I k jan irouier em scnoonhouei 1 Nuziek-Uitvoering velzetten MEUBELEN JAPA N-CADEAUX ZAAD JYeem geen risico v. ROSSEM's TROOST 6, 8, 9,10,12,13,15,18 ct. enz. p. rol. Alle Verfwaren en Glas op maat KonuienDeroZaadhamiel SEIZOEN-OPENING PROVENDINE wwwwwwww ZATERDAG E. PLAATSMAN ir A. DUBBELDAM A. SCHAKEL, Off. Ford-Dealer Schoonhoven Van Rondom Mej. BERTHA MARCUS, (Solozang) §rcole Sal avond te BERGAMBACHT 9 [IlllllllllllM ZOMERHOEDEN VERVORMEN SF I Moderne Eiken Salonspiegels, «.romandei- r- Prima prachtige Eiken Theekasten met diverse Moderne Eiken Salontafel. Geheel Eiken Ameublement, Prima Eiken 2 pers. Ledikanten, moderne Prima Echt leeren Clubfauteuils ai m' - Hooqsl-rbAt- 20V212 - Beyerlo,ncbcheiao.n '72-76 Tevens onze alom bekende ZATERDAG MAART FRANS DRIESEN SCHOONHOVEN Voor de a.s. Paaschdagen Haven 82 - Tel. 121 Schoonhoven Te Koop: maar een FORD bij A. SCHAKEL BHIH FEUILLETON. Om honderd duizend dollar! deTft mHk"jT2£rUï °™™- r Mengelwerk. De geweldenaar en de wijze. EERSTE BLAD. iH Nergens zoo goedkoop en toch nog gratis 'n prachtgravure D» grootste voorraad nieuwe patronen 1681 voor Schoonhoven en Omstreken En overtuigt U zelfII Ie neven door den Hfcer JAC. KAASSCHIETER en zifn LEERLINGEN (Orebest) Met welwillende medewerking van Op Dinsdag stu Maart 1931 's avonds 8 uur, in hel Nutsgebouw to Schoonhoven Bewijs van toegang 60 oent Verkrijgbaar bij den Heer T. W. v. d. Houten en Magazijn „Peer" Plaatsbespreken op den dag der Uitvoering van 1-2 uur n.m. Zaterdagavond 21 Maart In Hotel 't Centrum Do balmuziek zal als steeds weer goed verzorgd zl|n Aanvang 7.30 uur Sluiting 11.30 uur HET BESTUUR BIJ - LOP1KERSTRAAT is - KEURIGE COLLECTIE SPECIAAL ADRES VOOR Bij aankoop van 2 pakken ontvangt U deze maand van Uwen leverancier 1 pak van Fl. 1,75 gratis. RECLAME-AANBIEDING Indian niel in Uw plaals verkrijgbaar, zendt dan postw. a Fl. 3,50 aan Kuypers Ir Co., Maastricht, i Ali i'Aï.?' U i ttfty ■éjvL versiering, Fransöh geslepen glas, glasmaat 60 X 45 gekleurde bekleeding soliede afwerking, grootte 110 X 70 prima gestoffeerd, bestaande uit 4 stoelen en 2 Fauteuils i^yL uitvoering, coromandelversiering VI met velour kussen, diverse uitvoeringen if. üSi. <ït CROOT5T -5PECIAAL TAPYT-BEDDEN-EN MEUBELHUIS Zon op 6.3 Zon onder 18.13 Maan op 6.40 Maan onder 20.49 21 Heden zal de geheel modern nieuw genstalleerde BANKETWINKEL VAN FRANS DRIESEN Weder In gebruik worden genomen Prima Gebak Uitbreiding Banketsorteering Heerlijke Advocaattruffels Beleefd aanbevelend, Bankatbakkarli - Loplkerstraat 38 Ttlafoon 92 ltv,s»Msn.l_...^1__ Is waaraan rulma aortaaring Balaafd baveal Ik mij aan voor da levarlno van fijn Paaschmanden Chocolade-Eieren Suiker-Eieren - Fanta sie-Eieren voorradig Paaschbrood Paaschgebak *nz. Is -een artikel van vertrouwen. Koopt daarom van een"bekend adres. Wij garandeeren voor al onze Zaden hooge kiemkraoht en beslist eoorteehtheid. Opgericht 1840 VRAAOT PRIJSCOURANT Leerdam Wit Emaille Fornuis met Nikkel, 7545, 17.50; Prachi-Spiegel, 170—90, 25.Massief Mahonie Canapé, rood pl., 20.—; Mah. Buffel 37.50; Schrijftafel 27.50; Nachtkastje 5.—; Groote Tafel 15.een donker Ameublement, groot Buffet, Bonheur du Jour, zes Stoelen, Tafel, 100.ook afzon derlijk, Pracht Eiken Buffet ƒ55.-. H oo gen dijk 128b bij Schoonhoven VEEHOUDERS LET WELfff LEES DEN „ERVAREN FOKKER" Porca voor Uw va.rk.eue ta veel bvter. Koopt beden een pak, niet goed geld terug. Allee wat U noodig mocht hebben voor Uw veestal ia te verkrygen in: ONZE WINKEL", BleskensgraaL Denkt om 't ouae spreekwoord: ,'N GOED BEOIN IS 'T HALVE WERK" Begint daaróm metmb Dcesburg'a Zaaien HH Zaad handel, Tel. 65, Schoonhoven I tweede BLAD. NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND til UTRECHT, i dooor JAN KUKU1T. Een (pwlchtlgo tijd voor Oud- Alblas 0.0. Drinkbaar watsr of nlotf Ik moet eerlijk zeggen, dat Jod ma weer eens ia meegevallen. De lazer van deze rubriek zal wel weten, dat ik gewoon lijk niet een erg thoogen dunk heb ran zijn kennis eb handigheid, maar deze week heb ik verbaasd gezeten, tante Bet- je en Ouwe Teun ook. We zaten allemaal met a tome verbazing aan te hooren, toen bleek, hoe doorkneed hij was in een be langrijke aangelegenheid uit deze streek. Teun had gezegd, dat hij in den la&t- •ten tijd het water uit onze wel niet zoo goed meer vond als vroeger en hij meen de, dat 't noodig was, om de put eohoon te maken. „Misschien drijft er wel 't een of on der in," opperde ik. „Wat bedoel je?" vroeg tante. „Nou, antwoordde ik ontwijkend, „bij- voorbeeld een overleden kot of soo lote." „Hè, foei," ïernem tonte, „eohei uit met je rim prut, je soudt me mieeeüjk maken." Jod zat te lenen, maar hij keek bij ons gesprek even op en sprak: ,,'t Is goed, dat u niet langs ds Graaf stroom woont, want dan zoudt u nooit ieta anders te drinken krijgen." „Wat zeg je daar?" vroeg lante hoor baar ontsteld. Jod legde zijn boek neer en ging voort: „De meoaahen, die langs de Graaf stroom wonen, hebben geen ander water dan wat dit stroompje hun brengt a dat zou misschien nog niet zoo heel erg zijn - hoewel het natuurlijk verre van ge zond zou zijn als niet dat water schrik kelijk verontreinigd was. Langs de stroom wonen tal van menzohen en die gooien er van allerlei in. Het is voorgekomen, dat iemand een emmer water schepte om toep van te koken en dat hij daarin een cadaver vond van een kat Een ander heb ik gezien, die een bijt hed gehakt, in het ijs, en die dag aan dag het drink water en wasohwater daaruit ophaalde, terwijl op enkele meters afstand het lijk dreef van een veelbelovend biggetje." „Houd op!" riep tante rillend. ,Je maakt me kwalijk." „Als u alles wist, zoudt u misschien van uw stokje vallen, want wat ik ver teld heb, is maar een kleinigheid. Langs de stroom liggen meethoopen, varkens hokken, beerputten en alles wat daarin te veel is, vloeit gemoedelijk over in de Graafstroom. Het is een open riool, waar uit de mensohen drinken." „Maar jongen," zei tante met een ver ontwaardigde stem. „Hoe kan nu zoo iets bestaan in dezen tijd, waarin alles wordt gedaan voor de gezondheid. Als dat waar was, wat je vertelt, zouden toch alle menschen langs de Graafstroom riek zijn." „Ja, tante,,' vervolgde Jod, „en dat zijn ze ook eigenlijk. Als u de bewoners van die welvarende streek aandachtig be- kenkt, zult u zien, dat er niet welva rend uitzien, maar integendeel zeer onge zond. Ik heb van een deskundige uit die buurt gehoord, dat dit uitsluitend te wij ten ia aan het water. In geen enkele streek komen zoo ontzaglijk veel ipoel wormen voor als daar. Ze huizen met tientallen en honderdtallen in de inge wanden van de Graafstroomers en ge bruiken voor een belangrijk deel het voedsel, dat hun gastheer nuttigt. Het zijn diertjes zoo lang en zoo dik als een potlood, dua u begrijpt „Houd maar op, daarover Jod," beval tante, „en zeg me eens, ia daar niets tegen te doen. Je mag toch zeker fea water verontreinigen." Jod genoot van het aandachtig gehoor, dat hij had en nu er bovendien nog een beroep werd gedaan op zijn rechtsge leerdheid, groeide hij ver boven ons uit. '„Neen, zeker niet, leerde hij, iemand, die schadelijke stoffen in drinkwater-in richtingen brengt, kan zwaar gestraft worden, 15 Jaar gevangenisstraf en als daardoor sa mensah overlijdt, zelfs le venslang, maar die artikelen uit het wet boek van strafrecht zijn hier niet toepas selijk, omdat de Graafstroom een vaar water ia en geen drinkwater-inrichting." „Zeg, Jod," bromde Teun, „je bent zoo mirakels op de hoogte, vertel jij me eens, hebben ze daar niet een plan gehad om er een waterleiding te maken?" „Ja Teun, dat ze hebben ze niet ge had, maar dat hebben ze nog. Die zaak rit zoo. Er bestaat een Alblasaardamaohe waterleiding, die water levert aan ver schillende gemeenten, zooala Papen- drecht, Streefkerk, Alhlaaserdam natuur- niet bijgezegd, waaneer Oud-Alblaa dat zal doen. Tot 1 Mei hlijft het voorstel van de Aiblasserdamsche waterleiding van kracht, als Oud-Alblas nist voor 1 Mei a.i. het vooretel definitief heeft aangeno men, dan vervalt het, dan komt er een ander, een duurder, en daa is het ge- heele voorstel ven de baan en ritten de Graafitrogmers weer voor tientallen ja ren aan hun riool. De vraag is nu, wat zal Oud-Alblaa doen? Zal het gemeente bestuur rijn woord gestand doen en be grijpen, wat het belang van het algemeen eischt en niet denken aan eigen goede regenpputten alleen, zal het dua vóór 1 lijk, Nieuw-Lekkerland en Groot-Am- Moi beslissing nemen in deze zaak 28 Je hebt genoeg menschen tot je beschikking op wie je vertrouwen kunt, dat weet ik. maar ik ben overtuigd dat ik méér kan doen of minstens evenveel als zij kunnen en als we allemaal samen werken kan het haaat niet anders of we moeten succes hebben. Hij is op een ka mer boven, hè? Misschien hebt u nog wel een kamer daarnaast? Ja? PrachtigI Die zal ik dan betrekken. Hij zal we] heel verraat zijn als hij mij hier ziet, ®aar hij zal geen achterdocht hebben, fflj gelooft dat u een intieme vriend van ▼ader was en wat is natuurlijker dan dat lk mijn introk neem bij zoo'n intiemen fa milie-vriend op mijn doorreis naar myn vaders bloedverwanten in Italië? T Lynch vertrouwde vader volko- men en dientengevolge vertrouwt hij mij mSlJwï? niet mooier. Het «ioheelf in Vertrou'wennim^, Dago George wreef zich in wild siasme in de handen d #nthou" Teresa stond r- en maakte met een hautain gebaar een einde aan zijn woor denvloed. Het is al laat, zei ze op een eeniga- rina bazigen toon, 't zal al wel zoowat •lf uur zijn. Ik heb een lange en ver- moeiade reis achter da ruf, Bariy mers. Nu zijn de bewoners van de Graaf stroom \ol verlangen om ook goed wa ter te krijgen en ze hadden daarvoor twee kansen. Er is, behalve de Alblasserdam- sohe leiding, nog een van de provincie „De Tien Gemeenten" genaemd, maar bet was door de ligging voor Bleskenagraaf en voor Oud-Alblas het voordeeligste om rioh aan te sluiten bij Alhlaaserdam." „Jawel," viel Teun hoofdaohuddend in, „maar natuurlijk ia dat veel te duur." „Neen, Teun, dat heb je mis. Het ia juiat zeer goedkoop. Er ia een deskundige geweest, een ingenieur uit Amersfoort, die de gemeente Bleskosgraai had lata komen om de kweetie te onderhoeken, en die zei, dat ihij nog nooit gehoord had, van «en zoo voordeelig aanbod. Alhlaa serdam wil de geheele leiding aanleggen voor Bleskenagraaf en Oud-Alblaa, als de gemeenten beloven, dat «e er voldoen de aansluitingen zullen komen. Dua eigenlijk een verplichte aansluiting. Dan kost het de gemeentenaren nieta andera dan het gewone watertarief en dat ia laag." „Willen ze dat niet?" vroeg tante fel. „Waarom doen ze dat nu niet?" „Hier komen we aan een laatig punt," zei Jodocua. „Er waren twee gemeenten, die rich hierover moesten uitspreken, na melijk Bleskenagraaf en Oud-Alblaa. In laatstgenoemde gemeente vu, blijkens hetgeen sommige vroede vaderen geaegd hadden, het gemeentebestuur niet geest driftig voor de waterleiding. Men meende, dat 't altijd goed waa gegaan a er geen reden waa om ander water te drinken dan hun vaderen. Zelfs waren er perso nen, die zeiden: Ik heb een heel goede re genput, waarom zou ik dan voor water leiding zijn? Toch wilde men In Oud-Al blaa zich flink houden en stemde voor de waterleiding, in de stellige verwach ting echter, dat Bleakenagraaf het voor stel zou verwerpen. Dat mijntje sprong evenwel verkeerd, want de gemeenteraad van Bleakenagraaf nam het voorstel met algemeene stemmen aan. Had Bleskena graaf het verworpen, dan zou Oud-Alblaa gezegd hehben: 't ligt niet aan ons, maar nu kan het niet doorgaan." ,Dua nu komt die leiding er dan toch?" vroeg ik., Jod keek me glheimrinnig aan en zei: „Daar rit de kneep. Het moet nu be slist worden, want nn ia alles goedkoop. Nu kunnen waterbuizen tegen zeer lagen prijs gekocht worden en (ds nu het be sluit wordt gehandhaafd, dan heeft men die twee gemeenten veertig jaar lang een goedkoope waterleiding, maar dan moet voor 1 Miei Oud-Alblaa rich hebben uitgesproken vóór de leiding." „Jod," onderbrak tante weifelend, „ik geloof toch niet, dat ik je goed begrijp. Je hebt toch gezegd, dat Oud-Alblaa er vóór ia en het voorstel heeft aangeno men." „Als dat gezegd heb, heb ik me ver keerd uitgedrukt. Oud-Alblaa heeft rich alleen in beginsel voor den aanleg mn de leiding verklaard, doch op voorwaarde, dat ook Bleskenagraaf het zou aanne men." „Nou?' vroeg ik, „en dat heeft Blea kenagraaf gedaan." „Juiat, en nu zal dua ook Ond-AïHaa te moeten aannemen, miaaaaar," ver volgde Jod, met een heel lange a, „er la of zal het beproeven om de kwestie nog een iaar weken aan de sleur te houden, oodat het geheele voorstel dan keldert? Oud-Alblas, dat wil zeggen een paar men schen in die gemeente, hebben nu de miacht om te beslissen over het wel en wee van eenige duizenden medemenschen. Wat zal Oud-Alblas doen? „Dat is nogal glad," meende tante. „Ze hebben gezegd, als Bleskenagraaf 't doet, doen wij t ook. Ze begrijpen toch ook wel, dat 't zoo niet langer kan a dus zullen ze riah haasten om het voorstel ook met algemeene stemmen aan te nemen." Jod gUml&dhte a zei alleen: „Uk be twijfel of zij rich wel zoo zullen haas ten, want tot nu toe hebben ze juist bet tegenovergestelde gedaan." Teun trok een gerioht of hij Jod be trapte en vroeg listig: „Jod, ala dat nu allemaal waar is, wat je daar gezegd hebt, dan moet je me dit eens verklaren. Er wordt ia die 8 treek nog al wat kaas gemaakt, gebrui ken ze daarbij ook dat friasohe water? Dan zou die kaas toch aker niet te beat zijn." „Dat is ze ook niet,' antwoordde Jod, „de kaas ie daar veel minder, en dat ia zoo goed bekend, dat de kaas uit die buurt minder opbrengst dan dis van an dere plaatsen.' „Maar daar ia took oek een auivalfa- briek?" wierp ik op. „Juist,' lichte Jod in, die over dese kwestie allee scheen te weten. Die fa briek heeft met groote koeten een eigen leiding laten maken en een pomp van 60 meter diepte laten elaan. Dat zou de far briek toch niet doen, als het water uit de stroom bruikbaar waa. Het gebeurt wel eens, dat een melkbus met melk, die naar de fabriek gebracht wordt, in het water valt. Bij zoo'n vollen bua met melk kan niet veel water komen en toch zijn de enkele druppele, die door de deksel heen komen, al voldoende om de melk voor de fabriek totaal onbruikbaar te ma ken." „Ala ik nu alles goed begrepen heb, Jod," vroeg tante, „heeft düa Oud-Alblaa het in de hand om die geheele streek al of niet van goed water te laten voor zien?" „Ja, tante," antworodde (haar neef. „Nu of nooit! Ala de gemeenteraad van Oud- Alblaa zoo blijft talmen als die tot nu toe gedaan heeft, is het plan voor jarenlang weer van ds baan Tante stond krijgshaftig op a riep: „Ik ga naar Oud-Alblaaik zal meer Ie woeste- Er woonde, dicht bij Bagdad, eens een man, Bakub geheeten, wiens ruw heid ver in den omtrek door ieder werd gemeden. Ieder die voorbij zijn woning ging, werd door hem lastig gevallen. |iij sloeg de kinderen, vrouwen scheurde hij ae kleeren van het lichaam en zelf» de eerwaardigste ouden belee. digde hij op de grofste wijze. Niemand waa er veilig voor hem, en men ging hem zooveel mogelijk uit cLen weg. en menigeen, die trots alles toch in zijn nabijheid kwam, verging het zoodanig, dat dikwerf het doel der tocht niet bereikt werd, maar ein digde bij den dokter die de geslagen wonden moest verbinden. Eens waren de bewoners van Bag dad. het sarren en mishandelen moe de, er op uit getrokken met stokken, om den wrteden woesteling te tuchti gen, doch hij was sterker dan alle anderen en sloeg tien met hun eigen stokken zoo., dat zij het oogenblik ver- Vervloekten. waarop hun In da gedac - ten was gekomen stokken mee te nemen. Nergens anders werd bij over jgesproken, dan over de ling Bakub. Men trachtte hem met geld te be wegen zijn euveldaden te doen eindi. gen om zoodoende veilig te zijn. Hij nam het ge'd aan doch in zijn ban 'e- lingen kwam geen verandering. En daar hij bet geld deelde met de s*ads- wachter. die zelf ook geen 100 procent was, bleef hij ongestraft. De vertwijfeling nabij, wendde men rich tot AU ben Tso^k den grooten wijze, »oen l"1 Barbal leef 'e wicm licht des vprstands da* van a"e w"zep overheerscM" zooals de maan met haar licht dat der sterren beheerscht. Met «*eduld luisterde de wiize met aandacht naar de klaagtonen die bii hem werden aangeheven streek zich bedachtzaam over den langen witten baard, zweeg lang en zei tenslotte: „Wie aardappelen zaait, oogst aard- appelen, uit haat wordt haat geboren. Slechts zachtmoedigheid baart zacht moedigheid. Men moet BaTcub mei zachtmoedigheid bestrijden." Met verbazing hoorde men naar de woorden' van den wjjzen Ali ben Isoek wiens Jicht des verstands dat van alle wijzen overheerschte, zooals de maan met haar licht dat der sterren be heerscht en dacht: „Nu ia er maans verduistering." De wijze begreep hun gedachten en zei neerbuigend: „Ik zal met woorden van zachtmoe digheid naar Bakub gaan, en hij zal u niet meer lastig vallen. Als een loopena vuur verspreidde zich door Bagdad de mare, dat AU ben Isoek zelf naar Bakub zou gaan. In de badhuizen en harems bij de kappers en manoeuvres was dit het voornaamste onderwerp van het ge sprek. „Wat zou het einde zijn?" En het einde was goed. Na vier dagen bemerkte men niets meer Vhn onrust of wreedheid van Bakub. Hoe alles was, dat vertelde Ali ben Isoek, de v^ijze onder de wijzen zelf: „Allah is groot. Ik stond vroeg, bij het opgaan der zon, op, zadelde mijn ezel en reed den weg op die langs Ba kub den woeste'ing voTt Bakub was bezig met zijn niorgenwassching Toen hij mij zag, gooide hij de schaal met water over mijn hoofd, zoodat ik van stof op den weg te maken, en een „Wat doe jij. oude hond, zoo vroeg stof o pden wog te maken, en een mensch, die zich zooeven gewasschen heeft, weer geheel stoffig te maken?" Toen hield ik. AH ben Isoek mijn ezel in, steeg af. boog mij voor Bakub raakte met de hand. hart, mond en voorhoofd aan en zei? ,Ik dank u. goede heer!** Toen ik mijn ezel deed stilstaan, had Bakub leen stok genepen Hij liet deze echter van verbazing vallen en keek mil schaapachtig aan Hii had iets an ders dan da^k verwacht Ik opende mijn beurs, ram een goudstuk daam't en gaf het Bakub met de woorden: „Neem het goede man, als i ring teekeu van mijne dankbaarheid. Zeer gaarne had ik u meer gegeven, doch ik heb niet meer. Op den terug weg hoop lk u echter mijn schuld te betalen en miniten» het dubbele te kunnen geven." De verbazing van Bakub was gren zeloos „Waarom bedank je mjf danf vroeg hij. „Weet je dan niet, goede man. dat. van kop tot teen overgoten te worden het besle voorteeken ia voor een voor spoedig resultaa' eener zaak Gij zijl zeker een "vreemdeling hier. daar gij dit in geh el Ba^ 'ai bekende toeken, niet kent." Bakub antwoordde ,.Ik ben hier werkelijk vreemd en wist dit niet." Vreugde zag ik in zijn oogen. Den volgenden dag kwam de Groot- Vizier uit Bagdad met zijn geheele ge volg langs den zelfden weg Toen Bakub den vizier zag. zei hij: ..Indien een ongelukkige oude man mij één goudstuk geeft en nog twee of drie belooft hoe zal dan de grootvi zier1 mij onder h*t goud bedelven?" Toen dus dn «root-vjz'T voorbij reedv begoot Bakub hem van het hoofd Tot de voeten met water De vizier werd woedend, zoo woedend als hii maar zijn kon en gaf het bevel, den onverlaat direct tweehonderd stokslagen toe te dienen En de beve len werden voor de oogen van den bevelende goed uitgevoerd. Den volgenden dag keerde ik naar Bagdad terug. Toen Bakub mij zag wierp hij zich op mij en schreeuwde: ..Jou vervloekte domkop Door jouw scnuld ben ik "eslagen rteworden door de "dienaren van de vizier die ik ook met water heb begoten." Hu trok mij van den ezel en begon mij, All ben Isoek, te slaan Aan de kracht der slagen merkte Ik hoe de stokslagen van den dienaren des grootviziers waren aangekomen. Toen Bakub eindelijk met slaan op hield, stond ik van den grond on boog mij voor hem. opende mijn beurs en gaf hem tien goudstukken met de woorden: „Mijn handel heeft een nog beter resultaat gehad dan ik dacht. Ik schrijf dit toe aan de omstandigheden dat jij me met vuil water begoten hebt waarin jij je had gewasschen. Zeg mij, hebt gij den vizier met vuil of met schoon water overgotenf* „Natuurliik met schoon en zuiver bronwater.'* antwoordde 'Bakub „Denk je in de groot-vizier!" Ik greep naar mijn hoofd en zei: „O. .zoon des ongeluks/l Wat heb Je gedaan? Heb Je nooit gehoord dat drek in den droom geld beduidt? Den mensch met schoon water te over gieten beteekent ongeluk." Toen bedekte Bakub het gezicht In vertwijfeling met de handen. Ik ech ter besteeg mijn ezel en reed verder naar Bagdad. Den anderen dag keerde de groot- vizier terug. Toen Bakub hem m de verte zag aankomen, zei hij „Vandaag zal ik mjjn fout goedma- li v ■en. Jij zult tevreden zijn en ik ook. Gii zult er plezier van hebben en ik.w Hij vulde een groote kuip met spoe- An fnon rlo rt—nnlin7inr RoVnK lin£, en toen de m*ootvizier Bakub's huis voorbijreed, liep deze naderbij d over het hoofd gro. voorbijreed, liej en wierp dén inhoua van den groot-vizier. De groot-vizier werd woedend, zoo woedend, als en groot-vizier maar zijn kan. „Deze schoft wordt van dag tot dag brutaler!" En de grooVvlzier. gaf bevel om Lynch is bedwelmd, dus die kan roor- loopiff geen kwaad en verder kunnen we vanavond niets meer doen. Morgan zul len we met ons werk beginnen. U moest nu mijn kamer maar wijzen. Met een sierlijke buiging deed Daro George de kamer voor Teresa open, nam haar beide valiezen op en ging haar voor naar boven. Hij grinnikte eva toen ze langs Dave's Henderson's kamer kwa men. Daar is hij, we moeten hem maar niet in zijn zoete rust storen, hè? Hij zei dat hij erg vermoeid was Daarop draaide hij de deur van de kamer naast-aan voor Teresa opa en draaide het licht o" Heeft de kleine bambino nog iets noodig? vroeg hij op zijn vrisndslijksten toon. Teresa keek het niet ovsrmati" zinde lijke en niet al ts best gemeubelde ver trekje rond. Niets, zei ze kortaf. Dago Georce trok zich terug naar de deur. Hij schraapte zijn Jceel, aarzelde, schuifelde met zijn voeten. Het is maar dat de kleine bambino zal begrijpen dat ik in haar groot ver driet meeleef, dat ik er weer over begin, zei hij eindelijk met zachte etem. Ie de meester allang geleden gestorva? Je hebt me wel verteld dat hii etierf op da avond dat de brief geechreva werd, maarhij haalde het epistel uit zijn zak en keek er even inde brief was niet gedateerd. Vader ia negen dagen geleda ge storva. Zoo; neeen dae-eii geleden. Dago Geo^e schudde meewarig het hoofd. De oude meester! Het is heel droevig. Nsgen dagen geleden!Ik hoop dat je vat rusten kunt, kleine bambinot Goeda nacht. Teresa dad de deur op slot tea haar lutheer de kamer verlata had m bleef nog even gespannen luistera. Dago George'e voetstappen stierven weg op de trap. Toa ging ze naar de wand toe die de kamer scheidde van die waar Dave was a drukte haar oor er tega. Er was daar geen geluid te hoora. Toen begon ze met langzame passa het vertrekje op en neer te loopa a na een paar minula, den tijd die ze noodig zou hebben gehad om zich-mit te kleeden en naar bed te gaan, draaide ze het licht uit, gióg geheel gekleed in ea stoel zitten en staarde in het duister. Vermoeid drukte ze haar hand tegen de.ooga. Hier was nu het einde van dien tocht van vele duizenda mijlen a* zonder dat haar angsten a zorgen be waarheid waren, had ze het eindpunt bereikt. Have Henderson lag in de ka mer hiernaast bedwelmd maar veilig. Neen, ze was niet te laat, in ze keren zin was zelfs te vroeg ze mo«bt wacht houden tot het tijd was voor de vlucht, vele lange ura van duisternis, ze moest zorgen dat ze niet uitliep en het goede oogenblik niet liet voorbijgaan. Ze klemde haar handa in haar schoot ineen. Haar gedachten werden onweer staanbaar getrokken naar de verschrik king van den avond dat haar vader/ ge^- storven was en van de dingen die daar op waren gevolgd, de dagen waarin zo httar laatste plichten ten beete van den overledene had vervuld. Ea zwakke kreet, een zacht gekreun, ontsnapte haar. Neen, dit das niet de Teresa, die nog geen half uur geleden met koele brutaliteit Dago George Ui woord had gestaan. Ze liet zich van het bed glijdenop haar knieën a ver borg haar gezicht in de handa. Het was weer een van haar donkere uren, zooals ze er zoovelen had doorgebracht sedert dia vreeeelijka avond. Toonee- len a gedachta uit het verleda war- relda door bur gent a beelden na de toekomst, als een naargeestige kaïeidos- coop. Het viel haar moeilijk om de ge- voelas, die de dood van haar vader in haar ziel hadden gewekt, te analyseeren, verdriet mengde zich onweerstaanbaar met bittere walging over zijn laatste, ver raderlijke plan. Maar hoe verward haar gedachten a gevoelens op dit punt ook waren, ze moest zichzelf bekennen dat in zeker opzicht haar vaders dood een bevriidin* voor haar beteekende, de be vrijding uit het leven van lafheid, schar de en indirecte medeplichtigheid aan misdaad. Ze was dien avond laf geweest, in tens laf en ze schaamde zich diep daar over. Ze had altijd een sterk ontwikkeld plichtsgevoel gehad met betrekking tot haar vader; misschia was dat wel de oorzaak geweest dat ze dien avond vai Dave Henderson's afscheid de dingen niet eerlijk onder de oogen had durven zien, misschien ook was het de gewoonte geweest, sleur; de sleur van zooveel Ja ren dat ze geleefd had te midda van len gens, leugens die haar overwoekerd verstrikt hadden. Maar als dat zoo was, dan had ze méér dan plicht en trouw aan haar vader geschonkadan had zë haa,r ziel weggegeven! En helder zag ze de woestijn van schande en leugen die haar leven tot nu toe geweest was Maar ze zag tevens haar taak duidelijk voor zich. Ze kon en ze zou zich stellen tusscha Dave Henderson en het licha melijk gevaar dat hem dreigde door het vertrouwen, dat hij in Nicolo Capriano had gesteld, dat zou ze doa al moest het gaan ten koste van haar eigen leven, maar ze zou zich tot niets leeneri dat er toe kon bijdragen dat het gestolen geld nog langer onthouda bleef aan de recht matige eigenaars..,. Ze zou vechten, met alle middela dl' haar ta diaste stonda, om dat geld ir huda te krijga.a het dan terug te geva. Dat beterkade dat ook zij Dave Henderson in het oog moest houda! Er was geen andere weg H ii was de eaive die wist w£r het was en daar het er niet naar uitzag dat hij het vrijwillig zou geva, zat er niets anders op, dan het tegen zijn wil van hem te nemsn, om beters wille. Haar gedachta dwaalda af. Dave Henderson zou een goed vriad zijn ge weest als hij geen dief was en ze zou Dlij geweest zijn als zij op dit oogenblik een vriend had gehad. Ze zou hem heel graag hebben mogen lijdenhij zag er met uit als een dief! Misschien had Nicolo Capriano in de dagen dat haar lieve, zachte moeder van hem was gaan hou den, er ook niet als een dief uitgezien of misschien had haar moeder gedaoht er in te kunnen slagen om Nicolo Capriano in een eerlijk man te doen veranderen... Met een ruk stond Teresa op. Ze voel de de kleur ujt haar gezicht wegtrekken. Ze zag Dave Henderson, zooals hij dsn eerslan avond had gestaan op da drêiu- pel van haar vaders kamer, toa hij haar zoo lang en wonderlijk had aangekeka. En toch was er nieta krenkttds in dia blik' geweest. Ze hield den adem in. Ze leek wel gek! Ze moest die gedachta van zich afgooien. Ze had nog een heel» boel te doen vannachtze moest haur hoofd koel en helder houda! Ze dwong zich om «an andere, prao- tische dingen te denken. Hoe lang zuj bet nog dura vóór de Uzera Taveerne gesloten werd en Dago George naar bed ging? Ze vertrouwde Dago George niet Werktuigelijk liep ze naar het venster en een oogenblik keek ze uit over de sombere, schaduwige omtrekken van huizen en «gebouwen, dis donker silhouet- teerden tega den nachthemel. Toen, m een plotselinga gedachtaflits.-opads se voorriohtig hst vaster, oatimstsr voor catimster, geluidloos. Zo ltuide uu

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1931 | | pagina 3