ENORME VERBOUWINGS-
ITEEREN-, DAMES- EN
KINDERKLEEDING
Bijbels, Kerkbijbels, Kerkboeken, Teksten
iHEDEN
GEVESTIGD
J.
C«
Deze opruiming begint
duurt slechts enkele
wekem
en
Nieuw! Edel-8-baar CJjjc
PLEK
De Goedkoope Schoen winkel
mm.
„DE KLEINE WINST"
Het Motorrijwiel
voor iedereen!
A. VAN IPEREN Schoonhoven
S. MAAS ZONEN
Wilt U goed gekleed gaan
Schoenwerk en
Reparatie is
Van Rondom
IIBUIheerfn-baai
TQNOERS
Hoofdsteeg-Houttuin - Bperensteiger - ROTTERÖA
CRAMOFOOM
RADIO WÊËm
Voortzetting Uitverkoop
Ie SCHOONHOVEN
Dierenarts.
RIJWIELHANDEL
„Burgers E. N. R."
„MAGNEET" en
„A.P.G." Rijwielen
J. O. v. Dam
Couranten
Dé
Lop
DejecfiteSchooit ftoi
scfie Sprits
'qf bakken,
Korle Tiendeweg 22 Gouda
Blauwkeper Werkpakken
en Overalls
nesen
iaharaf444
Vraagt onze betalingsconditie's!
ALLEEN ECHT MET
DEZEN NAAM OP ELKE RHUMB00N
e*
H. B. STEENKAMER,
J. VAN MEERKERK
F. BIJLSMA'S Boekhandel
FEUILLETON.
Een Noodlottig Schot
kiT H
Mengelwerk.
Een Bloemenlist.
EO °p u*
EEnSTC BLv.0
NIEUWSBLAD VOOH EUID-HOLLAND EN UTRÏUK'., «chmnhonnulw Courant
OPRUIMING
VBUDAO n Jlr.vi
t
ESDER
"lOCL45 Kulden- Enkel veerwErl< f 9-50. Dubbel veerwerk f 12.- Veeren rajiaf I 1.25. Platen, zooals „PARLOPHON", „ODEON", „feiEKÏ" t
„HOMOCORD „BROADCAST", f 2.— en t 1.20. Versterkers voor Calé's met prschtige Luidsprekers jju
Alle merken Toestellen, Luidsprekers en benoodigdheden worden door ons zeer billijV geleverd, ook Rsdio en OramOfoon in i
schema en hulp. Wij bouwen Uw oud of slecht werkend toestel om voor f 7 50.
Vraagt onze brochure met dank betuigingen eens ter inzage - JAN BROUWER - HAVEN 63 - TELE F. 113 - SCHOONHO VE N
Wij leveren ook d,esgewenschf irt iUi
één kagt. Voor zelfboüw
De nog in voorraad zijnde Ooederen worden vanaf
I Juli 1930 opgeruimd
in 't Magazijn „DE CONCURRENT"
HAVEN W.-Z. No. 26
waar ook in 't vervolg vele Huishoudelijke Ar
tikelen verkrijgbaar zullen zijn.
Voor 't geifoten vertrouwen en de begunstiging zeg ik U
bij deze hartelijken dank.
Tevens deel ik U mede, dat de inzegening als voorganger
in Suriname zal plaats hebben.
De afvaardiging is 8 Juli 's avonds 8 uur in de Kerk der
Broedergemeente (e Zeist.
Ons vertrek is bepaald op 11 Juli 12 uur per „Oranje Nassau",
Surinamekade, Loods 6, Amsterdam.
SCHOONHOVEN
D. BOON
IETS BIJZONDERS!
8-Cenl Sigaar
Geurige, pittige Havana sigaar
met Sumatra Zandblad-Dekblad
fabrikaatFirma D. H. J. Wijlenburg, Wijilslr. «3. Ooutla
Verkrijgbaar bij de voornaamste Sigarenwinkeliers
Voorloop'ig Tel. No. 60
Spreekuur» 8—9 uur v.m.
WIJDSTRAAT 3 GOUDA
Wij leveren U een
prima R ij w i e I
compleet met één
jaar garantie v. f50
Alle voorkomende REPARATIÉN
RIJWIELSTALLING
Tandarta
Schoonhoven
SPREEKUREN:1-2
Woensdag i9~ 12
en volgens afspraak.
Min- en onvermogenden Maan
Woens Donder en Zaterdag
morgen 8j —9 uur
SPREEKUREN te OUDE WATER
Dinsdag en Vrijdagmorgen 10 lij
en volgens afspraak
(mi druk)
Haven 25 - Schoonhoven
ZIE ONZE PRIJZEN:
Bruin en zwart Heeren-Moll.
Bruine Dames-Riemschoenen
n - *.2l
Vetleeren Werkeehoenen a 5.75
Lopikerstraat 24 - Schoonhoven
reparatie spoedig en bIlluk MêM
IBru
Bril
Zwi
Vet
Wij garandeeren voor onze
kleur en kwaliteit
Scans
F.N.
de Luxe 1
SAHARA s-e
Grand Luxe 3
Electr. Verl. extra
55.
KOOPT RHUMBOONEN VAN
Wij etaleer en de
NIEUWSTE modellen
Firma J DOESBURO
Schoonhoven.
bestelt nog heden Uw Costuum bij
Tprfmarkt 108 - Gouda.
Ill
HET ADRES voor nieuw
- Haven 80, Schoonhoven.
Lange Tiendeweg 18 Tel. 330 Gouda
Agent van dit Blad NUBMMN
TWEEDE BLAD
NIEUW8BLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT, gchoonhovsnsch» Courant
VRIJDAO 27 JUNI 1890
door
JAN KIJKUIT.
We houden alle drie een
voordracht over iqaatschap-
pelijke vraagstukken.
„Jodl" schreeuwde tante Betje met
waarneembaren toorn in haar andere zoo
vriendelijke stem, „Jod, wat lig je daar
weer lui en vadsig, alsal§...."
Tante zocht naar een goede vergelij
king en ik wilde haar daarin wel hel
pen, dus vulde lk aan:
„Als een onnut."
„Ik zal maar niet zeggen, wat jij
bent," antwoordde Jodocue gemelijk.
„Neen jongen," vermoei je géést niet.
te veel," hernam ik bitter, „ik geloof niet
dat die daartegen kan."
Tante was intusschen weer wat zach-
teiT gestemd en zei:
„Maken jullie toch niet altijd ruzie. Ga*
liever eens wat doen."
„Een gezelsdhapsspelletje?" vroeg Jod
8' „Vertel me maar eens wat," spoorde
tiante aan.
1 „Er was eens," begon Jod, maar ik
viel hem in de) rede:
„Geen sprookjes. Ik, weet wat beters.
Tante wil, dat we vertellen. Goed, laten
we dat doen. Ik stel i voor, dat We om
beurten onze meening j geven over öen of
ander voorval van deb laatsten tijd. Ik
zaj web beginnen en dan wil ik jullie wat
jjeggen over den vliegtocht naar Ame-
'„Natuurlijk," spra|c Jod
jliest gauw het gemakkelijk^
e." I
Ik lette 'niet op diei
ftroorti ;i
„Zooals jullie aUei&weten, i
tter, „hij
pn 't bes-
poorloo
'Aifte vier-j ge
puntje van
eh ging
n de vier
op het
reiken
1 wat
terste
als zoo'tó
g risfij
wel weinig
l ier nog
inaar als ze h
koeken, hadden we opk fan Iffötf nooitrj
eeriets geho
ze vliegtochl
bben, want
Amerika een
tullen er ziel
voor aanmelden. Het [is
dapper en als ond«
te vinden, waar de tnöeilijkhi
is het ook nuttig. Maar ik
iets anders bij zeggen. Engeland, moét
je weten, is geweldig trotsch op ziéh zelf.
Volgeris de Engelsenen is er geen enkel
volk, dat vergeleken kan vyorden bij het
Engelsche.
„Dat heb je in jde Schoonhovensche
Courant van Woensdag gelezen," ónder-
brak Jod.
„Het komt er niet op aan waar ik net
gelezen heb. Het -komt me niet door de
lucht aanwaaien, wat ik weet. Nou dan
je begrijpt, dat als de Engelschen iets
gaan- doen, zij natuurlijk alteen "Engel
schen kiezen voor belangrijk werkl En
wat hebben we nu zien gpbewen? Dat
die geduchte en knappe en voorbeeldige
Engelschen een Nederlander hebben
moeten vragen om mee te gaan. Zij kon
den in Engeland niemand vinden, die
even goed was als ort$e v. Dijk en de trot-
sche Engelschen hebben het moeten aan
zien, dat de bemanning van de vlieg
machine niet uit Engelschen maar uit
drie Engelschen en een Nederlander be-
stpnd."
Hoera!" riep Jod sarcastisch.
„Jij bent van het soort, dat van land-
genooten geen goed kan hooren," ant
woordde ik scherp, „maar het blijft
niettemin waar, wat ik gezegd heb."
Op dat oogenblik werden we opge
schrikt door een huilende gil, pit het
huis van onzen buurman. Direct daar
op hoorde we een harde stem, dip klonk,
alsof iemand vanuit zijn binnenzak
sprak. Het waren eenige onverstaanbare
klanken; toen werd het een oogenblfk
stil en daarop begon een orkest een dier
Naar ihet Engeleoh
va®
i FLORENCE WARDEN.
HOOFDSTUK I
In md moeilijk parket
Qrai» Hall waa een toombealid van
eambaribeiid, met de neergelaten jalou-
zieën, de bedienden, die zacht en fluis
terend: rondgingen en den nieuwen
meester, dne bedroefd) en zwijgzaam
door het huis liep,, waatr rijn vader op
het doodsbed lag en waar men hem
alsi ^Sir Mareoambe" aansprak; voor
de eerste maai.
Sir ThonDaa Crake, zijn vader, de
zevende 'baromet, was arm gestorven,
diep o® sobulden, maar hij had de oude
familie een schitterende toekomst voor
speld. als zijn zoon hem maar eenmaal
opgevolgd zou zijn; dan zou 'het oude
huis rijn vroegere plaats in 'het graaf-
Bchap weer famemen ais een middel
punt van gastvrijheid en ate het oord,
waar die armen zeker konden zijn, hulp
èn een vriendelijk woord te krijgen.
Want Sir Thomas had dn zijn oud
sten zoon een erfgenaam achtergelaten
die dien ouden, naam en do oude tradi
tie waardig was. Moreöambe Crake was
aoht-en-twintig, fcosch en knap, met
heldere, eerlijke grijze oogen, hrij was
intelligent en energiek en zou zeker
nrieurW leven in het oude huns brengen
Ondier het Biechtte beheer der laatste,
«wakke Qiiafkes waren de hypotheken
toegenomen, de schulden vermeerderd
«n allerlei moeilijkheden gerezen, zoo
dat de tarnende sjorde ran het een# zoo
heldenichedansen te spelen, waarover
tante zich (regelmatig boos maakt.
„Dat noemen ze nu tegenwoordig mu
ziek," zei zij stijfjes.
„Die muriek," begon Jod, „brengt mij
op het onderwerp, dat ik voor u allen
wilde uiteehzetten en waarvoor fit eeni
ge oogenbjlikken uwe geëerde aandacht
verzoek."
„Hij verbeeldt zioh, dat hij voor een
vergadering staat," zei ik hard fluiste-i
rend tot tante, maar Jod trok zioh daar
van niets dnn-
„Het is u allen welbekend, dat de
mechanische muziek door gramqfoon en
radio-installatie, die de eigenaars ver
maakt, eenjj^kwellng kan zijn fvoor de
die onvrijwillig gedwon-
gedwongen, lijkt 'nkij wel
F ik effen,
fngen zijn," verbèterdje Jod,
kngde muziek mede a&n te
$>p tijdstippen, dat zij werk
n of in omstandigheden
daarinmuziek zee? mis-
|u lijkt het mij, dat eige-
U die instrumenten rekening
n met hun buren...."
hier Jod," viel ik i kortaf
erg. We hebbeq alle drie
I Schoonhovensche Courant,
ilt vertelled Ik zal het dus
jjöggen: Behandel de buren
spaar htm oorenl Tante,
n u."
tijdig, maar toen hij zag,
fimlachte, en dus instemde
f&d gezegdi, zweegj hij .mok-
qi ej|ns wat wil ten zeggen
tantë. „Hn is deze
eloqd en een 'haotal jonge
L in dienst. Ze mwetèh hun
studie in dëinsteek laten
nóg hun
oqftfg del meisjes
chfer", tnerkte
1 betoep, 'jwaMini
laandofliü f
11de Jod ftan^ V]
Jt8prqken!P" ^r01
0 fOU 3
teken is on
pensfplicht ty,
ïk,;
anders, bijvoor^eïd
(jjjndeitjuffrouw of zooietaj)
Will JJJ UU
wat korte
met zacht
de beurt i
Jod kei
dat tante)
met wat
kend.
„Ik EOtjj
over de 1
week I weq(
mannen j
werk jof
en soinml
king. (Nil
er gSjpwI.
nen èanM
üBehalvp
„d|t ii H,/
gein oonö
Tot. na
[Mag fly
te fjbeminna
in, wafj
ml pvetó
scKrijven.f env'"dat
schei Coprant br(
„Je kimt betei
srhrgven, dan er
„ga daar niet Ipp
ïerwerp,j nu eens aan
er een artikel over
an de Schoonhoven-j
?en."
over de moisjes
.an,'* gichelde ouwe
Teun, „dat is lang'niet zbo gevaarlijk.
Naar het Engelsch
van
LYDDON SURRAGE.
(Nadruk verboden;.
Delia Merrilee zag hoe haar vader
vlammend van toorn naar zijn plan
ten keek. Het waren zeer speciale
zaailingen en ze vormden den trots
van den heer Benjamin Merrilee. Hij
was een groot liefhebber van plan
ten en had die zaailingen zelf ge
kruist en gekweekt. Het waren lathy
rusplantjes van een heel nieuwe va
riëteit en hij had ze in gerechtvaar
digd zelfbewustzijn „Merrilee's Vroe
ge Reuzen" gedoopt.
„Er op getrapt!' grauwde meneer
Merrilee verontwaardigd. „Gewoon er
op getrapt 1"
Hij wees grimmig naar een aantal
indrukken van mannen voeten, die
over het geheele bed verspreid wa
ren.
„Wie zou dat hebben gedaan?"
zei Delia onschuldig, hoeveel ze
bloeiende geslacht het algemeene onder
werp van bet gesprek was geworden.
Maar nu was de (gouden eeuw weer aan
gebroken en niet Alleen Sir Thomas,
maar ook zijn vrouw en kazudenan ver
wachtten heul en voorspoed.
Morecamba, de hoop en trots van de
familie was aan een Briteoh gezelschap
in heit buriitenlamd verbonden toen hqt
nieuw» van zijn vaders ziekte hem plot
seling naar hui» 'had doen komen.
Sir Thomas zag zijn zoo® nog en stierf
kort daarna, in het gelukkige besef, dat
zijn vrouw en kinderen! dm goede hoede
acfhitenbteven.
Lady Crake was een lieve, zachte
vrouw, voor haar vijf-en-voertig jaar
nog bijzonder kmnp en 'haar verdriet
werd getemperd' bij het aien tvon den
knappen, flinken zoo®, die haar steun
zou zijn. Corns tom, de tweede zoo®,
had een gmoote bewondering vootr zijn
broer Oomstone, met zijn donker krul
lend haar, aaohlt» oogen en kalme mar
nieren leek niet veel meer dan een jon
gen, al wa» bij vijf-en-twintig; 'hij bad
niet 'het fcraxahtige karakter va® zijn
broer, maar twas beleefd en ridderlijk
en zoo kmüp eJs een jonge Grieksdho
God. De meisjes waren ook aatrefcke-
lijk om te zien, die oudste, Ldlith, don
ker, lang en gracieus met heldere oogen
en een vroolijken glimlach, Olive, blond
met bianrwe oogen, minstens even aan
trekkelijk iaüs haar zuster.
De dagen gingen traag en dof voor
bij tot na de begrafenis, en Morecam-
be, die voor allerlei te zorgen had,
kwam niet tot ruet Maar 'dien dag na
de begrafenis toen het groote huis zijn
gewone aanzien herkregen had, kwam
Gomstiocne jbij zijn hroer in de biblio
theek,, waarrentmeesters en opgezete
nen, pachters en buren hem over zake
lijke aangelegenheden waren kamen
spreken
r- Pamela Hsrriok is hier, Mareoam-
drommels goed wist wie de euvelda
der was.
„Hal" Meneer Merrilee snoof plot
seling als een jachthond. „De scha
vuit is over den muur van den tuin
hiernaast gekomen. Kyk maar naar
die twee voetstappen, die dieper zijn
dan de rest. Daar is hij overheen ge
sprongen. Zie je wel", voegde hij er
bij triomfantelijk als een detective,
die het spoor van een moordenaar
ontdekt, „alle indrukken komen van-
al de muurl"
„Vudenief", ri«P Delia vol bewon
dering'', u bent gewoon eenigl"
Meneer Merrilee negeerde 't compli
ment, van zijn (dochter.
„Het kan de oude Hartley niet ge
weest zyn", verklaarde hij beslist
terwijl hij ziji| oogen het gaan over
de reeks broeikassen in den aangren-
zenden tuin. 4
„Natuurlijk piet", .viel Delia hem
bij. I
„Hij .js ook orchid eeënk week er",
ging haar vader voort, „een collega,
om zoo te zeggen. Zoo iemand maakt
geen Wandeling op andermans zaai
lingen". x
„Bovendien",, aeü Delia, „is hij op
ireis".
Dat is ook zoo; daar heb ik heele-
maal niet aan gedacht. Maar daar
schiot mij opeëns te binnen, dat ik
den laatsten tijd een jongeman door
die tuin, heb zien rondslirfgeren
„JackjiHartléy", verduidelijkte De
lia snélJl,de neef'van^meneer Hartley
hü htjefi verlof, hij is zeeofficier".
Meneef Mërrilee keek kwaadaardig
in zijn dochters verdahht blozend ge
dicht 1
„Zooi Maar wat voert die in 's he-
elsnaam in mijn Vroege Reuzen
'uit?"
„Misschien", pieende Delia oqschul
lig, hf«ft hij per oügeluk een ten-
'nisbaïil over den müur geslagen en
I is die gjaan halen".
„Mij hééft het rectjt niet", anH
woorade hpar vader opgewondén!
.omli, tennisballen p mijn J tuin te
smij|én. Lach merzob idioot, Delia 1
Datjpgert mé buitengewoon"
„liet heti,4spijt me-heel erg. va-
"'"elia ojlderdrukte met moeite
tbundige vrooïijkheid, „maar
het werkelijk een grappig
at Jack /geeh baliten hier in
zou mogen slaanfJ.
neer MerrÜ'ee had de jaren be-
dat ,Mi.gestalte Jteiging ver-
e om fm corpuleulie» toe te ne-
,met (het gevolg, dat hij een
usiast ttepiisspeler j geworden
maar del ouae hdgr ,had ni«t
bepaald een vaste hand om zijn bal
len de goede richting te geven, zoo
dat ze veelal op buurmans erf te
land kramen.
Toén hij merkte, dat Delia's) vroo
ïijkheid een toespeling beteekendeop
zijn geringe tennis-capaciteiten, werd
meneer Merrilee paar-ï.
„Ahl Hml Ja mompelde hij
haastig. „Maar ik wil weten waarom
die boosdoener expres op mijn la
thyrus getrapt heeft". 1
„Dat deed hij natuurlijk niet ex
pres 1 Ik denk eerder dat hij over
de muur gesprongen is zonder op
te letten waar hij neer kwam, omdat
hij haast had en nog even iets wilde
egen wie moest hij iets zeggen?"
„Tegen niemand", was het ontwij
kende antwoord.
,-Jij schijnt meer van dien jonge
man af te weten. Tegen wie moest
hij iets zeggen, vraag ik je nog eens.
Delia was te ver gegaan om nog
te kunnen retireeren.
„Mij, als u het dan persé weten
wilt", zei ze uitdagend.
„Joul"
„Tenslotte is dat niet meer dan
doodnatuurlijk, omdatomdat we
verloofd zijn".
Merrilee was sprakeloos. Delia ver
loofd met een onmensch, die zoo
be. zei Gamstane, die dicht bij den stool
van zijn broer was gekomen.
Mareoambe sdhrok en kreeg een kleur
Maar (hij beheerschte cniich,
Nu, wat zou dat? Ze is toch «oker
voar moeder en de meisjes gekomen?
Gomstome laohte.
Dat weet ök nog niet zoo zeker
Wat bedoel je?
O, Morocambe, doe niet zoo
sahijniheilligl Je weet even goedi als ik,
dat Pamela -hier hoofdzakelijk ob om
jou.
Marecambe leunde achterover in zijn
stoel en zog bleek en onthutst.
Zeg tegen moeder, dat het mij erg
spijt, maar dat ak het ®oo diruk heb,
dat ik niet kan binnenkomen.
Zijn broer bleef aanhouden. Ka® je
heusahi niet komen, Mareoambe? Het is
geen gewoo® bezoek, weet je; ™Or dat
soort formaliteiten is het ®dg te vroeg.
Het is Pamela maar alleen zonder
haar ouder». En ze is altijd aan je blij
ven dienken en ze heeft rich erg o© je
thuiskomst verheugd.
Het zou een groote teleurstelling voor
haar zijn als je niet binnenkomt.
Mareoambe scheen tot groote verba
zing va® zijn broer, heelemaal niet op
zijn gemak.
Je wilt toch niet zeggen, dat je
iema®d ontmoet hebt, waarvoor je meer
sympathie voelt! zei tij verdrietig. We
hebben altijd vast en zeker gedacht dat
het in didhte vaten was tueschen Pamela
en joul
Dit wias ook werkelijk de liefste;
wensch va® de familie geweeet; dat
Marecambe. hun aller lieveling en trots,
zou trouwen met Pamela Herrick, de
eenige dochter va® een schatrijk fabri
kant, de een oud landgoed gekocht had
niet' ver van het hunne en Idle met
haar onmetelijk fortuin de dalende «ter
der Oéakea weer tot flan» sou kunnen
brengen.,
maar op zfjn Vroege Reuzen trapte 1
„Van die verloving, Delia", zei hij
op voor zijn doen beslisten toon.
„wil ik niets hooren. Heb je me be
grepen, ik weiger mfln toestemming"
riep h(i heengaande.
„Ja schat", zei Delia.
Ze k -
keek hem glimlachend na tot
hij uit het gezicht was. Toen liep ze
naar den muup, voorzichtig, dat ze
met op de lathyrus trapte; ging op
een omgek eerden bloempot staan
en keek in deu aangrenzenden tuin.
Een oude tuinman met een blauw
schort voor, wat bet eenige levende
wezen dat zij zag.
„Saml" riep ze. „Weel jij ook waar
meneer Jack is?"
„Net naar hel dorp gegaan, juf
frouw. Hij haalt nieuwe lathyrus-
planten", voegde hij er vertrouwe
lijk aan toe.
I „Lathyrus?"
,J, méneer Jack kwam jiaar npt
bij/mij, Sam, zefcl hij, kijk over den
muur. Wat zijn dat?
„Lathyrus, zeg ik. D'r is aardig op
Igetrapt!
„Ja, zegt hij, dat heb ik gedaan,
per ongeluk. Kunnen ze daar tegien?
„Of ze daar tegen kunnen, zeg ik.
dat is me ook een vraag. Ze zijn
notabene heelemaal kapot", zeg ik
Nu, toen vroeg hij mp,. juffei), pf ik
er wat nieuwe in wou zetten én ik
vertelde hem waar hij zé krijgen
kon, als een haas is hij rm gesiqfeerd"
Een vroolijk deuntje klonk1 haar
in deooren. Oude Sam gSiyr weer
naap zijn werk en Delia wuiftjé
tegen een zon-gebruinden jongeman
in n flanellen pak. die met groove
passen haar richtinif uit kwam.
Ik heb er wat meegebracht, opge
wekt toonde hij een collectie slap
hangende lathyrusplantjes.
„Je v|der zal hqt verschil wel niet
zien", meende hij "hoopvol
i „DwA£e jongen!]' zei Delia. „Be
grijp Je dan niet, oat die planten daar
jÖQor Jvader zelf gekweekt zijn? Bo-
wendien hij heeft al gezjpn wat voor
■i verwoesting je hebt aangericht"
„IsJ.ji hij... efg boos?'
Jack 'zenuwachtig.
„Boq|? Hij; beschouwt je eenvoudig
als eeti onmeaschl"
Hij y/il niefe van onze verloving
wéten. Hij heeft zijn,, toestemming
periinqit
,jWat? Alleen om een paar on-
noozelé plantjes?"
„We moeten een krijgslist bedenken,
om vader te vermurwen. Ik ga nu
een eind wandelen ,kom me met de
auto achterop, dan maken we een
zalig tochtje en vergeten alle narig
heid.
„Fortv-thirty!" riep meneer Mer
rilee. „Ik heb gewonnen".
„Je speelt vandaag buitengewoon,
vader", riep Delia van het andere
eind van het tennisveld.
„Ja, ja, antwoordde meneer er-
ril] ee vergenoegd. „Ik leer het wel.
Vooruit maar weer!"
Hij sloeg een baldie pardoes
over den muur vloog in den aan-
grenzenden tuin! Als een pistoolschot
kwam het onheilspellend gekletter
van brekend glas.
„Lieve deugd I" riep meneer Mer
rilee benauwd. „Zou er een ruit ge
broken zijn?'
„Ik zou zeggen van wel", zei Delia
droog.
„Afschuwelijk", kreunde meneer
Merrilee. „AlsA er maar geen scha-
dfe aangericht is!"
Gevolgd door Delia liep hij opge
wonden naar de muur en keek in
den tuin naast-aan. Zijn somberste
vermoeden was bewaarheid. Er was
een groot gat geslagen in een zijkant
van een van Hartley's broeikassen
en in de nabijheid van de gebroken
ruit stond Jack Hartley met een b&-
droefd gezicht te kijken naar een
vroeg1
Totnogtoe had ihet dien edhijn gehad,
dat dat wemkolijk zou gebeuren. Pamela,
het knapste, en aantrekkelijkste meisje
in het graafschap, wier stoutmoedige
rijkunst, wier vTOolijkheid en beminne
lijkheid: haar de sympathie hadden be
zorgd van dei gjeheele streak op een
manier als hlaar vadems geld; nooit had
kunnen doen. had de laatste jaren een
onmiskenbare «voorkeur getoond, voor
Morecamibe's gezelschap, had er geen
geheim van gemaakt dat zie zijn portret
bezat en had hem, va® dat ze bai-
visch af was, aangebeden al» een held.
Iedereen zed dat het om Moreoambo
was dat juffrouw Herrick nog onge
trouwd was gebleven, ofschoon ae al
vier-en-twintig jaar was en iedereen
verwonderd» zich erover, «waarom Mo-
recamibe, die Pamela reeds als kind
gekend 'had en voorbeschikt scheen am
met haar f» trourweni, zoolang aarzelde
De Crakes zelf wanen te kiesch om er
open-ijk over te spreken, maar de overige
familieleden fluisterden met elkaar
waarom Marecambe. dae als jongen al
zooveel bewondering voor haar gevoeld
had, ie verwachtingen der familie niet
vervulde.
Comstone voelde dat 'het zijn plioht
was om zijn broer eens te polsen.
De oudere broeder fronste de wenk
brauwen, niet omdat hij boos was,
nfcor omdat hij zich ellendig voelde. Hij
hield va® Comstone, maar hij was
iemand die zijn eigen gedachte liefst
zooveel mogelijk voor «Lab (hield en rijn
moeder, broer en zusters hadden dik
wijl» .het gevoel gehad, dat bij «iets voor
hen verborg Nu was de jongere broer
nog meetr «dan vroeger hiervan over
tuigd, vooral toen Marecambe met ge
dwongen «tem antwoordde:
Ik wil niet trouwen, Commy, ik
ben va® pla® om vrijgezel te blijven.
Comstone Hst een verdrietige® uitroep
hooren
INGEZONDEN MEDEDEEL!NQ.
BCMTB FRJE5CHE
20-50Upfront
bloempot, die bh m de hand hield.
Een groen stompje met een gebroken
tak er aan, vormde zielig ge
tuigenis van de schade, die door me-
neer Merrilee s onhandigheid veroor
zaakt was.
„Delia'klonk het verschrikt: „Ik
heb een van Hartley's orichideën ka
pot gegooid.
„Deze WuS met van mijn oom, me
neer', antwuurddt' Jack met een be
nepen stem: „deze hoorde aan mijl"
„O, hemel 1stamelde meneer Mer
rilee. „Ik weet niet wat ik zeggen
moet, ik
„Met mijn eigen handen heb ik
deze geplant", vervolgde Jack. ter
wijl hij weemoedig naar het gebro
ken Btompje keek ,Jk heb hem ver
pot en opgekweekt Als hij niet zoo
ruw vernield was, was er een won
derlijke bloem aangekomen".
Zijn stem trilde van ontroering
Delia wendde zich aL haar schouders
schokten zenuwachtig.
„Mijn beste jonden! Mijn beste jon-*
gen!" zuchtte meneer Merrilee, die
als kweeker, zich heel goed in Jack's
gemoedstoestand kon verplaatsen.
„Wat moet ik zeggen? Ik weet hoe
zoo iets je moet treffen. Ik kan niet
ggen hoe het mij spjjt".
^Jaqk ging naar de gebroken ruit
en zefte de plant in de kas terug.
„We zullen er niet meer over pra
ten", zei hij terwijl ihij glimlachend
op meneer Merrilee jjpekwam. „Het
was een ongeluk en ongelukken zijn
zoo nu en dan onvermijdelijk.
„1/ bent edelmoediger dan ik ver
dien", mompelde meneer Merrilee.
„Ik kan u niet genoeg zéggen..."
„We zullen maar zeggen, dat het
nieraands schuld was. Het is het
beste om het maar te vergeten, niet
waar?"
Mét een ontwapenden glimlach stak
hij <jle hand uit. Meneer Merrilee ver
hief zich op zijn teen en en greep de
hem aangeboden hand der verzoening
hij was zeer ontroerd, Delia even-
eens, te oordeelen naar het schok
ken van haar schouders,, dat npg
steeds niet bedaard was.
„Nu we het er toch over hebben",
merkte Jack na een oogenblik zoo
langs den neus weg op, „ik hoop dat
u mij vergeven wilt dat ik op uw
lathyrus getrapt heb. Ik ben bang.
dat ik groote schade heb aangericht
Ziet u, ik
Meneer Merrilee wist van edelmoe
digheid niet wat hij doen moest
„Mijn beste jongen, dat was niet
zoo erg. Er zijn er maar twee bedor
ven. Ik heb er nog genoeg van. Wat
zijn nu een paar lathyrusplanten in
vergelijking met de kostbare orchidee
die ik vernield heb. Was het een
odontoglossum
„Neen, dat niet", zei Jack.
„O, een hybride 1" riep meneer
Merrilee zijn botanische belang
stelling was. gewekt nu de vrede ge-
teekend was „vertelt u mij eens
precies hoe u die gekruist hebt, me
neer Hartley".
INGEZONDEN MEPEDEELINQ.
1 Geen vorkbreuk
O neen. We hebben er ons alle
maal s/teeds op verheugd dat je met
haar zou trouwen. E® Pamela «elf zou
vreeeel'ijk ongelukkig zijn ate dat niet
gebeurde. Waarom ben je toch zoo ver
anderd, je hebt toch va® haar gehouden P
Er viel een stilte, dde hen beiden lang
scheen te duren. Toen keerde More-
camlbe zidh om en rijn broer zag dat
zijn gezicht bleek en vertrokken wa».
Adhft jaar geleden ben ik al ge-
«ta uwd, zei hij heesch.
Gomstanje deed va® ontzetting een
stap achteruit.
Getrouwd? Morecambef Jij! Waar
om héb je daar nooit iet» van geaegd?
Moreoambe begon de kamer op en
neer te Loopen, de jongst» broer las in
d» eerlijk» grijze oogen «van zijn oudsten
broer een. wereld van ellende, die hem
tot im het diiepet van rijn ziel trof.
Ik kon 'hét niet vertellen, zet hij
omdat het te afschuwelijk, te misselijk
is. Het was heit werk va® een dolleman,
va® een jonge heethoofd, die niet» va®
de wereld of va® vrouwen wiat.. Ik
wiHfl nrife niet da* mijn Yador 't *i!t m
ik dank God dat Hij het niet geweten
heeft. Ik wil het ook voor mijn moedor
verborgen «houden en voor del meecee
Zelfs jou zou ik het noodt verteld hebben
als je m» er niet toe 'gedwongen had'.
Maar nu zul jje mijn houding begrijpen.
Maar Comstone wilde rich nfiet zoo
voetstoot» gewonnen geven. Vertel er me
allee van, ate je wilt, zei hij
Goed. Maar er te niet veel to ver
tellen. Het «was kort nadat ik van Ox-
fond gekomen wa» Zij wfta een va® de
knoP«te meisjes, dd» ik ooit had ont
moet en nog heel jong. Ik werd dol ver
liefd op haar; er waren nog twee of
dri» anderen, die net zoo razend op
haar waren als ik. H weet niiet of zij
zelf met sluw overleg te werk ging of
dat haar familie «r achter aat, maar
ze bepraatte me om met haar te trou-
