taneMoÉtie Fatten Ni
m
BLUE BAND
COSTER
Geweldig zal het zijn!
Uitverkoop
Grooie halllaarillHsctie Opruimlno
IHAnDELSORUKIUfRN:
O
si»
■t
1 '1
lil
s§
doch niet *0o
duur.
Ontheffing van Pacht
Ford Vrachtwagens
Vanaf heda
>2 j
zoo fijn als
bot.
aan te besteden:
VIERKANTE BESCHUIT
Ook in Meubelen en Bedden enorme koopje
°|||-
ti
LEWENSTEINs
D»j«fifo5cfiooji hovenscheSprits
Van Rondom
aJ&Hjcl %SctspeA Ytjumcls-paty
de Jtrimpenerwaard
te Gouda,
te koop
C O D A
SCHMEINK
bij A. N. VAN ZESSEN
SCHOONHOVEN
Coupon»
Balatum
Coupon»
llnolaum
Coupon»
toopon
H.H. Amateuri
Haven 1 Schoonhoven
Goed an goad koopt
10 Adrem-Scheermesjes voor 25 cent
III DROGISTERIJ „DE GOUDSCHE GAPER"
Wadarvarkooparo gevraagd
vol opal
Koopt heden Uw Meubels b{j GROENENJ
Extra Juli-Aanbiedinften*
NAAIMACHINES
I Met Preserver in de kaas
Ben je alle gebreken de baas
Opgericht 1765
Wormerveer
Murwe Lijnkoeken „W- L." „Ster"
Murwe Lijnkoeken „W K. f."
38/39 eiwit eb vel
Lijnkoekjes „W. L." met suiker
Ujnmeel „Ster"
Voorslag Lijnkoeken
roet LdlsCuitendênatuuMolerlgevaliken
uolgensAouam^rti
yrant^ciese^^t.
N.V. DE LANDB0UWBANK TE UTRECHT
Agent voor Schoonhoven en Omstreken:
De Heer R. van Blokland, Koestraat 123
Is de schatkist onuitputtelijk?
Mengelwerk.
Het lokaas en de visch.
VERSCH GEKARND
FEUILLETON.
EERSTE BLAD.
HOOGHEEMRAADSCHAP
„DE KRIMPENERWAARD"
Dijkoraap en Hooohcemraden vtn
tl|n voorntmem
op Woenidtf 13 Juli 1932
dei v.m. 10 uur In Hotel „De Zalm"
publiek
Bootek No. 4
Het Metsel., Timmer-,
Smlds., Teer-, Grondwerk
en het Verlwerk
itn de Kumtwerken In de Krlm-
penerwurd, In 2 perccelen.
Baatak Bo.
Het meken ven een dijk-
verbreeding ven 50 Meter
lengte een de Msaeldijk
en het maken van een
Verbreeding aan een aan
sluiting van de stoep van
den Schaapjesiijdeweg
aan de IJsseldljk in 1 perc.
Aanwi]tlng bellek No. 5 ul plaits
hebben op Vrijdag 8 Juli 1932. om
10 uur v.m. bij H. M. paal 337
NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND' EN UTRECHT, Schmnhonnschi Cenranl
VRIJDAfl JULI Bfe
Vraagt Uw winkelier
li door crisls-pichtwet 1932 thans mogelijk. Wendt U voor succes-
t of K
g Adv
Rijweg 91c. (Over de Veemarkt). Tel 13475. Niet uitstellen, want telaat-
volle behandeling voor Kantongerecht ol
zaken, tot VAN DRIEL, Rechtakundli
Kamer voor crisis-pacht-
Adviseur, Rotterdam, Ooudscht
komers verbeuren hun rechten. Adv. f 1.-Huurcontract medebrengen.
Benige prima model AA en TT
tegen ulteret lagen prlje
Te bevragen bij i A. SCHAKEL
Off. Ford Dealer - Schoonhoven - Tel. 25
De beatekkan zijn verkrijgbaar tan
kantore van het Hoogheemraad
achap te Ouderkerk a/d IJiael ad
25 cent per exemplaar.
Dijkgraaf en Hoogheemraden
voornoemd i
A. J. BOOOAERDT,
Dijkgraaf.
A. T. v. B. LEEDEN,
Secretarie.
■OOHOHBLAOEH
70ot^"
SeiUe «ttvosriaf Prins Stasi
MCIIIUKU HEUICUffil
IIT1EIDII. IIIIITIIIT 141
Onwsrva
H«ld«r
Groot* parfQtn Tafolkloodon, stupols Tapt
Balga Karpattan, Axmlnstor Karp*tt«n,g«Ukt
an wollan Dokons. Laatst* stellan Gordijn»
Coupons Gordl|nstoH*n
Tot *n met 23 Juli a.a. belangrijke prijs
verlaging op bijna alle artikelen
Komt sn ziet onze etalages, het is Uw belangt
Laat Uw foto's vakkundig afwerken bij FOTO BIEST KOT
Alleen verkoop voor Schoonhoven van de bekende Filma
AQFA, MIMOSA en PLAVIC.
BW BH Inkoop van oon nlouw Fototoostol
wordt hot oud* ingeruild.
MARKT BOUDA
anuHHixuH
I a w. r. «an nooTEN. écnooIIRoUeI
Cnnrtlauie
is modern en...
goedkoop
HOOO STRAAT 20*1-212 BEYERLAMD
3. t>€>
Schoonhoven
m U fe laten zien met welke Tevredenheid wil door
geheel Nederland onze klanten bedienen, laat Ik hier
enkele van de vele dankbetul)
voorjaar In korten tl|d mochten
de aardigheid er uit alle doelen van ons
Iglngen volgen* welke wl| dit
1 Ontvangen. WIJ hebben voor
n van ons land één genomen.
Moat-hommel. 99 Jan. '89.
Fa. P. J. Groenen, 8choonhoven
U.l
Hierbij gaat een cheque voor
het aan ver$c huldig de bedrag
247062Wii rijn teer tevreden
over de levenng uwer meubelen,
vooral over de ttoff'tering welke
naar om rin it uitgevoerd.
Hartelijk gegroet,
O. COSPEIJ, Hoofd der School «S fi
M
Nieuwerteham, Maart '82.
U.l
Wij eouden niet beter hebben
kunnen tlagen dan wij bij U heb
ben gedaan, ook wat de prije be
treft.
Hoogachtend, J. V.
IJmuiden, Mei 82.
Ml
Allee ie neer naar genoegen g
geleverd, wij mogen tevreden 2 fifl
rijn bij U te hebben gekocht.
Hoogachtend, C. P.
Zunderd, Mei '82.
M.I
A liet ie tot onee volle tevreden
heid. De meubelen rijn om teer
meegevallen. Ik tal aan mijn
Zueter Uw taak aanbevelen.
Groetend. M. W.
AaUt {bij Eindhoven),
12 Februari '82.
M.I
De meubelen rijn teer naar
one rin, wij rullen Uw Firma
bij Familie en kenniteen aan
bevelen. Hoogachtend,
J. v. KEMENADE.
Fa. P. J. Groenen, Schoonhoven
M.I
Wij rijn in ome tehik met
de meubelen U hebt one goed
Uw geraden. Alt wij weer wat noo-
dig hebben komen wij weer naar
2 A Schoonhoven. Ook de prijten
jj W w rijn niet Koog er dan heer.
Hoogachtend,
A. NIJNATTER,
Grootvieeckerijpl. 9. Rotterdam.
Schoonhoven, Mei '82.
Den WelEd. Heer
P. J. Groenen, alhier.
M.H.I
Hiermede betuigen wij ome
volle tevredenheid, over het door
U aan om geleverde meubilair.
Zoowel voor een tolide, ale
voor een keurige afwerking
kunnen wij Uw adre» ten volle
aanbevelen.
Hoogachtend,
A. G. H. PONSIOEN.
6
ONOVERTREFBAAR
KLEIWEG 88
GOUDA
per pak 9S cents, 6 pak f 5.40
bU A. N. VAN ZESSEN - SCHOONHOVEN
Vraagt Uwen leverancier naar de Ie klasse fabrikaten
verleent Cradlatan op korten
termijn, onder zakelijke of- en
persoonlijke zekerheid aan
Landbouwers en Neringdoenden
STELT VERKRIJQBAARi Zeer gesohikt voor
rustige geldbelegging, hare 4'» Obligation
In bedragen van f IDOO an f BOO (mat half-
jaarlljkaoha ooupona) tagan d. koara v. 100 V.
awwMK ta Sohoonhovan
De Directie:
J. B. DE BEAUFORT.
N. C. DE RUYTER
ITEN
AUTO-SNELDIENI
VOOR OOSDERENVERVOER m
SCHOONHOVEN-POnPBBCHT-AMSTBBPAM v.v.
Vertrek van Amaterdami Eiken werkdag, beh. Zaterdag, 'tavonda
half zei. Adrea: Verschure 8* Co., BinnEn-Amatzl 30.
Vertrek van Dordrecht, Eiken werkdag, 'a morgen. 9 uur. Adrea:
Am»teroamsche Dienst, Wolwevershaven.
Vertrek van SchoankovanEiken werkdag, 'a middags ongeveer
1 uur. Adrea: J. Kortland, Telefoon No. 15.
De goedereu welke 'savonda lol 5.30 Ie Amaterdam worden bezorgd
aan Binnen Amitel 30, worden reeda den volgenden dag bij adres
santen wonende langs de Zuid- en Noorder-Lekdijk per auto a»n huil
afgeleverd.
tweede beap.
NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND-EN UTRECHT, Sehoonhovenseha Courant
VRIJPA I JULI 1MI
door JAN KIJUIT.
Automaten. Tante is voor
de concurrentie. De uit
keer ing aan de veehoudert.
Jod Is weer wetskundig
Een burgemeester met een
achttrdeur. Na bijna vijf
tig jaar aan den dijk gezet.
Post met ouwe beenen en «en
jong hart
In Schoonhoven hebben ze een
automaat gekregen voor een winkel, deel
de tante mee.
Ja, en In Alblasserdam gaan ze er
een verbod op etellen, ofi tenminste een
verbod om de automaten op Zondag ge
opend te hebben, zei ik.
Een automaat kan je niet geopend
hebben, leerde Jodocus; dat instrument
moet juist gesloten zijn en alleen door
inwerping van een geldstuk kan men
zich bet begeerde vereohaffen. Het wet
boek van koophandel
Ja, ja, schei daar maar over uit,
riep ik. Ze willen in Alblasserdam een
regeling, dat de winkeliers op Zondag
bun automaten moeten afelulten, zoodat
het publiek ze niet kan gebruiken. Wat
vindt je daarvan?
Tja, dat la aan moeilijke kwee
Zoo eenvoudig als winkelsluiting ia dit
niet. Ik kan me voorstellen, dat er men-
scben zijn, die op prinoipieele gronden
bezwaar hebben tegen winkeldoen op
Zondag, omdat dan da winkelier most
werken en dia daarom bezwaar hebban
tegen koopen op Zondag, omdat ia dan
Winkelier dan arbeid laten verrichten,
maar dit ia iets heel andera.
Baar wou ik je juiat heen hebben,
zei ik, ik vind dat de kweitie van de
automaten iete heel aparte la.
Dat vind ik ook. Iemand, die op
Zondag iete uit een automaat betrekt
(het woord koopen is hier niet op zijn
plaata) laat niemand werken. Maar ik
heb gelezen, dat men de concurrentie wil
tegengaan en daarom het verbod wiL
Maar dat vind ik dan toch beele-
maal verkeerd, merkte tante op. Ze moe
ten de concurrentie zooveel mogelijk vrij
laten, daar moet de overheid zich niet in
mengen. Als de eene winkelier or geld
voor over heeft om een automaat te koo
pen en de ander wil die uitgave niet doen,
dan heeft de man, die wel de uitgaaf doen
wil, daar profijt van. Dat gaat de over
heid niets aan. Maar tegenwoordig wil
len ze teveel regelen, vind ik. Ze regelen
van alles en nog wat en ook al»'t niet noo-
dig is in het algemeen belang of met het
oog op de openbare orde of de zedelijk
heid.
De regeling voor de veehouderij ie
dan toch maar goed, meende Jod, dat heb
ik tenminste in de Schoonhovensche
Courant gelezen.
In elk geval zijn de veehouders
daar mee geholpen. Maar de toestand
van nu met betrekking tot den zuivel-
prijs geeft natuurlijk geen juist beeld: de
stijging vond plaata door die Crisis Zui-
veiwet. Eb om te zeggen, dat al die uit-
keeringen goed zijn, gaat ook niet aan,
beweerde ik.
Maar er zijn toch genoog boeren,
die het noodig hebben. Reken maar al
leen in den omtrek hier, oordeelde tante.
Dat is waar, maar er zijn <r ook
natuurlijk onder, die het met noodig
hebben en daarom was ik het zoo eens,
met wat de krant schreef, dat zo hoopten
dat boeren die het niet noodig hadden,
het ook niet in ontvangst zullen nomen,
zooals enkelen nu gedaan hebben. De pu
blieke kassen worden thans genoeg be
zwaard.
Of dat ze doen zooals in IJssolstein
een veehouder, die het bedrag wel haalde,
maar het aan het plaatselijk crisiscomitó
gaf. Dan komt het zoodoende op zijn
bestemming.
Het typische is, dat de regsering de
gemeenten aangespoord heeft tot iet£,
dat eigenlijk met de wet in strijd was,
zeide Jodocus, die zijn juridisch inzicht
weer eens wou luchten.
Hoe dat, vroegen tante en lk.
Kijk eens, de regeering heeft ge
vraagd, dat de gemeenten die uitgaven
wilden voorschieten, maar het kwam er
voor de meeste gemeenten op neer, dat
de gemeenteraden die uitgaafpost niet
hadden goedgekeurd. En toch moeeten
B. en W. de uitkeering doen. Daarvoor
moest ook vaak geleend worden; het wai
geen geld, dat toegesonden yrerd uit Den
Haag; neen, de gemeenten moeiten het
voorsohieten.
0, wou je dan de boeren op een
houtje laten bijten, omdat het met pre
cies volgens de wet was? vroeg ik Neon,
man, in tijd van nood schil je aardappe
len met een hakmes en dan wit je met
een tandenborsteltje. Ik ben het eens met
den burgemeester van Ammerstol, toen
deze een nieuwen wethouder moest in-
stalleeren. Hij zei, dat men in normale
tijden kan vragen hoe de gelden dtr ge
meente besteed moeten worden, maar nu
zijn het abnormale tijden en heeft de ge
meente vaak het geld niet. Nu is de
gToote vraag hoe de gemeenten aan het
geld moeten komen. En zoo, zeide die
burgemeester, het practische beleid gaat
nu vóór beginselen en daarmee was ik
het roerend een*. Het ie nu tijd om aan
eengesloten te «taan en niet om uit te
pluizen of er een wetsartikel preoiee
wordt nagekomen.
- Er zijn verschillende gemeenten in
nood, voegde tante erbij, die geen kas
geld kunnen krijgen.
- Ze sijn niet allemaal zoo gelukkig
als Maorn, lichtte Jod in. Daar heeft de
burgemeester met zijn familie een ge-
meenteleening van f 70000 voor hun re
kening genomen. Er kwam nog een vijf
duizend gulden aan tekort, on toen zei
de burgemeester: wijl die ook maar aan
mij toe. Dat is nog eens gemakknUjk all
je een burgemeeiter hebt met oen ach
terdeur.
Tante en ik lachten en Jod merkte toen
wat hij had gezegd.
- Jullie begrijpen wel wat ik bedoel,
ging hij voort, waar hij geld vandaan
kan halen.
- Je zou jaloersch worden op zoo'n
gemeente.
- Ik op zoo'n burgemeester, zei Jo
docus.
- De Spoorwegen hebben geen cent
meer over, zelfs niet voor een presentje
aan een ambtenaar, die vijftig jaarj in
dienst .was, zei ik.
Je bedoelt zeker' dien chef in Hoorn
zei tante opgewonden. Dat is een schan
daal. Zoo'n man ontslag te geven een
maand voordat hij Sijn gouden jubileum
viert. En dan moet je die motiveering le
zen. Belaohelijk. De man werd niet lan
ger in dienst gehouden, deelt de minister
mee op een vraag van een Kamerlid, om
dat het langer in dienst) houden van
personen, die gemist kunnen worden met
het uitsluitend doel hen een niet offi
cieel erkend jubileum te kunnen laten
vieren, niet vereenigbaar is met de thans
bij het epoorwegbeheer geboden uiterste
soberheid. Moet je nog peultjes.
Ik vind het schandelijk, voegde ik
erbij, om iemand na negen en veertig
jaar en elf maanden diensttijd te laten
vertrekken. De minister had dat niet
moeten goedpraten fmaar hij had aan
dat Kamerlid moeten seggen: „Meneer,
ik ben het volmaakt met u eens, dat dit
ontslag moet worden afgekeurd en lk heb
dat de directie van de .Spoorwegen ook
gesegd." Maar de minister dekt natuur
lijk de directie van de spoorwegen en die
dingen gaan eenvoudig automatisch.
- De epoorwegautomaat, grapt* Jodo-
ous.
- Wat die zuinigheid betreft, nou,
daar hebben we het laatst eens over ge
had, sei tante en toen werd me verteld,
dat er op een afdeellng in een van die
administratiegebouwen ln Utrecht een
drieduizend gulden waa bezuinigd. Toen
moeit er een vriendje van een van die
hooge heeren aan een betrekking worden
geholpen en er werd een baantje ge
maakt van een vijf- of zesduizend gul
den. Zoo kan het daar gebeuren. Maar
één maand langer salaris voor een amb
tenaar om goed zijn afscheid te kunnen
vieren, om met trotach op zijn gouden
diensttijd te kunnen terugzien, neen, dat
kon niet.
- Zoo is er ook, mopperde Jodocus,
een ambtenares bij de Posterijen, die
doorloopend studiereizen maakt naar
Moskou, Gonstantinopel, Herlijn, Madrid,
Londen. En allemaal voor het psycho
technisch onderzoek, terwijl dat) nog in
het begin van de ontwikkeling is en nog
door niemand is aangetoond in hoeverre
dat nu werkelijk waarde heeft.
- Bij de Posterijen daar kon je van
allerlei proefballonnen oplaten en je kon
niN. 01 Gil*
Het wordt eentonig als een deun:
„Een industrie klopt a&n om steun".
De krant maakt bijna eiken dag
Weer van een derg'lijk feit gewag.
We weten er nu alles van:
't Is haast in elk bedrijf een pul
De omzet daalt, de prijs ié laag,
De orderB komen o zoo traag.
Tot slot klopt men om staatshulp aan
Opdat de zaak kan voortbestaan.
Zoo gaat het nog heel lang misschien,
Want nóg is 't einde niet te i
Van deze crisis, die op aard
Ook zelfs het grootste land niet spaart,
Die allen meer of minder raakt
En menigeen wanhopig maakt
Want: èn het rijk, èn dorp èn stad
Moeten offeren in het groote vat.
Maarook al is 't van 't grootste nat:
De geldvoorraad wordt uitgeput.
Dat loopt straks uit op een tekort
Zoodat ook de Staat noodlijdend wordt!
altijd wel een afdeellng vinden, waar ze
het eens wilden probeeren. En daar gaan
de goede centen aan weg en de platte
landers worden gedupeerd met opheffing
van bestellingen, omzetting van post
kantoren in hulpkantoren en zoo.
Aoh, zei oude Teunis, tante Post
wordt oud. Ze heeft ouwe beenen sn ie
kan de bestellingen niet meer af.
In den winter leefde vader Thomas
van een handeltje in borstels en matten
en meer dergelijke dingen. Dat handeltje
had zijn schoonzoon hem versohaft, die
een goede positie bekleedde in een stad,
vei weg van het plaatsje aan de rivier,
waar vader Thomas woonde.
Als het lente werd ging hij aan 't werk
in zijn tuintje, verzorgde zijn groenten
en bloemen, maar in den comer cat hij
meestal op het water. Want de omstre
ken waren mooi en er kwamen des zo
mers veel gasten in de pensions en ho
tels. Die hielden van spelevaren op de
rivier. Daaraan verdiende vader Thomas
een goed stuk brood, want er vielen heel
wat fooien af, bulten den gewonen, 'tzij
gezegd, geringen prijs voor 't roeien.
Dat ging coo jarenlang en men oei,
dat de oude vader Thomas wel aardig
zou potten. Hij eohter trok bij sulke toe
spelingen a&n zijn grijs baardje en begon
over zijn hartewensoh: sijn eohooneoon
af te betalen, aood&t het winkeltje zijn
eigendom werd.
„Want de je", placht bij te zeggen,
„eigee ls maar eiges on as 'k wat ouwer
Wordt, ls het met roeien gedaan en ai
nou 't zakie van mijn ie, heb ik st ook
meer plezier in. Niet dat mijn schoon
zoon het wil.... van hemmee geen
kwaad hoormaar Tc staan d'r op,
'rn af t betale, want eiges is eiges.
Elleke maand stuur lk 't geld en as 't af
betaald is en 't is van mijn alleen, dan
hoop 1 er nog 'n jaartje of tien van te
leven en dan verkoop ik het zakie en
gaan bij me dochter in de buurt wonen
om zoo te zegge te renteniere".
Dus betaalde hij trouw ai en het mak-
je floreerde, want vader Thomas was
populair ln het plaatsje en zomers
roeide hij verliefde paartjes en sentimen
teele oude vrijsters en tegen de eeritsa
zei hij: „k Zien sleoht, erg bijziende,
weet U.... maar roeie as de best»,
hoor. Maar zien? Nee, k den U twee
nog niet eens dtten, wil je dat geloove?"
En tegen de tweede zei hij: „Wat dl»
menschen toch vinden an dat gevrij ia
me een raadsel, k Ben zelf getrouwd go-
HET RAADSEL VAN
TANBUOK HALL
15
„Ja, ze woonde ln een eenvoudig huis
je in Hampstead en leefde van een kleine
lijfrente. Als ik me vergis, moet u het
maar zeggen."
„Neen," mompelde Wain. „Het is zoo,
Gaat u alstublieft verder."
„Ze nam hypotheek op haar landhute-
je om een familielid te helpen. Dat fa
milielid liet haar met de gebakken peren
zitten; dat doen familieleden meestal,
voorzoover mijn ervaring gaat," voegde
hij er bitter bij. „Uw mooder kon op een
gegeven moment rente en aflossing niet
betalen," ging hij op gewonen toon ver
der, „en schreef naar een geidsohloter".
De geldschieter ging haar opzoeken en
vond mevrouw Wain zoo sympathie^, zoo
door en door braaf en nobel, dat hij voor
haar deed "wat mogelijk was. Hij betaal
de de hypotheek en nam het huisje over
als onderpand tegen geringe rente. Door
dat hij vaak bij mevrouw Wajp kwam,
raakte hij op heel intiemen voet met
haar en ontdekte dat ze volkomen vrij
van alle vooroordeel, een menichenziel
vol medegevoel en hartelijkheid. Ze werd
zoo een lieve vriendin voor den alleen
staanden, eenzamen man, dat hij haar
van haar verplichtingen ontsloeg en
haar haar huisje als onbezwaard eigen
dom teruggaf. Ze stierf en toen hield
haar lijfrente op, maar het landhuisje en
het terrein kwamen aan haar zoon, die
zich op dat oogenblik in Turkije bevond.
Is mijn verhaal juist?"
Wain knikte alleen maar; hij was te
ontroerd om woorden te vlnd»n. Maar
eindelijk Mi hij;
„Mijn moeder schreef mij over den
hulpvaardigen, toegewijden vriend, dieu
zij gevonden had. U wae die geldschie
ter?"
„Ja. Gek hè, dat een geldaohrapor en
onbarmhartig woekeraar zooals ik, op
die manier te werk ben gegaan?"
De reporter gaf geen antwoord, maar
stak zijn hand uit. Pickering greep die.
„En terwille van uw vriendschap voor
mijn moeder, gaf u mij die betrekking bij
de „Midnight Sun?"
„Ja. Ik heb een goed geheugen voor
namen en uw voornaam is bovendien
niet zoo algemeen. En nu begrijpt u
waarschijnlijk, waarom ik zooeven sprak
over brood, dat ik op de wateren heb ge
worpen en dat bij mij terugkomt. Ik
hielp uw moeder en nu komt u mij uw
hulp aanbieden."
„Waarom hielp u haar?"
„Waarom biedt u mij uw hulp a&n?
Dat kan ik met evenveel recht vragen.
En ik zal niet vergeten, dat u mij uw
hulp hebt aangeboden voor u ook maar
lets wiet van mijn betrekkingen tot uw
moeder. Ook, dat u mij dien avond na
den moord tegen Dawkins verdedigd
hebt, toen die mij beieedigde."
Er heerschte een oogenblik stilzwijgen
in de enge ruimte van de gevangeniscel.
Toen zei Wain: „Er is een ding, dat ik
u voor alles zeggen wil. Er bestond voor
u geen enkel redelijk motief om mijn moe
der het huis zoo maar terug te geven.
Het is nu in mijn bezit en u zult het te
rug hebben."
„Wilt u een van mijn weinige goede
daden ongedaan maken? Laat mij nu
toch dat plezier!"
„Dat is natuurlijk de kwestie niet.
Maar ik voel, dat ik geen recht heb op
het huis. nu ik dit weet. Overigens, zoo
als Verily mij verteld heeft, is dit lang
nist uw eenige goede daad!"
„Misschim niet! Mam h itaat m
menigte ileohte daden tegenover. Hebt u
niet gehoord, dat ik van vereobeidene
menschen het hebben en houden heb
verkocht. Hebben ze u niets verteld van
mijn hardheid tegenover mijn vijanden?"
„Maar dat wa^en dan ook uw vijan
den," antwoordde Wain vergoedelijkend.
„Enfin," zei Pickering na een korte
stilte. „U weet nu tenminste, dat ik niet
zoo zwart- ben, als ik word afgeschil
derd en ik van mijn kant heb ervaring,
dat u een van die zeldzame menschen
bent, die iets voor een ander willen doen
zonder op een belooning te speculeeren.
En nu we door deze wederzijdaohe be
kentenissen open en eerlijk tegenover el
kaar staan, kunnen we ons met meer
praotieohe besprekingen bezig houden."
j Weer zweeg Pickering even en toen
viroeg hij abrupt: „Denkt u, dat ik gehan
gen zal worden."
Waln ontstelde bij de rechtstreeksche
vraag.
„Ik heb een goede hoop van niet.
Maar de getuigenverklaringen...."
„Zijn ernstig in mijn nadeel,!' vulde
de gevangene aan. „Juist. Ik denk, dat
zoowel de Jury als de rechter weinig
moeite zullen hebben, om alles ln mijn
nadeel uit te leggen. Maar ik heb bui
tengewoon weinig lust ln de galg, me
neer Wain!"
„Hoe stelt u zich voor er aan te ont
snappen?"
„Door er achter te komen, wie in wer
kelijkheid 8ir Giles vermoord heeft?"
„Hebt u er eenig idee over?"
„Niet in het mlnet. Maar ik heb geld
een heeleboel gelden ik ben van
plan het te gebruiken om te ontdekken,
wie van mijne vijanden mij dezen strik
gespannen heeft."
„Een oogenblik," onderbrak Wain hem
snel. „D«nkt u werkelijk dat er oen strik
gespannen was, of gelooft u, zooal» u bij
dan politierechter hssft verklaard, dat dt
moordenaar het op n voorzien had?'1
Pickering begon de kleine ruimte van
de cel op en neer te loopen. „Ik heb me
zelf deze vraag herhaaldelijk gesteld en
lk kan er geen poeitief antwoord op vin
den. Maar het een sluit het ander niet
uit; dat heb lk toen ook uiteengezet."
„Denkt u, dat Sir Giles het venster
stukgeslagen heeft?"
„Neen. In dat geval zou hij d» revol
ver hebben gegrepen en zich zelf moeten
hebben doodgeschoten en uit allee blijkt,
dat zelfmoord is uitgesloten. Volgens
mijn opvatting heeft een derde per
soon
„Hoe heet dis?" viel W&in hem haas
tig in de rede.
Plokering haalde de schoudors op. „Ik
ben niet ln de stemming om raadseltjes
op te lossen verbeterde hij een bet tje
ongeduldig. „Als ik dat wist. was ik een
heel eind verder. Dan wa» li geved uit de
hachelijke positie. Die onbekende derde
loerde aan het Vaam van den ealon en
heeft misschien het gesprek tusscnen mij
en Sir Giles gehoord. Toen de baronet
was weggegaan en lk de kamer had ver
laten, sloeg die persoon de ruit stuk, na
dat hij de revolver op een tafeltje vlakbij
had zien liggen en maakte zich meester
van het wapen. Daarop ging de onbeken
de weer naar buiten, misschien in de ver
onderstelling, dat het geluid van het bre
kende glas mij naar de kamer terug zou.
lokken en dat hij mij dan gemakkelijk
zou kunnen neerschieten. Maar ik hoor
de het breken van den ruit niet, doordat
ik aan den anderen kant van het hnis
was. Toen kwam Sir Gilet terug en de
onbekende echoot hem dood.**
„Maar waarom?"
„Ik zou den naam en de levensom
standigheden van den moordenaar moe
ten kennen om die vraag te kunnen be
antwoorden. Maar toch kan lk ds ge
dachte niet van mü afzettenves
tig er intuseohen uw aandacht op, ma
neer Wain, dat dit louter theorie is
dat de dader een wrok tegen mij koester
de. Toen hij bemerkte, dat hij geen kans
kreeg, om mij te vermoorden, sohoot het
individu Sir Gilee neer, wetende, dat het
misdrijf mij ten laste zou worden gelegd,
waar hij zich ook niet in vergist heeft!
De bedoeling van den moordenaar was
om m ij te dooden en toen dat niet lukte,
vond hij het een heele geschikte oplos
sing om mij aan de galg te helpen. Be
grijpt u?"
Wain knikte. „Deze theorie heb ik bij
het onderzoek al van u gehoord. Maar
hoe moeten wij te werk gaan om de
waarheid niet alleen te ontdekken, maar
die ook te kunnen bewijzen?"
„Pickerjng dacht enkele minuten na.
„Het allervoornaamste op het oogenblik
ls: tijd winnen, meneer Wain," oei hij
eindelijk. „De eerste week zal lk niets
doen in het vertrouwen, dat de tijd de
waarheid aan het lioht zal brengen."
„Er kan in dien tijd niets in uw ma-
deel gebeuren I"
„En een heeleboel ln mün voordeel. Ik
kan zelf natuurlijk nergens voor zorgen,
maar lk heb geduld en kan wachten. Ik
zal alles bespreken met mijn verdediger.
Intusschen kunt u mij een grooten dienst
bewijzen door het gerucht te verspreiden
dat lk, als ik er ln slaag vrij te komen,
wel geneigd zou zijn Tanbuck Hall t»
verkoopen!"
„Wat schiet u daarmee op?"
„Ik heb een idee, u moet voorloopig
niet vragen, wat dat is, maar vertel zoo
genaamd in vertrouwen, aan egn paar
babbelkousen, mannen of vrouwen, komt
er niet op aan, dat u redea hebt te ge-
looven, wat lk daarnet gezegd heb. Dan
moeten we het reeultaat afwachten."
„Maar lk begrijp niet..
(Wtfdt vervolgd).