I
ZEEP
WECK
rOPRUIMING
SGALLA=
HISIDRISCHE QUADRILLE
WIE MET DELTA BOEHT EN WASCHT
KRIJGT EEN VOLLE LINNENKAST
I
«ZESCENTO»
Z.-H. UEREEIt. „HEI GROENE KRUIS
FORD-VRACHTWAGEN
FOTO-
WECK.
DE GROOTE ATTRACTIE
AFOTiire brbot nmmFws ega
BEZOEKT DE BAZAR
uui Boektiouoing. Controls en Beiasllnozaksn
A. PEEK
0
I DE BESTE CONFECTIE VOOR WEINIG OELP
■■■WANNEER KOMT U?
PAART.
DER0EMDERR00KERS
Van Rondom
CONCOURS HIPPIQUE
TE HOOFDDORP
op Woensdag 16 Juli, is de
Aangeboden
Administratiekantoor „Z UID - H 0 L L A N D"
ZEEPFABRIEK DE
R" WORMERVEER
RIJWIELHANDEL
„Burgers E. N. R."
„MAGNEET" en
„A.P.G." Rijwielen
Rijwielstalling
H. A. van Baaren
Onze Opruiming in Dames- en Heeren-Confectie is
geweldig druk, maar het kan ook niet anders
SCHOONHOVEN
SPENENZALF
Platen. Films, unmeiaars,
Dag- en Kunsiitchipapieren
W. TIMMER
Haven 23 Schoonhoven
J. O. v. Dam
Tandarts
Schoonhoven
IJ. JANSEN,
Loplkjaarsveld
Heeft U last van zeere spenen O
of tongblaarpooten bij Uw koeien
«SUCCES»
DE EERSTE KENNISMAKING
BESLIST REEDS
FEUILLETON.
Een Noodlottig Schot
Mengelwerk.
DE SCHIPBREUKELINGEN.
cC»8TE
NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UfnfcÜhT, Scmonhovensche Courant
VBIJPAO 11 JOL) tn
van het
(Anno 1830)
GEHEEL NIEUW VOOR NEDERLAND
^niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiüiiiHiiiiiiiüüiiiiüiiiiiiiiiiiiiiiiüiiiiiituiiiKiiiiiiüiiiiiiü.iiiiiKdiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^ij^ifiaiifffiinfliiüiiiiüij#
te Grool-Ammrrs, in de Oarnge van den Heer
A. JAN SE (Burgemeester Fortuynpleln)
DE BAZAR IS GEOPEND:
Woensdag 16 Juli vim 7 10.30 uur
Donderdag 17 1 S en 7—10 uur
Vrijdag 18 3-S 7-10
Zaterdag 1» li J_n
DIVERSE ATTRACTIES - ENTRÉE VRIJ
Aan den ttigang aal voor 10 ct. een Qroene-Kruia-
speldje worden aangeboden, waarvoor een GRATIS BON
verstrekt wordt, kans biedende op 5 prachtvolle artikelen.
Zie verder de Strooibiljetten. HET BESTUUR.
zoogoed aio nieuwoi
MET LAKDBAK
Aan aoliede pera. desgewenschl op gemakkelijke betallngscond.
A. Schakel - Schoonhoven
Waarom sparen voor Uw uitzet? Gebruikt Delta-Zeep
en Uw linnenkast wordt van zelf gevuld. Deze prachtig
schuimende zeep reinigt snel en grondig en U krijgt
bovendien voor de uitgeknipte vierkantjes en voor de
opee'plakte legkaarten het beste linnengoed cadeau. Op
ieaere doos één vierkantje, in iedere doos één legkaart
stukje en een cadeaulijst.
Bezit U nog bons van andere merken zeep, dan tellen
die ook mee om een cadeau te kiezen.
BELANGRIJKE MEDEDEELING.
Van nu af aart hebben niet alleen de volledige legkaarten,
maar zelfs de losse legkaartstukjes tezamen met vier
kantjes waarde! Dit is van het grootste belang voor
diegenen, die nog losse legkaartstukjes in hun bezit
hebben. Nadere inlichtingen hierover vindt U op de
cadeaulijst, die bij de zeep verpakt is.
Het sparen gaat nu veel vlugger!
DELT
Dir. J. C. ZUlDERVLIfcT
Cooluingel 51 - Rotterdam Tol. I258B
Zorgl voor;
Billijke oontftftiesa
W1J0STRAAT 3 GOUDA
Wij leveren U een prima
R ij w I e I, compleet met
één jaar garantie' voor f50-
Alle voorkomende REPARATION fn
STERI LI SEERTOESTELLEN
IHM AAKGLAZEN
GUMMIRINGEN
merk
tioor geen namaak
geëvenaard.
Officieele verkooperi
Haven 70 Telef. 17
Sohoonhovan
Alle bestellingen op Weck-
ar Ikelen worden frartco ge-
Wc vet dl Telefoonkosten wor
den vergoedt
UXH 1 P. J. GROENEN HAVtiN 35-37
TE
Inlichtingen eiken Zaterdag
van half acht tof nogan uur,
Koastraat 72
Drogialerij „De Vijiel"
Probeert onze onovertroffen
MONSTER GRATIS VERKRIJGBAAR
GrornendsslNo. 2 en S4
Telefoon 452 Gouda
enz. enz.
Mooie collectii
FOTO-ALBUMS
Boek- an Fotohandel
SPREEKUREN: 1-2,
Woensdag 9—12
en volgens afspraak.
Min- en onvermogenden Maan-
Woens-, Donder en Zaterdag
morgen 8j —9 uur.
SPREEKUREN te OUDEWATER:
Dinsdag-en Vrijdagmorgen 10—lij
en volgens afspraak.
ALLE -
WECK-ARTIKELEN
UIT VOORRAAD LEVERBAAR.
SAPTOESTtLLEN TE HUUR.
Aanbevelend,
RIJWIELHANDEL,
GEBRUIKT SPENEN-
EN POOTENZALF
an U zal over het ra-
Prlja f 1.25 per bus. eultaat tevreden zijn.
Verkrijgbaar te Lopik bij C. BLOMMESTE1N, Veehouder;
te Haastrecht bij C. VAN DUUREN, Café.
De kwaliteit van „ZESCENTO" Sigaren is dan ook
zoodanig, dat men reeds na de eerste kennismaking
de overtuiging heeft, dat een betere 6 cents sigaar
niet verkrijgbaar is.
Kwaliteit, van dekblad en binnenwerk samen, zorgt
voor het succes van „ZESCENTO". 1
Niet ten onrechte noemt men dan ook
„ZESCENTO" Sigaren
.Vraagt Uw winkelier ook eens naar „ZESCENTO"
Sigaren en werkelijk ook U zal door 4* buiten
gewone kwaliteit worden verrast.
„DE KWALITEITSSIGAAR" mm
In Voruttanlanden an Sumatra
Ovaral verkrijgbaar
TWEEDE BLAD
NIEUWSBLAD
VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT, Schoonhov.n.ch. Cour.nl
VRIJPA* 11 JULI 1MB
door
JAN KIJKUIT.
Over dc schoonheid van onzo
strook.
We hebben deze week een reisje ge
maakt, een tochtje per auto, en tante, aan
wie zoo iets bijzonders besteed if, was
opgetogen over hetgeen zij zag.
Kr kwam een vriend van Jod bij ons,
„een studievriend" zei Jod, met sen stem
en een gezicht, of bet waar was. De
waarheid was, dat Jod en Bart, zoo heet
te de ander, samen op het Gymnasium
waren geweest, maar Bart had wel en
Jod niet gestudeerd. Bart was al candi-
daat in de rechten en werkte nu voor zijn
doctoraal. Hij heeft een auto en toen hij
in deze streek kwam, wilde hij zijn ouden
schoolmakker eens gaan bezoeken. We
hoorden al dadelijk van Bart, dat Jod
zoo'n laat had met Grieksch op het Gym-
naaium en dat hij maar niet al die on
regelmatige werkwoorden uit elkaar kon
houden. Jod wilde er gauw over heen
spreken, maar toen riep Bart: Zeg, weet
je nog wel, dat de leeraar in het Latijn
jou altijd Demosthenes noemde, omdat
je het Latijn altijd zoo vreeselijk verhas
pelde. De arme man greep telkens wan
hopig naar zijn hoofd, als jij je Latijn
luchtte.
„Meneer Bart," zei ik, „Gneksch en
Latijn waren dus de zwakke vakken van
Jod.
„De zeer zwakke," lachte de student.
"Maar ik zou wel eens willen weten,
waarin Jod sterk waagmg ik voort. HU
had natuurlijk ook vakken, waarin hij
uitmuntte."
Bart keek spottend naar den ongeluk-
kigen Jod en zei ieta injiet Latijn.
„Zeg 't maar liever in het Hollandach,"
spoorde ik aan, „want Latijn verstaat hij
toch niet."
„De kwstie is," vervolgde Bart naden
kend, „dat ik zoo gauw geen vak weet,
te nemen, waarin onze brave Jod niet
zwak was."
„Zoo," viel Jodocus uit, en geschie
denis dan en natuurkennis."
„Ja, ja," zei Bart beleefd, "daarin was
je best. Toon ons, dat nu eens en ga mee
in mijn auto, dan kan je ons inlichten
over de geschiedenis van het land, over
de dieren, de volgels en de planten en de
boomen."
Jod keek ontzaglijk benauwd en ik had
bij voorhagd pret over de angstige
oogenbliken, waarin hij zou komen, als
hem iets gevraagd werd.
We stapten in en reden weg: Tante
Betje, Bart, Jod, Teun en ik. Het was
een ruime royale auto, waarin nog meer
personen hadden kunnen meerijden. Ik
wilde eens laten hooren, dat ik ook La
tijn kende pn vroeg:
„Quo Vadis?"
„Wat zegt-ie nou toch?" vroeg tante.
„Jan spreekt ook Latijn," zei jod spot
tend, „het beteekent: Waarheen gaat gij?
ma|r het is de titel van een bekend boek.
Nou waarheen zullen we gaan?"
„Jij bent de geschiedkundige en de
natuurkenner," antwoordde Bart, „dus jij
moet 't maar zeggen."
„Goed, weg aan dan eerst langs de Lo-
piker Wetering."
Daarheen gingen we. Jod behoefde
niets te zeggen, want Bart was één en
al opgetogenheid over hetgeen hij daar
zag.
„Menschen!" riep hij verukt, „wat wo
nen jullie hier in een paradijs. Wat een
zeldzame pracht van weg en water. Ik
ben verleden jaar in Zwitserland ge
weest, maar ik heb nergens iets gezien,
wat hierbij kan halen. Waarom maken
jullie dat toch niet meer bekend? Ben je
bang, dat er te veel toeristen naar hier
zullen komen. Zooiets vind je toch ner
gens. Kijk nu eens naar dat hoekje daar,
naar die natuurlijk en zacht vervloeiende
bochten. Jongens, jongens, dat water naet
die planten, dat rustige stroomende wa
ter met die weelde van omboording en
dien landelijken weg. En kijk daar nu
eens, hoe een wonder van schoonheid die
boerderij daar is. Is het niet, of 'n schil-
Naar het Engeleeh
van
FLORENCE WARDEN.
7
En im de schaduw van de boomen
vertelde hij haar Ihoe alles gebeurd was
en hij schrok toen 'hdj merkte dat zij
de zaak heel ernstig imzaig.<
Ik denk da.t die man het meisje
beïnvloedt, ze zullen zeker een bezwa
rende getuigenis afleggen.
Ja, dat geloof ik ook wel, maar
wat moest ik doen?' Ik kon me toch
ook niet door dien vent laten brand
schatten,
Luister Morecambe, ik geloof dat
het beste is als je weggaat.
Neen, ik blijf 'hier en ben niet
bang voor ze. Hoe kun jij me zoo'n
raad geven, zoo'n dappere meid als jij?
Omdat we tijd moeten winmea Het
is heelemaal niet onmogelijk, dat dat
tweetal geloofd zal worden door de po
litie en bij het gerechtelijk onderzoek
en als jij een poosje weggaat en ik ge
legenheid 'heb om met die vrouw te
praten en een paar .advocaten opdracht
te geven om "voor je te handelen, vóór de
zaak voor den rechter komt, zullen, wij
grootar kans hebben dat je buiten schot
blijft. Anders zul je minstens tot het
kruisverhoor op de openbare terecht
zitting moeten wachten, voor je onschuld
volkomen aan het licht kamt Wat we
moeten winnen, is tijd! Ze zullen kun
nen- blijven samenspannen als de zaak
spoedig behandeld wordt, maar als het
een poosje duurt, krijgen ze misschien
nog wol onesmighsid. Je hebt zelf gezien
dat de oma op dat oogenblik bot meisje
der dat heeft aangegeven, met die stem
mige en bij de omgeving behoorende tin
ten van weelderige boomen. Jod, wat zijn
dat voor boomen?"
„Dat zijn pereboomen,' zei Jod met ze
kerheid.
,,'t Is goed, dat ze 't niet hooren,"
bromde Teun, „want dan zouden ze be
leefd zeggen: „Meneer, u vergist u, we
bennen olmen."
„Jod, hoe heet dis waterplant daar in
de wetering?" vroeg ik om hem te pla
gen.
Mijn neef keek eens scheef naar de
planten, die ik hem aanwees en ant
woordde weer:
„Dat is kroos."
„O," zei tante, „ik heb altijd gedacht,
dat dit kikker beet heette."
„Nou," verzekerde Teun, „dan hebt u
altijd goed en Jod altijd verkeerd ge
dacht."
„Zeg, Bart, als je nog eens wat moois
wilt zien, don moet je eens langs de Vlist
rijden," adviseerde Jod, om van die
moeiijlke plantenvraagstukken af te zijn."
De auto stoof naar de Vlist en daar
liet Bart den wagen stilhouden.
„Hier moet ik ej eens uit," zei bij
zacht, „dat is te mooi, om er langs te
rijden en er niet naar te kijken. Dat is
nu Hollands op zijn mooist. Dat is het
echte, zuivere en volmaakte Hollandsche
landschap, zoo als je het in geen ander
land vindt. Wij Hollanders denken altijd,
dat het in het buitenland mooier is dan
bij ons. We gaan dan naar een of ander
bergland en omdat we weten, dat zoo'n
landschap gewaarmerkt mooi is, dat het
om zoo te zeggen, een patent heeft op de
schoonheid, roepen we tegen elkaar: „0,
wat mooil" en we zeggen er dan gewoon
lijk bij: Dat is toch heel wat anders dan
onze slootjes met weitjes en koetjes. Het
is ook anders, maar het is niet mooier.
Vast en zeker niet. Breng eens een bewo
ner van een bergland naar dit jnweel van
natuurschoon of een rijke Amerikaan, die
de geheele wereld heeft afgereisd en laat
hen dan eens uitspreken. Je zult eens
wat hooren; dat ze dit veel mooier vin
den. Wij zijn er aan gewoon en wij zijn
ondankbaar voor de schoonheid en de
kracht van het eigen land, maar als hier
een stelletje energieke menschen bij el
kaar kwam, die op verstandige wijze de
ze schoonhoeid naar buiten bekend
maakte, dan. zou je hier een vreemdelin-
genbezoek krijgen, dat er verkeersbelem-
meringen zouden ontstaan."
„Laten we 't dan stil houden," bracht
Teun in het midden. „Ik ben heelemaal
niet gesteld op die drukte."
„Neen," voegde tante er bij. 't Is hier
toch al niet breed. Maar ze zouden dan
die wegen wat breeder en rechter kunnen
maken."
„Asjeblieft niet," riep Bart angstig.
Dan zou alles bedorven worden. Als ze
hier een breeden rechten weg gaan aan
leggen, geef ik geen duit meer om het
landschap. Neen, zoo moet het blijven,
maar er moet iemand komen, die aan de
wereld vertelt, hoe schoon het hier is. Ik
zal het doon onder het motto: Pluris est
oculatus testis unus quam auriti decern."
INGEZONDEN MEDEDEELING.
Spoediger aan dan leg,
■Mr an grootar alarms.
Uw loog* hennetjes zullen vroeger gun
leggen en Uw kippen zullen neer en groo-
kre deren geven, els U het nieuw* vite-
Blhiea-middel CiALLA (groen etiket) bti-
voedert Dubbde winst Groot psk 11.90.
Vaag ma* PW—HaaShan^igg RV. Vabog-
Te Schoonhoveni A. Elsbnaar, Haven 88;
Benschopi M. A. Boumanb;
Polsbroek i A. Schouten.
paaide met liefkoozingen. Ia dat een
bondigmootaöhap dat stand houdt?
Tegen deze reden earing waa niet veel
in te brengen en Sir Morecambe werd
tegen zijn wil en wenech er door be
ïnvloed.
Ik vind het afschuwelijk om weg
te loopen alsof ik een lafaard ben.
-—Nu, laat die blaam dan maar op
mij komen, het zal heusoh wel blijken
dat jij blijven wilde om je te verdedigen
en dat ik het was die je aangeraden
heb eerst be trachten tijd te winnen. Als
het nooddg ia, zal ik er rond voor uit
komen.
Hij schudde het hoofd.
Neen. zed hij het da beter dat je
dat niet doet. AJa dik wegga, hoop ik al
leen dat ik op de een of andere manier
met je in, verbinding kan blijven. Hoe
minder de anderen van ons afweten, hoe
beter.
Net zooala je wilt, maar wat zul
len we doen?
Geef jij me raad ik kan op het
oogenblik niet 'helder denken.
Kun je chauffeeren?
Ik heb het hoer nooit gedaan, maar
in Frankrijk en Italië geregeld.
Das te beter, niemand zal dat dus
van joir ^eerwachten. Onze chauffeur is
e«n flink gebouwdb man, ik denk dat
zijn pak je wel past.
Goede hemel, moet ik me ver-
mammen?
Dat is wél het beste: als jij zijn
pak aankunt, moet je me vanavond naar
Manchester rijden en den Gem naar
Londen nemen.
Sir Morecambe aarzelde.
Zou dat niet juist de plaat# zijn,
waar ze me in de eerste plaat# zullen
zoeken? Al# ik me «cboU moet houden,
kan ik beter ergens andws heengaan.
Dc geloof juist dat hst beter is dat
js naar Loodsn fiat. Zt dsukaa natuur-
,,'t Is toch raar, hè," mompelde Teun,
„dat lui, dis Latijn geleerd hebben, daar
altijd mes voor den dag te moeten ko
men. Meneer Bart, ik ben mijn Latijn een
beetje vergeten, wilt u mij niet eens zeg
gen, wat het beteekent, wat u daar zei:
„Dat beteekent: Een ooggetuige ie meer
waard dan tien van hooren zeggen."
„0," besloot Teun, „ik vind het F*l-
landsch vesl duidelijker."
Naar het Engelsch
van
MABEL LODER STEARNS.
(Nadruk verboden.)
Clevering ging nog eena het kleine
eilandje, waarop zij na den schipbreuk
waren terechtgekomen, verkennen. Hij
bleef zoo lang weg, dat Mr. Deane onge
rust werd. Maar eindelijk zag hij zijn
mede-schipbreukeling haastig aan komen
loopen. Het scheen den man, in zijn met
zoutwater doorweekt vest, het overschot
van zijn geestelijk ambtscostuum, toe, dat
Clevering zenuwachtig en opgewonden
waa.
- Ia sr een boot in 't «icht? vroeg hij
hoopvol
Geen spoor te bekennen, antwoord
de Clevering. En een heksenwerk om
over de duinen heen te klimmenI Ik zou
het maar niet probeeren, als ik u waa,
met dien verstuikten enkel van u.
Ik denk er ook niet aan, antwoord
de Mr. Deane grimmig. Neen, Miss
Bradshaw en ik gelooven u wel. ver
langt er immers even hard naar om hier
vandaan te komen als wijl
Het meisje, de derde van het schip-
breukelingen-trio, scheen niet te luiste
ren. Ze zei geen woord en bleef maar
met groote oogen, de handen in haar
schoot gevouwen, maar de wreede witte
branding kijken, die langzaam hooger op
kroop, als een hongerig beest, dat op zijn
prooi loert
Clevering ging op het zand naast haar
zitten.
Is er geen hoop meer op redding?
vroeg1 zij eindelijk.
Ik ben bang van niet. Alleen bij he-
vigen mist ia er kans, dat er een sohip
bij deze zandbank komt.
Hoeveel tijd hebben we nog?
Hoogstens een uur. De vloed komt
snel op; als die op zijn hoogst is, ligt het
eiland diep onder water, dan is er geen
eiland meer. Het meisje rilde.
Het is ontzettend, om zoo te moeten
sterven, met geen enkele kans op redding
zei ze huiverend.
We moeten ons lot moedig onder de
oogen zien, zei Clevering dapper. Li
lian, geef dit laatste uur aan mij.
Aan jou geven? Hoe bedoel je dat?
vroeg bet meisje vevwonderd.
Ik zou graag willen, dat je met mij
trouwde.
Trouwen? Hier? Nu? Haar verba
zing deed haar een moment haar hache
lijke positie vergeten.
Ja. Het zou mij zoo'n groote troost
geven, als ik sterf in het besef dat jij
mijn vrouw bent.
Maar waarom? Ik begrijp je niet,
zei het meisje. Ik houd niet van je,
dat weet je wel. Waarom wil Je dan in
vredesnaam dat we trouwen? nu alles
toch direct voorbij zal zijn.
Omdat het voor mij zoo'n heerlijk
idee zal zijn, als ik weet, dat jij mijn
naam draagt; al is het nmar voor een
uur. Meer vraag ik je niet, voegde hij er
haastig aan toe; zelfs zal ik je geen kus
geven, als je het niet wenscht.
Dat wensch ik zeker niet, antwoord
de het meisje gedecideerd. Maar bo
vendien, er is zooveel om in dit laatste
uur aan te denken, zooveel om berouw
over te hebben.
Ik wil me ook heelemaal niet in Je
gedachten dringen, beloofde Clevering.
Ik zal je niet storenalleen, laat
n» dichtbij je mogen zijn in het gelukki
ge besef, dat jij mijn vrouw bent.
lijk dat je getracht 'hebt zoo gauw moge
lijk het land' uit te komen en omdat Li
verpool dichtbij is, zullen ze veronder
stellen dat je daarheen bent gegaan. Men
schen die door de politie gezocht war
den, .hebben in den regel geen -geld en
worden daardoor igaaw gebonden, maar
met jou is dat een andiér geval.
Goed, ik zal doen wat je zegt.
Eerst moet-je je snor afscheren,
Morecambe.
Morecambe was ook tot dit offer be
reid en Pamela bracht hem daar een
zijdeur het hiuis binnen en ging hem
voor naar haar vaders kleedkamer, waar
hij een scheermes zou vinden.
Ik zal het piak buiten de deur
leggen zei hjj.
De schaduwzijde van 'haar plan was,
dat er zooveel menschen bij te hulp ge
roepen moesten warden. Haar oudera
moesten weten van haar tocht naar
Manchester; en ook baar kamenier en
chauffeur moesten in het oompiot zijn.
Van dezen laatsten wu# zij niet zoo ze
ker of zdj hem vertrouwen kon, moor
als Morecambe in Londen was aange
komen, kon hij gemakkelijk onzichtbaar
blijven en in dien tusschentijd zou ze
zien wat er gedaan kon worden.
Ze rende de zitkamer binnen, waar
haar va/ter achter zijn krant dutte en
haar moeder met breiwerk bezig was
Het nieuws van het bevel tot inhech
tenisneming var» Morecambe was hun
nog niet verteld en zij moest het ben
meedooten.
Moeder, zei ze. terwijl ze een
zachte hand op baar moeders schouder
legde zult U erg ongerust zijn als
ik vanavond in den auto uitga?
- Vanavond, waarom? vroeg me
vrouw Herrick verbaasd, tl we# «ij ge
wend aan de excentrieke friHcn ven
buy eporiieve dochter.
Het meisje 'was zoo overrompeld, dat
zij niet wist, Vat zij zeggen mosei Ze
had het gevoel, dat er een element van
egoïsme, bijna Y8tn lafheid, in het aan
dringen van den man was, alsof hij be
scherming zocht, inplsats van bescher
ming te geven. Toch mocht te hem wel
lijden en ze was graag in zijn gezalschap
geweest op haar zeereis.
Hij had al dadelijk laten merken, dat
zij hem niet onverschillig vu, maar toen
hij haar zijn liefde verklaard had. had zij
hem gezegd, dat het haar onmogelijk wae
die te beantwoorden. Maar ze had hem
niet verteld, dat de eenige man, dien ze
deze wel geven wilde, er nooit om ge
vraagd had. Wat moest ze nu doen? Had
zij het recht hem dit verzoek te weiga
ren, dat zooveel voor hem scheen te be-
teekenen? Het was haar alsof zij het
laatste verzoek van een stervende af
wees.
Het is maar voor zoo'n kort poos
je, pleitte Clevering. Het kan voor jou
toch geen verschil maken voor mij be
teekent het allee. Kun je me dit enkele
uur van geluk niet geven?
Het meisje zweeg een oogenblik, toen
keerde zij haar wit, strak gezichtje naar
hem toe en zei langzaam:
Als dat, wat je verlangt, alle# i« en
het zooveel voor jou beteekent, don zal
ik het doen.
Clevering greep ^haar hond.
Nu kan ik rustig den dood in de
oogen zien! f
Dominee Deane voldeed aan het ver
zoek van zijn tijdelijke mede-bewoners
van de fatale zandbank, en verrichtte de
ceremonie, zoo goed en zoo kwaad als 't
ging met zijn verstuikte enkel en in deze
voor een trouwplechtigheid weinig-ge
ëigende omgeving. Het meisje en de man
moeeten op het natte zand knielen, maar
tot Lilian's onuitsprekelijke opluchting,
duurde de huwelijksvoltrekking maar 'n
paar minuten.
Met een triomfantelijk gezicht keek
Clevering haar aan.
Mijn vrouw! juichte hij.
Er was iets bruusks in zijn toon, dat
het meisje ontstemde. Ze had dezen man
niet lief; ze huiverde bij de gedachte al
leen om een liefkozing van hem te krij
gen;* maar de volkomen afwezigheid van
alle teederheid, van eenig dieper gevoel
in zijn stem, op dit oogenblik, verraste
haar onaangenaam en stuitte haar af.
Met een ruk keerde zij zioh om.
Ik wil graag een poosje alleen zijn,
zei ze koud.
Zooals Je wilt, antwoordde Cleve
ring gewillig. In dien tijd zal ik eens
kijken, hoeVer het water al is.
Lilian ging op het zand zitten. Waar
om had ze zoo'n afschuw van wat ie ge
daan had .waarom dwaalden haar ge
dachten steeds naar dien eenen, dien zij
zoo graag wilde vergeten aan wien ze
naar liefde zoo graag gegeven had en die
blijkbaar zoo weinig om haar gaf, dat hij
haar nis eens goede reis gewenscht
l.ad?
Naast haar stond de predikant, hij
staarde apathisch voor zich uit. Zij vroeg
zien af, waarovsr hij nu dacht en éi den
dood voor hem den geestelijke ook
zijn verse ••nuking had. Mèt zijn ambtsge
waad, dat nij in het water uitgetrokken
had, scheen zijn geestelijke waardigheid
van hem afgevallen te zijn, vond Lilian.
Zij had hem niet vaak gesproken aan
boord: hij had zich altijd erg apart ge
houden.
Ze stak de harden in de zakken van
haar reg-nmai tei, die ze haastig over
haar dunne |nj or aangetrokken had,
toen het eerste waarschuwingssein aan
boord gegeven was. Het was de eerste
keor geweset, dat zij de ja# aan had, na
dat zu op reis was gegaan. Haar vingers
voelden opeens iets hards. Brieven!
Plotseling schoot het haar te binnen,
dat iemand die haar gegeven had, Juist
toen ze aan boord wilde gaan. Ze had
ze in l aar zak gestopt, en in ds drnkte
van het vertrek vergeten. Zou er een bij
zijn van
Ze haaldo ze te voorschijn; de adres
sen waren nauwelijks meer leesbaar door
het zeewater. Maar een er van wae haast
droog, die had zeker heelemaal onderin
lan-
Ik zou vanavond graag een
gen autorit maken.
Nu, zeg Morton dat hij zioh
klaarmaakt.
Goed, moeder, «n ik heb U en
vader nog iets andere te vertellen.
Meneer Herrick, die nog niet ihelder
wakker was, mompelde: Hè? Wat?
«n staarde naar zijn dochter. Er we#
iet# in haar manier van doen, dat hem
voorspelde, dat ze iet# onplezierig» te
vertellen had.
Er i# iets vreeselijk# met More
cambe gebeurd.
Ze knielde tii##di*n haar oudera op
den grond en hield van ieder een hond
vost en begon:
Hij wordt valach beschuldigd van
ieta en er is een bevel tot inhechtenis
neming tegen hem uitgevaardigd.
Waarvan wordt hij beschuléij
vroeg meneer Herrick, die nu
wakker wap, terwijl zijn
gilletje gaf.
Van moord op een vrou1
mee hij jaren geleden getrouwd
weest en die vandaag op de Hall is
gekomen en vanavond zidhaélf per on
geluk doodgeschoten heeft, toen zij
alleen met hem in een kamer was in
een kleine herberg in Blackton
Mevrouw Herrick was onmiddellijk in
tranen en riop met klagende stem:
Ik wist toch dat ©r iet# gebeuren
zou! Ik wist dat er iet# wae.
Haar echtgenoot stond op en trok
zijn dochter overeind.
Dan heeft die geheimzinnige tocht
van jon iet# met hem te maken.
Ja
Wat dan?
Ze keek den ouden heer dapper aan
en vond het moeilijk te bekennen dat
de man, dien zij liefhad, op de vlucht
ging.
Ik wü dat hij weggaat, ft heb
haar zak gezéten. Ze keek naar het
handschrift en met bevende vingers open
de zij de enveloppe:
Liefste Lilian.
Door de plotselinge ziekte van moe-
der, kan ik je helaa# niet goeden dag
komen zeggen, maar ik kan je toch niet
laten gaan, zonder, je gezegd te heb
ben, hoeveel ik van je houd. Ik heb
maar 'n oogenblikje tijd, maar ik hopp
dat do orchideeën, die ik aan boord
gestuurd heb, je de rest vertellen, tot
dat ik meer tijd heb om te schrijven.
Ik hoop op je behouden terugkomst!
Jack.
In het oneindig gevoel van geluk, dat
over haar kwam en haar bijna den adem
benam, vergat het meisje een oogenblik 't
huwelijk van zooeven vergat alles, be
halve dat die eene van haar hield. Toen
bracht het geluid van een aanrollend#
golf haar weer tot de werkelijkheid te
rug.
En nooit zou hij nu weten, dat zij hem
ook liefhad.
in starren wanhoop keek zij over de
eindelooze watervlakte
Opeens hoorde zij, dat iemand vlug
kwam aanloopen en het roepen van een
opgewonden stem.
Ontsteld keerde zij zich om en sag
haar man, dis met uitgestrekt# arm naar
•ts we#*.
Een «chip, Lilian; een schip!
•chi luwde hij.
2« keek hem eerst aan, alsof se niet
begreep, en toen kwam er een dolle
vreugde over haar. Een schip.... dat
zij Jack weer sou zien en..
Clevering strekte zijn handen naar
haar uit
Mijn vrouw! zei hij met dienself
den triomf van daarnet in zijn stem.
Mijn vrouw, we zijn gered!
Zijn vrouw! En Jack hield van
haart De hemel mocht haar genadig
zijnl
Toen schemerden zee en lucht haar
voor de oogen en in het volgende oogen
blik log het meisje bewusteloos aan Cle-
vering'e voeten. -
l
Verscheidene uren later lag Lilian
zwak en uitgeput tuaschen de kuzaenz
van een dekztoel aan boord van de „Whi
te Peacock", de mailboot, die de schip
breukelingen had opgepikt Vlak bij haar
leunde Clevering over de verschansing.
De kapitein van het schip voegde zich
bij hen.
En knapt u al weer een beetje op?
vroeg hij vriendelijk.
Het meisje knikte met een poging om
te glimlachen.
Ik kon u verzekeren, ging de kapi
tein voort, zich tot Clevering richtend,—
dat wij blij waren, dat u ons signaal be
antwoordde en dat we niet te laat zijn
gekomen.
Signaal beantwoordde? vroeg het
meisje scherp? Wat bedoelt u?
Ja, zie je, soodra wij op die bank
waren aangespoeld, bond ik mijn zak
doek aan een stok als noodvlag en stak
die in het zand voor het geval, dat er 'n
schip in de buurt zou kómen, legde Cle
vering op luchtigen toon uit.
Bedoelt u dat, kapitein? Het meie-
je, dat plotseling heelemaal opgeleefd
was, keek den gezagvoerder doordrin
gend aan.
Eigenlijk niet, zei hij langzaam.
Ik bedoel, dat u ons signaal beantwoord
de! Mr. Clevering. Het moet u wel een
eeuw toegeleken hebben, maar het geluk
diende ons niet. De reddingsboot kreeg
een lek, toen ze halverwege het eiland
was en de jongens moesten een andere
gaan halen. Het moet wel een uur ge
duurd hebben, voor ze bij u waren.
Een uur! En Clevering had nog geen
twintig minuten voor de redding op
daagde, voor het eerst gevraagd, of zij
met hem wilde trouwen!
Enfin, eind goed, al goed en van
nacht lekker slapen, dan bent u morgen
weer in orde, meende de vriendelijke ka
pitein en ging verder.
Clevering wendde zijn blik at toen hij
het bleeke, toornige gezicht van het
meisje zag.
Dus je wist, zei ss koud en scherp
ham aangeraden een poosje te ver
dwijnen.
Du# jij gelooft dat hij haar ver
moord heeft?
Ik hen erron overtuigd dit ihij
het niet gedaan heeft, maar er zijn
twee getuigen, de broer van de vrouw
en een meisje en die zijn bereid om t#
zweren dat bij het gedson heeft.
Meneer Herrick gromde omgeloorig.
Waarom kan. hij naet blijven om
dat ander de oogen te zien?
Omdat er gevaar aan verbonden
i#. Als we maar zoolang kunnen wach
ten. dat die twee samenzweerder# on-
eenighoid krijgen en elkaar gaan te
genspreken, rol Morecambe veilig zijn
Haar vader 'haalde de schouders op
Weet je dat je groote verantwoor
ding op je neemt?
Dot weet ik, heit kan me niet sohe-
wut ik op me neem, als ik hem
War redden kan, dat wet«n jullie toch
Het 1# een groote dwaasheid, je
ziet dit hij niet een# oprecht tegen jou
geweest ia, 'het blijkt nu, dot hij al met
een onder getrouwd was.
Dat i# acht jaar geleden gebeurd,
toen hij twintig was en U weet niets
ven de omstandigheden af. Maar nu
moet ik gaan. Maak U niet betoomd
over mu. ik ban heuach veilig, maar d#
eerste vijf of zes uur kan ik niet terug
zijn Blijven jullie maar niet voor me
op. Medwin kon me wel binnenlaten.
Ze koet# baar oudera en ging naar
boven. Haar kamenier waa «#a eenvou
dig buitenmeisje met aan vriendelijk ge
zicht, blozende wangen en eerlijk#
Medwin» «ei Pamela de auto
moet direct voorkomen en je moet aan
Morton vragen of ik sija livrei
mag aet zijn errerjo».
Het meisje keek haar toMÉI