Neemt Gij het vooroordeel van UwHannen toch weg! Jongens kleeding 21.50 24.50 27.50 29.50 32.50 35.= 38.= 45.= 2.90 4.50 6.50 35.= - voor Vrouwen, 01] dia allan uit Jarenlange, algan er varing weet, dat CAA voor U beteekent: batar. moderner an voordeellger gaklaad ta kunnen gaan, naamt Oi] hat vooroordeal van Uw Mannen wag an overtuigt hen, dat C A A praelaa hetzelfde be teekent ook voor hen! 't Oaat om hun voordeel! 8.50 11.50 15.50 18.50 Van Rondom FEUILLETON KAPERS OP DE KUST. WILLEM DE ZWIJOER HERDENKING. Mengelwerk. DE „BLONDE GODIN" EERSTE BLAD RiEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT, Schoonhovanlchi Courant VRIJDAG SI MAART t AMBTEDDAM-nOTTEBDAM DCM HAAG UTRECHT HAARLEM LEIDEN GRONINGEN LEEUWARDEN r.NI I LA ARNHEM ZWOLLE ENSCHEDE DORDRECHT NIJMEGEN EINDHOVEN DEIN BOSCH TILBU^O nJ Eén proaf itaehU lil ladtrtn man ovtrtufgin, dat lan modarn Coituum nlat duur bahoalt ta zijn an dat man bij om In aardlga Tricot» an Kamgaran», In Bruin, Blauw, Staalgrijs of Zwart raad» gamakkalllk ilaagt voor ilachta Eén proaf ilechti sal ladaran mén overtuigen, dat hij voor een prachtig Coituum van da modarnita, zuivar wollan Tricots» Kamgarans an Cheviots, gahaal mat zijda gavoard, aldari allaan duurdar, maar nlat batar kan slagen I t Eén proaf ilacht» aal ladaran man ovartulgan, dal ook aon varwanda imaak zich gaan batar Coituum kan wanichan dan onza aan maatwark galljkwaar- dlga Coituum» van prima, zuivar wollan Fandai, Kamgarant an Frauo'a, voor Prima Raganjauan In Lak, Gummi, Twaad-Rubbar an Gabardlna, raad» vanaf TWEEDE BLAD NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT. Schmnhevamclia Courant VRtJBAt 1 APRIL IMS door JAN KIJKUIT. Vroeger en nu. Lichtzijde van de Crlele-Zulvelwet Teunle heeft hoop. Sjonge jonge, suohtte Jodocu», nou gaan ze in Schoonhoven toch den Zevender opruimen. Een karakteriatiek (tukje stadsbeeld wordt onherstelbaar verminkt, een oude waterloop van de Uk wordt dichtgegooid, waardoor de «thnografische bijzonderheden nooit meer vinden xijn enne Enne een etinkeloot wordt dicht gemaakt, een open riool, een vuilnisbelt, waarin allee gesmeten werd, fornuizen m bedden, die lagen te vergaan, potten «q pannen en ander vaatwerk, viel tante hem in de reden. Ben je soma niet goed wijs, om den Zevender te verheerlijken? Ik praatte maar na, wat ik in een blad gelexen heb, tantetje, verontschul digde Jod xich. Ik las esn artikel over ieboonhoven en daarin werd soo geje- twnieerd over de ontluistering van lokoonhoven, dat je hart er wel door liroerd moest worden. Er werd in ge dreven over de demping van de Droge Gracht, wat een voltooiing was van de vtrmetiging van het aanxicht van |ohoonho>en als vesting Dat is xoo, xei ik, daar had die Ithrljver etellig gelijk in. En dat je nu alleen nog maar vanaf den rivierkant eenigermate den indruk van een vestingstadje kreeg. En dan stond er over den Zevender In, dat door demping van dit water ook een stukje tóstorie xou verdwijnen. Nou Ja, het kan xijn, dat er wat historie weggaat, xei tante. Maar ik ben ien oud menech, en als ik nu Inxie, dat ■hst is voor dsn vooruitgang van een plaats, dan moet dat toch xeker Inge zien worden door menechen, die Jonger lijn dan ik. Wel lieve help nog aan toe, je sal daar xoo'n etinkeloot midden fioor de stad moeten houden omdat het een brokje hletorle Is. Ik stem toe, dat er ln den loop van den tijd heel wat vernield is Neem alleen maar de gevele van de huixen, die verm'nkt xijn. Vroeger aar dige top- en trapgevel», waardoor de ha vens geflatteerd werden. Maar de ne gentiende eeuw kwam met haar wan smaak en de topgevele werden ™rwj- ded en de trapgevels neergehaald De mooie ramen werden uitgebroken en vst- ™n«n door ramen met gTOOte ruiten en itag het maar door Wat een Ter" schil lazert de haven niet op met den toestand xooals in afbeeldingen, die de den xien uit vroegere eeuwen. Maar dat is voor het tegenwoordige geslacht dan toch geen reden om wantoestanden te bestendigen, alleen omdat het voorge slacht goede dingen bedierf. Het is toch ook prachtige werkverschaffing, wat verricht wordt in Schoonhoven en een bewijs, dat er nog wel ondernemings geest ia. In 1928 en verdere jaren, toen er ook eon crl»1» -M, «si i*. heeft Schoon hoven ook kan» zeilen om belanzrijke verbeteringen in het stadsbeeld aan te brengen. Ik weet tenminste wel, dat straatverbeteringen enx. werden onder- nomen en vele znnstlze yeronderlnzen werden toon met riikieteun opzeknaot. Hetzelfde zebeurt na Mi de op^oozinz der Eroze Gracbt en bi) de dempinz ran den Zerender. Rezeeron 1» rooruitriim. iezt men altlid, welnu, het I» een w». beleid ran een itadabwtnar, al» het (Nadruk verboden). 28 Tijdens ds woelingen verbond hij xijn lot met het mijne. Dat is de reden, waar om ik hem soo onvoorwaardelijk ver trouwde. Arme kerel! Hij was xoo toege wijd aan de xaak, dat hij werkelijk een goed huttler werd, alleen als een soort van dekmantel voor ons verblijf hier. Natuurlijk was xijn werkelijke naam met Wentworth. Hij werd met opxet neerge schoten; Jenks alleen, omdat hij dien nacht toevallig in de hall aanwexig waa." De heer Hobbs xei niets. De oude man sloeg hem tersluiks gade. „U vindt waarschijnlijk," vervolgde hij, „dat ik van den aanslag af ronduit met u had moeten spreken. Maar vergeet de omstandigheden niet. Ik was door don schok volkomen mijn besinning kwijt. Een uur lang dacht Ik, dat dit meisje, dat mij xeer aan het hart ligt, ontvoerd of gedood was. Ik was gebonden en hardhandig gekneveld. Gaarne xouden zij ook met mij afgerekend hebben, maar sij weten, dat wanneer ik „uit den weg ge ruimd word," xooals zij het noemen, geen cent va nde groote bedragen, die aan mij toevertrouwd xijn, in hun handen xal vallen. U, een politieambtenaar, die ge hard is tegen dergelijke gewelddaden, kan natuurlijk ternauwernood begrijpen ln welk een toestand van verbijstering Ik dien nacht verkeerde...." „Vader," onderbrak Shiela hom. „waarom xoudt u xich nu van streek ma ken door de heele ellendige geschiedenis nog eens op te balen?" „Dus u is werkelijk van plan om tot Dinsdag bij de familie Hethcott te blijven, Juffrouw Macdonald?" vroeg Hobbs „Als mijn vader het wensoht, ja, antwoordde «Ij eenvoudig. ook in donkere tijden grond bouwrijp maakt, om later weer gelegenheid te hebben tot woningbouw enx. Uit het kwade wordt bet goed aoms wel eens geborsn, zei Jod peinzend. Ik weet tenminste wel, dat ook de Crisie- Zuivelwet, hoe ellgndig ze wezen moge, toch een goede kdftt hee(t. Al is hst al leen maar, dat de melkcontrole daardoor een stap vooruitgebracht wordt. De boeren hebben lang niet alle maal zooveel op met melkcontrole. IN een, maar de consumenten hadden er natuurlijk altijd mee op. De goede boeren niet te na gesproken, waren er tooh heel wat melkveehouders, die het met de melkwinnmg niet zoo nauw na men, wat betreft de hygiëne. De voor- beeldon, welke de Melkoontroleetations in hun verslagen daarvan deden, waren hemeltergend. Alle vuil enx. werd verza meld in de melk en dat mengelmoesje ging allemaal soo naar ds consumenten. De landbouworganisaties hebben hst be lang van melkcontrole wel ingezien en propageerden altijd hygiëne bij het mel ken. En door de Criaie-Zuivelwet worden de melkveehouders nu gedwongen tot controle en het mooie is, dat hst vrij willig kan. Msn hseft gelegenheid gehad ziohxelf met lijn bedrijf te stellen onder de controle en de vergadering, welke nu pas in Gouda gehouden li om te geraken tot een centraal station voor mslkoontro- ls sn daaraan toe te voegen een onder soek van het vee op t. b. o. at ondersoek op vuil en bacteriën in de melk, is een bewijs van hst goede inzicht, dat xich nu baan gaat breken. Ms dunkt dat de boerenstand ge toond heeft goed inzicht te hebben, kwam tante ertuischen. Ze hebben toch immers hun landbouworganisaties, hun landhouwonderlinge's, hun brandwaar- borgmaatschappijen, hun boerenleenban ken. Dat is waar, xei ik, maar wat de landbouworganisatie» aangaat, dex» heb ben lang niet altijd voldoende steun on dervonden ln deze streek. Men dient in te zien, in de Lopikerwaard, zoowel als in de Alblaseer- en Krlmpenerwaard, dat het 't eerste belang le voor den boe renstand, dat hij zich vereenigt. Zoo'n centraal melkcontrolestation b.v. xal heel wat goede resultaten kunnen heb ben. Allee hangt natuurlijk ervan af hoe men het opzet. Maar niemand xal kunnen ontkennen, dat er bij de boeren, zoowel zoetboeren als kaasboeren, tevsel wantrouwen was tegen maatregelen, wel ke tot hun eigen bestwil werden voorge steld. En dat in deze tijden dergelijke d ngen ondernomen worden, is een hoe raatje waard, dat vind ik. Er ie nog wel ondernemingsgeest, zei tante. Ik las van een fabriek, die een nieuwen drank in den handel brengl, saamgesteld uit vruchtensap. Vooral ap pelen worden daarvoor gebruikt. Mil- lioenen kilo's appelen worden daarvoor opgekocht. Wat een voordeel ie dat nu niet voor de fruitteelt. Overal de gren zen dicht, potdicht voor ons goede fruit en nu komt er een nieuwe afzetmogelijk heid. En al» xs nu eindelijk eens wijzer worden en grenzen weer gaan open» tel len in andere landen, dan komen wel er misschien wel weer bovenop, zei Jod. Amerika'e nieuwe preeident wil maatre gelen laten onderzoeken om te komen tot verlaging van de tarievjon. Ale er één schaap over den dam is, volgen er mis schien meer. Mac Donald deed een nieuw geluid "hooren inzake de ontwapening. De werkloosheid neemt in verschillende plaatsen af. De schipperij schijnt iets be ter te worden, want het aantal opgeleg de schepen nam af, en xoo zijn er ver schillende teekenen, die weer opleving doen verwachten. Daar is altijd hoop, zei de ouwe Teu- nis. De wereld heeft altijd geleefd van de hoop, dat ie de goede fee, die alleen in staat is om ons in moeilijks oogen- blikken op de been te houden. GRONDVESTER DER GEWETENSVRIJHEID. MIJNHARDT's Zenuw-Tabletten75cl Laxeer-Tabletten 60cl Hoofdpijn-Tabletten 60ct- BI! Apoih. »n Drogisten Tegelijkertijd ug «u Royaon ui, dl» xich ernstig mosst inspannen om te doen, alsof bet hem mets aanging, want die blik had hem duidelijk gezegd, dat hij xich in het geheel geen zorgen hoef de te maken over hofmakende advocaten en jaloeraohe en kwaadstokendo zuster». Korten tijd daarna nam Hobbs af- sohsid. „Ik vraag mij af, waarom hij vandaag eigenlijk hier kwam," peinado de oudere man hardop. „Tegenwoordig kan er goen muechje van het dak vliegen, zonder dat het opgemerkt wordt en door een politie agent wordt genoteerd." „Ik geloof, dat ik u de verklaring ge ven kan," deelde Royson medo „Men heeft hem verteld dat ik hierheen wae en nu wilde hij met eigen oogen zien op welken voet ik hier ontvangen werd." „Maar waarom eigenlijk?" „Dat begrijp ik ook niet goed. Dio drie heeren van de Crimineele Recherche heb ben hun eigen opvattingen omtrent de zaak." „Drie heeren? Ik zag er maar twee" „De heeren Winter en Furneaux ze ker? Er was nog een derde inspecteur Sheldon, een zwijgzaam, scherpzinnig heerschap. Zijn oogen zijn verschillend van grootte; het rechter is het grootst." „Hoe grappigl" riep Shiela. De baron vroeg Royson toen naar zijn oorlogsjaren en schetste zelf een levendig beeld van de chaos, waarin zijn land vervallen was. Na een uurtje stelde Shiela voor een wandeling door het park te maken voor de duisternis inviel. D» oudere man maakte hier echter be zwaar tegen. „Neen, kind," zei hij. „Je zult na het eten weer spoedig weggaan, zoodat kapi tein Royson en ik nu eens ernstig samen moeten praten. Hier zijn mijn sleutel». Breng mij de gesloten brievenmap uit de lade van mijn bureau de bruine map Er zijn zekere aanteekeningsn in, die ik met hem zou willen bespreken." door WTLFORT BROWN Hst is nog niet soo hssl lang gtlsdsn, dat ar in ds wsrsidpsra esn bericht cir culeerde, dat «r in het Australisch» oer woud een blanks vrouw aangetroffen was, die reeds sedert 16 ja*r onder de Boföhjesmaanen vertoefde. Onmiddellijk werd een expeditie uitgerust, die op zoek ging naar de blanke vrouw en haar ook inderdaad vond. Het merkwaardigste was wel, dat de vrouw weigerde de Boschjes- rnannenetam te verlaten. Zij wae gehuwd cn had twee kinderen. In de beeohaaide wereld weneohte sij niet meer terug te kteren. De Auetralisoh# Robineonade begon met een politieberioht aan den politie chef van Sidney, volgens welk bericht zich een blanke vrouw in de handen van een negerstam in hst binnenland van Australië moest bevinden. Bij de vele in vloeden. die de negerstammen geregeld tot excessen voeren, soo&ls de Invloed van „toovenaars", van weersvereohijnse- len, ens., bestond er aanleiding om voor het leven van deze vrouw te vreezen, zoo dat den politiechef verzooht werd, maat regelen te nemen Nadat de politie zich van de waarheid van dit bericht had overtuigd, werd een expeditiekorps uit gerust, dat het oerwoud Introk, om de vermiste te gaan eoeken. Wekenlang marcheerden de twintig man door het onherbergsame en gevaar lijks gebied van het Australisch# oer woud Met moeite baande men zioh een weg, soms door meterhooge struiken en wortels Deze moeilijkheden spoorden echter de mannen tot haast aan, want «ij wisten, dat een vrouw onmogelijk aan de moeilijkheden weerstand kan bieden, die een oponthoud in dit gebied met sioh meebrengt. Na een marsoh van zes dage* ontdek te men de eerste inboorlingen. Het waren Australische negers, die op een zeer laag beschavingspeil stonden. De commandant 'der politietroepen liet het opperhoofd voor zich brengen en beduidde hem, dat hij een blanke vrouw zocht, die waar schijnlijk gevangen werd gehouden Maar de zwarte schudde aagetig en energiek het hoofd. En Juist deze energie gaf den commandant te denken! Hij kende de psyohe van dei» negers, aan wien men een wet niet kan stellen, omdat zij niet aanvoelen, wat een wet eigenlijk is Het heette dus afwachten en daarom werd 'n bivak opgeslagen, van waar uit dagelijks politiepatrouilles het binnenland Introk ken. Zij keerden steeds terug, zonder re sultaten te hebben geboekt.. Bovendien werden de andere inboorlingen voortdu rend gadegeelagen en nagegaanl Zij hadden ook een kamp opgeslagen en het „Staat u heelemaal alleen in de we reld?" vroeg hij plotseling, toen Shiela weg was „In zekeren zin, jaerkende Royson, ln ds meening, dat de ander op zijn fa milie doelde. „Mijn vader, die architect wae, kreeg een officiersaanstelling bij het bataljon ln Frankrijk en etisrf aan ty- pbeuse koorts. Mijn mosder overleed ge durende een Zeppelinaanval op Londen. Ik heb een oom in de Midlands. „Dat bedoel ik niet," onderbrak de an der hem. „Heeft u niemand, die van u afhankelijk is een vrouw of een sus- ter?" „Neen, dat niet. Ik kan nu wel meteen zeggen, dat de gedachte van een huwelijk nooit eerder in mijn hoofid is opgeko men dan juist deze week." Deze handige opmerking gaf den baron stof tot nadenken. Niettemin ging hij ur niet op in. Toen hij sprak, kwamen de woorden snel van zijn lippen. „Ik kan u een positie van groot ver trouwen aanbieden, niet zonder een ele ment ran gevaar," hernam hij. „Het is een goed gehonoreerde positie het sa laris van een Ambassadeur. Het zou kun nen leiden tot.... alles. Zijn er voor u geen beletselen om het aan te nemen? Onmiddellijk kwam Sheldon's eigen aardige waarschuwing hem voor dsn geest Ook ontging hem niet de beteeke- nis van die korte pauze voor „alles Hij geloofde dat Shiela'» stiefvader hem had willen zeggen hoe zelf» Shiela ge wonnen kon worden. Ik ben maar een eenvoudig militair, antwoordde hij. ,.«n niet thuis in de soort van taal. die, zooale een oude di plomaat eens zeide. ons gegeven is om onze gedachten te verbergen. Daarom wil ik u ronduit zeggen dat, ofschoon er geen persoonlijke band of belang is. die mij or van zou weerhouden om terstond naar Centraal-Afrika of Centraal-Azië, wat mij betreft, te vertrekken, lk deze plaats niet wenwh te witten, voordat de wolk, Nederland herdenkt eerbiedig Den Oranjevorst die 't eerst Na een tijdperk van verdrukking Over Holland heeft geheersohi Die de vrijheid van gedacht' 't Eerst hier in vervulling braoht, Trots de heftigste bestrijding Van de Spaansoh» Oppermaoht. Dankbaar eert nu heel de natie Desen fleren vrijheidsheld Die een soo verheven denkbeeld Zioh ten doelwit had geateld. Die sijn volk wist aan te i In den ongelijksD strijd. En die ieders eerbied afdwingt Door sijn onbaatzuchtigheid. Thans, nu Joodsche vluchtelingen Toevluoht zoeken in ons land Waar de vrijheid van geweten Door Oranje kwam tot stand, Thans blijkt weer dat de gastvrijheid Die hij hier gegrondvest heeft Na vier eeuwen kraohtig Bij de Nederlanders leeft. zag er alleszins naar uit, alsof zij van plan waren, langoren tijd achtereen ln de huurt van het politiestation te blijven wonen Op zekeren dag meldde een poet bewe ging in het kamp der Inboorlingen. Er moest iets bijzonders zijn gebeurd, want men nam duidelijk groote opwinding waar en de zwarten liepen in alle rich tingen door elkaar. De oom man dan t oor deelde thans het oogenlblik gekomen, om ln te grijpen. Hij nam een tolk mede en ging naar het kamp van de negers, waar hij het op perhoofd weer tój sioh liet brengen „Vraag, wat er te doen 1st" beval hij den tolk, „*n seg hem ook, dat ik het goed met hem meen en dat hij geen angst voor ons behoeft te heèbenl" De tolk deed, wat hem gezegd werd. Daarop werd er onder de negers langdu rig beraadslaagd. Waarschijnlijk bespra ken zij, of men de verzekering van den blanken man zou kunnen vertrouwen, en of men hem in de geheimen, die men had, zou kunnen inwijden. Tenslotte scheen men het er over eens te zijn ge worden, hem te vertrouwen. „Zij hebben een twist met een naburigen stam," zei de tolk, „het betreft een vee-levering, waarbij zij meenen te kort gekomen te xijnl" De politiecommandant wae een diplo maat. Hij gaf te verstaan., dat hij de ne gers bij de handhaving van hun zooge- naamd „reóht" sou helpen, wanneer zij hem zouden zeggen, of zij in het oerwoud een blanke vrouw gezien hadden en waar Wederom werd er beraadslaagd. Daarna deelde de tolk mede, dat de blanke vrouw zich bij den stam bevond, waarmede zij twist hadden. Maar tegelij kertijd waarschuwde het opperhoofd den commandant, dat de Boschjesmannen hun gevangene niet vrijwillig zouden la ten gaan. Zij waren gevaarlijk in dit op zicht en zouden liever hun leven geven, dan de vrouw te laten gaan. Zij be schouwden de vrouw als 'het Heiligste, wat zij bezaten en zouden er bloedig om strijden. De commandant wist, dat met de ne gers niet te spotten viel, als sij fanatiek werden I Don ie het inzetten van hun le ven niets voor hen, het ie dan een eer voor hen, hun bloed te laten wegvloeien voor een goede zaak. Toen de oom,man - dant daarop sijn kamp weer betrad, Het hij sijn mannen bijeenkomen en stelde hen op de hoogte van den toestand. Hij meende, dat het een vinnigen en verbit terden strijd sou worden en hoewel men met machinegeweron was uitgerust, was de overmaoht niet gering! Men moest daarom op alles voorbereid zijn. Reeds 's morgens sou de aanval plaat» vindon. De neger» zouden zooveel mogelijk over rompeld werden, waarna men de blanke vrouw snel zon wegvoeren, voordat de Boeohleemannen kans sagen, weer aan te sluiten en tegenweer te tóeden. Dienself den nacht werden nog patrouilles uitge zonden om den weg te verkennen. In den nacht wordt door een politie post een neger aangehouden. Is het een spion? Zijn gezicht is gesluierd, zijn li chaam ie met vuile, gescheurde vodden bedekt, die op het hoofd als een tul band vastgeknoopt zijn. De schildwacht stoot hem met de kolf van zijn karabijn in de tent van den commandant. Die kijkt de tónnentuimelende kerel san. Er is aan dien neger, dat hem vreemd aandoet. Zijn gelaat ie gespannen op den „spion" gericht. De bewegingen van den neger zijn anders, dan die van de andere Boschjesmannen. Er ie iets onwerkelijke in. De commandant neemt zijn pietooi uit de gordel. Hij steekt de hand met het geladen pistool in de broekzak en gaat dan naar den neger toe. „Wie ben je?" De gestalte antwoordt niet dadelijk. „Moet ik Je loeren spreken?" zegt ds commandant en geeft de* neger een eohop. Tegelijkertijd laat hij hem het pietooi zien. Den zacht gegiechel ie het resultaat. De oomman don t wordt woedend. Hij wil «idh door dezen ruilen kerel niet voor den trek laten houden. die boven uw hule, uw gezin, hangt, weg getrokken is." „Maar gesteld, dat ik u aantoonde, dat die wolk niet door de politie of door de tectives verdreven kan worden en dat zulk» hoofdzakelijk afhangt van de z ding, welke ik u zou toevertrouwen wat zoudt u er dan van zeggen?" „Verlangt u terstond een beslissing?" „Spoedig zeer spoedig." „U weet, dat ik genoodzaakt ben om hier tot na het onderzoek te blijven?" „Och koml Wat zou dat onderzoek? Een telegram van mij aan uw Ministerie van Buitenlandsche Zaken zou u van iedere gerechtelijke oproeping ontslaan dat is te zeggen, de autoriteiten zou den ontdekken, dat men uw getuigenis niet noodig had." „Uitstekend, Baron. U verwacht toch niet, dat ik mij blindelings in moeilijk heden steek? Wat is uw voorstel?" „In het kort dit: ik wensch, dat u zich bij eenige vrienden van mij in Zwitser land voegt om vandaar naar alle waar schijnlijkheid naar Spanje te gaan. Wan neer u eens daar ia. houdt uw verant woordelijkheid op en begint uw gevaar. Dei^ omvang van dit laatste kan ik niet schatten. Indien mijn inlichtingen eohter juist zijn, zal het onbeduidend zijn." „Mijn werk houdt wellicht Terband met een dynastieke omwenteling? Maar een Engelschman is toch niet het beste toe gerust voor zulk een onderneming? Ik kan geen tien woorden van de taal." „Kapitein Royson, juist uw onbekend heid met mijn land en zijn bevolking la uw beste aanbeveling. Ik ken niet één Spanjaard, dien ik kan vertrouwen. Mijn eigen zoon weerstreeft mij. Als hij twin tig jaar ouder is zal hij natuurlijk net zoo denken als ik nu. Maar al dat ge theoretiseer en gesnoef kan lntussohen oneindig veel kwaad doen." Shiela verscheen met een lederen map ln haar huid. „Weet juffrouw Macdonald met welk doel u mij vandaag hier genoodigd heeft?" vroeg hij haastig. „Ja. ZIJ heeft mijn volle vertrouwen. O, als ik maar mapnen om mij hem had met den moed en de standvastigheid van dat meisje! Maar niemand anders tsr wereld mag weten wat ik u zooevm ge zegd heb en verder nog zal zeggen." Niet voor de eerste maal, maar thani nog duidelijker dan ooit, merkte Royeon op hoe bevallig Shiela zich bewoog. Zij had een natuurlijke gratie. „Dit is de map, die u bedoelt, geloof ik," zei zij. „Zal ik hem maar voor u open maken? Ik weet, hoe het gaat.... Hè, wat gaat het moeilijk. Gewoonlijk vliegt het dadelijk open." De baron boog zich in zijn stoel voor over. Hij nam er een pakje papieren uit en keek ze na. Twee keer onderzocht hij ze nauwkeurig. „Iemand anders schijnt het meohaniek ook te kennen," klonk het droeTlg. „Juist het stuk, dat ik noodig heb het be langrijkste van alle, natuurlijk is weg!" „Toch niet die lijst van naman?" riep het meisje ontsteld. „Ja" „Maar dat is verschrlkkelijkr Gedurende eenige seconden was er een pijnlijke stilte. Ofsohoon Royson em vreemde was, moest hij de waarheid wel vermoeden. Wellicht werden thans d» namen van de mannen in Spanje, die als agenten en medewerkers van den ba ron zouden optreden bij de uitvoering van het plan, dat zij beoogden, bekend ge maakt. Shiela begon te snikken en het hooren van haar verdriet wekte de 'baron uit sijn verdooving. (Wértt Ttrnjgd.)

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1933 | | pagina 3