Neemt Gij het vooroordeel
van UwHannen toch weg!
Jongens kleeding
21.50 24.50 27.50 29.50
32.50 35.= 38.= 45.=
2.90 4.50 6.50 35.=
-
voor
Vrouwen, 01] dia allan uit Jarenlange, algan er
varing weet, dat CAA voor U beteekent: batar.
moderner an voordeellger gaklaad ta kunnen gaan,
naamt Oi] hat vooroordeal van Uw Mannen wag an
overtuigt hen, dat C A A praelaa hetzelfde be
teekent ook voor hen! 't Oaat om hun voordeel!
8.50
11.50 15.50 18.50
Van Rondom
FEUILLETON
KAPERS OP DE KUST.
WILLEM DE ZWIJOER HERDENKING.
Mengelwerk.
DE „BLONDE GODIN"
EERSTE BLAD
RiEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT, Schoonhovanlchi Courant
VRIJDAG SI MAART t
AMBTEDDAM-nOTTEBDAM DCM HAAG UTRECHT HAARLEM LEIDEN GRONINGEN LEEUWARDEN
r.NI I LA ARNHEM ZWOLLE ENSCHEDE DORDRECHT NIJMEGEN EINDHOVEN DEIN BOSCH TILBU^O
nJ
Eén proaf itaehU lil ladtrtn man ovtrtufgin, dat lan modarn Coituum nlat
duur bahoalt ta zijn an dat man bij om In aardlga Tricot» an Kamgaran»,
In Bruin, Blauw, Staalgrijs of Zwart raad» gamakkalllk ilaagt voor ilachta
Eén proaf ilechti sal ladaran mén overtuigen, dat hij voor een prachtig
Coituum van da modarnita, zuivar wollan Tricots» Kamgarans an Cheviots,
gahaal mat zijda gavoard, aldari allaan duurdar, maar nlat batar kan slagen I
t Eén proaf ilacht» aal ladaran man ovartulgan, dal ook aon varwanda imaak
zich gaan batar Coituum kan wanichan dan onza aan maatwark galljkwaar-
dlga Coituum» van prima, zuivar wollan Fandai, Kamgarant an Frauo'a, voor
Prima Raganjauan In Lak, Gummi, Twaad-Rubbar an Gabardlna, raad» vanaf
TWEEDE BLAD
NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT. Schmnhevamclia Courant
VRtJBAt 1 APRIL IMS
door JAN KIJKUIT.
Vroeger en nu. Lichtzijde
van de Crlele-Zulvelwet
Teunle heeft hoop.
Sjonge jonge, suohtte Jodocu»,
nou gaan ze in Schoonhoven toch den
Zevender opruimen. Een karakteriatiek
(tukje stadsbeeld wordt onherstelbaar
verminkt, een oude waterloop van de
Uk wordt dichtgegooid, waardoor de
«thnografische bijzonderheden nooit meer
vinden xijn enne
Enne een etinkeloot wordt dicht
gemaakt, een open riool, een vuilnisbelt,
waarin allee gesmeten werd, fornuizen
m bedden, die lagen te vergaan, potten
«q pannen en ander vaatwerk, viel tante
hem in de reden. Ben je soma niet goed
wijs, om den Zevender te verheerlijken?
Ik praatte maar na, wat ik in een
blad gelexen heb, tantetje, verontschul
digde Jod xich. Ik las esn artikel over
ieboonhoven en daarin werd soo geje-
twnieerd over de ontluistering van
lokoonhoven, dat je hart er wel door
liroerd moest worden. Er werd in ge
dreven over de demping van de Droge
Gracht, wat een voltooiing was van de
vtrmetiging van het aanxicht van
|ohoonho>en als vesting
Dat is xoo, xei ik, daar had die
Ithrljver etellig gelijk in.
En dat je nu alleen nog maar vanaf
den rivierkant eenigermate den indruk
van een vestingstadje kreeg. En dan
stond er over den Zevender In, dat door
demping van dit water ook een stukje
tóstorie xou verdwijnen.
Nou Ja, het kan xijn, dat er wat
historie weggaat, xei tante. Maar ik ben
ien oud menech, en als ik nu Inxie, dat
■hst is voor dsn vooruitgang van een
plaats, dan moet dat toch xeker Inge
zien worden door menechen, die Jonger
lijn dan ik. Wel lieve help nog aan toe,
je sal daar xoo'n etinkeloot midden fioor
de stad moeten houden omdat het een
brokje hletorle Is. Ik stem toe, dat er ln
den loop van den tijd heel wat vernield
is Neem alleen maar de gevele van de
huixen, die verm'nkt xijn. Vroeger aar
dige top- en trapgevel», waardoor de ha
vens geflatteerd werden. Maar de ne
gentiende eeuw kwam met haar wan
smaak en de topgevele werden ™rwj-
ded en de trapgevels neergehaald De
mooie ramen werden uitgebroken en vst-
™n«n door ramen met gTOOte ruiten en
itag het maar door Wat een Ter"
schil lazert de haven niet op met den
toestand xooals in afbeeldingen, die de
den xien uit vroegere eeuwen. Maar dat
is voor het tegenwoordige geslacht dan
toch geen reden om wantoestanden te
bestendigen, alleen omdat het voorge
slacht goede dingen bedierf. Het is toch
ook prachtige werkverschaffing, wat
verricht wordt in Schoonhoven en een
bewijs, dat er nog wel ondernemings
geest ia.
In 1928 en verdere jaren, toen er
ook eon crl»1» -M, «si i*. heeft Schoon
hoven ook kan» zeilen om belanzrijke
verbeteringen in het stadsbeeld aan te
brengen. Ik weet tenminste wel, dat
straatverbeteringen enx. werden onder-
nomen en vele znnstlze yeronderlnzen
werden toon met riikieteun opzeknaot.
Hetzelfde zebeurt na Mi de op^oozinz
der Eroze Gracbt en bi) de dempinz ran
den Zerender. Rezeeron 1» rooruitriim.
iezt men altlid, welnu, het I» een w».
beleid ran een itadabwtnar, al» het
(Nadruk verboden).
28
Tijdens ds woelingen verbond hij xijn
lot met het mijne. Dat is de reden, waar
om ik hem soo onvoorwaardelijk ver
trouwde. Arme kerel! Hij was xoo toege
wijd aan de xaak, dat hij werkelijk een
goed huttler werd, alleen als een soort
van dekmantel voor ons verblijf hier.
Natuurlijk was xijn werkelijke naam met
Wentworth. Hij werd met opxet neerge
schoten; Jenks alleen, omdat hij dien
nacht toevallig in de hall aanwexig waa."
De heer Hobbs xei niets. De oude man
sloeg hem tersluiks gade.
„U vindt waarschijnlijk," vervolgde hij,
„dat ik van den aanslag af ronduit met
u had moeten spreken. Maar vergeet de
omstandigheden niet. Ik was door don
schok volkomen mijn besinning kwijt.
Een uur lang dacht Ik, dat dit meisje,
dat mij xeer aan het hart ligt, ontvoerd
of gedood was. Ik was gebonden en
hardhandig gekneveld. Gaarne xouden zij
ook met mij afgerekend hebben, maar sij
weten, dat wanneer ik „uit den weg ge
ruimd word," xooals zij het noemen, geen
cent va nde groote bedragen, die aan
mij toevertrouwd xijn, in hun handen xal
vallen. U, een politieambtenaar, die ge
hard is tegen dergelijke gewelddaden,
kan natuurlijk ternauwernood begrijpen
ln welk een toestand van verbijstering
Ik dien nacht verkeerde...."
„Vader," onderbrak Shiela hom.
„waarom xoudt u xich nu van streek ma
ken door de heele ellendige geschiedenis
nog eens op te balen?"
„Dus u is werkelijk van plan om tot
Dinsdag bij de familie Hethcott te blijven,
Juffrouw Macdonald?" vroeg Hobbs
„Als mijn vader het wensoht, ja,
antwoordde «Ij eenvoudig.
ook in donkere tijden grond bouwrijp
maakt, om later weer gelegenheid te
hebben tot woningbouw enx.
Uit het kwade wordt bet goed aoms
wel eens geborsn, zei Jod peinzend. Ik
weet tenminste wel, dat ook de Crisie-
Zuivelwet, hoe ellgndig ze wezen moge,
toch een goede kdftt hee(t. Al is hst al
leen maar, dat de melkcontrole daardoor
een stap vooruitgebracht wordt.
De boeren hebben lang niet alle
maal zooveel op met melkcontrole.
IN een, maar de consumenten hadden
er natuurlijk altijd mee op. De goede
boeren niet te na gesproken, waren er
tooh heel wat melkveehouders, die het
met de melkwinnmg niet zoo nauw na
men, wat betreft de hygiëne. De voor-
beeldon, welke de Melkoontroleetations
in hun verslagen daarvan deden, waren
hemeltergend. Alle vuil enx. werd verza
meld in de melk en dat mengelmoesje
ging allemaal soo naar ds consumenten.
De landbouworganisaties hebben hst be
lang van melkcontrole wel ingezien en
propageerden altijd hygiëne bij het mel
ken. En door de Criaie-Zuivelwet worden
de melkveehouders nu gedwongen tot
controle en het mooie is, dat hst vrij
willig kan. Msn hseft gelegenheid gehad
ziohxelf met lijn bedrijf te stellen onder
de controle en de vergadering, welke nu
pas in Gouda gehouden li om te geraken
tot een centraal station voor mslkoontro-
ls sn daaraan toe te voegen een onder
soek van het vee op t. b. o. at ondersoek
op vuil en bacteriën in de melk, is een
bewijs van hst goede inzicht, dat xich nu
baan gaat breken.
Ms dunkt dat de boerenstand ge
toond heeft goed inzicht te hebben,
kwam tante ertuischen. Ze hebben toch
immers hun landbouworganisaties, hun
landhouwonderlinge's, hun brandwaar-
borgmaatschappijen, hun boerenleenban
ken.
Dat is waar, xei ik, maar wat de
landbouworganisatie» aangaat, dex» heb
ben lang niet altijd voldoende steun on
dervonden ln deze streek. Men dient in
te zien, in de Lopikerwaard, zoowel als
in de Alblaseer- en Krlmpenerwaard,
dat het 't eerste belang le voor den boe
renstand, dat hij zich vereenigt. Zoo'n
centraal melkcontrolestation b.v. xal
heel wat goede resultaten kunnen heb
ben. Allee hangt natuurlijk ervan af
hoe men het opzet. Maar niemand xal
kunnen ontkennen, dat er bij de boeren,
zoowel zoetboeren als kaasboeren, tevsel
wantrouwen was tegen maatregelen, wel
ke tot hun eigen bestwil werden voorge
steld. En dat in deze tijden dergelijke
d ngen ondernomen worden, is een hoe
raatje waard, dat vind ik.
Er ie nog wel ondernemingsgeest,
zei tante. Ik las van een fabriek, die een
nieuwen drank in den handel brengl,
saamgesteld uit vruchtensap. Vooral ap
pelen worden daarvoor gebruikt. Mil-
lioenen kilo's appelen worden daarvoor
opgekocht. Wat een voordeel ie dat nu
niet voor de fruitteelt. Overal de gren
zen dicht, potdicht voor ons goede fruit
en nu komt er een nieuwe afzetmogelijk
heid.
En al» xs nu eindelijk eens wijzer
worden en grenzen weer gaan open» tel
len in andere landen, dan komen wel er
misschien wel weer bovenop, zei Jod.
Amerika'e nieuwe preeident wil maatre
gelen laten onderzoeken om te komen tot
verlaging van de tarievjon. Ale er één
schaap over den dam is, volgen er mis
schien meer. Mac Donald deed een nieuw
geluid "hooren inzake de ontwapening.
De werkloosheid neemt in verschillende
plaatsen af. De schipperij schijnt iets be
ter te worden, want het aantal opgeleg
de schepen nam af, en xoo zijn er ver
schillende teekenen, die weer opleving
doen verwachten.
Daar is altijd hoop, zei de ouwe Teu-
nis. De wereld heeft altijd geleefd van
de hoop, dat ie de goede fee, die alleen
in staat is om ons in moeilijks oogen-
blikken op de been te houden.
GRONDVESTER DER GEWETENSVRIJHEID.
MIJNHARDT's
Zenuw-Tabletten75cl
Laxeer-Tabletten 60cl
Hoofdpijn-Tabletten 60ct-
BI! Apoih. »n Drogisten
Tegelijkertijd ug «u Royaon ui, dl»
xich ernstig mosst inspannen om te
doen, alsof bet hem mets aanging, want
die blik had hem duidelijk gezegd, dat
hij xich in het geheel geen zorgen hoef
de te maken over hofmakende advocaten
en jaloeraohe en kwaadstokendo zuster».
Korten tijd daarna nam Hobbs af-
sohsid.
„Ik vraag mij af, waarom hij vandaag
eigenlijk hier kwam," peinado de oudere
man hardop. „Tegenwoordig kan er goen
muechje van het dak vliegen, zonder dat
het opgemerkt wordt en door een politie
agent wordt genoteerd."
„Ik geloof, dat ik u de verklaring ge
ven kan," deelde Royson medo „Men
heeft hem verteld dat ik hierheen wae
en nu wilde hij met eigen oogen zien op
welken voet ik hier ontvangen werd."
„Maar waarom eigenlijk?"
„Dat begrijp ik ook niet goed. Dio drie
heeren van de Crimineele Recherche heb
ben hun eigen opvattingen omtrent de
zaak."
„Drie heeren? Ik zag er maar twee"
„De heeren Winter en Furneaux ze
ker? Er was nog een derde inspecteur
Sheldon, een zwijgzaam, scherpzinnig
heerschap. Zijn oogen zijn verschillend
van grootte; het rechter is het grootst."
„Hoe grappigl" riep Shiela.
De baron vroeg Royson toen naar zijn
oorlogsjaren en schetste zelf een levendig
beeld van de chaos, waarin zijn land
vervallen was. Na een uurtje stelde
Shiela voor een wandeling door het park
te maken voor de duisternis inviel.
D» oudere man maakte hier echter be
zwaar tegen.
„Neen, kind," zei hij. „Je zult na het
eten weer spoedig weggaan, zoodat kapi
tein Royson en ik nu eens ernstig samen
moeten praten. Hier zijn mijn sleutel».
Breng mij de gesloten brievenmap uit de
lade van mijn bureau de bruine map
Er zijn zekere aanteekeningsn in, die ik
met hem zou willen bespreken."
door
WTLFORT BROWN
Hst is nog niet soo hssl lang gtlsdsn,
dat ar in ds wsrsidpsra esn bericht cir
culeerde, dat «r in het Australisch» oer
woud een blanks vrouw aangetroffen
was, die reeds sedert 16 ja*r onder de
Boföhjesmaanen vertoefde. Onmiddellijk
werd een expeditie uitgerust, die op zoek
ging naar de blanke vrouw en haar ook
inderdaad vond. Het merkwaardigste was
wel, dat de vrouw weigerde de Boschjes-
rnannenetam te verlaten. Zij wae gehuwd
cn had twee kinderen. In de beeohaaide
wereld weneohte sij niet meer terug te
kteren.
De Auetralisoh# Robineonade begon
met een politieberioht aan den politie
chef van Sidney, volgens welk bericht
zich een blanke vrouw in de handen van
een negerstam in hst binnenland van
Australië moest bevinden. Bij de vele in
vloeden. die de negerstammen geregeld
tot excessen voeren, soo&ls de Invloed
van „toovenaars", van weersvereohijnse-
len, ens., bestond er aanleiding om voor
het leven van deze vrouw te vreezen, zoo
dat den politiechef verzooht werd, maat
regelen te nemen Nadat de politie zich
van de waarheid van dit bericht had
overtuigd, werd een expeditiekorps uit
gerust, dat het oerwoud Introk, om de
vermiste te gaan eoeken.
Wekenlang marcheerden de twintig
man door het onherbergsame en gevaar
lijks gebied van het Australisch# oer
woud Met moeite baande men zioh een
weg, soms door meterhooge struiken en
wortels Deze moeilijkheden spoorden
echter de mannen tot haast aan, want «ij
wisten, dat een vrouw onmogelijk aan de
moeilijkheden weerstand kan bieden, die
een oponthoud in dit gebied met sioh
meebrengt.
Na een marsoh van zes dage* ontdek
te men de eerste inboorlingen. Het waren
Australische negers, die op een zeer laag
beschavingspeil stonden. De commandant
'der politietroepen liet het opperhoofd
voor zich brengen en beduidde hem, dat
hij een blanke vrouw zocht, die waar
schijnlijk gevangen werd gehouden Maar
de zwarte schudde aagetig en energiek
het hoofd. En Juist deze energie gaf den
commandant te denken! Hij kende de
psyohe van dei» negers, aan wien men
een wet niet kan stellen, omdat zij niet
aanvoelen, wat een wet eigenlijk is Het
heette dus afwachten en daarom werd 'n
bivak opgeslagen, van waar uit dagelijks
politiepatrouilles het binnenland Introk
ken. Zij keerden steeds terug, zonder re
sultaten te hebben geboekt.. Bovendien
werden de andere inboorlingen voortdu
rend gadegeelagen en nagegaanl Zij
hadden ook een kamp opgeslagen en het
„Staat u heelemaal alleen in de we
reld?" vroeg hij plotseling, toen Shiela
weg was
„In zekeren zin, jaerkende Royson,
ln ds meening, dat de ander op zijn fa
milie doelde. „Mijn vader, die architect
wae, kreeg een officiersaanstelling bij het
bataljon ln Frankrijk en etisrf aan ty-
pbeuse koorts. Mijn mosder overleed ge
durende een Zeppelinaanval op Londen.
Ik heb een oom in de Midlands.
„Dat bedoel ik niet," onderbrak de an
der hem. „Heeft u niemand, die van u
afhankelijk is een vrouw of een sus-
ter?"
„Neen, dat niet. Ik kan nu wel meteen
zeggen, dat de gedachte van een huwelijk
nooit eerder in mijn hoofid is opgeko
men dan juist deze week."
Deze handige opmerking gaf den baron
stof tot nadenken. Niettemin ging hij ur
niet op in. Toen hij sprak, kwamen de
woorden snel van zijn lippen.
„Ik kan u een positie van groot ver
trouwen aanbieden, niet zonder een ele
ment ran gevaar," hernam hij. „Het is
een goed gehonoreerde positie het sa
laris van een Ambassadeur. Het zou kun
nen leiden tot.... alles. Zijn er voor u
geen beletselen om het aan te nemen?
Onmiddellijk kwam Sheldon's eigen
aardige waarschuwing hem voor dsn
geest Ook ontging hem niet de beteeke-
nis van die korte pauze voor „alles
Hij geloofde dat Shiela'» stiefvader hem
had willen zeggen hoe zelf» Shiela ge
wonnen kon worden.
Ik ben maar een eenvoudig militair,
antwoordde hij. ,.«n niet thuis in de
soort van taal. die, zooale een oude di
plomaat eens zeide. ons gegeven is om
onze gedachten te verbergen. Daarom wil
ik u ronduit zeggen dat, ofschoon er geen
persoonlijke band of belang is. die mij or
van zou weerhouden om terstond naar
Centraal-Afrika of Centraal-Azië, wat
mij betreft, te vertrekken, lk deze plaats
niet wenwh te witten, voordat de wolk,
Nederland herdenkt eerbiedig
Den Oranjevorst die 't eerst
Na een tijdperk van verdrukking
Over Holland heeft geheersohi
Die de vrijheid van gedacht'
't Eerst hier in vervulling braoht,
Trots de heftigste bestrijding
Van de Spaansoh» Oppermaoht.
Dankbaar eert nu heel de natie
Desen fleren vrijheidsheld
Die een soo verheven denkbeeld
Zioh ten doelwit had geateld.
Die sijn volk wist aan te i
In den ongelijksD strijd.
En die ieders eerbied afdwingt
Door sijn onbaatzuchtigheid.
Thans, nu Joodsche vluchtelingen
Toevluoht zoeken in ons land
Waar de vrijheid van geweten
Door Oranje kwam tot stand,
Thans blijkt weer dat de gastvrijheid
Die hij hier gegrondvest heeft
Na vier eeuwen kraohtig
Bij de Nederlanders leeft.
zag er alleszins naar uit, alsof zij van
plan waren, langoren tijd achtereen ln
de huurt van het politiestation te blijven
wonen
Op zekeren dag meldde een poet bewe
ging in het kamp der Inboorlingen. Er
moest iets bijzonders zijn gebeurd, want
men nam duidelijk groote opwinding
waar en de zwarten liepen in alle rich
tingen door elkaar. De oom man dan t oor
deelde thans het oogenlblik gekomen, om
ln te grijpen.
Hij nam een tolk mede en ging naar
het kamp van de negers, waar hij het op
perhoofd weer tój sioh liet brengen
„Vraag, wat er te doen 1st" beval hij den
tolk, „*n seg hem ook, dat ik het goed
met hem meen en dat hij geen angst
voor ons behoeft te heèbenl"
De tolk deed, wat hem gezegd werd.
Daarop werd er onder de negers langdu
rig beraadslaagd. Waarschijnlijk bespra
ken zij, of men de verzekering van den
blanken man zou kunnen vertrouwen, en
of men hem in de geheimen, die men
had, zou kunnen inwijden. Tenslotte
scheen men het er over eens te zijn ge
worden, hem te vertrouwen. „Zij hebben
een twist met een naburigen stam," zei
de tolk, „het betreft een vee-levering,
waarbij zij meenen te kort gekomen te
xijnl"
De politiecommandant wae een diplo
maat. Hij gaf te verstaan., dat hij de ne
gers bij de handhaving van hun zooge-
naamd „reóht" sou helpen, wanneer zij
hem zouden zeggen, of zij in het oerwoud
een blanke vrouw gezien hadden en
waar Wederom werd er beraadslaagd.
Daarna deelde de tolk mede, dat de
blanke vrouw zich bij den stam bevond,
waarmede zij twist hadden. Maar tegelij
kertijd waarschuwde het opperhoofd den
commandant, dat de Boschjesmannen
hun gevangene niet vrijwillig zouden la
ten gaan. Zij waren gevaarlijk in dit op
zicht en zouden liever hun leven geven,
dan de vrouw te laten gaan. Zij be
schouwden de vrouw als 'het Heiligste,
wat zij bezaten en zouden er bloedig om
strijden.
De commandant wist, dat met de ne
gers niet te spotten viel, als sij fanatiek
werden I Don ie het inzetten van hun le
ven niets voor hen, het ie dan een eer
voor hen, hun bloed te laten wegvloeien
voor een goede zaak. Toen de oom,man -
dant daarop sijn kamp weer betrad, Het
hij sijn mannen bijeenkomen en stelde
hen op de hoogte van den toestand. Hij
meende, dat het een vinnigen en verbit
terden strijd sou worden en hoewel men
met machinegeweron was uitgerust, was
de overmaoht niet gering! Men moest
daarom op alles voorbereid zijn. Reeds 's
morgens sou de aanval plaat» vindon.
De neger» zouden zooveel mogelijk over
rompeld werden, waarna men de blanke
vrouw snel zon wegvoeren, voordat de
Boeohleemannen kans sagen, weer aan te
sluiten en tegenweer te tóeden. Dienself
den nacht werden nog patrouilles uitge
zonden om den weg te verkennen.
In den nacht wordt door een politie
post een neger aangehouden. Is het een
spion? Zijn gezicht is gesluierd, zijn li
chaam ie met vuile, gescheurde vodden
bedekt, die op het hoofd als een tul
band vastgeknoopt zijn. De schildwacht
stoot hem met de kolf van zijn karabijn
in de tent van den commandant. Die
kijkt de tónnentuimelende kerel san.
Er is aan dien neger, dat hem vreemd
aandoet. Zijn gelaat ie gespannen op den
„spion" gericht. De bewegingen van den
neger zijn anders, dan die van de andere
Boschjesmannen. Er ie iets onwerkelijke
in.
De commandant neemt zijn pietooi uit
de gordel. Hij steekt de hand met het
geladen pistool in de broekzak en gaat
dan naar den neger toe.
„Wie ben je?"
De gestalte antwoordt niet dadelijk.
„Moet ik Je loeren spreken?" zegt ds
commandant en geeft de* neger een
eohop. Tegelijkertijd laat hij hem het
pietooi zien.
Den zacht gegiechel ie het resultaat.
De oomman don t wordt woedend. Hij wil
«idh door dezen ruilen kerel niet voor
den trek laten houden.
die boven uw hule, uw gezin, hangt, weg
getrokken is."
„Maar gesteld, dat ik u aantoonde, dat
die wolk niet door de politie of door de
tectives verdreven kan worden en dat
zulk» hoofdzakelijk afhangt van de z
ding, welke ik u zou toevertrouwen
wat zoudt u er dan van zeggen?"
„Verlangt u terstond een beslissing?"
„Spoedig zeer spoedig."
„U weet, dat ik genoodzaakt ben om
hier tot na het onderzoek te blijven?"
„Och koml Wat zou dat onderzoek?
Een telegram van mij aan uw Ministerie
van Buitenlandsche Zaken zou u van
iedere gerechtelijke oproeping ontslaan
dat is te zeggen, de autoriteiten zou
den ontdekken, dat men uw getuigenis
niet noodig had."
„Uitstekend, Baron. U verwacht toch
niet, dat ik mij blindelings in moeilijk
heden steek? Wat is uw voorstel?"
„In het kort dit: ik wensch, dat u zich
bij eenige vrienden van mij in Zwitser
land voegt om vandaar naar alle waar
schijnlijkheid naar Spanje te gaan. Wan
neer u eens daar ia. houdt uw verant
woordelijkheid op en begint uw gevaar.
Dei^ omvang van dit laatste kan ik niet
schatten. Indien mijn inlichtingen eohter
juist zijn, zal het onbeduidend zijn."
„Mijn werk houdt wellicht Terband met
een dynastieke omwenteling? Maar een
Engelschman is toch niet het beste toe
gerust voor zulk een onderneming? Ik
kan geen tien woorden van de taal."
„Kapitein Royson, juist uw onbekend
heid met mijn land en zijn bevolking la
uw beste aanbeveling. Ik ken niet één
Spanjaard, dien ik kan vertrouwen. Mijn
eigen zoon weerstreeft mij. Als hij twin
tig jaar ouder is zal hij natuurlijk net
zoo denken als ik nu. Maar al dat ge
theoretiseer en gesnoef kan lntussohen
oneindig veel kwaad doen."
Shiela verscheen met een lederen map
ln haar huid.
„Weet juffrouw Macdonald met welk
doel u mij vandaag hier genoodigd
heeft?" vroeg hij haastig.
„Ja. ZIJ heeft mijn volle vertrouwen.
O, als ik maar mapnen om mij hem had
met den moed en de standvastigheid van
dat meisje! Maar niemand anders tsr
wereld mag weten wat ik u zooevm ge
zegd heb en verder nog zal zeggen."
Niet voor de eerste maal, maar thani
nog duidelijker dan ooit, merkte Royeon
op hoe bevallig Shiela zich bewoog. Zij
had een natuurlijke gratie.
„Dit is de map, die u bedoelt, geloof
ik," zei zij. „Zal ik hem maar voor u
open maken? Ik weet, hoe het gaat....
Hè, wat gaat het moeilijk. Gewoonlijk
vliegt het dadelijk open."
De baron boog zich in zijn stoel voor
over. Hij nam er een pakje papieren uit
en keek ze na. Twee keer onderzocht hij
ze nauwkeurig.
„Iemand anders schijnt het meohaniek
ook te kennen," klonk het droeTlg. „Juist
het stuk, dat ik noodig heb het be
langrijkste van alle, natuurlijk is
weg!"
„Toch niet die lijst van naman?" riep
het meisje ontsteld.
„Ja"
„Maar dat is verschrlkkelijkr
Gedurende eenige seconden was er een
pijnlijke stilte. Ofsohoon Royson em
vreemde was, moest hij de waarheid wel
vermoeden. Wellicht werden thans d»
namen van de mannen in Spanje, die
als agenten en medewerkers van den ba
ron zouden optreden bij de uitvoering
van het plan, dat zij beoogden, bekend ge
maakt.
Shiela begon te snikken en het hooren
van haar verdriet wekte de 'baron uit
sijn verdooving.
(Wértt Ttrnjgd.)