Zaad
WORST?
VAKKUNDIGE
AUTOMOBIEL
REPARATIES
Chevrolet en Ford
A. VAN IPEREN
„Force"
'HILOPS
I. MEIJER, Fotografisch Atelier o
^VEREISCHT
VIM
jam
PHILIPS
RADIO 1
MIJHHAI
J. J. JAGER
12 flinke Iepen,
Prachtig ORGEL
A. Bruijnel
Zeer uitgebreid Stock
Onderdeden
RADIO
VEERDIENST
Bergstoep-Streelkerk
Nieuwpoort
GOUDA
8 Registers f 80.
Kleiweg 14 Gouda.
Vraagt onze voordeeliqe prijzenI
RIJWIEL- EN AUTOMOBIELHANDEL
TELEFOON 38 SCHOONHOVEN
De Varkens springen door 'I hok
A. N. van Zissui - Schoonhoven
Veegeneesmiddslen
Geregelde dienst van v.m. 5 uur tot
's nachts 12 uur per pont en motorboot.
Vaderlandsclte Deposito-Bank W.A.
Geeft uit 6 °j„ Obligation
„STANDAARD'7
COMBINATIE B
PRIJS THANS
F. 230.75
Voor dezen lagen prijs
het beste wat de
techniek U kan bieden.
Volgens het nieuwste
Philips systeem van
afbetaling ook lever
baar na de eerste be
taling in termijnen van
F. 13.30 per maand.
Bij inlevering van nevenstaande Bon ontvangt U deze maand 3 FOTO's EXTRA bij R geldig tot is maart 1930 n
Lange Tiendeweg 5, GOUDA geldig tot is wmht laao BOSKOOP, Zijde 30 N
Deuren, muren, gelakte meubelen en alle
soorten schilderwerk kunnen in een oog
wenk helder en glanzend gemaakt worden.
Gebruik Vim overal in huis.
Brieven uit de streek
Naaike's ervaringen
te Nleuw-Lekkertand.
n.
Mengelwerk.
Het schot in den nacht.
FEUILLETON.
Martelares of
Moordenares,
Twiblêttenff
Laden ran acct
Controledienst
ROTTERDAMSCH E
&ANKVEREENIGING
KAPITAAL SO OOO OOO
RESERVE f 20 OOO. OOO
KANTOOR
SCHOONHOVEN
Deposito-Rente
tot 4
Gemakkelijke
voorwaarden
le HYPOTHEKEN
Kapitalen tot eik b drag be
schikbaar op Huizenen Lan
derijen Up Landnijtn niet
goede overwaarde 412 /o.
O. v d. HORST, Korie Dijk 6
Sch onhoven, Telef. 100.
WW Belast zich tevens met
Koopen, Huren en Vei huren
van Huizen en Landerijen.
BüROEMEesreR en Wethouders van
zullen bij inschrijving
vcrkoopcn
in één perceel en
eenige kleinere Iepen,
in verschillende perce len.
inlichtingen Ier secretarie.
Insch ijvingsbiljetten in te leveren
vóór Donderdag 27 Februari 1930
voorm 11 uur, ter StCHtTARIt
e Nieuwnoorl.
is 'n vertrouwens artikel.
Wij garandeeren le klas Zaad
Dit is de reden, dat onze omzet
ieder jaar grooter wordt
Fa. J. DOESBURG
Schoonhoven
P-S Denkt U er aan ante speciale Voorja.irs
prijscourant voor Bloembollen etc man te
Kragen
één adres
na gebruik «an één of meer pakken
De Heer J. O. DIEPENHORST te Ameide schrijft:
Hiermede betuig ik mijn tevredenheid over
het gebruik van „FORCE". Ik had drie var*
kens die moeilijk konden opstaan en
slecht liepen. Na gebruik van twee pakken
„FORCE" zijn ze geheel genezen.
(w.g.) J. O. DIEPENHORST, Ameide.
„FOBCE" is verkrijgbaar in pakken 83 cis. bij
en bij de bekende Wederverkoopers.
ELKE ADVERTENTIE
OPENT KA VSK.V np NIEUWE tfL^TTKN
Toestellen
Luidsprekers
Plaatstr. apparaten
Accu's
Gelijkrichters
Gloelstr. apparaten
Spoelstellen
Gramaloou's
Gramafoonplaten en
benoodigdbeden
Ombouwen
Huurkoop
Levering v. complete
versterkerinstallaties
voor alle doeleinden
Geven van versterkte
radio- of gramafoon-
muciek v. feestelijke
gelegenheden enz.
JAN BROUWER
HAVEN 63 - SCHOONHOVEN
Klierziekte is een voiui van tuber
culose. Verwaarloost deze kwaal dus
niet! Leest de b ochufe van Dr. J H.
v.GRAFHORST,Arts,waarin deze spe
cialist de gunstige resultaten mede
deelt met het middel- Gan u Ii ne
verkregen bij de behandeling van
klierziekte (scrofulose) long- en ge-
wrichisfub- rculose (beeneter) Deze
Brochure met wenk- n en raadgevin
gen en vele verkla ingen van dokters
en genezen patiënten woidt U nij
ontvangst van Uw naam en adres
gratl? en franco toegezonden in gesl.
onbedr envel door Phaim Ond
Or 1 H. VAN GRAFHORST. Sch- ve
ningen, Alkmaarachestraat 97 g.
Het adres
voor
is vooi Gouda en Omstreken
Drniiislerij „Het fi< •••ne Kruis"
mwv Klaïweg 01
De Veerman D. OOMS.
CoSp. Vereen.
Hoofdkantoor: Wittevrouwmsingd 29, Utiecht
in stukken van f 1000.en pariicipatiën daarvan
tegen den koers van 100%
Het Bestuur:
R. A. O j. Baron SLOFT 1 >T EVERLO, Hilversum
Jhr. O RMYNVIS FtlTH. Driebergen.
J. L. VAN DER HY, Utre.ht.
Inlichtingen b J t. BOER Wz,, Oud-Alblas.
Buiten de schitterende weergave
heeft het Philips Ontvangtoestel
type 2514 de navolgende groate
voordeelen j
directe aansluiting op Uw stop*
contact aesthetisch uiterlijk zeer
gemakkelijke, haarfijne afstemming
«xclusief antenne
EIRSTt BLAB
NIÉUWS BEAU VffllR ZUID-HOLLAND EN UTRTCHT, Stltwmllevwiafflb CWram
TH1JPAB 1« EEDHUAHl 1»
01 LfKra mr muneMitm. vlaardikoik
TWEEDE BLAD
NIEUWSBLAD VTWR ZUtD-HOLLAND EN UTRECHT, Schoonhov.n.ch. Courant
TCIJ0M 14 FEBRUARI 1S90
In mijn vorigen brief heb ik
doeld de schortte rende out vangat. welka
mij te Nieuw-Lekkerlanid te beurrt viel,
thans wil ik het vervolg van do» verga
dering be«Chrijven. Zooals mijn lezen» en
lezeressen hebben kunnen lezen, werd
ik, nad.it de geringbaarde voorzitter een
openingswoord had uitgesproken, door
twee Lekkarkerksohe Bchoonen naar de
voor mij bestemde, versierde »te4 ge
le. d.
Toen ik daarin had plaAts genomen en
ik nog steeds maar niet wist. wat er 2001
gebeuren, richtte de geachte spreker ach
tot mij met de volgende woorden:
„Mevrouw 1 Mogelijk zult u verbaasd
zijn waarom wij U hebben udtgenoodigd,
doch tiians wil ik U het een en ander uit
een zetten U moet dan weten, dat wij
Uier in den polder van Nieaiw-Lekkerlind
een meento geverschil hebben wat de be
maling betreft Een paar weken geleden
hebben wij hier een vergadering gehad,
waar een ingenieur heeft besproken, dat
de waterstand in ons polderk© in de win
termaanden Vaag moet zijn. en ik zeg,
machte Maaike. dat die man ongelijk
heeft Zs maien het water veel te laag
En nu zijn wij hier bijeen gekomen, om
Uw opinie hierover eens te hooren, wat
dunkt u nu. lieve Maaike, wat is nu be
ter, een hooge oi een lage waterstand in
onzen polder?"
Alle aanwezigen wendden toen hun
gezöhten naar mij Ik wist natuurlijk
niet wat ik zeggen moest, want wat weet
ik nu af van bemaling van po.derwater
•k Heb er net zooveel verstand van au»
een kat vki kropsla. Ik dacht zoo bij
mij zelf, ,iwat ben ik toch begonnen, 'k
wou dat ik maar naar m'n Aai had ge
luisterd en niet naar Nieuw-LekkeiLand
was gegaanMaar nu ik er eenmaal
was moest ik dus wel spreken. Ne enmn
godacht te hebben, begon ik dan maar op
goed geluk af.
Mijnheer de Voorzatter uit Uw woor
den kan ik opmaken, dat U het niet eens
bent met dien ingen eur."
Ju'at sprak m'n gebaarde vriend
„juist. U voel$ mij direct, met u kan ik
praten
Dat wil zeggen zei ik. dat ik natuur
lijk direct nog maar geen antwoord kan
geven op uw vraag Volgens mijn in-zren
zou ik denken, dat ^o'n intern'eur een
betere kijk op zooiets heeft als U en de
anderen, die hier aanwezig zijn Zoo'a
man is zeer geleerd en heeft van zulke
dingen zeer veel studie gemaakt"
Hier had ik een gevoelige snaar mj
den ge ringbaarden voorzittei aangeraakt
..Geen kwebstre van", zet hij. ov«rr-
eind springend, hoe wou hij dat nu kun
nen weten, hoe hoog het water m den
polder van Lekkerland moet zijn, dht
weet ik en wij alüen veel beter en vooral
ik ik ben in Lekkerland gekipt en ge
broed. wij hebben ei van geslacht tot
geslacht gewoond, wél 3 voile eeuiwen
acht er een, zou ik dan niet weten, hoe
hoog het pol dor water moet zijn.
„Jongens", vervolgde de geachte spre
ker h>t de vergadering", is het waar of
niet", en uit a'ler mond klonk het oor-
fdoovend door de zaal:
„Jaaaa, geluk beb-to Krelis, gelijk
heb-ie".
„Hoort U nu wel. beste Maaike," «w
toen spreker weer tot mij, „dat ik vol
komen gelijk heb".
„Maar mijnheer de voorn tter, aea 1*
toen, heeft u dat op die verg waar die
ingenreuT sprak, ook wet gezegd, en te
gen het polderbestuur, of heeft u soms
ritt'ng in het polderbestuur?"
„Nee, dame Maaike" antwoordde hu.
„ik heb geen zitting in het polderbestuur,
als dat waar wias. dan zou het wel be
ter caan en op die bewuste vergadering
heb ik het goed gezegd tegen het bestuur,
niet waar, jongens?"
„En of, KreAis!" bevestigde de verga
der ng
„Ik heb het ze zoo goed geoe&d," zei
de spreker verder, dat het er zelf» een
kabaal werd. het werd bijna ruzie
„Dat is verkeerd." zed ik, „u moet op
een vergadering geen kabaal of ruzie
maken, want daar bomt men niet ver
tnee, maar vertel mij nu eens, wat is er
dan op die vergadering besproken."
En hier volgde een heel verhaal, waar
van ik zoowast niets begreep en dat te
lang is om in mijn brief nader to be
schrijven, doch het kwam hner op neer,
dat volgens do gebaarde Krelis, heit be
stuur v*n den polder van Nieuw-Lek-
kerland het polderwater te laag maalt
Ik heb toen de vergadering beloofd,
dat ik over liet een en ander eens goed
zou nadenken, welk voorstel onder ge
weldig applaus werd aangenomen.
Hierna ging ik vertrekken, doah dlit
vertrek is zoo allerhartelijkst geweest,
dat ik het niet zal beschrijven, daar m'n
lezers en lezeressen het toch niet zouden
kunnen gelooven en toen ik weer in mijn
auto stapte, werd door honderden ge
zongen:
Adieu, wij moeten, elkander groeten,
Adieu, vaarwel, tot wederzien»
Het slot van den brief oohTijf ik een
andermaal.
MAAIKE.
door
W. KERREMANS.
„Als ik jou was," zei juffrouw Kra
ter tot haar zuster, „dan wist ik wel wat
ik deed ik zou de voorkamer verhu
ren
Ze kneep even haar 00 gen dicht en
knikte tegelijk overtuigend met haar
hoofd.
„Ja," antwoordde juffrouw Witters,
.daar heb ik ook wel eens over gedacht.
We gebruiken 'm nooit, maar m'n man
was er altijd tegen. Die zei regulier als
daarover gesproken werd: „geen vreemd
olk in m'n huis."
„Nou ja, da's tot daaraan toe," her
nam haar zuster, „maar nou jij alleen
voor de zaak staat,, kan je er beet noo'n
m'iandgeldje bij hebben. Je mot 1
scheiden pond karbonade en worst ver-
koopen voor je verdiend hebt, wat je aan
een meneer verdient. Je kunt voor deze
kamers toch makkelijk een veertig gul
den vragen"
..Met pensioen?"
„Wel neon, zonder iets
„Als dat waar is, doe ik 't direct
Inderdaad deed juffrouw Witters het
Er werd boven den ingang van den
spekslagers winked een bordje gespijkerd,
wmrop met groote letters stond „Ge
meubileerde kamers" en met kleine „te
tiuur". Voor de zon het papier had ver
geeld, was de kamer verhuurd aan een
student, genaamd Spruijt,. bijgenaamd
,.'t Hoen" of door de Latnisten „Gal
lus", omdat hij regelmatig de werk
woorden liggen en leggen verwarde De
erhouding tussohen „het Hoen" en zijn
hospita was voortreffelijk Juffrouw
Witters wlis nog verre van den staat,
waar'n goed geroutineerde en scherp af
gerichte kamerverhuursters verkeeren; tm
had integendeel iets moederlijks voor
meneer en ze gaf graag allerlei lekker
nijen uit haar voorraad varkensvleesoh en
worst. Spruijt ging op een koddig joviale
manier met haar om en gewoonlijk wist
uffrouw Witters niet of haar kamerbe
woner haar voor den gek hield of dat ze
hem niet begreep
Ook met de andere leden van het ge
zin, met Anna, Truus en Kees. stond 't
Hoen op goeden voet Anna begreep de
snakerijen van den student niet en ge-
oelde zich hulpeloos en gegeneerd, als
Spruijt gekscherend met haar sprak,
maar Ttuus had. gewoonlijk wel een rap
wederwoord klaar, waarmede Spruijt we!
eens ontwapend wend. De jongere Kees
was verruk* over den hulagmoot, tan
wien hij al een paar maal een sigaret
had gekregen.
Eenmaal slechts was Spruijt kwaad
geweest, toen hij 'e nachts thuiskwam «n
de straatdeur afgeeloten vond met een
knip. Het Hoen had de halve straat ge-
alninmeend: door 't kabaal, dal bij maakte
met de bel, door trappen tegen de deur
en tikken met zijn sleutel tegen de ra
men Ook toen hij Incbf to de achterkamer
zag ontstoken, was hü voortgegaan met
zijn kabaal en nadat de knip verwijderd
en de deur geopend was, had hij driftig
opgespeeld togen zijn hospita in nacht
jak. onderrok en een dun haarellertje.
,,'t Zou trie* me<er voorwallen," had de
juffrouw gozegd, 't kwam nu, ojndat men
nog gewoon was de voordeur zoo te slui
ten.
Als 't weer gebeurt, dan ga ik op uw
koeten naar een hotel, besloot Spruijt.
Dam moet u hotel „De Lier" nemen,
zei juffrouw Wittere dood ernstig en zoiv
der eeni'ie bedoeling van spotternij, „daar
't niet zoo duur ook".
Voortaan wan de deur zonder gren
del gesloten en 't Hoen kon zonder be
letsel te onderwinden op stok gaan, al Was
dlit gewoonlijk veel later. dJan zijn naam-
genooten uit de dierenwereld.
Ruim een jaar al woonde Spruijt bo
ven dten apekriagerswmkeltoen het vree-
sedijke feit gebeurde.
Ddktwijla kwam hij Iaat en weel noglO-
♦er thuis. In 't begin wae de familie Wit
tere, moeder, twee dochten» en de jongere
zooi heel of half wakker geworden vnm
t openen dier voordeur, het rinkelen van
den winkelbel en 't naar boven gaan of
stommelen van den student. De bel had
iuffrouw Witter» den tweeden dag al lo-
♦en we-memen en daarna wae het gezin,
bejfinnennde bij het jongste M, gewend
geraakt aan de nlichtelijke terugkeer,
too tor dat de slaap er door gestoord
werd.
Niemand had dan ook in den hioed-
verstip enden nacht Spruijt gehoord Het
huis Witters abep, de buren sliepen, de
geheede stad was m rust. Geen hond
hafte, geen uil kraste, de wind zelfs
maakte geen geluid. Een wolkomen
heeroebte, nadat het onzekere tra)
klimmen van. Spruijt geëindigd was en
hij zijn kamer was binnen gegaan, zon
der de deur daarvan te sluiten.
Stal was 't, grafatiil en toon daverde
ploteelnng een knal door het hui». Een
schot een beangstigend, onheil schreeu
wend schot, 't Leek to dae volstrekte stil
te, in doe gesloten ruimte de losbranding
een kanon, een ontploffing, die to
het huis en ook daarbuiten ontsteltenis
en schrik veroorzaakte.
Het geboete gezin Wattera was on'
waakt en beefde. De moeder had zich
eerst resoluut uit haar bed gezwaaid,
müar bleef toen angstig starend zitten
Ze hoorde duidelijk buiten haar ksimer.
zachte, sluipende voetetappen naderen
De kruk draaide, ze gilde toen de deur
open gtog, maar de ka>»ei werd halver
wege ingeslikt, toen ze gerust gesteld hei
on troste gericht van Anna zag
Moeder, wat ia er toch gebeurd?"
riep haar dochter.
Truus en Kees snelden ook toe, heil
zoekend bij de moeder.
Ze keken elkaar in de strakke genolt-
'.en en vroegen zonder woorden.
„'t Kwam van boven," fluisterde Kees.
,cht weet ik zeker."
Hij gevoelde zich man tusachen w-
■rouwen en hoewel de angst hem. tegen
zijn moeder dreef, vroeg hij:
„Zal ik eens gaan kijken?"
„Ja! Neen! Neen, jij niet, riep juffrouw
Witters sidderend. Wat moeten we tooL
doen?"
,,'k Zal eens luisteren in de gang, of ik
nog wat hoor," zei Tr-ius zacht.
Onhoorbaar opende rij de deur vajn d«>
slaapkamer, stak behoedznom haar hoofd
buiten het vertrek en luisterde ingespan
l stilte
uppen
Korte inhoud van het voorgaande
Om haar armen ouden vader van
den ondergang te redden, laat de beeld-
schoone Hester Blair, nog by na een
kina, zich bewegen om te huwen met
een schatryken, maar veel ouderen
baroh. Het huwelyk wordt een hel,
omdat de liefde ontbreekt en ale dn
baron op een mo gen vergiftigd wordt
gevonden, wordt de jonge vrouw be
schuldigd hem vermoord te hebben.
Ondanks haar beslist ontkennen wordt
zij in de gevangenis geworpen en moet
voor het gerecht verschijnen. De jury
spreekt het „Onbewezen" uit, met een
smetoDsich verlaat zy de gevangenis
verandert haar naam en besluit naar
Amerika te gaan. Op het laatste oogen-
blik wordt zy verhinderd om te gaan.
Het schip vergaat en men acht hnwr
dood. Nu vestigt zy zich te Parijs
onder den naam van Alice Kent,
muziekleerares en komt ten huize van
een voorname familie;
Juffrouw' Kenit aarzelde «ven; zij had
efegeen flauw vermoeden van, dat er eeu
grobt keerpunt to haar leven was aan
gebroken, 'dat zij een heel nieuwe toe
komst zou tegemoet ^gaan. Sedert zij ig
Parijs was geweest, had zij Bcmgvuldag «li
ke ontmoetTor met Engeledhen vermeden
Als Engeladhe ouder» baar vroegen om
hun kimi teren les te ge en. had rij aMijö
gewegerd «ij wifldle niet het minste
gevaar loepen. Zij had noodt met één
enkel woord geeproiken tot één barer
landgenooton. man of vrouw, «edert zy
te Parij» woonde.
Zij Mftatkte na half, faux wte kom d«
,,'k Hoor niets meer!" «pri^^e zwicht-
haar hoofd, naar de achter haar staaf
den wen'tende.
Als meener maar nie*sniikte juf
houw "Witter», maar het vervolg van de
•jeelijke gedochte durfde e» niet uitspre
ken
Kees had moed gekregen na de bood
schap, dart er geen gCludd te hooren wtu»
en door de half geopende deur was hij
naar de gang gesahoven en had een blak
geworpen op de trap, dis naar de verdie
ping voerde.
Haastig kwam hij terug.
„Moeder," 'sprak hij opgewonden, „er
ie licht aan op meneer z'n kamer
,1» er licht man?" vroegen de drie
vrouwen. „Wat sou er dOn toch gebeurd
zijn?"
„Laat U eerert de politie opbellen en
laót ons dan naar boven gaan," stelde
Anna voor.
„We kunnen zoo lang miert wachten
Als er eens iemand gewond ia, moeten
we 'm toch direct 'helpen."
„We moeten aillemaal tegelijk naar bo
ven ghan en zien wait er is," zei Ttomb.
„Ja, ja. dart is *t beste," zuchtte de
moeder
Zouden we toch moor miert eenst de
politie er bij helen" dadht Anna iharidbp
„Neen, neen, nog niet, laat oms eerst
maar gaan zien, mompelde juffrouw
Witter» bedrukt.
Koud van angst en schrik, klommen
alle vder de brtip op maar de kamer van
Spruijt. De moeder gtog voor; zij zag
het eerst hert outzwttenxle tafereel voor
zich.
Juffrouw Witters stond stijf, met groo
te, starre oogen te kijken naar hert schrik
kelijke im de'kamer Ze kon rich niet
meer bewegen en geen kreet uiten.
Amma, die achter haar kwam, hatd
nauwelijks een bük m de kamer gestuurd
of ze gaf een gil en zakte toen slap in
elkaar.
Truus 'deed eerst ©en step achteruit sn
Lep toen kreunendde kamer in naar
Spruijt
Het was dJuiddlijk, dat de vroolijke.
levenslustig© student, een edmde aan zijn
Leven bail geanaakt Hij lag op de cana
pé mot een revolver to de hand sn zijn
kleeren vol bloed.
Eén stap maar deed Truus m de ka
mer, toen bedacht zij zich en ijlde naar
beneden, mar de telefoon. Schreiend bu
na noemde ze 'het mummer van ©en dok
ter en toen deze aan het toestel gekouwn
was, kon de arts eerst niet wijs worden
uit 'haar verward en smakkend verhaal
Hij begreep ten slotte, dart er iemand
zwaar gewond was door een revolver
schot en. beloofde dii-rect te komen.
Op 't oogenMik, dot Truus weer naar
boven wuLde gaan, hoonde zij stemmen op
straat en iemand riummelde aan de deur
De straatdeur week en Truus zag een po
litieagent en een burger den winkel bin-
nenkomen.
,,ls hiier geschoten?" vroeg de ogsm
zakeüijk.
„Ja," antwoordde Truus, „boven bij
meneer!"
„Wat i» er gebeurd? Hij zeif of een
ander?" informeerde de politieman nog
terwijl hij al naar boven gtiog.
Op hert portaal vond hij de nog bewus
teloos© Anna liggen. Hij meende to haar
hert slachtoffer van e©n aanslag te vinden
en boe? ridh over heit muisje.
„Neen," riep Truua, „die ia 't niet, zij
ligt alleen maar flauw van de schink.
Binnen is 'tl"
Juffrouw Witters en Keea kwamen op
hert hooren van de vreemde stemmen
toegelocpen en gaven bun zorgen aan de
reeds weer bijkomende Anna.
De agent en de ombekende burger wa
ren Spruyte kamer btonen gegaan en
zagen hem,
„Hebt u al een dokter geroepen?"
vroeg de man van 't gezag.
„JHu, ja", antwoordde Truus hortend,
„dokter Heuveloer komt direct."
„We zullen hem vast z'n Meeren uit
doen en zien waar de wond zit. Heipit
u nu even en geof ook wat verband en
vtot waiter.
De vrouwen gingen alle drie heen om
verbamdarti kelen te zoeken en terwijl om-
lérzooht de agent het lichaam van
öpruyt.
ik nfl»..Hu
loen de
liet hooren en
„Aan z'n hoofd
leeft nog?', riep de
wonde een noradh j
zich bewoog.
Op dot oogenMik kü/mk de bei
hoorde men een mannenstem benedien
spreken. Haastig© rtappen kwamen naar
boven en de dokter trad bannen.
Vlug overzag hij dén toestond, voelde
den pols en duwde een oog van Spruyt
open, waarop de gewonde de hand van
den dokteT wegtrok en nijdig gromde
De geneesheer haaide met een onver
schillig gebaar zijn schouders op, open
de vdug het veert van Spruijt en zag. dart
het overhemd zonder een enkel bloed
spoor was
D© medicus greep den zelfmoordenaar
bij zijn schouders, schudde hem ruw h^n
en weer en. riep:
„Hallo, wordt eens wakkert Wat zyn
dat voor kuren?"
Lodiderriig keek eerst Spmiyt om zich
heen, teen zag hij de vreemde menschen
en dien agent en gtog met een schalt
rechtop ritten.
„Wart heb ik riool aan dé hond," vroeg
hu met d© uiterste venbaatog. „Wat doen
jullie allemaal! hier?"
Zijn stem was nog wat weifelend en
zwak, moor overigen» zag hij er voor een
zedimoordenaar voordeejiig uit.
„Wart is er gebeurd," vroeg de art».
..Waarom hebt u geschoten en waar komrt
dat bloed vandaan?"
En toen zich Omwendend tot juffrouw
Waiters zed de flaedious:
,vHij is dronken. Geef mij niu eens een
natte doek"
De dokter waschte Spruyt'e geridhit en
hal», Lett© er niet op of het water Langs
dien» rug en borst liep en vroeg neg
eens: „Nu vertel eens! Wat hebt u ge
daan?"
Spruyt keek met een stomprimndg lach
je naar rijn revioher, streek eens over
rijn hoofd en vertelde onduidelijk:
„Ik heb geschotenop een uiiltje.
Ik was bij de Ftesch; Boeddha en 't Veu
len waren er pok. Noutoen ik wog
gting.n zeiden ze oTlemaal, dat ik dranken
was, maar ik was met dronken. Zij waren
juist dranken, maar ik niet- Ik kan juist
zoo best tegen Bourgogne. Toen ben ik
thuis gekomen en ik heb het lacht aan
gedraaid. Dat doet een dironken mensch
toch niert, nietwaar? Nou en toen 't licht
aan wtae, rag ik een motje vliegen, zóó'n
kanjer hij wees tets ter gróeftte van
een theeblad en toih dacht ik, nou
ral ik toch eens bewapen, dart ik niet
dronken ben. Wanit als ik dronken was,
zou ik nooit zoo'n dier kunnen raiben.
Ik heb mijn revolver genomen en ik heb
op dat specimen van de Nootuma ge-
echoten Kijk eens, of ik 'm gerookt hdb-
Daar bij den schoorsteen moet-ie Liigigen.
Toen ben ik in etoap gevallen, besloot hij
vermoeid.
..Maar hoe komrt dan. diart bloed aan uw
kleeren?" vroeg de arts.
„Bloed?" riep Spruijt. „Ik heb nog
nooit bided gerien," stotterde hij la
chend.
Onhandig trok hij zijn jas in het licht
en staarde sullig naar de groote tfloed-
rlekken op de donkere stof.
„Ja, ja, dat schijnt bloed te zijn,"
gaf Spruijt toe en met.een vinger omhoog
citeerde hij:
,31ut iet ein ganz besoodrer Saft."
„Hebt u soms gevochten," informeer
de de aigenrt.
De jonge man schudde het hoofd en
antwoordde op orakeltoon:
,Jk vecht nooit met mijn vrienden
smeekende blikken van dit lieve, jonge
schepseltje weerstaan^ Toen dacht rij bij
zichzelf: „Dit zijn foch eigenlijk Fran-
schen; zij gaan nooit naar Engeland,
waarschijnlijk hebben ze geen Etugelsohw
familieleden meer en ais zij die hebben,
dan rail ik ze nog miert zien Zij zou
zeker van zijn een schitterend salaris te
krijgen en haar geJdmriddelen waren nu
ju/isrt niet ruim. De lieve, vriendelijke
oogen van Glaire de Saint Luc© waren
op haar gericht Haar moeder keek haar
mot een wedwriilienden glimlach aan eu
ook Madam© de Lomay, wier genegen
heid voor haar zij kende, wachtte met
belangstelling baar antwoord.
,.Laot mij mijn dringend verzoek vo©-
-ren bij dart van mijn dochter," zed Ma
dame de Saint Luce, die nooit weigerde
om een enkelen wernsch van haar doch
ter te vervullen.
„Ook ik dring er bij u op aan, dat u
aanbod aanneemt." zed Madame cu
fiPnay, met een vriendelijken glimlaoi.
Ho© kon zij nu nog blijven weigeren?
Zij stemde dus toe en gtog mot Madame
do Saint Luce in een andere kamer om
vwrder over de lassen en hot safaris af
te spreken. De vergoeding, die haar werd
aangeboden voor een uur Engolsc/h© Ie®
per da?, verbaasde haar ten hoogste Hort
was 'zooveel, dat hot hoor bijna in staa
stolde or van te loven zonder iets an
dors er bij te doen.
..Ik heb nooart iemand ontmoet in lhijn
leven, mama." riep Ctete® uit, „van wien
ik op het eerste gezicht zooveel houd als
van juffrouw Kent. Ik begrijp nu besrt,
dat Madame de Lomay zoo oei van haar
houdt. En wat is zij mooi!"
„Ja. en zij heeft zoo iets vorstelijke",
voegdé Madame er bij „Zij moert y»n
een goede Engelsche familie rijn
„0 ja, dat moot zij zeker," zei Olairi-
„Ewft ÏMX «0*»A
handjes en haar raobte, beschaafde
stem?"
„Ik jat ncj jaiocreoh op haar -worden,
ClaArel" lachte Madame de Saint Luco
„Dat behoeft u niet te ajn, mama
op de heele -gereld hond ik tooh dan
niemand zooveel ale van u," zee Glanre,
die altijd teder woord meende, dat zij
spraje
HOOFDSTUK XVT
Een Droote verandering.
Drie weken waren voorbijgegaan, «®-
dwt het oogenbük, dat Alice Kent geuoo,
had gegeven aan het vleiend verzot* van
Olairê <1« Saint Ince. Madame de Saint
Luce deelde de geestdrift van haar doch
ter oever de lieve Engalsohe leerares en
zelfs mijnheer, die gewoonlijk zeer on-
vOTMtóllig etend tegenover de personen
of zaken, die zijn vrouw of dochter in ver
rukking brachten, moeat toegeven, dat zij
zeer iimemenli was
De tijd kwam. dart Glaare niet langer
bevredën was met inert dagelijksche lcs-
uurtje, maar Alice Kent geheel voor riem
zelf wemsohte te hebben.
„U bent voor mij eens mysterie (een
geheim)", zei hert levenidüige jonge meisje
tegen juffrouw Kent en tort haar verba
zing werd de Bmgefeohe toerajres bleek
als was bij deze woorden Zij had haar
blijkbaar doen schrikken.
„Wart scheelt er aan?" rierp OLaire
plotseling vat.
„Waarom noemt u mij een mysterie?
vroeg zij langjnaam en met ktouirlooze
lappen.
,.U moert toet dénken, dat ik u wil
vleien," hert meisje, ,maar ik vSmd
unep mooi. En mama zegtt ook. dat u
wel een prinses zoudt kunnen rijn. Het
lijkt «00 waad, tanwid, dit a» fijn
INGEZONDEN MEDEDEELING.
van beschaving da als u en zich miert zulk
een vorstelijke gratie beweegt zooals
mama, aagt haar brootj. rooet verdienen
met lea geven."
Met nog altijd bleek© lippen antwoord
de AMoe Kent:
„Ik vind hei niert vreemd. Mijn ouders
zijn dood. Ik moest werken voor hmju
brood en dit scheen mij die gemakkeftijkri»
maniergemaikkeiijkr en pretügör dan
los geven to EïBgtëLaind"
„Dart ben ik met u eens," lachte Qaire.
„Ik heb er eenigen tijd over nage
dacht,' 'zei Ailnoe Kent, terwijl dé kleur
langzaam weerkeerde op haar gelaat en
lippen, „en toen heb ik d© proef geno
men. Het is mij goed bevallen.'
..Ein het zal u nog beter bevallen," zei
Claire, „want ik ben van plan om u een
groot© gurnsrt te vragen een gunst, die
ik hoop dat u mij zult toestaan."
„Ik zal mijn beet doen," zei Alice Kent.
.jnoar ik verzoek u ook mij een gunst te
willen doen gebruik nooit weer liet
wKXmd „mysterie!" tegen mij Ik kan nte.
zeg.en, hoezeer ik het haat
Want hert bracht haar to hertonering,
hoe cents in haar vroeger leven het
woord mysterie zulk een otozettemde be
doek enis had gehad. Had men niet steeds
gesproken van heit mysterie, bet geheim
ven Graveeale. De gedachte hieraan ai-
leen maakte haar ©llenxkg, ook al wié her
nu al jaren geledén.
Claire lachte.
.Dart is net iets voor een Engelsolic,
zen zij. „Gij hebt allen die ahfeieechapen
l,i«lfide voor ©erlijkheid. openhartigheid en
uraarhe'i Mama heeft groote bewonde
ring \oor de oud-SakffBche deugden, zij
zegt. dat men ze nergens meer zoo sterk
aantreft «ris bij de Engedschen
„Uw nwma houdt dus van de Enge*
schen," zei Alice Kent.
„Ja, no®ai," antwoordde Claire, .zoo-
vMd, dat dé FTMweht héüft van de fanti-
lie alle redén heeft om jaloecsah te rijn
Maar ik zal aam uw verzoek denken, juf
frouw Kent. Ik aal nooart het woord
„mysterie" weer tegen u gebruiken. Ik
za! denken aan urw Saksische liefde voor
waarheid- en licht.. Ik gefitoof, dat Ftran-
sche vrouwen meer van geheimen houden
„Ik haat ze," zei de schoon© vrouw,
wtor leven verwoest was door zulk een
ontzettend geheim.
Eeniige dagen later 'gang hert lieve, be
dorven dochtertje naar haar moeder. Ma
dame de Saint Luce.
„Mama." zei zij. ,4k kom voortdurend
weer bij u met nieuwe wenoohen. Maar
ik weet. dart het u nooit verveelt ze aan
te hooren
„Zeg maar, wat je gelukkig kan ma
ken. liefste Okaire. Wart is het. dlatt je nu
graag zoudit willen hebben
„Mama," riep (het meisje opgewonden
uit, „ik heb nog nooit in mijn leven
iemand ontmoet, van Wie ak zooveel hield
aJs van juffrouw Kent. rdPa- en u uitge
zonderd natuurlijk, Erijf 'éts. dat mij
0 zoo gelukkig zou maJken en dat is als rij
'koteren om «nijn vriendin en
*r le rijn. 'Als eenig krimd heb
bij ons zou 'k<tren om mijn ^mtendin en
oudste zuster to rip 'Als eenig krimd heb
ik het vfli }«t.i! en. éénzaam, laait haar bij
ons komen jaWoeh"
„Dat ie nogal een wonderlijk voorstel,
Claire," zen Madnm© de Satot Luce.
„Niet zoo eng wonderlijk, mama. U
weert, dart het nog heel lang zal duren,
voor :k mijn intrede mag doen in de,
salons Papa en u gaan veel uit en dan
vool ik mij dikwijl» alleen en verlang ik
naar een oudere zuster. Juffrouw Kent
zou de Itefate vriendin voor mij rijn. die
:k maar kan bedenken"
„Maar. mijn ltove Gaire hert is een
ernstig© kwestie; bet is niets minder dan
e©n vreemdeling in ons famiiidoven op
nemen als een lid van ons gez n."
„Zoo erg hoeft bet met te zijn. In ons
froctto hraii it «r genoeg rooi zamx