In de Paradijsvogel IT s U fewL FORD V 8 DE „FEBE"-BOOT KOMT! HEEREN- EN KINDERKLEEDING MODE-ARTIKELEN Eerste Scnoenhavensebe toioMidieesi n n |3S HELIOS Gebr. Voorsluijs - Gorinchem IOnderlinge Zwemwedstrijden] Aanbesteding. GEBRs. BISCH0FF - G0RINCHEM te "5 IOTOGRAFIE LETTERS ARTIKELEN teLLus horloge Van Rondom "W W VAN DRIEL Schouwen der m. Z. A V. C. Molenaarsgraaf VOOR DEOELMKI Schoonhoven-Gouda-Alphen a/d Rijn-Amsterdam CV) c .41 'iLlS - f Apart en toch niet duur IJ ontvingen ónze eerste NOUVEAUTE'S in Garneeringen, Stoffen en Dames Confectie en noodigen U beleefd uit, eens te komen kijken brengen u geluk Kleurwed GROOTE MARKT - GORINCHEM voor bpndaaas bij Anton Coops Anton Coops - Drogist - Gouda WINNflAR in de Internationalenfkiaagschen Alpenrit met 0 strafpunten, Indien U zich interesseert uoor het product, dat tegen de zuiaarste con currentie als winnaar uit het strijdperk weet te komen, uraagt dan gratis demonstratie bij den OFFICIAL FORD-DEALER i Groenmarkt - Tal. 183 FEUILLETON. DE GRUWELDAAD TE BEUTHEN. Mengelwerk. DE KLIMMER lERÏTC BLAD. _NjEUWS8LAD VOOff ZUID-HOLLAND EN UTRECHT, Sctioonhovensche Courant VttfJPAfl 2 flPTEMBEB 1882, Rcchl.kundig Adviseur behandelt elks Advocaal-, No taris- en Deurwsardertzaali, regelt belsstlngkweitles, crrsls-pschtwetiiken, maakt contracten, requeaten, boedel- teheldlngen, aucceaaiememo- rles, -tranaporten van hulzen, land, schepen, enz Dagelijks kantoor van 10 tot 9 uur. R'dam Ooudsche Bt)w. «te, (Over de Veemarkt.JTel.13475 Advies I l.~ (VAN DRIEL la lederen Donderdag te apreken te OOUDA, In „Het Blauwe Kruis", Weathaven 4 en 5 (aparts kamer) van 9 tot IJ u. i' Houten en IJzeren In voorraad bij: C. VAN DUUVINDIJK Ai. B 158 te Ouderkerk a.d. IJiael. Zaterdag SS uur: Polo. Z. P. 0.-B. Z. C. II In hot Zwombod oan hot Voor ZIE UIT. Earata soort QE&ALVANISEER DE 80LFPLATEN No. 24 leveren wij tof de vol gende prijzen: braadt# 81 o M warkandt braadta 76 o.M lang 1.53 Meter per at. f 0.75 a 1.83 f 0.90 2.13 ff ft.10 - 2.43f f 1.25 2.73 tl 40 8 03 f 1.60 Bi] partij nog korting Beateliingen vanaf 10 pla ten Iranco tot naaatbiigelegen apoorwegstation of ean veer per boot. Onze golfplaten zijn spie- gelblank, niet beloopen of minder gegalvanlaeerd 2e a. Fe J. I. WE8TH0FF k Zn. flronlnqsn BuaoeMcesTea in Wethouders van zuilen op 5 Soptombor 1932 Hobt Oi| lots te vorkoopon Plaats dan 'n advertentie in dit blad. betrouwbaar middel, vooral toe te poitett tegen nchrale huid, maar ook bij brand- of mljwanden. Troksthult-lxpodltlo Aufo-ExpedIf I e Een dagolljkoaha goodsrondlenst Schoonhoven» Baudo-Amotordom v.v. was een eeuw geleden niet mogelijk, maar nu kunt LI Uw goederen dagelijks near on van Amsterdam «arzondon por on tuaaohan gelagen plaatsen Schoonhoven Gouda Alphen Amsterdam Havenatrsat 38 Turfmarkt 1 Julisnastraat 83 Spuistraat 73 Telef. 94 Te lef 58 Telef. 46248 HET ADRES VOOR ZWITSERSCHE BALSEM Bestek en teekenlngen verkrijgbaar A f4.— (rest f 1.- bij den Architect W VAN Veerdam No. 21 MtApn*. M.V. PKarm. Ormra»!uC DER LAAN. Papendrecht Voor Schoonhoven en Omatreken verkrijgbaar uit iluitend bij A. N. van Zesaen RAVEN SWAAVs De deelnemers(etera) aan onze groote kleurwedstrijd worden belee fd vei zocht hun aerie kleurplaten tuaachen 1 en 15 September a.s. op ona kantoor in te (everen. Toezending moet beslist franco geschieden. Zoo spoedig mogelijk na 15 September a.s. zal de uitslag van deze roote kleurwedstrijd worden bekend gemaakt. i| hebben nog een bepeikt aantal series kleurplaten voorhanden inzending Letterszakkcu of tegen inlevering v.n. L. WISBRUN UFFMANN welke U alsnog spoedig kunt aanvragen al; gewoon cadeau op een g Letterszakkcu of tegen ii 17 kunt dan nog een rijwiel winnen 1 spaar bon. N.V. v/h M. RAVENSWAAT ZONEN |MAKELAARSKANT00R| van G. VAN DER HORST Beêedigd Makelaar In Onroerende üoederen, Hypotheken tot elk bedrag op Huizen en Landerijen •tegen lage rente. Koop, verkoop huur en verhuur Huizen en Landeriffcn Haven O.Z. 9 Schoonhoven Tel. 100 JOZ. DE JONG, GORINCHEM Eind 44 Telefoon 242 Speciaal Vorgrootlngon, ook naar zoor oude portretten Voorziet U nog heden Ik tik dan tijd En tal dan tik v In wlJs Hat uur Sakuur Alleen Vertegenwoordiger L HEPPENER - HORLOGER L. Tlandawag 20, Gouda O. B. ABINDS aooroaTtio as. rottrrdam PRIJS 4B CT. PER PAKJE WIJDSTRAAT 31 doodt onmiddellijk vlooien, wandgedierte PRIJS 4S CT. PER PAKJE mieren, motten, klppenluls enz. enz. S T R A A T 31 J tweede blad NIEUWSBLAD VOOB ZUID-HOLLAND EN UTRECHT. 8chl»n)n>vni»4)H CeuMHrt VmjBA» t ilFTIMHA 1HBL door JAN KIJKUIT. Tante ovar dan inmaak. Communistische kookboakan? Lokkerkerk tegen Rotterdam. „Neem, neem, neem". Een dracht noodig. Ean nlauw blad voor Gorcum. Tante was in de keuken en Jod en ik, die waren binnengekomen, hadden zacht jes gedaan, om te zien welke heerlijkhe den straks uit de kombuis te voorschijn souden komen, want tante is een eerste klas kookster. Wij dachten dat zij aan de inmaak zou zijn, want in deze dagen zijn alle vrouwen aan den inmaak van aller lei. Tante doet dat nog op de ouderwet- ache manier. Hoor eens, zal ze, vooruitstrevend genoeg ben ik, dat weet iedereen, maar laat me m'n inmaak houden zooals ik al tijd gewend geweest bea> een pot met lekkene boontjes, een vat met heerlijke zuurkool, dat ia stevige winterkoat, maar al die liflafjes, die ze tegenwoordig in flessch» inmaken, of wekken heet dat eigenlijk, daar moet Ik niets van hebben. Degelijke kost die goed in de maag ligt, dat moet ik hebben. Wat bent u nu aan 't doen? vroeg Jodocus nieuwsgierig, want hij zag dat tante in een kookboek keek en prevelde: „Neem een handvol zout". Jongen, dat zijn nou mijn vakge heimen, van al dat rechtskundige gedoe dat je leert om later de zaken goed te kunnen verdraaien» vertel je mij ook niets Toch zijn die kookboeken erg com munistisch, zei Jod, terwijl hij mij aan zag. Communistisch, ik heb hat van da Rotterdamache Huishoudschool. Wat wou je mij nu wijsmaken, ze zijn net zoover van Rusland vandaan gekomen, die kookboeken, als jij en ik. Toch zijn ze oommunlstlscb, er staat altijd in „neem dit" of „neem dat" precies zooals de communisten zeggen. Om te kunnen nemen, moet je toch heb ben, maar dat staat er in een koekboek niet bij. Ik Tind een kookboek onjuist, omdat Bet de menschen aanspoort tot daden, die ze volgens het Wetboek van Strafrecht niet mogen verrichten, zooals diefstal, oplichterij enz.. Tante en ik lachten; ook tante Bet je begreep nu, dat haar rechtsgeleerde neef er wat de draak mee stak, maar ze trok er toch direct een les uit. Dat is nu eenmaal zoo in de we reld, zei ze, dat nemen veel makkelijker ia dan geven. Daarom ataat er ook, dat het zaliger te geven is dan te ontvangen. Want geven ia moeilijker en een mensch wordt pas gelukkig, als hij een moeilijk heid overwint. Er is altijd strijd op aards, juist daarover. Tusschen de volkeren en de personen, tusschen de provincies en de gemeenten. Allen houden vaat wat ze hebben en alles probeeren meer ta be reiken. Daar heb je nu, viel Jodocua bij, hat gtachrijf over den weg door de Rrim- penerwaard. Lekkerkerk verzet zich te gen de Rotterdamache Kamer van Koop handel, welke dien weg andera wilde ge projecteerd zien, wat niet in 't belang van Lekkerkerk zou zijn. „Neem", rede neert da Rotterdamache Kamer van Koophandel. Die denjet niat om hat ach terland, die denkt alleen maar over haar havenbelangen. Maar Lekkerkerk li op haar hoede en tracht voor haar gemeen te ieta te bereiken. En daarvoor moest het gemeentebestuur In hst schrijven aan Oed. Staten het pontveer van Krimp» a.d. Lek afbreken om dat van Krimpen a.d. IJssel te prijzen. Zoo gaat het nu eenmaal in het leven. - Waar 't eene komt, daar wordt het andere verdrongen. De watermolen van Willige-Langerak moest ook verdwijnen. Er kwam electriciteit. De trein ondervindt concurrentie van de auto's in geweldige mate en nog En nog, viel tante me in de rede, en nog houden de heeren van de Spoor vaak vast aan hun verouderde meening, dat alleen de spoor het verkeer kan dienen. Nu willen ze nota bene ma ken, dat de autorijders zooveel belasting^ moeten betalen, dat doordoor de kosten0 van wegenaanleg eigenlijk geheel door de autobezitters zal worden betaald. Alsof een land en een volk als geheel niet reus achtig belang bij goede wegen hebben. Er zijn toch tientallen menachen, dis nooit een auto zulten bezitten, die profi- teeren van de goede wegen. Hoe beter een wegennet is in een land, des te groo- ter kan de welvaart wezen. De produc ten kunnen snel verplaatst worden en En dan op de mestvaalt gereden worden, aooala e tomaten in het West- land of aan bet vee gevoerd worden zoo als in Papendricht gebeurd ie met kos telijke snijboone En dat waar er zoo veel werklooshe d heericht, sprak Jod Dat is nu /een van de moeilijke din gen, zei ik. Degrenzen zijn gesloten, pol- dicht voor heel wat dingen Geef he t dan weg aan de werkloozen, zou men zeggen, of verkoop het tegen een krats. Maar dat Ïaat ook weer niet, want dan wordt daar- oor de prijs va nwat nog verkooht kan worden weer zeer gedrukt en zou die prijs niet loonend meer zijn. En daarom maar naar da ïn&itv&alt, zoo&l* za m Brazil!# de locomotieven etoken met kof- fieboonen. Er ia ieta mis in do wereld, dat is vaat. Zonder communist te wezen, kan iedereen dat oonatataoren. Aan dit economische stelsel Itlevon be 7. war on van ontzaglijk»aard. Maar je bont tr niet met dat alleen te constateeren, je moet dan o'ok verbeteringen kunnen san- geven. - Als er onderling meer liefde sn vertrouwen was, als de een den ander uitnemender vond dan zichzelf en d#t werkte zoo door* dan zonden we or ko men. Maar wangunst en naijver, gekra keel en verbijting zit ingevreten onder de volkeren en onder de individuen. En dat is vaak als in een kookboek „neem" in- plaata van „geef". We kunnen nu wet heel ethisch en mooi zitten redeneeren, zei Jod, maar tenslotte moet toch iedereen zien, dat-is z'n boontjes dopt. Daar heb je nu bijvoor beeld Ammeratol. Dat waa op weg om zichzelf weer een beetje te kunnen be druipen, al kreag het een fikache uitkee- ring per Inwoner uit het Gemeentefond# en er waa op de rekening 1982 een batig ■lot van f 4000, maar de tegenslag is ge komen. Nu moeten alle zeilen bijgezet worden, om er weer te komen. Zoo i* het ook met Jaariveld. Het ie zielajammer van Jaariveld, zoo verzuchtte de burge meester van die gemeente eene tot iemand, Jaarsveld kwam er zoo aardig bovenop en nu die tegenslag. Dat ia wal zoo maar nu zien wa toch ook waar da eenheid. Ona heels volk moet voor zulke gemeenten opkomen, groot of klein en de lasten dragen. Dat ia het goede nationaal bezit, dat we heb ben, de aaamhoorighaid. Dacht je, (lat anders onze vaderen hun nationale vrij heid «ouden hebben bevochten? We zien altijd in de geschiedenis, dat bij een dracht wat bereikt kon worden. En in deze dagen moet niet de eene volksgroep tegenover de andere zich stellen, maar ze moeten juist sterk aaneengeelottn •taan om de echokken op te vangen. En daarvoor is ook een krant zoo'n mooi ding, zei tante. Ik ben maar blij, dat wij zoo nu en dan eene wat in de krant kunnen babbelen met elkaar. En mi ik toch over de krant bezig ben, wou ik maar meteen eens zeggen hoe gelukkig het geweest is, dat honderd jaar geleden meneer E. E. van Nooten te voet of te paard naar Schoonhoven gekomen is, om daar een drukkerij te stichten." „Ja," antwoordde ik, „die oude boom geeft sa honderd jaar nog goede vruch ten en er komen zelfs nieuwe loten aan. De firma gaat nog een nieuw blad er bij uitgeven heb ik gezien, ,Ue Gurcumer". „Er blijkt daaruit dan toch wel," voegde Jod er bij, „dat men in ons land nog niet bij de pakken neerzit en maar niet alles schuift op den slechten tijd om gebrek aan zaken durf en ondernemings geest te verbergen." „Hoor eens hier," zei tante, „dat zijn mooie praatjes voor een vergadering of voor een huldiging. Wat ik van belang vind is, dat voorzoover ik Gorcum ken er niet alleen plaats, maar zelfs behoefte is aan een goed verzorgd neutraal nieuwsblad, dat driemaal per week de Gorcumers kan inlicht» over hetgeen er gebeurd ie of gebeuren zal in hun stad, in de omgeving, in het land en in de geheels wereld. Als het nu een betere tijd weer mag worden, dan zul je eens wat zien. Moed houden, moed houden, glun derde Jodocus. De Amerikaansche beurs werd wat beter; de scheepvaart leefde iets op. Philips nam weer werkvolk aan, ^Uemaal van die heele echuchtere tee kentjes, dat er miiehien een opleving komt. Je drukt het nogal voorziohtlg uit, zei tantw wat schamper Ik zeg bet expres voorzichtig, want k ben geen horoscooptrekker, geen kof fiedikkijker, ik kun niet met ei werken, 'k ben geen kaartlegger, gsea helderzien de, maar ik weet wel, dat volgene de eoo- nomiiche wetten er eer Ft een heel klein pletste van opleving most komen, om ge leidelijk uit te groeien. En het «al mis schien zoo geleidslijk gaan, da< we n over een jaar of zoo zeggen „Hó, toen en toen wai er crieie". Dan zijn we er' misschien zoo geleidelijk uitgeraakt, dat we het niet eene gemerkt hebben, 't Kan ook anders, maar ik ben optimist en ge loof aan betere tijden. Dat ie wijs gesproken, zei de ouwe Teunis. Draag die goede verwachting uit, in je omgeving. Er zijn genoeg knies oorden. Doe als Van Nooten's uitgeverij: houd moed en durf den dag te winnen. HET RAADSEL VAM TANBU0K HALL. 40 „Hoe jjreet u dat? Hos kunt u dat be wijzen?" etamelde Ida, wier hooge toon van zooeven nu heelemaal verdwenen was. „Mabel heeft me zelf verteld, dat haar vader beloofd hebt voor haar te zorgen! Dus de rest laat zioh gemakke lijk begrijpen; u bent van nature niet zulk ren weldoensterEn u hebt het meisje op den koop toe nog schandelijk verwaarloosd, zoodat ik zelf mij het lot van het kind heb moeten aantrekken." „Het ia een leugen," herhaalde Ida weer en zich tot Wain wendend, vroeg ie: „Berrington, kun jij aooiete van mij gelooven?" „O, ja," antwoordde hij koud. „Menoer Ifickering'e theorie lijkt mij heel aanne melijk en wat er nog niet duidelijk in ia, t zal door ren nauwkeurig onderzoek ze ker opgehelderd worden. Een vrouw, die zich in elk opzicht zoo gewetenloos ge dragen heeft, acht ik ook tot een moord in ataat, ais het in haar kraam te pas komt. En je had ren sterk motief om Sir Gilea te vermoorden, want hij stond ja in den weg, zooals je meende. Ik houd je voor schuldig aan den moord." „Dat ben ik niet, dat ben ik niet," kreunde Ida. „Trouwens, allea wat mo- neer Pickering zegt, ia pure theorie. Hij heeft absoluut geen bewijzen." „Behalve dan den armband," mengeje Pickering zich nu weer in het gesprek. „Ik heb u dat ding vroeger zien dra gen, toen u voor een poosje bij mij op kantoor waa en ik herkende het sieraad door HENRY 0. NORTON. Sinds «enigen tijd was het stadje in rep en roer door ds ongelooflijke diefstal len. dis er plaats hadden. De eerste maai was bil ds burgemeestersfamilie al 't sil ver gestolen. De tweede maal verdwenen de juweelen van een vennaArde zangeres- in-ruate. De derde maal waren het gas ten van het grootste hotel van het schil- derachtige plaatsje, dis alles misten, wat ze in ds kamera aan waardevols hadden achtergelaten. Zoo volgden de diefstal len elkander met verbluffende snelheid op en met bijzonderheden, die de plaat selijke politie voor een raadsel plaatsten. Er kwam een detectievs uit Londen aan te pas, dis ontdekte, dat de dief een zoo genaamde „klimmer" moest zijn, ten ran dia menaohtlijke phenomanen, die het klaar spelen, als vliegen tegen muren op te kruipen en die de hoogste ramsn be- dadelijk, tosn ik het in ds aalon vond. Ik heb over die vondet niet geeprokon, dat verbaast u misschien? Maar ik wiet, wat voor een geslepen duivelin u bent en begreep, dat ik eerst méér bewijsmate riaal tegen u moest hebben, voor ik mijn beschuldiging tegen u met kans op suc ces tou kunnen uitspreken. U zoudt in staat zijn geweeat te beweren, dat ik den armband van u gestolen had of dien had latsn stelen en dat zou bij de stemming, die na den moord tegen mij bestond, op- getwijfeld gelooi hebben gevonden. Daar om moest ik een valstrik opzetten, om u te kunnen ontmaskeren. Ik liet het ge rucht verspreiden, dat ik da Hall wilds verkoopen en u kwam er op af sla een vlinder op een kaars. U list u in da kaart kijken door uw ai te prettigs be reidverklaring mij te helpen mijn on- «chuld te bewijzen. Ik begreep natuurlijk direct, d&t die zoogenaamde bekentenis van Darley geen zuivere koffie wa» en dat u daarbij het voor-wat-hoort-wat- eytteem had toegepast, dat u ook tegon mij poogde aan te wenden. U liet door uw optreden tevens zien, dat u elk mid del aangreep om het huwelijk met 8ir Reginald door te zetten en ook daarvan wilde ik een bewijs hebben." Morgan Pickering liet zijn zakelijken redeneer-toon varen tn eindigde drei gend: „En nu, mevrouw Harkneae, la hat oogenblik aangebroken, <J*t u uw heels reeks van schanddaden en vooze prak tijken zult moeten' boeten." De laatste woorden waren voor doovo- myisoor» gezegd. Mevrouw Harkoes», alias Ida Caahell, waf - bewuatelooa op den grond gegleden. In het zwaar beproefde Duitechland, Innerlijk totaal verscheurd, Is in politieke waanzin Weer een achrikk'lijk feit gebeurd. Voor die gruweldaad beatond ar Slechte de allerzwaarste straf, Die de rechter, volgens voorschrift, Dan ook aan de daders gaf. Uit de kringen van de Nazi'e Komt nu hevige critiek. Men verlangt voor 't vijftal gratie Van het hoofd der Republiek. Logisch waa het van de Nazi'*, Nu de rechter hen niet spaart. Dat de straf ook zonder morren Als noodzakelijk werd aanvaard. Geen pardon! zoo waa hun lauae, En ze hebben doorgezet. Waarom het dan wèl te vragen Aan de mannen van de wet? Er ia een oud-Holi&ndach spreekwoord, Dat ook geldt voor dit geval: j, die ka&tat, zoo heet het daarin, verwachte ook den bal. -4- reiken, alsof »e vleugels baast». Maar wiè de „klimmer*1 waa, kon ook da detec tive maar niat ontdekken. Hetgeen zijn Dreatlge bij de bevolking spoedig afbreuk deed.- - Jullie hebt makkelijk praten, zei de tuinman BUI tegen de andere dienstbo den van hat groots huis, dat majoor Lindaev bewoonde met zijn dochter, een weduwe, an haar kinderen. Zoo eenvou dig is het niet. Die kerel heeft natuurlijk handlangers en zorgt wel, dat hij uit de buurt blijft, nu er gevaar dreigt. Bill was een bedaard en bezorgd man. Hij was zee jaren geleden in dienst geko men bij den majoor en had zijn werk al tijd keurig gedaan. Niemand zag hem ooit dronken en van vrouwen moest hij ook niets weten I Zijn ideaal was, had hij wel eens aan vrienden toevertrouwd, een eigen huissie met een lappie grond en geen baas meer tot je dood. Niet om iets te zeggen van den majoor, een beste man, maar eige baas, ia elge baas. In weerwil van zijn beweringen, bleek de „klimmer", zooals hij algemeen ge noemd werd in het stadje, minder bang voor den vertegenwoordiger van Sootland Yard, dan Bill had aangenomen, want nog denzelfden nacht werd een aanzien lijke som gelde gestolen van ten rijkon vrijgezel, en het waa duidelijk, dat ook hier de dief alleen lange voor gewone menschen onbegaanbare wegen kon zijn gegaan. Het mysterie hield iedereen in span ning en toen Bill, eenige dagen later, met een vriend over straat liep en menachen rag hollen, zei hij; „Ze hebben bepaald de „klimmer". Maar al apoedig vingen j» iets op van „brand" en toen van „brand bij majoor Windesy". BUI begon opeens ook ta hollan. Toan hij voor het huie kwam, vond hij Inder daad het huie in liohter laaie, een groote maeea menschen ervoor, de brandweer in volle actie, en de dochter van den majoor In een zenuwcrisis: een van de kinderen, haar jongsta, was nog boven. D'r ie nog een kind bovenl schreeuwde BUI tegen de brandweerlui. Daarboven! Vierde verdleplngl H00FD8TUK XIX. Hel derde geheim. Terwijl Morgan achtereenvolgens zijn onderhoud met Wain en de gouvernante had, bracht Ashton zijn morgen bij de Verilydoor. Hij zat met Judith -in de zitkamer, waar een flink vuur ln den haard brandde. ,Jk voelde me vanmorgen eenvoudig niet in staat om naar het kantoor gaan; ik moest eerst nog eens met je ko men praten en van je hooren, dat je al leen maar van mij houdt," begon Lance lot. „Dat weet je toch immers wel, lief ste!" En Judith vlijde zich tegen hem aan. „Maar je mag Je werk niet ver- waarloozen terwlU# van mij, hoorl" „Bón morgen luieren hindert h>'uach niet,' het is stil tep het kantoor. Ik kom eigenlijk gezegd, om Je te waareohuwm; ik was bang, dat Morgan Wj je tou ko men om pressie op je uit te oefanen in verband met Reginald." Judith echoof een eindje van hn* af. „Veftrouw je mij dan niet?" „Lieveling, ik vertrouw je volkomen. Maar Pickering ia onmenachalijk aluw." „Lancalot, je beoordeelt ham verk"erd. Hij ia een f0fd th»»oh en mijti ploeg ouders en ik zijn hem veel verplicht." „Juist. En daarvan wil hij gobruik mak»." „Maak j« toch niet zoo noodeloos be zorgd," hernam het maiaje e» tikje on geduldig. „Hoe graag ik manwr beke ring ook mag lijd», ik laat mij lev» niet door hem bederven. En dat zal bij heuech niet will»!" „Daar b» ik niet zoo zeker van," ant woordde de Jongeman bedrukt. Hij heeft mij onomwondw verteld, dat, all je met mij trouwt, je op ge» penny van hem hoefde te reken»," „Maar dat kan je toch zeker niet eohe- ten?" „Heelemaal niet, meiajelief. Als jij met mij tevreden bent, wü ik met je trouwen, wanneer je wilt." Judith gaf Lancelot e» kneepje in zijn arm. „Wat e» rare jong» ben jij toch! Wat haal je toch voor muizenissen in Je hoofd. Al was Reginald de koning van Spanje, dan trouwde ik nog niet met hem! Ale meneer Pickering hier komt, weet Je w*t ik dan tegen hem zeg? Dat ik nog vóór Keretmie met je trouwen wü!" Lancelot gaf haar een harteljjken kue. „Maar zal je nicht je niet erg mtee»?" besloot zij. „Ja, arme Susan. Wij zijn altijd bij elkaar geweeat zij heeft altijd all moeder voor mij gezorgd. En wij hebben het toch heuech niet gemakkelijk gehad! Maar ik geloof t»elotte, dat het niet ver keerd voor mij waa, dat ik het dikwijls arm heb gehad. Ala ik piijn erfdeel, dat Morgan mij ontfutaald heaft, had gakra- gen, was ik misschien een groote ver kwister geword»." „0, neen Geen aprake van!" „Toch wel. De Aahton'e zijn geslacht» achterren liji verkwia?»d geweest; menschen. die alle» genoegens najaag- d». Als de generaal beter op de klein tjes had gepast, had Pickering hem nooit Tanbuck Hall kunn» afhandig mak»; dat moet ik eerlijkheidshalve toegev». En ik heb van Susan gehoord, dat mijn vader ook roekelooe met geld was; hij had het van ge» vreemde!" En met e» plagend lachj; voegde hij er bij: „Je mag wel bed»k», lieveling, dat de Aehwe heelemaal niet zoo'n goed ras zijn dat het heel riekant la om met een van hen te trouw»." „Dat risico neem ik op mij," lachte se terug, aooala je sell segt, heb je doov Maar men antwoordde hem, dat bet co- mogelijk waa het kjjad te redden, omdat men de kamer niet' kon bereiken, waar bet sloh moest bevind». Mot het dan brand«?l riep Bill ver ontwaardigd. Mooie brandweerlui fcennA jullie. Wat niet kan. kan niet! "Inderdaad, het scheen niet te kunnen. Het hute brandde aan alle kanten, bin nendoor kon men slechts door een zee van vuur naar boven komen, de eenige weg was alleen toegankelijk vot>r iemand, die als een vlieg tegen de mur» kon op kruipen. Bill staarde omhoog met vreemde oogen. De vlammen wierpen een vuur gloed op zijn gezioht. Het was eigenlijk een opvallend gezioht, al merkte zelden Iemand daar iets van, omdat Bill zoo'n bedaard gewoon mensch was. Moor nu, in dien rooden gloed, kon men zien, wat een eigenaardig gezicht het wa», wat een verbeten nfond het had. iemand, die goed oplette, zou misschien ook hebben opgemerkt, hoe lenig en blijkbaar ge spierd de kleine man was, die altijd zoo stilletjes z'n weg ging. Niemand had hem ooit anders dan voor een onschadelijk, zwak Mannetje gehou den. Inderdaad was er iemand, wien dit al les eensklaps opviel: den detective van Scotland Yard. Bil on'tmoette een oogen blik zijn oogen en de woorden, die hij op de lippen had, bestierven. Bliksemsnel gingen zijn gedachten: ik kan omhoog. ik kan het do» en hot kind redden, maar waar? Hij zag de geheime bergplaats, waar alias verborgan lag, hij «ag ook aijn toe komstdroom: 't huisje, 't lapje grond. Met eerlijk werk was dat toch niet te ver dienen en het duurde te lang ook. Zes Jaren had Bill het uitgehouden om eer lijk te zijn. Daarvóór was hij! het acht jaar niet geweest. Nog eerder wa« hij het kind van e» circusacrobaat, gewrod, van prille jeugd af, in d» koepel van e» circus gymnastische toeren te doen en zich thuis te voel» op duizelingwek kende hoogten. En nu„Mijn kind!" de armoede de waarde van het geld loe ren kennen." „Ja," zuchtte Lanoelot, in wiens geest allerlei onplezierige herinneringen aan geldgebrek en zorgen opdoemden. „Ik heb de les van het leven terdege geleerd en ale ik nu nog eens rijk wtra, dan zou Ik allea hauaoh wal bij elkaar houden. Pickering d»kt misschien, dat hij mij gestraft heeft, maar hij heeft mij, zonder het te wet» tot e» verstandiger practiecher mensch gemaakt, dan ik an ders ooit zou geword» zijn." „Een reden temeer om vergsv»ag«zind tegenover hem te zijn, Uefete." „Neen, Judith, dat kan ik niet. Al ben ik er moreel beter van geworden, dat doet niets tekort aan het feit, dat hij mijn grootvader schandelijk bedrog» heeft." „Hij ontk»t dat." „Hij ontkent allee," wierp Lanoelot minachtend teg». „Ik geloof -usin'n.r- der dan hem en zij zegt, dat hij groot vader bedrogen heeft. Je vindt mij mia- schi» hgrd, Judith, maar je moet Suean eens hooren! Maar laten we alsjeblieft niet me» over die onverkwikkelijke ge schiedenis praten, dat geeft toch niets meer" „Goed, maar ik wil je nog over iets andera aprek», Lancalot." „Waarover dan?" vroeg Aahton nieuws gierig. „Ken Je Mabel Darley?" „Het kleine meieje van d» «raid? Je hebt mij haar immers laten ziVn, to» te. sliep, ze zag er uit als e» »geltje met haar goudblonde krull»." „Ik o» bang, dat ze heelemaal geen rageltje ia." zuchtte Judith. „Het kind ls verwilderd door armoede en verwanrloo- zing natuurlijk; het la e» acht straat kind j „Hebben Jullie last met haar?" „Ze ftssUr (Wordt vmolld).

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1932 | | pagina 3