FOTO NIESTADT'"°"
Aangeboden:
Bouuimansoioning
CRKcZM
De Groote Goedkoope Markt
AFSLAG
Temt Hpebt&i U&drujn!
Lijsten
Kunsthandel
De Totale Opruiming
Folder Kromme, Beer en Zijde
SCHOUW
Aanbesteding.
Aanbesteding.
S TORML O O PPR
ledereen gaat natuurlijk
"E-D C L-8-B AAR
J
H. HNsAM
ATEUR-FOTOGRAFEN!!!!
Oude Haven 1, SCHOONHOVEN, t o de Waag
H.H. VEEHOUDERS LANDBOUWERS.
Wijziging Winterdienst Zondag 17 Jan. a.s-
bi| G. FUEST gaat nog door
Nieuwe „GERHAN" Rijwielen c cn
I bU.-
AME1DE
DUIZENDEN PROFITEERDEN VAI
ONZE
PR'JZEN.DIE ROTTERDAM NOOIT,
MAAR DAN OOK NOOIT GEKEND HEEFT
NOG ENKELE DAGEN SLECHTS VOORTZETTING OPRUIMING
GARAGE GERRIT HAMOEN
Ouderkerk a.d. IJssel
Buitengewone
den Tiendeweg
Zegt het voort f
Lekkerkerk
Zevenhuizen (Z.H.)
Het bouwen van een
Gemeentehuis te
Giessen-Nieuwkerk
Stukken van overtuiging 1
Electr. Smederij
met toebehooren
beeft overgedragen
SCHOONHOVEN.
GROOTST SPECIAAL TAPUT-,
•AEDDEN-EN MEUBELHUIS
HOOGSTRAAT 204-212 BEYERLANDSCHELAAN 72-78
ROTTERDAM qouDSCHE WAGEN STR. 52-54 Rotterdam
SCHIEDAM *'KT tTALASEs, BROERSVEST
KWALITEIT HOllANOTCH El BOVENAAN DOOD
BERTHS',.KUNSTKORRET
Buikbanden Breukbanden en Eias.ieken Kousen
Orooisieril „HEI GROENE KRUIS" - Kleiweg 91 - GOUDA.
(Binnenshuis) bij do
Fa. M. J. Stekelenburg, v.h.Gebr.Moes
Opening Zaterdag 16 Januari, 's middags half drie
KL, BAKKER
S.& W.N.v.NOOTEN
Schoonhoven
1
DE PAREL
DER SIGAREN
N.V. Oaslerhouische
Bouwplaten
Van Rondom
feuilleton
Mengelwerk.
De Veedief.
WERKSTAKENDE WERKLOOZEN
EERSTE "BLAD.
NIEUWSBLAD «DDR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT. Schoonhovnnchg Courant
VRIJDAG 18 JANUARI 1832.
Modern ingericht kunst- en daglicht Atelier
Schitterende gelegenheid voor het mahen van Bruldsloto'e
6 Mooie bruine Keerlen f 1.75 - 6 Buetefoto'i I 2.25. PASFOTO'S 6 ituki f 0.75
Poto'e kunnen gemeakt worden tot 'e avonds 0 uur, 's Zaterdags tot 11 uur.
Wl] mtken Folo'e asn huls zonder prljsverhooglng
Vergrootingen kunnen gemaakt uiorden van elke foto. Billijke prijzen.
\tyff
Films of Plaien noodig? Koopt zq bij ons.
Vorder in voorraad i Papier, busjes Fixeerzout, Ontwikkelaar
gele en roode Fotolampen oacum blitz lampen uoor kameropnamen
Elke amateur-fotograaf krijgt bij ons gratis advies.
Vakkundig adrce voor het omlfjece/i v. Eden, Plaien en Schllderatukken
Financleele Instelling VRAAGT voor haar AFDEELINQ:
Financiering VAN DEN AANKOOP VAN VEE over het ge-
heele land. solldevbekend staande veehouders voor AOENT-
TAXATEUR, tegen hooge provisie.
VEREISCHTEN: Grondige bekendheid met Vee, verplichte
storting f 250.—. Brieven met opgave van referentiën, leeftijd
enz, onder no. 5850, bureau v.d. blad
N.V. REEDERIJ OP DE LEK
Hoofdkantoor Slikkerveer, Telefoon Ridderkerk No. 201.
Boot- en Autobusdienstregeling gratis verkrijgbaar
Ziet onze ongekende LAOI prijzen voor de betere
kwaliteiten en U zult zeker er van profiteered*en koopen.
LOPIKERSTRAAT 48-48 - SCHOONHOVEN
1 Chevrolet-Sedan, laatat 1931, zeer wei
nig geloopenen niet van nieuw te onderscheiden
Prijs f 1650.
1 Chevrolet-Sedan 1936, goed in orde f 385.-
1 Renauld (4 portiers), klein model f 300.-
IJ 1ste klas compleet met elektrische lamp
over
op Vrijdag 22 Jan. a.s.
Op Vrijdag 22 Januari 1932
des v.m. lOVe uur zal in het Café
„HET BONTE PAARD' van den
Heer C. v. d. Wouden te Lekkerkerk
voor rekening van den Heer
H. DE JONO te
publick worden aanbesteed^
Hel Bonwen yen een
Boerenwoning en Var-
kensschuur.
Bestek en teekening verkrljgbaa»
I f 6.— per stel, (rest. f 3.—) bi)
den Architect.
D. STUURMAN.
Burgem. Martenssingel 81, Oouda
van de
c.a. met ERF, WEI- en HOOILAND,
4 gelegen te
aan den Wollefoppenweg no. 9,
og Donderdag 21 Jan. 1932,
des v.m. 11.30 uur, in het Koffiehuis
„Hel Schaakbord" Ie Gouds
Ingezet alt volgt
Perceel 1 op f 5300.».
2 op f 4300...
3 op f 4400.-.
4 op f 3600.-.
5 op f 3400.-.
De perceelen zullen ook in com
binatiën worden aangeboden.
BAGGERMAN en DASSEN
Notarissen - Rotterdam.
Op Vrijdag 29 Jannsri 1932
des voormiddags 10 j uur zal het
Oemeentebestuur van Giessen-
Nieuwkerk, in het openbaar trachten
aan te besteden:
Inschrijvers moeien voorzien zijn
van een bestek.
Bestek en teekeningen f 3 50
te bekomen óp of nï 22 januari
a.s. bij den Oemeente-Architect.
P. DONK Hzoon,
te Oleucn-Nleuwkerk - Tel, No. 13
Hat Nieuwsblad voor Zuid-Hol
land an Utrecht met zijn groote
verspreiding in vele gemeenten, ia
naar mijn meening het aangewezen
blad om zijn waren bij velen be
kend te maken.
J, K. SNOEI,
Stadhulsatr. 7-0, - Schoonhoven
Ondergeteekende deelt
lang» dezen weg aan
haar Cllêntèle mee, dat ze met
ingang van 18 Januari a.s. haar
aan J. O. VAN MAZIJK.
Dankend voor het genoten ver
trouwen, kan ze tevens haar opvolger
bij allen aanbevelen.
Wed. A. OBUSSEN,
Koestraat 120
In aansluiting op het
bovenvermelde, deelt
ondergeteekende mee, dat hij de
Zaak van wijlen A. «RUSSEN op
dcnzelfden voat wenscht voort te
zetten.
Hopende door vlugge en nette
bediening het vertrouwen der
Cliënteele te behouden.
Tevens beveelt hij zich beleefd aan
voor alle voorkomende werkzaam
heden in boeren en burgerbedrljf
alsmede op landbouwgebied.
Speciaal wat betreft hel hoefbeslag
wenscht hij zich door vakkundige
behandeling bij alle paarden-
houders te reclameeren.
Aanbevelend,
l 0. VAN MAZIJK,
Rijke 'Onderwltier In
pncllech hoefneilag.
(VAolledtg Pluimvee voeder»)
dear deze uit ideale qrondslo«en ie vefveawMqd
en géén viectvneel beval
Alias verwend in één korret.nieta Dyvoeren 1
Sedert 1989 is dé pUmveewe»
vsmQM met Berie&.Hjnalkorrerrm
peiQk ideale voordeefaer en volledige voeder
voor kUktnal. kippen eenden enz. *aarin
de qnsnen vieeachmeet. vitaminen, voecknqizoulen
enz in één korrel zgn vereanigd en waarmede ver-
kregen wortt arbetdabesoortnq.ioQereDnöuöie-
kosten en betere bevrucNmq *h.ei.grooteren smake
lijker eieren,sterker en mooier dieren en 50%méér
eieren dan met de omslachtige dubbel \«ederinQ
met Ochtendvoeder en gemengd graan Alle foutief
voederen, waardoor nog m'iilioenen verspild »on
den wordt door de. Kunst korrel "In tens Opqetw-
ven In Nederland voert men reads 2 rmllioen
kippen en eenden met SwUah'.XuHsikoMtU'
50 m6¥p0St" Vraaof brocnurc I
franco vracht, óên veen of naasts spoorstation
5 BERTEU AMSTERDAM
Octrooi reeds verkreoen in Belq4.Canaoo.Engetan(l
frankrgk. «allé, Hongarije. Roten,3panjeJWd-Afrtka
Pril» per doo»|e 35 cent
bg Apotheker» en Drogisten
Imp H ten Herkei, Hilversum
kunnen groote verlichting aanurengen, mits lij vakkundig
aangemeten en geleverd worden. Hiervoor is hel beste adres
Aparte paskamer met vakkundig vrouwelijk personeel aanwezig.
Leverancier voor alle Qoud>che Ziekenfondsen.
VOGELKOOIEN in hout, kopar an
vertind metaal AQUARIA
BAZAR „DE POTTEMAN"
Eind Gorkum
mar
SCHOONHOVEN
Enorme Spotkoop|«a In all* Manufacturen
Dames-, Heeren- en Kinderkleedlng
rm~ ZIET ONZE ETALAGES
DE ZAKENMAN,
die nimmer adverteert, krijgt slecht»
tot klant, die bij geval passeert! I
YOOR alle aangelegenheden ons
blad en onze drukkerij be
treffende, vervoege men zich te
ALBLASSERDtM
bij onze Agent
die ook Abonnementen
AdwertentlSn en Druk
werk aanneemt
SERIEMERK VAN 4 TOT
15 CENT PER STUK.
OVEBAL OEBOtMD
ALS DC BESTE III
"VRAAQT UW WINKELIERIII
MAKELAARSKANTOOR
van G. VAN DER HORST
Beëedigd Makelaar in Onroerende
Ooederen, - Hypotheken tot elk
bedrag op Huizen en Landerijen
tegen lage rente.
Koop, verkoop huur en verhuur
Huizen en Landerijen
HavenO. Z. 9 - Schoonhoven
Tel. 100.
Heeren Architecten bouwt Wagen-
ichuren en Oara get enz. met
O.sterhoutsche Bouwplalei
Licht (geen heiwerk) en sterk.
Hollandsch (fabrikaat.
Te bevragen en te zien bfj:
J.C.VAN VLIET,
Weathaven 34, Oouda en
P.KALKMAN,
y Gouderak, B 79.
Vosr wstslg (»ld
Vest Drukwerk v—
j N. VAM NOOTEN
IOONHOVEN -
StAl
- silo
TWEEDE BLAD.
NIEUWSBLAD VOOB ZUID-HOLLAND EK UTRECHT, Schoonhov.nsch. Courant
VHIJPAB 18 JANUAItl 1IH
door JAN KIJKUIT.
Over liefdé en trouwen, over
een eerlijken rechter en over
een vacature in Molenaars-
praaf.
Onze dienstbode bracht de post binnen
toen we rondom het zachte theelichtje
zaten. Er was een brief bij voor Jod.
„Zeker weer een aanmaning van een
schuldeischer", zei ik vriendelijk. Ver
der was er voor mij niets en voor tante
een ciroulaire.
Tante zette omslachtig en bedaard haar
bril op, haalde toen het papier uit de
open enveloppe en las. Ik keek toe en
zag dat de circulaire niet veel regels be
vatte, maar tante deed er lang over en
toen ik opkeek zag ik dat zij niet meer
la», maar dat ze peinzend over de circu
laire heenkeek.
In zulke omstandigheden ia het gera
den haar niet te storen. Bovendien komt
ze uit zich zelf wel los.
Zoo ging het ook nu. Na eenige minu
ten van starend denken, zei ze:
„Ik krijg hier een ondertrouwcirou-
laire van Liesjel"
„Liesje, van oom Jan," vroeg Jod drif
tig.
„Ja," hernam tante, „ze gaat trouwen
met iemand uit Kedichem."
„Uit Kedichem," riep ik uit, „dan mag
se wel oppassen, want daar zijn ze erg
secuur met de formaliteiten."
„Dat is maar goed ook," merkte Jod
wijs op. ,,'t Is hier niet zooals in Ame
rika of in Engeland, waar je maar met
een meisje naar een predikant behoeft te
gaan en je kunt trouwen. Bij ons is de
burgerlijke stand in orde. Daaraan ha
pert niets, maar er moet dan ook de
hand aan gehouden worden. Wanneer
dat niet zou gebeuren...."
„Jod," vlei tante in, met haar hand in
zijn richting zwaaiend, „bewaar die re
devoering over den burgerlijken stand
nog een oogenblikje en laat Jan eerst
oens vertellen wat hij eigenlijk bedoelt
met zijn toespeling en waarschuwing."
„Dat is gauw verteld," begon ik weer.
„Er was een jonge man, te Meerkerk,
wiens hart ontvlamd was voor een meisje
te Kedichem en die met haarA wilde hu
wen. Zij gingen in ondertrouw te
Meerkerk en zonden van die da<ad be
richt naar Kedichem om zich onder de
geboden te stellen en afkondiging te doen
in de gemeente waar de bruid woonde.
Bat is echter in Kedichem niet gebeurd
en dus kon het paartje niet huwen." 4
„En noem je dat secuur," schreeuwde"
Jod spottend. „Ik zou zeggen dat het
heel erg onsecuur was."
„Ik moet er nog wat bijzeggen," ver
volgde ik. „Het bruidspaar was onder
trouwd op 31 Decembfer te Meerkerk en
hot zond dien dag ook het bericht naar
Kedichem. Maar nu wil het obgeluk dat
het personeel van de secretarie te Kedi
chem niet heel groot Is en dat ze allen
met vacantie waren voor het Oudejaars
feest. Ook de burgemeester en de secre
taris, welke functies in één persoon ver-
eenigd zijn, hadden het stadhuis den rug
toegewend. Op 1 Januari kwam er even
min iemand op de secretarie, op 2 Janu
ari bleef ieder weg, op 3 Januari was 't
Zondag en pas 4 Januari verschenen de
ambtenaren, maar toen besliste de bur
gemeester dat het te laat was."
„Waarom te laat?" vroeg tante.
Jod zag kans voor een rechtsgeleerd
advies en lichtte in:
HET MEISJE IN DE WILDERNIS.
25
Om de een of andere reden waren de
dragers bevreesd om daarheen te gaan
Dat vermeerderde haar wantrouwen. Een
week geleden zou ze om die argwaan ge
lachen hebben. Ze had George Mannering
haar heele leven gekend. Hij was haar
broers vriend geweest en ze zou hem
nooit in staat hebben geacht tot het ver
raad, waarvan ze hem nu verdacht.
Maar ze had altijd hem onder gunstige
omstandigheden gekendwaar het
leven glad en zonder moeilijke omstan
digheden voortgleed, terwijl er sedert
haar broer's doodneen, sinds den
avond van hun ontmoeting met Legrand
'n groote verandering in hem was geko
men, waarschijnlijk 't gevolg van het ge
heim, waarvan ze het bestaan met zeker
heid wist, maar waarvan ze de oplossing
nint kon vinden; het geheim dat Manne-
rmg en den ex-priester verbond tot een
gemeenschappelijk doel. Ze dacht aan de
open doos en de papieren op den grond
ernaast en ze voelde een diepe minach
ting voor George Mannering.
Toen dacht ze plotseling aan Fatuma
en ze liep langzaam naar de hut. De
vrouw zat Ineengedoken op den grond,
net als den vorigen avond.
Toen Honor binnenkwam keek ze op
met een uitdrukking van onuitsprekelijke
wanhoep in Haar donkere oogen. Het
meisje sprak haar in het Engelscb aan,
trachteiid haar woorden te verduidelijken
met het beetje 8wahili dat ze kende.
Je moet niet zoo wanhopend zijn,
Fatuma. Het kamp wordt opgebroken en
we gaan naar Bwana Rimington in Ra-
hutu.
Ze kwam niet verder. Bij dat laatste
woord sprong de vrouw plotseling ovsr- j
„Kijk een#, tante, in het Burgerlijk
Wetboek is, in de af deeling, waarin be
handeld worden de formaliteiten, welke
aan de voltrekking van een huwelijk moe
ten voorafgaan, bepaald, dat voor het
voltrekken van het huwelijk de ambte
naar van den burgerlijken stand op twee
volgende Zondagen afkondiging moet
doen van dat huwelijk."
„Nou?" informeerde tante.
„Wel, dat kon immers niet meer. Het
paar was ondertrouwd op 31 December
en zou dus half Januari huwen, maar de
ambtenaar van den burgerlijken stand in
Kedichem kon de eerste afkondiging pas
doen op Zondag 10 Januari, omdat hij
pos 4 Januari de kennisgeving opende."
„Jawel, en wat nu?" vroeg tante weer.
„Nu moet het paar natuurlijk het hu
welijk uitstellen tot er wel twee afroepen
in Kedichem zijn gedaan. Maar wat ik
niet begrijp is dat Jan zoo iets secuur
kan noemen."
„Wel," antwoordde ik, „als die burge
meester niet zoo secuur was geweest, had
hij op 4 Januari het papiertje uit Meer
kerk laten ophangen en het huwelijk la
ten doorgaan, dan zou «ooit iemand ge
weten hebben, dat er eenige informali
teit was geschied. Vooral omdat de ge
meente-administratie van Kedichem er
zelf schuld aan had door 4 dagen weg te
blijven en geen stukken in te zien."
„Neen," sprak Jod op beslisten toon,
„dat mag niet. Waar zou het heengaan
als iemand zooiets ,deed. Men moet als
ambtenaar scherp weten te onderschei
den tusschen zijn eigen particulieren per
soon en de ambtenaar. Ik zal jullie daar
van een voorbeeld geven. Zooals je weet
is de burgemeester van Schoonhoven te
vens kantonrechter. Het is wel dezelfde
mensch, maar niet dezelfde ambtenaar.
Het is bijvoorbeeld mogelijk dat meneer
Rambonnet als burgemeester een brief
schrijft aan meneer Rambonnet als kan-
tonrecHer. Maar het kan ook voorkomen
dat die twee het niet eens zijn. Nou, dat
is gebeurd. De kantonrechter kreeg te
oordeelén over een zaak van een over
treding der Woningwet en toen bemerkte
hij dat het gemeenle-bestuur van Schoon
hoven niet had gedaan wat het moeBt
doen. B. en W. van Schoonhoven had
den, toen zij een beslissing namen om
trent het aanbrengen van verbeteringen
aan woningen, den eigenaar van die hui
zen omtrent die beslissing moeten in
lichten. Dat deden zij te .laat en de kan
tonrechter oordeelde, dat B. en W. te
kort waren geschoten en hij sprak den
verdachte vrij."
„Dat is mooi, dat is oprecht, dat is
onpartijdig," meende tante, „maar hoe
moet dat nou, Jod, als de burgemeester
een overtreding begaat en hij moet te
recht staan? Als düs de rechter en de
beklaagde dezelfde persoon is?"
„Wacht eens even," zei ik, zooiets is al
gebeurd. Eigenlijk is het een beelje an
ders, maar het is ook een raar geval. In
Molenaarsgraaf is iemand, die jarenlang
lid is van een commissie, maar het niet
eens weet en ook niet weet wat dat lid
maatschap beteekent."
„Wat voor een commissie?" informeer
de Jod.
„Hij was lid van de commissie van
toezicht op het onderwijs."
„Vertel het nu eens heelem&al en niet
in brokjes", maande tante aan.
„In de laatste raadsvergadering van
Molenaarsgraaf is, naar ik gehoord heb,
aan de orde geweest de benoeming van
een lid van de commissie vari toezicht op
Met lager onderwijs. Aftredend was de
heer A. Brandwijk. Deze heeft, toen dat
eind met een uitdrukking van doodelijke
angst op haar gezicht. Ze schudde heftig
haar hoofd en uitte een stroom van woor
den, waarvan Honor er maar één van
verstond de naam van de plaats waar
ze heen gingen.
Rahutul Het scheen dat die naam de
een of andere duistere beteekenis had.
De vrouw herhaalde het woord steeds
maar weer met een heftigheid, die Honor
angst aanjoeg en een oogenblik later
kwam de hoofdman met twee van de
dragers haastig de hut binnenloopen. Hij
richtte het woord tot Fatuma en hoewel
Honor er geen woord van verstond, zei
de uitdrukking van angst in de oogen
van Fatuma haar genoeg.
En terwijl de vrouw den hoofdman
heftig en opgewonden antwoord gaf,
kwam dezelfde uitdrukking van angst te
voorschijn fn de oogen van den hoofd
man, terwijl op de gezichten van de dra
gers achter hem doodelijke ontzetting te
lezen stond. Fatuma praatte door, heftig
gebarend, de andere vielen In, meer dra
gers kwamen aanloopen en het ge
schreeuw werd steeds luider, toen klonk
plotseling Mannering's stem.
Wat heeft al dat lawaai te beteeke-
nen?
Ze draaide zich naar hem om en ver
telde hem wat ze ervan begrepen had.
Mannering uitte een vloek en beval de
mannen op woedenden toon om weg te
gaan; en ze gingen, gewend als ze wa
ren te gehoorzamen, Maar Fatuma ging
voort met haar heftige protesten; hoewel
Mannering haar toesnauwde te zwijgen
en weer ving Honor het woord Rahutu
op. Toen gebeurde iets ongelooflijks:
plotseling hief de man zijn hand op en
sloeg Fatuma óp haar mond. De vrouw
deinsde verschrikt achteruit, terwijl Ho-
nor met vlammende oogen tusschen
Marmering en haar ging staan.
Ellendeling! riep ze uit. Lafaard I
Babi om een vrouw te «laan!
punt in behandeling kwam, gezegd dat
hij niet meer voor een herbenoeming in
aanmerking wilde komen, omdat hij niet
wist wat dat lidmaatschap beteekende en
dat hij nooit in die commissie is g»^
weest. Een ander raadélid bekende niet
beter op de hoogte te Zijn en vroeg wat
iie commissie beoogt. De overige raads
leden schijnen er even weinig van gewe
ten te hebben en zij hebben vermoedelijk
gedacht: die Brandwijk zit er nu al zoo
lang in en hij is dus het beste van ons
allemaal op de hoogte. Tenminste Brand-
wijk werd herkozen, maar Mij zeide de
benoeming niet te willen aannemen."
„En?" vroeg Jod.
„Hij zal schriftelijk kennis krijgen van
zijn benoeming en moet dan schriftelijk
bedanken, heeft de voorzitter gezegd."
„Mijn idee is altijd geweest," merkte
Teun op, „dat ze raadsleden een soorte
ment van examen moesten afnemen.
Maar misschien dat je dan niet genoeg
reslaagden zou krijgen," voegde hij er
ondeugend bij.
,,'t Is ^en vreemde boel daar in die
plaggenhut aan de Wilgenkreek 'n
lieei vreemde boel.. Aan de vrouw ligt
het niet „dat is 'n goed mensch. Al is
ze niet mooi, netjes en eerlijk en sterk
s ze, 'n echte Amerikaansche vrouwI
Maar hij .1" Dat was de door
alle bewoners van de veivuit-elkaar
liggende ranches van Wasatch-Land
gedeelde opinie over het gezin aan
de Wilgenkreek.
Waar ze vandaan kwamen wist
niemand. Op een avond, laat in Oc
tober, waren ze in een ouden, over
dekten wagen naar die streek komen
afzakken. Twee magere knollen en
een koe maakten den veestapel uit.
DHe nieuwsgierige vlaskoppen keken
door het flapperende zeildoek van de
huifkar. Een lange, magere
man met schuwe oogen en 'n sjofel
stel kleeren om z'n botten en een
vrouwdie onmiskenbaar de moeder
van de vlaskoppen was, zaten op den
bok. De yvagen stond stil op een
steenworp afstands van de Wilgen-
kreek. Daar installeerden zij zich. met
het recht van den pionier Ze bouw
den een huis uit de planken van den
wagen, de kieren dekkend met p 1
gen, omheinden een groot stuk land
rondom het huis met ionge wilgen-
boomen en waren thuis.
Naburige ranchers, die toevallig
voorbijredèrj, stopten piet 'n vriende-
lijken groet, die echter door den man
zóó korlaf beantwoord werd, dat nie-
mand in een poging tot nadere kennis
naking lust haa.
Hoe de nieuwe bewoners den win
ter doorkwamen wist niemand.
Het eten, dat de vrouw voor haar
man en haar kinderen klaarzette, was
erbarmelijk schraal wat meelsj
en gezouten vleesch. en water uit
kreek. De man viel met bijna dierlijke
gulzigheid op het eten aan; hij sprak
zelden maar dikwijls beefden zijn
handen plotseling en meer dan eens
sprong hij op bij n onverwacht geluid.
Toen de zon kracht genoeg had.
zaaide hij het koren. Samen zwoegden
hij en de vrouw, van vroeg tot laat
en op het gezicht van de vrouw was
nu een uitdrukking van geluk en te
vredenheid te l'ezen. terwijl zij met
hem wiedde en verplantte.
's Avonds na de dagtaak, zaten zij
samen op de stoep voor het huis.
,,Nu hebben we eindelijk weer een
huis, Clem. laten we hier nooit meer
Maar haar verontwaardiging scheen
hem niet te raken, hij staarde met woe
dende oogen naar Fatuma, die weer in
elkaar gedoken op den grond zat, toen
draaide hij zich om en zijn oogen ont
moetten een ondeelbaar oogenblik die van
Honor. Wat ze zag deed Honor ontzet een
stap achteruit doen er lag een uit
drukking van wilde woede in, die niet
normaal was, een flikkering van krank
zinnigheid. Ze bleef staan, sprakeloos
van angst, terwijl Mannering de hut
langzaam verliet.
Anderhalf uur later was alles inge
pakt en de dragers stonden met opstan
dige gezichten in een rij te wachten op
een teeken van vertrek.
Uit Rimington's tent, die blijkbaar
ach/tergelaten zou worden, kwam Manne
ring te voorschijn. Hij monsterde de
dragers met een vluohtigen blik en in
specteerde de geïmproviseerde draag
baren, één voor Honor en één voor hem
zelf, toen gaf hij den hoofdman een be
vel, die het weer herhaalde tegen de
dragers, die hun lasten ophieven, ter
wijl Mannering onzeker op zijn draag
baar toeliep. Terwijl hij er zich op uit
strekte, riep hij kort:
Voorwaarts I
Op dat oogenblik ving Honor een -ge
luid op, dat uit een van de hutten kwam
en ze keek haastig om zich heen. Fatu
ma was niet in de rij.
Wacht eensl riep ze hevelend.
Watbegon Mannering, maar
ze liet hem niet uitspreken.
Die arme vrouw, we kunnen haar
niet achterlaten. Ze moet met one mee
gaan.
Een uitroep van woede kwam van
Mannering's lippen, maar Honor luister
de niet en liep haastig naar de hut. Fa
tuma zat in haar gewone houding, heen
en weer wiegend in waahoplgen smart.
Hst msisjs bukt# slob over haar heen «a
Bjeze tijd, dien wij beleven,
Ie voor velen wreed en hard.
Er ie veel, dat ona verbittert,
Er ia veel, dat one verwart.
Wie in troebel water viseohen,
Wakk'ren dio ontstemming aan,
't Oproerdiuiveltje tracht lietlg,
Hier en daar zijn slag te alaam
In de werkverschaffingskampen,
Waart hij reeda sinds jaren rond.
Voor het zaad der revolutie
Vindt hij daar een vruchtb'ren grond.
Elke grief en elke misstand,
Wordt er door hem uitgespeeld,
Maar de wondon, die hij toebrengt,
Worden niet door hem geheeld.
Gij, op wien de hand van 't noodlot,
Zwaar en onbarmhartig drukt,
Die uit uw familieleven
En uw werkkring zdjt gerukt,
Wordt geen speolbal in deern' tijden
Van de revolutiewlnd,
Maakt de zaai voor U niet erger:
Denkt toch eerst aan vroutr en kind.
Door U mee te laten eleepen
In een roekeloos avontuur,
Hebt ge nu reeda veel bedorven:
Gij betaalt het reeda te duur!
Met uw onbesuisde daden,
Zijt g' op den verkeerden-weg;
Stellig zult ge méér bereiken
Door verstandig overleg 1
vandaan gaan. Later kunnen wij mis
schien een echt huis bouwen en dan
koopen we stoelen en een tafel en een
kastHaar heele leven had zij
daarvan gedroomdweer een eigen
huis te hebben, en 'n paar meubels en
'n vaas met bloemen op de blinkend
gepolitoerde kast in de woonkamer
Toch "kon haar groeiend geluk de
groeven in haar Jong gezicht ,niet
doen verdwijnen, noch haar afbren
gen. van haar gewoonte ieder vrij
oogenblik op den drempel van haar
huis op den uitkijk te gaan staan.
Het was altijd alsof zij voor iets op
haar hoede was
De lente was prachtig dat jaar.
met milde regens en zachtstovende
warmte, langzamerhand strekten de
dunne.^aarzelende strepen bleekgroen
koren zich vaster uit over het land.
Het was verwonderlijk, jeoo snel als
het groeide en donkerder werd van
kleur De vroiyv sprak er dagelijks
over met opgetogen blikken.
„Staat het koren niet prachtig,
Clem?" vroeg ze biyia iederen dag.
als hi1 van het land thuis kwam.-
„Zou het een goede oogst worden?"
En geen acht slaande op zijn zwijgen,
vervolgde zij gretig; „Dan kunnen we
volgend jaar de kinderen misschien
wel naar school sturen, dan kunnen
zij leeren en fatsoenlijke menschen
worden
Bii die woorden gloeide plotseling
een kwaadaardig vuur in zijn schuwe
bogen. „Ja" lachte hij grimmig, „de
kinderen, hè? Maar ,de vader?'
Het gezicht van de vrouw verhard
de. Er lag een bittere trek om haar
mond toen zij opstond en zonder nog
'n woord te zeggen aan haar werk
ifet was omstreeks dien tijd, dat de
eerste van een reeks vreemde ge
beurtenissen plaats had in Wasatch-
Land- Op de Box-Bar Ranch en de
Lazy-Ranch werd vee vermist.
Diefstal kwam weinig voor. daar
raakte haar even aan Fatuma, we
gaan weg. Je moet mee komen. Je kunt
hier niet achterblijven.
De vrouw moest hebben verstaan wat
ze zei, maar ze bewoog zich niet en Ho-
nor zag dat ze in een soort apathische
onverschilligheid vervallen was, die va
ker voorkomt bij zwarte rassen en die
dikwijls ,de voorlooper is van den dood.
Ze pakte de vrouw onder de armen en
probeerde haar op te richten, in de hoop
haar op die manier uit haar verdooving
te wekken.
Toen klonken onzekere stappen achter
haar en Mannering's stem, dik en
heesch, riep ongeduldig:
Laat die vrouw toch als ze....
Honor zag hem recht in de oogen.
Als je haar hier achter laat blijf fk
bij Maar. i
De man staarde haar weifelend aan,
alsof hij maar half begreep wat zij be
doelde. Toen begon hij heesch te lachen.
Wat een ridderlijkheid. De eene
vrouw laat de andere niet in den steek.
Maar hoe ben je van plan haar mee te
nemen? Ze kan geen mijl loopen in dezen
toestand.
Ze kan mijn draagbaar krijgen, zei
Honor koel. Ik kan loopen.
O, het is mij wel, als Je zooiets on
zinnigs wil doenHij haalde de
schouders op, riep den hoofdman en gaf
hem een paar korte bevelen.
Twee mannen droegen Fatuma naar
de draagbaar en ze gingen weg, terwijl
Honor naast da vrouw liep.
Den weg dien ze volgden liep in de
richting van het woud en na een h}df
uur waren ze weer in de •cbemerige
duisternis en trokken voort, zooals Honor
al spoedig opmerkte, lange een vrij goed
gebaand pad. De groote planten op den
bodem waren neergetrapt, de lianen
vastgebonden, zoodat ze den weg vrij lie
ten en op verschillende van de boom
stammen ontdekte at ttn rtrsoh getnt-
de onderling geregelde rechtspraak
bij de ranchers snol en afdoend.werk
te.
Kont na die twoo diefstallen, kwa^
men de bewoners van do Triangle-»
Ranch met eenzelfde klacht} en vóór»
dat er nog maatregelen waren ge
troffen. kwam een cowboy van een
ranch ver in 't Noorden met 't
bericht, dat een heele kudde paar
den van zijn baas 's nachta ver*
dwenen was.
De ranchers stonden verstomd over
zooveel brulali eii. Dit moest het werk
zijn van een doortrapt bandiet, daar
waren zij het over eens. Een paar uur
later galoppeerde een groepie ruiters
in de richting van de stad Buck Pe
ters reed in aien tijd naar het huisje
aan de Wilgenkreek.. De vrouw was
bezig in het tuintje., dat zij aan weers
zijden van de deur had aangelegd Zij
stond op met 'n glimlachenden groet
voor den eenigen man, behalve Clem.
met wien zij in al dien tijd wel eens
gespro
„Hoe gaat het?" vroeg zij..
Buck ükte met de rijzweep aan zjjr»
hoed.
iroken had.-
loe gaat hel
uck ükte met
i.
„Ik kwam hier net toevallig langs"
begon hij onhandig, „em ik aacht, ik
kon wel 'eens vragen of u niets mist
vee of voorraad
.„Of w'ii iets missen?" vroeg 'de
vrouw ontsteld..
„Ja wij missen vee, en de Triangle,
de Lazy en de Box-Bar ook. Ze zjjn
nu op weg naar 'den .sheriff'.
Hi' zweeg en keek de vrouw ver-»
baasd aan.. Zij'was zoo wit als een
doek geworden en hield zich vast aan
het hekje, anders zou ze wellicht in
een gezakt zijn.. Het duurde maar
even..
„Neen", zei ze toen, weer rustig,
„neen. wij missen niets".
Er volgde een pijnlijke pauze, toen
groette "Buck, keerde z'n paard en
reed terug naar z'n farm.
„Vreemd," zei hij hardop in zich-*
den teeken. De mannen liepen zwijgend
en norsch voort en wierpen van tijd tot
tijd vreesachtige blikken naar alle kan
ten. Was er werkelijke reden Voor die
vrees? Ze wist het niet, maar dat die
vrees er was (ferd haar pas recht dui
delijk, toen ze een uur of twee gemar
cheerd hadden. Het, liep tegen twaalven,
de vochtige hitte in het woud werd on
dragelijk, de zwarte gestalten voor haar
werden steeds luateloozer in hun bewe
gingen, toen plotseling de voorste man
bleef staan en de heele rij stopte. Epn
snelle, angstige woordenvloed volgde.
Fen van de dragers zette het op een loo
pen en een oogenblik later ontstond er
een soort paniek. Toen vloog plotseling
een geruststellende mededeeling langs de
rij. Een gevallen boom had den weg ver
sperd.
De uitdrukking van intense verlich
ting op de zwarte gezichten deed Honor
zien« hoe groot de angst van de mannen
was en toen ze zich weer ln beweging
zetten, schenen ze nieuwe moed gekregen
te hebben. Maar het duurde niet lang of
hun vroolijkheid was weer verstorven en
ze marcheerden zwijgend verder, telkens
weer schichtig kijkend. En de teekenen
van vrees en lusteloosheid werden nog
sterker na de middagrust, toen ze nog
dieper het woud introkken. En naarmate
het later werd en Met uur voor de nacht
rust begon te naderen, werd Honor zich
bewust van een Intens gevoel van span
ning bij zich-zelf, dat ze niet verklaren
kon. Ze kon het gevoel, dat ze steedf
dichter bij een vijandelijke macht kwa
men, niet van zich afzetten, hoewel ze
zichzelf traohtte te kalmeeren met de ge
dachte dat het een gevolg vu van de
onrust van de dragers.
(Wordt vervolgd.)
