Zaad WORST? VAKKUNDIGE AUTOMOBIEL REPARATIES Chevrolet en Ford A. VAN IPEREN „Force" 'HILOPS I. MEIJER, Fotografisch Atelier o ^VEREISCHT VIM jam PHILIPS RADIO 1 MIJHHAI J. J. JAGER 12 flinke Iepen, Prachtig ORGEL A. Bruijnel Zeer uitgebreid Stock Onderdeden RADIO VEERDIENST Bergstoep-Streelkerk Nieuwpoort GOUDA 8 Registers f 80. Kleiweg 14 Gouda. Vraagt onze voordeeliqe prijzenI RIJWIEL- EN AUTOMOBIELHANDEL TELEFOON 38 SCHOONHOVEN De Varkens springen door 'I hok A. N. van Zissui - Schoonhoven Veegeneesmiddslen Geregelde dienst van v.m. 5 uur tot 's nachts 12 uur per pont en motorboot. Vaderlandsclte Deposito-Bank W.A. Geeft uit 6 °j„ Obligation „STANDAARD'7 COMBINATIE B PRIJS THANS F. 230.75 Voor dezen lagen prijs het beste wat de techniek U kan bieden. Volgens het nieuwste Philips systeem van afbetaling ook lever baar na de eerste be taling in termijnen van F. 13.30 per maand. Bij inlevering van nevenstaande Bon ontvangt U deze maand 3 FOTO's EXTRA bij R geldig tot is maart 1930 n Lange Tiendeweg 5, GOUDA geldig tot is wmht laao BOSKOOP, Zijde 30 N Deuren, muren, gelakte meubelen en alle soorten schilderwerk kunnen in een oog wenk helder en glanzend gemaakt worden. Gebruik Vim overal in huis. Brieven uit de streek Naaike's ervaringen te Nleuw-Lekkertand. n. Mengelwerk. Het schot in den nacht. FEUILLETON. Martelares of Moordenares, Twiblêttenff Laden ran acct Controledienst ROTTERDAMSCH E &ANKVEREENIGING KAPITAAL SO OOO OOO RESERVE f 20 OOO. OOO KANTOOR SCHOONHOVEN Deposito-Rente tot 4 Gemakkelijke voorwaarden le HYPOTHEKEN Kapitalen tot eik b drag be schikbaar op Huizenen Lan derijen Up Landnijtn niet goede overwaarde 412 /o. O. v d. HORST, Korie Dijk 6 Sch onhoven, Telef. 100. WW Belast zich tevens met Koopen, Huren en Vei huren van Huizen en Landerijen. BüROEMEesreR en Wethouders van zullen bij inschrijving vcrkoopcn in één perceel en eenige kleinere Iepen, in verschillende perce len. inlichtingen Ier secretarie. Insch ijvingsbiljetten in te leveren vóór Donderdag 27 Februari 1930 voorm 11 uur, ter StCHtTARIt e Nieuwnoorl. is 'n vertrouwens artikel. Wij garandeeren le klas Zaad Dit is de reden, dat onze omzet ieder jaar grooter wordt Fa. J. DOESBURG Schoonhoven P-S Denkt U er aan ante speciale Voorja.irs prijscourant voor Bloembollen etc man te Kragen één adres na gebruik «an één of meer pakken De Heer J. O. DIEPENHORST te Ameide schrijft: Hiermede betuig ik mijn tevredenheid over het gebruik van „FORCE". Ik had drie var* kens die moeilijk konden opstaan en slecht liepen. Na gebruik van twee pakken „FORCE" zijn ze geheel genezen. (w.g.) J. O. DIEPENHORST, Ameide. „FOBCE" is verkrijgbaar in pakken 83 cis. bij en bij de bekende Wederverkoopers. ELKE ADVERTENTIE OPENT KA VSK.V np NIEUWE tfL^TTKN Toestellen Luidsprekers Plaatstr. apparaten Accu's Gelijkrichters Gloelstr. apparaten Spoelstellen Gramaloou's Gramafoonplaten en benoodigdbeden Ombouwen Huurkoop Levering v. complete versterkerinstallaties voor alle doeleinden Geven van versterkte radio- of gramafoon- muciek v. feestelijke gelegenheden enz. JAN BROUWER HAVEN 63 - SCHOONHOVEN Klierziekte is een voiui van tuber culose. Verwaarloost deze kwaal dus niet! Leest de b ochufe van Dr. J H. v.GRAFHORST,Arts,waarin deze spe cialist de gunstige resultaten mede deelt met het middel- Gan u Ii ne verkregen bij de behandeling van klierziekte (scrofulose) long- en ge- wrichisfub- rculose (beeneter) Deze Brochure met wenk- n en raadgevin gen en vele verkla ingen van dokters en genezen patiënten woidt U nij ontvangst van Uw naam en adres gratl? en franco toegezonden in gesl. onbedr envel door Phaim Ond Or 1 H. VAN GRAFHORST. Sch- ve ningen, Alkmaarachestraat 97 g. Het adres voor is vooi Gouda en Omstreken Drniiislerij „Het fi< •••ne Kruis" mwv Klaïweg 01 De Veerman D. OOMS. CoSp. Vereen. Hoofdkantoor: Wittevrouwmsingd 29, Utiecht in stukken van f 1000.en pariicipatiën daarvan tegen den koers van 100% Het Bestuur: R. A. O j. Baron SLOFT 1 >T EVERLO, Hilversum Jhr. O RMYNVIS FtlTH. Driebergen. J. L. VAN DER HY, Utre.ht. Inlichtingen b J t. BOER Wz,, Oud-Alblas. Buiten de schitterende weergave heeft het Philips Ontvangtoestel type 2514 de navolgende groate voordeelen j directe aansluiting op Uw stop* contact aesthetisch uiterlijk zeer gemakkelijke, haarfijne afstemming «xclusief antenne EIRSTt BLAB NIÉUWS BEAU VffllR ZUID-HOLLAND EN UTRTCHT, Stltwmllevwiafflb CWram TH1JPAB 1« EEDHUAHl 1» 01 LfKra mr muneMitm. vlaardikoik TWEEDE BLAD NIEUWSBLAD VTWR ZUtD-HOLLAND EN UTRECHT, Schoonhov.n.ch. Courant TCIJ0M 14 FEBRUARI 1S90 In mijn vorigen brief heb ik doeld de schortte rende out vangat. welka mij te Nieuw-Lekkerlanid te beurrt viel, thans wil ik het vervolg van do» verga dering be«Chrijven. Zooals mijn lezen» en lezeressen hebben kunnen lezen, werd ik, nad.it de geringbaarde voorzitter een openingswoord had uitgesproken, door twee Lekkarkerksohe Bchoonen naar de voor mij bestemde, versierde »te4 ge le. d. Toen ik daarin had plaAts genomen en ik nog steeds maar niet wist. wat er 2001 gebeuren, richtte de geachte spreker ach tot mij met de volgende woorden: „Mevrouw 1 Mogelijk zult u verbaasd zijn waarom wij U hebben udtgenoodigd, doch tiians wil ik U het een en ander uit een zetten U moet dan weten, dat wij Uier in den polder van Nieaiw-Lekkerlind een meento geverschil hebben wat de be maling betreft Een paar weken geleden hebben wij hier een vergadering gehad, waar een ingenieur heeft besproken, dat de waterstand in ons polderk© in de win termaanden Vaag moet zijn. en ik zeg, machte Maaike. dat die man ongelijk heeft Zs maien het water veel te laag En nu zijn wij hier bijeen gekomen, om Uw opinie hierover eens te hooren, wat dunkt u nu. lieve Maaike, wat is nu be ter, een hooge oi een lage waterstand in onzen polder?" Alle aanwezigen wendden toen hun gezöhten naar mij Ik wist natuurlijk niet wat ik zeggen moest, want wat weet ik nu af van bemaling van po.derwater •k Heb er net zooveel verstand van au» een kat vki kropsla. Ik dacht zoo bij mij zelf, ,iwat ben ik toch begonnen, 'k wou dat ik maar naar m'n Aai had ge luisterd en niet naar Nieuw-LekkeiLand was gegaanMaar nu ik er eenmaal was moest ik dus wel spreken. Ne enmn godacht te hebben, begon ik dan maar op goed geluk af. Mijnheer de Voorzatter uit Uw woor den kan ik opmaken, dat U het niet eens bent met dien ingen eur." Ju'at sprak m'n gebaarde vriend „juist. U voel$ mij direct, met u kan ik praten Dat wil zeggen zei ik. dat ik natuur lijk direct nog maar geen antwoord kan geven op uw vraag Volgens mijn in-zren zou ik denken, dat ^o'n intern'eur een betere kijk op zooiets heeft als U en de anderen, die hier aanwezig zijn Zoo'a man is zeer geleerd en heeft van zulke dingen zeer veel studie gemaakt" Hier had ik een gevoelige snaar mj den ge ringbaarden voorzittei aangeraakt ..Geen kwebstre van", zet hij. ov«rr- eind springend, hoe wou hij dat nu kun nen weten, hoe hoog het water m den polder van Lekkerland moet zijn, dht weet ik en wij alüen veel beter en vooral ik ik ben in Lekkerland gekipt en ge broed. wij hebben ei van geslacht tot geslacht gewoond, wél 3 voile eeuiwen acht er een, zou ik dan niet weten, hoe hoog het pol dor water moet zijn. „Jongens", vervolgde de geachte spre ker h>t de vergadering", is het waar of niet", en uit a'ler mond klonk het oor- fdoovend door de zaal: „Jaaaa, geluk beb-to Krelis, gelijk heb-ie". „Hoort U nu wel. beste Maaike," «w toen spreker weer tot mij, „dat ik vol komen gelijk heb". „Maar mijnheer de voorn tter, aea 1* toen, heeft u dat op die verg waar die ingenreuT sprak, ook wet gezegd, en te gen het polderbestuur, of heeft u soms ritt'ng in het polderbestuur?" „Nee, dame Maaike" antwoordde hu. „ik heb geen zitting in het polderbestuur, als dat waar wias. dan zou het wel be ter caan en op die bewuste vergadering heb ik het goed gezegd tegen het bestuur, niet waar, jongens?" „En of, KreAis!" bevestigde de verga der ng „Ik heb het ze zoo goed geoe&d," zei de spreker verder, dat het er zelf» een kabaal werd. het werd bijna ruzie „Dat is verkeerd." zed ik, „u moet op een vergadering geen kabaal of ruzie maken, want daar bomt men niet ver tnee, maar vertel mij nu eens, wat is er dan op die vergadering besproken." En hier volgde een heel verhaal, waar van ik zoowast niets begreep en dat te lang is om in mijn brief nader to be schrijven, doch het kwam hner op neer, dat volgens do gebaarde Krelis, heit be stuur v*n den polder van Nieuw-Lek- kerland het polderwater te laag maalt Ik heb toen de vergadering beloofd, dat ik over liet een en ander eens goed zou nadenken, welk voorstel onder ge weldig applaus werd aangenomen. Hierna ging ik vertrekken, doah dlit vertrek is zoo allerhartelijkst geweest, dat ik het niet zal beschrijven, daar m'n lezers en lezeressen het toch niet zouden kunnen gelooven en toen ik weer in mijn auto stapte, werd door honderden ge zongen: Adieu, wij moeten, elkander groeten, Adieu, vaarwel, tot wederzien» Het slot van den brief oohTijf ik een andermaal. MAAIKE. door W. KERREMANS. „Als ik jou was," zei juffrouw Kra ter tot haar zuster, „dan wist ik wel wat ik deed ik zou de voorkamer verhu ren Ze kneep even haar 00 gen dicht en knikte tegelijk overtuigend met haar hoofd. „Ja," antwoordde juffrouw Witters, .daar heb ik ook wel eens over gedacht. We gebruiken 'm nooit, maar m'n man was er altijd tegen. Die zei regulier als daarover gesproken werd: „geen vreemd olk in m'n huis." „Nou ja, da's tot daaraan toe," her nam haar zuster, „maar nou jij alleen voor de zaak staat,, kan je er beet noo'n m'iandgeldje bij hebben. Je mot 1 scheiden pond karbonade en worst ver- koopen voor je verdiend hebt, wat je aan een meneer verdient. Je kunt voor deze kamers toch makkelijk een veertig gul den vragen" ..Met pensioen?" „Wel neon, zonder iets „Als dat waar is, doe ik 't direct Inderdaad deed juffrouw Witters het Er werd boven den ingang van den spekslagers winked een bordje gespijkerd, wmrop met groote letters stond „Ge meubileerde kamers" en met kleine „te tiuur". Voor de zon het papier had ver geeld, was de kamer verhuurd aan een student, genaamd Spruijt,. bijgenaamd ,.'t Hoen" of door de Latnisten „Gal lus", omdat hij regelmatig de werk woorden liggen en leggen verwarde De erhouding tussohen „het Hoen" en zijn hospita was voortreffelijk Juffrouw Witters wlis nog verre van den staat, waar'n goed geroutineerde en scherp af gerichte kamerverhuursters verkeeren; tm had integendeel iets moederlijks voor meneer en ze gaf graag allerlei lekker nijen uit haar voorraad varkensvleesoh en worst. Spruijt ging op een koddig joviale manier met haar om en gewoonlijk wist uffrouw Witters niet of haar kamerbe woner haar voor den gek hield of dat ze hem niet begreep Ook met de andere leden van het ge zin, met Anna, Truus en Kees. stond 't Hoen op goeden voet Anna begreep de snakerijen van den student niet en ge- oelde zich hulpeloos en gegeneerd, als Spruijt gekscherend met haar sprak, maar Ttuus had. gewoonlijk wel een rap wederwoord klaar, waarmede Spruijt we! eens ontwapend wend. De jongere Kees was verruk* over den hulagmoot, tan wien hij al een paar maal een sigaret had gekregen. Eenmaal slechts was Spruijt kwaad geweest, toen hij 'e nachts thuiskwam «n de straatdeur afgeeloten vond met een knip. Het Hoen had de halve straat ge- alninmeend: door 't kabaal, dal bij maakte met de bel, door trappen tegen de deur en tikken met zijn sleutel tegen de ra men Ook toen hij Incbf to de achterkamer zag ontstoken, was hü voortgegaan met zijn kabaal en nadat de knip verwijderd en de deur geopend was, had hij driftig opgespeeld togen zijn hospita in nacht jak. onderrok en een dun haarellertje. ,,'t Zou trie* me<er voorwallen," had de juffrouw gozegd, 't kwam nu, ojndat men nog gewoon was de voordeur zoo te slui ten. Als 't weer gebeurt, dan ga ik op uw koeten naar een hotel, besloot Spruijt. Dam moet u hotel „De Lier" nemen, zei juffrouw Wittere dood ernstig en zoiv der eeni'ie bedoeling van spotternij, „daar 't niet zoo duur ook". Voortaan wan de deur zonder gren del gesloten en 't Hoen kon zonder be letsel te onderwinden op stok gaan, al Was dlit gewoonlijk veel later. dJan zijn naam- genooten uit de dierenwereld. Ruim een jaar al woonde Spruijt bo ven dten apekriagerswmkeltoen het vree- sedijke feit gebeurde. Ddktwijla kwam hij Iaat en weel noglO- ♦er thuis. In 't begin wae de familie Wit tere, moeder, twee dochten» en de jongere zooi heel of half wakker geworden vnm t openen dier voordeur, het rinkelen van den winkelbel en 't naar boven gaan of stommelen van den student. De bel had iuffrouw Witter» den tweeden dag al lo- ♦en we-memen en daarna wae het gezin, bejfinnennde bij het jongste M, gewend geraakt aan de nlichtelijke terugkeer, too tor dat de slaap er door gestoord werd. Niemand had dan ook in den hioed- verstip enden nacht Spruijt gehoord Het huis Witters abep, de buren sliepen, de geheede stad was m rust. Geen hond hafte, geen uil kraste, de wind zelfs maakte geen geluid. Een wolkomen heeroebte, nadat het onzekere tra) klimmen van. Spruijt geëindigd was en hij zijn kamer was binnen gegaan, zon der de deur daarvan te sluiten. Stal was 't, grafatiil en toon daverde ploteelnng een knal door het hui». Een schot een beangstigend, onheil schreeu wend schot, 't Leek to dae volstrekte stil te, in doe gesloten ruimte de losbranding een kanon, een ontploffing, die to het huis en ook daarbuiten ontsteltenis en schrik veroorzaakte. Het geboete gezin Wattera was on' waakt en beefde. De moeder had zich eerst resoluut uit haar bed gezwaaid, müar bleef toen angstig starend zitten Ze hoorde duidelijk buiten haar ksimer. zachte, sluipende voetetappen naderen De kruk draaide, ze gilde toen de deur open gtog, maar de ka>»ei werd halver wege ingeslikt, toen ze gerust gesteld hei on troste gericht van Anna zag Moeder, wat ia er toch gebeurd?" riep haar dochter. Truus en Kees snelden ook toe, heil zoekend bij de moeder. Ze keken elkaar in de strakke genolt- '.en en vroegen zonder woorden. „'t Kwam van boven," fluisterde Kees. ,cht weet ik zeker." Hij gevoelde zich man tusachen w- ■rouwen en hoewel de angst hem. tegen zijn moeder dreef, vroeg hij: „Zal ik eens gaan kijken?" „Ja! Neen! Neen, jij niet, riep juffrouw Witters sidderend. Wat moeten we tooL doen?" ,,'k Zal eens luisteren in de gang, of ik nog wat hoor," zei Tr-ius zacht. Onhoorbaar opende rij de deur vajn d«> slaapkamer, stak behoedznom haar hoofd buiten het vertrek en luisterde ingespan l stilte uppen Korte inhoud van het voorgaande Om haar armen ouden vader van den ondergang te redden, laat de beeld- schoone Hester Blair, nog by na een kina, zich bewegen om te huwen met een schatryken, maar veel ouderen baroh. Het huwelyk wordt een hel, omdat de liefde ontbreekt en ale dn baron op een mo gen vergiftigd wordt gevonden, wordt de jonge vrouw be schuldigd hem vermoord te hebben. Ondanks haar beslist ontkennen wordt zij in de gevangenis geworpen en moet voor het gerecht verschijnen. De jury spreekt het „Onbewezen" uit, met een smetoDsich verlaat zy de gevangenis verandert haar naam en besluit naar Amerika te gaan. Op het laatste oogen- blik wordt zy verhinderd om te gaan. Het schip vergaat en men acht hnwr dood. Nu vestigt zy zich te Parijs onder den naam van Alice Kent, muziekleerares en komt ten huize van een voorname familie; Juffrouw' Kenit aarzelde «ven; zij had efegeen flauw vermoeden van, dat er eeu grobt keerpunt to haar leven was aan gebroken, 'dat zij een heel nieuwe toe komst zou tegemoet ^gaan. Sedert zij ig Parijs was geweest, had zij Bcmgvuldag «li ke ontmoetTor met Engeledhen vermeden Als Engeladhe ouder» baar vroegen om hun kimi teren les te ge en. had rij aMijö gewegerd «ij wifldle niet het minste gevaar loepen. Zij had noodt met één enkel woord geeproiken tot één barer landgenooton. man of vrouw, «edert zy te Parij» woonde. Zij Mftatkte na half, faux wte kom d« ,,'k Hoor niets meer!" «pri^^e zwicht- haar hoofd, naar de achter haar staaf den wen'tende. Als meener maar nie*sniikte juf houw "Witter», maar het vervolg van de •jeelijke gedochte durfde e» niet uitspre ken Kees had moed gekregen na de bood schap, dart er geen gCludd te hooren wtu» en door de half geopende deur was hij naar de gang gesahoven en had een blak geworpen op de trap, dis naar de verdie ping voerde. Haastig kwam hij terug. „Moeder," 'sprak hij opgewonden, „er ie licht aan op meneer z'n kamer ,1» er licht man?" vroegen de drie vrouwen. „Wat sou er dOn toch gebeurd zijn?" „Laat U eerert de politie opbellen en laót ons dan naar boven gaan," stelde Anna voor. „We kunnen zoo lang miert wachten Als er eens iemand gewond ia, moeten we 'm toch direct 'helpen." „We moeten aillemaal tegelijk naar bo ven ghan en zien wait er is," zei Ttomb. „Ja, ja. dart is *t beste," zuchtte de moeder Zouden we toch moor miert eenst de politie er bij helen" dadht Anna iharidbp „Neen, neen, nog niet, laat oms eerst maar gaan zien, mompelde juffrouw Witter» bedrukt. Koud van angst en schrik, klommen alle vder de brtip op maar de kamer van Spruijt. De moeder gtog voor; zij zag het eerst hert outzwttenxle tafereel voor zich. Juffrouw Witters stond stijf, met groo te, starre oogen te kijken naar hert schrik kelijke im de'kamer Ze kon rich niet meer bewegen en geen kreet uiten. Amma, die achter haar kwam, hatd nauwelijks een bük m de kamer gestuurd of ze gaf een gil en zakte toen slap in elkaar. Truus 'deed eerst ©en step achteruit sn Lep toen kreunendde kamer in naar Spruijt Het was dJuiddlijk, dat de vroolijke. levenslustig© student, een edmde aan zijn Leven bail geanaakt Hij lag op de cana pé mot een revolver to de hand sn zijn kleeren vol bloed. Eén stap maar deed Truus m de ka mer, toen bedacht zij zich en ijlde naar beneden, mar de telefoon. Schreiend bu na noemde ze 'het mummer van ©en dok ter en toen deze aan het toestel gekouwn was, kon de arts eerst niet wijs worden uit 'haar verward en smakkend verhaal Hij begreep ten slotte, dart er iemand zwaar gewond was door een revolver schot en. beloofde dii-rect te komen. Op 't oogenMik, dot Truus weer naar boven wuLde gaan, hoonde zij stemmen op straat en iemand riummelde aan de deur De straatdeur week en Truus zag een po litieagent en een burger den winkel bin- nenkomen. ,,ls hiier geschoten?" vroeg de ogsm zakeüijk. „Ja," antwoordde Truus, „boven bij meneer!" „Wat i» er gebeurd? Hij zeif of een ander?" informeerde de politieman nog terwijl hij al naar boven gtiog. Op hert portaal vond hij de nog bewus teloos© Anna liggen. Hij meende to haar hert slachtoffer van e©n aanslag te vinden en boe? ridh over heit muisje. „Neen," riep Truua, „die ia 't niet, zij ligt alleen maar flauw van de schink. Binnen is 'tl" Juffrouw Witters en Keea kwamen op hert hooren van de vreemde stemmen toegelocpen en gaven bun zorgen aan de reeds weer bijkomende Anna. De agent en de ombekende burger wa ren Spruyte kamer btonen gegaan en zagen hem, „Hebt u al een dokter geroepen?" vroeg de man van 't gezag. „JHu, ja", antwoordde Truus hortend, „dokter Heuveloer komt direct." „We zullen hem vast z'n Meeren uit doen en zien waar de wond zit. Heipit u nu even en geof ook wat verband en vtot waiter. De vrouwen gingen alle drie heen om verbamdarti kelen te zoeken en terwijl om- lérzooht de agent het lichaam van öpruyt. ik nfl»..Hu loen de liet hooren en „Aan z'n hoofd leeft nog?', riep de wonde een noradh j zich bewoog. Op dot oogenMik kü/mk de bei hoorde men een mannenstem benedien spreken. Haastig© rtappen kwamen naar boven en de dokter trad bannen. Vlug overzag hij dén toestond, voelde den pols en duwde een oog van Spruyt open, waarop de gewonde de hand van den dokteT wegtrok en nijdig gromde De geneesheer haaide met een onver schillig gebaar zijn schouders op, open de vdug het veert van Spruijt en zag. dart het overhemd zonder een enkel bloed spoor was D© medicus greep den zelfmoordenaar bij zijn schouders, schudde hem ruw h^n en weer en. riep: „Hallo, wordt eens wakkert Wat zyn dat voor kuren?" Lodiderriig keek eerst Spmiyt om zich heen, teen zag hij de vreemde menschen en dien agent en gtog met een schalt rechtop ritten. „Wart heb ik riool aan dé hond," vroeg hu met d© uiterste venbaatog. „Wat doen jullie allemaal! hier?" Zijn stem was nog wat weifelend en zwak, moor overigen» zag hij er voor een zedimoordenaar voordeejiig uit. „Wart is er gebeurd," vroeg de art». ..Waarom hebt u geschoten en waar komrt dat bloed vandaan?" En toen zich Omwendend tot juffrouw Waiters zed de flaedious: ,vHij is dronken. Geef mij niu eens een natte doek" De dokter waschte Spruyt'e geridhit en hal», Lett© er niet op of het water Langs dien» rug en borst liep en vroeg neg eens: „Nu vertel eens! Wat hebt u ge daan?" Spruyt keek met een stomprimndg lach je naar rijn revioher, streek eens over rijn hoofd en vertelde onduidelijk: „Ik heb geschotenop een uiiltje. Ik was bij de Ftesch; Boeddha en 't Veu len waren er pok. Noutoen ik wog gting.n zeiden ze oTlemaal, dat ik dranken was, maar ik was met dronken. Zij waren juist dranken, maar ik niet- Ik kan juist zoo best tegen Bourgogne. Toen ben ik thuis gekomen en ik heb het lacht aan gedraaid. Dat doet een dironken mensch toch niert, nietwaar? Nou en toen 't licht aan wtae, rag ik een motje vliegen, zóó'n kanjer hij wees tets ter gróeftte van een theeblad en toih dacht ik, nou ral ik toch eens bewapen, dart ik niet dronken ben. Wanit als ik dronken was, zou ik nooit zoo'n dier kunnen raiben. Ik heb mijn revolver genomen en ik heb op dat specimen van de Nootuma ge- echoten Kijk eens, of ik 'm gerookt hdb- Daar bij den schoorsteen moet-ie Liigigen. Toen ben ik in etoap gevallen, besloot hij vermoeid. ..Maar hoe komrt dan. diart bloed aan uw kleeren?" vroeg de arts. „Bloed?" riep Spruijt. „Ik heb nog nooit bided gerien," stotterde hij la chend. Onhandig trok hij zijn jas in het licht en staarde sullig naar de groote tfloed- rlekken op de donkere stof. „Ja, ja, dat schijnt bloed te zijn," gaf Spruijt toe en met.een vinger omhoog citeerde hij: ,31ut iet ein ganz besoodrer Saft." „Hebt u soms gevochten," informeer de de aigenrt. De jonge man schudde het hoofd en antwoordde op orakeltoon: ,Jk vecht nooit met mijn vrienden smeekende blikken van dit lieve, jonge schepseltje weerstaan^ Toen dacht rij bij zichzelf: „Dit zijn foch eigenlijk Fran- schen; zij gaan nooit naar Engeland, waarschijnlijk hebben ze geen Etugelsohw familieleden meer en ais zij die hebben, dan rail ik ze nog miert zien Zij zou zeker van zijn een schitterend salaris te krijgen en haar geJdmriddelen waren nu ju/isrt niet ruim. De lieve, vriendelijke oogen van Glaire de Saint Luc© waren op haar gericht Haar moeder keek haar mot een wedwriilienden glimlach aan eu ook Madam© de Lomay, wier genegen heid voor haar zij kende, wachtte met belangstelling baar antwoord. ,.Laot mij mijn dringend verzoek vo©- -ren bij dart van mijn dochter," zed Ma dame de Saint Luce, die nooit weigerde om een enkelen wernsch van haar doch ter te vervullen. „Ook ik dring er bij u op aan, dat u aanbod aanneemt." zed Madame cu fiPnay, met een vriendelijken glimlaoi. Ho© kon zij nu nog blijven weigeren? Zij stemde dus toe en gtog mot Madame do Saint Luce in een andere kamer om vwrder over de lassen en hot safaris af te spreken. De vergoeding, die haar werd aangeboden voor een uur Engolsc/h© Ie® per da?, verbaasde haar ten hoogste Hort was 'zooveel, dat hot hoor bijna in staa stolde or van te loven zonder iets an dors er bij te doen. ..Ik heb nooart iemand ontmoet in lhijn leven, mama." riep Ctete® uit, „van wien ik op het eerste gezicht zooveel houd als van juffrouw Kent. Ik begrijp nu besrt, dat Madame de Lomay zoo oei van haar houdt. En wat is zij mooi!" „Ja. en zij heeft zoo iets vorstelijke", voegdé Madame er bij „Zij moert y»n een goede Engelsche familie rijn „0 ja, dat moot zij zeker," zei Olairi- „Ewft ÏMX «0*»A handjes en haar raobte, beschaafde stem?" „Ik jat ncj jaiocreoh op haar -worden, ClaArel" lachte Madame de Saint Luco „Dat behoeft u niet te ajn, mama op de heele -gereld hond ik tooh dan niemand zooveel ale van u," zee Glanre, die altijd teder woord meende, dat zij spraje HOOFDSTUK XVT Een Droote verandering. Drie weken waren voorbijgegaan, «®- dwt het oogenbük, dat Alice Kent geuoo, had gegeven aan het vleiend verzot* van Olairê <1« Saint Ince. Madame de Saint Luce deelde de geestdrift van haar doch ter oever de lieve Engalsohe leerares en zelfs mijnheer, die gewoonlijk zeer on- vOTMtóllig etend tegenover de personen of zaken, die zijn vrouw of dochter in ver rukking brachten, moeat toegeven, dat zij zeer iimemenli was De tijd kwam. dart Glaare niet langer bevredën was met inert dagelijksche lcs- uurtje, maar Alice Kent geheel voor riem zelf wemsohte te hebben. „U bent voor mij eens mysterie (een geheim)", zei hert levenidüige jonge meisje tegen juffrouw Kent en tort haar verba zing werd de Bmgefeohe toerajres bleek als was bij deze woorden Zij had haar blijkbaar doen schrikken. „Wart scheelt er aan?" rierp OLaire plotseling vat. „Waarom noemt u mij een mysterie? vroeg zij langjnaam en met ktouirlooze lappen. ,.U moert toet dénken, dat ik u wil vleien," hert meisje, ,maar ik vSmd unep mooi. En mama zegtt ook. dat u wel een prinses zoudt kunnen rijn. Het lijkt «00 waad, tanwid, dit a» fijn INGEZONDEN MEDEDEELING. van beschaving da als u en zich miert zulk een vorstelijke gratie beweegt zooals mama, aagt haar brootj. rooet verdienen met lea geven." Met nog altijd bleek© lippen antwoord de AMoe Kent: „Ik vind hei niert vreemd. Mijn ouders zijn dood. Ik moest werken voor hmju brood en dit scheen mij die gemakkeftijkri» maniergemaikkeiijkr en pretügör dan los geven to EïBgtëLaind" „Dart ben ik met u eens," lachte Qaire. „Ik heb er eenigen tijd over nage dacht,' 'zei Ailnoe Kent, terwijl dé kleur langzaam weerkeerde op haar gelaat en lippen, „en toen heb ik d© proef geno men. Het is mij goed bevallen.' ..Ein het zal u nog beter bevallen," zei Claire, „want ik ben van plan om u een groot© gurnsrt te vragen een gunst, die ik hoop dat u mij zult toestaan." „Ik zal mijn beet doen," zei Alice Kent. .jnoar ik verzoek u ook mij een gunst te willen doen gebruik nooit weer liet wKXmd „mysterie!" tegen mij Ik kan nte. zeg.en, hoezeer ik het haat Want hert bracht haar to hertonering, hoe cents in haar vroeger leven het woord mysterie zulk een otozettemde be doek enis had gehad. Had men niet steeds gesproken van heit mysterie, bet geheim ven Graveeale. De gedachte hieraan ai- leen maakte haar ©llenxkg, ook al wié her nu al jaren geledén. Claire lachte. .Dart is net iets voor een Engelsolic, zen zij. „Gij hebt allen die ahfeieechapen l,i«lfide voor ©erlijkheid. openhartigheid en uraarhe'i Mama heeft groote bewonde ring \oor de oud-SakffBche deugden, zij zegt. dat men ze nergens meer zoo sterk aantreft «ris bij de Engedschen „Uw nwma houdt dus van de Enge* schen," zei Alice Kent. „Ja, no®ai," antwoordde Claire, .zoo- vMd, dat dé FTMweht héüft van de fanti- lie alle redén heeft om jaloecsah te rijn Maar ik zal aam uw verzoek denken, juf frouw Kent. Ik aal nooart het woord „mysterie" weer tegen u gebruiken. Ik za! denken aan urw Saksische liefde voor waarheid- en licht.. Ik gefitoof, dat Ftran- sche vrouwen meer van geheimen houden „Ik haat ze," zei de schoon© vrouw, wtor leven verwoest was door zulk een ontzettend geheim. Eeniige dagen later 'gang hert lieve, be dorven dochtertje naar haar moeder. Ma dame de Saint Luce. „Mama." zei zij. ,4k kom voortdurend weer bij u met nieuwe wenoohen. Maar ik weet. dart het u nooit verveelt ze aan te hooren „Zeg maar, wat je gelukkig kan ma ken. liefste Okaire. Wart is het. dlatt je nu graag zoudit willen hebben „Mama," riep (het meisje opgewonden uit, „ik heb nog nooit in mijn leven iemand ontmoet, van Wie ak zooveel hield aJs van juffrouw Kent. rdPa- en u uitge zonderd natuurlijk, Erijf 'éts. dat mij 0 zoo gelukkig zou maJken en dat is als rij 'koteren om «nijn vriendin en *r le rijn. 'Als eenig krimd heb bij ons zou 'k<tren om mijn ^mtendin en oudste zuster to rip 'Als eenig krimd heb ik het vfli }«t.i! en. éénzaam, laait haar bij ons komen jaWoeh" „Dat ie nogal een wonderlijk voorstel, Claire," zen Madnm© de Satot Luce. „Niet zoo eng wonderlijk, mama. U weert, dart het nog heel lang zal duren, voor :k mijn intrede mag doen in de, salons Papa en u gaan veel uit en dan vool ik mij dikwijl» alleen en verlang ik naar een oudere zuster. Juffrouw Kent zou de Itefate vriendin voor mij rijn. die :k maar kan bedenken" „Maar. mijn ltove Gaire hert is een ernstig© kwestie; bet is niets minder dan e©n vreemdeling in ons famiiidoven op nemen als een lid van ons gez n." „Zoo erg hoeft bet met te zijn. In ons froctto hraii it «r genoeg rooi zamx

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1930 | | pagina 3