leéttfc fat
rs»- ^«WtlDIOS 7
BALANS-OPRUIMING
Bovenhuis
<4
BEKMGRIJK BERICHT!!
Fa. I. J. STEKELF1BIRG
JECOVITOL
Nulsspaarbank
DAMEN
DAMEN
ÊfllT SEINDE:
CRISIS NEEMTAPA
STORM OP TIL/
GROOTST SPECIAAL TAP'JT,-
V BEDDEN-EN MEUBELMUIS
HOOGSTRAAT Q04-R19 BEYtRLANDSCHELAAN 72^0
60U DSCHEWAGENSTR. 52 ROTTERDAM
b&QE&SVEST - SCHIEDAM-
Een Woonhuis
Watersfokerij
Te huur:
Navuil Poeder
Gaap, Draadnagels en Draad
Van Rondom
Lekkerkerk.
H. J. TEN BRINK
Electr. Smederij
met toebehuoren
heefl overgedragen
SCHOONHOVEN
Nieuwjaars
Koopjes
age prijzen
Autoboxen
Te koop:
MAKELAARSKANTOOR
van 0. VAN DER HORST
10°/. korting
B-B-B-D-l-
A. VAM MAMEREN,
J2üÜS^eU*nS«BSw™J^l££J22!l
DE WEG LANGS DE SMILDERVAART.
FEUILLETON.
Mengelwerk.
De Diamant.
VIERDE BLAD
NIEUWSBLAD VOOB ZUID-HOLLAND EN UTRECHT. Schoonl>Dv«n»cl!« Courent
VRIJDAG 8 JANUARI 1981
Bood ven Koaaproducenlcn
AfdeollnQ Bergambacht i
OPENBAKt VERGADERING
OP DONOERBAG 14 JANUARI 1932
deov. 7 uur in Holcl 'I Centrum
te Bergambaoht
SPRtKtK;
d* Heep A. van Wllnen
vin Gouda.
ONDERWERP
- De Huidige Crlaia en
welk atandpunt wij,
kaaaboepen, moeten
Innemen. HET BtSTUUR
De eerete zitting zal ge
houden worden op Maandag
II Januari a.e. 'smorgens
van 8 uup tot half 10.
HET BESTUUR.
Op I een rerr gunstig gelegen ge
deeltevan een provincie stad, ataand
Blok Huizen
wordt gevraagd f 15000.-
alt late Hypotheek, Br., onder
no. 527 KRAAIJENÖRINK'S Adv.-
Bureau, Woerden.
TE HUURi
Een net
met TUIN, voorzien van
Electr. Licht en W aterleiding
Te bevragen bij H. A. v d.WEERDl
Mr. Bakker te üoudei-k
St. Joiephitr. S3 - Gouda
Nieuwbouw en reparatie* aan:
MOTOR-, ELECTRISCHE in WIND
MOLENS, ook de t,g B0ERENM0
LENTJES.
A lies onder volle giranlle.
Aanbevelend,
ündergeteekende deelt
langs dezen weg aan
haar Cllën èle tnee, dat ze met
fngang van 18 Januari as. haar
aan J. O. V*N MAZIJK.
Dankend voor het genoten v< r-
trouwen, kan ze tevens haat opvolger
bij allen aanbevelen.
Wed. A. OBUSSEN,
Koestraat 120
In aansluiting op het
bovenvermelde, dtell
ondergeteekende mee, dat hij de
Zaak van wijlen A. «KUSSEN op
denzelfden voet wenscht voort te
zetten.
Hopende door vlugge en nette
bediening het vertrouwen der
Cllënteele te behouden.
Tevens beveelt hij zich beleefd asn
voor alle voorkomende werkzaam
heden In boeren en burgerbedrijf
alsmede Op landbouwgebied.
Speciaal wat betreft het hoefbpslag
wenscht hij zich door vakkundige
behandeling bij alle paarden-
houders te reclsmeeren.
Aanbevelend,
J. 0. VAN MAZIJK.
Rijks Onderwijzer in
practisch hoefbeslag
28 H00FDSTEEQ 31
Koordfluweel
Ruitstof
Imit Chiffon
Chine art
Effen Velvet
(70 c.M. br.)
Mantelstoffen
28 ct.
38 ct.
48 ct
78 ct
98 ct.
98 ct
Alle andere
artikelen teken
STALEN FRANCO
28 H00F0STEE8 31
ROTTERDAM
DE ZAKENMAN,
die nimmer adverteert, krijgt steekt
tot tiani, die bij geval posteert!
zm
Oroole rinencieele instelling
heelt «cel gelden beschikbaar
op le en 2e Hyp., lage rente, en
Vee-Financleering op gemakkelijke
voorwaarden. Inlichtingen verstrekt
J R E IJ M Jr., Kanaalstraat 35,
Nleuwerkerk a.d. IJssel (Z.-H.)
to Kuur
Enkele ruime vrije AUTOBOXFN
gelegen einde Koestraat, voorzien
van electr licht, vrij gebruik van
water en ruim parket rterrein. Te
bevrag» n Koestr. 136, Schoonhoven
Te koop:
Olivier v Noortplein No. 33
So ho on hoven.
Alle werkdagen te bezichtigen
Aanbiedingen onder no 5830, bur.
van dit blad, voor eind Jan 1932
Ie koop aangeboden
op besten stand te Rotterdam.
Omzet f 375.— tot f 400^- per
week,hetwelk een zeer ruim bestaan
oplevert. Koopprijs fl. 4200.—
contant.
Te bevragen bij H. HEUVELMAN»
Kaashandel te Ouderkerk a/d IJssel
Een ruim! an v r ij
voorzien van gas,electr. licht en
waterleiding. Lage huurprijs.
Te bevragen O. v. d. GRAAF»
Voorhaven 10, Schoonhoven.
uitstekend u iddel voor het afdrijven
van het lange en korte vuil, in
Orogisferlj„Hel Groene Kruis"
Kleiweg 91 Boudia
I Ford chassis luxe 1927.
I Renault Touring, 6P.K..I925.
1 Chevrolet Clubsedan 1930.
MASTRECHT
Keëedigd Makelaar in Onroerende
Goederen, -| Hypotheken tot elk
bedrag op Huizen en Landerijen
tegen lage rente.
Koop, verkoop hutir en verhuur
Huizen en Landerijen
Haven 0. Z. 9 - Schoonhoven
Tel. 100.
Ullieillilt.APtilfOlOll Overstelpende keuze figuurzaagteekeningen
nUlOVIIII NI llflulöll vanaf 10 cent. Prachtcollectle zaagkaarten
zaagbogen ook verstelbare, drilbooren, prima zaagjes enz.
H. A. VAN BAAREN - SCHOONHOVEN
Steedè voorradig prachtige platen Tripkxhout op diverse grootten.
Prima wasbeits in alle kleuten. Zletonze etalage van deze artikelen.
Aan jverkeloozen geven wij 10% korting op deze artikelen.
Door verschillende omstandigheden
beginnen wij dit jaar een week later met
onze groote Balans-Opruiming
Echter geven wij reeds vanaf
heden op al onze artikelen
Alleen bij de i
(v.h. OEBR. MOPS)
SCHOONHOVEN
Daai* wij ontvangen hebben een wagon
dit tegen echerp concurreer en da prijzen
kunnen wij dit tegen
van de Hand doen.
Draadnagele
In Emaklle zijn wij
vanaf 4S oant per pak van S K.G.
rijn wij het nuimet geaorteard.
Tevens iiog te koop 8 WATER-FORNUIZEN.
-Emailla- en Ijzerhandel
SCHOONHOVEN WAL 9-
1 Hash Sedan, einde 1929,16000 K Al geloo-
pen, is als nieuwf I430
1 Cheurolet Coach, eind 1927, pracht wa
gentje - 473
1 Hash Sedan'27,6-cylkleur blauw,pracht-
wagentje- 673
Bevr.: J. G. VERSPUIJ, Tel. 223, Gorinchem
Heel wat stifle tranen heeft het stumpertje
op die bank vergoten Het was bleek en
eerde moeilijk. En ook met het spelen vlotte
het niet.
Vitaminengebrek had het kind. Doorloopend
vitaminengebrek. Ondanks vlijtig levertraan,
slikken. Levertraan, die er uitzag als de beste
evertraan. Maar die te weinig vitaminen
bevatte.
Zorg ervoor, dat de bank van Uw kind een
vroolijke spring in 't veld herbergt Geef het
Jecovitol. Maak het sterk. Jecovitol is lever
traan met een geijkt vitaminengehalte.
Professor Wolff van de Utrechtsche Universiteit
controleert, dat Jecovitol minstens 50 een
heden vitaminen A en 250 eenheden vito-
minen D bevat.
Frij» p»f floich f
Fabrikanten: Brocadei—Stheeman 6 Pharmacia.
TWEEDE BLAD
NIEUWSBLAD VOOR 2UIO-HOLLAND EN UTRECHT, Schoonhovanichi Courant
WIIJDAQ B JANUARI 1»
door JAN KIJKUIT.
Ws bstrappsn ds Schoonh.
Crt. en bespreken gebeurte
nissen In Alblasserdam,
Haastrecht en Berkenwoude.
„Jan," riep tante bijna kermend, „waar
anoet 't toch heen met de wereld?"
„Voorloopig nog maar steeds rondom
ie zon," antwoordde ik guitig.
„Neen maar! Zooals nu tegenwoordig
ia het nog nooit geweest met al die
rampen."
„Wel ja, tante. Het is al heel dikwijls
jboo geweest en ook nog wel veel erger,
'maar dat weten wij niet zoo meer en
vroeger werden die dingen ook niet zoo
algemeen bekend."
„Ja, dat kan allemaal wel waar zijn,
maar je kunt mij toch niet wijsmaken
dat er vroeger ook zoo maar regulier
sneeuwstormen voorkwamen, die twaalf
jaren «duurden."
'„Wat zegt u nu," riep ik ten uiterste i
verbaasd.
„Ja zeker, een sneeuwstorm van 12
jaren. Ik lees het hier net in de Schoon-
hovenache Courant,"
„Dat kan niet, dat boataat niet. Aan
de Noordpool heb je nog lomer en win
ter. Daar stormt het misschien wel eens
een paar weken achtereen, maar 12 ja
ren aan één stuk is iets wat niet bestaan
kan."
„Lees het zelf dan maar," antwoordde
tante, terwijl se mij de Sohoonhovensc)
Courant van Maandag voorhield. En Ja
daar stond het;
„Er is naar schatting voor een half
millioen dollar schade aangericht door
ongekend hevige sneeuwstormen, dia
twaalf Jaar lang ln bet district Weste
lijk Ontario hebben gewoed. Meer dan
1000 telefoon- en telegraafpalen zijn om
gevallen, waardoor vele dorpen en steden
zonder verbinding zijn. De fruitteelt in
het Niagara-district heeft erg geleden."
„Dat laatste begrijp ik niet goed," zei
tante. Hoe kan er nog fruitteelt bestaan
als het 12 jaren sneeuwt. Na venant
vind ik een half millioen dollar schade
ook niet veel. Vertel jij mij eens, Jan, is
er in dat land ook werkloosheid? Als dat
zoo is, dan zijn ze daar voorloopig uit
den brand, want er is nu toch zeker wel
jaren werk voor sneeuwruimers. Ze
mogen daar anders ook wel eens ren
crisis-comité oprichten, want ik roken
dat de menschen daar diep in de misère
zitten met die sneeuw van 12 jaren op
hun land. Een wonder dat er nog iemand
leeft."
Terwijl ik ijverig zat te benomsen hoe
zoo iets mogelijk was, hoe de bewoners
van dat deel van Canada in leven kop-
d enzijn gebleven onder die sneeuwmas
sa, hoe het mogelijk was dat net daar
des zomers regelmatig bleef sneeuw om
hoe het verkeer mogelijk was Ln *en land
waar de sneeuw" toch torenhoog moest
liggen, terwijl ik deze en andere daar
mede in verband staando vraagstukken
overwoog, hoorde ik Jod zachtkens grtn-
neken,
„Ik dacht dat jullie samen toch nog
wel een ietsje verstand badden," zei hij
«dadelijk.
„Bij jouw enorme kennis vergeleken
is dat ^natuurlijk zoo goed als niets."
antwoordde ik.
„Ik weet niet of mijn verstand zooveel
omvangrijker Is dan wel of dat yan Jul
lie zoo'n groot tekort heeft, maar
kind kan toch wel begrijpen, dat er een
fout staat, Als je twee letters verandert
ben je er. Je behoeft maar „Jaar" te ver
anderen in „uur" en {iet raadsel is op
gelost."
„Ja, dat kan ik ook," hernam ik. „Als
je het woord sneeuwstorm wilt verande
ren in afwisselend mooi en slecht weer,
kom je er ook, maar ik vertrouw dat een
courant als waaraan ik de eer heb mede
te werken, geen fouten maakt."
„Geen fouten," riep Jod met een uit
haal, „ze kunnen er geen eens tellen.
Kijk maar §ens naar het plaatje van
Woensdag, daar staat 12 babies en als je
telt zijn 't er 14. Ga ze dat maar eens
vertellen."
„Vriendje", sprak ik kalm tot mijn
neef, „ieder mensch die werkt, die werkt,
versta je, maakt wel eens eén fout en
vooral aan een courant, waar altijd met
grooten spoed gewerkt moet worden. Ze
moeten daar op een zeker uur klaar zijn
en iets uitstellen is niet mogelijk."
„Zoo," zei tante, „dan moesten ze dat
systeem eens gaan leeren aan de secre-
I tarie in Alblasserdam, waar ze het werk
niet klaar kunnen krijgen. Geen notulen,
j geen begrooting en de burgemeester kan
er niets aan doen. Hij staat er machte
loos voor en als er op wordt aangedron
gen is het antwoord; er is geen tijd."
„Als U nu spreekt van rare toestan
den dan is dat er een. Bijna even gek als
12 jaren sneeuwstorm. Overal wordt ge
klaagd over werkloosheid en ook in Al
blasserdam wordt het grootste deel van
de raadsvergadering in beslag genomen
door besprekingen over werkverschaf
fing, terwijl er zooveel werk is, dat men
het niet afkan," sei lk.
„Wou Jij dis werkloozen op de secre
tarie aan de begrooting en de notulen
laten werken?" vroeg Jod spottend.
„Jij bekijkt het vraagstuk der werk-
looeheid met Je gewone enge blik. Je
moet zoo'n groot vraagstuk ook in 't
groot, in haar algemeenheid bekijken,"
ging ik voor. „Jij zegt: hier is een dorp
on hier op dit plekje van het dorp is veel
werk en op dit plekje staan een troep
werkloozen, maar die kunnen het werk
op dat andere plekje niet doen. Ik bezie
die kwesÜ9 anders, veel breeder en ik
zeg: er is in het land werkloosheid en er
zijn in het land een aantal werken te
doen Laat men de werkloozen naar de
geschikte plaateen brengen, de grond
werkers naar een terrein dat opgehoogd
moet worden, zooals in Alblasserdam en
de penvoerders naar de secretarie, om
achterstallig werk in te halen. Kijk maar
eens naar de lijsten van gevestigde per
sonen in de verschillende gemeenten van
deze streek en je zult daaronder regel
matig vinden Duitschers en Duitschen.
Wat zijn dat? Dat zijn boerendienstbo-
den en boerenknechts. Zij worden uit
Duitechland naar hier gehaald, naar dit
land, waar zooveel werkloosheid is, om
dat de arbeid niet voldoende beheerecht
en verdeeld wordt. Voor werk in huisge
zinnen en in landbouwbedrijven is nog
altijd veel meer vraag dan aanbod en
toch komt niemand op het denkbeeld of
het niet mogelijk zou zijn om de werk
loozen zoodanig te verdoelen dat er ook
voor die vakken aanbod kwam. In alle
gemeenten gaat men, evenals in Alblas
serdam, werk zoeken of werk maken,
geld uitgeven voor werk, dat wel nuttig,
maar lang niet altijd noodig is, terwijl
de boeren voor steeds hoogoru Iconen
geen personeel kunnen krijgen. Is dat
zuinig, is dat verstandig?"
„Neen," antwoordde Jod, „dan kan je
nog beter «m gokje probeeren, sooela
Haastrecht heelt gedaan."
„Speculeeren, dat doe ik nooit," zei
tante en ze glimlacht# verachtelijk. „Spe-
culeeren, daar breng je je zelf en anderen
mee te gronde en wie deden dat in Haas
trecht?"
„De gemeente zelf," aprak Jodocue,
„maar alles in het nette, heel in het
nette hoor. Geen corruptie of schanda^
len, maar een klein gokje door een con
versie van een geldleening, alleen maar
het is zoo belabberd uitgekomen.
„Vertel duidelijker," zei tante, „ik snap
tegenwoordig toch niets van die geldza
ken; land was vroeger altijd het secutir-
st« en mijn man kocht altijd maar grond»
Maar tegenwoordig met dit lage pach
ten.
„Schei erover uit, ik zal van Haas
trecht vertellen .De rentestandaard zakte
en allerlei gemeenten hadden dikke lee
ningen in hun maag tegen hooge rente
en gingen die aflossen en namen dan een
andere leening tegen een lagere rente
Daarmee hadden zij dan voordeel, maar
de geldschieters natuurlijk niet."
„Heelemaal netjes is het dus niet, om
af te lossen?" vroeg tante.
„Natuurlijk wel, alleen bij geblokkeer
de leeningen kan hgt niet, maar als er
in de leeningavoorwaarden vermeld staat
dat de leening aflosbaar was, dan is er
niets tegen," zei ik.
„Ja," zei Jod, „maar 't ie voor de
houders van de stukken toch een stropje.
Enfin, in Haastrecht hadden ze ook lee
ningen. Vijf procent rente deden die lee
ningen en toen de rentestanaard zakte
dacht het gemeentebestuur: kip ik heb
je en ze besloten tot conversie."
„Wijs," zei ik, „wijze lui daar in
Haastrecht."
„Moet je eerst verder hooren. De ren
testandaard liep op en nu kon Haas-
frecht's gemeentebestuur nog met groote
moeite een leening sluiten tegen vijf en
©en achtste procent bij het Pensioen
fonds en weet je wat nou de mop is?
„Nou?" vroegen tante en ik tegelijk.
„Dat ze nu een achtste meer rente
moeten betalen dan bij de oorspronkelij
ke leeningtn. Het gokje is due heelemaal
mislukt."
Het hedendaagsohe snelverkeer,
Vraagt mensohenofiers, telkens weer.
Er gaat welhaast geen dag voorbii
Of in de krant staat weer een rij
Van ongevallen, hier en daar.
Want overal dreigt 'het gevaar.
Maar wat was vaker het tooneel
Van autorampen, talloos veel,
Als deze weg, zoo wijd „vermaard",
De hoofdweg langs de SÖnildervaart.
Een snelle weg. met veel verkeer,
Dat daagüjks toeneemt, meer en mee
Aan d' oenen kant een boomenxij,
En 't water aan de and're zij.
Een trambaan langs den waterkant,
Oprijzend uit het loese zand,
Waarlangs helaas de automan
Ternauwernood paseeeran kan:
Ziedaar de ooraaak dus verklaard.
Van rampen aan de Smildervasxt
Men klaagt, men mokt sinds jaar en dag,
En telken» maakt men Veer gewag
Van dezen toestand, vol gevaar,
Maar het blijft steeds hetzelfde daar.
Misschien bereikt eens dat geklaag
Het oor der heeren in Den Haag.
Maar ondertusschen blijft de Dood
Daar grijnzen het gevaar is groot!
Gij, automenschen, rijdt bedaard
En wacht U voor de Smildervaartl
HET MEISJE IN DE WILDERNIS.
22
Het slechte nieuws was over een
kind, dat Bwana Legrand had gestolen
Ayweh.... De kleine Bwana.
mijn levenslicht I
Deze woonden werden uitgesproken in
het Swahili en Honor begreep hun betee-
kenis slechts ten halve. De vrouw liet
zich plotseling gaan in een heftige uit
barsting van smart, ze wiegde zich heen
en weer, kreunend als een gewond dier.
Honor raakte haar schouder aan, zei een
paar woorden van troost en probeerde
toen nog een vraag.
En de kleine Bwana.... ij hij
Bwana Rimington's zoon?
De vrouw gaf geen antwoord, ze zat
zich heen en weer te wiegen; alles om
haar heen was vergeten, behalve haar
eigen wanhopige smart.
Honor voelde oneindig medelijden in
zich opkomen, maar ze wist niots om
haar te troosten en de gedaohte kwam
plotseling 'bij haar op dat alleen
moeder een dergelijke smart kan voelen
en niemand anders. Ze trachtte die
gedachte van zich af te zetten, maar on
willekeurig kwam haar Rimington's
woede weer voor den geest en zijn harts
tochtelijke woorden. Door een kind. Ik
moet het vinden. God sta me bij. U zult
hier wel veilig zijn. In ieder geval hst
is mijn plicht!
Plichtl fluisterde ze bij zichzelf en
er kwam een smartelijke uitdrukking op
baar gezicht, terwijl ze weer staarde
op de gebogen gestalte voor haar en ze
besefte plotseling welke gevolgtrekking
ze uit dit alles samen maken moest.
"Was het mogelijk dat Aleo Rimlnf-
ton zooals zooveel anderen,...
Maar ze had den moed niet die ge-
„Je hebt laatst," sei tante, „eens ver
teld uit de geschiedenis van Haastrecht,
dat z« te vlug geweest waren met iemand
op te hangen en dat de plaats daarom
Haast-recht heette. Maar nu kunnen ze
web zeggen: „Langzaam-elecht", want ze
zijn er natuurlijk niet gauw genoeg bij
geweest, anders had zooiets niet kunnen
voorkomen."
„Er moeten vrouwelijke burgemees
ters komen," meende tante. „Als een
vrouw een betrekking of een ambt ver
vult, dan doet ze het secuur en degelijk
en de mannen, nou, de mannen
„Nou, de mannen?" vroegen Jod en ik
tegelijk.
,Nou, met mannen aan de regeering
kan 't gebeuren dat je niets als opstan
den en revolutie ei de eens crisis voor
en de andere na hebt. Leve de vrouwen,
die zijn lieflijk van gemoed en niet
wreed."
„Wreed was die boer in Berkenwou
de", zei Jodocus.
„Wat had die gedaan?"
„Die heeft vijf mooie zwanen van rijn
buurman vermoord en toen ergens be
graven ln het land en er een treurwilg
bovenop geplant."
„Zoo'n smuigerd," iel tante, „om een
anders dieren te vermoorden en ze dan
stiekem te begraven en er een treurwilg
boven op te planten. Zoo iemand moes
ten ze, moesten ze
„Ho, ho," riep Teun, „behandel de
menschen met zachthsid, spaar de zwa
nen."
INGEZONDEN MEDEDEELING.
Wat de borstel Is
V0°rAl^i tanden -
dotlihïïQCHr voOr
M «nr^Uw keel.
zs bad d
dachte te voltooien en daar Fatuma in
haar doffe smart geen notitie meer
scheen te nemen van haar vragen, ging
ze langzaam naar haar eigen tent terug.
Maar de half onuitgesproken vraag liet
zich niet verjagen en kwam telkens weer,
tot z# eindelijk zichzelf eens flink onder
handen nam. Wat ging het haar aan? Ze
kende Rimington nog geen vier-en-twin-
tig uur en zou niet voor langer dan
veertien dagen van zijn bescherming af
hankelijk zijn; en daarna zou hij volko
men uit haar leven verdwijnen. Dat kind
ging haar niets aan en als Rimington.
Maar steeds kwam Rimington's ge
zicht haar weer voor den geest, onge
rust over haar heengebogen, met zijn
arm om haar heen en zijn hand op haar
arm. Het was een goed gezicht, een ge
zicht dat vertrouwen inboezemde en
een nieuw beeld flitste door baar heen.
Ze zag hem opspringen om Fatuma te
vangen, haar in zijn armen houden, ter
wijl hij haar ondervroeg, toen de blik
van bezorgdheid, terwijl hij haar naar de
hut droeg.0.
Ze maakte een beweging 'van onge
duld en liep haar tent uit, de donkere,
sterrenverlichte nacht in.
Het kamp was gereed voor den nacht,
het meerendeel van de vermoeide dra
gers had hun slaapplaatsen al opge
zocht. Fatuma's gekreun klonk door de
stilte van den nacht en een poos stond
Honor te luisteren, met een vreemd dof
gevoel van pijn in haar hart. Ze wist,
dat het geen medelijden met die vrouw
ginds was, maar ze wilde zichzelf niet
bekennen wat het dan wel was. Ze begon
onrustig heen en weer te loopen en toen
ze Mannering's tent voorbij kwam, flit
sten weer andere herinneringen door
haar heen: zijn vreee, toen ze hem ver
teld had, dat ze niet meer bij Legrand
waren; zijn zeggen, dat ze hem moeiten
terugvinden. Zijn wilde wanhoop over
wat ie gedaan bad. En weer fluisterde
Sergeant Fenner keek woest naar het
rapport, dat hij in zijn hand hield.
H Zeg Faison, dat hij hier komt, ge
lastte hij barich.
Eén der agenten op de bank snelde
naar de wachtkamer. Hij kwam even la
ter terug met een kleine, eenvoudig ge
kleeds man.
Wat stelt dat voor? bromde de ser
geant, toen detective Faison naar zijn
lessenaar kwam. Ze zeggen dat je
slim bent. Daarom heb ik jou die beroo-
ving' van de Stalen Juwelierszaak opge
dragen. Je hebt er een week aan gewerkt
en hu kom je met dit rapport. En er
staat in: „Weer een diefstal bij Stalen,
geen arrestatie!" Wat bedoel je, Faison?
Precies wat er staat, verklaarde
Faison. Die oude Stdlén is vanmorgen
weer bestolen. Ik kan bet weten. Ik was
erbij, toen het gebeurde.
Sergeant Fenner's gezioht werd pur
per. En je liet den verwenschten dief
ontkdmen?
Ja meneer.
Sergeant Fenner duwde zijn pst ach
terover en wischte zijn voorhoofd af.
Hoor eens, Faison, je weet ever
goed als ik, dat Stalen de trouwste kerk
ganger en de man van het onberispelijk-
ste gedrag is uit onze stad. Gisteren
heeft hij nog een redevoering gehouden
voor de Kamer van Koophandel, waar- zich met tranen.
in hij betoogde, dat er eens groote
schoonmaak gehouden moest worden in
onze stad- Hij dreigde, dat da politie
macht moest worden afgezet. De diefstal
bij hem verleden week was al erg gtüoeg
maar nu zal hij wel in katzwijm liggen.
We kunnen vanavond'one ontslag wel
nemen.
Ik niet, glimlachte detective Faiaon.
Sergeant, u zult niets meer hooren over
de diefBtal van den ouden Stalen.
Sergeant Fenner richt zich met een
ruk op en keek hem verbaasd aan.
Zeg, je zult mij niets wijsmakenl
Vertel op, is het een mop?
Hoort u maar eens goed, zei Fai
son. Vanmorgen ging ik Stalen'e Ju
welierszaak binnen met een soort per
soonlijke zending.
Alle bedienden waren bezig. Niemand
merkte me op. De oude Stalen zelf be
diende oen cliënte. Hot was een jonge
vrouw, sergeant. Ze had een armoedige
zwarte japon aan. Haar gezicht was
doodsbleek. Ik kon zien dat ze gehuild
had. In haar hand hield ze een ring
met een groote diamant.
Maar ik zeg u, snikte ze, dat ik er
300 dollar voor moet hebben! Mijn man
ligt op sterven. Alleen een operatie kan J
hem redden. En de dokter wil hem niet
opereeren, als ik de 800 dollar niet voor
uit betaal. O, u zult me toch helpen, 't Ie
't ie mijn verlovingsringl Hij heeft
900 gekost. U-wilt me er toch wel etn
derde van de waarde voor geven?
De oogen van den ouden Stalen puil
den gewoon uit, toen hij den steen be
keek. Ik zag aan de grootte, dat( hij on
geveer waard was wat ze zei. Maar zijn
gezicht werd hard als staal.
Het spijt me voor uw man, zei bij,
maar zaken zijn zaken. Uw ring is geen
cent meer waard dan 100 dollar. Dat
wil ik ervoor geven, hier, contant.
De oogen van de jonge vrouw vulden
ze voor zich heen de hopelooze vraag,
die ze zichzelf een pear uur geleden in
de tent gesteld had. Txn hoorde ze plot
seling haar naam ro«pen.
Honorl
Ze draaide zich stel om en Manne
ring stond bij de opeaing van zijn tent,
zich onzeker vasthouiend aan de tou
wen. Ze liep langzaan op hem toe et
toen ze dicht genoeg hem was, vroeg
hij:
Honor, wat is er? Heb ik het me
allemaal verbeeld? Of is Rimington wer
kelijk Weg? Ik hoord< zoo'n drukte....
en de stem van een ixlandsche vrouw
was dat allemaal werlelijkheld?
Ja, antwoordde ze. Er kwam een
vrouw met een bericlt voor Rimington
en toen is hij weggegaan.
Een paar seconden bleef hij zwijgend
staan; en door de stile drong duidelijk
Fatuma's gekreun tot hem door.
Wat is dat? vroe* hij geërgerd.
Dat is de vrouw. Ze built over een
kind dat Legrand' geselen heeft.
Wat?
Kort en scherp viel het woord in de
stilte.
Bij het licht van he vuur kon ze zien
hoe er een glans van plotselinge, ver
baasde vreugde in zijn oogen kwam.
Een kind dat Legrand gestolen
heeft, herhaalde.» je en ze voegde er aan
toe:
Dat is het bericht dat ze bracht eb
dat Mr. Rlmingtop hels over kop deed
weggaan.
Goeie hemel I
Er was een uiidrulking van bijna
woeste vreugde op zijn gezicht, maar ter
wijl ze hem aank«ek, verdween die
vreugde en hij vroeg tozorgd:
Maar wat heeft Rimington t» ma
ken met een gestolen negerkind?
Ze voelde hoe haar wangen begonnen
te branden bij dit maf, maar as ant
woordde rustig:
Ik weet het niet Hij beeft me niets
verteld.
De bezorgdheid verdween weer als
sneeuw voor de zon. Mannering begon
verlicht te lachen, zoo scheen het haar
tenminste, hoewel het haar een raadsel
was waarom. Toen deed hij een stap
naar Voren, wankelde en greep zich vast
aan de tenttouwen, terwijl hij zei:
Geef me je arm, Honor. Ik ben zoo
zwak als een pasgeboren kind, maar ik
moet die vrouw wat vragen. Help
even
Het meisje aarzelde even, toen, gedre
ven door haar eigen nieuwsgierigheid,
gaf zé hem een arm. Samen liepen ze
naar de hut, waarvan nog steeds het
doffe gekreun kwam. Het was er volko
men donker en terwijl hij zich aan de
deurpost vasthield, zei Mannering kre
gelig:
Haal in 's hemelsnaam een lan
taarn, Honor. Ik moet haar gezicht kun
nen zien.
Ze deed wat hij vroeg en toen ze te
rugkwam, gingen ze samen binnen. Fa
tuma keerde zich zwijgend om toen ze
hen hoorde aankomen en haar gekreun
hield op, toen ze onverwachts een blan
ke man voor zich zag staan en Manne
ring begon haar meteen té ondervragen
in het Swahili. "Wat hij zei kon Honor
niet verstaan, want zij kon zijn vlugge
woorden niet volgen, maar ze zag boe
over het knappe gezicht van de vrouw
even een uitdrukking van belang'telllng
vloog, toen hij zijn eerste vraag deed en
zij gaf dadelijk antwoord. Meer vragen
volgden en bijna lederen keer was let
antwoord: Ayweh, Bwana, hoewel de
vrouw één keer heftig nee knikte. Onge
veer vijf minuten gingen zoo voorbij.
De uitdrukking van wilde vreugde op
Mannering's gezicht was weer terugge
komen en Honor vroeg zich verbaasd af
wat dis metamorphose in hem veroor
zaakt had. Plotseling wierp hij zijn hoofd
achterover en lachte.... een laoh van
wilden, smadelijken triomf.
Honor voelde een diepe veronlwaardi-
ging opkomen over dat vertoon van
vreugde tegenover de zielsbedroefde
vrouw.
Fatuma zelf keek doodelijk verschrikt
naar Mannering.
—f Georgei riep Honor bestraffend.
Ik ben klaar, Honor, riep-hij. 1
heb met deze donkere schoone afgehan
deld. Geef me je arm,weer, wil je?
Hij stond te wankjlen op zijn beenen
en ze kon het hem dus moailgk weige
ren, maar ze deinsde jven terug toen ze
zijn arm OP haar hand voelde. Hij scheen
het niet te merken, maar strompelde
door den donkeren nacht naar zijn tent,
waar hij zich weer vastgreep aaln de tou
wen en met een vreemden blik Voor zich
uit bleef staren. Toen lachte hij weir.
Rimington is me ook een mooie,
riep hij heeach: Die zwarte beauty
daar.eh.je begrijpt hst wsl, hè,
Honor?
Ze begreep wat hij bedoelde Sn weer
zag ze Aleo Rimington's kraohtig, ern
stig gezicht voor zich en weer weigerde
haar hart te gelooven. Hij zag den on-
geloovigen blik in haar oogen, terwijl ze
aarzelde wat haar eigen intuïtie haar
zei en wat de leiten schenen aan te wij
zen.
En het kind. Waarvoor is hij weg
gegaan? vroeg ze toonloos.
Van hem natuurlijk. - Een half
bloed
Ze maakte even een onwillekeurige be
weging, hoewel het toch alleen haar
eigen gedachten waren die hij uitsprei,
toen vroeg ze scherp:
Js voelt niet veel voor Also Ri
mington, hè?
Ik vind dat hij sen bsmosisl is, zei
hij ontwijkend.
(Wordt vervolgd.)