5mm,
ONGETWIJFELD
^woonhöi^
I
Levertraan
Biibels, Kerkbijbels, Kerkboeken,Teksten
HAnDELSDRUKtOtRK
IKftsSft «ïaessas
i£..
MEUBELS-
KLEEDIIIG
erslgoederen
10 PROCENT KORTING
ANTON COOPS
Balansen-?Pmak*n
LEWENSTEINs
•an Winterhanden
an Wintervoeten
KLOOSTERBALSEM
Bergambacht
Winkels
vanaf It Daoambar
tot an mat 84 Daoambar
tot avond* 10 uur
goopond sullen zijn.
••De Kleine Winst"
Denkt er om^
,,'t Verkoophuis"
Crlels-Varkenewet
Crisis-Pachtwet.
J. W.VAN LEEUWEN
Kelenstraat 9 - Gorincbetn.
Controleeren
Accountantskantoor W. T. J. ABBEMA
R O U IV RIJTUIGEN
mi
bohda
SPOTKOOPJES RADIO-ONTVANGTOESTELLENt
fANBROUWER'S RADIO OO HAVEN 63 00 TELEFOON 113 OO SCHOONHOVEN
zijn er nog zeer velen, die voor de Feestdagen nog Meubels of Kachels wenschen te koopen
Ik zal U die wensch makkelijk maken en geeft U tot Nieuwjaar op alle artikelen
Ook groote
opruiming In Dam es- en H<
ronconfoc tie
NAAIMACHINES
Niet Hoestenll Spetter'sAnljsbalsem f l.« I
voor Vee en Pluimgedierte by
J—4$L--
OOR DE FEESTDAGEN
Firma P; Schultlnk Co.
De donkere dagen voor Kerstmis
Totale Uitverkoop
SCHMBINK, Hoogstraat 147, Rotterdaml
OroolewlMtJ F. BIJLSMA'S Boekhandel
L8C8 P lil .n Agsnt wan d|t B)ad
Van Rondom
FEUILLETON.
HET, HUIS OP HET EILAHD.
KOOPT WELDADIGHEIDS POSTZEGELS
Mengelwerk.
DE HORD.
HOOFDSTUK xÜv7
ELKEN WINTER LEED HU
„(hen goud too goed"
(Worilt vervolgd).
eerste blad.
NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT, SchmnHo.tmetu Cour.nl
VRIJDAG 1« DECEMBER 1«
De leden van de
WinkaliarBvaraaniglng
maken hleimrde bekend, dat hun
Een Overall
voor*
lodor Bodrlff
vindt II
In
Kort* Tlendew«g22,
GOUDA
Koost uw
BALLEN, KAARSEN, STERREN
enz. bij de goedkoope
8chc.onhov.nMh* wink.l
LANOE WEISTRAAT 87
N««i*«n Rookaral
Komt naar h.t van oude bekend
adrea;
R.V ERMAN, Turfmarkt 54-51 Gouda
We ruimen een partij sigau-n ep
voor 2 2l/« en 3 cent. Denk om
de bekende CRISIS-TABAK
10 eent per ona.
HET BESTUUR van het district Gouda, Goudarak en
Moordreoht, deelt mede, dat voor het -merken, van
vnrkana da marker drie dagen par waak be-
eohikbaar la, t.w.: Maandag en Dinsdag voor Moordrecht
of Oouderek; Woensdag voor Oouda.
Aangifte vóór Zatardage bij O. HOUDIJK, Lezeruakade 14
te Oouda, of bij den secretarisP. v. d. HEUVEL te Moordrecht.
Inlichtingen kosteloos te bekomen ten
kantore ven
t»
Lid Ned. Init. van Ace.
VOORBURO - Van Woudnttraat16 - Talaf. 720866
OOUDA - CItABftTHITAAT 61
(tpreekuuri Donderdag 10-12 uur en volgens afspraak).
Wm. A. DEKKER ZONEN
VEST SB TELEF. 2386 mm
=1 OOUDA
DRUKKERIJ
Aui.n.vaniiooTEn schoohhoweb
n sialism* h,t ^uitW
Prof*"®1' d*r Rl|k'unlv,r'1
Usg
HstUUrWrlitBi-Rk****^ ^.rp./m»^' 5° doVi
ko,t*protViior '*Dr. PS)=»*m' Cro(dp,".opfl»t V 7668
besluit*" h*d*bJ*hl*rvola*"<',,n,,ï,*('|ornt*^'aS,nln9,.n'
o.h.t» (C.o) 'gó,o,t
wagiwwmh.
A
Wi] kochten een laatste partijtje nieuaaa ongebruikte apparaten met origlneele lampen en volle
garantie, voor de a.a.-Feestdagen, Kerstmis, Oud en Nieuw Jaar. Kom eens even kijken en hoorenill
want wat wij heden aanbieden is*vaak den anderen dag al wegl Radiotoestellen geheel compleet van f 325 voor f ISO, van f 195 voor f Iï0,-van f 330 voort 140, vant 175voorf 100enz.enz.
Ook spotkoopjes In Luidsprekers, 8, 10, 12, 15 gulden. Plaatstr.-app. f 15. 3 wisselstr. Lampen I 12.50. Alls ondardaalan voor Radio en Oramofoon. Reparatie* an ombouwen.
i i mi (Deze mededeeiing is «pedaal voor disgensn, dis ons versoohten molding is maktn wnnnsur wij wesr sens son szirs-sanbieding hadden en ds vorige kesr waren teleurgesteld)
P J GROENER
ONOVERTREFBAAR
i KLEIWEG 88 GOUDA
Oriseapoedcr 79 cent, merk «Vier yieggea»
SPETTER 4 Co. - Jonkerfransstraat 72 Rotterdam ff
Drogist - Wijdfitraat Oouda
Is Uw tdre*
voor Wolhnachtstollan
Uw adres
Karjtkron»on-AppelboHan
an dlvaria Gabaksoorten
bij ds Qorlnehsmeohs Brood- on Bsnkkstbaksrijsn
Lang«ndl|k 80 - Tal. 269 - Gorcum
voor Schnocken, Brabantscho WorBtebrood|e«
1 i
doen U hat gemie van aan
goada Bril gavoalen. Koopt
y een goede Bril
1aaar billfjH bij
M. NORT - Zusterhuis 6 - GORINCHEM.
Gediplomeerd Optician.
VAN GEREEDSCHAPPEN MJkCHINEüIEËM
v6or Metaal- en Houtbewerking.
KOOPIBSIKOOPJE» t
VEfiHOUDERSIII
Tobt nlat langer met ziak vaa,
wacht nlat tot het t* laat Is. De *nk*l* centen aan.
Forc* uitgegeven brengeti guldens op, Twijfelt ge nog,
leest dan wat O. v. QALEN, Op 't Broek te Woudenberg
schrijft:
Ondergeteekende, 0. v, Qalen te Woudenberg
deelt mede, dat hij garutman tijd aukkalda met een
koppel varkens, die niet groeiden, alacht vraten en
zeer stijf waren.
N» gebruik van eenlge pakken FORCE waren ze
abaoluut genezen, zoodat hij FORCE voor zieke
beesten met vrljntoedlgheld kan aanbevalen.
(w.g.) O. VAN OALEN, Woudenberg.
Force la verkrijgbaar fh pakken van 93 cant* bij:
A. N VAN ZESSEN - Schoonhoven.
Fa. COOPS, Qorcum. ,,'T OROENE KRUIS", Oouda,
B. NATZIJL - Stolwijk.
Hwö7ll7Pn LangeTlendewey 18 Tel.2330 Oeud*
TWEEDE BLAD.
NIEUW»BLAD VOOR ZUIP-HOU-ANCEN UTRECHT. Sehsonhoventcha Ceurant
VRIJDAG 18 DECEMBER 1832
door
JAN KIJKUIT.
Nog Mrts wter ovir varkens in
d> varkenscentrale.
Ik had met een varkenahondelaar In ds
autobus gezeten en di« had me zooveel
vertuid over den tegenwoordigen toestand
dat ik* toen ik thuis gekomen was, die
kennis eens wilde luohten. Ik vond daar
toe een gereede aanleiding ia bet feit,
dat tante dien dag voor het middagmaal
erwtensoep met spek gereed had ge-
.maakt.
Terwijl wij zwijgend genoten van tan
te'* voortreffelijke kook- en braadgaven,
vroeg ik aan Jod:
„Jod, hoe staat 'het mat ja dier
kunde?"
Mijn neef vermoedde een val en in
formeerde eerst, waarom ik dat wilds
weten.
„Vertel jij me nu eens," vervolgde lik,
„of dit spek van esn baoonvarken of van
een sWaargemesle collega afkomstig is."
„Ik wset in elk geval," antwoordde
Jod, „dat het van een smakelijk beestje
is en verder kan zijn naam mij niet veel
sohtlen."
„Dat is judst het ongelukkige, dat rij,
die niet rechtstreeks betrokken zijn Wj
een of andere kwestie, rioh er ook niets
van aantrekken. Neem nu bijvoorbeeld
eens de groote kwestie in de varkensfok
kerij en varkenshandel, waarbij duizen
den personen en miilioenen gulden be
trokken zijn. Alleen de mensohen, dis sr
zelf belang bij hehben, bemoeien zioh er
mede en daardoor krijgen de geschillen
natuurlijk altijd een luohtje ran eigen
belang."
„Stel je voor," spotte tante, „dat alle
anderen rioh ook daarmede gingen ink
ten, aJlarlol mensohen, die er niets van
weten en die er niets mee te maken heb
ben. Ik vind, dat het ail voldoende is,
wanneer do varkenehandelaar» in de cou
ranten daarover ingezonden stukken
schrijven om ons ondaskundigen voor te
lichten- Ik weet er tenminste naar mijn
oordeel gunoeg van."
„Wat weet u dan tante?" vroeg ik.
„Ik weet, dat' de regeering steun geeft
aan de varkenshouders en dat ze daar
over niet tevreden zijn. Maar ik moet het
eerste meneoh nog ontmoeten, die wel te
vreden is over een steun, die hij van het
rijk krijgt."
„Wat weet u verder nog?" vroeg ik
1 weer. „Weet u niet, dat er twee soor
ten zijn, twee partijen van varkens om
zoo te zeggen, de baconner en de zware
en dat die twee elkaar te vuur en te
zwaard vervolgen."
„Dat moet ik zienf risp Jod, „sen
partij varkens, die eoh ander» met vuur
en zwaard achtervolgt. De geloof eigenlijk,
dat Jan zelf niet weet, hoe de vork in
de steel zit, en dat hij het Kamerverslag
van deze week niet'heeft gelezen."
Daar wi'lde ik hem juist hebben en nu
stak ik dus van wal.
„Ik heb niet alleen het Kamerverslag
gelezen," sprak ik, „maar ik heb het ook
critlfldh gelezen, en nu zal Ik jullie eens
vertellen, wat er aan de hand is. Vroe
ger leefden de varkensmester» en han
delaars met elkaar in pais en vree. Er
waren mensohen, éis Hohte varkens mest
ten, dal zijn de bacon varkens, en er wa
ren boeren, die zware varkens fokten
De prijzen van het vleesoh liepen sterk
achteruit, zooveel dat het voer voor de
varkens meer kostte dan de dieren op-
37
(Nadruk verboden).
„Nu, daar kan ik inkomen," verklaarde
Richards. „Ik ben geen dwaas en ik ben
niet poo onbillijk als u denkt. Uw voor
nemen maakt inderdaad eenig verachil.
Ik wilde niet dat mijn dochter met een
leeglooper zou trouwen, d&t woog het
zwaarst voor mij. U kunt terugkomen om
met mij te praten, als u met uw werk
begint te verdienen. Intusichen blijft al
les bij het oude en ik houd u aan uw be-
lofte."
„Zult u uw dochter vertellen wat u mij
gezegd hebt?" vroeg Quy.
Richards fronste de wenkbrauwen.
I antwoordde hij, na evenf nage
dacht te hebben. „Ik zal het haar zog
gen." Toen atond hij op, «tak zijn hand
uit en vervolgde: „Het ga u goed. Blijf
vbij uw voornemen en werk/hard. Het zal
u geen kwaad doen, integendeel. En denk
vooral niet dat ik ieta tegen u heb, be
halve dat u nooit ieta aerieua hebt uit-
gevoerd.t
Na het avondeten zaten Richards en
aijn dochter bij elkaar in de kleine zit
kamer. Lang «n ernstig liet de vader zijn
oogen op het meisje rusten; toen begon
hU te spreken. ZUn toon waa norsch,
«wals gewoonlijk, maar zijn gezicht niet.
ÏWil j« graag van ma weg?" vroeg bU-
eggy keek op en ontmoette zijn blik.
Jr wae iéts in zUn oogen, dat haar het
hoofd weer haastig over naar naaiwerk
deed buigen.
»,Neen, tenminste niet zoolang ik het
gevoel heb, dat u het prettig vindt mU
v hier te hebben," zei het meisje zacht,
wilje inderdaad graag hier heb-
antwoordde haar vader. „Je bent
brachten. Jullie weet nog wel, dat in
Gouda een big geleverd werd tegen een
kus en dat op een andere plaats biggen
sliakum werden opgeladen in een wagen.
De regeeringestsun zou daarin verbete
ring brengen en daarom kwam toen de
criaismrkenswet Voor die wet bestond
eother niet bet varken, niet een varken,
maar er werd scheiding gemaakt tus-
schen de bacons en de zware. Het gekke
was, dat hst lichte varken bij de regee
ring het zwaarste woog en toen een var
kenscentrale werd ingesteld, werd tot dl-
reoteur daarvan benoemd een le klasse
bacon-man, namelijk ds directeur van
een groot baconbedrljf, ds bssr 8. van
Zwanenberg, president-directeur van de
N.V. Zwanenberg'* fabrieken te Oss,
Winterswijk, Uithoorn en Boxtel, bene
vens van «enige kleinere bedrijven, waar
mede dat van Zwanenberg door verschil
lende banden is verbonden. De arisis-
rsrkenswet heeft toen bepaald, dat de
uitvoer ven varkens en vmxkensvleeeoh,
alleen is toegestaan aan ds oentrals. Toen
deze bepalingen vast stonden, is ds var-
keiuBcentral# opgetreden als groot be
drijf met een monopolie en zij heeft alle
baocnslachtsrs een contract laten teeke
nen, waarbij zij rioh verbinden om al-
leien maar varkens te koopen, verkoopen,
«laohten en*., op bevel van de oentrale,
Natuurlijk gebeurde, wat te voren vast
stond, de bedrijven waarvan de heer
Van Zwanenberg, directeur is, konden
het werk niet aan, o.a. werd het bedrijf
te Winterswijk, dat al jaren stil lag, weer
heropend en ds kleine bedrijfjes van an
dere baoonfsbrikanten moesten hun
saak sluiten. Doordat ds contractanten
zelf geen varkens mochten koopen, kwa
men ook de oommdseionaife zonder werk,
want ds centrale nam hen niet over. Die
koos daarvoor ds bestuursleden van
landbouworganieaties e.d. Bovendien
werd aan de oontrac tanten verbodon,
om andere bedrijven uit te oefenen, dan
zij reede uitgeoefend hadden voor de
varkenswet tot stand kwam. Eén uitzon
dering werd sleohte toegelaten voor de
vetsmelterij te Uithoorn. Dan is er nog
een bepaling in het oontxact, waaruit
blijkt, dat de opstellers nog al wat aan
durven. Artikel 5 namelijk schrijft voor,
dat de baoonbereidera verplioht zijn om
de varkensoentrale in kennis ts stellen
met al hun zakenrelaties aangaande den
verkoop van varkens en vleesoh, voor
grondstoffen, voor de bereiding en het
oonserveeren en verpakken van dat
vleesoh met het doel dat etaat er no
ta bene bij dat de varkenscentrale die
relaties zal overnemen. Die beoonmannen
moeten dus aan hun groots ten concurrent
al hun zakengeheimen openbaren en aan
dien concurrent al hun rechten en ver
plichtingen overgeven."
„Natuurlijk heeft niemand zoo'u
dwaas contract geteekend," merkte Jod
op.
„Ze hebben 't allemaal geteekend. Ze
hadden geen keus. Teekenen of je bedrijf
•luiten, want wie niet teekende, kreeg
ook geen vergunning voor uitvoer."
„Is daar dan heelemaal geen beroep
op of ie er niemand, die zich met de
zaak bemoeit dan de directeur van die
slachterijen?" vroeg tante.
„Ja, zeker," antwoordde ik. „De mi-
nieter heeft kort geleden, toen de klach
ten wat al te veel kwamen, een oommia-
eie van adviee benoemd. In die commis
sie moest ook zitting hehben een verte
genwoordiger vaa de baoonfsbrikanten
en raad nu eens, wie de minister daar
voor heeft uitgekozen?"
„Ik denk," zei tante, „iemand, die hee-
m U.f m Mn ïo.i dochter. J.
weet wel, dat ik niet iemand van veel
woorden benmaarhU aarzelde
even, „nu ja, je hebt mU laten zien wat
het zeggen wil een tehui» te hebben. Dat
is lets, dat ik nooit heb gekend!" Er
volgde een vrU lange pauze, waarin Ri
chard* met lange halen aan zUn sigaar
trok vóór hU vervolgde: ,,Ik begrijp heel
goed, dat de wUze, waarop ik fe behan
deld heb, je hard en tmredelijk moet
schijnen. Ik moet berusten, want ik kan
je niet uitleggen waarom ik zoo deed.
Eens zul je misschien begrijpen waarom
ik mUn toestemming niet kon geven tot
een huwelUk met dien jongeman."
Peggy boog haar hoofd nog dieper over
haar werk, vechtend met haar tranen.
„Ik héb hem weer gesproken," ging
Rioharda voort. „HU gaat zich ernstig op
zUn werk toeleggen. Ik weet niet of hU
aanleg heeft een groot schilder te wor
den, maar ln ieder geval ia hU van plan
zich in te spannen en dat toont, dat er
iets in hem zit. Ik heb hem gezegd, dat
hU over 'n paar maanden weer bU mij kan
komen. Maar weee nog niet te hoopvol.
Ik weet niet of ik per alot van rekening
mUn toeetemmnig tot een huwelijk zal
kunnen geven. Maar ale het kan, zal ik
het doen. Ik wil niets liever dan Je ge
lukkig maken, al geloof Je dat misschien
niet.
Peggy kon niet langer doen alsof zU
werkt*. ZU legde haar armen op de ta
fel, boog haar donker hoofdje er over en
schreide over den straal van hoop en
geluk, die in baar somber leven wa!s ge
vallen.
„Kom hier, meiejelief," ze 1 Rlcharde
met een «tem, die zachter klonk, dan
Peggy haar ooit had gehoord. ZU stond
op en knielde naast hem neer. HU trok
haar naar zich toe en voor de eerste
maal fn haar levan vlijde zij haar hoofd
tegen haar vadtr aan.
lemaal niets te maken heeft met d» be
drijven van Zwanenberg."
„Ik denk," zei Jod, „een eoherpe te-
genetander van Zwanenberg."
„Tante mis. Jod mis," hernam ik. „Be
noemd ie de heer J, van Zwanenberg,
de broer en de compagnon van den di
recteur der varkenscentrade."
„Hm," kuohte Jod.
„Dat vind ik vreemd," meende tante,
en edhuchter vroeg zij: „Wat zei je daar
straks van een vetsmelterij?"
„De firma Van Zwanenberg had een
slagerij in Uithoorn en toen verboden
werd, dat de contractanten, waartoe ooi
de firma Van Zwanenberg behoorde, geen
andere bedrijven mochten uitoefenen dan
zij reeds deden, heeft de regeering of de
directeur van de centrale, een uitzonde
ring gemaakt voor de firma Van Zwa
nenberg, want die mocht in Uithoorn bij
haar slachterU nog een vetsmelterU bou
wen en in bedrijf brengen."
,,'t Is erg raar," merkte tante op.
„Het raarste heeft Jan nog niet ver
teld," kwam Teun aanvullen. „Weten
jullie, dat de Bond van Varkenehouders,
dat zijn de mensohen, die door deee wet
beschermd moeten worden, een telegram
hebben gezonden aan den minister met
het verzoek om hen te beschermen tegen
ruïneuze gevolgen van den steun."
Er sUn twse dingen, die mannen tot
vijanden kunnen maken: een meisje en
een hond. Die belde dingen waren aan
wezig en maakten Jaoques Laterier en
Maurice Pain tot vUandon. Dat Laterier
sUn medeminnaar en oigenaar van het
rasloos mormel Max niet eenvoudig ont
sloeg, kwam voort uit het feit, dat
Jaoques zUn verloofde Luoile genoeg
kende om te weten, dat ijaar sympathie
naar den kant van Maurice sou over
slaan als hU onbillijk behandeld werd.
De hemel weet, dat Lucile'e eympathie
toch al aardig aan hqt overslaan was,
sinds Maurice in Cote dee Pèree was
aangekomen. Maar Jacques had Lucile'e
ouders _aan zijn zqde. HU was inderdaad
'n veel begeerde schoonsoon, één van die
mannen, waarop niets valt aan te mer
ken die veel geld verdienen, vroom en
braaf zUn en niet drinken.
Zelfe Maurice wist niet veel anders
in zijn nadeel te bedenken, dan dat hU
honden verafschuwde, speciaal den ar
men Max, die al heel wat Jpad meege
maakt met zUn zwervenden en vagebon-
deerenden meester, verloopen student,
man van twaalf ambachten en dertien
ongelukkenI Met bet vagebondeeren was
het nu echter uit en Maurice werkte
hard genoeg, allee voor de mooie oogen
van Lucile. Want hU wiet heel goed, dat
Lucile hem een nietsnut vond, een aar
dige weliswaar, maar geen om mee
te trouwen.
Het werk bij
gang. Groote blokken U* werden uit de
werk bij Jacques was in vollen
Groote blokken Us werden uit de
rivier gesaagd en uit het water opge
haald door middel van machines, waar
aan twee mannen stonden. Dan trok een
paard se, op een soort slee, naar een van
die gebouwen speciaal voor dat doelein
de bestemd. Als Maurice aan het werk
was, sprong Max om hem heen, blafte
en vertoonde kunstjes, tot vermaak van
iedereen, behalve van Jacques Laterier.
Nu wae er aan de rivier een oud stee-
nen ijshuis, dat op een rots gebouwd
wae en wel zoo, dat men, als men er
binnentrad, en er doorheen liep, opeens
door een achterdeur naar beneden keek
op een veel dieper liggende vlakte van
ijs en boven de deur, aan de rivierzijde,
hing de katrol, die men gebruikte om de
Mevrouw Herbert ep Het oorlogspad.
Op een zeldzaam milds Februari volg
de een nog zachtere maand Maart. In de
•erete dagen daarvan, brak Lord Caradoc
zijn huishouding in Berkeley Square op
en vestigde haar weder op het wonder
mooie landgoed, waarnaar hU gedurende
de twee maanden van zijn verblUf in
Londen voortdurend hevig bad verlangd;
twee maanden, in den loop waarvan het
monumentale nagelaten werk van Sir
Roderick Bertram, door hem en George
Greenfield voor de pers gereed gemaakti
verscheen en de algemeens bewondering
wekte van de weteneobappeUjke én poli
tieke wereld.
De dag waarop Lord Caradoo met Ce
cily en mevïouw Herbert noordwaarts
reisde, wae koud en regenaohtig, maar
den volgenden dag was de sonneeohUn
van de sachte, vroege lente teruggekeerd.
Lord Caradoo had intusschen een zware
kou gevat en moeat het bed houden, zoo-
dat hU niet kon genieten van de heer
lijke lucht, waarop hU zich tijden» zUn
ballingschap in da huizénwoestUn van
Londsn zoo verheugd had.
De kalme, handige Mevrouw Herbert
wae een ideale ziekenverpleegster, maar
ondanks haar goede zorgen wse het hu
meur van Lord Caradoc allermiserabelet,
hetgeen het herstel natuurlijk in den weg
•tond, mat het gevolg, dat hU den derdpn
dag na zUn thuiskomst op hst landgoed
nog in bed lag. Maar inmiddels had hU
herhaaldelUk een zeer neelist verlangen
uifgesprcAen: hU wenschte het gezelscnap
van Georfe Greenfield en Mevrouw Her-
bert richtte een dringende uitnoodiging
tot den Jongeman, om dadelijk naar Wet-
•tones te komen, zelfs als hU door zijn
drukke werkzaamheden maar enkele da
gen te mieeen had. George antwoordde,
dat hU over twee dagen sou komen en
De engel der weldadigheid
Houdt weer de armen uitgespreid
Om 't arme kind te dekken.
Tezamen, met de Poet in bond.
Tracht zU ona volk in deun stond
Tot wtldoea op te wekken.
Al wie met Kerstmie of Nieuwjatf
Aan vrienden of famllieecbaar
Altijd een heilwensoh brachten.
Vindt sij natuurlijk weer bereid
Om daarbU de weldadigheid
Een weinig te betrachten.
Koopt due, terwille van bet kind.
Dat pas de levensreis begint
En sooveel vreugd moet derven.
ZU zult daardoor terielfdertUd
Door vrlendiohep en weidadig-
[b i i
Zelf dubbel denk verwerven I
blokken van de slee naar boven en bin
nen te krUgtn.
Op een avond het was al hul laat
terwUl Maurice beslg was met een
laatate vracht, hoorde hU Max janken.
Toen hU ging kUken, kwam de hond aan
hinken.
Laterier had hem met een stuk Us ge
raakt en stond op hst punt hem nog eens
te raken.
Maurice werd rood van woede.
Ale je den hond nog eens mishan
delt, zal je in een hospitaal wakker
worden! riep hU.
Laterier haalde zijn eohoudere op.
Zijn oogen waren hard en koud.
Ik zal doen wat ik wil, riep hU naar
boven, want Maurice was nog op ds bo
venverdieping.
Kom maar eens hier ale je durft I
•ohreeuwde Maurice woedend terug.
Ik vecht niet met vagebonden, ant
woordde Jacquet.
HU bad gedaohtenloos het touw vast
gegrepen, waarmee de blokken ija wer
den opgetrokken en de ijzeren haak aan
het einde van dat touw hing naast hem.
Het volgend oogenblik had Maurice
het touw gegrepen, de haak pakte den
lederen gordel van Jacques en even later
hing hU tusschen hemel en aarde.
Maurice was van plan den rasenden
en scheldenden man, soodra hU op de
hoogte van bet raam was naar binnsn ts
trekken, maar toen de sonderlinge ge
vangene half weg wae, verloor Maurioe
zijn evenwicht.
Wat toen gebeurde, ging bliksemsnel.
Maurioe greep zUn mes en sneed het
touw door onder den ander, zoodat deze
zich niet naar beneden kon laten glUden
Nu hingen ze daar beiden en daar zU
ongeveer van hetzelfde gewicht weren,
zoowat tegenover elkander.
Jacques was nu ongstwUfeld in het
▼oordeel, aangezien hij aan zijn riem
hing, terwUl Maurice zich moest vast
houden. En Jacques maakte er onmid
dellijk gebruik van en sloeg toe, sohel-
dend: Ellendige idioot.
Maurice kon zich niet verdedigen en
kreeg een slag op zijn oog.
zijn werk zóó inrichten, dat hij en poot
je kon blijven. George's bericht scheen
sen bijsonder gunstige uitwerking op
Lord Caradoo's gezondheidstoestand te
hebben, want den oohtend na de ont
vangst daarvan kwam hU beneden om in
de bibliotheek te werken en den volgi
den dag wae hU al weer in zijn geliefd
rotetuin.
Toen George Greenfield goed ea wel
op Wetetones geïnstalleerd was en Lord
Caradoo veilig aan zUn zorg en gezel
schap kon worden overgelaten, aanvaard
de mevrouw Herbert baar voorgenomen
reis naar Sohotland. Ze overnachtte in
Glasgow om, alvorsns naar het Noorden
te reizen, Peggy op te zoeken en els hst
kon, een onderhoud te hebben met den
geduohten Rioharda.
Direct na hot ontbUt begaf Mevrouw
Herbert sioh' naar het kantoor van de
firma McDougall, Richards A Go.
„Meneer RichaAls is op kantoor, als
u hem wenscht te spreken," deelde een
bediende mede.
,Jk ken meneer Richards nist," ant
woordde Mevrouw Herbert; ,Jk wilde rijn
dochter traag spreken."
De beqiende gaf haar daarop het par-
tioullere adres van sijb portoon en toen
zU dit opgeschreven had, vroeg ze:
„Hoe lang woont meneer Rlcharde el
in Glaegow?"
„Dat weet ik niet," luidde het ant
woord, „maar verleden zomer is meneer
lid van de firma geworden."
Mevrouw Herbert bedankte den man
voor rijn inlichtingen en ging weg.
Peggy was thuis ea toen ds bezoekster
rich voorstelde, kwam er een uitdrukking
van blUdachap op hst meisjesgezicht, die
voor de hartelijke Mevrouw Herbert vol
doende schadeloosstelling zou rijn ge
weest, zelfs indien ze de lange reis naar
Glasgow alleen terwille van Peggy had
gemaakt.
- Goed geraakt! riep hU. liet één ara
los en sloeg toe, soodat de bovenlip van
Laterier plotseling aanvoelde ale een
swellende bal.
Jacques vloekte en sloeg soo wild naar
den ander, dat hU niet raakte, maar ge
heel buiten adem was. HU zwaaide -heen
en weer aan het touw en plotseling kwam
hU; lange het groote raam, waar Max
•tond, die er uit zag alsof hU lachte.
Bliksemsnel greep hU en pakte den
hond. Man en hond zwaaiden even terug
en toen hingen de twee vUanden weer
tegenover elkander, maar ditmaal had
Jaoques Laterier zUn troef in handen.
Zool schreeuwde hij, nu zul je wat
Baak I» da» KLOOSTIRUUIK
kam M| daw «aar |»ad «aa af.
«Door mijn bsro*p moesK tk dut ge-
gthttltn dtg op Urant looptn tn daar
door gingen da plekken altijd opan aa
begonnen te zweren. Van allee pro
beerde Ik, maar baat vond Ik nlat, tot
dat tk met Klooaterbaleem begon. El-
ken ochtend an avond dead la dia op
da olekken. Ze genazen binnen ma
meek prachtig an voor goad. Nu ernaar
ik alt 't koud wordt van ta voren mijn
handen en voeten alken oahtend met
Elootierbaltem in an hab zadart dien
geen laat maar van winterhanden an
KB.» VO*
AKKER-S
Onovertroffen bfj brand-en snt| wonden
Ook ongegeneerd eJe wrfffmJddel bti
Rbenmatlek, «pit ea pUnljjke spieren
Overal per pot t. 80 gr. f0.«0 en 60 gr. fl.~
Mevrouw Herbert vertelde heer ven
George en hoezeer zijn gezelschap en me
dewerking door Lord Caradoc op prijs
werden gesteld. Daarna begon zU over
Guy en al zei se het niet onomwonden,
haar woorden lieten duidelUk blijken, dat
de vriendelUke bezoekster den romen ven
Peggy en hém kende. Toen had zU het
over Cecily en de heerlijkheden van Wet-
stones en se eindigde met Peggy uit te
noodigen een paar weken op het landgoed
te komen logeeren; mevrouw Herbert zou
haar dan op de terugreie komen halen.
Peggy waa eenvoudig verrukt, maar se
wae er niet zeker van of haar vader het
zou goedvinden. Op dat oogenblik kwam
Richards de kamer binnen. HU was even
van het kantoor terug gekomen om enkele
papieren te halen, die hü vergeten had;
de samenloop van omstandigheden was
haast te wonderlUk om van toeval te
spTtken, want ieta 'dergelUke kwam lel
den voor by dezen accuraten man. HU
keek verwonderd en 'n beetje ontstemd,
toen hU een onbekende dame bU zijn
dochter zag. Bezoek van vreemden was
iets ongewoons in Richards woning. Me
vrouw Herbert stelde rich voor en ver-
olgde toen:
Jk V
kom van een huis, waar meneer
Greenfield op hei oogenblik logeert. Ik
ken hem al een poosje en daar lk toch
naar het Noorden reisde, dacht ik dat hei
wel aardig zou zUn sens met uw dochter
kennis -te maken, over wie ik veel ge
hoord heb van meneer Greenfield, die
haar ale rijn zuster beechouwt. En ook
om kennie te maken met u, meneer Ri
chard»."
„Mag ik den naam ven het huis vra
gen?" zei hU toen.