In de Paradijsvogel
IT s
U
fewL
FORD V 8
DE „FEBE"-BOOT KOMT!
HEEREN- EN KINDERKLEEDING
MODE-ARTIKELEN
Eerste Scnoenhavensebe toioMidieesi
n
n
|3S
HELIOS
Gebr. Voorsluijs - Gorinchem
IOnderlinge Zwemwedstrijden]
Aanbesteding.
GEBRs. BISCH0FF - G0RINCHEM
te
"5
IOTOGRAFIE
LETTERS ARTIKELEN
teLLus horloge
Van Rondom
"W
W VAN DRIEL
Schouwen
der m. Z. A V. C.
Molenaarsgraaf
VOOR DEOELMKI
Schoonhoven-Gouda-Alphen a/d Rijn-Amsterdam
CV)
c
.41
'iLlS
- f
Apart en toch niet duur
IJ ontvingen ónze eerste NOUVEAUTE'S
in Garneeringen, Stoffen en Dames
Confectie en noodigen U beleefd uit,
eens te komen kijken
brengen u geluk
Kleurwed
GROOTE MARKT - GORINCHEM
voor bpndaaas
bij Anton Coops
Anton Coops - Drogist - Gouda
WINNflAR in de Internationalenfkiaagschen Alpenrit met 0 strafpunten,
Indien U zich interesseert uoor het product, dat tegen de zuiaarste con
currentie als winnaar uit het strijdperk weet te komen, uraagt dan gratis
demonstratie bij den OFFICIAL FORD-DEALER
i Groenmarkt - Tal. 183
FEUILLETON.
DE GRUWELDAAD TE BEUTHEN.
Mengelwerk.
DE KLIMMER
lERÏTC BLAD.
_NjEUWS8LAD VOOff ZUID-HOLLAND EN UTRECHT, Sctioonhovensche Courant
VttfJPAfl 2 flPTEMBEB 1882,
Rcchl.kundig Adviseur
behandelt elks Advocaal-, No
taris- en Deurwsardertzaali,
regelt belsstlngkweitles,
crrsls-pschtwetiiken, maakt
contracten, requeaten, boedel-
teheldlngen, aucceaaiememo-
rles, -tranaporten van hulzen,
land, schepen, enz Dagelijks
kantoor van 10 tot 9 uur.
R'dam Ooudsche Bt)w. «te,
(Over de Veemarkt.JTel.13475
Advies I l.~
(VAN DRIEL la lederen
Donderdag te apreken te
OOUDA, In „Het Blauwe
Kruis", Weathaven 4 en 5
(aparts kamer) van 9 tot IJ u.
i'
Houten en IJzeren
In voorraad bij:
C. VAN DUUVINDIJK Ai.
B 158 te Ouderkerk a.d. IJiael.
Zaterdag SS uur:
Polo. Z. P. 0.-B. Z. C. II
In hot Zwombod oan hot Voor
ZIE UIT.
Earata soort QE&ALVANISEER
DE 80LFPLATEN
No. 24 leveren wij tof de vol
gende prijzen:
braadt# 81 o M
warkandt braadta 76 o.M
lang 1.53 Meter per at. f 0.75
a 1.83 f 0.90
2.13 ff ft.10
- 2.43f f 1.25
2.73 tl 40
8 03 f 1.60
Bi] partij nog korting
Beateliingen vanaf 10 pla
ten Iranco tot naaatbiigelegen
apoorwegstation of ean veer
per boot.
Onze golfplaten zijn spie-
gelblank, niet beloopen of
minder gegalvanlaeerd 2e a.
Fe J. I. WE8TH0FF k Zn.
flronlnqsn
BuaoeMcesTea in Wethouders van
zuilen op
5 Soptombor 1932
Hobt Oi| lots
te vorkoopon
Plaats dan 'n advertentie
in dit blad.
betrouwbaar
middel, vooral toe te poitett
tegen nchrale huid, maar ook
bij brand- of mljwanden.
Troksthult-lxpodltlo
Aufo-ExpedIf I e
Een dagolljkoaha goodsrondlenst Schoonhoven»
Baudo-Amotordom v.v. was een eeuw geleden niet
mogelijk, maar nu kunt LI Uw goederen dagelijks
near on van Amsterdam «arzondon por
on tuaaohan gelagen plaatsen
Schoonhoven Gouda Alphen Amsterdam
Havenatrsat 38 Turfmarkt 1 Julisnastraat 83 Spuistraat 73
Telef. 94 Te lef 58 Telef. 46248
HET ADRES VOOR
ZWITSERSCHE
BALSEM
Bestek en teekenlngen verkrijgbaar
A f4.— (rest f 1.- bij den Architect
W VAN
Veerdam No. 21
MtApn*.
M.V. PKarm. Ormra»!uC
DER LAAN.
Papendrecht
Voor Schoonhoven en Omatreken verkrijgbaar uit
iluitend bij A. N. van Zesaen
RAVEN SWAAVs
De deelnemers(etera) aan onze groote kleurwedstrijd worden belee fd
vei zocht hun aerie kleurplaten tuaachen 1 en 15 September a.s. op ona
kantoor in te (everen. Toezending moet beslist franco geschieden.
Zoo spoedig mogelijk na 15 September a.s. zal de uitslag van deze
roote kleurwedstrijd worden bekend gemaakt.
i| hebben nog een bepeikt aantal series kleurplaten voorhanden
inzending Letterszakkcu of tegen inlevering
v.n. L. WISBRUN UFFMANN
welke U alsnog spoedig kunt aanvragen al; gewoon cadeau op een
g Letterszakkcu of tegen ii
17 kunt dan nog een rijwiel winnen 1
spaar bon.
N.V. v/h M. RAVENSWAAT ZONEN
|MAKELAARSKANT00R|
van G. VAN DER HORST
Beêedigd Makelaar In Onroerende
üoederen, Hypotheken tot elk
bedrag op Huizen en Landerijen
•tegen lage rente.
Koop, verkoop huur en verhuur
Huizen en Landeriffcn
Haven O.Z. 9 Schoonhoven
Tel. 100
JOZ. DE JONG, GORINCHEM
Eind 44 Telefoon 242
Speciaal Vorgrootlngon, ook naar
zoor oude portretten
Voorziet U nog heden
Ik tik dan tijd
En tal dan tik
v In wlJs Hat uur
Sakuur
Alleen Vertegenwoordiger
L HEPPENER - HORLOGER
L. Tlandawag 20, Gouda
O. B. ABINDS
aooroaTtio as. rottrrdam
PRIJS 4B CT. PER PAKJE
WIJDSTRAAT 31
doodt onmiddellijk vlooien, wandgedierte
PRIJS 4S CT. PER PAKJE mieren, motten, klppenluls enz. enz.
S T R A A T 31 J
tweede blad
NIEUWSBLAD VOOB ZUID-HOLLAND EN UTRECHT. 8chl»n)n>vni»4)H CeuMHrt
VmjBA» t ilFTIMHA 1HBL
door JAN KIJKUIT.
Tante ovar dan inmaak.
Communistische kookboakan?
Lokkerkerk tegen Rotterdam.
„Neem, neem, neem". Een
dracht noodig. Ean nlauw
blad voor Gorcum.
Tante was in de keuken en Jod en ik,
die waren binnengekomen, hadden zacht
jes gedaan, om te zien welke heerlijkhe
den straks uit de kombuis te voorschijn
souden komen, want tante is een eerste
klas kookster. Wij dachten dat zij aan de
inmaak zou zijn, want in deze dagen zijn
alle vrouwen aan den inmaak van aller
lei. Tante doet dat nog op de ouderwet-
ache manier.
Hoor eens, zal ze, vooruitstrevend
genoeg ben ik, dat weet iedereen, maar
laat me m'n inmaak houden zooals ik al
tijd gewend geweest bea> een pot met
lekkene boontjes, een vat met heerlijke
zuurkool, dat ia stevige winterkoat, maar
al die liflafjes, die ze tegenwoordig in
flessch» inmaken, of wekken heet dat
eigenlijk, daar moet Ik niets van hebben.
Degelijke kost die goed in de maag ligt,
dat moet ik hebben.
Wat bent u nu aan 't doen? vroeg
Jodocus nieuwsgierig, want hij zag dat
tante in een kookboek keek en prevelde:
„Neem een handvol zout".
Jongen, dat zijn nou mijn vakge
heimen, van al dat rechtskundige gedoe
dat je leert om later de zaken goed te
kunnen verdraaien» vertel je mij ook niets
Toch zijn die kookboeken erg com
munistisch, zei Jod, terwijl hij mij aan
zag.
Communistisch, ik heb hat van da
Rotterdamache Huishoudschool. Wat wou
je mij nu wijsmaken, ze zijn net zoover
van Rusland vandaan gekomen, die
kookboeken, als jij en ik.
Toch zijn ze oommunlstlscb, er
staat altijd in „neem dit" of „neem dat"
precies zooals de communisten zeggen.
Om te kunnen nemen, moet je toch heb
ben, maar dat staat er in een koekboek
niet bij. Ik Tind een kookboek onjuist,
omdat Bet de menschen aanspoort tot
daden, die ze volgens het Wetboek van
Strafrecht niet mogen verrichten,
zooals diefstal, oplichterij enz..
Tante en ik lachten; ook tante Bet je
begreep nu, dat haar rechtsgeleerde neef
er wat de draak mee stak, maar ze trok
er toch direct een les uit.
Dat is nu eenmaal zoo in de we
reld, zei ze, dat nemen veel makkelijker
ia dan geven. Daarom ataat er ook, dat
het zaliger te geven is dan te ontvangen.
Want geven ia moeilijker en een mensch
wordt pas gelukkig, als hij een moeilijk
heid overwint.
Er is altijd strijd op aards, juist
daarover. Tusschen de volkeren en de
personen, tusschen de provincies en de
gemeenten. Allen houden vaat wat ze
hebben en alles probeeren meer ta be
reiken.
Daar heb je nu, viel Jodocua bij,
hat gtachrijf over den weg door de Rrim-
penerwaard. Lekkerkerk verzet zich te
gen de Rotterdamache Kamer van Koop
handel, welke dien weg andera wilde ge
projecteerd zien, wat niet in 't belang
van Lekkerkerk zou zijn. „Neem", rede
neert da Rotterdamache Kamer van
Koophandel. Die denjet niat om hat ach
terland, die denkt alleen maar over haar
havenbelangen. Maar Lekkerkerk li op
haar hoede en tracht voor haar gemeen
te ieta te bereiken. En daarvoor moest
het gemeentebestuur In hst schrijven aan
Oed. Staten het pontveer van Krimp»
a.d. Lek afbreken om dat van Krimpen
a.d. IJssel te prijzen. Zoo gaat het nu
eenmaal in het leven.
- Waar 't eene komt, daar wordt het
andere verdrongen. De watermolen van
Willige-Langerak moest ook verdwijnen.
Er kwam electriciteit. De trein ondervindt
concurrentie van de auto's in geweldige
mate en nog
En nog, viel tante me in de rede,
en nog houden de heeren van de Spoor
vaak vast aan hun verouderde meening,
dat alleen de spoor het verkeer kan
dienen. Nu willen ze nota bene ma
ken, dat de autorijders zooveel belasting^
moeten betalen, dat doordoor de kosten0
van wegenaanleg eigenlijk geheel door de
autobezitters zal worden betaald. Alsof
een land en een volk als geheel niet reus
achtig belang bij goede wegen hebben.
Er zijn toch tientallen menachen, dis
nooit een auto zulten bezitten, die profi-
teeren van de goede wegen. Hoe beter
een wegennet is in een land, des te groo-
ter kan de welvaart wezen. De produc
ten kunnen snel verplaatst worden en
En dan op de mestvaalt gereden
worden, aooala e tomaten in het West-
land of aan bet vee gevoerd worden zoo
als in Papendricht gebeurd ie met kos
telijke snijboone En dat waar er zoo
veel werklooshe d heericht, sprak Jod
Dat is nu /een van de moeilijke din
gen, zei ik. Degrenzen zijn gesloten, pol-
dicht voor heel wat dingen Geef he t dan
weg aan de werkloozen, zou men zeggen,
of verkoop het tegen een krats. Maar dat
Ïaat ook weer niet, want dan wordt daar-
oor de prijs va nwat nog verkooht kan
worden weer zeer gedrukt en zou die
prijs niet loonend meer zijn. En daarom
maar naar da ïn&itv&alt, zoo&l* za m
Brazil!# de locomotieven etoken met kof-
fieboonen. Er ia ieta mis in do wereld,
dat is vaat. Zonder communist te wezen,
kan iedereen dat oonatataoren. Aan dit
economische stelsel Itlevon be 7. war on
van ontzaglijk»aard. Maar je bont tr
niet met dat alleen te constateeren, je
moet dan o'ok verbeteringen kunnen san-
geven.
- Als er onderling meer liefde sn
vertrouwen was, als de een den ander
uitnemender vond dan zichzelf en d#t
werkte zoo door* dan zonden we or ko
men. Maar wangunst en naijver, gekra
keel en verbijting zit ingevreten onder de
volkeren en onder de individuen. En dat
is vaak als in een kookboek „neem" in-
plaata van „geef".
We kunnen nu wet heel ethisch en
mooi zitten redeneeren, zei Jod, maar
tenslotte moet toch iedereen zien, dat-is
z'n boontjes dopt. Daar heb je nu bijvoor
beeld Ammeratol. Dat waa op weg om
zichzelf weer een beetje te kunnen be
druipen, al kreag het een fikache uitkee-
ring per Inwoner uit het Gemeentefond#
en er waa op de rekening 1982 een batig
■lot van f 4000, maar de tegenslag is ge
komen. Nu moeten alle zeilen bijgezet
worden, om er weer te komen. Zoo i* het
ook met Jaariveld. Het ie zielajammer
van Jaariveld, zoo verzuchtte de burge
meester van die gemeente eene tot
iemand, Jaarsveld kwam er zoo aardig
bovenop en nu die tegenslag.
Dat ia wal zoo maar nu zien wa
toch ook waar da eenheid. Ona heels volk
moet voor zulke gemeenten opkomen,
groot of klein en de lasten dragen. Dat
ia het goede nationaal bezit, dat we heb
ben, de aaamhoorighaid. Dacht je, (lat
anders onze vaderen hun nationale vrij
heid «ouden hebben bevochten? We zien
altijd in de geschiedenis, dat bij een
dracht wat bereikt kon worden. En in
deze dagen moet niet de eene volksgroep
tegenover de andere zich stellen, maar
ze moeten juist sterk aaneengeelottn
•taan om de echokken op te vangen.
En daarvoor is ook een krant zoo'n
mooi ding, zei tante. Ik ben maar blij, dat
wij zoo nu en dan eene wat in de krant
kunnen babbelen met elkaar. En mi ik
toch over de krant bezig ben, wou ik
maar meteen eens zeggen hoe gelukkig
het geweest is, dat honderd jaar geleden
meneer E. E. van Nooten te voet of te
paard naar Schoonhoven gekomen is, om
daar een drukkerij te stichten."
„Ja," antwoordde ik, „die oude boom
geeft sa honderd jaar nog goede vruch
ten en er komen zelfs nieuwe loten aan.
De firma gaat nog een nieuw blad er bij
uitgeven heb ik gezien, ,Ue Gurcumer".
„Er blijkt daaruit dan toch wel,"
voegde Jod er bij, „dat men in ons land
nog niet bij de pakken neerzit en maar
niet alles schuift op den slechten tijd om
gebrek aan zaken durf en ondernemings
geest te verbergen."
„Hoor eens hier," zei tante, „dat zijn
mooie praatjes voor een vergadering of
voor een huldiging. Wat ik van belang
vind is, dat voorzoover ik Gorcum ken
er niet alleen plaats, maar zelfs behoefte
is aan een goed verzorgd neutraal
nieuwsblad, dat driemaal per week de
Gorcumers kan inlicht» over hetgeen
er gebeurd ie of gebeuren zal in hun
stad, in de omgeving, in het land en in
de geheels wereld.
Als het nu een betere tijd weer mag
worden, dan zul je eens wat zien.
Moed houden, moed houden, glun
derde Jodocus. De Amerikaansche beurs
werd wat beter; de scheepvaart leefde
iets op. Philips nam weer werkvolk aan,
^Uemaal van die heele echuchtere tee
kentjes, dat er miiehien een opleving
komt.
Je drukt het nogal voorziohtlg uit,
zei tantw wat schamper
Ik zeg bet expres voorzichtig, want
k ben geen horoscooptrekker, geen kof
fiedikkijker, ik kun niet met ei werken,
'k ben geen kaartlegger, gsea helderzien
de, maar ik weet wel, dat volgene de eoo-
nomiiche wetten er eer Ft een heel klein
pletste van opleving most komen, om ge
leidelijk uit te groeien. En het «al mis
schien zoo geleidslijk gaan, da< we n
over een jaar of zoo zeggen „Hó, toen
en toen wai er crieie". Dan zijn we er'
misschien zoo geleidelijk uitgeraakt, dat
we het niet eene gemerkt hebben, 't Kan
ook anders, maar ik ben optimist en ge
loof aan betere tijden.
Dat ie wijs gesproken, zei de ouwe
Teunis. Draag die goede verwachting uit,
in je omgeving. Er zijn genoeg knies
oorden. Doe als Van Nooten's uitgeverij:
houd moed en durf den dag te winnen.
HET RAADSEL VAM
TANBU0K HALL.
40
„Hoe jjreet u dat? Hos kunt u dat be
wijzen?" etamelde Ida, wier hooge toon
van zooeven nu heelemaal verdwenen
was.
„Mabel heeft me zelf verteld, dat
haar vader beloofd hebt voor haar te
zorgen! Dus de rest laat zioh gemakke
lijk begrijpen; u bent van nature niet
zulk ren weldoensterEn u hebt het
meisje op den koop toe nog schandelijk
verwaarloosd, zoodat ik zelf mij het lot
van het kind heb moeten aantrekken."
„Het ia een leugen," herhaalde Ida
weer en zich tot Wain wendend, vroeg
ie:
„Berrington, kun jij aooiete van mij
gelooven?"
„O, ja," antwoordde hij koud. „Menoer
Ifickering'e theorie lijkt mij heel aanne
melijk en wat er nog niet duidelijk in ia,
t zal door ren nauwkeurig onderzoek ze
ker opgehelderd worden. Een vrouw, die
zich in elk opzicht zoo gewetenloos ge
dragen heeft, acht ik ook tot een moord
in ataat, ais het in haar kraam te pas
komt. En je had ren sterk motief om Sir
Gilea te vermoorden, want hij stond ja in
den weg, zooals je meende. Ik houd je
voor schuldig aan den moord."
„Dat ben ik niet, dat ben ik niet,"
kreunde Ida. „Trouwens, allea wat mo-
neer Pickering zegt, ia pure theorie. Hij
heeft absoluut geen bewijzen."
„Behalve dan den armband," mengeje
Pickering zich nu weer in het gesprek.
„Ik heb u dat ding vroeger zien dra
gen, toen u voor een poosje bij mij op
kantoor waa en ik herkende het sieraad
door
HENRY 0. NORTON.
Sinds «enigen tijd was het stadje in
rep en roer door ds ongelooflijke diefstal
len. dis er plaats hadden. De eerste maai
was bil ds burgemeestersfamilie al 't sil
ver gestolen. De tweede maal verdwenen
de juweelen van een vennaArde zangeres-
in-ruate. De derde maal waren het gas
ten van het grootste hotel van het schil-
derachtige plaatsje, dis alles misten, wat
ze in ds kamera aan waardevols hadden
achtergelaten. Zoo volgden de diefstal
len elkander met verbluffende snelheid
op en met bijzonderheden, die de plaat
selijke politie voor een raadsel plaatsten.
Er kwam een detectievs uit Londen aan
te pas, dis ontdekte, dat de dief een zoo
genaamde „klimmer" moest zijn, ten ran
dia menaohtlijke phenomanen, die het
klaar spelen, als vliegen tegen muren op
te kruipen en die de hoogste ramsn be-
dadelijk, tosn ik het in ds aalon vond.
Ik heb over die vondet niet geeprokon,
dat verbaast u misschien? Maar ik wiet,
wat voor een geslepen duivelin u bent en
begreep, dat ik eerst méér bewijsmate
riaal tegen u moest hebben, voor ik mijn
beschuldiging tegen u met kans op suc
ces tou kunnen uitspreken. U zoudt in
staat zijn geweeat te beweren, dat ik den
armband van u gestolen had of dien had
latsn stelen en dat zou bij de stemming,
die na den moord tegen mij bestond, op-
getwijfeld gelooi hebben gevonden. Daar
om moest ik een valstrik opzetten, om
u te kunnen ontmaskeren. Ik liet het ge
rucht verspreiden, dat ik da Hall wilds
verkoopen en u kwam er op af sla een
vlinder op een kaars. U list u in da
kaart kijken door uw ai te prettigs be
reidverklaring mij te helpen mijn on-
«chuld te bewijzen. Ik begreep natuurlijk
direct, d&t die zoogenaamde bekentenis
van Darley geen zuivere koffie wa» en
dat u daarbij het voor-wat-hoort-wat-
eytteem had toegepast, dat u ook tegon
mij poogde aan te wenden. U liet door
uw optreden tevens zien, dat u elk mid
del aangreep om het huwelijk met 8ir
Reginald door te zetten en ook daarvan
wilde ik een bewijs hebben."
Morgan Pickering liet zijn zakelijken
redeneer-toon varen tn eindigde drei
gend:
„En nu, mevrouw Harkneae, la hat
oogenblik aangebroken, <J*t u uw heels
reeks van schanddaden en vooze prak
tijken zult moeten' boeten."
De laatste woorden waren voor doovo-
myisoor» gezegd. Mevrouw Harkoes»,
alias Ida Caahell, waf - bewuatelooa op
den grond gegleden.
In het zwaar beproefde Duitechland,
Innerlijk totaal verscheurd,
Is in politieke waanzin
Weer een achrikk'lijk feit gebeurd.
Voor die gruweldaad beatond ar
Slechte de allerzwaarste straf,
Die de rechter, volgens voorschrift,
Dan ook aan de daders gaf.
Uit de kringen van de Nazi'e
Komt nu hevige critiek.
Men verlangt voor 't vijftal gratie
Van het hoofd der Republiek.
Logisch waa het van de Nazi'*,
Nu de rechter hen niet spaart.
Dat de straf ook zonder morren
Als noodzakelijk werd aanvaard.
Geen pardon! zoo waa hun lauae,
En ze hebben doorgezet.
Waarom het dan wèl te vragen
Aan de mannen van de wet?
Er ia een oud-Holi&ndach spreekwoord,
Dat ook geldt voor dit geval:
j, die ka&tat, zoo heet het daarin,
verwachte ook den bal.
-4-
reiken, alsof »e vleugels baast». Maar
wiè de „klimmer*1 waa, kon ook da detec
tive maar niat ontdekken. Hetgeen zijn
Dreatlge bij de bevolking spoedig afbreuk
deed.-
- Jullie hebt makkelijk praten, zei de
tuinman BUI tegen de andere dienstbo
den van hat groots huis, dat majoor
Lindaev bewoonde met zijn dochter, een
weduwe, an haar kinderen. Zoo eenvou
dig is het niet. Die kerel heeft natuurlijk
handlangers en zorgt wel, dat hij uit de
buurt blijft, nu er gevaar dreigt.
Bill was een bedaard en bezorgd man.
Hij was zee jaren geleden in dienst geko
men bij den majoor en had zijn werk al
tijd keurig gedaan. Niemand zag hem
ooit dronken en van vrouwen moest hij
ook niets weten I Zijn ideaal was, had hij
wel eens aan vrienden toevertrouwd, een
eigen huissie met een lappie grond en
geen baas meer tot je dood. Niet om iets
te zeggen van den majoor, een beste man,
maar eige baas, ia elge baas.
In weerwil van zijn beweringen, bleek
de „klimmer", zooals hij algemeen ge
noemd werd in het stadje, minder bang
voor den vertegenwoordiger van Sootland
Yard, dan Bill had aangenomen, want
nog denzelfden nacht werd een aanzien
lijke som gelde gestolen van ten rijkon
vrijgezel, en het waa duidelijk, dat ook
hier de dief alleen lange voor gewone
menschen onbegaanbare wegen kon zijn
gegaan.
Het mysterie hield iedereen in span
ning en toen Bill, eenige dagen later, met
een vriend over straat liep en menachen
rag hollen, zei hij; „Ze hebben bepaald
de „klimmer". Maar al apoedig vingen j»
iets op van „brand" en toen van „brand
bij majoor Windesy".
BUI begon opeens ook ta hollan. Toan
hij voor het huie kwam, vond hij Inder
daad het huie in liohter laaie, een groote
maeea menschen ervoor, de brandweer in
volle actie, en de dochter van den majoor
In een zenuwcrisis: een van de kinderen,
haar jongsta, was nog boven.
D'r ie nog een kind bovenl
schreeuwde BUI tegen de brandweerlui.
Daarboven! Vierde verdleplngl
H00FD8TUK XIX.
Hel derde geheim.
Terwijl Morgan achtereenvolgens zijn
onderhoud met Wain en de gouvernante
had, bracht Ashton zijn morgen bij de
Verilydoor.
Hij zat met Judith -in de zitkamer,
waar een flink vuur ln den haard
brandde.
,Jk voelde me vanmorgen eenvoudig
niet in staat om naar het kantoor
gaan; ik moest eerst nog eens met je ko
men praten en van je hooren, dat je al
leen maar van mij houdt," begon Lance
lot.
„Dat weet je toch immers wel, lief
ste!" En Judith vlijde zich tegen hem
aan. „Maar je mag Je werk niet ver-
waarloozen terwlU# van mij, hoorl"
„Bón morgen luieren hindert h>'uach
niet,' het is stil tep het kantoor. Ik kom
eigenlijk gezegd, om Je te waareohuwm;
ik was bang, dat Morgan Wj je tou ko
men om pressie op je uit te oefanen in
verband met Reginald."
Judith echoof een eindje van hn* af.
„Veftrouw je mij dan niet?"
„Lieveling, ik vertrouw je volkomen.
Maar Pickering ia onmenachalijk aluw."
„Lancalot, je beoordeelt ham verk"erd.
Hij ia een f0fd th»»oh en mijti ploeg
ouders en ik zijn hem veel verplicht."
„Juist. En daarvan wil hij gobruik
mak»."
„Maak j« toch niet zoo noodeloos be
zorgd," hernam het maiaje e» tikje on
geduldig. „Hoe graag ik manwr beke
ring ook mag lijd», ik laat mij lev» niet
door hem bederven. En dat zal bij
heuech niet will»!"
„Daar b» ik niet zoo zeker van," ant
woordde de Jongeman bedrukt. Hij heeft
mij onomwondw verteld, dat, all je met
mij trouwt, je op ge» penny van hem
hoefde te reken»,"
„Maar dat kan je toch zeker niet eohe-
ten?"
„Heelemaal niet, meiajelief. Als jij met
mij tevreden bent, wü ik met je trouwen,
wanneer je wilt."
Judith gaf Lancelot e» kneepje in zijn
arm.
„Wat e» rare jong» ben jij toch! Wat
haal je toch voor muizenissen in Je hoofd.
Al was Reginald de koning van Spanje,
dan trouwde ik nog niet met hem! Ale
meneer Pickering hier komt, weet Je
w*t ik dan tegen hem zeg? Dat ik nog
vóór Keretmie met je trouwen wü!"
Lancelot gaf haar een harteljjken kue.
„Maar zal je nicht je niet erg mtee»?"
besloot zij.
„Ja, arme Susan. Wij zijn altijd bij
elkaar geweeat zij heeft altijd all
moeder voor mij gezorgd. En wij hebben
het toch heuech niet gemakkelijk gehad!
Maar ik geloof t»elotte, dat het niet ver
keerd voor mij waa, dat ik het dikwijls
arm heb gehad. Ala ik piijn erfdeel, dat
Morgan mij ontfutaald heaft, had gakra-
gen, was ik misschien een groote ver
kwister geword»."
„0, neen Geen aprake van!"
„Toch wel. De Aahton'e zijn geslacht»
achterren liji verkwia?»d geweest;
menschen. die alle» genoegens najaag-
d». Als de generaal beter op de klein
tjes had gepast, had Pickering hem nooit
Tanbuck Hall kunn» afhandig mak»;
dat moet ik eerlijkheidshalve toegev».
En ik heb van Susan gehoord, dat mijn
vader ook roekelooe met geld was; hij
had het van ge» vreemde!" En met e»
plagend lachj; voegde hij er bij:
„Je mag wel bed»k», lieveling, dat
de Aehwe heelemaal niet zoo'n goed
ras zijn dat het heel riekant la om
met een van hen te trouw»."
„Dat risico neem ik op mij," lachte se
terug, aooala je sell segt, heb je doov
Maar men antwoordde hem, dat bet co-
mogelijk waa het kjjad te redden, omdat
men de kamer niet' kon bereiken, waar
bet sloh moest bevind».
Mot het dan brand«?l riep Bill ver
ontwaardigd. Mooie brandweerlui fcennA
jullie.
Wat niet kan. kan niet!
"Inderdaad, het scheen niet te kunnen.
Het hute brandde aan alle kanten, bin
nendoor kon men slechts door een zee
van vuur naar boven komen, de eenige
weg was alleen toegankelijk vot>r iemand,
die als een vlieg tegen de mur» kon op
kruipen.
Bill staarde omhoog met vreemde
oogen. De vlammen wierpen een vuur
gloed op zijn gezioht. Het was eigenlijk
een opvallend gezioht, al merkte zelden
Iemand daar iets van, omdat Bill zoo'n
bedaard gewoon mensch was. Moor nu,
in dien rooden gloed, kon men zien, wat
een eigenaardig gezicht het wa», wat een
verbeten nfond het had. iemand, die
goed oplette, zou misschien ook hebben
opgemerkt, hoe lenig en blijkbaar ge
spierd de kleine man was, die altijd zoo
stilletjes z'n weg ging.
Niemand had hem ooit anders dan voor
een onschadelijk, zwak Mannetje gehou
den.
Inderdaad was er iemand, wien dit al
les eensklaps opviel: den detective van
Scotland Yard. Bil on'tmoette een oogen
blik zijn oogen en de woorden, die hij op
de lippen had, bestierven. Bliksemsnel
gingen zijn gedachten: ik kan omhoog.
ik kan het do» en hot kind redden, maar
waar?
Hij zag de geheime bergplaats, waar
alias verborgan lag, hij «ag ook aijn toe
komstdroom: 't huisje, 't lapje grond.
Met eerlijk werk was dat toch niet te ver
dienen en het duurde te lang ook. Zes
Jaren had Bill het uitgehouden om eer
lijk te zijn. Daarvóór was hij! het acht
jaar niet geweest. Nog eerder wa« hij het
kind van e» circusacrobaat, gewrod,
van prille jeugd af, in d» koepel van
e» circus gymnastische toeren te doen
en zich thuis te voel» op duizelingwek
kende hoogten. En nu„Mijn kind!"
de armoede de waarde van het geld loe
ren kennen."
„Ja," zuchtte Lanoelot, in wiens geest
allerlei onplezierige herinneringen aan
geldgebrek en zorgen opdoemden. „Ik
heb de les van het leven terdege geleerd
en ale ik nu nog eens rijk wtra, dan zou
Ik allea hauaoh wal bij elkaar houden.
Pickering d»kt misschien, dat hij mij
gestraft heeft, maar hij heeft mij, zonder
het te wet» tot e» verstandiger
practiecher mensch gemaakt, dan ik an
ders ooit zou geword» zijn."
„Een reden temeer om vergsv»ag«zind
tegenover hem te zijn, Uefete."
„Neen, Judith, dat kan ik niet. Al ben
ik er moreel beter van geworden, dat doet
niets tekort aan het feit, dat hij mijn
grootvader schandelijk bedrog» heeft."
„Hij ontk»t dat."
„Hij ontkent allee," wierp Lanoelot
minachtend teg». „Ik geloof -usin'n.r-
der dan hem en zij zegt, dat hij groot
vader bedrogen heeft. Je vindt mij mia-
schi» hgrd, Judith, maar je moet Suean
eens hooren! Maar laten we alsjeblieft
niet me» over die onverkwikkelijke ge
schiedenis praten, dat geeft toch niets
meer"
„Goed, maar ik wil je nog over iets
andera aprek», Lancalot."
„Waarover dan?" vroeg Aahton nieuws
gierig.
„Ken Je Mabel Darley?"
„Het kleine meieje van d» «raid? Je
hebt mij haar immers laten ziVn, to» te.
sliep, ze zag er uit als e» »geltje met
haar goudblonde krull»."
„Ik o» bang, dat ze heelemaal geen
rageltje ia." zuchtte Judith. „Het kind ls
verwilderd door armoede en verwanrloo-
zing natuurlijk; het la e» acht straat
kind j
„Hebben Jullie last met haar?"
„Ze ftssUr
(Wordt vmolld).