leéttfc fat rs»- ^«WtlDIOS 7 BALANS-OPRUIMING Bovenhuis <4 BEKMGRIJK BERICHT!! Fa. I. J. STEKELF1BIRG JECOVITOL Nulsspaarbank DAMEN DAMEN ÊfllT SEINDE: CRISIS NEEMTAPA STORM OP TIL/ GROOTST SPECIAAL TAP'JT,- V BEDDEN-EN MEUBELMUIS HOOGSTRAAT Q04-R19 BEYtRLANDSCHELAAN 72^0 60U DSCHEWAGENSTR. 52 ROTTERDAM b&QE&SVEST - SCHIEDAM- Een Woonhuis Watersfokerij Te huur: Navuil Poeder Gaap, Draadnagels en Draad Van Rondom Lekkerkerk. H. J. TEN BRINK Electr. Smederij met toebehuoren heefl overgedragen SCHOONHOVEN Nieuwjaars Koopjes age prijzen Autoboxen Te koop: MAKELAARSKANTOOR van 0. VAN DER HORST 10°/. korting B-B-B-D-l- A. VAM MAMEREN, J2üÜS^eU*nS«BSw™J^l££J22!l DE WEG LANGS DE SMILDERVAART. FEUILLETON. Mengelwerk. De Diamant. VIERDE BLAD NIEUWSBLAD VOOB ZUID-HOLLAND EN UTRECHT. Schoonl>Dv«n»cl!« Courent VRIJDAG 8 JANUARI 1981 Bood ven Koaaproducenlcn AfdeollnQ Bergambacht i OPENBAKt VERGADERING OP DONOERBAG 14 JANUARI 1932 deov. 7 uur in Holcl 'I Centrum te Bergambaoht SPRtKtK; d* Heep A. van Wllnen vin Gouda. ONDERWERP - De Huidige Crlaia en welk atandpunt wij, kaaaboepen, moeten Innemen. HET BtSTUUR De eerete zitting zal ge houden worden op Maandag II Januari a.e. 'smorgens van 8 uup tot half 10. HET BESTUUR. Op I een rerr gunstig gelegen ge deeltevan een provincie stad, ataand Blok Huizen wordt gevraagd f 15000.- alt late Hypotheek, Br., onder no. 527 KRAAIJENÖRINK'S Adv.- Bureau, Woerden. TE HUURi Een net met TUIN, voorzien van Electr. Licht en W aterleiding Te bevragen bij H. A. v d.WEERDl Mr. Bakker te üoudei-k St. Joiephitr. S3 - Gouda Nieuwbouw en reparatie* aan: MOTOR-, ELECTRISCHE in WIND MOLENS, ook de t,g B0ERENM0 LENTJES. A lies onder volle giranlle. Aanbevelend, ündergeteekende deelt langs dezen weg aan haar Cllën èle tnee, dat ze met fngang van 18 Januari as. haar aan J. O. V*N MAZIJK. Dankend voor het genoten v< r- trouwen, kan ze tevens haat opvolger bij allen aanbevelen. Wed. A. OBUSSEN, Koestraat 120 In aansluiting op het bovenvermelde, dtell ondergeteekende mee, dat hij de Zaak van wijlen A. «KUSSEN op denzelfden voet wenscht voort te zetten. Hopende door vlugge en nette bediening het vertrouwen der Cllënteele te behouden. Tevens beveelt hij zich beleefd asn voor alle voorkomende werkzaam heden In boeren en burgerbedrijf alsmede Op landbouwgebied. Speciaal wat betreft het hoefbpslag wenscht hij zich door vakkundige behandeling bij alle paarden- houders te reclsmeeren. Aanbevelend, J. 0. VAN MAZIJK. Rijks Onderwijzer in practisch hoefbeslag 28 H00FDSTEEQ 31 Koordfluweel Ruitstof Imit Chiffon Chine art Effen Velvet (70 c.M. br.) Mantelstoffen 28 ct. 38 ct. 48 ct 78 ct 98 ct. 98 ct Alle andere artikelen teken STALEN FRANCO 28 H00F0STEE8 31 ROTTERDAM DE ZAKENMAN, die nimmer adverteert, krijgt steekt tot tiani, die bij geval posteert! zm Oroole rinencieele instelling heelt «cel gelden beschikbaar op le en 2e Hyp., lage rente, en Vee-Financleering op gemakkelijke voorwaarden. Inlichtingen verstrekt J R E IJ M Jr., Kanaalstraat 35, Nleuwerkerk a.d. IJssel (Z.-H.) to Kuur Enkele ruime vrije AUTOBOXFN gelegen einde Koestraat, voorzien van electr licht, vrij gebruik van water en ruim parket rterrein. Te bevrag» n Koestr. 136, Schoonhoven Te koop: Olivier v Noortplein No. 33 So ho on hoven. Alle werkdagen te bezichtigen Aanbiedingen onder no 5830, bur. van dit blad, voor eind Jan 1932 Ie koop aangeboden op besten stand te Rotterdam. Omzet f 375.— tot f 400^- per week,hetwelk een zeer ruim bestaan oplevert. Koopprijs fl. 4200.— contant. Te bevragen bij H. HEUVELMAN» Kaashandel te Ouderkerk a/d IJssel Een ruim! an v r ij voorzien van gas,electr. licht en waterleiding. Lage huurprijs. Te bevragen O. v. d. GRAAF» Voorhaven 10, Schoonhoven. uitstekend u iddel voor het afdrijven van het lange en korte vuil, in Orogisferlj„Hel Groene Kruis" Kleiweg 91 Boudia I Ford chassis luxe 1927. I Renault Touring, 6P.K..I925. 1 Chevrolet Clubsedan 1930. MASTRECHT Keëedigd Makelaar in Onroerende Goederen, -| Hypotheken tot elk bedrag op Huizen en Landerijen tegen lage rente. Koop, verkoop hutir en verhuur Huizen en Landerijen Haven 0. Z. 9 - Schoonhoven Tel. 100. Ullieillilt.APtilfOlOll Overstelpende keuze figuurzaagteekeningen nUlOVIIII NI llflulöll vanaf 10 cent. Prachtcollectle zaagkaarten zaagbogen ook verstelbare, drilbooren, prima zaagjes enz. H. A. VAN BAAREN - SCHOONHOVEN Steedè voorradig prachtige platen Tripkxhout op diverse grootten. Prima wasbeits in alle kleuten. Zletonze etalage van deze artikelen. Aan jverkeloozen geven wij 10% korting op deze artikelen. Door verschillende omstandigheden beginnen wij dit jaar een week later met onze groote Balans-Opruiming Echter geven wij reeds vanaf heden op al onze artikelen Alleen bij de i (v.h. OEBR. MOPS) SCHOONHOVEN Daai* wij ontvangen hebben een wagon dit tegen echerp concurreer en da prijzen kunnen wij dit tegen van de Hand doen. Draadnagele In Emaklle zijn wij vanaf 4S oant per pak van S K.G. rijn wij het nuimet geaorteard. Tevens iiog te koop 8 WATER-FORNUIZEN. -Emailla- en Ijzerhandel SCHOONHOVEN WAL 9- 1 Hash Sedan, einde 1929,16000 K Al geloo- pen, is als nieuwf I430 1 Cheurolet Coach, eind 1927, pracht wa gentje - 473 1 Hash Sedan'27,6-cylkleur blauw,pracht- wagentje- 673 Bevr.: J. G. VERSPUIJ, Tel. 223, Gorinchem Heel wat stifle tranen heeft het stumpertje op die bank vergoten Het was bleek en eerde moeilijk. En ook met het spelen vlotte het niet. Vitaminengebrek had het kind. Doorloopend vitaminengebrek. Ondanks vlijtig levertraan, slikken. Levertraan, die er uitzag als de beste evertraan. Maar die te weinig vitaminen bevatte. Zorg ervoor, dat de bank van Uw kind een vroolijke spring in 't veld herbergt Geef het Jecovitol. Maak het sterk. Jecovitol is lever traan met een geijkt vitaminengehalte. Professor Wolff van de Utrechtsche Universiteit controleert, dat Jecovitol minstens 50 een heden vitaminen A en 250 eenheden vito- minen D bevat. Frij» p»f floich f Fabrikanten: Brocadei—Stheeman 6 Pharmacia. TWEEDE BLAD NIEUWSBLAD VOOR 2UIO-HOLLAND EN UTRECHT, Schoonhovanichi Courant WIIJDAQ B JANUARI 1» door JAN KIJKUIT. Ws bstrappsn ds Schoonh. Crt. en bespreken gebeurte nissen In Alblasserdam, Haastrecht en Berkenwoude. „Jan," riep tante bijna kermend, „waar anoet 't toch heen met de wereld?" „Voorloopig nog maar steeds rondom ie zon," antwoordde ik guitig. „Neen maar! Zooals nu tegenwoordig ia het nog nooit geweest met al die rampen." „Wel ja, tante. Het is al heel dikwijls jboo geweest en ook nog wel veel erger, 'maar dat weten wij niet zoo meer en vroeger werden die dingen ook niet zoo algemeen bekend." „Ja, dat kan allemaal wel waar zijn, maar je kunt mij toch niet wijsmaken dat er vroeger ook zoo maar regulier sneeuwstormen voorkwamen, die twaalf jaren «duurden." '„Wat zegt u nu," riep ik ten uiterste i verbaasd. „Ja zeker, een sneeuwstorm van 12 jaren. Ik lees het hier net in de Schoon- hovenache Courant," „Dat kan niet, dat boataat niet. Aan de Noordpool heb je nog lomer en win ter. Daar stormt het misschien wel eens een paar weken achtereen, maar 12 ja ren aan één stuk is iets wat niet bestaan kan." „Lees het zelf dan maar," antwoordde tante, terwijl se mij de Sohoonhovensc) Courant van Maandag voorhield. En Ja daar stond het; „Er is naar schatting voor een half millioen dollar schade aangericht door ongekend hevige sneeuwstormen, dia twaalf Jaar lang ln bet district Weste lijk Ontario hebben gewoed. Meer dan 1000 telefoon- en telegraafpalen zijn om gevallen, waardoor vele dorpen en steden zonder verbinding zijn. De fruitteelt in het Niagara-district heeft erg geleden." „Dat laatste begrijp ik niet goed," zei tante. Hoe kan er nog fruitteelt bestaan als het 12 jaren sneeuwt. Na venant vind ik een half millioen dollar schade ook niet veel. Vertel jij mij eens, Jan, is er in dat land ook werkloosheid? Als dat zoo is, dan zijn ze daar voorloopig uit den brand, want er is nu toch zeker wel jaren werk voor sneeuwruimers. Ze mogen daar anders ook wel eens ren crisis-comité oprichten, want ik roken dat de menschen daar diep in de misère zitten met die sneeuw van 12 jaren op hun land. Een wonder dat er nog iemand leeft." Terwijl ik ijverig zat te benomsen hoe zoo iets mogelijk was, hoe de bewoners van dat deel van Canada in leven kop- d enzijn gebleven onder die sneeuwmas sa, hoe het mogelijk was dat net daar des zomers regelmatig bleef sneeuw om hoe het verkeer mogelijk was Ln *en land waar de sneeuw" toch torenhoog moest liggen, terwijl ik deze en andere daar mede in verband staando vraagstukken overwoog, hoorde ik Jod zachtkens grtn- neken, „Ik dacht dat jullie samen toch nog wel een ietsje verstand badden," zei hij «dadelijk. „Bij jouw enorme kennis vergeleken is dat ^natuurlijk zoo goed als niets." antwoordde ik. „Ik weet niet of mijn verstand zooveel omvangrijker Is dan wel of dat yan Jul lie zoo'n groot tekort heeft, maar kind kan toch wel begrijpen, dat er een fout staat, Als je twee letters verandert ben je er. Je behoeft maar „Jaar" te ver anderen in „uur" en {iet raadsel is op gelost." „Ja, dat kan ik ook," hernam ik. „Als je het woord sneeuwstorm wilt verande ren in afwisselend mooi en slecht weer, kom je er ook, maar ik vertrouw dat een courant als waaraan ik de eer heb mede te werken, geen fouten maakt." „Geen fouten," riep Jod met een uit haal, „ze kunnen er geen eens tellen. Kijk maar §ens naar het plaatje van Woensdag, daar staat 12 babies en als je telt zijn 't er 14. Ga ze dat maar eens vertellen." „Vriendje", sprak ik kalm tot mijn neef, „ieder mensch die werkt, die werkt, versta je, maakt wel eens eén fout en vooral aan een courant, waar altijd met grooten spoed gewerkt moet worden. Ze moeten daar op een zeker uur klaar zijn en iets uitstellen is niet mogelijk." „Zoo," zei tante, „dan moesten ze dat systeem eens gaan leeren aan de secre- I tarie in Alblasserdam, waar ze het werk niet klaar kunnen krijgen. Geen notulen, j geen begrooting en de burgemeester kan er niets aan doen. Hij staat er machte loos voor en als er op wordt aangedron gen is het antwoord; er is geen tijd." „Als U nu spreekt van rare toestan den dan is dat er een. Bijna even gek als 12 jaren sneeuwstorm. Overal wordt ge klaagd over werkloosheid en ook in Al blasserdam wordt het grootste deel van de raadsvergadering in beslag genomen door besprekingen over werkverschaf fing, terwijl er zooveel werk is, dat men het niet afkan," sei lk. „Wou Jij dis werkloozen op de secre tarie aan de begrooting en de notulen laten werken?" vroeg Jod spottend. „Jij bekijkt het vraagstuk der werk- looeheid met Je gewone enge blik. Je moet zoo'n groot vraagstuk ook in 't groot, in haar algemeenheid bekijken," ging ik voor. „Jij zegt: hier is een dorp on hier op dit plekje van het dorp is veel werk en op dit plekje staan een troep werkloozen, maar die kunnen het werk op dat andere plekje niet doen. Ik bezie die kwesÜ9 anders, veel breeder en ik zeg: er is in het land werkloosheid en er zijn in het land een aantal werken te doen Laat men de werkloozen naar de geschikte plaateen brengen, de grond werkers naar een terrein dat opgehoogd moet worden, zooals in Alblasserdam en de penvoerders naar de secretarie, om achterstallig werk in te halen. Kijk maar eens naar de lijsten van gevestigde per sonen in de verschillende gemeenten van deze streek en je zult daaronder regel matig vinden Duitschers en Duitschen. Wat zijn dat? Dat zijn boerendienstbo- den en boerenknechts. Zij worden uit Duitechland naar hier gehaald, naar dit land, waar zooveel werkloosheid is, om dat de arbeid niet voldoende beheerecht en verdeeld wordt. Voor werk in huisge zinnen en in landbouwbedrijven is nog altijd veel meer vraag dan aanbod en toch komt niemand op het denkbeeld of het niet mogelijk zou zijn om de werk loozen zoodanig te verdoelen dat er ook voor die vakken aanbod kwam. In alle gemeenten gaat men, evenals in Alblas serdam, werk zoeken of werk maken, geld uitgeven voor werk, dat wel nuttig, maar lang niet altijd noodig is, terwijl de boeren voor steeds hoogoru Iconen geen personeel kunnen krijgen. Is dat zuinig, is dat verstandig?" „Neen," antwoordde Jod, „dan kan je nog beter «m gokje probeeren, sooela Haastrecht heelt gedaan." „Speculeeren, dat doe ik nooit," zei tante en ze glimlacht# verachtelijk. „Spe- culeeren, daar breng je je zelf en anderen mee te gronde en wie deden dat in Haas trecht?" „De gemeente zelf," aprak Jodocue, „maar alles in het nette, heel in het nette hoor. Geen corruptie of schanda^ len, maar een klein gokje door een con versie van een geldleening, alleen maar het is zoo belabberd uitgekomen. „Vertel duidelijker," zei tante, „ik snap tegenwoordig toch niets van die geldza ken; land was vroeger altijd het secutir- st« en mijn man kocht altijd maar grond» Maar tegenwoordig met dit lage pach ten. „Schei erover uit, ik zal van Haas trecht vertellen .De rentestandaard zakte en allerlei gemeenten hadden dikke lee ningen in hun maag tegen hooge rente en gingen die aflossen en namen dan een andere leening tegen een lagere rente Daarmee hadden zij dan voordeel, maar de geldschieters natuurlijk niet." „Heelemaal netjes is het dus niet, om af te lossen?" vroeg tante. „Natuurlijk wel, alleen bij geblokkeer de leeningen kan hgt niet, maar als er in de leeningavoorwaarden vermeld staat dat de leening aflosbaar was, dan is er niets tegen," zei ik. „Ja," zei Jod, „maar 't ie voor de houders van de stukken toch een stropje. Enfin, in Haastrecht hadden ze ook lee ningen. Vijf procent rente deden die lee ningen en toen de rentestanaard zakte dacht het gemeentebestuur: kip ik heb je en ze besloten tot conversie." „Wijs," zei ik, „wijze lui daar in Haastrecht." „Moet je eerst verder hooren. De ren testandaard liep op en nu kon Haas- frecht's gemeentebestuur nog met groote moeite een leening sluiten tegen vijf en ©en achtste procent bij het Pensioen fonds en weet je wat nou de mop is? „Nou?" vroegen tante en ik tegelijk. „Dat ze nu een achtste meer rente moeten betalen dan bij de oorspronkelij ke leeningtn. Het gokje is due heelemaal mislukt." Het hedendaagsohe snelverkeer, Vraagt mensohenofiers, telkens weer. Er gaat welhaast geen dag voorbii Of in de krant staat weer een rij Van ongevallen, hier en daar. Want overal dreigt 'het gevaar. Maar wat was vaker het tooneel Van autorampen, talloos veel, Als deze weg, zoo wijd „vermaard", De hoofdweg langs de SÖnildervaart. Een snelle weg. met veel verkeer, Dat daagüjks toeneemt, meer en mee Aan d' oenen kant een boomenxij, En 't water aan de and're zij. Een trambaan langs den waterkant, Oprijzend uit het loese zand, Waarlangs helaas de automan Ternauwernood paseeeran kan: Ziedaar de ooraaak dus verklaard. Van rampen aan de Smildervasxt Men klaagt, men mokt sinds jaar en dag, En telken» maakt men Veer gewag Van dezen toestand, vol gevaar, Maar het blijft steeds hetzelfde daar. Misschien bereikt eens dat geklaag Het oor der heeren in Den Haag. Maar ondertusschen blijft de Dood Daar grijnzen het gevaar is groot! Gij, automenschen, rijdt bedaard En wacht U voor de Smildervaartl HET MEISJE IN DE WILDERNIS. 22 Het slechte nieuws was over een kind, dat Bwana Legrand had gestolen Ayweh.... De kleine Bwana. mijn levenslicht I Deze woonden werden uitgesproken in het Swahili en Honor begreep hun betee- kenis slechts ten halve. De vrouw liet zich plotseling gaan in een heftige uit barsting van smart, ze wiegde zich heen en weer, kreunend als een gewond dier. Honor raakte haar schouder aan, zei een paar woorden van troost en probeerde toen nog een vraag. En de kleine Bwana.... ij hij Bwana Rimington's zoon? De vrouw gaf geen antwoord, ze zat zich heen en weer te wiegen; alles om haar heen was vergeten, behalve haar eigen wanhopige smart. Honor voelde oneindig medelijden in zich opkomen, maar ze wist niots om haar te troosten en de gedaohte kwam plotseling 'bij haar op dat alleen moeder een dergelijke smart kan voelen en niemand anders. Ze trachtte die gedachte van zich af te zetten, maar on willekeurig kwam haar Rimington's woede weer voor den geest en zijn harts tochtelijke woorden. Door een kind. Ik moet het vinden. God sta me bij. U zult hier wel veilig zijn. In ieder geval hst is mijn plicht! Plichtl fluisterde ze bij zichzelf en er kwam een smartelijke uitdrukking op baar gezicht, terwijl ze weer staarde op de gebogen gestalte voor haar en ze besefte plotseling welke gevolgtrekking ze uit dit alles samen maken moest. "Was het mogelijk dat Aleo Rimlnf- ton zooals zooveel anderen,... Maar ze had den moed niet die ge- „Je hebt laatst," sei tante, „eens ver teld uit de geschiedenis van Haastrecht, dat z« te vlug geweest waren met iemand op te hangen en dat de plaats daarom Haast-recht heette. Maar nu kunnen ze web zeggen: „Langzaam-elecht", want ze zijn er natuurlijk niet gauw genoeg bij geweest, anders had zooiets niet kunnen voorkomen." „Er moeten vrouwelijke burgemees ters komen," meende tante. „Als een vrouw een betrekking of een ambt ver vult, dan doet ze het secuur en degelijk en de mannen, nou, de mannen „Nou, de mannen?" vroegen Jod en ik tegelijk. ,Nou, met mannen aan de regeering kan 't gebeuren dat je niets als opstan den en revolutie ei de eens crisis voor en de andere na hebt. Leve de vrouwen, die zijn lieflijk van gemoed en niet wreed." „Wreed was die boer in Berkenwou de", zei Jodocus. „Wat had die gedaan?" „Die heeft vijf mooie zwanen van rijn buurman vermoord en toen ergens be graven ln het land en er een treurwilg bovenop geplant." „Zoo'n smuigerd," iel tante, „om een anders dieren te vermoorden en ze dan stiekem te begraven en er een treurwilg boven op te planten. Zoo iemand moes ten ze, moesten ze „Ho, ho," riep Teun, „behandel de menschen met zachthsid, spaar de zwa nen." INGEZONDEN MEDEDEELING. Wat de borstel Is V0°rAl^i tanden - dotlihïïQCHr voOr M «nr^Uw keel. zs bad d dachte te voltooien en daar Fatuma in haar doffe smart geen notitie meer scheen te nemen van haar vragen, ging ze langzaam naar haar eigen tent terug. Maar de half onuitgesproken vraag liet zich niet verjagen en kwam telkens weer, tot z# eindelijk zichzelf eens flink onder handen nam. Wat ging het haar aan? Ze kende Rimington nog geen vier-en-twin- tig uur en zou niet voor langer dan veertien dagen van zijn bescherming af hankelijk zijn; en daarna zou hij volko men uit haar leven verdwijnen. Dat kind ging haar niets aan en als Rimington. Maar steeds kwam Rimington's ge zicht haar weer voor den geest, onge rust over haar heengebogen, met zijn arm om haar heen en zijn hand op haar arm. Het was een goed gezicht, een ge zicht dat vertrouwen inboezemde en een nieuw beeld flitste door baar heen. Ze zag hem opspringen om Fatuma te vangen, haar in zijn armen houden, ter wijl hij haar ondervroeg, toen de blik van bezorgdheid, terwijl hij haar naar de hut droeg.0. Ze maakte een beweging 'van onge duld en liep haar tent uit, de donkere, sterrenverlichte nacht in. Het kamp was gereed voor den nacht, het meerendeel van de vermoeide dra gers had hun slaapplaatsen al opge zocht. Fatuma's gekreun klonk door de stilte van den nacht en een poos stond Honor te luisteren, met een vreemd dof gevoel van pijn in haar hart. Ze wist, dat het geen medelijden met die vrouw ginds was, maar ze wilde zichzelf niet bekennen wat het dan wel was. Ze begon onrustig heen en weer te loopen en toen ze Mannering's tent voorbij kwam, flit sten weer andere herinneringen door haar heen: zijn vreee, toen ze hem ver teld had, dat ze niet meer bij Legrand waren; zijn zeggen, dat ze hem moeiten terugvinden. Zijn wilde wanhoop over wat ie gedaan bad. En weer fluisterde Sergeant Fenner keek woest naar het rapport, dat hij in zijn hand hield. H Zeg Faison, dat hij hier komt, ge lastte hij barich. Eén der agenten op de bank snelde naar de wachtkamer. Hij kwam even la ter terug met een kleine, eenvoudig ge kleeds man. Wat stelt dat voor? bromde de ser geant, toen detective Faison naar zijn lessenaar kwam. Ze zeggen dat je slim bent. Daarom heb ik jou die beroo- ving' van de Stalen Juwelierszaak opge dragen. Je hebt er een week aan gewerkt en hu kom je met dit rapport. En er staat in: „Weer een diefstal bij Stalen, geen arrestatie!" Wat bedoel je, Faison? Precies wat er staat, verklaarde Faison. Die oude Stdlén is vanmorgen weer bestolen. Ik kan bet weten. Ik was erbij, toen het gebeurde. Sergeant Fenner's gezioht werd pur per. En je liet den verwenschten dief ontkdmen? Ja meneer. Sergeant Fenner duwde zijn pst ach terover en wischte zijn voorhoofd af. Hoor eens, Faison, je weet ever goed als ik, dat Stalen de trouwste kerk ganger en de man van het onberispelijk- ste gedrag is uit onze stad. Gisteren heeft hij nog een redevoering gehouden voor de Kamer van Koophandel, waar- zich met tranen. in hij betoogde, dat er eens groote schoonmaak gehouden moest worden in onze stad- Hij dreigde, dat da politie macht moest worden afgezet. De diefstal bij hem verleden week was al erg gtüoeg maar nu zal hij wel in katzwijm liggen. We kunnen vanavond'one ontslag wel nemen. Ik niet, glimlachte detective Faiaon. Sergeant, u zult niets meer hooren over de diefBtal van den ouden Stalen. Sergeant Fenner richt zich met een ruk op en keek hem verbaasd aan. Zeg, je zult mij niets wijsmakenl Vertel op, is het een mop? Hoort u maar eens goed, zei Fai son. Vanmorgen ging ik Stalen'e Ju welierszaak binnen met een soort per soonlijke zending. Alle bedienden waren bezig. Niemand merkte me op. De oude Stalen zelf be diende oen cliënte. Hot was een jonge vrouw, sergeant. Ze had een armoedige zwarte japon aan. Haar gezicht was doodsbleek. Ik kon zien dat ze gehuild had. In haar hand hield ze een ring met een groote diamant. Maar ik zeg u, snikte ze, dat ik er 300 dollar voor moet hebben! Mijn man ligt op sterven. Alleen een operatie kan J hem redden. En de dokter wil hem niet opereeren, als ik de 800 dollar niet voor uit betaal. O, u zult me toch helpen, 't Ie 't ie mijn verlovingsringl Hij heeft 900 gekost. U-wilt me er toch wel etn derde van de waarde voor geven? De oogen van den ouden Stalen puil den gewoon uit, toen hij den steen be keek. Ik zag aan de grootte, dat( hij on geveer waard was wat ze zei. Maar zijn gezicht werd hard als staal. Het spijt me voor uw man, zei bij, maar zaken zijn zaken. Uw ring is geen cent meer waard dan 100 dollar. Dat wil ik ervoor geven, hier, contant. De oogen van de jonge vrouw vulden ze voor zich heen de hopelooze vraag, die ze zichzelf een pear uur geleden in de tent gesteld had. Txn hoorde ze plot seling haar naam ro«pen. Honorl Ze draaide zich stel om en Manne ring stond bij de opeaing van zijn tent, zich onzeker vasthouiend aan de tou wen. Ze liep langzaan op hem toe et toen ze dicht genoeg hem was, vroeg hij: Honor, wat is er? Heb ik het me allemaal verbeeld? Of is Rimington wer kelijk Weg? Ik hoord< zoo'n drukte.... en de stem van een ixlandsche vrouw was dat allemaal werlelijkheld? Ja, antwoordde ze. Er kwam een vrouw met een bericlt voor Rimington en toen is hij weggegaan. Een paar seconden bleef hij zwijgend staan; en door de stile drong duidelijk Fatuma's gekreun tot hem door. Wat is dat? vroe* hij geërgerd. Dat is de vrouw. Ze built over een kind dat Legrand' geselen heeft. Wat? Kort en scherp viel het woord in de stilte. Bij het licht van he vuur kon ze zien hoe er een glans van plotselinge, ver baasde vreugde in zijn oogen kwam. Een kind dat Legrand gestolen heeft, herhaalde.» je en ze voegde er aan toe: Dat is het bericht dat ze bracht eb dat Mr. Rlmingtop hels over kop deed weggaan. Goeie hemel I Er was een uiidrulking van bijna woeste vreugde op zijn gezicht, maar ter wijl ze hem aank«ek, verdween die vreugde en hij vroeg tozorgd: Maar wat heeft Rimington t» ma ken met een gestolen negerkind? Ze voelde hoe haar wangen begonnen te branden bij dit maf, maar as ant woordde rustig: Ik weet het niet Hij beeft me niets verteld. De bezorgdheid verdween weer als sneeuw voor de zon. Mannering begon verlicht te lachen, zoo scheen het haar tenminste, hoewel het haar een raadsel was waarom. Toen deed hij een stap naar Voren, wankelde en greep zich vast aan de tenttouwen, terwijl hij zei: Geef me je arm, Honor. Ik ben zoo zwak als een pasgeboren kind, maar ik moet die vrouw wat vragen. Help even Het meisje aarzelde even, toen, gedre ven door haar eigen nieuwsgierigheid, gaf zé hem een arm. Samen liepen ze naar de hut, waarvan nog steeds het doffe gekreun kwam. Het was er volko men donker en terwijl hij zich aan de deurpost vasthield, zei Mannering kre gelig: Haal in 's hemelsnaam een lan taarn, Honor. Ik moet haar gezicht kun nen zien. Ze deed wat hij vroeg en toen ze te rugkwam, gingen ze samen binnen. Fa tuma keerde zich zwijgend om toen ze hen hoorde aankomen en haar gekreun hield op, toen ze onverwachts een blan ke man voor zich zag staan en Manne ring begon haar meteen té ondervragen in het Swahili. "Wat hij zei kon Honor niet verstaan, want zij kon zijn vlugge woorden niet volgen, maar ze zag boe over het knappe gezicht van de vrouw even een uitdrukking van belang'telllng vloog, toen hij zijn eerste vraag deed en zij gaf dadelijk antwoord. Meer vragen volgden en bijna lederen keer was let antwoord: Ayweh, Bwana, hoewel de vrouw één keer heftig nee knikte. Onge veer vijf minuten gingen zoo voorbij. De uitdrukking van wilde vreugde op Mannering's gezicht was weer terugge komen en Honor vroeg zich verbaasd af wat dis metamorphose in hem veroor zaakt had. Plotseling wierp hij zijn hoofd achterover en lachte.... een laoh van wilden, smadelijken triomf. Honor voelde een diepe veronlwaardi- ging opkomen over dat vertoon van vreugde tegenover de zielsbedroefde vrouw. Fatuma zelf keek doodelijk verschrikt naar Mannering. —f Georgei riep Honor bestraffend. Ik ben klaar, Honor, riep-hij. 1 heb met deze donkere schoone afgehan deld. Geef me je arm,weer, wil je? Hij stond te wankjlen op zijn beenen en ze kon het hem dus moailgk weige ren, maar ze deinsde jven terug toen ze zijn arm OP haar hand voelde. Hij scheen het niet te merken, maar strompelde door den donkeren nacht naar zijn tent, waar hij zich weer vastgreep aaln de tou wen en met een vreemden blik Voor zich uit bleef staren. Toen lachte hij weir. Rimington is me ook een mooie, riep hij heeach: Die zwarte beauty daar.eh.je begrijpt hst wsl, hè, Honor? Ze begreep wat hij bedoelde Sn weer zag ze Aleo Rimington's kraohtig, ern stig gezicht voor zich en weer weigerde haar hart te gelooven. Hij zag den on- geloovigen blik in haar oogen, terwijl ze aarzelde wat haar eigen intuïtie haar zei en wat de leiten schenen aan te wij zen. En het kind. Waarvoor is hij weg gegaan? vroeg ze toonloos. Van hem natuurlijk. - Een half bloed Ze maakte even een onwillekeurige be weging, hoewel het toch alleen haar eigen gedachten waren die hij uitsprei, toen vroeg ze scherp: Js voelt niet veel voor Also Ri mington, hè? Ik vind dat hij sen bsmosisl is, zei hij ontwijkend. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1931 | | pagina 9