nn mnt w mu mv
FEUILLETON.
BINNEN TWAALF. UUR....
Binnenland
Gemengd Nieuws j
Van Rondom
Plaatselijk Nieuws
dat de persoonlijke vrijheid, met name de
heerrijders, aantast, niet gerechrvaardigd
Antwoord van minister Slingenberg
De MINISTER VAN SOCIAJLE
ZAKEN, de heer Slingenberg, z<gt, dat
de voorschriften betreffende veiligheid en
dienst- en rusttijden, nu voorgesteld, zijn
het geval geweest van wat bij de spoor
wegen reeds bestond. Be geheele regeering
was het eroVer eens, dal er ook voor de
openbare voorschriften moesten komen.
Men zegt dat de controle moeilijk is.
Maar als een ongeluk b ykt te zijn veroor
zaakt door overtreding van de thans aan
hangige wet, zal de straf zwaarder zijn.
Dit zal de menschen van overtreding er
van weerhouden.
De regeering zal over den algemeenen
maatregel van bestuur overleg plegen met
de organisaties van werknemers en werk
gevers en met de groote verkeersbonden.
Antwoord yan minister Van Lidtti
de Jeude.
De MINISTER VAN WATER
STAAT, de heer Van Lidth de Jeude,
zegt, dat de directeur van het centraal bu
reau voor de statistiek aan spr. heeft
meegedeeld, dat men niet zeggen kan, dat
het aantal ongevallen door oververmoeid
heid minimaal is.
Men maakt bezwaar tegen de bepalin
gen nopens heerrijders. Maar er bestaat
een onverbrekelijk verband tusschen rijtijd
en veiligheid. Als zelfstandige chauffeurs
wel onder de wet vallen, vyaarom dan
heerrijders niet? Dit ware meten met
twee maten.
Oververmoeidheid is in vele gevallen te
eonstateeren, al zullen anderen doof de
mazen van het net glippen. De bepaling
van het vier uur rijden van heerrijders zal
Wellicht kunnen worden gewijzigd.
De' Kamer keurt het wetsontwerp goed.
Handelsreizigers m handels
agenten.
Aan de orde is het wetsontwerp wes
telijke bepalingen omtrent handelsagenten
IQ handelsreizigers.
De heer DROP (S.D.) beschouwt
wetsontwerp als een doortrekking ep de
pet op het arbeidscontract
De heer TERPSTRa' (AR.) wit zijn
woidoenmg over de resultaten van het
■owerleg tusschen de regeering en de vaste
oommissie voor privaat- en strafrecht. Hij
dankt den minister voor zijn bereidwillig
heid lot dit overleg.
De MINISTER TAM JUSTITIE
de heer Van Schaik, zegt, dat de commis
sie ach met bepaald heeft lot critiek,
maar deskundigen, opbouwenden arbeid
mede heeft verricht. Het wetsontwerp
brengt een niet onbelangrijke verbetering
der positie van handelsagenten en handels
neizigers.
De Kamer keurt het wetsontwerp zonder
hoofdelijke stemming goed.
Em raadadviseur.
Aan de orde ie hot wetsontwerp tot wij
ziging en verhooging van oud-hoofdstuk X
der rijksbegrooting voor 1935 (oeconomi-
•che zaken).
De hoer VAN DER HEIDE (S.D.)
bespreekt de aanstelling tot raad-adviseur
van den hoengeganon regeeringscommis-
8aris voor de hulpverleening aan de melk
veehouderij in vasten dienst. Spr. kan zich
niet onttrekken aan den indruk, dat de
post van raad-adviseur voor dezen per
soon is gemaakt. Hij schrijft nu een ge
schiedenis van de crisiswetgeving. Een
De vijand gooide zich met een ruk om.
„Mooi!" dacht Trant. „Eén-nul voor
inijl"
Zijn juichkreet bleek gerechtvaardigd,
de aandacht van den vijand was weer op
het ravjjn gevestigd. Na een oogenblik te
hebben stilgestaan, ging de vijand snel te
rug naar den rand van den afgrond en
keek nu beter naar beneden. De bodem
was half verscholen en nog in diepe scha
duw gehuld. Hij tuurde eenigen tijd naar
beneden en toen hij keek, lichtte er iets
fiinsterends in zijn hand.
„Barlowl" riep de vijand opnieuw.
Stilte.
„Wie is daar?"
Weer stilte. Toen begon de vijand langs
den rand van het ravijn te loopen. Er was
maar één weg naar beneden. Toen hij dien
bereikt had, stond de vijand stil en tuur
de andermaal. Hij herhaalde zijn vraag,
maar slechts zijn stem kwam naar hem te-
„Drommels!" mompelde hij en begon
af te dalen.
Zijn beenen verdwenen, zijn romp, zijn
hoofd. Trant wipte van uit zijn beschutting
te voorschijn en kroop naar de plek. Hy
kwam zoo dichtbij als hij maar kon, zon
der gezien te worden en wachtte, op den
grond gelmrkt, in scherp luisteren. In zgu
geest stelde hij zich dat afdalen voor,
frobeerde dén tijd te bepalen. Hij zag in
sim verbeelding de voorzichtige gestalte
aaar beneden klimmen, van tijd tot lijd
•ükstaand en rondkijkend! Onderwijl trach
tend de duisternis te doorboren, zijn re
volver omklemd, ea tot ommddellyk haa- I
mooi onderwerp voor een dissertatie. Maar
hiervoor heeft men geen raad-adviseur
noodig. De minister neme den post terug.
De heer VAN POLL (R.K.) spreekt
in gelyken geest.
De lieer BOON (lib.) eveneens. De re
geering heeft steeds verklaard te willen
bezuinigen en geen onnoodige uitgaven te
willen scheppen. Spr. dient een amende
ment ia, tot srhrapping van den post.
De MINISTER VAN LAND
BOUW en V I S S G H E R IJ, de heer
Deckers, zegi dat de functionaris f 18.000
verdiende bij een particuliere instelling.
l)e regeering heeft hem toen gevraagd, in
dienst van het Rijk te treden voor de cri
sismaatregelen, op f 12.000 salarile. Hij
heeft het offer gebracht en zwaar ijerk
verricht, dat hem een deel van zijn gezond
heid heeft gekost. Hg is hersteld, maar
kon zijn vroegere werk niet meer opvatten.
Er ie geen nieuwe regeeringscommissaris
in zijn plaats benoemd Dit kost dus niet
meer geld. Deze heer is toen tot raad-ad
viseur benoemd. Het schrijven eener ge
schiedenis van de crisis-wetgeving is ab
soluut noodzakelijk. Maar de Kamer blijkt
bezwaar te hebben tegen de creatie van
raad-adviseur aan zijn departement. Spr.
apprecieert dit en neemt bet amendement-
Boon over.
De heer BOON (lib.) vraagt een na
dere inlichting, waarop minister Deckers
antwoordt, te zullen overwegen wat hij
moet doen om de positie van den desbe-
treffenden persoon behoorlijk te regelen.
De Kamer keurt het wetsontwerp goed.
Nitorpell*tif-D« Visser.
Aan de orde is de interpellatie van den
beer DE VISSER met betrekking tot
het optreden der regeering naar aanleiding
van de visschersstaking te IJmuiden en
bet stopzetten van steunuitkeering aan
werklooze visschers.
De heer DE VISSER $C.) MeH de
wolgende vragen:
1. Acht de regeering bet geoorloofd ha
rerzijds bij een arbeidsconflict tusschen
werkgevers en arbeiders aks bij de staking
m het visscbersbedrijf te Umuiden door
bepaalde maatregelen de zijde van de
werkgevers te kiezen?
2 Is het uitsluiten van de visscherij- en
andere arbeiders uit den werkloozensteun,
indien ze uiet bereid zijn, den arbeid van
bun stakende vakgenoot en over te nemen,
geen ongeoorloofde inmenging van de re
geering ten bate van de werkgevers?
3. Is het juist dat behalve de stakende
viascheryarbeiders te IJmuiden, ook de
werklooze vak gen ooien daar ter plaatse
van werklooaensteim zijn of worden uitge
sloten?
4. Is het jwist, dat in verband met de
visscherijstaking te IJmuiden. de vissche
rijarbeiders in andere plaatsen - zelfs
indien daar een andere loonregeling geldt
van werkloozensteun zijn of worden uit
gesloten, indien zij 'weigeren, den arbeid
van hun stakende vakgenooten Ie verrich
ten?
5. Is het juist, dat werkloozen, die reeds
geruimen tijd het visscherijbedrijf hebben
verlaten en andere werkzaamheden ver
richting, thans mot inhouding van steun
worden bedreigd, indien ze den arbeid van
hun vroegere vakgenooten, die in staking
zijn, niet wenschen over te nemen?
6. Is de regeering bereid, de maatrege
len, waardoor werkloozen0 tot onderkruipe
rij wordpn geprest, oogenbjikkelijk in le
trekken en in het landsbelang haar in
vloed aan te wenden op de reeders, om
delen gereed. Het laatste stuk van de af
daling teekende zich voor zijn geestesoog
af, de aankomst op den bodem, het angst
vallig rondkijkentotdat.
„Verduiveld!"
Trant hield den adem in. Hij behoefde
nu niet meer te gissen. Die scherpe uit
roep van beneden verried het bereikte punt
Het kostte hem al zijn zelfbeheersching
om niet overeind te veeren en over den
rand van bet ravijn naar bevestiging te
spieden.
Maar de tucht won het pleit. Hij be
woog niet. Hij berustte erin nog een paar
minuten geduld te hebben. Intusschen
moest hg voortgaan met nog wat le wach
ter.
De gestalte beneden, na de gruwelijke
ontdekking te hebben gedaan, onderzocht
nu Barlow's lijk. Weer stelde Trant zich
voor oogen, hoe twee zenuwachtig trillen
de handen in de zakken grepen, op een
portefeuille stietten en dje openden. Maar
de portefeuille zou leeg zijn, op een half
velletje papier na, waarop de vinder, als
hij een lucifer aanstak, of er een electri-
sche lantaarn op richtte, of het meenam
naar den rand van het ravijn, waar het
grauwe licfet juist doordrong, deze mede-
deeling zou lezen:
„Je bent verslagen. Er zijn op dit
oogenblik vier revolvers op je gericht.
Als je dit ravijn levend wilt verlaten,
moet je roepen en zeggen waar je
belde gevangenen zijn. En je moet be
neden blijven, voortdurend doop de
revolvers bewaakt, totdat de waarheid
van je woorden bewezen is. Dan alleen
tul je «"en kans hebben op je geld. An
ders zal je worden neergeschoten als
een rat ia de val. Je hebt vgf minu
ten."
Dat was het wat Chris holme in de por
tefeuille van Barlow vond» in plaats uaa
I het conflict ten spoedigate Ie doen beëin
digen?
7. Is het der regeering bekend, dat het
conflict in het visscherijbedrijf te IJmui
den goeddeels is te wjjten aan den deso-
laten toestand, waarin het bedrijf ver
keert en grondige saneering hiervan drin
gend noodzakelijk is?
8. Is de regeering bereid, met bekwa
men spoed den noodzakelijken bijstand
aan het visschersbedrijf te verleenen, op
dat aan de wanverhoudingen een einde
kome en de nadeelen niet op de arbeiders,
wier levensbestaan reeds ver beneden een
redelijk minimum is gedaald, worden af
gewenteld?
9. Is de regeering bereid, nu het con
flict door de vakorganisaties is erkend,
oogenblikkelijk maatregelen te treffen,
waardoor de inhouding van steun San de
werklooze visschers en gewezen visschers,
die niet staakten, maar bij het uitbreken
van het conflict werkloos waren, niet meer
plaats heeft en geleden schade aan hen
eventueel te vergoeden, dan wel direct
steun in natura te doen verstrekken?
MX Is de regeering bereid, maatregelen
te treffen, zoodat direct na het beëindigen
van het conflict de werkloozen een na
deelen van de plaats gevonden hebbende
stakin gzullen ondervinden?
De MINISTER VAN SOCIALE
ZAKEN, de heer Slingenberg, zegt, dat
volgens den beer De Visser de regeering
geen enkel recht heeft om den steun in te
trekken. Ware dit waar, hij zou ook ove
rigens gelijk hebben. Maar de intrekking
heeft een rechtstond. Ja, de regeering is
er toe genoopt. De rechtsgrond wordt ge
vormd door de reglementen op de werk
loosheidsverzekering. ke. van den Centra-
len Bond van transportarbeiders. Het re
glement bepaalt, dat geen urtkeering
wordt gegeven aan leden, wier werkloos
heid het gevolg ie van staking of uit
sluiting Geen steun wordt gegeven aan
hen, wier werkloosheid het geVMg is van
staking of uitsluiting.
De heer SNEEVLIET fr.sbetoogt,
dat er in dezen tijd groote behoefte is aan
wilde stakingen.
De heer KUIPER (R.K.) zegt, dat
hem gebleken is. dal men te IJmuiden roet
een wilde staking te doen heeft. Een wilde
staking ondermijnt den vakbond «n r naakt
hem tot een onbeduidend groepje.
De heer DROP (S.D) zegt, dat een
groot percentage der werklooze visschers
langer dan twee jaar niet gevaren heeft
en dus geen uitrusting meer heeft. De mi
nister bedenke dit. als hij spreekt over
werkloozen, die weigeren voor stakers ia
te vallen.
De interpellatie wordt gesloten.
Slotwoord.
De VOORZITTER zegt, dal de
agenda thans is uitgeput. Hij sluit behou
dens nadere bijeenroeping deze laatate
openbare bijeen komst in dit zittingsjaar.
DE OPHEFFING DER SANCTIES,
Maatregelen onzer regeering.
De Nederlandsche regeering treft de noo-
dige voorbereidingen opdat, overeenkom
stig de aanbevelingen van de vergadering
van den Volkenbond en het Coördinatie
comité de sanctie-maatregelen tegen Italië
met ingang van 15 Juli zullen worden op
geheven.
tien duizend pond
De Worsteling op don rand.
Vijf minuten! En vier revolvers op hem
gericht I Chrisholme, de afperser, keek uit
zijn zwart hol omhoog en ondervond voor
het eerst de gevoelens van de menschen,
die hijzelf zoo vaak tot wanhoop gedre
ven had. Nu was hij de enkeling tegen ve
len. Tot nu toe was het juist andersom
geweest en was hij met velen tegen één
geweest!
Hij keek naar boven, maar al wat hij
zag waren gestalten der verbeelding. Hij
richtte zijn revolver omhoog en vuurde
in het wilde weg naar boven. Dat was
zijn antwoord. Toen trok hij naar den zij
wand van het ravijn en telde de seconden.
Die seconden vergleden. Werden tot mi
nuten. De spanning was bijna ondragelijk
voor den man boven aan het ravijn, zoo
wel als voor den man beneden.
Een idee kwam in Chrisholme op, ge
boren uit een natuurlijken drang tot zelf
behoud en yen volmaakte afwezigheid van
medelijden of fijn besnaard gevoel.
Hij stak een sigaret op, deed een vlug
gen haal en hield hem toen op armslengte
van zich af. De schaduw houdend, liep hij
langzaam op het lijk van Barlow toe.
stopte de sigaret in den mond van den
doode en bevestigde hem daar.
Toen sloop hij weg. De genieene, harte-
looze krijgslist was gebaseerd op e«n
ouden truc en zou waarschijnlijk niet meer
dan één kogel aantrekken.
Er vervlogen meer minuten. De siga
ret brandde op en viel den doode uit den
mond. Er was nog steeds geen kogel ge
komen en er kwam ook geen.
„Dit is méér dan vgf minuten!" was de
afschuwelijke gedachte, die fel en marte
lend door Chrisholme's angst hamerde
Chrisholipe'a wxvrhoofd was geheel klam.
I Gelijk bekend, betreft het hier een t»N-
voerverbod van wapenen, muqitie en oor
logsmateriaal naar Italië, een uitvoerver
bod van bepaalde transportdieren en
grondstoffen naar Italië, een invoerver
bod van Italiaansche goederen en een ver
bod van eredieten aan Italië.
Gezien den korten termijn, welke daar
toe beschikbaar is. zal ra afwachting van
de intrekking der desbetreffende algemee
ns maatregelen van bestuur, de minister
van buitenlandse he zaken, krachtens de
bem toekomende bevoegdheid met ingang
van 15 Jufc een algemeene dispensaiie
mn deze verbodsbepalingen verleenen.
BIJZONDERE VACANTIE-KAAR
TEN.
Dezen zomer van 13 Jufi t m. 3 Sep
tember bieden de Ned. Spoorwegen
hen, die een flinke reis in ons eigen land
willen maken, daartoe zeer qaMrekkeiijke
speciale tarieven aan. Wij wijzéft onze le
zers op de advertentie in dit en volgende
nummers van ons blad, betreffende de bij
zondere vacantie-kaarten. OveT afstanden
Van honderden kilometers kan men daar
op, hetzij in één of twee dagen, een heen-
en terugreis maken tegen sterk geredu
ceerd tarief.
HANDELSBESPREKINGEN MET
LETLAND.
Scbeupsbouw-opdracht in ons land?
Tusschen Nederland en Letland zijn
onderhandelingen gaande over een han
delsovereenkomst. Er wordt om. onder
handeld over den invoer van voergranen
uit letland in Nederland (rogge, haver
en gerst) die thans niet mogelijk is.
Letland zou, naar verluidt, tegenover de
invoerfaciliteiten. die Nederland zon ver
strekken, hier te lande een scheepsbouw-
opdracht plaatsen, die een waarde van
eenige honderdduizenden guldens zou ver
tegenwoordigen.
VERLENGING DER CRISIS*
PACHTWET. I»-
De regeering heeft een wetsontwerp in
voorbereiding tot verlenging van den wer
kingsduur der criskspaohtweL
VERDRONKEN INBREKERS.
Lijk opgehaald.
Te Eist heeft een zandschipper Woens
dagmiddag in den Rijn onder Doorwerth,
gemeente Renkum, het lijk opgehaald van
een onbekenden man, in het donker ge
kleed met zoo goed als nieuwe bruine
schoenen met gummihakken. Bij visitatie
werden geen papieren op het Üjk gevon
den.
In een der zakken vond men echter een
rijwielbelastingmerk benevens een geladen
revolver met vijf ongebruikte patronen.
Zijn polshorloge wees als tijd aan: 5 mi
nuten voor vier.
Het is zoo goed als zeker, dat men hier
te doen heeft met het stoffelijk overschot
van een persoon, die samen met 'n twee
den man, in den nacht van Zaterdag op
Zondag te Driel heeft ingebroken Daar
waren namelijk omstreeks half vier twee
inbrekers ontdekt op het erf van den heer
Verhoef, die door het blaffen van zijn
hond wprd gewekt en met zijn zoon de
indringers verjoeg. Met de hulp der poli
tie werd een vervolging ingezet, die tot
resultaat had, dat de mannen tenslotte in
het nauw gedreven, zich in den Rijn
Dat was erger dan het zenuwsloopcnde
wachten op het voltrekken van het dood
vonnis van den beul. Meer tijd verstreek.
Vijf minuten? Verdraaid het leken eer
der tien of twintigl
„Duivel!" snikte Chrisholme, half waan
zinnig.
Maar een nieuwe gedaente brak door
den nevel, die zijn geest insloot; een ge
dachte, die een sprankje hoop gaf. Waren
er wel vier revolvers op hem gericht? Had
hij dit alles voor niets uitgestaan? Dat
briefje het kon een uur geleden ge
schreven zijn! Ze wisten immers niet ze
ker, dat hij zou terugkomendat was
toch maar speculatie geweest.
Verslagen was hij? Nog lang niet! Het
leven behoorde hem nog altijd; het spel
was nog steeds aan hem! En hij zou wel
eens kijken, of de tienduizend pond, die de
politie van Barlow's lijk weggenomen had,
niet ook nog in zijn zak konden terecht
komen! Hij zou ze op den prijs van de
twee gevangenen daar ra den kelder leg
gen!
Nu was hij halverwege het pad. Niet
een van de vier revolvers probeerde zijn
ontsnapping te verhinderen! Als ze op
hem gericht waren geweest, zouden ze dan
zijn blijven zwijgen? Hij lachte grimmig,
j at een dwaas was hij geweest! Maar na
den nacht, dien hij doorgemaakt had. kon
hem wel vergeven worden, dat hij er even
ingeloopen was!
Drie kwart boven! Nog maar een paar
seconden.... nu even een spurten
"tan over den rand
1 wee armen wonden zich om hem heen
Een oogenblik was hij slap en hulpeloos.
Hu had zich meester van de situatie ge
waand en nu die. octopus! Maar een
seconde later, toen hij merkte, dat hij ach
teruit gedrongen werd, herstelde z»n in
stinct yan zelfbehoud zich en probeerde
stortten. Daar men sindsdien niets mo
van hen had waargenomen, bestond reeds
eenige vrees, dat de vluchtelingen wareri
verdronken en dat vermoeden wordt than*
bevestigd.
SLACHTOFFERS TAN DEN OM-
BEWAAKTEN OVERWEG.
Twee kinderen gedood?
Woetfwdagmorgen is te Apeldoorn
den onbewaakt en overweg van het lokaal-
epoor Apeldoorn—Zwolle de 8-jarige Win*
Nienwendijk op weg naar school in de
nabijheid van de ouderlijke woning tegea
den laatsten wagen van een passeerendert
P goederentrein geioopen. Het hoofd werd
deerlijk verminkt. De josgen werd naar *t!
algemeene ziekenhuis te Apoldoorn ge
bracht, waar hij in den loop van den mirt-,
dag is bezweken.
Op den onbewaaktpn overweg te Oirhi
(gem. Veuraay) ia denzerfden dag het 2-
jarige dochtertje van de familie v. Rijs
wijk te Venraay byj het spelen door ecu
treia gegrepen en op Mag gedood.
VERGEEFSCHE INBRAAK.
- Brandkast ongeopend terugga-
vonden.
Te Zaandam is eenige maanden gele*
den ingebroken in de fabriek van Mer-
cantiele en Industrie Compagnie aan da
Oostzijde, waarlgij de brandkast werd me
degenomen. Thans is de kast op eenigen.
afstand, in de Zaan, in ongeschonden'
staat teruggevonden. Zoowel het geld als
de rentezegels hevonden zich nog in de
kast. Het onderzoek naar de daders wordt
voortgezet
ZIJ DURFDE BIJNA NIETS ETEN.
Altijd indigestie totdat zij een
ontdekking deed.
„Ik kan Kruschen Salts met hoog ge
noeg roemen, want ik leed langen tijd aan
indigestie; op 't laatst durfde ik bijna
niets meer te eten. Eenige maanden gele
den begon ik Kruschen Salts te nemen,
niet meer dan eiken ochtend een beetje ia
mijn «rel, kop thM, en djt Week werfce-
luk een prachtige kuur te zijn. Ik ga door
met Kruschen Salts en heb nu geen indi
gestie meer, ik kan weer gewoon mee eten
em vod mij veel beter." Mej. A. P. te S.
Indien Uw voedsel niet snel en geregeld
door Uw inwendige organeh wordt ver
werkt, begint het te gisten, er ontstaan
gassen en zuren, welke maagpijnen of on-
paseelgkheid e.d. veroorzaken, zoodat elke
voeding een bron van ellende wordt Bo
vendien hoopen zich afvalstoffen in Ijw
lichaam op, welke de algeheele gezond
heid schaden. De zes minerale zouten,
waaruit Kruschen Salta is samengesteld,
hebben de eigenschap Dw inwendige or
ganen aan te sporeS tot snelle en gere
gelde werking. De afvalsloffen zullen zich
daardoor niet meer kunnen ophoopen en
worden geregeld verwijderd. Zoodoende
wordt ook de oorzaak van Uw onpasselijk-
heid en Uw maagbezwaren weggenomen.
Ulechts de kleine dagclijksche dosis in Uw
eerste kop thee of koffie op do nuchtere
maag, en alle epijaverteringsklachten be-
hooren tot het verleden.
Kruschen Salts is uilsluitend verkrijg
baar bij alle apothekers en erkende dro
gisten a 0 40, 0.70 en 1.60 per
flacon, omzetbelasting inbegrooen Iet op,
dat op het etiket op de flesch, zoowel ale
op de buitenverpakking de naam Rown-
tree Handels Maatschappij, Amsterdam,
(Adv.)
hij zich met volle kracht uit deze onver-
hoedsche en fatale omhelzing los te ruk
ken. Eerst speelde zijn kracht maar een
negatief spel. Het onbekende, dat hem aan
gevallen had. had hel wapen der overrom
peling gebruikt en hij was in een hache
lijke positie. Maar dra werd het duidelijk
dat verrassing het eenige wapen van dien
aanvaller was en hij geen mes of revol
ver tot steun bezat, noch zelfs physieke
kracht van %eteekenis. De aanvaller kon
wringen en trappen, maar niet vasthou
den.
Chrisholme schoof, toen hij deze op
luchtende ontdekking deed, zijn machtig
lichaam naar voren en omhoog, draaide
zich rond en toen, met een .plotselinge*
duik, rolde zijn aanvaller onder hem.
„Nou heb ik je, hè?" hijgde de man met
den paardenkop, een oogenblik ophoudend
maar met zyn grove, plompe hand om de
keel van den ander.
Trant keek naar hem op. De wereld on»
hem heen verbleekte.
„Dus j ij bent het voor den duivel, jij
kleine rat, jij?" ging Chrisholme smalend
voort. „Nu, dit zal de laatste keer geweest
zijn, dat je me dwars hebt gezeten!"
Trant's wereld won weer iets aan dui
delijkheid.
„Chrisholme," kwam het moeilijk over
de lippen van den detective. „Ik.... ik
vermoedde daf, jij het was."
„Heusch? Welnu, nu wéét je het! En
weet je ook. wat er nu eerst gebeurt?"
Trant vocht haast tegen een onweer
staanbaar verlangen om zyn oogen te slui
ten en zich te laten gaan, zonder verder
verzet.
„Ja.- dat kan ik ook raden." mompelde
hij. „Ik plof naar beneden in den afgrond
En jij wordt opgehangen.
„Hei!" brulde Chrisholme het volgend*
oogenblik. (Wordt vervolgd),
6 DERDE BILAD.
NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT. Schoonhovensche Courant
TRÏJDAG 10 JULI 1930
door JAN KIJKUIT.
Tante schrapt aardappelen, Jod
leest een stuk v«>or uit Lekker-
kerk en tante prijst de stilte in
Schoonhoven.
Ik zag tante, die altijd zoo keurig is op
haar uiterlijk, een paar ontoonbaar vieze
en versleten handschoenen aantrekken en
ik zei, dat ze op haar verjaardag stellig
een paar nieuwe handschoenen van me
zou krijgen. Ze keek glimlachend op en
antwoordde:
„Je begrijpt toch wel dat ik daarmee
»iet uitga. Ik trek die aan om aardappe
len te schrappen. Ik ben wel niet meer co-
jguet, maar vuile handen kan ik niet zien."
„Ze zijn lekker en goedkoop, die nieuwe
aardappelen."
„Maar toch nog te duur. Ik begrijp die
dingen niet. In de krant lees ik dat er in
's-Gravenzande maar even 175.000 kilo
teste aardappelen zijn ingekuild, omdat ze
Jiog geen 4 cent de kilo opbrachten en ik
moet hier 10 en 12 cent er voor betalen
en voor de beste soorten betaal je nog
meer."
„Ja, tante, dat is nn een van de won
deren van de moderne economie. Vroeger
(was 't zoo, dat hoe meer verkoopers er
<van een en hetzelfde artikel kwamen en
dus hoe meer concurrentie er was, hoe la
ger de prijzen werden. Bij de aardappel
en groentennering is dat nu juist anders
om. Er zijn veel menschen, die om iets te
verdienen zoo'n groentenhandeltje begin
nen. Ala er vroeger in een gemeente vier
waren, dan zijn er nu zeker acht en de
omzet van die acht is dus ook maar de
helft van de vier van voorheen. Hun om-
set is heel klein en daarom moeten zij er
veel op trachten te verdienen, terwijl ze
ook nog voor hun veeleisohende klanten
een groote keuze van soorten moeten heb
ben."
„Nou, dat is ook wat moois. De boer
die de aardappelen poot en wiedt en ver-
xorgt en uithaalt en naar de veiling
hrengt, krijgt niet eens 4 cent voor het
kilo «1 de verkooper ontvangt er drie keer
Sooveel voor."
„U vergeet nog iets wat de zaak nog
gekker maakt. De boer krijgt van het rijk
een toeslag op zijn aardappelen, zoodat
de toestand aldus is te omschrijven: De
boer geeft zijn land, zyn pooters, zijn ar
beid, zijn risico enz., hij krijgt daarvoor
niets terug bij den verkoop, maar ontvangt
van het rijk een schadeloosstelling. Nu zou
ibet gevolg dus moeten zijn dat de ver
bruiker zijn aardappelen tegen uiterst lage
prijs kan koopen, maar dat is ook niet
het geval, integendeel betaalt hij die
duur."
„Maar dat moest toch niet maggen! Wie
dat heeft uitgevonden had dan beter ge
daan met een kruiwagen te gaan rijden."
„Dat is niet uitgevonden, maar geleide-
fjjk aan zoo geworden, omdat het stelsel
van verdeeling der goederen hopeloos door
elkaar ligt. Het zou van begin af nieuw
gemaakt moeten worden, geordend zooals
Se dat tegenwoordig noemen, om er iets
goeds van te maken, zoodanig dat de
aardappelboer een behoorlijke prijs kreeg
jen de kooper de aardappelen toch niet zoo
duur betaalde als nu."
Op dat oogenblik kwam Jod binnen
met een papier in de hand.
„Een belangrijk document," zei hij.
„Wat heb je?" vroeg tantb, nieuws
gierig.
„In mijn handen is gesteld," antwoord
de hij gewichtig, het stuk, dat het Lek-
kerkerksche raadslid, de heer P. Neef,
aan den voorzitter van den raad over
reikte en dat het persoonlijk feit om
schreef, waarover de heer Neef het woord
vroeg, maar niet verkreeg.
,,'t Ie zeker geheim," informeerde tante
fluisterend.
„Geenszins en ik zal het u voorlezen:
„Mijnheer de voorzitter.
Ik heb het woord gevraagd voor een
persoonlijk feit. Dat feit bestaat hierin,
dat ik mij persoonlijk gegriefd acht door
de wijze .waarop u in de vorige vergade
ring van den raad, nadat door mij mijn
bezwaren over de aanhangige voorstellen
betreffende weg en brug waren kenbaar
gemaakt, mij van antwoord hebt gediend.
Ik heb toen gevraagd, als ik het mocht
mis hebben, mij dit te zeggen, maar uit
nw antwoorden is dit niet gebleken. Trou
wens in vele gemeenten in de Krimpener-
waard verwierp men dit plan vrijwel op
dezelfde bezwaren, die ik daartegen had.
Bij deze gelegenheid hebt u mij toege
voegd dat een jongen die 2 jaar de H B S.
heeft bezocht, beter zou hebben begrepen,
waarom het bij deze voorstellen ging,
daar anders door mij deze opmerkingen
arot vonden zyn gemaakt. Ook deedt u het
Ttarkoenen alsof ik een weg verlangde en
geen brug over de IJssel en dan met mijn
auto dien weg uit wilde, aan den IJssel
kwam, daar geen brug vond en met mijn
wagen dan zeker in een roeiboot wilde
gaan.
Verder hebt u na het incident, wat door
mij niet is gewild, zoomin als gezocht, of
veroorzaakt, art. 72 der Gemeentewet op
mij toegepast, zonder inachtneming van
de bepalingen van het Reglement van Or
de, waarvan art. 20 u de bevoegdheid
geeft in een geval als toen door u aan
wezig geacht, de vergadering even te
schorsen dan wel to verdagen. Onnoodig
is, het te zeggen, dat dit mij zeer he»ft ge
griefd.
Het is mij ter oore gekomen, dat u, M.
de V., nadat ik dé vergadering had ver
laten, naar aanleiding van door hier aan
wezige leden gemaakte opmerkingen, u
tegenover hen over uwe uitlatingen hebt
verontschuldigd.
Dit doet mij thans de vraag stellen of
u, waar van mijn zijde niets anders wordt
gewenscht dan een zuiver zakelijke behan
deling der aan de orde komende stukken,
thans ook bereid zijt uwe uitlatingen,
welke mij zeer onaangenaam hebben ge
troffen en die mijns inziens door den
Raadsvoorzitter niet hadden mogen wor
den gebezigd, terug te nemen. Indien u
daartoe bereid zijt, dan acht ik voor mij
het incident gesloten."
„Nn weet ik tenminste wat een per
soonlijk feit is," verklaarde tante Betje,
„maar ik weet nog niet wat dat nn te
maken heeft met die verordening in den
raad van Lekkerkerk."
„Dat zal ik n verklaren," zei Jod. „Me
neer Neef is varkenshouder, maar had in
1933 geen varkens. Nu was er een veror
dening gemaakt, waarin stond, dat zij,
die varkens houden, dat moeten doen 75
meter uit den weg. Ontheffing kon krij
gen wie in 1933 ook varkens hield, zoo
dat meneer Neef geen ontheffing zou ge
kregen hebben en als die verordening was
aangenomen. Maar de raad heeft dat niet
gedaan en in de verordening geschreven,
dat wie in Juni 1936 varkens houdt, ont
heffing kan krijgen."
Tante knikte en zei. dat ze die regeling
veel beter vond. Ze vond dat erg verstan
dig gehandeld, want nu waren immers
alle partijen tevreden en burgemeester
Roos." zei tante, „heeft dat van Neef na
tuurlijk niet geweten en hij zal dus wel
erg blij zijn dat de raad deze verordening
zoo gewijzigd heeft.
Jod en ik verklaarden dat we dat ook
geloofden en dat nu dus in Lekkerkerk
een geest van wederzijdsch welgevallen
zou heerschen, een toestand van vreed
zaamheid en genegenheid als weinig op
deze aarde voorkomt.
„'t Komt er maar op aan," vervolgde
tante, aangespoord door onze bijvalsbetui
gingen, dat men elkaar goed begrijpt. Daar
heb je nu bijvoorbeeld dat geval in Schoon-
hovep, dat ook dank zij duidelijke taal en
goed begrip tot aller genoegen is opge
lost."
„Dat herinner ik mij niet precies, tan
te," zei ik. „Vertel ons dat eens."
„Je moet weten dat tot nutoe in Schoon
hoven het stadhuis en de kerk op Zondag
te bezichtigen waren en heel wat men
schen, die door dat stadje kwamen, gin
gen de gebouwen bezien. Dat ging zoo
door, maar in een vorige raadsvergade
ring vroeg meneer Van Harmeien om het
stadhuis Zondags ook open te stellen voor
reisgezelschappen en
„Tante," onderbrak Jod, „dat begrijp ik
niet goed. Als het stadhuis open is voor
bezoek, dan is het toch ook open voor ge
zelschappen."
„Ja, jongen, zulke dingen moet je me
niet vragen, want dat heb ik ook niet kun
nen begrijpen, maar in ieder geval is 't
zoo gegaan. Meneer Van Harmeien vertel
de toen, dat er een gezelschap van 500
man zou komen om het stadhuis te be
zichtigen. Nou, daar schrok, de burge
meester natuurlijk van: zoo'n bataljon in
't stadhuis en hij zei direct dat zooiets
niet ging, dat er niet meer dan 25 man
tegelijk binnen gelaten zouden worden, dat
ze niet in optocht mochten loopen en niet
zingen en geen muziek maken en niet de-
monstreeren en hij voegde er bij dat de
menschen weliswaar niet geweerd konden
worden, maar dat hij zorgen zou voor de
Zondagsrust. De burgemeester heeft dat
zelfde aan dat reisgezelschap geschreven
en die antwoordden dat hij bedankt was
voor de inlichtingen en dat ze wel weg
zouden blijven uit Schoonhoven en n
Gorcura gaan. Zoodat ik maar zeggen wil
dat als je wederkeerig mekaar goed
grijpt er geen moeilijkheden komen."
„Zeker, tante, en de rust in Schoonho
ven wordt niet gestoord, geen ijsco-gong
en geen reisgezelschappen."
,,'t Is me nog al niks ook," spotte Jod,
.,500 man in een rustig stadje."
,.En die allemaal in een net stadhuis,
waar precies de boel aan kant ia en
schoon, viel tante hartelijk bij. De burge
meester heeft groot gelijk om te zeggen:
gaan jullie maar naar mijn buurman aan
den overkant. Verteren kunnen ze toch
niet veel. want de winkels zijn gesloten en
ze kunnen dus al'een terecht in de café s.
Is dat nu werk voor een nette stad om
500 man binnen te halén en te zeggen:
gaan jullie maar naar 't café. Ik vind dat
de burgemeester die inval netjes beeft af
gewimpeld. Je begrijpt toch ook wel dat
de vreemdelingen veel liever in een stil
en rustig stadje komen."
„Tante," zei ik, „dat versta ik niet. U
wil dat de vreemdelingen weg zullen blij
ven, opdat het rustig zij en u wilt dat ze
komen omdat het zoo rustig is. Ze kun
nen toch niet weghlijven en komen te
vens?"
Tante's aardappelen waren geschrapt.
Ze stond op en zei: „Dat kunnen ze best,
dan moeten ze maar buiten de stad om
trekken."
Huid en tanden spreken.
Bij een bruine zomerteint valt de kleur Uwer
tanden bijzonder op. Poets ze dus met wat
goeds. Poets met IVOROL. Deze tandpasta
maakt Uw tanden blank en geeft ze tevens
een mooie ivoorglans.
In tuben van 60 en 40 cent. Doos 20 cent.
EEN NIEUWE TRUC.
Meneer Collet liep naar de veertig. Een
bescheiden erfenisje stelde hem in staat
een plezierig, rustig leven te leiden, zon
der gekke bokkensprongen te doen. Noch-
s aarzelde mevrouw Duvivier, een
knappe jonge weduwe, in te gaan op de
meer oprechte, dan hoopvolle hofmakerij
van meneer Collet, aangezien ze hem
iemand vond van te bescheiden middelen.
De positie van meneer Collet was
daarenboven wat critiek geworden door
een gevaarlijken mededinger, die in den
persoon van meneer Dumont was opge
doken. Een bescheiden juwelier, wiens
trouwplannen een zeer gewillig oor sche
nen te vinden bij mevrouw Duvivier.
Zoo kwam het dat dezen avond, on
danks Marie Victoire's onvolprezen kook
kunst meneer Collet met niet zoo grooten
trek hapte in de overheerlijke crème.
Zuchtend stak hij even later zyn sigaar op
in zijn zitkamer, onderwijl een pakje
boekjes lospeuterend, die hij uit de stad
had meegebracht.
Hij hield veel van oude bandjes, in oud
leer èn voorzien van vergane oude ijzer-
tjes. Toen hij dien morgen langs de Seine
een wandeling had gemaakt en bij de boe
kenstalletjes natuurlijk ©enigen tijd had
zoekgebracht, had hij toevallig een klein
boekske gevonden met als titel: „Metho
den. om met hazardspel rijk te worden",
geschreven door een zekeren meneer de Ia
Berche, die tweehonderd jaar geleden
mogelijk doodarm gestorven was
Hij ging het deeltje 'n plaatsje inruimen
op de boekenplank, toen hij met leedwe
zen bemerkte, dat de band van binnen
eenigszins beschadigd was. Er was een
kleine scheur en de teleurgestelde kooper
stak zijn wijsvinger heel voorzichtig tus
schen het carton en het leer om de afme
ting van het euvel vast te stellen.
Toen hij zijn vinger terugtrok, haalde
hij tot zijn verrassing, tegelijk een ver
geeld, opgevouwen papiertje eruit. Collet
ontcijferde eenige regelen, in de Engelsche
taal geschreven, welke hij zonder moeite
vertaalde. Ziehier de vertaling:
Londen, 18 April 1865-
Ik wil, dat iet geluk, hetwelk nimmer
mijn deel werd, op zekeren dag hem deel
achtig worde, die dezen brief, mijn wer
kelijk testament, zal lezen. Ik vermaak
hem een Fransch boek, een verhandeling
over de methoden, door hazard-spel rijk
te worden.
Uit Zuid-Afrika heb ik den scl
een trouwen bediende, die ^door
mij te
verdedigen zelf het leven liet,
bracht.
In dezen schedel heb ik vijftig diaman
ten, waaronder drie vau bijzondere groot
te verstopt, evenals een aantal goudstuk
ken, alles bij elkaar een waarde van 40.000
guinjes vertegenwoordigend.
Om dezen schat te vinden, zal het vol
doende zijn mij een beleefdheidsbezoek te
brengen op het kerkhof van mijn geboor
teplaats Gateshead, waar ik begraven lig
Op mijn grafsteen liet ik letters en cij
fers graveeren, onbegrijpelijk voor een
ieder, die niet den volgenden sleutel ervan
bezit.
Het is voldoende, elke klinker door de
daarop volgende letter, elke medeklinker
door de daaraan voorafgaande te vervan
gen en elk cijfer met zeven te vermenig
vuldigen en door drie te deelen.
Moge hij, dien ik zoo rijk maak,
veel vriendschap voor mij gevoelen
ondanks zijn gelddorst bij mijn graf te
bidden.
JOHN LAWRENCE.
P.S. Het graf is naast het mausoleum
van generaal Warwick Davidson gelegen.
Twee dagen later ontving mevrouw Du
vivier met zekere verbazing een lakoniok
schrijven van meneer Philippe Collet, dat
hij, zooals hij schreef, naar Londen was
gereisd oift een hoogst gewichtige zaak in
orde te maken, die zijn materieele positie
formeel zou veranderen.
Van Londen, waar hij slechts 48 uren
bleef, nam de reiziger, die door de opwin
ding al bijna in geen drie nachten gesla
pen had, den trein naar Gateshead.
Te New Castle verliet Collet den trein
en reed per auto over de groote Tymebrug
naar Gateshead, een sombere voorstad,
bewoond door armoedige dokwerkers en
ambachtslieden.
Een klein jongetje wees hem den weg
naar het kerkhof, dien hij te voet afleg
de. Na een wandeling, die niet scheen te
kunnen eindigen, stapte hij eindelijk met
kloppend hart, de stad der dooden bin-
>n.
Hij prefereerde het, den bewaker niets
te vragen en zoo dwaalde hij al zoekend
over het kerkhof rond. De duisternis viel
en hij gaf reeds alle hoop op, toen hij
plotseling het mausoleum van generaal
Warwick Davidson ontdekte.
De brief had niet gelogen. Op een zuil
zag hij den naam van John Lawreuw In
gegraveerd.
En op den verganen steen vond Collet
twee rijen letters en cijfers, die hij in ztjjn
opschrijfboekje noteerde Het zweet liep
over zijn gezicht, toen bij weer overeind
stond. Hij las de zeer duidelijke, heldere
zinnen nog eens over, welke hij nu bad
neergeschreven:
„Schedel begraven twee meter onder de
aarde bij noteboom in eenzame omgeving
midden in het land, zes mijlen noordoos
telijk, Stanhope straat, Durham".
Haastig bad Collet even voor het zkde-
heil van John Lawrence, geboren 1812,
gestorven 1866.
Den volgenden dag, m den middag, ver
liet Collet na een korte veis, te Stanhope
den trein mi haastte zich te voet, zonder
zich tijd voor een middagmaal te gunnen,
naar de plek, waar hij zyn schat begra
ven wist.
Plotseling trok een eenzaam huis, hon
derd meter van den straatweg ai, zijn op
merkzaamheid.
Het huis zag er zeer weinig aantrekke
lijk uit, wekte geen vertrouwen. Toen Col
let zijn rond buikje tegoa het hek drukte,
kon hij nagenoeg ontdekken dat er een
noteboom stond achter de traliën, maar
hij moest haastig ook weer terug, daar
twee groote wolfshonden met gloeiende
oogen «n jonge bekken hevig blaffend
naar hem toesprongen.
De ontvangst was niet direct beminne
lijk te noemen en Collet verwijderde zich
haastig. Twee kilometer verder vond hij
logies bij een smoezelige herbergier, die
hem wantrouwend voor een week een ka
mer in deze vuile omgeving verhuurde.
Door voorzichtig uitvragen hoorde hij,
dat de eigenaar van^het huis een Ier was,
een voormalige matroos, dien men zelden
t© zien kreeg en die doorging voor ©en
wilde, wreed© man, lijdend aan vervol
gingswaanzin.
Collet voelde een rilling langs zijn rug
loopen, toen hij deze geruchten vernam.
Reeds kreeg hij het verlangen om maar
direct naar Frankrijk terug te gaan.
Op zekeren morgen werd hij echter
zielsvergenoegd wakker. Dat hij niet da
delijk deze oplossing had gevonden I De
matroos zou wel geen al te hooge eischen
stellen en zijn bezitting wel billijk willen
overdoen. Door den koop van het huis en
den tuin zou hij van zelf rechtmatige
eigenaar van den schedel worden, zonder
diefstal fee begaan en gevangenis te ria-
keeren.
Een notaris te Stanhope werd over de
ze zaak geraadpleegd, die echter maar
niet zoo vlot verliep als gedacht werd.
Eerst na lang loven en bieden werd de
oude zeerob bereid gevonden eeti bod van
duizend pond goed te keurenjCollet was
niet weinig van streek over deze som,
maar het kapitaal dat hem wachtte bood
alle mogelijkheden. Hij droeg den notaris
op, de zaken in orde te maken, reisde
voor enkele dagen naar Frankrijk om het
noodige geld door verkoop van waarde
vol papier los te krijgen en keerde naar
Engeland terug, voor de verdere afwikke
lingen.
Nadat het geld was uitbetaald, kon Col-
let bezit nemen van het geheimzinnige
huis. De Ier, een stug, roodharige kerel
met verweerde baard gaf hem grimmig
zonder woord van eenig welkom, de sleu
tels en vertrok.
Toen het donker was, vertrouwde Collet
zich, klappertandend en rillerig den tuin
in. Hij wilde bij het graven piet van den
straatweg gezien worden
In de duisternis ondernam de nieuw-
bezitter zijn vermoeienden arbeid. Acht
uren lang groef hij, zonder iets te vinden
De rug, als gebroken, met bloedende han
den en uitgeputte armen, zocht hij tever
geefs onder de boomwortels.
Eindelijk bij het eerste schijnsel van een
druilerigen dag sprong hij plotseling om
hoog, zijn oogen traden bijna uit de kas
sen en een schreeuw van vreugde ont
snapte «zijn droge keel.
Hij had. toen hij met de handen een
alpen wilde opheffen, zich aan een scher
pe bot van een menschelijke kaak gestoo-
ten.
Daar was hij, de schedel van John
Lawrence's bediendel Alle moeite en of
fers zouden worden beloond.
Maar, aan de handen, die toe pak ten,
ontviel de schedel.
Ende schedel was leeg.
Een bureau in Oxfordstreet. Met groot
respect nadert een bediende de schrijfta
fel van den directeur.
Op deze schrijftafel liggen een. docife
oude boeken met zeldzame banden.
„Austin, beb je de akte?"
„Ja, meneer".
Austin opent een map en trekt eenig*
vergeelde brieven er uit. De inkt is ver
bleekt, hier en daar zelfs uitgewrocht. Ak
zustertjes gelijken deze brieven op *t tes
tament van John Lawrence, geboren 1812,
gestorven 1866. De man vouwt se «n
schuift ze in de gescheurde binnenband
van het boek.
„Austin, deze drie boeken voor den an
tiquair in Parijs; deze twee voor Rome,
dit naar Berlijn. De andere naar Man
chester, Liverpool en Birmingham."
„Best, meneer."
„Ook nieuwe vermeldingen over verla
ten graven, waar men 'Zonder onaange
naamheden iets kan laten ingraveeren?**
JEIier, meneer, een nieuwe Rjst van on
geveer dertig, uit alls hoeken van Enge
land"
,U&tokend. Je «ei, dat Fitzpatriok te
rug is?"
„Ja, meneer, hij wacht op uw orders."
„Laat binnenkomen."
De bed end e liet den Ier binnentreden
De man is niet meer grimmig, zijn baard
niet verslordigd. Hij draagt een net ooi-
bert.
„Dus de laatst© opdracht ie uitgevoerd,'
Fitzpatrick?"
„GebeeL"
„De kooper?"
„Een Pranschman, twee weien zyn vol
doende gebleken."
„Prijs?"
„Goeie zaken gedaan. Jij krijgt de be
kende provisie."
De keurige, onberispelijke man glim
lachte fijntjes:
„TjaJ Het ie niet voldoende om oude,
vervallen huizen maar to koopen, men
moet ze ooi van de band weten te doen!"
Hoofd Chr. U.L.O.-schooL
A Ib lasser dam. De heer J. A. Neutigem,
onderwijzer aan de Christ. U.L.O. kop
se bod, is behoudens dispensatie van den
minister benoemd als boofd dezer schooi.
Faillissement Middenstandscrediet- en
Spaarbank.
Atblasserdam. Aan de door den curator
gedeponeerde uitdeelingslijst der gefail
leerde N.V. Middenstands-, Crediet- ea
Spaarbank voor Alblasserdam en Omstre
ken wordt ojm. het volgende ontleend: Ge
ïnd werd van credietnemers in totaal
f i6.831.637, van aandeelhouders (volstor
ting der aandeelen) werd ontvangen
f 1.917.159; ontvangsten schadevergoedin
gen f 1.486.095, gekweekte rente f 1859,23.
Met nog eenige andere kleine bedragen
werd in totaal ontvangen f 208.173.47l/i.
Volgens de le, 2e en 3© uitkeeringslijst,
welke laatste uitkeering deze maand zal
plaats hebben, geeft de uitdeelingslijst een
totaal bedrag aan van f 168.301,1 lVs. Uit
gekeerd zal weer worden 10 pCt. In to
taal is dan uitgekeerd 50pCt Na de uit
keering zal nog in kas overblijven
f 1605,46. Op deze lyst zijn verantwoord
de ontvangsten en uitgaven tot 25 Juni
1936.
De heer W. Stout, organist der Ned.
Herv. Kerk is geslaagd voor het examen
Harmoniumlcer (toonkunst conservatori
um, dir. W. Pijper te Rotterdam).
Opening Drinkwaterleiding.
Giessen Nieuv/kerk. Bij de officieqle
opening der „Drinkwaterleiding Alblas-
serwaard en Vijfheerenlanden", die Don
derdag plaats heeft, zal de commissaris
der koningin in deze provincie, met bet
algemeen bestuur en Verdere genoodigden
een autotocht maken door 't verzorgings
gebied der stichting. Daarbij wordt ook
deze gemeente bezocht.
De burgemeester heeft den ingezetenen
verzocht, op dien dag de driekleur te la
ten wapperen. Omstreeks 1 uur wordt in
Meerkerk met de rit aangevangen, welke
zal gaan over de gemeenten Meerkerk,
Noordeloos, Hoornaar, Giesscn-Nieuwkerk,
Vlieteabrug, Giessen-Oudekerk, Dam-
scban weg naar Vuilendam enz.
De heer H. J. van Langenberg, werk
zaam a|ls opperman bij den metselaar den
heer J. Muis, is bij het achteruit loopen
in een kelder gevallen van een in aan
bouw zijnde boerderij. Hij bezeerde zich
dusdanig, dat hij op een ladder gelegd en
daarna per schouw huiswaarts gebracht
moest worden, waar dokter Kettenborg
ernstige inwendige kneuzingen constateer
de.
De heer D. van Houweling Jz,
slaagde te Delft voor het propedeutisch
examen werktuigkundige.
Eau nacht zonder waterleiding.
Hardinxveld. In verband mot het door
spoelen der buizen van bet waterleiding
net zal gedurende den nacht van Woens
dag op Donderdag 16 Juli vanaf des
avonds 11 uur tot des voormiddags 3 uur
de watertoevoer uit den toren worden af
gesloten.
B. en W. hebben bouwvergunning
verleend aan den heer A. Blokland, voor
'u dubbel woonhuis aan den Sluisweg en
aan den heer J. J Blokland, tot het ver
bouwen van da woning Riv. B 470.
