5mm, ONGETWIJFELD ^woonhöi^ I Levertraan Biibels, Kerkbijbels, Kerkboeken,Teksten HAnDELSDRUKtOtRK IKftsSft «ïaessas i£.. MEUBELS- KLEEDIIIG erslgoederen 10 PROCENT KORTING ANTON COOPS Balansen-?Pmak*n LEWENSTEINs •an Winterhanden an Wintervoeten KLOOSTERBALSEM Bergambacht Winkels vanaf It Daoambar tot an mat 84 Daoambar tot avond* 10 uur goopond sullen zijn. ••De Kleine Winst" Denkt er om^ ,,'t Verkoophuis" Crlels-Varkenewet Crisis-Pachtwet. J. W.VAN LEEUWEN Kelenstraat 9 - Gorincbetn. Controleeren Accountantskantoor W. T. J. ABBEMA R O U IV RIJTUIGEN mi bohda SPOTKOOPJES RADIO-ONTVANGTOESTELLENt fANBROUWER'S RADIO OO HAVEN 63 00 TELEFOON 113 OO SCHOONHOVEN zijn er nog zeer velen, die voor de Feestdagen nog Meubels of Kachels wenschen te koopen Ik zal U die wensch makkelijk maken en geeft U tot Nieuwjaar op alle artikelen Ook groote opruiming In Dam es- en H< ronconfoc tie NAAIMACHINES Niet Hoestenll Spetter'sAnljsbalsem f l.« I voor Vee en Pluimgedierte by J—4$L-- OOR DE FEESTDAGEN Firma P; Schultlnk Co. De donkere dagen voor Kerstmis Totale Uitverkoop SCHMBINK, Hoogstraat 147, Rotterdaml OroolewlMtJ F. BIJLSMA'S Boekhandel L8C8 P lil .n Agsnt wan d|t B)ad Van Rondom FEUILLETON. HET, HUIS OP HET EILAHD. KOOPT WELDADIGHEIDS POSTZEGELS Mengelwerk. DE HORD. HOOFDSTUK xÜv7 ELKEN WINTER LEED HU „(hen goud too goed" (Worilt vervolgd). eerste blad. NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT, SchmnHo.tmetu Cour.nl VRIJDAG 1« DECEMBER 1« De leden van de WinkaliarBvaraaniglng maken hleimrde bekend, dat hun Een Overall voor* lodor Bodrlff vindt II In Kort* Tlendew«g22, GOUDA Koost uw BALLEN, KAARSEN, STERREN enz. bij de goedkoope 8chc.onhov.nMh* wink.l LANOE WEISTRAAT 87 N««i*«n Rookaral Komt naar h.t van oude bekend adrea; R.V ERMAN, Turfmarkt 54-51 Gouda We ruimen een partij sigau-n ep voor 2 2l/« en 3 cent. Denk om de bekende CRISIS-TABAK 10 eent per ona. HET BESTUUR van het district Gouda, Goudarak en Moordreoht, deelt mede, dat voor het -merken, van vnrkana da marker drie dagen par waak be- eohikbaar la, t.w.: Maandag en Dinsdag voor Moordrecht of Oouderek; Woensdag voor Oouda. Aangifte vóór Zatardage bij O. HOUDIJK, Lezeruakade 14 te Oouda, of bij den secretarisP. v. d. HEUVEL te Moordrecht. Inlichtingen kosteloos te bekomen ten kantore ven t» Lid Ned. Init. van Ace. VOORBURO - Van Woudnttraat16 - Talaf. 720866 OOUDA - CItABftTHITAAT 61 (tpreekuuri Donderdag 10-12 uur en volgens afspraak). Wm. A. DEKKER ZONEN VEST SB TELEF. 2386 mm =1 OOUDA DRUKKERIJ Aui.n.vaniiooTEn schoohhoweb n sialism* h,t ^uitW Prof*"®1' d*r Rl|k'unlv,r'1 Usg HstUUrWrlitBi-Rk****^ ^.rp./m»^' 5° doVi ko,t*protViior '*Dr. PS)=»*m' Cro(dp,".opfl»t V 7668 besluit*" h*d*bJ*hl*rvola*"<',,n,,ï,*('|ornt*^'aS,nln9,.n' o.h.t» (C.o) 'gó,o,t wagiwwmh. A Wi] kochten een laatste partijtje nieuaaa ongebruikte apparaten met origlneele lampen en volle garantie, voor de a.a.-Feestdagen, Kerstmis, Oud en Nieuw Jaar. Kom eens even kijken en hoorenill want wat wij heden aanbieden is*vaak den anderen dag al wegl Radiotoestellen geheel compleet van f 325 voor f ISO, van f 195 voor f Iï0,-van f 330 voort 140, vant 175voorf 100enz.enz. Ook spotkoopjes In Luidsprekers, 8, 10, 12, 15 gulden. Plaatstr.-app. f 15. 3 wisselstr. Lampen I 12.50. Alls ondardaalan voor Radio en Oramofoon. Reparatie* an ombouwen. i i mi (Deze mededeeiing is «pedaal voor disgensn, dis ons versoohten molding is maktn wnnnsur wij wesr sens son szirs-sanbieding hadden en ds vorige kesr waren teleurgesteld) P J GROENER ONOVERTREFBAAR i KLEIWEG 88 GOUDA Oriseapoedcr 79 cent, merk «Vier yieggea» SPETTER 4 Co. - Jonkerfransstraat 72 Rotterdam ff Drogist - Wijdfitraat Oouda Is Uw tdre* voor Wolhnachtstollan Uw adres Karjtkron»on-AppelboHan an dlvaria Gabaksoorten bij ds Qorlnehsmeohs Brood- on Bsnkkstbaksrijsn Lang«ndl|k 80 - Tal. 269 - Gorcum voor Schnocken, Brabantscho WorBtebrood|e« 1 i doen U hat gemie van aan goada Bril gavoalen. Koopt y een goede Bril 1aaar billfjH bij M. NORT - Zusterhuis 6 - GORINCHEM. Gediplomeerd Optician. VAN GEREEDSCHAPPEN MJkCHINEüIEËM v6or Metaal- en Houtbewerking. KOOPIBSIKOOPJE» t VEfiHOUDERSIII Tobt nlat langer met ziak vaa, wacht nlat tot het t* laat Is. De *nk*l* centen aan. Forc* uitgegeven brengeti guldens op, Twijfelt ge nog, leest dan wat O. v. QALEN, Op 't Broek te Woudenberg schrijft: Ondergeteekende, 0. v, Qalen te Woudenberg deelt mede, dat hij garutman tijd aukkalda met een koppel varkens, die niet groeiden, alacht vraten en zeer stijf waren. N» gebruik van eenlge pakken FORCE waren ze abaoluut genezen, zoodat hij FORCE voor zieke beesten met vrljntoedlgheld kan aanbevalen. (w.g.) O. VAN OALEN, Woudenberg. Force la verkrijgbaar fh pakken van 93 cant* bij: A. N VAN ZESSEN - Schoonhoven. Fa. COOPS, Qorcum. ,,'T OROENE KRUIS", Oouda, B. NATZIJL - Stolwijk. Hwö7ll7Pn LangeTlendewey 18 Tel.2330 Oeud* TWEEDE BLAD. NIEUW»BLAD VOOR ZUIP-HOU-ANCEN UTRECHT. Sehsonhoventcha Ceurant VRIJDAG 18 DECEMBER 1832 door JAN KIJKUIT. Nog Mrts wter ovir varkens in d> varkenscentrale. Ik had met een varkenahondelaar In ds autobus gezeten en di« had me zooveel vertuid over den tegenwoordigen toestand dat ik* toen ik thuis gekomen was, die kennis eens wilde luohten. Ik vond daar toe een gereede aanleiding ia bet feit, dat tante dien dag voor het middagmaal erwtensoep met spek gereed had ge- .maakt. Terwijl wij zwijgend genoten van tan te'* voortreffelijke kook- en braadgaven, vroeg ik aan Jod: „Jod, hoe staat 'het mat ja dier kunde?" Mijn neef vermoedde een val en in formeerde eerst, waarom ik dat wilds weten. „Vertel jij me nu eens," vervolgde lik, „of dit spek van esn baoonvarken of van een sWaargemesle collega afkomstig is." „Ik wset in elk geval," antwoordde Jod, „dat het van een smakelijk beestje is en verder kan zijn naam mij niet veel sohtlen." „Dat is judst het ongelukkige, dat rij, die niet rechtstreeks betrokken zijn Wj een of andere kwestie, rioh er ook niets van aantrekken. Neem nu bijvoorbeeld eens de groote kwestie in de varkensfok kerij en varkenshandel, waarbij duizen den personen en miilioenen gulden be trokken zijn. Alleen de mensohen, dis sr zelf belang bij hehben, bemoeien zioh er mede en daardoor krijgen de geschillen natuurlijk altijd een luohtje ran eigen belang." „Stel je voor," spotte tante, „dat alle anderen rioh ook daarmede gingen ink ten, aJlarlol mensohen, die er niets van weten en die er niets mee te maken heb ben. Ik vind, dat het ail voldoende is, wanneer do varkenehandelaar» in de cou ranten daarover ingezonden stukken schrijven om ons ondaskundigen voor te lichten- Ik weet er tenminste naar mijn oordeel gunoeg van." „Wat weet u dan tante?" vroeg ik. „Ik weet, dat' de regeering steun geeft aan de varkenshouders en dat ze daar over niet tevreden zijn. Maar ik moet het eerste meneoh nog ontmoeten, die wel te vreden is over een steun, die hij van het rijk krijgt." „Wat weet u verder nog?" vroeg ik 1 weer. „Weet u niet, dat er twee soor ten zijn, twee partijen van varkens om zoo te zeggen, de baconner en de zware en dat die twee elkaar te vuur en te zwaard vervolgen." „Dat moet ik zienf risp Jod, „sen partij varkens, die eoh ander» met vuur en zwaard achtervolgt. De geloof eigenlijk, dat Jan zelf niet weet, hoe de vork in de steel zit, en dat hij het Kamerverslag van deze week niet'heeft gelezen." Daar wi'lde ik hem juist hebben en nu stak ik dus van wal. „Ik heb niet alleen het Kamerverslag gelezen," sprak ik, „maar ik heb het ook critlfldh gelezen, en nu zal Ik jullie eens vertellen, wat er aan de hand is. Vroe ger leefden de varkensmester» en han delaars met elkaar in pais en vree. Er waren mensohen, éis Hohte varkens mest ten, dal zijn de bacon varkens, en er wa ren boeren, die zware varkens fokten De prijzen van het vleesoh liepen sterk achteruit, zooveel dat het voer voor de varkens meer kostte dan de dieren op- 37 (Nadruk verboden). „Nu, daar kan ik inkomen," verklaarde Richards. „Ik ben geen dwaas en ik ben niet poo onbillijk als u denkt. Uw voor nemen maakt inderdaad eenig verachil. Ik wilde niet dat mijn dochter met een leeglooper zou trouwen, d&t woog het zwaarst voor mij. U kunt terugkomen om met mij te praten, als u met uw werk begint te verdienen. Intusichen blijft al les bij het oude en ik houd u aan uw be- lofte." „Zult u uw dochter vertellen wat u mij gezegd hebt?" vroeg Quy. Richards fronste de wenkbrauwen. I antwoordde hij, na evenf nage dacht te hebben. „Ik zal het haar zog gen." Toen atond hij op, «tak zijn hand uit en vervolgde: „Het ga u goed. Blijf vbij uw voornemen en werk/hard. Het zal u geen kwaad doen, integendeel. En denk vooral niet dat ik ieta tegen u heb, be halve dat u nooit ieta aerieua hebt uit- gevoerd.t Na het avondeten zaten Richards en aijn dochter bij elkaar in de kleine zit kamer. Lang «n ernstig liet de vader zijn oogen op het meisje rusten; toen begon hU te spreken. ZUn toon waa norsch, «wals gewoonlijk, maar zijn gezicht niet. ÏWil j« graag van ma weg?" vroeg bU- eggy keek op en ontmoette zijn blik. Jr wae iéts in zUn oogen, dat haar het hoofd weer haastig over naar naaiwerk deed buigen. »,Neen, tenminste niet zoolang ik het gevoel heb, dat u het prettig vindt mU v hier te hebben," zei het meisje zacht, wilje inderdaad graag hier heb- antwoordde haar vader. „Je bent brachten. Jullie weet nog wel, dat in Gouda een big geleverd werd tegen een kus en dat op een andere plaats biggen sliakum werden opgeladen in een wagen. De regeeringestsun zou daarin verbete ring brengen en daarom kwam toen de criaismrkenswet Voor die wet bestond eother niet bet varken, niet een varken, maar er werd scheiding gemaakt tus- schen de bacons en de zware. Het gekke was, dat hst lichte varken bij de regee ring het zwaarste woog en toen een var kenscentrale werd ingesteld, werd tot dl- reoteur daarvan benoemd een le klasse bacon-man, namelijk ds directeur van een groot baconbedrljf, ds bssr 8. van Zwanenberg, president-directeur van de N.V. Zwanenberg'* fabrieken te Oss, Winterswijk, Uithoorn en Boxtel, bene vens van «enige kleinere bedrijven, waar mede dat van Zwanenberg door verschil lende banden is verbonden. De arisis- rsrkenswet heeft toen bepaald, dat de uitvoer ven varkens en vmxkensvleeeoh, alleen is toegestaan aan ds oentrals. Toen deze bepalingen vast stonden, is ds var- keiuBcentral# opgetreden als groot be drijf met een monopolie en zij heeft alle baocnslachtsrs een contract laten teeke nen, waarbij zij rioh verbinden om al- leien maar varkens te koopen, verkoopen, «laohten en*., op bevel van de oentrale, Natuurlijk gebeurde, wat te voren vast stond, de bedrijven waarvan de heer Van Zwanenberg, directeur is, konden het werk niet aan, o.a. werd het bedrijf te Winterswijk, dat al jaren stil lag, weer heropend en ds kleine bedrijfjes van an dere baoonfsbrikanten moesten hun saak sluiten. Doordat ds contractanten zelf geen varkens mochten koopen, kwa men ook de oommdseionaife zonder werk, want ds centrale nam hen niet over. Die koos daarvoor ds bestuursleden van landbouworganieaties e.d. Bovendien werd aan de oontrac tanten verbodon, om andere bedrijven uit te oefenen, dan zij reede uitgeoefend hadden voor de varkenswet tot stand kwam. Eén uitzon dering werd sleohte toegelaten voor de vetsmelterij te Uithoorn. Dan is er nog een bepaling in het oontxact, waaruit blijkt, dat de opstellers nog al wat aan durven. Artikel 5 namelijk schrijft voor, dat de baoonbereidera verplioht zijn om de varkensoentrale in kennis ts stellen met al hun zakenrelaties aangaande den verkoop van varkens en vleesoh, voor grondstoffen, voor de bereiding en het oonserveeren en verpakken van dat vleesoh met het doel dat etaat er no ta bene bij dat de varkenscentrale die relaties zal overnemen. Die beoonmannen moeten dus aan hun groots ten concurrent al hun zakengeheimen openbaren en aan dien concurrent al hun rechten en ver plichtingen overgeven." „Natuurlijk heeft niemand zoo'u dwaas contract geteekend," merkte Jod op. „Ze hebben 't allemaal geteekend. Ze hadden geen keus. Teekenen of je bedrijf •luiten, want wie niet teekende, kreeg ook geen vergunning voor uitvoer." „Is daar dan heelemaal geen beroep op of ie er niemand, die zich met de zaak bemoeit dan de directeur van die slachterijen?" vroeg tante. „Ja, zeker," antwoordde ik. „De mi- nieter heeft kort geleden, toen de klach ten wat al te veel kwamen, een oommia- eie van adviee benoemd. In die commis sie moest ook zitting hehben een verte genwoordiger vaa de baoonfsbrikanten en raad nu eens, wie de minister daar voor heeft uitgekozen?" „Ik denk," zei tante, „iemand, die hee- m U.f m Mn ïo.i dochter. J. weet wel, dat ik niet iemand van veel woorden benmaarhU aarzelde even, „nu ja, je hebt mU laten zien wat het zeggen wil een tehui» te hebben. Dat is lets, dat ik nooit heb gekend!" Er volgde een vrU lange pauze, waarin Ri chard* met lange halen aan zUn sigaar trok vóór hU vervolgde: ,,Ik begrijp heel goed, dat de wUze, waarop ik fe behan deld heb, je hard en tmredelijk moet schijnen. Ik moet berusten, want ik kan je niet uitleggen waarom ik zoo deed. Eens zul je misschien begrijpen waarom ik mUn toestemming niet kon geven tot een huwelUk met dien jongeman." Peggy boog haar hoofd nog dieper over haar werk, vechtend met haar tranen. „Ik héb hem weer gesproken," ging Rioharda voort. „HU gaat zich ernstig op zUn werk toeleggen. Ik weet niet of hU aanleg heeft een groot schilder te wor den, maar ln ieder geval ia hU van plan zich in te spannen en dat toont, dat er iets in hem zit. Ik heb hem gezegd, dat hU over 'n paar maanden weer bU mij kan komen. Maar weee nog niet te hoopvol. Ik weet niet of ik per alot van rekening mUn toeetemmnig tot een huwelijk zal kunnen geven. Maar ale het kan, zal ik het doen. Ik wil niets liever dan Je ge lukkig maken, al geloof Je dat misschien niet. Peggy kon niet langer doen alsof zU werkt*. ZU legde haar armen op de ta fel, boog haar donker hoofdje er over en schreide over den straal van hoop en geluk, die in baar somber leven wa!s ge vallen. „Kom hier, meiejelief," ze 1 Rlcharde met een «tem, die zachter klonk, dan Peggy haar ooit had gehoord. ZU stond op en knielde naast hem neer. HU trok haar naar zich toe en voor de eerste maal fn haar levan vlijde zij haar hoofd tegen haar vadtr aan. lemaal niets te maken heeft met d» be drijven van Zwanenberg." „Ik denk," zei Jod, „een eoherpe te- genetander van Zwanenberg." „Tante mis. Jod mis," hernam ik. „Be noemd ie de heer J, van Zwanenberg, de broer en de compagnon van den di recteur der varkenscentrade." „Hm," kuohte Jod. „Dat vind ik vreemd," meende tante, en edhuchter vroeg zij: „Wat zei je daar straks van een vetsmelterij?" „De firma Van Zwanenberg had een slagerij in Uithoorn en toen verboden werd, dat de contractanten, waartoe ooi de firma Van Zwanenberg behoorde, geen andere bedrijven mochten uitoefenen dan zij reeds deden, heeft de regeering of de directeur van de centrale, een uitzonde ring gemaakt voor de firma Van Zwa nenberg, want die mocht in Uithoorn bij haar slachterU nog een vetsmelterU bou wen en in bedrijf brengen." ,,'t Is erg raar," merkte tante op. „Het raarste heeft Jan nog niet ver teld," kwam Teun aanvullen. „Weten jullie, dat de Bond van Varkenehouders, dat zijn de mensohen, die door deee wet beschermd moeten worden, een telegram hebben gezonden aan den minister met het verzoek om hen te beschermen tegen ruïneuze gevolgen van den steun." Er sUn twse dingen, die mannen tot vijanden kunnen maken: een meisje en een hond. Die belde dingen waren aan wezig en maakten Jaoques Laterier en Maurice Pain tot vUandon. Dat Laterier sUn medeminnaar en oigenaar van het rasloos mormel Max niet eenvoudig ont sloeg, kwam voort uit het feit, dat Jaoques zUn verloofde Luoile genoeg kende om te weten, dat ijaar sympathie naar den kant van Maurice sou over slaan als hU onbillijk behandeld werd. De hemel weet, dat Lucile'e eympathie toch al aardig aan hqt overslaan was, sinds Maurice in Cote dee Pèree was aangekomen. Maar Jacques had Lucile'e ouders _aan zijn zqde. HU was inderdaad 'n veel begeerde schoonsoon, één van die mannen, waarop niets valt aan te mer ken die veel geld verdienen, vroom en braaf zUn en niet drinken. Zelfe Maurice wist niet veel anders in zijn nadeel te bedenken, dan dat hU honden verafschuwde, speciaal den ar men Max, die al heel wat Jpad meege maakt met zUn zwervenden en vagebon- deerenden meester, verloopen student, man van twaalf ambachten en dertien ongelukkenI Met bet vagebondeeren was het nu echter uit en Maurice werkte hard genoeg, allee voor de mooie oogen van Lucile. Want hU wiet heel goed, dat Lucile hem een nietsnut vond, een aar dige weliswaar, maar geen om mee te trouwen. Het werk bij gang. Groote blokken U* werden uit de werk bij Jacques was in vollen Groote blokken Us werden uit de rivier gesaagd en uit het water opge haald door middel van machines, waar aan twee mannen stonden. Dan trok een paard se, op een soort slee, naar een van die gebouwen speciaal voor dat doelein de bestemd. Als Maurice aan het werk was, sprong Max om hem heen, blafte en vertoonde kunstjes, tot vermaak van iedereen, behalve van Jacques Laterier. Nu wae er aan de rivier een oud stee- nen ijshuis, dat op een rots gebouwd wae en wel zoo, dat men, als men er binnentrad, en er doorheen liep, opeens door een achterdeur naar beneden keek op een veel dieper liggende vlakte van ijs en boven de deur, aan de rivierzijde, hing de katrol, die men gebruikte om de Mevrouw Herbert ep Het oorlogspad. Op een zeldzaam milds Februari volg de een nog zachtere maand Maart. In de •erete dagen daarvan, brak Lord Caradoc zijn huishouding in Berkeley Square op en vestigde haar weder op het wonder mooie landgoed, waarnaar hU gedurende de twee maanden van zijn verblUf in Londen voortdurend hevig bad verlangd; twee maanden, in den loop waarvan het monumentale nagelaten werk van Sir Roderick Bertram, door hem en George Greenfield voor de pers gereed gemaakti verscheen en de algemeens bewondering wekte van de weteneobappeUjke én poli tieke wereld. De dag waarop Lord Caradoo met Ce cily en mevïouw Herbert noordwaarts reisde, wae koud en regenaohtig, maar den volgenden dag was de sonneeohUn van de sachte, vroege lente teruggekeerd. Lord Caradoo had intusschen een zware kou gevat en moeat het bed houden, zoo- dat hU niet kon genieten van de heer lijke lucht, waarop hU zich tijden» zUn ballingschap in da huizénwoestUn van Londsn zoo verheugd had. De kalme, handige Mevrouw Herbert wae een ideale ziekenverpleegster, maar ondanks haar goede zorgen wse het hu meur van Lord Caradoc allermiserabelet, hetgeen het herstel natuurlijk in den weg •tond, mat het gevolg, dat hU den derdpn dag na zUn thuiskomst op hst landgoed nog in bed lag. Maar inmiddels had hU herhaaldelUk een zeer neelist verlangen uifgesprcAen: hU wenschte het gezelscnap van Georfe Greenfield en Mevrouw Her- bert richtte een dringende uitnoodiging tot den Jongeman, om dadelijk naar Wet- •tones te komen, zelfs als hU door zijn drukke werkzaamheden maar enkele da gen te mieeen had. George antwoordde, dat hU over twee dagen sou komen en De engel der weldadigheid Houdt weer de armen uitgespreid Om 't arme kind te dekken. Tezamen, met de Poet in bond. Tracht zU ona volk in deun stond Tot wtldoea op te wekken. Al wie met Kerstmie of Nieuwjatf Aan vrienden of famllieecbaar Altijd een heilwensoh brachten. Vindt sij natuurlijk weer bereid Om daarbU de weldadigheid Een weinig te betrachten. Koopt due, terwille van bet kind. Dat pas de levensreis begint En sooveel vreugd moet derven. ZU zult daardoor terielfdertUd Door vrlendiohep en weidadig- [b i i Zelf dubbel denk verwerven I blokken van de slee naar boven en bin nen te krUgtn. Op een avond het was al hul laat terwUl Maurice beslg was met een laatate vracht, hoorde hU Max janken. Toen hU ging kUken, kwam de hond aan hinken. Laterier had hem met een stuk Us ge raakt en stond op hst punt hem nog eens te raken. Maurice werd rood van woede. Ale je den hond nog eens mishan delt, zal je in een hospitaal wakker worden! riep hU. Laterier haalde zijn eohoudere op. Zijn oogen waren hard en koud. Ik zal doen wat ik wil, riep hU naar boven, want Maurice was nog op ds bo venverdieping. Kom maar eens hier ale je durft I •ohreeuwde Maurice woedend terug. Ik vecht niet met vagebonden, ant woordde Jacquet. HU bad gedaohtenloos het touw vast gegrepen, waarmee de blokken ija wer den opgetrokken en de ijzeren haak aan het einde van dat touw hing naast hem. Het volgend oogenblik had Maurice het touw gegrepen, de haak pakte den lederen gordel van Jacques en even later hing hU tusschen hemel en aarde. Maurice was van plan den rasenden en scheldenden man, soodra hU op de hoogte van bet raam was naar binnsn ts trekken, maar toen de sonderlinge ge vangene half weg wae, verloor Maurioe zijn evenwicht. Wat toen gebeurde, ging bliksemsnel. Maurioe greep zUn mes en sneed het touw door onder den ander, zoodat deze zich niet naar beneden kon laten glUden Nu hingen ze daar beiden en daar zU ongeveer van hetzelfde gewicht weren, zoowat tegenover elkander. Jacques was nu ongstwUfeld in het ▼oordeel, aangezien hij aan zijn riem hing, terwUl Maurice zich moest vast houden. En Jacques maakte er onmid dellijk gebruik van en sloeg toe, sohel- dend: Ellendige idioot. Maurice kon zich niet verdedigen en kreeg een slag op zijn oog. zijn werk zóó inrichten, dat hij en poot je kon blijven. George's bericht scheen sen bijsonder gunstige uitwerking op Lord Caradoo's gezondheidstoestand te hebben, want den oohtend na de ont vangst daarvan kwam hU beneden om in de bibliotheek te werken en den volgi den dag wae hU al weer in zijn geliefd rotetuin. Toen George Greenfield goed ea wel op Wetetones geïnstalleerd was en Lord Caradoo veilig aan zUn zorg en gezel schap kon worden overgelaten, aanvaard de mevrouw Herbert baar voorgenomen reis naar Sohotland. Ze overnachtte in Glasgow om, alvorsns naar het Noorden te reizen, Peggy op te zoeken en els hst kon, een onderhoud te hebben met den geduohten Rioharda. Direct na hot ontbUt begaf Mevrouw Herbert sioh' naar het kantoor van de firma McDougall, Richards A Go. „Meneer RichaAls is op kantoor, als u hem wenscht te spreken," deelde een bediende mede. ,Jk ken meneer Richards nist," ant woordde Mevrouw Herbert; ,Jk wilde rijn dochter traag spreken." De beqiende gaf haar daarop het par- tioullere adres van sijb portoon en toen zU dit opgeschreven had, vroeg ze: „Hoe lang woont meneer Rlcharde el in Glaegow?" „Dat weet ik niet," luidde het ant woord, „maar verleden zomer is meneer lid van de firma geworden." Mevrouw Herbert bedankte den man voor rijn inlichtingen en ging weg. Peggy was thuis ea toen ds bezoekster rich voorstelde, kwam er een uitdrukking van blUdachap op hst meisjesgezicht, die voor de hartelijke Mevrouw Herbert vol doende schadeloosstelling zou rijn ge weest, zelfs indien ze de lange reis naar Glasgow alleen terwille van Peggy had gemaakt. - Goed geraakt! riep hU. liet één ara los en sloeg toe, soodat de bovenlip van Laterier plotseling aanvoelde ale een swellende bal. Jacques vloekte en sloeg soo wild naar den ander, dat hU niet raakte, maar ge heel buiten adem was. HU zwaaide -heen en weer aan het touw en plotseling kwam hU; lange het groote raam, waar Max •tond, die er uit zag alsof hU lachte. Bliksemsnel greep hU en pakte den hond. Man en hond zwaaiden even terug en toen hingen de twee vUanden weer tegenover elkander, maar ditmaal had Jaoques Laterier zUn troef in handen. Zool schreeuwde hij, nu zul je wat Baak I» da» KLOOSTIRUUIK kam M| daw «aar |»ad «aa af. «Door mijn bsro*p moesK tk dut ge- gthttltn dtg op Urant looptn tn daar door gingen da plekken altijd opan aa begonnen te zweren. Van allee pro beerde Ik, maar baat vond Ik nlat, tot dat tk met Klooaterbaleem begon. El- ken ochtend an avond dead la dia op da olekken. Ze genazen binnen ma meek prachtig an voor goad. Nu ernaar ik alt 't koud wordt van ta voren mijn handen en voeten alken oahtend met Elootierbaltem in an hab zadart dien geen laat maar van winterhanden an KB.» VO* AKKER-S Onovertroffen bfj brand-en snt| wonden Ook ongegeneerd eJe wrfffmJddel bti Rbenmatlek, «pit ea pUnljjke spieren Overal per pot t. 80 gr. f0.«0 en 60 gr. fl.~ Mevrouw Herbert vertelde heer ven George en hoezeer zijn gezelschap en me dewerking door Lord Caradoc op prijs werden gesteld. Daarna begon zU over Guy en al zei se het niet onomwonden, haar woorden lieten duidelUk blijken, dat de vriendelUke bezoekster den romen ven Peggy en hém kende. Toen had zU het over Cecily en de heerlijkheden van Wet- stones en se eindigde met Peggy uit te noodigen een paar weken op het landgoed te komen logeeren; mevrouw Herbert zou haar dan op de terugreie komen halen. Peggy waa eenvoudig verrukt, maar se wae er niet zeker van of haar vader het zou goedvinden. Op dat oogenblik kwam Richards de kamer binnen. HU was even van het kantoor terug gekomen om enkele papieren te halen, die hü vergeten had; de samenloop van omstandigheden was haast te wonderlUk om van toeval te spTtken, want ieta 'dergelUke kwam lel den voor by dezen accuraten man. HU keek verwonderd en 'n beetje ontstemd, toen hU een onbekende dame bU zijn dochter zag. Bezoek van vreemden was iets ongewoons in Richards woning. Me vrouw Herbert stelde rich voor en ver- olgde toen: Jk V kom van een huis, waar meneer Greenfield op hei oogenblik logeert. Ik ken hem al een poosje en daar lk toch naar het Noorden reisde, dacht ik dat hei wel aardig zou zUn sens met uw dochter kennis -te maken, over wie ik veel ge hoord heb van meneer Greenfield, die haar ale rijn zuster beechouwt. En ook om kennie te maken met u, meneer Ri chard»." „Mag ik den naam ven het huis vra gen?" zei hU toen.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1932 | | pagina 5