Elllll BEHANG 5 (seföadLto.r K^ucnóznj BIJBELS C. HUN ZWOL D.U. I CREBAS' BESCHUIT LETTERS ARTIKELEN vstjdab re februari iwx Aanbesteding: Wei en Hooiland GR00TE ji SORTEERING „DE KLEINE WINST" i Doekh. J. DE VEN - GOUDA Van Rondom Streefkerk. Het Perceel f 3850.-. Notaris Van Buuren, Heden ontvangen: Kunstmest. Fa. Scheer Schep Vareen. „De Vrijheid" vraagt prijsopgaaf Bouwen van een Woonhuis te Schoonhoven verkoopen: Stolwijk Foto Nlnatadf FORNUIZEN EN GASC0MF0REN tussen-en uiringmsnntnes Korte Tiendeweg 22 - Gouda Op Dinsdag 1 Maart 1932, Htt bouwen vin otn Wpon- an Bouwhuli al daar, groot 9 X 18 Meter een in prima ataat zijnd ORGEL TE KOOP. QoVt otacW^T •ntevreden klanten nieuwe Reclame-Cadeaux SPECIAAL TAPIJT-, BEDDEN- EN MEUBELHUIS S?2.GSTRAAT 204-212, BEIJERLANDSCHELAAN 72-78 SCHIEDAM: BROERSVEST ROTTERDAM KOUWEN BERG's! Tuin- en Landbouwzaden Voor het district Schoonhoven btji I. VAN DER HEK Pzn. - HAVEN 52 Je adres voor alle soorten gekeurde Legpoters PRIJSVERLAGING!! thans lO cent per pak 3CHOOmOVD| Reparatls-Inrlchting Dubbele voordooien Opgericht 1765 Vraagt Uwan leverancier naar de Ie klasse fabrikaten Murwe Lijnkoeken „W. L." „Sier" Murwe Lijnkseken „W K. F." 38/39 eiwit en vef Lijnkoekjes „W. L." met suiker Lijnmeel „Ster" Voorslag Lijnkoeken metenzonderRou- den h"'p"«»mngn In elk FEUILLETON HET MEISJE irDE WILDERNIS. WIE ZAL DEN STOOT GEVEN? X Mengelwerk. Bespied, CCTSTE scire VlIOWSBtRO TOOR TUIB-HOLLAN" SN UTRECHT, SMtiwnliovetwell» Cnnrtw vanaf B cf. Glans-, Grondverven vanaf 80 ct. Glas in alle maten. Alle benoodigdheden voor behangen en verven spotgoedkoop. JAN BROUWER - HAVEN 63 - SCHOONHOVEN 5SS55B5g~ GRATIS aan mooie Eta of modern gekleurde Gravure bij Verf en Behang as— van de Erven van wijlen den Heer W. KOREVAAR, ia Ingezet op Alblasserdam. -f I fcalksalpetcr IS'/i Gem. Ckiliaalpeler 15'/,) °/o en Zw. Ammoniak 20'/, en nog voorradig andere soorten Asnbevtflcnd: Sohoonhovan. voor de levering van minsten» 3200 KQ. CHlllaalpeter 15.05%; 8400 K.O idfjiutamonUk 20.05%: 2900 K.O,/Sujgrfb^f«at. 14%; 600 KO -P^W^kali 26%; 100 KQ. Nittofoska, 3de «oort; 900 K.O. Kilk Salpeter 15 05%; 13100 K.O tarwe Pakatroo en SS60 K.Q. tarwe Boaaenatroo (droog en blank); 6500 K.O. grof Turfatroolael en 2100 K.O. fijn Turfatrooiael. Alles te leveren te Lekkerkerk onder A.H.V. Stroo en I urfatrooiael voor 15 Maart, Kunstmest voor 8 April 1932. Aanbiedingen en inlichtingen tot en met 1 Maart a s. bij den Secretaris J. SCHENK, Lekdijk 374, Lekkerkerk. v. d. Heer L KAASSCHIETER n perceelen en massa op 25 Februari 1932, dea n.m. 3 uur. in Hötel „A LA STATION" te SCHOONHOVEN Bestek en Teekenlngen verkrijgbaar k f 4.— (rest, f 2.—) In genoemd Hêtcl en bij den Architect, W. VAN DER LAAN, Papendrecht, Veerdam. Notaris A. T. van der leeden te Ouderkerk i/d IJsael, ia voor nemens op Vrijdagen 11 en 18 Maart '32 telkens 's morgens ten 11 ure In het Koffiehuis van Joh Noomcn te Stolwijk, In het openbaar te get. C nrs. 95 en 96, met Schuur en Hooiberg, Erf. Tuin en Boom gaard en eenige perceelen met Weg en Watering, staande en gelegen onder de gemeente in Benedenkerk, nabij het dorp samen groot 1255 16 Hectaren. Aanvaarding, de woning op I Mei a.sM de landerijen bij de toewijzing. Betaling der koopsom op 25 April a.a. Velllngboekjes verkrijgbaar ten kantore van den Notarla, bij wien nadere Inlichtingen zijn te bekomen Interieur futo's der Groots Kerk bij om verkrijgbaar. Loase afdrukken f 0.35 Op groot carton f 0 05 Oud. Havan 1 tcheenhavan DIVERSE UITVOERINOEN EN KLEUREN - LAOE PRIJZEN Buitengewoon eer Ie egde prijzen van diverse Haarden, Haard kachels, Kachels en Fornuizen Patentwringers voor rie kleine «vasoh f 2.50 Nieuws Markt 19, ROTTERDAM Rottsrdamsohe Dijk 247 SCHIEDAM Onza prijzen zijn wodor verlaagd Onze kwaliteit bll|ft gehandhaafd e HET ADRES voor Werkmansgoederen AANBESTEDING. des v.m. 10 uur, nil Ondergetoekonde in hot Café JPINKEVEER' to P e u r s u m, voor rekening van don Heer H. VAN HOOR NE Ha., Haar, Gom. Gorinchom, aanbesteden: Bestek en Teekening verkrijgbaar vanaf 22 dazer k f 3.- bij den Heej M. A. ROZENDAAL te Overalinge land, bij wtien tevens inlichtingen te betkoanon zun. Fotfo Nleotadt Het •enigste vsMkundig •cfre» voor A'nistsu r» Fotografen. Ontwikkelen -^Vfdrukken en Vergrooten. Oude Hnven 1 Sehoonhovan t Borstelwerk Spons an Zeem Schoonmaakartikelen Trapladders Strljktafelt a.a. Hulah. Houtwaren BAZAR „DE POTTEMAN" Eind Oorkum Wegens aanschaffing van Radio Brievon, onder No. 6380, aan het Bureau van dit Blad. 392 Gedurende de maand Februari onze Wij geven Koppen en Schotels, complete Serviezen, Dejeuners, (Engelsche modellen) en andere schitterende cadeaux JMLLKLERICZn De van ouds-bekende VANAF HEDEN VERKRIJGBAARS VRAAGT GRATIS PRIJSCOURANT SCHOONHOVEN VRAAGT UWEN WINKELIERI! RAVENSWAAV s BRENGEN U GELUK door het verbruik van Lettero-Koffie GROEN III Bij elk half pond Letlers-Koffle OROEN, twea extra oadeaux-bonnen, welke U geheel apart kunt- opsparen I1* Vraagt er Uw winkelier eens naar. Pailnummar Serie 'B No. 1877 (W. DE JONO, Spijk (Z.-H.) N.V. V.h. M. RAVENSWAAT ZONEN ta G0RINCHEM. Wor nier veer tweede blad. NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT. SchoonhowwetuiiCourtn, VRtJDAB 1» FEBRUARI 19M. door JAN KIJKUIT. Jodocus als verdacht». In de scheerwinkel en op de markt. Bruogebouw »n tol- lanwee. Licht in Gouda. Zeg, Jod, ben jij wel eens ergens van verdacht? vroeg ik. Verdacht, ik ben mijn heele leven lang verdacht. Als er iets was gebeurd, toen ik nog klein was, dan had Jodocus- sie het gedaan. Werden er op school din gen uitgehaald, dan had Jodocus er schuld aan. Als er bij den boer appels gekaapt werden, dan had ik 't gedaan. Verdacht ben ik overal van; het liefste meisje in de buurt verdacht me ervan, dat ik haar beminde... Is dat nou taal? vroeg tante aan haar loszinnigen neef, maar ik ging voort: Als jij nou zoo goed weet wat het is verdacht te wezen, moet je dan ant woorden, als je wat gevraagd wordt, ja dan neen? Antwoorden, ik snap niet hoe je dat bedoelt; als ze je er van verdenken, dat je een tientje wil hebben en ze bie den dat aan, dan zeg je natuurlijk: graag, heel graag. Heb je soms weer geld noodig? vroeg tante argwanend. Zie je wel, ik word weer verdacht, beweerde Jodocus komisch ernstig. Maar wat bedoel je eigenlijk met die rare vraag Dat is geen rare vraag, je leest de Ingezonden rubriek niet van de Schoonhovensche Courant. Daariu zijn verhandeld de meeningen van de lozers en nu is er een debat geweest tusschen meneer Holswilder, die nogal eens voor het Kantongerecht komt. Als verdachte, dan is hij uen lot genoot van me, vroeg JodocuB. Als gemachtigde of als verdudigor natuurlijk. En de andere meneer, die debatteerde, was meneer Stuive, gemeen te-veldwachter van Onderdendam. Die is vroeger in Schoonhoven geweest en die kent daar dus de toestanden. En die twee nu hebben het samen aan den slok gehad, of een overtreder de vragen moet beantwoorden, die de politie hem steil, bij aanhouding of zoo. Wat zeg jij er nu van, meneer de rechtsgeleerde. Nou, dat zit zoo, zei Jodocus, ter wijl hij zich achter het oor krabde. Je kunt antwoorden en je kunt zwijgen. Dat wil zeggen: Je kunt zeggen: ik zeg maar zoo, ik zeg maar niks. Je kunt ook zeggen: nou, een praatje wil ik wel maken. Je kunt denken bij jezelf: kiezen op mekaar en je kunt ook zeggen: 't achterste van mijn tong laat ik niet zien, meneer de agent. Ach, ieder doet dat .:oo, ala hij wil oi gewend is. Want neem me niet kwalijk, maar de meeste lui, die worden aangehouden, zijn al eens meer aangehouden. Dat is waar, zei tante, laatst las ik eens "van een kantonrechter die tot een verdachte zei, dat deze al zoo vaak geweest was, dat hij het klappen van de zweep wel moest kennen. Zie je nou wel, mijn adviezen ko men altijd uit ,een gulden vijftig kosten. Je bent bijna nog duurder dan een advocaat, zei ik, maar je lijkt er wel op, want wijzer ben ik van je advies niet geworden. Och nee, wijzer wordt je in den scheerwinkel, zei Jodocus. Waar moest ik dan wel aankomen? vroeg tante, ik ga nooit naar den echeer- winkel, word ik dan soms niet wijzer. Van wat wij U vertellen wordt U veel wijzer, zei Jodocus. En voor één gulden vijftig advies is het niet te dgpr. Bovendien kunt U ook naar den scheer winkel, als die tenminste door die win kelsluitingswet niet dicht is, want ze sluiten tegenwoordig alles, dat doet do democratie. Maar in den scheerwinkel, daar hoor je van alles. Hoe kom je aan die onzin? 't Is geen onzin, ik heb het uit de krant. Een raadslid uit Lexmond heeft het gezegd. Hij was wat boos omdat hij als raadslid de dingen hoorde in den scheerwinkel, voordat hij als vroede vader er wat van gehoord had. Stel je voor, dat iemand zooiets niet op prijs stelt. Kom je in den scheerwinkel en dan zegt de scheerbaas.,... Pardon, coiffeur zeker, zei ik. 't Is waar ook, we zeggen alles in het Fransch of liever nog in 't Engelsch. We zeggen permanent wave tegen blij vende golf. Tegen een banketbakker zeg gen' we patissier, tegen een kleermaker tailleur of tailor. Maar je komt bij den scheerbaas en die zegt onder het inzee- pen: „Weet U 't al, de Raad gaat wo ningen bouwen?" „Zoo," zeg je dan als raadslid, „zoo". Maar onderwijl denkt je: man je weet er niks niemendal van, want ik ben raadslid en moesï het dus weten. Maar je komt op 't raadhuis en daar hoor je 't precies zoo vertellen als bij den scheerbaas of coiffeur. Nogal logisch, zei ik. De burge meester is natuurlijk vooraf geweest bij den barbier en hij heeft daar zijn licht opgestoken. Een beetje kort van achteren, heeft de burgemeester gezegd toen hij ging zitten in de scheerstoel en hij heeft meteen zoo langs zijn neus weg gezegd. „Wat denk je kapper, zouwen we die woningen bouwen?" „Niet doen, burge meester, niet doen, komen ongelukken van als een gemeente woningen gaat bouwen, dat heb je gezien in Schoonho ven. Een beetje kort van achteren zei U?" Nou en dan gaat die burgemeester naar huis en de scheerbaas is verzekerd, dat de Raad het ook niet doet. Want wat de burgemeester zegt, keurt de Raad goed en de burgemeester luistert naar den scheerbaas. Zoo bezien kom ik tot de conclu sie, dat het van veel meer belang is om een goeie barbier in een dorp te heb ben, dan de heele gemeenteraad waard is, zei tante. Volkomen waar, zei ik en het ie tegenwoordig nog veel sterker, nu ook de dames naar den kapper gaan. Want riu komt ook mevrouw de burgemeeste res er, en die hoort natuurlijk hetzelfde advies als de scheerbaas geeft aan haar gemaal. Zoodat ik maar zeggen wil, dat de korte haren nog zoo kwaad niet zijn. - Scheerwinkels en beurzen zijn plaatsen, waar je allerlei nieuws kunt booren, zei Jodocus. - Beurzen, zeker, daar hoor Je hoe je uitgekleed wordt, als je stukki.es ge kocht hebt, die zoo zakken, dat ze temet in den kelder terecht komen. - Ik bedoel de beurzen in de kleine plaatsen. Op den Dam, of aan het Veer, of op den dijk, of aan de IJsselpoort. Zoo klaagde men er in Montfoort over dat op de Plaats, voor het Stadhuis en aan de IJsselpoort, de menschen zoo staan te buurten en het verkeer in den weg staan. Maar wat is nu belangrijker, het verkeer of het gezellige babbeltje? - 't Verkeer natuurlijk, zei tante. 40 Met een gelukkigen lach en een blos op haar gezicht, knielde Honor ne hem neer en hij sloeg zijn armen om haar heen en kuste haar. Je hebt mij gered, zeliiij innig, en nu zijn we veilig. Dat weet ik nog niet zoo zei antwoordde ze en ze vertelde hem van de gestalte die ze tegen de maan had af- geteekend gezien. Hij floot 'even en zei toen: Dat lijkt erop, alsof hij ons spoor per slot van rekening toch nog gevonden heeft, maar hij heeft ons op dat kritieke oogenblik niet gezien. Toen kwam er opeens ébn gedachte bij hem op, en hij keek haar onderzoe kend aan: Je zei dat je den heelen tijd met je geweer in de hand hebt zitten wach- 'ten; zou je heusch geschoten heb" alswel, als hij hier was gekomen? Honor's gezicht betrok even, t kwam er een vastberaden uitdrukking in Jiaar oogen en ze antwoórdde op beslis ten toon: Ja! Ook als het Wie het dok geweest was! ant woordde ze met een beslistheid die hem volkomen overtuigde. Hij strekte de hand uit en nam de hare in een warmen greep. Liefste, zei hij, ik hoop dat het zoo ver niet komen zal, terwille van jou. En laten we nu tot meer prozaïsche zaken terugkeeren. Ons ontbijt? 'Er is niets, antwoordde ze, alleen wat water in onze jflesschen. Hij keek naar de zonnige vlakte voor ben en zei: Goed, het verkeer dan, ik ben het er nog niet mee eens, maar 't zal wel waar wezen. Daarom doen ze ook zoo veel voor dat verkeer. We krijgen na binnenkort ook de vaste brug Vreeswijk- Vianen, want de voorbereidende werk zaamheden daarvoor zijn al in volle gang. De werklieden zijn al begonnen met grondboringen, en de onderbouw zal binnenkort worden aanbwteed. Prachtig, dat in dézen tijd derge lijke werken nog worden onderkomen in on§ land, zei ik, maar Jodocus deed er een domper op, want hij vervolgde: Gouda heeft opnieuw concessie ge kregen om haar tol te houden. Kun je nu zoo iets dwaas voorstellen, dat in de zen tijd, waarin schatten worden uitge geven om het verkeer maar sneller* sneller te laten gaan, je toch maar wêer vergunning krijgt om midden op een drukken weg eeo paal neer te hangen... ho, stop, eerst een paar centen betalen. Terwijl je wegenbelasting betaalt. Daar is éón- probaat middel tegen: een weg aanvijzen, waarlangs men het gewenschte doel kan bereiken zonder tol- betaling. Dan heeft de tol geen zin .meer, omdat hij niets meer opbrengt en dan wordt hij vanzelf opgedoekt. In Gouda moeten ook de electriciteits- fabrieken uitgebreid worden, maar toen men daar al mee bezig was, zijn Gede puteerde Staten gekomen om er een stok je voor te steken. Gedeputeerden hebben jarenlang de gemeenten laten tobben. Het heilig huisje van de autonomie zat die heeren al heel hoog. Ik vond altijd dat al les er maar mee door kon. Maar tegen woordig worden ze anders. Ze worden lastiger, vinden heel veel gemeenteraadsleden, zei tante. Laatst sprak ik er een, die zei, dat als de Haag- sche heeren meenden, dat ze de zaken beter konden opknappen, ze het dan maar doen moesten; hij wilde zich niet vanuit Den Haag laten gezeggen. 't Zal toch wel moeten, zei ik. In Gouda ook. Ze kregen een wenk, dat eerst eens onderzocht moest worden of niet beter het Rotterdamsche electrici- teitsbedrijf stroom kon leveren aan de centrale in Gouda. En dat vind ik voor mij een heele wijze zet. Want hoe meer concentratie er komt in die dingdh, des te goedkooper. Het is toch bekend, dat Dordrecht oen goudmijn heeft aan de electriciteitslevering aan de buitenge meenten. En wie moeten dat betalen? De plattelandsbewoners natuurlijk. Onderzocht "kan 't in elk geval wor den, daar is niets tegen, vond ook Jo docus, die dit keer wonderwel bij het onderwerp gebleven was. Hij zei, dat alle rechtsgeleerden het er over eens waren, dat de korótste verbinding tus schen twee punten de rechte lijn is, zoo als je in de economie moet leeren, dat In d' arena van Genève, Is de strijd in vollen gang. 't Resultaat is voor de wereld, Van het allergrootst belang! Zal men 't monster kunnen vellfen, Zoodat 't met hom is gedaan? Wie zal zijn de toreador, Die hem straika weet te verslaan? Uien willen graag ontwaap'nen. Maar toch rijst er steeds bezwaar. Men heeft steeds weer groote vreeze Voor 't ontwapeningsgevaar! Werpt dien last toch van uw schouders! Klonk het menigmaal in koor; Daarna zegt men met een buiging: Nee, pardongaat u maar voor! Vrede, volkerengemeenschap Recht en rede, broederschap! Ach, we kennen al die leuzen, Maar owee, die groote stap. Want, diep in hun hart verborgen. Schuilt nog steeds die achterdocht, Die, met rassenhaat verbonden. Zooveel onheil heeft gewrocht. Toreadors van Genève: Toont nu strijdlust, trekt van leerl Millioenen menschen blikken, Thans vol spanning op u neer. Moog uw aller vrijand vallen Onder uw vereenigd ataall Dat zou zijn, na zooveel eeuwen, s Menschen schoonste zegepraal! tusschenschakels worden vermeder 't Is net als bij veel mogelijk moeten liefde, zei de ALS IN DE FILM. ouwe Teunis, die net binnenkwam, daar heb je ook geen derde bij noodigl Ik heb uit Brandwijk een briefje ont vangen van een belangstellend lezer, die mij Bchrijft:, v, M. 9 „Gelieve aan Tante Betje mee te doe len, dat de vermoedelijke dader te Brand wijk, die de ondertrouw-advejrtentio heeft geschreven, al gevonden is. Een schrift kundige zal te beslissen hebben over zijn schrift." Dat deed ons allen genoegen. Tante vond het wel niet zooals het behoorde, dat wij vreugde hadden bij het leed van een ander, maar Jod legde haar uit dat die laffe dader zich dat leed zelf had aangedaan door het inzenden van die valsche advertentie. Dat moeten we bewaren. We mogen geen water aanraken tot we bij het meer komen, waar mijn kamp is. En het zal wel ontzettend warm worden. Ze keek naar de plaats waar de wilde die ren graasden en zei peinzend: Ik zou wel vleesch kunnen krijgen als het erg noodig is. Maar als die man niet veraf is, zou het ons kunnen ver£ raden. Ja, stemde hij toe, we moeten het maar liever niet doen, behalve als je erg hongerig bent. Als we flink doormar- cheeren kunnen we tegen twaalf uur bij het meer zijn. Ik heb geen honger, zei ze snel, als jij er toe in staat bent, moesten we maar dadelijk op weg gaan. Dat is het wijste wat we doeg kunnen, meende hij, voordat de zon zoo erg warm wordt, hoe eer hoe beter. Ze hielp hem opstaan en stond hem bezorgd aan te kijkep toen hij duizelig zijn hand aan zijn oogen bracht. Wat is er? vroeg ze ongerust. Niets. Een beetje duizelig, maar het zal wel overgaan ala we onderweg zijn. ,Hij zei het onverschillig, een beetje te onverschillig en Honor zag, toen ze op weg gingen, dat hij zijn lijjpen op elkaar geklemd had en dat er een pijnlijke blik in zijn oogen was gfekomen en ze begreep heel goed dat het loopen hem moeite kostte. Ze vroeg hem zijn arm weer over haar schouder te leggen, zooale hij gisteren gedaan had, maar hij weigetde het schertsend. Neen, liefste. Ik ben toch g*en klein kind? Ik moet op mijn eigefl b kunnen loopen! Het leek Honor of ze ontzettend lang zaam vooruitkwamen. Hel zonlicht begon al spoedig ondragelijk hel 'te worden, de lucht trilde in de steeds grooter worden de hitte. Pt omtrekken van de «cacla'i Lijian Mao Evon wan oen «traatauzi- kante ia Londen. De Daiteoho vioolktm- stenaar Fritz Kroialer hoorde haar spe len en was verrukt over haar spel. Hij beval het meisje aan bij een Londensoh theater en op het oogeohiik ia Lilian Evon een vioolspeelster met een prachtige toe komst voor zich. begonnen te verdoezelen en het getjilp van de ontelbare sprinkhanen klonk niet langer opwekkend, maar leek meer een onuitstaanbare, eeuwigdurende begelei ding. Rimington liep heel langzaam, zoo langzaam, dat het haar doodmoe maak te, maar ze wist dat zelfs dit een bijna onmogelijke inspanning voor hem was en ze trachtte niet hun stap te versnollen. Soms deed ze haar ooyp half dicht, een paar keer vestigde ze ze op een eenzame boom, ver voor hen uit, en mat daarnaar af, in welk tempo ze opschoten. Een vo gel, die eenzaam over de vlakte wiekte, deed haar beseffen, hoe langzaam zij vooruitkwamen. Keer op koer keek ze om zich heen of ze ook iets van hu# achtervolger merk- -te, maar ze zag niets en dat was het eenige, dat haar een gevoel van troost gaf. Angstig keek zo naar glen man naast haar. De koortsachtige kleur op zijn wangen was dieper geworden en er was een blik in zijn oogen, die haar doodelgk ongerust maakte, onder zijn korte baard was zijn mond krampkchtig diebtge- klemd. Toen zo bij een bosohje mimosa- struiken kwamen, waarvan de eene kant zich in de schaduw bevond, vroeg ze. Zou je niet even utosten, Alec. Hij keek haar verward S*>, alsof hij niet gehoofd of begrepen had wat zo zei. Toen zei hij plotseling op beftigen E. door VERDEN. Op negen-en-dertigjarigen leeftijd was ik nog vrijgezel. Ik weet wel, spraJc mijn grootvader, dat je het heol ouderwetsoh zult vinden, maar mijn vrijgezellen-staat was een gevolg van verlegenheid. Het was geen gebrek aan bewondering van het vrouwelijk geslacht, dat Ik nog nooit een meisje ten huwelijk had gevraagd, maar eerder een te groote bewondering. Ik had zooveel respect voor haar, dat Ut haar niet dorst aan te spreken. Een of tweemaal was ik verliefd geweest, maar wat beteekende dat? Ik durfde toch mijn liefde niet verklaren, ik had er niet den moed toe. Zoodoende was ik 39 jaar ge worden en het leven op kamera en in hotels hartelijk moede, huurde ik een verdieping van een huis en richtte mijn eigen huishouden op met de hulp ran een manlijken bediende. Het was een vrij vervelend leven en eoms maakte ik mijzelf wijs, dat Ik ge trouwd was, en dat mijn vrouw bij haar moeder logeerde. Mijn droom-vrouw was altijd een rond vrouwtje, met zwarte oogen en aardig», mollige hondjes met kuiltjeè er in. Soms was ik zóó verdiept in mijn droomen* dat ik dacht, dat zij elk oogenblik binnen kon komien, aan tafel gaan zitten en thee zou schenken. Ik had do bovenste verdie ping v&n een klein hujx gehuurd. Niet, omdat uk arm was, maar omdat ik niet graag had, dat vreemde mensohen den heelen dag voorbij mijn deur draaiden. Beneden mij woonde nog iemand. Die iemand gebruikte de broeikas als keuken. De vorige huurder had het a te enen bal- con aan de achterzijde als broeikas laten inrichten en het natuurlijk met glas over dekt. En degeon, die er nu woonde, had er weder verandering in gebracht. Waar vroeger de kachel sttjnd, stond nu een keukenfornuis, voor de ramen hingen heel gezellig sneeuwwitte gordijntjes met strookjes er aan en alleen het glazen dak was onbedekt-gebleven. Op zekeren morgen keek ik uit louter nieuwsgierigheid uit mijn venster en gluurde naar beneden. Door bet glazen dak zag ik 'n kleine tafel met een rood gebloemd kleed erop. Enjion die tafel zat'.mijn denkbeeldige vrouw! Mijn vleesch-geworden droomen-vrouw! Daar zat zij, In levende lijve met zwarte oogen, "en kleine, mollige handjes, met kuiltjes erin. Nee, liefste. Vopruit. We verder! - En hij worstelde weer voort en Honor moest nu wel bij. hem blijven, maar haar bezorgdheid werd steeds grooter, toen ze naar hem keek en zag hoe de koorts weer «nel op kwam zetten Hij liep on zeker, in zijn oogen was een vreemde glinstering en zijn lippen bewogen zich alsof hij trachtteWoorden te zeggen, maar er kwam geen geluid. Ten slotte kon ze het niet* langer aanzien en w wondde voor dat ze dorst had en dwong hem tot drinken, nadat ze zelf even aan hot water genipt had. Hij zette de flesch aan zijn mond en het koele, verfris- schende water deed hem alles vergeten behalve dat hij dorst had. Ze herinnerde zich wat hij gezegd had over het water, maar ze hield hem niet tegen. Wat gaf het? Het water zou hem goeddoen en te gen twaalf uur En toen gebeurde plotseling wat ze den heelen tijd gevreesd had Ze hoorde een kort, fluitend geluld, de flesch werd uit zijn handen geslin gerd en viel twee meter verder neer. Ze gunde zich zelf nipt den tijd om te on derzooken waar het geluid vandaan was gekomen. Ze liet zich dadelijk op de knieën vallen en sleepte Rimington met zich mee. Stil! Stil jongen! fluisterde ze en dankte den hemol dat toen hij onbewe gelijk bleef liggen. Ze nam het geweer van haar schouder, lichtte het hoofd op, en keek omzichtig om zich heen. Haar gezicht was heel bleek en er was eon verschrikte blik ln haar oogen, maar om baar mond lag een trek van vastberadenheid: als het noodig mocht zijn, zou ze voor het alleruiterste nief terugschrikken. Ze wist flat hun achtervolger ergens verscholen moest liggen, wachtend op een nieuwe kans. Gelegenheid om zich te verbergen was overal Zooals zij onzichtbaar waren in het hooge grtia, zoo had ook hij erin weg kunnen duiken. Hij kon overal zijn in die groote vlakte. Misschien kroop hij op dat oogenblik ergens door bet gras naar hen toe. Bovendien stonden er een paar groepen doornige struiken, van waar de aanvaller de heele vlakte kon overaten en die onderzocht ze scherp, elk op'zijn beurUtprwijl ze haar hoofd heel voorzichtig boven het hooge gras uit stak. Eerst ontdekte ze niets, toen zog ze plotseling' iets glinsteren uit een raimo- f - sastruik rechts van haar. Ze twijfelde er geen oogenblik aan of het mo^st de loop van een geweer zijn, die het zon- licht terugkaatste en ze begreep, dat in die struik hun vijand verborgen moest liggeri. Ze tuurde scherp of ze verder niets van hem zou kunnen ontdekken, maar in het begin was de kleine glin stering het eenige van zijn aanwezig heid. Na een poosje echter vond ze een plek waar het bruin van de bladeren een beetje anders van tint was en na een oogenblik maakte ze bij zichzelf uit, dat het iets van khaki mó&ét zijn..,, de top van een zonnehelm dacht ze. Ze bleef de plaats gespannen voor zichtig gadeslaan. Het stukje helm dat in het begin zoo moeilijk te vinden was goweest, werd langzamerhand een punt, dat ze onmogelijk uit het oog verliezen kon. En ze begon zich weer af te vra gen, wie het zijn kon.... Wat het Leg rand of was hetf Maar ze had geen keus sn boswel u inwendig sidderde voor wat ze ging doen, bracht ze toch haar geweer in ge reedheid. Toen knielde ze op óén knie, maar bleef zoo dicht mogelijk bij den grond en daarop legde ze aan op een plek, iets lager don de zonnehelm. Er was een uitdrukking van afschuw in haar oogen, maar ze beefde niet. Ze omklem de het geweer vaster, toen haalde as langzaam de trekker over. 2e hield haar adem in om niet van haar doel af te wijken maar op hetzelfde oogenblik flat ze vifurde, hoorde- ze een heeschen lach achter zich. Dat plotselinge geluid maakte haar zoo aan het schrikken, dat ze haar dosl miste en toen haar schot afgegaan was, zag ze, hoe het geureer daarginds tus schen de struiken plotseling met een ruk .verschoof en ds zonnehelm ver dween. (W«r4t T«nd»l)

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1932 | | pagina 3