KOUDIJS FILM
JAI1 BROUWER
207» Korting
„Aurora"
Eerste Schooniiseeiisciie Auio-Besieidiensi
IEE LEIERTIAAI
Brillen
IAIBELSDRUIUIERIs';
7
9 Mn
Coöperalieve Boerenleenbank
GORINCHEM
Aanbesteding:
HEEREIM
pluimveehouders; de
I
Duizenden rollen Behang y!
Behang vanaf S cent per rol
van Bondsuitgaven en Bondsartikelen
en Lezing met Lantaarnprojecties
Alle Verfwaren 30% verlaagd
Ie Ouderkerk a.d. IJssel.
STOOM- EN
VERFPRIJZEN
Zonnewarmte 's winters in huis
Alleen met Anthradet
Bouwen van een
Woonhuis
te Schoonhoven
Gele Sjalotten
Onze lezers
Onze adverteerder!
Het Bulgaarsche Leger nam onlangs
Zware, Vergel ij kende
Proefnemingen
D\1 IS
UW NIEUW KARPET
SPECIAAL TAPIJT-, BEDDEN- EN MEUBELHUIS
HOOGSTRAAT 204-212, BEIJERLANDSCHELAAN 72-78
SCHIEDAM: BROERSVEST ROTTERDAM
Steeds het nieuwste in
Gediplomeerd Opticiën
■K;l5':
Plaatselijk Nieuws.
Van Rondom
Mengelwerk.
Er in gevlogen.
eCRSTI BLAD
1n i
NIBUWBBLAP VOOH IUID-MOLLAWD AN UTH1CHT, »choon>m».ii.cti. Cour.nl
I 1MB.
dra«lt 18 Februari Ir
de Zaal «OSKAM» te
Schoonhoven.
WIJ HElfBEN ONTVANGEN
nftBBGn unnnnHtn i
Linnen, Glas an Qrondpaplar, Plaksel ena. enz.
Gratis Eta of mooie Gravure.
A.N.W.6., Toeristen-
bond voor Nederland
Sanleenslellisag
OP 18 riBR.TI SCHOONHOVIN
d« avondi Ie I uur In de groote Zaal van het Nutigebauw
Een beperkt aantal ultnoodlgl n ga k aa rle n zijn nog
bij den Consul, den Heer H. A. SCHREUDER, verkrijgbaar.
OOhMOVEh
Grondverf SO70 cl. K 0. ülensverf 00- 90 cl. h.0.
Vernissen Lakken Deilsen Politoer - Kwasten enz,
Alle maten Glaa. - Ook aannemen van Glaa-,
Behang* en Sohildcrwerken.
UI rBRnlOIINIG
Aan belanghebbenden worul kennis gegeven, del alle In-
geleverde Boekjes kennen worden nlgrhnald.
Zl), die hun Boekin nog nlel bibben Ingeleterd, worden
drlsgntd verzocht zulks alsnog ten spoedigste Ie doen.
HET BESTUUR.
Tot fl Maart
20-/. KORTlixO OP ALLE
CHEMISCHE WASSCHERIJ
EN VERVERIJ
I
SCHUTTERSGRACHT
TELEFOON No. I2S
OVERAL AGENTENIII
Prijzen vanaf f 1.70—f 3.BO par H.L.
FRANCO IN SiaOPLAATS.
Aanbevelend,
I GEBR. VAN BRUINESSEN
Oud* Hoven 18 - - T*l. 89 - - Schoonhoven
SCHOONHOVEN
Ma vt 11irhui 38
lelef. 94
GOUDA
l urfmaiki 1
Telef 2534
ioe verse.
AMSTERDAM
Spuistraat 73
Telef. 46248
VANAF MAANDAG IS FEBRUARI 1932
alle werkdagen (behalve Zaterdag) reohtetreekeche
Autodien at vanaf Sohoonhoven naar: AmmerStol,
Bergambacht, Stolwijk, Oouda, Bodegraven, Alphen ad Rijn,
Ter Aar, Nieuwveen en tusschengelegen plaatsen.
Vlug - Billijk Accuraat
Oratla Dienstregeling veikrijgbaar
Veitrek van Schoonhoven naar AmMerdmn des Maandags 6 uur v.m.
overige dagen 9 uur v.m.
Verliek van Amsterdam alle dagen 5 uur n.m.
De ondernemer, H. i. ESHUIS.
V. d, HeerL KAASSCHIbTt-R
In pcrceelen en masaa op
25 Februari 1932,
dei n.m. 3 uur in Hftlel „A LA
STATION 1 te SCHOONHOVEN.
Bestek en Teekenlngen veikrijgbaar
k f 4.— (reat. f 2.—) in genoemd
llótei vanaf 16 Februari en bij
den Architect,
W. VAN DER LAAN,
Papendiecht, Veeidaiu.
VAISI DRIEL
Rechtskundig Adviseur
Goudsche Kijweg 91c. (over de
i/EEMARKT) te Holterd m, behan
delt alle ADVOCAAT NOTARIS en
DEURWAARDERSZAKEN, Helling
kwesties, maakt hoedelscl e dingen
vennootschappen Koopakten,
Uequeiten.enr. Hlllljk tarief Vlugge
afdoening. Kantoor tot 9 uur n.m.
Advies f I. (Ook per brief).
GEVRAAGD:
Schoon en droog. Prijs 4 gulden
per 100 K.Q. door L. VAN Dl-N
NHIVHI Lz Stolwijk. Kerknlein
koop*n bl|
m*f vrachtohaasls van verschillend Pransch,
Engelsch, Dultach. Italiaanach, Czecho-Slovaaksch
en Amerikaanach fabrikaat, waarvan enkel* ook in
Holland z**r bekend zijn. Het resultaat vindt man in
onderstaand puntenlijatje.
CITROEN 3-TON
MERKEN A-B-C-D-E-f-G
*4- m
•oagttt UMUi puRttR 2628
AtftUl pttftWn
iMMhaii 2121.2 n 2I8S.S
Mmit» «lijtaga
Or ahiuit »frdtn m «r
'oagtU (Mill paatM 4471.1
Aaatai puftlftft «sripftrMNto
IiiimHm 4181 4448.2
4tM
Hmvjit# ii tl' ounftft 7000.6
S2S4.2 'ftl 8848.6
Op grond van d.i. r.tuli.i.n, w«roan«r dan ook uiUluilond Cltrodn o-Cgi..oha«i. bo.taM
0 Overtuigt U er zelf ook eena van: de Zasey llnd*r
t Citroén Chassis, voor 3 Ton bruto of voor Autobussen
23-26 zitplaatsen, zijn degelijker en veiliger gebouwd
en hebben meer laadruimte dan da maeate ander*
ehaasia van aanzienlijk hoogeren prijs.
N.V. AUTOMOBILES CITROEN - AMSTERDAM
OFFICIEELE CITROËN-AGENTSCHAFPEN:
GOUDA: N. N00RDEGRAAF - KLEIWEG 12
GORINCHEM: C. R0MEYN Zn. - EIND 40
het is in elk opzicht beter dan elk
ander karpet van dien prijs
het is een karpet, dat U nergens an
ders vindt; iets nieuwsen modern
in één woordhet is een karpet van
de Klerk en daaromdeugdelijk,
onverslijtbaarbillijk in prijs I
41.41. de KLERKS
285
Foto Nleitadt
Interieur foto's der Gv*oote
Kerk bij ons verkrijgbaar.
Losse afdrukken f 0 35
Op groot carton f 0.95
Ouds Havsn 1 Schoonhoven
- in
Drog. „HET GROENE KRUIS"
Kleiweg 91 - Gouda.
ZANGPLATEN
„DE POTTEM A N"
bind - Ourcum.
groote keus
Lat op d. Hoog
aongez.tt. v..ran EEEEr:
MOR TqohinCHEM
ZUSTERHUIS 6
DRUKKERIJ
ut.a. UAn noaien. scuoohhoueh
TWEEDE BLAD
NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT, Schoontlo.nnKh» Courant
TWIJDAft 13 FEBBMABl 1MB.
DE B0ERENDEM0NSTRATIE TE 'S-GRAVENHAQE.
ï&Mrr.+ S"-' 'Sj
Dt zwaargetroffen boeronatand,
Uit alle streken van ona land,
Ging eindelijk^ dus, wmchtenamoe
Eena naar da" Real den tia to*.
Het Boeren-Crieie-Gomité
Riep allen op: doet meal doet maal
De hooggeategen crialavloed
Ontneemt den menaohen alia moed.
Het water etljgt ze tot den mond,
En velen reeds verloren grond.
Een noodkreet klinkt door Nederland:
Wie biedt ter redding hier de hand?
Helaas, wanneer men aegt „Don Haag"
Dan denkt men dadelijk aan „traag'
Zoo ging het reeds zoo vaak den boer,
Dia dit, zaer tot zijn spijt ervoer,
't Scheen, dat men in die groote stad,
Het platteland te vaak vargat.
't Belang van Neerlande' boerenstand.
Ia het belang van 't heele land.
Als het den boer wat beter gaat.
Ia dat tot heil van heel den Staat.
Maar ale hier hulp nog baten «al
Dan eischt het spoed, ja d a t vooral.
reikte Pedro 'n telegram toe. Pedro's
meester, de markies de Subolga, gaf den
inspecteur daarin last, Pedro van Ma
drid af te geleiden, daar hem ter oora
was gekomen, dat de bende van Klaver
aas een poging wild* wagen om da ju-
weelen gedurende het vervoer te bemach
tigen.
Pedro gaf zioh gewonnen en erkends 't
volmondig. Maar 't ktui hield hij in
handen, wakend en slapend, zei hij. Dat
had hij den markies moeten baloven, toen
hij op reia ging.
De reia duurde lang en Pedro had
veel moeite om niet aan den slaap toe te
geven, 't Aanlokkelijk aanbod van den
inspecteur om te gaan dutten met 't
hoofd op 't étui, terwijl de ander da
waoht hield, leek Pedro te gewaagd
„We zullen in Oviedo overnachten,
voor we verder gaan naar 't kasteel,
«telde Pedro voor. „We dineenn samen
en ik ga vroeg naar bed."
De inspecteur had geen bezwaren ts-
gen deze regeling. Of het étui èen dag
vroegeT of later ter bestemder plaatao
werd afgeleverd, was bijzaakI Mits de
inhoud maar veilig werd overgebracht,
dat begreep hij.
Te Oviedo aangekomen, begaven beide
heeren zich naar het stationshotel. Za
gebruikten er samen het diner en dron
ken een stevig glaa wijn. Maar even had
Pedro zich in zijn kamer verfrischt.
Toen hij aan tafel kwam, legde hij het
étui naaat zich neer aan de rechter
hand
Hij werd in zijn bed wakker geschud
door twee politiemannen. Eerst kon hij
zich weinig herinneren. Hij had leelijk
hoofdpijn.
„U bent er in gevlogen, meneeT Pe
dro," meende een der reoheroheure.
„Met Klaveraas moet u geen glaasjes
wijn drinken, als u dingen van waards
hebt over te brengen. Hij ia mat uw étui
verdwenen en wa kwamen 'n halve mi
nuut te laat."
„Hij mag 't houden," zei Pedro glim
lachend, terwijl hij da dekena aan hat
voeteneind opaloeg en daarna da matras
opliohtte. In een hoek van het ledikant
lagen da juweelen.
„Wiat u, dat 't Klaveraas was?"
vroeg de rechercheur met een zweem ran
bewondering voor den man, die ar in
geslaagd was «en dar gevaarlijkste
gauwdieven om den tuin te ledden.
„Ik had ar 'n itda* van. Waat u waar
om?"
„U kende zijn signalement natuur-
IHik."
„Toch niet, nooit zijn portret gaaien.
Mauw wel zag ik, dat het telegram, waar
in hij z'n opdraoht gekregen had, niet
uit Oviedo kwam. Hij had veraulznd den
naam van de plaats van afzending te
veranderen. Er «tond nog Madrid op."
„Maar waarom hebt u de Ju weeion
niet bij ona op 't politiebureau gebracht?"
,Met de kans, dat hij m* op 't laatste
moment nog een Tevolverkogel door m'n
klieren zou Jagen? Dank u. Er zat nieta
andere op. Of 'k had da vlucht moeten
nemen en dat vond ik toch wel 'n beetje
kinderachtig. In leder geval heb lk 'm
nu 'n tegenvaller bezorgd, dia haan h*o-
gen zal."
Hit Groani Kruis.
Arkal. Da afdeeling Hat Groent Krula
hield Dinsdag haar jaarvergadering in
helt Vereeniginigagebouw j,Oaina".
De voorzitter deelde, na welkomst
woord, mede, dat het ledental verleden
jaar 213 bedroeg en thans 241. Da g#-
plantsto verb&ndtroanmele hebben reeds
goede diensten bewezen. Gehouden werd
eon curaus in E.H.B.O., waaraan 22 per
sonen deelnemen en dia dan volgendan
winter wordt voortgezet.
Besloten la tot aankoop van aan iuur-
etofapparaat. Van da varaaaiging „Odl-
na" werd f ft reductie ontvangen.
De notulen, door den secretaris, dan
heer P. den Beaten gelezen, werden on
veranderd vastgesteld. De aeorataria
deelde o a. mede, dat 68 personen In hat
afgeloopen jaar gebruik maakten van
voorwerpen dar vereeatging.
Uit het verslag van den pennii
ter. den heer G. van IJzeren, blaat
nfmtee-
laak, dat
beter om te wachten. Je zult hem toch
vroeg of laat ontmoeten sn dan kan ja
altijd nog.
Ze zweeg plotseling, verbaasd over
haar eigen woorden. Daar zat ze waar
achtig te beredeneeren hoe den eenen
man den anderen zou kunnen dooden.
Maar die eene man waa een laffe moor-
denaarl Hij had Salem waarschijnlijk
verrast en bem vanuit een veilige
schuilplaats doodgeschoten. En hij zou
met al de anderen hetzelfde doen.Fa-
tuma, het kind, Rimington en mieiohlen
haarzelf ook, want zooala Rimington al
gezegd had, ale een misdaad als deze
eenmaal begonnen waa, dan moest bij
volgehouden worden tot het laatste toe,
wilde de moordenaar zelf veilig zijn. En
een huivering ging door haar hean toen
ze bedacht wie de man kon zijn. Van
Jules Legrand kon men allea verwach
ten, maar het waa moeilijk Mannering
van dit allee te verdenken. En tooh was
het niet onmogelijk, na alles wat sa ge
hoord had.
Rimington'a stam stoorde haar over
peinzingen.
We zullen toch iets moeten doem.
We kunnen hier niet den heelea tijd
blijven. Die schurk zou wel eans niet al
leen kunnen zijn. Ala er meer zijn en u
beginnen het boech aan dezen kant ta
doorzoeken, dan zijn za erbij-
En Fatuma.hat kind, wat moe
ten die beginnen?
Ik geloof niet dat we ons ovar hen
bezorgd hoeven ta maken. Die schurk
door JAN KIJKUIT.
Over sluipmoordenaars en
over den oorlog in Alblas-
serdam.
Van de redactie van de Schoonhoven-
eche Courant heb ik een brief gekregen
en tante, maar vooral Jod, waren bran
dend nieuwsgierig wat er wel in kon
staan. Ik las den brief rustig door, keek
eens naar de vragende gezichten van
mijn geachte familieleden en vouwde
daarop het schrijven kalm op.
„Zoo Jan," informeerde tante, „heb je
een brief uit Schoonhoven?"
„Ja, tante."
„Staat er wat bijzonders in," vroeg
Jod.
„Natuurlijk," antwoordde ik, „ze
schrijven me niet over de malaise of
over 't weer."
„Zeker een geheime opdracht," brom
de Jod tegen tante.
„Neen, een geheim ifl 't niet, want het
komt in de courant, maar voor ik er
over ga schrijven moet ik eerst advies
vragen aan
Ik keek hen om beurten raadselachtig
aan.
„A&an....", herhaalde ik, „aan een
rechtsgeleerde."
„Aha," riep Jodkicus verheugd, „ik
ben tot je dienst."
„Neem me niet kwalijk, Jod, jij bent
nog geen rechtsgeleerde, jij moet het nog
worden en als je zoo doorgaat dan wordt
je het nooit. Maar misschien heb je toch
wel eens iets geleerd of gelezen over het
geval, waarover ik schrijven moet. De
redaotie schrijft me namelijk dat het
nogal eens gebeurt, dat de een of ande
re onbekende een verloving*- of onder-
trouw-advertentie inzendt, onderteekend
met den naam van den verloofde of
bruidegom, terwijl er van zoo'n verloving
of ondertrouw niets waar is. De men
schen, die zulke laffe grappen uithalen,
doen dat natuurlijk om een of twee van
hun dorpsgenooten een kool te stoven.
Zoo heeft de Schoonhovensche Courant
deze week er weer een gehad, waarin de
ondertrouw werd aangekondigd. De ad
ministratie is^Br ny 'al wat op bedacht
en kijkt zulke brieven eerst eens goed
aan. Zoo heeft ze dan nu gezien dat de
vorm van den brief een beetje verdacht
scheen. Zij informeerde ter plaatse en
vernam toen dat er van zoo'n onder
trouw njets waar was
„Wat een gemeene streek om te pro-
beeren op zoo'n achterbaksche manier
oen paar menschen te bekéadden, want
natuurlijk zit er zoo iets achter," zei
tante.
„Ja, dat is zoo," ging ik voort. „Het
was hier een bejaard man, bij wien een
meisje als dienstbode werkt. Nu wil'de
administratie voortaan zulke gevallen
altijd in handen van de justitie geven.
Er kan dan uitgezocht worden wie ver
dacht zou kunnen worden de schrijver
te zijn en dan heeft de justitie wel mid
delen om bewijzen te vinden. Kan zoo'n
laffe .verborgen briefschrijver no/al ge
straft worden, Jod?"
„Dat zou ik meenan," sprak Jod vol
overtuiging. „Hij is strafbaar voor ver
schillende dingen, ten eerste voor het
valschelljk onderteekenen van den brief,
ten tweede voor het doen van een val-
eche opgave, ten derde voor smaad
schrift, ten vierde voor het verduisteren
van staat, ten vijfde voor 't benadeelen
in eer en goeden naam en dan kunnén
de betrokken personen natuurlijk ook
FEUILLETON
HET MEISJE IN DE WILDERNIS.
37
U bent werkelijk een wonder, fluis
terde hij «acht en zijn zachte, vertrou
welijke fluistertoon deed Honor's hart
sneller kloppen.
Een wonder? fluisterde zt verward
terug. Waarom?
Waarom? Omdat U en Uw moed
me uit die ellendige brand gered hebben.
Moed? Ze begon zacht te lachen sn
zei geringschattend:
Als U eens wist hoe angstig ik was
toen Juma en de anderen wegliepen,
zoudt U het woord moed heusch niet ge
bruiken. Ik was doodsbang
Doodsbangl Hij lachte even zwak.
Dat weet ik nog zoo net niet. Weet U
wel dat U gewoon tegen me schreeuwde?
Ze wist het maar al te goed. Ze
herinnerde zich haar plotselinge heftig
heid, maar had er absoluut geen berouw
van.
Ik had U w el door elkaar kunnen
schudden, antwoordde ze. Ik wae zoo
woedend over dien idioten onzin van U
Hij lachte niet. Ik waa wanhopig
en angstig om U, antwoordde hij heescli
Ik zag U in die vlammen brandend.
Ik wilde niet de schuld zijn van Uw
dood.
Dus had U mij willen redden en
zrlf verbranden? viel ze hen. in de redo
Beter datdan dat U ook..
Weet U, totdat Salem kwam had ik een
ellendig gevoel alsof ik beelemaal in el
ke ar zou schrompelen. Ik kon ternau
wernood meer zien.. en alles draaide
voor mijn oogen. Maar ik moest wel..
om U.
Was het om.... mij! fluisterde «e
zacht
Ja, om UI antwoordde hij.
En niet.... niet voor het kind?
nog een schadevergoeding van hem
eischen."
„Als ik zoo'n vent te veroordoelen
had, dan ging hij er zeker voor een jaar
in," riep tante driftig. „Ik vind zulke
dingen smerig. De menBchen aan de
krant kunnen toch ook niet van elke
advertentie gaan vragen of die wel
echt ie."
„Als 't waar is wat Jod zegt," merkte
ik op, „en er wacht zoo'n sluipmoorde
naar een flinke straf, dan zal het na
een veroordeeling niet meer gebeuren."
„Sluipmoordenaar is een goede naam,"
viel tante bij, „het ie iemand die uit een
verborgen hoekje een anders eer pro
beert te vermoorden. Ach, ach, dat de
menschen elkaar het leven toch zoo
moeilijk maken. Wat zouden we een
goed leven kunen hebben als alle men
schen waren, zoo&ls
Tante wiat niet wat verder te zeggen
„Toe maar, tante," moedigde ik aan,
„zeg u het maar; „zooala ik", wilde u
zeggen."
„Jullie moeten niet vergeten dat er
oneenigheden kunnen komen, ook al pro
beer je nog zoo om die te vermijden-
Daar heb je nu bijvoorbeeld^ die kwestie
in Alblasserdam, die pas weer in den
raad is behèndeld. Daar bestaat tus-
schen den burgemeester en den secreta
ris een verhouding ongeveer als tusschen
China en Japan; er is wel geen oorlog,
maar het scheelt toch een heel klein
beetje, 't Lijkt er sprekend op. De beide
ambtenaren groeten elkaar niet, spreken
natuurlijk niet meer tegen elkaar dan
noodig is en vermijden elk contact. Dat
is voor geen van beiden prettig, maar
het minste prettig is dat voor de ge
meentenaren, want ik behoef jullie niet
te vertellen hoe de belangen van de ge
meen^ er onder moeten lijden all de
twee leidende ambtenaren niet kunnen
samenwerken. Die ruzie tusachen burge
meester en secretaris kost de gemeente
handen vol geld. Dat is zeker."
„Waar zei je dat het was?" vroeg ik.
„In Alblasserdam," antwoordde Jod.
„Wel man, daar heb ik pas over ge
schreven. Laat eene zien, in de krant
van 8 Januari, toen heb ik verteld wat
we hier besproken hadden over den ach
terstand op de secretarie in Alblasser
dam. Geen notulen, geen begrooting, al
les ver aohter. Daar heb je 't al. Dat
komt uif die langdurige ruzie voort. Het
wordt daar een dertigjarige oorlog."
„De raad heeft er zich nu ook mede
bemoeid, maar wat kan die er aan doen?"
vroeg Jod. „Ze kunnen er over praten
en ze kunnen het betreuren en ze kun
nen zeggen dat Piet schuld heeft of dat
Jan schuld heeft, maar laat ze eens pro-
beeren om twee menschen die een hekel
aan elkaar hebben als een nieuwe jas
aan een pikvlek tot goede vrienden te
maken."
„MaaT Jod," vroeg tante, „er bestaat
tegenwoordig toch immers zoo iets als
een rijkebemiddelaar? Kunnen ze die
daar niet eene op afzenden?"
„Neen, tante," antwoordde Jod glim
lachend, „die ie weer voor een ander
soort van ruzies, voor oneenigheden
tusschen patroons en werklieden."
„Nou dan," zei tante op een veron
gelijkten toon, „de burgemeester ie toch
zeker de patroon en de secretaris is toch
zijn ondergeschikte. Dan kan toch zoo'n
rijkevredeetichter du» daar ook wel zijn
werk doen."
„Neen tante, dat gaat niet. Die treden
alleen op bij arbeidsconflicten, bij sta
kingen."
Goede hemel, ik heb geen seconde
aan het kind gedacht; zei hij verbluft
over zijn eigen vergeetachtigheid. Maar
zij begreep, misschien beter dan hij, wat
die vergeetachtigheid beteekende. Ze
voelde zich plotseling heel nederig en
onwaardig en haar stem klonk heel «acht
toen ze terugfluisterde.
Dan ie het mijn schuld. Ik.... ik
maakte dat U het vergat.
Uw echuldl zei hij heftig. U hebt
geen schuld in niets.
Hij maakte met zijn arm een gebaar
als om haar te verdedigen en sloeg haar
per ongeluk op den arm, zoodat zij een
zachte kreet uitte.
Kijk nu, zei hij berouwvol, wat een
onhandige kerel ik ben.
Ze lachte zacht en legde haar hand
op zijn arm.
U hoeft heuech niet zoo
Met een plotselinge beweging had hij
haar hand gegrepen, toen boog hij zijn
hoofd en drukte zijn lippen erop in een
lange kus. Ze bewoog zich niet en
trachtte ook niet haar hand terug te
trekken. Toen hoorde ze opeens zijn
stem, heusch en onzeker:
Wilt U me vergeven? Ik had dat
niet moeten doen. Ikik waz mezelf
niet. Uw nabijheid
Wat het dat alleen? vroeg ze,
trachtend haar teleurstelling te verber
gen.
Alec Rimington hoorde de klank in haar
stem en hij begreep. Er klonk een lach
in zijn stem, toen hij zei:
Er ie meer dan dat veel meerl
Moet ik het werkelijk zeggen of begrijp
je het zoo wel?
Ik geloof van welwanneer..?
—-Van het oogenblik af waarop je
mijn kamp kwam binnenloopen, toen ik
je bewusteloos in mijn armen hield. Ik
voelde dadelijk dat we bij elkaar hoor
den en je verhaal maakte me wanhopig,
want ik dacht dat ja Mannering's
▼jouw waa «a au,.,,
„Laat de secretaris dan gaan stakes,
dan kunnen ze dien vredesengel laten
komen."
„Neen, dat geeft allemaal niks," zei
ik. „Zoo'n druk van boven af zou toch
niets geven. Ik heb een beter plan. De
slechte verhouding tusschen burgemees
ter en secretaris kost de gemeente veel
geld, dat is vast. Laat de raad nu zeg
gen we besteden een flinke som voor een
vroolijk diner, waaraan deelnemen de
raadsleden en de burgemeester en secre
tarie. Vóór het diner krijgen die twee
gelegenheid om op de beurt hun hart
uit te storten en alles te vertellen wat ze
tegen elkaar hebben. Als ze hun gemoed
tot den bodem hebben ontlast, krijgen ze
elk een glas champagne en ze zeggen
Zoo zeker als er nooit meer iets van
dit kostelijke vocht terug zal komen in
de druiven, zoo zeker zal er tusschen
ons nooit meer over ruzie's gesproken
worden." Dan drinken ze het glas leeg
en het gezelschap gaat dineeren, waarbij
alle raadsleden om beurten een harte
lijke toespraak moeten houden op de
roede hoedanigheden van burgemeester
en secretaris en deze twee op de voor
treffelijke eigenschappen van de raads
leden. Dan gaan ze diep in den nacht
naar huia, de gemeente-politie kijkt een
andere kant uit als het luidruchtige ge
zelschap door Alblasserdam kuiert en
tien volgenden dag wordt bekend ge
maakt dat deze ontwapenlngsconferen-
Me volkomen geslaagd is."
„Ja," besloot Teun, „maar dan moe-
'en ze er nog bij bepalen dat als die
twee weer ruzie krijgen er op hun koe
ten een tweede diner gegeven wordt."
door
J. DE KLEIN.
Nog 'n paar minuten, dan vertrok da
trein. De kans waa groot, dat hb de
coupé alleen voor zioh zou hebben. Geen
overbodige weelde in de gegaven om
standigheden.
Pedro waa doodop van de slaap en als
hij eena lekker kon dutten, zonder vrees
voor 't étui
De trein floot al, toen deze hoop in
rook vervloog, want 't portier werd
opengerukt en 'n heer van middelbaren
leeftijd stapte vlug in. Hij wenaohe Pe
dro goeden dag en ging tegenover hem
zitten. Pedro nam hem scherp op. Geen
athleet, maar toch wel 'n stevige kerel.
Enfin, hij zou op z'n hoede zijn. De trein
floot en vertrok. Meteen stond de nieuw
binnengekomen* op, reikte Pedro de
hand en zei:
„U hebt natuurlijk wel 'n beetje be
hoefte aan 'n slaapje, meneer Pedro. De
markies heeft me 'n telegram gezonden
om van Madrid af voor uw veiligheid te
zorgen."
„Wie bent u, als ik vragen mag?"
De toon van Pedro'a vraag was alles
behalve vriendelijk. Of de man sprak de
waarheid en dan vond Pedro 't maar
zoo zoo, dat de markies hem de koetbare
iuweelen maar half had toevertrouwd, of
de „beschermer" was 'n gewiekste zoo
ver.
„Vicente, Inspecteur van de Ma/dri-
leenach# politie", zei de heer, terwijl hij
hem z'n kaartje gaf. „Zet het étui maar
ceruat naast u neer en gaat u onder
zeiltenzij u m* niet vertrouwt."
„Daar heb lk geen reden voor en even
min voor 't tegendeel", mteende Pedro fi
losofisch.
„Juist, meneer Pedro, maar mlasoWon
kan dit u overtuigen." De inspecteur
Hij kuste haar hand weer en zij fluis
terde: Wat moet je me wispelturig
vindenl
Neen, zei hij, alleen maar mooi en
heel moedigi Denk je dat ik kan
vergeten dat je voor mij die brand ge
trotseerd hebt? Toen lachte hij jongens
achtig: Ik heb nooit eerder de hand
van een vrouw gekustl
Ze zei niets, ze was diep ontroerd. En
waren woorden wol noodig? Ze was heel
dicht bij hem en haar hart klopte wild
Het was haar alsof hij het hooren
moest en begrijpen wat zij niet onder
woorden kon brengen. Zijn hand liet de
hare loe en glipte om haar heen, tot ze
weer, zooals al eens eerder, de warmte
van zijn hand op haar arm voelde.
LiefBte fluisterde hij zacht an
overnjand door ontroering. Liefste...
Hij boog zijn hoofd naar het hare en
ze hief zwijgend haar gezicht op. Hij
kuste haar, toen hoorde hij opeens in
de duisternis een onderdrukte snik.
Je huilt, «ei hij en er klonk ieta
angstige in zijn zacht fluieterende item.
Heb ik me vergiet? Heb ik meer ver
wacht, dan ik had moeten doen?
Je verwacht misschien dat iemand
alleen van verdriet schreit endat ia
een groote vergissing.
Haar gezicht was weer naar het zijne
opgeheven; hij vergat alles voor de uit
drukking van oneindig vertrouwen en ge
luk die hij erop zag.
Liefste, hou je
Toen klonk door de stilte van het
woud de scherpe knal van een geweer
schot en dadelijk daarna een kreet van
doodsangst en pijn. Honor klemde zich
angstig aan |iem vast en hij drukte zijn
arm beschermend om haar heen.
Wees stil, fluisterde hij. Niete zeg
gen. Toen mompelde hij, meer tegen
zichzelf dan tegen haar:
Hemel, dat was Salem!
XVII.
Lang bleven ze etil ,ln dezelfde hou
ding zitten, gespannen luisterend. Een
maal leek het hem of hij heel in de verte
ieta hoorde bewegen en hij leunde luis
terend voorover.
Wat is er? fluisterde Honor.
Niete, fluisterde hij geruststellend.
Iets heel in de verteeen dier of
zooiete, denk ik.
Haar oogen, die nu gewend waren
aan de duisternis, zochten zijn gezicht
en ze zag dat er een angstige uitdruk
king op wae.
Ben je angstig voor het kind?
vroeg ze plotseling.
Ja en voor de anderen! Die ellen
deling zit ons den heelen tijd op de Mo
len. En ik geloof zeker dat hei hem in
de eerste plaats om het kind te doen is.
Ze had graag willen weten waarom
en was op het punt om ernaar te vragen.
Maar ze hield haar woorden in, zo wil
de wachten tot hij haar uit zichzelf Rijn
vertrouwen zou geven. Even zwegen ze
beide en toen zei Rimington:
Ik moest er eigenlijk op uit om die
ellendeling te pakken zien te krijgen.
Neel Neel Dat zou je niet kunmm.
Ik zou nog liever zelf gaan.
Jij?
Liever dan dat jij ging. Ik kan me
tenminste bewegen zonder hulp. Salem
heeft je op zijn rug hierheen gedragen.
En nu is hij doodtrouwe ke
rel!
Plotseling was al zijn schijnbare kalm
te verdwenen, hij mompelde een paar
kernachtige uitdrukkingen en keek «om
ber het donkere woud in.
Ale ik dien laffen moordenaar ooit
ontmoet.
Ja, maar nu kan het niet, ant
woordde Honor haastig. En je moet be
denken dat hij waarschijnlijk op zoek
naar jou li. Ala hij je verraet.en
«a.... Je moet het niet doen. 't Ie veel
schijnt hen niet ontdekt ta hebben tn
Fatuma en de dragers kunnen zich beter
redden in het bosch dan een blanke. Hat
kind ia veilig bij Fatuma. Za zullen
waarschijnlijk naar mijn kamp bij het
meer gaan en daar moetan wij ook zien
te komen. Ala we zoo gauw mogelijk weg
kunnen gaan kunnen we er morgen to
gen een uur of twaalf zijn.
(VFartt ▼•rrtlfl)