I
k jan irouier em scnoonhouei 1
Nuziek-Uitvoering
velzetten
MEUBELEN
JAPA N-CADEAUX
ZAAD
JYeem geen risico
v. ROSSEM's TROOST
6, 8, 9,10,12,13,15,18 ct. enz. p. rol. Alle Verfwaren en Glas op maat
KonuienDeroZaadhamiel
SEIZOEN-OPENING
PROVENDINE
wwwwwwww
ZATERDAG
E. PLAATSMAN
ir
A. DUBBELDAM
A. SCHAKEL, Off. Ford-Dealer
Schoonhoven
Van Rondom
Mej. BERTHA MARCUS, (Solozang)
§rcole Sal avond
te BERGAMBACHT 9
[IlllllllllllM
ZOMERHOEDEN
VERVORMEN
SF
I
Moderne Eiken Salonspiegels, «.romandei-
r- Prima prachtige Eiken
Theekasten met diverse
Moderne Eiken Salontafel.
Geheel Eiken Ameublement,
Prima Eiken 2 pers. Ledikanten, moderne
Prima Echt leeren Clubfauteuils
ai m' -
Hooqsl-rbAt- 20V212 - Beyerlo,ncbcheiao.n '72-76
Tevens onze
alom bekende
ZATERDAG
MAART
FRANS DRIESEN
SCHOONHOVEN
Voor de a.s. Paaschdagen
Haven 82 - Tel. 121 Schoonhoven
Te Koop:
maar een FORD
bij A. SCHAKEL BHIH
FEUILLETON.
Om honderd duizend
dollar!
deTft mHk"jT2£rUï °™™-
r
Mengelwerk.
De geweldenaar en
de wijze.
EERSTE BLAD.
iH Nergens zoo goedkoop en toch nog gratis 'n prachtgravure
D» grootste voorraad nieuwe patronen 1681
voor Schoonhoven en Omstreken
En overtuigt U zelfII
Ie neven door den Hfcer JAC. KAASSCHIETER
en zifn LEERLINGEN (Orebest)
Met welwillende medewerking van
Op Dinsdag stu Maart 1931
's avonds 8 uur, in hel Nutsgebouw
to Schoonhoven
Bewijs van toegang 60 oent
Verkrijgbaar bij den Heer T. W. v. d. Houten en Magazijn „Peer"
Plaatsbespreken op den dag der Uitvoering van 1-2 uur n.m.
Zaterdagavond 21 Maart
In Hotel 't Centrum
Do balmuziek zal als steeds
weer goed verzorgd zl|n
Aanvang 7.30 uur
Sluiting 11.30 uur
HET BESTUUR
BIJ
- LOP1KERSTRAAT is -
KEURIGE COLLECTIE
SPECIAAL ADRES VOOR
Bij aankoop van 2 pakken
ontvangt U deze maand van
Uwen leverancier 1 pak van
Fl. 1,75 gratis.
RECLAME-AANBIEDING
Indian niel in Uw plaals verkrijgbaar, zendt dan
postw. a Fl. 3,50 aan Kuypers Ir Co., Maastricht, i
Ali i'Aï.?'
U i ttfty
■éjvL versiering, Fransöh geslepen glas, glasmaat 60 X 45
gekleurde bekleeding
soliede afwerking, grootte 110 X 70
prima gestoffeerd, bestaande uit 4 stoelen
en 2 Fauteuils
i^yL uitvoering, coromandelversiering
VI met velour kussen, diverse uitvoeringen
if. üSi. <ït
CROOT5T -5PECIAAL TAPYT-BEDDEN-EN MEUBELHUIS
Zon op 6.3
Zon onder
18.13
Maan op 6.40
Maan onder
20.49
21
Heden zal de geheel modern
nieuw genstalleerde
BANKETWINKEL VAN
FRANS DRIESEN
Weder In gebruik
worden genomen
Prima Gebak
Uitbreiding
Banketsorteering
Heerlijke
Advocaattruffels
Beleefd aanbevelend,
Bankatbakkarli -
Loplkerstraat 38
Ttlafoon 92
ltv,s»Msn.l_...^1__
Is waaraan rulma aortaaring
Balaafd baveal Ik mij aan
voor da levarlno van fijn
Paaschmanden
Chocolade-Eieren
Suiker-Eieren - Fanta
sie-Eieren voorradig
Paaschbrood
Paaschgebak *nz.
Is -een artikel van vertrouwen.
Koopt daarom van een"bekend adres.
Wij garandeeren voor al onze
Zaden hooge kiemkraoht en
beslist eoorteehtheid.
Opgericht 1840
VRAAOT PRIJSCOURANT
Leerdam
Wit Emaille Fornuis met Nikkel,
7545, 17.50; Prachi-Spiegel,
170—90, 25.Massief Mahonie
Canapé, rood pl., 20.—; Mah.
Buffel 37.50; Schrijftafel 27.50;
Nachtkastje 5.—; Groote Tafel
15.een donker Ameublement,
groot Buffet, Bonheur du Jour, zes
Stoelen, Tafel, 100.ook afzon
derlijk, Pracht Eiken Buffet ƒ55.-.
H oo gen dijk 128b bij Schoonhoven
VEEHOUDERS LET WELfff LEES DEN „ERVAREN FOKKER"
Porca voor Uw va.rk.eue ta veel bvter. Koopt beden een pak, niet goed geld
terug. Allee wat U noodig mocht hebben voor Uw veestal ia te verkrygen
in: ONZE WINKEL", BleskensgraaL
Denkt om 't ouae spreekwoord:
,'N GOED BEOIN IS 'T HALVE WERK"
Begint daaróm metmb
Dcesburg'a Zaaien HH
Zaad handel, Tel. 65, Schoonhoven
I
tweede BLAD.
NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND til UTRECHT, i
dooor
JAN KUKU1T.
Een (pwlchtlgo tijd voor Oud-
Alblas 0.0. Drinkbaar watsr
of nlotf
Ik moet eerlijk zeggen, dat Jod ma weer
eens ia meegevallen. De lazer van deze
rubriek zal wel weten, dat ik gewoon
lijk niet een erg thoogen dunk heb ran
zijn kennis eb handigheid, maar deze
week heb ik verbaasd gezeten, tante Bet-
je en Ouwe Teun ook. We zaten allemaal
met a tome verbazing aan te hooren, toen
bleek, hoe doorkneed hij was in een be
langrijke aangelegenheid uit deze streek.
Teun had gezegd, dat hij in den la&t-
•ten tijd het water uit onze wel niet zoo
goed meer vond als vroeger en hij meen
de, dat 't noodig was, om de put eohoon
te maken.
„Misschien drijft er wel 't een of on
der in," opperde ik.
„Wat bedoel je?" vroeg tante.
„Nou, antwoordde ik ontwijkend, „bij-
voorbeeld een overleden kot of soo lote."
„Hè, foei," ïernem tonte, „eohei uit
met je rim prut, je soudt me mieeeüjk
maken."
Jod zat te lenen, maar hij keek bij ons
gesprek even op en sprak:
,,'t Is goed, dat u niet langs ds Graaf
stroom woont, want dan zoudt u nooit
ieta anders te drinken krijgen."
„Wat zeg je daar?" vroeg lante hoor
baar ontsteld.
Jod legde zijn boek neer en ging voort:
„De meoaahen, die langs de Graaf
stroom wonen, hebben geen ander water
dan wat dit stroompje hun brengt a dat
zou misschien nog niet zoo heel erg zijn
- hoewel het natuurlijk verre van ge
zond zou zijn als niet dat water schrik
kelijk verontreinigd was. Langs de stroom
wonen tal van menzohen en die gooien
er van allerlei in. Het is voorgekomen, dat
iemand een emmer water schepte om
toep van te koken en dat hij daarin een
cadaver vond van een kat Een ander
heb ik gezien, die een bijt hed gehakt,
in het ijs, en die dag aan dag het drink
water en wasohwater daaruit ophaalde,
terwijl op enkele meters afstand het lijk
dreef van een veelbelovend biggetje."
„Houd op!" riep tante rillend. ,Je
maakt me kwalijk."
„Als u alles wist, zoudt u misschien
van uw stokje vallen, want wat ik ver
teld heb, is maar een kleinigheid. Langs
de stroom liggen meethoopen, varkens
hokken, beerputten en alles wat daarin te
veel is, vloeit gemoedelijk over in de
Graafstroom. Het is een open riool, waar
uit de mensohen drinken."
„Maar jongen," zei tante met een ver
ontwaardigde stem. „Hoe kan nu zoo
iets bestaan in dezen tijd, waarin alles
wordt gedaan voor de gezondheid. Als
dat waar was, wat je vertelt, zouden toch
alle menschen langs de Graafstroom riek
zijn."
„Ja, tante,,' vervolgde Jod, „en dat
zijn ze ook eigenlijk. Als u de bewoners
van die welvarende streek aandachtig be-
kenkt, zult u zien, dat er niet welva
rend uitzien, maar integendeel zeer onge
zond. Ik heb van een deskundige uit die
buurt gehoord, dat dit uitsluitend te wij
ten ia aan het water. In geen enkele
streek komen zoo ontzaglijk veel ipoel
wormen voor als daar. Ze huizen met
tientallen en honderdtallen in de inge
wanden van de Graafstroomers en ge
bruiken voor een belangrijk deel het
voedsel, dat hun gastheer nuttigt. Het
zijn diertjes zoo lang en zoo dik als een
potlood, dua u begrijpt
„Houd maar op, daarover Jod," beval
tante, „en zeg me eens, ia daar niets
tegen te doen. Je mag toch zeker fea
water verontreinigen."
Jod genoot van het aandachtig gehoor,
dat hij had en nu er bovendien nog een
beroep werd gedaan op zijn rechtsge
leerdheid, groeide hij ver boven ons uit.
'„Neen, zeker niet, leerde hij, iemand,
die schadelijke stoffen in drinkwater-in
richtingen brengt, kan zwaar gestraft
worden, 15 Jaar gevangenisstraf en als
daardoor sa mensah overlijdt, zelfs le
venslang, maar die artikelen uit het wet
boek van strafrecht zijn hier niet toepas
selijk, omdat de Graafstroom een vaar
water ia en geen drinkwater-inrichting."
„Zeg, Jod," bromde Teun, „je bent zoo
mirakels op de hoogte, vertel jij me eens,
hebben ze daar niet een plan gehad om
er een waterleiding te maken?"
„Ja Teun, dat ze hebben ze niet ge
had, maar dat hebben ze nog. Die zaak
rit zoo. Er bestaat een Alblasaardamaohe
waterleiding, die water levert aan ver
schillende gemeenten, zooala Papen-
drecht, Streefkerk, Alhlaaserdam natuur-
niet bijgezegd, waaneer Oud-Alblaa dat
zal doen. Tot 1 Mei hlijft het voorstel van
de Aiblasserdamsche waterleiding van
kracht, als Oud-Alblas nist voor 1 Mei
a.i. het vooretel definitief heeft aangeno
men, dan vervalt het, dan komt er een
ander, een duurder, en daa is het ge-
heele voorstel ven de baan en ritten de
Graafitrogmers weer voor tientallen ja
ren aan hun riool. De vraag is nu, wat
zal Oud-Alblaa doen? Zal het gemeente
bestuur rijn woord gestand doen en be
grijpen, wat het belang van het algemeen
eischt en niet denken aan eigen goede
regenpputten alleen, zal het dua vóór 1
lijk, Nieuw-Lekkerland en Groot-Am- Moi beslissing nemen in deze zaak
28
Je hebt genoeg menschen tot je
beschikking op wie je vertrouwen kunt,
dat weet ik. maar ik ben overtuigd dat ik
méér kan doen of minstens evenveel als
zij kunnen en als we allemaal samen
werken kan het haaat niet anders of we
moeten succes hebben. Hij is op een ka
mer boven, hè? Misschien hebt u nog
wel een kamer daarnaast? Ja? PrachtigI
Die zal ik dan betrekken. Hij zal we]
heel verraat zijn als hij mij hier ziet,
®aar hij zal geen achterdocht hebben,
fflj gelooft dat u een intieme vriend van
▼ader was en wat is natuurlijker dan dat
lk mijn introk neem bij zoo'n intiemen fa
milie-vriend op mijn doorreis naar
myn vaders bloedverwanten in Italië?
T Lynch vertrouwde vader volko-
men en dientengevolge vertrouwt hij mij
mSlJwï? niet mooier. Het
«ioheelf in Vertrou'wennim^,
Dago George wreef zich in wild
siasme in de handen d #nthou"
Teresa stond r- en maakte met een
hautain gebaar een einde aan zijn woor
denvloed.
Het is al laat, zei ze op een eeniga-
rina bazigen toon, 't zal al wel zoowat
•lf uur zijn. Ik heb een lange en ver-
moeiade reis achter da ruf, Bariy
mers. Nu zijn de bewoners van de Graaf
stroom \ol verlangen om ook goed wa
ter te krijgen en ze hadden daarvoor twee
kansen. Er is, behalve de Alblasserdam-
sohe leiding, nog een van de provincie
„De Tien Gemeenten" genaemd, maar bet
was door de ligging voor Bleskenagraaf
en voor Oud-Alblas het voordeeligste om
rioh aan te sluiten bij Alhlaaserdam."
„Jawel," viel Teun hoofdaohuddend in,
„maar natuurlijk ia dat veel te duur."
„Neen, Teun, dat heb je mis. Het ia
juiat zeer goedkoop. Er ia een deskundige
geweest, een ingenieur uit Amersfoort,
die de gemeente Bleskosgraai had lata
komen om de kweetie te onderhoeken, en
die zei, dat ihij nog nooit gehoord had,
van «en zoo voordeelig aanbod. Alhlaa
serdam wil de geheele leiding aanleggen
voor Bleskenagraaf en Oud-Alblaa, als de
gemeenten beloven, dat «e er voldoen
de aansluitingen zullen komen. Dua
eigenlijk een verplichte aansluiting. Dan
kost het de gemeentenaren nieta andera
dan het gewone watertarief en dat ia
laag."
„Willen ze dat niet?" vroeg tante fel.
„Waarom doen ze dat nu niet?"
„Hier komen we aan een laatig punt,"
zei Jodocua. „Er waren twee gemeenten,
die rich hierover moesten uitspreken, na
melijk Bleskenagraaf en Oud-Alblaa. In
laatstgenoemde gemeente vu, blijkens
hetgeen sommige vroede vaderen geaegd
hadden, het gemeentebestuur niet geest
driftig voor de waterleiding. Men meende,
dat 't altijd goed waa gegaan a er geen
reden waa om ander water te drinken
dan hun vaderen. Zelfs waren er perso
nen, die zeiden: Ik heb een heel goede re
genput, waarom zou ik dan voor water
leiding zijn? Toch wilde men In Oud-Al
blaa zich flink houden en stemde voor
de waterleiding, in de stellige verwach
ting echter, dat Bleakenagraaf het voor
stel zou verwerpen. Dat mijntje sprong
evenwel verkeerd, want de gemeenteraad
van Bleakenagraaf nam het voorstel met
algemeene stemmen aan. Had Bleskena
graaf het verworpen, dan zou Oud-Alblaa
gezegd hehben: 't ligt niet aan ons, maar
nu kan het niet doorgaan."
,Dua nu komt die leiding er dan toch?"
vroeg ik.,
Jod keek me glheimrinnig aan en zei:
„Daar rit de kneep. Het moet nu be
slist worden, want nn ia alles goedkoop.
Nu kunnen waterbuizen tegen zeer lagen
prijs gekocht worden en (ds nu het be
sluit wordt gehandhaafd, dan heeft men
die twee gemeenten veertig jaar lang
een goedkoope waterleiding, maar dan
moet voor 1 Miei Oud-Alblaa rich hebben
uitgesproken vóór de leiding."
„Jod," onderbrak tante weifelend, „ik
geloof toch niet, dat ik je goed begrijp.
Je hebt toch gezegd, dat Oud-Alblaa er
vóór ia en het voorstel heeft aangeno
men."
„Als dat gezegd heb, heb ik me ver
keerd uitgedrukt. Oud-Alblaa heeft rich
alleen in beginsel voor den aanleg mn de
leiding verklaard, doch op voorwaarde,
dat ook Bleskenagraaf het zou aanne
men."
„Nou?' vroeg ik, „en dat heeft Blea
kenagraaf gedaan."
„Juiat, en nu zal dua ook Ond-AïHaa
te moeten aannemen, miaaaaar," ver
volgde Jod, met een heel lange a, „er la
of zal het beproeven om de kwestie nog
een iaar weken aan de sleur te houden,
oodat het geheele voorstel dan keldert?
Oud-Alblas, dat wil zeggen een paar men
schen in die gemeente, hebben nu de
miacht om te beslissen over het wel en
wee van eenige duizenden medemenschen.
Wat zal Oud-Alblas doen?
„Dat is nogal glad," meende tante. „Ze
hebben gezegd, als Bleskenagraaf 't doet,
doen wij t ook. Ze begrijpen toch ook wel,
dat 't zoo niet langer kan a dus zullen
ze riah haasten om het voorstel ook met
algemeene stemmen aan te nemen."
Jod gUml&dhte a zei alleen: „Uk be
twijfel of zij rich wel zoo zullen haas
ten, want tot nu toe hebben ze juist bet
tegenovergestelde gedaan."
Teun trok een gerioht of hij Jod be
trapte en vroeg listig:
„Jod, ala dat nu allemaal waar is,
wat je daar gezegd hebt, dan moet je
me dit eens verklaren. Er wordt ia die
8 treek nog al wat kaas gemaakt, gebrui
ken ze daarbij ook dat friasohe water?
Dan zou die kaas toch aker niet te beat
zijn."
„Dat is ze ook niet,' antwoordde Jod,
„de kaas ie daar veel minder, en dat ia
zoo goed bekend, dat de kaas uit die
buurt minder opbrengst dan dis van an
dere plaatsen.'
„Maar daar ia took oek een auivalfa-
briek?" wierp ik op.
„Juist,' lichte Jod in, die over dese
kwestie allee scheen te weten. Die fa
briek heeft met groote koeten een eigen
leiding laten maken en een pomp van 60
meter diepte laten elaan. Dat zou de far
briek toch niet doen, als het water uit de
stroom bruikbaar waa. Het gebeurt wel
eens, dat een melkbus met melk, die naar
de fabriek gebracht wordt, in het water
valt. Bij zoo'n vollen bua met melk kan
niet veel water komen en toch zijn de
enkele druppele, die door de deksel heen
komen, al voldoende om de melk voor
de fabriek totaal onbruikbaar te ma
ken."
„Ala ik nu alles goed begrepen heb,
Jod," vroeg tante, „heeft düa Oud-Alblaa
het in de hand om die geheele streek
al of niet van goed water te laten voor
zien?"
„Ja, tante," antworodde (haar neef. „Nu
of nooit! Ala de gemeenteraad van Oud-
Alblaa zoo blijft talmen als die tot nu toe
gedaan heeft, is het plan voor jarenlang
weer van ds baan
Tante stond krijgshaftig op a riep:
„Ik ga naar Oud-Alblaaik zal
meer
Ie woeste-
Er woonde, dicht bij Bagdad, eens
een man, Bakub geheeten, wiens ruw
heid ver in den omtrek door ieder
werd gemeden.
Ieder die voorbij zijn woning ging,
werd door hem lastig gevallen. |iij
sloeg de kinderen, vrouwen scheurde
hij ae kleeren van het lichaam en
zelf» de eerwaardigste ouden belee.
digde hij op de grofste wijze.
Niemand waa er veilig voor hem, en
men ging hem zooveel mogelijk uit
cLen weg. en menigeen, die trots alles
toch in zijn nabijheid kwam, verging
het zoodanig, dat dikwerf het doel
der tocht niet bereikt werd, maar ein
digde bij den dokter die de geslagen
wonden moest verbinden.
Eens waren de bewoners van Bag
dad. het sarren en mishandelen moe
de, er op uit getrokken met stokken,
om den wrteden woesteling te tuchti
gen, doch hij was sterker dan alle
anderen en sloeg tien met hun eigen
stokken zoo., dat zij het oogenblik ver-
Vervloekten. waarop hun In da gedac -
ten was gekomen stokken mee te
nemen.
Nergens anders werd bij
over jgesproken, dan over de
ling Bakub.
Men trachtte hem met geld te be
wegen zijn euveldaden te doen eindi.
gen om zoodoende veilig te zijn. Hij
nam het ge'd aan doch in zijn ban 'e-
lingen kwam geen verandering. En
daar hij bet geld deelde met de s*ads-
wachter. die zelf ook geen 100 procent
was, bleef hij ongestraft.
De vertwijfeling nabij, wendde men
rich tot AU ben Tso^k den grooten
wijze, »oen l"1 Barbal leef 'e wicm
licht des vprstands da* van a"e w"zep
overheerscM" zooals de maan met
haar licht dat der sterren beheerscht.
Met «*eduld luisterde de wiize met
aandacht naar de klaagtonen die bii
hem werden aangeheven streek zich
bedachtzaam over den langen witten
baard, zweeg lang en zei tenslotte:
„Wie aardappelen zaait, oogst aard-
appelen, uit haat wordt haat geboren.
Slechts zachtmoedigheid baart zacht
moedigheid. Men moet BaTcub mei
zachtmoedigheid bestrijden."
Met verbazing hoorde men naar de
woorden' van den wjjzen Ali ben Isoek
wiens Jicht des verstands dat van alle
wijzen overheerschte, zooals de maan
met haar licht dat der sterren be
heerscht en dacht: „Nu ia er maans
verduistering."
De wijze begreep hun gedachten en
zei neerbuigend:
„Ik zal met woorden van zachtmoe
digheid naar Bakub gaan, en hij zal
u niet meer lastig vallen.
Als een loopena vuur verspreidde
zich door Bagdad de mare, dat AU
ben Isoek zelf naar Bakub zou gaan.
In de badhuizen en harems bij de
kappers en manoeuvres was dit het
voornaamste onderwerp van het ge
sprek.
„Wat zou het einde zijn?"
En het einde was goed.
Na vier dagen bemerkte men niets
meer Vhn onrust of wreedheid van
Bakub.
Hoe alles was, dat vertelde Ali ben
Isoek, de v^ijze onder de wijzen zelf:
„Allah is groot. Ik stond vroeg, bij
het opgaan der zon, op, zadelde mijn
ezel en reed den weg op die langs Ba
kub den woeste'ing voTt Bakub was
bezig met zijn niorgenwassching Toen
hij mij zag, gooide hij de schaal met
water over mijn hoofd, zoodat ik van
stof op den weg te maken, en een
„Wat doe jij. oude hond, zoo vroeg
stof o pden wog te maken, en een
mensch, die zich zooeven gewasschen
heeft, weer geheel stoffig te maken?"
Toen hield ik. AH ben Isoek mijn
ezel in, steeg af. boog mij voor Bakub
raakte met de hand. hart, mond en
voorhoofd aan en zei?
,Ik dank u. goede heer!**
Toen ik mijn ezel deed stilstaan, had
Bakub leen stok genepen Hij liet deze
echter van verbazing vallen en keek
mil schaapachtig aan Hii had iets an
ders dan da^k verwacht Ik opende
mijn beurs, ram een goudstuk daam't
en gaf het Bakub met de woorden:
„Neem het goede man, als i
ring teekeu van mijne dankbaarheid.
Zeer gaarne had ik u meer gegeven,
doch ik heb niet meer. Op den terug
weg hoop lk u echter mijn schuld te
betalen en miniten» het dubbele te
kunnen geven."
De verbazing van Bakub was gren
zeloos
„Waarom bedank je mjf danf
vroeg hij.
„Weet je dan niet, goede man. dat.
van kop tot teen overgoten te worden
het besle voorteeken ia voor een voor
spoedig resultaa' eener zaak Gij zijl
zeker een "vreemdeling hier. daar gij
dit in geh el Ba^ 'ai bekende toeken,
niet kent."
Bakub antwoordde
,.Ik ben hier werkelijk vreemd en
wist dit niet."
Vreugde zag ik in zijn oogen.
Den volgenden dag kwam de Groot-
Vizier uit Bagdad met zijn geheele ge
volg langs den zelfden weg
Toen Bakub den vizier zag. zei hij:
..Indien een ongelukkige oude man
mij één goudstuk geeft en nog twee of
drie belooft hoe zal dan de grootvi
zier1 mij onder h*t goud bedelven?"
Toen dus dn «root-vjz'T voorbij
reedv begoot Bakub hem van het
hoofd Tot de voeten met water De
vizier werd woedend, zoo woedend
als hii maar zijn kon en gaf het bevel,
den onverlaat direct tweehonderd
stokslagen toe te dienen En de beve
len werden voor de oogen van den
bevelende goed uitgevoerd.
Den volgenden dag keerde ik naar
Bagdad terug.
Toen Bakub mij zag wierp hij zich
op mij en schreeuwde:
..Jou vervloekte domkop Door jouw
scnuld ben ik "eslagen rteworden door
de "dienaren van de vizier die ik ook
met water heb begoten."
Hu trok mij van den ezel en begon
mij, All ben Isoek, te slaan
Aan de kracht der slagen merkte Ik
hoe de stokslagen van den dienaren
des grootviziers waren aangekomen.
Toen Bakub eindelijk met slaan op
hield, stond ik van den grond on
boog mij voor hem. opende mijn beurs
en gaf hem tien goudstukken met de
woorden:
„Mijn handel heeft een nog beter
resultaat gehad dan ik dacht. Ik
schrijf dit toe aan de omstandigheden
dat jij me met vuil water begoten hebt
waarin jij je had gewasschen. Zeg
mij, hebt gij den vizier met vuil of
met schoon water overgotenf*
„Natuurliik met schoon en zuiver
bronwater.'* antwoordde 'Bakub
„Denk je in de groot-vizier!"
Ik greep naar mijn hoofd en zei:
„O. .zoon des ongeluks/l Wat heb Je
gedaan? Heb Je nooit gehoord dat
drek in den droom geld beduidt? Den
mensch met schoon water te over
gieten beteekent ongeluk."
Toen bedekte Bakub het gezicht In
vertwijfeling met de handen. Ik ech
ter besteeg mijn ezel en reed verder
naar Bagdad.
Den anderen dag keerde de groot-
vizier terug. Toen Bakub hem m de
verte zag aankomen, zei hij
„Vandaag zal ik mjjn fout goedma-
li v
■en. Jij zult tevreden zijn en ik ook.
Gii zult er plezier van hebben en ik.w
Hij vulde een groote kuip met spoe-
An fnon rlo rt—nnlin7inr RoVnK
lin£, en toen de m*ootvizier Bakub's
huis voorbijreed, liep deze naderbij
d over het hoofd
gro.
voorbijreed, liej
en wierp dén inhoua
van den groot-vizier.
De groot-vizier werd woedend, zoo
woedend, als en groot-vizier maar
zijn kan.
„Deze schoft wordt van dag tot dag
brutaler!"
En de grooVvlzier. gaf bevel om
Lynch is bedwelmd, dus die kan roor-
loopiff geen kwaad en verder kunnen we
vanavond niets meer doen. Morgan zul
len we met ons werk beginnen. U moest
nu mijn kamer maar wijzen.
Met een sierlijke buiging deed Daro
George de kamer voor Teresa open, nam
haar beide valiezen op en ging haar voor
naar boven. Hij grinnikte eva toen ze
langs Dave's Henderson's kamer kwa
men. Daar is hij, we moeten hem
maar niet in zijn zoete rust storen, hè?
Hij zei dat hij erg vermoeid was
Daarop draaide hij de deur van de
kamer naast-aan voor Teresa opa en
draaide het licht o"
Heeft de kleine bambino nog iets
noodig? vroeg hij op zijn vrisndslijksten
toon.
Teresa keek het niet ovsrmati" zinde
lijke en niet al ts best gemeubelde ver
trekje rond.
Niets, zei ze kortaf.
Dago Georce trok zich terug naar de
deur. Hij schraapte zijn Jceel, aarzelde,
schuifelde met zijn voeten.
Het is maar dat de kleine bambino
zal begrijpen dat ik in haar groot ver
driet meeleef, dat ik er weer over begin,
zei hij eindelijk met zachte etem. Ie
de meester allang geleden gestorva? Je
hebt me wel verteld dat hii etierf op da
avond dat de brief geechreva werd,
maarhij haalde het epistel uit zijn
zak en keek er even inde brief was
niet gedateerd.
Vader ia negen dagen geleda ge
storva.
Zoo; neeen dae-eii geleden. Dago
Geo^e schudde meewarig het hoofd. De
oude meester! Het is heel droevig. Nsgen
dagen geleden!Ik hoop dat je vat
rusten kunt, kleine bambinot Goeda
nacht.
Teresa dad de deur op slot tea haar
lutheer de kamer verlata had m bleef
nog even gespannen luistera. Dago
George'e voetstappen stierven weg op de
trap. Toa ging ze naar de wand toe die
de kamer scheidde van die waar Dave
was a drukte haar oor er tega. Er was
daar geen geluid te hoora.
Toen begon ze met langzame passa
het vertrekje op en neer te loopa a na
een paar minula, den tijd die ze noodig
zou hebben gehad om zich-mit te kleeden
en naar bed te gaan, draaide ze het licht
uit, gióg geheel gekleed in ea stoel zitten
en staarde in het duister.
Vermoeid drukte ze haar hand tegen
de.ooga. Hier was nu het einde van
dien tocht van vele duizenda mijlen a*
zonder dat haar angsten a zorgen be
waarheid waren, had ze het eindpunt
bereikt. Have Henderson lag in de ka
mer hiernaast bedwelmd maar
veilig. Neen, ze was niet te laat, in ze
keren zin was zelfs te vroeg ze mo«bt
wacht houden tot het tijd was voor de
vlucht, vele lange ura van duisternis,
ze moest zorgen dat ze niet uitliep en
het goede oogenblik niet liet voorbijgaan.
Ze klemde haar handa in haar schoot
ineen. Haar gedachten werden onweer
staanbaar getrokken naar de verschrik
king van den avond dat haar vader/ ge^-
storven was en van de dingen die daar
op waren gevolgd, de dagen waarin zo
httar laatste plichten ten beete van den
overledene had vervuld.
Ea zwakke kreet, een zacht gekreun,
ontsnapte haar. Neen, dit das niet de
Teresa, die nog geen half uur geleden
met koele brutaliteit Dago George Ui
woord had gestaan. Ze liet zich van het
bed glijdenop haar knieën a ver
borg haar gezicht in de handa. Het
was weer een van haar donkere uren,
zooals ze er zoovelen had doorgebracht
sedert dia vreeeelijka avond. Toonee-
len a gedachta uit het verleda war-
relda door bur gent a beelden na de
toekomst, als een naargeestige kaïeidos-
coop. Het viel haar moeilijk om de ge-
voelas, die de dood van haar vader in
haar ziel hadden gewekt, te analyseeren,
verdriet mengde zich onweerstaanbaar
met bittere walging over zijn laatste, ver
raderlijke plan. Maar hoe verward haar
gedachten a gevoelens op dit punt ook
waren, ze moest zichzelf bekennen dat
in zeker opzicht haar vaders dood een
bevriidin* voor haar beteekende, de be
vrijding uit het leven van lafheid, schar
de en indirecte medeplichtigheid aan
misdaad.
Ze was dien avond laf geweest, in
tens laf en ze schaamde zich diep daar
over. Ze had altijd een sterk ontwikkeld
plichtsgevoel gehad met betrekking tot
haar vader; misschia was dat wel de
oorzaak geweest dat ze dien avond vai
Dave Henderson's afscheid de dingen
niet eerlijk onder de oogen had durven
zien, misschien ook was het de gewoonte
geweest, sleur; de sleur van zooveel Ja
ren dat ze geleefd had te midda van len
gens, leugens die haar overwoekerd
verstrikt hadden. Maar als dat zoo was,
dan had ze méér dan plicht en trouw
aan haar vader geschonkadan had
zë haa,r ziel weggegeven! En helder zag
ze de woestijn van schande en leugen
die haar leven tot nu toe geweest was
Maar ze zag tevens haar taak duidelijk
voor zich. Ze kon en ze zou zich stellen
tusscha Dave Henderson en het licha
melijk gevaar dat hem dreigde door het
vertrouwen, dat hij in Nicolo Capriano
had gesteld, dat zou ze doa al moest het
gaan ten koste van haar eigen leven,
maar ze zou zich tot niets leeneri dat er
toe kon bijdragen dat het gestolen geld
nog langer onthouda bleef aan de recht
matige eigenaars..,.
Ze zou vechten, met alle middela dl'
haar ta diaste stonda, om dat geld ir
huda te krijga.a het dan terug te
geva. Dat beterkade dat ook zij Dave
Henderson in het oog moest houda! Er
was geen andere weg H ii was de eaive
die wist w£r het was en daar het er
niet naar uitzag dat hij het vrijwillig
zou geva, zat er niets anders op, dan
het tegen zijn wil van hem te nemsn,
om beters wille.
Haar gedachta dwaalda af. Dave
Henderson zou een goed vriad zijn ge
weest als hij geen dief was en ze zou Dlij
geweest zijn als zij op dit oogenblik een
vriend had gehad. Ze zou hem heel graag
hebben mogen lijdenhij zag er met
uit als een dief! Misschien had Nicolo
Capriano in de dagen dat haar lieve,
zachte moeder van hem was gaan hou
den, er ook niet als een dief uitgezien of
misschien had haar moeder gedaoht er
in te kunnen slagen om Nicolo Capriano
in een eerlijk man te doen veranderen...
Met een ruk stond Teresa op. Ze voel
de de kleur ujt haar gezicht wegtrekken.
Ze zag Dave Henderson, zooals hij dsn
eerslan avond had gestaan op da drêiu-
pel van haar vaders kamer, toa hij haar
zoo lang en wonderlijk had aangekeka.
En toch was er nieta krenkttds in dia
blik' geweest. Ze hield den adem in. Ze
leek wel gek! Ze moest die gedachta
van zich afgooien. Ze had nog een heel»
boel te doen vannachtze moest haur
hoofd koel en helder houda!
Ze dwong zich om «an andere, prao-
tische dingen te denken. Hoe lang zuj
bet nog dura vóór de Uzera Taveerne
gesloten werd en Dago George naar bed
ging? Ze vertrouwde Dago George niet
Werktuigelijk liep ze naar het venster
en een oogenblik keek ze uit over de
sombere, schaduwige omtrekken van
huizen en «gebouwen, dis donker silhouet-
teerden tega den nachthemel. Toen, m
een plotselinga gedachtaflits.-opads se
voorriohtig hst vaster, oatimstsr voor
catimster, geluidloos. Zo ltuide uu