fe. OPRUIMING Van Drier""*1"""" UITVERKOOP PRIJZEN? Neen, weggeef prijzen .h de Opruiming du de Fa. J. H. Athmer-Martens - Zegt U dit niets? SS u u Heeren Mode-Artikelen ZEER BELANGRIJK RIEDtUSÜ m Nog steeds gaan we door mef onze zeer lage prijzen Yoor Radio-Artikelen!! Een Woonhuis UITVERKOOP Zaterdag 7 Januari tegen sensatie-prijzen? „IN DE PARADIJSVOGEL" Adviseur Men spreek! van OPRUIMING Nolaris H.G Boks te Bleskensgraal, te Ammerstol 3 kalfdr. Koeien, PENING Bal DAMEN lage prijzen DAMEN II. VEERiDAll. TurlmarHi se Goud». Chron. Ziekenl! O, C tti 2. Electrische Metaaldraalerij en SSS Bankwerkerif SS Reparatie aan Maohlnas an Motoran H. J. VAN DOORN DE GEWELDIGE GROOTE GOEDKOOPE MARKT Bouwkundig Bureau en Assurantiekantoor G. G. Fuost Groote Balans-Opruiming MAKELAARSKANTOOR van G. VAN DER HORST Luterma STILLEBEN und STADTBILDER 2O °/o KORTING! „AURORA" LEWENSTElNs NAAIMACHINES Zelfs velen uit den omtrek van Utrecht, Den Bosch en Dordrecht kochten nu bij ons Van Rondom F E U L L b I O N HIT HUIS OP HET EILAND. Mengelwerk HET VERHAAL, DAT EENTONIG WORDT. EERSTE BLAD NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT, 8choonhov«ntchi Cmirtnl VRIJDAG JANUARI 1933 bekrachtiging 8 Oulden. Philipi Radio apparaat van f 176 nu voor f 76 en nog veel meer koopje*, alle Radio-Onderdeelen en complete toestellen JAN BROUWER'S RAD Luidsprekers 8—10—12—15 Oulden Electr. Dyn. luidsprekers 12 Oulden RADIO - Haven 83 Schoonhoven te Molenaarsgraaf, ia voornemens om op Donderdag 19 Jaomrl 1933, dea avonds 7 uur, in het café van L. W. van Houwelingen te Bles- kensgraaf bi) Inzet, en op Dondtrdog 26 Januari 1933, des avonds 7 uur, in het café van Q. van Vuuren, aldaar, bij Afslag, In het openbaar te verkoopen voor de Erven van Mej. de Wed. N1COLAAS OOSTBtEK: met annexe Loods, Erf, Ores- en Tuinland, Weg en Water, op de Noordzijde, «trekkende van halver Orlafatroom, gedeeltelijk tot en gedeeltelijk tot en met den Üllk, groot 21.56 Aren. In één perceel. Het hula is voorzien van water leiding. In eigen gebruik te aanvaarden bij de betaling der kooppenningen vóór of op den len Maart 1933. Lasten voor koopeia rekening van 1 Innuarl 1933 af. Bezichtiging op aanvraag bij den Heer Adr. van Hunksloot te Hles- kensgraaf. op 17, 18, 19 en 25 Januari 1933. Breeder bij notities. Deurwairder R. van Blokland Ie Schoonhoven li voornemmi op Vrijdag 13 Jtnuiri 1933, dei voormiddag. 10 uur aan de Houwmanawoning get. 36a aldaar, bewoond door en ten ver zoeke van JASPER SCHILT, om contant geld, In het openbaar te verkoopen: 2 Vaarkoeien, 1 Plak. 6 Zeugen (atamboek), partijtje Hooi, partijtje Moei, f groote partij meat, 80 Kippen - (whte Leghorn» en Barnevelders^ Schouw, zoo goed aJa nieuw, Kippenachuur 6 bij 4 4 Meter, cementen Tegels, Bouw- en M el kerij gereedschappen, Schuifplanken, K»lvermesthok, Schoppen, Rieken, enz. enz De goederen zijn één uur voor dén .verkoop afgen te bezichtigen. OAanvong half acht Aanvang half acht Concordia '33 - Haaftracht De exploitant van het Kunst- en Sportgebouw „CONCORDIA" deelt mede, dat het exploitatie- laar 1933 wordt geopend met een ———avond op 7 Jon. o.s. onder leiding v/d Heer W. K O K te Gouda. Oosd vsrzorgda Jozz-iond. De ondern.T. D. BOTH. Vr lj« Toegang Vrl|a Toegang HOOFDSTEEQ PRIJZEN PER METER Bedr. Duvetine G.bloemd Pyamitlanel Straap en RulUtollan Gaultré Pluwaal Wollen Metting Peignoir Retlnd Pyamellonol i Coupon 6 Meier Waachlluweel (moderne dntina) Mantelstot 130 c.M. bret d Ct. 34 ct. 44 ct. 48 ct. 08 ct. 74 ct. 78 ct. ct. ct. Japonstof Czuivtr wol.% 1-22 8 130 c.M. brj PRIJZEN PER METER Alle andere artikelen tegen HOOFDSTEEQ ROTTERDAM tleeren Rookers U rookttooh zoker ookdeCrlsWIgarsn voor f 2 da 100 en de CRISIS TABAK 66 oent per pond? Zoo niet, zend bode of kom zelf. HET ADRES IS U BEKËND: Indien gi| lijdende zij' aan een der onderstaande zieknn en allemld telen faalden,gebruikt dan onzr gunstig bekende Prof. Dodonéus-Kruiden tegen: Maag-, Nier- en Blaaszlekte Rheumatlek en Zenuwziekte, open Won den, Maag- en Dormzwe- ren, Voedingsstoornis on Sulkorzlokton. Zendt postwisselkf 3.30 met opgave aan welke ziekte men lijdende is en wij zenden U de kruiden ter genezing, voldoen de voor één maand, fr thuis. Kruiden voor Suikerziekte f S.30. Alleen verkoop voor gohool Nederland: DE SALAMANDER KipatraatSS, R'dam Met middel tegen Snotzlekte bij Kippen, in Drogi.terij „HET BROENE KRUIS" KLtlWEO 91 QOU DA err O e CE begint de van alle Alle Overhemden - Zellblnder* - Sokken Handschoenen - Hoeden - Petten enz., enz. moeten en sullen weg, daarom beepo ttclljb lage pr!|zen Zie deze week de extra lage prijzen voor Ulsters en Jekkers InonzeJEtalagejiM KOOPT NU, HET 1 19 UW VOORDEEL! OEBRS. BIS C H OFF -i- GORINCHEM Contracten, requriten, echtscheiding, boedelscheiding, overschrijving van hulzen, land, schepen, Inboedel» belaatlnggeschillen, betaliiigs- kweatlea, crlsls-pachtweiisken, enz enz. ArtvTrs f I Kantoor: Ooudsche Rijweg 91c Rotterdam (OVER DE VEEMARKT) Telefoon 13475. Spreekuur te 0<)UÜ\: Donderdags vn 9 tct 12 in ,,'t Blauwe Kruis", Westhaven 4 en 5 (aparte kamer). Prl|xen .ch.rp comurrMrand Beleefd aanbevelend: Lange Weistraat Sa Sohonnhovan Aanataande Zatardag 7 Januari 'smlddaga ta half drla begint bij da Pa. M. J. ITIKILINSURO (v/h Qebr. Mo..) Loplkaratraat 10 Sohoonhov.n Haait U mat da vala «norma koop|ea. Zlat onia dlalagaa an atroolbll|attan. Hat wordt haaet wtggagavan van 3. BARON en C. STUMPS In Nleuwnoorl - Schoonhoven. Hoofdagantan voor de Loplker- en Krlmpenerwaard van de N.V. Vaderlandache Aaaurantle Maatachapplj, Directie: C. VAN HERWAARDEN, Rotterdam. maar kijkt dan ««rat «ons bl| Manufacturen - Schoonhoven Zatardag 7 Daoambar begint onze Prachtkoop|eall Ziet on.e btalagea vanaf Vrl|d.g.vond H. A. VAM BAAREN SOHOONHOVCN Tarwe Kaaf (voor de kippen) Rietmatton Fe. DUlilLDAM Gorcum Heéedigd Makelaar In Onroerende Goederen, - Hypotheken tot elk bedrag op Huizen en Landerijen tegen lage rente. Koop, verkoop huur en verhuur Huizen en Landerfjen Haven O.Z. 9 Schoonhoven Tel 100. de onbreekbare Stoelzitting, alle maten O en LJ. Voortaan reuze- gOedkoop. flazsr „De Pottfman" Eind I—s Ooikum ANGEB0T votl SSTERR. KUNSTMAHLER Krf> g.verwuudete, Sehr llllig abzugeben bel COR DE O RU IJ TER, Buchhsndlung Schoonhovrn. TIJDELIJK *,ia*1 OP ALLE STOOM- EN WE«FPBIJZEII OHEMISOHE WABSOHERM EN VERVERIJ Schuttar,gracht - Tal. 123 - Gorlncham •al|s omtr prijisn na aftrak dar korting DAMESGOEDEREN. Stoomcn Vervan Stoffen Japonnen, eenvoudig model, c». f 1.40, ca. I 2.20 H met gepll». voorbaan f 2.20, f 2.80 Zijden eenvoudig model f 2.20, f 2.80 Sto'fen Mantelcoatuuma H f 2.80, f 440 Stoffen Mantelp, klein formaat f 1 40 1.60, f2.4012 80 grootformaat f 1.80 k 2.00, f3.2013 60 Regen ma n telaca. f 2.00, ca. f 3.60 HBBRBNOOBDBRBNi Stoomcn Verven Stoomcn Verven Colb.-Cost ca. f 2.80, ca. 14 40 Itegenjaaaen ca. f 2.00, ca. f 3.60 Ueml Salto» f 2 00, f 3 40 Vilthoeden f 0.60. W Intei Jaaaen 12.60. „f4.00 Wateidlihi maken van gestoomde of geverfde Regen jaaaen f 0.60 Mieen waterdicht ui.tkenf 1.20 ONOVERTREFBAAR KLEIWEG 88 'GOUDA TWEEDE BLAD JtEttwSBLAD VOOB ZUtO-HOLLAND EN UTRECHT. gehminhovimthi Courant VRIJDAB 8 JANUARI 1NS door JAN KIJKUIT. Wat zullan w« wsnschsn? Da vsliighald tan plattelands •n da polltls-omroap. On- is burgsmeesters. Onder richt in vcilighcidfmaatrtaa- Isn. Ct») Kort na hst Nieuwe Jaar aaten we weer bij elkaar en we hadden 't over de verschillende vieringen van den Nieuw jaarsdag. Ze hebben overal weer Thomaavaer m Pieternel laten optreden, zei ik. Ja, dat la een aardigheid, zei tan te, die er wel ingaat, zoo'n beetje humor en een beetje ernst, een traan en een lach, dat gaat altijd wel bij de menschen. We doen dat toch eigenlijk elke week, zei Jod, we hebben altijd goede wenachoi voor de streek en u lijkt veel op Pieierael en Jan op Thomaavaer. Wat sullen we nu wenaohan? vroeg ik. Och, er ie genoeg te wenechen, zei tante, voor de Krimpenerwaard en Al- blaaserw&ard een gemoderniseerd wegen net, voor den Zmdweethoek van de provincie Utrecht een voorziening met waterleiding, voor de buurt van Qorcum een vapte brugverbinding. Maar wat zul je nu wensohen in dezen tijd? Er ie maar Mn goeie wensoh, waarmee je het alles samenvatten kunt, en dat ia, dat 1938 weer welvaart te zien aal geven en voor spoed. Er iljn teekenen, dat het beter gaat, zei Jod en de leus moet maar zijn: MMorg«n schijnt de zon weer." In Duitschlabd neemt het aantal werkioozen niet toe; de algemeene eco nomische toestand verbetert daar, In Amsterdam verminderde de tonnenmaat van het aantal schepen dat opgelegd ie, de beuri wordt iets vaster. Eén zwaluw maakt geen lente, zuchtte tante. Dat zijn al drie zwaluwen. Roose velt geeft moedziet licht. Colijn schrijft wel pessimistisch, maar meent toch ook, dat het diepste punt ie bereikt. Bovendien gelooft deze econoom, dat het vraagstuk der ooriogaachulden van de baan is. Dan rest. nog het even gewich tige vraagetuk van de tolmuren. Al weer een zwaluw. Als de menschen in de we reld tot bezinning komen, dan la er groote kans op een spoedige opleving. Maar nu zijn ze haters van zichzelven «n van anderen, ze verbijten en vereten elkaar. Ja, wat je tooh wel kan wenschen, zei tante, dat ie iets over de veiligheid ten plattelands. Ik heb bewondering ge had voor die politieman in Gorcum, toen hij nachts een auto zag rijden. Natuurlijk, een politieman moet op auto's letten, vooral 's nachts, maar hij had dan toch maar in de «mieren,, dat er twee „kleine personen" Inzaten en bij wist het nummer te noteeren toen gijn bevel tot stoppen geen gevolg had en een revolverschot de vluchtende auto bandieten aandreef tot nog grooter spoed. Aan het veer van Waalwijk, meen |k, werden ze gepakt, zei Jod. Twee jon gens waren het. Zulke dingen bewijzen, dat de cri minaliteit verder gaat, zei Jod. En daar om moet de veiligheid ■tsn plattelands vergroot worden. De commieearis der koningin ln Utrecht heeft aan de burge meester in zijn gewest een opgave ge vraagd van het aantal politie-beambten, dat des nschts dienst doet, de wijze, (Nadruk verboden). 45 JDa juweelen behooren aan Sir Guy Bertram," merkts Calthorp op. „Wat je van plan was ermee te doen, je hebt ze in elk geval gedurende bijna een jaar voor hem verborgen gehouden. Het zal niet veel moeite kosten je aan de justi tie over te leveren, zou ik denken." „Ik kan u eigenlijk net zoo goed alles vertellen wat ik weet," verklaarde Bralthwaite na enkele oogenbllkken van noracb zwijgen. „Ik heb niets verkeerds gedaan, niets anders dan wat Martin mij zei en wat Sir Roderick wejaechte. En nu zij beide dood zijn, ia er geen reden om verder te zwijgen." De gewezen tuinman zag er absoluut niet uit als een misdadiger, al maakte hij een stuurachen indruk. Hij had het bericht van den verschrikkelijken dood van zijn medesamenzweerder zonder veel teekenen van ontroering ontvangen. Calthorp sloeg hem aandachtig gade «n richtte zich toen tot beide detectives: „Jullie kunt die dingen wel afnemen, en wacht dan buiten tot ik jullie waor roep." Bralthwaite werd van de boelen om zijn polsen bevrijd en de twee mannen verlieten de kamer. „Welnu," hernam Calthorp, „ik heb je Jfewaarschuwd. Maar waarschijnlijk zul e er geen nadeel van hebben, als je ons eerlijk de waarheid vertelt." Bralthwaite scheen dat ook in te zien, want hij deed kalm en zonder iets achter te houden, zijn verhaal. „Sir Roderick en Martin hadden ge heimen samen," vertelde hij. „Ongeveer rijf jaar geleden begonnen zij mij in M&ifi srvan in ts wijden, maar yesl heb waarop gesurveilleerd wordt en geïnfor meerd of er wel gelegenheid is tot tele- foneeren, 'e nachts, voor de politie. - Dat was toen de strop bij IJssel- stein, ook toen er inbraken gepleegd wo- s.ei nook, toen er inbraken gepleegd wa ren. Veel gemeenten gaven gehoor, maar omdat sommige gemeenten doot bleven voor den oproep, kon de kr'ng niet wor den gesloten en waren de inbrekers er per auto al gauw vandoor. De telefoon is een voornaam ding j voor de politie, zei tante, een telefoon gaat tooh veel gauwer dan een auto. En dan de radiopolitieberichten. Dat is ook een belangrijk ding Behalve als je het midden tusschen een concert doorkrijgt, zooala nu de K.R.0. overkomt. Die omroepvereeni- ging zou een mooi concert uit Weenen doorzenden. Het wordt dan in Weenen voor de microfoon gespeeld en hier in Holland op den zender opgevangen en versterkt weer uitgezonden. Maar nu kwam het zoo uit, dat de radio-politie berichten juist tusschen het concert zou den komen. Je zou dan eerst de mooie muziek hooren en dan opeens: „Bericht zeshonderd rijf-en-zevent.g. Opsporing en voorgeleiding verzocht van En dat allss tweemaal, langzaam en duide lijk, herhaald. Onderwijl waren ze daar ginds in Weenen misschien al met de finale beaig. En toen hebben ze natuurlijk die politieberichten doorgezonden, nadat het concert was afgeloopen, vroeg tante. U praat tenminste als een verstan dig menach, zei Jod. Neen, dat wilden de heeren van de politle-radlo-omroep niet. De K.R.0. beeft dat wel gevraagd, maar dat kon niet. En nu moesten de luisteraars naar het concert zich ge troosten, dat ze er opeens politieberich ten tuaaohendoor kregen. Ik vind dat een rare boel, zei tante, waarom had dat nu niet even verzet kunnen worden? Hoor eena, tante, u hebt zoo straks zelf gesproken over veiligheid, zei ik en het Amerikaansche spreekwoord zegt: „Veiligheid voor alles". Welnu, de po- litie-radio-omroep is van veel belang, dat is al herhaaldelijk bewezen. Naar de radio-poiitie-berichten luisteren heel veel politiekorpsen in ons land. De men schen, die met het opvangen belast zijn, weten precies hoe laat de berichten wor den doorgegeven. Ze zorgen dus op dien tijd aan hun toestel te zitten. Een veld wachter onderbreekt zijn surveillance en gaat naar huis om de radio aan te zet ten en de politieberichten op te vangen. Een korps agenten zorgt voor een wachtaman op dien tijd, die de berichten kan opvangen. Er zullen burgemeesters zijn die luisteren Ik zou toch wel «enz willen weten, zei tante, wat die conference ten dool gehad heeft, die de burgemeesters uit ds streek toen over de veiligheid hebben gehouden, na die inbraken van IJssel- stein. Toen zijn bij elkaar geweest de burgemeesters van IJaaelataln, Mont- foort, Linschoten, Benschop, Jutfaas en weet ik waar vandaan, maar je hebt er niets meer van gehoord. De zaak ia, vertelde Jod met veel gewicht, dat burgemeesters veelal ge heime nnig doen en dat ze doodsbang zijn voor de krant. Ale een krant zou moe ten wachten tot zij het nieuws van de burgemeesters kreeg, dan zou het er pas inkomen als het geen waarde meer had Ze zijn niet allemaal hetzelfde, merkte ik op. Neen, een enkele heeft wat moder- ik nooit geweten. Martin, die altijd goed met mij had kunnen opschieten en mij vertrouwde vertelde mij van den graf kelder daar ginds en wat er in was. Maar ik mocht er niet naar toe, ik zou den weg er been niet eens hebben kunnen vinden. Maar als Sir Roderiok gestorven zou zijn, moest ik Martin helpen het lijk te balsemen volgens een systeem, dat hij mij uitlegde en daarna meegaan naar de geheime kamer, om het lichaam naast dat van Mylady te leggen. Vervolgens moest ik dan naar Amerika uitknijpen met duizend pond en mijn mond houden. Toen Sir Roderick in Juni van het vorige jaar stierf, was Martin in Lon den. Ze zonden hem bericht, toen ze zagen dat het mie ging, maar toen Martin kwam, was Sir Roderick al buiten ken nis. Martin was verschrikkelijk in de war. Het scheen alsof hij niet wist wat hij doen moest. Dien nacht droegen wij het lijk van onzen meester uit zijn ka mer, deden wat we moeaten doen en leg den het naast dat van Mylady. Toen vertelde Martin mij, dat hij Sir Roderick gezworen had iets geheim te houden tot 14 Maart van dit jaar dat is dus morgen en dit stond onder an dere in verband met de juweelen. Dus pakten wij die in kistjes en droegen ze naar den grafkelder. Daarna gaf Mar tin mij 100 pond in goud en zei mij, dat ik nu naar Amerika moest verdwijnen, hij zou mü de rest van het geld, dat mij beloofd was, sturen wanneer ik daar was. Begin Maart moest ik weer in En geland terug komen om hem met iets te helpen. Ik beloofde het hem en daar mee namen we afscheid. We gingen door de tunnel onder het meer en de kleine poort uit naar de andere zijde van het Ik vestigde mij in New York en Mar tin zond mij het geld. Hij schreef mij uit Glasgow. Sir Roderick had hem een groot bedrag gsgsren, hij had een an- ner bloed en begrijpt dat het juist van belang is om het publiek te laten weten wat een publieke zaak is. Ik vind, voegde tante erbij, dat we in deze streek het nogal treffen met de burgemeesters, Daar heb je bijvoorbeeld burgemeester Slob, die nu zijn zilveren feest heeft gehad en burgemeester Van Waning, van Ouderkerk a.d, IJssel, die 40 jaar burgemeester is geweest en dan hebben ze jïi Benachop een burgemees ter met 2 titels en in Bergambacht een die vroeger generaal is geweest of zoo. Dan is er de burgemeester van Schoon hoven, die toen hij aankwam ontdekte dat men daar jaren achtereen maar uit het laatje geleefd had en de burgemees ter van Ameide en Tienhoven, die om zoo 'e zeggen tegenover den raad een pluirn van den commissaris der koningin heeft gekregen. Als nu al die burgemeesters, die Jan daar straks al opnoemde, bij el kaar zijn gekomen om te spreken over maatregelen tegen dieven en roovers en moordenaars, dan vind ik dat ze dat juist op tijd gedaan hebben, want met al die overvallen tegenwoordig op het platteland mogen er wel bijzondere maatregelen getroffen worden, om de mensdl en te beschermen. - Als ik boer was of ik woonde al leen, kwam Teun vertellen, dan weet ik wei, wat ik deed. Ik zou vast niet af wachten tot ze mij vermoorden, maar ik had altijd avonds een geladen revolver bij de hand en dan ging ik er nooit alleen op uit al» ik wat hoorde, maar altijd met nog iemand, die ook een re volver had en die een eindje achter mij aankwam. Ais er dan iets gebeurde kan hij, die andere, er op los schieten. Daar schiet mij nou iets te binnen, zei tante. De boeren en de buitenwonen- den weten natuurlijk niet welke voorzor gen ze kunnen nemen tegen roofoverval len en het zou een mooi en nuttig werk zijn voor de burgemeesters om hen daar over in te lichten. Daar zou men tooh zeker den bur gemeester van Bergambacht voor moeten nemen, besloot ik, die kent taktiek en strategie, 't Is voor hem een peulesohll een verdedigingsplan te ontwerpen. DE MOORD IN DE OARAOE. Men kan vreemde dingen beleven, zei de Ingenitur, Hoftoon, die veel gereisd had. Op reis heb ik eens iets zonderlings beleefd. Mijn vrouw en ik maakten een autotocht en kregen in een klein stadje een defect, dat ons noodzaakte, daar te blijven. Ongelukkigerwijze wae het marktdag en het eenlge Jtehoorlijk* hotel was stampvol. Iemand verwees ons eoh- ter naar het pension van weduwe Lor ring. Daar zouden we keurig onderdak vinden, werd ons gezegd. Een bieeke, nog heel knappe vrouw begroette ons, en weldra bleek, dat dit pension inderdaad behaaglijk en oomr forta.be! en de eigenares een zeer be schaafde vrouw wae. Alleen kwam het ons voor, dat ze zenuwachtig wae, niet zoozeer in haar manier van doen, dan wel van een soort beheersohte nervosi teit, die van haar uitstraalde. Een van de vaete pensiongasten, een zekere Agson, vrijgezel van middelbaren leeftijd, die een goede poeitie vervulde aan een bank in het stadje, vertelde ons, dat mevrouw Lorring veel verdriet had gehad in haar leven. Haar man, met wien ze heel gelukkig schijnt geweest te zijn, werd aaht jaar geleden vermoord gevonden dn de gara ge zei hij. Het was in ditzelfde huis. Hij moet laat thuis zijn gekomen en had veel geld bij aich. Men sloeg hem neer in zjjn garage an de arme vrouw vond Arm Europa staat nog altijd Bij Amerika in 't krijt, En de oude eohul denkwee tie Komt maar steeds weer op 't tapijt, 't Ia voexrtdurend «meaken, dreigen. Maar de grootste crediteur Zei ten lange leste knorrig: Schei nu uit met dat gezeur. Uit de presidentsverkiezing Dacht Europa munt te slaan. Met een minzaam lachje klampte Men dus eerst eens Hoover aan. Deze druk aan 't koffers pakken, Zei: 'k heb daar geen tijd meer voorl Praat maar liever met dien ander, Want ik ga er toch van door! deren naam aangenomen en wae daar in zaken gegaan. De vorige maand kreeg ik een br.efi van hem, waarin hij mij vroeg over te komen en in Liverpool te blijven, tot ik van hem hoorde. Toen ik in Li verpool mijn intrek nam in het hotel, dat hij mij gegeven had, schreef hij mij vanavond om elf uur bij het tempeltje in het park te komen. Ik moest zorgen niet gezien te worden, ingeval het park werd bewaakt. Onderweg merkte ik al spoedig dat ik door twee mannen geschaduwd werd. Ik sprong daarom uit den trein, juist toen wij den tunnel uitkwamen en kreeg gelukkig geen letsel. Toen wandelde ik door het heuvelland naar het uiterste punt van het park en zag dat de in gang werd bewaakt. Toen probeerde ik l)et op een andere plaatsmaar ook vj^ar was bewaking. Opeens kwam er een man uit de hoo rnen te voorschijn en ik daoht dat ik er bij was. Maar het was Martin. Wij hielpen elkaar over den muur op een plaats waar wij niet gezien konden wor den en gingen door den ingang in het tempeltje in de gang onder het meer naar de geheime kamer, vandaar naar de kapel en zoo naar buiten. Wij za gen de twee mannen, die de oevers van het eiland in het oog hielden. Vervolgens nam Martin mij, tusschen de boomen door, mee naar den kant van de treden, die naar het meer voeren. Hij schraapte de aarde onder een kreupel- boschje weg; ik zag een steen, dien hij oplichtte en daaronder bevond zich een soort handgreep. Hij vertelde dat, als deze werd rondgedraaid tot zij stuitte, het grafgewelf en de tunnels onder wa ter zouden ioopen. Ik moest het mecha niek in werking zetten, als ik een be paald teeken van hem kreeg. Ik ging met hem verder en we bleven achter een boom dicht bij de deur van de kapel «taan. Hij zei, dat hij de ki«t- En de man die komt" sprak hoffelijk, Maar tooh duidelijk genoeg: Tja, ik ben van goeden wille, Maarhet is me nog te vroeg! Met die boodschap kan Europa Ongetroost naar huis toe gaan. Ach, die oude sohuldenkwestie Pakt 'm ongenadig aan! hem den volgenden morgen. Dienzelfden avond zaten we het was guur en stormachtig weer bijeen in de gezelschapskamer. Daar waren, behalve Agson, mevrouw Lorring en wij ook een oud edhtpaar, dat «inde jaren hier woonde, en een gast die Juiet was aangekomen. Hij was aan tafel voorge steld als mr. Way uit New York, voor zaken hier in de stad en hij bleek een gezellig prater te zijn. Zelfs Agson, die weinig mededeelzaam was, behalve als het over mevrouw Lorring ging, kwam een beetje los. Het was echt weer oom bij elkander te zitten en het lugubere huilen van den wind te vergeten bij verhalen en anec- doten. Ik verbelde reisavonturen, de oude mensohjes 'haalden herinneringen uit hun jeugd op, mr. Way vertelde ge vallen uit zijn advocaten-practijk en het was bijzonder gezellig in de smaakvol ingerichte kamer, waar een groote haard koesterende warmte verspreidde. Mr. Way's «tem drong door mijn ge peins heen. Mijn overtuiging is, zei hij bedaard, dat iedere misdaad zichzelf wreekt. Agson «tak een sigaar aan en zei schouderophalend: Ik moet u eerlijk be kennen, dat ik niet soo héél veel geloof van die theorie. Nu ja, het komt voor natuurlijk, maar betreft het dan niet een zeldzame uitzondering? Hoeveel geval len zijn er bekend van zooiets, terwijl er zóóveel moorden gepleegd worden in de wereld? Ik geloof niet, dat er één moordenaar bestaat, vooropgesteld dat hij niet krank zinnig is, die werkelijk kan vergeten, zei mr. Way. Een windvlaag rukte aan het huis, gierde om de hoeken, huilde zacht weg. Het wae, alsof er over ons allen «en huivering «treek, ijskoud en vreemd Ik zag dat mevrouw Lorring doods bleek was. Op zulke avonden, zei ze langs ons hesn starend, is het me, alsof het ver leden terugkeert, alsof ik hot nog eens zal moeten doorleven. Mr. Way keek haar aan. Ik hoorde vandie oude geschie denis, sei hij, meneer Agson vertelde me het vanmiddagja, dat waa vreeseiijk voor u, ais je zoo gelukkig ge trouwd bent. De moordenaar zal adjn straf niet ont komen, ik ben «r van overtuigd. Zij keek hem star aan. Gelooft u dat werkelijk na acht jaren? Het heeft wel eens langer geduurd, zei mr. Way de daad wreekt ziah. Ik kan u daarvan een typisch voorbeeld geven. Wilt u het dat ik het u vertel? Hier viel Agson wat ongeduldig in: U zult mevrouw nog zenuwachtiger maken; laten we toch over wat opgewekter din gen spreken! Maar zij zei gretig: „Ja, vertelt u het me, en ook wij waren nieuwsgierig. Mr. Way stak een sigaret aan, zat 'even in gedachten kringetjes te blazen en begon toen: Jaren geleden werd er eens een moord gepleegd. Er leefde in een kleine stad, een stadje zooais hier, sen echtpaar, dat heel gelukkig was. De man was een ge acht zakenman, die goed geld verdiend». Op «en dag zei hij tegen zijn vrouw, la ten we haar voor gemakshalve Anna noemen: Ik moet naar de naburige stad om zaken te doen en kom pas morgen avond laat thuis. Dan breng ik een groote som geld mee, die ik van de bank haal, om mijn zaken uit te breiden. Als je liever niet alleen wilt blijven, haal dan je vriendin Jeanne bij je. Zoo ge zegd, zoo gedaan. Jeanne kwam en de eerste dag van zijn afwezigheid verliep vlot en opgewekt. Het was ds tweeds avond. Jeanne «telde haar vriendin voor maar liever niet te wachten op de thuiskomst van haar echtgenoot. Hst was een «tormachtige nacht ongeveer als nu, de wind gierde om het huis en Anna was zenuwachtig en had een zon derling gevoel van naderend onheil. De jes met de juweelen naar de kapel zou brengei) en dat hij daarvoor een half uur of drie kwartier dacht noodig te heb ben. De deur van de kapel moest een eindje open blijven en wanneer hij haar sloot was dat het teeken, dat ik moeat weggaan en de gewelven onder water zetten. Ik vroeg hem daarop hoe we ongezion moesten wegkomen, als de tunnels over stroomd waren, terwijl de oevers van het eiland bewaakt werden. Hij ant woordde dat Sir Guy Bertram in huis was en dat hij, als hij klaar was met zijn werk, deze op de hoogte zou gaan brengen van hetgeen hij behoorde te wt*. (en. Dus ons vertrek zou geen moeilijk heden opleveren. Maar hij zou hem niet vertellen van Sir Rodorlck's lijk en van het grafgewelf; ik moeit dat geheim ook bewaren. Toen ging hij naar de kapel on ik wachtte onder dien boom. Ik hoorei* hem niet binnen, maar ik stond er tamelijk ver van af en keek alloen naar do deur. Na een heele poot merkte ik, dat de deur gesloten werd. Ik dacht natuurlijk dat Martin het deed, maar ik begrijp nu dal een van u het moet geweest rijn. Ik deed natuurlijk wat mij opgodragen was; ik ging weg en draaide aan de handgreep. Ze zat erg vaat en ik moest met al mijn kracht rukken en trekken eer ik er beweging in kreeg. Eindelijk lukte het en toen zag ik het water in het meer op een paar meier afstand van den oever steeds sneller ronddraaien. Het werd als in een trechter weggezo gen en ik hoorde het onder mij door stroomen; de grond, waar ik op stond, schudde er van. Toen liep ik terug naar de deur van de kapel en wachtte; U snapte mij haast, toen u eruit kwam. Ik geloof, dat ik mijn hoofd verloor, ik rende door de boomen naar het meer en zag de twee mannen de trap opkomen. Toen kreeg Ik hun boot ln ds gaten en probeerde erin weg te komen. En dat mislukte! Dat is alles, wat ik weet, me neer." Calthorp had ijverig notities gemaakt en hij stelde nog een paar vragen, maar de man had klaarblijkelijk alles verteld wat hij wist en het eigenlijke mysterie was nog onopgehelderd. „Wel," zei Calthorp. „Je hebt het ons heel duidelijk verteld, maar je zult je verhaal natuurlijk nog eens moeten herhalen. Het bevel tot je inhechtenis neming is al eenige maanden oud!" HU riep de detectives, die buiten hadden ge wacht en vervolgde: „Jullie moeten hem naar Worthwaite brengen; de drie an deren kunnen weggaan." Bralthwaite zei niets en ging zonder verzet met de mannen mee. „Dat verklaart het verdwijnen van het lijk van Sir Roderick," begon Calthorp, toen «U weer met z'n vieren waren; maar wat het verbergen van de juweelen moet beteekenen, begrijp ik niet. Mis schien zullen we het nooit te weten ko men nu Martin dood is, maar de hoofd zaak is, dat wij ze terughebben." „De juweelen zijn onder vadems water bedolven," merkte Bobby Conder op. „Het zal niet moeilUk zUn, ze eruit te krijgen. De juweelen enwat er nog meer isl Goede hemel wat eéh afschuwelUk oogenblik!" De jonge advocaat toonde plotseling een emotie, die zijn vrienden niet ran hem' gewoon waren. Maar al spoedig had hij zijn gewone koele zakelijkheid weer terug. Voor hU echter kon verder gaan zei Guy, die evenals George doodsbleek was, met schorre, onvaste stem: „Je weet nog niet alles, Dick," „Wat is er nog mesr te weten?" vroeg Calthorp verbaasd. (Wordi vorrolgd.)

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1933 | | pagina 3