Aardappeltelers.
2
ledereen Spreekt
vol lof
BERGEIJK S STUFKENS TE GORCUM
IJzeren HoesiMto
EENMAAL GEKOCHT...I
DAMES-HANDSCHOENEN
DROSTE'S
FOTO NIESTADT
98
ntmrt «uw.
wmmwmmwm
Geeft U de voorkeur aan
Koffie zonder Cadeaux?
Vraagt dan Uwen Winkelier:
SCHRIJVER's Zwaluwkoffle
SCHRIJVER's Monogram Groen merk
30 osnt psr hslf pondt
SCHRIJVER's Monogram Paars mark
42 Va osnt p. hslf pond
ELECTRISCHE KOFFIEBRANDERIJ
VAN BOHEMEN Co.
KORTE TIENDEWEO10, OOUDA
Elastieken Kousen, Buikgordels, Breukbanden
a a a
a a
DE PERGEELEN
P. SICHTERMAN,
Rund-, Verkens-, vet
Kelts-sn Lemsvleesch
H.deVeel&Zn.,Tel.54
HAVEN 5,SCHOONHOVEN
m VERGROOTINGEN
Crisis
Koopje I
AfaholeSn.
ct.
per el
(jHy
V
wV
^:>,v
Van Rondom
DE KNUPPEL IN 7 HOENDERHOK
Mengelwerk
IS MENSCHELIJK
FEUILLETON.
GBATISPROEF AANBOD
van KRUSCHEN
NlTOWBBLAB VOOR ÏUIB-HTJU.ANB EN UTRfOHT, MIM<IMVM<A< OMMfrt
VROTAO SB BCTOKR TIM.
All* aardappalialara, die hun «rdappilin aan particu
lieren willen verknopen moeten hiervoor een aanvraag indianen
bij het districts-bestuur.
Aardappelland opgeven voor I November ook zij,
die minder dan 0.1 H.A. hebben.
Aan hen, die dit niet alsnog doen, worden geen veruoerbewijzen
meer verstrekt.
De kantooruren blijven als in vorige advertentie, maar alleen n m.
en op alle werkdagen, behalve Zaterdag.
HET BESTUUR VAN DISTRICT 5a DER Q.A O. VOOR Z.H.
Napoleon I
sprak
„Kleine geschenken
houden de vriendschap"
Kn hl| gaf den maarschalk
lalékre, na da veraverlng
van Oantlg In 1107, een
pak|e „Damlgar Schok*-
ladecadea
drag van honderddulsead
tholer In 1933 sou de graa>
keiier hebben ken
volstaan mat aan bus
VoHaagda pH(ioa
1/1 KUa t I -
l/I N f 1.10
1/4 w f 0 60
1/10 ee f 0.24
VERPLEEGSTER CACAO
ALTIJD WELKOM I
Spaar/ p/aa(/M «aar Aal a/Aa„Ball"
25 osnt psr half pond
OHOON HOVEN
VERBURQT'a Manufaoturanhandal
Hoogitraat 14Boud»
Speciale ssnblsdlng
ZIE onze tsgsn issr voordssllgi prijzen
LET OP HET JUISTE ADRES 11
Voor otn neer
vut-, Ruigvm. of WILLEM V. MOURIK
MJÏ" 1 veer 1.90
f9 hebban wl) al Iets mooist Duanaar da b«k«nd«
Bil l| kl I Petton koning It
Lange Tlendeweg 10 Gouda
Is het aangewezen adres voor
en verdere Bandages.
Leveranciers vooralle Goudoche Ziekenfondsen.
over onze schitterende Tantoonatelllng van de
■Blauwe Ulstars, Demiealeone, R»g»njas»en
an Jakkara voor Heeren en Kinderen. Met bewon
dering staart men naar de mooie Jassen, mei de
Nieuwe Lags Prijzen.
Een prachtige Heeren-Ulster voor slechts f 8.90
De nieuwe Blauwe Ulster voorf 14.50
Wij handhaven wederom ons devies:
,/t Hoogst In Stl|l" - 't Laagst In Prl|s"
en loonen In Oorcum
op 't Kleedlnggebied nog steads No. 1
te blijven. Ook het vertrouwen In onze zask, geboren
uit onze strikt eerlijke zakenopvatting, doet den kring onzer
afnemers door het geheels land nog steeds grooter worden.
Onze coupe en afwerking blinken uit boven anderen.
Bezichtigt onze Etalages en zie vóóral de lage prijzen.
dia haar tijd bagri|pt en xich aanpast aan do gewijzigd» tijdsomstandigheden
RF<>rHFMK> Ter herdenking van de Heropening onier gomodernleeerde mega.
zijnen bieden «y een lederen kooper, die boven f IB.- nan kleedTng
beeteedt, een doos prachtige HEERENZAKDOEKEN ten geeohanke,
't bekende prima merk „Diabolo"- Holiandeoh fabrikaat. Bij aankoop
van Klnderkleeding beneden f IB., ean map KINDERZAKDOEKEN,
mark „Robbedoes".
van W. BIKKER «a
Maarkerk
zijn Ingezet:
Koop 1 pp 2425 Koop 5 op 900
2 23251 I 1480
S„ SM| 7 „ƒ1828
4,7281 8 „ƒ2000
De TOZSLAO set plut* helden op
Vrijdag 27 October 1933,
dei voormlddaga lOkf uur,
in „HET HOF VAN HOLLAND"
te Meerkerk.
Notaris.
SPECIAAL ADRES
voor Tsrriziovloeren - Orsnlto
Qootsteen met Aanrechten
Toonbsnkbtaden Traptreden
Dorpels en Neuten Wend-
bekleeding.
L. J. ELSHOr
Havenstraat 21 Sehoonhov.n
Itaads vorssh verkrl|flbaar i
Oroote eorteerlng
F|jne Vleesohweren
Loplksre «at 39, Schoonhoven
VOOR
Tot en met Zaterdag NAAR IEDERE FOTO ZIJN WIJ
bij 8 kaarten een HET ADRESII
cablnet-foto cadeau I
130 o M. braad
Bil
H. BATELAAN
Havan 74
Schoonhovan
Prime kwaliteit.
Zeer lage pr jjzen
Fa. J. A. P. VAN VLIET
Kleiweg 87 Boude.
dl v
nO°
No. 73
Hoogetrn.t/Spui ROTTERDAM Vlasmarkt
V
(jiIRI 11 frmiYVRïl 1 Geen beter adres voor Ondertrouwk«rt
VSUUI «J VU II Vil dan bij Drukkerij Van Nootan, Schoonho*
TWtlPt atAp.
WI1UW1SLAD VOOW auiD.HOU.AND BW UTMBHT,
2o ocToaan ttss.
door
JAN KIJKUIT.
Ik doe mededeeling over een
vindinQ en Teun over 't kerk
hof van Hoornaar.
„Nou, nou, zei tante met een zucht,
terwijl ze de Schoonhovensche Courant
dichtvouwde.
„Wat is er tante vroeg ik belangstel-
land?"
'B Is overal hetzelfde. Overal lees ik
van begrootingen met tekorten, de etne
gemeente al meer dan de andere en ik
weet niet waar dat heen moet.
„Inflatie, riep Jod".
„Menschen, aei ik sa er was een
plechtig oogenhlik aangebroken, luister
eens naar mij- Ik weet een probaat mid
del om zonder eenige kosten alle gelde
lijke moeilijkheden van gemeenten, ja
zélfs van alle landen met hun oorlogs
schulden en leeningen, uit de wereld te
helpen.
Tante en Jod kektn elkaar vragend
aan. Jod tikte met zijn vinger tegen zijn
voorhoofd en sprak:
„Stapel mesjogge".
Tante had blijkbaar meer vertrouwen
in mijn mededeeling en vroeg:
„Laat dat dan maar eens hooren Jan.
Dat zou een weldaad voor de wereld
zijn."
„Het reddings-idee is bij mij opgeko
men zei ik door een voorval in een der
grootere gemeentsn van deze streak. Ik
most a dat arst vertellen, omdat u daa
vanzelf het geheels schitterende plan
zult begrijpen. In bedoelde plaats kwam
in het hotel een reiziger, die geen baga-
ge bij z ch had, zoodat de hotelhouder
vooruitbetaling van hem verlangde. De
reiziger had daartegen geen bezwaar en
gaf den waard een briefje van f 100 in
pand, waarvoor hij een ontvangstbewijz
kreeg. De reiziger ging naar het dorp
en terwijl de waard nog peinzend met
het bankbiljet in zijn handen stond en
onderzocht of het wel echt was, kwam
binnen de slager, die vertelde dat hij
een koe kon koopen voor een goeden
prijs en die daarom vroeg of ds hotel
houder, die den slager f 100 schuldig
was, hem nu wilde betalen. De waard
was daartoe wel bereid en daar hij juist
het briefje van 100 in zijn handen had
gaf hij dat aan den slager, d e er ver
heugd mede naar buiten ging. Maar
nauwelijks buiten ontmoette hij zijn
kleermaker, die hem een droef verhaal
deed. Als hij dien morgen niet een groot
bedrag betaalde zou zijn faillissement
worden aangevraagd Er ontbrak f 100
aan het bedrag dat hij betalen moest en
die som had hij tegoed van den slager.
Deze vee-dooder had een goed hart en
betaalde den kleermaker.
De kleermaker snelde naar huis, maar
ontmoette onderweg den dokter, aan
wien bij f 100 schuldig was.
„Denk je eens aan mij", vroeg de me
dicus.
De kleermaker was een opvliegend
man. Hij rukte zijn briefje van f 100 uit
zijn zak en gaf het den dokter.
Deze wandelde opgeruimd verder en
kwam voorbij het hotel. Het schoot bom
toen te binnen dat hij den hotelhouder
nog f 100 sohuldlg wae voor een dinoetjs
dat hij gegeven had en daar hij juist
f 100 had ontvangen g ng hij naar bin
nen en betaalde sijn schuld.
Zoo stond de waard nogmaals met het
briefje van f 100 in sijn hand to«n ds
reiziger weer versoheen.
„Ik héb me bedacht, zei deze Ik ben
hier al gereed gekomen en reis nu maar
verder. Geef me dus mijn biljet dat je
nog altijd in je handen hebt, maar te
rug.
Zoo geschiedde. De reiziger vertrok
met zijn bankbiljet van f 100.
Wat is hier nu gebeurd? Vier men
schen hadden elk een schuld van f 100.
Zij hebben allen hun schuld afgelost,
zonder dat er eigenlijk een cent is uit
gegeven, want de f 100 van den reiziger
zyn weer in diens bezit gekomen. Het
bankbiljet heeft alleen een kleine wan
deling gemaakt. Op dat beginsel berust
mijn vinding om alle schulden te laton
hetaJen zonder het iemand ieta behoeft
te kosten. Engeland betaalt een milliard
aan Amerika, Amerika hetzelfde aan
1 rankryk, 1 rankryk aan Engeland enz.
De gemeenten doen evenzoo. In ds plaats
van den re.ziger behoeft men zien maar
te denken een bank, die, byvoorbeeld
aan Amsterdam, 50 millioen leent. Dat
bedrag gaat door alle 1100 gemeenten
van ons land, die alle hun schulden al-
lossen en komt weer onveranderd bij de
bank terug. Geen enkel gemeente heeft
dan nog schuld, daardoor wordon ds
belastingen veel verminderd en de uit
gaven van de burgerij wordt vermin
derd, zij kunnen meer koopen, er komt
meer werk en de crisis is overwonnen.
„Je bent een gen*e, oordeelde tante.
Wat seg jij Jod?"
Jod tikte weer met zijn vinger tegen
zyn voorhoofd en zei nogmaals:
„Stapel mesjogge".
Op dat oogeabuk kwam Teun binnen
die Jod's wooraen hoorde en ast;
„Dat is san goed woord, Jod, als je
hst tenminste van jezelf zegt, want zelf
kennis is het beg.nsel van alle wijsheid,
ik hen ook wei eens ged&oht dat het niet
heeismaal pluis by ja was. Nu las ik
laatst wat je verteld hebt van het kerk
hof van Hoornaar en omdat ik daar
particulier goed bekend ben, ban ik er
eens heen gegaan om te vragen wat er
van waar was, dat de administrate van
het kerkhof zoek zou zyn. Weet je wat
ze me gezegd hebben? Jod iz van Lotje
getikt zeien za Er is in den raad aiioen
gezegd om de administratie van den
grafgraver eons na te zien om te onder
zoenen of d.e goed in orde waa. ioen
hebben ze in een volgende vergadering
gevraagd si die administratie al onder
zocht was, maar met waar of die boe
ken waren. Ze zyn in Hoornaar met zoo
mesjogge als sommige menschen cLe ik
maar met nader zal aanduiden. Dacht
je nou dat ze daar maar zoo een bede
administratie soek konden maken? Nou
ik heb se beloofd dat ik 't je zou vertel
len en dat Jan het dan wal in da krant
zou setten.
„Met net meeste genoegen, antwoord
de ik. Zal ik er m.sscmen by zetten dat
se maar met te veel moetan letten op
Hetgeen Jod zegt?"
„iseen hernam Teun nadrukkelijk dat
moet je niet doen, want ae zouden zoo
licht jullie namen kunnen verwissolen
Jod barstte uit in een onbehoorlijk
luid gelach en riep proeatend: „Wis dat
laatste lacht, lacht het beat".
door
FLORENCE EEKHOUT.
DKAISITIAvanVALK
„Ten eerste is het uit met afspraak
jes, met hrieiacuryvery, met teieionee-
renl"
Meneer Bulderman stam deed
naam alle eer aan.
„Maar man." waagde mevrouw te sta
melen.
„Hou jij je er buiten, Amalia. Je bent
allyd veel te toegevend geweest voor je
aocuterl Jy heet het maar oogluikend
toegelaten, dat ze dag aan dag omging
met een jongen van mets, zooais die Jan
Eu verst"
„Jan heeft een goede betrekking en
begon zyn doohter.
„Ewygl Je hebt te doen, wat ik je
zeg Onmiddellijk hel je Joost lpperdaal
op en geelt hem het jawoord
Meneer Bulderman raasde heen en
weer door het woonvertrek. My hoorde
lot de cholerisch aangelegds menschen,
die de kwaadsten met zyn, als hun boos
heid maar eerst gezakt Is. Eigeniyk had
by zyn docmer Juli heel wat meer ver
wend dan de moeder, doch natuurlijk zou
hy dat nhoit erkend hehben. Dat zy dien
Jan graag mocht, was hem serst ook zoo
onaangenaam met geweest, doob daarna
was Joost verschenen, met zyn geld en
invloed. Had Lili toen Ja en amen" ge
zegd, soodra haar vader den nieuwen
aanbidder aanprees, dan sou hy waar-
schynlyk binnen aizienbaren tijd hebben
gehruld „Jy, met een man, die al kaai
wordt? Schaam js js nist? Nooit gesfik
daar sayn tosstemming voorl"
lt Lili wesrstresfds hem, spotte
met Joost, noemde hem opa, bleef Jan
ontmoeten.... en ziehier het resultaat.
Mevrouw Bulderman wachtte met
angst een explosie van Lili af, want
haar dochter aardde, wat temperament
betreft, in vele opzichten naar haar moe
der. En se kende hst meisje genoeg om
te weten, dat ze inderdaad dol was op
haar Jan. Eiken morgen belde ze hem
op en met allerlei listen wist ze hem te
schrijven en te ontmoeten. Natuurlijk zou
ze haar vader gehoorzaamheid we.geron.
Doch iets wonderlijks gebeurdel Lili
haalde haar schouders op en zei: Nou,
goedhoewei ik teiefoneeren belache
lijk vind over zooieta. ik kan hem toch
beter schrijven! Nu lijkt het wel, alsof iE-
zoo'n haast heb, om zijn aanzoek te e/i-
oepteeren!"
Meneer Bulderman, dis juist liep te
denken, dat teiefoneeren wat gek w%s,
•ohesuwds onmiddellijk: „Bel opI Dos
wat ik zegl"
Lili ging gelaten naar hst toestel sn
tot doodelijke verbazing van haar moe
der (en heimelijk van haar vader) draai
de ze tam de schrijf rond, wachtte even
en zei toen op vlakken toon: „Hallo, hier
is Lili .Ik wou je even laten weten, dat
ik je huwelijksaanzoek accepteer. Wat
zeg je? Ja, het is volle ernst. Vader? Hij
wenscht niets lieverl Morgen wil hij de
verloving al publiek maken. Waoht
evenik zal het vragen'. Vader, of
hij vanmiddag mag komen." Meneer
Bulderman trok de hoorn uit haar han
den
Hallo! Ja natuurlijk mag je komen.
en js blijft ets* ookl Alles in orde hoor!
Tot straks!"
Er volgde «ven een benauwds stilte,
tosn hij de telefoon op den haak had ge
hangen. Lili verbrak de stilte. Ze keek
haar vader strak aan en zei: „ik hoop,
dat u hier nooit spijt van zult hebben,
vader," en daarop rende ze de kamer uit
en sloot zich ln haar eigen kamer op.
Michel heeft het al sinds jaren
Met de and'ren aan den stok
En werpt nu opeens den knuppel
In 't Geneefsche hoenderhok.
Luid gekakel en spec tak el
Wordt er nu alom gehoord,
En de rust is in Genève
Weer voor langen tijd gestoord.
Allen keeren zich nu tegen
Den bedrijver van het kwaad.
Zelfs de allertamaten noemen
Het een ondoordachte daad.
M.chel zegt; er is sinds jarsn
Veel van mijn geduld gevergd
En ge hebt me met elkander
Tot het uiterste getergd.
Miehei heeft het nu hij allen
Door die daad finaal verbruid.
Maar wij vragen kalm en nuchter
Gaan de anderen wel vrijuit?
Hebben zij niet onbetwistbaar
Ook een duren plicht verzaakt?
Is door hen met de ontwapening
Ooit wel een begm gemaakt?
In hun zware wapenrusting
Roepen ze: ontwapening,
Zonder dat eerst toe te passen
Op zichzelf, in eigen kring.
Daarom, Europeesche grooten:
Doet Uw voordeel met deez' les,
Leidt nu door Uw eigen voorbeeld
De ontwapening tot succes!
„STAATSOEHEIME H".
2*
Met schuwen twijfel keek ze naar hem.
werd heen sn wser geslingerd tue»
•ohtn vertrouwen sn wamrouwen Ge-
ruimsn tijd bleef hst stil ln ds kamer.
„U hebt ook ssni liefgehad, niet
waar?" flu.«lorde het melj,t ten laatste.
„Ja", was het droefgeestig-klinksnde
antwoord.
Het was nu zoo donker dat ze eikaars
gelaatstrekken niet meer duidilyk kon
den onderscheiden andere had Mary
haar laatste vraag waarschijnlijk niet
durven stellen. En nog steeds vroeg ze
zich met kwellende onzekerheid af, of
dit pathetisch vertoon van medegevoel
an begrijpen, niet een nieuwe kunst
greep was om haar waakzaamheid te
verschalken. George Darden was immers
detective het was zijn pllc.it, ieder
die iets te maken had met den moord
op Revis, aan de bevoegde autoriteiten
over te leveren! Als ze hem vertelde wat
ze.
Hij hoorde den diepen zucht waarmee
ze naar voren op haar stoel gleed en
toen opsprong, alsof ze met een heftige
beweging den indruk van zijn woorden
van zich wilde werpen. Ook hij stond
opwachtte tot zij de kamer half door
geloopen was en draaide het licht aan
eer hij haar volgde.
Hij zag de uitdrukking van intense
vermoeidheid op haar gezicht en wist
hoeveel strijd 't haar verstand kostte om
haar te beletten zich gewonnen te geven.
Hij waagde nog een poging.
„Ik kan mij ook zoo goed de diepe
ontgoocheling, de bittere smart van die
tage vrouw voorstellen, wanneer de
tuuu —au isWAUMOAt, MM B4W1M
Uiiuu Uaar motief om haar vroegeren
ui.estap te verheimeiuken blijkt is bugry-
peu. Haar verlangen om nem verdriet, te
uesparen, uiec weet te waardeuren. Er
is iets werkelijk tragisch in swaro ot
ters te brengen, groom gevaren te nskee-
ren, omuat men de iietue iieiiig sn on
gerept wti houuea en op stut van sazen
te hernemen, uat de ander ons absoluut
niet begrypt, geen gremije besef beeft
van wat we...."
„Houdt u alstublieft opl" tiep a
•meezend.
WznZeiend stond ze voor hem en
staarde nem aan met de deernis wenken
de hulpeloosueid van een angstig kind.
„Waarom wilt u tooü niet dat ik u
üelpP" drong hij. „Waarom verzeg u
zich zoo met alle geweid tegen my?"
Ze schrok op alsof ze een sterken
steek kreeg en heet# tranen sprongen
haar in de oogen. Voor hij eohter nog
Iets zeggen kon, wendde ze zich plotse
ling van hem af en gmg, met de han
den voor het gezicht, de kamer uit. Bij
de deur gekomen, botste ze als sep
blinde tegen het kozijn.
Ais ik iemand andere geweest wes,
overwoog Darden, niet annex ean de po
litie, zou ze me gebeden en geemeekt
hebben haar te helpen!
Toen hij overtuigd wae dat hij niot
op haar terugkomst hoefde te rekenen,
verliet hij de woning.
Hij had juist den breeden hoofdcorri
dor overgestoken en wilde naar de trap
aan de andere zijde van de lift gaan,
toen hij zacht zijn naam hoorde roepen.
Addie Col vin was hem gevolgd en «loot
de deur van de flat achter zich.
Miss Colvin verstrekt Inllchtlngsn.
Op alls étages van hst flatgebouw he
md Mch aan bet einde van dsn hoofd*
corridor een kleine, vlerkante, door
sware gordijnen van dsn gang afgisohei-
den ruimte, dis door de bewonere ale
spreekkamer gebruikt kon worden. Miss
Loivin liep zoo haastig, dat aij het ver
trekje eerder bereikte dan de deteotive.
'Ioen hij het binnentred, zag hij oogen-
bhkkeiijk dat zij over haar heele lichaam
trilde; haar geiloht, met vuurroode
piekjes van opwinding, vertrok kramp
achtig, haar fletse oogsn waren star
kortom, ze verkeerde in een toeetand van
wilde geagiteerdheid en deed blijkbaar
geen enkele poging om dat te verbergen.
Het was niet twijfelachtig, meende
Darden, waaraan deze hevige emotie
moest worden toegeschreven. Een blik
was voldoende om hem te overtuigen dat
ze een vertwijfeld besluit had genomen.
Eindelijk was ze op het punt om datgene
te doen, waarop al zijn hopen en streven
gericht was geweest: te kapituleeren
het onontkoombaar gevolg van de fol
terende onzekerheid, waarin hij haar
dagenlang had laten leven. Nu zou hij
den sleutel tot het geheels mysterie in
handen krijgen
Zonder den gespannen blik ook maai
een seconde van hem af te wenden,
greep ze de leuning van ean stoal, om
dezen naar den verstverwijderden wand
van het spreekkamertje te verschuiven.
Haar geheele wezen drukte namelooze
ontsteltenis uit. Ten laatste drong ze zich
zelf tot spreken.
„Waarom doet nwaarom doet u
geen beslissende stap, iets, dat aan die
elende hier een einde maakt?"
Haar woorden kwamen in heeach ge
fluister. De detective nam een anderen
stoel en ging tegenover haar zitten
zijn hoogopgetrokken wenkbrouwen toon
den zijn begrijpelijke verbazing.
„Wat kan ik doen, Miss Colrln?"
Hij stelde zioh de vraag, wat haar
tot hst plotsslijks besluit kou hebben ga*
„Een man van veertig jaar," oei me
vrouw Bulderman en barstte in tranen
uit, „het kind dasurtoe te dwiqgenl Het
ishet is middeleeuwach enen
ik had het niet gedaan in haar plaatsl"
Na deze ernstige revolte, de óérete sinds
haar huwelijk, smeet ze de deur achter
sich dicht
Meneer Bulderman bleef achter met
zeer sombere gedachten. Hij had spijt.
Erg spijt. Natuurlijk, zijn dochter be
hoorde hem te gehoorzamen. Maar jeugd
behoort bij jeugd. Joost was veertig. Zijn
hoofd wae kaal. Ook in andere opzichten
paste hij niet bij Lili. Eigenlijk een grove
kerel, en Lili zoo fijngevoeligover
tien jaar zou zij sen bloeiende jonge
jrrouw zijn, geketend aan «en ouden man.
tiie niet met haar kon meeleven. Dan
zou ze haar vader vervloeken! Waarom
bad ze ook toegegeven! Heimelijk had hij
t heelem&al niet verwachtl Ze had an
ders heusoh haar eigen willetje well Ver
vloekt nog toewat een toestand I
Hij moest Joost sprekenrond
uithoewel 't pijnlijk wasSchrij
ven zou veel beter gaan
Meneer Bulderman zwoegde op een
brief, die tenslotte klaar was en dadelijk
door hem gepost Een brief, waar n hij
erkende, zijn dochter te hebben beinvloed
en na ernstig overdenken, een huwelijk
tuaschen haar en sen zooveel ouderen
man, niet te kunnen goedkeuren.
Dooh toen hij weer thu!f kwam. bleef
hij verschrikt staan in de gang; hij w&s
er sJ. Duidelijk klonken er stemmen uit
den salon! Wat een situatie! Joost, die
nog .niets wist..,, als aanstaande
schoonzoon
[Meneer Bulderman opende de deur en
bleef op den drempel ata&n, als ver
steend.
Daar zatJanl En Lili naaet hem,
met stralend gezichtje en zijn vrouw,
•veneens zeer tevreden
Jan kwam op hem toe en drukte hem
beide handen. „Duizendmaal danku
bracht hem vertrouwen te echenkon.
Haar onbeheersolite nervositeit verried
hem, dat ze een dwingend, onweerstaan
baar motiet moest hebben, wellicht
meer dan een.
Hij voelde dat haar ontdekking van het
feit, dat hij van de gestolen revolver
wist de revolver die Lizzy ,het ontsla
gen dienstmeisje, hem in handen had
gespeeld Misa Golvin hevig had ge
schokt. Ook stond het voor hem vast, dat
ze zijn dringend verzoek aan Mary Has
kell, om hem niet als vijand maar als
vriend te beechouwen, had afgeluisterd.
Deze dubbele stormaanval op haar
geestkracht had haar weerstand ten
•lotte gebroken, redeneerde hij en haar
tot haar veranderde houding gebracht.
„Wat u kunt doen?" klonk baar weder
vraag. „Vraagt u dat nog? U kunt han
delen u kunt iemand in hechtenis ne
men." Er was een zenuwachtig trekken
om haar mond toed ze dit r.oi.
„Maar waarom juist vanavond?"
„Waarom, mijnheer Darden? Is u dat
dan niet duidelijk? Wel, om Mary te
behoeden voor krankzinnig worden,zeis
aan den rand van den waarzin. Ze lijdt
onbeschrijfelijk, dat torgendi afmattende
afwachten maakt haar kapotl Ik kan
niet vaststellen wat ze pmoi's went, maar
hoeveel of weinig het ook ls, het is heter,
dat ze gedwongen wordt alles te vertel
len. dan dat het op deze manier door
gaat."
„Maar wat kan ik dosn?" vroeg hij
nogmaals.
„Dat heb ik n toch gezegd den da
der arresteeren."
„Den dader waarvan?"
„Van de beide misdrijven vai den
diefstal en van den moord."
Hij boog zich dichter naar baar toe.
„Wie wie is de schuldige?"
„Dat weet u immeri ast zoo goed ala
ikl U west took ook wel dat hel Tow
hebt ons beiden zoo gelukkig gemaakt.
het was een geweldigs verrassing voor
me, toen Lili opbeldeeerlijk gezegd
vreesde ik, dat u er heel andera over
dacht
Later zei Lili tegen haar vader: „Ge
woonte is een gek dingik ben zóó
gewend om het nummer van Jan aan te
slaandat ik het vanmorgen ook
deed. Vergissen ia menechelijk."
Meneer Bulderman wist niet recht, of
hij z ch vergiste, dan wel een ondeugen
de glimp in haar oogen zag. Hij hield
zich masx liever, alsof hij haar ge
loofde.
(Nadruk verboden.)
Ind #n U Kruschen nog steeds niet ge
probeerd hebt probeer het dan nu
eens op kosten van de fabrikanten. Zij
hebben thans voor een beperkten tijd
een aantal speciale „reuzen" pakken ver
krijgbaar gesteld, waardoor het U ge
makkelijk wordt gemaakt de werking vaa
Kruschen zelf eens te ondervinden.
Vraag dus uw apotheker of drogist
naar het „reuzen" pak éi 1.60, voordat
deze alle zijn uitverkooht.
Dit pak bevat namelijk den gewonen flaoon
K--u*cnen k f.1 60 en nog een aparten proef"
flacon, welke vold'iende ia voor ongeveer een
week. Open eerat den proefflacon. probeer tie
ten en waaneer U daarna niet volkomen over
tuigd bent dat Kruschen alles doet wat er van
beweerd wordt,is de gewone flaoon nog ongt-
aohonden. Breng de*en terug. Uw apotheker of
drogist ii gemachtigd U uw heele uitgave k
f l.flO onmiddellijk en «onder omwegen terug
ta bet len.U hebt Kruschen geprobeerd ton
der dat bet U iett koatte. Kan het gemakke
lijker? Let op, dat op het etiket opde fletch,
toowel alt op de buitenverpakking de naam
Bowntree Handels-maatschappij Amsterdam
vo <rkomt.
Malloy is."
Hij was sr zeker van dat het mnor
haat tegen Malloy dan bezorgdheid voor
Mary Haskell was, dis haar ertos drssf
deze beschuldiging uit ts spreken.
„De moordenaar misschien," zei
hij. „Maar ook de dief? Gelooft u, dat hij
het document gestolen heeft?"
"Of ik dat geloof? U gelooft het zelf
lmers ookl Maar laat ik u vertellen hoe
ik tot mijn meening kom. Hij
Ze hield abrubt op en luisterde in een
gespannen houding haar heele op
merkzaamheid op die dichtgeschoven
gordijnen gerioht. Plotseling sprong ze
op, lichtte het voorhang op en gluurde
naar buiten. Gerustgesteld keerde ze weer
naar haar plaats terug
„Luister mijnheer Darden," hernam zs.
„Hij weet hoe men hier ongezien kan
binnensluipenhij heeft het Maandag
aan Mary verteld. Van buiten af kan hij
onder een bepaalden gezichtshoek door
de draaideur de lift in het oog houden.
En als hij dan het moment afwaobt dat
ds lift juist naar bovsn is sn de liftboy
dus geen erg in hem heeft en behoed-
saam langs de juffrouw in de telefoon
centrale heen glipt, kan hij de top be
reiken en naar boven loopen zonder op
gemerkt te worden."
„U gelooft dus dat hijM
„Ik zal u zeggen wat ik geloof," viel
ze hem ongeduldig in de rede. „Onze
flat was. den avond dat de Senator hier
was en zijn overjas met het geheime
stuk erin, in het portaal had opgehan
gen. niet gesloten, zooals altijd als we
thuis zijn. En nu weet u hoe Malloy kans
kan hebben gezien stilletjes binnen te
komen. Het lijkt me zoo klaar als 'a
klontje dat hij de dief moet zijn."
Ze zweeg en haar adem ging zwaar,
zooals dat bij iemand ln heftige gemoeds
beweging het geval ie.
(Wordt Ttryolgd.)