Van Kondom
Alleen voor vrouwen
Gemengd nieuws
Mooie, charmante zonnebriiining
Plaatselijk nieuws
Het Portret
De Internationale toestand
VRIJDAG 9 JUM 1939
door JAN KIJKUIT.
Jod bezoekt Groot-Ammers. -
Teun beschouwt de Arkelsche
raad en ik de sluitiitffftyd te
Lopik.
„Hoe minder je over de warmte praat
an denkt, des te minder last heb je er
van", had tante gezegd, toen Teun in
een overdreven tekort aan kleeding bij
ons in de tuin voegde.
„Ja, ik gaan daar zekers een winter
jas aanschieten." antwoordde hij, terwijl
hij zich in een stoel liet vallen. „Als
dat waar is, wat je zegt, dan zou Je nou
dus eigenlijk motten gaan fietsen en zoo"
„Ja, viel Jod in. en dat ga ik doen ook.
ik ga morgen eens een fietstochtje ma
ken".
„Jij heb lef," stelde Teun vast.
Jod had inderdaad lef en hij kwam
's middags terug van een fietstocht naar
Groot-Ammers."
„Ik heb er geen «PUt van, vertelde hij,
dat ik die fietstocht heb gemaakt en ik
heb niets geen last van de hitte gehad
„Je zal wel in een cafeetje een paar
^aasies bier hebben genomen," meende
Teun.
„Mis Teun. ik heb in Groot-Ammers
wel gerust en omdat ik in de Schoonho-
rensche Courant gezien had. dat het die
dag Juist gemeenteraadsvergadering was
dacht ik die rusttijd te benutten en ge
bruik te maken van mijn recht als Ne-
dcriandsch staatsburger om die verga
dering te gaan bijwonen. Ik was juist
tegen half twaalf daar en stapte dus
naar Nbinnen naar de raadszaal, maar
Jie hep ik niet bereikt
„Vark je stokkle gevallen vanwege de
hitte?"\roeg Teun.
„Wel neen, lk was zoo frisch als een
hoentje'"
„As een hoentje 't snot heb, dan is
te niet frisch" leerde Teun.
„Ik was zoo frisch als een frisch hoen
tje, maar ik kwam niet in de raadszaal
omdat de veldwachter me vertelde. dat
de raad niet op tijd, om half twaalf,
zou beginnen, want dat In de raadszaal
nog een vergadering aan de gang was
van Stad en Land".
„Zal die nog lang duren." had Jod
gevraagd?
„Dat kan Je zoo niet zeggen, antwoord
de de veldwachter ernstig, de eene keer
langer dan een andere. Maar ze zullen
ncu wel wat opschieten, want er mot
nog getrouwd worden ook."
„Ook in de raadszaal?"
„Ja zeker, want een aparte trouwzaal
hebben we hier nog niet."
„Toen ik dat wist ben ik maar weer
wat verder gaan fietsen en 't was al
dicht bij een uur toen ik terug kwam
door Groot-^nmers. Ik zag den veld
wachter nog® voor het stadhuis staan
en toen wilde ik toch wel eens weten
of die vergadering van Stad en Land
nog maar steeds voortduurde
..Neen. zei de veldwachter, dat nou
Juist niet. maar de vergadering van de
raad is pas om twintig voor een begonnen
en nou begin ik me eigen ongerust te
maken, dat zoo direct de trouwstoet komt
en dat die dan zal motten wachten tot
de raad uit mekaar gaat."
„Nou jullie begrijpen, dat ik toen wil
de weten hoe dat afliep. Ze hebben er
stoom achter gezet. In figuurlijke en in
letterlijke zin. In figuurlijke zin, omdat
de raad in een half uur klaar was en ln
letterlijke beteekenis, omdat ze ln^ tl*
raadszaal allemaal zaten te rooken."
„Prettig voor de bruidstoet, om in zoo n
beropkte zaal te komen." merkte tante
op.
„Neen tante, de raad had zoon haast
gemaakt met de afhandeling van de
agenda, dat er nog tijd overbleef om de
Zaal te luchten en toen de bruidstoet ar
riveerde, kwam hij in een frissche zaal."
„Dat zou een goed middel zijn voor
burgemeesters, die raadsvergaderingen
vlug willen afwerken Ze schrijven dan
de vergadering zoo uit, dat er maar een
korte tijd overblijft voor er een trouw
partij komt."
„Dat kan niet altijd, antwoordde Jod.
op een toon alsof ik mijn voorstel ern
stig had bedoeld. Nu was de raad zoo
gauw uit. omdat er niet veel belangrijks
te behandelen was. alleen een verande
ring van de bouwverordening en zulke
dingen. Bij die bouwverordening kwam
nog iets raars aan de dag. Daar stond
namelijk in dat traptreden 17 b.M hoog
moeten zijn en nu werd voorgesteld dat
te veranderen in 20 c.M.. maar uit de dis-
russies bleek, dat niemand wist hoe de
bepaling van 17 c.M. in de verordening
gekomen was."
„Wel, hernam ik, dat ls nogal eenvou
dig. In een bouwverordening staan een
massa maten, die worden er in gebracht
door de architect of wie de verordening
maakt."
„Ja, ging Jod voort, zoo knap ben ik
ook, maar de kwestie is dat 17 c.M. niet
goed*is, dat moet 20 c.M. zijn en nu was
het raadsel, dat niemand wist van waar
die foutieve maat in de verordennig ge
komen ls."
Teun legde geleerd zijn vinger langs
zijn neus en sprak gewichtig:
„Kijk eens mensehen, dat kan ik je
nou niet zoo persies zeggen, maar ik kan
je wel vertellen hoe ik denk dat dat
komp. Dat komp, naar mijn idee enkel
en alleen vanwege de oneenigheid in
de raad. Nou zal ik niks in het particu
lier zeggen van die raad van Groot-Am
mers, maar ik meen 't zoo in het alge
meen. Naar mijn idee werken de par
tijen te veel op der eigen gelegenheid.
Daar hebbic nou bijvoorbeeld dat geval
in Arkei. Daar hebben ze 2 leden van
de S.D.A.P. in de raad en daarmee zijn
die de tweede partij in die raad. Voor
vier jaar geleden hebben ze al gezeid,
dat ze, zoo gezeid. recht hadden op een
wethouder van hullie partij, maar dat
gebeurde niet. Dat Wjw dan tot daaraan
toe, maar nou kwam er nog bij. dat die
twee S.D.A.P.-ere in die vier jaar ln 't
gansch niet gekozen of benoemd wieren
in raadscommissies en zulk soort van
dingen en dat zinde die mannen niet.
Toen hebben ze daarover in de raad ge
sproken en de voorntter die zee: „Mot
je daarover bij mijn niet zijn. maar bij
de raad". En de raad die hieuw zijn
mond wagewijd dicht en die zee niks.
Maar direct daarop gongen ze aan het
kiezen voor een nieuwe wethouder, maar
die 8.D.A-P.-«rs kregen geen stem meer
as die van hun eigen. Zie je op die ma
nier komen ze met tot samenwerking,
zal ik maar zeggen, maar ik zeg julli$
er bij, dat die B-D-AP.-cr in Arkei, die
daar dan gesproken had over die ach
terstelling niks niet kwaad wier, want
toen de wethouder van een andere par
tij gekozen was, was hy de eerste, die
de voorzitter bedankte voor de goede-
leiding van de vergaderingen."
„Zulke vergissingen in de verordenin
gen kqmen wel eens meer voor zei ik. Ik
heb van de week daarover nog iets ge
hoord, ui^ Lopik. Daar moeten de win
kels Zaterdags gesloten worden om 10
uur zomertyd en op de werkdagen om
8 uur zonnetijd. Dat is voor de winke
liers een leelijke schadepost, want tot
voor kort behoeSden ze hun zaken op
Zaterdag pas te sluiten om 10 uur zon-
netyd. Iemand uit Lopik vertelde mU.
dat de raad die sluitingstijd heeft be
handeld en dat toen bepaald is dat de
zonnetyd by de winkelsluiting zou gel
den voor de „eerste vyf werkdagen en
over de Zaterdagavond schynt toen niet
te zyn gesproken. Die ls vergeten of over
het hoofd gezien en nu zyn de winke
liers daarvan de dupe, omdat zy te ma
ken hebben met het wetteiyk sluitings
uur voor de eerste werkdagen en het
gemeenteiyk sluitingsuur voor de Za
terdag."
„Wel. riep Jod, dan hebben daar de
winkeliers dus 5 dagen een uur meer
en Zaterdags zyn ze geiyk met de ande
re gemeenten."
„Zoo ïykt het voor de menschen, die
niets van het plattelandsleven weten,
ging lk voort. De kwestie is dat op de
<ft>rpen algemeen geleefd wordt naar
de zonnetyd en dat dus de praktijk ls,
dat de winkels in* Lopik 5 dagen sluiten
om 8 uur en Zaterdags om 9 uur. Dat is
de fout. De winkeliers willen niet open
blijven tot 11 uur. maar tot 10 uur."
„Niks nie als narigheid hebbie van
die zomertijd, mopperde Teun. voor de
menschen in stad mot de boer zich een
heele zomer al die lasten aandoen
dicht te doen en dan neemt het noodlot
zUn loop: je hoeft er niets voor te doen!
En ik wist nayweiyks wat lk deed, toen
ik myn hoofd afwendde om het kind niet
meer te zien en wat zich daar by de beek
afspeelde, ging bulten bij om. Toen ik
myn oogen weer opende, stond het kind
er niet meer!*
Een oogenbllk stond mijn hart stil;
toen opende het' al zyn sluizen en klop
pend joeg het bloed door myn aderen.
Met een luide kreet sprong ik op en hol
de naar de beekDaar ginds dreef de
jongen. Met een paar sprongen was ik by
hem, ik sprong in het water en greep
hem. Met het kind in myn armen ge
kneld liep lk' haastig naar het huls toe.
MUn vader zette groote oogen op, mUn
moeder gilde van angst.
„Hier hebt u den jongen weer", zei ik,
„hy stond op het punt te verdrinken;
maar ik heb hem nog juist gesnapt!" I
Ik wachtte hun dank niet af, maar
ging naar mUn kamer. Als ln een droom
verkleedde lk my. Wat had lk gedaan!
Hoe was dat toch gekomen? Een moord
nad lk willen begaan! Myn eigen broe
der laten verdrinken om een stuk landJ
De hemel mocht my genadig zyn!
Daar ging de deur open. Vader kwam
binnen. Hij reikte mU zyn harde hand
en dat had hy, zoolang ik my herinne
ren kon. nog niet gedaan. „Dat zal ik
nooit van je vergeten!"
Ik stond diep beschaamd voor hem:
„U moet my niet bedanken, U moet me
doodslaan L"
„Je hebt koorts, ga naar bed". zeimUn
vader. „Moeder zal thee voor je zetten!"
Ik zat weer alleen en dacht na. Had ik
misschien toch dank verdiend? Was het
goede niet weer in my boven gekomen en
had ik niet een roenschenleven gered? Ik
moest dat uitdenken.
Moeder kwam binnen met een potje
vlierthee. „Gerd is al weer heelemaal in
DE BEKENTENIS
door
STEVEN GOEDKERKEN.
Nu ben ik al een jaar eerste knecht bij
Kampman. De boer heeft een mooie hoe
ve en geen jongens, alleen maar een
dochter. En Mariewel ik geloof,
dat de boer my wel mag en Marie ook
en daarom wij ik hier alles neerschrUven
zooais het gegaan is, want zeggen kun je
zooiets niet.
Myn vader heeft ook een boerderU, in
het Zuiden van het land, in Limburg,
waar de akkers tegen de glooiende heu
vels liggen. Ik was de eenige zoon; na
my waren alleen nog twee meisjes geko
men, zoodat lk dus de aangewezen erf
genaam van de boerdery was. En ieder
ln het dorp beschouwde mU ook als zoo
danig. MUn vader was veeleisehend en
de grond nog meer. Maar lk klaagde niet,
want lk wist Immers, dat ik een goede
toekomst voor mij had. En dat die toe
komst ln een niet al te ver verschiet lag,
wist ik ook, want ik liep
tegen de 28 en Lite
Scheurs mocht mij graag,
zoodat niets onze spoedige
verloving ln den weg
scheen te staan.
Nu moet men weten, dat
volgens een oude traditie
ln onze familie het erf
recht van den Jongstge-
borene gold, iets waar
van nog nooit was afge
weken en wat ook myn
vader daarvoor kende
lk hem genoeg, niet zou
doen.
Op zekeren dag mérkte
lk. dat myn moeder met
behuilde oogen rondliep
en ook myn vader scheen
minder op zyn gemak dan
gewooniyk. Al spoedig was
het voor my geen geheim
meer wat de reden daar
van was: er zou weer een
kleintje komen. Dat raak
te ook my, want als het
een jongen was, dan zou
de boerdery aan hem ko
men en alles wat ik hier
had gezwoegd en gesloofd,
zou voor niets geweest zijn.
Zoo zag de toekomst er
opeens heel onzeker voor mij uit. En toen
het zoo ver was, dat de nieuwe wereld
burger zUn intfede deed, zag ik al aan
het gezicht van myn vader dat het mis
was.
Myn vader kwam naast mU staan:
„Jongen, zei hy, „draag het als 'n man,
het kan niet anders, wy mogen niet met
deze traditie breken. Je weet het, zy is
heilig in onze familie en er zou zeker
geen zegen op ons geslacht meer rusten,
als wy ervan afweken. Draag er je moe
der en het kind geen kwaad hart om
toe; het is buiten onzen wil gebeurd."
Ik deed mUn plicht, maar ik schepte
"een vreugde meer ia het werk. Myn va-
orde; maar Jij moet wat gaan liggen, jd
oogen staan koortsig!"
„Ja, ja", antwoordde ik, om maar iet#
te zeggen.
„En vader heeft zoo juist gezegd, dat et
best wat op te vinden zal zyn, dat jullia
hier allebei op -de hoeve bhjven; hij
wil.
„Hou op, moeder, u weet niet, wat 9
zegt!",
s Middags trok lk het land ln, om te
werken, maar het werk wilde niet vlot
ten. Boete doen! dacht ik voortdu
rend. Hoe kan ik het boeten? Vroeger
dan anders ging ik dien avond naar myn
kamer. Aan het raam gezeten, 'keek lk
uit over de velden. En opeens wist lk
het. Met een schok van vreugde werd ik
het my bewust. Dat was de straf en boe
te, dat was de weg. dien ik moest gaan!
Ik stond op. pakte mUn kleeren in een
bundeltje, nam een stuk papier en
schreef: „Wees niet boos. dat ik wegga;
het kan niet anders! Alleen dit wil lk tl
zeggen: het is niet om de hoeve!"
Zoo kwam lk in dit dorp en op deze
hoeve. Drie Jaar was lk knecht en nu ben
ik eerste knecht geworden. Zwak en moe
deloos was lk toen ik ktoam, maar het
werk hier op deze grond heeft mij sterk
gemaakt en ik weet nu: er is geen ver
schil tusschen boer en knecht, de mees
ter is slechts de aarde, waaraan zij bei
den gebonden zyn ln gelijke plichten en
geiyke rechten. En toen kwam Jij op
myn pad. Maria, met je klare oogen en
je blonde haar en Je keek my aan. of Jê
tot op den bodem van myn ziel kon le
zen. Ik moest mUn oogen afwenden, want
lk vreesde, dat zij mU verraden zouden.
Daarom heb ik nu alles neergeschreven,
alles, zooals het gegaan ls. Ik heb er
niets bygemaakt, maar ook niets wegge
laten, opdat Je zelf kunt oordeelen.
En nu weet Je alles. Maria. Nu wacht
ik af. wat JU Suit zeggen.
(Nadruk verboden).
der en myn moeder liet ik niets merken:
te goed merkte lk. dat het hun zelf be
droefde. Maar den jongen erfgenaam, die
mij myn* erfgoed had ontnomen, dien
kon ik niet zien. Ik geloof, dat ik toen al
haat ln mijn hart voor hem voelde.
Een jaar of drie. vier verliepen. Lize
ontweek my. Ik was nu immers geen
goede party meer. Ik lachte er wat
schamper om, maar dat lachen bracht
geenb evrljding. Hét kind ging my uit
den weg; waarschynlijk voelde het wel.
dat er in mijn hart geen liefde voor hem
was en ik kan mü-pok niet herinneren,
hem ooit op mijn linie gehad te hebben.
Toen kwam de dag, die alles in my
omwoelde en omverwierp. Een ellendige
dag was het en toch een goede. De vlier
bloeide en de wel stond vol bloemen. Het
was na het middageten. Ik was ln den
boomgaard in het jonge gras gaan lig
gen. Rechts van my was een kruisbes-
senhaag en daarachter liep een beekje.
En toen lk de takken wat uit elkaar boog
zag ik van den anderen kant het kind
aankomen. Met zyn handjes greep hij in
de halmen en plukte bloemen, terwijl hy
al dichter en dichter bij het water kwam
dat ruim een meter diep was en op die
plaats nog al strooming had.
Reeds wUde ik hem toeroepen, toen ik
HET BESTELLEN VAN PATRONEN.
By het bestellen van patronen steeds
opgeven het nummer dat gedrukt staat
onder de- afbeelding en de verlangde
maat.
Bestellingen van knippatronen, welke
Donderdag niet in ons bezit zyn. kunnen
eerst in de volgende week in behandeling
komen.
De prijs van de patronen staat bij de
afbeeldingen aangegeven Men kan het
bedrag overmaken per postwissel, in
postzegels of gireeren op postrekening
13763 aan S. W. N. van Nooten,
Schoonhoven.
SINAASAPPEL-SANDWICH.
125 gram bloem; 150 gram lichte bas
terdsuiker; 2 theelepels bakpoeder; drie
eieren. 1 sinaasappel, 2 eetlepels jam. b.v.
oranje marmelade of abrikozen.
We hebben voor het maken van dit
gebak noodig twee ronde of vierkante
bakvormen, die beboterd en gevoerd wor
den met beboterd papier, zóó dat niet
alleen de bodem is belegd, doch ook de
opstaande kanten, b.v. 2 c.M. hoven het
blik uit. De eierdooiers kloppen we schui
mig met de suiker, voegen het gezeefde
sinaasappelsap en de geraspte schil er
by en daarna lepelsgewijze de bloem, die
vooraf met het bakpoeder gezeefd is. Het
geklopte eiwit komt er het laatste by en
"wordt met de andere ingrediënten lucn-
tig vermengd. Het beslag verdeelen wy
over de 2 vormen en dit wordt ongeveer
15 min. ijl een vrU warmen oven gebak
ken, de beide helften worden op elkander
gelegd, nadat een zyde bestreken ls met
jam.
MACARONI MET HAM EN KAAS.
150 gram macaroni; 100 gram ham; 100
gram geraspte kaas (oude); 80 gram bo
ter.
We breken de pypjes of de linten ma
caroni in (stukken van ongeveer 5 4 8
c.M., zetten ze op met ongeveer 1 liter
water en zout en laten ze daarin koken.
Goede macaronle zal in ongeveer 20 k
25 min. gaar zyn. Daarna doen wy ze op
een vergiet en laten het overtollige wa
ter wegloopen. De boter wordt ln een
vuurvasten schotel gelegd en gesmolten
de macaronle erbij gevoegd en terwijl wjj
de schotel op een asbest plaatje laten
staan, op een kleine gaspit, zoodat allei
goed en warm blijft, strooien wy de ge
raspte kaas er overheen en scheppep de
ze met twee lepels om en door dé maca-
ronie. Zien we dat de kaas draden vormt,
dan wordt de fyngehakte ham erdoor
geroerd en over het geheel een laagj*
paneermeel gestrooid, waarna de scho
tel nog 20 a 30 minuten ln den oven ge.
plaatst wordt.
mij opeens wonderlijk koud en Vreemd
om het hart voeld'e worden. Het was ^l&-
of er een hand op myn mond werd ge
legd. En toen moet de duivel in my ge
varen zyn, of waren het mijn eigen ver
langens, die ik zoo lang onderdrukt had?
Nu stond de jongen al aan den oever en
reikte met zyn handjes naar de vergeet-
my -nietjes en dotterbloemen, die zich in
het water weerspiegelden. Hij bukte zich
en kraaide van pret.
Myn hart klopte heftig ln mUn keel,
maar ik kon geen woord uitbrengen. En
heel duideiyk hoorde ik een stem inmU,
die my lokte cn bekoorde: De boerdery!
H/ït erfgoed l Je hoeft je oogen, maar
KNIPPATROON.
JONGEDAMES-
ZOMERJAPON 2944.
Prijs 35 cent.
Een aardig bedrukt ka-
toentjé leent zich byzon-
der goed voor dit vlotte
japonnetje, dat uit door
gaande banen bestaat en
waarover een vrij breede
ceintuur gedragen wordt,
eventue 1 nog een bolero.
In de vierkante halsuit
snijding komt een inge
haalde ruche van dezelfde
stof of van kant, hetgeen
een aardige afwerking
geeft.
Ben stof met bolero 325
c.M. 90 c.M. breed.
18 en 1820 jaar.
Patronen in maten 3,6
TIERDE BLAD.
NIEUWSBLAD VOOR ZUIP-HOLLAND EN UTRECHT Schoonhovensche Courant
WEGDEK DOOR DE HITTE
GESPRONGEN
Op de groote ryksweg den Bosch Nij
megen is Woensdagmiddag, toen de ther
mometer 105 Phr. in de zon wees, het
betonnen wegdek over een lengte van 10
meter uit eikaar gesprongen. Door de
geweldige hitte was het beton langza
merhand uitgezet en daarby ruim een
decimeter omhoog gekomen. Tenslotte
is de spanning te groot geworden en is
de 18 cm. dikke laag uitelkaar gespron
gen. hetgeen natuuriyk met een slag. zoo
sterk als een explosie van een kleine
bom gepaard ging.
Juist op het moment, dat het wegdek
barstte, naderde een militaire auto. die
nog tydig tot stilstand gebracht kon
worden, zoodat de wagen niet geraakt
werd door de apuaaajiApuoa
beton.
Burgers hebben het verkeer geregeld,
dat ernstige stagnatie ondervond, daar
alleen het rywielpad tn de grasbermen
berydbaar waren.
tot bedaren was gebracht, zei zij, dat zij
de wagen slechts een uur alleen had ge
laten, en zij vond het overbodig dat de
menschen zich met haar kinderen had
den bemoeid.
GOUDSCHE PIJPEN IN ENGELSCUE
HANDEN.
Een gezelschap van ruim honderd En-
gelsche journalisten en vertegenwoordi
gers van reisbureaux, dat Zaterdagmor
gen een kort bezoek aan Gouda bracht,
is.verblijd met een Goudsche pijp per
man. een geschenk, dat door allen, zon
der uitzondering, zeer werd gewaardeerd.
Naar aanleiding van dit geschenk heeft
de Algemeene Necie Jand.sehe Vereeni-
ging voor Vreemdelingenverkeer een
wedstrijd georganiseerd, n.l. een rook-
wedstrijd. De twee heeren, die op 1 Juni
1940 de best ingerookte pypen Inleveren
aan de vertegenwoordiger van de |A.N V V.
te Londen, zullen van de MaatschappU
Zeeland vrije re tour passage krijgen naar
Nederland, van de Ned. Spoorwegen vry
vervoer en van de Maatschappy Zee
bad vry verblijf in een van haar hotels
in Scheveningen. De winnaars krijgen
deze belooning ook voor hun vrouwen.
SPAANSCHE VLUCHTELINGEN
NAAR MEXICO?
GEEN PARKEERPLAATS VOOR BABY'S
Moeder ging een uurtje winkelen
Maandag toen het te Nymegen een
buitengewoon drukke markt was. trok
een luid geschrei de aandacht, dat kwam
ranuit een kinderwagen. Een koopman
verzekerde dat de wagen met de kinde
ren. een Jongetje van anderhalf en een
meisje van ongeveer drie jaar daar reeds
twee yur stond.
Een agent kwam op het oploopje af en
weldra trok een bonte optocht naar het
politiebureau: een vrouw, die zich over
de kinderwagen met de kinderen had
ontfermd, daarachter de agent en ten
slotte eenige nieuwsgierigen. In het bu
reau wendden de agenten alle pogingen
aan om de kinderen tot bedaren te bren
gen, wat eindelijk gelukte. Met veel moei
te kwam men te weten, in welke wUk de
kinderen woonden. Een rechercheur zou
juist in die wyk gaan informeeren, toen
de opgewonden moeder der kinderen bin
nenstormde en haar kjnderen terug-
eischte. Zy had de kinderwagen op de
Luizenmarkt gezet en was toen gaan
prinkelen. Nadat sü met een glas water
De Spaansche oud-ministers Del Vayo,
Negrin en Torres hebben te Hermosillo
in Mexico opnieuw geheime besprekin
gen gevoerd met president Cardenas.
Negrin zou een plan hebben ontwikkeld
om de toelating van 50.000 Spaansche
vluchtelingen te verkrijgen, die zich in
dunbevolkte Mexicaansche gebieden aan
de landbouw zouden wijden.
WEER EEN WAAGHALS BOVEN DE
OCEAAN.
Een jeugdige vliegeryer, die heeft wil
len trachten om een vlucht over den At-
lantischen Oceaan te maken, is in volle
zee door een treiler opgepikt. De jonge
man, Eshelman, deelde mee, dat hy op
weg was naar de planeet Mars. Zyn ze
nuwen zyn in de war, tengevolge van
het angstig avontuur.
De waaghals had een tweepersoons
eendekker gehuurd van de vliegschool.
De directeur verklaarde, dat Eshelman in
totaal nog niet meer dan tien lesuren in
de lucht was geweest.
Eshelman is in staat van beschuldi
ging gesteld wegens diefstal van 't vlieg
tuig. HU is te Boston in arrest gesteld.
SPOORWEGONGELUK IN DUITSCH-
LAND.
Bij Goeschwitz in Beieren (Dtl.) zijn
Woensdagmiddag vier wagons van een
personentrein op de groote Saale-brug
ontspoord en tegen de brugpyiers geslin
gerd. Vier passagiers werden gedood en
zeven zwaar gewond. Men vermoedt, dat
de groote hitte de spoorstaven ontzet
heeft, hetgeen tot de ramp zou hebben
geleid.
der voorzitterschap van den heer J. A.
van Mill, die zyn spijt uitsprak over de
geringe opkomst. Met algemeene stem
men werd besloten tot het houden van
een tentoonstelling van pluimvee, kony-
nen. duiven, enz., te Sliedrecht, in De
cember. Tot keurmeesters werden be
noemd de heer Boshouwer voor hoen
ders en watervogels, de heer Dekker voor
konynen en de heer van Iersel voor dui
ven. Eenige leden drongen er op aan ook
VRIJDAG 9 JUNI 1939
i,111. in in
ren enkelen van het Hoogheemraad
schap tegenwoordig.
Aan de groeve werd het woord gevoerd
door Ds. Wisgerhof, van Schelluinen die
op waardeerertde wijze den plotseling
overledene herdacht en teven^ woorden
van troost en bemoediging sprak tot de
weduwe en de verdere familieleden.
Tenslottèwerden de aanwezigen na
mens de familie dank gezegd voor de
beiangsteü.ng en verliet de schare de
doodenakker.
fticssen-Oudekerk. Deze week is in het
raam der herstellings-werkzaamheden
aan de- toren begonnen met het sortee-
ren van de aangevoerde oude steenen.
Binnen korte tijd hoopt men aan het
restauratiewerk te beginnen.
Hardinxveld. Tot ambtenaar 3e klas
se ter secretarie alhier, is benoemd den
heer J. Maaskant te Zwijndrecht, werk
zaam ter secretarie van Hendrik Ido Am*1't
bacht.
Zondag heeft de politie verschil
lende personen bekeurd, omdat zy zich
bevonden op de nog niet voltooide' rijks
weg no. 15 (gedeelte Buldersteeg Har-
dinveld tot aan Sliedrecht) hetgeen ver«
boden is.
Tot controleur by de plantentótek-
tenkundige dienst in verband met de be-
strUding van de coloradokever, is be
noemd voor dit district den heer J. D,
van der Zal te Oisterwyk.
Voor- de betrekking van onderwij
zer aan school IV g.l.o., hebben zich 52
sollicitanten aangemeld.
Meerkerk. Dezer dagen vergaderde de
stemgerechtigde ingelanden van den pol
der Quakernaak onder voorzitterschap
van den heer J. van Middelkoop. De no
tulen werden goedgekeurd. Tevens werd
goedgekeurd de rekening van den pen
ningmeester. Deze sloot met een batig
saldo van f 129.58. De begrooting voor
1939 werd goedgekeurd met een elndcy-
fer in ontvangsten en uitgaven van
f 1944 46. De polderlasten voor 1939 wer
den vastgesteld op f 6.25 per H A. De ge
bruikelijke machtigingen werden aan 't
bestuur verleend. In de commissie, be
last met het nazien der rekening 1931
werden gekozen de heeren D. Boogert,
G. Verrips Hz. en H. de Ruyter Gz., als
plaatsvervangers de heeren K. Schrij
ver, C. Verrips en F. de With.
en g-een verbranden en vervellen met Amifda-Zonnebruin. Tube 60, Doos 50 en 25 c(.
Alblasserdam. De vereen. „De Postduif"
hield een wedvlucht vanaf Mons (afst.
165 K.M.). Uitslag: C. v. d. Rhee 1 en 12;
Chr. Streefkerk 2. 30 en 32; Gebr. Dyk
3. 28 en 29; Goudriaan—Gaal 4, 5 en 15;
Kr van Steems 6, 22. 25 en 33; A. Veen
7, 13 en 24; Mabelis 8; Gebr. Smit 9; M.
Goudriaan 10 en 21; W. v d. Rhee 11 en
17; Kok 14; Gebr. den Boef 16, 20. 23,
26 en 27; Fr. Bakker 18; P. Bas 19 en
31. Aankomst eerste duif 3.6.0 uur, laat
ste 3.39.18 uur.
Plotselinge dood.
Bleiswijk. Zaterdag reed de 56-jarige
D. Leons, uit 's-Gravenhage, per rywiel
over de nieuwe Rijksweg, toen hij zich
plotseling onwel gevoelde. Voorbygan-
gers waarschuwden dr. Karreman. die
niet anders dan de dood kon constatee-
ren. Het slachtoffer bleek door een hart
verlamming te zyn getroffen.
Vierkamp
Giessendam. De derde ronde verliep ais
volgt: Koppelaar—Stevens. Na 54 zetten
gaf Koppelaar op. De Jong—Bax. Na 32
zetten werd de party afgebroken. Waar-
schymyk zal Bax het zeer moeilijk krij-
gen. Maandag wordt de vierde ronde ge
speeld Stevens—de Jong en Bax—Kop
pelaar.
Giessendam. Dinsdagavond hield de
pluimvee- en konUnenhoudersvereeni-
ging V.PJK.S. Sc O. een ledenvergadering
in de zaal van den heer A. Bakker, on
een jeugdkiasse aan de tentoonstelling
te verbinden. Het bestuur zal hierover
advies uitbrengen. Op verzoek van de
duivenhouders zal ook getracht worden
een kampioensklasse voor duiven in te
voeren.
Te Amsterdam slaagde de heer A.
C. de Ruiter voor het candidaatsexamen
rechten aan de Vrije Universiteit.
Geslaagd.
Giessendam. De heer A. G. Haring,
theol. candidaat, slaagde te Utrecht aan
de Ryksuniversiteit voor het kerkelijk
voorbereidend examen.
De heer F. J. de Groot, volontair ter
secretarie, is benoemd tot ambtenaar ter
secretarie te Wieringermeer.
Geitenfokkerij.
Giessendam. De geitenfokvereeniging
„Steeds Voorwaarts" heeft besloten in
1939 aan geen ringkeunng deel te ne
men. De jaarlijksche geitenkeurihg vaft
deze afdeeling zal plaats hebben op Don
derdag 27 Juli.
Begrafenis Weth. Schakel.
Giessen-Nieuwkerk. Woensdagmiddag
werd hier ter aarde besteld het stoffe-
ïyk overschot van wijlen den heer C.
Schakel, wethouder en jraadslid dezer ge
meente, die Zaterdag/ plotseling was
overleden.
Achter de baar, volgden na de familie
leden, de burgemeester met wethouder
Rouwert Boer en de overige raadsleden.
Ook merkten we op den heer Kooy.
man, gemeenteontvanger en den heer
P. Donk; gemeenteopzichter, bovendien
het dagelijksch bestuur der Onderlinge
Brandwaarborg Maatschappij. Ook wa-
VAN DE WEEK
Alleen de boet van de Engelsche duikboot „Thetis" stak boven het water uit,
toen de schepen van de Britsche marine te hulp snelden. Ondanks alle poging"»
IN DE AFGELOOPEN WEEK
De groote spanning, waaronder le
wereld nn al eenige jaren welhaast
onafgebroken gebukt gaat, heeft vele
landen het slachtoffer doen worden
van 'n eigenaardige ziekte: de pacto-
manie. Nimmer nog in de wereldge
schiedenis, zelfs niet voor 1914, het
bloeitijdperk van de geheime diplo
matie, zijn er zooveel pacten geslo
ten als in dezen tijd. Men sluit een-,
twee- en meerzijdige pacten van bij
stand, pacten van non-agressie, pac
ten die zleh tegen een bepaalde
wereldbeschouwing richten enz. enz.
Deze ziekte brengt met zich mede,
dat esn fcder slechts z ij n pacten
als het probate middel tot het
behoud van den vrede aanprijst, de
overeenkomsten van den ander ech
ter als een voorbereiding tot den oor
log brandmerkt. Wij Nederlanders
kunnen daarbij slechts de hoop uit
spreken, dat het eerste juist, het
tweéde onjuist moge zijn en dienen
ons verder, als zuiver neutralen, zoo
krachtig mogelijk tegen het nieuwe
ziekteverschijnsel te immuniseeren.
Het is waarlijk niet slechts Londen, dat
van de pactomanie bezeten is. In Berlijn
lijdt men er in niet mindere mate onder.
Daar biedt men links en rechts aan de neu
trale staten van Europa pacten van non
agressie aan. Sommige der kleine staten,
zooals b.v. Zweden, Noorwegen en Finland,
hebben zich op het Nederlandsche stand
punt gesteld, dat een zuiver neutrale hou
ding niet in overeenstemming te brengen
is met het sluiten van welk pact dan ook.
Andere landen daarentegen hebben dit
standpunt niet geheel kunnen onderschrij
ven en zijn op het Duitsche aanbod inge
gaan. Aldus zyn zoo juist non-agressie
pacten tusschen Duitschland eenerzijds en
Denemarken. Letland en Estland ander-
zyds gesloten.
Prins Paul te Berlün.
Zal ook tusschen Duitschland en Zuid-
Slavië een of ander pact gesloten Worden,
vraagt men zich in de West-Europeesche
hoofdsteden af? Prins Paul, de regent van
Zuid-Slavië, heeft op zijn Romeinsche
visite die aan Berlifh laten volgen.
De demonstratie alleen schijnt een over
tuigende taal te spreken. Minstens schijnt
zij aan te toonen. dat de Zuid-Slavische
politiek er bij blijft, haar heil voorloopig
meer bij deze dan bij de andere machts
groep te zoeken. Onder deze omstandig
heden schijnt het om zoo te zeggen nor
maal te zijn. dat Zuid-Slavië een van de
weinige landen is, die tot nog toe geen
garantie van de Westersche mogendheden
heeft gekregen.
Verrassenderwijs heeft nu de Zuid-Slavi
sche gezant, spreker bij een officieele ge
legenheid, zich op geheel andere wijze uit
gelaten. Hij keerde zich tegen de meening,
dat Zuid-Slavië zich niet meer zou willen
verdedigen; het zou zich integendeel met
hand en tand verdedigen. En hy voegde
er met welhaast verwytende stem aan toe:
DE GROOTSTE RAMP, DIE DE BRITSCHE VLOOT IN VREDESTIJD TROF.
<m is iiiAjUNeAtot.lWWlM feil
„Hoe zou men het kunnen nalaten, ook
Zuid-Slavië voor het geval van ernst be
scherming te garandeeren?" Het hoofdstuk
Zuid-Slavië schynt derhalve eenige com
plicaties te bevatten en men mag met
spanning afwachten, waartoe deze op den
duur zullen leiden.
De
en Moskou.
De Russen hebben hun ^ntwoord op de
laatste Britsche voorstallen aan Londen
doen toekomen en naar men verneemt. is
dit geheel opgesteld in den geest van de
onlangs door Molotow gehouden redevoe
ring. Men blijft vasthouden aan garanties
voor Finland, Estland en Letland, terwijl
men als nieuwen eisch heeft gesteld, dat
er geen afzonderlijke wapenstilstand of
vrede zal worden gesloten. Deze laatste
wensch stuit niet op bezwaren te Londen
en Parijs, maar over de garanties aan de
genoemde staten kan men het nog moeilyk
eens worden. De minister-president van
Finland heeft zoo juist opnieuw op de dui
delijkst mogelijke wijze uiting gegeven aan
de Finsche afkeengheid van een eenzijdige
garantie. Estland en Letland deelen deze
afkeengheid. maar (och hoopt men aan
Britsche zyde nog, dat een weg zal kunnen
worden gevonden om de Russische bezorgd
heid weg te nemen, zonder gerechtvaar
digde vrees te wekken in de randstaten. De
komende dagen zullen leeren of men er
inderdaad in zal slagen hier de kool en de
geit te
Zuid-Afrika's positie.
Er teekent zich in Zuid-Afrika een
krachtig verlangen naar neutraliteit af. De
leuze: Houdt Zuid-Afnka neutraal, komt
voor boven een oproep, welke zoo juist in
het land is verspreid onder het patronaat
van enkele hoogleeraren. Deze groep
wenscht een krachtige bewapening voor
het land. hetgeen in de practijk ook ge
schiedt. Maar tegelijkertijd wordt geeischt.
dat de Unie reeds nu tal verklaren, dat zij
neutraal zal blijven en alleen de wapens
op zal nemen, indien de onafhankelijkheid
en de vryheid van het eigen gebied in
gevaar komen.
De regeering heeft zich tot nog toe niet
anders dan uiterst vaag over deze aange
legenheid uitgelaten. Zij moet ook reke
ning houden met de tel leger,-..er elkaar
staande politieke partijen m het binnen
land en ook met buitentendsche conse-
quenties.
Zoo verdedigen de steeds krtchtiger
wordende nationalisten onder leiding van
dr Malan reeds lang de stelling, dat Zuid-
Afrika buiten de verwikkelingen van het
imperium moet blijven. Zij beschuldigen
de regeering sells een stemming aan te
kweeken, die het land rijp moeten maken
voor een oorlog tegen Duitschland aan de
zijde van Engeland. Daartegenover staat
dan de meening -van een deel van de Ver-
eemgde Partij, waarvan ook vele EngeJ-
schen lid zijn dat Zu'cDAfrika in ieder
geval aan de zijde vah Engeland zal moe-
ten staan.
Zooals gezegd, houdt de regeering zich
voorloopig sül. Zij verbergt zich achter
vage formules, welke aan alle partijen
eenige hoop kunnen geven. Zoo denkt zij
eenerzijds binnenlandsche moeilijkheden,
anderzijds een openlijk conflict met Enge
land te kunnen vermijden. Maar het is nog
de vraag, of zij op den duur een beslissing
Ut 4cajüSS
HOUDT UW TAAL IN EERE 1
De eerste taal, die ieder leert en
het beste leert is elks moedertaal,
van bet eerste oogenbllk af, waarop wy de
school gaan bezoeken, wordt er de uiterste
zorg aan besteed dat wy het Nederlandsch
zuiver leeren sprekën en schrijven.
Zeer natuuriyk, zal iedereen zeggen. En
even natuurlijk vinden wij, Nederlanders,
het over het algemeen, dat wy er later ook
een of meer moderne talen bij leeren, welke
nooit aanleiding voor ons mogen worden,
om daarvan misbruik te maken.
Dit woord „misbruik" zal menigeen on
getwijfeld vreemd in de ooren klinken.
Toch bedoelen wij het werkelijk zoo. Men
kan van een vreemde taal misbruik maken,
door daaraan in eigen land de voorkeur te
geven boven de moedertaal. En in dat op
zicht wordt in ons land buitengewoon veel
gezondigd in zeer vele gevallen zelfs
door menschen, die verder geen flauw be
grip hebben van de vreemde taal, waaruit
zij een willekeurig woord hebben gebruikt,
b.v. als opschrift voor hun zaak.
Men zou wel zeer naïef moeten zijn om
te meenen dat men in een kapperszaak een
aangenaam gesprek in het Fransch zou
kunnen voeren met den eenvoudigen
baardschrapper, omdat hij zich op zijn
winkelruit meent te moeten aandienen ais
„Coiffeur". Hij schynt te meenen dat het
beter staat". Waarom? Dat weet hij zelf
waarschijnlijk niet.
Even erg maken het de menschen, die
in de spreektaal zondigen tegen hun Neder
landsch. Velen zeggen b.v. tegenwoordig
„Sorry", ais ze iemand op de teenen trap
pen. Als dit de pijn in de beleedigde ek-
steroogen verzachtte, zou men er desnoods
mee kunnen hebben; maar van een
dergelijken weldadigen invloed is nooit
iets gebleken. Weer anderen schijnen het
oordje „Asjeblieft" te hebben verleerd;
zeggen liever; „Please of „S'il vous
plait!" (dat dit, tusschen twee haakjes.
een grove fout is, weten ze niet eens), of
zelfs: „Bitte!" gelukkig zonder dat hier
aan evenwel een politieke beteekenis
schijnt te moeten worden toegeschreven.
Wordt het niet hoog tijd, dat wij aan
leze dwaasheid in schrijf- en spreektaal
een einde maken9 Het is toch werkelijk al
te gek dat de Nederlander in eigen land
in de winkelstraten op uithangborden en
winkelruiten hoofdzakelijk Fransche en
Engelsche opschriften aantreft! Wij hebben
nog voldoende vertrouwen in het gezond
verstand van onze landgenooten, om niet
te willen aandringen op wettelijke voor
schriften op dat gebied, zooals deze b.v. in
Italië bestaan, waar de handelaar of winke
lier een afzonderlijke belasting moet be
talen, als hij zijn zaak onder een buiten-
landschen titel wil aandienen. Wy spreken
de hoop uit. dat dit hier niet noodig zal
blijken en dat men uit eigen beweging zal
terugkeeren tot de schoone taal onzer
vaderen.
Het zou niet ondienstig zijn. wanneer wy
ook in ons land een man hadden als de
heer Grammens, de voorvechter voor het
gebruik van de Nederlandsche taal in het
Vlaamsche land! Moeten wij ons laten be-
•n door onze Nederlandsche broe
ders aan géne zijde van de grens? Zij voe
ren met succes een krachtigen strijd, om 'e
tweetaligheid in Vlaanderen uit te roeien
en uitsluitend één taal, hunne en onze taal.
het Nederland,sch, te zien en hooren ge
bruiken. Zouden wij dan hier de zaak om-
1 JE3&9* ep tweftr en ffiÊ&Wllgbeui
KONING GEORGE VL
Voor de eerste maal in de geschie
denis brengt een Engelsche koning
op het oogenbllk een bezoek aan de
Vereenigde Staten van Arflerika. De
Unie, vroeger een kolonie van Enge
land. scheurde zich anderhalve eeuw
geleden van het moederland af. daar
toe genoopt door een verkeerde poli
tiek van Londen. Sindsdien zijn de
betrekkingen tusschen de beide An
gelsaksische landen niet altijd evén
goed geweest, maar in deze eeuw
vooral is de vriendschap ten volle
hersteld en het bezoek, dat Koning
George VI en zijn gemalin Koningin
Elisabeth thans aan Roosevelt bren
gen. geeft daaraan op indrukwek
kende wijze uiting.
Juist op het oogenblik. nu Enge
land overal in de wereld steun zoekt,
om zijn bedreigde positie in de wereld
te kunnen behouden, i» pen verderë
versterking van de banden niêt'de
economisch zoo machtige Vereenigde
Staten natuuriyk van het grootste
belang. Reeds veel heeft de Britsche
propaganda in de V.S. weten te be
reiken. Dat de stemming in de V.S.
steeds meer ten gunste van Engeland
en Frankrijk omslaat is bekend. De
isolatlonisten verliezen voortdurend
terrein en ook de voorgestelde her
ziening van de neutraliteitswet is on
getwijfeld in het voordeel der Wes
tersche democratieën gedacht. Het
bezoek van den Britschen vorst moet
nu de pro-Engelsche stemming in de
staten nog meer bevorderen en wie
de still# bewondering der Amerika
nen voor het vorstenhuis van het
oude moederland kent. kan er niet
aan tvrijfelen, dat men daarin ook
zal slagen.
deren? Laten wij onszelf toch voor die
dwaasheid behoeden, onder de leuze: ^In'
hfvoi-lüGiierland e&Hedkrlaadsch 11
