Voor 50 cent
4o«
D0ÜWE EGBERTS
yf
Bafifi
J. A. HINKE
nmann
m
Vanaf 8 October zal gedu
rende den Wintertijd het
Kantoor, inplaats van 's av.
6-8, geopend zijn van
2 tot 4 uur namiddags.
ANTI-DIPTHERITICUM
BAAI 1
1. Een Huis,
ECHTE FRIESCHE BAAI-TABAK
Markt 70 - Gouda
KLEEDEN!
IS EEN KUNST!
TWEE PANDEN
L(f
-- helpeN
bEETJ*S J>- -
het
pi'ifiver f0nd
EUIILET0N.
zoo of zo.
Gemengd Nieuws.
HONIG'S BOUILLONBLOKJES - 6 voor 10 cent - voor Ragout
luistert U den geheelen dag o p o n z e R ad toe e n tra Ie, van 8 uur des morgenstot |2 uur des avonds, dit is 112 uur per week
naar de programma's van Huizen en Hilversum. Een Radiotoestel verbruikt 30 a 50 Watt per uur, wanneer U deze 112 uur op een eigen
toestel luistert, kost U dit 112 x gemiddeld 40 Watt is 4480 Watt of 4,5 K. Watt. In Schoonhoven kost 1 K.W. 27 cent, 4,5 K.W. zou dus f 1.22 zijn.
Zelfs al huurt U een Radiotoestel voor 50 cent per week (Wij kunnen U dit leveren I) en U luistert maar Vi van de tijd
der Radiocentrale, dan kost U dit nog 50 ct. huur en 50 ct. electr. stroom, dus f 1.00 per week.
In gemeenten «vaar geen Radiocentralo is, kunt U het voordeeligst een toestel van ons huren, alle onderhoud
is dan voor onze rekening! JAN &ROUWER, Haven 63, Telef. 113, Radiocentrale, Schoonhoven
COÖPERATIEVE
BOERENLEENBANK
te Groof-Ammers.
D« ochtenduren blijven ongewijzigd.
HET BESTUUR.
Het middel tegen Snotziekte
bij Kippen en Pluimvee. Alleen in
Drog. „Het Groen* Kruis"
Kleiweg 9 - Gouda
Hier zijn uw Kapsalon*!!
(bij de muziektent)
DAMES i
Vakkundig haarknippen
waaschen, onduleeren. Specia
liteit in Permanent-Wave en
Watergolven.
Ruim* sortcerlaft Huidcrèmc. Tandpasta, Paeder aas.
A.nbev.jOH. A. HOEFNAGEL,
HEEREN!
Laat bij oqf oW haar knippen
en scheren. - Wij staan met
4 man bekwaam personeel al
tijd tot uw diénst.
Insluithaarden
Haardkachels, Vulkachels
H. A. v. Baaren - Schoonhoven
V u I e m mers
nergens grootere keus en nergens goedkooper!!
BAAI 2
Een. betere tabak, dan U
tot nu toe voor deïe prij
zen heeft kunnen koopen
ES
NOTARIS VERSTEEG
te Bergambacht, zal op
Woensdagen 24 an 31 Oct. '34
telkens des voormiddags 10 uur, in
'café 't CENTRUM te Bergambacht
in bet openbaar verkoopen:
de navolgende
onpoaeende goederen
a. toebehoorende aan de erven
van den Heer T. Vejbhoog:
m. Schuren, Erf en Boomgaard,
gel. op het dorp Bergambacht,
aan de Hoofdstraat C Nrs. 127 en
128, groot 1? ,f)
Sleutel ve krijgbaar ten kantore
van notaris Versteeg,
2. Twee perceeiv...
Bouwland,
gelegen te Bergambacht, bij de
Ijsbaan, resp. gr. 27.20 a. en 20.50 a.
b. toebehoorende aan de Heeren
A. Janse en W. Dahmen
Een perceel
Weiland,
gelegen te Bergambacht, In
Bovenberg, groot 3.55.85 H.A.
c. toebehoorende aan den Heer
I. Mak:
Een Bouwmanswoning,
met Schuren, Erf, Boomgaard
en aanbehooren, gelegen aan de
Burg. Uilkensstr. C nr. 30;
een perceel Land, gelegen aan
den Eetiigen Dijk, en eenige perc.
n d, gelegen nabij de Rhee,
igs den Opweg, allen onder
irgambacht, tezamen groot
4.34.03 H.A.
Gedeeltelijk geschikt voor bouw
terrein.
Betaling der kooppenningen
3 December a.s.
Met uitzondering van een ge
deelte van sub. 1 is alles vrjj van
huur.
Breeder omschreven bij notities,
welke tijdig verkrijgbaar zijn ten
kantor# v. genoemden Notaris.
Onze schitterende
Cltca 4. Hypor modern - Zeer fraai
van lijn en een («heel afwijkend
model. Buitengewoon geschikt voor
een modern Interieur
v. Z. 2. - Verchroomd, dubbele
buizencirculatie, capaciteit 14S M'.
Zwart emaille f 81.50
Wijnrood emaille f 83.60
2 van de 50
Wij hebben ruim 50 modellen Haardkachels. Wel voldoende
om keuze te maken, vindt U niet? Wij hebben ook tel ven
koopjes, (reeds voor 1 30 - een prima haardkachel). Heer
wij hebben geen enkel „koopje", dat U later zou berouwen,
want op onzen goeden naam zijn wij bijzonder gesteld.
Uitsluitend de
betere fabrikaten
legen lage prijzen
HAARDEN KACHELS - FORNUIZEN
Nieuwe Markt 19, Rotterdam - Rotterdameche Dijk 247, Schltdam
enttch góed kleed en hwi.
ImnNl voorat waaneer een leger# uitgave
voraiaeht la.
Ziet U ma goed gekleed# vrouw....,
honderd tegen een det zij bij Behlmenn
heer (deeding koopt, om det Behlmenn niet
eltoen door coupe en pasvorm uitmunt,
doek óók doordat confectie ven Behlmenn
iets aparts heeft, iets dat smeek en ge>
voel voor kleur en lijn verraadt
Voor dames, die prijs steden op ,pt*>
•oonlijkt" kleeding. die dus de Ininst van
kienden verstoen, «f waardoor*, jat
meer één adres:
GOUDA
Markt 9
Biels wijk
Openbare Verkooping.
Notaris R. Gallas
te Zevenhuizen (Z.-H.) zal op
Woensdagen 24 en 31 Oct. 1934
telkens v.m. 11 uur, te Bleiswijk, in
het Koffiehuis „Rust even" van
H. C. Valkenburg, bij opbod en
afslag openbaar verkoopen:
elk bestaande uit twee Burger
woningen, met Erven en Grond,/
te Bleiswijk aan den Hoefweg,
kad. Sectie D no. 1779, groot 16
Aren, 35 c.A.
Belend: de Heeren L. Fijan ten
Zuiden, M. A. Noordam ten Wes
ten en J. W. Dijkman ten Noorden.
In 5 perceelen, te weten: per
ceel 1 tot en met 4: de huizen c.a.;
en perceel 5: open grond ten zui
den van de huizen; welke na af
zonderlijke veiling in combinaties
worden aangeboden.
Het zuidelijkste huis is.verhuurd
aan den Heer J. A. van den Berg,
opzegbaar op 3 maanden.
Aanvaarding terstond na de toe
wijzing.
Betaling: 17 December 1934.
Nadere Inlichtingen geeft ge
noemde Notaris.
J. P. MAHLSTCDE - Bergambacht
Agent veaN. V. Nederl. My. van
Brandverzekering te Tiel en Ned.
trandwaqrborg My. voor Roerende
goederen van Landbouwers en Vee
houders Onderling. Directie MONTfJN
Hebt Gij iets OOO
te verkoopen
Plaats dan 'n Advertentie
In dit bladl
„Handen omhoog!"
TWEEDE BLAD. 1
NIEUWSBLAD VOOR ZUlO-HOLLftND EN UTRECHT Scjioonhovcnscht Couranl
VRIJDAG 5 OCTOBER
EEN MOEDERHART.
door FRANCOIS DULAC.
Vijftien, jaren had hun huwelijjt ge
duurd, en het leek een voorbeeld van wat
een echtverbintenis behoort te zijn. Eugène
Eron bewoonde met zijn gezin en zijn
ouda moeder een aardige villa, buiten de
stad gelegen. Hij was 's morgens tot 's
avonds weg, vervuld van zijn zaken, doch
zijn vrije uren en vacanties waren geheel
gewijd aan zijn buisgezin. Intusachen
leefde zijn vrouw Marianne vredig eik ze
ker van haar geluk temidden vair de
kleintjes twee meisjes, twee jongens
en naast haar schoonmoeder.
Do oude mevrouw Eron had haar eenig
kind geheel alleen moeten opvoeden, daar
zij den vader reeds verloor toen de jongen
nog slechts 8 jaar was. Haar leven was
geheel aan hem gewijd en zij had gebeefd
van angst, toen hij thuiskwam en vertel
de, dat hij wilde gaan trouwen.
Maar toen zij Marianne leerde kennen,
was zij gerustgesteld.
Hdar vrouwelijk instinct zeide haar, dat
Mauianne niet de vrouw was, om een jon
geman geheel en al van zijn moeder te
vervreemden. Het ging alles zelfs nog véél
beter, dan zij had durven hopen. Marian
ne stelde voor, dat de oude vrouw bij hun
zou inwonen! Mevrouw Eron kreeg een
étage van de villa en zooals ze eens haar
leven had gewijd am haar zoon, zoo deed
zij dit nu aan Marianna, en later - en
piet wolk een verrukkelijke liefde aan
de kinderen. Een wolkelooze hemel van
geluk scheen zich boven hen te spannen.
Door do jaren heen was er een groote ge
negenheid gegroeid tusschen de beide
vrouwen, te meer, daarMarianne nooit erg
met haar eigen moeder een moderne
vrouw had kunnen opschieten.
Het was op een stralende zomerdag
toen mevrouw Eron met een van haar
kleinkinderen 'een spel deed, dat het on
heil losbalstte, geheel onverwacht.
Marianne kwam binnen en zoodra de
oude vrouw haar zag wist ze, met een ang
stig bonzend hart, dat er iets gebeurd
moest zijn, iets vreeselijks.
i— Marianne.--, is.... eris er
-...met Eugène.,— een ongeluk?....
-5 -er p
anti
9E MIDDELEEUWSCHE HELM.
fc-i Nadruk verboden.
2
Het was in deze ruimte dat ze Mary
den helm toonden en ofschoon ze nog
steeds niet kon begrijpen hoe een ijzeren
hoofdbedekking zooveel geld waard kon
zijn, dfbng het toch wel eenigszins tot haar
door dat het een zeldzaam stuk moest
zijn. Ze zag nu ook waar de aanduiding
„zwijöskopvormig'vandaan kwam: de
helm 'had een spits-ioeloopend model, dat
inderdaad deed denken aan een varkens
kop.
Beneden, in een salon met wondermooie
Chineesche lakmeubels kreeg ze thee, ge-s
reserveerd in teer, doorzichtig porselein!
en zwaar, gedreven zilver. Pas na het*
theedrinken werden de onderhandelingen
ovfer den prijs geopend en beleefd, angstig
beleefd, iygerachtig beleefd, begon ze
te pingelen! De vernieuwde klinknagel
was een punt van ernstige beteckenis voor
haar; die verminderde de waarde tot be
neden de tweeduizend pond, vond ze.
Na een uur heen-en-weer praten ver
klaarden de broeders zich bereid achttien
honderd te accepteeren «n Mary vulde Ar-
chibaldis cheque voor dat bedrag in.
„Als u het goedvindt, neem ik den helm
meteen .mee," zei ze en ging naar boven
om hem te halen.
De zwynskopvormige helm lag niet
meer op het roode kussen van zooeven in
de bedachtzame rust, die bij zulk een
eeuwenoud voorwerp paste. Hij bevond
zich in de handen van een goedgebouw-
den jongeman met kastaniehruin haar,
die bozig was hem op te poetsen. De toe
gewijde aandacht in zijn blik en 7ün be-
0, hij is gezond en wel. Nog nooit
had haar stem zoo hard en onverschillig
geklonken. Haar gelaat had bitter gestaan.
Ik moet U even alleen spreken!
Het kind pruilde, maar zij Weerde het
af. met ongewoon ongeduld. ZoOdra ze al
leen was, wendde zij zich tot haar schoon
moeder en zei: Het is uit. f.we gaan
scheiden.
Dfc oude vrouw staarde haar niet be
grijpend aan.
U hebt natuurlijk niets gemerkt, ging
de jonge vrouw door, maai/ ik des te meer
van den dag af dat hij ófte vrouw leerde
kennen. Hij is totaal doon haar betooverd,
niets kan hem terughouden, zelfs de kin
deren niet, ik nog veel minder.
De bitterheid yan haar stem sneed als
een mes door de vreesalijke stilte rond de
oude vrouw, die het maar niet kon bevat
ten zoo opeens en met een beverige Item
vroeg:
Maar wat is er dan gebeurd? Wat
meen je, welke vrouw dan toch? Schei-,
den?.... Kind, dat meen je toch niet?
Welke vrouw? Mevrouw Latonde, U
kent haar. Van den dag af dat zij hier in
de buurt kwam wonen heb ik Eugène zien
veranderen. Ik hèb het niet willen geloo-
ven en ik kon het niet gelooven, maar het
js dus waar, dat alle trouwe liefde en toe
wijding en jarenlang rustig geluk, kinde
ren, goede zorgen, niets beteekenen, zoo
dra een vrouw mooiere oogen heeft.
Do oude vrouw streek met sidderende
hand over haar oogen.
Je moet het me nog eens zeggen,
stamelde ze, ik kan het maar niet geloo-
Hij is dol op die vrouw, zei Marian
ne hard.
De oude vrouw sloot even haar oogen.
Vijftien jaren geleden was zij bevreesd
geweest hiervoor, toen zij Marianne leerde
kennen, toen zij de rustige genegenheid
tusschen haar en Eugène opmerkte. Nog in
de eerste jaren van hun huwelijk was zij
bang geweest, ze kende Eugène, hij* was
haar jongen, nooit had zij geloofd dat hij
geluk zou vfoden in een kalm, huiselijk
leven met een lieve, knappe, doch vrij on
beduidende vrouw. Maar naarmate de ja
ren vergingen, was zij rustiger geworden.
Hpt was alle* onzin, Eugène was natuur
lijk volkomen gelukkig, als hij iets mocht
missen in zijn verhouding tot Marianne,
dan zocht en vond hij vergoding in zijn
werk!
En nu was die andere vrouw gekomen.
Dat zij dat niet voorvoeld hadl Die jonge,
mooie vrouw, zoo charmant, levendiger,
geestiger. De oude vrouw vreesde bijna,
dat Marianne haar gedachten zou raden.
Zij kon haar zoon begrijpen, hoewel
haar goheele wezen in opstand kwam bij
de gedachte alleen aan wat deze catastrofe
beteekende. En ze stamelde:
i Je moet het hem vergeven, een af
dwaling, jullie mogen niet scheiden, je
mag dat-niet doordrijven om één fout in
vijftien jaren, MaVfanne.
Ze schrok op en zag de uitdrukking
van Marianne's gelaat en haar lacht Door
drijven ik? Dacht U dat ik wou scheiden?
Hijhij wil het, tot iederen prijs. Ik
zeg U toch, ik zeg U toch, dat wij allemaal
niet meer tellen! Wel, ik geef hem zijn
vrijheid terug, hij kau gaan, ik vertrek
met mijn kinderen naar mijn moeder. Ze
verliet de kamer, om niet te toonen, dat
ze met moeite haar tranen inhield.
De oude vrouw bleef achter, als verlamd
Wat had Marianna gezegd? Ik ga weg
wegingen deden vermoeden, dat de helm
hem zeer ter harte ging. Hij keek op toen
het meisje, gevolgd door de broeders Je-
vons, binnenkwam en zijn oogen bleven
rusten op Tyger's gezicht. Eenige secon
den waren zo als gehecht daaraan en of
schoon ze gewoon was door vreemden
aangestaard te worden, vond ze dit kijken
wel bijzonder hinderlijk of was vér-
warrend een beter woord? Hij scheen se
cretaris of assistent of iets van dien aard
te zijn, want Rupert Jevons sprak hem
familiaar aan als „Grey" en maakte geen
aanstalten hem aan de bezoekster voor te
stellen.
„Breng hem meteen maar naar de auto
van Miss Garfew, Grey," verzocht hij.
„Den helm?" vroeg de jongeman en
het ontging Mary niet dat het bevel hem
niet weinig van zijn stuk bracht.
„Ja, de helm," mengde Adam zich in
\het gesprek.
„Is hij zwaar?" informeerde Mary, den
kend aan de opdracht van haar oom om
hem per spoor te verzenden.
„Tamelijk," verklaarde mijnbeer Adam.
„Vooruit, Grey, maak een beetje voort.
Waar wacht je eigenlijk op?"
„Nergens op," antwoordde Grey en na
een moment aarzelen liep hij haastig naar
de deur. Misschien was het deze haast,
die een schaduw van achterdocht bij het
meisje deed opkomen; ze volgde den se
cretaris tenminste op de hielen, terwijl de
broeders op een'gen afstand de achter
hoede vormden. Zoo ging het de trap af,
de hall door, de straatdeur uit naar de
two-seater. Ze nam den jongeman eens
goed op en als zijn meesiers niet zoo dicht
in de nabijheid waren geweest, zou ze hem
welliifiit gevraagd hebben, waarom het
hem zooveel moeite kostte van den helm
te scheiden. Want zijn plotselinge haast
om uit de wapenkamer weg te komen
schreef ze tce aan een impulsief verlan
gen om ziin emoties te verbergen.
met de kinderen naar mijn moeder en zij
....zij?....
IVijftien jaren. Charles den oudsten had
zij verpleegd in zijn vele kinderziekten,
lmd met de moeder uren en nachten ge
waakt aan zijn bedje, zij zou hem nu niet
meer bij zich hebben, nu hij zoo'n aardige
kameraad was geworden, bijna al een man
in zijn wijze van doen soms, zoo grappig
bijdehand, zoo tecder voor haar. Lili, die
ze sprookjes vertelde, eiken avond vóór het
slapen gaan, nog altijd, al mocht niemand
het weten. Lily, de kleine schat, die het
méést van allen van grootje hield. En dan
I3ob, die kleine deugniet, altijd vol katte-
kwaad, zijn heil zoekend bij haar, als
iedereen boos od hem was. En dan de al
lerkleinste, Maud! Neen,, neen, Eugène
mocht dat niet doen!
Doch al haar smeeken was vergeefs,
1Eugène was onwrikbaar besloten.
U kunt bij ons komen moeder, zei hij
Dat wil zeggen, we gaan eerst een tijd op
reis begrijpt u, voor Jaqueline is dat ge
makkelijker.
Zijn moeder antwoordde niet meer.
Jaquelline die haar Eugène ontstal, voor
goed, ze voelde het, ook al kreeg zij weer
haar plaats in het huis van den zoon.
Laat mij maar alleen een huisje ne
men, zei ze met bevende stem, ik ben nu
te oud, jongen, om te wennen.
Een maand later betrok zij het nieuwe
huisje. Marianne was met de kinderen
naar haar ouders gegaan, zo had nog niet
heslist, of ze daar zou blijven of een eigen
huis nemen. Doch in elk geval repte zij
daar géén woord over in de nabijheid van
mevrouw Eron. De oude vrouw vroeg niet
meer, Voelde toch het nuttelooze daarvan.
Zij zat, eensklaps erg verlaten, erg ver
ouderd, bijna ziek. in haar woonkamer. De
eenzaamheid omsloot haar als een graf.
Eepzaam zou zij daar blijven tot het ein
de kwam. Geen blijde kinderstemmen meer
geen gezellig huisgezin, haar jongen ver
weg met een vreemde vrouw, Marianne
verbitterd, ook tegen haar, alleen omdat
zij Eugène's moeder was.
Doch daar werd gebeld. Zoo laat nog?
Ze luisterde, verwonderd en wat ver
ontrust goede tijdingen verwachtte ze
niet meer. Ze hoorde de dienstbode een
deur openeh. bekende stappen, die haar
hart deden kloppen, de deur ging open.
Marianne, stamelde mevrouw Eron.
Marianne stond tegenover haar,
bleek, verouderd, met de sporen van ver
driet, die alle hardheid wegnam.
Ze keek door een waas van tranen naar
do oude vrouw tegenover haar.
Dezo oude vrouw, die .de jonggeborenen
in de armen gehouden had, haar kinderen
helpen verplegen en groot brengen, baar
zorgen, lasten en vreugden gedeeld had en
die zij, in de verbittering van haar ge
wonde hart, zoo zwaar getroffen had. En
met een snik sloeg zij de armen om deze
tengere gestalte.
Vergeef me. dat ik zoo hard was, ik
had zoo'n verdriet. We willen graag bij
moeder komen, thuis verdragen ze niets,
vooral niet van de kinderen en ik kan er
niet aarden, wij missen je allemaal, lieve,
lieve moeder. En voor het eerst snikte zij
aan den schouder van een oude vrouw,
die de jaren tot baar moeder hadden ge
maakt.
Excellentie, wel bedankt
Voor dat taai-cadeautje,
Maar met al dat ge-zoo-zo
Wordt het toch een zoo(dje)
U wilt dus de dubb'le oo
Uit de taal verdrijven,
Maar het ambtelijk bureau
Blijft ze kalmpjes schrijven.
„Eenheid" klinkt het overal,
Ook in taal, da's logisch,
Maar Uw eigen voorbeeld is
Zeer onpaedagogisch!
Zjjolang men niet eensgezind
Zo begint te schrijven,
Dient het op de school toch oolc
Eerst maar*zoo te blijven.
Met haar armen vast om de schokkende
géstalte, fluisterde mevrouw Eron: „Dat is
goed, kindje, komen jullie maar hoor, ik
heb je erg gemist, julliè allemaal, wij hoo-
ren bij elkaar.
En ze voelde dat het leven voor den
zoon, dien zij verloor, een dochter gaf, een
bloeiende rijke toekomst van vier lachende
kindergezichtjes. Ze was het offer ge
weest, verlaten door haas zoon, verlaten
door haar schoondochter, beroofd opeens
van alles, zij, die geen enkele schuld had.
Maar zij was rijk en gelukkig, zij mocht
weer moeder zijn, tot het einde van haar
leven.
KOELBLOEDIG INBREKER.
In den nacht van Vrijdag op Zaterdag
werd een inbraak gepleegd aan de Heeren
gracht te Amsterdam in een mantetma-
gazijn.
Een nachtwaker zag licht branden
de bovenste verdieping van het perceel.
Hij waarschuwde de politie en hield in
tusschen de deur in het oog. Nog voor de
politie was gearriveerd zag hij een man
uit het magazijn komen. Hij hield hem
staande en vroeg, wat hij daar moest
De naehtwaker kreeg ten antwoord dat
hij met een beambte wan de firma te doen
had, die nog laat in het magazijn had ge
werkt en nu naar zijn woning aan de
Heerenmarkt terugkeerde. De nachtwaker
volgde de man naar de Heerenmarkt en
zag hem een trapportaal binnengaan. Dtf
nachtwaker informeerde bij buren, of da
maft inderdaad in het perceel, waar hij}
was binnengegaan, woonde.
Niemand kende echter den bewusten
persoon. Bij onderzoek bleek, dat de ma;
op het dak was geklauterd en zoo was
verdwenen.
In het mantelmagazijn aan de Heeren-,'
gracht waren den volgenden morgen f 12
en 60 mantels verdwenen. De dief heef»
's nachts regelmatig bezoeken gebracht
aan het magazijn en telkens mantels meeJ
genomen.
LIJK OP DE RAILS GEVONDEN.
Toen Woensdagavond de trein Haar-<
lemLeiden dicht bij het station Leiden/
was aangekomen, voelde de bestuurder,
dat hij over iets heenreed. Bij onderzoek
bleek, dat ter hoogte van den spoorweg-
tunnel over den Maredijk het verminkte
Hik van een man over den spoorweg lag.
Uit papieren, welke op het lichaam ge
vonden werden, kon men vaststellen dat
bet slachtoffer P. K. heette en uit Den
Haag afkomstig was. Men vermoedt datj
de man zelfmoord gepleegd heeft, daar(
de plaats waar het lijk is gevonden, niet
bij een overweg ligt en hier dus mpeilijk
van een ongeluk sprake kan zijn.
DRAISMAvanVALKEMBUR
LEEUWARDEN
Hij stond daar ,zich kennelijk inspan
nend om iets verstahdigs te zeggen, maar
hij slaagde er alleen in te mompelen;
„Ik.ik zal hem bij u thuis bezorgen,
miss Garfew. U.... kunt liem toch niet
in de auto meenemen
„Waarom niet? Natuurlijk neem ik hem
zelf mee."
Hij staarde haar hulpeloos aan en zette
den helm op de plaats naast de hare.
Tyger h'ad in 't voorbijgaan haar bont
mantel van den kapstok in de hall geno
men en gaf hem dien om op te houden.
Gehoorzaam nam hij hem aan en terwijl
hij Mary in haar mantel hielp, kwamen
de Jevens, die langer waren weggebleven,
dan noodig was en er 'n tikje gejaagd
uitzagen, naar buiten. Mijnheer Rupert
keek met gefronste wenkbrauwen naar den
secretaris het behoorde niet tot zijn
taak knappe jonge meisjes bij het aan
trekken van hun mantels behulpzaam te
zijn en in elk geval was er geen enkele
reden geweest om zoo te hollen, niemand
behoefde een trein te halen....
Mary Carfew stapte in haar wapentje
en zette den taótbr aan.
„Adieu," zei mijnheer Adam.
„Adieu en tot ziens," voegde* mijnheer
Rupert erbij^ „komt u ons njt& eens op
zoeken!"
Ze wuifde naar hen, terwijl ze de op
rijlaan indraaide en ving tegelijkertijd een
glimp op van het gezicht van den secre
taris. Het was een zwaarmoedige, wel
haast norscbe uitdrukking. Een wonder
lijke jongeman, peinsde ze. Het kwam va
ker voor, dat menschen zich op een zie
kelijke manier hechtten aan dingen als
een „zwijnskopvormigen helm", maar dan
waren het toctt Meestal lieden van gevor
derden leeftijd, zooals de „kleine man".
En Mr. Grey was nog niet half zoo oud
als hij.... op geen stukken na!'Hij was
heusch nog jong genoeg om zijn bewon-
dering en genegenheid op «en s&ntrekie- i
lijker doel te richten dan een stuk ijzer
uit langvervlogen eeuwen.
Ze dacht niet verder aan hem en be
reikte EastbJyth, na een rit door den mis-
tigen Novemberavond, die op den smallen,
hobbeligen weg hooge eischen aan kaar
chauffeerkunst stelde. James, de oude,
deftige butler, moest tot zijn leedwezen
constateeren, dat het ongeassisteerde tor
sen van den helm zijn slinkende krachten
te boven ging en ze liieip hem den nieu
wen aankoop naar boven, naar de biblio
theek te brengen, waar hij op een zware
zeventiende eeuwsche tafel met hooge go-
beeldhouwde pooten werd gedeponeerd.
„Morgen zullen wij hem inpakken en
naar mijn oom in Londen verzenden, Ja
mes. Ik zal je wel 'n handje helpen."
„Uitstekend, Miss Mary."
James verliet het vertrek; jeugdherin
neringen aan „de man met het IJzeren
Masker", spookten door zijn geest toen hij
naar beneden ging.
Tyger nuttigde een eenzaam maal bij
het haardvuur en liet zich vervolgens tot
middernacht, weggedoken in een stoel, in
de bibliotheek, aan de werkelijkheid ont
rukken door een Edgar Wallace. De ros
sige gloed van de hoog-oplaaiende vlam
men speelde grillig op het metaal van den
helm en wanneer Mary een enkele maal
uit haar boek opkeek, werd haar blik on
weerstaanbaar erheen getrokken. Het ding
leek nu, in hel schemerig licht, nog meer
op een varkenskop dan vanmjjidag; het
maakte den indruk van op een zonderlin
ge wijze levend te zijn, zoodat ze af en toe
het gevoel had dat ze niet alleen in de
kamer was. Het was ongetwijfeld 'n beet
je griezelig, maar ze verdiepte zieli weer
in haar roman en liet zich niet door bij
geloof of spokenvrees of wat het zijn
mocht, van de wijs brengen. Haar vader
had haar geleerd dat er voor elk ongewoon
verschijnsel een natuurlijke verklaring is.
Toch sliep ze niet zoo rustig als ze an
ders deed; de helm speelde een rol in
td-beklemmende droomen waarvan
ze echter de schuld gaf aan een geb.-aden
eend, die Betty zoo delicieus voor haar,
diner bij den baard, bereid had.
Ze schrikte wakker, voor den derden
keer misschien sinds ze naar bed was ge
gaan; nog half-slapend woelde ze ruste
loos heen en weer en kwam tenslotte half-,
overeind om haar kussens recht te leg-j
gen. Op dat oogenblik hoorde ze een ge-|
luid, dat haar klaar wakker maakte en
haar zintuigen deed spannen. Rechtop, de
handen om haar knieën geslagen, luister
de ze, in afwachting of het zou terugkop
men. Dan zou ze liet misschien duidelij-'
ker kunnen hooren en met zekerheid kun
nen vaststellen wat het was.
Het leven op het jacht had haar geleerd
aandacht te schenken bestendig en on
bewust aan elke verandering, die in
het geluid van de bewegingen vAn het
schip kwam. En deze instinctieve waak
zaamheid was haar in de eenzaa|ft gelegen
woning van haar pleegvader bijgebleven.
Ze kende iedere beweging van den klim
op tegen de dichtbegroeire buitenmuren,
het gefluister en gesuizel en gezucht, bet
gekraak van houtwerk, dat in een oud
huis altijd hoorbaar is, wanneer de bewo
ners ter ruste zijn. Maar dit zwakke ge
luid, dat haar verontrust moest hebben
in haar soezen tusschen slapen en waken,'
herkende ze niet.
Het feit, dat het zich niet herhaalde,
deed haar argwaan toenemen. Ze spande
haar geest in om zich het bijzondere ka
rakter van het geluid te herinneren, groef
in haar bewustzijn naar den indruk, dien
het om haar slaperige hersens had ge
maakt. Het kon niet van een muis afkom
stig zijn, want, stelde ze vast, er had ge
wicht achter gezeten en van de deur, die
door een plotselingen luchtstroom werd
dichtgegooid, zou ze géén notitie hebben
genomendat was e.en stoornis in de
nachtelijke stilte, die vaker voorkwam.
(Wordt vervolgd).
1
