-AVIOL-1 te snee mm Indian Wormwiel WECK Fordson, ZOMER-OPRUIMING OPRUIMING S KERSEN OP REIS? Boerenwagens Bakfiets Oe nieuwe Ford Phaeton KERKBOEKEN Boekh. J. de Ven Spenenzalf GENIET TEN VOUE i VAN DE ZOMERWEELDE LINCOLN s „DE KLEINE WINST" cfie Sprits Van Rondom RADIO CRAMOFOQM orieuiJeider Harren en 2 Bestelauto's Te koop aangeboden I ooKDinflerii a. RodenDaen Te koop aangeboden: Lopikerstraat Schoonhoven. Importeur B. J. uan Bsmmei. H. A. van Baaren HONIG'S pudding Misdruk fl.00 p. 10 kilo Maandagmorgen 23 Juni IN ALLE AFDEELINGEN GEZ. VAN DANTZIG Winkeljassen Kantoorjassen Slagersjassen Huisjasjes Letecfite ScflOOtl kovet ilevlqevakken •rcans aesen Blauwe- en Zwarle Colbert Costuums WILBRA CH R. VAM DAIM III FEUILLETON. Da Boozs Getal van 't Moeras. Mengelwerk. Een paar groote dwazen EZRSTE Bk.AD Rlgl'WSBLAD WtPR gWP-HPttttNP CU PTHKt'Ht. v.JCjnllwmMili! Courant VRIJ6AB 20 Wi] bouwon voor U ieder «cheme. tïnDnSrvn»f"'i>*"0?dl£?h,|d",l: °mjb0uwcn.v"nu,'?erdp l?",clltn f 760 3-Umps Toestellen vana! f 48. Schitterende Blec. Dyn. Luldapeekera, „Hegr," ^UROPOON dere lat ate In bouwdooten, f 22. Voor telfbouweri de nleuwale Schema's en Onderdeden. Oralis hulp en advies. Maakt nu een Weergever aan Uw Radiotoestel, kosten zijn slechts f 19.50, en U kan do mooie Oramofoonpla-ten door toestel en luidspreker hooren. Prachlkaslen geen 63 doch 45 gulden. Platen f 1 20 en 12.- Veeren vanaf f 1.25. Enkel veerwerk, geheel compleet f 9.50. Dubbel Veerwerk (schuif, toonarm, enz.) f 12.Inzetten van Veeren en Werken. Steeds de nieuwste Platen. mmm JAN BROUWER HAVEN 09 - SCHOONHOVEN Philips Toestellen desgewenscht f 3.50 HET BESTUUR DER LEKKCRKERK en ONSTREKEN gevestigd te Lekkerker*, brengt hiermede onder de aan dacht van hare verzekerden, dat bij hie. van aangifte moet geschieden bij het Bestuur. Een hooi boor is ter beschikking bij den Voorzitter. Namens het Bestuur, B. STREEFLAND, Voorzitter. To koop: met breeden loop. waarvan één geheel Luxe bij W. v. STAM, Bergambacht. Een gesloten in prima staat Te zien bij: A. KERSTEN, Boek handel, Jaarsveld. Vanaf Woensdag 25 Juni Kerrfen verkrijgbaar in de Kersenboomgaard van L, F*, v. Staveren Zoowel Zondag als Workdagen AMEIDE A D LEK VOOR. GOUDA neeej v.h. H. I ItFHEBBER WAL, SCHOONHOVEN t Layering van alle soorten BINDWERK Tevens ook Ingericht voor alle voorkomende - CARTONNAGE Billijke prijem. Vlugge ajlevering. Een in zeer goeden staat verkeerend 7-9 P.K. geheel eleotr. Te bevragen bij: H. HEUVELMAN, Kaashandel, Ouderkerk a.d, IJssel. (J laai toch zeker «ak Uw Scbaenea Bepareeren HET IS UW VOORDEEL De meest volmaakte Qrasmaal- machlne is het merk „Prima" zoowel een alstweepaards De „Prima werkf ges-mach loos, trekken zeer licht een Jongen kan deze machine bedienen. Maakt geen onkoaten aan uw oude machine, koopt een „Prima" welke U genot en «oordeel geeft. „Greif" paardenhark, de reclame hark overtreft allen. De „Komeet" Schud der bewerkt het hooi beter dan een ander. Dan de „Kras" Qraan- maaier de besteen solied ste van geheel Europa, billijk in prijs en laverbaar uit voorraad. Oudenrijn CU.) ST EBILISCEBTOESTELLEN INMAAKGLAZEN GUMMIRINGEN merk door geen namaak geëvenaard. Officieele verkoopcr: Haven 70 Telef. 17 Sohoonhoven Alle bestellingen op Weck- artikelen worden franco ge leverd l Telefoonkosten wor den vergoed 1 Vraagt Wet bet», vraagt ilttdl bes oeoeio mcp honio s maïzena seS Schaft U nog heden één van de prachtige, ruime en comfortabele nieuwe Ford-modellen aan. Stelt het niet uit. Iedere dag uitstel beteekent een dag minder genieten van uw vrijen tijd, weekend en vacantie. De Ford brengt U hoogst geriefelijk, snel en veilig overal waar U wilt. Mijdt de volle, warme, benauwde spoorweg coupés. Gaat naar buiten met den Ford en ge niet van zee, bosschen, bergen en dalen op een wijze als nooit te voren; Motor: 4 cylinder 40 rem-P.K, Achter brug: sped ale constructie, waardoor gewicht gedragen wordt op het einde van de ash ui zen, niet door de draaiende assen. Remmenj zes, alle van bet inweodig-uitzet- tende type en geheel ingesloten. Stuuroverbreoging: nastelbaar worm- en sectortype. Veeren: bij zonder soepel. Schokdempers: „HoudaiUe", dubbelwerkend type vóór en achterVoorruit; Triples oospüntcrbaar gUa N.V. NEDERLAND5CHE FORD AUTOMOBIEL FABRl EK, ROTTERDAM Official Ford Dealer: A. Schakel, Schoonhoven. Official Ford Lincoln Dealer: N.V. Tresfon Co's Automobielbedrijf, Rotterdam. Drogisterij „De Goudsche Gaper" Markt 8; Gouda S. W. N. v. Noolen. Schoonhoven (aanvang 9 uur) baglnt de GROOTE BIJ HOOGSTR. 9-11 - GOUDA - TEL. 385 Ter voorbereiding zal onze Zaak Zaterdagavond 7 uur GESLOTEN zijn Hot adres voor K0BTE TIENDEWEB 22 GOUDA -Extra Zomeraanbledlng van Een- en twee-rU (nlcnwstp deiilns). Pr|J#eii vmum! 150 Prima pasvorm gegarandeerd. Op aanvraag Adres: worden de Staleji IJ franco toegezonden. H. B. STEENKAMER Heeren- en D.meskleermakeril Tnrfmerfci lo„ Gondii Dan hebi U zeker eerst met de bekende Lederverf Uw koffers weer als nieuw gemaakt? Met Brauns' Lederverf „WILBRA" kunt U evengoed Schoenen, Motorjassen, Handtasschen, Centures enz. verven en weer als nieuw maken I Brauns is tevens de fabrikant van de bekende yy CITOCOL" Huishoudverven Verkrijgbaar bij de voornaamste zaken t K- Tlendowog 13 Gouda Door groote voorraad en kleine ruimte voor eenige weken tegen spotprijzen te verkrijgen. Franco levering o.a.: Eiken Dressoirs en Buffetten vanaf ff 3L- 2 Fauteuils en 4 Stoelen met moquette ff 35.- 6 Prachtstoelen met veeren m. moquette ff 48«- Aparte Fauteuils, eiken en beuken Eiken Linnenkasten vanaf ff 45.- Dito met leer f 30.- 2 Crepauds en 4 Stoelen vanaf ff 95.- diverse sorteering, tegen spotprijzen Tapis Beige Karpellen 3X4 Axninster dito v.al f 17.- vanaf f 9.78 Pluche Tafelkleeden Kapstokkleeden f 2.- vanaf f 8.B0 Schilderstukken - Spiegels - Losse Lijsten Portrellijslen Kapstokken enz. enz. tegen sterk verminderde ppijzen Tweeoe blad NIEUWSBLAD VOOR ZWP-MOLLAND EN UTRECHT. Srimmhorsnsriw Cwir.nl VRIJDAB 90 JUNI 1090 F door JAN KIJKUIT. Job al» veeartssnljkundigs. „Kennen jullie soms eene Van den Berg, jongens?" vroeg tante, terwijl zij ons over haar onafscheidelijke öchoonhoven- sche Courant peinzend aankeek. „Van den Berg? Van den Berg?", «ei Jod, met een bedoeling om grappig te zijn, „he tkomt mij voor dat ik dien naam meer heb gehoord." „Jawel, tante," antwoordde ik beleefd, „ik ken wel eene Van den Berg. Daar heb je bijvoorbeeld Van den Berg van de mar garine-trust en dan ken ik nog een Van dfêh-Berg, die veldwachter ia op „Ach, jullie domooren," viel tante in, „ik bedoel natuurlijk die meneer Van den Berg, over wien de Schoonhovensche Courant hier schrijft, over dien man, die een middel tegen het mond- en klauw zeer heeft uitgevonden." Natuurlik hadden Jod en ik dat ook in de Schoonhovensche Courant ge lezen en we riepen dus: bedoelt u dien Van den Bergl" „Een reuzenkeret," voegde ik er bij. ,Een kraan," vulde Jod aan. „Zou 't waar zijn?" informeerde tante voorzichtig. Misschien zijn ze daar in Spanje wel een beetje gemakkelijker dan de geleerde heeren hier, want ik kan toch niet gelooven, dat, als die dolters en professoren hier maar een oogenblikje hadden kunnen denken, dat het mid delhoe heet het ook weer, goed was, ze dat niemand zouden hebben gezegd." „Daar moesten we nu eens een veearts ofzoo iemand over kunnen hooren,' merkte ik op. „Als je iets over mond- en klauwzeer wil weten, kan ik je ook wel helpen," sprak Jod tot ons aller verbazing. „Wat zeit-ie?" vroeg tante na een oogenblik van stilte. „Wat zei je eigenlijk, Jodocus?" vroeg ik, want ik kon niet gelooven dat ik hem goed had verstaan. „Ik zei," herhaalde Jod, „dat, als jul lie iets over die ziekte wilt weten, ik je wel kan inlichten." „Heb je de rechtsstudie er aan gege ven en ben je in de veeartsenijkunde gaan studeeren?" vroeg ik. „Ja," hernam Jod bedaard, alsof 't zoo maar niets was: „ik ben ook bezig om 'n middel tegen de gevreesde ziekte te zoe ken." Tante hapte naar adem en ik viel on geveer ongeveer van mijn stoel van ver bazing. „Jod!" gilde tante eindelijk, alsof ze haar neef in het water zag storten. „Ben je wel heelemaal goed?" vroeg ik bezorgd naar Jod kijkend. „Ik ben volkomen normaal en beter bij mijn verstand dan een van jullie en ik zal je bewijzen, hoever ik al ben. Luister maar eens. Het mond- en klauw zeer is een spoedig verloopende uitslag ziekte met koorts gepaard gaande. De ziekte openbaart zich vooral in het slijmvlies van den mond en in de huid nabij de klauwen. Het zijn blaasjes en blaren, die openbreken en ontvelde zoo genaamde zeere plekken achterlaten. De ziekte is het eerst voorgekomen in de 17e eeuw in Zwitserland en in Duitsch- land. Later is zij overgeslagen naar an dere landen. In 1838 kwam zij bet eerst in ons land voor en in 1870 ook in Amerika. Vooral het rundvee, maar ook schapen, geiten en varkens lijden er aan." „Dat is inderdaad heel knap," sprak ik vol Verwondering over Jod's uitge breide en onvermoede kennis, „maar ik kan niet zeggen, dat het vee veel beter zal wórden door die kennis van jou." „Die opmerking van jou is zeer juist en voor iemand van jouw geestelijke ver mogens ook natuurlijk, maar ik ben nog niet uitgepraat. Nu kom ik met mijn mid del. Hoor nu goed en probeer of je mij volgen kunt, zei hij met onuitstaanbare verwaandheid. Het paard is on vatbaar voor de ziekte," vervolgde hij met geheimzinnigen nadruk. „Wat betee kent dit? Dat beteekent volgens mij, dat men bij het paard de genezing moet zoe ken." „Jawel, Jod," onderbrak tante nuchter, „maar als een paard onvatbaar is voor de ziekte, behoef je dat dier ook niette genezen." „Wacht even, tante. U hebt wel eens gehoord van serum .Dat maken ze, door een dier opzettelijk ziek te maken en dan van de bloedwel een middel te bereiden. Nu wil ik dat doen met een paard." „Maar hoe kan je een serum maken, als het paard niet vatbaar ie?" „Daar ben ik al ongeveer mee klaar. Het paard is onvatbaar. Nu behoef 1* niets anders te doen dan te onderzoeken, waarom het paard onvatbaar is qn dan maak ik uit de onvatbaarheid van bet paard een middel, om ook de koeien on vatbaar te maken." Ouwe Teun had het laatste gedeelte van Jod's toespraak gehoord en op zijn onverstoorbaar kalme toon zei hij nu: ,Ik heb ook zoo'n middel en ik ben er ook ongeveer mee klaar. Ik heb een mid del tegen te kort aan geld en dat werkt net zoo prachtig, als dat van Jod. De rij ke menschen hebben geen tekort aan geld, moet ik onderzoeken, waar dat aan ligt, ecv,dan breng ik dat middel over op de arme menschen, en dan zijn we alle maal rijk." Tante lachte, ik schaterde en Teun grinnikte alleen Jod was kwaad. Naar het Engelsch van ELLIOT BAILEY (Nadruk verboden.) Het was Bobbie Lancing, die de oor zaak was van mijn kennismaking met „Getaway Creek". „Waarom kom je hier niet een paar dagen bij ons logeeren, Marshall, ouwe jongen?" scheef bij. „Mijn zuster en ik en de oude juffrouw, die voor ons zorgt, wo nen tijdelijk op een landhuisje midden ir het moerland niets dan eenzaamheid, waar je in een wijden omtrek maar om je heen kijkt en de grijze Noordzee niet ver weg. Je kunt er heerlijk jagen op wa terwild en de streek, Getaway Creek heet hij, heeft een heel eigenaardige schoon heid; hij vormt net een geschikten ach tergrond voor iemand, die zoo belust is op het romantische als jij." Het slot was natuurlijk, dat ik ging; had Bobbie, een van m^jn beste vrienden notabene, in geen jaren gezien en ik moest mezelf bekennen, dat ik erg be nieuwd was, hoe Mary Lancing zich ont wikkeld zou hebben. Toen ik haar het laatst gezien had, was ze een aardige bakvisch op lange beenen Ik zag direct, dat Bobbie zelf niet veel veranderd was, toen hij mij aan de klei ne spoorweghalte kwam afhalen. Even later zaten we in zijn goed-uitzienden two-seater en snorden over de twee mijl- langen, windenden weg, die naar «ijn landhut! roerde, Naar het Engelsch. van LIONEL BROWN. Dit is het verhaal van een paar groote dwazen, waarvan ik er éen hen. Het was de dag nadat ik van een meer dan vermakelijke vacantie thuisgekomen was. Om één uur ging ik bij Emerson koffie drinken. Het leek wei of heel Engeland daar lunchte, want het was er stampvol en ik was op het punt om weer weg te gaan, omdat ik geen tafeltje kon bemachtigen, toen Tim Lycett mij bij den arm pakte. „Kom bij mij zitten, Apn", invi teerde hij, „ik heb een tafeltje bij het raam". Ik was zooals te begrijpen, in een landerige stemming en dus blij, dat ik hem ontmoette. Tim behoort tot het „vriend in nood" soort, een jon gen waar je op aan kunt Hij Is se cretaris van de Eüljamb Engineering Co. (mijn oom's goudmijn, waar ik ook werk), maar eigenlijk komt al het werk op hem neer. „Tim", begon ik, „ik ben ge ruïneerd i" Hij grinnikte en vroeg een ande ren uitleg. ,Jk moet twee-en-lwintig pond heb heir of ik ga doodl" „Ga verder'\ moedigde Tim aan. Ik ging verder en vertelde hoe ik Lp de vacantie de Hardwigks aan ?ee ontmoet had Gerald en zijn zus ter Muriel, gezellige lui 1 Ik was eigen lijk een beetje verheid op Gerald geworden, ze inviteerden me in de stad. Op een avond, toen we van een caberet-voorstelling thuisgekomen waren, hadden we kaart gespeeld. Eerst had ik aardig gewonnen, piaar toen kreeg Gerald de bank en ik heb nog nooit iemand gezien, die zooveel geluk had. Kort en goed, ik verloor lwee-en-twintig pond ik had na tuurlijk niet zooveel geld bij me. Maar ik gaf GeraJd een schuldbeken tenis en beloofde hem het geld te sturen, zoodra ik thuis was. Ik xer- dien drie pond per week en daarvan moet ik leven. Moeder is wedilwe en twee kleintjes ziin nog op school. „Weet je zeker, dat er eerlijk ge speeld werd?" vroeg Tim. „Absoluut als jij de Hardwicks kende, zou ie er evenmin aan twij felen als ik „Ja wat dan? Weet je wat: Vraag voorschot op je salaris; je oom kan je dan iedere week wat inhouden". „Wat ben jij een lieve ezel", gaf il^ ten antwoord; „je kent oom toch immers ookl Bovendien als hij wist waarvoor het was, ging ik subiet de laan uiL Bedenk eens wal beters. Tim". Tim staarde uit het raam, totdat ik dacht dat hij me vergeten was. "„Houd Je... houd je van Hard wick K vroeg hij plotseling. Ik had hem wel een draai om zijn ooren willen geven, maar iets in zijn o ogen waarschuwde mij me bedaard te nouden. „Ik weet het niet", stamelde ik. „misschien: hij is zoo anders dan de meesten". Tim keek weer uit het venster; toen zei hij opeens: „Je hebt gelijk, Ann. Dat geld moet direct betaald worden. Laat ik het je leenen" „-Jij?" vroeg ik verbaasd. „Ik dacht dat jij blut was. Anders was ik er niet met je over begonnen". „Ik ben ook ^blul maar het gaat toch wel", lachte hij. „Dan ga ik maar niet naar Jersey mijn fami lie in Sheffield heeft me graag te logeeren en dat kost me om zoo te zeggen niets. Daarom kan ik het je leenen". Zijn toon klonk te onverschillig ein ik wist bovendien hoe hij Jmd krom-gelegen om voor een vacantie- uitstapje naar Jersey te sparen. „Tim", verklaarde ik, „dat offer neem ik met van je aan, je kunt mij met voor de mal houden. Ik vind je een reuzenschat, maar dat doe ik niet".i Enfin, we kregen ruzie erom en den heelen weg naar kantoor en later van kantoor naar huis ruzieden we verder, maar ik hield voet bij stuk ep nam het geld niet aan. Den volgenden morgen, toen ik aan de schrijfmachine zat, werd ik bij oom Foljamb ontboden. „Tel dit, Ann!" sneauwde hij, ter wijl hij zijn voorhoofd afveegde. „Ik geloof dat ik mij vergist heb". Ik telde de bankbiljetten en de zak met zilvergeld die op tafel lagen en gaf het totaal op. Hij spuwde haast vuur toen hij zei, dat hij ook tot dat bedrag gekomen was en dat er twintig pond mankeerde aan wat er had moeten zijn. „Ik heb de. Bank opgebeld", zei hij, „voor het geval dat Lycett 2ich ver gist had, maar ze zeiden, dat hij het gewone bedrag gehaald had". „Waarom laat u hem niet even ha len, hij gaat pas met de trein van 11.20". Hij stuurde de boodschappenjon gen op de fiets weg en het duurde niet lang of Tim kwam in een nieuw reispak net kantoor binnenwandelen. „Ik begrijp niet, dat er iets van gestolen kan zijn, meneer", zei hij toen mijn oom hem op de hoogte had gebracht. „Dan zou de dief de Fest ook wel meegenomen hebben" „Waar is het ontbrekende, als het niet gestolen is?" vroeg oom. Tim fronste het voorhoofd. „Waar hebt u de sleutels gelaten, nadat ik ze gisteren gegeven had. meneer?" v „In mijn zak gestopt natuurlijk", blafte mijn oom. „Dacht je soms, dat het mijn schuld was?" „Ze lagen op de schrijftafel, toen ik er de post neerlegde om te teeke nen" mompelde ik. „U was toen in de fabriek „Kun je daar een eed op doen?" schreeuwde oom. „Ja!" antwoordde ik kalm. „Ieder een kon door uw privédeur hier bin nenkomen. zonder dat in het perso- neelkantoor iemand het merkte tenminste iemand, die met de situatie hier op de hoogte is". Oom blies als een locomotief die op vertrekken staat en greep de tele foon. 4 „Ik zal de politie ervan in kennis stellen!" brulde hij" Daar zal die smerige dief voor boeten!" Ik gaf Tim een knipoogje. Als oom zich zoo vreedelijk opwindt, ziet hij er zoo ontzettend grappig uit. Tot mijn verbazing knipoogde Tim niet terug. Hij ^af mij een koelen blik en wendde zich tot mijn oom: „Wacht u nog even, meneer", viel hij hem in de rede. „Ik bedenk daar plotseling Iets Hebt u wel in mijn kantoorkas gekeken?" We zeiden dat dit niet het geval was en Tim haastte zich naar zijn kantoor. In twee minuten was hij terug met een pakje bankpapier. „Ik ben bang, dat het miin domme schuld is, meneer", zei hij met een efïey stem". Ik heb deze gisteren in de haast in mijn kantoor laten liggen' Oom nam de bankbiljetten, telde ze keek toen ijzig op en knikte. „Het is twintig pond,, meneer Ly cett We zullen er maar niet verder over spreken, maar als jullie jonge lui eens wat meer aan je werk en minder aan vacantie dachten, zou 't wel zoo goed zijn. Er viel een lange stilte, ik kookte inwendig van woede. Als ik "bedenk hoe'vreeselijk hard Tim werkt en hoeveel hij oom uit de hand neemt was het meer dan erg, dat hij zoo uitgekafferd werd om een kleinigheid Ik wou juist iets zeggen toen oom vervolgde: „Gaat u nu maar heen, meneer Ly cett. Ik hoop, dat u een prettige va cantie hebt Tim zei geen stom woord en "keek mij niet eens aan toen hij wegging. Een week lang gebetirde er niets bijzonders. Ik was er tenslotte toege komen om Gerald te schrijven, dat ik geen geld had en hem iedere maand twee pond zou sturen tot we quitte waren, ik schreef Muriel ook, maar kreeg van geen van beide ant woord. Tim schreef evenmin en ik had danig het land. Een dag of tien na de scène over de vermiste twintig pond riep oom mij weer in het privé-kantoor. „Lees dat!" brulde hij met uitpui lende oogen. „En zeg me je meeniug!' Hij smeet me een groezelig velletje schrijfpapier toe, waarop in slordige letters dit geschreven stond: t „Als u dezen ontvangt, ben ik vei- lig weg. Ik wil u zeggen, dat ik dol ben op wedden en toen ik die sleu tels op uw bureau zag liggen, leen de. ik twintig pond van u. U kon ze missen en ik kreeg de kans, waar na ik zoolang verlangd heb. Ik heb ze op „Wandering Star" gezet en een aardig stapeltje bankpapier gewon nen, reden waarom ik u de twintig pond hierbij retourneer met dank voor het gebruik. Ik ben op weg naar een nieuw land en hoop even veel succes in het leven 'te hebben als u. Met beleefde groeten, Hoogachtend: JOSEPH SALT". Salt was de concierge. ,jMaar", hijgde ik, „Tim heeft die twintig pond in zijn'kas gevonden". „Juist 1" En Salt geeft me twintig pond Lerug!" schreeuwde hij, ter wijl hij het bankpapier over de tafel smeet. „Ik moet van dat gegoochel en geknoei niets hebben op mijn kan toor. Waar is Lycett? Wanneer komt hij terug? Tk moet net naadje van de kous welen!" Met een schok stond de afschuwe lijke waarheid voor mijn geest en ik was te veel van streek öra te spreken. Tim, die gezegende idioot moet ge dacht hebben, dat ik het geld wegge nomen had, hij had ze van zijn eigen geld terugbetaald 1 Ik had lust om te gaan gillen en den boel kapot te slaan. Dus zoo'n mooi idee had hij van mij dat hij mij tot zooiets in staat achtte I Ik was dol van woede Oom praatte aan één stuk door. maar ik hoorde niets van wat hij zei. Ik zat op heete kolen tot het eindelijk lunchtijd was en toen de fluit fjmg, holde ik weg om te trach ten Tim s adres gewaar te worden. „Hij is in den tuin!" antwoordde zijn kost juffrouw glimlachend. „Hij is heelemaal niet op reis geweest, hij doet hier een rustkuur „Meneer is niemendal in zijn humeur den laatsten tijd". Het was een oud huis met een grooten, diepen, lommerrijken tuin en toen ik met opgestoken zeil over het grasveld liep, was ik overtuigd, dat Tim inderdaad behoefte zou heb ben aan een rustkuur ais ik mijn hart gelucht had. Hij zag mij aankomen en stond uit een luien stoel op. „Het spijt me vreeselijk voor je INGEZONDEN MEDEDEELINfl. Gezonde klppan - v«él «laran. Gezonde Uppen krijgt en houdt Ge, als U de gezondheids-drank A VIOL gebruikt! Dagelijks eenige druppel» in het drink water voorkomt be$mettlng. AVIOL bevor dert eetlust en «pljgverlering en is een krachtdadig In- en uitwendig geneesmiddel bij de meeite ziekten, PrIJa: ff3.5t fft- VfMfl flf.tti Ploiavte- Handboek li. N.V. V«,koop kantoor Preparaten Dlereoarta D mie ent. Rotterdam. Te Schoonhoven: A ëlsbnaae, Haven 88; Benschop: M. A. Boumanb; Polsbroek: A. SdHouTKH. Zooals hij mij geschreven had, was het een vreeselijk verlaten streek, waar hij zijn tenten had opgeslagen. Naar het Noorden en Zuiden zoover het oog reikte strekten zich de moerassen uit. De heele atmosfeer was oververzadigd met de zilte pittigheid van de zeelucht en ver weg was de grijze schemering van den Oecaan-zelf. Het trof mij, dat zoo er al iets veran derd mocht zijn aan Bobbie Lancing, dat daarin bestond, dat hij een tikje ernsti ger was geworden en ik zei hem dat ook. „Vind je?" vroeg hij. „Ik denk, dat dat een gevolg is van iets onplezierigs, dat vanochtend gebeurd is. Er is een jonge man doodgevonden op den weg, net voor ons hek." „Goede hemel I" riep ik verschrikt. „Dood.dat wil toch niet zeggen?, „Vermoord? Helaas wel. Op het hoofd geslagen met een ijzeren staaf of zoo iets. „Iemand uit de streek?" „Ja, de zoon van den waard ait „Het Wapen van Getaway Creek"een al leraardigste, flinke jonge vent, met wien ik meer dan eens in de moerassen op jacht ben geweest." „Arme kerel," zuchtte ik. „En geen spoor van dpn moordenaar?" „Neen. De' politie heeft de zaak na tuurlijk in onderzoek. Maar laten we er niet verder over praten, Marshall. Ik zou het jammer vinden, om je stemming te bederven op bet eerste oogenblik van je aankomst" Een paar minuten later reden we de oprijlaan van Lancings buitenhuis in, 'n aardigs, modern» rüla, tan tint mdi»- pingen. Langs den geheelon voorkant liep een veranda, vanwaar men door den tuin en over den weg heen, het gezicht had op de kreek Getaway Creek bij vloed een breed, machtig water, maar bij eb leek het meer op een uitgestrekt dal van glinsterend slib. Aan de andere zij de van de kreek was het eindelooze moerland en in de verte klonk zacht het eeuwige, doffe bruisen van de Noordzee. Er scheen geen enkele andere behui zing in de buurt, naderhand ontdekte ik dat het dorp bijna op een mijl afstand lag. Ik kon het gevoel was het eigen lijk niet een gevoel van beklemming? niet van mij afzetten, dat het hier wel buitengewoon eenzaam was. Maar de aanwezigheid van het la chende meisje, dat ons op de veranda stond op te wachten, verbande onmiddel lijk elke sombere gedachte, die dreigde in mijn geest op te komen. Het aardige schoolmeisje was opgegroeid tot een won derlijk mooie jonge vrouw, in wier grijze oogen dezelfde eerlijke, openhartige vriendelijkheid woonde al» in die van haar broer. „Komt u binnen, meneer Marshall," zei ze gastvrij. „De thee i« juist klaar en ik geloof, dat onze goede oude Jane ter eere van dezen gaat een speciale lekker nij gebakken heeft." Dit laatste bleek inderdaad het geval en het werd een gezellige theepartij. En de avond, die volgde, was al even prettig, Bobbie en ik haalden herinneringen op aan oude tijden, en toen ik naar bed ging, wensohte ik mezelf geluk met het hit tit< it di inTiWti! TM mija taf- Annl Het moet vreeselijk voor je zijn". Dat was een begroeting, die ik heelemaal niet verwacht had en het werkte als een koude douche. „Wat is vreeselijk voor me?" vroeg ik verbluft. Hij zwaaide met de krant, die hij in de hand had, „Heb je dit ge lezen?" „Neen, wat?" Hij gaf me het blad zonder iets te zeggen. Op de eerste pagina stond een- foto van Gerald Hardwick, met een onderschrift in vette letters. Ik las het en stond als aan den grond genageld. Ik hoorde dat Tim wegliep eaa fk ging zitten om het nog eens te lezen. Er stond: „Snape, zich noemende Gerald Hardwick en zijn vrouw, die zich uitgeeft voor zijn zuster Muriel zijn gisteravond gearresteerd in ver band met den juweeiendiefstal in hotel Bristol". „Ik ging naar Tim toe en pakte zijn mouw, „Tim", fluisterde ik, „Geloof je heusch, dat ik die twintig pond weg genomen heb?" Hij keerde zich om en keek mij recht in het gezicht. „Je zat in het nauw en je hield vanHardwick. Het was mijn be doeling om je het geld te leenen, dus' maak je er geen zorgen over". Met moeite slaagde ik erin om me een beetje in bedwang te houden. „Je bent een ezel", raasde ik. „Een idiote ezel 1 Ikben door die lui bedrogen, maar ik ben geen gemeene dief en het was schandelijk van je om me van zoo iets te verdenken". Zijn gezicht werd heel bleek en hij wendde zijn oogen van mij af. „Ik heb hét goed bedoeld, Aan", stamelde hij, „en het spijt me meer dan ik zeggen kan als ik je gekwetst hebt, maarhet scheen me de eeni ge oplossing". Daarop vertelde ik hem wat er dien morgen op kantoor gebeurd was „Wat een gruwelijk misverstand!" zei hij gesmoord. „Ann, kun je mij vergeven?" „Oom Foljamb zal je niet vter^- geven", antwoordde ik ontwijkend. „Als je terugkomt zul je wel meteen je ontslag krijgen". „Dat is niet zoo erg. Ik ga toch weg". „Zeker naar Sheffield vroeg ik hoonend. „Sheffield? Goede hemel neen. Ik heb een goede baan gekregen bij Pars-on's Canadian Engeneering Comp. Ik had geen zin meer om hier te blijven. De volgende maand ga ik weg. „O I" hijgde ik. „O Nu pas stond het mij helder voor den geest wat Tim voor mij betee- kende, dat ik hem zoo vreeselijk zou missen als hij zoover van me weg- [ing. Ik keek hem niet aan ik torst niet. „Nu ik wensch je veel geluk", jei ik heesch. „En als je het weten wilt, ik hield heelemaal niet van Gerald Hardwick neen, dat was maar verbeelding, dus je hoeft heelemaal geen medelijden met mij te hebben". verwaarloosden vriend had aangenomen, en ik droomde dien nacht van de grijze oogen van zijn mooie zuster 1 Den volgenden ochtend, toen ik op stond, was mijn eerste werk om uit het raam te kijken en ik zag, dat de ochtend zon de nu-volgeloopen kreek omtooverde tot gesmolten zilver. Ik kleedde mij vlug aan en ging naar beneden. Maar hoe vroeg ik ook was, de anderen waren mij al voor en ik zag onmiddellijk, dat de schaduw van nieuwen rampspoed over hen lag. „Weer een moord, Jim!" klonk Bob bie's sombere morgengroet, toen hij mijn vragendon blik zag." Dezen keer ia het een meisje." Jane, de oude huishoudster, had met het ontbijt het booze nieuws gebracht Het bleek, dat dien morgen, heel vroeg, Nellie Tragett, de twee-en-twintig-jarige dochter van de kruidenierster van het dorp, geworgd was gevonden, nadat er den heelen nacht overal naar het meia- je gezocht was. Wéér scheen elk spoor van den moordenaar te ontbreken. Het merkwaardigste van het geval waa, dat het meisje verloofd was geweest met den jongeman, die den vorigen dag vermoord was gevonden, maar dat maakte de taak niet eenvoudiger. Zoo op bet^er- ste gezicht zou men weliswaar zegi^h dat deze dubbele moord het werk was van 'n jaloerschen medeminnaar, maar niemand kon zich herinneren, dat een van de dor pelingen, of een andere jongen uit de streek, Nellie ooit met toenaderingspo ging» Wu lutig gevallen- U wai van kind af bijna, verloofd geweest met den zoon van den herbergier. .Get grootste deel van den dag brach ten we door met zeilen op de kreek en op de kalme wateren van de Noordzee en de gouden klaarheid van het stralen de zomerweer, maakte het moeilijk om zich in te denken in den grimmigen ernst van den dood. En toch zagen we op ver schillende punten van het moerland groepjes menschen, kennelijk op zoek naar sporen van den onmensch, die deze twee jonge, bloeiende levens, had afge sneden. Dien avond rondom het vuur on danks het mooie weer, waren de avonden kil in deze waterrijke, open streek dwaalden onze gesprekken onwillekeu rig weer af naar de dubbele misdaad- Ondanks het uitgebreide onderzoek was er nieta gevonden: de moordenaar wae nog op vrije voeten. Opeens, midden in een «in, zweeg Bob bie Lancing en stak zijn hand In de hoogte. .Luister," fluisterde hij. „Er Is iemand op de veranda!" Ik luisterde gespannen en hoorde ook wat: het kraken van een plank, het steoleche etappen van voeten rondom 't hni». j Als op een gemeenschappelijks inge ving, stonden Bobbie en ik tegelijk op. De blinden waren dicht en het was voor iemand, buiten de kamer, onmogelijk om inaar binnen te kijken. Zwijgend en be hoedzaam kropen wij naar de voorden? I «b flipten uur buiten ia de duisternis.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1930 | | pagina 3