taneMoÉtie Fatten Ni m BLUE BAND COSTER Geweldig zal het zijn! Uitverkoop Grooie halllaarillHsctie Opruimlno IHAnDELSORUKIUfRN: O si» ■t 1 '1 lil s§ doch niet *0o duur. Ontheffing van Pacht Ford Vrachtwagens Vanaf heda >2 j zoo fijn als bot. aan te besteden: VIERKANTE BESCHUIT Ook in Meubelen en Bedden enorme koopje °|||- ti LEWENSTEINs D»j«fifo5cfiooji hovenscheSprits Van Rondom aJ&Hjcl %SctspeA Ytjumcls-paty de Jtrimpenerwaard te Gouda, te koop C O D A SCHMEINK bij A. N. VAN ZESSEN SCHOONHOVEN Coupon» Balatum Coupon» llnolaum Coupon» toopon H.H. Amateuri Haven 1 Schoonhoven Goed an goad koopt 10 Adrem-Scheermesjes voor 25 cent III DROGISTERIJ „DE GOUDSCHE GAPER" Wadarvarkooparo gevraagd vol opal Koopt heden Uw Meubels b{j GROENENJ Extra Juli-Aanbiedinften* NAAIMACHINES I Met Preserver in de kaas Ben je alle gebreken de baas Opgericht 1765 Wormerveer Murwe Lijnkoeken „W- L." „Ster" Murwe Lijnkoeken „W K. f." 38/39 eiwit eb vel Lijnkoekjes „W. L." met suiker Ujnmeel „Ster" Voorslag Lijnkoeken roet LdlsCuitendênatuuMolerlgevaliken uolgensAouam^rti yrant^ciese^^t. N.V. DE LANDB0UWBANK TE UTRECHT Agent voor Schoonhoven en Omstreken: De Heer R. van Blokland, Koestraat 123 Is de schatkist onuitputtelijk? Mengelwerk. Het lokaas en de visch. VERSCH GEKARND FEUILLETON. EERSTE BLAD. HOOGHEEMRAADSCHAP „DE KRIMPENERWAARD" Dijkoraap en Hooohcemraden vtn tl|n voorntmem op Woenidtf 13 Juli 1932 dei v.m. 10 uur In Hotel „De Zalm" publiek Bootek No. 4 Het Metsel., Timmer-, Smlds., Teer-, Grondwerk en het Verlwerk itn de Kumtwerken In de Krlm- penerwurd, In 2 perccelen. Baatak Bo. Het meken ven een dijk- verbreeding ven 50 Meter lengte een de Msaeldijk en het maken van een Verbreeding aan een aan sluiting van de stoep van den Schaapjesiijdeweg aan de IJsseldljk in 1 perc. Aanwi]tlng bellek No. 5 ul plaits hebben op Vrijdag 8 Juli 1932. om 10 uur v.m. bij H. M. paal 337 NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND' EN UTRECHT, Schmnhonnschi Cenranl VRIJDAfl JULI Bfe Vraagt Uw winkelier li door crisls-pichtwet 1932 thans mogelijk. Wendt U voor succes- t of K g Adv Rijweg 91c. (Over de Veemarkt). Tel 13475. Niet uitstellen, want telaat- volle behandeling voor Kantongerecht ol zaken, tot VAN DRIEL, Rechtakundli Kamer voor crisis-pacht- Adviseur, Rotterdam, Ooudscht komers verbeuren hun rechten. Adv. f 1.-Huurcontract medebrengen. Benige prima model AA en TT tegen ulteret lagen prlje Te bevragen bij i A. SCHAKEL Off. Ford Dealer - Schoonhoven - Tel. 25 De beatekkan zijn verkrijgbaar tan kantore van het Hoogheemraad achap te Ouderkerk a/d IJiael ad 25 cent per exemplaar. Dijkgraaf en Hoogheemraden voornoemd i A. J. BOOOAERDT, Dijkgraaf. A. T. v. B. LEEDEN, Secretarie. ■OOHOHBLAOEH 70ot^" SeiUe «ttvosriaf Prins Stasi MCIIIUKU HEUICUffil IIT1EIDII. IIIIITIIIT 141 Onwsrva H«ld«r Groot* parfQtn Tafolkloodon, stupols Tapt Balga Karpattan, Axmlnstor Karp*tt«n,g«Ukt an wollan Dokons. Laatst* stellan Gordijn» Coupons Gordl|nstoH*n Tot *n met 23 Juli a.a. belangrijke prijs verlaging op bijna alle artikelen Komt sn ziet onze etalages, het is Uw belangt Laat Uw foto's vakkundig afwerken bij FOTO BIEST KOT Alleen verkoop voor Schoonhoven van de bekende Filma AQFA, MIMOSA en PLAVIC. BW BH Inkoop van oon nlouw Fototoostol wordt hot oud* ingeruild. MARKT BOUDA anuHHixuH I a w. r. «an nooTEN. écnooIIRoUeI Cnnrtlauie is modern en... goedkoop HOOO STRAAT 20*1-212 BEYERLAMD 3. t>€> Schoonhoven m U fe laten zien met welke Tevredenheid wil door geheel Nederland onze klanten bedienen, laat Ik hier enkele van de vele dankbetul) voorjaar In korten tl|d mochten de aardigheid er uit alle doelen van ons Iglngen volgen* welke wl| dit 1 Ontvangen. WIJ hebben voor n van ons land één genomen. Moat-hommel. 99 Jan. '89. Fa. P. J. Groenen, 8choonhoven U.l Hierbij gaat een cheque voor het aan ver$c huldig de bedrag 247062Wii rijn teer tevreden over de levenng uwer meubelen, vooral over de ttoff'tering welke naar om rin it uitgevoerd. Hartelijk gegroet, O. COSPEIJ, Hoofd der School «S fi M Nieuwerteham, Maart '82. U.l Wij eouden niet beter hebben kunnen tlagen dan wij bij U heb ben gedaan, ook wat de prije be treft. Hoogachtend, J. V. IJmuiden, Mei 82. Ml Allee ie neer naar genoegen g geleverd, wij mogen tevreden 2 fifl rijn bij U te hebben gekocht. Hoogachtend, C. P. Zunderd, Mei '82. M.I A liet ie tot onee volle tevreden heid. De meubelen rijn om teer meegevallen. Ik tal aan mijn Zueter Uw taak aanbevelen. Groetend. M. W. AaUt {bij Eindhoven), 12 Februari '82. M.I De meubelen rijn teer naar one rin, wij rullen Uw Firma bij Familie en kenniteen aan bevelen. Hoogachtend, J. v. KEMENADE. Fa. P. J. Groenen, Schoonhoven M.I Wij rijn in ome tehik met de meubelen U hebt one goed Uw geraden. Alt wij weer wat noo- dig hebben komen wij weer naar 2 A Schoonhoven. Ook de prijten jj W w rijn niet Koog er dan heer. Hoogachtend, A. NIJNATTER, Grootvieeckerijpl. 9. Rotterdam. Schoonhoven, Mei '82. Den WelEd. Heer P. J. Groenen, alhier. M.H.I Hiermede betuigen wij ome volle tevredenheid, over het door U aan om geleverde meubilair. Zoowel voor een tolide, ale voor een keurige afwerking kunnen wij Uw adre» ten volle aanbevelen. Hoogachtend, A. G. H. PONSIOEN. 6 ONOVERTREFBAAR KLEIWEG 88 GOUDA per pak 9S cents, 6 pak f 5.40 bU A. N. VAN ZESSEN - SCHOONHOVEN Vraagt Uwen leverancier naar de Ie klasse fabrikaten verleent Cradlatan op korten termijn, onder zakelijke of- en persoonlijke zekerheid aan Landbouwers en Neringdoenden STELT VERKRIJQBAARi Zeer gesohikt voor rustige geldbelegging, hare 4'» Obligation In bedragen van f IDOO an f BOO (mat half- jaarlljkaoha ooupona) tagan d. koara v. 100 V. awwMK ta Sohoonhovan De Directie: J. B. DE BEAUFORT. N. C. DE RUYTER ITEN AUTO-SNELDIENI VOOR OOSDERENVERVOER m SCHOONHOVEN-POnPBBCHT-AMSTBBPAM v.v. Vertrek van Amaterdami Eiken werkdag, beh. Zaterdag, 'tavonda half zei. Adrea: Verschure 8* Co., BinnEn-Amatzl 30. Vertrek van Dordrecht, Eiken werkdag, 'a morgen. 9 uur. Adrea: Am»teroamsche Dienst, Wolwevershaven. Vertrek van SchoankovanEiken werkdag, 'a middags ongeveer 1 uur. Adrea: J. Kortland, Telefoon No. 15. De goedereu welke 'savonda lol 5.30 Ie Amaterdam worden bezorgd aan Binnen Amitel 30, worden reeda den volgenden dag bij adres santen wonende langs de Zuid- en Noorder-Lekdijk per auto a»n huil afgeleverd. tweede beap. NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND-EN UTRECHT, Sehoonhovenseha Courant VRIJPA I JULI 1MI door JAN KIJUIT. Automaten. Tante is voor de concurrentie. De uit keer ing aan de veehoudert. Jod Is weer wetskundig Een burgemeester met een achttrdeur. Na bijna vijf tig jaar aan den dijk gezet. Post met ouwe beenen en «en jong hart In Schoonhoven hebben ze een automaat gekregen voor een winkel, deel de tante mee. Ja, en In Alblasserdam gaan ze er een verbod op etellen, ofi tenminste een verbod om de automaten op Zondag ge opend te hebben, zei ik. Een automaat kan je niet geopend hebben, leerde Jodocus; dat instrument moet juist gesloten zijn en alleen door inwerping van een geldstuk kan men zich bet begeerde vereohaffen. Het wet boek van koophandel Ja, ja, schei daar maar over uit, riep ik. Ze willen in Alblasserdam een regeling, dat de winkeliers op Zondag bun automaten moeten afelulten, zoodat het publiek ze niet kan gebruiken. Wat vindt je daarvan? Tja, dat la aan moeilijke kwee Zoo eenvoudig als winkelsluiting ia dit niet. Ik kan me voorstellen, dat er men- scben zijn, die op prinoipieele gronden bezwaar hebben tegen winkeldoen op Zondag, omdat dan da winkelier most werken en dia daarom bezwaar hebban tegen koopen op Zondag, omdat ia dan Winkelier dan arbeid laten verrichten, maar dit ia iets heel andera. Baar wou ik je juiat heen hebben, zei ik, ik vind dat de kweitie van de automaten iete heel aparte la. Dat vind ik ook. Iemand, die op Zondag iete uit een automaat betrekt (het woord koopen is hier niet op zijn plaata) laat niemand werken. Maar ik heb gelezen, dat men de concurrentie wil tegengaan en daarom het verbod wiL Maar dat vind ik dan toch beele- maal verkeerd, merkte tante op. Ze moe ten de concurrentie zooveel mogelijk vrij laten, daar moet de overheid zich niet in mengen. Als de eene winkelier or geld voor over heeft om een automaat te koo pen en de ander wil die uitgave niet doen, dan heeft de man, die wel de uitgaaf doen wil, daar profijt van. Dat gaat de over heid niets aan. Maar tegenwoordig wil len ze teveel regelen, vind ik. Ze regelen van alles en nog wat en ook al»'t niet noo- dig is in het algemeen belang of met het oog op de openbare orde of de zedelijk heid. De regeling voor de veehouderij ie dan toch maar goed, meende Jod, dat heb ik tenminste in de Schoonhovensche Courant gelezen. In elk geval zijn de veehouders daar mee geholpen. Maar de toestand van nu met betrekking tot den zuivel- prijs geeft natuurlijk geen juist beeld: de stijging vond plaata door die Crisis Zui- veiwet. Eb om te zeggen, dat al die uit- keeringen goed zijn, gaat ook niet aan, beweerde ik. Maar er zijn toch genoog boeren, die het noodig hebben. Reken maar al leen in den omtrek hier, oordeelde tante. Dat is waar, maar er zijn <r ook natuurlijk onder, die het met noodig hebben en daarom was ik het zoo eens, met wat de krant schreef, dat zo hoopten dat boeren die het niet noodig hadden, het ook niet in ontvangst zullen nomen, zooals enkelen nu gedaan hebben. De pu blieke kassen worden thans genoeg be zwaard. Of dat ze doen zooals in IJssolstein een veehouder, die het bedrag wel haalde, maar het aan het plaatselijk crisiscomitó gaf. Dan komt het zoodoende op zijn bestemming. Het typische is, dat de regsering de gemeenten aangespoord heeft tot iet£, dat eigenlijk met de wet in strijd was, zeide Jodocus, die zijn juridisch inzicht weer eens wou luchten. Hoe dat, vroegen tante en lk. Kijk eens, de regeering heeft ge vraagd, dat de gemeenten die uitgaven wilden voorschieten, maar het kwam er voor de meeste gemeenten op neer, dat de gemeenteraden die uitgaafpost niet hadden goedgekeurd. En toch moeeten B. en W. de uitkeering doen. Daarvoor moest ook vaak geleend worden; het wai geen geld, dat toegesonden yrerd uit Den Haag; neen, de gemeenten moeiten het voorsohieten. 0, wou je dan de boeren op een houtje laten bijten, omdat het met pre cies volgens de wet was? vroeg ik Neon, man, in tijd van nood schil je aardappe len met een hakmes en dan wit je met een tandenborsteltje. Ik ben het eens met den burgemeester van Ammerstol, toen deze een nieuwen wethouder moest in- stalleeren. Hij zei, dat men in normale tijden kan vragen hoe de gelden dtr ge meente besteed moeten worden, maar nu zijn het abnormale tijden en heeft de ge meente vaak het geld niet. Nu is de gToote vraag hoe de gemeenten aan het geld moeten komen. En zoo, zeide die burgemeester, het practische beleid gaat nu vóór beginselen en daarmee was ik het roerend een*. Het ie nu tijd om aan eengesloten te «taan en niet om uit te pluizen of er een wetsartikel preoiee wordt nagekomen. - Er zijn verschillende gemeenten in nood, voegde tante erbij, die geen kas geld kunnen krijgen. - Ze sijn niet allemaal zoo gelukkig als Maorn, lichtte Jod in. Daar heeft de burgemeester met zijn familie een ge- meenteleening van f 70000 voor hun re kening genomen. Er kwam nog een vijf duizend gulden aan tekort, on toen zei de burgemeester: wijl die ook maar aan mij toe. Dat is nog eens gemakknUjk all je een burgemeeiter hebt met oen ach terdeur. Tante en ik lachten en Jod merkte toen wat hij had gezegd. - Jullie begrijpen wel wat ik bedoel, ging hij voort, waar hij geld vandaan kan halen. - Je zou jaloersch worden op zoo'n gemeente. - Ik op zoo'n burgemeester, zei Jo docus. - De Spoorwegen hebben geen cent meer over, zelfs niet voor een presentje aan een ambtenaar, die vijftig jaarj in dienst .was, zei ik. Je bedoelt zeker' dien chef in Hoorn zei tante opgewonden. Dat is een schan daal. Zoo'n man ontslag te geven een maand voordat hij Sijn gouden jubileum viert. En dan moet je die motiveering le zen. Belaohelijk. De man werd niet lan ger in dienst gehouden, deelt de minister mee op een vraag van een Kamerlid, om dat het langer in dienst) houden van personen, die gemist kunnen worden met het uitsluitend doel hen een niet offi cieel erkend jubileum te kunnen laten vieren, niet vereenigbaar is met de thans bij het epoorwegbeheer geboden uiterste soberheid. Moet je nog peultjes. Ik vind het schandelijk, voegde ik erbij, om iemand na negen en veertig jaar en elf maanden diensttijd te laten vertrekken. De minister had dat niet moeten goedpraten fmaar hij had aan dat Kamerlid moeten seggen: „Meneer, ik ben het volmaakt met u eens, dat dit ontslag moet worden afgekeurd en lk heb dat de directie van de .Spoorwegen ook gesegd." Maar de minister dekt natuur lijk de directie van de spoorwegen en die dingen gaan eenvoudig automatisch. - De epoorwegautomaat, grapt* Jodo- ous. - Wat die zuinigheid betreft, nou, daar hebben we het laatst eens over ge had, sei tante en toen werd me verteld, dat er op een afdeellng in een van die administratiegebouwen ln Utrecht een drieduizend gulden waa bezuinigd. Toen moeit er een vriendje van een van die hooge heeren aan een betrekking worden geholpen en er werd een baantje ge maakt van een vijf- of zesduizend gul den. Zoo kan het daar gebeuren. Maar één maand langer salaris voor een amb tenaar om goed zijn afscheid te kunnen vieren, om met trotach op zijn gouden diensttijd te kunnen terugzien, neen, dat kon niet. - Zoo is er ook, mopperde Jodocus, een ambtenares bij de Posterijen, die doorloopend studiereizen maakt naar Moskou, Gonstantinopel, Herlijn, Madrid, Londen. En allemaal voor het psycho technisch onderzoek, terwijl dat) nog in het begin van de ontwikkeling is en nog door niemand is aangetoond in hoeverre dat nu werkelijk waarde heeft. - Bij de Posterijen daar kon je van allerlei proefballonnen oplaten en je kon niN. 01 Gil* Het wordt eentonig als een deun: „Een industrie klopt a&n om steun". De krant maakt bijna eiken dag Weer van een derg'lijk feit gewag. We weten er nu alles van: 't Is haast in elk bedrijf een pul De omzet daalt, de prijs ié laag, De orderB komen o zoo traag. Tot slot klopt men om staatshulp aan Opdat de zaak kan voortbestaan. Zoo gaat het nog heel lang misschien, Want nóg is 't einde niet te i Van deze crisis, die op aard Ook zelfs het grootste land niet spaart, Die allen meer of minder raakt En menigeen wanhopig maakt Want: èn het rijk, èn dorp èn stad Moeten offeren in het groote vat. Maarook al is 't van 't grootste nat: De geldvoorraad wordt uitgeput. Dat loopt straks uit op een tekort Zoodat ook de Staat noodlijdend wordt! altijd wel een afdeellng vinden, waar ze het eens wilden probeeren. En daar gaan de goede centen aan weg en de platte landers worden gedupeerd met opheffing van bestellingen, omzetting van post kantoren in hulpkantoren en zoo. Aoh, zei oude Teunis, tante Post wordt oud. Ze heeft ouwe beenen sn ie kan de bestellingen niet meer af. In den winter leefde vader Thomas van een handeltje in borstels en matten en meer dergelijke dingen. Dat handeltje had zijn schoonzoon hem versohaft, die een goede positie bekleedde in een stad, vei weg van het plaatsje aan de rivier, waar vader Thomas woonde. Als het lente werd ging hij aan 't werk in zijn tuintje, verzorgde zijn groenten en bloemen, maar in den comer cat hij meestal op het water. Want de omstre ken waren mooi en er kwamen des zo mers veel gasten in de pensions en ho tels. Die hielden van spelevaren op de rivier. Daaraan verdiende vader Thomas een goed stuk brood, want er vielen heel wat fooien af, bulten den gewonen, 'tzij gezegd, geringen prijs voor 't roeien. Dat ging coo jarenlang en men oei, dat de oude vader Thomas wel aardig zou potten. Hij eohter trok bij sulke toe spelingen a&n zijn grijs baardje en begon over zijn hartewensoh: sijn eohooneoon af te betalen, aood&t het winkeltje zijn eigendom werd. „Want de je", placht bij te zeggen, „eigee ls maar eiges on as 'k wat ouwer Wordt, ls het met roeien gedaan en ai nou 't zakie van mijn ie, heb ik st ook meer plezier in. Niet dat mijn schoon zoon het wil.... van hemmee geen kwaad hoormaar Tc staan d'r op, 'rn af t betale, want eiges is eiges. Elleke maand stuur lk 't geld en as 't af betaald is en 't is van mijn alleen, dan hoop 1 er nog 'n jaartje of tien van te leven en dan verkoop ik het zakie en gaan bij me dochter in de buurt wonen om zoo te zegge te renteniere". Dus betaalde hij trouw ai en het mak- je floreerde, want vader Thomas was populair ln het plaatsje en zomers roeide hij verliefde paartjes en sentimen teele oude vrijsters en tegen de eeritsa zei hij: „k Zien sleoht, erg bijziende, weet U.... maar roeie as de best», hoor. Maar zien? Nee, k den U twee nog niet eens dtten, wil je dat geloove?" En tegen de tweede zei hij: „Wat dl» menschen toch vinden an dat gevrij ia me een raadsel, k Ben zelf getrouwd go- HET RAADSEL VAN TANBUOK HALL 15 „Ja, ze woonde ln een eenvoudig huis je in Hampstead en leefde van een kleine lijfrente. Als ik me vergis, moet u het maar zeggen." „Neen," mompelde Wain. „Het is zoo, Gaat u alstublieft verder." „Ze nam hypotheek op haar landhute- je om een familielid te helpen. Dat fa milielid liet haar met de gebakken peren zitten; dat doen familieleden meestal, voorzoover mijn ervaring gaat," voegde hij er bitter bij. „Uw mooder kon op een gegeven moment rente en aflossing niet betalen," ging hij op gewonen toon ver der, „en schreef naar een geidsohloter". De geldschieter ging haar opzoeken en vond mevrouw Wain zoo sympathie^, zoo door en door braaf en nobel, dat hij voor haar deed "wat mogelijk was. Hij betaal de de hypotheek en nam het huisje over als onderpand tegen geringe rente. Door dat hij vaak bij mevrouw Wajp kwam, raakte hij op heel intiemen voet met haar en ontdekte dat ze volkomen vrij van alle vooroordeel, een menichenziel vol medegevoel en hartelijkheid. Ze werd zoo een lieve vriendin voor den alleen staanden, eenzamen man, dat hij haar van haar verplichtingen ontsloeg en haar haar huisje als onbezwaard eigen dom teruggaf. Ze stierf en toen hield haar lijfrente op, maar het landhuisje en het terrein kwamen aan haar zoon, die zich op dat oogenblik in Turkije bevond. Is mijn verhaal juist?" Wain knikte alleen maar; hij was te ontroerd om woorden te vlnd»n. Maar eindelijk Mi hij; „Mijn moeder schreef mij over den hulpvaardigen, toegewijden vriend, dieu zij gevonden had. U wae die geldschie ter?" „Ja. Gek hè, dat een geldaohrapor en onbarmhartig woekeraar zooals ik, op die manier te werk ben gegaan?" De reporter gaf geen antwoord, maar stak zijn hand uit. Pickering greep die. „En terwille van uw vriendschap voor mijn moeder, gaf u mij die betrekking bij de „Midnight Sun?" „Ja. Ik heb een goed geheugen voor namen en uw voornaam is bovendien niet zoo algemeen. En nu begrijpt u waarschijnlijk, waarom ik zooeven sprak over brood, dat ik op de wateren heb ge worpen en dat bij mij terugkomt. Ik hielp uw moeder en nu komt u mij uw hulp aanbieden." „Waarom hielp u haar?" „Waarom biedt u mij uw hulp a&n? Dat kan ik met evenveel recht vragen. En ik zal niet vergeten, dat u mij uw hulp hebt aangeboden voor u ook maar lets wiet van mijn betrekkingen tot uw moeder. Ook, dat u mij dien avond na den moord tegen Dawkins verdedigd hebt, toen die mij beieedigde." Er heerschte een oogenblik stilzwijgen in de enge ruimte van de gevangeniscel. Toen zei Wain: „Er is een ding, dat ik u voor alles zeggen wil. Er bestond voor u geen enkel redelijk motief om mijn moe der het huis zoo maar terug te geven. Het is nu in mijn bezit en u zult het te rug hebben." „Wilt u een van mijn weinige goede daden ongedaan maken? Laat mij nu toch dat plezier!" „Dat is natuurlijk de kwestie niet. Maar ik voel, dat ik geen recht heb op het huis. nu ik dit weet. Overigens, zoo als Verily mij verteld heeft, is dit lang nist uw eenige goede daad!" „Misschim niet! Mam h itaat m menigte ileohte daden tegenover. Hebt u niet gehoord, dat ik van vereobeidene menschen het hebben en houden heb verkocht. Hebben ze u niets verteld van mijn hardheid tegenover mijn vijanden?" „Maar dat wa^en dan ook uw vijan den," antwoordde Wain vergoedelijkend. „Enfin," zei Pickering na een korte stilte. „U weet nu tenminste, dat ik niet zoo zwart- ben, als ik word afgeschil derd en ik van mijn kant heb ervaring, dat u een van die zeldzame menschen bent, die iets voor een ander willen doen zonder op een belooning te speculeeren. En nu we door deze wederzijdaohe be kentenissen open en eerlijk tegenover el kaar staan, kunnen we ons met meer praotieohe besprekingen bezig houden." j Weer zweeg Pickering even en toen viroeg hij abrupt: „Denkt u, dat ik gehan gen zal worden." Waln ontstelde bij de rechtstreeksche vraag. „Ik heb een goede hoop van niet. Maar de getuigenverklaringen...." „Zijn ernstig in mijn nadeel,!' vulde de gevangene aan. „Juist. Ik denk, dat zoowel de Jury als de rechter weinig moeite zullen hebben, om alles ln mijn nadeel uit te leggen. Maar ik heb bui tengewoon weinig lust ln de galg, me neer Wain!" „Hoe stelt u zich voor er aan te ont snappen?" „Door er achter te komen, wie in wer kelijkheid 8ir Giles vermoord heeft?" „Hebt u er eenig idee over?" „Niet in het mlnet. Maar ik heb geld een heeleboel gelden ik ben van plan het te gebruiken om te ontdekken, wie van mijne vijanden mij dezen strik gespannen heeft." „Een oogenblik," onderbrak Wain hem snel. „D«nkt u werkelijk dat er oen strik gespannen was, of gelooft u, zooal» u bij dan politierechter hssft verklaard, dat dt moordenaar het op n voorzien had?'1 Pickering begon de kleine ruimte van de cel op en neer te loopen. „Ik heb me zelf deze vraag herhaaldelijk gesteld en lk kan er geen poeitief antwoord op vin den. Maar het een sluit het ander niet uit; dat heb lk toen ook uiteengezet." „Denkt u, dat Sir Giles het venster stukgeslagen heeft?" „Neen. In dat geval zou hij d» revol ver hebben gegrepen en zich zelf moeten hebben doodgeschoten en uit allee blijkt, dat zelfmoord is uitgesloten. Volgens mijn opvatting heeft een derde per soon „Hoe heet dis?" viel W&in hem haas tig in de rede. Plokering haalde de schoudors op. „Ik ben niet ln de stemming om raadseltjes op te lossen verbeterde hij een bet tje ongeduldig. „Als ik dat wist. was ik een heel eind verder. Dan wa» li geved uit de hachelijke positie. Die onbekende derde loerde aan het Vaam van den ealon en heeft misschien het gesprek tusscnen mij en Sir Giles gehoord. Toen de baronet was weggegaan en lk de kamer had ver laten, sloeg die persoon de ruit stuk, na dat hij de revolver op een tafeltje vlakbij had zien liggen en maakte zich meester van het wapen. Daarop ging de onbeken de weer naar buiten, misschien in de ver onderstelling, dat het geluid van het bre kende glas mij naar de kamer terug zou. lokken en dat hij mij dan gemakkelijk zou kunnen neerschieten. Maar ik hoor de het breken van den ruit niet, doordat ik aan den anderen kant van het hnis was. Toen kwam Sir Gilet terug en de onbekende echoot hem dood.** „Maar waarom?" „Ik zou den naam en de levensom standigheden van den moordenaar moe ten kennen om die vraag te kunnen be antwoorden. Maar toch kan lk ds ge dachte niet van mü afzettenves tig er intuseohen uw aandacht op, ma neer Wain, dat dit louter theorie is dat de dader een wrok tegen mij koester de. Toen hij bemerkte, dat hij geen kans kreeg, om mij te vermoorden, sohoot het individu Sir Gilee neer, wetende, dat het misdrijf mij ten laste zou worden gelegd, waar hij zich ook niet in vergist heeft! De bedoeling van den moordenaar was om m ij te dooden en toen dat niet lukte, vond hij het een heele geschikte oplos sing om mij aan de galg te helpen. Be grijpt u?" Wain knikte. „Deze theorie heb ik bij het onderzoek al van u gehoord. Maar hoe moeten wij te werk gaan om de waarheid niet alleen te ontdekken, maar die ook te kunnen bewijzen?" „Pickerjng dacht enkele minuten na. „Het allervoornaamste op het oogenblik ls: tijd winnen, meneer Wain," oei hij eindelijk. „De eerste week zal lk niets doen in het vertrouwen, dat de tijd de waarheid aan het lioht zal brengen." „Er kan in dien tijd niets in uw ma- deel gebeuren I" „En een heeleboel ln mün voordeel. Ik kan zelf natuurlijk nergens voor zorgen, maar lk heb geduld en kan wachten. Ik zal alles bespreken met mijn verdediger. Intusschen kunt u mij een grooten dienst bewijzen door het gerucht te verspreiden dat lk, als ik er ln slaag vrij te komen, wel geneigd zou zijn Tanbuck Hall t» verkoopen!" „Wat schiet u daarmee op?" „Ik heb een idee, u moet voorloopig niet vragen, wat dat is, maar vertel zoo genaamd in vertrouwen, aan egn paar babbelkousen, mannen of vrouwen, komt er niet op aan, dat u redea hebt te ge- looven, wat lk daarnet gezegd heb. Dan moeten we het reeultaat afwachten." „Maar lk begrijp niet.. (Wtfdt vervolgd).

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1932 | | pagina 3