I ZEEP WECK rOPRUIMING SGALLA= HISIDRISCHE QUADRILLE WIE MET DELTA BOEHT EN WASCHT KRIJGT EEN VOLLE LINNENKAST I «ZESCENTO» Z.-H. UEREEIt. „HEI GROENE KRUIS FORD-VRACHTWAGEN FOTO- WECK. DE GROOTE ATTRACTIE AFOTiire brbot nmmFws ega BEZOEKT DE BAZAR uui Boektiouoing. Controls en Beiasllnozaksn A. PEEK 0 I DE BESTE CONFECTIE VOOR WEINIG OELP ■■■WANNEER KOMT U? PAART. DER0EMDERR00KERS Van Rondom CONCOURS HIPPIQUE TE HOOFDDORP op Woensdag 16 Juli, is de Aangeboden Administratiekantoor „Z UID - H 0 L L A N D" ZEEPFABRIEK DE R" WORMERVEER RIJWIELHANDEL „Burgers E. N. R." „MAGNEET" en „A.P.G." Rijwielen Rijwielstalling H. A. van Baaren Onze Opruiming in Dames- en Heeren-Confectie is geweldig druk, maar het kan ook niet anders SCHOONHOVEN SPENENZALF Platen. Films, unmeiaars, Dag- en Kunsiitchipapieren W. TIMMER Haven 23 Schoonhoven J. O. v. Dam Tandarts Schoonhoven IJ. JANSEN, Loplkjaarsveld Heeft U last van zeere spenen O of tongblaarpooten bij Uw koeien «SUCCES» DE EERSTE KENNISMAKING BESLIST REEDS FEUILLETON. Een Noodlottig Schot Mengelwerk. DE SCHIPBREUKELINGEN. cC»8TE NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UfnfcÜhT, Scmonhovensche Courant VBIJPAO 11 JOL) tn van het (Anno 1830) GEHEEL NIEUW VOOR NEDERLAND ^niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiüiiiHiiiiiiiüüiiiiüiiiiiiiiiiiiiiiiüiiiiiituiiiKiiiiiiüiiiiiiü.iiiiiKdiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^ij^ifiaiifffiinfliiüiiiiüij# te Grool-Ammrrs, in de Oarnge van den Heer A. JAN SE (Burgemeester Fortuynpleln) DE BAZAR IS GEOPEND: Woensdag 16 Juli vim 7 10.30 uur Donderdag 17 1 S en 7—10 uur Vrijdag 18 3-S 7-10 Zaterdag 1» li J_n DIVERSE ATTRACTIES - ENTRÉE VRIJ Aan den ttigang aal voor 10 ct. een Qroene-Kruia- speldje worden aangeboden, waarvoor een GRATIS BON verstrekt wordt, kans biedende op 5 prachtvolle artikelen. Zie verder de Strooibiljetten. HET BESTUUR. zoogoed aio nieuwoi MET LAKDBAK Aan aoliede pera. desgewenschl op gemakkelijke betallngscond. A. Schakel - Schoonhoven Waarom sparen voor Uw uitzet? Gebruikt Delta-Zeep en Uw linnenkast wordt van zelf gevuld. Deze prachtig schuimende zeep reinigt snel en grondig en U krijgt bovendien voor de uitgeknipte vierkantjes en voor de opee'plakte legkaarten het beste linnengoed cadeau. Op ieaere doos één vierkantje, in iedere doos één legkaart stukje en een cadeaulijst. Bezit U nog bons van andere merken zeep, dan tellen die ook mee om een cadeau te kiezen. BELANGRIJKE MEDEDEELING. Van nu af aart hebben niet alleen de volledige legkaarten, maar zelfs de losse legkaartstukjes tezamen met vier kantjes waarde! Dit is van het grootste belang voor diegenen, die nog losse legkaartstukjes in hun bezit hebben. Nadere inlichtingen hierover vindt U op de cadeaulijst, die bij de zeep verpakt is. Het sparen gaat nu veel vlugger! DELT Dir. J. C. ZUlDERVLIfcT Cooluingel 51 - Rotterdam Tol. I258B Zorgl voor; Billijke oontftftiesa W1J0STRAAT 3 GOUDA Wij leveren U een prima R ij w I e I, compleet met één jaar garantie' voor f50- Alle voorkomende REPARATION fn STERI LI SEERTOESTELLEN IHM AAKGLAZEN GUMMIRINGEN merk tioor geen namaak geëvenaard. Officieele verkooperi Haven 70 Telef. 17 Sohoonhovan Alle bestellingen op Weck- ar Ikelen worden frartco ge- Wc vet dl Telefoonkosten wor den vergoedt UXH 1 P. J. GROENEN HAVtiN 35-37 TE Inlichtingen eiken Zaterdag van half acht tof nogan uur, Koastraat 72 Drogialerij „De Vijiel" Probeert onze onovertroffen MONSTER GRATIS VERKRIJGBAAR GrornendsslNo. 2 en S4 Telefoon 452 Gouda enz. enz. Mooie collectii FOTO-ALBUMS Boek- an Fotohandel SPREEKUREN: 1-2, Woensdag 9—12 en volgens afspraak. Min- en onvermogenden Maan- Woens-, Donder en Zaterdag morgen 8j —9 uur. SPREEKUREN te OUDEWATER: Dinsdag-en Vrijdagmorgen 10—lij en volgens afspraak. ALLE - WECK-ARTIKELEN UIT VOORRAAD LEVERBAAR. SAPTOESTtLLEN TE HUUR. Aanbevelend, RIJWIELHANDEL, GEBRUIKT SPENEN- EN POOTENZALF an U zal over het ra- Prlja f 1.25 per bus. eultaat tevreden zijn. Verkrijgbaar te Lopik bij C. BLOMMESTE1N, Veehouder; te Haastrecht bij C. VAN DUUREN, Café. De kwaliteit van „ZESCENTO" Sigaren is dan ook zoodanig, dat men reeds na de eerste kennismaking de overtuiging heeft, dat een betere 6 cents sigaar niet verkrijgbaar is. Kwaliteit, van dekblad en binnenwerk samen, zorgt voor het succes van „ZESCENTO". 1 Niet ten onrechte noemt men dan ook „ZESCENTO" Sigaren .Vraagt Uw winkelier ook eens naar „ZESCENTO" Sigaren en werkelijk ook U zal door 4* buiten gewone kwaliteit worden verrast. „DE KWALITEITSSIGAAR" mm In Voruttanlanden an Sumatra Ovaral verkrijgbaar TWEEDE BLAD NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT, Schoonhov.n.ch. Cour.nl VRIJPA* 11 JULI 1MB door JAN KIJKUIT. Over dc schoonheid van onzo strook. We hebben deze week een reisje ge maakt, een tochtje per auto, en tante, aan wie zoo iets bijzonders besteed if, was opgetogen over hetgeen zij zag. Kr kwam een vriend van Jod bij ons, „een studievriend" zei Jod, met sen stem en een gezicht, of bet waar was. De waarheid was, dat Jod en Bart, zoo heet te de ander, samen op het Gymnasium waren geweest, maar Bart had wel en Jod niet gestudeerd. Bart was al candi- daat in de rechten en werkte nu voor zijn doctoraal. Hij heeft een auto en toen hij in deze streek kwam, wilde hij zijn ouden schoolmakker eens gaan bezoeken. We hoorden al dadelijk van Bart, dat Jod zoo'n laat had met Grieksch op het Gym- naaium en dat hij maar niet al die on regelmatige werkwoorden uit elkaar kon houden. Jod wilde er gauw over heen spreken, maar toen riep Bart: Zeg, weet je nog wel, dat de leeraar in het Latijn jou altijd Demosthenes noemde, omdat je het Latijn altijd zoo vreeselijk verhas pelde. De arme man greep telkens wan hopig naar zijn hoofd, als jij je Latijn luchtte. „Meneer Bart," zei ik, „Gneksch en Latijn waren dus de zwakke vakken van Jod. „De zeer zwakke," lachte de student. "Maar ik zou wel eens willen weten, waarin Jod sterk waagmg ik voort. HU had natuurlijk ook vakken, waarin hij uitmuntte." Bart keek spottend naar den ongeluk- kigen Jod en zei ieta injiet Latijn. „Zeg 't maar liever in het Hollandach," spoorde ik aan, „want Latijn verstaat hij toch niet." „De kwstie is," vervolgde Bart naden kend, „dat ik zoo gauw geen vak weet, te nemen, waarin onze brave Jod niet zwak was." „Zoo," viel Jodocus uit, en geschie denis dan en natuurkennis." „Ja, ja," zei Bart beleefd, "daarin was je best. Toon ons, dat nu eens en ga mee in mijn auto, dan kan je ons inlichten over de geschiedenis van het land, over de dieren, de volgels en de planten en de boomen." Jod keek ontzaglijk benauwd en ik had bij voorhagd pret over de angstige oogenbliken, waarin hij zou komen, als hem iets gevraagd werd. We stapten in en reden weg: Tante Betje, Bart, Jod, Teun en ik. Het was een ruime royale auto, waarin nog meer personen hadden kunnen meerijden. Ik wilde eens laten hooren, dat ik ook La tijn kende pn vroeg: „Quo Vadis?" „Wat zegt-ie nou toch?" vroeg tante. „Jan spreekt ook Latijn," zei jod spot tend, „het beteekent: Waarheen gaat gij? ma|r het is de titel van een bekend boek. Nou waarheen zullen we gaan?" „Jij bent de geschiedkundige en de natuurkenner," antwoordde Bart, „dus jij moet 't maar zeggen." „Goed, weg aan dan eerst langs de Lo- piker Wetering." Daarheen gingen we. Jod behoefde niets te zeggen, want Bart was één en al opgetogenheid over hetgeen hij daar zag. „Menschen!" riep hij verukt, „wat wo nen jullie hier in een paradijs. Wat een zeldzame pracht van weg en water. Ik ben verleden jaar in Zwitserland ge weest, maar ik heb nergens iets gezien, wat hierbij kan halen. Waarom maken jullie dat toch niet meer bekend? Ben je bang, dat er te veel toeristen naar hier zullen komen. Zooiets vind je toch ner gens. Kijk nu eens naar dat hoekje daar, naar die natuurlijk en zacht vervloeiende bochten. Jongens, jongens, dat water naet die planten, dat rustige stroomende wa ter met die weelde van omboording en dien landelijken weg. En kijk daar nu eens, hoe een wonder van schoonheid die boerderij daar is. Is het niet, of 'n schil- Naar het Engeleeh van FLORENCE WARDEN. 7 En im de schaduw van de boomen vertelde hij haar Ihoe alles gebeurd was en hij schrok toen 'hdj merkte dat zij de zaak heel ernstig imzaig.< Ik denk da.t die man het meisje beïnvloedt, ze zullen zeker een bezwa rende getuigenis afleggen. Ja, dat geloof ik ook wel, maar wat moest ik doen?' Ik kon me toch ook niet door dien vent laten brand schatten, Luister Morecambe, ik geloof dat het beste is als je weggaat. Neen, ik blijf 'hier en ben niet bang voor ze. Hoe kun jij me zoo'n raad geven, zoo'n dappere meid als jij? Omdat we tijd moeten winmea Het is heelemaal niet onmogelijk, dat dat tweetal geloofd zal worden door de po litie en bij het gerechtelijk onderzoek en als jij een poosje weggaat en ik ge legenheid 'heb om met die vrouw te praten en een paar .advocaten opdracht te geven om "voor je te handelen, vóór de zaak voor den rechter komt, zullen, wij grootar kans hebben dat je buiten schot blijft. Anders zul je minstens tot het kruisverhoor op de openbare terecht zitting moeten wachten, voor je onschuld volkomen aan het licht kamt Wat we moeten winnen, is tijd! Ze zullen kun nen- blijven samenspannen als de zaak spoedig behandeld wordt, maar als het een poosje duurt, krijgen ze misschien nog wol onesmighsid. Je hebt zelf gezien dat de oma op dat oogenblik bot meisje der dat heeft aangegeven, met die stem mige en bij de omgeving behoorende tin ten van weelderige boomen. Jod, wat zijn dat voor boomen?" „Dat zijn pereboomen,' zei Jod met ze kerheid. ,,'t Is goed, dat ze 't niet hooren," bromde Teun, „want dan zouden ze be leefd zeggen: „Meneer, u vergist u, we bennen olmen." „Jod, hoe heet dis waterplant daar in de wetering?" vroeg ik om hem te pla gen. Mijn neef keek eens scheef naar de planten, die ik hem aanwees en ant woordde weer: „Dat is kroos." „O," zei tante, „ik heb altijd gedacht, dat dit kikker beet heette." „Nou," verzekerde Teun, „dan hebt u altijd goed en Jod altijd verkeerd ge dacht." „Zeg, Bart, als je nog eens wat moois wilt zien, don moet je eens langs de Vlist rijden," adviseerde Jod, om van die moeiijlke plantenvraagstukken af te zijn." De auto stoof naar de Vlist en daar liet Bart den wagen stilhouden. „Hier moet ik ej eens uit," zei bij zacht, „dat is te mooi, om er langs te rijden en er niet naar te kijken. Dat is nu Hollands op zijn mooist. Dat is het echte, zuivere en volmaakte Hollandsche landschap, zoo als je het in geen ander land vindt. Wij Hollanders denken altijd, dat het in het buitenland mooier is dan bij ons. We gaan dan naar een of ander bergland en omdat we weten, dat zoo'n landschap gewaarmerkt mooi is, dat het om zoo te zeggen, een patent heeft op de schoonheid, roepen we tegen elkaar: „0, wat mooil" en we zeggen er dan gewoon lijk bij: Dat is toch heel wat anders dan onze slootjes met weitjes en koetjes. Het is ook anders, maar het is niet mooier. Vast en zeker niet. Breng eens een bewo ner van een bergland naar dit jnweel van natuurschoon of een rijke Amerikaan, die de geheele wereld heeft afgereisd en laat hen dan eens uitspreken. Je zult eens wat hooren; dat ze dit veel mooier vin den. Wij zijn er aan gewoon en wij zijn ondankbaar voor de schoonheid en de kracht van het eigen land, maar als hier een stelletje energieke menschen bij el kaar kwam, die op verstandige wijze de ze schoonhoeid naar buiten bekend maakte, dan. zou je hier een vreemdelin- genbezoek krijgen, dat er verkeersbelem- meringen zouden ontstaan." „Laten we 't dan stil houden," bracht Teun in het midden. „Ik ben heelemaal niet gesteld op die drukte." „Neen," voegde tante er bij. 't Is hier toch al niet breed. Maar ze zouden dan die wegen wat breeder en rechter kunnen maken." „Asjeblieft niet," riep Bart angstig. Dan zou alles bedorven worden. Als ze hier een breeden rechten weg gaan aan leggen, geef ik geen duit meer om het landschap. Neen, zoo moet het blijven, maar er moet iemand komen, die aan de wereld vertelt, hoe schoon het hier is. Ik zal het doon onder het motto: Pluris est oculatus testis unus quam auriti decern." INGEZONDEN MEDEDEELING. Spoediger aan dan leg, ■Mr an grootar alarms. Uw loog* hennetjes zullen vroeger gun leggen en Uw kippen zullen neer en groo- kre deren geven, els U het nieuw* vite- Blhiea-middel CiALLA (groen etiket) bti- voedert Dubbde winst Groot psk 11.90. Vaag ma* PW—HaaShan^igg RV. Vabog- Te Schoonhoveni A. Elsbnaar, Haven 88; Benschopi M. A. Boumanb; Polsbroek i A. Schouten. paaide met liefkoozingen. Ia dat een bondigmootaöhap dat stand houdt? Tegen deze reden earing waa niet veel in te brengen en Sir Morecambe werd tegen zijn wil en wenech er door be ïnvloed. Ik vind het afschuwelijk om weg te loopen alsof ik een lafaard ben. -—Nu, laat die blaam dan maar op mij komen, het zal heusoh wel blijken dat jij blijven wilde om je te verdedigen en dat ik het was die je aangeraden heb eerst be trachten tijd te winnen. Als het nooddg ia, zal ik er rond voor uit komen. Hij schudde het hoofd. Neen. zed hij het da beter dat je dat niet doet. AJa dik wegga, hoop ik al leen dat ik op de een of andere manier met je in, verbinding kan blijven. Hoe minder de anderen van ons afweten, hoe beter. Net zooala je wilt, maar wat zul len we doen? Geef jij me raad ik kan op het oogenblik niet 'helder denken. Kun je chauffeeren? Ik heb het hoer nooit gedaan, maar in Frankrijk en Italië geregeld. Das te beter, niemand zal dat dus van joir ^eerwachten. Onze chauffeur is e«n flink gebouwdb man, ik denk dat zijn pak je wel past. Goede hemel, moet ik me ver- mammen? Dat is wél het beste: als jij zijn pak aankunt, moet je me vanavond naar Manchester rijden en den Gem naar Londen nemen. Sir Morecambe aarzelde. Zou dat niet juist de plaat# zijn, waar ze me in de eerste plaat# zullen zoeken? Al# ik me «cboU moet houden, kan ik beter ergens andws heengaan. Dc geloof juist dat hst beter is dat js naar Loodsn fiat. Zt dsukaa natuur- ,,'t Is toch raar, hè," mompelde Teun, „dat lui, dis Latijn geleerd hebben, daar altijd mes voor den dag te moeten ko men. Meneer Bart, ik ben mijn Latijn een beetje vergeten, wilt u mij niet eens zeg gen, wat het beteekent, wat u daar zei: „Dat beteekent: Een ooggetuige ie meer waard dan tien van hooren zeggen." „0," besloot Teun, „ik vind het F*l- landsch vesl duidelijker." Naar het Engelsch van MABEL LODER STEARNS. (Nadruk verboden.) Clevering ging nog eena het kleine eilandje, waarop zij na den schipbreuk waren terechtgekomen, verkennen. Hij bleef zoo lang weg, dat Mr. Deane onge rust werd. Maar eindelijk zag hij zijn mede-schipbreukeling haastig aan komen loopen. Het scheen den man, in zijn met zoutwater doorweekt vest, het overschot van zijn geestelijk ambtscostuum, toe, dat Clevering zenuwachtig en opgewonden waa. - Ia sr een boot in 't «icht? vroeg hij hoopvol Geen spoor te bekennen, antwoord de Clevering. En een heksenwerk om over de duinen heen te klimmenI Ik zou het maar niet probeeren, als ik u waa, met dien verstuikten enkel van u. Ik denk er ook niet aan, antwoord de Mr. Deane grimmig. Neen, Miss Bradshaw en ik gelooven u wel. ver langt er immers even hard naar om hier vandaan te komen als wijl Het meisje, de derde van het schip- breukelingen-trio, scheen niet te luiste ren. Ze zei geen woord en bleef maar met groote oogen, de handen in haar schoot gevouwen, maar de wreede witte branding kijken, die langzaam hooger op kroop, als een hongerig beest, dat op zijn prooi loert Clevering ging op het zand naast haar zitten. Is er geen hoop meer op redding? vroeg1 zij eindelijk. Ik ben bang van niet. Alleen bij he- vigen mist ia er kans, dat er een sohip bij deze zandbank komt. Hoeveel tijd hebben we nog? Hoogstens een uur. De vloed komt snel op; als die op zijn hoogst is, ligt het eiland diep onder water, dan is er geen eiland meer. Het meisje rilde. Het is ontzettend, om zoo te moeten sterven, met geen enkele kans op redding zei ze huiverend. We moeten ons lot moedig onder de oogen zien, zei Clevering dapper. Li lian, geef dit laatste uur aan mij. Aan jou geven? Hoe bedoel je dat? vroeg bet meisje vevwonderd. Ik zou graag willen, dat je met mij trouwde. Trouwen? Hier? Nu? Haar verba zing deed haar een moment haar hache lijke positie vergeten. Ja. Het zou mij zoo'n groote troost geven, als ik sterf in het besef dat jij mijn vrouw bent. Maar waarom? Ik begrijp je niet, zei het meisje. Ik houd niet van je, dat weet je wel. Waarom wil Je dan in vredesnaam dat we trouwen? nu alles toch direct voorbij zal zijn. Omdat het voor mij zoo'n heerlijk idee zal zijn, als ik weet, dat jij mijn naam draagt; al is het nmar voor een uur. Meer vraag ik je niet, voegde hij er haastig aan toe; zelfs zal ik je geen kus geven, als je het niet wenscht. Dat wensch ik zeker niet, antwoord de het meisje gedecideerd. Maar bo vendien, er is zooveel om in dit laatste uur aan te denken, zooveel om berouw over te hebben. Ik wil me ook heelemaal niet in Je gedachten dringen, beloofde Clevering. Ik zal je niet storenalleen, laat n» dichtbij je mogen zijn in het gelukki ge besef, dat jij mijn vrouw bent. lijk dat je getracht 'hebt zoo gauw moge lijk het land' uit te komen en omdat Li verpool dichtbij is, zullen ze veronder stellen dat je daarheen bent gegaan. Men schen die door de politie gezocht war den, .hebben in den regel geen -geld en worden daardoor igaaw gebonden, maar met jou is dat een andiér geval. Goed, ik zal doen wat je zegt. Eerst moet-je je snor afscheren, Morecambe. Morecambe was ook tot dit offer be reid en Pamela bracht hem daar een zijdeur het hiuis binnen en ging hem voor naar haar vaders kleedkamer, waar hij een scheermes zou vinden. Ik zal het piak buiten de deur leggen zei hjj. De schaduwzijde van 'haar plan was, dat er zooveel menschen bij te hulp ge roepen moesten warden. Haar oudera moesten weten van haar tocht naar Manchester; en ook baar kamenier en chauffeur moesten in het oompiot zijn. Van dezen laatsten wu# zij niet zoo ze ker of zdj hem vertrouwen kon, moor als Morecambe in Londen was aange komen, kon hij gemakkelijk onzichtbaar blijven en in dien tusschentijd zou ze zien wat er gedaan kon worden. Ze rende de zitkamer binnen, waar haar va/ter achter zijn krant dutte en haar moeder met breiwerk bezig was Het nieuws van het bevel tot inhech tenisneming var» Morecambe was hun nog niet verteld en zij moest het ben meedooten. Moeder, zei ze. terwijl ze een zachte hand op baar moeders schouder legde zult U erg ongerust zijn als ik vanavond in den auto uitga? - Vanavond, waarom? vroeg me vrouw Herrick verbaasd, tl we# «ij ge wend aan de excentrieke friHcn ven buy eporiieve dochter. Het meisje 'was zoo overrompeld, dat zij niet wist, Vat zij zeggen mosei Ze had het gevoel, dat er een element van egoïsme, bijna Y8tn lafheid, in het aan dringen van den man was, alsof hij be scherming zocht, inplsats van bescher ming te geven. Toch mocht te hem wel lijden en ze was graag in zijn gezalschap geweest op haar zeereis. Hij had al dadelijk laten merken, dat zij hem niet onverschillig vu, maar toen hij haar zijn liefde verklaard had. had zij hem gezegd, dat het haar onmogelijk wae die te beantwoorden. Maar ze had hem niet verteld, dat de eenige man, dien ze deze wel geven wilde, er nooit om ge vraagd had. Wat moest ze nu doen? Had zij het recht hem dit verzoek te weiga ren, dat zooveel voor hem scheen te be- teekenen? Het was haar alsof zij het laatste verzoek van een stervende af wees. Het is maar voor zoo'n kort poos je, pleitte Clevering. Het kan voor jou toch geen verschil maken voor mij be teekent het allee. Kun je me dit enkele uur van geluk niet geven? Het meisje zweeg een oogenblik, toen keerde zij haar wit, strak gezichtje naar hem toe en zei langzaam: Als dat, wat je verlangt, alle# i« en het zooveel voor jou beteekent, don zal ik het doen. Clevering greep ^haar hond. Nu kan ik rustig den dood in de oogen zien! f Dominee Deane voldeed aan het ver zoek van zijn tijdelijke mede-bewoners van de fatale zandbank, en verrichtte de ceremonie, zoo goed en zoo kwaad als 't ging met zijn verstuikte enkel en in deze voor een trouwplechtigheid weinig-ge ëigende omgeving. Het meisje en de man moeeten op het natte zand knielen, maar tot Lilian's onuitsprekelijke opluchting, duurde de huwelijksvoltrekking maar 'n paar minuten. Met een triomfantelijk gezicht keek Clevering haar aan. Mijn vrouw! juichte hij. Er was iets bruusks in zijn toon, dat het meisje ontstemde. Ze had dezen man niet lief; ze huiverde bij de gedachte al leen om een liefkozing van hem te krij gen;* maar de volkomen afwezigheid van alle teederheid, van eenig dieper gevoel in zijn stem, op dit oogenblik, verraste haar onaangenaam en stuitte haar af. Met een ruk keerde zij zioh om. Ik wil graag een poosje alleen zijn, zei ze koud. Zooals Je wilt, antwoordde Cleve ring gewillig. In dien tijd zal ik eens kijken, hoeVer het water al is. Lilian ging op het zand zitten. Waar om had ze zoo'n afschuw van wat ie ge daan had .waarom dwaalden haar ge dachten steeds naar dien eenen, dien zij zoo graag wilde vergeten aan wien ze naar liefde zoo graag gegeven had en die blijkbaar zoo weinig om haar gaf, dat hij haar nis eens goede reis gewenscht l.ad? Naast haar stond de predikant, hij staarde apathisch voor zich uit. Zij vroeg zien af, waarovsr hij nu dacht en éi den dood voor hem den geestelijke ook zijn verse ••nuking had. Mèt zijn ambtsge waad, dat nij in het water uitgetrokken had, scheen zijn geestelijke waardigheid van hem afgevallen te zijn, vond Lilian. Zij had hem niet vaak gesproken aan boord: hij had zich altijd erg apart ge houden. Ze stak de harden in de zakken van haar reg-nmai tei, die ze haastig over haar dunne |nj or aangetrokken had, toen het eerste waarschuwingssein aan boord gegeven was. Het was de eerste keor geweset, dat zij de ja# aan had, na dat zu op reis was gegaan. Haar vingers voelden opeens iets hards. Brieven! Plotseling schoot het haar te binnen, dat iemand die haar gegeven had, Juist toen ze aan boord wilde gaan. Ze had ze in l aar zak gestopt, en in ds drnkte van het vertrek vergeten. Zou er een bij zijn van Ze haaldo ze te voorschijn; de adres sen waren nauwelijks meer leesbaar door het zeewater. Maar een er van wae haast droog, die had zeker heelemaal onderin lan- Ik zou vanavond graag een gen autorit maken. Nu, zeg Morton dat hij zioh klaarmaakt. Goed, moeder, «n ik heb U en vader nog iets andere te vertellen. Meneer Herrick, die nog niet ihelder wakker was, mompelde: Hè? Wat? «n staarde naar zijn dochter. Er we# iet# in haar manier van doen, dat hem voorspelde, dat ze iet# onplezierig» te vertellen had. Er i# iets vreeselijk# met More cambe gebeurd. Ze knielde tii##di*n haar oudera op den grond en hield van ieder een hond vost en begon: Hij wordt valach beschuldigd van ieta en er is een bevel tot inhechtenis neming tegen hem uitgevaardigd. Waarvan wordt hij beschuléij vroeg meneer Herrick, die nu wakker wap, terwijl zijn gilletje gaf. Van moord op een vrou1 mee hij jaren geleden getrouwd weest en die vandaag op de Hall is gekomen en vanavond zidhaélf per on geluk doodgeschoten heeft, toen zij alleen met hem in een kamer was in een kleine herberg in Blackton Mevrouw Herrick was onmiddellijk in tranen en riop met klagende stem: Ik wist toch dat ©r iet# gebeuren zou! Ik wist dat er iet# wae. Haar echtgenoot stond op en trok zijn dochter overeind. Dan heeft die geheimzinnige tocht van jon iet# met hem te maken. Ja Wat dan? Ze keek den ouden heer dapper aan en vond het moeilijk te bekennen dat de man, dien zij liefhad, op de vlucht ging. Ik wü dat hij weggaat, ft heb haar zak gezéten. Ze keek naar het handschrift en met bevende vingers open de zij de enveloppe: Liefste Lilian. Door de plotselinge ziekte van moe- der, kan ik je helaa# niet goeden dag komen zeggen, maar ik kan je toch niet laten gaan, zonder, je gezegd te heb ben, hoeveel ik van je houd. Ik heb maar 'n oogenblikje tijd, maar ik hopp dat do orchideeën, die ik aan boord gestuurd heb, je de rest vertellen, tot dat ik meer tijd heb om te schrijven. Ik hoop op je behouden terugkomst! Jack. In het oneindig gevoel van geluk, dat over haar kwam en haar bijna den adem benam, vergat het meisje een oogenblik 't huwelijk van zooeven vergat alles, be halve dat die eene van haar hield. Toen bracht het geluid van een aanrollend# golf haar weer tot de werkelijkheid te rug. En nooit zou hij nu weten, dat zij hem ook liefhad. in starren wanhoop keek zij over de eindelooze watervlakte Opeens hoorde zij, dat iemand vlug kwam aanloopen en het roepen van een opgewonden stem. Ontsteld keerde zij zich om en sag haar man, dis met uitgestrekt# arm naar •ts we#*. Een «chip, Lilian; een schip! •chi luwde hij. 2« keek hem eerst aan, alsof se niet begreep, en toen kwam er een dolle vreugde over haar. Een schip.... dat zij Jack weer sou zien en.. Clevering strekte zijn handen naar haar uit Mijn vrouw! zei hij met dienself den triomf van daarnet in zijn stem. Mijn vrouw, we zijn gered! Zijn vrouw! En Jack hield van haart De hemel mocht haar genadig zijnl Toen schemerden zee en lucht haar voor de oogen en in het volgende oogen blik log het meisje bewusteloos aan Cle- vering'e voeten. - l Verscheidene uren later lag Lilian zwak en uitgeput tuaschen de kuzaenz van een dekztoel aan boord van de „Whi te Peacock", de mailboot, die de schip breukelingen had opgepikt Vlak bij haar leunde Clevering over de verschansing. De kapitein van het schip voegde zich bij hen. En knapt u al weer een beetje op? vroeg hij vriendelijk. Het meisje knikte met een poging om te glimlachen. Ik kon u verzekeren, ging de kapi tein voort, zich tot Clevering richtend,— dat wij blij waren, dat u ons signaal be antwoordde en dat we niet te laat zijn gekomen. Signaal beantwoordde? vroeg het meisje scherp? Wat bedoelt u? Ja, zie je, soodra wij op die bank waren aangespoeld, bond ik mijn zak doek aan een stok als noodvlag en stak die in het zand voor het geval, dat er 'n schip in de buurt zou kómen, legde Cle vering op luchtigen toon uit. Bedoelt u dat, kapitein? Het meie- je, dat plotseling heelemaal opgeleefd was, keek den gezagvoerder doordrin gend aan. Eigenlijk niet, zei hij langzaam. Ik bedoel, dat u ons signaal beantwoord de! Mr. Clevering. Het moet u wel een eeuw toegeleken hebben, maar het geluk diende ons niet. De reddingsboot kreeg een lek, toen ze halverwege het eiland was en de jongens moesten een andere gaan halen. Het moet wel een uur ge duurd hebben, voor ze bij u waren. Een uur! En Clevering had nog geen twintig minuten voor de redding op daagde, voor het eerst gevraagd, of zij met hem wilde trouwen! Enfin, eind goed, al goed en van nacht lekker slapen, dan bent u morgen weer in orde, meende de vriendelijke ka pitein en ging verder. Clevering wendde zijn blik at toen hij het bleeke, toornige gezicht van het meisje zag. Dus je wist, zei ss koud en scherp ham aangeraden een poosje te ver dwijnen. Du# jij gelooft dat hij haar ver moord heeft? Ik hen erron overtuigd dit ihij het niet gedaan heeft, maar er zijn twee getuigen, de broer van de vrouw en een meisje en die zijn bereid om t# zweren dat bij het gedson heeft. Meneer Herrick gromde omgeloorig. Waarom kan. hij naet blijven om dat ander de oogen te zien? Omdat er gevaar aan verbonden i#. Als we maar zoolang kunnen wach ten. dat die twee samenzweerder# on- eenighoid krijgen en elkaar gaan te genspreken, rol Morecambe veilig zijn Haar vader 'haalde de schouders op Weet je dat je groote verantwoor ding op je neemt? Dot weet ik, heit kan me niet sohe- wut ik op me neem, als ik hem War redden kan, dat wet«n jullie toch Het 1# een groote dwaasheid, je ziet dit hij niet een# oprecht tegen jou geweest ia, 'het blijkt nu, dot hij al met een onder getrouwd was. Dat i# acht jaar geleden gebeurd, toen hij twintig was en U weet niets ven de omstandigheden af. Maar nu moet ik gaan. Maak U niet betoomd over mu. ik ban heuach veilig, maar d# eerste vijf of zes uur kan ik niet terug zijn Blijven jullie maar niet voor me op. Medwin kon me wel binnenlaten. Ze koet# baar oudera en ging naar boven. Haar kamenier waa «#a eenvou dig buitenmeisje met aan vriendelijk ge zicht, blozende wangen en eerlijk# Medwin» «ei Pamela de auto moet direct voorkomen en je moet aan Morton vragen of ik sija livrei mag aet zijn errerjo». Het meisje keek haar toMÉI

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1930 | | pagina 3