LIJNKAMP'S KLEEDINGMAGAZIJNEN
SWIFT COMPANY
PHD LIPS
flulHeijtrsfto
Ford
Hoestdrank
mm 700B roioLLAi i utrechti
FRIESCHE HEERENBAAI
Geen Grijs Haar.
lalt. Ue M, Gouda
Wies gevraagd voer ae lam
Host nrtoopenü
KAHSROERniACHinE.. ASTRA"
NA-SEIZOEN PRIJZEN
Aanbesteding.
Indian Scout
voor
VARKENS en
PLUIMVEE
RIJWIELEN
l
A D I O
Aangeboden uit voorraad:
KAAS! KAAS! KAAS!
VERAL VOLGENS HET
PHILIPS SYSTEEM VA|
IMAKKELYKE BETALING
GELEVERD
1 Philips Radio-lnsfallaties
MARKT
GOUDA
Oud-Alblas
Te koop:
Door het Oostersch preparaat
I"
WMn 21 - TIIUOH 1M
Vereenigde Touw- en Garenfabrieken
Goedkoope (rein
van oen Haai
l/m Uirecni
Leiden
naar Meidoorn l/m Locnem
on zondag 14 juli.
Bloem enmagazlin
DOESBURG
Schoonhoven Tel. 85
Artistiek
Bloemwerk
VEE-LEVERTRAA!
vóór Varken.
STANDAARD combinatie
A.JANSE, TEL. 16, GROOT-AMMERS
UK5TEENEK
merk:
Reeds meer dan 2000
Veehouders ziin
enthousiaste afnemers!
H.J.BONDA" ROTTERDAM
A» Schakel, Schoonhoven
Benzine Banden Olie
Lijders aan hardnekkigen Hoest, Kink
en Slijmhoest, Bronchitis en Asthma
N.V. Handelmaatschappij „PAGEMI"
FLIT - A.B.I.S. - ALIO - SPREE
VLIEGENVANGERS
Drogisterij „De Goudsche Gaper",
gratis hulp JAN BROUWER - Haven 63 -Schoonhoven
H.H. Kaasproducenten,
LEVERING OP PROEF - PRIJS 295.
L. Bek en A. Oskam te Gouderak
SCÏÏOONÏÏOVENSCEE COURANT
ran Yrijdag 5 Juli 1929. - Ito. 5602.
TWEEDE BLAD
Van Rondom.
Mengelwerk.
Teruggevonden.
FEUILLETON
Het Rieten Dak.
pep half
pep half ons
5 cis
pep ha If
VOOR FIJNPROEVERS
Plaatselijk Nieuws
o—
Op Zaterdag 20 Jali 1929,
n.m. 3 uur, zal het Bestuur der
„Vereenlging tot Stichting en In
standhouding van een School met
den Bijbel" t«
trachten aan te besteden:
Het bouwen van een
lokaal aan haar School
gebouw mat aenlge be
komende werken.
Bestek en teekening h f3.—ver
krijgbaar bij d«N Architect
N. C. STAN te Alblasserdam,
bij wien tevens nadsre inlichtingen
zijn te bekomen.
mst Duozitting.
Zoo goed als nieuw.
H. DE ROO, Kspper, Lekkerkerk
CARNARINA - N.S.
het bekende superieure
krachtvoeder
IV
krijgen haren die grijs geworden
zijn hun natuurlijke kleur terug.
Succei verzekerd.
Prlj» I S.
Schoonhoven: A. HOEFNAGEL
Fluweelen Singel SS, Gouda.
Leeftijd 14 jaap loon 8.50.
li '5 7.50.
■I 'U ii ii - 8.
NED. KROON, E.A.K., EERE-KRUIS en
andere merken, vanaf f 43.—. - Verkrijgbaar bij
A. HOOGENDOORN Veerstraat I Schoonhoven
is een vleeschprodnct uit onze groote Amerikaansche slachterijen
en wordt gefabriceerd van uitsluitend gezonde dieren, die voor men-
schelijke consumptie zijn goedgekeurd.
Het wordt geleverd in zakken van 50 Kilo's netto, met een garantie van
65°/o EIWIT en 8«/„ VET.
Het bevat de zuivere, hoogwaardige, dierlijke eiwitten, die zoo onontbeer
lijk zijn voor varkens en pluimvee.
Varkens, die CARNARINA N.S. door hun voedsel ontvangen, groeien
sneller en worden prima vleeschvarkens, terwijl men van het pluimvee
meer eieren raapt.
Om deze resultaten te verkrijgen, is het voldoende, slechts 1 pond
CARNARINA N.S. door 10 pond mais- en gerstemeel te mengen en
heteekent dus het bijzoederen van CARNARINA N.S. een groot geldelijk
voordeel.
Vraagt Inlichtingen aan onderstaande adressen, waar CARNARINA N.S. verkrijgbaar Is
en waar ook gratis monsters en brochures beschikbaar zijn:
Alle filialen der Coöp. Producenten Handelsvereenlging:
Firma KRUIT BOR, Amelde. A.v. HOUWELINOEN.OIessen-Nleuwkerk.
R. JON OEN EEL, Bleskensgraaf. A. DE LANOE, Nieuw-Lekkerland.
C. KOOIMAN, Ottoland. P. BOUTER, Oroot-Ammers.
J. v. d. BERQ, Oiessendam. C. VUYK Co., Zangerak.
NOORD-AMERIKA - ZUID-AMERIKA - AUSTRALIË
Kantoor te Rotterdam: Cool sin gel 111
(met regenverzekering)
Zie aanplak- an strooibiljetten
Een uitmuntend middel
In Dpogiaterij
„HET GROENE KRUIS"
Kleiweg 81 - Goud
Nieuwe Chevrolet True 6 cylinder f 2350—
Nieuwe Chevrolet, 4 deur, model 1928,4 wlelrem-
men, met schijnwerper, richtingaanwijzers, compleet f 1BOO—
Chevrolet vraohtwagen 1928, breede gesloten
cabine, flinke laadbak, met veekraam, rondom ver
zwaarde banden, alles In zijn geheel als nieuw f 1750—
Chevrolet vraohtwagen 1928, breede gesloten
cabine, flinke laadbak, met dubbele veekraam en brug,
32 X 6 banden alles prima f 1300—
Chevrolet vraohtwagen 1928, rondom nieuwe
verzwaarde banden, gesloten cabine, open laadbak,
omklapbare wanden, zeer geschikt voor Irultvervoer
prachtwagen ....f 1350—
Ford beetelwegentjo, geschikt voor bakker of
kruidenier, als nieuw, zeer luxe en prima f 1000.-
Ford bastelwagentjo 1825, rondom nieuwe
banden, geschikt voor slager of bakker f 875.-
Ford vraohtwagen 1928, breede cabine open
laadbak, met verzwaarde banden, prima wagen f 800—
Ford Sedan 1825, prima 578..
Ta zion allo werkdagen
Mr ZEGT U DIT IETS 7 *fM
PRIJS I 6.40 PIR DOOS STSENEN, PRANC0-HU1»
OLIVIER VAN NOORDSTRAAT 14—16, TEL. 50208.
Voor de Alblasserwaard verkrijgbaar bij Oebr. Bout er te
Groot-Ammers. Voor de Krlmpcncrwaard bjj J. Broere
A Zn. te Lekkerkerk en voor Schoonhoven bjj R. van
Kastoren, Zouthandelaar aldaar.
TELEFOON 28
Vertegenwoordiger v. Schoonhoven
en Omstreken van Fordproducten
gebruikt U eens de
volgens recept van Dr. TH. BRUMMER, Arts
te Groningen Vraagt Uw Apoth. of Drogist
Y.b. D. Sfeenbeek - Tsr-Apel
MARKT 8
GOUD!
0 per week komt U in het bezit van één der nieuwste Cont
an* kortingen
pleet)
Ombouwen van oude toestellen, opzoeken van storingen Bouwen voor U ieder schema, met blijvende garantie
Vraagt eens foto's en lijst met de zeer vele dankbetuigingen. Voor zelfbouwers onderdeden en schema's.
Wilt gij verzekerd zijn van een regelmatig product?
Schaft U dan aan, een
Fabrikant A. Lanfers te Groningen, succes verbluffend
In 3maanden 200 geplaatst
Vergelijk de kaasprijzen en U beslistll
AOENTEN:
door
JAN KUKUIT.
Tante Botje was gaan stemmen en ze
keek nogal snibbig toen ze terugkwam,
oandat ze had moeten wachten, voor ze
een der camdd daten baar stem had mo
gen geven.
Nou? vroeg Jod.
Noul antwoordde tante duidlelijk.
Jod zei niets meer en wachtte. Ails hij
niets zegde, dan kwam tante het eerst
los Zoo gebeurde 't ook nu.
'k Heb gestemd I riep ze grimmig.
De piano? vroeg Jod komiek.
Tante deed, of ze 't grapje niet hoorde
en ging voort:
Ik heb gestemd op
Ssest I 1 siste Jod angstig, mensoh,
da's een geheim, een staatsgeheim, een
kiesbusstemgehedm. Als je zegt, op wie
je hebt gestemd, pleeg je landverraad of
hoogverraad of laagverraad.
Dal kan mij niet dAt schelen, hernam
tante rustig en ze probeerde mei haar
vingers te knippen, maar dat lukte niet.
Ik heb gestemd en nou wil ik van jou
wel eens vreten, hoeveel «oo'n Tweede
Kamer oma kost.
O, lachte Jod, dat ie ©en koopje. Je
moet rekenen, dat 't alles prima kwali
teit is, wat daar zat. Je heibt op ieder
Kamerlid vier jaar schriftelijke garantie.
Ndet goed, geld terug. Droog en goed ge-
constitioneerd verzonden
Dat is allemaal kletskoek, schreeuwde
tante er tusschendoor. Ik wil weten, wat
aoo'n Kamerlid van prima kwaliteit
kost. Reken jij me dat nu eens voor.
Jod zette een geleerd gezicht, trok zijn
voorhoofd vol met rimpels en telde op
zijn vingers op:
Eén Kamerlid krijgt f 50ÖD per Jaar,
dus 100 Kamerleden krijgen f 500.000.
Goed gerekend. Ia dat alles?
Neen, lieve tante, vervolgde Jod, «r
komt mag wat bij. Elk Kamerlid heeft
een vrij abonnement le klasse op de
spoorwegen. Zoo'n abonnement kost
f 800, dus f 800 maal 100, dat ia
f 80.000.
Is er nog meer? vroeg tante.
Ja tante, zóó goedkoop krijgen we de
honderd heeren met Er komt nog bij
pensioen voor de heeren, en voor hun
treurende of juichende weduwen en va-
derlooze kinderen, de stenografische
dienst, de salarissen voor de griffie, de
Handelingen, ihot drukwerk, loon voor
het personeel. Als we alles en alles
stellen op twee miVHoen per jaar, reke
nen we stellig niet te veell
Tante zuchtte diep. Ze zuchtte nog
eens en toen sprak ze met een zeer be
sliste stem:
Dat is me veel te duur. Dan stem ik
voortaan niet meer.
Zóó, riep Jod ontsteld en waaraan
moeten we ons dan vasthouden?
Aan de beerput, gierde tante Botje
plotseling en ze bleef lachen
Foei, hernam Jod, hoe komt u daar
nu bij. Zoo iets ben ik van u niet gewoon.
Hoor eens hier, als ze 't in den ge
meenteraad zeggen, mag ik 't ook zeg
gen.
In den gemeenteraad? vroeg Jod en
zijn mond viel open van verbazing.
Ja, knikte tante, in den Read van
Reeuwijk. Lees *t maar in 't Nieuwsblad
voor Zuid-Holland en Utrecht van j.l.
Woensdag. Meneer Van Rijn zei de toen
woordelijk: „We moeten ons vasthouden
aan de beerputten".
Jod kneep rin neus dicht, trok een
vies gezicht en mompelde:
Waarom M-n zoo'n onsmakelijk ding?
Dat moet je zelf maar lezen. Je kunt
dan op derelfde bladzijde zien dat ze in
IJsselateim niet iemand in de rats, maar
in de ratten Laten zitten.
Ja, dat heb ik gelezen Dat komt van
wege de liefde. Ze willen daarom iemand
.—„in vredesnaam" nog wel in de ratten
laten zitten, om een jong paar gelegen
heid te geven om te trouwen.
Als H een long paar is met een groot
gezin, hebben ze kans dat ze geen huis
krijgen, zed tante droogweg.
Hoe kan dat nou? U beflt den weg
kwijt tante,
Net stapte Tennis binnen, die de laat
ste woorden hoorde.
0, riep hij, dam weet ik waar je ge
weest bent. In Giessendam; daar laten
ze een boom pal voor den wegwijzer van
den A.N.W.B. groeien, zoodat je wel bla
deren, maar geen plaatsnamen ziet.
Een vroolijk zonnetje gaf licht en
warmte op den vroegen voorjaars
dag. In den tuin liepen enkele
heesters reeds uit; crocussen braken
door hun levendig wit, geel en paars
het nog wintersch getinte groen van
het grasveld en vogelgeluiden klon
ken helder en ver in de tintelende
atmospheer. Beeld van opwekkend,
stralend hérleven.
Van Hoogen stond met zijn vrouw
voor het venster en beiden zagen en
hoorden dat alles, doch het drong
slechts ten halve tot hen door; het
blijde en zonnige van dezen dag vond
geen weerklank in hun gemoed. Zon
der een woord te spreken, wisten
zij voor elkaar, dat ieder aan het
zelfde dacht. Telken jare kwam,
vroeg in liet voorjaar, de dag terug,
i waarop herinneringen hen terug
voerden naar dien zelfden datum, nu
al zeventien of ach tien jaren geleden
wat ging de tijd snel toen een
slag hen trof.
Al hadden ook voor hen de jaren
de scherpste kanten van ,hel leed
afgeslepen, de feiten zelf stonden on
veranderd in beider geheugen gegrift
en wat zij doorgemaakt hadden, was
te hevig' geweest, om ooit te ver
geten. Onverzwakt hadden rij in de
afgeloopen jaren in herinnering de
oogenblikken doorleefd, waarop het
schip, waarmede zij van Australië
„naar huis", naar eigen land, terug
gingen ,tijdens een hevigen storm on
klaar was geraakt hoe zij met de an
dere passagiers in paniekstemming
in booten waren gezet, hoe zij een
onbeschrijfelijk angstigen nacht op
zee hadden doorgebracht en hoe zij
tenslotte den volgenden dag door
I een boot waren opgemerkt en veilig
1 aan boord gebracht. Maar óók: hoe
in de woeste paniekstemming, in de
I minuten van worstelen om lijfsbe
houd en een plaats in de booten,
sterke armen hen hadden beetgepakt
en hoe zij één oogenblik hun kind,
hun jongetje, hadden moeten losla
ten, hun kind niet in dezelfde boot,
waarin zij geduwd waren, hadden
terug gevonden, noch haaden te
weten kunnen komen waar hun lie
veling was gebleven.
Het schip, dat hen opgépikt had,
was op weg naar Australië. Versuft,
verdoofd door de doorgestane ellen-
hadden verlaten. Eenmaal weer aan
land, hadden zij alles in het werk
gesteld om te weten te komen, of
nog meer schipbreukelingen waren
terug gekomen, het bleek, dat 'n
tweede boot land had weten te be
reiken, doch daarin was geen kindje
18
„Pm dit kleedje eens," izeide mevrouw.
„Morgen gaan wij naar de Gomedie
Francaise en je zult ons naitniurlijk ver
gezellenKom, kom, «een tegenwer
pingen! Ik heb aan je rouw gedadht en
't ia dan ook een wit toilet, dat ik voor
je heb uitgekozen/
Wat zag Isabel er {keurig uit in haar
hagelwit kleedje, met paarlen van aller
lei aard getooid. In het haar droeg zij
een prachtige bloem, die aan geheel haar
uiterlijk ieta voornaams verleende, dat
onmiddellijk in 't oog viel.
In een. beweging, die vol Bewondering
was, voegde Gdlberte de handen zaman.
„Prachtig, wie zou tihana nog zeggen,
dat dit de kleine bergbewoonster is, die
gisteren te Parijs is aangekomen!
Laat deze woorden je niet verstoren, lief-
stel 0, je ziet er zoo keurig uit! Kom
eens hier!"
Zij trok baar mede naar een grooben
spiegel, die tot den vloer reikte, dien zij
in dit vertrek had doen plaatsen om
zich eiken dag van het hoofd tot de voe
ten te kunnen bewonderen. Aan Goilberte's
zijde stond zij voor dezen kostbaren spie
gel, maar half wetend wat haar thans
overkwam.
„Wat zullen wij een heerlijk resultaat
bieden in om» logo. die zoo sierlijk met
rood fluweel bekleed isl Jij in H wit en
ik in een crèmekleurig kleedje van fijne
tulle, met een guirlande van donkere
viooltjes getooid. Mijn fijnste paarlen en
diamanten zal ik morgen dragen én ook
voor jou, Hefate, cal ruimschoots ge-
Zij gevoelde zich nu reeds gelukkig,
de wereldsche dame.
Isabel herkende zich naiuwedijk in den
spiegel
Onwillekeurig kwam er een glimlachje
om haar lippen spelen.
„Wel, ben je nu tevreden?"vroeg me
vrouw, wie dit lachje ndet ontgaan was.
En met een stem, die van ontroering
beefde, antwoordde zij:
„Ja, ik ben zeer tevreden, met voor
mij, maar voor hemwant nu zie ik
dat mijn gelaat hem behagen kan."
Gilberte hrak in een spottend lachen
uit.
„Hij!Hij!Maar moet hij dan
altijd in je gedachten liggen. Ongelukkig
zal hij je niet vaak zoo getooid ontmoe
ten Wanneer men de vrouw van i
arm luitenant is, dan heeft men de ge-
legonheid niet zich dikwijls een nieuw
kostuum aan te schaffen. En zeker gaat
men dan niet naar de grootste kleer
maakster van Parijs, de alom beroemd»
Sylvine, die wonderen weet te wrochten."
Isabel werd door een onaangenaam
gevoel aangegrepen. Het meisje legde
onverschillig de sieraden af, die haar
zoo bevallig stonden en, trok (haastig
weer haar eenvoudig kleedje aan.
Dan hernam de bevallige bekoorster
weer haar^de rol.
,,'t Is toelr maar zeer gelukkig," zeide
zij, „dat je niet al te veel van die klei-
noodieën houdt. Wanneer je eenmaal de
lieve kleine mevrouw Salbris bent ge
worden, zal je je met weinig genoeg te
vreden stellen."
De dame opende een lade, en liet dan
een voor een, in prachtige fluweelen
doosjes, de rijkste diamanten, de fijn
ste edelgesteenten voor -de oogen van het
meisje schitteren.
Eindelijk had dit lang genoeg geduurd.
Bet rijtuig wachtte op dt bdnnen-
geweestEn verder nam men oa
geruimen tiid aan, dat de overige
reddingsbooten vergaAn moesten zijn.
Tenslotte waren zij toch maar dj>-
nieuw naar Holland vertrokken en
hoe sedert de jaren „voor hen wa
ren verloopen, laat zich indenken
Dat alles doorleefden van Hoogen
en zijn vrouw op dezen verjaardag
in sterke mate en al was het lang
zamerhand gewoonte geworden ver
der te zwijgen over wat beiden aan
greep. geen vroege voorjaarsstem
ming kon hen opbeuren.
Op zekeren dag, maanden later,
thuiskomende, trof van Hoogen zijn
vrouw in zenuwachtige stemming
aan. Op zijn vragen gaf zij eerst ont
wijkende antwoorden, doch tenslot
te vertelde zij, hali' beschaamd, om
»t i
wat een waan-voorstelling moest zijn
half met innerlijke overtuiging, hoe
zij in de stad een jongen had ge
zien van ongeveer twintig jaren
„net jouw oogen" enen„met
net zoo'n litteeken op de neus als
onzeJohnnyVan Hoogen wist
niet wat te antwoorden Hun Johnny,
die schattige krullebol van toen
biina drie jaren, ja, die had een
litteekentje op liet grappige neusje,
gevolg van een val. Maar kom
zijn vrouw moest nu eindelijk die
gedachten eens uit haar hoofd zet
ten! Er waren meer menschen met
een litteekentje of „oogen zooals hij
had' Zijn vrouw zweeg en droom
de terug in geluk van jaren her...
E'enige dagen later liepen zij sa
men door de stad. Het was de week
voor St. Nicolaas en de gezellige
drukte van dien tijd heerschte ook
nu weer. Doch voor hen kon die dag
noch lieve herinneringen, noch be
koring hebben.
Opeens greep zijn vrouw zijn arm
en wees..Van Hoogen zag een ste-
vigen jongeman en zijn vrouw aan
ziende, las hij in haar oogen: „Dat
ft; hij'Eén oogenblik was hij zelf
getroffen door iets, moeilijk onder
woorden te brengen, in den aange-
duiden persoon, nalf jongen, half
man ,dat ook op hem indruk maakte
maar opnieuw meende hij de ge
dachten van rijne vrouw te moeten
afleiden. Maar hem smeekend aan
ziende, drong zij: „Doe mij ten
minste dat plezier: vraag wie hij isl"
Van Hoogen's eerste opwelling was
te weigeren, toen schoot het hem te
binnen, dat dit misschien de beste
manier was om zijn vrouw meteen
van een waan-denkbeeld af te bren
gen. Zij keerden dus om, haalden
aen jongeman in en hem aanspre
kende zeide Van Hoogen de vlug
bedachte woorden: „He, Willem...
jij hier?" 'De aangesprokene bleef
staan en antwoordde: „Pardon, me
neer, mijn naam is niet Willem, ik
ben Jan Doolman... ik moet zeker
heel erg op een kennis van U lij-
len". En beleefd groetend wilde hij
reeds doorloopen. Maar nu brak een
INGEZONDEN MEDEDEEL1NG
a uw
meer klem
vroeg zij: „Woont U in Holland?"
„Ik mevrouw? Op 't oogenblik wel,
ik ben met mijn vader voor een
verloftijd in Holland uit Indië over".
„Oh, uit Indië
Reeds wilde Van Hoogen het hem
doelloos schijnende onderhoud af
breken en afscheid nemen, toen
zijn vrouw dooming: „Altijd in In
dië geweest?" „Ja, mevrouw! Van
klein kind af". On! Altijd met Uw
bekennen, ook hij voelde, meer dan
hij zeggen kon, iets in dien man
voor hem, dat oude, heel oude her
inneringen wakker riep. „Mogen wij
Uw vaaer eens bezoeken?" Hoewel
eenigszins verwonderd, kon de jon
geman wpinig anders doen dan zeg
gen: „Oh zeker, wij zijn in het pen
sion van Dalen„Dank U, 'juist,
dat ken iknu, U neemt ons niet
kwalijk, dat wij U zoo aangespro
ken en ondervraagd hebben? Wj[j
komen Uw vader graag eens opzoe
ken 1 Bonjour, meneer.
Zonder 'n woord te wisselen kwa
men Van Hoogen en zijn vrouw
thuis en zij spraken dien avond nau
welijks met elkaar. De strijd tus-
schen schijn en werkelijkheid, de
martelende onzekerheid namen bei
der gedachten geheel in beslag en
deden de folterende uren van laren
her, met hun wreed bedrogen hoop,
weer herleven.
Doodsche stilte heerschte in de ka
mer, waar Van Hoogen met zijn
vrouw en Doolman, de Indië-gast.
te zaraen zaten. Uitvoerig hadden zij
den hun onbekende uiteengezet,
waarom zij hem hadden willen spre
ken en liidens het onderhoud had
hun' koortsachtig verlangen telkens
nieuw voedsel gekregen. Er was te
veel, dat er op wees, dat „Jan Dool
man' hun Johnny" moest zijn. De
stilte was angstig als voor een storm
Doolman keek strak voor zich..
Ook hij had al pratende heel sterk
de overtuiging gekregen, dat „zjjn
Jan' niet anders kon zijn ,dan het
ouders daar gewoond?"
„Met mjjn vader, mevrouw! Mjin
moeder heb ik nooit gekend". Acn,
zeker heel Jong overleden?" „Dat
weet ik niet, daar spreekt mijn va
der nooit over. Mijn vader zeide al
tijd, als ik er naar vroeg: je moe
der? Jouw moeder was de zee...
ik heb je uit zee opgevischt. Dat was
zoo maar bij wijze van spreken, als
aardigheid van mijn vaderbe
sloot de jongeman lachend.
Nu stond toch ook Van Hoogen
getroffen. Al had hij 't niet willen
En nu zou hij hem moeten prijs
geven?
Dan, plotseling, staat Doolman met
een ruk op, zoekt even iets in een
portefeuille en houdt het den be
zoekers voor. Het is 'n portretje van
„Jan'kort na zijn aankomst m In
dië met hel kind, gemaakt. Met een
kreet, half huilend, hall lachend,
wordt het hem uit handen getrok
ken„Mijn Johnny". Door tranen
heen zien van Hoogen en zijn vrouw
het beeld van hun kindje voor zich,
een beeld, dat nog slechts in hunne
herinnering bewaard had kunnen
worden, want met de schipbreuk wa-
|ren met hunne bezittingen de foto's
van hun jyngen verloren gegaan.
Doolman voelde: hier was geen
twijfel meer mogelijk; hier hielden
zijn rechten op Overweldigd door
eigen herinneringen, door wat hij
prijs moest geven, zeide hij, met
moeite zich beheerschend, tot den
inmiddels binnen geroepen jonge
man: „Beste jongen, dit zijn... je
oudersikben slechts je pleeg
vader".
de boot waarmede "hij naar In-
ventje, dgt met slechts nog één man
op a<
dië reisde, in veiligheid was gebracht
Het schip bleek vergaan, net nau
welijks driejarige kereltje kon geen
Inlichtingen geven en hij had zich
het lot ervan aangetrokken, hij, de
eenzame planter op ver-afgelegen
Het litteekentje op de
neus, t woordje „Onnle", dat het
Degti
„Jonnny'
Wat was het Kind niet voor hem
ventje in den "beginne gezegd had.
alles wees qp „Jonnny", zijn „Jan
plaats voor de dagelijksche wandeling
1 Was druk in 't boech.
Het aangename weder had de schit
terendste koeteen en de rijkste tooi et -n
gebracht, met haar prachtige renbanen,
die men nergens zoo sohootn vindt als in
het weelderig Parijs.
Gilherte had slechts een open oog
voor deze pracht.
„Je zou ook tot deze interessante klas
se behooren," zedde zij tot Isabel, „in
dien je maar rijk wilde worden, 't Is
niet genoeg sohoon te zijn, er is ook een
lijst nooddg om deze schoonheid in op te
nemen. De schoonste dame gaat onopge
merkt voorbij, wanneer deze te voet
loopt of in eon eenvoudig wollen kleedje
gehuld is. Hoe jammer is 't tiooh, dat je
zoo onvoorzichtig je woord gegeven hebt!
Doch voor dat ongelukkige woord kun je
niet verantwoordelijk gesteld worden. Jij
bad toen de wereld nog niet gezien, je
wist niet wat je deed."
Met een smeekend gtezioht hernam de
arme Isabel.
„Ik bid je, Gilberte, komen wij niet
meer op dat thema terug. Ik wist zeer
goed wat ik deed, toen ik mijn
ring uit ide handen van luitenant
Salbris aannam. Je moest toch begrijpen
dait een arm jong meisje ndet op noodlot
tige wijze naar rijkdommen haakt, om
dat bet door den hemel met een min of
meer bethagelijk gelaat begiftigd is."
Zij vestigde haar heldere blikken op
Gilberte, en deze antwoordde dan-
„Omdat de 'hemel haar met een min
of meer bekoorlijk gelaat begiftigd beetftl
Je bent zeer bescheiden, kind, ia je be
schouwingen. Maar bemerk je dan niet,
dat iedereen het oog op je beeft, dat jij
de schoonste rijt onder al de schoenen,
die het boech bezoeken/
Isabel school in een gullen lach.
„Heb je gezworen mijn sist met
geweest in de eenzaamheid! Hij had
thans zijn schaapjes op het aroge,
dacht er over in Holland te blijven,
om zijn „Jan" te laten studeeren.
trots en ijdelen waan te vervullen? Ik
ben er onverschillig voor of men mij
mooi vindt of niet; mijn verloofde is toch
niet hier."
„Je bent een zonderling schepsel,
liefste Isabel," antwoordde mevrouw,
„werkelijk een zeer zonderling schep
sel."
Eensklaps maakte zij een beweging
met de hand.
„Kijk", zeide zij, „daar is mijn neef.
baron Henry Gonrtell Een voortreffelijke
jongen, die zich in den waren zin des
woords in 't geld kan wentelen."
En zachter voegde zij er dan bij:
„Ik lees reeds in rijn oogen al de be
wondering, welke hij voor je koestert
Ik wed dat je nu al een zeer diepen in
druk op hem hebt uitgeoefend."
Baron Henry Gourtel groette uit rijn
rijtiuig zeer hoffelijk bedde zusters.
Gilberte was gelukkig.
„Moed, neefje", scheen rij te willen
zeggen. „Ik lever veldslag op veldslag
voor je. Wij zullen die zonderlinge uit I
de bergen wel weten te overwinnen, wij
zuilen baar wel tot reden en verstand
weten te brengen."
Isabel bad beleefd, maar toch zeer
koel den groet van den baron beant
woord.
Dit verweet haar onmiddellijk me
vrouw de Miram.
„Henry is een bloedverwant van ons,"
zeide zij. „Philip en ik houden bijzon
der veel van hem. Je moet wat meer be
langstelling voor zijn persoon aan den
dag leggen. Vaak zal je hem bij ons
ontmoeten."
Isabel was in allerlei vreemde ge
dachten verzonken.
„Je moet weten, liefste," zeide zij, „dat
mijn neef, baron Gourtel, vijf maal mil-
Uonalx i« en dat het miasohien niet
Met het hoofd In de modder.
Alblasserdam. Toen de werkman S al
hier met zijn 4-jarig zoontje ging naar
het stukje land, wat hij zou gaan be
werken, geraakte de peuter in een onbe
waakt oogenblik in de moddersloot dlaar-
aaugrenzend. Het ventje stond met rijn
hoofd in de modder. De vader, dit be
merkend, aarzelde geen oogenblik om er
bij te springen, wat ook gelukkig was,
daar anders zeer zeker dU loven ver
loren was geweest.
De slagers G. J. de H. en De Vr.,
slachtten deze week een koe van pl.m.
1244 pond. Het beest had niet minder
dan 120 pond vet. Zeer zeker een prach
tig stukje vleesch.
Benschim. Maandagavond trad de
heer A Braat. aftredend Kamerlid
op in het café van A. van Eist te
Polsbroekerdam. Zijn onderwerp»*
was: „het platteland en de a.s, ver
kiezingen".
Van debat werd door een toehoor
der gebruikt gemaakt. Een tweede
stelde een enkele vraag.
moeilijk voor je zou zijn hem het hoofd
op te winden."
Isabel hoorde geen woord van hetgeen
er tot haar gesproken werd. Zij ver
keerde met al haar gedachten in het
verre Azie.
Tijdig keerde men naar huis
terug, want er zouden bezoekers aan
tafel zijn
Henry Courtel was aan Isabel's zijde
gezeten, maar het meisje legde in den
beginne een ontmoedigende koelheid
aan den dag.
Eensklaps werd echter het gesprek
op haar bergen gebracht.
Er greep een totale verandering In bet
gemoed van het meisje plaats, wanneer
zij van de streek sprak, waar dokter
Salbris woonde, van het heilig plekjo
grond, dat al haar liefde wegdroeg,
verdween a!s bij tooverslag haar koel
heid, haar oogen heidertien op en zij
legde de ruimste belangstelling aan den
dag
Na tafel werd er muziek gemaakt
Isabel speelde een droomlied van
Ghopin, en baron Gourtel luisterde met
een onuitsprekelijk genoegen naar haar.
Veriie/d keerde hij naar huis terug en
bracht in diepe gepeinzen verzonken,
een ruim gedeelte van den nacht onder
den prachtigen sterrenhemel op zijn bal
kon door.
Toen des amdrendaags Gdlberte in een
keurig morgentoilet bij haar zuster bin
nentrad, was het meisje reeds aan 't
weit.
Zij schreef een brief aaf dokter Salbris
„Reeds aan de bezigheid, kleine?"
zedde mevrouw. „Heb je goed geslapen?
En een weinig nagedacht over al hVt
schoons dat je gisteren gezien hebt?"
Een lachje speelde om Isabel's lippen.
„Versohooning Gilbert», indien ik