KOUDIJS FILM JAI1 BROUWER 207» Korting „Aurora" Eerste Schooniiseeiisciie Auio-Besieidiensi IEE LEIERTIAAI Brillen IAIBELSDRUIUIERIs'; 7 9 Mn Coöperalieve Boerenleenbank GORINCHEM Aanbesteding: HEEREIM pluimveehouders; de I Duizenden rollen Behang y! Behang vanaf S cent per rol van Bondsuitgaven en Bondsartikelen en Lezing met Lantaarnprojecties Alle Verfwaren 30% verlaagd Ie Ouderkerk a.d. IJssel. STOOM- EN VERFPRIJZEN Zonnewarmte 's winters in huis Alleen met Anthradet Bouwen van een Woonhuis te Schoonhoven Gele Sjalotten Onze lezers Onze adverteerder! Het Bulgaarsche Leger nam onlangs Zware, Vergel ij kende Proefnemingen D\1 IS UW NIEUW KARPET SPECIAAL TAPIJT-, BEDDEN- EN MEUBELHUIS HOOGSTRAAT 204-212, BEIJERLANDSCHELAAN 72-78 SCHIEDAM: BROERSVEST ROTTERDAM Steeds het nieuwste in Gediplomeerd Opticiën ■K;l5': Plaatselijk Nieuws. Van Rondom Mengelwerk. Er in gevlogen. eCRSTI BLAD 1n i NIBUWBBLAP VOOH IUID-MOLLAWD AN UTH1CHT, »choon>m».ii.cti. Cour.nl I 1MB. dra«lt 18 Februari Ir de Zaal «OSKAM» te Schoonhoven. WIJ HElfBEN ONTVANGEN nftBBGn unnnnHtn i Linnen, Glas an Qrondpaplar, Plaksel ena. enz. Gratis Eta of mooie Gravure. A.N.W.6., Toeristen- bond voor Nederland Sanleenslellisag OP 18 riBR.TI SCHOONHOVIN d« avondi Ie I uur In de groote Zaal van het Nutigebauw Een beperkt aantal ultnoodlgl n ga k aa rle n zijn nog bij den Consul, den Heer H. A. SCHREUDER, verkrijgbaar. OOhMOVEh Grondverf SO70 cl. K 0. ülensverf 00- 90 cl. h.0. Vernissen Lakken Deilsen Politoer - Kwasten enz, Alle maten Glaa. - Ook aannemen van Glaa-, Behang* en Sohildcrwerken. UI rBRnlOIINIG Aan belanghebbenden worul kennis gegeven, del alle In- geleverde Boekjes kennen worden nlgrhnald. Zl), die hun Boekin nog nlel bibben Ingeleterd, worden drlsgntd verzocht zulks alsnog ten spoedigste Ie doen. HET BESTUUR. Tot fl Maart 20-/. KORTlixO OP ALLE CHEMISCHE WASSCHERIJ EN VERVERIJ I SCHUTTERSGRACHT TELEFOON No. I2S OVERAL AGENTENIII Prijzen vanaf f 1.70—f 3.BO par H.L. FRANCO IN SiaOPLAATS. Aanbevelend, I GEBR. VAN BRUINESSEN Oud* Hoven 18 - - T*l. 89 - - Schoonhoven SCHOONHOVEN Ma vt 11irhui 38 lelef. 94 GOUDA l urfmaiki 1 Telef 2534 ioe verse. AMSTERDAM Spuistraat 73 Telef. 46248 VANAF MAANDAG IS FEBRUARI 1932 alle werkdagen (behalve Zaterdag) reohtetreekeche Autodien at vanaf Sohoonhoven naar: AmmerStol, Bergambacht, Stolwijk, Oouda, Bodegraven, Alphen ad Rijn, Ter Aar, Nieuwveen en tusschengelegen plaatsen. Vlug - Billijk Accuraat Oratla Dienstregeling veikrijgbaar Veitrek van Schoonhoven naar AmMerdmn des Maandags 6 uur v.m. overige dagen 9 uur v.m. Verliek van Amsterdam alle dagen 5 uur n.m. De ondernemer, H. i. ESHUIS. V. d, HeerL KAASSCHIbTt-R In pcrceelen en masaa op 25 Februari 1932, dei n.m. 3 uur in Hftlel „A LA STATION 1 te SCHOONHOVEN. Bestek en Teekenlngen veikrijgbaar k f 4.— (reat. f 2.—) in genoemd llótei vanaf 16 Februari en bij den Architect, W. VAN DER LAAN, Papendiecht, Veeidaiu. VAISI DRIEL Rechtskundig Adviseur Goudsche Kijweg 91c. (over de i/EEMARKT) te Holterd m, behan delt alle ADVOCAAT NOTARIS en DEURWAARDERSZAKEN, Helling kwesties, maakt hoedelscl e dingen vennootschappen Koopakten, Uequeiten.enr. Hlllljk tarief Vlugge afdoening. Kantoor tot 9 uur n.m. Advies f I. (Ook per brief). GEVRAAGD: Schoon en droog. Prijs 4 gulden per 100 K.Q. door L. VAN Dl-N NHIVHI Lz Stolwijk. Kerknlein koop*n bl| m*f vrachtohaasls van verschillend Pransch, Engelsch, Dultach. Italiaanach, Czecho-Slovaaksch en Amerikaanach fabrikaat, waarvan enkel* ook in Holland z**r bekend zijn. Het resultaat vindt man in onderstaand puntenlijatje. CITROEN 3-TON MERKEN A-B-C-D-E-f-G *4- m •oagttt UMUi puRttR 2628 AtftUl pttftWn iMMhaii 2121.2 n 2I8S.S Mmit» «lijtaga Or ahiuit »frdtn m «r 'oagtU (Mill paatM 4471.1 Aaatai puftlftft «sripftrMNto IiiimHm 4181 4448.2 4tM Hmvjit# ii tl' ounftft 7000.6 S2S4.2 'ftl 8848.6 Op grond van d.i. r.tuli.i.n, w«roan«r dan ook uiUluilond Cltrodn o-Cgi..oha«i. bo.taM 0 Overtuigt U er zelf ook eena van: de Zasey llnd*r t Citroén Chassis, voor 3 Ton bruto of voor Autobussen 23-26 zitplaatsen, zijn degelijker en veiliger gebouwd en hebben meer laadruimte dan da maeate ander* ehaasia van aanzienlijk hoogeren prijs. N.V. AUTOMOBILES CITROEN - AMSTERDAM OFFICIEELE CITROËN-AGENTSCHAFPEN: GOUDA: N. N00RDEGRAAF - KLEIWEG 12 GORINCHEM: C. R0MEYN Zn. - EIND 40 het is in elk opzicht beter dan elk ander karpet van dien prijs het is een karpet, dat U nergens an ders vindt; iets nieuwsen modern in één woordhet is een karpet van de Klerk en daaromdeugdelijk, onverslijtbaarbillijk in prijs I 41.41. de KLERKS 285 Foto Nleitadt Interieur foto's der Gv*oote Kerk bij ons verkrijgbaar. Losse afdrukken f 0 35 Op groot carton f 0.95 Ouds Havsn 1 Schoonhoven - in Drog. „HET GROENE KRUIS" Kleiweg 91 - Gouda. ZANGPLATEN „DE POTTEM A N" bind - Ourcum. groote keus Lat op d. Hoog aongez.tt. v..ran EEEEr: MOR TqohinCHEM ZUSTERHUIS 6 DRUKKERIJ ut.a. UAn noaien. scuoohhoueh TWEEDE BLAD NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT, Schoontlo.nnKh» Courant TWIJDAft 13 FEBBMABl 1MB. DE B0ERENDEM0NSTRATIE TE 'S-GRAVENHAQE. ï&Mrr.+ S"-' 'Sj Dt zwaargetroffen boeronatand, Uit alle streken van ona land, Ging eindelijk^ dus, wmchtenamoe Eena naar da" Real den tia to*. Het Boeren-Crieie-Gomité Riep allen op: doet meal doet maal De hooggeategen crialavloed Ontneemt den menaohen alia moed. Het water etljgt ze tot den mond, En velen reeds verloren grond. Een noodkreet klinkt door Nederland: Wie biedt ter redding hier de hand? Helaas, wanneer men aegt „Don Haag" Dan denkt men dadelijk aan „traag' Zoo ging het reeds zoo vaak den boer, Dia dit, zaer tot zijn spijt ervoer, 't Scheen, dat men in die groote stad, Het platteland te vaak vargat. 't Belang van Neerlande' boerenstand. Ia het belang van 't heele land. Als het den boer wat beter gaat. Ia dat tot heil van heel den Staat. Maar ale hier hulp nog baten «al Dan eischt het spoed, ja d a t vooral. reikte Pedro 'n telegram toe. Pedro's meester, de markies de Subolga, gaf den inspecteur daarin last, Pedro van Ma drid af te geleiden, daar hem ter oora was gekomen, dat de bende van Klaver aas een poging wild* wagen om da ju- weelen gedurende het vervoer te bemach tigen. Pedro gaf zioh gewonnen en erkends 't volmondig. Maar 't ktui hield hij in handen, wakend en slapend, zei hij. Dat had hij den markies moeten baloven, toen hij op reia ging. De reia duurde lang en Pedro had veel moeite om niet aan den slaap toe te geven, 't Aanlokkelijk aanbod van den inspecteur om te gaan dutten met 't hoofd op 't étui, terwijl de ander da waoht hield, leek Pedro te gewaagd „We zullen in Oviedo overnachten, voor we verder gaan naar 't kasteel, «telde Pedro voor. „We dineenn samen en ik ga vroeg naar bed." De inspecteur had geen bezwaren ts- gen deze regeling. Of het étui èen dag vroegeT of later ter bestemder plaatao werd afgeleverd, was bijzaakI Mits de inhoud maar veilig werd overgebracht, dat begreep hij. Te Oviedo aangekomen, begaven beide heeren zich naar het stationshotel. Za gebruikten er samen het diner en dron ken een stevig glaa wijn. Maar even had Pedro zich in zijn kamer verfrischt. Toen hij aan tafel kwam, legde hij het étui naaat zich neer aan de rechter hand Hij werd in zijn bed wakker geschud door twee politiemannen. Eerst kon hij zich weinig herinneren. Hij had leelijk hoofdpijn. „U bent er in gevlogen, meneeT Pe dro," meende een der reoheroheure. „Met Klaveraas moet u geen glaasjes wijn drinken, als u dingen van waards hebt over te brengen. Hij ia mat uw étui verdwenen en wa kwamen 'n halve mi nuut te laat." „Hij mag 't houden," zei Pedro glim lachend, terwijl hij da dekena aan hat voeteneind opaloeg en daarna da matras opliohtte. In een hoek van het ledikant lagen da juweelen. „Wiat u, dat 't Klaveraas was?" vroeg de rechercheur met een zweem ran bewondering voor den man, die ar in geslaagd was «en dar gevaarlijkste gauwdieven om den tuin te ledden. „Ik had ar 'n itda* van. Waat u waar om?" „U kende zijn signalement natuur- IHik." „Toch niet, nooit zijn portret gaaien. Mauw wel zag ik, dat het telegram, waar in hij z'n opdraoht gekregen had, niet uit Oviedo kwam. Hij had veraulznd den naam van de plaats van afzending te veranderen. Er «tond nog Madrid op." „Maar waarom hebt u de Ju weeion niet bij ona op 't politiebureau gebracht?" ,Met de kans, dat hij m* op 't laatste moment nog een Tevolverkogel door m'n klieren zou Jagen? Dank u. Er zat nieta andere op. Of 'k had da vlucht moeten nemen en dat vond ik toch wel 'n beetje kinderachtig. In leder geval heb lk 'm nu 'n tegenvaller bezorgd, dia haan h*o- gen zal." Hit Groani Kruis. Arkal. Da afdeeling Hat Groent Krula hield Dinsdag haar jaarvergadering in helt Vereeniginigagebouw j,Oaina". De voorzitter deelde, na welkomst woord, mede, dat het ledental verleden jaar 213 bedroeg en thans 241. Da g#- plantsto verb&ndtroanmele hebben reeds goede diensten bewezen. Gehouden werd eon curaus in E.H.B.O., waaraan 22 per sonen deelnemen en dia dan volgendan winter wordt voortgezet. Besloten la tot aankoop van aan iuur- etofapparaat. Van da varaaaiging „Odl- na" werd f ft reductie ontvangen. De notulen, door den secretaris, dan heer P. den Beaten gelezen, werden on veranderd vastgesteld. De aeorataria deelde o a. mede, dat 68 personen In hat afgeloopen jaar gebruik maakten van voorwerpen dar vereeatging. Uit het verslag van den pennii ter. den heer G. van IJzeren, blaat nfmtee- laak, dat beter om te wachten. Je zult hem toch vroeg of laat ontmoeten sn dan kan ja altijd nog. Ze zweeg plotseling, verbaasd over haar eigen woorden. Daar zat ze waar achtig te beredeneeren hoe den eenen man den anderen zou kunnen dooden. Maar die eene man waa een laffe moor- denaarl Hij had Salem waarschijnlijk verrast en bem vanuit een veilige schuilplaats doodgeschoten. En hij zou met al de anderen hetzelfde doen.Fa- tuma, het kind, Rimington en mieiohlen haarzelf ook, want zooala Rimington al gezegd had, ale een misdaad als deze eenmaal begonnen waa, dan moest bij volgehouden worden tot het laatste toe, wilde de moordenaar zelf veilig zijn. En een huivering ging door haar hean toen ze bedacht wie de man kon zijn. Van Jules Legrand kon men allea verwach ten, maar het waa moeilijk Mannering van dit allee te verdenken. En tooh was het niet onmogelijk, na alles wat sa ge hoord had. Rimington'a stam stoorde haar over peinzingen. We zullen toch iets moeten doem. We kunnen hier niet den heelea tijd blijven. Die schurk zou wel eans niet al leen kunnen zijn. Ala er meer zijn en u beginnen het boech aan dezen kant ta doorzoeken, dan zijn za erbij- En Fatuma.hat kind, wat moe ten die beginnen? Ik geloof niet dat we ons ovar hen bezorgd hoeven ta maken. Die schurk door JAN KIJKUIT. Over sluipmoordenaars en over den oorlog in Alblas- serdam. Van de redactie van de Schoonhoven- eche Courant heb ik een brief gekregen en tante, maar vooral Jod, waren bran dend nieuwsgierig wat er wel in kon staan. Ik las den brief rustig door, keek eens naar de vragende gezichten van mijn geachte familieleden en vouwde daarop het schrijven kalm op. „Zoo Jan," informeerde tante, „heb je een brief uit Schoonhoven?" „Ja, tante." „Staat er wat bijzonders in," vroeg Jod. „Natuurlijk," antwoordde ik, „ze schrijven me niet over de malaise of over 't weer." „Zeker een geheime opdracht," brom de Jod tegen tante. „Neen, een geheim ifl 't niet, want het komt in de courant, maar voor ik er over ga schrijven moet ik eerst advies vragen aan Ik keek hen om beurten raadselachtig aan. „A&an....", herhaalde ik, „aan een rechtsgeleerde." „Aha," riep Jodkicus verheugd, „ik ben tot je dienst." „Neem me niet kwalijk, Jod, jij bent nog geen rechtsgeleerde, jij moet het nog worden en als je zoo doorgaat dan wordt je het nooit. Maar misschien heb je toch wel eens iets geleerd of gelezen over het geval, waarover ik schrijven moet. De redaotie schrijft me namelijk dat het nogal eens gebeurt, dat de een of ande re onbekende een verloving*- of onder- trouw-advertentie inzendt, onderteekend met den naam van den verloofde of bruidegom, terwijl er van zoo'n verloving of ondertrouw niets waar is. De men schen, die zulke laffe grappen uithalen, doen dat natuurlijk om een of twee van hun dorpsgenooten een kool te stoven. Zoo heeft de Schoonhovensche Courant deze week er weer een gehad, waarin de ondertrouw werd aangekondigd. De ad ministratie is^Br ny 'al wat op bedacht en kijkt zulke brieven eerst eens goed aan. Zoo heeft ze dan nu gezien dat de vorm van den brief een beetje verdacht scheen. Zij informeerde ter plaatse en vernam toen dat er van zoo'n onder trouw njets waar was „Wat een gemeene streek om te pro- beeren op zoo'n achterbaksche manier oen paar menschen te bekéadden, want natuurlijk zit er zoo iets achter," zei tante. „Ja, dat is zoo," ging ik voort. „Het was hier een bejaard man, bij wien een meisje als dienstbode werkt. Nu wil'de administratie voortaan zulke gevallen altijd in handen van de justitie geven. Er kan dan uitgezocht worden wie ver dacht zou kunnen worden de schrijver te zijn en dan heeft de justitie wel mid delen om bewijzen te vinden. Kan zoo'n laffe .verborgen briefschrijver no/al ge straft worden, Jod?" „Dat zou ik meenan," sprak Jod vol overtuiging. „Hij is strafbaar voor ver schillende dingen, ten eerste voor het valschelljk onderteekenen van den brief, ten tweede voor het doen van een val- eche opgave, ten derde voor smaad schrift, ten vierde voor het verduisteren van staat, ten vijfde voor 't benadeelen in eer en goeden naam en dan kunnén de betrokken personen natuurlijk ook FEUILLETON HET MEISJE IN DE WILDERNIS. 37 U bent werkelijk een wonder, fluis terde hij «acht en zijn zachte, vertrou welijke fluistertoon deed Honor's hart sneller kloppen. Een wonder? fluisterde zt verward terug. Waarom? Waarom? Omdat U en Uw moed me uit die ellendige brand gered hebben. Moed? Ze begon zacht te lachen sn zei geringschattend: Als U eens wist hoe angstig ik was toen Juma en de anderen wegliepen, zoudt U het woord moed heusch niet ge bruiken. Ik was doodsbang Doodsbangl Hij lachte even zwak. Dat weet ik nog zoo net niet. Weet U wel dat U gewoon tegen me schreeuwde? Ze wist het maar al te goed. Ze herinnerde zich haar plotselinge heftig heid, maar had er absoluut geen berouw van. Ik had U w el door elkaar kunnen schudden, antwoordde ze. Ik wae zoo woedend over dien idioten onzin van U Hij lachte niet. Ik waa wanhopig en angstig om U, antwoordde hij heescli Ik zag U in die vlammen brandend. Ik wilde niet de schuld zijn van Uw dood. Dus had U mij willen redden en zrlf verbranden? viel ze hen. in de redo Beter datdan dat U ook.. Weet U, totdat Salem kwam had ik een ellendig gevoel alsof ik beelemaal in el ke ar zou schrompelen. Ik kon ternau wernood meer zien.. en alles draaide voor mijn oogen. Maar ik moest wel.. om U. Was het om.... mij! fluisterde «e zacht Ja, om UI antwoordde hij. En niet.... niet voor het kind? nog een schadevergoeding van hem eischen." „Als ik zoo'n vent te veroordoelen had, dan ging hij er zeker voor een jaar in," riep tante driftig. „Ik vind zulke dingen smerig. De menBchen aan de krant kunnen toch ook niet van elke advertentie gaan vragen of die wel echt ie." „Als 't waar is wat Jod zegt," merkte ik op, „en er wacht zoo'n sluipmoorde naar een flinke straf, dan zal het na een veroordeeling niet meer gebeuren." „Sluipmoordenaar is een goede naam," viel tante bij, „het ie iemand die uit een verborgen hoekje een anders eer pro beert te vermoorden. Ach, ach, dat de menschen elkaar het leven toch zoo moeilijk maken. Wat zouden we een goed leven kunen hebben als alle men schen waren, zoo&ls Tante wiat niet wat verder te zeggen „Toe maar, tante," moedigde ik aan, „zeg u het maar; „zooala ik", wilde u zeggen." „Jullie moeten niet vergeten dat er oneenigheden kunnen komen, ook al pro beer je nog zoo om die te vermijden- Daar heb je nu bijvoorbeeld^ die kwestie in Alblasserdam, die pas weer in den raad is behèndeld. Daar bestaat tus- schen den burgemeester en den secreta ris een verhouding ongeveer als tusschen China en Japan; er is wel geen oorlog, maar het scheelt toch een heel klein beetje, 't Lijkt er sprekend op. De beide ambtenaren groeten elkaar niet, spreken natuurlijk niet meer tegen elkaar dan noodig is en vermijden elk contact. Dat is voor geen van beiden prettig, maar het minste prettig is dat voor de ge meentenaren, want ik behoef jullie niet te vertellen hoe de belangen van de ge meen^ er onder moeten lijden all de twee leidende ambtenaren niet kunnen samenwerken. Die ruzie tusachen burge meester en secretaris kost de gemeente handen vol geld. Dat is zeker." „Waar zei je dat het was?" vroeg ik. „In Alblasserdam," antwoordde Jod. „Wel man, daar heb ik pas over ge schreven. Laat eene zien, in de krant van 8 Januari, toen heb ik verteld wat we hier besproken hadden over den ach terstand op de secretarie in Alblasser dam. Geen notulen, geen begrooting, al les ver aohter. Daar heb je 't al. Dat komt uif die langdurige ruzie voort. Het wordt daar een dertigjarige oorlog." „De raad heeft er zich nu ook mede bemoeid, maar wat kan die er aan doen?" vroeg Jod. „Ze kunnen er over praten en ze kunnen het betreuren en ze kun nen zeggen dat Piet schuld heeft of dat Jan schuld heeft, maar laat ze eens pro- beeren om twee menschen die een hekel aan elkaar hebben als een nieuwe jas aan een pikvlek tot goede vrienden te maken." „MaaT Jod," vroeg tante, „er bestaat tegenwoordig toch immers zoo iets als een rijkebemiddelaar? Kunnen ze die daar niet eene op afzenden?" „Neen, tante," antwoordde Jod glim lachend, „die ie weer voor een ander soort van ruzies, voor oneenigheden tusschen patroons en werklieden." „Nou dan," zei tante op een veron gelijkten toon, „de burgemeester ie toch zeker de patroon en de secretaris is toch zijn ondergeschikte. Dan kan toch zoo'n rijkevredeetichter du» daar ook wel zijn werk doen." „Neen tante, dat gaat niet. Die treden alleen op bij arbeidsconflicten, bij sta kingen." Goede hemel, ik heb geen seconde aan het kind gedacht; zei hij verbluft over zijn eigen vergeetachtigheid. Maar zij begreep, misschien beter dan hij, wat die vergeetachtigheid beteekende. Ze voelde zich plotseling heel nederig en onwaardig en haar stem klonk heel «acht toen ze terugfluisterde. Dan ie het mijn schuld. Ik.... ik maakte dat U het vergat. Uw echuldl zei hij heftig. U hebt geen schuld in niets. Hij maakte met zijn arm een gebaar als om haar te verdedigen en sloeg haar per ongeluk op den arm, zoodat zij een zachte kreet uitte. Kijk nu, zei hij berouwvol, wat een onhandige kerel ik ben. Ze lachte zacht en legde haar hand op zijn arm. U hoeft heuech niet zoo Met een plotselinge beweging had hij haar hand gegrepen, toen boog hij zijn hoofd en drukte zijn lippen erop in een lange kus. Ze bewoog zich niet en trachtte ook niet haar hand terug te trekken. Toen hoorde ze opeens zijn stem, heusch en onzeker: Wilt U me vergeven? Ik had dat niet moeten doen. Ikik waz mezelf niet. Uw nabijheid Wat het dat alleen? vroeg ze, trachtend haar teleurstelling te verber gen. Alec Rimington hoorde de klank in haar stem en hij begreep. Er klonk een lach in zijn stem, toen hij zei: Er ie meer dan dat veel meerl Moet ik het werkelijk zeggen of begrijp je het zoo wel? Ik geloof van welwanneer..? —-Van het oogenblik af waarop je mijn kamp kwam binnenloopen, toen ik je bewusteloos in mijn armen hield. Ik voelde dadelijk dat we bij elkaar hoor den en je verhaal maakte me wanhopig, want ik dacht dat ja Mannering's ▼jouw waa «a au,.,, „Laat de secretaris dan gaan stakes, dan kunnen ze dien vredesengel laten komen." „Neen, dat geeft allemaal niks," zei ik. „Zoo'n druk van boven af zou toch niets geven. Ik heb een beter plan. De slechte verhouding tusschen burgemees ter en secretaris kost de gemeente veel geld, dat is vast. Laat de raad nu zeg gen we besteden een flinke som voor een vroolijk diner, waaraan deelnemen de raadsleden en de burgemeester en secre tarie. Vóór het diner krijgen die twee gelegenheid om op de beurt hun hart uit te storten en alles te vertellen wat ze tegen elkaar hebben. Als ze hun gemoed tot den bodem hebben ontlast, krijgen ze elk een glas champagne en ze zeggen Zoo zeker als er nooit meer iets van dit kostelijke vocht terug zal komen in de druiven, zoo zeker zal er tusschen ons nooit meer over ruzie's gesproken worden." Dan drinken ze het glas leeg en het gezelschap gaat dineeren, waarbij alle raadsleden om beurten een harte lijke toespraak moeten houden op de roede hoedanigheden van burgemeester en secretaris en deze twee op de voor treffelijke eigenschappen van de raads leden. Dan gaan ze diep in den nacht naar huia, de gemeente-politie kijkt een andere kant uit als het luidruchtige ge zelschap door Alblasserdam kuiert en tien volgenden dag wordt bekend ge maakt dat deze ontwapenlngsconferen- Me volkomen geslaagd is." „Ja," besloot Teun, „maar dan moe- 'en ze er nog bij bepalen dat als die twee weer ruzie krijgen er op hun koe ten een tweede diner gegeven wordt." door J. DE KLEIN. Nog 'n paar minuten, dan vertrok da trein. De kans waa groot, dat hb de coupé alleen voor zioh zou hebben. Geen overbodige weelde in de gegaven om standigheden. Pedro waa doodop van de slaap en als hij eena lekker kon dutten, zonder vrees voor 't étui De trein floot al, toen deze hoop in rook vervloog, want 't portier werd opengerukt en 'n heer van middelbaren leeftijd stapte vlug in. Hij wenaohe Pe dro goeden dag en ging tegenover hem zitten. Pedro nam hem scherp op. Geen athleet, maar toch wel 'n stevige kerel. Enfin, hij zou op z'n hoede zijn. De trein floot en vertrok. Meteen stond de nieuw binnengekomen* op, reikte Pedro de hand en zei: „U hebt natuurlijk wel 'n beetje be hoefte aan 'n slaapje, meneer Pedro. De markies heeft me 'n telegram gezonden om van Madrid af voor uw veiligheid te zorgen." „Wie bent u, als ik vragen mag?" De toon van Pedro'a vraag was alles behalve vriendelijk. Of de man sprak de waarheid en dan vond Pedro 't maar zoo zoo, dat de markies hem de koetbare iuweelen maar half had toevertrouwd, of de „beschermer" was 'n gewiekste zoo ver. „Vicente, Inspecteur van de Ma/dri- leenach# politie", zei de heer, terwijl hij hem z'n kaartje gaf. „Zet het étui maar ceruat naast u neer en gaat u onder zeiltenzij u m* niet vertrouwt." „Daar heb lk geen reden voor en even min voor 't tegendeel", mteende Pedro fi losofisch. „Juist, meneer Pedro, maar mlasoWon kan dit u overtuigen." De inspecteur Hij kuste haar hand weer en zij fluis terde: Wat moet je me wispelturig vindenl Neen, zei hij, alleen maar mooi en heel moedigi Denk je dat ik kan vergeten dat je voor mij die brand ge trotseerd hebt? Toen lachte hij jongens achtig: Ik heb nooit eerder de hand van een vrouw gekustl Ze zei niets, ze was diep ontroerd. En waren woorden wol noodig? Ze was heel dicht bij hem en haar hart klopte wild Het was haar alsof hij het hooren moest en begrijpen wat zij niet onder woorden kon brengen. Zijn hand liet de hare loe en glipte om haar heen, tot ze weer, zooals al eens eerder, de warmte van zijn hand op haar arm voelde. LiefBte fluisterde hij zacht an overnjand door ontroering. Liefste... Hij boog zijn hoofd naar het hare en ze hief zwijgend haar gezicht op. Hij kuste haar, toen hoorde hij opeens in de duisternis een onderdrukte snik. Je huilt, «ei hij en er klonk ieta angstige in zijn zacht fluieterende item. Heb ik me vergiet? Heb ik meer ver wacht, dan ik had moeten doen? Je verwacht misschien dat iemand alleen van verdriet schreit endat ia een groote vergissing. Haar gezicht was weer naar het zijne opgeheven; hij vergat alles voor de uit drukking van oneindig vertrouwen en ge luk die hij erop zag. Liefste, hou je Toen klonk door de stilte van het woud de scherpe knal van een geweer schot en dadelijk daarna een kreet van doodsangst en pijn. Honor klemde zich angstig aan |iem vast en hij drukte zijn arm beschermend om haar heen. Wees stil, fluisterde hij. Niete zeg gen. Toen mompelde hij, meer tegen zichzelf dan tegen haar: Hemel, dat was Salem! XVII. Lang bleven ze etil ,ln dezelfde hou ding zitten, gespannen luisterend. Een maal leek het hem of hij heel in de verte ieta hoorde bewegen en hij leunde luis terend voorover. Wat is er? fluisterde Honor. Niete, fluisterde hij geruststellend. Iets heel in de verteeen dier of zooiete, denk ik. Haar oogen, die nu gewend waren aan de duisternis, zochten zijn gezicht en ze zag dat er een angstige uitdruk king op wae. Ben je angstig voor het kind? vroeg ze plotseling. Ja en voor de anderen! Die ellen deling zit ons den heelen tijd op de Mo len. En ik geloof zeker dat hei hem in de eerste plaats om het kind te doen is. Ze had graag willen weten waarom en was op het punt om ernaar te vragen. Maar ze hield haar woorden in, zo wil de wachten tot hij haar uit zichzelf Rijn vertrouwen zou geven. Even zwegen ze beide en toen zei Rimington: Ik moest er eigenlijk op uit om die ellendeling te pakken zien te krijgen. Neel Neel Dat zou je niet kunmm. Ik zou nog liever zelf gaan. Jij? Liever dan dat jij ging. Ik kan me tenminste bewegen zonder hulp. Salem heeft je op zijn rug hierheen gedragen. En nu is hij doodtrouwe ke rel! Plotseling was al zijn schijnbare kalm te verdwenen, hij mompelde een paar kernachtige uitdrukkingen en keek «om ber het donkere woud in. Ale ik dien laffen moordenaar ooit ontmoet. Ja, maar nu kan het niet, ant woordde Honor haastig. En je moet be denken dat hij waarschijnlijk op zoek naar jou li. Ala hij je verraet.en «a.... Je moet het niet doen. 't Ie veel schijnt hen niet ontdekt ta hebben tn Fatuma en de dragers kunnen zich beter redden in het bosch dan een blanke. Hat kind ia veilig bij Fatuma. Za zullen waarschijnlijk naar mijn kamp bij het meer gaan en daar moetan wij ook zien te komen. Ala we zoo gauw mogelijk weg kunnen gaan kunnen we er morgen to gen een uur of twaalf zijn. (VFartt ▼•rrtlfl)

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1932 | | pagina 3