m
k.
Uit ons Regeeringshmi
UIT CROMWELL'S TIJD
1 VARIA
De vorstelijke
huwelijksstoet
JÜccaeeael en ong*«l
Het huis van mevr. Simpson.
FEUILLETON
DE SCHIPBREUK
1 DE SPAANSCHE HEKSENKETEL.
f
VRIJDAG 11 DECEMBER 193a
Mijnwezen.
Bij de afdee'ing „Mijnwezen' consta
teerde de heer H E K M Aïiti Kdat
de kwestie van den arbeidsuuur nog aan
de orde blijft, maar het interna lyuaai
overleg moet door blijven gaau, teneinde
tot e«n tuteraatiouale racing te komen.
Be heer K li IJ G L li (CiL.; be.oogde
flat de nu mater van Handel betrokken
moet blijven bij liet mijnwezen.
Be beer VAN B IJ K E N (A.R.) wees
er op, dat bij de koiencouvenlie te weinig
aan de belangen van den kleinen man
was gedacht.
De beer S C H E LT H UIS (V.D.) wijd
de eemge beschouwingen aan het rapport
Verschuur.
De heer VAN DER WAERDEN
CS.D.) betreurde dat de regeering sanee
ring van den kolenhandel onder overheids-
•anctie niet noodig acht.
De heer BONGAERTS (R.K.) rond
*et onbegrijpelijk, dat hier het rapport-
Verschuur bij ter sprake komt.
De heer DROP (S.D.) wees er even
eens op, dat het rapport-Verschuur het
mijnbedrijf bij uitstek geschikt acht voor
een bedrijfsraad.
De heer AMELINK (A.R.) achtte
ordening in bet mijnbedrijf eveneens noo
dig.
Antwoord van den minister.
De MINISTER besprak eerst den
toestand van het Algemeen Mynwerieis-
fonds. Algemeen wordt erkend, dat de
pensioenen to „laag zijn, vooral in ver-
geiijking met het buitenland. Doch de loo-
nen zijn beter.
Het mijnbedrijf staat in Nederland op
ien hoog peil, ook wat de producten be
treft.
De marge tusschen kostprijs en ver-
kooppnja biedt de mogelijkheid tot sauee-
ring van het distributiebedrijf door ratio
nalisatie.
De vaststelling van de kolenprijzen ge
schiedt met eenzijdig; met het departement
van Handel en Nijverheid wordt overleg
gepleegd. De kolen voor de gasfabrieken
uit Engeland zijn uit handelspolitieke over
wegingen duurder gesteld.
De begrooüng werd daarna z. h. s.
goedgekeurd.
Verkeersfonds.
Om elf uur 'g avonds begon de Kamer
sog aan de begrooting van het Verkeers-
louds voor 1937.
De hoer K R IJ G E R (C.H.) maakte er
bezwaren tegen, dat de kapitaaldienst te
veol wordt behtsh
De heer huf Afcjl E R v. TWIST
(A.R.) besprak de coördinatie van het
verkeer to de plaats van hel A.T.O.-bedryf
De heer EB ELS (V.D.) achtte den
druk op het motorverkeer te zwaar; er
moet meer evenredighmd zijn tusschen hot
gebruik van den weg en da be asling" met
alleen uit billijkheidsoverwegingen, maar
•ok uit economisch oogpunt.
Do hoer BONGAERTS (R.K.)
wenschte den bruggenbouw bij lJssolmon-
de ia 't vijfjarenplan te zien opgenomen.
Do heer J. TER LAAN (S.D.) vond
d# belastingdruk op het motorrijtuigver-
keer zeer zwaar. Daarin moet.verandering
komen. Belasting op de benzine alleen
was het billykste, omdat het benzinever
bruik samenhangt met het weggebruik.
De heer VAN KEMPEN (L.) vond
kettoe te juichen, dat nu ook de tertiaire
wegen met kracht worden aangevat.
De beer VAN DIS (S.G.P.) kwam
ag) voor <to binnenschippers en voor de
Zondagsrust voor bet spoorwegpersoneel.
Hij wenschte stopzetting van alle openbare
vervoermiddelen op Zondag.
De heer DUYMAER v. TWIST:
Da. Kersten reist zelf op Zondag!
De heer VAN DIS betoogde verder,
dat er veel te veel extra treinen op Zon
dag loopen.
De heer L O U W E S (L.) betoogde, dat
•en absolute Zondagsrust in den modernen
tijd onmogelijk is. De moderne raensch
heeft een ander ideaal van den rustdag,
dat niet Oud-Testamentisch is. Ontspan
ning m de natuur is niet in strijd met de
gedachte van Zondagsrust.
De heer VAN DIJK (A.R.) waar
schuwde tegen misbruik van bet conces-
■ieatelsel tan bate van bet A T.O-bedrijf
van ruime termijnen moeten fouten wor
den vermeden. Uitbreiding van bet ver
voer op Zondag, mag niet worden ge
geven.
Daarna werd de vergadering verdaagd
•tot Woonsdagmiddag 1 uur
(Vergadering op Woensdag 9 December.)
Vsrkeersfonds
By 4e voortzetting van de behandeling
Van de begrooting voor het Verkeersfonds
voor 1937 was het woord aan MINIS-
TER VAN LIDT DE JEUDE, ter
beantwoording van de gehouden algemeo-
ne beschouwingen
De minister wees erop, dat er een ziens-
Wijze is, welke het spoorwegverkeer ach
teruit wil zetten. Die zienswijze ia onjuist.
Hot i« niet de bedoeling der Regeerng om
't «poorwegwerkeer te bevoorrech'en. Ware
4M km. dan zou (Ri moeten blijken uil
het verdwijnen van het spoo. wegtekort.
Wat dyn
bruggenbouw
betreft deelde de minister mede dat hei
ontwerp voor de Hoornbrug gereed is en
dat overleg thans met den belanghebben
de gaande is. Hij.hoopte, dat spoedig over
eenstemming zal worden bereikt, opdat het
obstakel weldra uit den weg zal zijn.
A geheele stopzetting van het vei keer
op Zondag is niet moge.ijk. Bij den achter
in gang van het aantal motorrijtuigen van
diverse landen moet rekening worden ge
houden met de bijzondere omstandigheden
van elk land.
De A-T.O. is een zelfstandig bedrijf, dat
ook ongunstige tijden heeft gekend. In la
tere jaren is het verlies van 2 ton inge
haald.
Het staat nog niet vast boe het derde
vijfjarenplan voor den wegenbouw er uit
zal zien-
Het klinkt den minister sympathieker in
de ooren om de lasten op het motorver
keer om te zetten in één belasting, dan
deze lasten geheel af te schaffen. Voor
vpijsgmg van dp vaste lasten op het mo-
tofhfrkeer gevoelt de minister.
Spoorwagen.
Vervolgens was de afdeeling „Spoor
wegen" aan de orde.
De beer VAN BRAAMBEEK (S.
D.) verklaarde, dat zoo spoedig mogelijk
voor-zien moet worden in den precairen
toestand van het pensioenfondsvoor het
spoorwegpersoneel.
De béér E B E L S (V.D.) besprak de
overwegen. Van de 2000 overwegen zijn
er nu 1400 onbewaakt. Het
aantal ongelukkan
blijft groot. Er is wel iets tegen gedaan,
doch niet voldoende. Onoplettendheid is
niet do eerste factor bij de beoordeeling
van de oorzaken der ongelukken op onbe
waakte overwegen. Met de automatische
lichtsignalen worc(t nu een proef bij Steen-
wijk genomen.
Wat zijn de bedoelingen van den mi
nister, als deze proef slaagt? Nog andere
middelen worden aanbevolen, n.l. het plaat
sen van een reeks waarschuwingspaaltjes.
Hoe denkt de minister daarover? In
Duitschland en Zwitserland heeft men er
gunstige ervaring mee opgedaan; er zijn
geen hooge kosten aan verbonden. Waar
om wordt dat hier niet toegepast.
De heer BAKKER (.C.H.) wenschte
ook meer beveiliging van onbewaakte over
wegen Hij bracht hulde aan bet spoor
wegpersoneel voor de wijze waarop dit
zijn taak vervult.
De heer J. TER LAAN (S.D.) achtte
verschillende spoorwegtarieven te hoog
in vergelijking met de autobus-tarieven;
hetzelfde geldt voor de tarieven joor rij-
wielenvervoer. Overwegen met eenig ver
keer behooren weer bewaakt te worden.
De heer BOON (L.) wenschte een on
bevooroordeelde houding ten aanzien van
de autobus-ondernemingen en ro^er bevei
liging van de onbewaakte overwegen.
De heer COHEN (V.D.) drong op een
betere rechtspositie voor het AT.O.-per-
soneel aan.
De heer SNEEVLIET (R.S.) be
pleitte verlaging van reizigers- en goede-
ïentarieven by de Spoorwegen. Tot het
oude systeem van de bewaakte overwegen
moet worden teruggekeerd; het beteekent
tevens inkrimping van de werkloosheid.
De heer AMELINK (A.R) wil dat
de heerschende veiligheid bij de Spoorwe
gen gehandhaafd blijft en niet wordt op
geofferd aan de snelheid. Spr. doelt spe
ciaal op de z.g.n stoomdieseltroinen. Ook
spr. dringt op betere beveiliging van de
onbewaakte overwegen aan. Waar het ge
vaar bijzonder groot is, dienen deze te
worden afgesloten.
De Zondagsdiensten behooren niet ver
der te worden uil gebreid.
De beer W IJ N K 0 0 P (C.) bespreekt
persotteelbelangen
De heer V A N D1 S (S-G-) klaagt even
eens over te geringe beveiliging der onbe
waakte overwegen.
De heer VAN D IJ K (A R.) oefent cri-
tiek op de samenstelling van den raad
van commissarissen der Ned. Spoorwegen.
Antwoord van Man minlsAr.
DeMINISTEHVAN WATER
STAAT zegt, dat men bij het bespreken
dor onbowaakte overwegen vergeten heeft,
dat sedert verloden jaar een verandering
op til i.s
Spr. meent, dat terugkeer lot bewaking
van overwegen niet juist zou zijn. Zij, die
uandringen op proefnemingen met syste
men, stellen het voor, alsof de Spoorwegen
zelf in het geheel niets van deze zaak
zouden afweten en alsof deze niet aelf het
probleem van alle kanten bestudeerd bob
ben.
Het is begrijpelijk, dat een onderneming,
die mét tekorten werkt, aarzelt em tot
tariefsverlaging over te gaan Toch wijet
spr. op de zeer gelukkige tariefsverlaging,
die onder sprekers beheer tot stand ie ge
komen, speciaal wat de eondaagecbe re
tours betreft.
son-el is opgemerkt, zal spr. onderzoeken
De Kamer behaudelde daarna de afdee-
m^en Tramwegen en Waterwegen, waar
bij verschi lende plautselyke belhngen he
sp oken werden.
Vergadering van Donderdag.
Verkeersfonds.
De MINISTER VAN WA
TERSTAAT beantwoordde, hetgeen
verschillende sprekers gezegd hadden over
scheepvaanrechten, bediening van brug
gen, schipperiorganisaties enz. Breeder
besprak de ministec de Scheveningacho
buitenhaven.
Landwegen.
Bij de afdeeling „Landwegen" zeide de
heer K K U G E K (C.H.) voldaan te zyu
over de toezegging van de indiening van
een wetsontwerp betreffende de tertiaire
wegen en over de beloofde verdere uit
breiding van den bruggebouw. Hij hoopte
op den spoedigen bouw van een brug bij
Deventer.
De heer EB ELS (V.D.) bepleitte het
aanwenden van meer handenarbeid bij
den wegenbouw.
De heer BAKKER (C.H.) juichte 't
in het belang van de werkverruiming toe
dat proeven worden genomen teneinde na
te gaan, of het mogelijk is door toepas
sing van nieuwe bestratiugsmethoden
klinkerverhardingen samen te stellen,
welke meer dan de tot nu toe gebruikelij
ke geschikt zijn voor snelverkeer.
De heer J. TER LAAN (a.d.) achtte
van belang de vraag of de nieuwe weg
Bodegraven-Amsterdam een rechtstreek-
eche zal zijn dan wel zal aansluiten op
den weg van Utrecht naar Amsterdam.
Spr. dringt tevens aan op spoedige ver
betering van de wegen rondom Rotterdam
en van den weg RotterdamHoek van
Holland.
De heer VAN KEMPEN (lib.) vindt
een goedaangelegde klinkerverharding zeer
geschikt voor het snelverkeer. Spr. wil
weten wanneer de weg Den Haag—-Utrecht
tot Utrecht gereed zal zijn. De weg Am
sterdam—Utrecht voldoet niet meer en
spr. wil gaarne weten, hoe de nieuwe weg
getraceerd is.
De heer VAN DIS (staatk. ger.)
wenscht met het oog op de verkeersvei
ligheid een betere wijze voor aansluiten
van zijwegen op hoofdwegen. Spr. bepleit
meer klinkerwegen, die minder slipgevaar
bieden en in verband met de luchtbe
scherming nuttig zijn, omdat zy uit de
lucht des nachts minder zichtbaar zijn
dan de gladde betonwegen.
De heer D U Y S (partijloos) constateert
dat het met den weg Den Haag—Utrecht
een lijdensgeschiedenis is. Overal in den
lande vindt men goede wegen. De voor
naamste wegen Den Haag—Rotterdam,
Den Haa#—Amsterdam en Den Haag
Utrecht toonden echter den grootsten ach
terstand. Laatstgenoemde weg is thans
levensgevaarlijk.
Antwoord van den minister.
De MINISTER VAN WA
TERSTAAT zegt, dat trage uitvoe
ring van het. wegennet bezwaren heeft.
Maar als er niet sneller gewerkt kan wor
den, ligt dat niet aan fcebrek aan energie.
Bij wegen- en bruggenbouw ia veel on
zichtbare voorbereiding noodig, die niet
opvalt, maar toch blijk geeft van voort
gang in het werk. Dit geldt ook voor den
weg Den Haag—Utrecht. Omtrent het
doorgaand verkeer door de steden wordt
overleg gepleegd met de gemeenten Spr.
vertrouwt dat men thans met de wegen
Den Haag—Utrecht en Den Haag—Am
sterdam sneller zal opschieten.
Met de wenschen omtrent de wegen
rondom Rotterdam zal spr. zooveel mo
gelijk rekening houden.
Met verbeterde klinkerhestrating wor
den proeven genomen.
De afdeeling landwegen wordt ah.at,
goedgekeurd
Luchtvaart
De heer BONGAERTS (rJc.) spreekt
zijn leedwezen uit over de ramp, die de
K.L.M. beeft getroffen en zijn deelneming
met de slachtoffers
Spr. vraagt welke moeilijkheden zich
voordoen bij de pogingen om te komen tot
een vliegveld in Zuid-Liraburg.
De heer VAN BRAAMBEEK
(s.d.) sluit zich aan bij de woorden van
deelneming van don heer Bongaerts. Het
toezicht op de extra-vluchten dient ver
scherpt te worden
De heer E B E L S (v.d.) maakt be
zwaar tegen hot stopzetten der binnen-
landscbe luchtlijnen gedurende den win
ter.
Antwoord van den minister.
De MINISTER VAN WA-
T ERSTAAT sluit zich namens de re
geering aan bij de woorden van deelne
ming met de slachtoffers van de ramp
van de Lijster en spreekt de beste wen
schen uit voor het herstel der gewonden
en hoopt, dat deze ramp het vertrouwen
in de luchtvaartmaatschappij niet moge
schaden.
Van de ^inancieele moeilijkheden die de
stichting van een vliegveld in Zuid-Lim
burg findervindt ia spr. niets bekend.
^5e begrooting van het Verkeersfonds
voor 1937 wordt z.h.st goedgekeurd.
Daarna werd begonnen met de begroo
ting van inkomsten en uitgaven van het
Zuiderzeefonds en dps avonds met de be
grooting van defensie.
47Sa STAATSLOTERIJ.
Tweede Klasse. Derdz Lijst.
Trekking 9 December.
200D No. 16018.
1500 No. 13901.
200 No. 14854.
100 No. 1777, 12481, 18299.
PRIJZEN VAN 80
69 3028 6392 10287 12148 14268 17099 18868
344 4037 6892 10404 12201 14383 17160 19522
520 4089 6940 10581 12309 14465 17330 19542
1349 4256 7209 10778 12521 14604 17874*19747*
2098 4485 7652 10987 12629 14624 17675 19954
2567 4674 7734 11432 13457 14992 17761 20045
2638 5141 7876 11449 135.56 15311 17814 20165
2788 5224 8377 11492 13642 15402 17908 20417
2939 5779 8462 11518 13702 16407 18108 20495
3267 6136 8632 11901 14039 16539 18206 20749
3489 6204 8887 11954 14125 16616 18770 20080
3690 6292 9395 12138 14245 17081
EEN ONZICHTBAARMAKENDE
MACHINE.
Reeds een jaar geleden hooide men
voor het eerst geruchten over een jonge
psyaicus, Stephan Pribil uit Boedapest,
wien het gelukt zou zijn op het gebied der
electro-plrysi'scbe stralen een sensatie van
den eersten rang te ontdekken. Weliswaar
nam men de beperkte verklaringen, die
hij publiceerde, niet al te ernstig op. Men
geloofde te doen te hebben met een char-
Jttan, toen men las, dat Pribil in staat
Was, om op een tooneel een stoel, alleen
door straleninwerking, te doen verdwijnen.
Vier maanden geleden werd de jonge
man door een telegram naar Londen ge
roepen. en hier Werd hij door niemand
anders dan door Edsel Ford, de zoon tan
den automagnaat, ontvangen. De confe
rentie duurde een hal ven dag. De daarbij
aansluitende verklaringen namen nog een
halven dag in beslag en toen gaf Edsel
een lang lelegram aan zijn vader op.
Twee dagen later had Stephan Pribil
een contract in handen!
Wij moeten ons voor de schildering van
d^ gebeurtenissen, die zich hebben afge
speeld, beperken tot het relaas van een
zeer nuchteren en scherpzinnigen jonge
man. die tegelijk met Pribil bij Edsel Ford
was uitgenoodigd. Pribil had op een klein
podium drie muzikanten met hun instru
menten laten plaats nemen. Door een be
paalde handle aan zijn apparaat, dat hij
Plaatsbespreken in
Den Haag.
Wij hebben geinformeertf naar de
mogelijkheid, om voor onze abonnees
plaatsen te bespreken in Den Haag,
langs den weg, die de vorstelijke
bruidsstoet zal volgen.
Aanvankelijk kregen we schrikwek
kende bedragen te hooren, waarbij
verzekerd werd, dat die snel toenamen,
omdat er zooveel vraag naar was,
doch bij verder onderzoek bleek wel
dat zulks niet zonder overdrijving en
overvraging was.
De prijzen welke men vraagt voor
plaatsen binnenshuis en op de tri
bunes, de zoogenaamde verwarmde
plaatsen, loopen van f 10.- tot f 50,-
Dicht bij paleis, kerk en stadhuis zijn
de prijzen hooger en gaan wel tot
f 100.-per plaats en f 500.- per venster.
Voor abonnees die den stoet wih
len zien, die geen lust hebben vele
uren op straat te staan wachten en
die geen gelegenheid hebben zelf
voor het huren van een verwarmde
zitplaats te zorgen, bieden wij onze
bemiddeling, kosteloos aan.
De voorloopige opgave, welke we
hebben ontvangen, luidt aldus:
Verwarmde plaatsen binnenshuis:
op de le verdieping p. plaats f 25.-.
w 2e f 17.50
3e f 10.-.
Zijkamers of kabinetten met één raam
plaatsbiedend voor 8 h 10 personen;
le verdieping f 175.—:
2e n f 125.—.
3e f 100.—.
Voor de tribunes zijn de prijzen
per plaats:
Eere-tribune f 12.50, f 15, f 20, f25.
Andere tribune f 10, f 12.50, f 15,
Abonnees, die bemiddeling van onzen
vertegenwoordiger in Den Haag ver
langen, kynnen zich daartoe wenden
tot de directie van dit blad.
's nachts eigenhandig had opgebouwd, te
verstellen, maakte hij. dat alle metajen
voorwerpen op het podium als bij too-
verslag Verdwenen, zoodat b.v. de trom
pettist, opeens geen trompet meer in de
hand ha^. Eenigen tijd later liet Pribil
door eeii andere handle plotseling aile
muzikanten in hun hemdsmouwen op het
podium zittenl Weliswaar, hadden zij van
te voren een kleedingstuk van bijzondere
samenstelling moeten aantrekken.
Pribil vatte zijn uitvinding namelijk al
leen als tooneel-emst op, en hij droomt
van een revue, die alles, wat op dit ge
bied vertoont is, aal overtreffen. Maar
Edsel Ford zag zooals wij zullen zie»
verder.
De perspectieven van de ontdekking
van Pribil zijn niet te overzien vooral
wat één ding aangaat, de oorlogstechniek!
Vakmensehen verzekeren, dat het b.v. mo
gelijk zal zijn, om een geheele reeks van
gevechtsvliegtuigen voor de oogen van den
vijand te laten verdwijnen. Men kan zelfs
binnenkort verwachten, dat een vliegtuig
geheef onzichtbaar kan vliegen.
It. Spoedig was de vreemdeling instaat
weer te loopen, ea ne bleek, dat hy een
Royalist was, die door de Roodkoppen
vervolgd w^rd.
Voordat de vervolgers kwamen, moeeten
dus alle sporen uitgewischt zijn. De ruiter
nil zat in een dicht boachje verborgen.
Vlug werd het dekkleed flink opgevuld met
varens.
20. Raeds klonken in de verte hoefsla
gen en dra kwamen een drietal ruiters
aangesneld. Kort by Ralph - hielden ze
halt. Ze zochten den omtrek ai, en zagen
niete dan aan jpmvoudigen koopman met
zijn paard. 4
„Hé koopman P riepen ze hem toe, „beo
je zoowfren ook een ruiter voorbij zien ko
men?" „Niemand is hier voorbij gegaan!
antwoordde Ralph schijnbaar rustig zy»
weg vervolgend.
DERDE BLAD.
NIEUWSBLAD VOOR ZUID HOLLAND EN UTRECHT. Schoonhovensche Courant
VRIJDAG 11 D
IER 19»
JBuil.niatiilsch. SijJrag.
BRIEF UIT LONDEN.
Londen, 8 December 1936.
Mevrouw Simpson heeft haar woning te
Londen voorloopig verlaten. Het geheim
zinnige huis, Cumberland Terrace No. 10,
is weer eens onbewoond. De agenten, die
hier gestationeerd waren, om de vee
nieuwsgierigen weg te houden, zijn over
bodig geworden.
Mevr. Simpson is niet de eerste vrouw
in de schaduw van een troon, die dit rus
tige huis met het middeleeuwsch-aristo-
cratische voorkomen bewoont. In 1873
stierf binnem zijn muren zelfs
een werkelijke vorstin,
Hare Koninklijke Hoogheid Sjoenda Koer,
laatste regeerende maharani van Lahore
to heerscheres der Sikhs, Indische Judith
en Indische Messalina in een persoon ver-
eenigd. Zij had haar echtgenoot gedood,
omdat hy met de Engelschen sympathi
seerde, had de heerschappij aan zich ge
trokken en droomde van het herstel van
het oude mogolrijk. Vijf jaren lang streed
xij met wisselend geluk tegen de koloniale
troepen. Mot den sabol in de hand werd
zij tijdens den beslissenden slag onder de
muren van haar paleis gevangen genomen.
Koningin Victoria tiet haar naar Londen
'brengen, wees haar het huis Cumberland
Terrace No. 16 als woning aan, schonk
baar een pensioen en Sjoenda Koer leefde
nog 17 jaren.
In het jaar 1898 woonde in dit huis sir
Percivai Chester, commandant van een
kruiser der koninklijke marine. Hij kruis
te met zijn schip in de Middëllandsche
Zee, maakte een uitstapje naar Monte
Carlo en verspeelde daar 6000 pond, den
inhoud van de scheepskat Den volgenden
morgen eischte nij van het casino het
geld terug, dat niet van hem was. In ge
val van weigering zon hij het casino be
schieten! De directie betaÏBde, maar tele
grafeerde tegelijkertijd naar Londen. Sir
Percivai regelde zijn aangelegenheden,
greep nn revolver
m maakte een eind aan ziju leven. Zijn
geschiedenis heeft aiet slechts in alle cou
ranten gestaan er werd ook een film
over deze historie vervaardigd maar
bovendien vond hij i& 1910 een navolger.
Ook den volgenden bezitter bracht het
huis Cumberland Terrace Nr. 16 geen ge-1
hik. Het was een rijten koopman, Howard
Johnson, die uit verdriet over het feit,
dat zijn vrouw hem verlaten had, een
groote dosis morfine nam en stierf.
Na zijn dood kocht Mabel Chatterley het
huis. Zij was de vriendin van den hertog
van Montrose en stierf aan het inademen
van een' sterk werkend Indisch plantaar
dig vergif, waarmede men bloemen, die
haar door een onbekende gestuurd waren,
bestreken had. Deze zaak werd nimmer
opgehelderd.
De volgende eigenaar was een multi-
mill ion air, David Algernon Roes ge
naamd, die zijn carrière aki diamantgra-
rer in Kimberiey was begonnen. Hij stierf
na vier jaren, nadat hü vele gelukkige
DE VLUCHTELING.
door ROY W. HINDA.
L
Een klop op de deur. De man, die in
de onderwereld van New York bekend was
geweest als Artie Chambers, maar die
thans in deze bescheiden woning in Red-
field, een kleine, grauwberookte fabrieks
plaats, onder een gansch anderen naam
leefde, schrok wakker. Hij bleef in gespan
nen luisteren liggen en zocht in zijn nog
door slaap benevelden geest naar een ant
woord op de *raag, of hij een klop ge
hoord had, of het alleen maar had ge
droomd. Maar de klop klonk opnieuw.
Artie Chambers vrouw ontwaakte nu
ook. Zij hield -zich onbeweeglijk, in het be
sef van den angst en de onheilspellende
voorgevoelens van haar man. Zij was van
zijn vroeger leven op de hoogte méér
dan dat: ze was naar dit verwijderde oord
met hem meegekomen, om dat leven te
ontvluchten En nu was er in dat dringen
de kloppen iets, daf een rilling door hen
beiden joeg. Het klonk in hun ooren als
•en beklemmende mededeeling, dat er aan
dat verleden niet te ontkomen viel. Ze
hadden daar vaak over gepraat en het had
een bestendige schaduw van vrees orer
h« geworpen. y
Artie Chambers nam de hand van zijn
Vrouw en drukte die, als om haar gerust
te stellen. Toen sprong hij nit bed. Be
man aan de deur had nu de bel gevonden
en drukte daarop, terwijl Artie zijn pan
toffels aanschoot en in een badjas gleed.
Zijn slank, lenig lichaam was energiek
opgericht, toen hij hèt electriache licht
mtstak en hij had zijn mond'tot een glim-
ich gedwongen.
>,Maak je maar niet ongerust," iet hy
beurszaken had gedaan, een natuurlijken
dood. Ook zijn opvolger, de ingenieur Mel
rose, leefde klaarblijkelijk ge'ukkig en het
is nimmer duidelijk geworden, of de val
uit het venster, waardoor hij den dood
vond, zelfmoord of een ongelukkig toeval
was.
Gedurende den wereldoorlog behoorde
Cumberland Terrace Nr. 16 tot de talrijke
gebouwen, die sir Reginald Hall voor den
Spion nagedienst
buurde. De chef van den Britschen ge
heimen dienst iu Nederland, John Dipp,
ontmoette hier de agenten, die hij liever
niet in de officiëele bureaux ontvangen
wilde. Hier ontving de schoone Irene Flo
ra van Polland haar instructies. Zij reis
de in 1910 als Nederlandsche naar Ham
burg en sloot daar vriendschap met den
commandant van den Duitse hen pantser
kruiser „Kronprinzessin Gacilie". Van de
zen man stal zij in een onbewaakt oogen-
blik een klein geel boekje, jLU den Engel
schen de overwinning in den zeeslag bij
Jutland bracht: het was de geheime sig
naalcode van do 'opperste Duitsche mari
neleiding.
Een lange reeks van tragedieen, intri
gues en avonturen staat met het geheim
zinnige Cumberland Terrace Nr. 16 in ver
band. Maar geen ran deue gebeurtenissen
beteekende een zoo diep ingrijpen in bet
lot van het wereldrijk als de liefdesroman
van koning Eduard VIII en mevr. Simp-
(N ad rak verboden).
door
VIOLETTE CARR
De geschiedenis van den hebzuchtigen
kapitein Eide Meier doet nog heden ten
dage de ronde in de havensteden. Het is,
alsof er iets bijzonders is, waardoor men
zich steeds weer dezen gierigen kapitein,
die niet in de rijen van zijn collega's
thuisbehoorde, moet herinneren.
In Eide Meier leefde namelijk niet die
onbedwingbare drang, om naar zee te
gaan om te varen: Eide Meier voer, om
zoo veel mogelijk geld te verdienen. Reeds
als lichtmatroos was hij betrokken in al
lerlei duistere smokkelzaakjes. Toen hij
na jaren in zijn vaderstad terugkwam,
was hij kapitein van een kleine buiten
landse he reederij. Nu, Eide Meier voer
voor een ^uitenlandsche firma, daarmee
was de zaak voor zijn stadgenooten afge
daan,
En nu was hij voor het regelen vaneen
erfenis in zijn vaderstad teruggekomen.
Geen mensch wist iets naders van die er
fenis, maar men kwam to weten, dat de
schoonzuster van den kapitein doodarm
was geworden, zoodra deze op bet tooneel
verscheen. Deze vrouw had twee «takken
tegen zijn vrouw: „het zal wel iemand
van de fabriek zijn
Ze knikte. Maar haar gezicht was heel
bleek. Op hetzelfde moment keken ze naar
de klok op de toilettafeL Tien minuten
voor drieën.
Artie Chambers ging de slaapkamer uit
en sloot de deur achter zich. Hij bleef een
oogghblik staan ia de duisternis van de
kleine huiskamer, eenvoudig en goedkoop,
maar niet zonder smaak gemeubeld en
zijn voorgevoel werd sterker, dat het klop
pen een bedreiging beteekende van het
rustige, huiselijke geluk, waarvan deze
kamer het symbool was. Hij liep het ver
trek door naar de voordeur ea drukte zijn
mond tegen den kier.
„Wie is daar?" vroeg, bij z$cht, maar
scherp.
Als antwoord kwam weer kloppen, maar
veal zwakker nu. De persoon aan den an
deren kant was blijkbaar bang om te
spreken, met het oog op de buren en ge
bruikte dit signaal van afwisselend korte
en lange, snelle en langzame stooten, Ar
tie Chambers uit de dagen van voorheen
nog welbekend, als een aankondiging van
„goed volt", als een wenk omtrent de
identiteit. Wie het precies was, die daar
aan zijn deur stond, kon Artie erniet uit
vaststellen, maar het vertelde hflp toch
genoeg over de sóórt bezoeker. Het was,
zooals hij gevreesd had.
Artie opende de deur een paar centi
meter en bespiedde de magere gedaante
vóór het huis. En terwijl hij dit deed, wa
ren zijn ontstelde oogen gericht op zijn
eigen verleden, gp de catastrophe, die hem
en zijn vrouw voortdurend angst had aan
gejaagd iu de ruim drie jaar dat zij hier
woonden.
Het was een man die daar stond, een
man met een slappen hoed op en verre
gende, versleten kleeren.
„Laat me binnen," zei de man op ge-
dempten, maar «Uaroan niet Binder dria-
grond bezeten, die zij nu wilde verkoopen,
daar zij na den plotselingen dood van
haar schoonvader geld voor zich en haar
kinderen noodig had Maar Eide Meier
wist op de een of andere manier te be
werken, dat de stukken voortaan aan hem
toebehoordenGeen enkele inwoner
van de stad wist er het rechte van, maar
daar men Meier oiet al te best vertrouw
de, sloot men onder elkaar een overeen
komst, en niemand kocht de stukken grond
van Meier. En toen vervloekte zijn schoon
zuster hem, en voorspelde, dat hij zyn
einde zou vinden in de woestijn. Men
fluisterde in de stad, dat de vrouw een
droom had gehad; en men zei: „Wel, de
eceaan is toch immers ook een waterwoes
tijn, wie weet, hoe hij nog eens aan zijn
eind komt!"
En de kapitein stierf werkelijk in de
woestijnDat is juist het zonderlinge
van deze geschiedenis, en daarom heeft
men haar tot op den huldigen dag nog
niet vergeten Toen hij namelijk met zijn
schip van Kaap Badajor naar Kaap
Blanco zeilde, zag men aan den hemel
iets, wat voor iederen Afrika-vaarder een
ramp beteekent: een vreemde zwarte streep
die aan den horizon zichtbaar was, en die
duidelijk aankondigde, dat Üe woestijn in
beweging was. En dan beheerschte de
Sahara de zee. De zandstormen raasden
over het water, de lucht was verduisterd;
zand lag op de commandobrug, zand lag
in de kooien, zond in de kleereeTvan de
matrozen, zand, zand. overal.
En plotseling heerschte weer volledige
windstilte. Het schip kon niet verder zei
len; maar het vreesetijke was, dat het, al
was er niet de minste wind en al voelde
men aan dek geen zuchtje, toch als eeu
speelbal werd meegevoerd in den gevaar
lijken zeestorm. Grimmig en somber
wachtten de mannen op het onvermijde
lijke ongeluk, dat nu moeet volgen. Efc In
het troebele water stiet bet zchip op een
klip. Het was onmogelijk het weer vlotte
krijgen, en bovendien, er was een groot
lek, waardoor het water naar binnen
stroomde. Men probeerde de pompen aan
te zetten, men probeerde bet lek te dich
ten, men probeerde allesmaar het
zand ruischte neer, alles was tovergeefech
en het schip belde naar een kant over m
zonk.
De reddingsbooten werden klaargemaakt;
men had tijd genoeg gehad om er vol
doende proviand in te bergen, en toen
zeiden de zeelieden tot elkaar: „Op hoop
Tan" zegen"! Want men moest zoo snel
mogelijk probeeren weg te komen jan den
genden toon.
De man had ziju gezicht, verborgen
door den neergeslagen rand van zyn hoed,
niet getoond, maar de stem outhuide wie
hij was en deze onthulling was allerminst
geschikt om Artie's benauwde gevoelens
te doen wyken. Er zat mets anders op dan
de deur open te doen en den ongewensob-
ten gast binnen te laten.
Ze stonden iiu de kleine huiskamer. De
stem van den nachtelijken bezoeker klonk
opnieuw. Het was een ruwe, onsympathie
ke stem, met bitterheid er in en iets van
gevaarlijke gedecideerdheid de stem
van een man, die veel heelt geleden en die
vast besloten is om, het koste wat het
wil, een zekere mate van veiligheid en ge
rief op het leven te veroveren.
„En," vroeg hij, „kan je me?"
„Ja," was hei antwoord,. Artie Cham
bers slikte zenuwachtig en bevochtigde
zijn lippen, „wat wat wil je hier?"
De bezoeker trok den hoed van het hoofd
en wierp hem in een stoel. Voor het eerst
keek hij Artie Chambers recht in het ge
zicht en zijn blik was verre van gerust
stellend. Zijn oogen waren met bloed be-
loopen en hadden een harde, haast moe-
doogenlooze uitdrukking. Ongetwijfeld uad
hij honger en uitputtende ellende door
staan om hier te komen. Zyn kleeren wa
ren doorweekt en gescheurd, zijn gezicht
stond hoi en de rossige baard op zyn on
geschoren wangen verhoogde het siniste
re van zyn uiterlijk. Hij was van den-
zelfden leeftijd als Artie - ongeveer vyf
en dertig maar niemand, die hem naast
zyn goed verzorgden, weldoorvoed*® gast
heer zag, zon dat hebben geloofd
„Wat ik hier wil?" herbhalde de man
met pen wrangen lach. „Niet veel Ed Biss
hop is niet Vferwend, na wat hij hooft
doorgemaakt. Kleeren, voedsel, een dak
boven 't hoofd en een schuilplaats dat
is alles wat ik verlang."
ji» m vuMg*" mm OkMtMi
Er fchijnl W««l I s-'4SKS/
wat in zitten'
wat«rnlatin hoor!
SPANJE
In den Spaanschen heksenketel
Gaat het no&'ó$3t^imig toe,
Waar dat èiWfpp uit zal loopen?
Niemand 'w«**%og wat en hoe.
Allerhande vreemde dingen
Borrelen er soms omhoog,
Dat de inhoud niet slechts Spaansch ie
Springt wel duidelijk in 't oog.
Maar hoe komen ai die dingen
Toch wel op zoo'a vreemd terrein?
Volgens wett-lijk voorschrift mogen
Zij er heelemaal niet zijn
t Is daar in dien heksenketel
Inderdaad een rare kliek,
Want een aantal buitenstaander!
Speelt kmfaire politiek.
Van al 't geen er in Europa
Onder d' oppervlakte blijft
Zien we in Spanje de symptomen
Uit hetgeen naar boven drijft.
Mogelijk, dat die Spaanse he ketel
Wei als uitlaatklep fungeert
En alzoo weet te voorkomen
Dat Europa explodeert.
kolk van het zinkende schip, en men
moest alleen vertrouwen op het kompas,
op de kracht van eigen armen, en op de
hulp van God. En juist wilde de laatste
boot t schip verlaten, toen de kapitein nog
naar beneden ging om iets te halen; het
waren geen scheepspapieren, die waren
reeds in de boot; het was zeker een ca-
sette, die waardevol privébezit bevatte In-
tusschen kwam het schip al scheever en
scheever te liggen, en het zand viel steeds
dichter. Men riep en wachtte en probeer
de tevergeefs iets te zien door den dichten
zandstorm heen, maar wat men ook deed
de kapitein keerde niet terug, en men
moest zonder hem vertrekken. Na eenige
vreeselijke en afmattende dagen kwamen
de mannen eindelijk aan land bij Kaap
Blanco, en na een moeilijken tocht be
reikte men een havenstad
Daar vertelde men de geschiedenis van
den kapitein Eide Meier, die den dood
vond in het zand. Wat er echter ia de
eene havenstad verteld wordt, hoort mem
ook spoedig in de andere, en zoo bereikte
het verhaal ook ua eenigen tijd de geboor
testad van den kapitein, en hier wekte het
nog meer opzien dan m Afrika. De inwo
ner» keken elkaüur eens aan, en zeiden:
„Ja, zoo is het tot nu toe altijd gegaan
met degenen, die weezen of weduwen
slecht behandelden; boontje komt om zijn
loontje!" En plotseling herinnerde men
zich den vloek van de arme vrouw, en
iemand riep uit: „Hij is gestorven in een
zandstorm, dat is toch ook eigenlijk een
met gefronste wenkbrauwen.
„Ja. Heb je bet niet gelezen?"
„Neen. In de kranten hier heeft er niets
van gestaan."
Ed Bishop knikte voldaan. Ze stonden
vlak bij elkaar en bij het schijnsel van
een straatlantaarn, dat naar binnen viel,
konden ze elkaar duidelijk zien.
„Dus er stond niets over in de kranten
hier?" hernam Bishop. „Mooi zoo! Dat
helpt! Dot zal het je gemakkeiyk ma
ken me hier te verbergen ze Ai Hen me
hier met zoeken. Het is een heel eind van
waar ik vandaan kom en bet heeft me
moeite genoeg gekost enz bet zoover te
brengen!"
Artie Chambers haalde diep adem en
vermande zich om te zeggen:
„Maar ja kunt hier met blijven hier
iu huis."
De toornige blik in Bishope oogen ont
ging Artie niet.
„Wat ben je ?fhn plan met me te doen,
als je me niet hier houdt?"
„Waarom zou ik iets met je doen?"
Artie was nu ook boos. „Wat heb je hier
te komen, in mijn hnis, terwijl ik mijn
best doe otn als een fatsoenlijk mcr-scb
te kiven en eerlijk mijn brood te verdie
nen? Waarom laten jullie kerels me niet
met vost?"
„Je bent al net «is de rest," viel Bishop
schamper uit. Ik heb nog nooit iemand
oit de onderwereld meegemaakt, die een
schoon btkadje omsloeg en die zijn oude
vrienden 1 en alles wat ze voor hem go-
daan hebben niet vergatl Ik verwacht
te het en aan den anderen kant verwacht
te ik het toch lydf en half niet. Ik praatte
mezelf in, d&t^jij anders was. Maar ik
hield er ook rekening, mee, dat je van
hetzelfde bout geeneden kon zijn als de
anderen en nAkte mijn plannen." Zijn
hoofd ging met een ruk naar voren en z'n
oogen boorden zich kwaaraardig in die
PM Artie. „Ik hek myn plannen gemaakt
•tuk van de woestijn!" Toen waren allen
min of meer onder den indruk, en aeiden
tot zichzelf: „Nu is Eide Meier toch uog
in de woestijn gestorven!"
Hoe kan het publiek Uw
kennen hvcllen ge deae niet
bekend maakt
Begrepen?"
„Ja, ik heb het begrepen." ArtWi stem
klonk hopeloos.
„Dat doet me genoegen," verklaarde
Bishop met denzedden snijdenden lach
van zooeVen. „Dat spaart lange redena
ties." Hjj wachtte even, maar zijn blik
bleef priemend op het gezicht van den
ander gericht. „Zfag, ik sterf van den hon
ger."
Artie's oogen dwaalden naar de demr
van de slaapkamer. Bishop begreep.
„Sloor je vrouw niet," zei hij. „Er zal
in de keuken nog wel wat kouds zyn
daar kan ik het mee doen. Ais ze me mor
gen ziet ia vroeg genoeg en ze hoeft niet
precies alles van me te weten. We heb
ben zacht gepraat ze kan het onmo
gelijk hebben verstaan. jBodenk maar een
of ander verhaaltje voor haar."
Chambers nam zijn gast mee naar de
keuken en voorzag hem van brood en
koud vleescb. Er waren twee kamers en
twee gesloten deuren tusschen de keuken
en de slaapkamer en de beide mannen
konden hier vrijer spreken dan ia de buis
kamer.
Bishop werd gemoedelijker, toen zijn
eerste honger gestild was.
„Ik dacht, dat dit eeu uitgelezen plekje
voor my zou zijn om me schuil te houden,
voor een maand of zoo," veHelde hij. „Ik
heb my in een boscbje aan den rand van
de stad verstopt, tot het laat genoeg zou
zyn om zonder veel risico verder te gaan.
Er is hier niet veel nachtleven in Red-
field," voegde hij er lachend bij. „II was
er niet byzonder op gesteld, dat iemand
me hier zon zien komen en ik durf er
myn hoofd onder verwedden, dat dit ook
niet gebfeurd is. Geen sterveling weet, dat
ik hier ben. Ik zal mij ook 'verder over
dag niet vertoonen tusschen haakjes,
je bobt zeker wel eeo vrije slaapkamer?"
iWortU yorveigd).
