-AVIOL-1
te snee mm
Indian Wormwiel
WECK
Fordson,
ZOMER-OPRUIMING
OPRUIMING S
KERSEN
OP REIS?
Boerenwagens
Bakfiets
Oe nieuwe Ford
Phaeton
KERKBOEKEN
Boekh. J. de Ven
Spenenzalf
GENIET TEN VOUE
i VAN DE ZOMERWEELDE
LINCOLN
s „DE KLEINE WINST"
cfie Sprits
Van Rondom
RADIO
CRAMOFOQM
orieuiJeider Harren en 2 Bestelauto's
Te koop aangeboden
I ooKDinflerii a. RodenDaen
Te koop aangeboden:
Lopikerstraat
Schoonhoven.
Importeur B. J. uan Bsmmei.
H. A. van Baaren
HONIG'S pudding
Misdruk fl.00 p. 10 kilo
Maandagmorgen 23 Juni
IN ALLE AFDEELINGEN
GEZ. VAN DANTZIG
Winkeljassen
Kantoorjassen
Slagersjassen
Huisjasjes
Letecfite ScflOOtl kovet
ilevlqevakken
•rcans
aesen
Blauwe- en Zwarle Colbert Costuums
WILBRA
CH R. VAM DAIM
III
FEUILLETON.
Da Boozs Getal van 't Moeras.
Mengelwerk.
Een paar groote dwazen
EZRSTE Bk.AD
Rlgl'WSBLAD WtPR gWP-HPttttNP CU PTHKt'Ht. v.JCjnllwmMili! Courant
VRIJ6AB 20
Wi] bouwon voor U ieder «cheme.
tïnDnSrvn»f"'i>*"0?dl£?h,|d",l: °mjb0uwcn.v"nu,'?erdp l?",clltn f 760 3-Umps Toestellen vana! f 48. Schitterende Blec. Dyn. Luldapeekera, „Hegr,"
^UROPOON dere lat ate In bouwdooten, f 22. Voor telfbouweri de nleuwale Schema's en Onderdeden. Oralis hulp en advies. Maakt nu een
Weergever aan Uw Radiotoestel, kosten zijn slechts f 19.50, en U kan do mooie Oramofoonpla-ten door toestel en luidspreker hooren.
Prachlkaslen geen 63 doch 45 gulden. Platen f 1 20 en 12.- Veeren vanaf f 1.25. Enkel veerwerk, geheel compleet f 9.50. Dubbel Veerwerk (schuif,
toonarm, enz.) f 12.Inzetten van Veeren en Werken. Steeds de nieuwste Platen.
mmm JAN BROUWER
HAVEN 09 - SCHOONHOVEN
Philips Toestellen desgewenscht f 3.50
HET BESTUUR DER
LEKKCRKERK en ONSTREKEN
gevestigd te Lekkerker*,
brengt hiermede onder de aan
dacht van hare verzekerden, dat bij
hie. van aangifte moet geschieden
bij het Bestuur.
Een hooi boor is ter beschikking
bij den Voorzitter.
Namens het Bestuur,
B. STREEFLAND,
Voorzitter.
To koop:
met breeden loop.
waarvan één geheel Luxe bij
W. v. STAM, Bergambacht.
Een gesloten
in prima staat
Te zien bij: A. KERSTEN, Boek
handel, Jaarsveld.
Vanaf Woensdag 25 Juni
Kerrfen verkrijgbaar
in de Kersenboomgaard van
L, F*, v. Staveren
Zoowel Zondag als Workdagen
AMEIDE A D LEK
VOOR.
GOUDA
neeej
v.h. H. I ItFHEBBER
WAL, SCHOONHOVEN
t Layering van alle soorten
BINDWERK
Tevens ook Ingericht voor
alle voorkomende
- CARTONNAGE
Billijke prijem. Vlugge ajlevering.
Een in zeer goeden staat verkeerend
7-9 P.K. geheel eleotr.
Te bevragen bij: H. HEUVELMAN,
Kaashandel, Ouderkerk a.d, IJssel.
(J laai toch zeker «ak Uw
Scbaenea Bepareeren
HET IS UW VOORDEEL
De meest volmaakte Qrasmaal-
machlne is het merk „Prima"
zoowel een alstweepaards
De „Prima werkf ges-mach
loos, trekken zeer licht
een Jongen kan deze machine
bedienen.
Maakt geen onkoaten aan uw
oude machine, koopt een
„Prima" welke U genot en
«oordeel geeft.
„Greif" paardenhark, de
reclame hark overtreft
allen. De „Komeet" Schud
der bewerkt het hooi beter
dan een ander.
Dan de „Kras" Qraan-
maaier de besteen solied
ste van geheel Europa, billijk
in prijs en laverbaar uit
voorraad.
Oudenrijn CU.)
ST EBILISCEBTOESTELLEN
INMAAKGLAZEN
GUMMIRINGEN
merk
door geen namaak
geëvenaard.
Officieele verkoopcr:
Haven 70 Telef. 17
Sohoonhoven
Alle bestellingen op Weck-
artikelen worden franco ge
leverd l Telefoonkosten wor
den vergoed 1
Vraagt Wet bet»,
vraagt ilttdl
bes oeoeio mcp honio s maïzena seS
Schaft U nog heden één van de prachtige, ruime
en comfortabele nieuwe Ford-modellen aan.
Stelt het niet uit. Iedere dag uitstel beteekent
een dag minder genieten van uw vrijen tijd,
weekend en vacantie. De Ford brengt U hoogst
geriefelijk, snel en veilig overal waar U wilt.
Mijdt de volle, warme, benauwde spoorweg
coupés. Gaat naar buiten met den Ford en ge
niet van zee, bosschen, bergen en dalen op een
wijze als nooit te voren;
Motor: 4 cylinder 40 rem-P.K,
Achter brug: sped ale constructie,
waardoor gewicht gedragen wordt
op het einde van de ash ui zen, niet
door de draaiende assen. Remmenj
zes, alle van bet inweodig-uitzet-
tende type en geheel ingesloten.
Stuuroverbreoging: nastelbaar
worm- en sectortype. Veeren: bij
zonder soepel. Schokdempers:
„HoudaiUe", dubbelwerkend type
vóór en achterVoorruit; Triples
oospüntcrbaar gUa
N.V. NEDERLAND5CHE FORD AUTOMOBIEL FABRl EK, ROTTERDAM
Official Ford Dealer: A. Schakel, Schoonhoven.
Official Ford Lincoln Dealer: N.V. Tresfon Co's Automobielbedrijf, Rotterdam.
Drogisterij
„De Goudsche Gaper"
Markt 8; Gouda
S. W. N. v. Noolen. Schoonhoven
(aanvang 9 uur) baglnt de GROOTE
BIJ
HOOGSTR. 9-11 - GOUDA - TEL. 385
Ter voorbereiding zal onze Zaak
Zaterdagavond 7 uur GESLOTEN zijn
Hot adres voor
K0BTE TIENDEWEB 22
GOUDA
-Extra Zomeraanbledlng van
Een- en twee-rU (nlcnwstp deiilns). Pr|J#eii vmum! 150
Prima pasvorm gegarandeerd. Op aanvraag
Adres: worden de Staleji IJ franco toegezonden.
H. B. STEENKAMER Heeren- en D.meskleermakeril
Tnrfmerfci lo„ Gondii
Dan hebi U zeker eerst met de bekende Lederverf
Uw koffers weer als nieuw gemaakt?
Met Brauns' Lederverf „WILBRA" kunt U evengoed
Schoenen, Motorjassen, Handtasschen, Centures enz.
verven en weer als nieuw maken I
Brauns is tevens de fabrikant van de bekende
yy CITOCOL" Huishoudverven
Verkrijgbaar bij de voornaamste zaken t
K- Tlendowog 13 Gouda
Door groote voorraad en kleine ruimte voor eenige
weken tegen spotprijzen te verkrijgen. Franco levering
o.a.:
Eiken Dressoirs en Buffetten
vanaf ff 3L-
2 Fauteuils en 4 Stoelen met
moquette ff 35.-
6 Prachtstoelen met veeren m.
moquette ff 48«-
Aparte Fauteuils, eiken en beuken
Eiken Linnenkasten
vanaf ff 45.-
Dito met leer f 30.-
2 Crepauds en 4 Stoelen
vanaf ff 95.-
diverse sorteering, tegen spotprijzen
Tapis Beige Karpellen 3X4 Axninster dito v.al f 17.-
vanaf f 9.78 Pluche Tafelkleeden
Kapstokkleeden f 2.- vanaf f 8.B0
Schilderstukken - Spiegels - Losse Lijsten Portrellijslen
Kapstokken enz. enz.
tegen sterk verminderde ppijzen
Tweeoe blad
NIEUWSBLAD VOOR ZWP-MOLLAND EN UTRECHT. Srimmhorsnsriw Cwir.nl
VRIJDAB 90 JUNI 1090
F door
JAN KIJKUIT.
Job al» veeartssnljkundigs.
„Kennen jullie soms eene Van den Berg,
jongens?" vroeg tante, terwijl zij ons
over haar onafscheidelijke öchoonhoven-
sche Courant peinzend aankeek.
„Van den Berg? Van den Berg?", «ei
Jod, met een bedoeling om grappig te
zijn, „he tkomt mij voor dat ik dien naam
meer heb gehoord."
„Jawel, tante," antwoordde ik beleefd,
„ik ken wel eene Van den Berg. Daar heb
je bijvoorbeeld Van den Berg van de mar
garine-trust en dan ken ik nog een Van
dfêh-Berg, die veldwachter ia op
„Ach, jullie domooren," viel tante in,
„ik bedoel natuurlijk die meneer Van den
Berg, over wien de Schoonhovensche
Courant hier schrijft, over dien man, die
een middel tegen het mond- en klauw
zeer heeft uitgevonden."
Natuurlik hadden Jod en ik dat
ook in de Schoonhovensche Courant ge
lezen en we riepen dus:
bedoelt u dien Van den Bergl"
„Een reuzenkeret," voegde ik er bij.
,Een kraan," vulde Jod aan.
„Zou 't waar zijn?" informeerde tante
voorzichtig. Misschien zijn ze daar in
Spanje wel een beetje gemakkelijker dan
de geleerde heeren hier, want ik kan
toch niet gelooven, dat, als die dolters en
professoren hier maar een oogenblikje
hadden kunnen denken, dat het mid
delhoe heet het ook weer, goed was,
ze dat niemand zouden hebben gezegd."
„Daar moesten we nu eens een veearts
ofzoo iemand over kunnen hooren,'
merkte ik op.
„Als je iets over mond- en klauwzeer
wil weten, kan ik je ook wel helpen,"
sprak Jod tot ons aller verbazing.
„Wat zeit-ie?" vroeg tante na een
oogenblik van stilte.
„Wat zei je eigenlijk, Jodocus?" vroeg
ik, want ik kon niet gelooven dat ik hem
goed had verstaan.
„Ik zei," herhaalde Jod, „dat, als jul
lie iets over die ziekte wilt weten, ik
je wel kan inlichten."
„Heb je de rechtsstudie er aan gege
ven en ben je in de veeartsenijkunde gaan
studeeren?" vroeg ik.
„Ja," hernam Jod bedaard, alsof 't zoo
maar niets was: „ik ben ook bezig om 'n
middel tegen de gevreesde ziekte te zoe
ken."
Tante hapte naar adem en ik viel on
geveer ongeveer van mijn stoel van ver
bazing.
„Jod!" gilde tante eindelijk, alsof ze
haar neef in het water zag storten.
„Ben je wel heelemaal goed?" vroeg ik
bezorgd naar Jod kijkend.
„Ik ben volkomen normaal en beter
bij mijn verstand dan een van jullie en
ik zal je bewijzen, hoever ik al ben.
Luister maar eens. Het mond- en klauw
zeer is een spoedig verloopende uitslag
ziekte met koorts gepaard gaande. De
ziekte openbaart zich vooral in het
slijmvlies van den mond en in de huid
nabij de klauwen. Het zijn blaasjes en
blaren, die openbreken en ontvelde zoo
genaamde zeere plekken achterlaten. De
ziekte is het eerst voorgekomen in de
17e eeuw in Zwitserland en in Duitsch-
land. Later is zij overgeslagen naar an
dere landen. In 1838 kwam zij bet eerst
in ons land voor en in 1870 ook in
Amerika. Vooral het rundvee, maar ook
schapen, geiten en varkens lijden er
aan."
„Dat is inderdaad heel knap," sprak
ik vol Verwondering over Jod's uitge
breide en onvermoede kennis, „maar ik
kan niet zeggen, dat het vee veel beter
zal wórden door die kennis van jou."
„Die opmerking van jou is zeer juist
en voor iemand van jouw geestelijke ver
mogens ook natuurlijk, maar ik ben nog
niet uitgepraat. Nu kom ik met mijn mid
del. Hoor nu goed en probeer of je mij
volgen kunt, zei hij met onuitstaanbare
verwaandheid. Het paard is on
vatbaar voor de ziekte," vervolgde hij
met geheimzinnigen nadruk. „Wat betee
kent dit? Dat beteekent volgens mij, dat
men bij het paard de genezing moet zoe
ken."
„Jawel, Jod," onderbrak tante nuchter,
„maar als een paard onvatbaar is voor
de ziekte, behoef je dat dier ook niette
genezen."
„Wacht even, tante. U hebt wel eens
gehoord van serum .Dat maken ze, door
een dier opzettelijk ziek te maken en dan
van de bloedwel een middel te bereiden.
Nu wil ik dat doen met een paard."
„Maar hoe kan je een serum maken,
als het paard niet vatbaar ie?"
„Daar ben ik al ongeveer mee klaar.
Het paard is onvatbaar. Nu behoef 1*
niets anders te doen dan te onderzoeken,
waarom het paard onvatbaar is qn dan
maak ik uit de onvatbaarheid van bet
paard een middel, om ook de koeien on
vatbaar te maken."
Ouwe Teun had het laatste gedeelte
van Jod's toespraak gehoord en op zijn
onverstoorbaar kalme toon zei hij nu:
,Ik heb ook zoo'n middel en ik ben er
ook ongeveer mee klaar. Ik heb een mid
del tegen te kort aan geld en dat werkt
net zoo prachtig, als dat van Jod. De rij
ke menschen hebben geen tekort aan geld,
moet ik onderzoeken, waar dat aan
ligt, ecv,dan breng ik dat middel over op
de arme menschen, en dan zijn we alle
maal rijk."
Tante lachte, ik schaterde en Teun
grinnikte alleen Jod was kwaad.
Naar het Engelsch van ELLIOT BAILEY
(Nadruk verboden.)
Het was Bobbie Lancing, die de oor
zaak was van mijn kennismaking met
„Getaway Creek".
„Waarom kom je hier niet een paar
dagen bij ons logeeren, Marshall, ouwe
jongen?" scheef bij. „Mijn zuster en ik en
de oude juffrouw, die voor ons zorgt, wo
nen tijdelijk op een landhuisje midden ir
het moerland niets dan eenzaamheid,
waar je in een wijden omtrek maar om
je heen kijkt en de grijze Noordzee niet
ver weg. Je kunt er heerlijk jagen op wa
terwild en de streek, Getaway Creek heet
hij, heeft een heel eigenaardige schoon
heid; hij vormt net een geschikten ach
tergrond voor iemand, die zoo belust is
op het romantische als jij."
Het slot was natuurlijk, dat ik ging;
had Bobbie, een van m^jn beste vrienden
notabene, in geen jaren gezien en ik
moest mezelf bekennen, dat ik erg be
nieuwd was, hoe Mary Lancing zich ont
wikkeld zou hebben. Toen ik haar het
laatst gezien had, was ze een aardige
bakvisch op lange beenen
Ik zag direct, dat Bobbie zelf niet veel
veranderd was, toen hij mij aan de klei
ne spoorweghalte kwam afhalen. Even
later zaten we in zijn goed-uitzienden
two-seater en snorden over de twee mijl-
langen, windenden weg, die naar «ijn
landhut! roerde,
Naar het Engelsch.
van
LIONEL BROWN.
Dit is het verhaal van een paar
groote dwazen, waarvan ik er éen
hen.
Het was de dag nadat ik van een
meer dan vermakelijke vacantie
thuisgekomen was. Om één uur ging
ik bij Emerson koffie drinken. Het
leek wei of heel Engeland daar
lunchte, want het was er stampvol
en ik was op het punt om weer weg
te gaan, omdat ik geen tafeltje kon
bemachtigen, toen Tim Lycett mij
bij den arm pakte.
„Kom bij mij zitten, Apn", invi
teerde hij, „ik heb een tafeltje bij
het raam".
Ik was zooals te begrijpen, in een
landerige stemming en dus blij, dat
ik hem ontmoette. Tim behoort tot
het „vriend in nood" soort, een jon
gen waar je op aan kunt Hij Is se
cretaris van de Eüljamb Engineering
Co. (mijn oom's goudmijn, waar ik
ook werk), maar eigenlijk komt al
het werk op hem neer.
„Tim", begon ik, „ik ben ge
ruïneerd i"
Hij grinnikte en vroeg een ande
ren uitleg.
,Jk moet twee-en-lwintig pond heb
heir of ik ga doodl"
„Ga verder'\ moedigde Tim aan.
Ik ging verder en vertelde hoe ik
Lp de vacantie de Hardwigks aan ?ee
ontmoet had Gerald en zijn zus
ter Muriel, gezellige lui 1 Ik was eigen
lijk een beetje verheid op Gerald
geworden, ze inviteerden me in de
stad.
Op een avond, toen we van een
caberet-voorstelling thuisgekomen
waren, hadden we kaart gespeeld.
Eerst had ik aardig gewonnen, piaar
toen kreeg Gerald de bank en ik heb
nog nooit iemand gezien, die zooveel
geluk had. Kort en goed, ik verloor
lwee-en-twintig pond ik had na
tuurlijk niet zooveel geld bij me.
Maar ik gaf GeraJd een schuldbeken
tenis en beloofde hem het geld te
sturen, zoodra ik thuis was. Ik xer-
dien drie pond per week en daarvan
moet ik leven. Moeder is wedilwe
en twee kleintjes ziin nog op school.
„Weet je zeker, dat er eerlijk ge
speeld werd?" vroeg Tim.
„Absoluut als jij de Hardwicks
kende, zou ie er evenmin aan twij
felen als ik
„Ja wat dan? Weet je wat: Vraag
voorschot op je salaris; je oom kan
je dan iedere week wat inhouden".
„Wat ben jij een lieve ezel", gaf
il^ ten antwoord; „je kent oom toch
immers ookl Bovendien als hij wist
waarvoor het was, ging ik subiet de
laan uiL Bedenk eens wal beters.
Tim".
Tim staarde uit het raam, totdat
ik dacht dat hij me vergeten was.
"„Houd Je... houd je van Hard
wick K vroeg hij plotseling.
Ik had hem wel een draai om zijn
ooren willen geven, maar iets in zijn
o ogen waarschuwde mij me bedaard
te nouden.
„Ik weet het niet", stamelde ik.
„misschien: hij is zoo anders dan
de meesten".
Tim keek weer uit het venster;
toen zei hij opeens:
„Je hebt gelijk, Ann. Dat geld moet
direct betaald worden. Laat ik het
je leenen"
„-Jij?" vroeg ik verbaasd. „Ik dacht
dat jij blut was. Anders was ik er
niet met je over begonnen".
„Ik ben ook ^blul maar het gaat
toch wel", lachte hij. „Dan ga ik
maar niet naar Jersey mijn fami
lie in Sheffield heeft me graag te
logeeren en dat kost me om zoo te
zeggen niets. Daarom kan ik het je
leenen".
Zijn toon klonk te onverschillig
ein ik wist bovendien hoe hij Jmd
krom-gelegen om voor een vacantie-
uitstapje naar Jersey te sparen.
„Tim", verklaarde ik, „dat offer
neem ik met van je aan, je kunt mij
met voor de mal houden. Ik vind
je een reuzenschat, maar dat doe ik
niet".i
Enfin, we kregen ruzie erom en
den heelen weg naar kantoor en later
van kantoor naar huis ruzieden we
verder, maar ik hield voet bij stuk
ep nam het geld niet aan.
Den volgenden morgen, toen ik aan
de schrijfmachine zat, werd ik bij
oom Foljamb ontboden.
„Tel dit, Ann!" sneauwde hij, ter
wijl hij zijn voorhoofd afveegde. „Ik
geloof dat ik mij vergist heb".
Ik telde de bankbiljetten en de
zak met zilvergeld die op tafel lagen
en gaf het totaal op. Hij spuwde
haast vuur toen hij zei, dat hij ook
tot dat bedrag gekomen was en dat
er twintig pond mankeerde aan wat
er had moeten zijn.
„Ik heb de. Bank opgebeld", zei hij,
„voor het geval dat Lycett 2ich ver
gist had, maar ze zeiden, dat hij het
gewone bedrag gehaald had".
„Waarom laat u hem niet even ha
len, hij gaat pas met de trein van
11.20".
Hij stuurde de boodschappenjon
gen op de fiets weg en het duurde
niet lang of Tim kwam in een nieuw
reispak net kantoor binnenwandelen.
„Ik begrijp niet, dat er iets van
gestolen kan zijn, meneer", zei hij
toen mijn oom hem op de hoogte had
gebracht. „Dan zou de dief de Fest
ook wel meegenomen hebben"
„Waar is het ontbrekende, als het
niet gestolen is?" vroeg oom.
Tim fronste het voorhoofd.
„Waar hebt u de sleutels gelaten,
nadat ik ze gisteren gegeven had.
meneer?" v
„In mijn zak gestopt natuurlijk",
blafte mijn oom. „Dacht je soms,
dat het mijn schuld was?"
„Ze lagen op de schrijftafel, toen
ik er de post neerlegde om te teeke
nen" mompelde ik. „U was toen in
de fabriek
„Kun je daar een eed op doen?"
schreeuwde oom.
„Ja!" antwoordde ik kalm. „Ieder
een kon door uw privédeur hier bin
nenkomen. zonder dat in het perso-
neelkantoor iemand het merkte
tenminste iemand, die met de situatie
hier op de hoogte is".
Oom blies als een locomotief die
op vertrekken staat en greep de tele
foon. 4
„Ik zal de politie ervan in kennis
stellen!" brulde hij" Daar zal die
smerige dief voor boeten!"
Ik gaf Tim een knipoogje. Als oom
zich zoo vreedelijk opwindt, ziet hij
er zoo ontzettend grappig uit.
Tot mijn verbazing knipoogde Tim
niet terug. Hij ^af mij een koelen
blik en wendde zich tot mijn oom:
„Wacht u nog even, meneer", viel
hij hem in de rede. „Ik bedenk daar
plotseling Iets Hebt u wel in mijn
kantoorkas gekeken?"
We zeiden dat dit niet het geval
was en Tim haastte zich naar zijn
kantoor. In twee minuten was hij
terug met een pakje bankpapier.
„Ik ben bang, dat het miin domme
schuld is, meneer", zei hij met een
efïey stem". Ik heb deze gisteren in
de haast in mijn kantoor laten liggen'
Oom nam de bankbiljetten, telde
ze keek toen ijzig op en knikte.
„Het is twintig pond,, meneer Ly
cett We zullen er maar niet verder
over spreken, maar als jullie jonge
lui eens wat meer aan je werk en
minder aan vacantie dachten, zou 't
wel zoo goed zijn.
Er viel een lange stilte, ik kookte
inwendig van woede. Als ik "bedenk
hoe'vreeselijk hard Tim werkt en
hoeveel hij oom uit de hand neemt
was het meer dan erg, dat hij zoo
uitgekafferd werd om een kleinigheid
Ik wou juist iets zeggen toen oom
vervolgde:
„Gaat u nu maar heen, meneer Ly
cett. Ik hoop, dat u een prettige va
cantie hebt
Tim zei geen stom woord en "keek
mij niet eens aan toen hij wegging.
Een week lang gebetirde er niets
bijzonders. Ik was er tenslotte toege
komen om Gerald te schrijven, dat
ik geen geld had en hem iedere
maand twee pond zou sturen tot we
quitte waren, ik schreef Muriel ook,
maar kreeg van geen van beide ant
woord.
Tim schreef evenmin en ik had
danig het land.
Een dag of tien na de scène over
de vermiste twintig pond riep oom
mij weer in het privé-kantoor.
„Lees dat!" brulde hij met uitpui
lende oogen. „En zeg me je meeniug!'
Hij smeet me een groezelig velletje
schrijfpapier toe, waarop in slordige
letters dit geschreven stond:
t „Als u dezen ontvangt, ben ik vei-
lig weg. Ik wil u zeggen, dat ik dol
ben op wedden en toen ik die sleu
tels op uw bureau zag liggen, leen
de. ik twintig pond van u. U kon
ze missen en ik kreeg de kans, waar
na ik zoolang verlangd heb. Ik heb
ze op „Wandering Star" gezet en een
aardig stapeltje bankpapier gewon
nen, reden waarom ik u de twintig
pond hierbij retourneer met dank
voor het gebruik. Ik ben op weg
naar een nieuw land en hoop even
veel succes in het leven 'te hebben
als u.
Met beleefde groeten,
Hoogachtend: JOSEPH SALT".
Salt was de concierge.
,jMaar", hijgde ik, „Tim heeft die
twintig pond in zijn'kas gevonden".
„Juist 1" En Salt geeft me twintig
pond Lerug!" schreeuwde hij, ter
wijl hij het bankpapier over de tafel
smeet. „Ik moet van dat gegoochel
en geknoei niets hebben op mijn kan
toor. Waar is Lycett? Wanneer komt
hij terug? Tk moet net naadje van
de kous welen!"
Met een schok stond de afschuwe
lijke waarheid voor mijn geest en ik
was te veel van streek öra te spreken.
Tim, die gezegende idioot moet ge
dacht hebben, dat ik het geld wegge
nomen had, hij had ze van zijn
eigen geld terugbetaald 1 Ik had lust
om te gaan gillen en den boel kapot
te slaan. Dus zoo'n mooi idee had
hij van mij dat hij mij tot zooiets
in staat achtte I Ik was dol van woede
Oom praatte aan één stuk door.
maar ik hoorde niets van wat hij
zei. Ik zat op heete kolen tot het
eindelijk lunchtijd was en toen de
fluit fjmg, holde ik weg om te trach
ten Tim s adres gewaar te worden.
„Hij is in den tuin!" antwoordde
zijn kost juffrouw glimlachend. „Hij
is heelemaal niet op reis geweest, hij
doet hier een rustkuur „Meneer
is niemendal in zijn humeur den
laatsten tijd".
Het was een oud huis met een
grooten, diepen, lommerrijken tuin
en toen ik met opgestoken zeil over
het grasveld liep, was ik overtuigd,
dat Tim inderdaad behoefte zou heb
ben aan een rustkuur ais ik mijn
hart gelucht had.
Hij zag mij aankomen en stond uit
een luien stoel op.
„Het spijt me vreeselijk voor je
INGEZONDEN MEDEDEELINfl.
Gezonde klppan - v«él «laran.
Gezonde Uppen krijgt en houdt Ge, als U
de gezondheids-drank A VIOL gebruikt!
Dagelijks eenige druppel» in het drink
water voorkomt be$mettlng. AVIOL bevor
dert eetlust en «pljgverlering en is een
krachtdadig In- en uitwendig geneesmiddel
bij de meeite ziekten, PrIJa: ff3.5t fft-
VfMfl flf.tti Ploiavte- Handboek li. N.V. V«,koop
kantoor Preparaten Dlereoarta D mie ent. Rotterdam.
Te Schoonhoven: A ëlsbnaae, Haven 88;
Benschop: M. A. Boumanb;
Polsbroek: A. SdHouTKH.
Zooals hij mij geschreven had, was het
een vreeselijk verlaten streek, waar hij
zijn tenten had opgeslagen. Naar het
Noorden en Zuiden zoover het oog
reikte strekten zich de moerassen uit.
De heele atmosfeer was oververzadigd
met de zilte pittigheid van de zeelucht en
ver weg was de grijze schemering van
den Oecaan-zelf.
Het trof mij, dat zoo er al iets veran
derd mocht zijn aan Bobbie Lancing, dat
daarin bestond, dat hij een tikje ernsti
ger was geworden en ik zei hem dat ook.
„Vind je?" vroeg hij. „Ik denk, dat dat
een gevolg is van iets onplezierigs, dat
vanochtend gebeurd is. Er is een jonge
man doodgevonden op den weg, net
voor ons hek."
„Goede hemel I" riep ik verschrikt.
„Dood.dat wil toch niet zeggen?,
„Vermoord? Helaas wel. Op het hoofd
geslagen met een ijzeren staaf of zoo iets.
„Iemand uit de streek?"
„Ja, de zoon van den waard ait „Het
Wapen van Getaway Creek"een al
leraardigste, flinke jonge vent, met wien
ik meer dan eens in de moerassen op
jacht ben geweest."
„Arme kerel," zuchtte ik. „En geen
spoor van dpn moordenaar?"
„Neen. De' politie heeft de zaak na
tuurlijk in onderzoek. Maar laten we er
niet verder over praten, Marshall. Ik zou
het jammer vinden, om je stemming te
bederven op bet eerste oogenblik van je
aankomst"
Een paar minuten later reden we de
oprijlaan van Lancings buitenhuis in, 'n
aardigs, modern» rüla, tan tint mdi»-
pingen. Langs den geheelon voorkant
liep een veranda, vanwaar men door den
tuin en over den weg heen, het gezicht
had op de kreek Getaway Creek bij
vloed een breed, machtig water, maar bij
eb leek het meer op een uitgestrekt dal
van glinsterend slib. Aan de andere zij
de van de kreek was het eindelooze
moerland en in de verte klonk zacht het
eeuwige, doffe bruisen van de Noordzee.
Er scheen geen enkele andere behui
zing in de buurt, naderhand ontdekte ik
dat het dorp bijna op een mijl afstand
lag. Ik kon het gevoel was het eigen
lijk niet een gevoel van beklemming?
niet van mij afzetten, dat het hier wel
buitengewoon eenzaam was.
Maar de aanwezigheid van het la
chende meisje, dat ons op de veranda
stond op te wachten, verbande onmiddel
lijk elke sombere gedachte, die dreigde
in mijn geest op te komen. Het aardige
schoolmeisje was opgegroeid tot een won
derlijk mooie jonge vrouw, in wier grijze
oogen dezelfde eerlijke, openhartige
vriendelijkheid woonde al» in die van
haar broer.
„Komt u binnen, meneer Marshall,"
zei ze gastvrij. „De thee i« juist klaar en
ik geloof, dat onze goede oude Jane ter
eere van dezen gaat een speciale lekker
nij gebakken heeft."
Dit laatste bleek inderdaad het geval
en het werd een gezellige theepartij. En
de avond, die volgde, was al even prettig,
Bobbie en ik haalden herinneringen op
aan oude tijden, en toen ik naar bed
ging, wensohte ik mezelf geluk met het
hit tit< it di inTiWti! TM mija taf-
Annl Het moet vreeselijk voor je
zijn".
Dat was een begroeting, die ik
heelemaal niet verwacht had en het
werkte als een koude douche.
„Wat is vreeselijk voor me?" vroeg
ik verbluft.
Hij zwaaide met de krant, die hij
in de hand had, „Heb je dit ge
lezen?"
„Neen, wat?"
Hij gaf me het blad zonder iets te
zeggen. Op de eerste pagina stond
een- foto van Gerald Hardwick, met
een onderschrift in vette letters. Ik
las het en stond als aan den grond
genageld.
Ik hoorde dat Tim wegliep eaa fk
ging zitten om het nog eens te lezen.
Er stond: „Snape, zich noemende
Gerald Hardwick en zijn vrouw, die
zich uitgeeft voor zijn zuster Muriel
zijn gisteravond gearresteerd in ver
band met den juweeiendiefstal in
hotel Bristol".
„Ik ging naar Tim toe en pakte
zijn mouw,
„Tim", fluisterde ik, „Geloof je
heusch, dat ik die twintig pond weg
genomen heb?"
Hij keerde zich om en keek mij
recht in het gezicht.
„Je zat in het nauw en je hield
vanHardwick. Het was mijn be
doeling om je het geld te leenen, dus'
maak je er geen zorgen over".
Met moeite slaagde ik erin om me
een beetje in bedwang te houden.
„Je bent een ezel", raasde ik. „Een
idiote ezel 1 Ikben door die lui
bedrogen, maar ik ben geen gemeene
dief en het was schandelijk van je
om me van zoo iets te verdenken".
Zijn gezicht werd heel bleek en
hij wendde zijn oogen van mij af.
„Ik heb hét goed bedoeld, Aan",
stamelde hij, „en het spijt me meer
dan ik zeggen kan als ik je gekwetst
hebt, maarhet scheen me de eeni
ge oplossing".
Daarop vertelde ik hem wat er
dien morgen op kantoor gebeurd was
„Wat een gruwelijk misverstand!"
zei hij gesmoord. „Ann, kun je mij
vergeven?"
„Oom Foljamb zal je niet vter^-
geven", antwoordde ik ontwijkend.
„Als je terugkomt zul je wel meteen
je ontslag krijgen".
„Dat is niet zoo erg. Ik ga toch
weg".
„Zeker naar Sheffield vroeg ik
hoonend.
„Sheffield? Goede hemel neen. Ik
heb een goede baan gekregen bij
Pars-on's Canadian Engeneering
Comp. Ik had geen zin meer om hier
te blijven. De volgende maand ga ik
weg.
„O I" hijgde ik. „O
Nu pas stond het mij helder voor
den geest wat Tim voor mij betee-
kende, dat ik hem zoo vreeselijk zou
missen als hij zoover van me weg-
[ing. Ik keek hem niet aan ik
torst niet.
„Nu ik wensch je veel geluk",
jei ik heesch. „En als je het weten
wilt, ik hield heelemaal niet van
Gerald Hardwick neen, dat was
maar verbeelding, dus je hoeft
heelemaal geen medelijden met mij
te hebben".
verwaarloosden vriend had aangenomen,
en ik droomde dien nacht van de grijze
oogen van zijn mooie zuster 1
Den volgenden ochtend, toen ik op
stond, was mijn eerste werk om uit het
raam te kijken en ik zag, dat de ochtend
zon de nu-volgeloopen kreek omtooverde
tot gesmolten zilver. Ik kleedde mij vlug
aan en ging naar beneden. Maar hoe
vroeg ik ook was, de anderen waren mij
al voor en ik zag onmiddellijk, dat de
schaduw van nieuwen rampspoed over
hen lag.
„Weer een moord, Jim!" klonk Bob
bie's sombere morgengroet, toen hij mijn
vragendon blik zag." Dezen keer ia het
een meisje."
Jane, de oude huishoudster, had met
het ontbijt het booze nieuws gebracht
Het bleek, dat dien morgen, heel vroeg,
Nellie Tragett, de twee-en-twintig-jarige
dochter van de kruidenierster van het
dorp, geworgd was gevonden, nadat er
den heelen nacht overal naar het meia-
je gezocht was. Wéér scheen elk spoor
van den moordenaar te ontbreken. Het
merkwaardigste van het geval waa, dat
het meisje verloofd was geweest met den
jongeman, die den vorigen dag vermoord
was gevonden, maar dat maakte de
taak niet eenvoudiger. Zoo op bet^er-
ste gezicht zou men weliswaar zegi^h dat
deze dubbele moord het werk was van 'n
jaloerschen medeminnaar, maar niemand
kon zich herinneren, dat een van de dor
pelingen, of een andere jongen uit de
streek, Nellie ooit met toenaderingspo
ging» Wu lutig gevallen- U wai van
kind af bijna, verloofd geweest met den
zoon van den herbergier.
.Get grootste deel van den dag brach
ten we door met zeilen op de kreek en
op de kalme wateren van de Noordzee
en de gouden klaarheid van het stralen
de zomerweer, maakte het moeilijk om
zich in te denken in den grimmigen ernst
van den dood. En toch zagen we op ver
schillende punten van het moerland
groepjes menschen, kennelijk op zoek
naar sporen van den onmensch, die deze
twee jonge, bloeiende levens, had afge
sneden.
Dien avond rondom het vuur on
danks het mooie weer, waren de avonden
kil in deze waterrijke, open streek
dwaalden onze gesprekken onwillekeu
rig weer af naar de dubbele misdaad-
Ondanks het uitgebreide onderzoek was
er nieta gevonden: de moordenaar wae
nog op vrije voeten.
Opeens, midden in een «in, zweeg Bob
bie Lancing en stak zijn hand In de
hoogte.
.Luister," fluisterde hij. „Er Is iemand
op de veranda!"
Ik luisterde gespannen en hoorde ook
wat: het kraken van een plank, het
steoleche etappen van voeten rondom 't
hni». j
Als op een gemeenschappelijks inge
ving, stonden Bobbie en ik tegelijk op. De
blinden waren dicht en het was voor
iemand, buiten de kamer, onmogelijk om
inaar binnen te kijken. Zwijgend en be
hoedzaam kropen wij naar de voorden?
I «b flipten uur buiten ia de duisternis.