1 SCHOONHOVEN5CHÊ COURANT
Rabies ieere huk
Plaatselijk Nieuws.
Binnenland.
ld.
FEUILLETON.
Een leven vol strijd.
Gefolterden.
US 19»
91. JAARGANG
WOENSDAG n AUGUSTUS 19»
INGEZONDEN MEDEDEU.ING.
HOOFDSTUK HL
mis-
oud 87
v. J. T.
ham
op
n.t.,
Ca-
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN
waarbi
stemm
De
het
te
tal-
>ren
on, oud
j. Rook,
M j. -
lat, oud
»1 j. en
Vertart.
1 J.
v echt-
08.
Pelar-
t moe-
ledt dit
nd, om
wortels
zeilen,
ik eerst
iet een
selzand
Dan
scherp
^eg; de
stekken
entueel
odat el-
,es be-
iu eerst
drogen
afstand
k aan;
boven
'6.
Gera-
d voor
nggera-
au Vliet
50.
Zwanen-
n 52.
van den
14.
Stolk en
Iriaantja
oom en
9.
1. Steen-
A van
wirik, s.
JtuiJt
J. RieU
Bas en
van G.
z. van
ein
L Ttelo-
de Jong
v. J. J
Agatha,
Hornes
■roedhart
de ver
at voor-
i al» re-
kruiden.
i de tuin
erij beat
maal de
•al «e-
arfri rijn
an Eijk
d. van
- Anna,
ijden
Zwie-
ouMen In
'ends tuL
auw ver
bloemen
oementijd
de een-
renmand
veld, dft
mquetten
herfst-
donker
m herfst
i tegen
tuk van
tafel en
>1 bessen
op den
trassend
l
nar.
den juin
oliefiheb-
aijn, dan
t over *t
nen dan
is jam
den tuin
Le hoog
de
ereeniging „Excelsior” een
worden gegeven in de Mu
le Chry-«
op komst
pepertjes
m.
ok rtkfl
rit Voor
Foed de
ben fijne
1 Kleine
iparagus
ge vw.
Na N0
NIEUWSBLAD VOOR ZUID HOLLAND EN UTRECHT
Telef. 20. Tel.-adres: Vannooten, 8. W. N. VAN NOOTEN, SCHOONHOVEN. HAVEN 25 Postrekening 13703
bedragen, gewaarborgd door de NIEUWE HAVBANK te Schiedam, vap
1AA dulden bij verlies AA Gulden bij verlies van
IVv van een duim. vlv een anderen vinger.
Wi 1 de gesmette en ontstoken
deelen voorzichtig in met Purol, en
houdt het huidje steeds droog, door bij
I het verwisselen van den luier, telkens te
I bepoederen met Purol-KInderpoeder 'r
I Purol doos 30,60 en 90 ct. Tube 80 ct.
I Purol-KInderpoederbus60ct.ent gld.
26 J
gerland,
en, oua
id 27 j.
op zich, of nij begreep, dat zij h^n schul
dig achtten en vol woede riep hij hun
toe; „Blijft van my af, gij schelmen, en
wacht totdat ik dezen duivel zijn leugens
weerlegd heb. Blijft ai, zeg ik ui”
„Houdt hem vast,” hijgde Sir William,
„handt hem.”
John Tristram was een krachtig man,
wiens lichaam straalde van gezondheid
en sterkte en wiens spieren gestaald wa
ren door aanhoudende oetemng. Hij
duwde de bedienden terzijde en hoog zich
over Sir William.
„Gij zegt dat ik dit deed?” siste hij.
„Gij en geen ander,” zeude Sir William.
„Moge deze duivelsche leugen u tot op
uw sterfbed vervolgen en moge de vloek
van een onschuldig man uw leven ver
bitteren,” zei John Tristram vol woede.
„Grijpt heml” riep air William, „hij
Kauss,
nhuizen,
dreigt mij nog.”
„Ik zal iedereen dooden, die mij aan
raakt”, zei John Tristram. „Luister naar
mij, mannen. Ik hoorde een kreet om
hulp en vond Sir William bewusteloos
op den grond. Hoe hij daar kwam, wat
hem is overkómen, weet ik niet.”
„Hij sloeg mij neer,” zei Sir William.
„Lafaards, laat hem niet ontsnappen.”
De mannen kwamen opnieuw op hem
toe, maar John Tristram weerde hen al
len af. Hij zag, dat al zijn betuigingen
van onschuld op deze plaats en op dit
oogenblik nutteloos waren. Hij moest na
denken hoe te handelen en daarvoor
moest hij vrij zijn.
Hij draaide zich vlug om en voordat de
bedienden begrepen, wat hij wilde doen,
was hij in den zadel gesprongen en reed
hij weg.
Sir William vloekte hen uit en zij ke
ken beschaamd voor zich.
„Wij zullen hem spoedig achterna
gaan'”, zei Jake, „maar eerst moeten we
u thuis brengen, Sic William,”
heeren
Spann
en Fa-
hij op Willow Hall terug en toevertrouwd
aan de goede zorgen van Kate.
Toen hij genoeg bekomen was om te
kunnen praten, zeide hij tegen zijn doch
ter: „Ik hoop, dat je nu 'genoeg vain je
minnaar zult hebben. John Tristram was
’t die getracht heeft mij te dooden.”
Kate Hazard deinsde achteruit en
zeide met verschrikte stem: „Dat is niet
waar, waarom vertelt u mij dit?”
„Het is waar.”
„Vader, gij kunt ’t niet meenen,” zei
Kate, bij hem neerknielend ',»Er moot
een vreeeelijk misverstand zijn, John
Tristram zou zich nooit aan zoo’n mis
daad schuldig maken.”
„Hij is schuldig. Ik zal den neam Trist
ram door het slijk steuren, zij hebben
moord en brand geschreeuwd over je
broeder, laat John Tristram daaraan den
ken als zijn zoon als een hond opgehan
gen wordt.” Hij lachte heesoh en Kate
rilde bij dat geluid. Zij stond langzaam
op en keek hem vast aan.
„Vader,” zeide zij, „ge rijt op’t pont
een wreede, slechte daad te begaan, een
onschuldig man te beschuldigen. Ge weet,
dat John Tristram onschuldig is, ik lees
’t in uw blik.”
„Hij is schuldig en zal er voor boeten,
’t Zal een mooi zaakje rijn,” lachte Sir
William.
Kate Hazard richtte zich trotsch op
en keek haar vader aan, totdat hij zijn
oogen neersloeg voor haar doorboreniden
blik; rij scheen tot in rijn ziel te kijken en
de schuld te zien, die daarop lag de
zwaarste aller zanden, een schuldeloozen
ter dood te laten brengen.
„Hij zal niet sterven,” zedde zij, „zoo
lang er nog recht in ons land ia. Ik wil
mijn ziel er onder verpanden, dat hij on
schuldig te. John Tristram zal teeren,
hoe een vrouw den man, dien zij lief
heeft, kan vertrouwen.
ABONNÉ’8 van dit blad, in het bezit van ons Bericht van Inschrijving, zijn volgens de daarin vastgestelde bepalingen tegen ongevallen verzekerd voor
HAAA Gulden bij levenslange Gulden by Qflfl Gulden bij verliee dulden bij verlies
£t\JVV ongeschiktheid. IVVV overlijden JvV van hand of voet. ZjVV van een oog.
wend, meestal uitgeatort pp ’i hoofd van
Jake Adams
John Tristram was te veel begaan met
het geval om op Jake’s opmerking te
letten; hij keek op en zeide: „Sir William
is bewusteloos, ’t beste te, hem dadelijk
naar huis te brengen,”
„Wat is er gebeurd?” vroeg Jake.
„Ik hoorde een kreet om hulp,” zei
John, „en ging er op af. Ik vond hem
hier bewusteloos liggen, zijn hoofd en de
sneeuw met bloed bevlekt. Hij te
schien van zijn paard gevallen.”
„Neen, mijnheer Tristram, Sir William
is een te goed ruiter om afgeworpen te
worden. Kijk, hij beweegt zich.”
Hoopvol boog hij rich over den bewus-
telooze heen.
Sit William kreunde en scheen lang
zamer hand weer bij te komen.
„Gelukkig, ik dacht eerst dat hij dood
was”, zei John.
De oude Jake knielde neer in de
sneeuw en hief Sir William zachtjes op-
Deze beweging bracht hem geheel bij
kennis en hij opende zijn oogen.
John Tristram stond recht tegenover
hem en het zwakke licht van de lantaarns
Viel op zijn gezicht.
Sir William’s blik vied op hem en hij
keek verwilderd om zich heen. „Waar
hen ik? hijgde hij.
Niemand antwoordde.
Met een snelle beweging richtte hij
rich op en steunend tegen Jake wees hij
met den vinger op John Tristram. „Jij
schurk!” riep hij uit met een stem ver
stikt door woede en pijn: „Houd hem vast
mannen, hij heeft getracht me te ver
moorden. Hij viel me in den rug aan, de
lafaard!” M
John Tristram bleef sprakeloos onder
deze schandelijke beschuldiging en voor
dat hij zich genoegzaam hersteld had om
aan zijn verontwaardiging lucht te ge
ven, grepen de mannen hem aan.
TOCH NOG EEN GOED SLOT
DER HAAGSCHE CONFERENTIE.
Snowden krygt 75 pCt
Nadat het gisteren weer hevig ge
spannen heeft’ ter Haagsche come-
renlie en alles dreigde te mislukken
schijnt het tot verrassing van ieder,
die er bij betrokken is toch tenslot
te nog terecht te komen. Wederom
had bnowden het aanbod der mo
gendheden afgewezen. „Ik heb \48
millioen gevraagd omdat ik ver-
p'iichl ben 48 millioen en niet 47 te
vragen, zeide hij. Ik eisch alleen
wai ons toekomt. Doen de vier mo
gendheden ons geen andere voor
stellen meer, dan zal de Haagsche
conlerentie i\Voensdag geeindigu zijn.
Zoo sprak Snowden gisteren. Tege
lijk werd gezegd, dat men in Fran-
sche kringen met meer bereid was,
nieuwe voorstellen te doen en dat
men nog een alwachlende houding
Verschijnt Maandag, Woensdag
en Vrijdag. Pros bij vooruitbeta
ling: voor Schoonhoven per 8
maanden ƒ1.25; p. post f 1,50.
Met verzekering 15 cent» meer.
Advertentiën: Van 1 tot 6 re
gels 1.80; elke regel meer ƒ0.20.
Bij 8 thaal plaatsing 8e maal
010 ner regel, Twchen den
tekst drievoudige prij».
8
Sir William’s paard was weg en er
waren geen sporen van strijd te bemer
ken. Daarenboven viel er zooveel sneeuw,
dat de mogelijke sporen er van reeds
lang uitgewischt zouden zijn.
Wat moest hij doen? Waa sir William
dood? John Tristram voelde, hoe zijn
hart nog langzaam klopte. „Niet dood”,
zeide hij, „dan te er nog hoop. Maar hoe
hem naar huis te krijgen?”
Hij was juist van plan hulp te gaan
halen, toen hij in de verte geroep ver
nam. Hij beantwoordde het zoo hagd hij
kon. „Zijn paard zal naar Willow Hall
terug gehold zijn en nu komen rij hem
zoeken”, dacht John,
En zoo was 't; het xuiterloozie paard
had ontsteltenis verwekt en dadelijk wa
ren de bedienden uitgegaan om, hun
meester te zoeken. Afgaande op het ge
luid van John Tristram’s stem, kwamen
rij vlug op de plaats des onheils toe en
bij ’t licht der lantaarns mg hij vecrechei-
dene mannen, ’t Was een vreemd schouw
spel, al die verschrikte bedienden te zien
rondom het roerlooze lichaam van hun
meester, terwijl de sneeuw onophoudelijk
neerviel en de lantaarns een droef schijm-
»el wierpen op hun verbleekte gezichten.
„’t Is Mr. John Tristram,” zei de
oude Jake Adams, de bottelier, met ver
bazing. „Wat doet hij hier?”
Jake had genoeg van de woondenwiB-
tusschen zijn meester en John
Tristram gehoord, om te begrijpen, dat
rij geen vrienden waren en, hoewel ’t
vreemd klinkt, was Jake de eeniige be
diende, die ven zijn meester hield en niet
omdat deze hem boven anderen begun-
•tifdfc: InUpndMl, Sdy Wmia^’«
Door oon snort goMon,
Ammerstol. Het 6-jarig dochtertje van
P. Stigter kwam op het oogenblik dat de
lb-jarige zoon van M. B. een snoek aan
den hengel gevangen had, te dicht bij het
beest, waarop de snoek haar in «den vin
ger beet. Het dier hield zoo vast, dat men
den vinger bijna niet uit den bak kon
krijgen. Einctelijk gelukte het na veel
moeite van de amatandars, den snoek van
den vingar los te maken, wat mat veel
pijn en bloedverlies voor het meisje ge
paard ging. Een les on voorzichtig te
zijn mat gevangen levende snoeken.
Benschop. De volgende ingaechjeve-
nen der lichting 1930 rijn bestemd tot
gewoon dienstpduchtige (mot vermelding
van het loungsnummor achter iaderan
naam); G. Brouwer, no. 136; B.
Haakaman, no. 170; H. Roódenburg, no.
21; H. Versluis, no. 68. Ais buitengewoon
dienstplichtige zijn aangewezen; J. D.
Booik no. 128; A. van den Heuvel, no.
181; N. G. Mainschot, nö. 222; F. Riet
veld, no. 19; G. W. Stigtar, no. 42; A
Timmer, no. 48; A. Vertaree, no. 66; M.
W. Vergouw, no. 61; G. J. van. Vliat, no.
75; M. G. van den Ussei, no. LOL
Bergambacht. Ter gelegenheid van
den verjaardag van H.M. de Ko
ningin zal Zaterdagavond door
Muziekvereeniging „Excelsior”
concert V---J - -
ziektent
Door de damclub „D.I.D.” werd
in het vergaderlokaal bij den heer
G. G. de Kovel, een vriendschappe-
1 ij ken damwedstrijd gehouden met
de dansclub „Excelsior’ te Waddinx-
veen waarbij' laatstgenoemde ver-
eeniging winnaar werd met 17—11.
Onze vroegere dorpsgenoote,
Mej. N. C. E'egdeman. thans onder
wijzeres aan de Openb. Lag. School
te Nieuwerkerk a.d. IJssel, is ge
slaagd voor de hoofdakte.
De chauffeur van den graan
handelaar A. G. P. de Langen, viel
boven van een met stroo beladen
wagen en kwam qiet zijn lichaam
terecht op de spoorrails, waardoor
hij zich inwendig ernstig bezeerde.
Hoen koop. Van de lichting 1930 zijn
aangewezen als gewoon dienstplichtige
as en een wiel, met het gevolg, dat.
de auto niet meer bestuurbaar was
en met den kop in f
recht kwam. Gelukkig
chauffeur in de bus, die met
schrik vrij kwam.
De Christel. Zangvereen^
Lofstem" alhier behaalde op
Groot Nationaal Zangconcours
Monster op 21 en 22 Augustus j.l.
den eersten prijs in de 2e Mdeeling
met een totaal van 303 punten, be
staande uit een zilveren lauwerkrans
behaalde op 17 Juli
- eersten
aannam ten aanzien van rnogelijke
voorstellen van Britsche zijde.
Zoo was de toestand gisterenmid
dag. Een mislukking scheen onver
mijdelijk. Maar men is weer aan het
confereeren gegaan en zoowaar gis
terenmiddag geschiedde het wonder:
men werd net eens. Nogmaals heeft
men toegegeven aan de eischen van
Snowden in zooverre hij nu waar
schijnlijk 75 pCt. krijgt van hetgeen
hij vroeg.
'Waarschijnlijk zal vandaag de slui
ting der conferentie plaats vinden,
- men uiterllijk wel in de beste
ig vaneen zal gaan.
UITBREIDING VAN DE ALASTRIM
Weer een slachtoffer overleden.
De vreemde pokkenziekte, die een
maand geleden haar intrede heeft
gedaan te Rotterdam, olijft zich ge
stadig uitbreiden. Er komen de laat
ste dagen verscheidene gevallen bij
eii iederen dag moeten er eenige pa
tiënten in hel ziekenhuis worden op
genomen. Wederom is een slacht
offer overleden, een oude vrouw.
Hiermee is het totaal aantal dooden
dat door de epidemie is veroorzaakt
gekomen tot op vijf. Het totaal aan
tal gevallen van alastrim, dat de vo
rige week bekend was, was onge
veer 150. Het is van de week ver-
moedeljjk wel gestegen tot 180 of 190
Het percentage dooden ia dus vrij
hoog.
In verschillende logementen te
Rotterdam worden pp. het oogenblik
de bewoners ingeënt. Voorts hebben
verscheidene militairen van de zee
macht uit Rotterdam, aanzegging ge
kregen, zich te laten inenten. Wan
neer zij daartegen eventueel gewetens
bezwaren hebben, worden zij bij hun
opkomst veertien dagen in quaran
taine gehouden.
Ook buiten Rotterdam heeft men
den schrik voor de alastrim te pak
ken en vooral in steden als Den
Haag en Amsterdam wordt op groo-
te schaal ingeent of wederom inge-
ept. anwege de vereemging voor
Koepokinenting en dmmumsatie in
Den Haag zijn in<j laatste dagen
ruim 3CÜc' Hagenaars ingeënt.
Daarenboven hebben zich nog I
loozen door particuliere doktoi
laten behandelen. Dr. Molhuysen, de
secretaris van genoemde vereeniging,
heelt jn een paar uur tijds nagenoeg
het geheele personeel van de Bijen
korf, bestaande uit honderden per
sonen tegen alastrim geïmmuniseerd.
Weer een Eneephalilis-geval le Rot
terdam. Iegelijk met de alastrim
treedt ook hier en daar de encepha
litis (hersenziekte; op. Het aantal ge
vallen is te Holterdam met óen ver
meerderd. Gisteren is deze ziekte n.L
by een kind geconstateerd.
Mclkverkoop in .winkels. De
Directeur-Scheikundige van den Keu
ringsdienst van Waren te Rotterdam
dteil meue, nat er personen zyn, die
krachtens hen verleende vrijstelling
in hun winkel met melk ooh Gei-
derscne waren en-oï Kruidenierswa
ren mogen verkoopen en die trach-
Johm Tristram reed huiswaarts boo
vlug hij kon. Hij begon de gevaarlijke po
sitie in te zien, waarin hij gekomen was,
door Sir William’s valsche beschuldiging.
De omstandigheden waren tegen hem en
zij waren gemakkelijk te bewijzen. Hij
had een woordenwisseling met’ Sir Wil
liam gehad en zij waren ató'vijanden ge
scheiden en de slag, dien hij ontvangen
had, kon aanleiding zijn geweest tot zijn
aanval. Hij zou zijn vader raadplegen en
diens raad opvolgen.
John Tristram luisterde naar het ver
haal van zijn zoon en geloofde hetgeen
hij vertelde.
„Dat komt nu ven je hofmakerij aan
Kate Hazard”, zei hij. „Ik heb je ge-
waarsehuwd, dat er niets dan ellende
van zou komen. Sir William is een hard
vochtig, slecht menroh en ofschoon hij
je onschuldig weet, zal hij jo toch ver
volgen. Wij moeten de beschuldiging af
wachten, haar niet ontwijken en zoo
blijken van schuld geven. Wat er ook van
moge komen, John, ik geloof in je on
schuld en ofschoon ’t moeilijk zal rijn te
bewijzen, moet je moedig stand houden.
Van Sir WilMam Hazard moet je geen
genade verwachten. Zijn zoon is als een
misdadiger naar Australië gezonden en
hij zou jou daar ook graag zien; dan zou
hij zich over ons ongeluk kunnen ver
heugen. Blijf hier en zie de zaak moedig
onder de oogen, dat zal *t beste rijn.”
John Tristram bleef op Manor House,
totdat de gerechtsdienaars hem kwamen
halen om hem naar de gevangenis te
brengen. Hier wachtte hij rijn vonnis af
voor den aanslag op sir William en de
menschen, die hem kenden, waren ver
stomd over deze aanklacht. Oude man
nen schudden hun hoofden en redden:
„John Tristram kan 't niet gedaan heb
ben, Sir William beechulditf
Deze vereeniging t
j.l. eveneens te Monster den
prijs in de derde afdeeling.
De jury bestond uit de
Herwaarden uit Rotterdam,
derman uit Scheveningen
briaan uit Gouda.
Lopik-Jaarsveld-WUIige-Langerak.
In verband met het heerschen van
besmettelijke ziekte (alastrim) in som
mige gtreaen van ons land, zal voor
de ingezetene^ dezer gemeenten ge
legenheid worden gegeven tot koste-
looze inenting en herinenting en wel
als volgt: te Lopik op Maandag 2
Sept, dea v.m. 10 uur, n.t., in de
Bijz. School (v. Joolingen) en op
Dinsdag 3 Sept, des v.m. O uur, n.t,
in de Openbare Lagere School (Boer-
schoten) Lopik (dorp) en op Woens
dag 4 Sept, des v.m. 11.30, n.t., in
de Openbare Lagere School (Emch)
Lopikercapel; te Jaarsveld op Maan
dag 2 Sept, des v.m. 9 uur, n.t,
in de. Bijz. School (v. Dykej kade
Jaarsveld en op Woensdag 4 Sept,
v.ih. 12 uur, n.t., in het raadhuis te
Jaarsveld; te Wülige-Langerak «p
Dinsdag 3 Sept, des V.m. 9 uur, itt.,
in hel Raadhuis aldaar en te Ca-
bauw op Dinsdag 3 Sept, des v.m.
10.30 uur in de Bijz. School „Gerar
dus Majella" aldaar.
Eervol ontslag aan veldwachter
Goudrlaan.
Langerak. Door den Ooananifisairia der
Koningin in .deze provincie ie aan den
gemeente-veidwachter B. Gouidriaan, op
diens verzoek, eervol ontslag verteend
als veldwachter der gemeenten Nieuw-
In den tijd, dien men teu onrech
te gewoonlijk aanduidt als „de goe
de oude tijd’bestond zooals men
weel een middel van zeer twijfelach-
tigen aard om de verdachten vah een
misdrijf tot bekentenis te brengen
namelijk de pijnbank. De overheid
had velerlei en barbaarsche middelen
om een verdachte te dwingen tot het
bekennen "van dingen, waaraan hij
dikwijls geheel onschuldig was, maar
die hij onder de ondragelijke pijn
van de tortuur toch als schuld op
zich nam. De rechters waren onge
voelig voor de schrikkelijke smar
ten, die zoo’n verdachte leed. Er be
staat een schilderij uit dien tijd waar
op men de rechters bezig ziet een
partij kaart, terwijl een beklaagde aan
één arm opgehangen en met gewich
ten aan de voeten naast hen hangt
tot hij bekent.
Onze humane tijd is ontgroeid aan
die gruwelen, de pijnbank kan men
alleen nog zien in de musea en zij,
die als verdachten worden opgeslo
ten genieten een menschelijke behan
deling, waaromtrent de wet allerlei
voorschriften en bepalingen geeft.
Maartoch is er iets dat wel eens
doet denken aan de tijden van fol-
terholen en beulen.
In ons vorig nummer plaatsten we
een bericht over „Het onderzoek in
de moordzaak Lans” en de laatste
zin daarvan luidde;
„Intusschen schijnt het algemeene
onderzoek meer en meer te bevesti
gen, dat Van O., onschuldig is aan
den moord”.
Het is bijna een jaar geleden, dat
te Rotterdam de heer Lans werd
vermoord gevonden en ook bijna een
jaar, dat de verdachte Van O. uit
zijne woning werd gehaald en in de
gevangenis opgesloten. ^Hjj is sinds
vele malen verhoord „buyten beswaer
vap banden ende yser” zooals men
vroeger zeide, wanneer een verdach
te bekende zonder gepijnigd te zijn
of bekende nadat hij reeds gefol
terd was. Van O. heeft niet bekend,
integendeel hij heeft steeds ten hef
tigste zijn onschuld volgehouden en
omdat hij niet bekende en er ook
geen voldoende bewijzen waren voor
zijn schuld is de openbare behande
ling, die reeds xVas aangevangen, ge
schorst, voor een nader onderzoek,
ook naar zijn geestelijke vermogens
en zijn verantwoordelijkheidsbesef.
Een gedeelte van onderzoek is ge
publiceerd en de couranten hebben
allerlei intieme zaken uit Van O.’s
leven aan de openbaarheid prijs ge
geven ,z(jn verleden is opgerakeld,
zijn persoonlijkheid beschreven, zijn
gebreken en eigenschappen zijn
vermeld en beoordeeld alsof het
niet een nog levende persoon be
trof, wiens gezin in de couranten kan
lezen hoe er over hun. man en va
der wordt geschreven. Dat alles
duurt maanden en weken reeds en
zal nog lang duren vermoedelijk, dan
komt de openbare behandeling en
eindelijk zal de rechter uitspraak
doen. Mogelijk gaat de zaak dan in
hooger beroep, in cassatie wellicht
nog, maar tenslotte zal eenmaal be
slist zijn of Van O. schuldig is af
niet aan de vreeselijke daad.
„Het algemeene onderzoek schijnt
meer en meer te bevestigen, dat hij
onschuldig is”. Laten we dat aan
nemen. Zoolang niet de schuld ge
bleken is, moet een verdachte als
onschuldig gelden. Gesteld dus: Van
O. is onschuldig en hij zal uit de
gevangenis ontslagen worden. Vroe
ger, m den tijd van de pijnbank,
kwam zoo n onschuldig verdachte er
dikwijls uit met verscheurde spieren
en gebroken ledematen, Van O. zal
lichamelijk ongeschonden zijn, maar
hoe onbeschrijfelijk en hoe onher
stelbaar is het geestelijke leed de
verscheuring van zijn hart en zijn
ziel.’ Verdacht van moord en dief
stal, in het openbaar geschandvlekt,
in de couranten voor het geheele
publiek naar karakter en persoon
lijkheid beoordeeld alle stille gehei
menissen uit zijn leven gepubliceerd.
Hoe zullen zijn vrouw en zijn kin
deren hem ontvangen, die Van O.
zoo innig lief had, dat hij zeide: „Als
ik mijn kinderen niet gehad had.
hadden ze me niet levend gekregen“r
Hoe zal hij voor hen komen staan,
die voorheen naar hem opzagen en
hem lief hadden?
Vrijgesproken door den rechter ge
oordeeld door allen die hem kennen,
keert hij terug in de maatschappij
waar van dat oogenblik af om hem
heen gemompeld zal worden: „Dat
is Van O., je weet wel, die zoo lang
gezeten heeft voor dien moord op
Lans'
Onschuldig verklaard, maar toch
levenslang veroordeeld tot schande
tot schaamte, tot ontvluchting der
menschen, tot schuwheid tegenover
zijn gezin, zijn familie, zijn Lennissen.
De pijnbank van ijzer, vuur en
water, folterde het lichaam, de mo
derne pijnbank foltert den geest.
ten hun zaak te verkoopen, met de
verklarirfg, dat de ‘kooper op den-
zelfden voet kan blijven voortgaan.
De vriistellling voor den verkoop
van Geldersche waren enz. is ech
ter strikt persoonlijk en kan dus bij
den verkoop van den winkel niet
aan den kooper worden overgedra
gen
Daar volgens het Melkbesluit nieu
we vrijstellingen voor den verkoop
van Geldersche- en Kruidenierswa
ren niet meer kunnen worden ver
leend, wordt aan personen, die een
zaak willen overnemen, oprichten of
verplaatsen, aangeraden alvorens
hiertoe over te gaan, zich eerst bij
den Keuringsdienst van Waren te
Rotterdam te vervoegen.
M. Th. Hogenboom, no. 184, terwijl tol
buitengewoon dienstplichtige zijn be
stemd: W. P. Boete, no. 124; J. P. Ver*
meij, no. 72; J. A van Vliet, no. 76.
Een ongeluk, dat goed afliep.
Jutphaas. Van een autobus van den
heer Verhoef uit Schoonhoven bra
ken op den IJsselsteinschenweg een
l HOI gCVUlg,
bestuurbaar
in den IJssel te-
i zat alleen de
den