* was: „het platteland en de a.s, ver kiezingen". Van debat werd door een toehoor der gebruikt gemaakt. Een tweede stelde een enkele vraag. moeilijk voor je zou zijn hem het hoofd op te winden." Isabel hoorde geen woord van hetgeen er tot haar gesproken werd. Zij ver keerde met al haar gedachten in het verre Azie. Tijdig keerde men naar huis terug, want er zouden bezoekers aan tafel zijn Henry Courtel was aan Isabel's zijde gezeten, maar het meisje legde in den beginne een ontmoedigende koelheid aan den dag. Eensklaps werd echter het gesprek op haar bergen gebracht. Er greep een totale verandering In bet gemoed van het meisje plaats, wanneer zij van de streek sprak, waar dokter Salbris woonde, van het heilig plekjo grond, dat al haar liefde wegdroeg, verdween a!s bij tooverslag haar koel heid, haar oogen heidertien op en zij legde de ruimste belangstelling aan den dag Na tafel werd er muziek gemaakt Isabel speelde een droomlied van Ghopin, en baron Gourtel luisterde met een onuitsprekelijk genoegen naar haar. Veriie/d keerde hij naar huis terug en bracht in diepe gepeinzen verzonken, een ruim gedeelte van den nacht onder den prachtigen sterrenhemel op zijn bal kon door. Toen des amdrendaags Gdlberte in een keurig morgentoilet bij haar zuster bin nentrad, was het meisje reeds aan 't weit. Zij schreef een brief aaf dokter Salbris „Reeds aan de bezigheid, kleine?" zedde mevrouw. „Heb je goed geslapen? En een weinig nagedacht over al hVt schoons dat je gisteren gezien hebt?" Een lachje speelde om Isabel's lippen. „Versohooning Gilbert», indien ik

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1929 | | pagina 3