r~'
O
Koop eerst een andere tandpasta
Drie en dertig man uit
gezonken onderzeeër gered.
Van Rondom
<fc
f GemenqdlrieawtT
Rechtszaken
De gemaskerde ruiter.
Alleen voor vrouwen
-T
BAG KJ
berrtd, de eerste stoot te geren om te
komen tot voor Afrika bestemde uitzen
dingen?
„Die toenemende belangstelling in Suid
Afrika en sy lotgevalle biyk veral in ar
tikels uit die Hollandse pers, 'n Mens
kan omtrent geen Hollandse koerant
meer opneem nie of daar staan iets oor
Suid-Afrika vermeld," aldus schreef on
langs het JohannesburgsShe blad Die
Transvaler. Inderdaad gro^t het ver
wantschapsbesef van Nederlafed met de
Unie snel. Welaan, hier is eeli gelegen
heid om de band door daden\ nauwer
aan te halen.
PRINS BERNHARD DEELNE
PRESTATIETOCHT.
Prins BemhArd deed Donderdag mee
san de zware tweedaagsche militaire
prestatietocht, die Vrijdag werd voort
gezet. Op het terrein van de militaire
rijschool te Amersfoort begon *s morgens
de tocht, waar prins Bemhard zich ge
heel onverwacht ais deelnemer kwam
aanmelden.
Het eerste gedeelte van de tocht be
stond uit een rit van 40 k.m. te paard.
Daarna legde de prins te voet een af
stand van 25 k.m. af, waarop als besluit
van de eerste dag, een fietstocht van 60
kjn. volgde. Van de 71 deelnemers wa
ren er 's avonds drie uitgevallen, doch
prins Bernhard was nog fit en welge
moed. Hij had 's avonds omstreeks tien
uur de tocht beëindigd en begaf zich di
rect daarop naar het paleis Soestdijk,
omdat de tweede dag hetzelfde program
weer om half zes begon.
Onderweg'had Z.K.H. eenige malen zijn
echtgenoote ontmoet en met Haar ge
rust.
•n liefst de duurste die er Is en probeer daarna Ivorol (volgen» Nieuw recept. Den neemt U
weer hoe Ivorol in reinigend-, witmskend- en schuimend vermogen alle andere verre overtreft.
auto was geborgen. Daar het bezit van
zulk een vervoermiddel bij de wet is ver
boden, werd ook hierop beslag gelegd.
Tegen twee personen is proces-verbaal
opgemaakt.
THEE MOTOREN IN BOTSING,
Beide bestuurders naar het
ziekenhuis.
Woensdagavond te ruim half negen
zijn op de Rijksweg tusschen Haarlemen
Halfweg, ter hoogte van de speeltuin ..De
zoete Inval" twee motorrijders uit Am
sterdam met elkaar in botsing gekomen.
Beiden bekwamen ernstige hoofdwonden,
terwijl een hunner bovendien een arm
brak.
De geneeskundige dienst van Amster
dam bracht hen over naar het Wilhel-
minagasthuis aldaar, waar zij ter verple
ging zijn opgenomen.
AUTO-ONGELUK TE HORST.
Vier dooden.
Woensdagavond U een zevenpersoons-
wagen met bruiloftsgasten, die kerm.s
gevierd hadden te Meerlo, op de teiug.
weg naar Horst (bij Venlo), om c a. half.
tien in volle vaart tegen een boom ge
reden, waardoor de zeven inzittenden,
alle landbouwers, uit de auto geslingerd
werden, met het gevolg, dat vier van
hen gedood werden en drie levensge
vaarlijk gewond. De vier dooden zijn: C.
in 't Zand, L. in 't Zand, O. Coenen en
J. Vullins. De gewonden zijn: ri. Titulair,
J. Simons en de bestuurder L. Joosten.
Allen werden naar het St. Anthonius.
gesticht te Horst vervoerd. Voor het on
dergaan van een operatie is Joosten la
ter naar het ziekenhuis te Venlo ge
bracht.
De auto was door Joosten gehuurd. Op
een bruiloft, waar zy alle zeven aanwe
zig waren, was het plan geopperd, naar
de Meerlo'sche kermis te gaan. Het on
geluk geschiedde op ongeveer 100 me\er
afstand van de plaats, waar verleden
jaar de burgemeester van Meerlo veron
gelukte.
De politie heeft de totaal vernielde
auto ln beslag genomen.
De toestand van den 21-jangen land
bouwer H. Titulair uit Grubbenvorst is
nog zorgwekkend. Dit slachtoffer is nog
steeds bewusteloos. Voor zijn leven wordt
gevreesd. In de toestand van de zwaar
gewonden J. Symons uit Grubbenvorst,
die een hersenschudding en een been
breuk heeft opgeloopen, ls een lichte ver
betering ingetreden. De toestand van den
chauffeur L. Joosten uit Horst is bevre
digend.
De chauffeur had steeds een lichte
wagen bestuurd en zat voor het eerst
achter het stuur van een zwaarder type
wagen. Hoofdzakelijk als gevolg hiervan
zou hij in een bocht van de weg de
macht over het stuur, zijn kwijtgeraakt.
De weg is ter plaatse van het ongeluk
zeer bochtig.
DE VERWONDING VAN KONINGIN
MART.
Glasdeeltje in het linkeroog.
De kwetsuur aan het oog, die de En-
gelsche koningin-moeder Dinsdag bij het
ongeval met haar auto op Wimbledon
gekregen heeft, is nog steeds pijnlijk,
doch blijkt niet van zeer ernstige aard
te zfjn. In het linkeroog blijkt een zeer
klein stukje glas van een der portierra
men van de wagen te zitten.
De koninklijke limousine had splinter-
vrij glas, doch door de hevige slag, waar
mede de auto op de weg terecht kwam,
is er toch een uiterst klein stukje afge
sprongen. De koninklijke lijfarts, lord
Dawson of Penn, heeft enkele Röntgen
foto's doen nemen. Men heeft kunnen
constateeren, dat de oogappel niet is
aangetast.
Voor de prinsesjes Elisabeth en Mar
garet Rose be teekent het ongeval der ko
ningin zooveel te meer een teleurstelling,
daar heden (Vrijdag) koningin Mary
haar 72ste verjaardag viert en zij daags
tevoren een feestje voor haar kleinkinde
ren pleegde te organiseer en.
FELLE BRAND IN MAASSTATION
TE ROTTERDAM.
RESTAURATIE-WONING, BAGAGE
DEPOT EN WACHTKAMER
VERWOEST.
In de nacht van Woensdag op Don
derdag, omstreeks half drie is brand uit
gebroken in de woning van den restau
rateur van het station Maas aan de Oos
terkade te Rotterdam. Deze woning
maakt deel uit van het stationscomplex
en is geheel van hout opgetrokken met
een sternen onderbouw.
De restaurateur J. Sier hoorde een he
vige slag en toen hij een onderzoek in
stelde, bemerkte hij, dat zijn voorkamer
ln lichterlaaie stond. Hij waarschuwde
zijn echtgenoote en twee buffetjuffrou
wen, die eveneens in het huis sliepen en
die in nachtgewaad de straat opvlucht
ten.
Brandweer met groot ma
teriaal ter plaatse.
De bmftdweer rukte met enkele slan
genwagens uit, maar toen men bemerkte
dat er gevaar voor uitbreiding bestond,
liet men grooter materiaal aanrukken en
een half uur later moest men het vuur,
dat reeds fel naar alle zijden uitsloeg,
met 10 stralen bestrijden. Het gevaar
voor uitbreiding werd steeds grooter en
daarom werd een tweede motorspuit ge-
requlreerd, welke vijf stralen inzette, ter
wijl ook de slangenwagens met vijf stra
len werkten.
De geheele eerste verdieping stond
weldra in volle vlam, terwijl het snel
vodHschrijdende vuur zich ook mededeel
de aan de zolderverdieping, waarvan het
dak doorbrandde. Een vonkenregen daal
de neer op de omliggende stationsgebou
wen, maar de brandweer wist deze te be
houden. Het heeft echter danig gespan
nen.
Overkapping liep gevaar.
De perronsoverkapping, welke ten dee-
le van hout is, loopt vlak achter de wo
ning langs en omstreeks kwart over drie
deelde het vuur zich ook hieraan mede.
Men heeft het electrische net van het
spoor uitgeschakeld en eenige electrische
treinen, welke voor het vertrek gereed
Stonden, met een locomotief weggesleept.
Na eenige uren van Inspannend werk
slaagde men erin het vuur te bedwingen.
Te half vijf was het gevaar voor uitbrei
ding geweken en een uur later kon ook
de motorspuit inrukken.
Oorzaak nog niet bekend.
Omtrent de oorzaak staat nog niets
vaat; wel heeft de restaurateur ver
klaard, dat hij des namiddags met ter
pentijn had gewerkt. De geheele woning
welke de afsluiting vormt van het stati
onscomplex en acht kamers bevatte, is
volledig uitgebrand, terwijl ook het per
ron schade heeft geleden.
De ruimte onder de woning diende als
bagagedepot en derde klasse wachtka
mer. Beide hebben veel waterschade op
geloopen, terwij de keuken buiten bedrijf
ia gesteld. De aanwezige bagage, waar
onder zeer veel koffers, kon tijdig in vei
ligheid worden gebracht.
De treinenloop ondervond door deze
brand geen stagnatie.
INVAL IN CLANDESTINE DISTIL
LEERDERIJ.
Volledige stookinrichting.
Woensdag hebben enkele ambtenaren
der accijnzen te Eindhoven, die vermoe
dens hadden dat in een huis aan de
Kerkakkerstraat een clandestine distil
leerderij in werking was, in dat pand een
inval gedaan. Zij vonden inderdaad een
volledige stookinrichting. Zij legden op
deze installatie de hand en namen te
vens een tiental mandflesschen met de
vervaardigde vloeistof in beslag. Zij zet
ten hun onderzoek voort en kwamen tot
de ontdekking;, dat m een schuur bij
den buurman een gepantserde smokkel-
De 26 achtergeblevenen niet meer in leven.
Sensationeel* redding op de
bodem der zee.
Voor de eerste maal in de geschiedenis
z^n menschen gered uit een gezonken
onderzeeër door middel van een duiker,
klok. De „Falcon", het schip, dat uitge.
rust is voor het redden van onderzeeers,
hoeft 33 opvarenden van de „Squalus",
welke 72 meter diep lag, bij de kust t«
Portsmouth, weten te redden. De gered
den hadden 39 uur opgesloten gezeten.
Duikerklok bij de laatste
tocht vastgeraakt.
De United Press-versiaggever Henry
Mclemore, die aan boord was van den
kruiser .Brooklyn", seinde Donderdag
morgen over het verloop der redding:
Terwijl 25 man van den gezonken on
derzeeër gered zijn, zweefden nog 8 van
de overlevenden m een nieuw, bijna nog
grooter gevaar, door een onvoorz.en toe
val. Toen de duikerklok met de laatste 8
overlevenden naar boven werd gehaald,
bleef deze, plotseling, op ongeveer 45 ine.
ter onder de zeeoppervlakte steken. De
oorzaak van dit incident was nog niet
bekend en de mannen, die reeds zoolang
onder water doorbrachten, beleefden
bange uren toen zij dachten, dat hun
redding het meest nabij was.
Direct werd een duiker naar beneden
gezonden om te zien wat er gebeurd was.
Later is het gelukt om de duikerklok
met de laatste overlevenden vrij te ma
ken en naar boven te trekken.
De laatste van de geredden, die voet
op de reddingboot „Falcon" zette, was
de commandant van de „Squalus Na.
quin.
Er waren toen in totaal 33 man, die 33
uur onder water verbleven, gered, ter
wijl nog 26 man zich in de gezonken on
derzeeër bevonden.
Er bestond althd nog een geringe kans
dat eenlgen van nen nog in leven waren,
doch die hoop werd later opgegeven.
Tijdens de vier uren dat de duikerklok
heeft vastgezeten, zaten de acht mannen
opeengedrongen in de klok. Zij ademden
een synthetisch mengsel van zuur3tof en
helium in.
De kruiser „Brooklyn" heeft een hos
pitaal ingericht om de geredden op te
nemen. De 50 vrouwen van de opvaren
den van de „Squalus" hebben de geheele
nacht, levende tusschen hoop er. vrees,
doorgebracht ln het huis van kapitein
Greenlee aan da zee. De berichten van
het reddingvaartuig werden steeds per
telefoon naar het huis van Greenlee door
gegeven. voordat zij gepubliceerd wer
den.
Moedige daad van een matroos.
Het ls komen vast te staan, dat de
redding grootendeela te danken is aan de
tegenwoordigheid van geest van een dei;
matrozen. De electricien Judson Bland
vertelde namelijk;
•0 „Zoodra de duikmanoeuvre begonnen
was, bemerkten wij, dat er iets in het
achterschip niet in orde was. Groote hoe
veelheden water begonnen het ichip bin
nen te dnngen. Tegelijkertijd toen aan
het bevel om de tanks te openen werd
voldaan, verhief het voorste deel van de
boot zich met een fantastisch jeweld,
waarschijnlijk ln een hoek van 45 gra
den. Dit oogenblik werd door een der
matrozen, Lloyd B. Maness, helper van
der electricien, benut om met boven nen.
schelljke inspanning de waterdichte deu
ren. welke het voorste deel van het schip
van het achterste scheiden, te sluiten."
Geen paniek.
Bland prees de voorbeeldige verhou
ding tusschen officieren en manschap
pen. Van het begin af aan heeft zich
geen enkel teeken van paniek kenbaar
gemaakt en ieder heeft zijn ontroer.ng
met alle geweld onderdrukt. Allen had
den dan ook een rotsvast vertrouwen in
de redding.
„Van tijd tot tijd", zoo ging Bland ver
der. „lieten zij rookbommen op om onze
positie aan te duiden. Toen wij het ge
luid van de machines van het zuster
schip. den onderzeeër „Sculpin" hoor.
den, waren wij overtuigd, dat men ons
gevonden had. Reeds begon zich gebrek
aan zuurstof te doen gevoelen bij hen,
die het minst sterk waren, zoodat nu en
dan Iets uit onze voorraad ingenomen
moest worden. Urenlang probeerden wij
met het achterschip ln verbinding te ko
men. doch geen stem antwoordde op ons
telefoneeren.
Gedurende de geheele nacht van
Maandag op Dinsdag sloegen twee van
ons qiet hamers tegen het voor. en mid
denschip om signalen te geven. Niette
genstaande de koude steeds intenser
werd, werd dit den géheelen nacht voort
gezet.
Gevaar van Chloorgas.
In de laatste uren, dat ik mij aan boord
bevond, ontwikkelde zich chloorgas in
de accu-batterijen van het voorschip. De
gasmaskers werden steeds gereed gehou
den."
Bland bestempelde verder de houding
van den commandant, als van iemand,
die de situatie uitstekend beheerscht
had. „Niemand zou het beter hebben
kunnen doen dan hij," verzekerde Bland.
,.Hij gaf rustig zijn bevelen, welke uit
stekend en kalm werden uitgevoerd."
OM ZIJN JONGEN TE WAARSCHUWEN
Fietstocht van 100 K.M. naar
de Peel.
*n Man op jaren, gebogen over het
stuur van zijn flets, trapt moeizaam
langs Brabant's wegen. Heel vroeg is hij
van Roosendaal weggereden en het is te
gen 7 uur des avonds als hij het einddoel
van zijn tocht nadert, zoo vertelt ,De
Grondwet". Zn zoon moet hij spreken...
z'n getrouwden Jongen, die by de grens
wacht dient in de Peel!
En hortend en stootend komt het er
Uit: „Kees mot naar huis komen, dade
lijkwant z'n vrouw is ziekveul'
ziekD'r moest 'n kleintje komen.
en nu.... ge begrèpt wel I"
DoodeJijk vermoeid is de oude men
Krijgsmakkers van Kees. wiens vrouw
zoo ziek is, bemoeien zich jnet het geval
compies.commandant komt er aan
te pas.
Maar waarom toch niet getelefoneerd,
waarom geen telegram gezonden?
En dan komt het hooge woord er uit:
Er was geen geld om het telegram te
betalen, geen geld om te telefoneeren.
En toch, Kees moet gewaarschuwd wor
denen daarom is vader maar op z'n
oude fiets gestapt en heeft hij meer dan
100 K.M. gereden.
Saamhoorighei dsgevoel is een der
sterkste deugden van den Nederlandschen
soldaat. De luitenant, de sergeant, de
doodgewone soldaat, zij tasten allen in
hun beurs; vader eet mee met de solda
ten-menage, hij slaapt heerlijk op het
harde stroo en 's morgens krijgt hij een
spoorkaartje voor Roosendaal, men zet
z'n fiets op de trein, zelfs 'n reiacentje
krijgt hij mee.
En bij den Roosendaalschen burge
meester komt een postwisseltje: het geld,
dat overbleef van de collecte. Men ver
zoekt den burgervader dit bedrag, zon
der kosten, te willen bezorgen bij de
vrouw van den krijgsmakker, die verster
kende middelen wel zal kunnen gebrui
ken.
En een schrijven voi waardeering gaat
er van het gemeentebestuur naar de
compie in de Pert, een schrijven, waarin
tevens de taLdkbrtdTVan de vrouw.
die gelukkig weer aan de beterhand is,
tot uitdrukking komt.
ESTLAND SCHE STAD HALF DOOR
BRAND VERWOEST.
Uit Tallin wordt gemeld, dat Petseri,
een stad in het Zuid-Oosten van Est
land, door een hevige brand is gete.s-
terd. Vele gebouwen, tezamen bijna de
halve stad, werden verwoest. De felle
wind wakkerde de brand steeds meer
aan en droeg de vonken over naar twee
nabij liggende dorpen, waar eveneens
groote branden ontstonden. Waarschijn
lijk zullen deze dorpen niet meer te bed
den zijn. De oorzaak van de brand is nog
onbekend. Deze is ontstaan in een hou
ten voddenpakhuis.
Een vljftiende.eeuwsche klooster, waar
door de stad Prt.se rl wijd en rtjd bekend
ia, bleef behouden.
Twee menschen kwamen om het te*
ven, terwijl acht personen werden ge
wond en 1500 inwoners van hun woning
beroofd zijn. Militairen hielpen de brantf
bestrijden,
COLORADOKEVER GEVONDEN TE
VLIJMEN.
Onder de gemeente Vlijmen, by Den
Bosch, is ln een aardappelveld een Colo
radokever ontdekt. Het hoofd van den
plantenziektenkundlgen dienst te 's-Her-
togenbosch heeft vastgesteld, dat het hier
inderdaad een exemplaar van het ge
vreesde insect gold. De wettelijk voorge
schreven maatregelen zijn oogenhhkke.
lijk getroffen.
„EBDE TOAP.
TTÏKUWSSUU) TOW Mjixi-HOllAlu TIC UTRECHT, SdtoonnorenTehe Courant
VRIJDAG 26 MEI I9SÜ
RECHTBANK TE ROTTERDAM.
VERDUISTERING.
J. H., recidivist, heeft terechtgestaan
terzake van verduistering. Op 13 Febru
ari had verdachte van den timmerman
aannemer M. v. d. Blom te Krimpen
a d. IJssel f 20 als voorschot ontvangen
voor het aanschaffen van marmer, dat
hij voor een karweitje noodig had. Ver
dachte had het geld niet voor het aan
gegeven doel gebruikt, doch het was,
naar hij bekende, in zijn huishouden op
gegaan.
De officier van justitie wees erop, dat
deze verdachte al negen maal wegens
dergelijke feiten veroordeeld is. Hij is een
man, wien de oneerlijkheid blijkbaar
aangeboren is. Voor dezulken is geen
kruid gewassen en verdachte zal dus wel
op geregelde tijden hier terugkomen. De
eisch tegen hem luidde 6 maanden ge
vangenisstraf.
MISHANDELING.
Tegen den niet-verschenen K. N. te
Ridderkerk, die zich op 19 November ln
Alblasserdam aan mishandeling had
schuldig gemaakt heeft het OM. f 25
boete geëischt subs. 25 dagen hechtenis.
Op genoemde datum reed de fabrieks
arbeider A. v. d. Stel met eenige vrien
den over een weg in de gemeente Alblas
serdam. Voor hem uit reden drie fiet
sers, die nogal luidruchtig waren en die
een groot gedeelte van den weg in be
slag namen. Bij het passeeren was het
wiel van een der fietsen in aanraking
gekomen met dat van een der drie luld-
ruchtigen. Daarover had zich een twist
ontsponnen, want men had v. d. Stel ge
dwongen af te stappen en toen deze niet
van plan scheen op de uitdagingen in te
gaan, kreeg hij van een der drie, deD
verd., een slag in het gelaat.
Het O.M. nam bij de bepaling van de
straf ln aanmerking, dat verdachte al
twee maal wegens mishandeling veroor
deeld was.
Uitspraken 6 Juni.
MET EEN HAMER OP HET HOOFD
GESLAGEN.
De rechtbank heeft den waker W. H.
B. te Alblasserdam wegens poging tot
zware mishandeling, veroordeeld tot 1
jaar en zes maanden gevangenisstraf met
aftrek van het voorarrest, te ondergaan
in een bijzondere strafgevangenis eD
daarna ter beschikkingstelling van de re
geering.
Verdachte had den portier van de ka-
belfabriek. J. Schalekamp, die hem sla
pende aangetroffen had bij een hoeveel
heid koper, die hij bewaken moast, met
een zware hamer op het hoofd geslagen,
toen het hem duidelijk werd, dat Scha
lekamp het geval aan de directie wilde
rapporteeren. waarbij hij dus gevaar liep
om uit zijn betrekking te worden ont
slagen.
ntet&khrtdpvi
In dien tusscbentijd was Tonio ge-
ruischloos naar een overhangende rots
punt gereden, ongeveer twintig voet bo
ven de drie moordenaars. De magere po
ny van den Indiaan zocht zoo verstandig
zijn weg, dat er geen geluid gehoord werd.
Zwijgend maakte de roodhuid een groote
lus in zijn lasso en gooide deze met onfeil
bare zekerheid over de schouders der drie
bij eens taande mtJinen.
10.
Het volgende oogenbHk, met het vrije
eind rond den zadelknop gewonden, liep
rte «v Ö3n nas achteruit De, lu$ werd
dichtgetrokken, terwijl de armen van de
booswichten stijf tegen hun lichaam aan
gedrukt werden en voordat de verwonder
de slachtoffers wisten, wat er gebeurde,
hingen ze als een slinger van een klok aan
de sterke kabel boven de grond te zwaaien.
De lus was zoo schitterend om hen heen
gevallen, dat, als ze met inspanning van
al hun krachten probeerden mes of re
volver te pakken, het touw nog vaster om
hun armen knelde.
„Ugh! Ik denken jullie nu onschadelijk
zijn!" lachte de Indiaan, terwijl hij zijn
gevangenen bewaakte „Heel gauw jullie
verltezen adem en «toppen praten leelij-
Ite dingen!"
door JAN KIJKUIT.
Over groente op de mestvaalt
en over slapend geldverdienen.
„Neen," riep tante onder het lezen van
de courant, „daar kan ik nou nog maar
steeds met bij. Iedere dag lees je nou
weer dat er zooveel duizend kilo van üe
een of andere groente, naar de mestvaalt
wordt gebracht. Het is een slechte tijd,
er zijn menschen genoeg, die gebrek lij
den en die erg blij zouden zijn met een
maaltje groente en nou rijden ze die
naar de mestvaalt. Ik vind dat een zon.
dig bedrijf, dat ze voor mij nooit goed
sullen praten."
„Nou praat Je naar mijn hart, Bet,"
betoogde Teun. „Ik weet niks nie af van
die geleerde dingen, waar ze teuge^-
woordlg zooveul over praten, over de kno-
menie en zoo, maar datte ze elke dag
heengaan en een schuit huren en een
paar man, enkel alleen maar om goeie
groente te bederven, dat gaat boven mijn
pet en ik zou de man wel eens willen
zien, die mij kan duidelijk maken, dat
't niet anders kan en dat dit nou de
eenige en echte manier is om het land
uit de misère te helpen."
„Ja," viel Jod bij, „dat is zeker een
heel moeilijke kwestie en ik vermoed wel
dat het nageslacht er terdege over zal
lachen."
„Dan wil lk eens probeeren," zei ik,
„om jullie te vertellen hoe dat geval in
elkaar zit. Er zijn in ons land millloenen
menschen, die precies zoo spreken als
JuUie en die zich er aan ergeren, dat
voedsel, waarnaar velen snakken, vernie
tigd wordt, maar zij zeggen er niet bij
hoe zij met die groente en andere din
gen zouden handelen. In de eerste plaats
moeten Jullie weten dat er sinds eenige
Jaren een regeling bestaat, om groente,
die op de veilingen overblijft, beschik
baar te stellen voor de werkloozen tegen
enkele centen per kilogram."
„Hier bij ons dan toch niet," viel Teun
In.
„Neen, hier niet. De regeling bestaat
Voor een honderd gemeenten en als de
aanvoer normaal ia, dan blijft er op de
veilingen aooveel over, dat het gemak
kelijk verdeeld kan worden over die ge
meenten en dan gaat alles op en men
hoort niets. Het komt echter ook voor
dat van een of ander soort groente er
sooveel aanvoer ls, dat er overblijft, ook
als die honderd gemeenten hun hoeveeL
held hebben afgenomen.
„Dat is toch nogal eenvoudig." merkte
tante op, „dan kunnen ze dat overschot
toch aan andere gemeenten sturen, die
niets krijgen."
„Dat is nogal eenvoudig, zegt u, maar
het ls niet eenvoudig. Er zouden dan een
aantal gemeenten moeten zijn, die een
geheele organisatie altijd gereed zouden
moeten hebben, doch die maar zelden ge
bruikt sou kunnen worden en dat zou
nogal wat kosten. Stel u eens voor, dat
wij ln onze gemeente een bureau hadden
met eenige mannen voor het afhalen en
verkoopen van groente, het geheele jaar
door en dat het maar een keer of wat in
werking zou kunnen komen."
„Dus dan maar naar de mestvaalt,"
riep Teun:
„Neen, nog niet een deel er van worJt
opgekocht door het rijk om geconrer.
veerd te worden, maar daarvoor is niet
alle groente geschikt. Die conserven wor
den bewaard om er in de wintermaanden
de werkloozen mee te voeden. Een ander
deel wordt gebruikt als veevoeder en als
er dan nog over is, gaat het naar de
mestvaalt.
„Dat kunnen se dan toch wel gratis
voor niks weggeven aan die het hebben
willen," meende Teun.
„Rondbrengen en vragen wie wat to
maten of spinazie wil hebben? Als Je
groentehandelaar was, zou je dat niet
zeggen, want die menschen mopperen
toch al dat zoo dikwijls groente tegen
lagere prijzen geleverd wordt."
„Non mot Je me dit nog eens vertel
len," vroeg Jod, „waarom hoorde Je dat
vroeger niet van die voedselvemietiging,
toen er niet zooveel werkloozen waren?"
„Toen kwam het even goed voor, maar
er werd minder aandacht aan gegeven."
antwoordde ik, „en nu is de opbrengst
van de groentekweekerij en weer zooveel
hooger dan voorheen."
„Zoo, zoo," éel tante, „dat heb lk nou
gehoord en lk ben blij te weten, dat er
ten minste getracht wordt om de groente
aan de menschen te geven, maar hoe Je
ook praat en wat Je er ook van vertelt,
ik bttjf t een sondig bedrijf noemen om
de groente, waaraan sooveel arbeid en
kosten ztin besteed, wee t» goeipa als
«1. Als dat dan niet anders
kan dan zeg ik da^ er iets fout is in de
maatschappij. Zoolang het m de maat
schappij gebeurt, dat er menschen zijn
die geen geld hebben om groente te koo-
pen en die moeten aanzien da', ze dat
voedsel weggooien en onbruikbaar ma
ken, dan zeg ik, dat dit ma&lsrhappy
niet deugt en als je noorv hoe or dik
wijls met het g*id wordt geleefd dan zeg
:k dat het beter zou zfjn om wat van dat
vermorste geld te bededen voor het ma
ken van zoon organisatie, dat er geen
greenten weggegooid oehocide te wor
den
aar kan lk Jullie nog een mat voor
beeld van geven," spra* Jod. „Iets waar
je van zult opzien, We leven nu weer
onder zoo'n zelfde halve mobüsatie
als in September Toen is er zoowat een
maand lang groote onrust geweest en
het land was waakzaam Waakzaam was
men ook op de postkan teren en post
stations. Overal ln alle gemeenten was
het voorschrift gegeven dat de beheer
der of de stationhouder 's nachts moest
slapen in het kantoor, zoodat, als er een
telefonisch bevel van de regeenng kwam
hij dat kon aannemen. Die postambte
naren maakten dus een bed op in het
kantoor en in plaats van in hun slaap
kamer, sliepen ze op het kantoor. Ze
hebben daarvoor vergoeding gekregen en
nu mogen jullie allemaal een voor een
raden hoeveel. Tante eerst."
„Laat eens kijken," mompelde tante.
„Hoelang hebben ze dat gedaan?"
„Een maand."
„Nou, laat ik eens royaal zijn en zeg
gen f 25
Ik raadde een gulden per nacht, dat
was dus f 30 en Teun zei:
„Asse ze mijn een goed bed geven, dan
kan 1 mijn niet veul schelen of ik ln
een kamer of op een kantoor slaap en lk
vind dat ze met f 10 dik betaald ben
nen."
„Als Jullie nou die bedragen bij elkaar
optellen," zei Jod, „dan kom je tot f 65
en dan ben je er nog lang met. Ze kre
gen niet een gulden per nacht, zooals
Jan taxeerde, maar rum een gulden per
uur en de heeren, die waakzaam sliepen,
kregen tot hun eigen verbazing ver
moedelijk een verrassing van honder
den guldens voor het slapen op het kan
toor." A
„Op alle kantoren?" vroeg Teun kreu
nend.
„Op alle kantoren!"
„Wat een kap'taal hebben die mannen
dan verslapen." zuchtte hij. En toen
voegde hij er grimm.g aan toe.
„En dat is allemaal de schuld van die
Hitteler!"
dat de laatste trein
Nu moest ik deze arme vrouw opzoe
ken. Mijn tante verzocht me uitdrukke
lijk om niet over het verleden te spre
ken. Ik wilde deze zaak liefst zoo gauw
mogelijk afhandelen en ging dan ook
maar direct naar de „Einsledelei" toe..
Het was een groot, troosteloos gebouw en
leek iets op een bergklooster. Toen ik op
de binnenplaats kwam, werd ergens bo
ven een raam open gedaan en ik zag een
knappe, al oudere dame. Ze vroeg, wat
zijn. Mijn gastvrouw had mijn blik ge
volgd en zei: „Dat is mijn man, een mooi
schilderij, nietwaar? Hij zal u in werke
lijkheid nóg beter bevailen."
Ik vortdp me met de minuut minder op
mijn geffll^ Buiten bliksemde en don
derde het zander ophouden en mijn gast
vrouw werd met de minuut zenuwachti
ger. Eindelijk stond ze op, ging naar de
slaapkamer, rommelde daar wat en kwam
met een paar pantoffels terug. Het was
bijna middernacht.
„Nu komt de trein aan," zei ze. „Over
een kwartier kan mijn man hier zijn."
Ik wist niet wat te zeggen en mompelde:
„Misschien vond hij het weer te slecht
en komt pas morgen."
„Nee, nee!" riep de vrouw nu angstig
„Hij moet komen. Ik voel, dat hij komt,
Hij is al onderweg." Ze liep steeds door
de kamer heen en weer, maar plotseling
bleef ze staan en zei: „Stt, ik hoor hem.
We zullen hem verrassen. Ik verstop me
in de slaapkamer. Hij zal vreemd opkij
ken, als hij u ziet." Ik bleef doodstil zit
ten en vocht tegen mijn angst. Toen
hoorde ik een sleutel in de deur en stap
pen in de gang. Ik wilde schreeuwen,
maar ik kon niet. Ik zag hoe langzaam
de deurknop bewoog en de deur open
ging. Ik wilde mijn oogen sluiten, maar
kon niet. Ik was volkomen verstijfd. Ik
moest zien, wie er binnenkwam.... Het
was het origineel van het schilderij aan
den muur. De doode musicus keek me
verwonderd en afwezig aan. Ik stak mijn
hand op om hem af te weren en viel toen
als een blok van mijn stoel." Hier
zweeg de leerares en staarde ln 't licht
van het vuur.
„Brrrzei eindelijk een heer. „Wat
griezelig, maar dan kan toch nog 't ein
de niet zijn?"
„Nee," antwoordde de leerares, „maar
Behalve dat de verkwikkende P.K. na eiken
maaltijd de zenuwen sterkt, bevordert het
de spijsvertering: en houdt het de tanden
schoon, gaaf en sterk. P.K. kanwen is een
goede gewoonte voor jong en oud.
Koopt vandaag nog enkele pakjes en houdt
•r steeds eea paar b|j de hand. h.t.s.
Few/ genot voor teeimg geldt 5 rent.
AAAAAAAAAAAAAA
niemand mag me nu uitlachen. Toen
ik bijkwam, stond een dokter over me
heen en toen werd alles opgehelderd. Die
ongelukkige Hermien was al jaren gele-
den van verdriet gestorven en er woon
de nu een ander echtpaar ln het oude
huis. De man had alleen net zulke lan
ge haren als de musicus. Het schilderij
aan den muur was de levende echtgenoot
van mijn gastvrouw. Deze heette heele-
maal niet Hermien, maar dat kon ik na
tuurlijk niet weten. Later herinnerde ze
zich, dat haar schoolvriendin ook niet
Paula Werker, maar Paula Schmidt had
geheeten. Als je oud wordt neemt je
geheugen af
iNadruk verboden).
DE DOODE, DIE TERUGKWAM
door
RALPH URBAN.
We hadden het over ongevallen in ik wilde,
de bergen en zaten hoog en droog in een „Mijn tante, Paula Werker,
hut. AI onze natte kleeren hadden we nen, vroeg mij u haar groeten te willen
uitgedaan en bij het vuur gehangen en overbrengen. Ik ben haar nicht, zei ik.
praatten. De regen sloeg tegen de kleine n. rfnme scheen even na te
uit Wee-
en behoeven slechts weinig gameering.
Hoogstens een ruclje of een plissé van
dezelfde zijde kan in de halsopening ge-
ramen van de hut en de storm huilde
door den donkeren nacht.
„Vier Jaar geleden maakte ik een wan
deltocht door Tirol, vertelde een jonge
leerares. Ik had geen bepaald doel. Thuis
had ik een paar plaatsen opgegeven,
waar ik in leder geval wel dacht te ko
men. Daarheen konden ze dan de brie
ven en andere eventueele belangrijke be-
-(-Uinn «Tiinnn 7jv, Irnrnm ilr ATI ftPTl d2V
De dame scheen even na te denken.
„Paula Werker uit Weenenï" herhaalde
Le en toen: „Ach ja natuurlijk, we waren
op school! Als je oud wordt, neemt je ge
heugen al! Kom toch binnen, m'n kind!
We praatten eenigen tijd genoegelijk
met elkaar. Maar omdat lk niet over het
verleden wilde spreken, praatte lk ook
heelemaal niet over mijlj tante, uit
angst, dat ik daarmee herinneringen zou
ven en andere eventueele belangrijke be- angst, aai ia oaa.o.ee
richten sturen. Zoo kwam ik op een dag oprakelen. Toen ik na een uur weer wil
itw «rincr rit- rip vertrekken hield de oude dame mi
in Matrei aan den Brenner. Ik ging di
rect naar het postkantoor, vond een paar
brieven van thuis en bovendien een brief
van mijn tante Paula. Ze schreef: „Lie
ve kind, als Je ln dit plaatsje komt, wil
Je me dan een groot plezier doen en mijn
de vertrekken, hield de oude dame me
tegen. Den heelen dag had al een onweer
gedreigd en dat barstte nu juist los. Ze
wilde me niet door dat weer laten gaan
en om niet onbeleefd te zijn nam ik haar
uitnoodiging om dien nacht bij haar te
Je me dan een groot plezier doen en mijn uitnoodiging om aien nacin, uu
Jeugdvriendin Hermien op gaan zoeken, blijven, aan, hoewel ik liever naar Matrei
Ze woont heel dicht bij Ma
trei. Het landgoed heet „Ein
sledelei". Doe haar veel groe
ten van me. Ze zal het pret
tig vinden, dat je komt.
want we hadden elkaar al
heel lang niet gezien. Na die
vreeselljke geschiedenis...."
Ik wist heel goed, wat dat
voor 'n geschiedenis was.
Tante Paula had het me
vaak genoeg verteld. Ze wa
ren vroeger samen op kost
school geweest, maar Her
mien was daar weggejaagd,
omdat de pianoleeraar en zij
van elkaar hielden en de di
rectrice daar een keer ach
ter was gekomen. Jaren la
ter stierven Hermiens ouders
en toen erfde zij het land
goed en kon met haar pia
noleeraar trouwen, die in-
tusschen een baan in Inns
bruck had gekregen. Ze wa
ren heel gelukkig samen,
maar aan dit geluk kwam
plotseling een einde.
De musicus ging op een
morgen ais gewoonlijk ai
vroeg naar Innsbruck maar
kwam niet meer terug. t ir meende wel, dat ze
Waar men ook vroeg en welke nasporin- was teruggegaan. J* normaal was.
gen ook gedaan werden, de man bleef geestelijk weerv blyken
onzichtbaar en omdat de treinconducteur Maar het tegendeel
de laatste was geweest, die hem had ge- Tegen een uur of acht g tot
zien, nam men aan, dat er een ongeluk vroeg of ik al wiMle eteia
gebeurd was. Hij was met den laatsten middernacht geduld k beleefd,
trein naar Matrei teruggeaan, maar na melde van Ti
den conducteur had niemand hem meer dat ik nog bert kon wa
gezien. - Pas in het volgend voorjaar ze koffie met koeken br^gen^wat
werd het lijk van een man gevonden, een over mijn ergsten hong
ld onder de .poorbaan en aUeen dit verwacht mijn manj--**
enkele dingen, dl. hij bij ach droeg kon uit. **nt ""4?» g^aUe^ HIJ
men opmaken, dat het de musicus moest Innsbruck en eet ntet g teTln-
zijn. Men geloofde toen, dat hij uit den zal het,prettig Tinden hier bezoek term
rijdenden trein mts gevallen en ln den den". m_n
sneeuwstorm, die juist toen hevig woedde. Ik roeide me n»»
was bedolven. Iedereen meende, dat dit „Ik ben ioo gau gisteravond
de eenig mogelijke oplossing was, alleen oudedame ve u opge.
Hermien niet. Zij kon niet gelooven, dat al thuis kom<®^ komen."
Mar man dood was en zij verkeerde ln houden. Vandaag WWI
de vaste overtuiging, dat hij zou terug- Zemlmr en BW daar
keeren. lederen avond maakte ze eten lk «eea M met lang
voor hem klaar, maakte zijn bed op en het „„Betwijfeld de muslctu moeet
zette zijn pantoffel» klaar tegen den tijd haar, die ongetwtjiem v
HET BESTELLEN VAN PATRONEN.
Bij het bestellen van patronen steeds
opgeven het nummer dat gedrukt staat
onder de afbeelding en de verlangde
maat.
Bestellingen van knippatronen, welke
Donderdag niet in ons bezit zijn, kunnen
eerst in de volgende week ln behandeling
komen.
De prijs van de patronen staat bij de
afbeeldingen aangegeven. Men kan het
bedrag overmaken per postwissel, ln
postzegels of gireeren op postrekening
13763 aan 3. W. N. van Nooten,
Schoonhoven.
KINDERJURKJES.
3207.
Prijs 35 cent.
Gestreept katoen is voor dit aardig
kinderjurkje gekozen, dat met een broek
je van dezelfde stof is gemaakt. Ook
voor kleine meisjes is dit model zeer ge-
3207
schikt b.v. van waschzyde of gebloemd
materiaal.
Ben. stof met broekje 2 50 c.M., 70 br.
Patronen voor 24 en 46 Jaar.
KNIPPATROON.
EENVOUDIGE MIDDAGJAPON.
Succespatroon 3367. - Prijs 35 cent.
Bedrukte wcetorte bUJyen *eer modem
regen worden. Ruimte aan voorpanden
wordt over kleine plooitjes verdeeld.
Ben. stof 3.50 c.M.. 90 breed.
Patronen 44 t.m. 50.
VOOR DE PRACTISCHE HUISVROUW.
Een middel tegen ratten is een meng
sel van gelijke deelen gips en bloem.
Vliegen verjaagt men door het spren
kelen van azijn of door enkele druppels
laurierolie op een schoteltje te doen.
Vruchtenvlekken verdwijnen door uit-
wasschen met zout water en daarna be
handelen met citroensap.
Wollen camisoles, kousen enz. vervlltem
niet alleen door het gebruik van te warm
water, doch ook, indien na het wasschen
de zeep niet volkomen uitgespoeld wordt.
Hard geworden wollen goed wordt door
zwavelen weer zacht
DE SCHOEN IN 1939.
De damesschoen is door het kortere
rokje, een gewichtig onderdeel van de
kleeding geworden. Bij de modellen wel
ke werden voorgeschreven door de gtoo-
te mode-centra werd geen rekening ge
houden met de smaken van de Neder-
landsche dames en nog minder met de
bouw van de voet of niet het klimaat van
ons land. Zoo gebeurde het. dat geïm
porteerde modellen voor Nederland onge
schikt en ondoelmatig waren en door de
dames slechts noode werden gekocht.
Daarin is nu verandering gekomen; de
Ntederlandsche schoenfabriek Van Haren
te Waalwijk, is nu overgegaan tot het ver
vaardigen van specifiek Nederlandsche
modellen. Naast eigen creaties, zullen ook
de modellen uit de mode-centra meer
geschikt voor de Nederlandschr »oet wor
den gemaakt
