BurmoMs t RIJWIELZAAK hmmn Scnoonhouensctie Kfeuiersciiool OPENING Haven 63 JAN BROUWER Schoonhoven Pinken Weiden Bekendmaking. SCHOUW Bekendmaking. Schouwen Het Motorrijwiel voor iedereen! A. VAN IPEREN Schoonhoven N. NOORDEGRAAf - Kleiweg 16 - Telefoon 602 ZATERDAGMIDDAG 4 UUR A. HOOGENDOORN Dames- of Kinderhoed E. PLAATSMAN FEESTAVOND „EEN KLEINE VERGISSING" Schilderszaak hebben overgeplaatst naar den Lekdijk Drogistwinkel. M. NOBEL en ZOON LEKKERKERa. Te koop; Polder Stolwijk SCHOUW den Polder Bergambacht S„ SWAAP Hypotheek Agent voor Gouda jen Omstreken s Van Rondom FEUILLETON. Martelares of Moordenares. Mengelwerk. De verjaardag. w. keSms. Plaatselijk Nieuws. Hoe werken liw remmen In „plotselinge" gevallen? Moet Gij hard trappen en begint de f wagen dan over den weg te slingeren, ,o£.werken zij even licht en otOig als de WESTINGHOUSE SERVO-REMMEN ti|n wèl om een langen levensduur te heb ben Dit a|n de redenen waarom een CttroCn na 50 000 KM. met alleen een onberispelijk loopende veilige wagen gebleven Is. maar waarom hi) ook door gennger verbruik ö»n prijs weer dubbel en dwars goed gemaakt heeft. Veiligheid en Stuurvastheld zijn niet de eemge eigenschappen waardoor een Cltroèn ach onderscheidt - ongeacht den prils Een Cltroèn maakt ook .de benane 4 cent per Liter goed koops'. d w. t (ii| te ZUINIG En hl| u tiler gebouwd oei coo goedkoop mogell|k te Conduit* Int tritor* C 4 f2650.- Een schitterende collectie Voorjaars-japonnen - Mantels Mantelcostumes - Blouses Kindermantels - Hoeden wacht op Uw bezoek. Juist nu, want in het begin van het seizoen is de collectie zoo Volledig, ook in groolere malen. U moet niet verzuimen een kijkje te komen nemen. Dan krijgt U een goed overzicht over de nieuwe Mode en kunt U op Uw gemak een keus doen l Steeds grooter Wordt onze clien tèle en geen wonderwant bfj ons slaagt U altijd. EntSTE BLAD WW» roiB-HOLUWt) w UTRECHT. Schoonhovende Courant VWIJPSB APtrn. mm Prachtige Glanseer! 45 e« Grondverf 35-40 ct. Japanlak 70 ct. per pond Vernii, Politoer, (telte, Kwaiten, Kalkpoeder - Koudwaterverf ent. In voorraad een prachtige aorteerfng Behangselpapier. (oven f 1.00 Inkoopan aan j pracht Kunetgravuro (plaat) vflucQU Komt cent kijken I en koopt dft jaar een» vroeg! U heelt dan de beate kansen! BEHANGSELPAPIER Grondpapfer - Glaapapler Behangaellinnen Plaksel Spijkertjes wan da modern ingerichte Tol 12 on Voorstraat 1 - Schoonhoven Agantschap van Nad. Kroon-, E.A.K.-, Sparta-, Vaandal-, Garbarthon-, Taaco- Rijwialan an varschlllanda andara markan In voorraad Beleefd aanbevelend voor da Paschan nog aan wil koopan - varzuima niat aarst naar Lopikarstraat 15, Schoonhovan, ta loopen Daar vindt U do grootste collectie, net allernieuwst en GOEDKOOPST Aanb»v»lsnd iiaBaiaaaaadhaaaaaaaaaaa GYMNASTIEK- an ATHLETIEKVEREENIGING „D. O. S. - SCHOONHOVEN Op 10 APRIL A.S. te 8 uur in het Nuisfffibouw te SCHOONHOVEN. Opgevoerd zal worden Blijspel met zang In 2 bedrijven. NA AFLOOP BAL Kaarten verkrijgbaar i 0.40 bij het BESTUUR SPdanrnrnrwwwaarw m m w m m wmwwwww '(Goedgekeurd bij Kon. Besluit van 10 Nov. 1928). a!' hun ki"d"« van 3 lot 6 jaar gepl.alal zonden willen taüerhanri .'ÏTI" D "S* dl' *aar lc °Pentn echool, worden i. I?',ï,n I boywPl»"nett verzocht, hiervan kennla lfr.tfl.v.1. tl i —f l daarvoor zitting zal houden In de Koffiekamer van hel Nulagebouw, op Maandag 7 April n.ni. van 8 toVo uur." °P D,-w*«""1 J. KORTLAND, Voorzitter. Mejuffr. E. KIRSCHENBAUER, Secretaresse. LEKKERKERK, Apnl 1930 Ondergeteekenden brengen de ingezetenen in kennis, dat zij hun waaraan verbonden is een Tevens ve« krijgbaar solide gemaakte VERF in afgepaste busjt s en in alle kleuien. Verder betuigen wij onzen harte- lijken dank voor de uitvoering van ons hi is onder architectuur van den Heer O. v d. Voet ju. Op de „N.V Ontginning* Maatschappij Heenaveen" te Helenaveen (N.Br.) kunnen nog eenige pinken geplaatst worden. Inlichtingen worden verstrekt door den Heer DE GROOT JACzn. Algem. Secretaris van den Bond van Kaasproducenten te Berkenwoude. met grooten TUIN voor en achter, bevattende 2 Kamers Keuken Slaapkamer met groote Zolder. I tteenen Schuur 16 X 6 M I tteene» So tuur 5 X 5 M en I iouten Schuur \X 2 M. Afgezet niet ijzer hekwerk, groot oprijpad. Te zien alle dagen. Aanvaarding terstond. Gelegen te IJsselstein Poortdijk l) 146. Sleutel Joh. de Heer, Poortdijk. MAKELAARSKANTOOR VAN G. VAN DER HORST Beëedigd Makelaar in Onroerende Goederen - Hypotheken tot elk bedrag op Huizen en Landerijen Op Land met goede overwaarde 4/2 10 jaar vaat. Koop - Ver koop - Huur - Verhuren - Huizen en Landerijen. Kortedijk 6 Schoonhoven Tol. 100 Ingevolge Art. 22 der Keur. HET BbSTUUR van den maakt bekend, dat op Woeudag 16 April a.«. zal worden gedreven over het vierkanten, de tonrondheid en de Sporen en Slenken der Wegen. Het Bestuur, M. VERDOOLD Czn., Voorz. H. A. SCHIPPER, Secr. SCHOUT en HEEMRADEN van Zullen op Zaterdag 19 April 1930 hrt tonrond en vierkant opmaten van alle kleiwegen op de vereischti breedte. Verder het aanhalen en in orde brengen van de bruggen, in genoem de wegen gelegen. Alles volgens de best tande keur. A. OSKAM Dz. Schoui. tandheelkundige Laapikeratraat 25 - Tal. 4 Schoonhoven SPKfcbKUURf Alle dagen van 9-5 en van 6j 8 uur KUNSTGEBITTEN waaaaf f 48 - Beslist p ij n i o o z e behandeling zonder napijn SPREEKUUR TE STOLWIJK Hótel pSportrust": lederen Dinsdag van half een tot half vier. gevraagd. f 5000.— a 5 ruime overwaarde. Makelaarskantoor J. P. v. d BAS en C. VERHEIJ, Minderbroeder- steeg 6, Gouda. ZUINIG - STERK - BETROUWBAAR raagt demonstratie van het nieuwste model bij den Agent: N.V. AUTOMOBILES CITROEN - AMSTERDAM - WETERINGSCHANS 81-89 TowlInlwullBgimW gew ln opoe enveloppe i Beau poetzeges TWEEDE blad NIEUWSBLAD VOOS ZUID-HOLLAND EN UTRECHT. Schoonhovonecho Courant VRIJDAG 4 APNH- 1880 i JAN KUKÏÏIT. Dr. Zlmmeroom, oud-bur- g«m»o»ter von Rotterdam, i» niet tevreden over hei ondenvijA en dat het beter zal worden al* er 1 op eohoo] gebokst wordt (Uit de krant). Zeg, jongelui, rei tante, nu moeten jullie me toch eens vertellen. Die mijnree* Zimmerman, wot ie dait voor een man Dat wm ik wel eene graag weten. Ha, ha, joelde Jod, tante gaat be lang stellen in poèitiek, wat zullen we nu hebben. Niikg te politieken, dee tante snib big. ik blijf liever gezand. Maar ik wou het' weten voor iet* anders. Nou dan, tante, zei ik, diie mijn heer Zimmerman ia een heel groot man. een beroemd Nederlander, zooals we er njiaar we'nig hebben en waarop we heel zuinig moetan zijn, een man, die Stop, riep tante, allemaal tot je dienst, maar dat kan me niet schelen, ik wou weten wat ie voor den kost doet. hij ia zeker een beroemde Hollandsche bokser. Tante kwam niet verder, want Jod barstte loe in een lachbui, waar hij het benauwd van kreeg, hij hield niet weer op zoodat tante riep: Water, water Hij blijft er in. Waar lacht dat jong zoo om, vroeg ze mij verwonderd. Wel, tante, om die zet van U. Dr. Zimmerman als bokser in een ring, het is om je te bedoen, de brave man is al in de zestig En voor boksen i« die mijnheer veel te deftig, stel je voor oud-burgemees ter van Rotterdam, hooge commissaris van den Volkenbond, scheidsrechter in vreeoelijk gewichtige kwesties ala die van Mexico enz. enz. Maar dan begrijp ik er heeleroaal niks meer van, verklaarde tante, en ik heb in de Sohoonihovensohe Courant ge lezen, dat die mijnheer het boksen op sohool wil invoeren en nu dadht ik, dat zal wel een boksleeraar zijn of een of ander persoon, die met boksen zijn brood moet verdienen. Dat kan je net begrijpen, grinnikte Jod, diie klaar was met lachen Dat heeft mijnheer Zimmerman niet noodde. die verdient rij# geld ep een veel nettere manier. Ik war van jullie ook niet veel wij zer. mopperde tante En waarom wil die mijnheer dan alle schoolkinderen en an dere leerlingen tegen elkaar laten boksen. Is tie zoo bloeddorstig? Nee, tante, dat moet u nu eegis goed begrijpen, verklaarde Jod. die na tuurlijk weer net dee alsof hij er alles van wist. Dat is eenvoudig om de jon gelui beter geschikt te maken om later •en goede positie dn het leven te krijren Je moet een oud mensoh niet in de maling nemen, viel tante boos uit. daar zal je later t voor gestraft worden Ben ik nou gek of is die mijnheer Zimmerman hot? Miimheer Z'mmerman vast met ver zekerde Jod beslist Zie ie dat zijn van d;e mensohen met vooruitzien den blik, dis de wereld nieuwe wegen aan wijnen lang voordat gewone mensohen zooals u en ik dat inzien. Wat wil je daarmee «eggen, vroeg ik. een beetje op mijn teentje* getrapt, omdat dat deksels verwaande jong mij zoo'n beetje negeerde Je doet nou net alsof die mijnheer Zimmerman een soort van Mhrconi is, die een uitvinding heeft gedaan. Dat heeft hij ook, beweerd» Jod vol vuur. Snap dart nu tooh eens, Jan Het heele onderwijs wordt gewijzigd, al die «mert die ze er tegenwoordlig leeren wordt grootendieels opgeruimd, elke sdhool krijgt een groote ring Een wat? riep tante. Een ring, verduidelijkte Jod, dart ie een veriiooging, waarop de bokswed strijden gehouden worden en ieder on- Een* gebeurde het in de ting, dat haar een geval van diefsrtal- anderaoek werd in handen gagaven. Eén dor kinderen, Nsllie Green, had beursje verloren, dat zij van een tante had gekregen en waarop zij zeer gesteld. Na lang zoeken werd het gevonden in de la van een onder kind, genaamd An nie Gorter, die toen dadelijk ervan ver dacht werd het te hebben gestolen. Het kind huilde en protesteerde tevergeefs Het beursje was bij haar eigendommen gevonden, daarom moest zij het hebben gestolen en daar neergelegd Aon zuster Teresa, drie zoo kalm, geduldig en zoo rechtvaardig was, werd opgedragen om de waarheid uit te vinden. Het wanho pig snikken van het kind trof haar diep in hert hart. het geleek wxxvsrf op wat zij geleden had. „Hoe kwam hert beursje daar, Hef kind?" vroeg zij vriendelijk. „Vertel het maar." „Ik weert hert adert, zuster," riep rij uit. „Ik heb het niet weggenomen en ik heb het daar niet neergelegd Ik heb yhet niet gooien, maar. o, zuster, hoe toch maken, dat men mij gel< Hoe dikwijle was niet aan h; diezelfde wanhoopskreet cmtena] kan lik de mensohen doen gelooven in mijn onschuld als de schijn tegen mij is?" „Hoe kan zoo iets toch gebeuren?" rnep hert kind uit. „Ik heb het beursje niet in handen arehod en toch werd het mijn la gevonden en als ik wf, dart derwijzer en leetnar ad et» bokedipkwna moeten, hebben, andere krijgt hij geen kaae. En die arme onderwijzeressen dan? vroeg tante meewarig. Moeten ook boksen kunnen Heel Nederhnd wordt opgeleid tot bokser» en bohaerinnen. Boksoresssn, verbeterde ik. Ik hoop dat ik het niet meemaak, verzekerde' tante. Er is al gekkigheid genoeg in de wereld Dat bomt, verteld» Jod verder, omdat U het niet begrijpt. Zimmerman is do voarlooper van een nieuwe toe komst en «ooals met alle ontdekkingen van groots mannen, willen de mensohen er niet dadelijk aan. Maar ik zie hert al <*n een visioen, voor me. dat het een ï'eusaahitige vooruitgang voor de maat schappij zal beteekemen Ja, Jod, voerde ik aan, jij bent een groot licht, dart heb ik altijd wel gezegd. Maar Jod gaf geen asem en ver- vodlBide: Je zal eens z;en, in de toe komst krijren mensohen, drie niet boksen kunnen, geen voert meer aan den grond, worden nergens meer aangenomen. Dan «al b.v. een advertentie voor een betrekking er zoo uitzien: ,.In een groot bedrijf is plaats voor een flinke jonge Vracht. Di ploma HBS. of M.U.L0. vereisoht Zij, die lage cijfers hadden voor het boksen of die geen bewijs kunnen overleggen, dat zij een baksoursus met vrucht hebben gevolgd, hebben geen echijn van kan* aangenomen te worden en kunnen zioh de moeite van aoJliciteenen wei besparen." - Korrel, Jod, viel Teun hier in, door aiit voor jou wat in. Geef jij nu gauw je studie voor advocaat op, want dart wordt toch niks. En wat moert ik dan worden? in formeerde Jod. Wed, antwoordde die ouwe rakker, doctor in de boksologrie natuurlijk. Toen begonnen we alle vier zoo ver- 'mrlijk te lachen, dat de ramen er van trilden. In de kleine stad, waar zij woont, kent iedere inwoner haar vreeeelijke ge schiedenis en de eerbied voor haar leed, doet de jruenscthen hoax met een onge wone voorkomendheid behandelen!. Zij i» ad oud, 'grijs ris (het haar, licht gebo gen de tengere figuur en de lange jaren gedragen smart heeft in haar fijne trek ken deerniswekkende groeven van nooit uriitgeweend leed getrokken. Manie Verbrugge leek in haar jeugd een gelukskind, het lot had haar ad* goede gaven geschonken .waarover hst beschikte. Ze was geen rtheatersohoan- beid. zij ihsd een frieoh, prittig gericht, niet dartele -diepe oogen, een lenig slonk figuur en een levendige, jolige geest waar in idle dartele invallen «mei rijpten. Haar vader was dokter en aian hert ouderlijke huis had zij niet anders riw-n vroolijke, hartelijke henimmerimgen. De lachende, spelende kinderjaren waren gevolgd dloor een jonge meisjes tijd van pret en feest en haar gelaat en houding markeenden haar zonnig leven. Toen was „hij** gekomen en de vreugde werd pu tot geluk. Hij wae de jonge no taris Taselaar, drie daar beroemd wae De eerste visite, drie Taselaar bij dokter Yerbmglg» gemaakt had, was spoedig ge volgd door een tweede en de beide jon ge mensdhen hadden niet veel tijd noo- drig om te weten, dat het geluk wachtte op hunne vereenri'gmg. Marie wae nog wat jong. 18 jaar, om te trouwen. Henri. Taselaar betoogde, aart dit tekort met eiken dag minder Word. doch stemde toe in een verloving van een jaar. nriet heb weggenomen, gelooft „Ja. God weet hert," zei zuster Tereea, nu moest onderwijzen, wat zij had I „Maar waarom «preekt God dan niet?" riep het kind uit; een vraag, die zij zich Ji de gerechtszaal van Ardroesan ook ad gesteld en drie Monica Grey had ge leerd haar te beantwoorden. „God zal dat op Zijn tijd doen," ant woordde zij vriendelijk. En moet ik tot zoolang wachten?" riep Annie, wrier gelaat met een naeuwe hoop naar haar werd opgeheven. „Ja lieve, je moet wachten," zei de zuster zacht. „Misschien zal het niet lang diuren." Zij dacht bij zichzelf, dot zij nog steeds waohtte. God kwam voor de klei ne Annie heel gauw tuaaohenbeide. want reeds den volgenden dag bekend» de vkare schuldige I Zij had het beursje gestolen en m Amnrie'a la verborgen, om zioh om den een of anderen reden op haar te wre ken. Haar .geweten liet haar echter niet mert ruart *n zij gevoelde zioh zoo diep ongelukkig, omdat een ander werd ge straft om haar miedaad. dat zij haar schuld bekende „Oordeel noodt naar den schijn was de les, drie zuster Teresa voor ieder uit dit geval trok. Dit was ln 't kort de geschiedenis van kaar leven, sedert zij het tehuis van d« VredeBusrters was binnengegaan En nu, terwijl zij daar peinzend bij het vuur zat. komt iemand haar zeggen, dat «j de riekankamer kan binnengaan. HOOFDSTUK LUI. Esn bsktnd pelaat. Een klein», vierkant», vroolijkt kamer, •envoodig femeuWeerd, aooai* alle «»- Ha* <wm voor Maria?* ouden en zeltfa voor de etadlge noorten een vreugde het bloeiende, gezonde geluk te zien van Ma nie en Henfi, en toen d» huwelijksdag wa» aangebroken, aam de geheel* itrnd deed ia de blijde vereemgittg van hert ge liefd* poor mensohen. Er was geen fcolouratoiling, geen des illusie in hot notarishui*. Hienrri. werd na hert brouwen niet een ofgetaokiken echtgenoot, die de belangstelling dn zijn vrouw verloren had, hij bleef als een verloofde en Marie was als mevrouw Taselaar hetzelfde bekoorlijke «uoaksohe meisje gebleven, dait rij vroeger was. Kwistig bleef 'hert geluk zijn mooiste en liefste gaven brengen, Een dochtertje braoht het aan 't jonge echtpaar en on rust, zorg of tranen bleven verre van de wieg, waarin hert mooie sterke kindje lag te groeien. Leed had Manie nooit gekend rij was niet gehard tegen de slagtin van het noodlot en toen het .geluk haar niets meer schenken kon, kwam het booze Noodlot en wierp haar van hert hoogste punt, dat zij bereikt had. omlaag Jetje Taselaar werd vier jaar; de ouder® en grootoudere hadden van. den verjaardag een genoeglijk feestje ge maakt. Marie's ouder» zouden bij Tase laar kamen eten en Jetje zou mee ziitten aan de feestdrisch.' Er was eJlgesprokm, dat de kinderstoel met groen en bloe men versierd zou worden en de geheele familie verheugde rich ïn dé opgetogen heid. drie Jetje kou doen «chahen, aflezij den mood en stoel zag Om die verrassing gereed 4e tnaken zou vóór het diner Henri met Jetje een korte wondeliinig maken. Al® rij dan thuis kiwamen. bou de feastetoel aan de feesttafel gereed staan. „Blijf je nriet t» lang weg," vroeg Ma- ri», toen Henri mert 'hert huppelende kind naar buiten ging en rin drie vraag, waarop rij het antwoord nauwelijks hoorde, lag al de onverklaarbare, vreemde onrusrt, drie haar bevangen had van 't oogenbldk. dart Henri had voorge steld om met Jetje weg te igoam gedu rende de stoelverriering. Marie had toen willen roepen: „Neen. neen. doe dat nriet in den tuin af in jouw kamer." maar het verstand beheerschte de in tuïtie en peinzend had ze geantwoord;. <rJat dat »au wel goed zijn" Had bq toen maar gehoor gegeven m die dringende stom, had ze later Slecht» durven zeggen: „Blijf liever hier, Ik ben too beng voor let», wat ik niet ken." doch de nuchtere verstan delijke rede wae vlugger en stelliger dan het onzekere stamelend© voorgevoelen Het Idairo vaandriige besef 'hield haar voor hoe belachelijk 't zou zijn «oo te spre ken. Marie liet Henri en Jetje uit tot het hek van het voortuintje, keek hen bang na, wuifde iharistoahtelije terug, toen Tetje rioh nog eens omwendde om moe dertje een kushand toe te «waaien en de opkomende tranen legde ze uiit als aan doening van haar geluk ontroering om hert liev», betooverendé kindje. Langzaam sloot ze hert hek en traag liep ze terug, ze liet de deur in het slot vallen en voelde den schok van de deur. alsof ze de twee geliefden voor zittijd had buiten gesloten. „Een half uurtje," had Henri, geant woord op de laatste vraag van zijn vrouw, hij zag den weg. dien hij met Jetje loopen zou De woning van Tase laar lag even buiten de stad. Henri wilde met Jetje den straatweg een eindje oploopen, dan een 1 andelijken zijweg in slaan, waar Jetje'* vrienden koeien,en paarden in de wei Hepen, den spoorweg oversteken en over een pad door de wei terugkeeren. De vtragen van het kind joegen snel op hem af en voor hij h«t (begrijpelijke antwoord kon formuleeren, op de eene, wanen «r al weer nieuwe gevolgd. Toen zij den spoorweg overgingen, bleef Jertje staan en 'vroeg, waarvoor die palen langs den weg waren en Henri legde uit, dat daarmede de machinist kan zien, of hij verder mocht rijden. „Als u hier nu den trein wilrt laten Moppen, kant u dart doen. mert dien paal?" vroeg 't meieje. „Neen. dat §aat niet," maar kom nu méde, kleuter, we moeten verder Henri Mep door, maar hert kleine handje, dat hij vost hield, schoot mirt de •rijn». Jetje bleef staan. „Vader, m'n schoen zilt voert in dat ijzer, kijk eens." Henri liep terug en zag, dat hak en hied van een schoentje igezaikt waren tu&sohen de rails en mu vastgeklemd za ten Hij beproefde heit Voetje er uit te trekken, maar dat bleek niot te gaan. „Vadertje, vadertje, daar komt een trein, drie kan on» toch niet» «doen?" Henri keek om en zag in den bocht een trdm ln vollen vaart naderen, De schrik benam hara den adem en ad# op gewonden rukte en wrong hij nu aan het voertje. Zijn schrik bad Jetje gerien, ge voeld, Jammerend omknelde ze zijn ar men en belemmerde zijn berwegdugen. „De paal, vader" riep Jetje, Jaat den treóm stoppen met dien paal!" Snel schoten Henri opeenvolgende .middelen door het hoofd; hij zocht een mee am de schoen stuk te snijden, toen hij dot nert dadelijk vond, rukte hij weer aan den voet, dan dacht hij er over om den trein tegemoet -te loopen, maar vreesde weer, dat dit te laat zou zijn; op het laatste oogenbMk zag hij fiemand ontsteld op hem toeloopen. „Van Buren!" riep Henri, Jhelp me!" Van Buren snelde toe, maar Weef eensklaps staan en Henri mg het ouvermijddijke voor zaöh, het ontzaglij ke, woedende gevaarte, de groote beven de en dreunende locomotief op enkele passen van hem, die begeerd* op hem toeschoot Hij gilde en plaatste zich met uitgespreide armen voor zijn kind. „Vadertje." kreet Jetje in doodsangst toen was 'rt voorbij. De machinist had de kreten van Ta selaar en z*m dochtertje en van Van Bu ren gehoord en den lichten schok ge voeld. De tredn kwam honderd meter verder tot staan en daarachter lagen twee a/feohiuwelijk venninikte lijken.. In zijn doode banden Memde Henri een afgerukt armpje van Jertje. Het half uur was nog niet voorbij, toen bij Taselaar gebeld wérd. Blij, dart haar dom voorgevoelen niets kwaadste betwxkenen had gehad, vloog Marie naar dti deur am zelf haar man en hoor kind binnen te laten «nuat ta plaat* van die twee bamg-verwadhten. «tond er een stadgenoot een client voor haar man docht zij. „Mijn main is niet thuis. Van Buren." zen ze. toen ze de bezoeker bedremmeld staan bleef „Neen, mevrouw, ik weert het. Hij i»er ds Nu zag ze zijn ontstelde ooigen; bleek greep zij den mam vaat en riep: „Een ongelukwartwat is erhert kind?" De man duwde zacht Marde dn buis en volgfle haar. Dokter Verbrugge en zijn vrouw hadl- den Marie's kreet gehoord en snelden toe. De brenger van de vressdlijke bood schap trad op Verbruis» toe en wenkte hem Ongevraagd liep hij de kamer door en wilde met den dokter den tuin in gaan, miaar zag den met bloemen ver sierden stoel van het kind en dat gezicht deed den man die het wreeds toon eel gezien had, schreiend neervallen op een bank Marie was hem nageloopen en kniel de bij hem neer. „Zog 't niet," huilde zij, „zeg 't niet, 'rt is niet waar hè. Jetje heeft niets niets erg», ze leeftze leeft nog." „Kom mee," kreunde Verbrugge, „in den tuin en vertel me." „Neen neen," smeekte Marie, „ik wil er bij zijn, ik wil 't hooren." ,.De trein" begon bevend de man zijn verhaal, maar snikte 't dan weer uit. De trein, ik zag den trein en ik heb ze ge zien „Wat, wie hebt u gezien?" vroeg Vbt- kenbuMkamers, een wit gelokt ledikant, oen waschtafel. waarop eenige hand doeken, een kom met watten en andere benoadiigdbeden bij de hand lagen. Aan den muur bing een klein boekenrekje, waarop een bijbel lag en enkele andere boeken. Zuster Teresa overzag dit alles mert één blik. De zieke, wiens gelaat zij niet kon znen, lag rustig en atü, moor toen hij sprak, klonk zijn stem haar bekend, in de ooren. Er waren twee doktoren aanwezig de oen was de ziekenlhuiedokterin den ander herkende zij Sir James Caxling- ford. de bekwaamste chirurg van, de stad. Zij spraken met elkaar op een zochten, e matigen toon en plotseling, zöj begreep niet hoe en waarom, herin nerde dit tooneel hear aan de dokters, die te Gold» Feil bij het bed van haar man hadden gestaan. Sir James wendde zich tot haar en keek -haar ernstig aan. Jk zou u graag voor enkele oogen- blrikken willen spreken.," zed hij en «ij giayg hem voor naar d» ktein» spreek kamer. „U zuilrt maar weimnig te doen hebben," zed hij, ,en toch zal uw taak niet gemakkelijk zijn De patiënit weigert absoluut om to gelooven, dat hij in ge vaar verkeert Dat komit. omdat bij wei- nr'g of geen pijn heeft. De ruggegraat is gebroken en mensobelijke hulp ie uitge sloten. Er ia niets anders te doen (ten bij hem' te waken en hom het sterven zoo gemakkelijk mogelijk te maken. Geef hem wijn cognac alles waarom hij vraagt Maar doe hem begrijpen, zoo spoedig mogelijk, dat h ij moot ster ven. Gewoonlijk nemen do patiënten da/t nog Idevor van do zusters aan don van ons." „Ik zal mijn bast doen," zei. zuster Teresa „Hij zal heel rustig heengaan." ging oir Jameo voort, „hij zal, als het ware, bij kleine stukjes sterven en het einde zal heel kalm zijn." „Hoe laag zal het duren?" vroeg aaz- brugg* De 'bezoeker keek redeVooe rond naar Mario en haar moeder en wee», dart de vrouwen zouden heengaan, maar Marl» weigerde en riep, dat zij er bij wild» blijven» dat hij vertellen moe*t, wat er met het kind wa* gebeurd." „Jetje/' schreide zij, „Jetje en daa In eens vroeg zij scherp; „Waarom komt Henrd zelf nriet? Waar is hij?" Verbrugge las op bet doffe gezicht van den onheilsbode de ramp. het vonnis. Hij strekte bevend do hond uit en trok hom ter zijde. Is 't zoo?" vroeg hij haastig, „bel- dtenP' De man knikt» oren de boodschap wa# gebracht, Is mitn kind dood Hüfld» Mairl# ra hot zwijgen dor andoren was sen ddde- liik antwoord Zij «ak.te steunend in el kaar en pas dagen later vernam zij. dat ook Henri dood was. Marie hoeft de afgrijeritjke overblüf- flélen vin -haar mar en dochtertje niert meer ceziën Een stukje van Jetrfe's iurkje had zij gevraagd om to behouden men bracht h,aar een strookje, waarop nog eenrieo kleine bloedapartjes zichtbaar waren Moetr bleef haar nriet van haar mooi geluk. Van haar onverstoorbare vroalijkheid, van haar vroegere gemoedsgesteldheid, bleef niets over en de volgende lasten, die het lot haar oplegde, konden nauwe lijks het wicht van lood verzwaren. Haar vader en haar moedor «tierren kort na elkaar, weinige jaren na Jetje'» laatste verjaardag; de oorlog maakte hst kapitaal, dat* haar man thaor had nage laten, tot een schamel bezit; haar innig» en warm meevoelende vriendin, die haar met juiste keuze kon afleiden, huwde en ging naar Indrië niets bleef Marie dam. de bittere ontstellende herinnering. Stil en vriendelijk gaat do oude vrouw langs de straten, terug naar haar een zame Woning, wachtend op den dood, dit maar niiet komen wil. 2. Groot-Ammers. De bus op het Raad huis ten behoeve van het Burgerlijk Arm bestuur braaht in 1929 f 37,53 op; de bu» in de begraafplaats leverde in. datzettfde tijdvak op f 97,4Q; terwijl het weielijk- •che busje lang# de hudaea in 1929 op bracht f 107,18. Geen Zondagsdienst meer. Hardlnxveld. De Kroon heeft het be sluit van Ged. Staten, waarbij aan de Gebroeders Verschool vergunning werd verleend aan beperkten Zondagsdienst van autobussen op het traject Gi essen- damGorinohem in te voeren, vernie tigd. zulks op beroep, ingesteld door de heeren P den Broeien alhier, A. Schaafs- ma en anderen, de Kerkeraad der Geref. Kerk te Boven-Hardinxweld en B en W van Hardinxveld. Met ingang van Zon dag, 6 April a»., is dus de Zondags dienst opgeheven. Met ingang van 1 April j.l is tot directeur van hot Postkantoor te Neder- Hardinxveld benoemd de heer Rozeveld te Zwodfle. Hardlnxveld Aam de openbare lagere sohool no 4 is tot tijdelijk onderwijzere* benoemd mej. B. Zeiler te Baarn, gedu rende den tijd, waarin mej M. A. Schalk wegens hert voorkomen van besmettelijke ziekte in haar woning, de school niet mag bezoeken. Krimpen #d. IJtsal. De vereeniging „Een Sohool mot den Bijbei" hield ondier voorzitterschap van Ds Jaoobs haar al gemeens jaarvergadering. Na de ope ning door den voorzitter brachten, se cretarie en penningmeester de verslagen uirt. Aan de beurt v\an aftreding als be stuursleden waren do heeren C. A. P. Engels» en J. Slingerland, wolk» benden werden herkozen. Na de pause heeft de heer Battenbeng, hoofd van school I een lozing gehouden over de samenwerking tnsscben school en (huis. tor Teresa en Sir James hooide 'zijn horloge te voorschijn. „Het is nu elf uur," zei hü. „Hert kan zijn, dat hij nog leeft tot ^fosopgamg Zoo worden de levens dor monsdhen afgemeten. Toen gingen de dokters weg en werd zij alleen gelaten met den zrieke. Zij hing eon scherm voor do lamp om hert licht voor hem te dempen, maar hij lachte. „Noen, zuster," zei hij, „laat mij ten- mrimisrte licht hebben, zoolang ik mag. Er gaan mij wonderlijke woorden door den geest over „eeuwige duisternis". Ik be grijp niet wat dat beduidt" Zij keefrde de lamp weer om en toen viël hot haar op, dat de" stem haar in zeker opzicht bekend voorkwam, een stem, die zij meer had gehoord in eon lang en ver verleden. Maar het kon wel verbeelding zijn," ,Jk kon niet nalaten ie lachen," zei hij, ofschoon het wat vreemd moge klinken, na een ernstig ongeluk als dit. Het paard, dat ik bereed;, viol over mij heen, maar gelukkig heeft het mij niet bezeerd. Ik had wel al mijn ledematen kunnen breken, maar dot is niert ge beurd. Toah bijken die twee mannen zoo ernstig, alsof ik doodolijk gewond was en zij doen not. al» of ik ml sterven. Wat oen onzin 1 Ik heb zelfs geen pijn heel smaal geen pijn.- U «iet toch ook «een reden, voor bezorgdheid, wel?" „De doktoren zijn knapper dan ik," aeri zij. op een. zochten, vriendelijken toon terwijl zij zioh afvroeg, waarom Bijn,gelaat haar .ieder oogonblik meer bekend voorkwam. jjat i» htm werk om gewichtig te doen en <1® menschen bang te maken," zei hij. „Ik heb zelfs nog nooit aan den dood gedacht Om mij te vertellen, dj» zich betrekkelijk zoo goed voelt, dat ik binmen enkele uren zal sterven, i» de grootste onzin, waarvan 4k ooit ge hoon! heb. Wart kou zij doen of zeggen? Toch wda het (naar toevertrouwd en zij moest haar best doen. „Zoudt gij ook int» willen hebben?" vroeg zij zacht. „Ja, graag. Geef mij, waar ik heel mijn 1 even van heb gehouden een sohui- mend glas dfartttDBWMBtCte Jk ia! hot voor u krijgon," Md rust» Teresa. De zièk» man lachte, terwijl hij koek ho© het fonkelende vocht schuimde in hert glaa. „Dait zal een mensoh goed dben," zei hij en zij vroeg zich mot' een zuoht af, hoe zij hot hart van zulk een man zou kumven vooitbereiden op den dood Zij ging jm&t hem toe, weer met dat vreem de gevoel vam zijn stem meer to hebben gehoord, dat haar voortdurend bekroop. Voor het oeret zag zij ziju gelaat. Hst was een wonder, dort zij het glas niert liet vallen, dat geen kreet van schrik en venbaaing aan haar lippen ontsnapte! Een dichte bos donker haar lag op hert wtitte kussen een donker, knap ge laart, waarvan haar iedere trék bekend W1M do doniere oogon, dB P0g«lnia#i8» woritobrauwea, dö «oherpe mood mol d» doodmoe snor hel gelaat vam fcapilein Ardhie Dougda». dat lij hel luist bad geaiett ta hel gerecètadiof vam Ardroe- aam! Zij atond een oognnblïk heel «til na haw ontdok ting, bleet en bevend en aangegrepen deor een plolaeltag gevoed vam mvatta en slapheid. „Kom mater," nei de aieite opgewekt, „geef mij nul den wijn It tan mü niet bewegen. U moet mij wat omhoog hel pen It ben wat stijf van den val." Zij hief lijn hoofkLoP en hieH heit glu aam zun Uppen. Én terwijl zij dit deed, voelde zij zioh aoo diep ellendig, dat zij zich sleoMa met moeite kon staande houden Al de bijzonderheden van dat vreeeeiijte tooneel kwamen haar weer voor dan geert. Zü Mg weer d»

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1930 | | pagina 3