Aardappeltelers. 2 ledereen Spreekt vol lof BERGEIJK S STUFKENS TE GORCUM IJzeren HoesiMto EENMAAL GEKOCHT...I DAMES-HANDSCHOENEN DROSTE'S FOTO NIESTADT 98 ntmrt «uw. wmmwmmwm Geeft U de voorkeur aan Koffie zonder Cadeaux? Vraagt dan Uwen Winkelier: SCHRIJVER's Zwaluwkoffle SCHRIJVER's Monogram Groen merk 30 osnt psr hslf pondt SCHRIJVER's Monogram Paars mark 42 Va osnt p. hslf pond ELECTRISCHE KOFFIEBRANDERIJ VAN BOHEMEN Co. KORTE TIENDEWEO10, OOUDA Elastieken Kousen, Buikgordels, Breukbanden a a a a a DE PERGEELEN P. SICHTERMAN, Rund-, Verkens-, vet Kelts-sn Lemsvleesch H.deVeel&Zn.,Tel.54 HAVEN 5,SCHOONHOVEN m VERGROOTINGEN Crisis Koopje I AfaholeSn. ct. per el (jHy V wV ^:>,v Van Rondom DE KNUPPEL IN 7 HOENDERHOK Mengelwerk IS MENSCHELIJK FEUILLETON. GBATISPROEF AANBOD van KRUSCHEN NlTOWBBLAB VOOR ÏUIB-HTJU.ANB EN UTRfOHT, MIM<IMVM<A< OMMfrt VROTAO SB BCTOKR TIM. All* aardappalialara, die hun «rdappilin aan particu lieren willen verknopen moeten hiervoor een aanvraag indianen bij het districts-bestuur. Aardappelland opgeven voor I November ook zij, die minder dan 0.1 H.A. hebben. Aan hen, die dit niet alsnog doen, worden geen veruoerbewijzen meer verstrekt. De kantooruren blijven als in vorige advertentie, maar alleen n m. en op alle werkdagen, behalve Zaterdag. HET BESTUUR VAN DISTRICT 5a DER Q.A O. VOOR Z.H. Napoleon I sprak „Kleine geschenken houden de vriendschap" Kn hl| gaf den maarschalk lalékre, na da veraverlng van Oantlg In 1107, een pak|e „Damlgar Schok*- ladecadea drag van honderddulsead tholer In 1933 sou de graa> keiier hebben ken volstaan mat aan bus VoHaagda pH(ioa 1/1 KUa t I - l/I N f 1.10 1/4 w f 0 60 1/10 ee f 0.24 VERPLEEGSTER CACAO ALTIJD WELKOM I Spaar/ p/aa(/M «aar Aal a/Aa„Ball" 25 osnt psr half pond OHOON HOVEN VERBURQT'a Manufaoturanhandal Hoogitraat 14Boud» Speciale ssnblsdlng ZIE onze tsgsn issr voordssllgi prijzen LET OP HET JUISTE ADRES 11 Voor otn neer vut-, Ruigvm. of WILLEM V. MOURIK MJÏ" 1 veer 1.90 f9 hebban wl) al Iets mooist Duanaar da b«k«nd« Bil l| kl I Petton koning It Lange Tlendeweg 10 Gouda Is het aangewezen adres voor en verdere Bandages. Leveranciers vooralle Goudoche Ziekenfondsen. over onze schitterende Tantoonatelllng van de ■Blauwe Ulstars, Demiealeone, R»g»njas»en an Jakkara voor Heeren en Kinderen. Met bewon dering staart men naar de mooie Jassen, mei de Nieuwe Lags Prijzen. Een prachtige Heeren-Ulster voor slechts f 8.90 De nieuwe Blauwe Ulster voorf 14.50 Wij handhaven wederom ons devies: ,/t Hoogst In Stl|l" - 't Laagst In Prl|s" en loonen In Oorcum op 't Kleedlnggebied nog steads No. 1 te blijven. Ook het vertrouwen In onze zask, geboren uit onze strikt eerlijke zakenopvatting, doet den kring onzer afnemers door het geheels land nog steeds grooter worden. Onze coupe en afwerking blinken uit boven anderen. Bezichtigt onze Etalages en zie vóóral de lage prijzen. dia haar tijd bagri|pt en xich aanpast aan do gewijzigd» tijdsomstandigheden RF<>rHFMK> Ter herdenking van de Heropening onier gomodernleeerde mega. zijnen bieden «y een lederen kooper, die boven f IB.- nan kleedTng beeteedt, een doos prachtige HEERENZAKDOEKEN ten geeohanke, 't bekende prima merk „Diabolo"- Holiandeoh fabrikaat. Bij aankoop van Klnderkleeding beneden f IB., ean map KINDERZAKDOEKEN, mark „Robbedoes". van W. BIKKER «a Maarkerk zijn Ingezet: Koop 1 pp 2425 Koop 5 op 900 2 23251 I 1480 S„ SM| 7 „ƒ1828 4,7281 8 „ƒ2000 De TOZSLAO set plut* helden op Vrijdag 27 October 1933, dei voormlddaga lOkf uur, in „HET HOF VAN HOLLAND" te Meerkerk. Notaris. SPECIAAL ADRES voor Tsrriziovloeren - Orsnlto Qootsteen met Aanrechten Toonbsnkbtaden Traptreden Dorpels en Neuten Wend- bekleeding. L. J. ELSHOr Havenstraat 21 Sehoonhov.n Itaads vorssh verkrl|flbaar i Oroote eorteerlng F|jne Vleesohweren Loplksre «at 39, Schoonhoven VOOR Tot en met Zaterdag NAAR IEDERE FOTO ZIJN WIJ bij 8 kaarten een HET ADRESII cablnet-foto cadeau I 130 o M. braad Bil H. BATELAAN Havan 74 Schoonhovan Prime kwaliteit. Zeer lage pr jjzen Fa. J. A. P. VAN VLIET Kleiweg 87 Boude. dl v nO° No. 73 Hoogetrn.t/Spui ROTTERDAM Vlasmarkt V (jiIRI 11 frmiYVRïl 1 Geen beter adres voor Ondertrouwk«rt VSUUI «J VU II Vil dan bij Drukkerij Van Nootan, Schoonho* TWtlPt atAp. WI1UW1SLAD VOOW auiD.HOU.AND BW UTMBHT, 2o ocToaan ttss. door JAN KIJKUIT. Ik doe mededeeling over een vindinQ en Teun over 't kerk hof van Hoornaar. „Nou, nou, zei tante met een zucht, terwijl ze de Schoonhovensche Courant dichtvouwde. „Wat is er tante vroeg ik belangstel- land?" 'B Is overal hetzelfde. Overal lees ik van begrootingen met tekorten, de etne gemeente al meer dan de andere en ik weet niet waar dat heen moet. „Inflatie, riep Jod". „Menschen, aei ik sa er was een plechtig oogenhlik aangebroken, luister eens naar mij- Ik weet een probaat mid del om zonder eenige kosten alle gelde lijke moeilijkheden van gemeenten, ja zélfs van alle landen met hun oorlogs schulden en leeningen, uit de wereld te helpen. Tante en Jod kektn elkaar vragend aan. Jod tikte met zijn vinger tegen zijn voorhoofd en sprak: „Stapel mesjogge". Tante had blijkbaar meer vertrouwen in mijn mededeeling en vroeg: „Laat dat dan maar eens hooren Jan. Dat zou een weldaad voor de wereld zijn." „Het reddings-idee is bij mij opgeko men zei ik door een voorval in een der grootere gemeentsn van deze streak. Ik most a dat arst vertellen, omdat u daa vanzelf het geheels schitterende plan zult begrijpen. In bedoelde plaats kwam in het hotel een reiziger, die geen baga- ge bij z ch had, zoodat de hotelhouder vooruitbetaling van hem verlangde. De reiziger had daartegen geen bezwaar en gaf den waard een briefje van f 100 in pand, waarvoor hij een ontvangstbewijz kreeg. De reiziger ging naar het dorp en terwijl de waard nog peinzend met het bankbiljet in zijn handen stond en onderzocht of het wel echt was, kwam binnen de slager, die vertelde dat hij een koe kon koopen voor een goeden prijs en die daarom vroeg of ds hotel houder, die den slager f 100 schuldig was, hem nu wilde betalen. De waard was daartoe wel bereid en daar hij juist het briefje van 100 in zijn handen had gaf hij dat aan den slager, d e er ver heugd mede naar buiten ging. Maar nauwelijks buiten ontmoette hij zijn kleermaker, die hem een droef verhaal deed. Als hij dien morgen niet een groot bedrag betaalde zou zijn faillissement worden aangevraagd Er ontbrak f 100 aan het bedrag dat hij betalen moest en die som had hij tegoed van den slager. Deze vee-dooder had een goed hart en betaalde den kleermaker. De kleermaker snelde naar huis, maar ontmoette onderweg den dokter, aan wien bij f 100 schuldig was. „Denk je eens aan mij", vroeg de me dicus. De kleermaker was een opvliegend man. Hij rukte zijn briefje van f 100 uit zijn zak en gaf het den dokter. Deze wandelde opgeruimd verder en kwam voorbij het hotel. Het schoot bom toen te binnen dat hij den hotelhouder nog f 100 sohuldlg wae voor een dinoetjs dat hij gegeven had en daar hij juist f 100 had ontvangen g ng hij naar bin nen en betaalde sijn schuld. Zoo stond de waard nogmaals met het briefje van f 100 in sijn hand to«n ds reiziger weer versoheen. „Ik héb me bedacht, zei deze Ik ben hier al gereed gekomen en reis nu maar verder. Geef me dus mijn biljet dat je nog altijd in je handen hebt, maar te rug. Zoo geschiedde. De reiziger vertrok met zijn bankbiljet van f 100. Wat is hier nu gebeurd? Vier men schen hadden elk een schuld van f 100. Zij hebben allen hun schuld afgelost, zonder dat er eigenlijk een cent is uit gegeven, want de f 100 van den reiziger zyn weer in diens bezit gekomen. Het bankbiljet heeft alleen een kleine wan deling gemaakt. Op dat beginsel berust mijn vinding om alle schulden te laton hetaJen zonder het iemand ieta behoeft te kosten. Engeland betaalt een milliard aan Amerika, Amerika hetzelfde aan 1 rankryk, 1 rankryk aan Engeland enz. De gemeenten doen evenzoo. In ds plaats van den re.ziger behoeft men zien maar te denken een bank, die, byvoorbeeld aan Amsterdam, 50 millioen leent. Dat bedrag gaat door alle 1100 gemeenten van ons land, die alle hun schulden al- lossen en komt weer onveranderd bij de bank terug. Geen enkel gemeente heeft dan nog schuld, daardoor wordon ds belastingen veel verminderd en de uit gaven van de burgerij wordt vermin derd, zij kunnen meer koopen, er komt meer werk en de crisis is overwonnen. „Je bent een gen*e, oordeelde tante. Wat seg jij Jod?" Jod tikte weer met zijn vinger tegen zyn voorhoofd en zei nogmaals: „Stapel mesjogge". Op dat oogeabuk kwam Teun binnen die Jod's wooraen hoorde en ast; „Dat is san goed woord, Jod, als je hst tenminste van jezelf zegt, want zelf kennis is het beg.nsel van alle wijsheid, ik hen ook wei eens ged&oht dat het niet heeismaal pluis by ja was. Nu las ik laatst wat je verteld hebt van het kerk hof van Hoornaar en omdat ik daar particulier goed bekend ben, ban ik er eens heen gegaan om te vragen wat er van waar was, dat de administrate van het kerkhof zoek zou zyn. Weet je wat ze me gezegd hebben? Jod iz van Lotje getikt zeien za Er is in den raad aiioen gezegd om de administratie van den grafgraver eons na te zien om te onder zoenen of d.e goed in orde waa. ioen hebben ze in een volgende vergadering gevraagd si die administratie al onder zocht was, maar met waar of die boe ken waren. Ze zyn in Hoornaar met zoo mesjogge als sommige menschen cLe ik maar met nader zal aanduiden. Dacht je nou dat ze daar maar zoo een bede administratie soek konden maken? Nou ik heb se beloofd dat ik 't je zou vertel len en dat Jan het dan wal in da krant zou setten. „Met net meeste genoegen, antwoord de ik. Zal ik er m.sscmen by zetten dat se maar met te veel moetan letten op Hetgeen Jod zegt?" „iseen hernam Teun nadrukkelijk dat moet je niet doen, want ae zouden zoo licht jullie namen kunnen verwissolen Jod barstte uit in een onbehoorlijk luid gelach en riep proeatend: „Wis dat laatste lacht, lacht het beat". door FLORENCE EEKHOUT. DKAISITIAvanVALK „Ten eerste is het uit met afspraak jes, met hrieiacuryvery, met teieionee- renl" Meneer Bulderman stam deed naam alle eer aan. „Maar man." waagde mevrouw te sta melen. „Hou jij je er buiten, Amalia. Je bent allyd veel te toegevend geweest voor je aocuterl Jy heet het maar oogluikend toegelaten, dat ze dag aan dag omging met een jongen van mets, zooais die Jan Eu verst" „Jan heeft een goede betrekking en begon zyn doohter. „Ewygl Je hebt te doen, wat ik je zeg Onmiddellijk hel je Joost lpperdaal op en geelt hem het jawoord Meneer Bulderman raasde heen en weer door het woonvertrek. My hoorde lot de cholerisch aangelegds menschen, die de kwaadsten met zyn, als hun boos heid maar eerst gezakt Is. Eigeniyk had by zyn docmer Juli heel wat meer ver wend dan de moeder, doch natuurlijk zou hy dat nhoit erkend hehben. Dat zy dien Jan graag mocht, was hem serst ook zoo onaangenaam met geweest, doob daarna was Joost verschenen, met zyn geld en invloed. Had Lili toen Ja en amen" ge zegd, soodra haar vader den nieuwen aanbidder aanprees, dan sou hy waar- schynlyk binnen aizienbaren tijd hebben gehruld „Jy, met een man, die al kaai wordt? Schaam js js nist? Nooit gesfik daar sayn tosstemming voorl" lt Lili wesrstresfds hem, spotte met Joost, noemde hem opa, bleef Jan ontmoeten.... en ziehier het resultaat. Mevrouw Bulderman wachtte met angst een explosie van Lili af, want haar dochter aardde, wat temperament betreft, in vele opzichten naar haar moe der. En se kende hst meisje genoeg om te weten, dat ze inderdaad dol was op haar Jan. Eiken morgen belde ze hem op en met allerlei listen wist ze hem te schrijven en te ontmoeten. Natuurlijk zou ze haar vader gehoorzaamheid we.geron. Doch iets wonderlijks gebeurdel Lili haalde haar schouders op en zei: Nou, goedhoewei ik teiefoneeren belache lijk vind over zooieta. ik kan hem toch beter schrijven! Nu lijkt het wel, alsof iE- zoo'n haast heb, om zijn aanzoek te e/i- oepteeren!" Meneer Bulderman, dis juist liep te denken, dat teiefoneeren wat gek w%s, •ohesuwds onmiddellijk: „Bel opI Dos wat ik zegl" Lili ging gelaten naar hst toestel sn tot doodelijke verbazing van haar moe der (en heimelijk van haar vader) draai de ze tam de schrijf rond, wachtte even en zei toen op vlakken toon: „Hallo, hier is Lili .Ik wou je even laten weten, dat ik je huwelijksaanzoek accepteer. Wat zeg je? Ja, het is volle ernst. Vader? Hij wenscht niets lieverl Morgen wil hij de verloving al publiek maken. Waoht evenik zal het vragen'. Vader, of hij vanmiddag mag komen." Meneer Bulderman trok de hoorn uit haar han den Hallo! Ja natuurlijk mag je komen. en js blijft ets* ookl Alles in orde hoor! Tot straks!" Er volgde «ven een benauwds stilte, tosn hij de telefoon op den haak had ge hangen. Lili verbrak de stilte. Ze keek haar vader strak aan en zei: „ik hoop, dat u hier nooit spijt van zult hebben, vader," en daarop rende ze de kamer uit en sloot zich ln haar eigen kamer op. Michel heeft het al sinds jaren Met de and'ren aan den stok En werpt nu opeens den knuppel In 't Geneefsche hoenderhok. Luid gekakel en spec tak el Wordt er nu alom gehoord, En de rust is in Genève Weer voor langen tijd gestoord. Allen keeren zich nu tegen Den bedrijver van het kwaad. Zelfs de allertamaten noemen Het een ondoordachte daad. M.chel zegt; er is sinds jarsn Veel van mijn geduld gevergd En ge hebt me met elkander Tot het uiterste getergd. Miehei heeft het nu hij allen Door die daad finaal verbruid. Maar wij vragen kalm en nuchter Gaan de anderen wel vrijuit? Hebben zij niet onbetwistbaar Ook een duren plicht verzaakt? Is door hen met de ontwapening Ooit wel een begm gemaakt? In hun zware wapenrusting Roepen ze: ontwapening, Zonder dat eerst toe te passen Op zichzelf, in eigen kring. Daarom, Europeesche grooten: Doet Uw voordeel met deez' les, Leidt nu door Uw eigen voorbeeld De ontwapening tot succes! „STAATSOEHEIME H". 2* Met schuwen twijfel keek ze naar hem. werd heen sn wser geslingerd tue» •ohtn vertrouwen sn wamrouwen Ge- ruimsn tijd bleef hst stil ln ds kamer. „U hebt ook ssni liefgehad, niet waar?" flu.«lorde het melj,t ten laatste. „Ja", was het droefgeestig-klinksnde antwoord. Het was nu zoo donker dat ze eikaars gelaatstrekken niet meer duidilyk kon den onderscheiden andere had Mary haar laatste vraag waarschijnlijk niet durven stellen. En nog steeds vroeg ze zich met kwellende onzekerheid af, of dit pathetisch vertoon van medegevoel an begrijpen, niet een nieuwe kunst greep was om haar waakzaamheid te verschalken. George Darden was immers detective het was zijn pllc.it, ieder die iets te maken had met den moord op Revis, aan de bevoegde autoriteiten over te leveren! Als ze hem vertelde wat ze. Hij hoorde den diepen zucht waarmee ze naar voren op haar stoel gleed en toen opsprong, alsof ze met een heftige beweging den indruk van zijn woorden van zich wilde werpen. Ook hij stond opwachtte tot zij de kamer half door geloopen was en draaide het licht aan eer hij haar volgde. Hij zag de uitdrukking van intense vermoeidheid op haar gezicht en wist hoeveel strijd 't haar verstand kostte om haar te beletten zich gewonnen te geven. Hij waagde nog een poging. „Ik kan mij ook zoo goed de diepe ontgoocheling, de bittere smart van die tage vrouw voorstellen, wanneer de tuuu —au isWAUMOAt, MM B4W1M Uiiuu Uaar motief om haar vroegeren ui.estap te verheimeiuken blijkt is bugry- peu. Haar verlangen om nem verdriet, te uesparen, uiec weet te waardeuren. Er is iets werkelijk tragisch in swaro ot ters te brengen, groom gevaren te nskee- ren, omuat men de iietue iieiiig sn on gerept wti houuea en op stut van sazen te hernemen, uat de ander ons absoluut niet begrypt, geen gremije besef beeft van wat we...." „Houdt u alstublieft opl" tiep a •meezend. WznZeiend stond ze voor hem en staarde nem aan met de deernis wenken de hulpeloosueid van een angstig kind. „Waarom wilt u tooü niet dat ik u üelpP" drong hij. „Waarom verzeg u zich zoo met alle geweid tegen my?" Ze schrok op alsof ze een sterken steek kreeg en heet# tranen sprongen haar in de oogen. Voor hij eohter nog Iets zeggen kon, wendde ze zich plotse ling van hem af en gmg, met de han den voor het gezicht, de kamer uit. Bij de deur gekomen, botste ze als sep blinde tegen het kozijn. Ais ik iemand andere geweest wes, overwoog Darden, niet annex ean de po litie, zou ze me gebeden en geemeekt hebben haar te helpen! Toen hij overtuigd wae dat hij niot op haar terugkomst hoefde te rekenen, verliet hij de woning. Hij had juist den breeden hoofdcorri dor overgestoken en wilde naar de trap aan de andere zijde van de lift gaan, toen hij zacht zijn naam hoorde roepen. Addie Col vin was hem gevolgd en «loot de deur van de flat achter zich. Miss Colvin verstrekt Inllchtlngsn. Op alls étages van hst flatgebouw he md Mch aan bet einde van dsn hoofd* corridor een kleine, vlerkante, door sware gordijnen van dsn gang afgisohei- den ruimte, dis door de bewonere ale spreekkamer gebruikt kon worden. Miss Loivin liep zoo haastig, dat aij het ver trekje eerder bereikte dan de deteotive. 'Ioen hij het binnentred, zag hij oogen- bhkkeiijk dat zij over haar heele lichaam trilde; haar geiloht, met vuurroode piekjes van opwinding, vertrok kramp achtig, haar fletse oogsn waren star kortom, ze verkeerde in een toeetand van wilde geagiteerdheid en deed blijkbaar geen enkele poging om dat te verbergen. Het was niet twijfelachtig, meende Darden, waaraan deze hevige emotie moest worden toegeschreven. Een blik was voldoende om hem te overtuigen dat ze een vertwijfeld besluit had genomen. Eindelijk was ze op het punt om datgene te doen, waarop al zijn hopen en streven gericht was geweest: te kapituleeren het onontkoombaar gevolg van de fol terende onzekerheid, waarin hij haar dagenlang had laten leven. Nu zou hij den sleutel tot het geheels mysterie in handen krijgen Zonder den gespannen blik ook maai een seconde van hem af te wenden, greep ze de leuning van ean stoal, om dezen naar den verstverwijderden wand van het spreekkamertje te verschuiven. Haar geheele wezen drukte namelooze ontsteltenis uit. Ten laatste drong ze zich zelf tot spreken. „Waarom doet nwaarom doet u geen beslissende stap, iets, dat aan die elende hier een einde maakt?" Haar woorden kwamen in heeach ge fluister. De detective nam een anderen stoel en ging tegenover haar zitten zijn hoogopgetrokken wenkbrouwen toon den zijn begrijpelijke verbazing. „Wat kan ik doen, Miss Colrln?" Hij stelde zioh de vraag, wat haar tot hst plotsslijks besluit kou hebben ga* „Een man van veertig jaar," oei me vrouw Bulderman en barstte in tranen uit, „het kind dasurtoe te dwiqgenl Het ishet is middeleeuwach enen ik had het niet gedaan in haar plaatsl" Na deze ernstige revolte, de óérete sinds haar huwelijk, smeet ze de deur achter sich dicht Meneer Bulderman bleef achter met zeer sombere gedachten. Hij had spijt. Erg spijt. Natuurlijk, zijn dochter be hoorde hem te gehoorzamen. Maar jeugd behoort bij jeugd. Joost was veertig. Zijn hoofd wae kaal. Ook in andere opzichten paste hij niet bij Lili. Eigenlijk een grove kerel, en Lili zoo fijngevoeligover tien jaar zou zij sen bloeiende jonge jrrouw zijn, geketend aan «en ouden man. tiie niet met haar kon meeleven. Dan zou ze haar vader vervloeken! Waarom bad ze ook toegegeven! Heimelijk had hij t heelem&al niet verwachtl Ze had an ders heusoh haar eigen willetje well Ver vloekt nog toewat een toestand I Hij moest Joost sprekenrond uithoewel 't pijnlijk wasSchrij ven zou veel beter gaan Meneer Bulderman zwoegde op een brief, die tenslotte klaar was en dadelijk door hem gepost Een brief, waar n hij erkende, zijn dochter te hebben beinvloed en na ernstig overdenken, een huwelijk tuaschen haar en sen zooveel ouderen man, niet te kunnen goedkeuren. Dooh toen hij weer thu!f kwam. bleef hij verschrikt staan in de gang; hij w&s er sJ. Duidelijk klonken er stemmen uit den salon! Wat een situatie! Joost, die nog .niets wist..,, als aanstaande schoonzoon [Meneer Bulderman opende de deur en bleef op den drempel ata&n, als ver steend. Daar zatJanl En Lili naaet hem, met stralend gezichtje en zijn vrouw, •veneens zeer tevreden Jan kwam op hem toe en drukte hem beide handen. „Duizendmaal danku bracht hem vertrouwen te echenkon. Haar onbeheersolite nervositeit verried hem, dat ze een dwingend, onweerstaan baar motiet moest hebben, wellicht meer dan een. Hij voelde dat haar ontdekking van het feit, dat hij van de gestolen revolver wist de revolver die Lizzy ,het ontsla gen dienstmeisje, hem in handen had gespeeld Misa Golvin hevig had ge schokt. Ook stond het voor hem vast, dat ze zijn dringend verzoek aan Mary Has kell, om hem niet als vijand maar als vriend te beechouwen, had afgeluisterd. Deze dubbele stormaanval op haar geestkracht had haar weerstand ten •lotte gebroken, redeneerde hij en haar tot haar veranderde houding gebracht. „Wat u kunt doen?" klonk baar weder vraag. „Vraagt u dat nog? U kunt han delen u kunt iemand in hechtenis ne men." Er was een zenuwachtig trekken om haar mond toed ze dit r.oi. „Maar waarom juist vanavond?" „Waarom, mijnheer Darden? Is u dat dan niet duidelijk? Wel, om Mary te behoeden voor krankzinnig worden,zeis aan den rand van den waarzin. Ze lijdt onbeschrijfelijk, dat torgendi afmattende afwachten maakt haar kapotl Ik kan niet vaststellen wat ze pmoi's went, maar hoeveel of weinig het ook ls, het is heter, dat ze gedwongen wordt alles te vertel len. dan dat het op deze manier door gaat." „Maar wat kan ik dosn?" vroeg hij nogmaals. „Dat heb ik n toch gezegd den da der arresteeren." „Den dader waarvan?" „Van de beide misdrijven vai den diefstal en van den moord." Hij boog zich dichter naar baar toe. „Wie wie is de schuldige?" „Dat weet u immeri ast zoo goed ala ikl U west took ook wel dat hel Tow hebt ons beiden zoo gelukkig gemaakt. het was een geweldigs verrassing voor me, toen Lili opbeldeeerlijk gezegd vreesde ik, dat u er heel andera over dacht Later zei Lili tegen haar vader: „Ge woonte is een gek dingik ben zóó gewend om het nummer van Jan aan te slaandat ik het vanmorgen ook deed. Vergissen ia menechelijk." Meneer Bulderman wist niet recht, of hij z ch vergiste, dan wel een ondeugen de glimp in haar oogen zag. Hij hield zich masx liever, alsof hij haar ge loofde. (Nadruk verboden.) Ind #n U Kruschen nog steeds niet ge probeerd hebt probeer het dan nu eens op kosten van de fabrikanten. Zij hebben thans voor een beperkten tijd een aantal speciale „reuzen" pakken ver krijgbaar gesteld, waardoor het U ge makkelijk wordt gemaakt de werking vaa Kruschen zelf eens te ondervinden. Vraag dus uw apotheker of drogist naar het „reuzen" pak éi 1.60, voordat deze alle zijn uitverkooht. Dit pak bevat namelijk den gewonen flaoon K--u*cnen k f.1 60 en nog een aparten proef" flacon, welke vold'iende ia voor ongeveer een week. Open eerat den proefflacon. probeer tie ten en waaneer U daarna niet volkomen over tuigd bent dat Kruschen alles doet wat er van beweerd wordt,is de gewone flaoon nog ongt- aohonden. Breng de*en terug. Uw apotheker of drogist ii gemachtigd U uw heele uitgave k f l.flO onmiddellijk en «onder omwegen terug ta bet len.U hebt Kruschen geprobeerd ton der dat bet U iett koatte. Kan het gemakke lijker? Let op, dat op het etiket opde fletch, toowel alt op de buitenverpakking de naam Bowntree Handels-maatschappij Amsterdam vo <rkomt. Malloy is." Hij was sr zeker van dat het mnor haat tegen Malloy dan bezorgdheid voor Mary Haskell was, dis haar ertos drssf deze beschuldiging uit ts spreken. „De moordenaar misschien," zei hij. „Maar ook de dief? Gelooft u, dat hij het document gestolen heeft?" "Of ik dat geloof? U gelooft het zelf lmers ookl Maar laat ik u vertellen hoe ik tot mijn meening kom. Hij Ze hield abrubt op en luisterde in een gespannen houding haar heele op merkzaamheid op die dichtgeschoven gordijnen gerioht. Plotseling sprong ze op, lichtte het voorhang op en gluurde naar buiten. Gerustgesteld keerde ze weer naar haar plaats terug „Luister mijnheer Darden," hernam zs. „Hij weet hoe men hier ongezien kan binnensluipenhij heeft het Maandag aan Mary verteld. Van buiten af kan hij onder een bepaalden gezichtshoek door de draaideur de lift in het oog houden. En als hij dan het moment afwaobt dat ds lift juist naar bovsn is sn de liftboy dus geen erg in hem heeft en behoed- saam langs de juffrouw in de telefoon centrale heen glipt, kan hij de top be reiken en naar boven loopen zonder op gemerkt te worden." „U gelooft dus dat hijM „Ik zal u zeggen wat ik geloof," viel ze hem ongeduldig in de rede. „Onze flat was. den avond dat de Senator hier was en zijn overjas met het geheime stuk erin, in het portaal had opgehan gen. niet gesloten, zooals altijd als we thuis zijn. En nu weet u hoe Malloy kans kan hebben gezien stilletjes binnen te komen. Het lijkt me zoo klaar als 'a klontje dat hij de dief moet zijn." Ze zweeg en haar adem ging zwaar, zooals dat bij iemand ln heftige gemoeds beweging het geval ie. (Wordt Ttryolgd.)

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1933 | | pagina 3