BurmoMs
t
RIJWIELZAAK
hmmn Scnoonhouensctie Kfeuiersciiool
OPENING
Haven 63 JAN BROUWER Schoonhoven
Pinken Weiden
Bekendmaking.
SCHOUW
Bekendmaking.
Schouwen
Het Motorrijwiel
voor iedereen!
A. VAN IPEREN Schoonhoven
N. NOORDEGRAAf - Kleiweg 16 - Telefoon 602
ZATERDAGMIDDAG 4 UUR
A. HOOGENDOORN
Dames- of Kinderhoed
E. PLAATSMAN
FEESTAVOND
„EEN KLEINE VERGISSING"
Schilderszaak
hebben overgeplaatst
naar den Lekdijk
Drogistwinkel.
M. NOBEL en ZOON
LEKKERKERa.
Te koop;
Polder Stolwijk
SCHOUW
den Polder Bergambacht
S„ SWAAP
Hypotheek
Agent voor Gouda jen Omstreken s
Van Rondom
FEUILLETON.
Martelares of
Moordenares.
Mengelwerk.
De verjaardag.
w. keSms.
Plaatselijk Nieuws.
Hoe werken liw remmen
In „plotselinge" gevallen?
Moet Gij hard trappen en begint de f
wagen dan over den weg te slingeren,
,o£.werken zij even licht en otOig als de
WESTINGHOUSE SERVO-REMMEN
ti|n wèl om een langen levensduur te heb
ben Dit a|n de redenen waarom een CttroCn
na 50 000 KM. met alleen een onberispelijk
loopende veilige wagen gebleven Is. maar
waarom hi) ook door gennger verbruik ö»n prijs
weer dubbel en dwars goed gemaakt heeft.
Veiligheid en Stuurvastheld zijn niet de
eemge eigenschappen waardoor een Cltroèn ach
onderscheidt - ongeacht den prils Een Cltroèn
maakt ook .de benane 4 cent per Liter goed
koops'. d w. t (ii| te ZUINIG En hl| u
tiler gebouwd oei coo goedkoop mogell|k te
Conduit* Int tritor* C 4
f2650.-
Een schitterende collectie
Voorjaars-japonnen - Mantels
Mantelcostumes - Blouses
Kindermantels - Hoeden
wacht op Uw bezoek.
Juist nu, want in het begin van
het seizoen is de collectie zoo
Volledig, ook in groolere malen.
U moet niet verzuimen een kijkje
te komen nemen. Dan krijgt U
een goed overzicht over de nieuwe
Mode en kunt U op Uw gemak
een keus doen l
Steeds grooter Wordt onze clien
tèle en geen wonderwant
bfj ons slaagt U altijd.
EntSTE BLAD
WW» roiB-HOLUWt) w UTRECHT. Schoonhovende Courant
VWIJPSB APtrn. mm
Prachtige Glanseer! 45 e«
Grondverf 35-40 ct.
Japanlak 70 ct. per pond
Vernii, Politoer, (telte, Kwaiten,
Kalkpoeder - Koudwaterverf ent.
In voorraad een prachtige aorteerfng Behangselpapier.
(oven f 1.00 Inkoopan aan j
pracht Kunetgravuro (plaat) vflucQU
Komt cent kijken I
en koopt dft jaar een» vroeg!
U heelt dan de beate kansen!
BEHANGSELPAPIER
Grondpapfer - Glaapapler
Behangaellinnen
Plaksel Spijkertjes
wan da modern ingerichte
Tol 12 on Voorstraat 1 - Schoonhoven
Agantschap van Nad. Kroon-, E.A.K.-,
Sparta-, Vaandal-, Garbarthon-, Taaco-
Rijwialan an varschlllanda andara markan
In voorraad
Beleefd aanbevelend
voor da Paschan nog aan
wil koopan - varzuima niat aarst naar
Lopikarstraat 15, Schoonhovan, ta loopen
Daar vindt U do grootste collectie,
net allernieuwst en GOEDKOOPST
Aanb»v»lsnd
iiaBaiaaaaadhaaaaaaaaaaa
GYMNASTIEK- an ATHLETIEKVEREENIGING
„D. O. S. - SCHOONHOVEN
Op 10 APRIL A.S. te 8 uur in het Nuisfffibouw
te SCHOONHOVEN.
Opgevoerd zal worden
Blijspel met zang In 2 bedrijven.
NA AFLOOP BAL
Kaarten verkrijgbaar i 0.40 bij het BESTUUR
SPdanrnrnrwwwaarw m m w m m wmwwwww
'(Goedgekeurd bij Kon. Besluit van 10 Nov. 1928).
a!' hun ki"d"« van 3 lot 6 jaar gepl.alal zonden willen
taüerhanri .'ÏTI" D "S* dl' *aar lc °Pentn echool, worden
i. I?',ï,n I boywPl»"nett verzocht, hiervan kennla
lfr.tfl.v.1. tl i —f l daarvoor zitting zal houden In de
Koffiekamer van hel Nulagebouw, op Maandag 7 April n.ni.
van 8 toVo uur." °P D,-w*«""1
J. KORTLAND, Voorzitter.
Mejuffr. E. KIRSCHENBAUER, Secretaresse.
LEKKERKERK, Apnl 1930
Ondergeteekenden brengen de
ingezetenen in kennis, dat zij hun
waaraan verbonden is een
Tevens ve« krijgbaar solide gemaakte
VERF in afgepaste busjt s en in alle
kleuien.
Verder betuigen wij onzen harte-
lijken dank voor de uitvoering van
ons hi is onder architectuur van
den Heer O. v d. Voet ju.
Op de „N.V Ontginning* Maatschappij
Heenaveen" te Helenaveen (N.Br.)
kunnen nog eenige pinken geplaatst
worden.
Inlichtingen worden verstrekt door
den Heer DE GROOT JACzn.
Algem. Secretaris van den Bond van
Kaasproducenten te Berkenwoude.
met grooten TUIN voor en achter,
bevattende 2 Kamers Keuken
Slaapkamer met groote Zolder.
I tteenen Schuur
16 X 6 M
I tteene» So tuur
5 X 5 M en
I iouten Schuur
\X 2 M.
Afgezet niet ijzer hekwerk,
groot oprijpad.
Te zien alle dagen. Aanvaarding
terstond. Gelegen te IJsselstein
Poortdijk l) 146.
Sleutel Joh. de Heer, Poortdijk.
MAKELAARSKANTOOR VAN
G. VAN DER HORST
Beëedigd Makelaar in Onroerende
Goederen - Hypotheken tot elk
bedrag op Huizen en Landerijen
Op Land met goede overwaarde
4/2 10 jaar vaat. Koop - Ver
koop - Huur - Verhuren - Huizen
en Landerijen.
Kortedijk 6 Schoonhoven Tol. 100
Ingevolge Art. 22 der Keur.
HET BbSTUUR van den
maakt bekend, dat op
Woeudag 16 April a.«.
zal worden gedreven over het
vierkanten, de tonrondheid en de
Sporen en Slenken der Wegen.
Het Bestuur,
M. VERDOOLD Czn., Voorz.
H. A. SCHIPPER, Secr.
SCHOUT en HEEMRADEN van
Zullen
op Zaterdag 19 April 1930
hrt tonrond en vierkant opmaten
van alle kleiwegen op de vereischti
breedte.
Verder het aanhalen en in orde
brengen van de bruggen, in genoem
de wegen gelegen.
Alles volgens de best tande keur.
A. OSKAM Dz.
Schoui.
tandheelkundige
Laapikeratraat 25 - Tal. 4
Schoonhoven
SPKfcbKUURf
Alle dagen van 9-5 en van 6j 8 uur
KUNSTGEBITTEN
waaaaf f 48 -
Beslist p ij n i o o z e behandeling
zonder napijn
SPREEKUUR TE STOLWIJK
Hótel pSportrust":
lederen Dinsdag
van half een tot half vier.
gevraagd.
f 5000.— a 5 ruime overwaarde.
Makelaarskantoor J. P. v. d BAS
en C. VERHEIJ, Minderbroeder-
steeg 6, Gouda.
ZUINIG - STERK - BETROUWBAAR
raagt demonstratie van het nieuwste model bij den Agent:
N.V. AUTOMOBILES CITROEN - AMSTERDAM - WETERINGSCHANS 81-89
TowlInlwullBgimW gew
ln opoe enveloppe i
Beau poetzeges
TWEEDE blad
NIEUWSBLAD VOOS ZUID-HOLLAND EN UTRECHT. Schoonhovonecho Courant
VRIJDAG 4 APNH- 1880
i JAN KUKÏÏIT.
Dr. Zlmmeroom, oud-bur-
g«m»o»ter von Rotterdam,
i» niet tevreden over hei
ondenvijA en dat het
beter zal worden al* er
1 op eohoo] gebokst wordt
(Uit de krant).
Zeg, jongelui, rei tante, nu moeten
jullie me toch eens vertellen. Die mijnree*
Zimmerman, wot ie dait voor een man
Dat wm ik wel eene graag weten.
Ha, ha, joelde Jod, tante gaat be
lang stellen in poèitiek, wat zullen we
nu hebben.
Niikg te politieken, dee tante snib
big. ik blijf liever gezand. Maar ik wou
het' weten voor iet* anders.
Nou dan, tante, zei ik, diie mijn
heer Zimmerman ia een heel groot man.
een beroemd Nederlander, zooals we er
njiaar we'nig hebben en waarop we heel
zuinig moetan zijn, een man, die
Stop, riep tante, allemaal tot je
dienst, maar dat kan me niet schelen,
ik wou weten wat ie voor den kost doet.
hij ia zeker een beroemde Hollandsche
bokser.
Tante kwam niet verder, want Jod
barstte loe in een lachbui, waar hij het
benauwd van kreeg, hij hield niet weer
op zoodat tante riep: Water, water
Hij blijft er in. Waar lacht dat jong
zoo om, vroeg ze mij verwonderd.
Wel, tante, om die zet van U. Dr.
Zimmerman als bokser in een ring, het
is om je te bedoen, de brave man is al in
de zestig En voor boksen i« die mijnheer
veel te deftig, stel je voor oud-burgemees
ter van Rotterdam, hooge commissaris
van den Volkenbond, scheidsrechter in
vreeoelijk gewichtige kwesties ala die
van Mexico enz. enz.
Maar dan begrijp ik er heeleroaal
niks meer van, verklaarde tante, en ik
heb in de Sohoonihovensohe Courant ge
lezen, dat die mijnheer het boksen op
sohool wil invoeren en nu dadht ik, dat
zal wel een boksleeraar zijn of een of
ander persoon, die met boksen zijn brood
moet verdienen.
Dat kan je net begrijpen, grinnikte
Jod, diie klaar was met lachen Dat heeft
mijnheer Zimmerman niet noodde. die
verdient rij# geld ep een veel nettere
manier.
Ik war van jullie ook niet veel wij
zer. mopperde tante En waarom wil die
mijnheer dan alle schoolkinderen en an
dere leerlingen tegen elkaar laten boksen.
Is tie zoo bloeddorstig?
Nee, tante, dat moet u nu eegis
goed begrijpen, verklaarde Jod. die na
tuurlijk weer net dee alsof hij er alles
van wist. Dat is eenvoudig om de jon
gelui beter geschikt te maken om later
•en goede positie dn het leven te krijren
Je moet een oud mensoh niet in de
maling nemen, viel tante boos uit. daar
zal je later t voor gestraft worden Ben
ik nou gek of is die mijnheer Zimmerman
hot?
Miimheer Z'mmerman vast met ver
zekerde Jod beslist Zie ie dat zijn van
d;e mensohen met vooruitzien den blik,
dis de wereld nieuwe wegen aan wijnen
lang voordat gewone mensohen zooals u
en ik dat inzien.
Wat wil je daarmee «eggen, vroeg
ik. een beetje op mijn teentje* getrapt,
omdat dat deksels verwaande jong mij
zoo'n beetje negeerde Je doet nou net
alsof die mijnheer Zimmerman een soort
van Mhrconi is, die een uitvinding heeft
gedaan.
Dat heeft hij ook, beweerd» Jod
vol vuur. Snap dart nu tooh eens, Jan
Het heele onderwijs wordt gewijzigd, al
die «mert die ze er tegenwoordlig leeren
wordt grootendieels opgeruimd, elke
sdhool krijgt een groote ring
Een wat? riep tante.
Een ring, verduidelijkte Jod, dart
ie een veriiooging, waarop de bokswed
strijden gehouden worden en ieder on-
Een* gebeurde het in de
ting, dat haar een geval van diefsrtal-
anderaoek werd in handen gagaven. Eén
dor kinderen, Nsllie Green, had
beursje verloren, dat zij van een tante
had gekregen en waarop zij zeer
gesteld.
Na lang zoeken werd het gevonden in
de la van een onder kind, genaamd An
nie Gorter, die toen dadelijk ervan ver
dacht werd het te hebben gestolen. Het
kind huilde en protesteerde tevergeefs
Het beursje was bij haar eigendommen
gevonden, daarom moest zij het hebben
gestolen en daar neergelegd Aon zuster
Teresa, drie zoo kalm, geduldig en zoo
rechtvaardig was, werd opgedragen om
de waarheid uit te vinden. Het wanho
pig snikken van het kind trof haar diep
in hert hart. het geleek wxxvsrf op wat
zij geleden had.
„Hoe kwam hert beursje daar, Hef
kind?" vroeg zij vriendelijk. „Vertel het
maar."
„Ik weert hert adert, zuster," riep rij uit.
„Ik heb het niet weggenomen en ik heb
het daar niet neergelegd Ik heb yhet niet
gooien, maar. o, zuster, hoe
toch maken, dat men mij gel<
Hoe dikwijle was niet aan h;
diezelfde wanhoopskreet cmtena]
kan lik de mensohen doen gelooven in
mijn onschuld als de schijn tegen mij
is?"
„Hoe kan zoo iets toch gebeuren?"
rnep hert kind uit. „Ik heb het beursje
niet in handen arehod en toch werd het
mijn la gevonden en als ik wf, dart
derwijzer en leetnar ad et» bokedipkwna
moeten, hebben, andere krijgt hij geen
kaae.
En die arme onderwijzeressen dan?
vroeg tante meewarig.
Moeten ook boksen kunnen Heel
Nederhnd wordt opgeleid tot bokser» en
bohaerinnen.
Boksoresssn, verbeterde ik.
Ik hoop dat ik het niet meemaak,
verzekerde' tante. Er is al gekkigheid
genoeg in de wereld
Dat bomt, verteld» Jod verder,
omdat U het niet begrijpt. Zimmerman
is do voarlooper van een nieuwe toe
komst en «ooals met alle ontdekkingen
van groots mannen, willen de mensohen
er niet dadelijk aan. Maar ik zie hert al
<*n een visioen, voor me. dat het een
ï'eusaahitige vooruitgang voor de maat
schappij zal beteekemen
Ja, Jod, voerde ik aan, jij bent een
groot licht, dart heb ik altijd wel gezegd.
Maar Jod gaf geen asem en ver-
vodlBide: Je zal eens z;en, in de toe
komst krijren mensohen, drie niet boksen
kunnen, geen voert meer aan den grond,
worden nergens meer aangenomen.
Dan «al b.v. een advertentie voor een
betrekking er zoo uitzien:
,.In een groot bedrijf is plaats
voor een flinke jonge Vracht. Di
ploma HBS. of M.U.L0. vereisoht
Zij, die lage cijfers hadden voor het
boksen of die geen bewijs kunnen
overleggen, dat zij een baksoursus
met vrucht hebben gevolgd, hebben
geen echijn van kan* aangenomen
te worden en kunnen zioh de moeite
van aoJliciteenen wei besparen."
- Korrel, Jod, viel Teun hier in, door
aiit voor jou wat in. Geef jij nu gauw je
studie voor advocaat op, want dart wordt
toch niks.
En wat moert ik dan worden? in
formeerde Jod.
Wed, antwoordde die ouwe rakker,
doctor in de boksologrie natuurlijk.
Toen begonnen we alle vier zoo ver-
'mrlijk te lachen, dat de ramen er van
trilden.
In de kleine stad, waar zij woont,
kent iedere inwoner haar vreeeelijke ge
schiedenis en de eerbied voor haar leed,
doet de jruenscthen hoax met een onge
wone voorkomendheid behandelen!. Zij
i» ad oud, 'grijs ris (het haar, licht gebo
gen de tengere figuur en de lange jaren
gedragen smart heeft in haar fijne trek
ken deerniswekkende groeven van nooit
uriitgeweend leed getrokken.
Manie Verbrugge leek in haar jeugd
een gelukskind, het lot had haar ad*
goede gaven geschonken .waarover hst
beschikte. Ze was geen rtheatersohoan-
beid. zij ihsd een frieoh, prittig gericht,
niet dartele -diepe oogen, een lenig slonk
figuur en een levendige, jolige geest waar
in idle dartele invallen «mei rijpten. Haar
vader was dokter en aian hert ouderlijke
huis had zij niet anders riw-n vroolijke,
hartelijke henimmerimgen.
De lachende, spelende kinderjaren
waren gevolgd dloor een jonge meisjes
tijd van pret en feest en haar gelaat en
houding markeenden haar zonnig leven.
Toen was „hij** gekomen en de vreugde
werd pu tot geluk. Hij wae de jonge no
taris Taselaar, drie daar beroemd wae
De eerste visite, drie Taselaar bij dokter
Yerbmglg» gemaakt had, was spoedig ge
volgd door een tweede en de beide jon
ge mensdhen hadden niet veel tijd noo-
drig om te weten, dat het geluk wachtte
op hunne vereenri'gmg.
Marie wae nog wat jong. 18 jaar, om
te trouwen. Henri. Taselaar betoogde,
aart dit tekort met eiken dag minder
Word. doch stemde toe in een verloving
van een jaar.
nriet heb weggenomen, gelooft
„Ja. God weet hert," zei zuster Tereea,
nu moest onderwijzen, wat zij had
I „Maar waarom «preekt God dan niet?"
riep het kind uit; een vraag, die zij zich
Ji de gerechtszaal van Ardroesan ook
ad gesteld en drie Monica Grey had ge
leerd haar te beantwoorden.
„God zal dat op Zijn tijd doen," ant
woordde zij vriendelijk.
En moet ik tot zoolang wachten?"
riep Annie, wrier gelaat met een naeuwe
hoop naar haar werd opgeheven.
„Ja lieve, je moet wachten," zei de
zuster zacht. „Misschien zal het niet
lang diuren."
Zij dacht bij zichzelf, dot zij nog
steeds waohtte. God kwam voor de klei
ne Annie heel gauw tuaaohenbeide. want
reeds den volgenden dag bekend» de
vkare schuldige
I Zij had het beursje gestolen en m
Amnrie'a la verborgen, om zioh om den
een of anderen reden op haar te wre
ken. Haar .geweten liet haar echter niet
mert ruart *n zij gevoelde zioh zoo diep
ongelukkig, omdat een ander werd ge
straft om haar miedaad. dat zij haar
schuld bekende
„Oordeel noodt naar den schijn was
de les, drie zuster Teresa voor ieder uit
dit geval trok.
Dit was ln 't kort de geschiedenis van
kaar leven, sedert zij het tehuis van d«
VredeBusrters was binnengegaan
En nu, terwijl zij daar peinzend bij
het vuur zat. komt iemand haar zeggen,
dat «j de riekankamer kan binnengaan.
HOOFDSTUK LUI.
Esn bsktnd pelaat.
Een klein», vierkant», vroolijkt kamer,
•envoodig femeuWeerd, aooai* alle «»-
Ha* <wm voor Maria?* ouden en zeltfa
voor de etadlge noorten een vreugde het
bloeiende, gezonde geluk te zien van Ma
nie en Henfi, en toen d» huwelijksdag
wa» aangebroken, aam de geheel* itrnd
deed ia de blijde vereemgittg van hert ge
liefd* poor mensohen.
Er was geen fcolouratoiling, geen des
illusie in hot notarishui*. Hienrri. werd
na hert brouwen niet een ofgetaokiken
echtgenoot, die de belangstelling dn zijn
vrouw verloren had, hij bleef als een
verloofde en Marie was als mevrouw
Taselaar hetzelfde bekoorlijke «uoaksohe
meisje gebleven, dait rij vroeger was.
Kwistig bleef 'hert geluk zijn mooiste en
liefste gaven brengen, Een dochtertje
braoht het aan 't jonge echtpaar en on
rust, zorg of tranen bleven verre van de
wieg, waarin hert mooie sterke kindje lag
te groeien.
Leed had Manie nooit gekend rij was
niet gehard tegen de slagtin van het
noodlot en toen het .geluk haar niets meer
schenken kon, kwam het booze Noodlot
en wierp haar van hert hoogste punt, dat
zij bereikt had. omlaag
Jetje Taselaar werd vier jaar; de
ouder® en grootoudere hadden van. den
verjaardag een genoeglijk feestje ge
maakt. Marie's ouder» zouden bij Tase
laar kamen eten en Jetje zou mee ziitten
aan de feestdrisch.' Er was eJlgesprokm,
dat de kinderstoel met groen en bloe
men versierd zou worden en de geheele
familie verheugde rich ïn dé opgetogen
heid. drie Jetje kou doen «chahen, aflezij
den mood en stoel zag
Om die verrassing gereed 4e tnaken
zou vóór het diner Henri met Jetje een
korte wondeliinig maken. Al® rij dan
thuis kiwamen. bou de feastetoel aan de
feesttafel gereed staan.
„Blijf je nriet t» lang weg," vroeg Ma-
ri», toen Henri mert 'hert huppelende kind
naar buiten ging en rin drie vraag,
waarop rij het antwoord nauwelijks
hoorde, lag al de onverklaarbare,
vreemde onrusrt, drie haar bevangen had
van 't oogenbldk. dart Henri had voorge
steld om met Jetje weg te igoam gedu
rende de stoelverriering. Marie had toen
willen roepen: „Neen. neen. doe dat nriet
in den tuin af in jouw kamer."
maar het verstand beheerschte de in
tuïtie en peinzend had ze geantwoord;.
<rJat dat »au wel goed zijn"
Had bq toen maar gehoor gegeven
m die dringende stom, had ze later
Slecht» durven zeggen: „Blijf liever
hier, Ik ben too beng voor let», wat ik
niet ken." doch de nuchtere verstan
delijke rede wae vlugger en stelliger dan
het onzekere stamelend© voorgevoelen
Het Idairo vaandriige besef 'hield haar voor
hoe belachelijk 't zou zijn «oo te spre
ken.
Marie liet Henri en Jetje uit tot het
hek van het voortuintje, keek hen bang
na, wuifde iharistoahtelije terug, toen
Tetje rioh nog eens omwendde om moe
dertje een kushand toe te «waaien en de
opkomende tranen legde ze uiit als aan
doening van haar geluk ontroering om
hert liev», betooverendé kindje.
Langzaam sloot ze hert hek en traag
liep ze terug, ze liet de deur in het slot
vallen en voelde den schok van de deur.
alsof ze de twee geliefden voor zittijd
had buiten gesloten.
„Een half uurtje," had Henri, geant
woord op de laatste vraag van zijn
vrouw, hij zag den weg. dien hij met
Jetje loopen zou De woning van Tase
laar lag even buiten de stad. Henri
wilde met Jetje den straatweg een eindje
oploopen, dan een 1 andelijken zijweg in
slaan, waar Jetje'* vrienden koeien,en
paarden in de wei Hepen, den spoorweg
oversteken en over een pad door de wei
terugkeeren.
De vtragen van het kind joegen snel
op hem af en voor hij h«t (begrijpelijke
antwoord kon formuleeren, op de eene,
wanen «r al weer nieuwe gevolgd.
Toen zij den spoorweg overgingen,
bleef Jertje staan en 'vroeg, waarvoor die
palen langs den weg waren en Henri
legde uit, dat daarmede de machinist
kan zien, of hij verder mocht rijden.
„Als u hier nu den trein wilrt laten
Moppen, kant u dart doen. mert dien
paal?" vroeg 't meieje.
„Neen. dat §aat niet," maar kom nu
méde, kleuter, we moeten verder
Henri Mep door, maar hert kleine
handje, dat hij vost hield, schoot mirt de
•rijn». Jetje bleef staan.
„Vader, m'n schoen zilt voert in dat
ijzer, kijk eens."
Henri liep terug en zag, dat hak en
hied van een schoentje igezaikt waren
tu&sohen de rails en mu vastgeklemd za
ten Hij beproefde heit Voetje er uit te
trekken, maar dat bleek niot te gaan.
„Vadertje, vadertje, daar komt een
trein, drie kan on» toch niet» «doen?"
Henri keek om en zag in den bocht
een trdm ln vollen vaart naderen, De
schrik benam hara den adem en ad# op
gewonden rukte en wrong hij nu aan het
voertje. Zijn schrik bad Jetje gerien, ge
voeld, Jammerend omknelde ze zijn ar
men en belemmerde zijn berwegdugen.
„De paal, vader" riep Jetje, Jaat den
treóm stoppen met dien paal!"
Snel schoten Henri opeenvolgende
.middelen door het hoofd; hij zocht een
mee am de schoen stuk te snijden, toen
hij dot nert dadelijk vond, rukte hij weer
aan den voet, dan dacht hij er over om
den trein tegemoet -te loopen, maar
vreesde weer, dat dit te laat zou zijn; op
het laatste oogenbMk zag hij fiemand
ontsteld op hem toeloopen.
„Van Buren!" riep Henri, Jhelp me!"
Van Buren snelde toe, maar Weef
eensklaps staan en Henri mg het
ouvermijddijke voor zaöh, het ontzaglij
ke, woedende gevaarte, de groote beven
de en dreunende locomotief op enkele
passen van hem, die begeerd* op hem
toeschoot Hij gilde en plaatste zich met
uitgespreide armen voor zijn kind.
„Vadertje." kreet Jetje in doodsangst
toen was 'rt voorbij.
De machinist had de kreten van Ta
selaar en z*m dochtertje en van Van Bu
ren gehoord en den lichten schok ge
voeld. De tredn kwam honderd meter
verder tot staan en daarachter lagen
twee a/feohiuwelijk venninikte lijken.. In
zijn doode banden Memde Henri een
afgerukt armpje van Jertje.
Het half uur was nog niet voorbij,
toen bij Taselaar gebeld wérd. Blij, dart
haar dom voorgevoelen niets kwaadste
betwxkenen had gehad, vloog Marie naar
dti deur am zelf haar man en hoor kind
binnen te laten «nuat ta plaat* van
die twee bamg-verwadhten. «tond er een
stadgenoot een client voor haar man
docht zij.
„Mijn main is niet thuis. Van Buren."
zen ze. toen ze de bezoeker bedremmeld
staan bleef
„Neen, mevrouw, ik weert het. Hij
i»er ds
Nu zag ze zijn ontstelde ooigen; bleek
greep zij den mam vaat en riep:
„Een ongelukwartwat is
erhert kind?"
De man duwde zacht Marde dn buis
en volgfle haar.
Dokter Verbrugge en zijn vrouw hadl-
den Marie's kreet gehoord en snelden
toe.
De brenger van de vressdlijke bood
schap trad op Verbruis» toe en wenkte
hem Ongevraagd liep hij de kamer door
en wilde met den dokter den tuin in
gaan, miaar zag den met bloemen ver
sierden stoel van het kind en dat gezicht
deed den man die het wreeds toon eel
gezien had, schreiend neervallen op een
bank
Marie was hem nageloopen en kniel
de bij hem neer.
„Zog 't niet," huilde zij, „zeg 't niet,
'rt is niet waar hè. Jetje heeft niets
niets erg», ze leeftze leeft nog."
„Kom mee," kreunde Verbrugge, „in
den tuin en vertel me."
„Neen neen," smeekte Marie, „ik wil
er bij zijn, ik wil 't hooren."
,.De trein" begon bevend de man zijn
verhaal, maar snikte 't dan weer uit. De
trein, ik zag den trein en ik heb ze ge
zien
„Wat, wie hebt u gezien?" vroeg Vbt-
kenbuMkamers, een wit gelokt ledikant,
oen waschtafel. waarop eenige hand
doeken, een kom met watten en andere
benoadiigdbeden bij de hand lagen. Aan
den muur bing een klein boekenrekje,
waarop een bijbel lag en enkele andere
boeken. Zuster Teresa overzag dit alles
mert één blik. De zieke, wiens gelaat zij
niet kon znen, lag rustig en atü, moor
toen hij sprak, klonk zijn stem haar
bekend, in de ooren.
Er waren twee doktoren aanwezig
de oen was de ziekenlhuiedokterin den
ander herkende zij Sir James Caxling-
ford. de bekwaamste chirurg van, de
stad. Zij spraken met elkaar op een
zochten, e matigen toon en plotseling,
zöj begreep niet hoe en waarom, herin
nerde dit tooneel hear aan de dokters,
die te Gold» Feil bij het bed van haar
man hadden gestaan. Sir James wendde
zich tot haar en keek -haar ernstig aan.
Jk zou u graag voor enkele oogen-
blrikken willen spreken.," zed hij en «ij
giayg hem voor naar d» ktein» spreek
kamer. „U zuilrt maar weimnig te doen
hebben," zed hij, ,en toch zal uw taak
niet gemakkelijk zijn De patiënit weigert
absoluut om to gelooven, dat hij in ge
vaar verkeert Dat komit. omdat bij wei-
nr'g of geen pijn heeft. De ruggegraat is
gebroken en mensobelijke hulp ie uitge
sloten. Er ia niets anders te doen (ten
bij hem' te waken en hom het sterven
zoo gemakkelijk mogelijk te maken. Geef
hem wijn cognac alles waarom hij
vraagt Maar doe hem begrijpen, zoo
spoedig mogelijk, dat h ij moot ster
ven. Gewoonlijk nemen do patiënten
da/t nog Idevor van do zusters aan don
van ons."
„Ik zal mijn bast doen," zei. zuster
Teresa „Hij zal heel rustig heengaan."
ging oir Jameo voort, „hij zal, als het
ware, bij kleine stukjes sterven en het
einde zal heel kalm zijn."
„Hoe laag zal het duren?" vroeg aaz-
brugg* De 'bezoeker keek redeVooe rond
naar Mario en haar moeder en wee», dart
de vrouwen zouden heengaan, maar
Marl» weigerde en riep, dat zij er bij
wild» blijven» dat hij vertellen moe*t,
wat er met het kind wa* gebeurd."
„Jetje/' schreide zij, „Jetje en daa
In eens vroeg zij scherp; „Waarom komt
Henrd zelf nriet? Waar is hij?"
Verbrugge las op bet doffe gezicht van
den onheilsbode de ramp. het vonnis. Hij
strekte bevend do hond uit en trok hom
ter zijde.
Is 't zoo?" vroeg hij haastig, „bel-
dtenP'
De man knikt» oren de boodschap
wa# gebracht,
Is mitn kind dood Hüfld» Mairl# ra
hot zwijgen dor andoren was sen ddde-
liik antwoord Zij «ak.te steunend in el
kaar en pas dagen later vernam zij. dat
ook Henri dood was.
Marie hoeft de afgrijeritjke overblüf-
flélen vin -haar mar en dochtertje niert
meer ceziën Een stukje van Jetrfe's
iurkje had zij gevraagd om to behouden
men bracht h,aar een strookje, waarop
nog eenrieo kleine bloedapartjes zichtbaar
waren Moetr bleef haar nriet van haar
mooi geluk.
Van haar onverstoorbare vroalijkheid,
van haar vroegere gemoedsgesteldheid,
bleef niets over en de volgende lasten,
die het lot haar oplegde, konden nauwe
lijks het wicht van lood verzwaren.
Haar vader en haar moedor «tierren
kort na elkaar, weinige jaren na Jetje'»
laatste verjaardag; de oorlog maakte hst
kapitaal, dat* haar man thaor had nage
laten, tot een schamel bezit; haar innig»
en warm meevoelende vriendin, die haar
met juiste keuze kon afleiden, huwde en
ging naar Indrië niets bleef Marie
dam. de bittere ontstellende herinnering.
Stil en vriendelijk gaat do oude vrouw
langs de straten, terug naar haar een
zame Woning, wachtend op den dood, dit
maar niiet komen wil.
2.
Groot-Ammers. De bus op het Raad
huis ten behoeve van het Burgerlijk Arm
bestuur braaht in 1929 f 37,53 op; de bu»
in de begraafplaats leverde in. datzettfde
tijdvak op f 97,4Q; terwijl het weielijk-
•che busje lang# de hudaea in 1929 op
bracht f 107,18.
Geen Zondagsdienst meer.
Hardlnxveld. De Kroon heeft het be
sluit van Ged. Staten, waarbij aan de
Gebroeders Verschool vergunning werd
verleend aan beperkten Zondagsdienst
van autobussen op het traject Gi essen-
damGorinohem in te voeren, vernie
tigd. zulks op beroep, ingesteld door de
heeren P den Broeien alhier, A. Schaafs-
ma en anderen, de Kerkeraad der Geref.
Kerk te Boven-Hardinxweld en B en W
van Hardinxveld. Met ingang van Zon
dag, 6 April a»., is dus de Zondags
dienst opgeheven.
Met ingang van 1 April j.l is tot
directeur van hot Postkantoor te Neder-
Hardinxveld benoemd de heer Rozeveld
te Zwodfle.
Hardlnxveld Aam de openbare lagere
sohool no 4 is tot tijdelijk onderwijzere*
benoemd mej. B. Zeiler te Baarn, gedu
rende den tijd, waarin mej M. A. Schalk
wegens hert voorkomen van besmettelijke
ziekte in haar woning, de school niet
mag bezoeken.
Krimpen #d. IJtsal. De vereeniging
„Een Sohool mot den Bijbei" hield ondier
voorzitterschap van Ds Jaoobs haar al
gemeens jaarvergadering. Na de ope
ning door den voorzitter brachten, se
cretarie en penningmeester de verslagen
uirt. Aan de beurt v\an aftreding als be
stuursleden waren do heeren C. A. P.
Engels» en J. Slingerland, wolk» benden
werden herkozen. Na de pause heeft de
heer Battenbeng, hoofd van school I een
lozing gehouden over de samenwerking
tnsscben school en (huis.
tor Teresa en Sir James hooide 'zijn
horloge te voorschijn.
„Het is nu elf uur," zei hü. „Hert kan
zijn, dat hij nog leeft tot ^fosopgamg
Zoo worden de levens dor monsdhen
afgemeten.
Toen gingen de dokters weg en werd
zij alleen gelaten met den zrieke. Zij hing
eon scherm voor do lamp om hert licht
voor hem te dempen, maar hij lachte.
„Noen, zuster," zei hij, „laat mij ten-
mrimisrte licht hebben, zoolang ik mag. Er
gaan mij wonderlijke woorden door den
geest over „eeuwige duisternis". Ik be
grijp niet wat dat beduidt"
Zij keefrde de lamp weer om en toen
viël hot haar op, dat de" stem haar in
zeker opzicht bekend voorkwam, een
stem, die zij meer had gehoord in eon
lang en ver verleden. Maar het kon wel
verbeelding zijn,"
,Jk kon niet nalaten ie lachen," zei
hij, ofschoon het wat vreemd moge
klinken, na een ernstig ongeluk als dit.
Het paard, dat ik bereed;, viol over mij
heen, maar gelukkig heeft het mij niet
bezeerd. Ik had wel al mijn ledematen
kunnen breken, maar dot is niert ge
beurd. Toah bijken die twee mannen zoo
ernstig, alsof ik doodolijk gewond was
en zij doen not. al» of ik ml sterven. Wat
oen onzin 1 Ik heb zelfs geen pijn
heel smaal geen pijn.- U «iet toch ook
«een reden, voor bezorgdheid, wel?"
„De doktoren zijn knapper dan ik,"
aeri zij. op een. zochten, vriendelijken
toon terwijl zij zioh afvroeg, waarom
Bijn,gelaat haar .ieder oogonblik meer
bekend voorkwam.
jjat i» htm werk om gewichtig te
doen en <1® menschen bang te maken,"
zei hij. „Ik heb zelfs nog nooit aan den
dood gedacht Om mij te vertellen,
dj» zich betrekkelijk zoo goed voelt, dat
ik binmen enkele uren zal sterven, i» de
grootste onzin, waarvan 4k ooit ge
hoon! heb.
Wart kou zij doen of zeggen? Toch
wda het (naar toevertrouwd en zij moest
haar best doen.
„Zoudt gij ook int» willen hebben?"
vroeg zij zacht.
„Ja, graag. Geef mij, waar ik heel mijn
1 even van heb gehouden een sohui-
mend glas dfartttDBWMBtCte
Jk ia! hot voor u krijgon," Md rust»
Teresa.
De zièk» man lachte, terwijl hij koek
ho© het fonkelende vocht schuimde in
hert glaa.
„Dait zal een mensoh goed dben," zei
hij en zij vroeg zich mot' een zuoht af,
hoe zij hot hart van zulk een man zou
kumven vooitbereiden op den dood Zij
ging jm&t hem toe, weer met dat vreem
de gevoel vam zijn stem meer to hebben
gehoord, dat haar voortdurend bekroop.
Voor het oeret zag zij ziju gelaat. Hst
was een wonder, dort zij het glas niert
liet vallen, dat geen kreet van schrik
en venbaaing aan haar lippen ontsnapte!
Een dichte bos donker haar lag op hert
wtitte kussen een donker, knap ge
laart, waarvan haar iedere trék bekend
W1M do doniere oogon, dB P0g«lnia#i8»
woritobrauwea, dö «oherpe mood mol d»
doodmoe snor hel gelaat vam fcapilein
Ardhie Dougda». dat lij hel luist bad
geaiett ta hel gerecètadiof vam Ardroe-
aam! Zij atond een oognnblïk heel «til
na haw ontdok ting, bleet en bevend en
aangegrepen deor een plolaeltag gevoed
vam mvatta en slapheid.
„Kom mater," nei de aieite opgewekt,
„geef mij nul den wijn It tan mü niet
bewegen. U moet mij wat omhoog hel
pen It ben wat stijf van den val."
Zij hief lijn hoofkLoP en hieH heit
glu aam zun Uppen. Én terwijl zij dit
deed, voelde zij zioh aoo diep ellendig,
dat zij zich sleoMa met moeite kon
staande houden Al de bijzonderheden
van dat vreeeeiijte tooneel kwamen haar
weer voor dan geert. Zü Mg weer d»