Elllll BEHANG
5
(seföadLto.r
K^ucnóznj
BIJBELS
C. HUN ZWOL D.U.
I
CREBAS' BESCHUIT
LETTERS ARTIKELEN
vstjdab re februari iwx
Aanbesteding:
Wei en Hooiland
GR00TE ji
SORTEERING
„DE KLEINE WINST"
i Doekh. J. DE VEN - GOUDA
Van Rondom
Streefkerk.
Het Perceel
f 3850.-.
Notaris Van Buuren,
Heden ontvangen:
Kunstmest.
Fa. Scheer Schep
Vareen. „De Vrijheid"
vraagt prijsopgaaf
Bouwen van een
Woonhuis
te Schoonhoven
verkoopen:
Stolwijk
Foto Nlnatadf
FORNUIZEN EN
GASC0MF0REN
tussen-en uiringmsnntnes
Korte Tiendeweg 22 - Gouda
Op Dinsdag 1 Maart 1932,
Htt bouwen vin otn
Wpon- an Bouwhuli al
daar, groot 9 X 18 Meter
een in prima ataat zijnd
ORGEL TE KOOP.
QoVt
otacW^T
•ntevreden klanten
nieuwe Reclame-Cadeaux
SPECIAAL TAPIJT-, BEDDEN- EN MEUBELHUIS
S?2.GSTRAAT 204-212, BEIJERLANDSCHELAAN 72-78
SCHIEDAM: BROERSVEST ROTTERDAM
KOUWEN BERG's!
Tuin- en Landbouwzaden
Voor het district Schoonhoven btji
I. VAN DER HEK Pzn. - HAVEN 52
Je adres voor alle soorten gekeurde Legpoters
PRIJSVERLAGING!!
thans lO cent per pak
3CHOOmOVD|
Reparatls-Inrlchting
Dubbele voordooien
Opgericht 1765
Vraagt Uwan leverancier naar de Ie klasse fabrikaten
Murwe Lijnkoeken „W. L." „Sier"
Murwe Lijnkseken „W K. F."
38/39 eiwit en vef
Lijnkoekjes „W. L." met suiker
Lijnmeel „Ster"
Voorslag Lijnkoeken
metenzonderRou-
den h"'p"«»mngn
In elk
FEUILLETON
HET MEISJE irDE WILDERNIS.
WIE ZAL DEN STOOT GEVEN?
X
Mengelwerk.
Bespied,
CCTSTE scire
VlIOWSBtRO TOOR TUIB-HOLLAN" SN UTRECHT, SMtiwnliovetwell» Cnnrtw
vanaf B cf. Glans-, Grondverven vanaf 80 ct. Glas in alle maten. Alle benoodigdheden voor behangen en verven spotgoedkoop.
JAN BROUWER - HAVEN 63 - SCHOONHOVEN 5SS55B5g~
GRATIS aan mooie Eta of modern gekleurde Gravure bij Verf en Behang as—
van de Erven van wijlen den Heer
W. KOREVAAR, ia Ingezet op
Alblasserdam.
-f I fcalksalpetcr IS'/i
Gem. Ckiliaalpeler 15'/,) °/o
en Zw. Ammoniak 20'/,
en nog voorradig andere soorten
Asnbevtflcnd:
Sohoonhovan.
voor de levering van minsten»
3200 KQ. CHlllaalpeter 15.05%;
8400 K.O idfjiutamonUk 20.05%:
2900 K.O,/Sujgrfb^f«at. 14%;
600 KO -P^W^kali 26%;
100 KQ. Nittofoska, 3de «oort;
900 K.O. Kilk Salpeter 15 05%;
13100 K.O tarwe Pakatroo en
SS60 K.Q. tarwe Boaaenatroo
(droog en blank);
6500 K.O. grof Turfatroolael en
2100 K.O. fijn Turfatrooiael.
Alles te leveren te Lekkerkerk onder
A.H.V. Stroo en I urfatrooiael
voor 15 Maart, Kunstmest voor
8 April 1932.
Aanbiedingen en inlichtingen tot
en met 1 Maart a s. bij den Secretaris
J. SCHENK,
Lekdijk 374, Lekkerkerk.
v. d. Heer L KAASSCHIETER
n perceelen en massa op
25 Februari 1932,
dea n.m. 3 uur. in Hötel „A LA
STATION" te SCHOONHOVEN
Bestek en Teekenlngen verkrijgbaar
k f 4.— (rest, f 2.—) In genoemd
Hêtcl en bij den Architect,
W. VAN DER LAAN,
Papendrecht, Veerdam.
Notaris
A. T. van der leeden
te Ouderkerk i/d IJsael, ia voor
nemens
op Vrijdagen 11 en 18 Maart '32
telkens 's morgens ten 11 ure In
het Koffiehuis van Joh Noomcn
te Stolwijk, In het openbaar te
get. C nrs. 95 en 96, met Schuur
en Hooiberg, Erf. Tuin en Boom
gaard en eenige perceelen
met Weg en Watering, staande
en gelegen onder de gemeente
in Benedenkerk, nabij het dorp
samen groot 1255 16 Hectaren.
Aanvaarding, de woning op I Mei
a.sM de landerijen bij de toewijzing.
Betaling der koopsom op 25 April
a.a.
Velllngboekjes verkrijgbaar ten
kantore van den Notarla, bij wien
nadere Inlichtingen zijn te bekomen
Interieur futo's der Groots
Kerk bij om verkrijgbaar.
Loase afdrukken f 0.35
Op groot carton f 0 05
Oud. Havan 1 tcheenhavan
DIVERSE UITVOERINOEN
EN KLEUREN -
LAOE PRIJZEN
Buitengewoon
eer Ie egde prijzen
van diverse Haarden, Haard
kachels, Kachels en Fornuizen
Patentwringers voor
rie kleine «vasoh f 2.50
Nieuws Markt 19, ROTTERDAM
Rottsrdamsohe Dijk 247
SCHIEDAM
Onza prijzen zijn wodor verlaagd
Onze kwaliteit bll|ft gehandhaafd
e
HET ADRES
voor Werkmansgoederen
AANBESTEDING.
des v.m. 10 uur,
nil Ondergetoekonde in hot Café
JPINKEVEER' to
P e u r s u m,
voor rekening van don Heer H.
VAN HOOR NE Ha., Haar, Gom.
Gorinchom, aanbesteden:
Bestek en Teekening verkrijgbaar
vanaf 22 dazer k f 3.- bij den Heej
M. A. ROZENDAAL te Overalinge
land, bij wtien tevens inlichtingen
te betkoanon zun.
Fotfo Nleotadt
Het •enigste vsMkundig
•cfre» voor A'nistsu r»
Fotografen.
Ontwikkelen -^Vfdrukken
en Vergrooten.
Oude Hnven 1 Sehoonhovan
t
Borstelwerk Spons an Zeem
Schoonmaakartikelen Trapladders
Strljktafelt a.a. Hulah. Houtwaren
BAZAR „DE POTTEMAN"
Eind Oorkum
Wegens aanschaffing van Radio
Brievon, onder No. 6380, aan het
Bureau van dit Blad.
392
Gedurende de maand Februari onze
Wij geven Koppen en Schotels,
complete Serviezen, Dejeuners,
(Engelsche modellen) en andere
schitterende cadeaux
JMLLKLERICZn
De van ouds-bekende
VANAF HEDEN VERKRIJGBAARS
VRAAGT GRATIS
PRIJSCOURANT
SCHOONHOVEN
VRAAGT UWEN WINKELIERI!
RAVENSWAAV s
BRENGEN U GELUK
door het verbruik van Lettero-Koffie GROEN III
Bij elk half pond Letlers-Koffle OROEN, twea extra
oadeaux-bonnen, welke U geheel apart kunt- opsparen I1*
Vraagt er Uw winkelier eens naar.
Pailnummar Serie 'B No. 1877
(W. DE JONO, Spijk (Z.-H.)
N.V. V.h. M. RAVENSWAAT ZONEN ta G0RINCHEM.
Wor nier veer
tweede blad.
NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT. SchoonhowwetuiiCourtn,
VRtJDAB 1» FEBRUARI 19M.
door JAN KIJKUIT.
Jodocus als verdacht». In
de scheerwinkel en op de
markt. Bruogebouw »n tol-
lanwee. Licht in Gouda.
Zeg, Jod, ben jij wel eens ergens
van verdacht? vroeg ik.
Verdacht, ik ben mijn heele leven
lang verdacht. Als er iets was gebeurd,
toen ik nog klein was, dan had Jodocus-
sie het gedaan. Werden er op school din
gen uitgehaald, dan had Jodocus er
schuld aan. Als er bij den boer appels
gekaapt werden, dan had ik 't gedaan.
Verdacht ben ik overal van; het liefste
meisje in de buurt verdacht me ervan,
dat ik haar beminde...
Is dat nou taal? vroeg tante aan
haar loszinnigen neef, maar ik ging
voort:
Als jij nou zoo goed weet wat het
is verdacht te wezen, moet je dan ant
woorden, als je wat gevraagd wordt, ja
dan neen?
Antwoorden, ik snap niet hoe je
dat bedoelt; als ze je er van verdenken,
dat je een tientje wil hebben en ze bie
den dat aan, dan zeg je natuurlijk: graag,
heel graag.
Heb je soms weer geld noodig?
vroeg tante argwanend.
Zie je wel, ik word weer verdacht,
beweerde Jodocus komisch ernstig. Maar
wat bedoel je eigenlijk met die rare vraag
Dat is geen rare vraag, je leest
de Ingezonden rubriek niet van de
Schoonhovensche Courant. Daariu zijn
verhandeld de meeningen van de lozers
en nu is er een debat geweest tusschen
meneer Holswilder, die nogal eens voor
het Kantongerecht komt.
Als verdachte, dan is hij uen lot
genoot van me, vroeg JodocuB.
Als gemachtigde of als verdudigor
natuurlijk. En de andere meneer, die
debatteerde, was meneer Stuive, gemeen
te-veldwachter van Onderdendam. Die
is vroeger in Schoonhoven geweest en
die kent daar dus de toestanden. En die
twee nu hebben het samen aan den slok
gehad, of een overtreder de vragen moet
beantwoorden, die de politie hem steil,
bij aanhouding of zoo. Wat zeg jij er nu
van, meneer de rechtsgeleerde.
Nou, dat zit zoo, zei Jodocus, ter
wijl hij zich achter het oor krabde. Je
kunt antwoorden en je kunt zwijgen. Dat
wil zeggen: Je kunt zeggen: ik zeg maar
zoo, ik zeg maar niks. Je kunt ook
zeggen: nou, een praatje wil ik wel
maken. Je kunt denken bij jezelf: kiezen
op mekaar en je kunt ook zeggen: 't
achterste van mijn tong laat ik niet zien,
meneer de agent. Ach, ieder doet dat .:oo,
ala hij wil oi gewend is. Want neem me
niet kwalijk, maar de meeste lui, die
worden aangehouden, zijn al eens meer
aangehouden.
Dat is waar, zei tante, laatst las
ik eens "van een kantonrechter die tot
een verdachte zei, dat deze al zoo vaak
geweest was, dat hij het klappen van de
zweep wel moest kennen.
Zie je nou wel, mijn adviezen ko
men altijd uit ,een gulden vijftig kosten.
Je bent bijna nog duurder dan een
advocaat, zei ik, maar je lijkt er wel op,
want wijzer ben ik van je advies niet
geworden.
Och nee, wijzer wordt je in den
scheerwinkel, zei Jodocus.
Waar moest ik dan wel aankomen?
vroeg tante, ik ga nooit naar den echeer-
winkel, word ik dan soms niet wijzer.
Van wat wij U vertellen wordt U
veel wijzer, zei Jodocus. En voor één
gulden vijftig advies is het niet te dgpr.
Bovendien kunt U ook naar den scheer
winkel, als die tenminste door die win
kelsluitingswet niet dicht is, want ze
sluiten tegenwoordig alles, dat doet do
democratie. Maar in den scheerwinkel,
daar hoor je van alles.
Hoe kom je aan die onzin?
't Is geen onzin, ik heb het uit de
krant. Een raadslid uit Lexmond heeft
het gezegd. Hij was wat boos omdat hij
als raadslid de dingen hoorde in den
scheerwinkel, voordat hij als vroede vader
er wat van gehoord had. Stel je voor, dat
iemand zooiets niet op prijs stelt. Kom
je in den scheerwinkel en dan zegt de
scheerbaas.,...
Pardon, coiffeur zeker, zei ik.
't Is waar ook, we zeggen alles in
het Fransch of liever nog in 't Engelsch.
We zeggen permanent wave tegen blij
vende golf. Tegen een banketbakker zeg
gen' we patissier, tegen een kleermaker
tailleur of tailor. Maar je komt bij den
scheerbaas en die zegt onder het inzee-
pen: „Weet U 't al, de Raad gaat wo
ningen bouwen?" „Zoo," zeg je dan als
raadslid, „zoo". Maar onderwijl denkt
je: man je weet er niks niemendal van,
want ik ben raadslid en moesï het dus
weten. Maar je komt op 't raadhuis en
daar hoor je 't precies zoo vertellen als
bij den scheerbaas of coiffeur.
Nogal logisch, zei ik. De burge
meester is natuurlijk vooraf geweest bij
den barbier en hij heeft daar zijn licht
opgestoken. Een beetje kort van achteren,
heeft de burgemeester gezegd toen hij
ging zitten in de scheerstoel en hij heeft
meteen zoo langs zijn neus weg gezegd.
„Wat denk je kapper, zouwen we die
woningen bouwen?" „Niet doen, burge
meester, niet doen, komen ongelukken
van als een gemeente woningen gaat
bouwen, dat heb je gezien in Schoonho
ven. Een beetje kort van achteren zei U?"
Nou en dan gaat die burgemeester naar
huis en de scheerbaas is verzekerd, dat
de Raad het ook niet doet. Want wat de
burgemeester zegt, keurt de Raad goed
en de burgemeester luistert naar den
scheerbaas.
Zoo bezien kom ik tot de conclu
sie, dat het van veel meer belang is om
een goeie barbier in een dorp te heb
ben, dan de heele gemeenteraad waard
is, zei tante.
Volkomen waar, zei ik en het ie
tegenwoordig nog veel sterker, nu ook
de dames naar den kapper gaan. Want
riu komt ook mevrouw de burgemeeste
res er, en die hoort natuurlijk hetzelfde
advies als de scheerbaas geeft aan haar
gemaal. Zoodat ik maar zeggen wil, dat
de korte haren nog zoo kwaad niet zijn.
- Scheerwinkels en beurzen zijn
plaatsen, waar je allerlei nieuws kunt
booren, zei Jodocus.
- Beurzen, zeker, daar hoor Je hoe
je uitgekleed wordt, als je stukki.es ge
kocht hebt, die zoo zakken, dat ze temet
in den kelder terecht komen.
- Ik bedoel de beurzen in de kleine
plaatsen. Op den Dam, of aan het Veer,
of op den dijk, of aan de IJsselpoort.
Zoo klaagde men er in Montfoort over
dat op de Plaats, voor het Stadhuis en
aan de IJsselpoort, de menschen zoo
staan te buurten en het verkeer in den
weg staan. Maar wat is nu belangrijker,
het verkeer of het gezellige babbeltje?
- 't Verkeer natuurlijk, zei tante.
40
Met een gelukkigen lach en een blos
op haar gezicht, knielde Honor ne
hem neer en hij sloeg zijn armen om
haar heen en kuste haar.
Je hebt mij gered, zeliiij innig, en
nu zijn we veilig.
Dat weet ik nog niet zoo zei
antwoordde ze en ze vertelde hem van
de gestalte die ze tegen de maan had af-
geteekend gezien.
Hij floot 'even en zei toen: Dat lijkt
erop, alsof hij ons spoor per slot van
rekening toch nog gevonden heeft, maar
hij heeft ons op dat kritieke oogenblik
niet gezien.
Toen kwam er opeens ébn gedachte
bij hem op, en hij keek haar onderzoe
kend aan:
Je zei dat je den heelen tijd met
je geweer in de hand hebt zitten wach-
'ten; zou je heusch geschoten heb"
alswel, als hij hier was gekomen?
Honor's gezicht betrok even, t
kwam er een vastberaden uitdrukking in
Jiaar oogen en ze antwoórdde op beslis
ten toon:
Ja!
Ook als het
Wie het dok geweest was! ant
woordde ze met een beslistheid die hem
volkomen overtuigde.
Hij strekte de hand uit en nam de
hare in een warmen greep.
Liefste, zei hij, ik hoop dat het zoo
ver niet komen zal, terwille van jou. En
laten we nu tot meer prozaïsche zaken
terugkeeren. Ons ontbijt?
'Er is niets, antwoordde ze, alleen
wat water in onze jflesschen.
Hij keek naar de zonnige vlakte voor
ben en zei:
Goed, het verkeer dan, ik ben het
er nog niet mee eens, maar 't zal wel
waar wezen. Daarom doen ze ook zoo
veel voor dat verkeer. We krijgen na
binnenkort ook de vaste brug Vreeswijk-
Vianen, want de voorbereidende werk
zaamheden daarvoor zijn al in volle
gang. De werklieden zijn al begonnen
met grondboringen, en de onderbouw zal
binnenkort worden aanbwteed.
Prachtig, dat in dézen tijd derge
lijke werken nog worden onderkomen in
on§ land, zei ik, maar Jodocus deed er
een domper op, want hij vervolgde:
Gouda heeft opnieuw concessie ge
kregen om haar tol te houden. Kun je
nu zoo iets dwaas voorstellen, dat in de
zen tijd, waarin schatten worden uitge
geven om het verkeer maar sneller*
sneller te laten gaan, je toch maar wêer
vergunning krijgt om midden op een
drukken weg eeo paal neer te hangen...
ho, stop, eerst een paar centen betalen.
Terwijl je wegenbelasting betaalt.
Daar is éón- probaat middel tegen:
een weg aanvijzen, waarlangs men het
gewenschte doel kan bereiken zonder tol-
betaling. Dan heeft de tol geen zin .meer,
omdat hij niets meer opbrengt en dan
wordt hij vanzelf opgedoekt.
In Gouda moeten ook de electriciteits-
fabrieken uitgebreid worden, maar toen
men daar al mee bezig was, zijn Gede
puteerde Staten gekomen om er een stok
je voor te steken. Gedeputeerden hebben
jarenlang de gemeenten laten tobben. Het
heilig huisje van de autonomie zat die
heeren al heel hoog. Ik vond altijd dat al
les er maar mee door kon. Maar tegen
woordig worden ze anders.
Ze worden lastiger, vinden heel veel
gemeenteraadsleden, zei tante. Laatst
sprak ik er een, die zei, dat als de Haag-
sche heeren meenden, dat ze de zaken
beter konden opknappen, ze het dan
maar doen moesten; hij wilde zich niet
vanuit Den Haag laten gezeggen.
't Zal toch wel moeten, zei ik. In
Gouda ook. Ze kregen een wenk, dat
eerst eens onderzocht moest worden of
niet beter het Rotterdamsche electrici-
teitsbedrijf stroom kon leveren aan de
centrale in Gouda. En dat vind ik voor
mij een heele wijze zet. Want hoe meer
concentratie er komt in die dingdh, des
te goedkooper. Het is toch bekend, dat
Dordrecht oen goudmijn heeft aan de
electriciteitslevering aan de buitenge
meenten. En wie moeten dat betalen? De
plattelandsbewoners natuurlijk.
Onderzocht "kan 't in elk geval wor
den, daar is niets tegen, vond ook Jo
docus, die dit keer wonderwel bij het
onderwerp gebleven was. Hij zei, dat
alle rechtsgeleerden het er over eens
waren, dat de korótste verbinding tus
schen twee punten de rechte lijn is, zoo
als je in de economie moet leeren, dat
In d' arena van Genève,
Is de strijd in vollen gang.
't Resultaat is voor de wereld,
Van het allergrootst belang!
Zal men 't monster kunnen vellfen,
Zoodat 't met hom is gedaan?
Wie zal zijn de toreador,
Die hem straika weet te verslaan?
Uien willen graag ontwaap'nen.
Maar toch rijst er steeds bezwaar.
Men heeft steeds weer groote vreeze
Voor 't ontwapeningsgevaar!
Werpt dien last toch van uw schouders!
Klonk het menigmaal in koor;
Daarna zegt men met een buiging:
Nee, pardongaat u maar voor!
Vrede, volkerengemeenschap
Recht en rede, broederschap!
Ach, we kennen al die leuzen,
Maar owee, die groote stap.
Want, diep in hun hart verborgen.
Schuilt nog steeds die achterdocht,
Die, met rassenhaat verbonden.
Zooveel onheil heeft gewrocht.
Toreadors van Genève:
Toont nu strijdlust, trekt van leerl
Millioenen menschen blikken,
Thans vol spanning op u neer.
Moog uw aller vrijand vallen
Onder uw vereenigd ataall
Dat zou zijn, na zooveel eeuwen,
s Menschen schoonste zegepraal!
tusschenschakels
worden vermeder
't Is net als bij
veel mogelijk moeten
liefde, zei de
ALS IN DE FILM.
ouwe Teunis, die net binnenkwam, daar
heb je ook geen derde bij noodigl
Ik heb uit Brandwijk een briefje ont
vangen van een belangstellend lezer, die
mij Bchrijft:, v,
M. 9
„Gelieve aan Tante Betje mee te doe
len, dat de vermoedelijke dader te Brand
wijk, die de ondertrouw-advejrtentio heeft
geschreven, al gevonden is. Een schrift
kundige zal te beslissen hebben over zijn
schrift."
Dat deed ons allen genoegen. Tante
vond het wel niet zooals het behoorde,
dat wij vreugde hadden bij het leed van
een ander, maar Jod legde haar uit dat
die laffe dader zich dat leed zelf had
aangedaan door het inzenden van die
valsche advertentie.
Dat moeten we bewaren. We mogen
geen water aanraken tot we bij het
meer komen, waar mijn kamp is. En het
zal wel ontzettend warm worden. Ze
keek naar de plaats waar de wilde die
ren graasden en zei peinzend:
Ik zou wel vleesch kunnen krijgen
als het erg noodig is. Maar als die man
niet veraf is, zou het ons kunnen ver£
raden.
Ja, stemde hij toe, we moeten het
maar liever niet doen, behalve als je erg
hongerig bent. Als we flink doormar-
cheeren kunnen we tegen twaalf uur bij
het meer zijn.
Ik heb geen honger, zei ze snel,
als jij er toe in staat bent, moesten we
maar dadelijk op weg gaan.
Dat is het wijste wat we doeg kunnen,
meende hij, voordat de zon zoo erg warm
wordt, hoe eer hoe beter.
Ze hielp hem opstaan en stond hem
bezorgd aan te kijkep toen hij duizelig
zijn hand aan zijn oogen bracht.
Wat is er? vroeg ze ongerust.
Niets. Een beetje duizelig, maar
het zal wel overgaan ala we onderweg
zijn.
,Hij zei het onverschillig, een beetje te
onverschillig en Honor zag, toen ze op
weg gingen, dat hij zijn lijjpen op elkaar
geklemd had en dat er een pijnlijke blik
in zijn oogen was gfekomen en ze begreep
heel goed dat het loopen hem moeite
kostte.
Ze vroeg hem zijn arm weer over haar
schouder te leggen, zooale hij gisteren
gedaan had, maar hij weigetde het
schertsend.
Neen, liefste. Ik ben toch g*en klein
kind? Ik moet op mijn eigefl b
kunnen loopen!
Het leek Honor of ze ontzettend lang
zaam vooruitkwamen. Hel zonlicht begon
al spoedig ondragelijk hel 'te worden, de
lucht trilde in de steeds grooter worden
de hitte. Pt omtrekken van de «cacla'i
Lijian Mao Evon wan oen «traatauzi-
kante ia Londen. De Daiteoho vioolktm-
stenaar Fritz Kroialer hoorde haar spe
len en was verrukt over haar spel. Hij
beval het meisje aan bij een Londensoh
theater en op het oogeohiik ia Lilian Evon
een vioolspeelster met een prachtige toe
komst voor zich.
begonnen te verdoezelen en het getjilp
van de ontelbare sprinkhanen klonk niet
langer opwekkend, maar leek meer een
onuitstaanbare, eeuwigdurende begelei
ding.
Rimington liep heel langzaam, zoo
langzaam, dat het haar doodmoe maak
te, maar ze wist dat zelfs dit een bijna
onmogelijke inspanning voor hem was en
ze trachtte niet hun stap te versnollen.
Soms deed ze haar ooyp half dicht, een
paar keer vestigde ze ze op een eenzame
boom, ver voor hen uit, en mat daarnaar
af, in welk tempo ze opschoten. Een vo
gel, die eenzaam over de vlakte wiekte,
deed haar beseffen, hoe langzaam zij
vooruitkwamen.
Keer op koer keek ze om zich heen of
ze ook iets van hu# achtervolger merk-
-te, maar ze zag niets en dat was het
eenige, dat haar een gevoel van troost
gaf. Angstig keek zo naar glen man naast
haar. De koortsachtige kleur op zijn
wangen was dieper geworden en er was
een blik in zijn oogen, die haar doodelgk
ongerust maakte, onder zijn korte baard
was zijn mond krampkchtig diebtge-
klemd. Toen zo bij een bosohje mimosa-
struiken kwamen, waarvan de eene kant
zich in de schaduw bevond, vroeg ze.
Zou je niet even utosten, Alec.
Hij keek haar verward S*>, alsof hij
niet gehoofd of begrepen had wat zo
zei. Toen zei hij plotseling op beftigen
E.
door
VERDEN.
Op negen-en-dertigjarigen leeftijd was
ik nog vrijgezel. Ik weet wel, spraJc mijn
grootvader, dat je het heol ouderwetsoh
zult vinden, maar mijn vrijgezellen-staat
was een gevolg van verlegenheid. Het
was geen gebrek aan bewondering van
het vrouwelijk geslacht, dat Ik nog nooit
een meisje ten huwelijk had gevraagd,
maar eerder een te groote bewondering.
Ik had zooveel respect voor haar, dat Ut
haar niet dorst aan te spreken. Een of
tweemaal was ik verliefd geweest, maar
wat beteekende dat? Ik durfde toch mijn
liefde niet verklaren, ik had er niet den
moed toe. Zoodoende was ik 39 jaar ge
worden en het leven op kamera en in
hotels hartelijk moede, huurde ik een
verdieping van een huis en richtte mijn
eigen huishouden op met de hulp ran
een manlijken bediende.
Het was een vrij vervelend leven en
eoms maakte ik mijzelf wijs, dat Ik ge
trouwd was, en dat mijn vrouw bij haar
moeder logeerde.
Mijn droom-vrouw was altijd een rond
vrouwtje, met zwarte oogen en aardig»,
mollige hondjes met kuiltjeè er in. Soms
was ik zóó verdiept in mijn droomen*
dat ik dacht, dat zij elk oogenblik binnen
kon komien, aan tafel gaan zitten en thee
zou schenken. Ik had do bovenste verdie
ping v&n een klein hujx gehuurd. Niet,
omdat uk arm was, maar omdat ik niet
graag had, dat vreemde mensohen den
heelen dag voorbij mijn deur draaiden.
Beneden mij woonde nog iemand. Die
iemand gebruikte de broeikas als keuken.
De vorige huurder had het a te enen bal-
con aan de achterzijde als broeikas laten
inrichten en het natuurlijk met glas over
dekt. En degeon, die er nu woonde, had
er weder verandering in gebracht. Waar
vroeger de kachel sttjnd, stond nu een
keukenfornuis, voor de ramen hingen
heel gezellig sneeuwwitte gordijntjes met
strookjes er aan en alleen het glazen dak
was onbedekt-gebleven.
Op zekeren morgen keek ik uit louter
nieuwsgierigheid uit mijn venster en
gluurde naar beneden. Door bet glazen
dak zag ik 'n kleine tafel met een rood
gebloemd kleed erop. Enjion die tafel
zat'.mijn denkbeeldige vrouw! Mijn
vleesch-geworden droomen-vrouw! Daar
zat zij, In levende lijve met zwarte oogen,
"en kleine, mollige handjes, met kuiltjes
erin.
Nee, liefste. Vopruit. We
verder! -
En hij worstelde weer voort en Honor
moest nu wel bij. hem blijven, maar haar
bezorgdheid werd steeds grooter, toen ze
naar hem keek en zag hoe de koorts
weer «nel op kwam zetten Hij liep on
zeker, in zijn oogen was een vreemde
glinstering en zijn lippen bewogen zich
alsof hij trachtteWoorden te zeggen,
maar er kwam geen geluid. Ten slotte
kon ze het niet* langer aanzien en w
wondde voor dat ze dorst had en dwong
hem tot drinken, nadat ze zelf even aan
hot water genipt had. Hij zette de flesch
aan zijn mond en het koele, verfris-
schende water deed hem alles vergeten
behalve dat hij dorst had. Ze herinnerde
zich wat hij gezegd had over het water,
maar ze hield hem niet tegen. Wat gaf
het? Het water zou hem goeddoen en te
gen twaalf uur
En toen gebeurde plotseling wat ze
den heelen tijd gevreesd had
Ze hoorde een kort, fluitend geluld,
de flesch werd uit zijn handen geslin
gerd en viel twee meter verder neer. Ze
gunde zich zelf nipt den tijd om te on
derzooken waar het geluid vandaan was
gekomen. Ze liet zich dadelijk op de
knieën vallen en sleepte Rimington met
zich mee.
Stil! Stil jongen! fluisterde ze en
dankte den hemol dat toen hij onbewe
gelijk bleef liggen.
Ze nam het geweer van haar schouder,
lichtte het hoofd op, en keek omzichtig
om zich heen. Haar gezicht was heel
bleek en er was eon verschrikte blik ln
haar oogen, maar om baar mond lag een
trek van vastberadenheid: als het noodig
mocht zijn, zou ze voor het alleruiterste
nief terugschrikken. Ze wist flat hun
achtervolger ergens verscholen moest
liggen, wachtend op een nieuwe kans.
Gelegenheid om zich te verbergen was
overal Zooals zij onzichtbaar waren in
het hooge grtia, zoo had ook hij erin weg
kunnen duiken. Hij kon overal zijn in
die groote vlakte. Misschien kroop hij
op dat oogenblik ergens door bet gras
naar hen toe. Bovendien stonden er
een paar groepen doornige struiken, van
waar de aanvaller de heele vlakte kon
overaten en die onderzocht ze scherp, elk
op'zijn beurUtprwijl ze haar hoofd heel
voorzichtig boven het hooge gras uit
stak. Eerst ontdekte ze niets, toen zog ze
plotseling' iets glinsteren uit een raimo-
f -
sastruik rechts van haar. Ze twijfelde
er geen oogenblik aan of het mo^st de
loop van een geweer zijn, die het zon-
licht terugkaatste en ze begreep, dat in
die struik hun vijand verborgen moest
liggeri. Ze tuurde scherp of ze verder
niets van hem zou kunnen ontdekken,
maar in het begin was de kleine glin
stering het eenige van zijn aanwezig
heid. Na een poosje echter vond ze een
plek waar het bruin van de bladeren
een beetje anders van tint was en na
een oogenblik maakte ze bij zichzelf uit,
dat het iets van khaki mó&ét zijn..,,
de top van een zonnehelm dacht ze.
Ze bleef de plaats gespannen voor
zichtig gadeslaan. Het stukje helm dat
in het begin zoo moeilijk te vinden was
goweest, werd langzamerhand een punt,
dat ze onmogelijk uit het oog verliezen
kon. En ze begon zich weer af te vra
gen, wie het zijn kon.... Wat het Leg
rand of was hetf
Maar ze had geen keus sn boswel u
inwendig sidderde voor wat ze ging
doen, bracht ze toch haar geweer in ge
reedheid. Toen knielde ze op óén knie,
maar bleef zoo dicht mogelijk bij den
grond en daarop legde ze aan op een
plek, iets lager don de zonnehelm. Er was
een uitdrukking van afschuw in haar
oogen, maar ze beefde niet. Ze omklem
de het geweer vaster, toen haalde as
langzaam de trekker over. 2e hield haar
adem in om niet van haar doel af te
wijken maar op hetzelfde oogenblik flat
ze vifurde, hoorde- ze een heeschen lach
achter zich.
Dat plotselinge geluid maakte haar
zoo aan het schrikken, dat ze haar dosl
miste en toen haar schot afgegaan was,
zag ze, hoe het geureer daarginds tus
schen de struiken plotseling met een
ruk .verschoof en ds zonnehelm ver
dween.
(W«r4t T«nd»l)