Bergambacht to en tl Sept. t930 S.lvÖAS&ZONEN Philips Radio Bijbels. Kerkbijbels, Kerkboeken, Teksten Groetiien HanduiBgeii E H II H. OMAREN, SChOOnMtll V1SCHMEEL UERHEUl'S Hrachtuoederbandel Chybong PROGRAMMA: OPENING wmr 11 emrv.uviisi KOOPT Bij G.C.v.d.HAM GOEDE VRUCHTBOOMEN SCHEEPENE ~t Van Rondom Radio-Demonstraties met 10, 20, 30, 40 watt versterkers geven WIJ nlel op Opvoering van 't Openluchtspel „Jacoba van Beieren" Kind er feest Rlfdemonstratles Rondgang met Muziek en Lampions door het dorp. Te koop: MKT J Diverse I 1 orool Ammers andpasta's andzeepen Chlorodont, Erasmic, Kolynos, Niva, Odoi, Odontine, Pastol Pebeco, Pepsodent en Vinolia A. van Walsum Pzn. Gediplomeerd Drogist A N.D B. te Ouderkerk a.d. IJssel kost f 252.25 Ouderkerk a.d. IJssel Zaterdag 6 Sept. a.s. Lijstenzaak Nergens grootere keuze: Sïjilcns 4e ^fccslwcck iets moois Koekjes voor lijders aan Suikerziekte mérk A Rotterdam N.V. CENTRALE BAKKERIJ, HAASTRECHT levering aan BruiloftenDiners Partijen, tegen billijke conditiën J. A. BUSÉ Jr. A Zn. gjgMorn ruimen SCHOENEN opl Jan van Dam Lage priizen F. BIJLSMA'S Boekhandel Mengelwerk. Avonturen in donker Afrika. Plaatselijk Nieuws. ItlflHEEREN'RAAI FEUILLETON. Een Noodlottig Schot EERSTE BLAD. NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT, SchoonhOYJTKcln Courant VRIJDAG S SEPTEMBER 1Mn j r» .J IJJI-I_JJ_ ..JT-I 4- t Af\r\ 4~i t O AA deze geven voor koopers van een Radiotoestel voor huiskamergeluid geen zuivere vergelijking en zijn veel te duur f 400 tot f 800. 8-lamps toestel Te laten hooren wat met te controleeren). Het geluii JAN BROUWER luid isk; HET DOEL VAN ONZE DEMONSTRATIES ISi (zonder versterking) te bereiken is. Ook de grammafoonplaten welke wij laten hooren worden met ditzelfde^ toestel ten gehoore gebracht (is vrij van deze toestellen kan van heel zachte kamermuziek tot een flinke zaalklank worden opgevoerd en kosten met eleo. dyn. luidsprekers f 200 en hooger. Hl a v o tl 63 Tolofoon 113 SCHOONHOVEN Oranjefeest t o Aanvang Dinsdag 9 Sept. 1930 des avondaS'fr uur Eta lage-Wedstrijd. Woensdag 10 Sept. 1930: 9 uur v.m. Optocht mat Muziek door het dorp. Daarna tot 12 uur Volksspelen (i./d. Raadhuisstraat) om geldprijzen. I uur n.m. IT HET GLANSPUNT VAN DEN DAG "Va op het terrein van A. C. DE LANOEN aan de Huisweg. Vooraf opstelling en rondgang der gecostumeerde deel- nemers(sters) door de kom der Oemeente (circa 100 deel- nemers(sters). Entrée op het terrein op 10 Sept. f 1.—. Kinderen beneden 12 jaar f 0.25. Voorverkoop: Kaarten f 0.50. Kinderen beneden 12 jaar f 0.25. Kaarten verkrijgbaar bij M. DE VINK, ADR. DUHEN en J. H. DE JONO. S uur n.m. Fietswedstrijd met Hinderniaaen (op het dorp) om geldprijzen. Inleggeld f 0.25. 8 uur n.m. Cortoert, te geven door de Muziekvereenlging „D.H.T.S.O." van Berkenwoude, op het Qemeenteterrein aan den Kerksingel. Na afloop Rondgang met Muziek en Lampions door 't dorp. Donderdag 11 Sept. 1930: 8", uur w.m. tot I uur n.m. (Tusschentjjds Marsch door het dorp met de kinderen en Muziek). I uur n.m. (op 't terrein van A. C. DELANOE a.d. Huisweg) door de Eerste Krimpenerw. Landel. Rijver. „S1EOFRIED" te Bergambacht. Vrije toegang. (Verreden zal worden een wandbord in zilver, aangeboden door dpn Heer HOOIJKAAS uit Schoonhoven). 4 uur n.m. Ringrijden met luze auto's. (Bestuurder of ringsteekster moet inwoner van Bergambacht zijn). Inleg geld f 2.50. Prijzen f 30, f 20 en f 10. 9 uur n.m. nog eenige Volksspelen «p het dorp. 8 uur n.m. CONCERT te geven door de Muziekvereniging „T.A.V.E.N.U" te Schoonhoven op meergemeld Qemeenteterrein TOT SLOT! ►Verzoek* beide dagen te vlaggen en^J versiering der straten met lampions'^ NATURAE LTD'S LaieflppiHen Ver» terkin gzpillew Nlaagpillen 66 ct. per 60 Biiilcs Hoofdpijnpoeder» f 1.10 per 26 stuk». Een Poeder 6 ot. helpen beslist, spoedig an afdosnd Verkrijgb. b\j Drogisten en Apoth. Alléén verkoop voor: Bergambacht bij P. Duhen en Co. Krimpen a.d. Lek: J. C. Hagen. Lekkerkerko Fal'Mudde <4 Brand. Nieuw-Lekk'erland: A 0. de Groqt. Pijnacker: H. Sonneveld. Stolwijk: J. E Loekemetfer. 8treefkefkJ. Stam G»n. Zoetermeer E. Akkerman. met opstand en 2 flinke Aardapptl- bakken, benevens 7 800 st. klein Glas, 27 X 32, en platte Kruiwagen. Adres. Wed. L. v. d. HEUVEL, Eerste Kade 2, Oouda gegolfde en vlakke Aibtit Comontplaton Geïll. prijscourant gratis en franco op aanvraag en bij: ALLEEN ECHT MET DEZEN NAAM OP ELKE DHUMROON .DEZE NAAM WAARBORGT KWALITEIT Desgewenscht ook op afbetaling vanaf f 14.60 per maand. Van de eerste Schoonhovensche speciaal ingerichte Laat nu uw platen en foto's omlijsten Alles eigen werk Aanbev., J. W. v.d. BERGH Lopikerstraat 4 Schoonhoven Oedurende de feestweek ruime en vertrouwde gelegenheid voor het bewaren van Rijwielen Haarden, Haardkachels, Kachels enz. i uit alom bekende fabrieken als E. M. JAARSMA/ j JAN JAARSMA, VULCANA enz. dan bij Haarden en Kachels voor iedere beurs Zuinig brandend. Den geheelen winter vuur. W Van ouds bekend solide adres. exposeer en wij Blo emenmagazijn Firma J. DOESBURO, Schoonhoven Telefoon 65 Verkrijgbaar bij: Fa. P. DE JONG EN ZOON Koestraat, Schoonhoven BANKETBAKKERIJ ANDRÉ BROEDERS - H00GSTR. 8 - ROTTERDAM Aanwezige partij bevat, volgens nnalyse Rijks Lb. Pr. Station d.d. 6 Maart |.L 70.1 eiwit Slecbts 4.2 vet, 4.2 vocht en 1.8 zout TELEFOON No. 8 Wij deelen U langs dezen weg mededat wij de KOKERIJ van den Heer LOMMERSE, Oudewater, hebben overgenomen en bevelen ons beleefd aan voor Van Ie klas kwaliteit en nette bediening kunt U verzekerd zijn In alle soorten en toch lage prijzen bij het soliede adres Opgericht Boomkweekerij Opgericht 1888 HARDINXVELD '888 Vraagt onze speciale prijzen voor aanleg van BOOMGAARDEN Vraagt prijscourant en bezoek lederen Maandag in de Beurs te Gorinchem Actieve Agenten gevraagd waar we nog niet vertegenwoordigd zijn Voor het Detsert Gember uit China in amandelcHocolade. Zit too, dat ge "Drostas krijg tr BW» Alle restanten KEIZERSTR.62 OOUDA ALUIN VERKOOP VOOR SCHOONHOVEN MAGAZIJN «CUBA» LOPIKERSTRAAT3 Lange Tiendeweg 18 Tel. 530 Boud» Agant van dit Blad HM» NIEUWSBLAD V0y ZUtD-HOU-ANP EM UTRECHT, SchoonhoPew.eht Courant VRIJDAG B SEPTEMBER 1G30 1000 gulden geeft aan de gemeente, be noemd wordt tot „Eereburtfer". „Dat kan nog wel wat uitgebreid wor den," meende ik. „Voor 1000 gulden word je eereburger, Toor 2000 gulden etadheer, voor 3000 raademan der ge meente, voor 4000 eePP-wethouder. voor 500) eere-burgemeester. Dat mogen ze dan op hun kaartje zetten." „Nou weet ik nog wat," begon Teun weer. „Zoo'n titel op een kaartje ie heel aardig, maar de menechen hebben er te weinig aan. Je moet ze iota geren, daar ze voortdurend aardigheid aan hebben. Dat kan. Daar heb je, zal lk maar eens zeggen, een meneer Jansen, die in Schoonhoven woont. Hij geeft 1000 gul den aan de gemeente en wordt dan eere burgermaar met het rocht om den titel „Jansen, eereburger van "Schoonho ven" af te mogen korten tot Jansen van Schoonhoven. Asjeblieft. Dan heeft hij in eens een dubbele naam." „Prachtfg!" riep Jod, „en als die me neer Jansen er nog 1000 pop voor over heeft, kan hij er nog een andere titel bij- koopen van een andere gemeente Dan geeft hij 1000 gulden aan Bergambacht en Nieuwpoort, en noemt zich dan voor taan: Jansen van Schoonhoven, Bergam bacht en Nieuwpoort. Tegen zoo'n titel kan toch geen een baron op en dat voor een koopie van 8000 gulden." „Nou,'* zei tante, „als de gemeenten daar niet op aanvliegen, begrijpt ik er niks van. Ze hebben nu de keuze tus- schen een gemeentelijke orde of ^en goed betaald eereburgorschap. Met een beetje reclame brengt zoo iets schatten op en de menschep die geen titels koopen, be talen zooveel minder belasting." „Teun krijet zijn gouden standbeeld," besloot ik. „Het nageslacht zal je eeren, Teun." „Ze motten zich haasten hoor. Ze kunnen direct beginnen, wat mij betreft," bromde Teun. Afrika is een land van verrassingen. Allerlei geheimzinnige en onverwachte gebeurtenissen schijnen als het ware door de winden te worden aangevoerd en de reiziger leeft in een voortdurende atmos feer van onzekerheid. Des morgens is hij wellicht jager en des avonds zit hij mis schien midden in avonturen, waarvan zelfs Baron van Munchhausen het be staan niet heeft vermoed. Zoo zal ik bijvoorbeeld nimmer mijn bezoek vergeten aan Oemkoolo Oemcosoe, de groote „slangen-vrouw". Ik kampeerde toen in de buurt van een plaatsje, dat Katawane heet. Hoe ik weer levend uit haar hut ben gekomen, begrijp ik nog niet, want -am den middelsten paal slin gerde zich een van de grootste pythons, die ik ooit gezien heb, terwijl gifslangen zóó dicht op elkaar over den grond kron kelden, dat ik mijn voeten bijna niet ver zetten kon, zonder op hen te trappen. Een van mijn mannetjes had beloofd mij naar de beroemdst# „slangenvrouw" van het district te brengen. Op zijn aan raden had ik een zak met kikvorschen en twee hennen meegenomen om die aan de reptielen re kunnen geven. De slangen- bezweerster was een oude, inlandsche vrouw, die gekleed was in kattevellen. Een groene slang kronkelde zich om haar hals en een pofadder zat op haar rechterarm. „Wees niet bang, blanke man," zei ze, „de slangen zullen je geen kwaad doen, omdat je voedsel voor hen- hebt meega- brjpcbt in dien zak." Ik heb altijd een hekel aan slangen gehad en toen ze over mijn schoenen De- gonnen te kruipen om de lekkernij te be machtigen, die ik in den zak had meege bracht, liet ik d:'en zoo gauw mogelijk vallen. Direct groep de vrouw de beide hennen en gaf ze aan den python, die zijn kop op eenige decimeters van mijn hoofd heen en weer zwaaide. De beide hennen verdwenen in één hapl „Rijk," ze de vrouw, „de «lang zal mij gehoorzamen! Ik zal hem wegeturen om een bok te vaneen voor onzen maal tijd." Ze mompelde eenige woorden, die ik niet kon veretaan en de elang zakte uit den paal en verliet de hut Ik geloofde niet, dat het reptiel zou doen, wat de vrouw had bevolen, maar ik bleef toch wachten. Intusschen hield de oude vrouw mij bezig door geitenmelk in kleine kom metjes te schenken en haar lievelingsdie ren te roepen om te komen drinken. Eenigen tijd later keerde de python te rug en 'begon zijn meesteres aan te ha len. „Hij heeft zijn taak volvoerd," rel ze mij, „kom mee kijken." We volgden de slang naar een klein ravijn en tot mijn groote verbazing lag daar het. gekraakte lichaam van een bok! Den bocht van een rivier omroeien en dan opeens een geheel ontkleed en doo- delijk beangst meisje te zien staan op een klein eilandje van zand, was een ande re verrassing, die Afrika mij op een goe den dag bereidde. Alsof deze toestand nog niet ongewoon genoeg was, drongen bovendien nog een half dozijn alligators en een hippopatamus op het meisje aan. Er was geen oogenhlik te verliezen en ik vuurde op den grootsten alligator, of schoon de afstand mijn schot zeer ge vaarlijk maakte. Het ondier werd doode- lijk getroffen ,viel opzij en verdween met de anderen onder water Maar de hippo viel onze boot aan. Men kan eenig idee krijgen,van hetgeen dit beteekent, alamen weet, dat vijf ton slechts een gemiddeld gewicht voor een hippo is, wiena kaken zoo geweldig zijn, dat hij een kano ge makkelijk kan vermorzelen. Op tien yard afstand van onze boot senoot ik het on dier neer. Wij bevonden ons, toen dit gebeurde, op Portugeesch gebied en waarschijnlijk had de een of andere senora gemeend, dat haar echtgenoot te veel aandacht be steedde aan het meisje, dat zijn slavin was en had zij deze geliefde methode aangegrepen om zich van haar te ont doen. Misschien ben ik nimmer zoo dicht bij' een „ontijdig einde" geweest als toen ik door een troep bavianen werd aange vallen in de buurt van de Babyan-Kop- jes. Ik had het kamp verlaten, om iets voor ons avondmaal te schieten en was juist zachtjes om een stapel steenen heen geslopen, toon er een groote steen Jln mijn richting werd gegooid. Boven mijn hoofd hoorde ik een brullend geluid en het vol gende oogenhlik was ik omsingeld door een troep reusachtige groote apen. De bruten naderden mij tot op een afstand van ongeveer zes voet, terwijl zij met hnn vreeselijke kaken allerlei dreigende bewe gingen maakte. Ik durfde niet te schie ten, want ik wist, dat, wanneer zij een maal bloed hadden gezien, zij mij aan stukken zouden scheuren. Ze kwamen dichterbij. Ik bedacht juist, hoeveel ik er zou kunrfen dooden, voor dat zij mij zouden hebben overmand, toen een van de dieren toevallig achter zich keek naar de vrouwtjes en de jongen, die zich teruggetrokken hadden op den top van een naburigen heuvel. Hij begreep, dat zij naar een veiliger plaats moeBten gaan, voordat hij en zijn makkers mij konden aanvallen en begon achteruit te loopen. Zijn metgezellen volgden hem op de hielen en gedurende eenige minuten werd de afstand tusschen ons geleidelijk grooter. Op een gegeven oogenhlik was ik toen door een uitstekend rotege- jleelte aan hun blikken onttrokken en van dit korte tijdsdeel maakte ik gebruik om het op een loopen te zetten. Meer dan gelukkig bereikte ik (zonder avond maaltijd) het kamp. Een andera Ontmoeting, die ik eens mot bavianen had, liep grappiger af. Op zekeren dag liep ik langs de Krokodil len-Rivier, toen ik in een tak, die over mijn pad hing, een baviaan gewaar werd. Dit keer kon ik geen risico loopen "en vuurde. Toen do baviaan viel, liet zich een klein aapje uit den boom zakken en sprong op mijn schouder. Ik nam "het diertje aan en bracht het groot in mijn wagen. Binnen eenige maanden had hij toen geleerd om „voor te loopen", dat wil zeggen, dat hij den os bij den t#ng#l voerde, tot groot vermaak van mijn vrienden, de Boeren. Gedurende mijn avontuurlijk leven ben ik e ent aan den aanval van een woeden den buffel ontsnapt door het oude trucje der stierenvechters toe te paseen en hem te verblinden door mijn regenjas over zijn kop te gooien; eon anderen keer zat ik al tusschen de kaken van een krokodil en ontkwam toch nog; maar het opwindend ste en grappigste avontuur had ik met een rhinoceros. Ik zat namelijk op een dag voor mijn wagen een brief te schrij ven en gebruikte daarbij den bodem van een leege meelton als schrijftafel. Opeens gaven de inboorlingen door kreten te kennen, dat een rhino onfc kamp aanviel Toen ik opkeek, was het dier reeds tot op een afstand van een paar meter gena derd. Tijd om mijn geweer te grijpen, had ik niet meer, want hij kwam woedend op mij toerennen. Geheel automatisch greep ik den hodem van de ton en hield hem als schild voor mij. De rhino stootte er zijn horen door en de bodem schoof over zijn kop ofn zijn hals. Nooit heb ik een dier minder op zijn gemak gezien. Voordat ik van mijn verbazing was her steld, rende hij als een dolleman in het rond en probeerde tegen de boomen den zonderlingen halskraag van zjch of te schuiven In Zuid-Afrika heeft de rhinoceros den bijnaam van „duivel", omdat hij altijd zoo slecht, gehumeurd is en gewoon is des nachts da kampen te overvallen en dan het vuur uit te stampen met zijn pootea Een andere van zijn gewoonten is een af- gestompten boomstam met zijn horen aan te vallen en er net zoo lang tegen te stooten, tot.er geen spaan meer van heel is Dan werpt hij een boosaardigen blik op zijn werk, legt een zonderlingen kronkel in zijn staart en gaat op zoek naar een nieuwen boomstronk, om dien een zelfde werking te doen ondergaan. Op zekeren dag heeft „de duivel" mij echter ook eens een aangenaam cadeau tje bezorgd in den vorm van een lunch, waar ik juist veel behoefte aan had. Ik reisde toen in Bechuanalan en was reeds ge mimen tijd vergeefs op zoek ge weest naar wild. Toen wij weer het kamp naderden, bleef de inboorling, dien ik bij mij had, staan en fluisterde: „Oemtigeet, basal" (Oemtigeet beteekent rhinoceros). We hoorden in het boschje naast ons een krakend en blazend geluid en eenige oogenbliltken later verscheen de rhinoce ros en liep recht op ons toe. Het was echter de meest komische rhinoceros, dien ik ooit had gezien, want op zijn ho ren droeg hij een schitterenden bokl Plotseling rook hij de nabijheid van men schen. Hij bleef staan, richtte zich op zijn voorpooten op en deed den grond dreunen toen hij met zijn zes ton biefstuk er weer op neerkwam. Toen hij mij tot op een paar voet genaderd was, viel de bok van zijn horen en bleef vlak voor mijn voeten liggen. Dit scheen hem een weinig in de war te brengen, want hij aarzelde, zwaai de met zijn staart en verdween weer in het boschje. „Ik zeg u baas," zei de inboorling, „dat Oemtigeet zich aanstonds den doo den bok herinnert en dan terugkomt om hem te halen." Het was maar goed, dat mijn metgezel mij daarop geprepareerd had, want an ders zou ik niet in staat zijn geweest de kwaliteit van zijn geschenk te keuren; eenige seconden later trachtte hij mij onverhoeds aan te vallen, maar ik was op mijn qui vive "en legde hem met één geweerschot neer Alblasserdam. De Christ. Z&ngvereen. „De Lofstem" behaalde op het concours te Heukelum in de afd. Uitmuntendheid met 912 punten een len prijs. De direc teur, de heer H. Brouwer behaalde dit jaar niet minder dan elf prijzen, waar van slechts 2 tweede prijzen. (De an dere waren alle le prijzen) benevens 1 directeursprijs^en 2 eere-prijzen. INGEZONDEN MEDEDEELINB. BCHTB FRJIBCHB 20'50 ct per out Kinderfeest. Alblasssrdam. De Oranjevererfn. „Ons Vorstenhuis" hield in de Uitbreiding haar Oranjefeest. Deze vereeniging be staat uit leden van hoogstens twaalf jaar De ouders nemen de leiding op zich van het feest. Dit jaar hadden zij de beschikkingp gekregen over de speelplaats van de Chr s School. De muziekvereenlging .Soli Deo Glo ria" verleende geheel belangeloos haar medewerking. De kinderen werden ruim onthaald en hebben zich goed geamu seerd. De muziek was in overeenstemming met het feestvierend publiek want de kinderen behoefden niet alleen te luiste ren, maar konden den ganschen avond mee jubelen. Terwijl men bezig was met het op- hschen van een sluisdeur en die onge veer 'joven in den bok hing, brok deze midiru-door en kwam in de haven te recht. Wonder boven wonder liep het ronder ongelukken af. Capelle a.d. IJssel. Aan de O.L. school op bel dorp is als tijdelijk onderwijze res aangesteld mej. C. Si Donker uit Rotterdam. Giessendam. Aan den heer H. van Bennekom ia het binnen- en buitenverf- werk van de Hervormde pastorie opge dragen voor f 550. De collecten gehouden in de Nederl. Herv. Kerk in evrband met de overkomst van den nieuwen predikant, hebben op gebracht f 880. Kerk-lnbraak. Giessen-Oudekerk. Zaterdagmorgen kwam mén tot de ontdekking, dat er des nachts ingebroken was in de consis- torie der Ned. Herv. Kerk. Door het breken van een ruit en het opschuiven van een raam heeft men zich toegang verschaft. Een kistje van de Zondag school werd opengebroken. Men heeft dit in den tuin laten s/taan, terwijl ook nog een kast werd opengebroken. Voor zoo ver men weet, wordt er niets vermist. Van de daders heeft men nog geen spoor kunnen vinden. Hardinxveld. Deze week werd bouw vergunning 'verleend aan den heer L. Vonk tot het bouwen van een nieuwe woning met betonnen brug aan den Nieuweweg. Geen sollicitanten. Hardinxveld. Voor vervulling der va cature van hoofd van school I, in ver band met de benoeming van den heer N. v. Dijl te Zwijndrecht, hebben zich geen sollicitanten aangemeld. Inmiddels is een advertentie met herhaalde oproe ping geplaatst. De heer A. Bouman, hoofd dar bijz. school in wijk B hoeft wegens zijn aan staand vertrek naar Rijnsburg, ontslag gevraagd als lid der comissie van toe zicht op het lager onderwijs. Zaterdag hadden de feestelijkheden te Boven-Hardinxveld plaats ter gele genheid van den 50en verjaardag van de Koningin. Ze gingen uit van de Oranjevereeniging Het 'wAa bijzonder warm. waardoor tijdens de volksspelen des middags de belangstelling niet bii- ^bnder groot \?as. De demonstratie met do vliegmachine, hoewel heel kort, was wel interessant. Een concert des avonds op het feestterrein met daarna vuur werk. besloot dit feest. Onder groote belangstelling, vooral van de jeugd, had Woensdagavond de tweede blad door JAN KIJKUIT. Tsun komt man hst woord sn wijst esn niiuwe bron aan voor gamesnis-inkomsten. Nu dat allemaal afgeloopen is, lijkt het heel gewoon, maar als iemand ons voor een paar uur gezegd sou hebben, dat ouwe Teun met een geheel nieuw en vruchtbaar idee zou aankomen, waar door het gemeentelijk geldelijk beheer to taal gewijzigd zou worden, dan zou toch niemand hem geloofd hebben, 't Kwam zoo maar van zelf en Teun was zelf bet meest verbaasd, dat zijn denkbeeld zoo'n bewondering wekte in onzen kring, lk ga het u regelmatig verhalen. Teun had de Schoonhovensche Courant gelezen en vouwde die met een vermoeid gezicht dicht. ,,'t Is niks as allemaal gemeenteraad, belastingen, rijk en gemeente, begrooting en natuurlijk ook (Teun maakte de bewe ging van geldtellen met duim en vingers) van tekort." „Het wordt voor de belastingbetalers nu toch weer een beetje lichter," zei ik troostend. „Door de veranderde verhou ding van rijk en gemeente zullen de be lastingen in de verschillende steden da len." Teun keek me aan, wees met zijn duim naar mij en mompelde: „Mot je hem hooren! Eerst werd de be lastingbetaler gebeten door de kat en nu voortaan door den kater. Dat is het ver schil. Het geld, dat er verleden jaar moest zijn, moet er het volgend jaar ook zijn en denkelijk nog wat meer." „Jawel," lichtte ik in, „maar nu is dat anders verdeeld, er zullen wel gemeenten zijn, die meer belasting moeten opbren gen, maar daartegenover ook anderen, waar de belasting verlaagd zal kunnen worden." Teun zweeg, stopte nadenkend zijn pup, stak die aan en zei toen na de eercfe rookwolk uit zijn mond, alsof 't zoo maar niks was: „Ik zou wel een heel goed middel we ten, om de belastingen over het heele land te verlagen." „Als dat waar iB," riep Jod, „krijg je een standbeeld in goud." „Laat eens hooren, Teun," voegde tan te er twijfelachtig bij. Teun greep een courant en wees op 'n kolommenlange lijst. „Dat zijn de koninklijke onderscheidin gen," sprak hij. „Ieder jaar, als die lijst wordt bekend gemaakt, zijn er een aantal menschen gelukkig met hnn lintje en een veel grooter aantal is diep bedroefd en teleurgesteld, omdat ze geen lintje ge kregen hebben. Dat weten we allemaal. We weten, dat er duizenden in,het land zijn, die naar een ridderorde snakken. Houd dat nu eens even vast. Nou ga ik verder en ik vraag me zelf: wie krijgen die ridderorden? Dat zijn mannen en vrouwen, die zich op een of andere wijze verdienstelijk gemaakt hebben jegens het \and, nietwaar? Nou, op welke wijze kan men zich nou verdienstelijker maken, dan door het land een flinke som geld ca deau te doen? Dat is toch beter dan 25 jaren dienst of zoo iets. Dat is mijn hee le idee De minister of de kamer of zoo iemand stellen een nieuwe ridderorde in, die de menschen alleen kunnen krijgen als ze bijvoorbeeld een paar duizend gulden aan het rijk cadeau doen. Je zult eens zien, wat ze door op afvliegen en dan betalen de andere lui zooveel minder ]>plasting." Tante schudde haar hoofd en zei: „Dat kan je nu wel denken ep zeggen, maar dat krijg je er nooit door in de K*l- mers." „Wel," riep ik toen, „laten dan de ge meenten het zelf doen. Laten de gemeen ten een ridderorde instellen, zooals Teun heeft aangegeven." „Ik weet 't nog beter," juichte' Jod op springende, „iets beters dan een lintje: een titel. De menschen zijn Aiol op ti tels en ze kosten aan de gemeenten, die ze uitgeeft, niks, niemendal. De gemeen te stelt in, dat bijvoorbeeld iemand, die Naar het Engelsoh van FLORENCE WARDEN 31 Hij keerde zich om en nam zijn hoed af voor de Herricks, die nu ten slotte toch nog onder den indruk,omdat het zoo ver gekomen was, voor het raam van de zitkamer stonden. 1 Pamela rende met een kreet naar hepi toe en drukte zich tegen herd aan. Niet doen! fluisterde hij. Laat ik me nu als een man gedragen. Ze hief haar hoofd op, keek hem lang aan, zei alleen maar „Goeden dag, Mo- recambe", «n wankelde naar het huis. En Sir Morecambe vroeg zich ten slotte af, of Pamela nu ook aan hem was beginnen te twijfelen. HOOFDSTUK «XIII. Esn onverwachts wtndlng. Waar is de auto? vroeg Sir More cambe aan den inspecteur, toen zij beiden bij de voordeur stonden. - Voor de hekken, Sir Morecambe. We wilden allee zoo onopvallend mogelijk doen, antwoordde de man, dis, evenals de meeste menschen uit de streek de fa milie Crake .goed kende, on de taak, die men ham opgedragen had, met tegenzin vervulde. Uitstekend, zei 'Sir Morecambe. toen hij op het breed e grintpad kwam voor het huis en daar drie of vier agen ten op hem vond wachten; zij «tonden terzijde van het pad en kwamen niet na derbij toen hij verscheen. Sir Morecambe en de inspecteur, die hem gearresteerd had, liepen samen de oprijlaan af en de andere agenten volg den op zoo'n afstand, dat de edelman niets vaiTiren^merkte. Hij keerde zifeh^imar den man naast hem en vroeg op rfretigen toon: Denkt het volk hier heusch, dat ik dien moord, of beter die moorden, op mijn geweten heb? De inspecteur aarzelde. Och, sommigen zeggen dit en som migen dat. Het was erg jammer Sir Mo- recamble, dat U bent weggegaan. Ze hebben mij ertoe overgehaald, zei hij, men dacht dat, als ik tijd won, het inmiddels wel zou bewezen worden, dat ik onschi^ldig was. Ik moet U waarschuwen, Sir Mo recambe, dat-alles wat U zegt tegen gebruikt moet worden. Nu de verklaring van mijn ver dwijning hoeft heusch geen geneim te blijven. Hij voelde zich werkelijk opgelucht nu »hii zich on'dor zijn eigen naam vertoo- nen kon. Hij was weer Sir Morecambe Crake van Crake Haü en in staat om zijn^vernaal van de waJïoheid te vertel len en hij was er zich te laat bewust van dat hij dit beter dadelijk had kun nen doen. Tóen stapte -hij In de auto, om als ge vangene weg te rijden. Hij leunde be hagel ijk in een hoek van de wagen, strekte de beenen uit en mompelde vol ernst tot verbazing van den inspecteur' Goddank! Ondprwijl was Pamelas naar de stu deerkamer gewankeld en had de den- ren achter zich opengelaten. Er brandde erm lamp on een schrijftafel, dis in oen hoek van as kamer stond en bij het licht daarvan vond ze hoor weg, tastend stuikelend, overstelpt door ellende, naar een leuningstoel naast den haard. Ze -liet zich neervallen en met het hoofd tegen den rug van den stoel en de handen voor haar gezicht snikte ze hartbrekend, tot een stem haar deed schrikken en zij om zich heon keek. Op den drempel van de openstaande deuren stond Morton, het toonbeeld van schuldbewuste wanhoop. Juffrouw Pamela! zoudt U naar mij willen luisteren? Ze sprong op. O ja, Morton, ik heb ook iets tegen je te zeggen, zei ze met een harde stem, terwijl ze de tranen uit haar oogen veeg de en de bevende gestalte voor haar strak aankeek, En je weet zeker wel wat ik te zeggen heb? Als antwoord boog hij het hoofd. Maar misschien J.B het beter, dat mijn vader het zegt, ging zij voort. Je verlaat natuurlijk onmiddellijk onzen dienst. Meer heb ik niet te zeggen. En ze gaf een teeken dat hij kon heen gaan. Maar Morton bleef staan waar hij .stond en keek haar bedrukt aan. —4 Natuurlijk weet ik dat ik gaan moet en dat ik, het verdien zei hij. Ja, ik wil er niets meer over hooren, zei Pamela. Neemt U me niet kwalijk, juffrouw Pamela, maar ik zou graag nog iets wil len zeggen, zei hij. Ik geef toe, dat het verkeerd van me w&s ora naar de politie te gaan, maar was het tenslotte zoo heel erg Als 8ir Morecambe schuldig is. is het toch beter dat het bewezen wordt enp aat u hem opgeeft, als hij' onschuldig is, heeft hij noch wel dwaas gehandeld om zich zoolang» verborgen te houden en hoe cerdef hij zich kan verdedigen, hoe beter is £et voor hem en vooi juf frouw Pamela. Ze sat nu r#chtop in haar stosl De man praatte »Ur«nliXk heel verstandig en wat hij zei was ontegenzeggelijk juist Het lag niet op jouw weg om hem_ aan de politie over te leveren, zei ze. Neen, en ik heb U al gezegd, dat het me erg jpijt, maar tenslotte Ipnt U toch niet beweren, dat het verkeerd is. Neemt U me niet kwalijk'dat ik het zeg, maar Uw plan om hem weg te sturen heeft al die moeite veroorzaakt. Ze maakte een bewegifig van ongeduld maar hij was nog niet uitgepraat Het is beter dat U mij aanhoort, juffrouw Pamela, want ton slotte heb ik geen kwaad gedaan, behalve dat ik U geholpen heb bij zijn ontvluchting. Het was niet prettig dat zij op deze manier aan haar fout herinnerd werd maar Pamela die den chauffeur in haar hart niet heelemaal ongelijk kon geven liet hem uitspreken. Als ik er zelf niet .van overtuigd was, dat Sir Morecabe schuldig was zou ik niet gedaan hebben wat ik straks gedaan heb. Nu wil ik Je heelemaal niet meer aanhooren, zei Pamela opgewonden. Nog een paar woorden alstublieft Gelooft U mij, er zijn knappere koppen die er net zoo over danken als ik. Pas nadat ik zag hoe blij hij was, toen hij besloten had zich aan te geven, begon ik te twijfelen en aan zijn onschuld te gelooven benik ervan overtuigd dat ik hem een dienst bewezen heb. Maar je hebt het uit wraak gedaan gaf Pamela ten antwoord. Dat ontken ik niet en ik heb U vergiffenis gevraagd, maar nu U ziet dat ik iets goeds heb gedaan en niet iets 'kwaads, wil4 U mij dat misschien ver geven, evenals ik geloof dat Sir More cambe doen zal? Pamela zweeg. Ik ben bereid mijn ontslag te ne men, als »U er op staat om mij weg te sturen, moor lk vind hst afschuwelijk als ik het gevoel heb, dat U mij niet vergeven wilt. Ik geef toe dat ik uit wraak gehandeld heb, maar gelooft U mij, het is werkelijk zoo het beste, juf frouw Pamela. Ze aarzelde en zei toen: Wat ik je niet vergeven kan, Mor- tpn is, dat je aan Sir Morecambe getwij feld hebt. Wel, bebt U dan de kranten gele zen? Dan zou U toch wel weten, dat er heel wat menschen zijn, die aan„ hem twijfelen en daarbij, juffrouw Pamela de chauffeur aarzelde en keel; haar van terzijde aan, toen ging hij voort: Als men dp kranten gelooven mag, zou men denken dat Sir Morecambe zich meer bezighield met de dochter van zijn werkgever dan met de dame die zoo veel voor hem op het spel heeft gea^t. Pamela keerde zich woedend naar hem toe Als ik zelf geen aanleiding heb om daarop aanmerking te maken, ligt dat zeker niet op jouw weg, zei ze uit de hoogte. Dus U wilt mij niet vergeven? sta- melde Morton'nederig. Ze keek peinzend voor zich uit. Ja, zei ze eindelijk, dat wil ik Ik vergeef je omdat Sir Morecambe On schuldig is, maar ik zou je niet vergeven hebben als hij schuldig was geweest. En mag ik in Uw dienst blijven? —Dat zal ik morgen zeggen, zei ze, maar onderwijl kan Je de auto voor rijden en me naar Crake Hall brengen Hij tikte aan zijn pet en ging naar bulten; hij waa zich bewust treworden dat hij zich ten opzichte van haar ver giet had en dat zij, wat er verder ook «ebeuren mocht, hem nooit anders zou beschouwen dan als den chauffeur van haar vader. Morton was geen dwaaa en zijn eer bied «n bewondering toor Juffrouw Po-

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1930 | | pagina 3