Bezoekt het Groot Nationaal Concours te Schoonhoven »p 2" pinksterdag P De nieuuie Edel s-Baar sigaren? Alleen 21 Pinksterdag 11 i 3-5 Ito ï£5 •f Am. Orgel 1 II fielden beschikbar Bezoekt met de Pinksterdagen „Kleine «Bef weue". ?i kt 1 i 5 o ROFITEERT VAN HET GESCHENK BIJ AANKOOP VAN P 2.50 Extra aanbieding «1 s 1 ÜJ ez L U 2 Q^' Van Rondom CONCOURS TE SCHOONHOVEN OP PINKSTEREN Natuurlijk STATIONS-KOFFIEHUIS •JL is het Adres Slagroomgebak Slagroomlruïïels IJs-Chocolade Congoleises enz. aangeboden Ta koop: Pink «tieren VIERKANTE BESCHUIT C. DE GRIIJTER - BOEKHANDEL 1.75 50 ct. 1 LAKEN -*■ EN 2.50 H. Batelaan Heeft U ze al gerookt? de in vollen bloei staande Maakt geen groote dure reizen voor ontspanning „De Kleine Betuwe" geeft U....wnt U zoekt Mooie wandelwegen door de bloeiende irulttuinen Boerenwagens Kinderwagens Klapwagens laoe prijzen H. A. VAN BAAREN - SCHOONHOVEN is FoiohaiHiBi H. J. DflEms. zeuoestraai 5B. Camera's voor Films en Platen f 2.30. Hooggevoelige Roifilms 6 X 9 f 0.50 AMESJAPONNEN een REGENJAS f 9.75. Voor Heeron-Costuums GROENEN, Schoonhoven fc tii fa W Sk O v fe 5 S 5 e f v tf f g a is ca 0 H CL PINKSTERDRUKTE EN(ffiVAAR I FEUILLETON. Mengelwerk. DE BRIEF. EERSTE BLAD NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT. SchmnhOYMnchl duimt VW1JDA0 II MEI 1M1 C'oot Vooravond-Concert op Zaterdag 14 Mol, door do Koninklijk# Harmonlo-Kapol «Do Bazuin» uit Gorlnchom naap hot Oesolllg illji Dan gahaalan dag ppattlga muziek PRIMA CONSUMPTIE BILLIJKE PRIJZEN RlJarlalatalllng an Autogaraga ZoHrdog 14 Mul dan gahaalan avond MUZIEK I Brleefdaanbevrltnd. All gelegenheid een zeldzum mooi gebruikt met geheel doorloopende h»rp voor lagen prlja. Koastr. BI, Sohoonkovan voor hypotheek en Credieten, ook op Vee, gemakkelijke voorwaarden Inlichtingen geeft J. R E IJ M Jr. Kanaalatr. 35, Nieuwerkerk a/d IJssel Eenige goede zwartbonte bij Qcbr. B. 6 J. D E O R O O T, L i z e w e g - Haaitrecht (Nsd. Octrooi oangovraagd) Tien In een pakl HB«rll|k broos en fijn van smaak. Door haar vierkant model onder- scheldt Stereo beschuit zich van alle andere merken. Eveneens door haar superieure kwa- llteit. Proef ze een». TIEN VOCfe 11 CENT. Vraagt Uw wlnkaltar STEREO BESCHUIT- IN KOIKFABR. N.V. OouvgrnBBlraat 5) Ratlardam GRASUNNEN LAKENS gefestonneerd, 31/4 el leng ORASUNNEN SLOOPEN gefestonneerde overslag, groote maat, 2 SLOOPEN yoor Baan marktgoad. Prima kwalltalt. Bl|. HAVEII 74, SCHOOIMOUEH Edal-8-Baar «SPLENDID» De lichte geurige 6 Cant Sigaar. Edal-8-Baar «PIKANT» De pittige 6 Cant Sigaar. NEEMT PROEF. Verkrijgbaar bij de voornaamate Sigarenwinkelier». Oratie atallen «oor Auto'a an Rijwielen PRIMA OONSUMPTIE BIL LUKE PR UZ EN Ba Ondara.mtr, W. KOMPIER HAASTRECHT - Tel. 19 TE KOOP, 4 gebr. Boaran- wagena met breede wielen, bij C, VAN DAM - Stolwijk. Over de geheele wereld rijden meer auto's op Goodyear banden dan op eenig ander merk. Een dergelijk •uèces kan uitsluitend door superieure kwaliteit worden I PRACHTIQE MODELLEN Oaraadaohappan - Hulahoudalljka Aptlkelan Luxe Oadaautjaa, groote vericheldenheld. STEEDS HET NIEUWSTE! E Wij «dverteeren niet met lokprljien maar blijven het maaet vartrouwd adrae voor goeda Maubalan RUIME SORTEERINO CAMERA'S, FILMS, ALBUMS, LIJSTEN, SCHILDEBIJEN. ENZ. O IEDERE OPNAMEFOTOaRAFEERnEHW [Tm''e IJ KR ES 3 Fotokaarten of vergrooting gratis aam huismui Lang.Tiendew.85,oeuds DEZE mooie smaakvolle In alle meten In voorraad en In vele kleuren en stoffen ken leder bekomen voor de zeer laag gestelde prijzen vtnaf f 1.95. nllln'iwi Oroote verschei denheid In vtnef f I.OO. In ons Hollandsch klimaat heeft ieder NOODIQ Dit zeer fraaie stuk, nieuw model,, kost U maar I gaat U als gewoonlijk neer Wij hebben dit jtar ook voor een zeer mooie collectie gezorgd. Deze fraaie costuums kosten bij ons maar f 10.00 an f 12.75. KLEEDINQ NAAR MAAT. Levering In 4 i 5 dagen, slechts f 5.00 hooger. m O e 0 8 N ts -O ■S 3 li .49 A* tweedeblad NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT, Schoonhovensch» Courent VRIJOAO 13 MKI 13KL door JAN KIJKUIT. Ovir velerlei dingen. Ik heb iets over Gouda gelezen, wat wel naar mijn zin is. Zeker dat er geen nieuwe Kleiwegs- brug komt, zei ik. Nee, dat niet, maar dat de gemeen teraad besloot tot korting van de go- xneentesalarissen Zoo, vindt u dat zoo goed, nu, er zijn er veel, die daar heel anders over denken hoor. Je laat me niet uitspreken, ik wou zeggen dat die kortingr wordt toegepast naar gelang van het inkomen. Niet maar zoo drie procent of vijf procent, maar geleidelijk, voor de hoogere salarissen meer en voor de kleintjes minder. Ik vind het onbillijk als salarisverlaging noodig is, dat dan maar over de heele linie oen gelijk bedrag wordt afgenomen. Iemand die een zestienhonderd gulden inkomen heeft of minder, kan toch veel bezwaar lijker drie procent missen, of vijf pro cent, dan een man, die zevenduizend gulden salaris heeft. Bij de Spoorwegen...., begon Jod, maar tante viel hem in de rede. —Ja, gaat die trein van Schoonho ven naar Gouda nu weg, of gaat hij niet weg? vroeg ik. Hij gaat niet weg, zei tante plech tig, het zou wel een schandaal wezen ook Ze kunnen Stolwijk en Bergambacht en alle tusschenstations en Sohoonhoven, toch maar niet zoo in het isolement «tor ten. Er zijn nog autobussen, bromde Jod en misschien krijgen we hier wel eens de Micheline, de autobus-op-rails. Maar ik had het over salarissen. Er zijn bij de -spoorwegen ambtenaren, die een ontzaglijk zwaar tractement genieten, ja, die vindt je natuurlijk niet hier in de streek, maar die zitten op de kantoren. En onder die heele hooge Pieten wordt nu nooit eens opruiming gehouden. Ik hoorde pas nog zeggen Hooren zeggen is veel liegen, jon getje, waarschuwde tante. Ik hoorde het van een ambtenaar bij de Spoorwegen, dat het daar zoo naar toe ging, dat als er een hooge meneer een neefje had, die wat worden moest, dan werd er een baantje gemaakt met een zwaar salaris. En als er dan op een af deling een drieduizend gulden bezuinigd was, dan kostte zoo'n nieuw meneertje aan de Spoorwegen zeven- of achtdui zend gulden. Net als bij de posterijen, zei ik, daar gaan ze nu bestellingen inkrimpen, postkantoren verlagen tot hulppostkan toren, enfin, ze wringen zich in allerlei bochten om er maar uit te knijpen. Maar dat bedrijf stond bekend als een opberg plaats van familie en vriendjes van hoo ge meneeren, die een baantje moesten hebben. Er zijn heel wat bedrijven top zwaar, zooals je dat noemt, meende tan te en in zoo'n crisistijd komt dat ailei aan het licht. Maar veranderen doen ze «ooiets niet, zei ik. De kleintjes moeten het gelach be talen, vaak, zei ik, of dacht je dat de landbouwers het prettig vinden als ze hun pachten niet op tijd betalen kunnen en de boel wordt verkocht. Laatst waren er in Polsbroek drie faillissementen tege lijk. Vroeger was bankroet gaan het schrikkelijkste wat iemand van bulten kon overkomen, maar nu is liet iets heel gewoons. Iedereen doet 't. Ik weet wel dat het niet allemaal door dei crisis is, maar veel faillissementen in den boeren stand zijn er tpch het gevolg van. In Gouda hebben ze laatst een aar- {eval gehad, daar werd «en naai machine voor vijftien cent verkocht, sprak Jodocus. Daar had ik bij moeten wezen, zei «tante, maar het'zal wel niets geweest zijn. Een zoo goed als nieuwe; maar het was een gedwongen verkoop, Qmda; een bakker door den tijd achteruitgegaan was De jakker is altijd gehangen iü den loop der eeuwen en ook in Gouda' gebeurde dat. De schuldeischer had geen mede- doogen en alles werd verkocht. Maar toen hebben meelijdende burgers zich het lot van den bakker aangetrokken en besloten zeer weinig te bieden. Een naaimachine ging voor vijftien cent. Een tbaemeubol, vier stoelen en een ledikant gingen niet hooger dan één dubbeltje, zoodat de vei- kooping niet meer dan vijf en dertig gul den opbracht. Zoo ia het overal wat, zuchtte tante. In den landbouwstand is het evengoed misère. Daarom begrijp Ik niet goed, dat B. en W. van Haastrecht ertegen waren om instemming te betuigen met het adres van Stellingwerf aan de regeeying, met verzoek om maatregelen voor den land bouw. Ach, adresseeren is makkelijk ge noeg, zei ik, evenals moties aj&nnemen. Maar wat zegt dat nog. Je hebt zoo een motie opgesteld of een adres is in elkaar gezet, maar dat zegt tooh nog niets, want het komt erop aan, welke maatregelen genomen moeten worden. En daarom hebben B. en W. van Haastréoht ge zegd dat geen adhaesie moet worden be tuigd, daar de regeering alles ,doet wat ze kan om den landbouwstand te hel pen. Natuurlijk, dat geloof ik graag, maar het is toch goed, dat de Raad wel besloot tot instemming betuigen. Want de stemmipg onder de boeren is zoo, dat alle aandacht eraan moet worden ge schonken. Men rekent, dat in Hjaastrecht het belastbaar inkomen zal zijn gedaald van vijfhonderdduizend tot driehonderd duizend gulden. Dat wil toch wat zeggen voor zoo'h kleine gemeente. En bij de grootere en allergrootste is het! niet be ter. We moeten allemaal terug en tot versobering. We moeten de tering naar de nering zetten. Maar dan biet alles over één kam scheren en den Augiusstal eens opgeruimd die er is van baantjes- jagerij, zei Jod. Dat is waar, dat we allemaal wat minder moeten is niet erg, als we er maar doorkomen. Maar hoe telr wereld is het nu mogelijk, dat alle majatregelen om de invoer van boter te beperken niets schijnen te hebben geholpen. Het eerste kwartaal van' dit jaar is er veel en veel meer boter ingevoerd dan motjïht. En Rusland voerde meer boter in dat kwar taal in dan zijn deel bedraagt over het heele jaar. Als het zóo gaat, dan kun j« de «aak wel aan den kant «etten, want dan hel pen alle mooie wetten nleti. De regee ring moet dan ook maatregelen treffen, dat de wetten, die met «ooveel spoed worden uitgevaardigd, ook worden uitge voerd. In het land weten se den boel wel te vindfen, maar aan de grenzen, ho maar Daar werken duistere machten. Dat heb je Immeri ook gezien in den mobillea- tietijd. In het land werd iedereen ge snapt, die maar een ene je spek vervoer de. Maar aan de grend werden heele wa genvrachten uitgevoèrd van spek en vleesch en allerlei andere eetwaar. t— Die man in Gouda dacht het aar dig voor elkaar gemaakt te hebben met zijn automaat. Hij had een houten bord gemaakt met deurtjes en gleuven erin. En als men er geld in wierp, dan ging het deurtje open en kwam het verlangde artikel in het vak. De politie kwam er achter en toen bleek, dat de man zelf achter het houten bord zat en de boel in het vak legde, ale er geld in de gleuf geworpen werd, Due de man ie geenapt wegene over treding der Winkeleluitingewet? Ja, maar hij is niet bekeurd, hij heeft alleen een aanmaning gekregen om het niet meer te doen. Maar je begrijpt, dat de man dien eersten Zondag uitste kende zaken gedaan heeft. Iedereen wou eens weten hoe de wonderlijke automaat werkte. Wat werd er gelachen toen een politieman ook geld erin gegooid had en een flesch cider er niet uitgehaald kon worden, omdat hij klem zat. Toen ver scheen er een hand, die de flesch goed legde. En zoo werd de man natuurlijk betrapt. Eigenlijk jammer ,voor hem, want geniaal gevonden is het toch. De wet is de wet en moet gehand haafd worden. En daar heb je nu een maal ambtenaren en wethouders enz. voor noodig. In Langerak «aten «e bijna «onder, zei tante. Ja, daar hebben ze een heel bijzon dere raadsvergadering gehad. In die vergadering moesten twee raadsleden worden toegelaten, er moest één wethou der worden benoemd, een gemeente-secre taris moest benoemd worden, ook een ambtenaar van den Burgerlijken Stand en ailei werd netje» in orde gebracht. Zal wel een heele tijd geduurd heb ben. Wel nee, in Langerak gaat het ge moedelijk. Ze zien daar met hun gemeen tehuis uit op de breede Lek en als ze op die groote maohtige rivier zien, dan voelen se, dat er wel wat andere ln de wereld ie dan haarkloverij of vitterij! En daarom gaat allee er «oo gemoedelijk toe. Ale dat waar waa, «ei Teun, dan moesten se alle raadhuizen aan een ri vier «etten. EEN -SCHIJN-HUWELIJK. 29 „Op weg naar mijn kantoor moeit ik even binnenkomen, om u goeden morgen te zeggen, lieve lady Fane. Hoe maak je het, Edgar, fortuinlijkere en gelukkigste der stervelingen?" „Uitstekend!" riep lord Fane, terwijl hij zijn neef een hand gaf. „We hadden het juist over je. Lela vertelde dat zij meneer Browne ontmoet had. „Meneer Browne?" herhaalde Clifford Revel, alsof hij niet wist waarover ge sproken werd. „Ja, Lela zag hem gisteren In Pall Mali. Vreemde kerel! Hij liep haastig door en wilde niet stilhouden om even te praten." Clifford Revel slaakte een zucht van ▼erliohting. „Och ja, hij is exentriek. Erg knappe vent en «oo, maar erg verlegen; ik, durf wedden, dat hij heelemaal ln de war raakte, toen lady Fane notitie van hem nam." „Loop rond!" lachte lord Fane. „Daar zal hij wel overheen moeten komen, want ik ben van plan eens nader met hem kennis te maken. Geef mij zijn adres, wil je? Ik zal hem te dineeren vragen en dan moet jij gelijk met hem komen. Clifford staarde omlaag naar het vloerkleed en een koele uitdrukking kwam op zijn gezicht. „Zijn adres? Op mijn woord, lk weet het niet. Ik ontmoette hem pas twee da gen voor je huwelijk. Ik weet het wer kelijk niet." „He, wat vervelend!" riep lord Fane. „Ik had hem graag eens opgezocht." Lela stond op om weg te gaan ra Clif ford Revel haastte sioh de deur voor haar open te doen, waarna hij hem sorg- vuldig sloot. „Tusschen twee haakje»," «el lord Fane, „juffrouw Drayton li niet bij Lela geweest." „Wat?" vroeg Clifford Revel soherp Alleen al het noemen van haar haam werkte op zijn zenuwen. Lord Fane glim lachte om dit barsohe antwoord- „Schrik je er «oo van? Weet «e wel dat we in Londen zijn?" „Ja, ik heb het haar verteld, maar «e is ongesteld geweest," vertelde Clifford Revel. „Ze zal het verzuim wel gauw in halen." „We zullen haar graag ontvangen. Je kunt zeker niet blijven? Een whisky-and- soda? Neen? Nu» dan gegroet, ouwe jongen." „Goeden morgen," zei Clifford Revel, „Nog altijd volkomen gelukkig?" „Nog altijd volkomen gelukkig," ant woordde lordtFane. HWDSTUK XXVII. D#ti jfest Edith DiJ^ton was ziek, otertpannen door den geestelijken druk en het schrij nende verdriet, dat aan haar knaagde, Clifford Revel werd? bang, kwam twee keer per dag aan en zond groote bou- quetten versche bloemen naar de zieken kamer en schreef haar over zijn harts tochtelijke liefde; als haar moeder uit de kamer was, verfrompiel^^^e zijn epistels vol walging en woe^HK dagen gingen voorbij, het was nog^Blft« drie weken voor de Badmore-renflWen nog steeds lag zij daar, dra dokter mislei dend en mevrouw Drayton kwellend. Toen gebeurde er let» dat genezing bracht. „Kindje," zei mevrouw Drayton, „er ie bezoek voor Je." „Ik wraich geen bezoek, moeder," ant woordde «e koel. Pinkstervreugde ln de harten, Pinieterdruürte overall Wand'laors. fietsers op de wegen, Trame en auto'a, zonder tal Allee haaet zdoh weer naar buiten. Naar de lokkende natuur, Maarreeds menigeen betaalde Deze vreugde veel te duurt Grooter drukte, groo-ter snelheid En ookgrooter het gevaarl Wien 't niet duidelijk is, die leze 'a Anderendaags, de kranten maar. Roekeloos of onervaren, Zwalken velen langs dis baan. Tot «e plots, tot hun ontzetting, Voor een oataatrophe staan. Autorijder# wee-. Rijdt tooh liever niet te snel; Als ge eens wat minder gas geeft, Komt ge er todh óók nog wel. Fietsers: houdt de rijwielpaden. Daar zal 't veilig voor u zijn. Wand'laare: mijdt de groote 't Wandelpad is uw domein. Allen, die de Pinksterdagen Wilt benutten voor een toer; Denkt om uw en andere leven. Magere Hein ligt op de loer. De gevolgen zijn ontzettend, Ook-al U de oorzaak klein, Moog' de ongelukken-ooget dus Deze keer erg eohraaltjee «ijnl Da winter was bu'tengwvroon streng. Het vroor nachts en ook overdag 12, zelfs tot 20 graden en de soherpe Oosten wind zorgde wel, dat ieder zooveel mo gelijk thuisbleef. Het was een Januari-margen. Jansen, postbeambte, had juist voor zijn loket plaats genomen, waar de poste re# tan. te brieven bewaard werden. •»De oude Jansen schoof het luikjé open en zag iemand staan, die er arm en me lig uitzagi Het was een lange, magere man, wiens beenen nog dunner schenen, doordat de broekspijpen nog al nauw waren. Onder gijn arm droeg hij een koperen trompet, die betere dagen scheen te hebben gekend. Tenminste hij zat vol deuken en was hier en daar era beetje geroest. Dit voorwerp sprak reeds voor den man zelf,, die één van die men^ohen was, die bun bestaan, «ooals zoovelen in dat be roep, treurig voortsleepen. Het was een lachwekkends verschijning maar tegelijk een treuriger Zijn komst maakte op den ietwat ruwen Jansen een meewarigen Indruk. Wlat ie er? vroeg Jansen op ruwen toon, daar hij qiet wilde laten merken, dat hij een beetje aangedaan was en zoo- als zoovele mensohen zijn gevoelig inner lijk onder een ruw uiterlijk trachtte te verbergen. Neem mij niet kwalijk, mijnheer, maar ik wou u vragenik wou graag weten, of er soms een brief voor mij was. Mijn naam is Timmermans. En waar moet die brief vandaan ko men. De man noemde den naam van 'n heel klein dorpje, een heel eind van de et&d vandaan. Jansen nam den man eens op, en onderzocht de voor hem liggende brie ven. Eindelijk vond hij een dik pakje, waar op ais adres stond: Poete Restante. Aan den «heer Timmermans, muzikant te B., nii te Z. De brief was niet gefrankeerd, zoodat de geadresseerde hem alleen kon krijgen, als hij er 00 oenit voor betaalde. De beambte gaf den brief onrer en Tim mermans bekeek het adres met alle aan dacht, waarna hij den brief weer terug gaf. fa-4 Is hij niet voor u? Neen.mijnheer. Er ie, géén andere van dien naam. Dan zal ik zoo vrij zijn nog eens te rug te komen, Veertien dagen waren vwrloopen» toen de mudkant terugkwam* En weer was er een brief, waarvan het adres weer met verschillende banden geschreven scheen te zijn. Hij bekeek den brief aandachtig, waar na hij hem met een: Dank je wel, mijn heer, hij is niet voor mij, teruggaf. Weer verliepen er een paar weken. Jansen had over het eigenaardigs geval nagedacht. Gaat dat wel eerlijk toe? dacht Jan sen, want hoewel hij goedhartig van aard was, wilde hij jdch tpch niet voor den gek laten houden. Op een Zaterdag kwam de muzikant weer. Hij klopte aan het loketje en Jaxuten opende het. Wat is er? vroeg hij ruw. Den droevige glimlach plooide sioh om fimibermans mond „Ik vertelde haar dat je haar niet kon ontvangen, maar «e vroeg me je haar groeten over te brengen." „Ik wilde niet" weggaan,"'klonk opeens een saohte, lieve stem. „Wees niet booe, Edith." Edith Draytpn riohtte zich op ra'werd vuurrood, toen «e Lela voor «ioh zag staan. „Ben Jij het?" vroeg ze dof. ,Jk wist niet. Lela gaf haar era hand. „Je brat tooh niet booe?" vroeg ze, terwijl ze naast haar op een lagen stoel ging zitten. „Ik heb mevrouw Drayton mijn naam niet gezegd. Edgar wil niet, dat het bekend wordt, dat we getrouwd aijn," fluieter- de ze zacht. „Dat Is veretandig van hem," zei Edith nauw hoorbaar. „Hoe lang houden jullie je huweflk gah«im?" vrofg ze. „Nog eeA klein pooeje," antwoordde Lela. „Era paar weken, zegt Edgar. Hij wacht op - iete, ik weet niet wat het ie, maar het moet allee andere voor one „Hij bedoelt de wedren," daoht Edlth, „en hij heeft er haar nlete van verteld. Een lichte eiddering van duireliche vol doening ging door haar heen bij de ge dachte dat hij iets verborgen'hield voor zijn mooie, jonge vrouw. i „Kan het je niet schelen, «oo ln af zondering te leven?" vroeg ze. „Sommige meisjes, de meeste meiajes, zouden dolgraag als Lady FMM^rkond worden, de vrouw van dra vHBnaam van Farintoshl" Lela lachte ra schudde haar hoofd. „Ik niet. Ik ben volkomen tevreden. Ik wou alleen maar, dat we altijd ln die gezellige kamers ln de Albany konden wonen." p „Je bent een vreemd kind," zei Edith. „Dat waa ja op aohool ook altijd. Oeef Ik ben bet, mijnbeer. Dt kom nog eens hooren, of er soms een brief voor mij is. —4 Nee man, er ia niets. —4 Mijnbeer Timmermans sobrok aiohtr baar. Wleet u dat wel zeker? Nee man, er ie nlete voor je. Zoudt u dan misschien nog eens goed willen kijken, mijnheer? U herinnert sioh missohien niet; wie ik ben. Ik ben. Ja, man, ik weet wel wie. Je bent M**t je hebt immers de vorige brieven ook geweigerd. En nu was er wél een hrief. en ik vind het niet noodig, je dien te gtwen. De muzikant werd doodsbleek. Toe, mijnheer, laat u mij dien brief even ei en. later nog maar eens terug, ik héb nu geen tijd meer. Jansen wilde het loket sluiten, toen hij gesnik hoorde. Dat was achter te veel voor den postbeambte. Hij opende de deur van zijn kantoor en kwam naar voren. Wat scheelt je, man? Neem mój niet kwalijk, mijnheer, ik kan 't Ulet langer verzwijgen. Ik moat u iets vertellen. .Ik kom uit B„ maar ik moest mijn dorp verlaten; daar wij ander» van honger zouden 'omkomen. U moet we ten, ik ben getrouwd. Müjn vrouw heet Greta. Wij leefden heel gelukkig. Ik ben muzikant en speelde op bals en op de kermis. Ons huisgezin vermeerderde steeds en om voor hen allen den kost te verdienen in bet dorp, dat ging ten laat ste niet meer Ik hoop, dat ik u niet ver- voel, mijnheer, maar mijn verhaal is da delijk uit. Toen ben ik naar Z. gegaan, daar was méér te verdienen en als ik nu iets over heb, stuur lk het telkens op da een gi andere manier naar mijn vrouw en lieve kinderen. Maar het ergste is, dat ik nooit iets van hen te hooren krijg, want geld cm mij te schrijven, heeft Gre ta niet. Daarom bebben wij er iets op gevonden. Het ls misschien niet beele- Anaal eerlijk, maar wij Verden er toe £*- dwongen door geldgebrek. 'U hebt mdssohlen wel gezien, dat bat adres door verschillende handen erop ge schreven ls. Welnu, mijnheer, ieder thuis eet er wat op. Ik heb dus maar je er werkelijk niet om, wat de mensohen draken of zeggen?" „Ik begrijp Ja niet," antwoordde Lela. Edith Drayton kleurde, omdat zij zich •en oogenblik schaamde. Lela'e onschuld was een sohild tegen pijlen van dat soort. „Ik bedoel, datMaar dat doet er niet toe. Dus Je bent erg gelukkig?" „Volmaakt!" antwoordde Lela. Zij lachte. „Je doet me aan Edgar draken. Dat vraagt hij me ook zoo dikwijlsl" „Zool" met een zweem van jalousie. „Ja, vandaag vroeg hij ,of ik geluk kiger zou zijn als ik, zooals jij, als een groote dame in het gezelschapsleven verkeerde. Hij praat dikwijls over Je," babbelde ze verder. „Hij zegt, dat jij een groote steun voor hem bent geweekt in dien tijd, dat hij naar mij zocht, ik ge loof dat hij Jou als era soort «ueter beschouwt." Edith Drayton ging rechtop zitten ra duwde met een gebaar van wanhoop de baren van- haar voorhoofd weg. „Era zuster," herhaalde ze dof. „Ja," «ei Lela, niets vermoedend van den storm, dis in het binnenste van haar toehoorster woedde. „En hij «egt dat hij hoopt dat jij bij ons komt logeeren, als we naar Hemiworth, zijn- landgoed gaan." „Bij jullie komen logeeren? 0 ja, dolgraagl" „Edgar zal het zoo prettig vinden," zei Lela' eenvoudig. „Natuurlijk moet Clifford Revel ook komen!" „Waarom Clifford Revel?" vroug-Edltl\ onstuimig. „Omdatomdatoch Edith, het spijt me zoo, dat fk je boas gemaakt heb Ik dacht aan Edgar ookdat.dat" dat, wat je gedacht hebt, dan langer," zei Edith bite. ,ela stond met een bleek gezich* op „Édith, het spijt me erg. Het wae niet mijn bedoeling Je te kwetsen. Het li net, alsof we nog samen op sohool zijn. Ik- «ei altijd iets, dat jon boos maakte!" „We zijn niet langer op school," barst te Edith Drayton uit. „We staan tegen over elkaar ala vrouw tegen vrouw. Jij hebt gewonnen, of denkt, dat je gewon nen hebt." Ze hield op, tot zwijgen ge bracht door de uitdrukking van verba zing en verdriet op Leia's gezioht. „Ik, ik vraag Je vergiffenis," vervolgde ze met een overspannen lach. „Ik praat paar wat. Je moet bedanken, dat lk koorts gehad heb en soms nog redeloos ,en ijl hoofdig ben. Vergeef me." „Ik vergeef ie, als er iete te vergeven is," antwoordde Lela met haar lieve, ernstige stem. „Maar ik begrijp je njet; ik begreep je op school ook nooit. Nu ga ik. Mag ik nog eena terug komen?" „Ja," antwoordde Edith kort; toen sloeg ze de oogen neer. „Maar k denk dat lk era pooeje wegga. Goedendag. Wees geluldg zoolang je dat rijn kunt," voegde se er aan toe, toen I-ila de deur, achter «ioh dicht deel. Een paar minuten daarna sloop me vrouw Drayton de kamer ln ra eohrok, want Edith was zich aan het klcedra „Mijn lieve kind," zei ze, „wat ben je aan het doen? Dokter Wllkes zal, dat je niet op mocht etaan." „Doktef Wilkee en ik zijn het niet eena, moeder." „Maarstotterde de arme moeder. „Ik ben heusch beter, moeder.. Het was een uitstekend idee van u om mijn oud schoolkameraadje bij me te sturan. Ze heeft me op andere gedachten ga- bracht." „Lieve Edith." (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1932 | | pagina 3