fe.
OPRUIMING
Van Drier""*1""""
UITVERKOOP PRIJZEN? Neen, weggeef prijzen .h de Opruiming du de
Fa. J. H. Athmer-Martens -
Zegt U dit niets?
SS
u
u
Heeren Mode-Artikelen
ZEER BELANGRIJK RIEDtUSÜ
m
Nog steeds gaan we door mef onze zeer lage prijzen Yoor Radio-Artikelen!!
Een Woonhuis
UITVERKOOP
Zaterdag 7 Januari
tegen sensatie-prijzen?
„IN DE PARADIJSVOGEL"
Adviseur
Men spreek! van OPRUIMING
Nolaris H.G Boks
te Bleskensgraal,
te Ammerstol
3 kalfdr. Koeien,
PENING
Bal
DAMEN
lage prijzen
DAMEN
II. VEERiDAll. TurlmarHi se Goud».
Chron. Ziekenl!
O,
C
tti
2.
Electrische Metaaldraalerij en
SSS Bankwerkerif SS
Reparatie aan Maohlnas an Motoran
H. J. VAN DOORN
DE GEWELDIGE GROOTE
GOEDKOOPE MARKT
Bouwkundig Bureau en Assurantiekantoor
G. G. Fuost
Groote Balans-Opruiming
MAKELAARSKANTOOR
van G. VAN DER HORST
Luterma
STILLEBEN und
STADTBILDER
2O °/o KORTING!
„AURORA"
LEWENSTElNs
NAAIMACHINES
Zelfs velen uit den omtrek van Utrecht, Den Bosch en
Dordrecht kochten nu bij ons
Van Rondom
F E U L L b I O N
HIT HUIS OP HET EILAND.
Mengelwerk
HET VERHAAL, DAT EENTONIG WORDT.
EERSTE BLAD
NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT, 8choonhov«ntchi Cmirtnl
VRIJDAG JANUARI 1933
bekrachtiging 8 Oulden. Philipi Radio apparaat van f 176 nu voor f 76 en nog veel meer koopje*, alle Radio-Onderdeelen en complete toestellen JAN BROUWER'S RAD
Luidsprekers 8—10—12—15 Oulden
Electr. Dyn. luidsprekers 12 Oulden
RADIO - Haven 83 Schoonhoven
te Molenaarsgraaf, ia voornemens
om op
Donderdag 19 Jaomrl 1933,
dea avonds 7 uur, in het café van
L. W. van Houwelingen te Bles-
kensgraaf bi) Inzet, en op
Dondtrdog 26 Januari 1933,
des avonds 7 uur, in het café van
Q. van Vuuren, aldaar, bij Afslag,
In het openbaar te verkoopen voor
de Erven van Mej. de Wed.
N1COLAAS OOSTBtEK:
met annexe Loods, Erf, Ores- en
Tuinland, Weg en Water,
op de Noordzijde, «trekkende van
halver Orlafatroom, gedeeltelijk
tot en gedeeltelijk tot en met den
Üllk, groot 21.56 Aren.
In één perceel.
Het hula is voorzien van water
leiding.
In eigen gebruik te aanvaarden
bij de betaling der kooppenningen
vóór of op den len Maart 1933.
Lasten voor koopeia rekening
van 1 Innuarl 1933 af.
Bezichtiging op aanvraag bij den
Heer Adr. van Hunksloot te Hles-
kensgraaf. op 17, 18, 19 en 25
Januari 1933.
Breeder bij notities.
Deurwairder R. van Blokland
Ie Schoonhoven li voornemmi op
Vrijdag 13 Jtnuiri 1933,
dei voormiddag. 10 uur
aan de Houwmanawoning get. 36a
aldaar, bewoond door en ten ver
zoeke van JASPER SCHILT,
om contant geld, In het openbaar
te verkoopen:
2 Vaarkoeien,
1 Plak.
6 Zeugen (atamboek),
partijtje Hooi, partijtje Moei,
f groote partij meat,
80 Kippen -
(whte Leghorn» en Barnevelders^
Schouw, zoo goed aJa nieuw,
Kippenachuur 6 bij 4 4 Meter,
cementen Tegels,
Bouw- en
M el kerij gereedschappen,
Schuifplanken, K»lvermesthok,
Schoppen, Rieken, enz. enz
De goederen zijn één uur voor
dén .verkoop afgen te bezichtigen.
OAanvong half acht
Aanvang half acht
Concordia '33 - Haaftracht
De exploitant van het Kunst- en
Sportgebouw „CONCORDIA"
deelt mede, dat het exploitatie-
laar 1933 wordt geopend met een
———avond op
7 Jon. o.s.
onder leiding v/d Heer
W. K O K te Gouda.
Oosd vsrzorgda Jozz-iond.
De ondern.T. D. BOTH.
Vr lj« Toegang Vrl|a Toegang
HOOFDSTEEQ
PRIJZEN PER METER
Bedr. Duvetine
G.bloemd
Pyamitlanel
Straap en
RulUtollan
Gaultré Pluwaal
Wollen Metting
Peignoir Retlnd
Pyamellonol i
Coupon 6 Meier
Waachlluweel
(moderne dntina)
Mantelstot
130 c.M. bret d
Ct.
34 ct.
44 ct.
48 ct.
08 ct.
74 ct.
78 ct.
ct.
ct.
Japonstof
Czuivtr wol.% 1-22 8
130 c.M. brj
PRIJZEN PER METER
Alle andere
artikelen tegen
HOOFDSTEEQ
ROTTERDAM
tleeren Rookers
U rookttooh zoker ookdeCrlsWIgarsn
voor f 2 da 100 en de CRISIS TABAK
66 oent per pond? Zoo niet, zend
bode of kom zelf.
HET ADRES IS U BEKËND:
Indien gi| lijdende zij' aan een
der onderstaande zieknn en
allemld telen faalden,gebruikt
dan onzr gunstig bekende
Prof. Dodonéus-Kruiden
tegen: Maag-, Nier- en
Blaaszlekte Rheumatlek en
Zenuwziekte, open Won
den, Maag- en Dormzwe-
ren, Voedingsstoornis on
Sulkorzlokton.
Zendt postwisselkf 3.30 met
opgave aan welke ziekte men
lijdende is en wij zenden U de
kruiden ter genezing, voldoen
de voor één maand, fr thuis.
Kruiden voor Suikerziekte
f S.30.
Alleen verkoop voor gohool
Nederland:
DE SALAMANDER
KipatraatSS, R'dam
Met middel tegen Snotzlekte bij
Kippen, in Drogi.terij
„HET BROENE KRUIS"
KLtlWEO 91 QOU DA
err
O
e
CE
begint de
van alle
Alle Overhemden - Zellblnder* - Sokken
Handschoenen - Hoeden - Petten enz., enz.
moeten en sullen weg, daarom beepo ttclljb lage pr!|zen
Zie deze week de extra lage prijzen voor Ulsters en Jekkers
InonzeJEtalagejiM KOOPT NU, HET
1 19 UW VOORDEEL!
OEBRS. BIS C H OFF -i- GORINCHEM
Contracten, requriten, echtscheiding, boedelscheiding, overschrijving
van hulzen, land, schepen, Inboedel» belaatlnggeschillen, betaliiigs-
kweatlea, crlsls-pachtweiisken, enz enz. ArtvTrs f I Kantoor:
Ooudsche Rijweg 91c Rotterdam (OVER DE VEEMARKT)
Telefoon 13475. Spreekuur te 0<)UÜ\: Donderdags vn 9 tct 12
in ,,'t Blauwe Kruis", Westhaven 4 en 5 (aparte kamer).
Prl|xen .ch.rp comurrMrand
Beleefd aanbevelend:
Lange Weistraat Sa Sohonnhovan
Aanataande Zatardag 7 Januari
'smlddaga ta half drla begint
bij da Pa. M. J. ITIKILINSURO
(v/h Qebr. Mo..)
Loplkaratraat 10 Sohoonhov.n
Haait U mat da vala «norma koop|ea. Zlat onia
dlalagaa an atroolbll|attan. Hat wordt haaet wtggagavan
van 3. BARON en C. STUMPS
In Nleuwnoorl - Schoonhoven.
Hoofdagantan voor de Loplker- en Krlmpenerwaard van
de N.V. Vaderlandache Aaaurantle Maatachapplj, Directie:
C. VAN HERWAARDEN, Rotterdam.
maar kijkt dan ««rat «ons bl|
Manufacturen - Schoonhoven
Zatardag 7 Daoambar begint onze
Prachtkoop|eall Ziet on.e btalagea vanaf Vrl|d.g.vond
H. A. VAM BAAREN SOHOONHOVCN
Tarwe Kaaf
(voor de kippen)
Rietmatton
Fe. DUlilLDAM Gorcum
Heéedigd Makelaar In Onroerende
Goederen, - Hypotheken tot elk
bedrag op Huizen en Landerijen
tegen lage rente.
Koop, verkoop huur en verhuur
Huizen en Landerfjen
Haven O.Z. 9 Schoonhoven
Tel 100.
de onbreekbare Stoelzitting, alle
maten O en LJ. Voortaan reuze-
gOedkoop.
flazsr „De Pottfman"
Eind I—s Ooikum
ANGEB0T
votl SSTERR. KUNSTMAHLER
Krf> g.verwuudete,
Sehr llllig abzugeben bel COR
DE O RU IJ TER, Buchhsndlung
Schoonhovrn.
TIJDELIJK *,ia*1
OP ALLE STOOM- EN WE«FPBIJZEII
OHEMISOHE WABSOHERM EN VERVERIJ
Schuttar,gracht - Tal. 123 - Gorlncham
•al|s omtr prijisn na aftrak dar korting
DAMESGOEDEREN.
Stoomcn Vervan
Stoffen Japonnen, eenvoudig model, c». f 1.40, ca. I 2.20
H met gepll». voorbaan f 2.20, f 2.80
Zijden eenvoudig model f 2.20, f 2.80
Sto'fen Mantelcoatuuma H f 2.80, f 440
Stoffen Mantelp, klein formaat f 1 40 1.60, f2.4012 80
grootformaat f 1.80 k 2.00, f3.2013 60
Regen ma n telaca. f 2.00, ca. f 3.60
HBBRBNOOBDBRBNi
Stoomcn Verven Stoomcn Verven
Colb.-Cost ca. f 2.80, ca. 14 40 Itegenjaaaen ca. f 2.00, ca. f 3.60
Ueml Salto» f 2 00, f 3 40 Vilthoeden f 0.60.
W Intei Jaaaen 12.60. „f4.00
Wateidlihi maken van gestoomde of geverfde Regen jaaaen f 0.60
Mieen waterdicht ui.tkenf 1.20
ONOVERTREFBAAR
KLEIWEG 88
'GOUDA
TWEEDE BLAD
JtEttwSBLAD VOOB ZUtO-HOLLAND EN UTRECHT. gehminhovimthi Courant
VRIJDAB 8 JANUARI 1NS
door JAN KIJKUIT.
Wat zullan w« wsnschsn?
Da vsliighald tan plattelands
•n da polltls-omroap. On-
is burgsmeesters. Onder
richt in vcilighcidfmaatrtaa-
Isn.
Ct») Kort na hst Nieuwe Jaar aaten we
weer bij elkaar en we hadden 't over de
verschillende vieringen van den Nieuw
jaarsdag.
Ze hebben overal weer Thomaavaer
m Pieternel laten optreden, zei ik.
Ja, dat la een aardigheid, zei tan
te, die er wel ingaat, zoo'n beetje humor
en een beetje ernst, een traan en een
lach, dat gaat altijd wel bij de menschen.
We doen dat toch eigenlijk elke
week, zei Jod, we hebben altijd goede
wenachoi voor de streek en u lijkt veel
op Pieierael en Jan op Thomaavaer.
Wat sullen we nu wenaohan? vroeg
ik.
Och, er ie genoeg te wenechen, zei
tante, voor de Krimpenerwaard en Al-
blaaserw&ard een gemoderniseerd wegen
net, voor den Zmdweethoek van de
provincie Utrecht een voorziening met
waterleiding, voor de buurt van Qorcum
een vapte brugverbinding. Maar wat zul
je nu wensohen in dezen tijd? Er ie maar
Mn goeie wensoh, waarmee je het alles
samenvatten kunt, en dat ia, dat 1938
weer welvaart te zien aal geven en voor
spoed.
Er iljn teekenen, dat het beter
gaat, zei Jod en de leus moet maar zijn:
MMorg«n schijnt de zon weer."
In Duitschlabd neemt het aantal
werkioozen niet toe; de algemeene eco
nomische toestand verbetert daar, In
Amsterdam verminderde de tonnenmaat
van het aantal schepen dat opgelegd ie,
de beuri wordt iets vaster.
Eén zwaluw maakt geen lente,
zuchtte tante.
Dat zijn al drie zwaluwen. Roose
velt geeft moedziet licht. Colijn
schrijft wel pessimistisch, maar meent
toch ook, dat het diepste punt ie bereikt.
Bovendien gelooft deze econoom, dat het
vraagstuk der ooriogaachulden van de
baan is. Dan rest. nog het even gewich
tige vraagetuk van de tolmuren. Al weer
een zwaluw. Als de menschen in de we
reld tot bezinning komen, dan la er
groote kans op een spoedige opleving.
Maar nu zijn ze haters van zichzelven
«n van anderen, ze verbijten en vereten
elkaar.
Ja, wat je tooh wel kan wenschen,
zei tante, dat ie iets over de veiligheid
ten plattelands. Ik heb bewondering ge
had voor die politieman in Gorcum,
toen hij nachts een auto zag rijden.
Natuurlijk, een politieman moet op
auto's letten, vooral 's nachts, maar hij
had dan toch maar in de «mieren,, dat
er twee „kleine personen" Inzaten en
bij wist het nummer te noteeren toen
gijn bevel tot stoppen geen gevolg had
en een revolverschot de vluchtende auto
bandieten aandreef tot nog grooter
spoed.
Aan het veer van Waalwijk, meen
|k, werden ze gepakt, zei Jod. Twee jon
gens waren het.
Zulke dingen bewijzen, dat de cri
minaliteit verder gaat, zei Jod. En daar
om moet de veiligheid ■tsn plattelands
vergroot worden. De commieearis der
koningin ln Utrecht heeft aan de burge
meester in zijn gewest een opgave ge
vraagd van het aantal politie-beambten,
dat des nschts dienst doet, de wijze,
(Nadruk verboden).
45
JDa juweelen behooren aan Sir Guy
Bertram," merkts Calthorp op. „Wat je
van plan was ermee te doen, je hebt
ze in elk geval gedurende bijna een jaar
voor hem verborgen gehouden. Het zal
niet veel moeite kosten je aan de justi
tie over te leveren, zou ik denken."
„Ik kan u eigenlijk net zoo goed alles
vertellen wat ik weet," verklaarde
Bralthwaite na enkele oogenbllkken van
noracb zwijgen. „Ik heb niets verkeerds
gedaan, niets anders dan wat Martin mij
zei en wat Sir Roderick wejaechte. En
nu zij beide dood zijn, ia er geen reden
om verder te zwijgen."
De gewezen tuinman zag er absoluut
niet uit als een misdadiger, al maakte
hij een stuurachen indruk. Hij had het
bericht van den verschrikkelijken dood
van zijn medesamenzweerder zonder veel
teekenen van ontroering ontvangen.
Calthorp sloeg hem aandachtig gade
«n richtte zich toen tot beide detectives:
„Jullie kunt die dingen wel afnemen,
en wacht dan buiten tot ik jullie waor
roep."
Bralthwaite werd van de boelen om
zijn polsen bevrijd en de twee mannen
verlieten de kamer.
„Welnu," hernam Calthorp, „ik heb je
Jfewaarschuwd. Maar waarschijnlijk zul
e er geen nadeel van hebben, als je ons
eerlijk de waarheid vertelt."
Bralthwaite scheen dat ook in te zien,
want hij deed kalm en zonder iets achter
te houden, zijn verhaal.
„Sir Roderick en Martin hadden ge
heimen samen," vertelde hij. „Ongeveer
rijf jaar geleden begonnen zij mij in
M&ifi srvan in ts wijden, maar yesl heb
waarop gesurveilleerd wordt en geïnfor
meerd of er wel gelegenheid is tot tele-
foneeren, 'e nachts, voor de politie.
- Dat was toen de strop bij IJssel-
stein, ook toen er inbraken gepleegd wo-
s.ei nook, toen er inbraken gepleegd wa
ren. Veel gemeenten gaven gehoor, maar
omdat sommige gemeenten doot bleven
voor den oproep, kon de kr'ng niet wor
den gesloten en waren de inbrekers er
per auto al gauw vandoor.
De telefoon is een voornaam ding
j voor de politie, zei tante, een telefoon
gaat tooh veel gauwer dan een auto.
En dan de radiopolitieberichten.
Dat is ook een belangrijk ding
Behalve als je het midden tusschen
een concert doorkrijgt, zooala nu de
K.R.0. overkomt. Die omroepvereeni-
ging zou een mooi concert uit Weenen
doorzenden. Het wordt dan in Weenen
voor de microfoon gespeeld en hier in
Holland op den zender opgevangen en
versterkt weer uitgezonden. Maar nu
kwam het zoo uit, dat de radio-politie
berichten juist tusschen het concert zou
den komen. Je zou dan eerst de mooie
muziek hooren en dan opeens: „Bericht
zeshonderd rijf-en-zevent.g. Opsporing
en voorgeleiding verzocht van En
dat allss tweemaal, langzaam en duide
lijk, herhaald. Onderwijl waren ze daar
ginds in Weenen misschien al met de
finale beaig.
En toen hebben ze natuurlijk die
politieberichten doorgezonden, nadat het
concert was afgeloopen, vroeg tante.
U praat tenminste als een verstan
dig menach, zei Jod. Neen, dat wilden
de heeren van de politle-radlo-omroep
niet. De K.R.0. beeft dat wel gevraagd,
maar dat kon niet. En nu moesten de
luisteraars naar het concert zich ge
troosten, dat ze er opeens politieberich
ten tuaaohendoor kregen.
Ik vind dat een rare boel, zei tante,
waarom had dat nu niet even verzet
kunnen worden?
Hoor eena, tante, u hebt zoo straks
zelf gesproken over veiligheid, zei ik en
het Amerikaansche spreekwoord zegt:
„Veiligheid voor alles". Welnu, de po-
litie-radio-omroep is van veel belang, dat
is al herhaaldelijk bewezen. Naar de
radio-poiitie-berichten luisteren heel
veel politiekorpsen in ons land. De men
schen, die met het opvangen belast zijn,
weten precies hoe laat de berichten wor
den doorgegeven. Ze zorgen dus op dien
tijd aan hun toestel te zitten. Een veld
wachter onderbreekt zijn surveillance en
gaat naar huis om de radio aan te zet
ten en de politieberichten op te vangen.
Een korps agenten zorgt voor een
wachtaman op dien tijd, die de berichten
kan opvangen. Er zullen burgemeesters
zijn die luisteren
Ik zou toch wel «enz willen weten,
zei tante, wat die conference ten dool
gehad heeft, die de burgemeesters uit ds
streek toen over de veiligheid hebben
gehouden, na die inbraken van IJssel-
stein. Toen zijn bij elkaar geweest de
burgemeesters van IJaaelataln, Mont-
foort, Linschoten, Benschop, Jutfaas en
weet ik waar vandaan, maar je hebt
er niets meer van gehoord.
De zaak ia, vertelde Jod met veel
gewicht, dat burgemeesters veelal ge
heime nnig doen en dat ze doodsbang zijn
voor de krant. Ale een krant zou moe
ten wachten tot zij het nieuws van de
burgemeesters kreeg, dan zou het er
pas inkomen als het geen waarde meer
had
Ze zijn niet allemaal hetzelfde,
merkte ik op.
Neen, een enkele heeft wat moder-
ik nooit geweten. Martin, die altijd goed
met mij had kunnen opschieten en mij
vertrouwde vertelde mij van den graf
kelder daar ginds en wat er in was. Maar
ik mocht er niet naar toe, ik zou den
weg er been niet eens hebben kunnen
vinden. Maar als Sir Roderiok gestorven
zou zijn, moest ik Martin helpen het lijk
te balsemen volgens een systeem, dat hij
mij uitlegde en daarna meegaan naar de
geheime kamer, om het lichaam naast
dat van Mylady te leggen. Vervolgens
moest ik dan naar Amerika uitknijpen
met duizend pond en mijn mond houden.
Toen Sir Roderick in Juni van het
vorige jaar stierf, was Martin in Lon
den. Ze zonden hem bericht, toen ze zagen
dat het mie ging, maar toen Martin
kwam, was Sir Roderick al buiten ken
nis. Martin was verschrikkelijk in de
war. Het scheen alsof hij niet wist wat
hij doen moest. Dien nacht droegen wij
het lijk van onzen meester uit zijn ka
mer, deden wat we moeaten doen en leg
den het naast dat van Mylady.
Toen vertelde Martin mij, dat hij Sir
Roderick gezworen had iets geheim te
houden tot 14 Maart van dit jaar dat
is dus morgen en dit stond onder an
dere in verband met de juweelen. Dus
pakten wij die in kistjes en droegen ze
naar den grafkelder. Daarna gaf Mar
tin mij 100 pond in goud en zei mij, dat
ik nu naar Amerika moest verdwijnen,
hij zou mü de rest van het geld, dat mij
beloofd was, sturen wanneer ik daar
was. Begin Maart moest ik weer in En
geland terug komen om hem met iets
te helpen. Ik beloofde het hem en daar
mee namen we afscheid. We gingen door
de tunnel onder het meer en de kleine
poort uit naar de andere zijde van het
Ik vestigde mij in New York en Mar
tin zond mij het geld. Hij schreef mij
uit Glasgow. Sir Roderick had hem een
groot bedrag gsgsren, hij had een an-
ner bloed en begrijpt dat het juist van
belang is om het publiek te laten weten
wat een publieke zaak is.
Ik vind, voegde tante erbij, dat we
in deze streek het nogal treffen met de
burgemeesters, Daar heb je bijvoorbeeld
burgemeester Slob, die nu zijn zilveren
feest heeft gehad en burgemeester Van
Waning, van Ouderkerk a.d, IJssel, die
40 jaar burgemeester is geweest en dan
hebben ze jïi Benachop een burgemees
ter met 2 titels en in Bergambacht een
die vroeger generaal is geweest of zoo.
Dan is er de burgemeester van Schoon
hoven, die toen hij aankwam ontdekte
dat men daar jaren achtereen maar uit
het laatje geleefd had en de burgemees
ter van Ameide en Tienhoven, die om zoo
'e zeggen tegenover den raad een pluirn
van den commissaris der koningin heeft
gekregen. Als nu al die burgemeesters,
die Jan daar straks al opnoemde, bij el
kaar zijn gekomen om te spreken over
maatregelen tegen dieven en roovers en
moordenaars, dan vind ik dat ze dat
juist op tijd gedaan hebben, want met
al die overvallen tegenwoordig op het
platteland mogen er wel bijzondere
maatregelen getroffen worden, om de
mensdl en te beschermen.
- Als ik boer was of ik woonde al
leen, kwam Teun vertellen, dan weet ik
wei, wat ik deed. Ik zou vast niet af
wachten tot ze mij vermoorden, maar ik
had altijd avonds een geladen revolver
bij de hand en dan ging ik er nooit
alleen op uit al» ik wat hoorde, maar
altijd met nog iemand, die ook een re
volver had en die een eindje achter mij
aankwam. Ais er dan iets gebeurde kan
hij, die andere, er op los schieten.
Daar schiet mij nou iets te binnen,
zei tante. De boeren en de buitenwonen-
den weten natuurlijk niet welke voorzor
gen ze kunnen nemen tegen roofoverval
len en het zou een mooi en nuttig werk
zijn voor de burgemeesters om hen daar
over in te lichten.
Daar zou men tooh zeker den bur
gemeester van Bergambacht voor moeten
nemen, besloot ik, die kent taktiek en
strategie, 't Is voor hem een peulesohll
een verdedigingsplan te ontwerpen.
DE MOORD IN DE OARAOE.
Men kan vreemde dingen beleven, zei
de Ingenitur, Hoftoon, die veel gereisd
had. Op reis heb ik eens iets zonderlings
beleefd. Mijn vrouw en ik maakten een
autotocht en kregen in een klein stadje
een defect, dat ons noodzaakte, daar te
blijven. Ongelukkigerwijze wae het
marktdag en het eenlge Jtehoorlijk* hotel
was stampvol. Iemand verwees ons eoh-
ter naar het pension van weduwe Lor
ring. Daar zouden we keurig onderdak
vinden, werd ons gezegd.
Een bieeke, nog heel knappe vrouw
begroette ons, en weldra bleek, dat dit
pension inderdaad behaaglijk en oomr
forta.be! en de eigenares een zeer be
schaafde vrouw wae. Alleen kwam het
ons voor, dat ze zenuwachtig wae, niet
zoozeer in haar manier van doen, dan
wel van een soort beheersohte nervosi
teit, die van haar uitstraalde.
Een van de vaete pensiongasten, een
zekere Agson, vrijgezel van middelbaren
leeftijd, die een goede poeitie vervulde
aan een bank in het stadje, vertelde
ons, dat mevrouw Lorring veel verdriet
had gehad in haar leven.
Haar man, met wien ze heel gelukkig
schijnt geweest te zijn, werd aaht jaar
geleden vermoord gevonden dn de gara
ge zei hij. Het was in ditzelfde huis. Hij
moet laat thuis zijn gekomen en had
veel geld bij aich. Men sloeg hem neer
in zjjn garage an de arme vrouw vond
Arm Europa staat nog altijd
Bij Amerika in 't krijt,
En de oude eohul denkwee tie
Komt maar steeds weer op 't tapijt,
't Ia voexrtdurend «meaken, dreigen.
Maar de grootste crediteur
Zei ten lange leste knorrig:
Schei nu uit met dat gezeur.
Uit de presidentsverkiezing
Dacht Europa munt te slaan.
Met een minzaam lachje klampte
Men dus eerst eens Hoover aan.
Deze druk aan 't koffers pakken,
Zei: 'k heb daar geen tijd meer voorl
Praat maar liever met dien ander,
Want ik ga er toch van door!
deren naam aangenomen en wae daar in
zaken gegaan. De vorige maand kreeg ik
een br.efi van hem, waarin hij mij vroeg
over te komen en in Liverpool te blijven,
tot ik van hem hoorde. Toen ik in Li
verpool mijn intrek nam in het hotel,
dat hij mij gegeven had, schreef hij mij
vanavond om elf uur bij het tempeltje
in het park te komen. Ik moest zorgen
niet gezien te worden, ingeval het park
werd bewaakt.
Onderweg merkte ik al spoedig dat ik
door twee mannen geschaduwd werd.
Ik sprong daarom uit den trein, juist
toen wij den tunnel uitkwamen en kreeg
gelukkig geen letsel. Toen wandelde ik
door het heuvelland naar het uiterste
punt van het park en zag dat de in
gang werd bewaakt. Toen probeerde ik
l)et op een andere plaatsmaar ook
vj^ar was bewaking.
Opeens kwam er een man uit de hoo
rnen te voorschijn en ik daoht dat ik er
bij was. Maar het was Martin. Wij
hielpen elkaar over den muur op een
plaats waar wij niet gezien konden wor
den en gingen door den ingang in het
tempeltje in de gang onder het meer
naar de geheime kamer, vandaar naar
de kapel en zoo naar buiten. Wij za
gen de twee mannen, die de oevers van
het eiland in het oog hielden.
Vervolgens nam Martin mij, tusschen de
boomen door, mee naar den kant van de
treden, die naar het meer voeren. Hij
schraapte de aarde onder een kreupel-
boschje weg; ik zag een steen, dien hij
oplichtte en daaronder bevond zich een
soort handgreep. Hij vertelde dat, als
deze werd rondgedraaid tot zij stuitte,
het grafgewelf en de tunnels onder wa
ter zouden ioopen. Ik moest het mecha
niek in werking zetten, als ik een be
paald teeken van hem kreeg.
Ik ging met hem verder en we bleven
achter een boom dicht bij de deur van
de kapel «taan. Hij zei, dat hij de ki«t-
En de man die komt" sprak hoffelijk,
Maar tooh duidelijk genoeg:
Tja, ik ben van goeden wille,
Maarhet is me nog te vroeg!
Met die boodschap kan Europa
Ongetroost naar huis toe gaan.
Ach, die oude sohuldenkwestie
Pakt 'm ongenadig aan!
hem den volgenden morgen.
Dienzelfden avond zaten we het
was guur en stormachtig weer bijeen
in de gezelschapskamer. Daar waren,
behalve Agson, mevrouw Lorring en wij
ook een oud edhtpaar, dat «inde jaren
hier woonde, en een gast die Juiet was
aangekomen. Hij was aan tafel voorge
steld als mr. Way uit New York, voor
zaken hier in de stad en hij bleek een
gezellig prater te zijn. Zelfs Agson, die
weinig mededeelzaam was, behalve als
het over mevrouw Lorring ging, kwam
een beetje los.
Het was echt weer oom bij elkander te
zitten en het lugubere huilen van den
wind te vergeten bij verhalen en anec-
doten. Ik verbelde reisavonturen, de
oude mensohjes 'haalden herinneringen
uit hun jeugd op, mr. Way vertelde ge
vallen uit zijn advocaten-practijk en het
was bijzonder gezellig in de smaakvol
ingerichte kamer, waar een groote haard
koesterende warmte verspreidde.
Mr. Way's «tem drong door mijn ge
peins heen.
Mijn overtuiging is, zei hij bedaard,
dat iedere misdaad zichzelf wreekt.
Agson «tak een sigaar aan en zei
schouderophalend: Ik moet u eerlijk be
kennen, dat ik niet soo héél veel geloof
van die theorie. Nu ja, het komt voor
natuurlijk, maar betreft het dan niet een
zeldzame uitzondering? Hoeveel geval
len zijn er bekend van zooiets, terwijl
er zóóveel moorden gepleegd worden in
de wereld?
Ik geloof niet, dat er één moordenaar
bestaat, vooropgesteld dat hij niet krank
zinnig is, die werkelijk kan vergeten,
zei mr. Way.
Een windvlaag rukte aan het huis,
gierde om de hoeken, huilde zacht weg.
Het wae, alsof er over ons allen «en
huivering «treek, ijskoud en vreemd
Ik zag dat mevrouw Lorring doods
bleek was.
Op zulke avonden, zei ze langs ons
hesn starend, is het me, alsof het ver
leden terugkeert, alsof ik hot nog eens
zal moeten doorleven.
Mr. Way keek haar aan.
Ik hoorde vandie oude geschie
denis, sei hij, meneer Agson vertelde
me het vanmiddagja, dat waa
vreeseiijk voor u, ais je zoo gelukkig ge
trouwd bent.
De moordenaar zal adjn straf niet ont
komen, ik ben «r van overtuigd.
Zij keek hem star aan. Gelooft u dat
werkelijk na acht jaren?
Het heeft wel eens langer geduurd,
zei mr. Way de daad wreekt ziah. Ik
kan u daarvan een typisch voorbeeld
geven. Wilt u het dat ik het u vertel?
Hier viel Agson wat ongeduldig in: U
zult mevrouw nog zenuwachtiger maken;
laten we toch over wat opgewekter din
gen spreken!
Maar zij zei gretig: „Ja, vertelt u het
me, en ook wij waren nieuwsgierig.
Mr. Way stak een sigaret aan, zat
'even in gedachten kringetjes te blazen
en begon toen:
Jaren geleden werd er eens een moord
gepleegd. Er leefde in een kleine stad,
een stadje zooais hier, sen echtpaar, dat
heel gelukkig was. De man was een ge
acht zakenman, die goed geld verdiend».
Op «en dag zei hij tegen zijn vrouw, la
ten we haar voor gemakshalve Anna
noemen: Ik moet naar de naburige stad
om zaken te doen en kom pas morgen
avond laat thuis. Dan breng ik een
groote som geld mee, die ik van de bank
haal, om mijn zaken uit te breiden. Als
je liever niet alleen wilt blijven, haal
dan je vriendin Jeanne bij je. Zoo ge
zegd, zoo gedaan. Jeanne kwam en de
eerste dag van zijn afwezigheid verliep
vlot en opgewekt. Het was ds tweeds
avond. Jeanne «telde haar vriendin
voor maar liever niet te wachten op de
thuiskomst van haar echtgenoot. Hst
was een «tormachtige nacht ongeveer
als nu, de wind gierde om het huis en
Anna was zenuwachtig en had een zon
derling gevoel van naderend onheil. De
jes met de juweelen naar de kapel zou
brengei) en dat hij daarvoor een half uur
of drie kwartier dacht noodig te heb
ben. De deur van de kapel moest een
eindje open blijven en wanneer hij haar
sloot was dat het teeken, dat ik moeat
weggaan en de gewelven onder water
zetten.
Ik vroeg hem daarop hoe we ongezion
moesten wegkomen, als de tunnels over
stroomd waren, terwijl de oevers van
het eiland bewaakt werden. Hij ant
woordde dat Sir Guy Bertram in huis
was en dat hij, als hij klaar was met
zijn werk, deze op de hoogte zou gaan
brengen van hetgeen hij behoorde te wt*.
(en. Dus ons vertrek zou geen moeilijk
heden opleveren. Maar hij zou hem niet
vertellen van Sir Rodorlck's lijk en van
het grafgewelf; ik moeit dat geheim ook
bewaren.
Toen ging hij naar de kapel on ik
wachtte onder dien boom. Ik hoorei* hem
niet binnen, maar ik stond er tamelijk
ver van af en keek alloen naar do deur.
Na een heele poot merkte ik, dat de
deur gesloten werd. Ik dacht natuurlijk
dat Martin het deed, maar ik begrijp
nu dal een van u het moet geweest rijn.
Ik deed natuurlijk wat mij opgodragen
was; ik ging weg en draaide aan de
handgreep. Ze zat erg vaat en ik moest
met al mijn kracht rukken en trekken
eer ik er beweging in kreeg. Eindelijk
lukte het en toen zag ik het water in
het meer op een paar meier afstand van
den oever steeds sneller ronddraaien.
Het werd als in een trechter weggezo
gen en ik hoorde het onder mij door
stroomen; de grond, waar ik op stond,
schudde er van. Toen liep ik terug naar
de deur van de kapel en wachtte; U
snapte mij haast, toen u eruit kwam. Ik
geloof, dat ik mijn hoofd verloor, ik
rende door de boomen naar het meer en
zag de twee mannen de trap opkomen.
Toen kreeg Ik hun boot ln ds gaten en
probeerde erin weg te komen. En dat
mislukte! Dat is alles, wat ik weet, me
neer."
Calthorp had ijverig notities gemaakt
en hij stelde nog een paar vragen, maar
de man had klaarblijkelijk alles verteld
wat hij wist en het eigenlijke mysterie
was nog onopgehelderd.
„Wel," zei Calthorp. „Je hebt het
ons heel duidelijk verteld, maar je zult
je verhaal natuurlijk nog eens moeten
herhalen. Het bevel tot je inhechtenis
neming is al eenige maanden oud!" HU
riep de detectives, die buiten hadden ge
wacht en vervolgde: „Jullie moeten hem
naar Worthwaite brengen; de drie an
deren kunnen weggaan."
Bralthwaite zei niets en ging zonder
verzet met de mannen mee.
„Dat verklaart het verdwijnen van het
lijk van Sir Roderick," begon Calthorp,
toen «U weer met z'n vieren waren;
maar wat het verbergen van de juweelen
moet beteekenen, begrijp ik niet. Mis
schien zullen we het nooit te weten ko
men nu Martin dood is, maar de hoofd
zaak is, dat wij ze terughebben."
„De juweelen zijn onder vadems water
bedolven," merkte Bobby Conder op.
„Het zal niet moeilUk zUn, ze eruit
te krijgen. De juweelen enwat er
nog meer isl Goede hemel wat eéh
afschuwelUk oogenblik!"
De jonge advocaat toonde plotseling
een emotie, die zijn vrienden niet ran
hem' gewoon waren. Maar al spoedig
had hij zijn gewone koele zakelijkheid
weer terug. Voor hU echter kon verder
gaan zei Guy, die evenals George
doodsbleek was, met schorre, onvaste
stem:
„Je weet nog niet alles, Dick,"
„Wat is er nog mesr te weten?" vroeg
Calthorp verbaasd.
(Wordi vorrolgd.)